boter ei mm
„DE EEMLAhiDER"
psiis Dis «ïisKsiif s r, r;a
Van week tot week.
IV. A TAK BENT 8 k
buitenland
Suite'rtiasösclie Bsrichtu
FEUILLETON.
DE SFOOfCHÖEVE
•57e Jaargang Mo. SS/
„osl f 2.30. per «eek (met gratis vereekermg
hgen ongelukken) f 0.15. Wonderlijke nummer»
i 0.05. - Wekelijksch bijvoegsel «WereMrcvuec
per 3 maanden 60 cent.
AMERSFOORT
HOOFDREDACTEUR: M.. D. J. VAN SCHAARDENBURG
UI1GEVERS: VALKHOFF Co
BUREAUARNHEMSCHE FOORTVVAL, HOEK utrechtschestb.
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Maandag 30 Juni 1919
dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0.50, groote letters
naar plaatsruimte- Voor handel en bedrijf bestaan
zeer voordeclige bepalingen tot het herhaald advcr»
tecrcn in dit blad, bij abonnement Iicnc circulaire^
b.vattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bcwijsnun^crs 5 cent.
Nu is het vrede.
Waar de groote vreugde, welke men zich
jarenlang voorgesteld had dat er heerschen
Lu, als de vrede gekomen was, die groote
vreugde, welke als 't lichtend verscn.et in
'donkeren nacht ons troost en moed tot dra-
gen en dulden gaf - die groote vreugde is
er niet!
De vrede is zoo anders dan wij ons altijd
gedacht hadden.
De nieuwe dag is aangebroken maar over
rn verwoeste wereld en 'n ontredderde
menscbheid. En nu* eerst reent krijgen wij
de afzichtelijke resultaten van vijf jaren vol
kerenmoord en oorlogspolitiek te aanschou-
wen.
En bij dit schrikbeeld is er geen plaats
voor vreugde.
De oorlog is uit maar in z'n werken leeft
hij voort, jarenlang, tientallen jaren leng.
Deze oorlog is er een geweest van louter
domheden en misdaden.
Het uitbreken van clen oorlog was dom
heid en misdaad.
Vier jaren lang is geen enkele van de
iomheden en misdeden, welke begaan kon-
len worden, vermeden. Het einde van den
ïorlog was domheid en misdaad. En de vre
de, maakt de vrede al deze domheden en
misdaden ongedaan? Of voegt hij er nieuwe
aan toe?
De vrede, die ons beloofd was, is het niet.
Het'is 'n vrede, opgelegd door den over-
winnaar, maar het is geen vrede, die n be
tere, nieuwe maatschappij zou inluiden
geen vrede, die door de geheele menscb
heid met heilig enthousiasme ingehaald
werd als de zegepraal over zich zelf, als de
plechtige gelofte voor 'n schoonere toe
komst, als de bezegeling dat al het oude
voorbij gegaan en alles nieuw geworden
was.
Zoo had het kunnen, zoo had het moeten
zijn. Maar de naakte werkelijkheid is, dat al
les bij het oude gebleven is en nog wat
slechter geworden is dan Het te voren was.
De gecompliceerde maatschappij is ont
redderd en vele grove vingers brengen naar
in nog. hopeloozer ontreddering.
De menschheid is even kortzichtig en zelf
zuchtig gebleven enNn plaats van veredeld,
is zij vervallen in zedenverwildering en ver
dwazing.
Zoo gaan wij vreugdeloos 'n hachelijke
toekomst tegemoet.
'n Nieuwe, betere samenleving tegemoet?
IJdel hopen, als eerst niet uit de mensch
heid zelve 'n nieuwe en beter geslacht ge
boren wordt.
Er speelt zich achter de coulissen en
ook wel er voor iets af, wat den winke
liers te denken geeft.
Heeft men tot dusver tegen de algemee-
ne duurte en speciaal die der levensmidde
len gemord, thans wil men zich aangorden
om er den strijd tegen aan te binden.
In verscheidene steden ook in Amers
foort hoort men van pogingen tot oprich
ting van een soort verbruikers-coöperatie
met de bedoeling om door samenwerking en
gezamenlijken inkoop zich de levensmidde
len tegen schappelijker prijs te verschaffen.
En in de Vereeniging van Nederlandsche
Gemeenten zijn hoogst belangrijke discus
sies gehouden over de vraag hoe ver in de
toekomst de zorgen der gemeente zullen
moeten gaan ten opzichte van de levens
middel cnvoorziening.
De gemeente bemoeie zich er zoo weinig
mede als mogelijk is, zij late zooveel moge
lijk over aan den vrijen handel zoo was
de strekking van het praeadvies van den
eenen inleider, die voor alles de finantieele
belangen der gemeente in 't oog vatte.
De gemeente strekke haar zorg over de
levensmiddelen-voorziening zoo ver uit als
noodig is zoo dacht de andere inleider er
over, die allereerst aan de belangen der
gemeenschap dacht en de eerste praeadvi-
seur moest constateeren, dat hij vrijwel al
leen stond in de vergadering.
De winkeliers zullen reeds aan den eenen
kant weer het schrikbeeld der gemeentewin
kels en aan den anderen dat van consumen
ten-coöperaties zien opdagen.
Of net zoo ver komt, zal voor 'n groot
deel aan hen zelve liggen.
Het denkbeeld van gemeentewinkels is
opgekomen in den crisistijd, toen de
schaarschte èn duurte hun scherpste vormen
aangenomen hadden. Wat de oorzaken er
van waren, deed er ten slotte minder toe
feit was, dat tal van artikelen buiten het
bereik van het grootste deel der burgerij
gekomen waren. De eenige uitredding uit
den nood zag men toen in de oprichting van
gemeentewinkels, waar de meest noodzake
lijke en mceielijkst verkrijgbare artikelen
tegen reeële prijzen beschikbaar gesteld
zouden worden.
Het is zoover niet behoeven te komen. Er
kwam 'n gelukkige keer in den toestand, de
duurte bleef wel maar de schaarschte ver
dween en men hoopte op spoedige prijs ver
laging.
Nu deze echter uitblijft, rijst er nieuwe
ontevredenheid.
En de winkeliers en tusschenhandelaren
zien de booze blikken weer op hen gericht.
Want de duurte wordt voor 'n'goed deel toe
geschreven aan prijsopdrijving. Diegenen,
die zich daaraan schuldig gemaakt hebben,
hebben wel 'n zware verantwoordelijkheid
op zich geladen; niet 'alleen brengen ze de
bona-fide handelaren in discrediet maar zij
voeden de verbittering, welke leiden zal tot
maatregelen, die zoowel voor den handel
als voor de gemeenschap hun bezwaren
meebrengen.
Behalve zij, die door dik en dun socialisa
tie en municipalisatie van bedrijven voor
staan (van de mooie woorden verwacht men
soms nog meer wonderen dan van de din
gen zelve), zullen er, behoudens theoreti
sche Kamereconomen, wel heel weinig prin-
cipieele voorstanders van gemeentewinkels
enz. bestaan. Het vlotst en voordeeligst is
de gang van zaken als de regeling overge
laten kan worden aan de zich van hun ge
wichtige gemeenschapstaak welbewuste, bo
na Fide handelaren.
De ovèrheidsbemoeiing is echter ge-
wenscht als nood- of verweermaatregel. Als
noodmaatregel, in geval van werkelijke
schaarschte; als verweermaatregel, tegen
de, zich duur wrekende, prijsopdrijvingstak-
tiek.
Maar in die beide gevallen heeft de over
heid dan ook zoo krachtdadig mogelijk op
te treden en de belangen van de gemeen
schap te behartigen. Particuliere coöperaties
mogen hierbij eveneens goed werk kunnen
verrichten, allereerst sta de overheid op de
bres Zij beheerscht het terrein.
Het eerste geval, de schaarschte, doet
zich thans gelukkig niet meer voor. Tegen
de duurte, welke noch uit schaarschte noch
uit prijsopdrijving mocht voortvloeien, staat
ook de gemeente-overheid vrijwel machte
loos en zou het onbegonnen werk zijn den
strijd aan te binden; trouwens zulk 'n duurte
ware ten slotte slechts als 'n uiting van den
gewijzigden levensstandaard te beschouwen
Maar tegen de duurte ten gevolge van prijs
opdrijving heeft de gemeentelijke overheid
het scherpste wapen in handen en of zij
daarvan gebruik zal moeten maken, hangt
geheel af van de handelaren zelve. Hun
actie riente zich niet tegen de maatregelen,
welke tegen het kwaad genomen worden,
doch tegen het kwaad zelf. Dit uit te roeien
en daarmee de gevreesde maatregelen te
voorkomen, moet hun wel 'n offer waard
zijn. Zij bewijzen er zich zeiven en der ge
meenschap 'n greoten dienst mee.
Reclame
Tfi
Pichon, Georjes Leygues en André Tar- de Kamer deponeerenhij zal dan een
öi I Vl'licrvT» i'ATdn.ollnn l,->f P-a-5 Ha i II n
Zuiver Rund vel. 12 O p. pond
Eerste soort bak en braadvet 05 p.
pond
„Eelie" plan ten vet 100 p. pond
Allerfijnste Melange 10O
Hoogtijn 85
Maguetlque dlv idepdboter85
Planten (plantebotierj 80
Politiek Overzicht
Er is in de wereld, niets veranderd, dien
28sten Juni .1919, toen Havas uit Parijs
seinde:
Signature traité commenca quinze heures
douze. Furent délégués allemands qui sig-
nèrent premiers.
Het interesseert ons niet, nöch het weten,
dat de teekening te 5 u. 12 min. begon,
nöch de mededeeling, dat de Duitsche afge
vaardigden het eerst teekenden.
Belangrijker, d. w. z. rijker aan belang
zou het zijn, indien wij als waar konden aan-
nemen, dat na vijf jaar een verandering was
ingetreden. Een verandering ten goede: dus
een verbetering. Het is niet zoo: het ware
zoo. Nog regeert de almachtige Diplomaat.
Diplomaat met een. hoofdletter; met een ka
pitaal, en met kapitaal allicht.
Waar bleef de toegezegde democratie,
waar werd de sociale orde gewijzigd in ge
lukkigen zin? Le militarisme est mort: vive
le rnilitürismeï
Deze vrede zal wekken: on-vrede, onrust,
de zucht om de vernedering ongedaan te
maken. Maar ook in den boezem der over
winnaars-trust zal tusschen de leden ont
staan: de botsing van belangen, een toege
spitste concurrentie, die in eendrachtige
samenwerking met het corps diplomatique,
wederom te zijner tijd zal baren als een
gedrochtelijk kind den nieuwen oorlog. Het
is nog nacht en het fel-ervaren leed ver
mocht zelfs geen lichtende fakkel hoog te
heffen.
De Chineesche delegatie zal het verdrag
niet teekenen. Dl*, denkelijk uit protest te
gen de bepalingen betreffende Sjantoeng.
Een veertigtal Duitschers hebben Ver
sailles verlaten. Er bleven er acht en vijftig,
onder wie Von Haniel, Dunker en Leinert,
Voordat de president der Vereenigde Sto
ten Versailles verliet, bracht hij met me
vrouw Wilson een bezoek aan den president
van de Fransche republiek en mevrouw
Poincaré, met wie zij een lang onderhoud
hadden. Dit onderhoud was hartelijk.
Wilson gaf tegenover Poincaré uiting aan
zijn erkentelijkheid wegens de ontvangst, die
hem in Frankrijk te beurt viel.
Poincaré, op zijn beurt, zegde Wilson
dank, dat hij, alvorens uit Europa te ver
trekken, dien zelfden morgen het verdrag
onderteekendhad,* hetwelk aan Frankrijk
den steun van de Vereenigde Staten waar
borgt in geval van een niet uitgelokten
dezelfde tekst door Lloyd
dieu rullen Wilson vergezellen tot Brest. De
„George Washington." wordt geëscorteerd
door het Amerikaansche pantserschip „Okla-
hama" met 4 torpedojagers, en zal een
eind weegs begeleid worden door een Fran-
schen kruiser en de torpedojagers „Fleu-
ret", „Claymore", „Fanion" en „Carquois".
Aan het station werd Wilson ontvangen
door Poincaré, C'emenceau, de Kamerpresi
denten. de ministers en een groot aantal
leden, der vredesconferentie.
Poincaré en Wilson onderhielden zich
voor het vertrek van den trein op het per
ron geruimen tijd met elkander.-
De vroegere rijkskanselier von Bethmann-
Hollweg heeft, nadat hij reeds,vroeger een
derg-elijken stap op uitdrukkelijk verzoek van
de rijksregeering heeft nagelaten, een brief
.aan Clernencecu gezonden, met het verzoek
het volgende ter kennis van de geallieerde
en geassocieerde regeeringen te brengerf:
In artikel 277 van de vredesvoorwaarden
klagen de geallieerde en geassocieerde Te-
geerir.gen Wilhelm II von Hohenzollem
vroeger keizer van Duitschland, aan, we
gens zware overtreding van de internatio
nale moraal en inbreuk op de heilige macht
dor verdragen. Zij kondigen tegelijk hun
besluit aan, om de regeering te verzoeken
den ex keizer, met het oog op zijn veroor-
ling, uit te leveren.
Met betrekking hierop veroorloof ik mij
lot de geallieerde en geassocieerde regee-
ringen het verzoek te richten de beraamde
procedure tegen m ij, instede van tegen
den ex-keizer, te openen. Met dat doel stel
ik mij ter beschikking van de geallieerde en
ge'associeerde regeeringen. Als voormalig
Duitsch rijkskanselier draag ik voor hetgeen
in den tijd von mijn ambtsvervulling ge
schied is, de uitsluitende verantwoordelijk
heid, zooals dat geregeld is in de Duitsch
grondwet, voor de politieke handeling des
keizers.
Hieruit meen ik te mo~en afleiden, dat de
rekenschap, die de geallieerde en geasso
cieerde regeeringen vorderen voor deze
handelingen, alleen door mij kan worden
gegeven.
In de overtuiging, dat de geallieerde en
geassocieerde mogendheden voor een door
het openbaar staatsrecht geschapen rechts
toestand ook de internationale geldigheid
zullen willen erkennen, geef ik uitdrukking
van mijn hoop, dat zij geneigd zullen zijn aan
mijn dringende bede gehoor te \erleenen
P a r ij s, 2 8 J u n i. (Havas). De ondertee-
kening van het vredesverdrag begon te 3 uur
12 minuten. De Duitsche gedelegeerden tee
kenden het eerst.
V e r s a i 11 e s, 2 8 J u n i. (Havas,. De on-
derteekening van het verdrag was te 3 u. 50
a f gel o open zonder eenig incident of pro
test.
Aile onderteekeningen waren te 3 u. 55
op het verdrag geplaatst. Daarop verklaarde
CIcmenceau de bijeenkomst voor gesloten.
Washington, 28 Juni. (R.) President
Wilson heeft onmiddellijk na de ondertee-
kening van het vredesverdrag een bood
schap tot het Amerikaansche volk gericht,
waarin hij aandringt op aanvaarding van he
verdrag zonder verandering of voorbehoud.
Wilson noemt in zijn boodschap het ver
drag het groote Charter van .de nieuwe orde
an zaken, dat reden geeft tot groote vol-
aanval, terwijl
George uit naam van Groot-Brittannië on- doening en gerustheid voor de veiligheid
derteekend werd. ^er wereld.
P a r ij s, 2 8 J u n i. (N. T. A.) De Petit Pa-
President Wilson .ging gisterochtend te risien bericht, dat Clemenceau waarschijrv-
Brest aan boord van de „George Washing- lijk Maandag het van de handteekeningen
ton". voorziene vredesverdrag bij het bureau van
korte verklaring afleggen.
Het protocol, dat vandaag aan de Duit*
schers overhandigd wordt, bevat xle bepa
ling, dat door Duitschland het verdrag teiï
spoedigste n-eet worden geratificeerd.
B e r 1 ij n, 2 8 Juni. (W. B.) Naar uil
Kolberg gemeld wordt, zal tegen de offi
cieren, die, evenals generaal Hoffmann aan
het Oostelijk front tegenstand tegen het
sluiten van den vrede wilden bieden, een
vervolging wegens hoogverraad worden üv"
gesteld.
Brussel, 29 Juni. (H.-R.) De plech-
tigheid voor de betuiging der nationale
dankbaarheid aan het Heilig Hart, voor het
geluk dat het aan België gebracht heeft,
vond plaats onder leiding van kardinaal
Mercier in tegenwoordigheid van Belgischs
bisschoppen, den koning en de koningin, do
ministers en de diplomatieke vertegenwoor
digers. Een aanzienlijke menigte woonde de
plechtigheid bij. De kardinaal sprak in het
Fransch en in het Vlaamsch. Hij roemde
den koning en de koningin, het leger, de
burgerlijke overheden die in 'net land geble
ven waren en de bevolking. Hij riep 't Hei
lig Hart aan om nog verder België te ze
genen. Da rede van Mercier vond algemee-
ne instemming. De Belgische souvereir.en
waren het voorwerp van geweldige ovaties.
P a r ij s, 2 8 Juni. (R.) De Raad vatf
Drie heeft besloten, dat de opperste econo-i
mis'che road in gewijzigden vorm zal blijven
bestaan, ten einde de organisatie te handho
ven en om te dienen als verbinding tusschen
de verschillende geallieerden.
Brussel, 27 Juni. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). Volgens, een demobilisatie-de
creet zullen de lichtingen 1907, 1908 en
1909, benevens alle vrijwilligers voor den
duur von clen oorlog, in Juli naar huis wor«
den gezonden. De lichtingen 1910 tot 1914
worden in Augustus gedemobiliseerd.
B e r 1 ij n, 2 8 J u n i. (W. B.) !n opdracht
van de Centrumfractie van den Pruisischen
Landdag drukt de „Germania" de volgende
terechtwijzing af aan het adres van den heer
Kuckhoff, in de aangelegenheid van da
Rijnsche republiek: Het zou een onverant
woordelijk bedreigen van "de openbare mee»
hing zijn het geloof te wekken, dat ten cp-
zichte van een Rijnschen staat in het ver»
band van hot Duitsche riik een geschikt
middel zou zijn om het Rijnland te bescher
men tegen een zwaren druk, waaraan het ner
blootgesteld zal worden. Van Fransche zij
de wordt in het geheel geen onderscheid
gemaakt tusschen Pruisen en Duitschland
en de scheiding van Per Rffnland rol
alleen van Pruisen, maar ook van Duitsch»
land geëischt worden. Bij een Rijnsche r&»
publiek behoorende tot het Duitsche rijSi
heeft Frankrijk niet het minste belang.
B e r l ij n, 2 8 J u n i. (W. B.) Volgens d®
dagbladen wordt in de toonaangevende in*
dustrieele kringen van het Rijngebied ge»
ijverd voor een hervatting van de economi*
sche betrekkingen met Rusland. Na overleg
met de regeering te Moskou zijn vertegen*
woordigers van de Duitsche groot-industrie
naar Rusland vertrokken, om ter plaatse in*
lichtingen in te winnen over de grondslagen
van een toekomstige uitwisseling van pro»
ducten.
B e r l ij n, 2 8 Juni. (W. B.) De hoofd
directie van de posterijen te Berlijn deelfi
mede, dat de staking van het hulppersoneel
bij den post-chequedienst, den couranten-
dienst en den telefoondienst te Berlijn ge
ëindigd is. Het hulppersoneel hervat het
werk, zonder dat de eischen ingewilligd zijn.
B e r 1 ij n, 2 7 Juni. (W. B.) Tijdens fa
onderhandelingen tusschen de organisatie
der spoorwegarbeiders en. de regeering, die
den geheelen cfag duurden, is voor zoovtb
Voor menigeen is de verheffing van het
eigen ik het eerste en voornaamste bij zijn
streven naar verheffing der menschheid.
door
JEAN WEBSTER
Schrijfster van Vadertje Langbeen.
Vertaald door A. Quarles dc ijuarles.
s
Ten tijde van mijn aankomst liep het ge
rucht, dat, na iederen huwbaren man in de
buurt bedankt te hebben, zij nu een keus
trachtte te doen tusschen Jim Mattison en
Radnor. Of deze berichten overdreven waren
kan ik niet zeggen,, maar in elk geval waren
de andere jongelui, die haar gunsten had
den trachten te winnen, stilzwijgend terug
getreden en was het duidelijk, dat de strijd
enkel tusschen deze twee ging.
Het leek mij, dat als ik Polly geweest was,
fle niet lang noodig gehad zou hebben om
«en besluit te nemen. Men kon moeilijk ooit
iemand ontmoeten, die in alle opzichten
beter voldeed dan Rad, daarbij was hij van
«en van de beste families uit den omtrek en
nad het vooruitzicht bii den dood van zijn
vader een mooi fortuin te erven. Het kwam
mij voor, dat een meisje ver zou moeten
zoeken om zulk een geschikten echtgenoot
te kunnen vinden. Doch ik was verbaasd te
hooren, dat dit niet de algemeene meening
van de buurt was. Het trof me te vernemen,
dat Radnor niet aangeschreven stond zoo
als hij behoorde te zijn. Op een veelbetee-
kenenden toon gaf men mij te kennen, dat
hij naar zijn broer Jeff aardde. Hoewel veel
van de verhalen zonder twijfel overdreven
waren, hoorde ik later, dat in enkele maar al
te vee! waarheid sohuilde. Men zei openlijk,
dat Polly Mathers veel beter deed als zij den
jongen Mattison koos, want al had hij niet
het vooruitzicht op zooveel geld als Radnor
Gaylord, hij oneindig solieder was. Mattison
was een knap uitziend, vrij kwaadaardige,
jonge reus, doch het viel me. met het oog
op de gebeurtenissen, die volgden, toen,
evenmin als later op, dat hij rijk met hersens
begiftigd was. Wat zijn beroep betrof, men
zei, dat hij „aan politiek deed"in dien tijd
stond hij aan 't hoofd van het district en hij
was zich volkomen van het gewicht van dat
ambt bewust. Ik vrees, dat Polly vrij coquet
was en er een groot genoegen in schepte
de joloerschhcid tusschen de twee jongelui
aan te wakkeren. Als Radnor zich bij "onge
luk haar misnoegen op den hals haalde,
zette zij het hem betaald door bijzonder min
zaam tegen Mattison te zijn en het deugd
zame, jonge districtshoofd zorgde er voor,
dat als Rad het een of ander misdaan had,
het Polly ter oore kwam. Hef resultaat hier
van was, dat hij zich hierdoor in een licht
ontvlambaren toestand bevond.
Ik was nog niet lang op „De vier Plassen"
of ik begon te merken, dat er iets in de
verhouding tusschen vader en zoon was, dat
ik eerst niet vermoed had. De kolonel was
streng geworden, naarmate hij ouder werd;
zijn ervaring met zijn oudsten zoon had hem
bitter gemaakt en hij ging niet zeer diplo
matisch in zijn omgang met Radnor te werk.
De jongen had veel van dén hardnekkigen
aard van zijn vader geërfd en ook diens on-
tembaren wildaar zij alleen samen woon
den, was het onvermijdelijk, dat er botsingen
kwamen. Radnor scheen bij tijden door den
duivel bezeten te zijn, en als hij dronk of
speelde, was het zoowel om zijn onafhanke
lijkheid te doen gelden als om een andere
reden. Er waren dagen, dat hij en zijn vader
nauwelijks een woord met elkander wissel
den.
Over 't algemeen nam men het leven op
de plantage nogal gemakkelijk op, zooals
meestal het geval is in een heerenhuishou
ding. Wij gooiden de esch van onze sigaren
waar we wilden, legden onze beenen op de
eettafel als het ons goeddacht en lieten de
honden over de heele plaats los loopen. Het
grootste deel van den dag bracht ik te paard
door en vergezelde Radnor op zijn tochten
door de plaats. Spoedig ontdekte ik, dat hij
het eigenlijke werk deed, alhoewel zijn va
der nog steeds in naam aan 't hoofd van alles
stond. 'Het fokken van volbloedpaarden is
niet langer dat winstgevende baantje van
vroeger en het vereischt een bekwaam per
soon om een voordeelig saldo te kunnen
boeken. Het verbaasde me zeer te zien welk
een gezond oordeel Rad in zaken had, want
daar zag hij nu heelemaal niet naar uit. Hij
stond er op nieuwere methoden in ie voeren,
terwijl zijn vader op de echt onverschillige
wijze van het Zuiden zich vergenoegd zou
hebben alles maar bij het oude te laten,, en
door zijn helderzienden blik werden de in
komsten meer dan verdubbeld.
Door dit gezonde buitenleven begon ik
weldra te vergeten, dot er zoo iets als zenu
wen bestonden. Het eenige, wat die eerste
dagen het genoegen vergalde, waren die
botsingen tusschen Radnor en zijn vader. Ik
geloof, dat zij zich beiden over de uitbars
tingen schaamden en ik bemerkte, dat zij ze
voor mij trachtten té verbergen door een bij
zondere, al was het éen eenigszins stijve
voorkomendheid jegens elkaar.
Ten einde de raadselachtige gebeurtenis
sen, die volgden, duidelijk te maken, moet
ik, geloof ik, teruggaan naar den vijfden
avond na mijn aankomst. Radnor gaf een
bal op „De vier Plassen" met het doel, zoo
als hij zeide, me met menschen in kennis
te brengen, hoewel het in werkelijkheid ter
eere van Polly Mathers was. In elk geval
werd de partij gegeven en iedereen uit de
buurt (de benaming „buurt" is veelomvattend
in Virginië, zij beschrijft een straal van tien
mijl) zoowel jong als oud, kwam per rijtuig
of te paardde jongeren, om de helft van
den nacht te dansen, de ouderen, om kaart
te spelen en er naar te kijken. Ik ontmoelta
dien avond heel wat knappe meisjes heti
Zuiden is daarvoor met eere bekend docK
Polly Mathers was verreweg het knapste, ers
het was een openlijke en levendige wedstrijd
voor haar gunsten tusschen Radnor en Mat
tison. Als Radnor aan zijn heimelijke wensdi
gehoor had gegeven, dan was het jonge dis»
trictshoofd niet onder de gasten geweest.
Het liep naar het einde van den avond eij
de muzikanten, een korps negers uit de ver«
schillende plantages samengeraapt, hielderf
een weinig pauze na een wilden Virgin!»
schen dans, die meer van een stoeipartij dani
van een dans gehad had, toen één van allen;
ik geloof, dat het Polly zelf was hefi
plan opperde.om naar de laurierlaan te gaar\
en te zien of de geest zich soms vertoonde.
Het verhaal van de weggetooverde kip was
alom verspreid en er waren dien avond ver*
scheiden lachende zinspelingen op ge
maakt. Toen ik naar boven liep om een hoed
te halen, kwam ik Rad tegen, die iets witj
binnen in zijn jas knoopte, en wat in mijn
oogen verdacht veel van een laken had. HtJ
lachte en legde zijn vinger op de lippen, tenj
wijl hij naar beneden ging en zich bij de a*
deren voegde.
(Wordt vervolgd.)