ETALAGE-WEDSTRIJD 29 ER 30 AUGUSTUS.
L. STAS
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
BEZOEKT OE AMER8FOO-RT8CHE WINKELWEEK
tweede blad.
feuilleton.
~8s la^fïrosrUc^e ïïinkalweek
Ha ts KHaaistud.
De Middenstand.
van 1 tot en met S September
Etalage-wedstrijd en Winkelweek.
Oe prachf-étalage
BBBBBBBBBSBBBBBBBBBBBBBBBBBSBBB
a
E
S3
E
S3
E
S3
E
S3
E
S3
LANGESTRAAT 12
TELEFOOR 212
Atelier voor Ondergoed naar Maat
Complete Uitzetten en Luiermanden
s
.S3
E
S3
E
S3
E
BBBSBBBSBSBSBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
18* JMrgan»
No. 64
Donderdag -
28 Augustus 191»
ook AiMr stoort »'n winkelweek.
Op Ai ocïaniJA en nen grooten alstand,
J« sahnjw., wcUn wij nog vol-
)»frpkf niet, koe de Ainerafooriscke winke-
deze zaak zullen aanpakken, 't Ver
goeden li#t evenwel voor de hand, dat het
niet worden zol 'n winkelweek zooals wij die
;Öd«r» wel zogen en welke vooral bedoelde
Sopaganda te maken voor Nederlondsch
brikaat, (Joch eerder 'n winkelweek, welke
-beoogt meer in 't bizonder aan te toonen
wat Amersfoort als winkelstad beteekent.
Geen Nederlandsche maar 'n Amersfoort-
sche winkelweek dus.
Overbodig is dit niet. Want als winkelstad
wordt Amersfoort zelfs bij de eigen burgerij
nog niet naar waarde erkend, 't Is daarom
'n goede gedachte van de winkeliers ge
feest om nu eens 'n forsche poging te doen
om alle bestaande vooroordeelen te ontze
nuwen en 'n overtuigende demonstralie te
'geven van de ontwikkeling van ons winkel
wezen.
Zij hebben echter niet alleen 't vooroor
deel te overwinnen, dat men voor iets meer
dan z'n dagelijksche behoeften in Amers
foort niet terecht zou kunnen, doch ook dat
hier „gesneden" zou worden, dat men meer
zou betalen dan elders.
't Berste zal weinig moeite kosten. Juist
de laatste jaren zijn er vele nieuwe winkels
bij gekomen of bestaande uitgebreid en ge
moderniseerd. Misschien is ook wel de be
perkte treinenloop er bevorderlijk voor ge
weest, maar feit is, dat menige huisvrouw
vaker in onze winkelstraten gezien wordt
dan ooit te voren. Zij weet de goede adres
sen nu te vinden.
Ongelukkigerwijze is juist sinds eenige
maanden dat andere vooroordeel meer naar
/oren gekomen en hoort men nogal eens
Jeweren, dat men in de groote steden voor-
deeliger z'n inkoopen doen kan. Het is van
t grootste belang èn voor onze winkeliers
schappij te vervullen hebben.
Wil deze rol achter naar Êehooren ver
vuld worden, dan zal allereerst vereischte
zijn, dat degenen, die zich tot dusver \an de
middenstandsorganisaties afzijdig hielden,
er actief aar. gaan deelnemen. Wie zelf zich
achteraf houdt en schampere critiek oefent
op de goedbedoelde maar ontoereikende
daden van de anderen, is zelf mede aan
sprakelijk voor den gang van zaken.
Heeft de nieuwe geest, waarvan wij de
winkelweek zoo graag als uiting zouden be
schouwen, zich eenmaal baan gebroken,
dan zal 'n opgewekt vereenigingslcven niet
uitblijven en kan de Amersf. middenstand 'n
.mooie toekomst tegemoet gaan.
Waarlijk aan belangstelling en woardee-
ring voor den middenstand mangelt het niet.
Dat blijkt ook wel uit de artikelen welke wij
voor dit nummer mochten ontvangen.
Er zijn wel mokkende middenstanders,
die zich gemeenlijk verongelijkt en hun be
langen achter gesteld wanen, maar dit be
rust toch voornamelijk op misverstand en
verkeerd begrepen eigenbelang, cn juist
deze hebben den winkeliers vaak parten ge
speeld.
'n Middenstand, welke zijn tijd wel be
grijpt en zijn taak goed vervult, kan van
grooten invloed verzekerd zijn.
De Redactie heeft mij een kleine bijdrage
verzocht voor dit aan de „Middenstand"
gewijd nummer van haar orgaan. Ik mag
zeker wel verband. leggen, tusschen dit ver
zoek en het feit, <fat ik, door de crisis in
aanraking ben gekomen met het crediet-
wezen voor den Middenstand en in mijn
functie van president-commissaris van de
hier gevestigde credietbank mij met het
Middenstandsvraagstuk meer dan voorheen
het geval was, heb bezig gehouden.
Wanneer ik dus aan het verzoek voldoe,
dan vind ik daartoe vrijheid, op grond
van de ervaring de laatste jaren opgedaan.
een voortdurende evolutie onderhevig en
vooral in den jongsten tijd heeft, 'dit groote
veranderingen ondergaan, en die bijzon
dere woelingen zijn nog geenszins tot rust
gekomen. Zou dan de schakel Midden
stand niet zijn verschoven, zou de functie
die zij verricht dezelfde' zijn gebleven?
Reeds voor de crisis viel verandering te
constaleeren en de vooraanstaande mannen
in den Middenstand hebben ook wel gezien
en begrepen dat de bakens «moesten wor
den verzet, maar de Middenstand in zijn
geheel heeft weinig blijk gegeven dit even
diep te beseffen.
Toen de crisis uitbrak was het bijv. met
het crediet van de Middenstand niet. best
gesteld cn moeilijkheden bleven dan ook
niet uit. Door de krachtige medewerking
van Dr. Bos en anderen, daarin gesteund
door de Regeering, is toen verbetering aan
gebracht. Maar ook daarna bleef het aan
eigen krachtig willen nog ontbreken. Wat
noodig was een groot kapitaal, door den
Middenstand zelf bijeengebracht, om daar
mede eigen belangen te dienon, bleef uit.
En dit was weer éen gevolg van gebrek
aan organisatie. De Middenstander begreep
nog maar niet, dat in het oude spreekwoord
„Eendracht maakt Macht" ook zijn kracht
verborgen lagom den nieuw ingetre
den toestand te kunnen beheerschen.
Daarin is de laatste tijd groote verbete-
ring gekomen, gelukkig, al is men nog
lang niet waar men wezen moet.
ïn vroeger dagen, speelde het crediet
voor den Middenstander een geheel andere
rol. dan tegenwoordig. De winkelier deed
op kalme wijze zijn zakenhij kocht in naar
behoefte van zijn omzet en daarvoor was
betrekkelijk weinig crediet noodig, dat hem
meestn! door ziin leveranciers werd ver
strekt in den vorm van termijnverkoop.
Maur de wijze van productie veranderde,
het kapitaal concentreerde zich meer en
meer, de concurrentie werd steeds scherper.
Wel leed de Middenstand daar zwaar on
der, maar zijn plaats in de samenleving was
daardoor allerminst opgeheven, al werd dit
dat moet I dan zal hij zijn macht moe
ten plaatsen naast, zoo noodig tegenover die
van# de groot-industrie, naast, zoo noodig
tegenover die van de verbruiks-coöperatie,
want het zijn deze beide schakelsdie
ziin bestaan bedreigen. Door afhankelijk te
zijn van de oerste, en daarmede samen te
werken in de-prijsregeling, ten nacleele van
den ccmsument, zal deze zich meer en meer
aansluiten bij de verbruiks-coöperatie.
Organisatie dus, het kwaad dat, naar
wordt beweerd, helaas hier en daar te con-
stateeren valt, maar organisatie, om te
komen tot gemeenschappelijken inkoop,
om te verkrijgen invloed op de productie
prijzen, om ten slotte, mogelijk te maken
een omzet tegen een' prijs voor den consu
ment zoo laag mogelijk, en toch met een
behoorlijke winst.
Daarvoor is, zie ik den toestand goed in,
noodigeen eigen krachtige over het ge-
heele land werkende credietinstelling, een
sterke organisatie, met eigen voorlich
tingsdienst, studiemateriaal enz.
Kort gezegddaarvoor is noodig een
middenstandshuis, waarin alles bijeen wordt
gebracht, wat de Middenstand behoeft om
haar positie te handhaven en te versterken
De Amersfoortsche Middenstand heeft
door het organiseerön van deze winkelweek
een teeken van nieuw leven gegeven» La
ten de mannen, die deze zaak aanpakten
ook verder hun krachten inspannen voor
wat de Middenstand noodig heeft, en loten
alle Middenstanders daaraan hun steun ge
ven. Onze stad heeft in haar opkomst daar
aan groote behoefte, en laat men dit toch
vooral goed begrijpen, de- vruchten daarvan
kamen de Middenstanders zelf in de eerste
plaats ten goede.
Daarvoor ochter moet hij zich offers
weten te getroosten, want zonder die, geen
organisatie, zonder organise geen bloei
geen welvaart.
A. R. VEENSTRA.
t'belang van het koopend publiek. 'v
Deze Winkelweek kan nu een goede geij
legenheid ^biedeh om den tijdens de crisifr
zoozeer miskenden en zoo vaak zeer o n<[
rechtvaardig beoordeelden wfnkel-i
stand recht te doen wedervaren, want
tegenstelling van die groep der maat/
schappij, die meenen, dat de winkeJierston<^
zich gedurende den oorlog verrijkt heeft teitj
koste van zijnen evenmensch, zijn wij vair
meening dat de bona fide winkeliers vele,)
zeer vele goede diensten bewezen hebbend
en het nut, neen, laat ik liever zeggen de
noodzakelijkheid van den winkelstand, dui
delijk hebben aangetoond.
De meeste burgers zullen wel met groot
genoegen, en met een zucht van verlichting
zien, dat langzamerhand het distributiegedoa
een einde neemt". Wij hebben dat moeten
aanvaarden, in de abnormale tijden, onïdov
het moest. De last, dc rompslomp van bon
nen en administratie, de ergerniswekkende;
cn dure ambtenarij en bureaucratie, het
urenlang in cle file staan in weer cn wind
om allerlei paperassen te halen, enz. enz.,
het zijn wel haast nog slechts herinneringen
aan minder aangename tijden.
En dan denke men eens aan de zal i g-
h e i dvan den winkel, waar men vlug,)
goed en beleefd bediend wordt en waar men''
ontvangt, wat men noodig heeft. Wie zou,
dan niet gonrne den winkelier zijn beschei
den winst gunnen voor den grooten dienst/
die hij bewijst bij de verdeeling der goede
ren, onder de verbruikers 1
Welk een ontzaglijk kapitaal heeft liet leger
van distributie-ambtenoren aan de alge-1
meene kas gekost? Zoo de crisis ons iets
geleerd heeft, dan is het toch wel 'ditdal
in het bestaande economische stelsel cfo
winkelier de beste verspreider is van do
benoodigdc artikelen, de beste schakel tus
schen voortbrenger cn verbruiker. Zijn eigen
belang en de zegenrijke invloed van do
concurrentie, doet de bono fide- winkelier
voor zijn taak beter berekend zijn dan do
niet ter zake kundige autoriteiten, en hunne
én voor de gemeente, dat dit oordeel weer
legd wordt. En als de winkelweek daorin
«lagen mocht, zou dat zeker wel haar groot
ste succes zijn.
v Llit n ander oogpunt beschouwd, kunnen
bij ons evenzeer over deze winkelweek er-
/teugen. Wij zien er 'n uiting in van 'n fris-
schen geest, n'nieuwe opleving in onzen
middenstand.
Ook dat was niet overbodig.
Onze middenstandsorganisaties waar
om het te verhelen Waren de laatste ja
ren lang niet wat zij zijn konden en moes
ten. 't Geringe bezoek van de huishoudelijke
^ergaderingen was daarvan wel 'n veelzeg
gend symptoom. Menigeen, die, zelf man
van energie en moderne begrippen, 'n voor-
.oanstaande plaats in de organisaties be
hoorde in te nemen, hield zich verre, zag
toe, critiseerde maar stqk zelf geen vinger
4lt.
U -Het ware zeer verblijdend, zoo thans 'n
niéuwe periode voor onzen middenstand
^aanbrak en ook hier de organisaties toonden
hun tijd te verstaan en de hoogst belang
rijke rol te begrijpen welke zij niet slechts
met kortzichtig eigenbelang voor oogen
doch als sociale factor in de moderne maat-
En laat ik dit er dadelijk maar aan toevoe
gen die ervaring spreekt ijiet enkel ten
gunste van den Middenstand; naast de vele
aangename herinneringen, heb ik er ook
minder aangename te boeken gehad. Maar
daardoor misschien wel is mijn belangstel
ling voor het Middenstandsvraagstuk toege
nomen. Zaken die goed marcheeren en zich
in de juiste richting bewegen, hebben al
licht minder aantrekkelijks, dan dezulke, die
met moeilijkheden hebben te kampen en
nog zoekende zijn naar den juisten weg. En
die aantrekkelijkheid wordt te grooter, wan
neer het een aangelegenheid betreft, voor
de geheele maatschappij van groot belang.
Als zoodanig beschouw ik het Midden
standsvraagstuk en ik plaats mij dan ook
gaarne op het standpunt, door Prof. van
Embde, op het onlangs te Arnhem gehou
den congres, met zooveel talent verdedigd
dat de Middenstand een noodzakelijke scha
kel is in het maatschappelijk bestel.
Dit wil echter geenszins zeggen, dat die
schakel steeds gelijk van vorm zal zijn, dat
haar plaats niet aan. verandering onderhe
vig is.
Het geheele maatschappelijk leven is. aan
ook beweerd. Hij behield die en hij moet
die behouden, maar gelijk wij allen ons
moeten aanpassen aan de nieuwe verhou
dingen, die zijn ontstaan of nog zullen ko
men, moet dat ook de Middenstand. En hij
•moet en kan dot eMec-'n doen, dóór zich,
gelijk de andere groepen, krachtig te orga-
niseeren. Allereerst met het doel, van door
bijeenbrenging van werkkapitaal zijn be
staan te verzekeren. Is dat gedaan, dan zal
hij door bevordering van goed handelson
derwijs, door studie van de vele vraagstuk
ken op maatschappelijk gebied, door on
derlinge voorlichting, door samenwerking
vooral, de nieuwe middelen van zelf vin
den, waarmede hij zich niet alleen staande
zal weten te houden, maar zich ook sterker
zal moeten maken. Op verschillende plaat
sen van ons land, wordt krachtig in deze
richting gewerkt. Een ernstige poging, ver
leden jaar ondernomen, ook hier ter stede,
tot zoodanige organisatie te "komen, is he
laas vrijwel mislukt. Alleen het nut van de
credietbank is begrepen geworden, getuige
haar ontwikkeling, maar dat is niet voldoen
de. Zal de Middenstand toch zijn voorna
me plaats kunnen blijven innemen en
De bange jaren van oorlogsgeweld, waar
voor ons lancl gelukkig gespaard bleef, heb
ben op enorme wijze hun invloed doen gel-
dén op deiv.MiddervstarvdA .dien onmisbaren
schakel tusscK-en producent en consument.
Denken vye slechts aan de Distribuliemeat-
regelen, die, hoewel noodzakelijk, een groote
last waren voor de winkeliers. Maar dat hun
energie er niet onder geleden heeft, bewijst
het besluit der Vereenigingen „Handel ei>
Nijvnrheiden „de Hanze" om pogingen te
doen ook hier ter stede te komen tot een
Winkelweek.
Het doel is tweeërlei. Ecnerzijds willen
wij de winJcelrers opwekken tot ontplooiing
van al hun energie, nu langzamerhand alles
meer in normale banen terugkeert. Ander
zijds en dit is eigenlijk wel het hoof d-
doel willen wij den band tusschen win
kelier en kooper, een band, die gedurende de
crisisjaren veel geleden heeft, weer nauwer
aanhalen; In 't belang, zooals van zelf
spreekt, van onzen winkelstand in de eerste
plaats, maar ook voor normale verhoudin
gen in het economische leven, en dus in
noch door eigen belang, noch door concur
rentie tot energie geprikkelde ambtenaren^
Welaan dan- Amersfoortsche winkeliers,
toont, nu uw tijd te begrijpen, laten uwe
winkels in deze Winkelweekcn ook in de
toekomst staalkaarten, zijn van wat uw
energie en durf naar voren kan brengen l
Overtuigt uwe stadgenooten, dat hier ter-
stede even goed, ja misschien veel beter
gekocht kan worden, dan elders. Gij moet
uwe stadgenooten en bewoners van onmid
dellijk aangrenzende dorpen toonen, dat heli
U ernst is, om te komen tot een krach tigen
bloeienden Middenstand, wat ten slotte een
zegen kan zijn voor de stad zelve. Ons
Gemeentebestuur, dot toont, veel te kunnen
en te willen doen voor Amersfoort, heeft
er zelf ook het grootste belang bij, dot er
zol zijn een flinke Middenstand.
Er komen nu wellicht jaren van grooten
bloei en het is zaak uwe winkelkasten eens
extra goed.te verzorgen, en uw succes zal
niet uitblijven.
Moge de Amersfoortsche Winkelweek"
een schitterend succes worden.
L. HÖUBAER,
Secretaris van de Vereeniging
Handel en Nijverheid.
door W. W. W.
arie dagen lang had Jannes z'n mond
gehouden. Dus begreep zijn vrouw, dat- er iets
èrools zou gebeuren. En werkelijk op den
avond van den derden dag, toen Jannes zijn
'Iwinkel had gesloten en met vrouw en zoon in
We huiskamer zat, sprak hij:
*- Vrouwriep hij uit, ik doe meel
Waarmee? vroeg zijn echlgenoote, opkij
kend van het dagblad, dat haar bezig "had ge
bonden.
Met de winkel-ctalazic... sprak Jannes
iahutterig.
Met de wat'? deed ze vragen, 't voor
hoofd vol rimpeltjes van verwondering en
^iet-begrijpen.
Met met (Jannes kon nooit goed zijn ge-
jachten uitdrukken) met de feeste.n 't heeft in
®e krant gestaan, ze doen allemaal wall
Vader- bedoelt den étalagc-wedstrijdl
pprak Gcrrit, de zoon, verduidelijkend.
Da's niks voor jout besliste moeder. Da's
Xoed voor de groote winkels, maar ons slag
eet tóch geen. kansie.
Da s wél waar] sprak Jannes heftig.
jEc ben Middenstander en 't is m'n plicht, om
Jew at te doen.
Heb jé dan niet geadverteerd? zei de juf
frouw on ze las nog eens hardop:
„De Nieuwe Kookwinkel.
£•- Je adres voor koek en koekjes,
S.Vi minzaam: J. Wezel."
m. ia genogl hield Jannes vol. Daar
Ia meheer Van Laay, die 6telt z'n auto's
HjT i^Schikkijig van 't puili^ voor gratis
•fcertjsp. Da's «en beet» reclameI En daar heb
l» d» vrêdow» Damp. As d« mensahen om si-
óabbeltje komen, stopt ze d'r
één van elf cente in 't zakkie. Daar heb ic de
gebroeders Bimmel, die maken een zwembas-
sein in d'r etalazLe... De heeie stad maakt recla
me van de week en de „Koekwinkcl" mag
niet thuis blijve!
Heb je gehoord van Ros en zoon? vroeg
de zoon.
Wat dan?
Die verkoopt ommers vliegers? Nou,
Jantje Ros zal z'n eigen laten oplaten, vastge
bonden aan een vlieger cn dan maakt ic loeper-
de locpertjes!
Dat léót je maar hoor! riep juffrouw
Wezel schril tegen haar man. Jij gaat niet
mee de lucht' in! Niks geen locperdeloopics,
as jc in de telegraafdraden komt, is het te laat!
Denk er niet an! zei Jannes. Dat is niks
voor mijn. Ik heb een -mooi adée. Ik maak de
etalazie leeg cn zet er een tafel in. Die" mot jij
nou es netjes dekken en dan zetten we een
schaaltje met koek op tafel en ccn bordje d'r
bij me!: „ideaal' 6T zoo iets. Wc motten blom
men hebben en zoo...
Wie moet dat betalen? vroeg juffrouw
Wezel dreigend.
Da s nou juist het mooie! zei vader We
zel l>Iij, (lat zal niks kosten! We gaan naar
Klap en Co. en we zeggen: lever jij nou eens
een paar fijne bouquetjes voor niks, dan mag
je een bordje in mc etalazie ophangen: „de
bloemen zijn geleverd door Klap Co."
Arme Jannes Wezel. Dal idee was noodlot
tig..
Gcrrit, met de geestdrift der jeugd en het
zelfveVtrouwen, dat nog nooit eens op z'n ge
zicht gevallen is, begon het plannetje uit te
werken met een vindingrijkheid en een finesse,
die Vader en Moeder intimideerde. Hij ging
naar de „Amcrikaansche Mcubelbazar" en
leende oen keurig wit lacqué tafeltje met twee
stoeltjes op conditie dat de meubelbazar z'n
adcrskaarlje in de étalage van de „Koekwin-
kel"'. mocht plaatsen. Op dezelfde voorwaar
den kreeg ie'een lijn damasten dekservet in
bruikleen uit „White Palace" (in tafelgoed) en
een «chat van bloemen uit de bloemisterij van
E
SI
•E
Klap Co. De firma Jansen Jansen (in huis
houdelijke artikelen) stond welwillend Ccn fijn
onibijtserviesje af, het Elcctrotechnisch bureau
van Trille zorgde voor een schemerlamp. O, 't
werd prachtig!
Jannes stond aldoor op straat door z'n eigen
ruit tc gluren. Die Gcrrit had me d'r slag van!
Die jongen had mc een fijn stelletje bij elkaar
gekregen! En hij dekte wat netjes. Alleen..
er was één „maar". De bloemen, dc lamp cn
de kolossale adreskaarten van dc vriendelijke
collega's maakteu, dat je dc heelc koek op 't
schaaltje niet meer kon zien. Enfin...
't Werd donker. Morgen zou de wedstrijd
plaatsvinden. En juffrouw Wezel stond waar
lijk doodsangsten uit, dat'juist dien naclit
inbrekers zouden konven cn aan 't keurig ge
dekte tafeltje gezeten, alles zouden opeten en
bederven. Ze droomde benauwd van den vlie
ger uit liet magazijn des hecren Jantje Ros,
waaraan ze was vastgebonden, om looping
the loops te maken en sigaren naar beneden
te gooien van dc weduwe Damp, totdat ze in
het zwembassin der gebroeders Bimmcr tc
land of liever te water kwam.
De groote dag brak aan. De stad was over
druk van belangstellenden, die dc schoonc
étalages bewonderden. Dat was geen wonder.
ELke firma had zijn best gedaan, hetgeen zij
vertegenwoordigde, zoo goed mogelijk te ver
tonnen. Men had zijn goeden smaak laten spre
ken en zijn vernuft ingespannen, om te be
denken, wat bot publiek pakt en wat van be
lang is, om een' artikel naar voren tc brervgen.
Het publiek waardeerde dat en was opgeto
gen. Ook dc „Nieuwe Kookwinkel" deelde in
de belangstelling. Menschcn keken naar liet
chique tafeltje, dat liet opschrift droeg: „In
dc wittebroodsweken"' (idee van Gcrrit) cn
lazen: het tafeltje is afgestaan door 'He, dc
bloemen door die, de kaasstolp door die, enz.
Jannes was in den zevenden hemel. En wal
was dat jammer. Want des te dieper zou dc
tuimeling zijn. Dc booze oogen van zijn vrouw,
die liet dagblad in de hand hield, deden hem
'begrijpen, dat er. iets niet in den haak was.
Jannes, jc bent een gekt zei de echt-ge-
noote.
Daar weet je niks van! zei Jannes boos.
Wezel, je bon een ezel! vervolgde de
vrouw.
Dat rijmt-! sprak Jannes.
Je staat in dr. krant bij dc ongelukken!
snerpte de juffrouw, thans heftig geëxalteerd.
Nu schrok Janneg. By dc dooien? vroeg
ie.
Was hel maar waar?gaf z'n vrouw terug.
Wat slaat er? vroeg Jannes hevig onge
rust.
En z'n vrouw las voor:
na deze kunstige étalage, dio
voorwaar toont, wat men met vindingrijkheid
en smaak van cèr\ rotikcl kan maken, bezich
tigden we do vitrine van „De Nieuwe Kook
winkel" daaraan grenzend. Wij hebben den
heer Wezel niet gesproken cn kunnen daarom
niet mededeelen, wat hem bewoog zijn per
soonlijk -belang tc offeren aan het nut \an
het algemeen
Da's mooi gezegd! zei Jannes hoopvol.
Hou je waffel! brieschtc z'n levensgezel-'
lin, luister jij maar.
De heer Wezel, die uit hel artikel
koek dc fraaiste paleizen had knnijen hou-'
wen, die dc meest ongezochte reclame had
kunnen maken cn dit zoete gebak op duizend
en een wijze had kunnen pousscercn, heeft het
beter geacht van links en rechts vccrcn te lcc-
nen, om daar mee te pronken. Op een tafel
van A, gedekt door B, met een servies van C,
belicht door D en -versierd door E, staat icti
wc kunnen niet zi<m >vat (is het kook?)
en het heet: „wittebroodsweken". Hebben do
licercn A, B. C D cn E geholpen om willes
brood ol om koek tc laoccercn? Ileeft dt
lieer van Wezel daar /.octc broodjes voor gc«
bakken? Wal wilde hij? Weel hij wat reclame."
is?
Hou op! Smeekte Jannes z'n vrouw en
hij vervolgde half ruilend: heb ik da&vooC
me best gedaan? Durven ze dat van m«
pracht-ctalazie zeggen; een spannetje zoo ncljCf
t zijl1? kan. Bennen ze gek daar op dio(
krant? Ik zal ccns een stuklcic schrijven, wacht
maar'
Wees nou verstandig, Jannes, zei z'U
vrouw cn schrijf "jij nou géén stukkies. Tep
eerste zijn die krantclui véél gladder dan jij
cn ten tweede hebben zc gróót gelijk. Je mol
nic pronken met een andermans vccrcn, as
reclame wil maken, best, maar daa voor j4|*
efgen waar, asjeblief 1 Denk aan het spreekj
woord: koek is koek en géén wittcbropd. Bljjl
jij maar kalm „minzaam "Wezel".
-.i n,i*>'
