boter ei mm „DE EEMLAhiDER" psiis Dis «ïisKsiif s r, r;a Van week tot week. IV. A TAK BENT 8 k buitenland Suite'rtiasösclie Bsrichtu FEUILLETON. DE SFOOfCHÖEVE •57e Jaargang Mo. SS/ „osl f 2.30. per «eek (met gratis vereekermg hgen ongelukken) f 0.15. Wonderlijke nummer» i 0.05. - Wekelijksch bijvoegsel «WereMrcvuec per 3 maanden 60 cent. AMERSFOORT HOOFDREDACTEUR: M.. D. J. VAN SCHAARDENBURG UI1GEVERS: VALKHOFF Co BUREAUARNHEMSCHE FOORTVVAL, HOEK utrechtschestb. INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Maandag 30 Juni 1919 dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50, groote letters naar plaatsruimte- Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeclige bepalingen tot het herhaald advcr» tecrcn in dit blad, bij abonnement Iicnc circulaire^ b.vattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Bcwijsnun^crs 5 cent. Nu is het vrede. Waar de groote vreugde, welke men zich jarenlang voorgesteld had dat er heerschen Lu, als de vrede gekomen was, die groote vreugde, welke als 't lichtend verscn.et in 'donkeren nacht ons troost en moed tot dra- gen en dulden gaf - die groote vreugde is er niet! De vrede is zoo anders dan wij ons altijd gedacht hadden. De nieuwe dag is aangebroken maar over rn verwoeste wereld en 'n ontredderde menscbheid. En nu* eerst reent krijgen wij de afzichtelijke resultaten van vijf jaren vol kerenmoord en oorlogspolitiek te aanschou- wen. En bij dit schrikbeeld is er geen plaats voor vreugde. De oorlog is uit maar in z'n werken leeft hij voort, jarenlang, tientallen jaren leng. Deze oorlog is er een geweest van louter domheden en misdaden. Het uitbreken van clen oorlog was dom heid en misdaad. Vier jaren lang is geen enkele van de iomheden en misdeden, welke begaan kon- len worden, vermeden. Het einde van den ïorlog was domheid en misdaad. En de vre de, maakt de vrede al deze domheden en misdaden ongedaan? Of voegt hij er nieuwe aan toe? De vrede, die ons beloofd was, is het niet. Het'is 'n vrede, opgelegd door den over- winnaar, maar het is geen vrede, die n be tere, nieuwe maatschappij zou inluiden geen vrede, die door de geheele menscb heid met heilig enthousiasme ingehaald werd als de zegepraal over zich zelf, als de plechtige gelofte voor 'n schoonere toe komst, als de bezegeling dat al het oude voorbij gegaan en alles nieuw geworden was. Zoo had het kunnen, zoo had het moeten zijn. Maar de naakte werkelijkheid is, dat al les bij het oude gebleven is en nog wat slechter geworden is dan Het te voren was. De gecompliceerde maatschappij is ont redderd en vele grove vingers brengen naar in nog. hopeloozer ontreddering. De menschheid is even kortzichtig en zelf zuchtig gebleven enNn plaats van veredeld, is zij vervallen in zedenverwildering en ver dwazing. Zoo gaan wij vreugdeloos 'n hachelijke toekomst tegemoet. 'n Nieuwe, betere samenleving tegemoet? IJdel hopen, als eerst niet uit de mensch heid zelve 'n nieuwe en beter geslacht ge boren wordt. Er speelt zich achter de coulissen en ook wel er voor iets af, wat den winke liers te denken geeft. Heeft men tot dusver tegen de algemee- ne duurte en speciaal die der levensmidde len gemord, thans wil men zich aangorden om er den strijd tegen aan te binden. In verscheidene steden ook in Amers foort hoort men van pogingen tot oprich ting van een soort verbruikers-coöperatie met de bedoeling om door samenwerking en gezamenlijken inkoop zich de levensmidde len tegen schappelijker prijs te verschaffen. En in de Vereeniging van Nederlandsche Gemeenten zijn hoogst belangrijke discus sies gehouden over de vraag hoe ver in de toekomst de zorgen der gemeente zullen moeten gaan ten opzichte van de levens middel cnvoorziening. De gemeente bemoeie zich er zoo weinig mede als mogelijk is, zij late zooveel moge lijk over aan den vrijen handel zoo was de strekking van het praeadvies van den eenen inleider, die voor alles de finantieele belangen der gemeente in 't oog vatte. De gemeente strekke haar zorg over de levensmiddelen-voorziening zoo ver uit als noodig is zoo dacht de andere inleider er over, die allereerst aan de belangen der gemeenschap dacht en de eerste praeadvi- seur moest constateeren, dat hij vrijwel al leen stond in de vergadering. De winkeliers zullen reeds aan den eenen kant weer het schrikbeeld der gemeentewin kels en aan den anderen dat van consumen ten-coöperaties zien opdagen. Of net zoo ver komt, zal voor 'n groot deel aan hen zelve liggen. Het denkbeeld van gemeentewinkels is opgekomen in den crisistijd, toen de schaarschte èn duurte hun scherpste vormen aangenomen hadden. Wat de oorzaken er van waren, deed er ten slotte minder toe feit was, dat tal van artikelen buiten het bereik van het grootste deel der burgerij gekomen waren. De eenige uitredding uit den nood zag men toen in de oprichting van gemeentewinkels, waar de meest noodzake lijke en mceielijkst verkrijgbare artikelen tegen reeële prijzen beschikbaar gesteld zouden worden. Het is zoover niet behoeven te komen. Er kwam 'n gelukkige keer in den toestand, de duurte bleef wel maar de schaarschte ver dween en men hoopte op spoedige prijs ver laging. Nu deze echter uitblijft, rijst er nieuwe ontevredenheid. En de winkeliers en tusschenhandelaren zien de booze blikken weer op hen gericht. Want de duurte wordt voor 'n'goed deel toe geschreven aan prijsopdrijving. Diegenen, die zich daaraan schuldig gemaakt hebben, hebben wel 'n zware verantwoordelijkheid op zich geladen; niet 'alleen brengen ze de bona-fide handelaren in discrediet maar zij voeden de verbittering, welke leiden zal tot maatregelen, die zoowel voor den handel als voor de gemeenschap hun bezwaren meebrengen. Behalve zij, die door dik en dun socialisa tie en municipalisatie van bedrijven voor staan (van de mooie woorden verwacht men soms nog meer wonderen dan van de din gen zelve), zullen er, behoudens theoreti sche Kamereconomen, wel heel weinig prin- cipieele voorstanders van gemeentewinkels enz. bestaan. Het vlotst en voordeeligst is de gang van zaken als de regeling overge laten kan worden aan de zich van hun ge wichtige gemeenschapstaak welbewuste, bo na Fide handelaren. De ovèrheidsbemoeiing is echter ge- wenscht als nood- of verweermaatregel. Als noodmaatregel, in geval van werkelijke schaarschte; als verweermaatregel, tegen de, zich duur wrekende, prijsopdrijvingstak- tiek. Maar in die beide gevallen heeft de over heid dan ook zoo krachtdadig mogelijk op te treden en de belangen van de gemeen schap te behartigen. Particuliere coöperaties mogen hierbij eveneens goed werk kunnen verrichten, allereerst sta de overheid op de bres Zij beheerscht het terrein. Het eerste geval, de schaarschte, doet zich thans gelukkig niet meer voor. Tegen de duurte, welke noch uit schaarschte noch uit prijsopdrijving mocht voortvloeien, staat ook de gemeente-overheid vrijwel machte loos en zou het onbegonnen werk zijn den strijd aan te binden; trouwens zulk 'n duurte ware ten slotte slechts als 'n uiting van den gewijzigden levensstandaard te beschouwen Maar tegen de duurte ten gevolge van prijs opdrijving heeft de gemeentelijke overheid het scherpste wapen in handen en of zij daarvan gebruik zal moeten maken, hangt geheel af van de handelaren zelve. Hun actie riente zich niet tegen de maatregelen, welke tegen het kwaad genomen worden, doch tegen het kwaad zelf. Dit uit te roeien en daarmee de gevreesde maatregelen te voorkomen, moet hun wel 'n offer waard zijn. Zij bewijzen er zich zeiven en der ge meenschap 'n greoten dienst mee. Reclame Tfi Pichon, Georjes Leygues en André Tar- de Kamer deponeerenhij zal dan een öi I Vl'licrvT» i'ATdn.ollnn l,->f P-a-5 Ha i II n Zuiver Rund vel. 12 O p. pond Eerste soort bak en braadvet 05 p. pond „Eelie" plan ten vet 100 p. pond Allerfijnste Melange 10O Hoogtijn 85 Maguetlque dlv idepdboter85 Planten (plantebotierj 80 Politiek Overzicht Er is in de wereld, niets veranderd, dien 28sten Juni .1919, toen Havas uit Parijs seinde: Signature traité commenca quinze heures douze. Furent délégués allemands qui sig- nèrent premiers. Het interesseert ons niet, nöch het weten, dat de teekening te 5 u. 12 min. begon, nöch de mededeeling, dat de Duitsche afge vaardigden het eerst teekenden. Belangrijker, d. w. z. rijker aan belang zou het zijn, indien wij als waar konden aan- nemen, dat na vijf jaar een verandering was ingetreden. Een verandering ten goede: dus een verbetering. Het is niet zoo: het ware zoo. Nog regeert de almachtige Diplomaat. Diplomaat met een. hoofdletter; met een ka pitaal, en met kapitaal allicht. Waar bleef de toegezegde democratie, waar werd de sociale orde gewijzigd in ge lukkigen zin? Le militarisme est mort: vive le rnilitürismeï Deze vrede zal wekken: on-vrede, onrust, de zucht om de vernedering ongedaan te maken. Maar ook in den boezem der over winnaars-trust zal tusschen de leden ont staan: de botsing van belangen, een toege spitste concurrentie, die in eendrachtige samenwerking met het corps diplomatique, wederom te zijner tijd zal baren als een gedrochtelijk kind den nieuwen oorlog. Het is nog nacht en het fel-ervaren leed ver mocht zelfs geen lichtende fakkel hoog te heffen. De Chineesche delegatie zal het verdrag niet teekenen. Dl*, denkelijk uit protest te gen de bepalingen betreffende Sjantoeng. Een veertigtal Duitschers hebben Ver sailles verlaten. Er bleven er acht en vijftig, onder wie Von Haniel, Dunker en Leinert, Voordat de president der Vereenigde Sto ten Versailles verliet, bracht hij met me vrouw Wilson een bezoek aan den president van de Fransche republiek en mevrouw Poincaré, met wie zij een lang onderhoud hadden. Dit onderhoud was hartelijk. Wilson gaf tegenover Poincaré uiting aan zijn erkentelijkheid wegens de ontvangst, die hem in Frankrijk te beurt viel. Poincaré, op zijn beurt, zegde Wilson dank, dat hij, alvorens uit Europa te ver trekken, dien zelfden morgen het verdrag onderteekendhad,* hetwelk aan Frankrijk den steun van de Vereenigde Staten waar borgt in geval van een niet uitgelokten dezelfde tekst door Lloyd dieu rullen Wilson vergezellen tot Brest. De „George Washington." wordt geëscorteerd door het Amerikaansche pantserschip „Okla- hama" met 4 torpedojagers, en zal een eind weegs begeleid worden door een Fran- schen kruiser en de torpedojagers „Fleu- ret", „Claymore", „Fanion" en „Carquois". Aan het station werd Wilson ontvangen door Poincaré, C'emenceau, de Kamerpresi denten. de ministers en een groot aantal leden, der vredesconferentie. Poincaré en Wilson onderhielden zich voor het vertrek van den trein op het per ron geruimen tijd met elkander.- De vroegere rijkskanselier von Bethmann- Hollweg heeft, nadat hij reeds,vroeger een derg-elijken stap op uitdrukkelijk verzoek van de rijksregeering heeft nagelaten, een brief .aan Clernencecu gezonden, met het verzoek het volgende ter kennis van de geallieerde en geassocieerde regeeringen te brengerf: In artikel 277 van de vredesvoorwaarden klagen de geallieerde en geassocieerde Te- geerir.gen Wilhelm II von Hohenzollem vroeger keizer van Duitschland, aan, we gens zware overtreding van de internatio nale moraal en inbreuk op de heilige macht dor verdragen. Zij kondigen tegelijk hun besluit aan, om de regeering te verzoeken den ex keizer, met het oog op zijn veroor- ling, uit te leveren. Met betrekking hierop veroorloof ik mij lot de geallieerde en geassocieerde regee- ringen het verzoek te richten de beraamde procedure tegen m ij, instede van tegen den ex-keizer, te openen. Met dat doel stel ik mij ter beschikking van de geallieerde en ge'associeerde regeeringen. Als voormalig Duitsch rijkskanselier draag ik voor hetgeen in den tijd von mijn ambtsvervulling ge schied is, de uitsluitende verantwoordelijk heid, zooals dat geregeld is in de Duitsch grondwet, voor de politieke handeling des keizers. Hieruit meen ik te mo~en afleiden, dat de rekenschap, die de geallieerde en geasso cieerde regeeringen vorderen voor deze handelingen, alleen door mij kan worden gegeven. In de overtuiging, dat de geallieerde en geassocieerde mogendheden voor een door het openbaar staatsrecht geschapen rechts toestand ook de internationale geldigheid zullen willen erkennen, geef ik uitdrukking van mijn hoop, dat zij geneigd zullen zijn aan mijn dringende bede gehoor te \erleenen P a r ij s, 2 8 J u n i. (Havas). De ondertee- kening van het vredesverdrag begon te 3 uur 12 minuten. De Duitsche gedelegeerden tee kenden het eerst. V e r s a i 11 e s, 2 8 J u n i. (Havas,. De on- derteekening van het verdrag was te 3 u. 50 a f gel o open zonder eenig incident of pro test. Aile onderteekeningen waren te 3 u. 55 op het verdrag geplaatst. Daarop verklaarde CIcmenceau de bijeenkomst voor gesloten. Washington, 28 Juni. (R.) President Wilson heeft onmiddellijk na de ondertee- kening van het vredesverdrag een bood schap tot het Amerikaansche volk gericht, waarin hij aandringt op aanvaarding van he verdrag zonder verandering of voorbehoud. Wilson noemt in zijn boodschap het ver drag het groote Charter van .de nieuwe orde an zaken, dat reden geeft tot groote vol- aanval, terwijl George uit naam van Groot-Brittannië on- doening en gerustheid voor de veiligheid derteekend werd. ^er wereld. P a r ij s, 2 8 J u n i. (N. T. A.) De Petit Pa- President Wilson .ging gisterochtend te risien bericht, dat Clemenceau waarschijrv- Brest aan boord van de „George Washing- lijk Maandag het van de handteekeningen ton". voorziene vredesverdrag bij het bureau van korte verklaring afleggen. Het protocol, dat vandaag aan de Duit* schers overhandigd wordt, bevat xle bepa ling, dat door Duitschland het verdrag teiï spoedigste n-eet worden geratificeerd. B e r 1 ij n, 2 8 Juni. (W. B.) Naar uil Kolberg gemeld wordt, zal tegen de offi cieren, die, evenals generaal Hoffmann aan het Oostelijk front tegenstand tegen het sluiten van den vrede wilden bieden, een vervolging wegens hoogverraad worden üv" gesteld. Brussel, 29 Juni. (H.-R.) De plech- tigheid voor de betuiging der nationale dankbaarheid aan het Heilig Hart, voor het geluk dat het aan België gebracht heeft, vond plaats onder leiding van kardinaal Mercier in tegenwoordigheid van Belgischs bisschoppen, den koning en de koningin, do ministers en de diplomatieke vertegenwoor digers. Een aanzienlijke menigte woonde de plechtigheid bij. De kardinaal sprak in het Fransch en in het Vlaamsch. Hij roemde den koning en de koningin, het leger, de burgerlijke overheden die in 'net land geble ven waren en de bevolking. Hij riep 't Hei lig Hart aan om nog verder België te ze genen. Da rede van Mercier vond algemee- ne instemming. De Belgische souvereir.en waren het voorwerp van geweldige ovaties. P a r ij s, 2 8 Juni. (R.) De Raad vatf Drie heeft besloten, dat de opperste econo-i mis'che road in gewijzigden vorm zal blijven bestaan, ten einde de organisatie te handho ven en om te dienen als verbinding tusschen de verschillende geallieerden. Brussel, 27 Juni. (N. T. A. Draadloos van Lyon). Volgens, een demobilisatie-de creet zullen de lichtingen 1907, 1908 en 1909, benevens alle vrijwilligers voor den duur von clen oorlog, in Juli naar huis wor« den gezonden. De lichtingen 1910 tot 1914 worden in Augustus gedemobiliseerd. B e r 1 ij n, 2 8 J u n i. (W. B.) !n opdracht van de Centrumfractie van den Pruisischen Landdag drukt de „Germania" de volgende terechtwijzing af aan het adres van den heer Kuckhoff, in de aangelegenheid van da Rijnsche republiek: Het zou een onverant woordelijk bedreigen van "de openbare mee» hing zijn het geloof te wekken, dat ten cp- zichte van een Rijnschen staat in het ver» band van hot Duitsche riik een geschikt middel zou zijn om het Rijnland te bescher men tegen een zwaren druk, waaraan het ner blootgesteld zal worden. Van Fransche zij de wordt in het geheel geen onderscheid gemaakt tusschen Pruisen en Duitschland en de scheiding van Per Rffnland rol alleen van Pruisen, maar ook van Duitsch» land geëischt worden. Bij een Rijnsche r&» publiek behoorende tot het Duitsche rijSi heeft Frankrijk niet het minste belang. B e r l ij n, 2 8 J u n i. (W. B.) Volgens d® dagbladen wordt in de toonaangevende in* dustrieele kringen van het Rijngebied ge» ijverd voor een hervatting van de economi* sche betrekkingen met Rusland. Na overleg met de regeering te Moskou zijn vertegen* woordigers van de Duitsche groot-industrie naar Rusland vertrokken, om ter plaatse in* lichtingen in te winnen over de grondslagen van een toekomstige uitwisseling van pro» ducten. B e r l ij n, 2 8 Juni. (W. B.) De hoofd directie van de posterijen te Berlijn deelfi mede, dat de staking van het hulppersoneel bij den post-chequedienst, den couranten- dienst en den telefoondienst te Berlijn ge ëindigd is. Het hulppersoneel hervat het werk, zonder dat de eischen ingewilligd zijn. B e r 1 ij n, 2 7 Juni. (W. B.) Tijdens fa onderhandelingen tusschen de organisatie der spoorwegarbeiders en. de regeering, die den geheelen cfag duurden, is voor zoovtb Voor menigeen is de verheffing van het eigen ik het eerste en voornaamste bij zijn streven naar verheffing der menschheid. door JEAN WEBSTER Schrijfster van Vadertje Langbeen. Vertaald door A. Quarles dc ijuarles. s Ten tijde van mijn aankomst liep het ge rucht, dat, na iederen huwbaren man in de buurt bedankt te hebben, zij nu een keus trachtte te doen tusschen Jim Mattison en Radnor. Of deze berichten overdreven waren kan ik niet zeggen,, maar in elk geval waren de andere jongelui, die haar gunsten had den trachten te winnen, stilzwijgend terug getreden en was het duidelijk, dat de strijd enkel tusschen deze twee ging. Het leek mij, dat als ik Polly geweest was, fle niet lang noodig gehad zou hebben om «en besluit te nemen. Men kon moeilijk ooit iemand ontmoeten, die in alle opzichten beter voldeed dan Rad, daarbij was hij van «en van de beste families uit den omtrek en nad het vooruitzicht bii den dood van zijn vader een mooi fortuin te erven. Het kwam mij voor, dat een meisje ver zou moeten zoeken om zulk een geschikten echtgenoot te kunnen vinden. Doch ik was verbaasd te hooren, dat dit niet de algemeene meening van de buurt was. Het trof me te vernemen, dat Radnor niet aangeschreven stond zoo als hij behoorde te zijn. Op een veelbetee- kenenden toon gaf men mij te kennen, dat hij naar zijn broer Jeff aardde. Hoewel veel van de verhalen zonder twijfel overdreven waren, hoorde ik later, dat in enkele maar al te vee! waarheid sohuilde. Men zei openlijk, dat Polly Mathers veel beter deed als zij den jongen Mattison koos, want al had hij niet het vooruitzicht op zooveel geld als Radnor Gaylord, hij oneindig solieder was. Mattison was een knap uitziend, vrij kwaadaardige, jonge reus, doch het viel me. met het oog op de gebeurtenissen, die volgden, toen, evenmin als later op, dat hij rijk met hersens begiftigd was. Wat zijn beroep betrof, men zei, dat hij „aan politiek deed"in dien tijd stond hij aan 't hoofd van het district en hij was zich volkomen van het gewicht van dat ambt bewust. Ik vrees, dat Polly vrij coquet was en er een groot genoegen in schepte de joloerschhcid tusschen de twee jongelui aan te wakkeren. Als Radnor zich bij "onge luk haar misnoegen op den hals haalde, zette zij het hem betaald door bijzonder min zaam tegen Mattison te zijn en het deugd zame, jonge districtshoofd zorgde er voor, dat als Rad het een of ander misdaan had, het Polly ter oore kwam. Hef resultaat hier van was, dat hij zich hierdoor in een licht ontvlambaren toestand bevond. Ik was nog niet lang op „De vier Plassen" of ik begon te merken, dat er iets in de verhouding tusschen vader en zoon was, dat ik eerst niet vermoed had. De kolonel was streng geworden, naarmate hij ouder werd; zijn ervaring met zijn oudsten zoon had hem bitter gemaakt en hij ging niet zeer diplo matisch in zijn omgang met Radnor te werk. De jongen had veel van dén hardnekkigen aard van zijn vader geërfd en ook diens on- tembaren wildaar zij alleen samen woon den, was het onvermijdelijk, dat er botsingen kwamen. Radnor scheen bij tijden door den duivel bezeten te zijn, en als hij dronk of speelde, was het zoowel om zijn onafhanke lijkheid te doen gelden als om een andere reden. Er waren dagen, dat hij en zijn vader nauwelijks een woord met elkander wissel den. Over 't algemeen nam men het leven op de plantage nogal gemakkelijk op, zooals meestal het geval is in een heerenhuishou ding. Wij gooiden de esch van onze sigaren waar we wilden, legden onze beenen op de eettafel als het ons goeddacht en lieten de honden over de heele plaats los loopen. Het grootste deel van den dag bracht ik te paard door en vergezelde Radnor op zijn tochten door de plaats. Spoedig ontdekte ik, dat hij het eigenlijke werk deed, alhoewel zijn va der nog steeds in naam aan 't hoofd van alles stond. 'Het fokken van volbloedpaarden is niet langer dat winstgevende baantje van vroeger en het vereischt een bekwaam per soon om een voordeelig saldo te kunnen boeken. Het verbaasde me zeer te zien welk een gezond oordeel Rad in zaken had, want daar zag hij nu heelemaal niet naar uit. Hij stond er op nieuwere methoden in ie voeren, terwijl zijn vader op de echt onverschillige wijze van het Zuiden zich vergenoegd zou hebben alles maar bij het oude te laten,, en door zijn helderzienden blik werden de in komsten meer dan verdubbeld. Door dit gezonde buitenleven begon ik weldra te vergeten, dot er zoo iets als zenu wen bestonden. Het eenige, wat die eerste dagen het genoegen vergalde, waren die botsingen tusschen Radnor en zijn vader. Ik geloof, dat zij zich beiden over de uitbars tingen schaamden en ik bemerkte, dat zij ze voor mij trachtten té verbergen door een bij zondere, al was het éen eenigszins stijve voorkomendheid jegens elkaar. Ten einde de raadselachtige gebeurtenis sen, die volgden, duidelijk te maken, moet ik, geloof ik, teruggaan naar den vijfden avond na mijn aankomst. Radnor gaf een bal op „De vier Plassen" met het doel, zoo als hij zeide, me met menschen in kennis te brengen, hoewel het in werkelijkheid ter eere van Polly Mathers was. In elk geval werd de partij gegeven en iedereen uit de buurt (de benaming „buurt" is veelomvattend in Virginië, zij beschrijft een straal van tien mijl) zoowel jong als oud, kwam per rijtuig of te paardde jongeren, om de helft van den nacht te dansen, de ouderen, om kaart te spelen en er naar te kijken. Ik ontmoelta dien avond heel wat knappe meisjes heti Zuiden is daarvoor met eere bekend docK Polly Mathers was verreweg het knapste, ers het was een openlijke en levendige wedstrijd voor haar gunsten tusschen Radnor en Mat tison. Als Radnor aan zijn heimelijke wensdi gehoor had gegeven, dan was het jonge dis» trictshoofd niet onder de gasten geweest. Het liep naar het einde van den avond eij de muzikanten, een korps negers uit de ver« schillende plantages samengeraapt, hielderf een weinig pauze na een wilden Virgin!» schen dans, die meer van een stoeipartij dani van een dans gehad had, toen één van allen; ik geloof, dat het Polly zelf was hefi plan opperde.om naar de laurierlaan te gaar\ en te zien of de geest zich soms vertoonde. Het verhaal van de weggetooverde kip was alom verspreid en er waren dien avond ver* scheiden lachende zinspelingen op ge maakt. Toen ik naar boven liep om een hoed te halen, kwam ik Rad tegen, die iets witj binnen in zijn jas knoopte, en wat in mijn oogen verdacht veel van een laken had. HtJ lachte en legde zijn vinger op de lippen, tenj wijl hij naar beneden ging en zich bij de a* deren voegde. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1