BUITENLAND TROTS. DE EEMLANDER" FEUILLETON. J. Grooiendorst Je klas Relatie-Inrichting. s 18e Jaargang Ne. ®8 ner 3 maande* voor Amccs* ABöSHtMENTSPRHS foort 1 LSD, Idem liane® per po** f rcr WCCK ^mCl -cra,ls vcrJC'Kcr n8 )c„„ ongc'ukkcn) C.1J. aisondcilljko nummer» f C.0J. ff HOOFDREDACTEUR: M». D. J. VAN SCHAARDENBURG UITGEVERS: VALKHOFF C, BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. rof* UT«tcMTsc:»*»t«. INI ERCOMM. TELEFOONNUMMER 513 Van week tot week. ïVLa andag: Van uit Rome komt het ovenijdensbericht van I®ier Ponder, den Ne- 'derlandschen beeldhouwer, die al sedert ja- ren lijdende was. De schilders te Laren zu - len een groot Oostersch feest organiseeren. Hen orkest met' speciale instrumenten zal de begeleiding zijn van verscheiden Oos- tersche dansen. Dinsdag: Te Batavia wordt een com missie gevormd om de Koningin uit te noo- digen tot een bezoek aan Indië. Men be- grijpe de groote bezwaren, aan een derge-: lijke overtocht verbonden. De geheele In dische pers is geestdriftig voor dit mogelijk buitengewoon ondernemen. De dolle Bolsjewiek die te Rotterdam oen slachting aanrichtte i^ aan zijn wonden overleden. Woensdag: De kroonprins te Wierin- gen verzocht voor den aanstaanden winter naar Baarn te mogen verhuizen. Wij kunnen ons levendig voorstellen dat bet mistige Wieringen in den winter voor een verdre ven kroonprins geen aangenaam oord is. Heden ochtend te tien uur zal het vredes verdrag van de geallieerden met Oostenrijk worden geteekend. Roemenië zal vrij ze- ker wejgeren hieraan déél te nemen. Het komt ons voor, dat in de Roemeensche poli tiek een geest zit van irritante zelfzucht. Donderdag: Te St. Germain is het vredesverdrag onderteekend. De Roemenen en yöego-Slnven hebben deelneming gewei gerd. Met de kleine rijken vlot hel 't minst. De Kloetcommissie heeft de respectabele som van f 550.0p0 bijeen gebracht. Dit is een bedrag, waarmede iets valt te begin nen. Men heeft in ons land open oog voor anderer leed. V r ij d a g De Amsterdamsche Wethou der Wibaut gaat om particuliere redenen voor eenigen tijd naar Amerika, terwijl de socialistische wethouders te Rotterdam, we gens het verwerpen van een voorstel van een zesden wethouderszetel aldaar, weder aftreden. Waarlijk, onze hoofdsteden zijn niet gelukkig met hun dagelijksch bestuur. Zaterdag: De directeur van „De Stan daard" dc heer J. W. Reese is heden op "46-jarig en leeftijd overleden. De arbeiders bij de waterleiding in de Parijsche banlieue staken, zoodat vele ge meenten bij deze hitte zonder water zitten. Zouden die arbeiders daar werkelijk eenig heil in zien WJ. Arbsidersoplsldlng. Als men een aantal arbeiders heeft sa- mengebiacht en in groepen verdeeld, als men hun grondstoffen en werktuigen heeft gegeven, als men opzichters en een difectie over hen heeft aangesteld eif hun gezegd „vervaardig", rneerif men vaak een fabriek te hebben gesticht en derhalve fabrikant te zijn. De praktijk heeft bewezen, dat door alleen voor dit te zorgen en de organisatie van het bedrijf niet verder uit te strekken, mislukking even zeker is, als bij verzuim van grondstof-aanvoer of arbeiderswerving. De organisatie die dus even overwegend mee telt bij de fabrikage is de arbeidersop leiding, die de omstandigheden schept, waaronder de werkman leert zijn vak zóó te verrichten, dat hij èn zijn werkgever er het maximum profijt van hebben. Om eene re geling te - -treffen, waarbij dit hoogtepunt wordt bercikt, mpet onvermijdelijk een er varing zijn voorafgegaan, die staag van mi nimum tot maximum klom. Alleenhet is ons nog steeds vergund zich aan andoren te spiegelen, de methodes van arbeiders-opleiding te bestudeeren, die werden gevormd door jarenlange ervaring plus de ondervinding, dat het laatste systeem het me'est volmaakte is. Uitgaande van het principe, dat men van anderen kan leeren, heeft een belangrijke* Nederlandsche Industrie zich gewend tot het fabriekslandAmerika. En begrijpend, dat wat voor Amerikaansche toestanden en gees tesgesteldheid nog niet dadelijk pasklaar en ideaal voor Nederlanders is, heeft dit klee- dingbedrijf het volgends uit een interview- met een Amerikaanschen firmant overge- nome- Oplei<liu£ der werklieden in eeit Klce<liiigï»e«lriji. Volgens een interview mei Richard A. Feiss. Aan de systhematische oefening der ar beiders werd een groote stoot gegeven, toen de vrouw de industrie binnentrad. Immers men verwacht van den mannelijken arbeider, die zich voor een bedrijf aanmeldt, dat hij van jongs af aan gewend is met anderen samen te werken en men achtte het vóór dien overbodig hem speciaal af te richten op de eischen van een georganiseerd en op deelarbeid ingericht fabrieksbedrijf. Met vrouwen was het echter een ander geval, Er zijn slechts weinig meisjes, die thuis werk moeten doen, dat haar voor fabrieksarbeid geschikt maakt. Weliswaar zijn zij voor som mige werkzaamheden beter geschikt dan mannen en hebben zij over het algemeen de eigenschap sneller te leeren, maar toch is het gemiddelde meisje als beginnende fa briekswerkkracht eigenaardig, .onhandig en hulpbehoevend en zijn er zeer speciale maat regelen noodig om haar spoedig geschikt te maken voor haar taak en haar loon waard te zijn. Daardoor komt het, dat d i e industrieën, waarin een groot aantal vrouwen werken, het verst gevorderd zijn in de wijze van ond.errichten en ontwikkelen der arbeidster. En als dan de groote waarde van systhema tische instructie uit de resultaten blijkt ten opzichte der vrouwen, komt men weldra tot de conclusie, dat zulk een wijze van instruc tie ook voor mannen niet minder noodig en zeiter even nuttig zou zijn. In fabrieken, waar alle werklieden sys- thematisch onderricht ontvangen, geschiedt dit zoowel bij mannelijk als bij vrouwelijk personeel en beschouwt men het sexever- s«hil als een individueel, niet als een prin cipieel verschil. In hoofdzaak is dit ook wel juist, hoewel met vrouwen toch in dit opzicht een andere wijze van onderricht vvenschelijk is gebleken. Ten eerste zijn zij meer met zich zelve"bezig dan mannen en moeten met meer tact en zachtheid worden behandeld. Een kleine on beleefdheid of een kortbondigheid, die een man spoedig vergeet, kan bij de vrouw soms nog dagen lang nawerken en invloed hebben pp hare medewerking. Cm resultaten te ver krijgen is veel tact noodig en een indirecte aanwijzing heeft dikwijls meer succes dan de meest besliste bevelen. Buitendien geeft een vrouw instinctief zeer veel om een prettige en aantrekkelijke om geving. Zindelijke lokalen, goede sanitaire inrichting, veel licht en goede ventilatie, een eenvoudige versiering, die iets huiselijks geeft aan de fabriek, hebben een uitmunten de uitwerking op haar gemoedstoestand en werklust. Ook de zoogenaamde „Intuïtie" van het vrouwelijk geslacht is een belangrijke fac tor. Met een geheimzinnig „zesde zintuig" schijnen zij de bedoeling der fabrieksdirec- tie te raden en de politiek die zij volgen om een berisping te ontgaan of een verandering, die haar niet welkom is te omzeilen nog vóórdat er officieel ietsbekend is, grenst aön 't wonderbaarlijke. Soms is het bijna niet te gelooven, dat er geen indiscretie in het spel is. Voor den fabrieksleider is dan ook voor zichtig en beleidvol handelen noodig, wil hij onnoodige wrijving vermijden. Zulk een voorzichtig en tactvol optreden zei echter ook bij mannen goede vruchten afwerpen en dit „voorgevoel", dat vrouwen veel meer eigen is dan mannen, is dan ook eerder een punt in hun voordeel dan omgekeerd. Nog een ander punt ten gunste der vrouw is, dat zij onverschillig uit welk maatschap-1 pelijk milieu zij komt, over het algemeen intelligenter is den haar broeders. Men kan haar vlugger iets leeren en zij bereikt meest al een hooger peil van geoefendheid. In geldelijken zin is dit natuurlijk zeer belang rijk en dit is wel de voornaamste reden, waarom vrouwen over het algemeen de voor keur genieten in die takken van industrie, waar het werk voor haar geschikt is. Dezelf de kwaliteit van werk door mannen geleverd zou een belangrijk Kooger loon eischen. Te haren nadeele komt de mindere am bitie en hej feit, dat men niet zoo op haar kan rekenen els op den man. DaoiVoor be staan verschillende oorzaken. De meeste jonge meisjes zijn genoodzaakt vrijwel hun geheele verdienste thuis af te dragen, wat natuurlijk hare ambitie om méér te verdie nen niet zeer ten goede komt. Voorts tre den de meeste meisjes de fabriek binnen, terwijl zij toch het huwelijk beschouwen als haor eigenlijk doel en doordrongen van de trnditioneele meening, dat het voor een vrouw niet mogelijk is om in de Nijverheid een belangrijke positie, een levenspositie te verwerven. Het is natuurlijk, dat deze beide meeningen geen oivgemstigen invloed heb ben op den ijver on de doorzettingskracht der vrouw, terwijl zoowel het huwelijk, als de kans op promotie bij den man juist een prikkel vormen, om zijn uiterste best te dóén. Overigens hebben beide geslachten dal gemeen, dat zij heiden zeer gevoelig zijn voor de geldelijke zijde der industrieele werkzaamheid, voor het loon. De vrouw ech ter begeert een hoog loon, vooral om zich wat extra comfort te kunnen permitteeren. Wil men dus haren ijver en hare energie ontwikkelen, dan is het zaak vooral daarbij de aandacht te schenken aan een te leggen verband tusschen bare vorderingen en haor loon. Dun leert zij gemakkelijk en vlug, al denkt zij daarbij minder aan de toekomst, dan wel aan het heden. Hoewel de meëste fabrikanten de ervaring hebben opgedaan, dat men op de vrouwen niet zoo vast kon rekenen ols op de mannen, hebben enkele werkgevers dien invloed niet ondervonden. Niet dat van hun vrouwelijke arbeiders er minder in het huwelijk treden, integendeel velen komen na haar huwelijk weer terug, om de oude plaats te mogen in nemen. Daarvoor bestaan verschillende re denen. Soms zijn deze van economischen aardde echtgenoot verdient niet genoeg voor twee, maar meestal is de redendeze, dat het stille huisgezin geen bevrediging schenkt aan haar, die de werkzame en le vendige atmosfeer gewend was. Er ontstaat dan een onwederstaanbare drang, om terug te keeren bij de kameraadjes en het is wel een bewijs voor goed fabrieksbeheer, als deze gevallen zich steeds weer voordoen. (Wordt vervolgd). Politiek Overzicht Tegenover de oppositie, die zich in den senaat tegen de ratificatie van het vredes verdrag verzet, heeft Wilson een stap ge daan, die de herinnering wakker roept aan eene gebeurtenis, die eenige jaren vóór den j den grootsten oorlog in Duitschlond veel sensatie heeft ge*, maar,-waarde medeburgers, ik ben urtge- wekt. In den tijd toen vorst Hohenlohe rijks kanselier was, zag de toenmalige staatsse cretaris van buitenlandsche zaken, baron Marschall, zich door sommige elementen van de geheime politie gedwarsboomd in 4ijn beleid. Om aan intriges, waarvan hij ver trouwde dat zij tegen het licht niet bestand zouden zijn, een einde te maken, deed hij een „Flucht in die Oeffentlichkeit"; hij liet de schuldigen voor den rechter dagen, en daarvan is een geruchtmakend proces het gevolg geweest. Een „Flucht in die Oeffentlichkeit" kan ook het besluit van Wilson genoemd wor den om in een reeks redevoeringen in het land de verdediging te voeren van het ver drag tegen de aanvallen, die het in den se naat heeft te verduren. De beteekenis van dien stap wordt door de Daily News aldus geschetst „De rondreis van den president als spreker moet niet licltt worden geschat. Wilson heeft bij herhaling en overvloedig het bewijs ge leverd van zijne macht als spreker tot het volk, en het feiUdat hij het stilzwijgen heeft bewaard, terwijl de senaatscommissie van buitenlandsche zaken hare propaganda voer de, zal zonder twijfel ten zijnen gunste spre ken. Het is gemakkelijk den vinger te leg gen op kwetsbare punten in het verdrag. Zij springen op iedere bladzijde in het oog. Maar wanneer het er op aankomt het ver drag als een geheel te verdedigen, zijne voordeelen en nadeelen tegenover elkaar te plaatsen, den toestand waaruit het is ont staan uiteen te zetten en de uitwerking op de wereld te schetsen, wanneer de ratificatie onbepaald wordt uitgesteld, dan kan de com missie van buitenlandsche zaken ondervin den, dat er eene macht opstaat in het land, die aan voor het verlies van hunne zetels be duchte senatoren eenige reden kan geven om zich te bedenken. Vroegere rondreizen van sprekers, zooals de oud-president Taft en anderen, hebben aangetoond, dat Ameri ka in zijn geheel genomen gunstig gestemd is voor een volkenbond, en ofschoon er pun ten zijn in de structuur van den tegenwoor- digen bond, waartegen met reden bedenking kan worden gemaakt, kon de wereld er niet op wachten, dat deze bond wordt neerge haald en een nieuwe opgebouwd." De strijd over de ratificatie van het vre desverdrag wordt dus thans ^>p twee punten tegelijk gevoerd. In de eer§te plaats in de vèrgaderzaal van den senaat, waar heden de debatten zullen beginnen. Daarnaast echter in het land, waar Wilson zijne machtige stem laat hooren op een rondreis, die zich uit strekt over 27 dagen, waarin 10,000 mijlen door hem zullen worden afgelegd. Echo's van zijne stem bereiken ons nu en don; het zijn slechts zwakke klanken, maar zij zijn voldoende om ons te doen begrijpen, dat zij weerklank vinden onder de bevolking, om dat hij in zijne verdediging van den volken bond woorden weet te vinden, die tot het hart gaan van zijne hoorders. Zoo b.v. waar hij zegt, dat niemand moet meenen, dat de volkenbond toekomstige oorlogen onmoge lijk zal maken. Dat is niet te verwachten, maar wel dat oorlogsverwikkelingen in de toekomst onwaarschijnlijk zullen worden. De gewichtigste bqpaling van den volkenbond is, dat de leden zich moeten verbinden geen oorlog te zullen verklaren zoolang niet ne gen maanden verstreken zijn na het ontstaan van een geschil. Deze wereldstrijd had kun nen worden vermeden, wanneer er slechts negen dagen bedenktijd was geweest. Eén volzin, die door Wilson is uitgespro ken, wordt dikwijls* aangehaald .en met re den. Het is die, waarin hij zegt„Ik heb eerbied voor den* senaat, MMmtiag 15 September 1919} F8HS DER ADVERTEKTIEH mcl Inbegrip van tem' bewijsnummer, elke tegel meer 0.20, dicns'aaubica* cungco 1 -5 icgcla 0.50. Voor handel co bedrijf bestaan zee» vooidcclige bepalingen tot hel herhaald,' fldvcr.ccrcn bij abonnement licne cliculaircj i bevattende dc voorwaarden, wordt pp aanvraag toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. -f rli'lt1 gaan om op te komen voor een zaak, dio grooter is dan de senaat, grooter dan dc re-' geering de zonk van de menschheid.' Buitenlandsche Berfehti.ii Parijs, 1 "5 Sept. (N. T. A. Draadloos van Lyon). liet schijnt sich te bevestigen; ('ot de Engelsche gedelegeerden er nan den- ken een verdaging vnn de vredesconferentie voor te stellen. Parijs, 13 Sept. (N. T. A. Draadloos van Lyon). In de Kamer verlangde gisteren de oud-minister André Lefèvre, dat aotV Duitschlond zou worden opgelegd een ver bod om artillerie oan te mnkrrt. Tardieu bracht in zijn antwoord in herinnering, dat de Duitsche artillerie verminderd is tot 288 stukken veldgeschut zonder een enkel zwaar, kanon, terwijl Duitschlond heelt bezeten" 7200 zware en 5000 veldstukken. Boven dien zijn alle voorzorgen genomen om do vervaardiging van kanonnen te beperken. De commissie van buitenlandsche zaken! van den senaat heeft Vrijdag vnn gedachten; gewisseld over de discussiën, die in de Ka mer gevoerd zijn over de bepalingen in het Duitsche vredesverdrag over de herstellings werken. liet doorLéon Bourgeois opgestelde rapport éfver de verdragen van bondgenoot schap met Groot-Brittannië en de Vereenig* db Staten werd eenstemmig goedgekeurd. Ottawa, 12 Sept. (R.) Het lagerhuis heeft zonder hoofdelijke stemming het vredesverdrag goedgekeurd. B e r 1 ij n, 1 3 S e p t. (N. T. A. Draadloos van Nouen). De Ententecommissie, die met de Duitsche gevolmachtigden voorbereiden de besprekingen zal houden over do afwik keling van de vredesbepolingen, zal "Maan dag in Berlijn aankomen. Er zijn geene Ame rikaansche vertegenwoordigers in deze com* missie. Parijé^l3 Sept. (N. T. A. DraadlodK van Lyon). De Rumeensche gedelegeerden'-' Vnida en Monmisher hebben gisteren in een onderhoud met minister Pichon hun wensch? kenbaar gemankt om de nationale waardig heid te beschermen en tegelijk in vriend schappelijke betrekkingen met de mogend heden der Entente te blijven. Gisteravond werden zij door president Poincaré op het Elysée in audiëntie ontvangen. Over dit on-t derhoud is niets uitgelekt; maar de looit waarop het gesprek met Pichon werd ge voerd l^nt de hoop toe, dat een schikking zal worden verkregen, die iedereen kan bevre digen. y Parijs, T2S e p f(Part.) Clark, die te Bukarest is aangekomen, heeft de nota der geallieerden aan Bratinnu overhandigd, P a r ij s, 13 Sept. (N. T. A. Draadloos van Lyon). De Rumeensche gezant te Pa rijs, Antonescu, heeft aan een vertegen woordiger van de Matin medegedeeld, dat. het aftreden van Bratinnu het gevolg was van zaken van binnenlandsche politiek en; dat hij afziet van dc leiding der regeering,,, tijdens de verkiezingsperiode. De Rumeen sche regeering acht het, volgens Antonescu, als in strijd met de waardigheid van Ru- menië, dat de groote mogendheden toezicht zouden houden op de binnenlandsche wet geving; zij ziet daarin een maatregel legert de regeering, waardoor de minderheden in/ staat zouden zijn in Rumenië een gevaar lijke beweging te beginnen. Gedoeld wordt op de Hongaren, de Bulgaren en ook oj de Duitsche minderheden, die in don laat; ten; tijd bijzonder actief zijn en zich geducht loe ren. Volgens den gezant was er geen sprako van een Joodsche minderheid. Londen, 13 Sept. (Part. Draadloos van Horsea). George Clark, de afgevrrardig- -f" Het is de sterke zijde van het zwakke ge slacht, dat het steeds de zwakke zij van het sterke geslacht weet te ontdekken. Roman door Mr. J1. II J. LAMBERTS HURRELBRINCK. 5 Ook Berbke was heel anders geworden, die liep altijd of ze pijn aan d'r voeten had, als zc dezen even in dc klompen had gesloken en zij poetste 't koper, alsof ze bang was om d'r handen een bqüjc'vuil te maken dat was ook niet meer dezelfde van vroeger. 't Was beroerd, verdoemd beroerd, maar tc Iaat om er over tc lamenteeren gelukkig, dat hij Kobus nog had 't was precies of die dubbel zóó hard werkte, nu hij zag, dat Teanc zóo vee] slapper was geworden eigenlijk jammer, dat Berbke niet meer naar hem gebaarde, zïefs de oogen afwendde, als hij casueel zoo eens naar haar keek die had nu de kop vol van dien neef van haar een mirakel was het nu juist niet 't was een mooie, flinke jongen dat was hij en ook - gewiekst in dc commerce, zooals Anneke hem had vèrasscrcerd nou, daar zou zij ook niet slecht voor zijn, ze was bij <1© hand genoeg» haar geheele lêveh geweest' majr 't zou joch' wel jammer rijm daaryoor had hij haar toch niet de occasie gegeven om Fransch tc leeren, een sjieke dame te worden, om dan het huis te verlaten zoo ver weg, afijn dwingen zou hij haar niet; als zij meende, dat zij ergens anders haar fortuin zou vinden, dan moest ze "maar haar eigen weg gaan; ze zou hem dan nooit kunnen verwijten, dat hij haar geluk in den weg had gesttoan maar duiten mee geven, dat deed hij niet, dat ver tikte hij als zij dacht, dat ze 't zonder ver der vader en moeder kon, dan kon ze het ook zonder hun centen neen, neen, dat ging toch ook niet, die zwager van hem zou misschien denken, dat hij een gierebas was of nog erger, dat hij zc niet had... Morbleu nog... dat niet- dat zou hij niet op zrch laten zitten., hij had ook nog z'n trots, al was hij dan ook maar 'n boer voor een armoedzaaier zouden zij hem nitt aanzien... als het dan moest, absoluut moest, dat die twee elkaar-kregen, dan zou hij dien schoonbroer in Luik' eens aan 't ver sland brengen, dat een boer net even goed geld kon verdienen als een voorname mijn heer met een grooten winkel, maar jammeg, zou liet zijn, als het reëel zoo moest uitloo- pcn. 'n Mankeerde re nog aan, dat Jeanc het ook in z'n hersens' kreeg om de weerlicht te geven van het geheele boerenbedrijf, dat die zich ook z'n kop op hol had laten brengen door al die fijnigheid, dat die later ook naar het Belsclie wou hij zou wel gek zijn, want daar zouden ze hem nooit in de staten kiezen. Spoedig een brief uit Luik met) -vignet van groot gebouw op de envelopp/* gericht aan „Mademoiselle Berthe Voncken a Holzheim Limbourg, Hollande". Een hoog rood, dat haar wangen kleurt, zij kent dat vignet, zij kent ook dat schrift, de band van Réné; met vlugge -vingeren verscheurt ai» dén omslag en leest rt\ct gretige oogen; hij verzoekt haar in wel gekozen woorden haar ouders te vragen hem toe te staan den eerstkomenden Zondag hun een visite tc brengen hij had de fami lie in zoon langen tijd niet gezien 't was al meer dan een maand geleden, dat zij en Jeanc vertrokken waren en li ij zou zich zoo gaarne komen overtuigen, of zij het Fransch nog niet vergelen had hij zou.haar in dat geval weer eens een lesje kunnen geven. Verlegen, zonder hem aan te zien, vertelt zij den vader den inhoud van het schrijven. „Zoo," heeft deze geljitwoord „presseert dal zoo erg om dat te weten hij had gerust nog wat kunnen wachten, zoo gauw vergeet men Hof 38. S C H O E IV E W M A G A Z I J N toch niet, wat men^eleerd heeft.'' „"Wat moet ik hem dan schrijven, vader?»" „Ja ja zou hij nog niet wat kunnen wach ten?"' ,?t Zou niet comme il faut zijn.'» „Wat is dat „kommelevoo"?" „Niet 'beleefd, niet zooals 't behoort." Niet beleefd, niet zooals 't behoort dat 2&1 hij zich niet laten zeggen, dat hij niet weet zooals 't behoort, dat hij zich niet weet te gedragen. v „Hoe is 't vader, vind je 't goed of niet?" „Nou, schrijf dan maar, dat hij komt een bord meer of minder op tafel komt er niet op aan en bestel dan ook maar in Roosdaal een taart bij den suikerbakker. Den jtvLtenden Zoftdajj Réné op dc hoeve ia geheel nieuw costifum. Een vuurflikkering in het oog van Kobus, als deze hem ontwaart, terwijl zijne lippen prevelen „wat ene kwibus". Berbke heeft ter eeren van den gast haar besten japon aangetrokken, dien zij medege nomen heeft uit Luik, zij heeft haar haren ge parfumeerd; hflar moeder heeft haar gevraagd: „maar wat heb je toch Berbke, naar wat ruik je" waarop zij slechts heeft geantwoord met kleinen, spottenden lach. Den geheclen dag hebben zc Franscli ge sproken, de neef en nicht, en hij heeft haar zijn compliment gemaakt, dat zij het zoo goed had onthouden 't was precies of ze al dien tijd niks anders had gesproken nu, hij hoop te, dat er nog eens een dag zou komen, dat dit werkelijk hel geval zou zijn. Zij heeft haar oogen «neergeslagen, zonder cenig antwoord te geven. Des avonds is hij naar Luik teruggekeerd. Voncken had zijn gast met de sjees naar het station willen brengen, maar deze had ver zocht te voST tc mogen gaan 't was zoo'n mooi weer en hij vond liet wandelen zoo ge zellig, 7.00 heerlijk in de fiisschc buitenlucht. En ze hebben gewandeld, Réné en Berbke samen, terwjjl Voncken, z'n vrouw' en J&mc hen volgden. Recht hartelijk het afscheid; een vast, ste vig handdrukken, een kus dat mocht wel tusschen neef en nicht en toen zakdoek-ge- zwaai, 7.oq lang de trein zichtbaar was. Enkele dagen later weer een brief uit Luik en weer geadresseerd aan: „Mademoiselle Berthe". „Vader, moeder,als zij djezen gelezen heeft, „neef Réné vraagt mij om zijn vrouw te wor den an of jelui het goed vinden, dat hij hier K'\ komt om het jelui ook tc vragen." Een schrik in hem, niettegenstaande zijrt zeker weten, dat dit obgenblik eenmaal komen/ zou, een angst die- zich van hem meester, maakt, nu het lang verwachte werkelijkheid is geworden, *1 is of plotseling een looden last, als-niet af te wentelen vracht, drukt op zijn schouders. „Maar zeggen jelui dan toch wat, mag-hij hier komep?" ,-j „Ilier komen., hier komen., om (e vragen^ ik was er al bang voor." i „Vind je het dan niet goed vader?'* „Goed en goed is twee; ik had je liever bij ons op het land zien blijven je ha dl hicK ook een gocien man kunnen krijgen, die Jeanc mijn plaats zou .hebben Hngenomen, aU ik er eenmaal niet meer zijn zal." i „Alzoo een boer?'' ,En wat zou dat? Ben ik geen hoer... is K moeder geen boerin en zijn wij daarom icU minder hebben wij zc ook nipt in hel laadjef liggen, hooren wij ook niet tot de rijkslcn vanj dc contréc is de baron van Vilvoorde no#, niet laatst bij mij geweest om con "-tuk la nuf van mij ic koopen en heb je toen niet gczier< hoe vriendelijk hij mij de hand schudde bij hof weggaan al had ik het hem ook geweigerd?'* Dai is zoo vader, dat weet ik allemaal wcl-V maar ik heb nou eenmaal geen gcnieiglicitf meer in het bocren-vak, sinds ik in Luik bou1 geweest ik heb daar eerst 't ware levcrr leeren kennen." „Dat weet ik, dat je geen genicighcid meer [tv liet boeren hebt, dat heb ik jammer genoeg af* lang gezien., maar wot zeg jij d'r van Truikc'» tot zijn vrouw, die den rug gebogen, do goj vouwen handen in d'r schoot, met niet ziendf oogen yopr zich starat. (Wordt vervoUdL

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1