„DE EEMLANDER"
nBHinanmazïï'ïJfïS
BUITENLAND
DE SPOOKHOEVE
Van week tot week.
Politiek Overzicht
Bniteolacdschc Berichtut
FEUILLETON.
IGe JaarsariB
1 3 maanden voor Amers.
fcB0HHtWWÏSP81)S foort f 1.80. 'dcm fr,nco
C 2 30. per <met &l{is vcrldcrm8
'"Jlsclukken) f 0.15. Wonderlijke nummer,
f 0.05
HOOFDREDACTEUR: M». D. J.VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF i C«
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL, hoek utrcchtschesta.
INTERCOM»!. TELEFOONNUMMER 513
Maandag 21 Jul! 1819
dienstaanbiedingen 15 regels f 0.5Ö, groote lettert
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrtjt bestaan
teer voordeclige bepalingen tot bet herhaald advetv
tceren In dit Blad, bij abonnement. Ecnc circulaire
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent
In Amersfoort zoowel als in lal van andore
c meenten, welke aan 't Alg. Kiesrecht en de
jEvenr. "Vertegenw. 'n sterke roode raadsfrac
tie te danken hebben, rijst thans de vraag of
er nu ook in 't college van B. en AV. socialis
ten opgenomen dienen tc worden.
Er zijn er maar zeer enkelen, die alle bur
gerlijke leden zonden willen sarucn.^P^l V
op hun beun tegenover de socuksten te
mnchf van hot getal te doen spreken Kort-
zichtigcr politiek vare met denkbaar. Men
70„ ,l?n d. a p ers 'n ffoedkoopc gelegenheid
verschaf/en om als politieke martelaar te
poseeren en hem geen scherper wapen in de
hand kunnen drukken. De ondoeltreffendheid
van uitsluiting van t zij door aantal 't zij door
intellectueel of geestelijk overwicht machtige
tegenstanders is duizendmaal gebleken.
Zoo plomp hoort mdh de uitsluiting dan ook
niet nanbcvclfcn. Er wordt 'n ander argument
aangevoerd Men beroept zich op de revolu
tionaire neigingen en tendenzen van de s. d-
n. p. en meent daarin n reden te vinden om
de onbetrouwbare elementen uit de bestuurs
colleges te weren.
Op deze wijze snijdt men zich al even erg
in dc vingers, al beeft men er dan 'n doekje
legen het bloeden om gedaan, 't Lijkt im
mers wel heel weinig waarschijnlijk dat dc
s. d. a. p.'ers door 'n dergelijke „straf" tot
inkeer komen en hun revolutionairisme afzwe
ren zullen. Integendeel, wij gejooven eerder
'lat men hen door zulk 'n opzettelijke achter
uitzetting eerst met recht rebelsch maken zou.
Wie 'n s. d. a. p.'er inderdaad weer op den
goeden weg helpen wil. kan niet beter doen
dan hem juist 'n plaats achter de groene
tafel aanwijzen.
Hel feit ligt er nu eenmaal, dat in verschei
dene gemeenten de socialisten dc sterkste of
een der sterkste fracties vormen.' Zou het al
niet terstond in flagrante» strijd zijn met het
pa$ aanvaarde beginsel van E. V. om een der
sterkste fracties door politieke machinaties
van 'l wethouderschap uit te sluiten?
Wié tot zulk 'n politieke domheid den
raad geeft, toont tevens 'n hoogst apocrieve
opvatting van het moderne wethouderschap
te hebben en dit te beschouwen als 'n soort
«erebaantje.
De wethouderszetels zijn geen politieke
bitft, welke de overwinnaars dcclen mogen. Ze
ijn er niet ter wille van de politieke 'partijen
doch ter wille van het bestuur der gemeente;
en 't bestuur der is niet 'n bcloo-
ning voor dc partij - in aantal 't sterkst
blijkt, doch 'n zware taaie, welke op alle par
tijen en alle gekozenen gelegd wordt.
Zeker, om vruchtbaar bestuur mogelijk
te maken, blijft 't wensclielijk bij de aanwij
zing der wethouders rekening le houden met
dc politieke samenstelling van den raad, opdat
niet eindelooze conflicten en onophoudelijke
politieke debatten alle actie en gestie verlam
men. Eerste eisch der democratie is dat de ge
meente bestuurd wordt overeenkomstig den
uitgesproken wensch van de meerderheid der
burgerij. Doch plicht blijft, dat men voor 't
wethouderschap inzonderheid let op de qunli-
teiten. En als cr in een of andere fractie man
nen gevonden worden, die die noodige quali-
teiten bezitten, dan is het geen gunst welke
men hun en hun partij bewijst door hen tot
het wethouderschap te roepen, docli veeleer
'n lost welke men hun oplegt. En gelijk 't
«enerzijds plicht is om juist hen daarmee tc
belasten, is het anderzijds voor den gekozene
eveneens plicht om, zoo althans geen bizon-
derc redenen afwijzing wettigen, die taak te
aanvaarden.
Telf dus dc roöde fractie iemand die voor
't wethouderschap in aanmerking mag ko
men, dan bewijst men die fractie geen bizon-
dere en- door hem 'n zetel achter de groene
tafel.aan te wijzen, doch doet men slechts wat
liet belang van n vruchtdragend en richtig
bestuur der gemeente gebiedt. En omgekeer 1
kan de aldus gekozene, indien hij zich niet
politiek propagandist doch verantwoordelijk
vertegenwoordiger der burgerij gevoelt, zich
meewerken en van alle revolutionaire avon
tuurtjes af te zien.
Daarop kan men dus gerust zijn. 'n Echte
revolutionair of 'n voor alles propagandistisch
lid zal zich voor 'l wethouderschap niet gauw
laten vinden. Hij zit in den Raad niet al* ver
tegenwoordiger der burgerij doch als propa
gandist voor zijn partij en zou z'n eigen rui
ten ingooien, zoo hij meehielp dc gemeente in
de goede richting te sturen. Bij de" s. d. a-
p.'ers zit het revolutionaire meestal niet zoo
diep; dat dient bij hen meer voor gebruik op
propaganda meetings en bij massa-bewer
king, .en Duilschland zal hun wat geleerd heb
ben, dat zelfs dit gebruik ook voor hen zeer
bedenkelijke gevolgen mee brengt.
De eenige van het nieuwe roode bataillon,
die hier voor liet wethouderschap in aan
merking kan komen, zal wel de heer Hofland
zijn. Voor hen, die alles van den buitenkant
beschouwen, heeft liet denkbeeld „Hofland
wethouder" misschien iets rillerigs. Maar dat
is toch volstrekt niet noodig. Dikwijls brengt
men 'n opposant achter de groene tafel om
z'n werkkracht te benutten en hem zelf min
of meer onschadelijk tc maken. Xu is dc heer
Hofland wel niet zoo makkelijk te temmen,
maar in elk geval leert hij de dingen dan toch
ook eens van andere zijde bezien Tegenover
de eenzijdige en oppervlakkige beschouwin
gen van uit 't enge partij oogpunt, zal liet
ruimere standpunt en het gedegen oordeel
van gemeente-politici als onze burgemeester
en secretaris, hem 'n breedere kijk op de din
gen geven. Aan den machtigen invloed van
hun süperieuren geest zal ook hij zich noch
kunnen, noch willen ontworstelen. In de ver
gaderingen van B. en AV. komen geen oraties
voor de tribune tc pas en zitten geen politieke
vrienden en tegenstanders alle woorden op te
vangen, om te critiseeren of rekenschap te
vragen daar gaal het zakelijker toe en laat
men zich gomakkclijkcr overtuigen en tot het
juiste inzicht brengen
Trouwens, wal men van den beer Hofland
ook zeggen moge, wij hebben meermalen den
indruk geleregen, dat hij ten slotte vpor rede
vatbaar is. Hoe vaak hebben wij niet gezien,
dat hij ellenlange betoogingen tegen een óf
ander voorstel hield en ten 4este toch voor
stemde 't Pleit niet tegen iemand, als hij
voor argumenten wijkt en voor 'n socialist wil
het nog heel wat meer zeggen, dan voor 'n
gewoon mensch, om in 't publiek het standpunt
van 'n ander als beter tc erkennen.
Omgekeerd zal dc heer Hofland als wet
houder ruimer gelegenheid krijgen^ om zijt
inzichten te ontvouwen en tc doen geldon bij
den ophouw der voorstellen, dan thans, nu hij
vrijwel beperk blijft tot de raadsvergaderingen,
waar de voorstellen van B. en AV. reeds kant
en klaar ter tafel komen. Werklust en frisch-
heid van gedachten kan men den heer Hof
land niet ontzeggen on wat zijn meerlingen
voor goeds bevatten, zal in de toekomst beter,
tot z'n recht komen, als er vah stonde af aan
rekening moe gehouden kan worden. Daarbij
hebben wij dc overtuiging, dat dc heer Hof
land niet aan de socialistische doch aan den
democrotischen vleugel van zijn partij staat,
voor revolutionaire daden achten wij hem
toch te ernstig.
Neen, wij zijn niet hang voor 'n wethouder
Hofland. Wie herinnert zich niet, welk 'n
schrikbeeld 't vroeger was, dat dc heer Joris-
sen wethouder zou worden En wat 'n plei-
zier beleven wij thans van hem Wie weet,
welk 'n uitnemend wethouder de heer Hof
land nog wordt. Natuurlijk heeft hij, die al
tijd opposant was, aan den anderen kant nog
veel tc leeren. Maar de heer Hofland is altijd
zeer leergierig geweest. En hij krijgt de beste
leermeesters, die hij verlangen kan. Behalve
z'n mede-w.'s, vindt hij er immers twee van
de beste kenners der moderne gemeente-poli
tiek den burgemeester, die niet voor niets
voorzitter der Vereen, van Nederl. Gemeenten
is en die binnenskamers allicht nog meer ge
legenheid zal hebben z'n denkbeelden te ont
wikkelen, dan in de raadszitting en ook de
secretaris, die ter openbare vergadering wel
iswaar 'n zwijgende rol moet spelen, doch' in
iiicl onttrekken. Door het aannemen zijner be- tie kamer -van B. en \V. z'n licht des te heller
uoemir.g toont hij als ernstig man metterdaad ]can latcn schijnen - wij gelooven (en minste,
aan het bestuur van de gemeente te willen dat het daar niet meer zoo toegaat ais vroe-
ger, toen aan 'n secretaris, die ook niet dc
eerste dc beste was, ook daar het zwijgen op
gelegde werd.
Uit Berlijn heeft zich een commissie naar
Parijs begeven, aan welker hoofd de onder
staatssecretaris van het rijksministerie van
financiën Schroder staat, voor den weder
opbouw van het gebied van Noord-Frank
rijk, dat verwoest is tijdens de bezetting
door de Duitschers. Die commissie zal het
aandeel hebben te regelen, dat Duilschland
in dezen herstelÜngsarb/rid zal nemen. Men
heeft daarop natuurlijk niet gewacht om
dezen arbeid ter hand te nemen en is met
het voorbereidende werk reeds een goed
eind gevorderd.
Voor de herstelling van landbouwterrei-
nen en gebouwen heeft het ministerie voor
de bevrijde gebieden in de verschillende
departementen bureaux ingericht, tot welke
de belanghebbenden hunne aanvragen tol
het bekomen van bouwstoffen, machines en
werkkrachten moeten richten. De aanvragen
worden daar onderzocht en dan opgezon
den naar het te Parijs gevestigde Comptoir
général d'achats, dat het uitsluitend recht
bezit handelsdaden te verrichten voor den
wederopbouw van de verwoeste gebieden.
De staat verleent voorschotten en contro
leert de wijze waarop die worden besteed.
De belanghebbenden doen zelf hunne be
stellingen, die door het Comptoir général
d'achats verzameld worden, dat zorgt voor
de uitvoering der bestellingen. Welken om
vang het werk van dit Comptoir heeft, blijkt
uit het feit, dat in den loop van een maand
voor 250 millioen francs bestellingen in
kwamen.
De industrieele wederopbouw staat onder
eenê zelfstandige leiding. In het belang van
de industrieelen is wettelijk bepaald, dat zij
reeds vóór de definitieve vaststelling van
hunne schaden voorschotten kunnen krij
gen tot 75 pet. toedaarbij komen dan nog
toeslagen van 1200 frs. voor de individu-
eele werklieden en ambtenaren.
Men maakt onderscheiding tusschen scha
den aan fabrieken binnen de vuurzóne, die
door beschieting en andere oorlogsgebeur
tenissen veroorzaakt werden, en de schade
aan fabrieken in de étappe, welker machinés
tijdens de bezetting door Duitsche troepen
naar Duitschland overgebracht werden. Om
deze machines teru£ Is krijgen, is een bu
reau ingericht, dar zetel in Perijs op den
linker Seine-oever heeft en ook in Berlijn
zijn filialen. Voor het bestuur en de techni
sche leiding van de fabrieken in de voor
malige vuurzóne zijn „Secteurs" ingericht,
aan welker hoofd een ingenieur of een an
dere vakman is geplaatst. Door controleurs,
technische agenten en verder hulppersoneel
ondersteund, bewerkt deze het aan hem toe
vertrouwde district en doet de ingekomen
aanvragen óf zelf af óf laat ze na onderzoek
doorgaan naar het Parijsche bureau van het
Comptoir d'achats.
Met bijzonderen nadruk is het weer in
orde brengen van de steenkolenmijnen aan
gevat, want bij het groote gebrek aan kolen
is het een gröote factor om weer op dreef
te komen, dat er zoo spoedig mogelijk weer
kolen uit de mijnen kunnen worden gehaald.
De verwoestingen in de mijnen schijnen
minder groot zijn dan men had verwacht;
het vernielingswerk heft minder doorge
werkt. De herstellingsarbeid schiet daarom
bij de mijnindustrie het best op. Sommige
mijnen zullen in 2 3 jaren weer geheel
op dreef gebracht zijner zijn er echter ook,
waarvoor men tien jaren noodig zal hebban
om ze weer volledig in te richten. Het pro
ductievermogen van 1914 zal misschien
eerst over twintig jaren herkregen zijn. De
herstellingskosten van de mijnen zullen in
't geheel omstreeks 2W milliard frs. bedra
gen.
Wonneer men in aanmerking neemt, dat
naar de schatting van de rapporteurs van
de Fronsche Kamer en de Amerikaansche
ccmmissiën alleen aan woonhuizen 500000
weer moeten worden opgebouwd en drft de
herstellingskosten van alle schaden te zo
men meer dan 64 milliard zullen bedragen,
dan is het duidelijk, dat Frankrijk alleeh
niet in staat zal zijn dit reuzenwerk tot stand
te brengen in den betrekkelijk korten tijd,
waarin het moet worden verricht. Het is
een internationale taak, die hier is te ver
richten door samenwerking van allen zul
len de middelen moeten wordeh verkregen
om de verwoeste gebieden in Noord-Frank
rijk en België te hulp te komen en de deer
lijk "geteisterde bevolking weer op de been
te brengen.
In Duitschland blijven steeds de stakin
gen aan de orde van den dog. Geen recht
wordt meer gebruikt dan het stakingsrecht,
maar het gebruiken van dit recht ontaardt
helaas al te dikwijls in misbruik en de ge
volgen daarvan komen neer op de hoofden
van stakers en niet-stakers. De geheele be
volking is daarvan de lijdende partij.
Een voorbeeld daarvan levert de laatste
staking van het personeel der verkeersmid
delen te Berlijn, die, na twee weken te heb
ben gedurfd, nu gelukkig weer tot het ver
leden behoort. Er is een berekening ge
maakt van wat die staking aan de Berlijners
heeft gekost? De stakers zelf pavaisseeren
op die rekening, aannemende als gemid
delde loon van 17,000 stakers 16 mark per
dag, met 272,000 mark per dag. Dc ver-
keersmaatschappijen hebben veel hoogere
inkomsten moeten dervenvoor de Grosse
Berliner Strossenbahn worden die op
425,000 mark per dag geraamd, voor de
andere verkeersinrichtingen te zamen op
200,000 mark. De post heeft voertuigen
in dienst moeten nemen, die alleen voor het
vervoer van pakketten een uitgave van
10,000 mark gevorderd hebben. Het groote
publiek heeft er natuurlijk het meest onder
geleden. Dooreengenomen worden in
Groot-Berlijn dagelijks vier millioen men-
schen vervoerd. Met het verdwijnen van de
trams verschenen allerlei „wilde" voertui
gen op straat, die de herinnering aan een
grijs verleden wakker nepen. Daarmee
werden echter slechts betrekkelijk weinigen
gebaot, niet meer dan 5 pet., die voor-veel
geld slecht geholpen werden. De overigen
moesten met het ongerief, dot het gemis van
het in het leven van een groote stad onmis
bare verkeersmiddel voor hen teweeg bracht,
ook de schade voor lief nemen, die daaraan
verbonden is. De schaden, die de winkels,
de schouwburgen enz. hebben geleden,
worden op vele honderdduizenden geraamd.
Toen de tweede stakingsweek was ingetre
den, werden de kosten van de sta
king op rond 20 millioen mark be
cijferd. Daarop afgaande, hebben de beide
stakingsweken te zamen 40 millioen mark
gekost.
Daar staat geen voordeel, dat door de
stoking is verkregen, tegenover. De uit
oefening van het stakingsrecht schijnt dus
wel duur gekocht te zijn in dit geval. Maar
het zou een illusie zijn te meenen, dat dit
geval afschrikkend zal werken en anderen
zal weerhouden nieuwe slakingen te begin
nen. In hetzelfde nummer van het Duitsche
dagblad, waaraan*de kostenberekening van
de verkêersstaking in Berlijn is ontleend,
komt een geheel lijstje voor van nieuwe
stakingen. In Opper Silezië zijn een Teeks
stakingen voorgekomen uit politieke rede
nen; in Myslowitz en in het district Ryb*
nick staken zes kolenmijnen. Uit Hannovei^
werd een verscherping van de staking be*
richt; er werd met scherp op de menigfa
geschoten, waarbij een man gedood werd^
In Goslor zijn de spoorwegmannen wegens
looneischen in staking gegaan. In Saksen
heeft de mijnwerkerstaking zich tot bijna
alle steenkolenmijnen uitgebreid. In de
hoofdstad van Saksen, Dresden, zijn de kof-»
fiehuisbedienden wegens loonkwestiën in
staking gegaan.
Daartegenover werd één geval vermeld,
waarin stakende spoorwegmannen, in het
district Horburg, besloten hebben den ar
beid weder op te vatten. Daarnaast is een
oproep opgenomen van een vakverceniging
van Duitsche spoorwegmannen in het dis
trict Elberfeld, die waarschuwt tegen de
spoorwegstokingen. Er wordt als vast
staande verklaard, dat een groot deel van
het spoorwegpersoneel geen voldoende in
komsten heeft om te kunnen leven, muafl
tevens gezegd, dat daarin geen veranderingi
kan worden verkregen, door te staken. Doofl|
staken worden de goederen niet goedkoop
perer wordt slechts door bereikt, dat nan!:
de bevolking geen levensmiddelen kunnen!
worden verschaft en dat de geheele volks-,
huishouding naar den kelder gaat. Er wordt!
de raad gegeven, de uitwerking af te wach
ten van de pogingen, die worden aange
wend om een daling van de prijzen der
levensmiddelen te verkrijgen en inmiddeta
vertrouwen te stellen in het bestuur der vak-
vereeniging en niet gehoor te geven aan de
stem van personen zonder verantwoorde
lijkheid en zich door dezen in nood en
ellende te laten brengen. Tot besluit wordfl'
gezegd, dat spoorwegmannen, die nu een
staking beginnen, een misdaad begaan aan
het geheele volk en aan hun stand.
Hieruit verneemt men de stem van het ge
zond verstand, die waarschuwt tegen het
drijven, dat met een variant op een bekend
woord kan worden gekenschetst door da
spreuk„Vivent les grèves, périsso le mon
de f" Als aan die waarschuwing gehoor
werd gegeven, zou het met de stakingen
gedaan zijn.
P a r ij s, 19 J u 1 i (R.) De opperste econo
mische raad wees Antwerpen als een der
havens aan'voor de lossing van dc La Plata-
tarwe voor Duitschland in dezelfde verhou
ding als .van Vóór den oorlog. De raad be
val de geallieerden aan de Russische krijgs
gevangenen in Duitschland van voedsel ta
voorzien. Een sub-commissie werd ingi«
steld om de hervatting van de postverbin*
ding met Duilschland te overwegen.
P n r ij s, 2 0 J u I i. (X. T. A. Draadloos varU
Lyon.) De intergealliecrdc comissies Lobbert
Zaterdagochtend vergaderd; die voor Bulga*
rijc, dc. Ilongaarsclie aangelegenheden, dc uil-
voering van liet vredesverdrag en Spitsberg
gen. Dc laatste commissie, die haar eerste zit*
ting hield, bestaat uil Laroehe (Frankrijk),
Nielson (Amerika), Charles Tuton (Engeland)
en Chaclicttc Fcrrnnlc (Italië.)
Washington, 20 Juli. (N. T. Ai<
Draadloos.) Wilson heeft zich gisternamid
dag naar het Capitool begeven om te con-
fereeren met de senatoren Hitchcock eii
Ranting, democratische leden van de com
missie voor de buitenlandsche zaken. Te vo
ren had hij in het Witte Huis gesprekken:
gehad met vier republikeinsche senatoren.
De New-York Times bericht, dat de pre
sident ophelderende gesprekken beschouwt
als het voornaamste vereischte voor eeni
spoedige rotificatie van het vredesverdrag
en dat hij meent, dat de oppositie tegen het
verdrag en het volkenbondstractaat hoofd
zakelijk te wijten is aan verkeerde voorstel
lingen en misverstand.
door
JEAN AVEBSTER.
Schrijfster van Vadertje Langbeen.
Vertaald door A. Quarles de Quarles.
82
.Wij strompelden verder over geploegd land
m door drassige weiden, begeleid door de mu
ziek van kw akende kikvorschen en het ratelen
der geitenmelkers. Eerst werd de tocht no^
verlevendigd door geestige opmerkingen over
■wat cr wel met den kolonel gebeurd kon zijn,
'doch daar ik niet erg op hun scherts inging!
hielden zij ten slotte hun mond, behalve nu en
dan een enkelen vloek als iemand zijn voet
stootte, of met zijn klecren aan een doornstruik
•bleef haken. Na ongeveer een half uur ge
zwoegd tc hebben, kwamen we aan een be
gaan pad door hei bosch en binnen eenige
minuten waren wij aan den ingang van dc
spelonk. Een kleine ruwe schuur was aan den
toegang gebouwd. Zij was door een bouwval
lige denr gesloten, die zelfs een kind zonder
moeite had kunnen openen; er was tenminste
geen gevaar, daf de kolonel er ingesloten was.
Nadat wij onze kaarsen hadden aangestoken,
daalden wij langs de ruwe steenen trap naar
de eerste groote, gewelfde ruimte, die een
soort vestibule van dc spelonken vormt. Met
Oiize^ handen voor den mond riepen wij ver
scheiden keeren hallo, terwijl wij den adem
inhielden, als wij op antwoord wachtten. Het
eenige geluid, dat de stilte verbrak, was nu
en dan het druppelen van water of liet klap
pen dgr vleugels van een vleermuis. Als de ko
lonel in een van de kronkelgangen verdwaald
was, dan moest hij ons gehoord hebben en ge
antwoord, want het geringste geluid is in zulk
een spelonk tc hooren en wordt verscheiden
malen door de tallooze gewelfde gaanderijen
weerkaatst In plaats van gerustgesteld te zijn,
dat hij daar niet was, deed de stilte mijn angst
nog toenemen. Als hij eens op dc vochtige klei
uitgegleden was, zich bezeerd had. en nu be
wusteloos in de duisternis lag?
De mannen wenscliten terug te keeren, doch
ik stond er op tot dc gebroken zuil te gaan, die
in een kleine galerij boven het „Kristallen
Meer" ligt. Dat was de plek, waar de mantel
vergeten was, en wij konden dan tenminste
tc weten komen of hetzij dc kolonel, hetzij
Mose teruggekeerd was om hem tc halen. Wij
gingen achter elkaar over het vochtige, klei
achtige pad, terwijl het licht van dc kaarsen
de zwarte duisternis om ons heen nog meer
deed uitkomen. De groote witte druipslecn-
kegels schenen ons als spoken in het donker
tc vervolgen, nu en dan fladderde cr oen vleer
muis langs ons gezicht en ik vroeg me met een
rilling af hoe iemand genoeg moed kon sa
menrapen om alleen in zulk een hol te gaan.
Het „Kristallen Meer" is een ondiepe plas,
die in een soort kom ligt. Aan den eenen kant
loopt het pad zeven of acht voet boven het
water langs den algebrokkelden rand van een
steile rots. Eenige passen van de plats af slaat
het pad plotseling links af en komt in de klei
ne gaanderij van de gebroken zuil uit.
Juist toen wij de twee of drie treden, die
naar deze hoogte voeren, opgingen, iiieid de
gids, die vooraan liep, plotseling stil en mij bij
den arm grijpend, wees hij met een bevenden
Yinger naar dc plas.
„Wal is dat?" bracht hij ontsteld uit.
- Jk snandc me in om te kijken, doch kon door
de duisternis niets onderscheiden.
„Daar, dat zwarte ding, onder aan den
oever!" zeide hij. zijn knars opheffend, zoodat
het licht over het water viel.
Wij zagen het nu allen, en herkenden het
met een huivering van afschuw. Ilct was het
lichaam van kolonel Gaylord. Hij lag met zijn
gezicht op den bodem van dc plas en greep
met uitgestrekte armen en handen in de mod
der. Het kalme water boven hem was zoo hel
der als kristal, doch was lichtrood gekleurd.
„Dat is mijn oom." riep ik naar voren sprin
gend. „Hij is van den oever afgegleden. Mis
schien is hij niet dood."
„Hij is zoo dood als hij maar zijn kan" zei-
óc de gids, grimmig. „En wat meer is, kolo
nel Gaylord was cr de man niet naar om in
een water van drie voet diepte te verdrinken,
zonder een poging te doen cr weer uit tc ko
men. Dit is geen ongeluk. liet is een moord.
Wij moeten teruggaan en den lijkschouwer ha
len. liet is tegen de wet hel lichaam aan tc
raken, voordat hij komt."
Het sneed me door dc ziel den ouden man
daar op den bodem van dc plas te laten lig
gen, doch ik kon geen van hen overreden om
me tc helpen hem cr uit te halen. De lijkschou
wer moet komen, hielden zij hardnekkig vol en
zij trokken me met geweld terug, toen ik door
het water wilde waden. Wij gingen met knik
kende knieën terug en snelden naar den in
gang, al struikelend en uitglijdend door de
vochtige klei van de spelonk. Ik ten minste
had het gevoel alsof er wel een dozijn moor
denaars ons op den voet in de duisternis volg
de. En al dien tijd was ik er van overtuigd
dat de dood van mijn oom slechts het voorspel
van nog vrecselijker gebeurtenissen was. Het
gezegde" van den gids: „Dit is geen ongeluk.
Het is een moordl" bleef me. in de ooren klin
ken cn hoe. meer ik mc ook tegen dc gedachte
trachtte le verzetten, een ontzettend vermoe
den kwam hij me op, dat ik wist wie de moor
denaar was.
HOOFDSTUK xr.
Het Districtshoofd vereert „7)c
vier Plassen" met oen Bezoek.
Wij vonden den lijkschouwer cn vertelden
wat cr gebeurd was. Ilij zond een boodschap
naar Kennisburg, waar het districtshoofd
woonde, om dezen tc ontbieden en toen, na een
dokter en enkele getuigen gehaald tc hebben,
begaven wij ons opnieuw naar de spelonk. Het
nieuws van het drama had zicli als een loo
pend vuurtje verspreid cn half Luray zou mee
gegaan zijn als de lijkschouwer liet nief met
geweld verhinderd had. Ilij zette twee man
nen aan den ingang van de spelonk op post
om de menigte te beletten naar binnen tc drin
gen. Ik voor mij was liever buiten blijven
wachten, doch ik voelde dat liet tegenover
Radnor mijn pliclit was, cr bij tegenwoordig
tc zijn. Als er het een of ander ontdekt werd,-
wcnschtc ik dc eerste tc zijn het te welen.
-Het was een droevig iets cn ik zal cr niet
bij blijven stilstaan Eén kant van het hoofd
van den ouden heer was door een zwaren slag
verbrijzeld. Ilij was reeds verscheiden uren
dood, toen wij hem vonden, doch dc dokter
kon niet zeker zeggen of hij verdronken was
of dat de wond de onmiddellijke oorzaak van
den dood geweest was. Aan een scherp uitste
kend rink steen, halverwege de rots, vonden
wij den mantel van Polly Mathers bengelen,
geheel, gescheurd ev met modder besmeerd.
Het kleiachtige pad boven de plas was tot
aan den rand va» den afgrond geheel plat ge
trapt, cn het was zelfs voor een ongeoefend oog
duidelijk, dat er een hevige worsteling had],
plaats gehad. Ik was de eerste, die de afdrukV
ken onderzocht cn toen ik neerknielde en bij*
lichtte, doortrilde me een gemengd gevoel vanj,
afschuw cn verlichting, want ik zag, dat len«
minste één paar voeten bloot geweest was^|
Mose had aan den strijd deelgenomen, en hoek
vreesclijk die zekerheid ook was, -aij was onV
eindig beter dan dat andere vermoeden. :f
„liet was Mose, die den moord begingI'1,
riep ik tegen den lijkschouwer, terwijl ik hem!
op dc voetafdrukken in de klei wees.
Ilij hurkte naast me neer cn bestudeerde dc»
afdrukken. „Ja, Mose was tegenwoordig," zeidrt
hij langzaam, „maar ook iemand anders. KijkJ
hier is de afdruk van de laars van den kolo*j
nel cn daarnaast die van een andere laars^
doch deze is wel meer dan een centimetefll
breeder."
Het was echter moeilijk iets duidelijk tö'
onderscheiden, zoo was het pad plot getraptj
Geen uur voor het drama was ons hëele gezel*
schap nog langs diezelfde plek gegaan. AVal
dc anderen ook mochten zien, ik was vo<M(
alles blind, behalve voor het onbetwistbai/
feit, dat Mose tegenwoordig was geweest.
(Wordt vervolgd.)
