„DE EEMLANDER"
BUITENLAND
Fills 8E8
9 Alpaca-vorken, -lepels 5
e -theelepeltjes, enz. jj
FEUSLLETÖST™
DE SPOOKHOEVE
18e Jaargang No. ZO
IWBEKTOPilI'ÖTmK S
posl t 2-50. P« we'k (met 8"tis vcrlckcrin8
f/gen ongelukkca) I 0.15. «fcondcrlyke nummer»
1 0.05.
AMERSFOORTSCH DAG
Woensdag 23 Juli 1S19
HOOFDREDACTEUR: M». D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C*
ARNHEM3CHE POORTWAL. no«« UTRCCHTtCHtx*.
♦TEWCOMW. TELEFOONNUMMER 613
Politiek Overzicht
Niet alleen voor de nu in Duitschland aan
t bewind zijnde regeering en voor de op-
Neming van Duitschland in den- volkenbon
ireekt generaal Smuts een lans in zijn a-
scheidsgroet aan het Engelsche vo ij
roert nog verschillende andere vraagstukken
aan, die nog onopgelost zijn. Over het du.s-
tere en moeielijke Russische vraagstuk zegt
hij„Laat Rusland met vrede, hef de blok
kade op, neem een politiek aan van welwil
lende onzijdigheid en onpartijdigheid voor
alle partijen. Het kan best zijn, dat de
eenige hoop, die voor Rusland overblijft, is
een gezuiverd sovjet-stelsel. Dat is mis
schien veel beter dan het czarisme, waar
naar onze tegenwoordige politiek onvermij
delijk schijnt heen te wijzen. Als vrij op het
Russische tooneel moeten verschijnen, laat
het dan zijn als onpartijdige, welwillende
vrienden en niet als militaire of politieke
partijgangers."
Als naaste taak, die is, te verrichten voor
de Britsche politiek, wijst Smuts aan het
organiseeren tot volledige volken van de
Dominions. Wat voor Indië en Egypte is te
loeh, moet worden ter hand genomen met
?en open geest en met het bepaalde besluit
ook hier die beginselen van vrijheid en
zelfregeering te verwezenlijken, zonder welke
het Britsche rijk in den nieuwen tijd niet "kan
blijven bestaan.
Maar als het dringendste van alle consti-
futioneele kwestiën in het rijk noemt hij het
Iersche vraagstuk. Dat is een chronische
wond geworden, welker bederf verspreidende
uitwerking overal is te bespeuren en die door
haren invloed op Amerika nu de gewichtigste
buitenlandsche betrekkingen begint te ver
giftigen. Smuts waagt de voorspelling, dat
als de Iersche kwestie niet geregeld wordt
Dp de groote beginselen, die de basis van
iet groote rijk uitmaken, dat rijk zal moeten
ihouden te bestaan. Hij zegt„In Parijs
ebben onze staatslieden raskwestiën te be-
andelen gehad gelijk aan die van Ierland
rn in ieder opzicht even moeielijk als het
ferschfe vraagstuk. Zij mogen er niet tegen
opzien op- Ierland hetzelfde geneesmiddel
'oe te passen, dat zij op Bohemen en op
menig ander deel van Europa hebben toe
gepast."
In zijn slotwoord merkt generaal Smuts op
„Het komt aan dp den geest waarin wij de
toestand, die wij voor ons hebben, bezien,
ïk zie slechts redding voor ons en de wereld
in een menschelijker geest en kijk op alle
dingen. Wat voor goed heeft al de rijkdom,
comfort en oogverblindende glans van het
Victoriaansche tijdperk gebracht, wanneer
wij in de twee volgende decades zijn geko
men tot de graven van tien millioen jonge
mennen, die verslagen zijn door de lage
hartstochten van begeerigheid en heersch-
zucht, welke loerden onder de glimlachende
oppervlakte van dat tijdperk De sop is de
kool niet waard, en wij moeten liever de
nieuwe en moeilijke tijden welkom heeten,
die wij nti ingaan. Want er is geen twijfel
ian, wij zijn aan het begin van een nieuwe
2euw. De oude wereld sterft rondom ons
aat zii ook in ons stervenOnder de
volken van dé wereld heeft dit groote land
in het verleden den schitterendsten naam
gehad van politieke wijsheid, edelmoedig
heid en zielegrootheid. Moge dit machtige
rijk in dit groote uur der overwinning en op
het toppunt van zijne macht een groote
moieele overwinning behalen, zoodat de
idealen, die het lot van ons groot volken-
remeenebest hebben bepaald, het gemeen-
•chappelijke erfdeel worden van den volken
bond van Europa. Slechts dad zal déze
oorlog niet te vergeefs gestreden zijn en zal
de toekomst de ver uitgestelde interest van
onze tranen bergen.
De 21 e Juli was door de leiders van de
elementen, die strijden tegen de in de En-
tentelanden overhe^cschende richting, welke
haren stempel heeft gedrukt op het in Ver
sailles tot stand gebrachte vredeswerk, be
stemd tot een .demonstratiedag. Er zou dan
door aanwending van het machtmiddel der
arbeidersbeweging, een algemeene staking,
gemanifesteerd worden tegen den geest,
waardoor dit vredeswerk is bezield. Deze be
tooging zou, al was «ij maar kort van duur
de staking zou 24 uren duren indruk
gemaakt hebben wanneer zij algemeen was
geweest. Men zou dan van beide kanten een
betooging hebben gehad tegen den geweld-
vrede. Maar in de Ententelanden is de deel
neming aan de staking gering geweest. En
in Duitschland heeft men in den laatsten tijd
zóó veel met de eigen stakingen te doen
gehad, dat aan deze staking slechts een ge
ringe aandacht kon worden geschonken.
Deze betooging is dus mislukt en heeft
veeleer het tegendeel uitgewerkt van wat er
mee was bedoeld, want de tegenpartij kan
uit de mislukking de conclusie trekken, dat
de oppositie tegen haar werk op zwakke voe
ten staat> en zij zal niet in gebreke blijven
daarmee haar voordeel te doen.
Vanneer deze internationale stakir.g is
mislukt, don volgt daaruit geenszins, dat
men in de Ententelanden afkeerig is van de
aanwending van hei strijdmiddel der staking
op ander gebied. In Engeland is men thans
juist druk in de weer met stakingen, en ook
hier zijn het niet enkel loongeschillen, waar
van men de oplossing door stakingen tfacht
te beïnvloeden, maar zijn de strijdobjecten
van veel wijder en. omvang.
In het afgeloopen voorjaar heeft in Enge
land een groote ongerustheid geheerscht ten
gevplge van de plannen, die onder de mijn
werkers bestonden om eene staking op groote
schaal te organiseeren. Die staking zou zich
niet tot de mijnindustrie bepaald hebber.;
het geheele maatschappelijke leven zou er
de gevolgen van hebben ondervonden. Dat
gevaar is toen bezworen. Door de regeering
is een staatscommissie benoemd om eën on
derzoek in te stellen naar den toestand van
de mijnindustrie en naar de middelen om
daarin verbetering te brengen. Die commis
sie heeft een u-e regeling van de loonen
en de werktijden voorgesteld, waaraan dade
lijk uitvoering gegeven is. De uitvoering van
de verdere voorstellen der commissie, die
ten doel hadden een zeer ingrijpende" "Vér-
andering in te voeren, steunende op de na
tionalisatie van het kolenbedrijf, d. i. de
naasting van het bedrijf door den staat, werd
tot later uitgesteld.
Thans is de beweging onder de mijnwer
kers weer in gang gekomen en daarbij schij
nen de elementen, die het verst naar links
staan, de overhand te hebben over de meer
gematigde elementen. In het lagerhuis heeft
de regeering aangekondigd, dat de prijs van
de steenkolen moest worden verhoogd met
6 shillings per ton, omdat de oude prijs de
kosten, die moeten worden gemaakt om
kolen te krijgen geschikt voor verkoop, niet
meer kan dekken. In den loop van het debat
werd door de regeeripg het aanbod gedaan
de voorgenomen prijsverhooging drie maan
den uit te stellen, als de mijnwerkers zich
wilden verbinden, dat er in die drie maan
den geene stakingen zouden zijn. Van de in
die maanden uit de mijnen gehaalde hoe
veelheden kolen zou het dan afhangen hoe
de verdere beslissing omtrent de prijsver
hooging zou zijn.
Op dit aanbod hebben de mijnwerkers ge
weigerd in te gaan. Hunnerzijds is, als ant
woord daarop, aan de regeering meegedeeld,
dat zij bereid waren met de regeering mee
te werken om besparingen aan te brengen
in de productiekosten van de steenkolen,
mits de regeering er toe orverging door wet
gevende maatregelen uitvoering te geven
aan het hierboven genoemde voorstel van
de staatscommissie tot nationalisatie van
het kolenDedrijf. De aangekondigde prijsver
hooging is nu met den 2Ien Juli in werking
getreden. Maar ook doen de gevolgen zich
voelen van de weigering der mijnwerkers om
op te houden met de op verschillende plaat
sen begonnen stakingen. In Yorkshire staken
thans 150.000 mijnwerkers. Het is te ver
wachten, dat het aantal stakers zal toene
men. De regeering heeft zich genoopt ge
voeld in plaats van de werklieden, die de
pompmachines hadden verlaten, personeel
van de vloot beschikbaar te stellen, om het
onderloopen van de mijnen te verhoeden.
Zij heeft aangekondigd, dat zij de werkwil
ligen tegen overlast zal beschermen. Zoo is
de strijd over en weer aan den gang.
Bnitenlandscbe Berlchtu
P a r ij s 2 2 Juli. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). De Raad van Vijf nam heden
kennis van het hem Maandag door de com
missie voor de territoriale regelingen over
gelegde rapport betreffende de Bulgoarsche
grensregeling. Voorts hield hij zich onledig
met de uitvoering van het verdrag met
Duitschland, d. w. z. met de samenstelling
der noodige commissiën. Besloten werd tot
de instelling van een commissie ter bestu
ring van Opper-Silczië gedurende het over
gangstijdperk, volgende op het verlaten van
dit gebied door c!e Duitsche duforiteitén en
troepenmacht en voorafgaande aan het tijd
stip waarop over het lot dezer provincie
definitief beslist zal zijn. In de commissie,
die er voor zal moeten waken dat de volks
stemming vrij zal zijn, zullen vertegenwoor
digers van de vier groote mogendheden zit
ting hebben. Deze commissie zal worden
gesteund door een intergeallieerd garnizoen.
Voorts zijn commissiën benoemd wier taak
het zal zijn voor de uitvoering der koloniale
en economische bepalingen zorg te dragen.
Ook werd besloten tot de instelling eener
commissie tot onderzoek van de incidenten
in Anatolië, in de zóne door de Grieken be
zet, welke bestaan zal uit vertegenwoordigers
der vier groote mogendheden.
De resultaten van het onderzoek der com
missie voor Fiume zullen binnenkort worden
bekend gemaakt.
P a r ij s 2 2 Juli. (R.) De Kamer zou
heden een wetsontwerp behandelen, strek
kende tot het véileenen van een aantal de
coration in het legioen van. eer. De socialist
Jean Bon vroeg verdaging van de behan
deling van dit ontwerp, om te kunnen over
gaan tot de behandeling-van de interpella
tion over het regeeringsbeleid. De minister
Neil verzette zich hiertegen, maar de. Kamer
besloot, dat aan het verzoek gevolg moest
worden gegeven.
Tweede telegram. Do Kamer heeft
aan het einde van het interpellatiedebat met
28Q tegen 176 slemmen een motie aange
nomen, voorgesteld door Svmian, waarbij de
politiek der regeeriSj: wordt goedgekeurd.
Derde telegram. De regeering heeft
een wetsontwerp ingediend tot het verlee-
nen van amnestie voor een lange reeks klei
nere militaire en nolltieke vergrijpen.
Brussel, 22 Juli. (Havas). Vandaag is
Poincaré plechtig ontvangen in het parle
ment. De voorzitter van de Kamer herinner
de aan de roemrijke rol. die frankrijk in den
oorlog gespeeld heeft. De hulp, die het ver
leend heeft bij de verdediging en de bevrij
ding van België en zijn verdrukt volk en dP
wapenbroederschap hebben een beslissend
stempel gezet op de banden, die beide lan
den vereenigen. Poincaré antwoordde, dat
België den Franschen even dierbaar is ge
worden als zijn eigen zonen dit zijn. Na een
herinnering aan den weerstand, dien België
den overweldiger geboden heeft, eindigde
Poincaré met de woorden De beide landen,
die door den oorlog tot elkaar zijn gebracht,
zullen in vredestijd bijeen blijven. Frankrijk
koestert voor België een bewondering en
een dankbaarheid, die het steeds door daden
zal willen toonen.
Aan het feestmaal in hgt koninklijk paleis
hield de koning een toespraak, waarin hij ge
waagde van de bewondering, die België voor
Frankrijk koestert. De vrede kan slechts de
banden van vriendschap tusschen beide lan
den versterken. België rekent op Frnnkrijk's
steun om het de zegeningen van den vrede
deelachtig te laten geworden en om het tc
helpen door passende handelsovereen
komsten zijn economisch leven weer op te
bouwen. In zijn antwoord zeide Poincaré, dat
Frankrijk en zijn geallieerden er wel voor
zouden zorgen, dat Duitschland zijn verplich
tingen vlug nakomt en dat België inderdaad
zijn gerechtvaardigd herstel krijgt. Frank
rijk zal België's weigering om de keizerlijke
verlangens om den vrijen teugel te loten,
niet vergeten. In het licht van deze onver
getelijke herinnering zal het voortaan trach
ten alle economische en financieele vraag
stukken op te lossen.
Brussel, 22 Juli. (Reuter). Trots
regen en slecht weer was er een onmetelijke
menschenmenigte op cte been om het over-
«wrmingsdéfilé gade te slaan. Zoowel de
troepen der geallieerden als de Belgische
troepen werden levendig toegejuicht. Vóór
het défilé inspecteerden de Koning, Foch en
prins Leopold dé troepen onder daverende
toejuichingen.
Londen, 21Ju li. (R.) ïn het Lagerhuis
heeft Lloyd George, op de debatten antwoor
dende, de verschillende voorzieningen bij
het vredesverdrag gelroffen, verdedigd en
verklaard, dat Engeland een belangrijke com
pensatie verkreeg, al was het niet mogelijk
alle kosten vergoed te krijgen. Het was on
mogelijk een bedag vast te stellen voor her
stel van dc geleden schade, daar die schade
op 't oogenblik nog niet volledig bekend
was. Ook verdedigde hij de territoriale wij
zigingen en de militaire maatregelen tegen
over Duitschland. Hij verklaarde te sympa-
thiseeren met het algemeen verlangen naar
het einde van den verplichten krijgsdienst
en sprok de hoop uit, dat Engeland einde
1910 door vrijwillige dienstneming in de be
scherming der Britsche belangen over de
geheele wereld zou kunen voorzien. Het wns
echter niet mogelijk den verplichten krijgs
dienst te dóen eindigen" alvorens de tegen
woordige toestond was opgeklaard.
Wat betreft de politiek tegenover Rusland
verklaarde Lloyd George nog op zijn oude
standpunt te staan.
Wat betreft de berechting van den
ex-keizer, zeide hij, dat niemand zou
willen beweren dat de man, die
verantwoordelijk was voor de gruwelijke
slachting, vrij zou moeten uitgaan. (Toejui
chingen). Hij vroeg met welk recht Enge
land van een neutraal land zou kunnen
eischen, dat het zich tot de berechting van
den keizer leende. De neutralen waren niet
in de vredesconferentie vertegenwoordigd
geweest en de ex-keizer zou in het geheel
niet terechtstaan, indien de zaak aan de
neutralen werd overgelaten. (Dit laatste
naar aanleiding van de opmerking van Mac
Lean).
Londen, 21 Juli. (R.). Nadat de motie
van Bottomley was verworpen, heeft het
Lagerhuis de tweede lezing van de wet tot
aanneming van het vredesverdrag met alge
meene stemmen goedgekeurd.
Londen, 22 Juli. (R.). In het Lager
huis werd het vredesverdrag met 163 tegen
I 4 regelt f O.fiQ
elke regel mrer f 0.20C
dienstaanbiedingen 1—5 regels f 0 50. groote letters
naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan
teer voordceligc .bepalingen tot het herhaald advci*
teeren in dit Blad, bij abonnement. Eene circulairs I
fc:vaftende de voorwaarden, wordt op aanvraag j
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
4 stommen aangenomen. De Iersche natio
nalisten protesteerden tegen de houding der
regeering in zake de Iersche kwestie.
Het Engelsch-Fransche alliantieverdrag
werd eveneens aangenomen en wel met
algemeene stemmen.
Weimar, 2 2 Juli. (W. R.) Bij besluit
van den rijkspresident van gisteren is mi
nister Bell belast met de leiding van het
voorbereidende werk voor de overneming
van de staatsspoorwegen door het rijk en
met de vorming van een rijksministerie van
verkeerswezen. Ook zijn de bevoegdheden
van den rijkskanselier ten aanzien van do
ijksspoorwegen op hem overgedragen.
Londen, 2 2 Juli. (R.) In het lager
huis verklaarde Bonar Law, dat de kolen-
staking zich een weinig heeft uitgebreid in
Lancashire, Nottinghamshire en Mon-
mouthshire, waar in 't geheel 38.000 ar
beiders het werk hebben neergelegd. De
mijnwerkers geven verschillende redenen op
voor de staking, waaronder de verhooging
van de kolenorijzen met 6 shilling, de hooge
prijzen van de levensmiddelen, de gedwon
gen dienst bij het leger en de aanwezig
heid van de Engelsche troepen in Rusland,
Madrid, 21 Juli. (R.). In den loop
der beraadslagingen van het Spnnnscha
kabinet stierf plotseling de minister van
voedselvoorziening, markies de Machales.
Rome, 22 Juli. (Stefani). In geheel
Italië heerscht een volkomen rust, ook des
Maandags. Alle groote steden vlagden ten
teeken van protest tgen de stakingspoging.
Overal werd het werk hervat. In slechts
enkele steden vonden meetings plaats. In
Rome waren maar weinig personen tegen
woordig bij de meeting, waarop Turoti het
échec der 'staking releveerde, daarbij zin*
spelende op de houding der Fransche en
Engelsche arbeidersorganisaties.
Een werkelijke Internationale bestaat nog
niet, voegde hij er aan toe.
Versailles, 21 JuH. (W. B.) Een
nota aan de Fransche regeering wijst er op,
dat, volgens uit Budapest te Berlijn ontvan
gen mededeelingen, ongeveer 4000 tot
5000 uit Rusland over Kaschau en uit Ru-
menië teruggekeerde Duitsche krijgsgevan
genen sedert een paai weken in Kaschau
door de Tsjccho-Slowukischc militaire auto
riteiten worden vastgehouden. De behande
ling van deze in arbeidscompagniën inge
deelde en met dwang tot graafwerk aan het
Czechische front gedwongen troepen, moet
zeer slecht zijn en hun voeding totaal onvol
doende. De Duitsche regeering heeft om zoo
spoedig mogelijk opheldering v®zochl.
Londen, 22 Juli. (R.) Churchill heeft
in het Logerhuis meegedeeld, dat alle
Engelsche troepen, behalve de vrijwilligers
en deleden van de militaire missie uit Noord-
Rusland zullen worden teruggenomen voor
dat de vaart in de Witte Zëe gesloten is, als
er geen incident gebeurt. De terugroeping
heeft echter oneenigheid en zwakheid onder
de Russen achter de Britsche llniën teweeg
gebracht. De moeielijke operatie van de ont'
ruiming eischt de grooiste zorg.
Praag, 22 Juli. (E.-S. B.) Président
Masaryk heeft gelast het proces tegen 25
Duitschevs, aangeklaagd van geweldpleging
jegens troepen tijdens de bloedige betoo
gingen van den 4en Maart te staken.
Berlijn, 21 Juli. (W.-B.). In Jeruzalem
zol een commissie van de geallieerde mo
gendheden aankomen, om zich op de hoogte
(e stellen van de wenschen en plannen der
bewoners. De gouverneur van Jeruzalem
heeft een kennisgeving laten uitgaan, waarin
wordt meegedeeld, dat de bevolking gele*
genh.eid heeft vergaderingen te houden en
wenschen aan den Volkenbond kenbaar te
maken. De eisch van volledige outomnomie
- Voor leiders van de menigte en van
groote bewegingen kan men niet de edelste
menschen gebruikenze zouden immers
nooit begrepen worden.
00<0 0000*00 €>000000
O Heden in voorraad
(J Aanbevelend, ft
O WILLEM GROENHUIZEN, ft
O laugestr. 43 - Amersfoort
OQ>«3"CX3'OOOOQOOPQ. pp
door
JE/VN WEBSTER.
Schrijfster van Vadertje Langbeen.
Vertaald door A. Quarles dc Quarles.
2i
Ik heb nooit kunnen begrijpen, hoe men zoo
dadelijk algemeen geloofde, dat de jongen
Schuldig was, maar ik heb altijd vermoed, dat
het districtshoofd niet dlles deed, wat hij bij
machte was om de menschen van gevoelen te.
doen veranderen. Het verleden deed zich ech
ter in hooge mate gelden. Iloewel Radnor's
zpndenlijst niet zoo zwart was, als hij afge
schilderd werd, was die toch niet zoo vlekke
loos als ze zijn moest. Men schudde het hoofd
«n vertelde verhalen hoe wild hij als jongen
geweest was en hoe zij zoo iets a^iid reeds j
voorspeld hadden. Praatjes over twisten mot
zijn vader werden tot vervelens toe herhaald
en -zoo overdreven, dat ze niet meer te herken
nen waren. Het oude schandaal over Jeff werd
ook weer. opgehaald en het scheen, dat men
algemeen van meening was,- dat de jongens
Gaylord door en door ontaard waren. Rad's
eigen vrienden stonden hem trouw terzijde,
doch zij vormden slechts een armzalige min
derheid tegenover liet op sensatie beluste pu
blick.
Den morgen van de begrafenis van mijn oom
zicht'ik Radnor in dc gevangenis tc Kennis
burg op en vond hem geheel terneergeslagen.
Hij had den tijd gehad over het verleden na
te denken en, daar zijn vader dood op „De vier
Plassen" lag, waren het geen aangename ge
dachten geweest Nu het te laat was, scheen
hij vol berouw over het gedrag jegens den
ouden man en hij bleef voortdurend bij het
feit stilstaan, dat hij den twist van den avond
voor den moord niet had willen bijleggen. In
deze diep bedroefde stemming beschuldigde
bij zich onmeedoogend van dingen, die hij,
daar ben ik van overtuigd, nooit gedaan liad.
Ik wist dat de cipier buiten naar ieder woord
stond te luisteren en het maakte me ontzettend
zenuwachtig, dat hij iets zou zeggen, dat tot
een schuldbekentenis verdraaid zou worden.
Hij scheen zich in het minst niet van het ge
vaar van zijn toestand bewust, hij ging geheel
op in de afschuw over zijn vaders dood. Toen
ik echter vertrok, greep hij plotseling met
tranen in de oogen mijn hand.
„Zeg een9, Arnold-, gelooft men waarlijk, dat
ik schuldig ben?"
Ik wist dat hij met ,:men" Polly Mathers be
doelde, doch ik had sinds den dag van het
drama nog geen gelegenheid gehad alleen met
haar te spreken.
„ïk heb behalve het districtshoofd nog nie
mand gesproken'- antwoordde ik.
„Matlison zou wat blij zijn als hij lvet kon
bewijzen." antwoordde Radnor bitter, en hij
keerde zijn rug naar me toe omstond door dc
ijleren venstertralies tc staren, terwijl ik hem
verliet en de cipier de deur sloot en den
sleutel omdraaide.
Dien- geheelen middag gedurende de begra
fenis kon ik nauwelijks mijn oogen van Polly'
Mathers' gezicht afhouden. Zij scheen zoo ver
anderd sinds den dag van de pic-nic, dat ik
haar nauwelijks herkend zou hebben, het leek
ongelooflijk dat drie dagen zulk een verande
ring bij en levendig, gezond en krachtig meisje
teweeg konden brengen. Al haar jeugdige op
gewektheid was verdwenen, zij was bleek en
terneergeslagen, had zwarte kringen onder dc
oogen, terwijl dc randen rocvd van het schreien
waren. Toen de plechtigheid afgeloopen was,
ging ik even naar haar toe, terwijl zij in haar
zwarte kleedje, van de andercu af, aan den
rand van het kleine familiegraf stond. Zij zei
de me met een beverJ-en glimlach goeden dag
en toen. terwijl haar blik naar dc lioop aarde
terugzwierf, die door twee mannen reeds weer
op hel graf geworpen werd, vulden haar
oogen zich plotseling met tranen.
„Ik hield 'evenveel van hem, alsof hij mijn
eigen vader geweest was," schreide zij, „en
hel is mijn schuld, dat hij dood is; ik liet hem
gaan."
„Neen Polly, het is je schuld niet/' zei ik
beslist. „Het was iets, wat niemand voorzien
kon en waarvoor ook niemand iets doen kon."
a Zij wachtte een oogenblik en poogde wat
vastheid aan haar stem te geven, toen keek
zc op en zag me smeckend aan.
„Radnor is onschuldig, zeg me, dat je het
gelooft"
„Ik weet zeker, dat hij onschuldig is," ant
woordde ik.
„Dan kan je hem ook vrijspreken je bent
advocaat. Ik weet, dat je hem kunt vrijspre
ken!''
„Je kuni op mij vertrouwen, ik zal mijn
uiterste best doen."
„Ik haat Jim Maltison/' riep zij met een
plotselinge vlaag van haar oude drift uit „Ilij
kan er oen eed op doen, dal Rad schuldig is
en wil het ook bewijzen. Rad mag enkele ver
keerde dingen gedaan hebben, maar hij is een
goede jongen beter dan Jim Matlison ooit
geweest is.'*
„Polly,",zeide Ik, eenigszi.. bitter, „ik wil
de, dat je dit eerder had ingezien. Rad is in
zijn hart zoo'n beste kerel als er magr ooit ge
leefd heeft en zijn vrienden hadden nooit mo
gen toelaten, dat hij wel eens van den goe
den weg afweek."
Zij keek zonder antwoorden in.de verte,
na een oogenblik wendde zij zich weer tot mij
en stak haar hand uil;
„Goeden dag. Als je hem weer ziet, wees
dan zoo goed hem tc zeggen, wat ik zei
Toen zij zich verwijderde, keek ik haar ver
bijsterd na. Eindelijk was ik er zeker van, <lal
zij Radnor lief had en ik was er even zeker
van, dat liij het niet,wist» want ten spijt van
zijn verdriet over den dood van zijn vader en
dc verdenking, die op hem rustte, wist ik dat
hij niet zoo kapot geweest zou zijn, als hij
gevoeld had, dat zij met hem was. Waarom
moest dit nu tot hem komen, te laat om hem
cenig goed tc doen, terwijl hij het vroeger zoo
zeer noodig gehad had? Ik was een oogenblik
woedend op Polly. Het leek eenigszins alsof
al dit verdriet vermeden had kunnen worden,
als zij oprechter gehandeld had. Toen, bij de
herinnering nan haar bleek «ezichtie cn smcit
1
kende oogen, verteederdc ik weer. Hoe onna
denkend zij ook vroeger geweest mocht zijn,
nu was zij veranderd, dit drama had haar in
één nacht een vrouw doen worden. Als Rad
nor haar ten laatste kwam opcischen, zouden
zij elkaar misschien meer waard zijn.
Ik keerde dien avond naar het ledige huis
terug, waar ik. in een gemakkei ij ken stoel ge
zeten, besloot den toestand rechtstreeks in do
oogen tc zien. Ik was tot nu toe zoo bezig ge
weest met dc noodzakelijke toebereidselen
voor de begrafenis* en met een onderzoek naar
Mosc in tc stellen, dat ik nauwelijks tijd had
gehad om na-tc denken, laat#staan een logisch!'
plan. pp Ie maken, hoe ik te werk zou gaan.-
Radnor was zoo verpletterd door den slag,'
dat hij nauwelijks een geregeld gesprek kon'
roeren en tot nu loc had ik nog geen onder-,
boud met .hem gehad, dat een eenigszi ns be
vredigend resultaat opleverde.
Onmiddellijk na den dood van den kolonel
bad ik vluchtig zijn particuliere papieren na-;
gezien, maar weinig gevonden, dat als leid
draad zou kunnen dienen. Onder die oude bric-j
ven, waren cr verscheidene van den echtge-i
noot van Nannie, geschreven gedurende haarj
ziekte cn bij haar dood; dc toon er van waaj
bitter. Kon de man zich ten laatste voor gelc-(
den beleedigingen gewroken hebben? vroeg ikij
mij af. Doch verder onderzoek toonde, dat
deze theorie onhoudbaar was. Ilij woonde no^
steeds in bet kleine dorpje in de Kansas, waar,
•ij stierf, was hertrouwd c-n esn vreedzaam'
oppassend burger geworden. Het vercischtc al
zijn inspanning om zijn vrouw en kinderen tfl
onderhouden. Ik denk, dat hij dc korte episode'
van zijn eerste «huwelijk bijna vergeten was*
Lr was niet dc geringste kans, dat hij er i0
betrokken kou zijn. J
(Wordt vervolgd.)'
