„DE EEMLANDER" raBKumitfrBiia sUati'S: BUITENLAND TROTS. J. Grootendorst, FEUILLETON. le klas Separatie-Inrichting. 18e Jaargang No. 81 abomhemehïsprijs Crt3 TTsT ,rrac f 2.30L per week (met qratii verzeker,ng ter p«T ice» oDgclukken) 0.15. luiondtiUike nummer» f C.Oi. HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURQ UITGEVERS: VALKHOFF C» BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL: Koen UTRfcHT9eH99Tit INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613 Maandag 6 October 1919 bewijsnummer, elke iesel meer f 0.20, dicnslajnbie» dingen l-J icgelj I 0.50. Voor handej en bedrijf' beslaan recr voordeelige bepalinfien lol hel herhaald advcnccrcn. bij abonnement keno circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Bewijsnummers 5 cent. Politiek Overzicht In haar nota betreffende de ontruiming der'Oostzeelanden heeft, niet lang geleden, de Entente een dreigende toon aangeslagen en de Duitsche regeering, inziende dot het niet bij dreigementen zou blijven, indien aan de Entente-wenschen geen gehoor werd ge geven, heeft thans tot de Duitsche rijkstroe- ipen in het Baltisch gebied een oproep ge richt, waarin zij wijst op bovengenoemde be dreigingen en voorts op ft gevaar van de werkloosheid van millioenen Duitschers, die het gevolg zou kunnen zijn van de rmsdadigc r genschappen van een deel der Duitschers, r dienst hebben genomen in het BaUische i.jwilligerscorps. De Times bevattte zelfs een bericht, dat op 20 Oct. een militaire opmarsch zou plaats vinden en wat het voornaamste en het meest ontstellende zou zijn, op T November zou de Entente opnieuw de blokkade, die in het >uitsche land reeds zooveel namelooze el lende heeft verwekt, worden afgekondigd. In verband hiermee richt de Duitsche rijksregeering voor de laatste keer zich direct tot een zeker gedeelte der Duitsche troe pen, die zich in de Oostzeeprovinciën bevin den. Want geeft dit niet gevolg aan het drin gend verzoek der regeering, dan staat onge twijfeld de verhongering van het Duitsche volk voor de deurhonger is een scherpe prikkel en geeft zoo licht aanleiding tot wel iswaar niet geheel te verontschuldigen, maar niettemin begrijpelijke excessen. De Duitsche regeering erkent, dat zij de aan de troepen gedane beloften, betreffende het verkrijgen van land niet gestand heeft gedaan en zij begrijpt uit dezen hoofde vol komen de verontwaardiging over het niet nakomen van toezeggingen, maar omdat er momenteel een veel hooger belang op het spel staat, verzoekt de regeering de troe len met klem zich uit de Oostzeeprovincies erug te trekken en wel in den loop van Oc tober. Thans dTaagt het verzoek nog het ka rakter Van een beroep op de welwillendheid van de Duitsche troepen, maar als met zacht- heid niets valt te bereiken, zullen krasser maatregelen worden getroffen en zal de Duitsche regeering elk middel aanwendén om de troepen te dwingen. In verband met de ontruiming dér Oost zeeprovinciën is thans wederom aan gene raal Nudent een Duitsche nota aan de En tente gericht, overhandigd, waarin de Duit sche regeering verklaart zich ten zeerste te '-"ijveren haar troepen te doen terugtrekken it de Oostzeeprovinciën en Littauén en te r''en einde heeft zij 25 Sept. j.l. bevolen den oepen, die zich weigerachtig betoonden ten 8"inzien van den terugmarsch, geen soldij fe betalen ^n hun alle rechten op ver ven te onthouden. .11 verder te verhinderen, dat toevloed olr.a'.s vond, werden de Duitsche grenzen te- ge.i Koerland gesloten en hevel, gegeven op t >epen, die deze linie zouden pogen te over- f hrijden, te vuren. Ook is iedere aanvraag munitie .algewezen. Generaal <Von der C !tz is van zijn post teruggeroepen en Lui tenant-Generaal von Eberhardt neemt in zijn plaats het opperbevel bij den terugtocht waar. Ten slotte heeft de Duitsche regeering in een bekendmaking aan de troepen duide lijk gewezen op den plicht van den terug tocht en hun voor oogen gesteld aan welke onafzienbare gevaren en lijden zij hun land- genooten blootstellen, wanneer zij onge hoorzaam waren. Al deze maatregelen, aldus de nota, moe ten de Duitsche regeering, ook in het oor deel van de geallieerde regeeringen, voor het verwijt vrijwaren, dat zij de tegenstand van de Duitsche troepen als een voorwend sel aangrijpt, om haar verplichtingen tot ont ruiming van het vroegere Russische gebied, onvervuld te laten. De geallieerde regoerin- gen hebben een volledig inzicht in de Ini het-vredesverdrag vastgestelde toestand van Duitschland om te moeten toegeven, dot de Duitsche regeering' over geen verdere mili taire dwangmiddelen kan deponeeren. Tot het overloopen van Duitsche troepen naar de Russische gelederen heeft zij nim mer machtiging gegeven integendeel zij doet al haar best péin de wenschen tegemoet te komen. Zij moet dan ook ten scherpste protest aanteekenen tegen de nota van maarschalk Foch, die met dwangmaatrege len dreigt van hervatting der blokkade en afsnijding der levensmiddelen-toevoer. De geallieerde regeeringen moeten niet verge ten, dat juist de hongerblokkade niet alleen den dood van millioenen Duitsche vrouwen, kinderen en zieken veroorzaakt heeft, doch ook -door verzwakking van de arbeidskracht door chronische ondervoeding niet voor het geringste deel debet is aan de ontbindings verschijnselen, waaronder Duitschland thans lijdt. De Duitsche regeering drukt veeleer haar vertrouwen uit, dat de geallieerde regceruv gen haar goeden wil zullen erkennen en dus zullen afzien van onmenschelijke oor logsmaatregelen tegen de Duitsche burger bevolking, die toch geenszins mede. schul dig is aan het gedrag van de tToepen in het Oosten. Om echter ook de geallieerde regeeringen in staat te stellen zich van den ernst van hun optreden te overtuigen, noodigt de Duit.- sche regeering haar uit, met haar te beraad slagen over de noodzakelijke maatregelen, Daartoe doet zij het voorstel ten spoedigste een commissie te vormen, samengesteld uit Duitsche.en geallieerde vertegenwoordigers Naar de Duitsche regeering zich voorstelt, zou na onderzoek van den stand van zaken deze commissie maatregelen kunnen over wegen en uitvoeren. De Duitsche regeering verzoekt haar zoo spoedig mogelijk desbe treffende mededeelingen te doen. Ook onder T elegrammen vindt men oog bizonderheden inzake de Duitsche troe pen in Balticum. Er komen gunstige berichten in omtrent den .stand der spoorwegstaking in Engeland, die is vergeleken met den aanslag van een struikroover op het leven der gemeenschap. Volgens een bericht van het Reuter Office droeg het verder verloop van "de conferentie, die Zaterdagavond in Downingstreet is ge houden tusschen de deputatie van de trans portarbeiders en de maatschappijen met den eersten minister een zoodanig karakter, dat men dit onderhoud beschouwt als het meest gewiohtige, dat sinds de staking uitbrak, is gehouden. Ook in het officieel regeeringscommuni- qué van Zaterdag wordt gewag gemaakt van een aanmerkelijke verbetering in den trei nenloop; vooral reden er meer goederen treinen, terwijl het aantal werkwilligen steeds toeneemt en ook de voedseldistri butie een geregeld en bevredigend verloop heeft. •Men heeft dan ook hóóp, dat het spoor wegconflict alsnog zal worden opgelost, waartoe vooral bijdraagt de poging der elf bemiddelaars, die Vrijdag zijn gek-ozen door de vergadering der transportarbeiders en leden van andere vakvereenigingen en die nogmaals een onderhoud met Lloyd George aanvroegen, waartoe deze onmiddellijk be reid was. Het onderhoud duurde twee uren, waarop de bemiddelaars zich van Downing street naar het hoofdkwartier der Unie van spoorweg-personeel begaven. In het hoofdkwartier der Unie weed de be spreking met het uitvoerend comité der spoorwegarbeiders voortgezet. Na afloop werd medegedeeld dat een deputatie, waar onder ook vertegenwoordigers der spoor weg-arbeiders, den eersten minister om 5 uur zou ^bezoek en. In den namiddag werd een belangrijke conferentie gehouden, die bijeengeroepen was door de federatie von transport-arbei ders en waartoe ook andere vakvereenigin gen uitgenoodigd waren, die op de vorige bijeenkomsten ontbroken hadden, zooals de mijnwerkers-federatie. De Press Association zegt: Vastgesteld kan worden, dat door de leiders der groote vakvereenigingen alles gedaan zal worden om de deur voor verdere besprekingen open te houden. Als een staaltje van de uitbreiding van het spoorweg-verkeer wordt medegedeeld, dal op de Metropolitan de dienst volledig is. Als voorzorgsmaatregel tegen een moge lijke staking bij de omnibussen vraagt het ministerie van arbeid tweeduizend vrijwilli gers om als omnibus-bestuurders dienst te doen. Twee berichten wijzen bovenal op een gunstigen stand van het conflict: lo. heeft Lloyd George verklaard, datjeder werkman, die dadelijk het werk hervat, niet slechts weer te werk zal worden gesteld, maar nog bovendien het achterstallige loon uitbetaald krijgt; 2o. is besloten tot opheffing van het binnenlandsch brievenvervoer per vliegtuig; men begrijpt, dat dit slechts mogelijk is, wanneer het verkeer pér spoorweg is verbe terd. Nadat wij het bovenstaande schreven, ont vingen wij een telegram van Reuter, waarin gemeld wordt, dat de spoorwegstaking is bijgelegd. De conferentie tusschen het bemiddelings comité uit de vakvereeniging, waartoe het uitvoerend comité van het spoorwegperso neel behoort, en de regeering begon te half twaalf en eindigde om kwart over vier. Naar gemeld wordt, zullen de voorwaarden van het vergelijk hedenavond op een massamee ting van spoorwegmannen worden bekend gemaakt. De dVbeiders hebben last gekre gen, het werk onmiddellijk te hervatten. De ratificatie van het vredesverdrag door de Fransche Kaméj- heeft reeds plaats ge had; de besprekingen over de ratificatie van het tractaat met Duitschland zullen a.s. Don derdag in den ,Franschen senaat een aanvang nemen. Indien het draadloos bericht van het N. T. A. juist is, heeft de minister van Binnen- landsche zaken het vredesverdrag op het bureau van den senaat gedeponeerd- en heeft de rapporteur 'zijn verslag over het Duitsche vredesverdrag en de verdragen met Engeland en Amerika eveneens inge diend. De senaatsleden krijgen twee dagen om het rapport in studie te nemen, waarna op 9 dezer 'het debat over het vredesverdrag aan de orde komt. Middelerwijl zijn door de Fransche Kamer met nagenoeg algemeene stedimen (resp. 441T en 495—0) twee belangrijke moties aangenomen. In de eerste noodigt de Kamer de Fran sche regeering uit: le. in samenwerking met president Wil son, die de conferentie moet bijeenroepen, en onmiddellijk nadat de Vereenigde Staten het vredesverdrag geratificeerd hebben, on verwijld de bijeenkomst te bewerkstelligen van den Volkenbond; 2e. voor deze bijeenkomst Fransche af gevaardigden aan te wijzen, die het voorstel zullen doen de maatregelen te. onderzoeken, waardoor langs den weg van geleidelijke vermindering der bewapening overeenkom- stik art. 3 van de Volkenbond-overeenkomst een algeheele ontwapening zal kunnen wor den bereikt. De tweede motie is als volgt geredigeerd: Vertrouwend op de rechtvaardigheid van de geallieerde en geassocieerde mogend heden doet de Kamer aan c!e regeering het verzoek de financieele besprekingen met de overige geallieerden verder te voeren, ten einde te verkrijgen: le. dat de stortingen van Duitschland in de eerste plaats ge!:u worden voor het herstel van de schade, die in de verwoeste streken is aangericht; 2e. dat de solidariteit, die tijdens den oorlog is ontstaan, blijve voortduren tenein de de uitvoering door Duitschland te ver zekeren van de verplichtingen, die het aan vaardde cn in elk geval door gemeenschap pelijke bemoeiingen spoedig de sommen voor het herstel der verwoeste gebieden te verkrijgen; 3e. dat tusschen de geallieerde en geas socieerde mogendheden een overeenkomst wordt getroffen voor een billijke verdeeling van de te betalen oorlogslasten. In de Hamburger Nachrichten moet Dr. Spiekernagel verslag hebben afgelegd over de in Juli 1915 van Duitsche zijde gedane poging om met Rusland tot een vrede te geroken. Het wekt eenige verwondering, dat Wolff ons hier niets von heeft geseind. Nu heeft Von Bethmann Hollweg, de gewezen rijkskanselier, naar aanleiding van Spieker- nagel's artikel, mededeelingen verstrekt aan den bekenden redacteur der Preussische Jahrbücher, prof. Hans Delbrüok. Merkwaar dig is het, dat Wolff ons deze inlichtingen nu wèl verstrekt. Wij laten ze hier volgen Spiek ernagel's mededeelingen zijn in hoofdzaak bijna alle onjuist. Onwaar is de bewering van den redacteur der Hamb. Nachr. als zou eerst op aandrang van de opperste legerleiding in Juli 1915 voeling zijn gezocht met Petrograd in verband met de mogelijkheid -van een vrede. In werke lijkheid hadden wij reeds lang van te voren door verschillende tuschenpersonen Petro- grad laten polsen. Wat de in het artikel be doelde missie van den Deensohen staatsraad Anderson betreft, deze zeer verdienstelijke man had mef zijn bemoeiingen in het begin van 1915 reeds een aanvang gemaakt met onze voorkennis en op ons verzoek. Zijn be zoek aan Petrograd in Juli was niet het eer ste. Het is waar dat dit bezoek even weinig succes had als zijn vorige reizen naar Rus land. Het is onjuist dat er op dat oogenblik eeivgunstige grondslag voor onderhandelin gen bestond. Te Petrograd achtte men onze militaire succesen niet zoo belangrijk, dat zij onderhandelingen over een afzonderlijken vrede zouden wettigen. De Czaar hield zich vast aan het denk beeld dat hij door zijn woord gebonden was slechts gemeenschappelijk niet zijn bondge- nooten vrede te sluiten. In militaire kringen wilde nien van vrede met Duitschland eerst iets weten, wanneer wij verslagen zouden zijn. De openbare meening was nog geheel voor de westelijke mogendheden en verzette zich tegen elke toenadering. Wat den leider der Russische buitenland- sche politiek, Sasonef, aangaat, deze, die zich. steeds naar de wenken van Londen en Parijs richtte, waagde het niet een woord tc spreken, dat op vrede leek. In elk geval kreeg Anderson den indruk .dat het psycho logische oogenblik voor onderhandelingen nog niet was aangebroken. Overigens hadden wij Petrograd nadruk kelijk doen weten dat wij bereid waren met Rusland en volkomen rechtvaardigen vrede te sluiten, waardoor voor de toekomst en de levensbelangen van Rusland zou worden in gestaan. Ook hadden wij doen uitkomen dat o. i. geen vitale belangen-tegenstellingeN; bestonden, noch aan onze grenzen, noch in het Oosten en tevens hadden wij Rusland langs anderen weg doen yreten, dat Tur kije zich door onze bemiddeling genegen 'OU zijn Rusland zekere voorrechten te verleé*' hen in verband met de vrije doorvaart c' aor. de Dnrdanellen. Tot steun van deze y .ui- dig voorbereide vredespogingen werd t-• ge lijkertijd een beroep gedaan op de hul an persoonlijkheden, die met het hof to Pr r o grad vertrouwelijke betrekkingen onderhiel- dén. Men zal niet kunnen zeggen dat 'van Duitsche zijde iets verzuimd is oni v mi den toenmaligen militairen toestand ten bate van den vrede gebruik te maken. Terecht wijst de Hamb. Nachr. er op, dat onze vredespoging in Engeland spoed'.; be kend werd. Ook de Russische pers verklaarde zich on middellijk beslist tegen toenadering. In den Doema werden felle redevoeringen gehou den én op 11 Sept. werd een ministerraad onder presidium van den Czaar gehouden; waarbij de heclc zaak voorgoed van de baan raakte. Ten slotte zegt de heer von Bethmann! Hollweg, dat hij tegenover de opperste legerleiding het standpunt heeft vertegen woordigd, dat de mogelijkheid van een af zonderlijken vrede met Rusland niet buiten beschouwing mocht blijven, en niet beïn vloed mocht worden door de behandeling; van de Poolsche kwestie. Bultenlandsche Berichtt.ii Parijs, 4 O c t. (N. T. A. Draadloos uil Lyon). Uit Budapest wordt bericht: Het is waarschijnlijk dat graaf Paul Telekyi, dc vroegere president van den road te Szegc- din, benoemd zal worden tot hoofd der Hongaarschc vredesdelegatie te Parijs. Parijs, 4 Oct. Ter verduidelijking van de door de Fransche Kanier aangenomen motie, publiceeren wij den brief, die Clemen- ceau een maand geleden, n.l. 4 Sept., aan kolonel House gezonden heeft Waarde vriend, Ik hoop het genoegen te hebben, u nog vóór uw vertrek naar Amerika te Parijs te ontmoeten, maar aangezien dit, zooals onze vriend Tardieu mij zeide, niet geheel zeker is» lijkt het mij 't beste, u nu reeds op de hoogte te brengen van de denkbeelden, die bij mij opkomen bij de gedachte aan de even tualiteit, dat in zake den volkenbond beslis singen genomen zullpn moéten wórden. Mij lijkt 'tin dé eerste plants noodzakelijk, om zoo spoedig mogelijk den volkenbond in eerste zitting en onder voorzitterschap von uw president te Washington bijeen te roe pen. In verband met de verwachtingen, die deze bond heeft gewekt en ter vergemakkelijking van de oplossing der internationale proble men, waarvoor thans alle naties zich ge plaatst zien, zou ik willen voorstellen, dal deze bijeenkomst in den loop van November zou plaats hebben. Tegelijkertijd opper ik het denkbeeld een zoo groot mogelijk aantal staatslieden, wier namen verhonden zijn aan de schepping van den bond van' naties, tot bijwoning dezer eerste zitting uit te noodigen. Ongetwijfeld zal er in November slechts een klein aantal Joopende aangelegenheden af te doen zijn, maar de agenda zou dit belangrijke voordeel •hebben, dat de bond, die nu alleen nog maar op papier bestaat, zijn werkzaamheden be gint. Zoowel voor de uitvoering van het vredesverdrag als voor dc regeling der vraagstukken, dfe het verdrag niet tot oplos sing brengt en die toch het resultaat vaa den oorlog zijn, schijnt mij zulks van het allergrootste belang. Het zal dan iedereen Het is heerlijk, verbeeldingskracht te be zitten, zoodat men niet altijd aan de werke lijkheid is gebonden, als een hond aan een touw. Roman door Mr. L. H. J. LAMBERTS HURRELRRINCK. 17 'Ze zullen hot misschien te .druk hebben in lnin zaak. „Onzin. duw/had zc ook wel tot Zondag kun nen achtcpy;-. Eensklaps een schraap-rauwe kreet daar binnen in het Jiuis. Schrik vol zijn beiden opgestaan. „Jezus Marante, wat zou dat zijn?" Nieuwe gillen, scheller, krijschender en dan Berbke met wijd open gespalkte vrees-oogen, hollend de deur uit schreeuwend: „Kobus," „Kobus". „Wat is er Madame?'' „Den dokter Kobus, den dokter, span 't rij tuig in en zeg, dat hij subiet hier moet komen.'1 „Goed Madame, direk, is er iets met vader?" „Neen, met moeder, maar gauw, gauw Ko bus" en weer is zij leruggeloopen in woesten Vaart. „Héb ik 't ie niet gezegd. Trinet'' al* derc hem helpt bij het inspannen van het paard voor het rijtuig, „dat daar iets niet in orde is." „Ja, nu geloof ik het ook." Kobus heeft het geluk den dokter te ont moeten op den weg'naar Roosdaal, hij heeft hem verzocht terstond in te stijgen er scheen iets 'bedenkeliks gebeurd te zijn op den Leien hof „Met Voncken?''. „Neen, met zijn vrouw" meer kan 'hij niet vertellen meer weet .hij zelf niet. Op een met kussens gevulde bank ligt de zieke, de oogen half gesloten, de rimpelgroe ven in het wit marmer voorhoofd vol heet zweet; uit den rusteloos hijgenden open mond akelig gekreun.... slechts één woord in eeuwi ge herhaling „Jeanc".. „Jeanc"... „Jeanc". Naast haar Voncken en Berbke met angst- verschrokken gezichten starend haar aan. Slechts even een opheffen der oogen, als« de dokter binnentreedt. „Wat is er met je vrouw, Voncken?" „Ik weet niet dokter,'' liegt deze. „Hoe is dat zoo op eens gekomen „Ik weet niet,'1 met wanhoopsblik naar Berbke. Een huivering, die het geheele lichaam der kranke rillen doet, als de dokter haar pols grijpt; met groote we<zenlooze speroogen kijkt ze hem aan, stotterend altijd voort dien enke len klank „Jeanc'' Jeanc". „Is <3r soms iets met .je zoon, Voncken?" Geen antwoord; slechts in starre onbewegc- lijikheid een strak tdt'en.onder de neergeslagen wimpers naar den grond, de lippen vast tegen elkaar geperst. „Oh... dan begrijp ik er alles van." iWat.. wat., bij begrijpt., dan weet die 't ook al en Berbke verbergt het neigend huilend hoofd in haar handen, terwijl de vader smeekt- met omhoog uitgestrekte vingeren „niks zeg gen, dokter, met niemand d'r over spreken, hoor je!" „Ik weet niet, „wat" ik moet zwijgen is 't soms mis met hem?" Slechts een enkele knik. Een lange poos geen woord, geen geluid, niets anders dan dat eenige in langzamerhand zachter gemompel „Jeanc/' „Jeanc" Eindelijk weer de oude: „is cr gevaar bij, 'dokter?" „Een beroerte-, wij zullen Kaar naar -bed moe ten brengen; ik zal even Kobus roepen om mij tc helpen." „Die niet, die niet, dokter, die weet er nog niks van." Hof 38. SCHOENKN5IAGAZIJ1V. „Dan moet jij 'l maar doen Voncken, als je tenminste kunt." „Ik zal 't prohceren.'- Zcahtkens hebben ze haar, dooi* Berbke ge volgd, naar de slaapkamer gedragen. jjKom je gauw terug, dokter?" „Morgen vroeg." „Moet ze geen fleschje hebben?" „Neen, dat is niet noodig, alleen maar kalm hou'den —.d'r niet met haar over spreken." „Best dokter." „Tot morgen dus.'' Enkele dagen later staat voor de.poort tegen den muur een zwarte plank, waarop grof ge schilderd een wit doodshoofd, omboogd door de woorden: „Memento mori". Eerbiedig maken dc boeren en boerinnen het teeken des kruises, telkenmale als zij voor bijgaan. In een kamér, der hoeve op nieuw gespreid bed Trnikc Voncken met rozenkrans en cruci fix in dc gevouwen werkhanden, rustend op het helderwitte doodslaken, de gesloten oogen, diep in de kuilen boven den beenderigen neus in het geel, bleek wasgczicht. Op kleine tafel tusschen kruisbeeld en kleu rige statuette der Moeder Gods branden enkele kaarsen. Voor liet bed, narist elkaar geknield, vader en dochter met gebogen hoofden, de handen omklemmend dc rozenkransen C> boden, die hunne lippen prevelen voor dc 'i'vrgc zalig heid der doodc, terwijl hunne zv'ëh verdoe men... verdoemen zich zei ven. Zijn schuld... alles jn schuld, die vervloek te trots, die Jeanc een dief heeft doen worden, een moordenaar want dat i-. hij, dat is hij» 't canaille, de moordenaar van zijn eigen moe der, Nondediu nog, terwijl dc vingers schier verpletteren de (bulletjes van den rozenkrans, en... zij... had zij vader toch maar gewaar- .sribuwd, toen het nog niet te laat was, had zij hem maar eerlijk bekend, dat die Réné niet deugde, geen goede vriend kon zijn voor haar 'broer... dan zouden .->zij'* nog gelukkig zijn, moeder nog leven en ,nu... dood... van verdriet en hartzeer over Jeanc... haar schuld., haar trots, haar koppige trots. Bij beiden een meedoogenloos zelfverwijten, een ontzettende angst, telkenmale, als zij even opheffen den blik, onwillekeurig aanschouwen dat marmer gezicht, met dien pijnlijken, smar- tevollen trek om de lippen; snel slaan ze dan neer de oogen om niet te zica die doodc. die moeder, dc eervige, die nooit in zich heeft ge voeld die trofs, die slechts heeft beril i. Jeli nooit heeft durven verzetten tegen dien ver doemden hoogmoed van man .-n kindciwn, om dat zij in haar eenvoud, hen vertrouwde, ge- loofde in hun voorstellingen van geluk Een lange begrafenisstoet, de koster voor aan, hoog opgeheven het zwaar veiilvertl kruis op zwart ebbenhouten stok, Jiem volgen de koorknapen met wijwaterbak, gezangboek en kwast, dan talloozc geestelijken in het witte koorhemd, luid zingende m-?i de Ju: ''enda waskaarsen in de hand Vervolgens onder zwart hikcn de kist, ge dragen door dc buren, onmiddellijk g -volgd door Voncken Met knikkende knieën,Vlèn rug laag gekromd, als gebroken, t hoofd hangend op dc borst» stapt hij voort, den blik onafgewend naar den grond hij heeft den moed niet om op te heffen het hoofd, te /ien.in de oogen der dor pelingen, in lange rijen geschaard langs dca weg, in die-oogen, die hem vragen: v.anr i* jc zoon, waar de man van je dcc'Ger dis moeten, cr toch pok Lij zijn Op het kerkhof als dc kist lnr.g - >:-~i daalt in den open grafkuil een bartier": h urende kreet: „vergiffenis Trnikc, vergiffenis" een kreet, die niemand begrijpt hij was tocU altijd geweest, een bi ave, oppassende kcieL ccn engel voor zijn vrouw. De Leienhof is in 't openbaar Verkocht; de 'baron van Vilvoorde is eigenaar gov orden voor eenc som. welke dc borgtocht yan Gr»* dus Voncken niet ten veile hééft kunnen dek* ken. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1919 | | pagina 1