BUITENLAND
TROTS.
DE EEMLANDER"
FEUILLETON.
J. Grooiendorst
Je klas Relatie-Inrichting.
s 18e Jaargang Ne. ®8
ner 3 maande* voor Amccs*
ABöSHtMENTSPRHS
foort 1 LSD, Idem liane®
per po** f rcr WCCK ^mCl -cra,ls vcrJC'Kcr n8
)c„„ ongc'ukkcn) C.1J. aisondcilljko nummer»
f C.0J.
ff
HOOFDREDACTEUR: M». D. J. VAN SCHAARDENBURG
UITGEVERS: VALKHOFF C,
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. rof* UT«tcMTsc:»*»t«.
INI ERCOMM. TELEFOONNUMMER 513
Van week tot week.
ïVLa andag: Van uit Rome komt het
ovenijdensbericht van I®ier Ponder, den Ne-
'derlandschen beeldhouwer, die al sedert ja-
ren lijdende was. De schilders te Laren zu -
len een groot Oostersch feest organiseeren.
Hen orkest met' speciale instrumenten zal
de begeleiding zijn van verscheiden Oos-
tersche dansen.
Dinsdag: Te Batavia wordt een com
missie gevormd om de Koningin uit te noo-
digen tot een bezoek aan Indië. Men be-
grijpe de groote bezwaren, aan een derge-:
lijke overtocht verbonden. De geheele In
dische pers is geestdriftig voor dit mogelijk
buitengewoon ondernemen.
De dolle Bolsjewiek die te Rotterdam oen
slachting aanrichtte i^ aan zijn wonden
overleden.
Woensdag: De kroonprins te Wierin-
gen verzocht voor den aanstaanden winter
naar Baarn te mogen verhuizen. Wij kunnen
ons levendig voorstellen dat bet mistige
Wieringen in den winter voor een verdre
ven kroonprins geen aangenaam oord is.
Heden ochtend te tien uur zal het vredes
verdrag van de geallieerden met Oostenrijk
worden geteekend. Roemenië zal vrij ze-
ker wejgeren hieraan déél te nemen. Het
komt ons voor, dat in de Roemeensche poli
tiek een geest zit van irritante zelfzucht.
Donderdag: Te St. Germain is het
vredesverdrag onderteekend. De Roemenen
en yöego-Slnven hebben deelneming gewei
gerd. Met de kleine rijken vlot hel 't minst.
De Kloetcommissie heeft de respectabele
som van f 550.0p0 bijeen gebracht. Dit is
een bedrag, waarmede iets valt te begin
nen. Men heeft in ons land open oog voor
anderer leed.
V r ij d a g De Amsterdamsche Wethou
der Wibaut gaat om particuliere redenen
voor eenigen tijd naar Amerika, terwijl de
socialistische wethouders te Rotterdam, we
gens het verwerpen van een voorstel van
een zesden wethouderszetel aldaar, weder
aftreden. Waarlijk, onze hoofdsteden zijn
niet gelukkig met hun dagelijksch bestuur.
Zaterdag: De directeur van „De Stan
daard" dc heer J. W. Reese is heden op
"46-jarig en leeftijd overleden.
De arbeiders bij de waterleiding in de
Parijsche banlieue staken, zoodat vele ge
meenten bij deze hitte zonder water zitten.
Zouden die arbeiders daar werkelijk eenig
heil in zien WJ.
Arbsidersoplsldlng.
Als men een aantal arbeiders heeft sa-
mengebiacht en in groepen verdeeld, als
men hun grondstoffen en werktuigen heeft
gegeven, als men opzichters en een difectie
over hen heeft aangesteld eif hun gezegd
„vervaardig", rneerif men vaak een fabriek
te hebben gesticht en derhalve fabrikant
te zijn. De praktijk heeft bewezen, dat door
alleen voor dit te zorgen en de organisatie
van het bedrijf niet verder uit te strekken,
mislukking even zeker is, als bij verzuim van
grondstof-aanvoer of arbeiderswerving. De
organisatie die dus even overwegend mee
telt bij de fabrikage is de arbeidersop
leiding, die de omstandigheden schept,
waaronder de werkman leert zijn vak zóó te
verrichten, dat hij èn zijn werkgever er het
maximum profijt van hebben. Om eene re
geling te - -treffen, waarbij dit hoogtepunt
wordt bercikt, mpet onvermijdelijk een er
varing zijn voorafgegaan, die staag van mi
nimum tot maximum klom.
Alleenhet is ons nog steeds vergund
zich aan andoren te spiegelen, de methodes
van arbeiders-opleiding te bestudeeren, die
werden gevormd door jarenlange ervaring
plus de ondervinding, dat het laatste systeem
het me'est volmaakte is.
Uitgaande van het principe, dat men van
anderen kan leeren, heeft een belangrijke*
Nederlandsche Industrie zich gewend tot het
fabriekslandAmerika. En begrijpend, dat
wat voor Amerikaansche toestanden en gees
tesgesteldheid nog niet dadelijk pasklaar en
ideaal voor Nederlanders is, heeft dit klee-
dingbedrijf het volgends uit een interview-
met een Amerikaanschen firmant overge-
nome-
Oplei<liu£ der werklieden in
eeit Klce<liiigï»e«lriji.
Volgens een interview mei
Richard A. Feiss.
Aan de systhematische oefening der ar
beiders werd een groote stoot gegeven, toen
de vrouw de industrie binnentrad. Immers
men verwacht van den mannelijken arbeider,
die zich voor een bedrijf aanmeldt, dat hij
van jongs af aan gewend is met anderen
samen te werken en men achtte het vóór
dien overbodig hem speciaal af te richten
op de eischen van een georganiseerd en
op deelarbeid ingericht fabrieksbedrijf. Met
vrouwen was het echter een ander geval,
Er zijn slechts weinig meisjes, die thuis werk
moeten doen, dat haar voor fabrieksarbeid
geschikt maakt. Weliswaar zijn zij voor som
mige werkzaamheden beter geschikt dan
mannen en hebben zij over het algemeen de
eigenschap sneller te leeren, maar toch is
het gemiddelde meisje als beginnende fa
briekswerkkracht eigenaardig, .onhandig en
hulpbehoevend en zijn er zeer speciale maat
regelen noodig om haar spoedig geschikt
te maken voor haar taak en haar loon waard
te zijn.
Daardoor komt het, dat d i e industrieën,
waarin een groot aantal vrouwen werken,
het verst gevorderd zijn in de wijze van
ond.errichten en ontwikkelen der arbeidster.
En als dan de groote waarde van systhema
tische instructie uit de resultaten blijkt ten
opzichte der vrouwen, komt men weldra tot
de conclusie, dat zulk een wijze van instruc
tie ook voor mannen niet minder noodig
en zeiter even nuttig zou zijn.
In fabrieken, waar alle werklieden sys-
thematisch onderricht ontvangen, geschiedt
dit zoowel bij mannelijk als bij vrouwelijk
personeel en beschouwt men het sexever-
s«hil als een individueel, niet als een prin
cipieel verschil.
In hoofdzaak is dit ook wel juist, hoewel
met vrouwen toch in dit opzicht een andere
wijze van onderricht vvenschelijk is gebleken.
Ten eerste zijn zij meer met zich zelve"bezig
dan mannen en moeten met meer tact en
zachtheid worden behandeld. Een kleine on
beleefdheid of een kortbondigheid, die een
man spoedig vergeet, kan bij de vrouw soms
nog dagen lang nawerken en invloed hebben
pp hare medewerking. Cm resultaten te ver
krijgen is veel tact noodig en een indirecte
aanwijzing heeft dikwijls meer succes dan de
meest besliste bevelen.
Buitendien geeft een vrouw instinctief zeer
veel om een prettige en aantrekkelijke om
geving. Zindelijke lokalen, goede sanitaire
inrichting, veel licht en goede ventilatie, een
eenvoudige versiering, die iets huiselijks
geeft aan de fabriek, hebben een uitmunten
de uitwerking op haar gemoedstoestand en
werklust.
Ook de zoogenaamde „Intuïtie" van het
vrouwelijk geslacht is een belangrijke fac
tor. Met een geheimzinnig „zesde zintuig"
schijnen zij de bedoeling der fabrieksdirec-
tie te raden en de politiek die zij volgen om
een berisping te ontgaan of een verandering,
die haar niet welkom is te omzeilen nog
vóórdat er officieel ietsbekend is, grenst
aön 't wonderbaarlijke. Soms is het bijna
niet te gelooven, dat er geen indiscretie in
het spel is.
Voor den fabrieksleider is dan ook voor
zichtig en beleidvol handelen noodig, wil hij
onnoodige wrijving vermijden. Zulk een
voorzichtig en tactvol optreden zei echter
ook bij mannen goede vruchten afwerpen en
dit „voorgevoel", dat vrouwen veel meer
eigen is dan mannen, is dan ook eerder een
punt in hun voordeel dan omgekeerd.
Nog een ander punt ten gunste der vrouw
is, dat zij onverschillig uit welk maatschap-1
pelijk milieu zij komt, over het algemeen
intelligenter is den haar broeders. Men kan
haar vlugger iets leeren en zij bereikt meest
al een hooger peil van geoefendheid. In
geldelijken zin is dit natuurlijk zeer belang
rijk en dit is wel de voornaamste reden,
waarom vrouwen over het algemeen de voor
keur genieten in die takken van industrie,
waar het werk voor haar geschikt is. Dezelf
de kwaliteit van werk door mannen geleverd
zou een belangrijk Kooger loon eischen.
Te haren nadeele komt de mindere am
bitie en hej feit, dat men niet zoo op haar
kan rekenen els op den man. DaoiVoor be
staan verschillende oorzaken. De meeste
jonge meisjes zijn genoodzaakt vrijwel hun
geheele verdienste thuis af te dragen, wat
natuurlijk hare ambitie om méér te verdie
nen niet zeer ten goede komt. Voorts tre
den de meeste meisjes de fabriek binnen,
terwijl zij toch het huwelijk beschouwen als
haor eigenlijk doel en doordrongen van de
trnditioneele meening, dat het voor een
vrouw niet mogelijk is om in de Nijverheid
een belangrijke positie, een levenspositie te
verwerven. Het is natuurlijk, dat deze beide
meeningen geen oivgemstigen invloed heb
ben op den ijver on de doorzettingskracht
der vrouw, terwijl zoowel het huwelijk, als
de kans op promotie bij den man juist
een prikkel vormen, om zijn uiterste best te
dóén.
Overigens hebben beide geslachten dal
gemeen, dat zij heiden zeer gevoelig zijn
voor de geldelijke zijde der industrieele
werkzaamheid, voor het loon. De vrouw ech
ter begeert een hoog loon, vooral om zich
wat extra comfort te kunnen permitteeren.
Wil men dus haren ijver en hare energie
ontwikkelen, dan is het zaak vooral daarbij
de aandacht te schenken aan een te leggen
verband tusschen bare vorderingen en haor
loon. Dun leert zij gemakkelijk en vlug, al
denkt zij daarbij minder aan de toekomst,
dan wel aan het heden.
Hoewel de meëste fabrikanten de ervaring
hebben opgedaan, dat men op de vrouwen
niet zoo vast kon rekenen ols op de mannen,
hebben enkele werkgevers dien invloed niet
ondervonden. Niet dat van hun vrouwelijke
arbeiders er minder in het huwelijk treden,
integendeel velen komen na haar huwelijk
weer terug, om de oude plaats te mogen in
nemen. Daarvoor bestaan verschillende re
denen. Soms zijn deze van economischen
aardde echtgenoot verdient niet genoeg
voor twee, maar meestal is de redendeze,
dat het stille huisgezin geen bevrediging
schenkt aan haar, die de werkzame en le
vendige atmosfeer gewend was. Er ontstaat
dan een onwederstaanbare drang, om terug
te keeren bij de kameraadjes en het is wel
een bewijs voor goed fabrieksbeheer, als
deze gevallen zich steeds weer voordoen.
(Wordt vervolgd).
Politiek Overzicht
Tegenover de oppositie, die zich in den
senaat tegen de ratificatie van het vredes
verdrag verzet, heeft Wilson een stap ge
daan, die de herinnering wakker roept aan
eene gebeurtenis, die eenige jaren vóór den j den grootsten
oorlog in Duitschlond veel sensatie heeft ge*, maar,-waarde medeburgers, ik ben urtge-
wekt. In den tijd toen vorst Hohenlohe rijks
kanselier was, zag de toenmalige staatsse
cretaris van buitenlandsche zaken, baron
Marschall, zich door sommige elementen
van de geheime politie gedwarsboomd in
4ijn beleid. Om aan intriges, waarvan hij ver
trouwde dat zij tegen het licht niet bestand
zouden zijn, een einde te maken, deed hij
een „Flucht in die Oeffentlichkeit"; hij liet
de schuldigen voor den rechter dagen, en
daarvan is een geruchtmakend proces het
gevolg geweest.
Een „Flucht in die Oeffentlichkeit" kan
ook het besluit van Wilson genoemd wor
den om in een reeks redevoeringen in het
land de verdediging te voeren van het ver
drag tegen de aanvallen, die het in den se
naat heeft te verduren. De beteekenis van
dien stap wordt door de Daily News aldus
geschetst
„De rondreis van den president als spreker
moet niet licltt worden geschat. Wilson heeft
bij herhaling en overvloedig het bewijs ge
leverd van zijne macht als spreker tot het
volk, en het feiUdat hij het stilzwijgen heeft
bewaard, terwijl de senaatscommissie van
buitenlandsche zaken hare propaganda voer
de, zal zonder twijfel ten zijnen gunste spre
ken. Het is gemakkelijk den vinger te leg
gen op kwetsbare punten in het verdrag. Zij
springen op iedere bladzijde in het oog.
Maar wanneer het er op aankomt het ver
drag als een geheel te verdedigen, zijne
voordeelen en nadeelen tegenover elkaar te
plaatsen, den toestand waaruit het is ont
staan uiteen te zetten en de uitwerking op
de wereld te schetsen, wanneer de ratificatie
onbepaald wordt uitgesteld, dan kan de com
missie van buitenlandsche zaken ondervin
den, dat er eene macht opstaat in het land,
die aan voor het verlies van hunne zetels be
duchte senatoren eenige reden kan geven
om zich te bedenken. Vroegere rondreizen
van sprekers, zooals de oud-president Taft
en anderen, hebben aangetoond, dat Ameri
ka in zijn geheel genomen gunstig gestemd
is voor een volkenbond, en ofschoon er pun
ten zijn in de structuur van den tegenwoor-
digen bond, waartegen met reden bedenking
kan worden gemaakt, kon de wereld er niet
op wachten, dat deze bond wordt neerge
haald en een nieuwe opgebouwd."
De strijd over de ratificatie van het vre
desverdrag wordt dus thans ^>p twee punten
tegelijk gevoerd. In de eer§te plaats in de
vèrgaderzaal van den senaat, waar heden de
debatten zullen beginnen. Daarnaast echter
in het land, waar Wilson zijne machtige stem
laat hooren op een rondreis, die zich uit
strekt over 27 dagen, waarin 10,000 mijlen
door hem zullen worden afgelegd. Echo's
van zijne stem bereiken ons nu en don; het
zijn slechts zwakke klanken, maar zij zijn
voldoende om ons te doen begrijpen, dat zij
weerklank vinden onder de bevolking, om
dat hij in zijne verdediging van den volken
bond woorden weet te vinden, die tot het
hart gaan van zijne hoorders. Zoo b.v. waar
hij zegt, dat niemand moet meenen, dat de
volkenbond toekomstige oorlogen onmoge
lijk zal maken. Dat is niet te verwachten,
maar wel dat oorlogsverwikkelingen in de
toekomst onwaarschijnlijk zullen worden. De
gewichtigste bqpaling van den volkenbond
is, dat de leden zich moeten verbinden geen
oorlog te zullen verklaren zoolang niet ne
gen maanden verstreken zijn na het ontstaan
van een geschil. Deze wereldstrijd had kun
nen worden vermeden, wanneer er slechts
negen dagen bedenktijd was geweest.
Eén volzin, die door Wilson is uitgespro
ken, wordt dikwijls* aangehaald .en met re
den. Het is die, waarin hij zegt„Ik heb
eerbied voor den* senaat,
MMmtiag 15 September 1919}
F8HS DER ADVERTEKTIEH mcl Inbegrip van tem'
bewijsnummer, elke tegel meer 0.20, dicns'aaubica*
cungco 1 -5 icgcla 0.50. Voor handel co bedrijf
bestaan zee» vooidcclige bepalingen tot hel herhaald,'
fldvcr.ccrcn bij abonnement licne cliculaircj i
bevattende dc voorwaarden, wordt pp aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. -f
rli'lt1
gaan om op te komen voor een zaak, dio
grooter is dan de senaat, grooter dan dc re-'
geering de zonk van de menschheid.'
Buitenlandsche Berfehti.ii
Parijs, 1 "5 Sept. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). liet schijnt sich te bevestigen;
('ot de Engelsche gedelegeerden er nan den-
ken een verdaging vnn de vredesconferentie
voor te stellen.
Parijs, 13 Sept. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). In de Kamer verlangde gisteren
de oud-minister André Lefèvre, dat aotV
Duitschlond zou worden opgelegd een ver
bod om artillerie oan te mnkrrt. Tardieu
bracht in zijn antwoord in herinnering, dat
de Duitsche artillerie verminderd is tot 288
stukken veldgeschut zonder een enkel zwaar,
kanon, terwijl Duitschlond heelt bezeten"
7200 zware en 5000 veldstukken. Boven
dien zijn alle voorzorgen genomen om do
vervaardiging van kanonnen te beperken.
De commissie van buitenlandsche zaken!
van den senaat heeft Vrijdag vnn gedachten;
gewisseld over de discussiën, die in de Ka
mer gevoerd zijn over de bepalingen in het
Duitsche vredesverdrag over de herstellings
werken. liet doorLéon Bourgeois opgestelde
rapport éfver de verdragen van bondgenoot
schap met Groot-Brittannië en de Vereenig*
db Staten werd eenstemmig goedgekeurd.
Ottawa, 12 Sept. (R.) Het lagerhuis
heeft zonder hoofdelijke stemming het
vredesverdrag goedgekeurd.
B e r 1 ij n, 1 3 S e p t. (N. T. A. Draadloos
van Nouen). De Ententecommissie, die met
de Duitsche gevolmachtigden voorbereiden
de besprekingen zal houden over do afwik
keling van de vredesbepolingen, zal "Maan
dag in Berlijn aankomen. Er zijn geene Ame
rikaansche vertegenwoordigers in deze com*
missie.
Parijé^l3 Sept. (N. T. A. DraadlodK
van Lyon). De Rumeensche gedelegeerden'-'
Vnida en Monmisher hebben gisteren in een
onderhoud met minister Pichon hun wensch?
kenbaar gemankt om de nationale waardig
heid te beschermen en tegelijk in vriend
schappelijke betrekkingen met de mogend
heden der Entente te blijven. Gisteravond
werden zij door president Poincaré op het
Elysée in audiëntie ontvangen. Over dit on-t
derhoud is niets uitgelekt; maar de looit
waarop het gesprek met Pichon werd ge
voerd l^nt de hoop toe, dat een schikking zal
worden verkregen, die iedereen kan bevre
digen. y
Parijs, T2S e p f(Part.) Clark, die te
Bukarest is aangekomen, heeft de nota der
geallieerden aan Bratinnu overhandigd,
P a r ij s, 13 Sept. (N. T. A. Draadloos
van Lyon). De Rumeensche gezant te Pa
rijs, Antonescu, heeft aan een vertegen
woordiger van de Matin medegedeeld, dat.
het aftreden van Bratinnu het gevolg was
van zaken van binnenlandsche politiek en;
dat hij afziet van dc leiding der regeering,,,
tijdens de verkiezingsperiode. De Rumeen
sche regeering acht het, volgens Antonescu,
als in strijd met de waardigheid van Ru-
menië, dat de groote mogendheden toezicht
zouden houden op de binnenlandsche wet
geving; zij ziet daarin een maatregel legert
de regeering, waardoor de minderheden in/
staat zouden zijn in Rumenië een gevaar
lijke beweging te beginnen. Gedoeld wordt
op de Hongaren, de Bulgaren en ook oj de
Duitsche minderheden, die in don laat; ten;
tijd bijzonder actief zijn en zich geducht loe
ren. Volgens den gezant was er geen sprako
van een Joodsche minderheid.
Londen, 13 Sept. (Part. Draadloos
van Horsea). George Clark, de afgevrrardig-
-f"
Het is de sterke zijde van het zwakke ge
slacht, dat het steeds de zwakke zij van het
sterke geslacht weet te ontdekken.
Roman
door
Mr. J1. II J. LAMBERTS HURRELBRINCK.
5
Ook Berbke was heel anders geworden, die
liep altijd of ze pijn aan d'r voeten had, als
zc dezen even in dc klompen had gesloken en
zij poetste 't koper, alsof ze bang was om d'r
handen een bqüjc'vuil te maken dat was
ook niet meer dezelfde van vroeger.
't Was beroerd, verdoemd beroerd, maar tc
Iaat om er over tc lamenteeren gelukkig,
dat hij Kobus nog had 't was precies of die
dubbel zóó hard werkte, nu hij zag, dat
Teanc zóo vee] slapper was geworden
eigenlijk jammer, dat Berbke niet meer naar
hem gebaarde, zïefs de oogen afwendde, als
hij casueel zoo eens naar haar keek die had
nu de kop vol van dien neef van haar een
mirakel was het nu juist niet 't was een
mooie, flinke jongen dat was hij en ook
- gewiekst in dc commerce, zooals Anneke hem
had vèrasscrcerd nou, daar zou zij ook niet
slecht voor zijn, ze was bij <1© hand genoeg»
haar geheele lêveh geweest' majr 't zou
joch' wel jammer rijm daaryoor had hij
haar toch niet de occasie gegeven om Fransch
tc leeren, een sjieke dame te worden, om dan
het huis te verlaten zoo ver weg, afijn
dwingen zou hij haar niet; als zij meende, dat
zij ergens anders haar fortuin zou vinden,
dan moest ze "maar haar eigen weg gaan; ze
zou hem dan nooit kunnen verwijten, dat hij
haar geluk in den weg had gesttoan maar
duiten mee geven, dat deed hij niet, dat ver
tikte hij als zij dacht, dat ze 't zonder ver
der vader en moeder kon, dan kon ze het ook
zonder hun centen neen, neen, dat ging toch
ook niet, die zwager van hem zou misschien
denken, dat hij een gierebas was of nog erger,
dat hij zc niet had... Morbleu nog... dat niet-
dat zou hij niet op zrch laten zitten., hij had
ook nog z'n trots, al was hij dan ook maar 'n
boer voor een armoedzaaier zouden zij hem
nitt aanzien... als het dan moest, absoluut
moest, dat die twee elkaar-kregen, dan zou
hij dien schoonbroer in Luik' eens aan 't ver
sland brengen, dat een boer net even goed
geld kon verdienen als een voorname mijn
heer met een grooten winkel, maar jammeg,
zou liet zijn, als het reëel zoo moest uitloo-
pcn.
'n Mankeerde re nog aan, dat Jeanc het
ook in z'n hersens' kreeg om de weerlicht te
geven van het geheele boerenbedrijf, dat die
zich ook z'n kop op hol had laten brengen
door al die fijnigheid, dat die later ook naar
het Belsclie wou hij zou wel gek zijn, want
daar zouden ze hem nooit in de staten kiezen.
Spoedig een brief uit Luik met) -vignet van
groot gebouw op de envelopp/* gericht aan
„Mademoiselle Berthe Voncken a Holzheim
Limbourg, Hollande". Een hoog rood, dat
haar wangen kleurt, zij kent dat vignet, zij
kent ook dat schrift, de band van Réné; met
vlugge -vingeren verscheurt ai» dén omslag en
leest rt\ct gretige oogen; hij verzoekt haar in
wel gekozen woorden haar ouders te vragen
hem toe te staan den eerstkomenden Zondag
hun een visite tc brengen hij had de fami
lie in zoon langen tijd niet gezien 't was
al meer dan een maand geleden, dat zij en
Jeanc vertrokken waren en li ij zou zich zoo
gaarne komen overtuigen, of zij het Fransch
nog niet vergelen had hij zou.haar in dat
geval weer eens een lesje kunnen geven.
Verlegen, zonder hem aan te zien, vertelt zij
den vader den inhoud van het schrijven.
„Zoo," heeft deze geljitwoord „presseert dal
zoo erg om dat te weten hij had gerust nog
wat kunnen wachten, zoo gauw vergeet men
Hof 38.
S C H O E IV E W M A G A Z I J N
toch niet, wat men^eleerd heeft.''
„"Wat moet ik hem dan schrijven, vader?»"
„Ja ja zou hij nog niet wat kunnen wach
ten?"'
,?t Zou niet comme il faut zijn.'»
„Wat is dat „kommelevoo"?"
„Niet 'beleefd, niet zooals 't behoort."
Niet beleefd, niet zooals 't behoort dat
2&1 hij zich niet laten zeggen, dat hij niet weet
zooals 't behoort, dat hij zich niet weet te
gedragen. v
„Hoe is 't vader, vind je 't goed of niet?"
„Nou, schrijf dan maar, dat hij komt een
bord meer of minder op tafel komt er niet op
aan en bestel dan ook maar in Roosdaal een
taart bij den suikerbakker.
Den jtvLtenden Zoftdajj Réné op dc hoeve ia
geheel nieuw costifum.
Een vuurflikkering in het oog van Kobus,
als deze hem ontwaart, terwijl zijne lippen
prevelen „wat ene kwibus".
Berbke heeft ter eeren van den gast haar
besten japon aangetrokken, dien zij medege
nomen heeft uit Luik, zij heeft haar haren ge
parfumeerd; hflar moeder heeft haar gevraagd:
„maar wat heb je toch Berbke, naar wat ruik
je" waarop zij slechts heeft geantwoord met
kleinen, spottenden lach.
Den geheclen dag hebben zc Franscli ge
sproken, de neef en nicht, en hij heeft haar
zijn compliment gemaakt, dat zij het zoo goed
had onthouden 't was precies of ze al dien
tijd niks anders had gesproken nu, hij hoop
te, dat er nog eens een dag zou komen, dat
dit werkelijk hel geval zou zijn.
Zij heeft haar oogen «neergeslagen, zonder
cenig antwoord te geven.
Des avonds is hij naar Luik teruggekeerd.
Voncken had zijn gast met de sjees naar het
station willen brengen, maar deze had ver
zocht te voST tc mogen gaan 't was zoo'n
mooi weer en hij vond liet wandelen zoo ge
zellig, 7.00 heerlijk in de fiisschc buitenlucht.
En ze hebben gewandeld, Réné en Berbke
samen, terwjjl Voncken, z'n vrouw' en J&mc
hen volgden.
Recht hartelijk het afscheid; een vast, ste
vig handdrukken, een kus dat mocht wel
tusschen neef en nicht en toen zakdoek-ge-
zwaai, 7.oq lang de trein zichtbaar was.
Enkele dagen later weer een brief uit Luik
en weer geadresseerd aan: „Mademoiselle
Berthe".
„Vader, moeder,als zij djezen gelezen heeft,
„neef Réné vraagt mij om zijn vrouw te wor
den an of jelui het goed vinden, dat hij hier
K'\
komt om het jelui ook tc vragen."
Een schrik in hem, niettegenstaande zijrt
zeker weten, dat dit obgenblik eenmaal komen/
zou, een angst die- zich van hem meester,
maakt, nu het lang verwachte werkelijkheid
is geworden, *1 is of plotseling een looden last,
als-niet af te wentelen vracht, drukt op zijn
schouders.
„Maar zeggen jelui dan toch wat, mag-hij
hier komep?" ,-j
„Ilier komen., hier komen., om (e vragen^
ik was er al bang voor." i
„Vind je het dan niet goed vader?'*
„Goed en goed is twee; ik had je liever bij
ons op het land zien blijven je ha dl hicK
ook een gocien man kunnen krijgen, die
Jeanc mijn plaats zou .hebben Hngenomen, aU
ik er eenmaal niet meer zijn zal." i
„Alzoo een boer?''
,En wat zou dat? Ben ik geen hoer... is K
moeder geen boerin en zijn wij daarom icU
minder hebben wij zc ook nipt in hel laadjef
liggen, hooren wij ook niet tot de rijkslcn vanj
dc contréc is de baron van Vilvoorde no#,
niet laatst bij mij geweest om con "-tuk la nuf
van mij ic koopen en heb je toen niet gczier<
hoe vriendelijk hij mij de hand schudde bij hof
weggaan al had ik het hem ook geweigerd?'*
Dai is zoo vader, dat weet ik allemaal wcl-V
maar ik heb nou eenmaal geen gcnieiglicitf
meer in het bocren-vak, sinds ik in Luik bou1
geweest ik heb daar eerst 't ware levcrr
leeren kennen."
„Dat weet ik, dat je geen genicighcid meer [tv
liet boeren hebt, dat heb ik jammer genoeg af*
lang gezien., maar wot zeg jij d'r van Truikc'»
tot zijn vrouw, die den rug gebogen, do goj
vouwen handen in d'r schoot, met niet ziendf
oogen yopr zich starat.
(Wordt vervoUdL