«mroisnw z rass Meivnipg 1 SAFE-INRICHTING. m lOïfjiHiüa „DE EEMLANDER" BUITENLAND V EERSTE BLAD De Aeroplaan. Brieven uit Genève. Amersfoort, Te!. 49 en 135, Muurhuizen 15. 18e Jaargang No. 61 per pos' t r« wcc't lm" falil terrekcr.ng legen ongelukken) f 0.15, alsondcrlijke nummer» 1 0.05, HOOFDREDACTEUR: M». D. J HJITGEVERS: VALKHCFF C» VAN SCHAARDENBURG BUREAU: ARNHEMSCHE POÖRTWAL. HOPK UTnecMTscticsTn. INIERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Zaterdag 6 September 1819 van 1 —4 regel* f 0.85# met Inbegrip van ecu bewijsnummer, elke regel meer 0.20^ d.cuslaanb e# dingen 1—5 legelf f 0.50. Voor handel cn bedrijl bestaan teer voordccligo bendingen lot het herhaald advcriccicn bij abonnement. bene chcu aire, bevattende uc voorwaai Jen. wordt op aanvraag toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. Vv Soesterberg door Mevr. E. H. DU QUESNE VAN GOGH. Boven Neêrlands wij-de hei. Gonst, als waor 't een reuze bij, Rankgewiekt de aeroplaan. Langs het hooge zomerblauw Glijden donzen wolkjes gouw. Donzig, wit, als van een zwaan Vogel in de v.erze lucht. Klappert voort het wiekgerucht, Luider eerst, don flauwer, flauw I Dorpelingen zien omhoog, Waarheen wel de vlieger vloog, Boven hei en dennen boog. Enkel vrêe, en geen gevaar. Uit den blauwen hemel klaar. Onberoerd zijn kerk en kluis. Dommelig; droevig wiekgeluid Dat versterft tot ver gezoem Reuze-bij op blauwe bloem. Uit den bundelgedichten, uitgekomen bij den uitgever Wegelin, tc Amersfoort. Er zijn twee onderwerpen welke in deze Komkcmmermaand als we daarvan nog spreken mogen in deze tijden, waarin de we reldgebeurtenissen zich afspelen en elkaar opvolgen, zonder zich aan jaargetijde of -\peratuur te storen en er waarlijk geen -tsiangen noodig zijn om de rubrieken der .ouranten te vullen er zijn, zeide ik, twee onderwerpen, welke de Zwitsersche pers thans druk bezig houden en stof geven tot .allooze artikelen. Dat is het besluit van de Zwitsersche soci alisten, genomen op hun congres te Bazel, om zich aan te sluiten bij de „Derde" (of Bolsjewistische) Internationale en de vraag of Zwitserland moet toetreden tot den Vol- kerenbond. Wat dit laatste betreft, wij Hollanders zul len ons er slechts over verwonderen, dat dit nog 'n vraagstuk ter overweging kan zijn, temeer nu de zetel van den Volkerenbond in Zwitserland zelf, te Genève, gevestigd zal worden. In Zwitserland echter is er 'n vrij sterke strooming tegen toetreding. Natuurlijk niet in Genève, waar men zeer trotsch en over gelukkig is over de vereerende keuze en de stad al graag de hoofdstad der wereld noemt; 'k zog zelfs al souvenirs uitgestald met het opschriftGenève. la capitale du monde"! De oppositie komt meer uit Duitsch-Zwit- serland en speciaal uit denverwoed-Duitsch- gezinden hoek, waar men den Volkerenbond als 'n creatie van de geallieerden beschouwt (hetgeen niet geheel tegen te spreken valt) en-r» c-r dus zoo weinig mogelijk van weten wil, ja liefst zou aansturen op 'n mislukking, niet omdat men van 't denkbeeld zelf afkee- rig is, doch >n de hoop, dat er dan 'n nieuwe bond op ruimeren grondslag gesticht zou worden. Maar de-e Duitschgezinden zijn niet de eenigtj-oppc "n'en. O, lang niet, er zijn er veel meer. Er. zijn nog de conservatieven, die graag zouden zien, dat Zwitserland, maar knus op zich zelf bleef staan, kracht en troost zoekend in z'n isolement, zich vooral niet inlatend met die groote buren, van wie men juist de laatste jaren zooveel leelijke en dwaze dingen gezien heeft. Dat is geen fat soenlijk gezelschap voor de Eedgenooten. Dan zijn er nog velen, die tegen toetre ding tot den Volkerenbond gekant zijn, niet uit vechtlust of omdat zij niet zouden wil len meewerken tot den wereldvrede, maar juist omdat het ontwerp-volkerenbond dé toegetredenen dwingt om in 't geval dat te gen 'n overtreder met geweld van wapenen opgetreden moet worden, ook Zwitserland daaraan zou moeten meedoen. En dat is in strijd me', de strikte neutraliteit, waaraar. de ze Zwitsers in alle omstandigheden willen trouw blijven. In de parlementaire commissie, welke tot oestudeering van dit vraagstuk ingesteld was, waren dan ook drie leden, drie kolonels, die z:^R;c^^deireding verklaarden. En befrj ^v'W-gaan in dezen met de con- servat»^'en':èn':r§ilitairen accoordde socialisten. Wéliswaar om geheel andere redenen. De Volkerenbond, hoe onvolmaakt hij nog is ölthans in dit allereerste sta dium, geleidelijke ontwikkeling mogen wij hopen en verwachten heeft tot doel en strekking 'n niéuwe en betere maatschappe lijke orde te vestigen. Welnu, de socialis- »en hebben volstrekt geen belang bij maat schappelijke orde en allerminst bij 'n betere maatschappelijke orde. Hoe meer wanorde en ontbinding, des te profijtelijker voor hen. Weg dus met den Volkerenbond en leve 't Bolshevism©. Ondanks dit veelzijdige verzet maak ik ÏTli oiof ovpr Zwifcerlanrt's ding tot den Volkerenbond. De Zwitsers zijn 'n democratisch volk en toetreding tot den Volkerenbond is eerste eisch, zoo men wil meewerken om te komen tot 'n democra tische wereldorde. Aan den Volkerenbond zelf valt in de eerste plaats nog heel wat te democratiseeren, maar als het beginsel een maal aanvaard is, volgt de uitwerking van zelf. Het zou getuigen van weinig geloof in de toekomst der democratie, zoo men 't be staan van 'n on- of anti-democratischen Vol kerenbond mogelijk achtte. Het zijn ten slotte kleine groepen, niet meer va? dezen tijd, die het verzet volhou den. En wat de socialisten betreft, 't Zwit sersche volk is te democratisch en te wel beraden om zich door de Bolsjewistische taktiek der socialisten te laten meesleepen. Het besluit van het Bazelsche congres heeft aan de socialistische zaak ontzettend veel afbreuk gedaan. Het zijn vreemde op- stokers en de jongere leden, die zich gemok- keiijker het hoofd op hol lieten brengen, die het besluit om toe te treden tot de 3e Inter- I nationale doorgedreven hebben, tegen het verzet van de andere en beproefde leiders in. Wordt het besluit door de gewestelijke organisaties bekrachtigd hetgeen nog le betwijfelen is dan zal 'n scheuring on der de socialisten niet uitblijven en zullen de democraten zich afscheiden. Eenerzijds lachen de andere politieke par tijen in hun vuistje, want de populariteit van het socialisme heeft 'n geduchte klap gekre gen, nu de partij, wel wat laat, den kant van 't Bolsjewisme opgaat juist op 't oogenblik, dat dit in Hongarije ten val gebracht is en in z'n laatste bolwerk, Rusland, den genade slag afwacht. Maar anderzijds zien zij toch ook niet de ernstige gevolgen voorbij, welke het besluit voor de orde en rust van het land en voor het welzijn van alle burgers hebben kan. Ook hier energieker misschien nog dan bij ons bereiden de burgerwachten zich voor om, zoo noodig, elk terroristisch op treden der socialisten te kunnen onderdruk ken en de geneele bevolking voor de ellen de en de gruwelen van het Bolsjevisme, dat het beest in den rnensch ontketent, te spa ren. Al moge het waar zijn we zagen het in Rusland, Hongarije en Beieren dat 'n kleine fanatieke groep, die voor niets staat, -de grootste onheilen kan aanrichten, 'k maak mij niet bevreesd, dat wat zelfs in zulke to taal ontredderde landen met gedemoraliseer de bevolking met 'n absoluut fiasco eindig de, bij de geestelijke kern-gezonde en maat schappelijk welverzorogde Zwitsers ook maar 'n oogenblik succes zou kunnen hebben. Wat in de perscommentaren ook opvalt, is de uiting van zekere schaamte, dat Zwit sers tot zulk 'n onbezonnen daad in staat wa ren; de verantwoordelijkheid daarvoor wordt dan ook maar liefst geschoven op vreem delingen, die hier 'n toevlucht gezocht of binnengesmokkeld waren. Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de goede gezindheid der Zwitsers jegens vreemdelingen. Behalve de hoteliers en pen sionhouders zien zij hen doorgaans toch al niet met al te vriendelijk oog aan en het is voor iemand met meer cosmopolitischen aanleg bijna ontstellend om de gereser veerdheid der Zwitsers te ondervinden. Zij toonen niet de geringste tegemoetkomend heid, blijven uiterst koel op 't onbeleefde af. Zij hebben er alle reden toe na hun erva ringen met vreemdelingen opgedaan, maar 't doet toch lang niet prettig aan. 't Was mij niet onbekend toen 'k Holland vei liet en "t werd mij door alle Hollanders, die hier langer vertoefden, nog verzekerd, en 't verwonderde mij volstrekt niet, dat in 't berghotel waar 'k eenige dagen vertoefde, de Zwitsers bij elkaar hokten en mij, den vreemdeling, links lieten liggen; maar wat mij wel koud op 't lijf viel, was de ontvangst in m'n familiepension waar ik, de eerste keer aan tafel verschijnend, meende mij in den beperkten kring te moeten voorstel len. Toevallig waren het allen Zwitsers, men stond stroef op, mompelde iets maar zegde niet z'n eigen naam. M'n pogingen om 'n gesprek met m'n buren aan te knoopen, wer den allerminst aangemoedigd en het initia tief ging uitsluitend van mii uit. Door bizon dei e omstandigheden mocht 'k binnen en kele dagen sommiger vertrouwen winnen; toen kwamen zij meer los, de een deelde mij zoo terloops in het gesprek z'n naam mee, 'n ander stelde zich meer officieel voor en thanS ben ik in den kring en de vriendschap opgenomen. Maar intusschen is er een nieuwe vreemdeling, 'n jonge Pool, bijgeko men en met hem herhaalt zich 't spelletje. Hij zelf zegt geen woord en niemand neemt notitie van hem. Ik zit 'n eind van hem af, gisteravond na tafel heb 'k 'n half uur met hem gepraat. Maar vanmiddag was 't weer stommetje spelen. Hij is vrijwilliger in 't Oostenrijksche leger geweest. Als ze dat van hem hooren, kijken ze hem heelemaal niet meer aan, want de Fransche Zwitsers zijn fanatiek anti-Boche, a la Telegraaf in z'n ergste dagen. Mij neemt m'n buurman, 'n oude dominee, zelfs kwalijk, dat we den Duitschen keizer niet uitleveren! P. S. Goddank, 't regent te Genève. Voor 't eerst sinds precies 'n maand. Beleening - Bewaarneming - Chéqnes - Coupons - Credietbrieven Deposito's - Disconto's - Effecten - Handelscredieien - Incasso's - Prolongai'sn - Rek. Courant - Vreemd geld - Vreemde Wissels. Politiek Overzicht De Duitsche rljkspresidèrit Ëbert heeft zich op zijne rondreis door Zuid-Duitsch- land vrij optimistisch uitgelaten over de pogingen om de banden, die het Rijngebied vereenigen met hef" Duitsche rijk, losser te maken. Gewagende van de beweging, die met ondersteuning van de Fransche bezet tingsautoriteiten in de Beiersche Palts streeft naar de uitroeping van een zeifstan- dige republiek de Palts, heeft hij verklaard overtuigd te zijn, dot de pogingen van het hoofd- dier beweging, dr. Haas, en zijne kleine groep, voor het gezond verstand van het land volkomen schipbreuk zullen lijden. In Berlijn schijnt men dit optimisme van het hoofd van den staat niet te deelen. De Poli- tische Parlementarischc Nachrichten meldt, dat men in de bevoegde kringen den politie- ken toestand in de Palts steeds als zeer ernstig beoordeelt. Al is ook het laatste relletje van de Landauer hoogverraders mis lukt, zoo kon daarmee toch de door dr. Haas Wat in de laatste dagen gebeurd is in de Beiersche Palts en het op korten afstand van daar gelegen Oldenburgsche gewest Birkenfeld, zijn geene op zich zelf staande feiten. Er is in het geheele Rijngebied eene beweging gaande, die streeft naar eene ver-, andering van den daar bestaanden toestand van verdere strekking dan de wijzigingen, rechtstreeks uit het vredesverdrag voort vloeiende. Over het doel, dat Frankrijk daar bij voor oogen heeft, zijn aanwijzingen te vinden in de debatten, die thans in de Fransche Kamer gevoerd worden over het vredesverdrag. Wij brengen onder de aan dacht hetgeen door twee sprekers, den na tionalist Maurice Barrès en den socialist Albert Thomas, hierover is gezegd. Barrès heeft verklaard het denkbeeld te aanvaarden van de vrijheid voor de volken om over hun lot te beslissen. Hij erkent, dat de bevolking van Rijnland Duitsch is en dit wenscht te blijven, maar hij consta teert, dat zij niet Pruisisch gezind is, dat de Pruisische heerschoppij, waaronder zij se dert een eeuw heeft geleefd, haar altijd antipathiek is geweest en dat zij zich vol- en zijne geestverwanten op touw gezette be- komen er van bewust is, dat zij uit het oog weging tot oprichting, van een republiek „depunt van ras, mentaliteit en economisch vrije Palts volstrekt niet als afgedaan be-.jjejanrj geheel verschilt van de Duitschers schouwd worden. I van de Oostmark. Daaruit trekt Barrès de De Fransche „autoriteiten spelen hierin I conclusie, dot die bevolking neigt naar auto- een dubbelzinnige- ru.i. In een gesprek, dat de regeeringspresident van de Paits, de hoogste daar aanwezige bestuursambtenaar, heeft gehad met generaal Fayoile, gaf deze de geruststellende verzekering, dat de be- zeitingsauloriteiten de stiptste onzijdigheid moeten in acht nemen in de Paltskwestie, die een zuiver Duitsche zaak was. Daarmee zijn de handelingen van die autoriteiten, zooals zij in Lüdwigshafen aan den dag zijn gekomen, volkomen in strijd, want die ge tuigen er van, dal zij partij kiezen in de zaak en steun verleenen aan hen, die voor de op afscheiding van de Palts doelende be weging propaganda trachten te maken. Een ander, nog sprekender bewijs van de partijdigheid der Fransche autoriteiten in deze beweging levert hun optreden in Bir kenfeld. De bevolking van dit voormalige vorstendom, dat in de nabijheid van de Palts gelegen is maar geheel omringd is door Pruisisch gebied, behoort staatsrechte lijk tot Oldenburg, maar is met de Olden burgsche regeering in onderhandeling om zich daarvan los te maken. Eene commissie, die uit Birkenfeld naar Oldenburg gezonden is om over die afscheiding overleg te ple gen, heeft daar de medewerking .gevonden, die zij zocht om de afscheiding tot stand te brengen. Zij ondervindt echter tegenstand bij den Franschen militairen gezaghebber in Bir kenfeld. Die heeft er niets tegen, dat Bir kenfeld zich losmaakt van Oldenburg; maar tegen de aansluiting bij Pruisen, die door de Birkenfelders als van zelf sprekend wordt beschouwd omdat hun land rondom door Pruisisch gebied omgeven is, laat hij zijn veto gelden. Hij eischt, dat Birkenfeld zal worden vereenigd met de Palts en dat een républiek PaltsBirkenfeld zal worden uit geroepen. De Birkenfelders hebben zich bij dezen eisch niet willen neerleggen, maar toen is hun duidelijk gemaakt, dat zij niet het recht hadden over deze zaak een eigen meening te hebben en daarnaar te hande len. De Fransche commandant in Birken feld, majoor Bastiani, heeft den „Landesaus- schuss" en de leden van Oldenburgsche regeering, die in Birkenfeld de Duitsche bestuursorganen zijn-, afgezet -omdar zij. voor de inlijving van Birkenfeld bij de Prui sische Rijnprovincie waren* en er is een nieuwe provinciale regeering ingesteld, waarin mannen z\in benoemd, die door hunne gezindheid den waarborg leveren, dat zal worden voldaan aan den eisch, dat er van de aansluiting van Birkenfeld bij Prui sen onder geene omstandigheden sprake mag zijn. De Fransche hoofdofficier, die in Birken feld de militaire overheid vertegenwoordigt, kan eene zoo ingrijpende handeling niet op eigen gezag hebben verricht. Hij moet dat hebben gedaan op last van de Fransche re geering, die aansprakelijk is voor zijne han deling en die aansprakelijkheid ook wel niet afwijzen nomie. Een niet oan Pruisen nauw verbon den Rijnland, een soort van overgang vor mende tusschen Frankrijk en Duitschland, een „moreel bastion" tegen den terugkeer tot een agressief militarisme yan de onver beterlijke pongermar.ist?n moet worden aangemoedigd. Dat is met het verdrag vol strekt niet in strijd. Albert Thomas betreurt, dat in het ver drag van Versailles riet zijn opgenomen de denkbeelden van de nota van 25 Februari, waarin de Fransche regeering over de Rijngrens gedachten eeft 'Verkondigd, die verwant waren aan die va.rt Barrès. Die nota wees elke gedachte van annexatie af; zij wenschle de Rijngrens als waarborg tegen een weder optreden van den overweldiger, maar verlangde dat de bevolking van den linkeroever onafhankelijk zou blijven onder door den volkenbond te geven voorschrif ten tqt verzekering van den vrede en van de rechten van allen. Die gedachte is niet aan vaard, maar het zou bestaanbaar zijn met de letter en den geest van den tegenwoordigen vrede, dat men de Rijnlanders binnen het kader van het rijk over zich zelf liet be schikken, hen moreel daarop voorbereidde j en hen deed begrijpen, dat zij daartoe het j recht hebben en er voordeel bij zullen heb-1! ben. Het Journal des Débats, dat van de door deze beide leden in de Kamer verkondigde denkbeelden melding maakt onder het op schrift:*,De ware Rijnkwestie", dringt aan op gemeenschappelijke samenwerking om ze in praktijk te brengen. Ook de aandacht van de Frankf. Ztg. is gevallen op hetgeen in de Fransche Kamer over dit onderwerp is ge zegd. Zij is Maurice Barrès er dankbaar voor, dat hij de trouw van de Rijnlanders aan het Duitsche rijk heeft erkend. Naar aanleiding van het door Barrès uitgedrukte verlangen, dat men door een welberekende politiek het wantrouwen zal overwinnen, waarvan de be volking van Rijnland tegen Frankrijk vervuld is, schrijft de Frankf. Ztg.: „Wij kunnen^hem het beste middel om dit doel te bereiken verraden. Het is volstrekt niet hetzelfde als de door hem voorgestelde ondersteuning van alle tegen Pruisen ge richte pogingen. Daarmee zal hij eerst recht wontrouwen «aaien. Het beste en eenige middel is de loyale inachtneming van het vredesverdrag, dat met het Duitsche rijk ge sloten werd, met andere woorden: afzien van elke bemoeiing met de politieke bewegingen in Rijnland. Deze bewegingen hebben ge rechtvaardigde oorzaken, die ten nauwste verbonden zijn met Duitschlands binnen- landsche reorganisatie. Die zullen blijken voor oplossing vatbaar te zijn, wanneer Duitsohers onderling zich aan het werk zetten; zij worden onontwarbaar, wan neer vreemde handen in de draden vallen. Laat men in Frankrijk ook leeren van dat gene wat Duitsche autoriteiten in de gedu rende den oorlog bezette gebieden tot hunne schade hebben moeten leeren: er zijn alttxl eenige weinige menschen, die zich voor rol letjes laten winnen. De massa der bevolking echter gaat onverstooarlaar den weg van' haar gevoel, clot den toon blijft aangeven." Buitenlantische Herichtui P a r ij s, 5 Sept. (R.). De opperste raad der geallieerden heeft het verzoek vm de Duitsche delegatie toegestaan om het zen den van de intergeollieerde commissie, die toezicht zal houden op de overgave van het oorlogsmnterieel, uit te stellen. Het verzoek tot vermindering van het aantal leden der commissie werd geweigerd. W e e n e n, 5 Sept. ?k:ir.- selier Renner is met de leden van cic v.v.' - i delegatie en vicé-kanselier Firk-t.» Wennen aangekomen. .Met denzelfden trein nrvivcei- den vele leden van de Nationale Verzade- j ring om deel te nemen om de zitting vau I morgen waarin het vredesverdrag behandeld wordt. i a s h i n g t o n, j Se pi. (R.) De com missie van buitenlands, he zaken van dun senaat heeft besloten, dat over het vredes verdrag rapport zal worden uitgebracht aan den senaat. Fr zal een voorbehoud worden gemaakt over vier punten betrekking heb bende op de Monroeleer e:\ op binnenland- sch'e aangelegenheden. Londen, 5 Sept. (X T. A.) In hei parlement van Ctinadu stélde de eerde mi- nistor Sir Robert Borden ch? ratificatie van het vredesverdrag voor. Hij zeide, dat nie mand kan beweren, dat de overeenkomst betreffende den volkenbond een vo'maakt instrument was. Maar het was gegrond', est op de plechtige en eenstemmige verzeke ring van 32 natiën, dot niet ue macht maar het recht en de gerechtigheid scheidsrech ter zouden zijn in internationale geschillen. Hij bracht een warme hulde aan de dien sten van Lloyd George Balfour en Bothn. B e r 1 ij n, 4 Sept (W B.) De Duitsche regeering heeft haren vertegenwoordiger te Versailles opdracht gegeven minister-presi- dent Clemenceau op de nota oyer de wijzi ging van de bepalingen in de giondv c» ten opzichte van Duitsch-Ooster.riik hel volgen de le antwoorden: De Duitsche vredesdelegatie te Versailkü heeft in de den 29stcn Mei overhandigd* opmerkingen over de vredesvoorwaarden er op gewezen, dot Duitschland nimmer de be doeling had noch zal hebben om de DuusgIv. Oostenrijksche grens met geweld te veran deren, dat het echter niet de verplichting kon aanvaarden om zich te verzetten tegen een eventueelen wensch van het Oostenrijk sche volk tot aansluiting. De geallieerde en geassocieerde regeeringen hebben den IGen Juni daorop geantwoord, dat zii van c'e ver klaring, dat Duitschland van een geweld dadige verandering der grens afzag, kennfr hadden genomen. Ann Duitsche zijde heeft men daarom on dersteld, dat, waar art. 80 der vredesvoor waarden de mogelijkheid van verandering \an de volstrekte zelfstandigheid van Oos tenrijk' onder goedkeuring van den volken bond open laat, het niet in strijd met het vredesverdrag was een eventueele toenade ring tusschen beide landen reeds voor te be reiden. Daarom werd in de Duitsche rijks grondwet de bepaling van art. 61 por. 2 op genomen. Duitschland kan echter tegenover de nota der geallieerde en geassocieerde mogend heden van 2 September zijn vroeger stand punt in deze kwestie niet handhaven. Even wel is wijziging vort den tekst van de Duit sche grondwet overbodig. De geallieerde en geassocieerde mogendheden hebben in hun nota reeds naar art. 178 der grondwet ver wezen, dot voorschrijft. dat de bepalingen van het vredesverdrag door de grondwet niot beïnvloed worden. Dit artikel werd opgeno men met het doel alle mogelijke tegenstrijd digheden tusschen de grondwet en de dik wijls onduidelijke bepalingen van het vredes verdrag op te heffen. Deze bepaling geldt voor de geheEte grondweb dus ook Voor art. 61 par. 2. Wan neer de bepaling van art. 61 par. 2 met het vredesverdrag in strijd is, dan volgt daaruit zonder meer, dat dit artikel niet geldig is. De Duitsche regeering verklaart derhalve, dat de bepaling van art. 61 al. 2 zoolang niet yan kracht is en dat inzonderheid ver tegenwoordigers van Duitsch Oostenrijk niet tot den rijksraad toegelaten kunnen worden, zoolang niet de raad van den volkenbond een verandering in de staatsrechtelijke po sitie van Duitsch-Oostefirijk goedkeurt. De Duitsche regeering wil er verder -nog op wijzen, dat. wanneer de geallieerden met uitbreiding der bezetting dreigen en zich daarbij op art. 429 beroepen, het vredesvpr- c!rag, nog daargelaten het feit. dat de gp«>- liee:de en geassocieerde regeeringen h+rt nog niet bekrachtigd hebben en er dus geene eischen op kunnen baseeren, voor dergelijke maaliegelen geen steun biedt. Artikel 429 voorziet wel is waor under zekere omstandigheden in een langesen duur, maar niet'in een uitbreiding uer bi> raa«stukkeni ^tting. De Duitsche regeering kan daarom 1in het dreigen met een Vergelijken mam- regel slechts een betreurenswaardige welddaad zien. Berlijn,5Sepl. (W.-B.). De Vossisehf Zeilung verneemt uit Karsri.be Tengevolge van de uitbreiding der bewe» ging voor autonomie in den Elzas verlang1 de ofticieuse Ders in den Elzas vervolaihj

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1