"buitenland™
IBONKEMERTSPRliS EL? rST ZL S
„DE EEMLANDER"
MHimninflïïï's;»:
Zilveren Tasohbeunels.
FEUILLETON.
LIS DORIS
17© Jaargang No. 263
pe, pos, 1 2-30. p« week (me) graai vemekeHni
lege» ongelwkken) f 0.15. efaonderlUk» nummet»
f 0.05. - Wekelijkseh bUvoegsel .Wffe/drevue*
fa J meenden 60 cent.
Woensuag 7
Mei 1919
HOOFDREDACTEUR: M>. O. J. VAN SCHAARDENBURG
Uil GEVERSVALKH0FF Co
BUREAU: ARNHEMSCHE POORT WAL, HO.r uTBirHieRueere
INTERCOMM TELEFOONNUMMER 513
dienstaanbiedingen I5 regels f 0.50, groote letters
naar plaatsruimte Voor handel en bedrijf bestaan
zeer voordcelige bepalingen tot bet herhaald adven»
teeren in dit 81ad, bil abonnement Eene circulaire
bevmende de eoorwaarden. weirdl op iimru;
toegezonden-
Het Bolsjewisme als protest.
(Ingezonden.)
De heer Bullitt, afgezant van Wilson naar
£enin*" en Trotsky, heeft gezegd, dat het
bolsjewisme in de eerste plaats is te be
schouwen als een protest, en velen hoort
men daar aan toevoegen: een protest, dat
vrijwel over de geheele wereld instemming
viiidt.
Bewijst men daarmede niet te veel eer aan
tiet bolsjewisme? o
Zeker, het is een protest, maar het pro-^
test van een krankzinnige. Laten wij, bewo^
ners van niet door den oorlog geteisterde
landen, toch niet vergeten, dat deze bewe
ging op touw gezet en ondersteund woidt
doo°r lieden en geheele volken, wier ver
stand door de ondergane ellende en onder
voeding meer of minder beneveld is-
Het is een protest tegen de kapitalis-
tisch-militaristische maatschappij die ons
gevoerd heeft tot.de alle beschrijving te bo
ven gaande verschrikkingen van den we
reldoorlog. Maar evenals al het verrotte en
verwordene in de bestaande maatschappe
lijke orde zich voor onze oogen heeft gecul
mineerd in deze ontzettende catastrophe,
zoo zien wij op ontrustbarend snelle wijze
in het bolsjewisme de verschrikkingen ge
culmineerd van een protest^ dat enlce! ge
richt is op vernietiging van al het bestaan
de.
Moeten wij thans onze instemming be-
tuigen met den éénen waanzin, alleen om
dat zij den anderen te lijf gaat?
Beide verschrikkingen hebben met ruwe
hand het geweten der wereld doen ontwa
ken. Als zoodanig hebben beide hunne his
torische roeping. Laten wij, de ontwaakten,
ook onze roeping verstaan en'met kracht
weerstand bieden aan den waanzin ter eener
en ter anderer zijde.
Het wordt Lenin als een grief toegere
kend, dat hij nimmer met een constructief
•program voor den dag is gekomen. Dat is
in letterlijken zin waar, maar als wij zien
naar de programma's zijner volgelingen in
Hongarije, Beieren en ook in ons land, dan
blijkt daar toch uit, dat hun streven op een
positief doel gericht is, n.l. afschaffing van
den persoonlijken eigendom, communisee-
rïng der geheele maatschappij en volkomen
egalïseering van al wat zich boven den an
der verheft.
Maar juist in dit programma legt het bols
jewisme zich bloot in al zijn zwakheid en
voosheid. In de eerste plaats is het niet an
ders in te voeren dan door eene tyrannie
van de allerergste soort, waarbij alle hulp-
AW.-AMvn-ii ran--r>CT- V cruui vtci-lllc -lutfnaiisnic
en nog veel ergere moeten te baat worden
genomen. Maar in de tweede en voornaam
ste plaats berust dit geheele streven op de
valschc veronderstelling dat, wanneer een
maal het communisme de kapitalistische or
de zal hebben vervangen, het productiever
mogen, dat thans wordt aangewend ter ver-
aeerdering van ieders persoonlijk bezit, dan
.en bate zal komen der gemeenschap.
IJdele waan! Juist die 39 pet. misdadi
gers en 60 pet. verdwaasden, waaruit vol-
,gens Lenin zelf zijne aanhangers bestaan,
maar vooral de toch zeker nog wel 98 pet.
nïet-communistisch gezinde leden 'der
maatschappij zullen alle wetten op dat pro
gram berustende tot een doode letter ma
ken. Twee dingen zijn mogelijk: óf het
wordt niet met geweld in al zijn consequen
ties doorgevoeld, en dan leidt het enkel tot
verplaatsing van het kapitaal uit de handen
■der tegenwoordige bezitters in andere, niet
minder begeerige handen, -die het enkel
minder productief zullen weten aan te ven
der, óf het wordt wel met geweld inge
voerd, maar dan noodt het onverbiddelijk
allen productieven arbeid, eenvoudig om
dat daarmede voor verreweg de meesten al
le lust en prikkel tot arbeiden vergaat. Bei
de verschijnselen zien wij than? op ruime
schaal in Rusland en Hongarije optreden.
Een dergeiiike maatschappij ware al-
r- dcvk.tpa wt r eer die bestc-d 't vol
komen onzelfzuchtige menschen, met groo-
ten gemeenschapszin ,zooals wij dte b.v. in
het klein verwezenlijkt vinden in ae theo-
sophische gemeenschap te Point-Loma in
Californië, maar heel zeker niet in het he-
dendaagsche menschdom.
Nu is het echter juist het in hooge mate
gerechtvaardigde protest en die ideëele
achtergrond van het bolsjewisme, waarmede
het vele idealistisch aangelegde geesten tot
zich trekt en er velen op wie de ellende on
zer maatschappelijke orde zwaar drukt,
hoopvol de oogen naar doet oprichten.
Maar ligt daarin niet juist zijn grootste
gevaar?
Het ligt zoo voor de hand, dat velen, aan
wie het bankroet onzer maatschappij door
deze wereldramp als door een bliksem
straal is geopenbaard, zich vastklampen
aan d i e beweging, die in die maatschappij
de grondige schoonmaak houdt.
Maar op hen, die zich bewust zijn zoo
wel van de gebreken der oude maatschap
pelijke orde, als van de verdwazing en de
zwakheid van het bolsjewisme, rüst de zwa
re verantwoordelijkheid niet enkel te pto-
testeeren en te waarschuwen, maar om te
vens een anderen beteren weg ter uitkomst
aan te te wijzen en voorlichting te geven
aan hen, die m de verwarring dezer tijden
geen weg meer weten te vinden.
Veel, veel meer nog dan thans geschiedt,
dient ons volk te worden voorgelicht op
duidelijke populaire wijze, om het in staat
te stellen zichzelf te oriënteeren. Tot nog
tote heeft die voorlichting helaas veel te
eenzijdig plaats gehad. Ons volk is verstan
dig genoeg, het waagt zich in zijn groote
massa niet graag in een twijfelachtig avon
tuur, maar het moet weten en er op
vertrouwen kunnen, dat zijne lei
ders den ernst der tijden verstaan en een
open oog hebben voor zijne nooden. Nie
mand verbloeme het zich, dat ook in ons
land groote ellende en armoede wordt ge
leden, dat de nood der tijden ook op onze
bevolking zijn stempel heeft gedrukt en dat
het protest uit het Oosten ook het oor van
ons volk heeft bereikt.
Deze tijd eischt een snel en onvervaard
voorwaarts gaan.
Maar voor het opbouwen eener geheel
nieuwe maatschappelijke orde op de puin
hoopen der oude worden titanenkrachten
vereischt, die nog niemand, ook niet Le
nin. -ll
wii men dus bewaard blijven voor ojge-
heele vernietiging en ontreddering, dan
dient men wel zijn toevlucht te nemen tot
hervorming. Die js in elk geval doeltreffen
der, al lijkt het dan ook minder snel te gaan.
Meegaan in hei' tempo van den tijd betee-
kent echter nog geenszins toegeven aan al
le eischen, die er gesteld worden.
Want ook de grootste tegemoetkomingen
en de beste sociale hervormingen zullen
niet in staat blijken den geest van ontevre
denheid en onwil te bezweren, die van ze
kere zijde steeds meer onder ons volk wordt
aangewakkerd, indien niet van onderen af
aan begrepen wordt, dat het welbegrepen
eigenbelang meebrengt daaraan met alle
kracht weerstand te bieden.
Reeds meermalen en van zeer bevoegde
zijde is er op gewezen, hoe in het steeds
meer opdrijven der loonen en in het onbe
perkt uitoefenen van het stakingsrecht het
grootse gevaar voor ons economisch leven
is gelegen. Naarmate er meer onder sta-
kingsdwang ook aan de onzinnigste loon-
eischen wordt toegegeven, is het noodwen
dige gevolg daarvan, dat men de prijzen der
producten moet verheogen om het bedrijf
te kunnen gaande houden. Maar als de prij
zen der levensmiddelen. stijgen wij men ook
weer hoogere loonen hebben, en zoo ont
komt men niet aan dezen circulus viciosus,
die ten slotte de geheele industrie, en met
ha ar den arbeidersstand, met al-
geheelen ondergang bedreigt. Begrijpt men
dan niet, en is er dan niemand, die dit aan
het volk duidelijk kan maken, dat het eerst
en vóór alles aan den arbeid moet gaan om
de door den oorlog verloren welvaart voor
ons land te herwinnen, eén welvaart, die al
leen door onvermoeiden. en noesten arbeid
kan worden verkregen? En dat naarmate
die welvaart wederom toeneemt vanzelf èn
de loonen kunnen stijgen èn de prijzen kun
nen dalen. Matfr dat, wanneer -men met het
omgekeerde begint, éérst loonsverhooging
gaat vragen en bovendien nog de productie
door staking op staking belemmert, men
weliswaar- méér geld voor minder arbeid kan
bedingen, maar dat men dan tevens de kip
met de gouden eieren slacht en zijn eigen
_rof delft. Want als dan eindelijk de arbei
ders hun zin weten door te drijven en de
eigenaren, omdat zij het niet langer "kunnen
volhouden, het bedrijf in hun handen moe
ten overgeven, dan sla men de oogen naar
Rusland en Hongarije om daar te aanschou
wen, hoe de in honger en ellende en in on
derlinge twisten ondergaande arbeiders
schap de bittere vruchten harer overwin
ning plukt.
Maar welvaart, in den zin van het maken
van groote winsten, moet thans niet lor\sr
het eenige doel zijn. De nieuwe maatschap
pelijke orde, die wij nastreven, moet het
mogelijk maken, dot ieder die er het zijne
toe bijdraagt om die weivaart te bevorde
ren, er ook zijn rechtmatig aandeel in krijgt.
Zooals boven gezegd, zullen daaraan ge
paard gaande verhooging der arbeids'oonen
als wel verlaging der prijzen daartoe als het
ware automatisch moeten meewerken. Eerst
dan en op die wijze zal dé beginselverklaring
der Pariische internationale arbeidswetge
ving: „Ieder arbeider heeft recht op een
loon dat hem een behoorlijken levensstan
daard verzekert, overeenkomstig de bereke
ning van zijn tijd en zijn land" ophouden
öf een gevaarlijke fraze of een doode let
ter te zijn.
Arbeid, samenwerking en tegemoetko
ming voor zoover zulks maar eeni^zins mo
gelijk is, is in deze tijden van moeizamen
opbotiw van een nieuw maatschappelijk le
ven dure plicht van alle klassen der
maatschappij. En niet duidelijk en ernstig
genoeg kan aan de vervulling dezer plich
ten morden herinnerd, wanneer daarin ver
zuim valkaan te wijzen van welke zijde ook.
In haar loyale, naleving d.w.z. eerlijk, te
jin b^ield met den wensch
naar de hoogste rechtvaardigheidugx a«
eenige verlossing uit den nood dezer tijden.
Wij. neutralen, hebben beter dan de'door
den "oorlog getroffen landen gelegenheid
gehad om ons hoofd koel en ons hart warm
te houden.
Laten wij dit door onze^daden toonen.
L. P. A. v. d. BRANDELER.
Amersfoort. Mei 1919.
Politiek Overzicht
Heden is het de groote dag der overhan
diging van het door de geallieerde en geas-
sicieerde regeeringen vastgestelde voorloo
pt g-e vredesverdrag aan de Duitsche vredes-
gevolmachtigden; om drie uur in den na
middag zal graaf Brockdorff-Rantzau in zijne
kwaliteit van eerste gevolmachtigde van
Duitschland in een der zalen van het Tria-
nonpaleishotel dit stuk uit de hand van
Clemenceau ontvangen. Deze plechtige han
deling heeft langer op zich laten wachten
dan aanvankelijk de bedoeling was. In de
oorspronkelijke uitnoodiging tot het zenden
van de. Duitsche gevolmachtigden was
ae 25e Aprii génoemd als de dag waarop
zij in Versailles weiden verwacht. Nu heb
ben wij den 7en Mei, dus dertien dagen
later.
In den lusschentijd zijn er eenige inci
denten voorgekomen, die indruk konden
maken op tot angst geneigde zielen. De
Italiaansche delegmie op de vredesconfe
rentie heeft met veel vertoon Parijs verla
ten, omdat zij wat Fiume betreft haar zin
niet kon doorzetten. Ook de Belgische re-
geering was niet tevreden met wat over de
aanspraken van België was beschikt, en liet
verluiden, dat zij zou weigeren het vredes
verdrag te onderteekenen, als er niet beter
voor België werd gezorgd. Maar het is ge
bleken, dat nxen zich daarover niet te zeer
had behoeven te verontrusten. De Belgischt-
minister Vandervelde heeft, toen hij daar
over werd aangesproken, met een fijn
lachje opgemerkt, dat men de beteekenis
van wat in den persstrijd geschreven wordt
niet moest overschatten. En wat Italië be
treft is de terugkomst heden morgen van
Orlando en Sonnino in Parijs een teeken.
dót de strijd om Fiume het herstel van den
wereldvrede niet in gevaar zal brengen.
Dit kan ons moed geven oor wat wij in
de dagen, die nu zullen volgen, zullen zien
gebeuren. Er kunnen en zullen waarschijn
lijk nog spannende dagen komen. Maar
daandoor behoeven wij ons niet ter neer te
laten slaan en ons de hoop te laten bene
men, dat de onderhandelingen, die nu staan
te beginnen, ons den vrede zullen brengen.
Over den loop, dien de zaken in de eerst
volgende weken zullen nemen, schrijft de
Parijsche correspondent van de Daily News:
Men mag aannemen, dat de Duitschers
tijd zullen vragen voor de overweging van
de vredesvoorwaarden. Dat zal hun na
tuurlijk worden toegestaan. Of hun een
tijdlimiet zal worden opgelegd voor hunne
deliberation is aan twijfel onderhevig. Ver
denking van opzettelijk op de lange baan
schuiven zou ongetwijfeld de geallieerden
aansporen tot een* nadrukkelijk optre
den. Mnar daarop is de *kans slechts
klein. Het is geheel in het belang
van de Duitschers, den vrede zoo
spoedig mogelijk geteeker.d te •krijgen,
en zij zijn niet verantwoordelijk voor het
uitstel, dat de laatste vier maanden hebben
gebracht. Wanneer zij zich op hef stand
punt plaatsen, dat zi'j niet in eer. dag of in
eene week een besluit kunnen nemen over
voorwaarden, voor welker formuleering de
geallieerden 3 '4 maand hebben noodig ge
had, dan zal dit als redelijk erkend worden.
D. ^^pVatlin^ ia, (tai Ovut—
sche gevolmachtigden veertien dagen zullen
vragen om het verdrag te onderzoeken en
met hunne regeering overleg te plegen.
Daarna zullen de eigenlijke onderhandeling
gen tusschen de wederzijdsche gevolmach
tigden beginnen.
Als zeker wordt aangenomen, dat op
sommige punten van het verdrag de Duit
schers met eigen voorstellen zullen konvm.
De gelegenheid om die te berde te brengen,
zal hun niet geweigerd worden. Er zal een
tijd van echte onderhandeling zijn en in den
loop daarvan zullen de voorwaarden in som
mige opzichten gewijzigd worden. Wanneer
wordt beweerd, dat de geallieerden een on
verzettelijk besluit hebben genomen, dat er
over sommige punten wel en over anderen
niet zal woPdèn onderhandeld, dan moet dat
met skepiicisme worden opgevat. In ioder
geval za! er een tijd van onderhandelen
zijn, hetzij dan binnen ruimer of nauwer
grenzen.
Voorspellingen over den datum der onder-
teekening van.het verdrag zijn eenigszins
gewaagd. De meeningen daarover wisselen
af tusschen de laatste week van Mei en de
eerste week van JunL
Buitenlandsche Berichtu
P a r ij s, 6 M e i. (R.) Op de geheime al-
gemeene vergadering der vredesconferen-"
tie werd heden geen formeele stemming
gehouden, maar het verdrag werd geachl
het laatste stadium te hebben beiv'kt
.'óór de overhandiging aan de Duitschers.
De vertegenwoordigers van enkele mo
gendheden maakten eenige opmerkingen,
maar er werd geen ernstig protest geuit en
geen voorbehoud gemaakt.
Italië was vertegenwoordigd.
Foch hield een indrukwekkende rede,
waarin hij verklaarde, dat de aan Frankrijk
gegeven zekerheid, van militair standpunt
beschouwd, onvoldoende was. Zijne per
soonlijke overtuiging was, dat het verdrag
niet geteekend behooide te worden. Hij had
met nadruk de noodzakelijkheid betoogd,
dat de Franschen de brughoofden aar» den.
Riin bezet houden.
P a r ii s, 6 M e i. (Havas). De Temps deelt
"de volgende bijzonderheden mede over de
overhandiging van de vredespreliminaires
aan de Duitsche gevolmachtigden
De plechtige zitting, die Woensdag zal
plaats hebben in het Trianon Palace hotel te
Versailles, zal van zeer korten duur zijn. Cle
menceau zal in zijne hoedanigheid van pre
sident der vredesconferentie eer. korte rede
houden. Daarna zal de secretarisgeneraal
der conferentie Dutasta aan graaf Brock-
dorfl Rontzau, president van de Duitsche de
legatie, een eerste exemplaar van het voor-
loopige vredesverdrag overhandigen onder
mededeeling, dat de delegatie zoo vele
exemplaren als zij noodig heeft zal ontvan
gen.
Door de mededeeling van de geloofsbrie
ven der Italiaansche delegatie aan de Duit
sche gevolmachtigden is ook Italië ondertee
kenaar van het verdrag, dat de vredespreli
minaires inhoudt.
Weenen, 6 Mei. (Havas). Het beves
tigt zich, dat de Oostenrijksch-Hongaorsche.
vredesgevolmachtigden Zaterdag of Zondag
zullen vertrekken. De delegatie zal slaaft
or.der leiding van dr. Klein en zijn samen
gesteld uit 50 gevolmachtigden en 20
secretarissen. Vier vertegenwoordigers van
de pers zullen de delegatie vergezellen.
P a r ij s, 6 Mei. (R.) Er is nog geen dag
bepaald voor de ontvangst van de delegate
der Zuid-Afrikaansche nationalisten dooi
Lloyd George. Hertzog en zes andere leden
van de delegatie, zijn thans in Parijs; Wol-
marans en Janson zijn nog in Holland.
Parijs, 6 Mei. (Havas). Pichon is be
noemd tot voorzitter van de commissie tot
organisatie van den Volkenbond, die ïs sa
mengesteld op gror.d van hei in de atge-
meene zitting der conferentie van 23 April
genomen beshut. Sir Eric Drummond is uit-
genoodigd als secretaris-generaal te fungee-
rën.
De commissie heeft Maandagnamiddag
hare eerste vergadering gehouden in het ho
tel Crillon.
P a r ij s, 6 M e i. (Havas.) De economi
sche commissie kwam Dinsdagmorgen 10
uur in het Trianon Palace hotel bijeen. Elf
Duitsche afgevaardigden namen daaraan
deel.
Londen. 6 M e i. (R.) De door de vre
desconferentie benoemde commissie voor
de voorbereidende werkzaamheden in ver
band met de internationale arbeidsconferen-
tie. welke in October te Washington zal
worden gehouden, hield heden te Londen
haar eerste bijeenkomst.
Londen. 6 Mei. (R.) In het lagerhuis
vroeg Claude Lowther of besloten was. dat
de gewezen Duitsche keizer niet gestraft
zou worden. De Home Secretary Short! ant
woordde, dat het bescheid op deze rr?rag
ontkennend is.
Hét zwaarste valt het leven aan hem wien
het aanvankelijk te licht gemaakt is.
QOOOOOOOOOOOOOOO
v Ontvangen een iraale keuze
Aanbevelend.
WIILEH GROENHUIZEN, La»a>s!r»l 43.
Zie <5<«!nKe: AHFRSFOOItT
0
0
0
0
0
Boooo
OOO-CJOOOOOQ
in Roman van een Ncderlandschen Schilder.
Naar het Engelsch van
maarten maartens
'door
J. L. van der Moer,
107
I
Ik hoop toch niet dat je ten opzichte van
»ij dezelfde gevoelens hebt als ten opzichte
i?an die Zuster?
Zij wendde de oogen af.
Ach, hoe kunt u dat denken? Voordat u
nog iets vraagt, heb ik al ja geaegd.
Dan mag ik wel oppassen met hetgeen ik
Vraag.
IJ kuni mc nooit te veel yraflen. Ik zou
v-!i.en'dat u iets wensch te dat ik u
geven kon.
Ik wensch »'n heelc boel, antwoordde hij,
terwijl hij naar de deur ging. Ik wensch 'n
goed humeur en gezond verstand, moed en
kracht om meer en goed te werken. De hei
heeft mc weer tot den arbeid geprikkeld, toen
ik er vandaag in dit heldere zachte winter
weer over kwam, die grauwe hei riekt zoo
frisch en gezond in den avond. Ik zou hier al
tijd willen wonen, en niet opgesloten zooals
in Den Haag! (Hij knikte haar toe), (ra nu
heerlijk slapen en droomen van den goeden
SinII Ho, ho, je moet je vrijer van gember
koek niet breken!... Is ie al kapot? Nu, voor
uit maar, Sinterklaas heeft er nog genoeg.
Zij raapte^ de stukken op.
Gaat u ook maar droomen zei ze, van
menschen die... die veel van-u houden.
Hij lachte.
Nee, ik ga werken, den halven nacht. Ik
heb 'n goddelijke ingeving gekregen; daarom
ga ik niet denken, maar werken! Goeie-naclit!
Wacht nog even? Van werken gespro
ken: hebt u dat model nog kunnen krijgen,
waar u van den zomer, over sprak? Dat meisje
dat u wilde schilderen te midden van de brem
struiken?
Nee, nog niet. Hoe zou ik haar ook vin
den? Ze moet er lief uitzien en half naakt po
seeren; bruin en tegen geel. 't Is niet gemak
kelijk, maar 't zou iets heel bizonders zijn.
De genesta is wel 'n prachtig bloempje!
Wat heb je dien naam goed onthouden;
je wordt werkelijk heel wijs.
Dat komt omdat u me altijd mocic din
gen geleerd hebt. Veel mooier dan sommen.
De mooiste dingen zijn vaak nutteloos
En nu nogmaals: welterusten!
Door een zijdeur sloop hij zijn eigen wo
ning binnen. In den donker zocht en vond
hij kaarsen, die hij aanstak. Lampen waren
daar niet voorhanden.
In het atelier brandde de kachel den ge-
heelen winter door. Van uit dit vertrek begaf
hij zich door de eenig overgebleven deur naar
het dichtgemetselde oude studeervertrek, dat
vol hing met de schetsen, welke hij in dien
zomer gemaakt had. Hier en daar plaatste hij
een brandende kaars, waarna hij op de oude
sofa plaats nam en in de flikkerende vlamme
tjes begon te kijken.
Overal om hem heen de heide, met haar tal-
looze verbijsterende kleurschakceringen van
het heerlijkste purper. Waarheen bij het ge
laat ook wendde, overal lachte de heide hem
toe en herinnerde hem nan die verrukkelijke
dagen, welke hij onder den helder lachenden
hemel in den gouden zonneschijn had door
gebracht en waarop hij zich zoo gelukkig had
geweld bij zijn aangenomen arbeid. O. wat
waren dal heerlijke weken geweest, waarin hij
zoo veel nieuws had kunnen scheppenWe
ken van louter vreugde, door den gcsiadigen
omgang met dc Natuur en met dat echte Na
tuurkind l
Een onbehaaglijk gevoel kwam over hem,
nu hij aan dc groote stad dacht en aan dc
menschen, die daarvoor hem hadden gepo
seerd: Stommert met zijn opsnijderij over ver
antwoordelijkheid, Mejuffrouw Goudsmcer
met haar kletspraatjes over bals. Hij wilde
hier blijven en de grauwe heide in den win
ter schilderen F' grauwe, ^grijze, bronzi'ge
heide, met haar w ot U i baarlijke, gr», wich
tige roest tinten; dc woeste stalen hei o met
ha*" zilverachtige schitteringen; de bleek e.
doode "heide mei; een fluuw ro«en waas over
aten en met- dc onbeschrijflijke fletse -scha-
keeringen oïtdrr de ^qrkhirend van kleur
verand ere - - m!
Het on<: afwisselend, onbeperkt
en onster'vli; i-. dc lucht n en de zee!
Zijn werk voldeed hem. t weken had
hij hef niet gezien; niet meer sedert dc eerste
verrukking, toon hij hel pas'gemaakt had. En
terwijl hij het nu weer bekeek, zag hij dat het
goed was
Niemand buiten hein zelve zou hel ooit zien,
behalve dc notaris, wien hij verzocht had het
op den dag van zijn overlijden zonder meer te
vernietigen. Het was van hem, van hem al
leen! Niemand anders mocht het ooit aan
schouwen.
Niemand behalve Redempla. in wier trou
we hartje het weinige, dat zij van het vreem
de gelu i in af wist, goed bcwanr/1 was.
Ilij stak nog een kaars aan, zocht dc eerste
schels op en bekeek, stuk voor stuk. ook dc
andore. Hij had ze feitelijk allen aan Redcmp-
ta te danken. Wat waren ,-e goed!
Nu .ging hij terug naar het atelier waar een
groot doek op den ezel stond. In den herfst
had l»ij liet daar zoo achtergelaten; hij had er.
legen opgezien er aan %te beginnen. En nog
zag hij «r tegen op; maar eensklaps overwon
hij zijn aarzeling en zette hij zich aan den,
arbeid.
Hij begon met dc eerste vage omtrekken te
schetsen, zooals deze hem nog voor den geest
stonden. Met groote streken bewoog hij het
penseel over het doek, nu eens hier, dan. weer
daar. Alle kandelaars, welke hij vindon kon,
had hij vt rznmeW en ze zóó hoog bij eikaai*
geplaatst, <1 r»t hot gele licht v .r. boven»én van
ter zijtic volop op zijn werk Vici.
En langzamerhand doden de hand en dc ziel
van den Meest»-v in liet op liet doek gpbraehte
nif?Tr uitdrukking komen. Uren lang werkte hij
door. mrt de tanden vns? op elkaar gesloten,
zooals zijn ••e .voonte was In e^n kast. dié
open w as gi-ki'.en. vond hij nog meer kaarsen-
De lijnen van zijn ontwerp veranderden snel
lot zuivere omtrekken van de weer te geven:
voorwerpen. Dit schilderij
De kachel was wel wat heet. Daarom zette
hij de buitendeur op een kier. En nu begon
het kaarslicht te flikkeren, maar dit hinderde
hem niet en hij werkte.dooi O. als hij dit doek"
maar kon voltooien, dan mécsi 't het beste
werk preien dat hij ooit gemaakt had.
Onverwacht werd de deur verder geopend,
en Redempta sloop naar binnen.
Redempta! Wat is dat? Hoe kom jc er
toe, op dit uur jc hier te vertoonen?
Ik kon niét slapen, antwoordde zij be
schroomd, omdat 'n vraag voortdurend op
dc lippen brandt.... Zou... Zou ik 't model nicf
kunnen wezen? Ik ben toch bruin...
/Ilij ging een weinig achteruit slaan
Kijk, hier moet die brem komen, sprak
hij. Hier weer hei, zie-jc? en veel brem
op den achtergrond! En dan hier 't meisje en
hier dc man.
Moet er dan ook n man op? vroeg zij
verschrikt
Daar hcb-jc dc andere moeilijkheid: 't
vinden van 'n Adonis. Want 't moet de terug-
komst van Adonis voorstellen. Daar heb-je
toch wel eens van gehoord?
Nee, antwoordde zij met groote nederig
hcid.
(Wordt vervolgd).
