„DE EEMLANDER"
raBKumitfrBiia sUati'S:
BUITENLAND
TROTS.
J. Grootendorst,
FEUILLETON.
le klas Separatie-Inrichting.
18e Jaargang No. 81
abomhemehïsprijs Crt3 TTsT ,rrac
f 2.30L per week (met qratii verzeker,ng
ter p«T
ice» oDgclukken) 0.15. luiondtiUike nummer»
f C.Oi.
HOOFDREDACTEUR: M«. D. J. VAN SCHAARDENBURQ
UITGEVERS: VALKHOFF C»
BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL: Koen UTRfcHT9eH99Tit
INTERCOMM. TELEFOONNUMMER 613
Maandag 6 October 1919
bewijsnummer, elke iesel meer f 0.20, dicnslajnbie»
dingen l-J icgelj I 0.50. Voor handej en bedrijf'
beslaan recr voordeelige bepalinfien lol hel herhaald
advcnccrcn. bij abonnement keno circulaire,
bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden. Bewijsnummers 5 cent.
Politiek Overzicht
In haar nota betreffende de ontruiming
der'Oostzeelanden heeft, niet lang geleden,
de Entente een dreigende toon aangeslagen
en de Duitsche regeering, inziende dot het
niet bij dreigementen zou blijven, indien aan
de Entente-wenschen geen gehoor werd ge
geven, heeft thans tot de Duitsche rijkstroe-
ipen in het Baltisch gebied een oproep ge
richt, waarin zij wijst op bovengenoemde be
dreigingen en voorts op ft gevaar van de
werkloosheid van millioenen Duitschers, die
het gevolg zou kunnen zijn van de rmsdadigc
r genschappen van een deel der Duitschers,
r dienst hebben genomen in het BaUische
i.jwilligerscorps.
De Times bevattte zelfs een bericht, dat
op 20 Oct. een militaire opmarsch zou plaats
vinden en wat het voornaamste en het meest
ontstellende zou zijn, op T November zou de
Entente opnieuw de blokkade, die in het
>uitsche land reeds zooveel namelooze el
lende heeft verwekt, worden afgekondigd.
In verband hiermee richt de Duitsche
rijksregeering voor de laatste keer zich direct
tot een zeker gedeelte der Duitsche troe
pen, die zich in de Oostzeeprovinciën bevin
den. Want geeft dit niet gevolg aan het drin
gend verzoek der regeering, dan staat onge
twijfeld de verhongering van het Duitsche
volk voor de deurhonger is een scherpe
prikkel en geeft zoo licht aanleiding tot wel
iswaar niet geheel te verontschuldigen, maar
niettemin begrijpelijke excessen.
De Duitsche regeering erkent, dat zij de
aan de troepen gedane beloften, betreffende
het verkrijgen van land niet gestand heeft
gedaan en zij begrijpt uit dezen hoofde vol
komen de verontwaardiging over het niet
nakomen van toezeggingen, maar omdat er
momenteel een veel hooger belang op het
spel staat, verzoekt de regeering de troe
len met klem zich uit de Oostzeeprovincies
erug te trekken en wel in den loop van Oc
tober. Thans dTaagt het verzoek nog het ka
rakter Van een beroep op de welwillendheid
van de Duitsche troepen, maar als met zacht-
heid niets valt te bereiken, zullen krasser
maatregelen worden getroffen en zal de
Duitsche regeering elk middel aanwendén
om de troepen te dwingen.
In verband met de ontruiming dér Oost
zeeprovinciën is thans wederom aan gene
raal Nudent een Duitsche nota aan de En
tente gericht, overhandigd, waarin de Duit
sche regeering verklaart zich ten zeerste te
'-"ijveren haar troepen te doen terugtrekken
it de Oostzeeprovinciën en Littauén en te
r''en einde heeft zij 25 Sept. j.l. bevolen den
oepen, die zich weigerachtig betoonden ten
8"inzien van den terugmarsch, geen soldij
fe betalen ^n hun alle rechten op ver
ven te onthouden.
.11 verder te verhinderen, dat toevloed
olr.a'.s vond, werden de Duitsche grenzen te-
ge.i Koerland gesloten en hevel, gegeven op
t >epen, die deze linie zouden pogen te over-
f hrijden, te vuren. Ook is iedere aanvraag
munitie .algewezen. Generaal <Von der
C !tz is van zijn post teruggeroepen en Lui
tenant-Generaal von Eberhardt neemt in zijn
plaats het opperbevel bij den terugtocht
waar. Ten slotte heeft de Duitsche regeering
in een bekendmaking aan de troepen duide
lijk gewezen op den plicht van den terug
tocht en hun voor oogen gesteld aan welke
onafzienbare gevaren en lijden zij hun land-
genooten blootstellen, wanneer zij onge
hoorzaam waren.
Al deze maatregelen, aldus de nota, moe
ten de Duitsche regeering, ook in het oor
deel van de geallieerde regeeringen, voor
het verwijt vrijwaren, dat zij de tegenstand
van de Duitsche troepen als een voorwend
sel aangrijpt, om haar verplichtingen tot ont
ruiming van het vroegere Russische gebied,
onvervuld te laten. De geallieerde regoerin-
gen hebben een volledig inzicht in de Ini
het-vredesverdrag vastgestelde toestand van
Duitschland om te moeten toegeven, dot de
Duitsche regeering' over geen verdere mili
taire dwangmiddelen kan deponeeren.
Tot het overloopen van Duitsche troepen
naar de Russische gelederen heeft zij nim
mer machtiging gegeven integendeel zij
doet al haar best péin de wenschen tegemoet
te komen. Zij moet dan ook ten scherpste
protest aanteekenen tegen de nota van
maarschalk Foch, die met dwangmaatrege
len dreigt van hervatting der blokkade en
afsnijding der levensmiddelen-toevoer. De
geallieerde regeeringen moeten niet verge
ten, dat juist de hongerblokkade niet alleen
den dood van millioenen Duitsche vrouwen,
kinderen en zieken veroorzaakt heeft, doch
ook -door verzwakking van de arbeidskracht
door chronische ondervoeding niet voor het
geringste deel debet is aan de ontbindings
verschijnselen, waaronder Duitschland thans
lijdt.
De Duitsche regeering drukt veeleer haar
vertrouwen uit, dat de geallieerde regceruv
gen haar goeden wil zullen erkennen en
dus zullen afzien van onmenschelijke oor
logsmaatregelen tegen de Duitsche burger
bevolking, die toch geenszins mede. schul
dig is aan het gedrag van de tToepen in het
Oosten.
Om echter ook de geallieerde regeeringen
in staat te stellen zich van den ernst van
hun optreden te overtuigen, noodigt de Duit.-
sche regeering haar uit, met haar te beraad
slagen over de noodzakelijke maatregelen,
Daartoe doet zij het voorstel ten spoedigste
een commissie te vormen, samengesteld uit
Duitsche.en geallieerde vertegenwoordigers
Naar de Duitsche regeering zich voorstelt,
zou na onderzoek van den stand van zaken
deze commissie maatregelen kunnen over
wegen en uitvoeren. De Duitsche regeering
verzoekt haar zoo spoedig mogelijk desbe
treffende mededeelingen te doen.
Ook onder T elegrammen vindt men
oog bizonderheden inzake de Duitsche troe
pen in Balticum.
Er komen gunstige berichten in omtrent
den .stand der spoorwegstaking in Engeland,
die is vergeleken met den aanslag van een
struikroover op het leven der gemeenschap.
Volgens een bericht van het Reuter Office
droeg het verder verloop van "de conferentie,
die Zaterdagavond in Downingstreet is ge
houden tusschen de deputatie van de trans
portarbeiders en de maatschappijen met den
eersten minister een zoodanig karakter, dat
men dit onderhoud beschouwt als het meest
gewiohtige, dat sinds de staking uitbrak, is
gehouden.
Ook in het officieel regeeringscommuni-
qué van Zaterdag wordt gewag gemaakt van
een aanmerkelijke verbetering in den trei
nenloop; vooral reden er meer goederen
treinen, terwijl het aantal werkwilligen
steeds toeneemt en ook de voedseldistri
butie een geregeld en bevredigend verloop
heeft.
•Men heeft dan ook hóóp, dat het spoor
wegconflict alsnog zal worden opgelost,
waartoe vooral bijdraagt de poging der elf
bemiddelaars, die Vrijdag zijn gek-ozen door
de vergadering der transportarbeiders en
leden van andere vakvereenigingen en die
nogmaals een onderhoud met Lloyd George
aanvroegen, waartoe deze onmiddellijk be
reid was. Het onderhoud duurde twee uren,
waarop de bemiddelaars zich van Downing
street naar het hoofdkwartier der Unie van
spoorweg-personeel begaven.
In het hoofdkwartier der Unie weed de be
spreking met het uitvoerend comité der
spoorwegarbeiders voortgezet. Na afloop
werd medegedeeld dat een deputatie, waar
onder ook vertegenwoordigers der spoor
weg-arbeiders, den eersten minister om 5
uur zou ^bezoek en.
In den namiddag werd een belangrijke
conferentie gehouden, die bijeengeroepen
was door de federatie von transport-arbei
ders en waartoe ook andere vakvereenigin
gen uitgenoodigd waren, die op de vorige
bijeenkomsten ontbroken hadden, zooals de
mijnwerkers-federatie.
De Press Association zegt: Vastgesteld
kan worden, dat door de leiders der groote
vakvereenigingen alles gedaan zal worden
om de deur voor verdere besprekingen open
te houden.
Als een staaltje van de uitbreiding van
het spoorweg-verkeer wordt medegedeeld,
dal op de Metropolitan de dienst volledig is.
Als voorzorgsmaatregel tegen een moge
lijke staking bij de omnibussen vraagt het
ministerie van arbeid tweeduizend vrijwilli
gers om als omnibus-bestuurders dienst te
doen.
Twee berichten wijzen bovenal op een
gunstigen stand van het conflict: lo. heeft
Lloyd George verklaard, datjeder werkman,
die dadelijk het werk hervat, niet slechts
weer te werk zal worden gesteld, maar nog
bovendien het achterstallige loon uitbetaald
krijgt; 2o. is besloten tot opheffing van het
binnenlandsch brievenvervoer per vliegtuig;
men begrijpt, dat dit slechts mogelijk is,
wanneer het verkeer pér spoorweg is verbe
terd.
Nadat wij het bovenstaande schreven, ont
vingen wij een telegram van Reuter, waarin
gemeld wordt, dat de spoorwegstaking is
bijgelegd.
De conferentie tusschen het bemiddelings
comité uit de vakvereeniging, waartoe het
uitvoerend comité van het spoorwegperso
neel behoort, en de regeering begon te half
twaalf en eindigde om kwart over vier. Naar
gemeld wordt, zullen de voorwaarden van
het vergelijk hedenavond op een massamee
ting van spoorwegmannen worden bekend
gemaakt. De dVbeiders hebben last gekre
gen, het werk onmiddellijk te hervatten.
De ratificatie van het vredesverdrag door
de Fransche Kaméj- heeft reeds plaats ge
had; de besprekingen over de ratificatie van
het tractaat met Duitschland zullen a.s. Don
derdag in den ,Franschen senaat een
aanvang nemen.
Indien het draadloos bericht van het N.
T. A. juist is, heeft de minister van Binnen-
landsche zaken het vredesverdrag op het
bureau van den senaat gedeponeerd- en
heeft de rapporteur 'zijn verslag over het
Duitsche vredesverdrag en de verdragen
met Engeland en Amerika eveneens inge
diend. De senaatsleden krijgen twee dagen
om het rapport in studie te nemen, waarna
op 9 dezer 'het debat over het vredesverdrag
aan de orde komt.
Middelerwijl zijn door de Fransche Kamer
met nagenoeg algemeene stedimen (resp.
441T en 495—0) twee belangrijke moties
aangenomen.
In de eerste noodigt de Kamer de Fran
sche regeering uit:
le. in samenwerking met president Wil
son, die de conferentie moet bijeenroepen,
en onmiddellijk nadat de Vereenigde Staten
het vredesverdrag geratificeerd hebben, on
verwijld de bijeenkomst te bewerkstelligen
van den Volkenbond;
2e. voor deze bijeenkomst Fransche af
gevaardigden aan te wijzen, die het voorstel
zullen doen de maatregelen te. onderzoeken,
waardoor langs den weg van geleidelijke
vermindering der bewapening overeenkom-
stik art. 3 van de Volkenbond-overeenkomst
een algeheele ontwapening zal kunnen wor
den bereikt.
De tweede motie is als volgt geredigeerd:
Vertrouwend op de rechtvaardigheid van
de geallieerde en geassocieerde mogend
heden doet de Kamer aan c!e regeering het
verzoek de financieele besprekingen met de
overige geallieerden verder te voeren, ten
einde te verkrijgen:
le. dat de stortingen van Duitschland in
de eerste plaats ge!:u worden voor het
herstel van de schade, die in de verwoeste
streken is aangericht;
2e. dat de solidariteit, die tijdens den
oorlog is ontstaan, blijve voortduren tenein
de de uitvoering door Duitschland te ver
zekeren van de verplichtingen, die het aan
vaardde cn in elk geval door gemeenschap
pelijke bemoeiingen spoedig de sommen
voor het herstel der verwoeste gebieden te
verkrijgen;
3e. dat tusschen de geallieerde en geas
socieerde mogendheden een overeenkomst
wordt getroffen voor een billijke verdeeling
van de te betalen oorlogslasten.
In de Hamburger Nachrichten moet Dr.
Spiekernagel verslag hebben afgelegd over
de in Juli 1915 van Duitsche zijde gedane
poging om met Rusland tot een vrede te
geroken. Het wekt eenige verwondering, dat
Wolff ons hier niets von heeft geseind. Nu
heeft Von Bethmann Hollweg, de gewezen
rijkskanselier, naar aanleiding van Spieker-
nagel's artikel, mededeelingen verstrekt aan
den bekenden redacteur der Preussische
Jahrbücher, prof. Hans Delbrüok. Merkwaar
dig is het, dat Wolff ons deze inlichtingen
nu wèl verstrekt. Wij laten ze hier volgen
Spiek ernagel's mededeelingen zijn in
hoofdzaak bijna alle onjuist. Onwaar is de
bewering van den redacteur der Hamb.
Nachr. als zou eerst op aandrang van de
opperste legerleiding in Juli 1915 voeling
zijn gezocht met Petrograd in verband met
de mogelijkheid -van een vrede. In werke
lijkheid hadden wij reeds lang van te voren
door verschillende tuschenpersonen Petro-
grad laten polsen. Wat de in het artikel be
doelde missie van den Deensohen staatsraad
Anderson betreft, deze zeer verdienstelijke
man had mef zijn bemoeiingen in het begin
van 1915 reeds een aanvang gemaakt met
onze voorkennis en op ons verzoek. Zijn be
zoek aan Petrograd in Juli was niet het eer
ste. Het is waar dat dit bezoek even weinig
succes had als zijn vorige reizen naar Rus
land. Het is onjuist dat er op dat oogenblik
eeivgunstige grondslag voor onderhandelin
gen bestond. Te Petrograd achtte men onze
militaire succesen niet zoo belangrijk, dat zij
onderhandelingen over een afzonderlijken
vrede zouden wettigen.
De Czaar hield zich vast aan het denk
beeld dat hij door zijn woord gebonden was
slechts gemeenschappelijk niet zijn bondge-
nooten vrede te sluiten.
In militaire kringen wilde nien van vrede
met Duitschland eerst iets weten, wanneer
wij verslagen zouden zijn. De openbare
meening was nog geheel voor de westelijke
mogendheden en verzette zich tegen elke
toenadering.
Wat den leider der Russische buitenland-
sche politiek, Sasonef, aangaat, deze, die
zich. steeds naar de wenken van Londen en
Parijs richtte, waagde het niet een woord tc
spreken, dat op vrede leek. In elk geval
kreeg Anderson den indruk .dat het psycho
logische oogenblik voor onderhandelingen
nog niet was aangebroken.
Overigens hadden wij Petrograd nadruk
kelijk doen weten dat wij bereid waren met
Rusland en volkomen rechtvaardigen vrede
te sluiten, waardoor voor de toekomst en de
levensbelangen van Rusland zou worden in
gestaan. Ook hadden wij doen uitkomen dat
o. i. geen vitale belangen-tegenstellingeN;
bestonden, noch aan onze grenzen, noch in
het Oosten en tevens hadden wij Rusland
langs anderen weg doen yreten, dat Tur
kije zich door onze bemiddeling genegen 'OU
zijn Rusland zekere voorrechten te verleé*'
hen in verband met de vrije doorvaart c' aor.
de Dnrdanellen. Tot steun van deze y .ui-
dig voorbereide vredespogingen werd t-• ge
lijkertijd een beroep gedaan op de hul an
persoonlijkheden, die met het hof to Pr r o
grad vertrouwelijke betrekkingen onderhiel-
dén. Men zal niet kunnen zeggen dat 'van
Duitsche zijde iets verzuimd is oni v mi den
toenmaligen militairen toestand ten bate van
den vrede gebruik te maken.
Terecht wijst de Hamb. Nachr. er op, dat
onze vredespoging in Engeland spoed'.; be
kend werd.
Ook de Russische pers verklaarde zich on
middellijk beslist tegen toenadering. In den
Doema werden felle redevoeringen gehou
den én op 11 Sept. werd een ministerraad
onder presidium van den Czaar gehouden;
waarbij de heclc zaak voorgoed van de baan
raakte.
Ten slotte zegt de heer von Bethmann!
Hollweg, dat hij tegenover de opperste
legerleiding het standpunt heeft vertegen
woordigd, dat de mogelijkheid van een af
zonderlijken vrede met Rusland niet buiten
beschouwing mocht blijven, en niet beïn
vloed mocht worden door de behandeling;
van de Poolsche kwestie.
Bultenlandsche Berichtt.ii
Parijs, 4 O c t. (N. T. A. Draadloos uil
Lyon). Uit Budapest wordt bericht: Het is
waarschijnlijk dat graaf Paul Telekyi, dc
vroegere president van den road te Szegc-
din, benoemd zal worden tot hoofd der
Hongaarschc vredesdelegatie te Parijs.
Parijs, 4 Oct. Ter verduidelijking van
de door de Fransche Kanier aangenomen
motie, publiceeren wij den brief, die Clemen-
ceau een maand geleden, n.l. 4 Sept., aan
kolonel House gezonden heeft
Waarde vriend,
Ik hoop het genoegen te hebben, u nog
vóór uw vertrek naar Amerika te Parijs te
ontmoeten, maar aangezien dit, zooals onze
vriend Tardieu mij zeide, niet geheel zeker
is» lijkt het mij 't beste, u nu reeds op de
hoogte te brengen van de denkbeelden, die
bij mij opkomen bij de gedachte aan de even
tualiteit, dat in zake den volkenbond beslis
singen genomen zullpn moéten wórden.
Mij lijkt 'tin dé eerste plants noodzakelijk,
om zoo spoedig mogelijk den volkenbond in
eerste zitting en onder voorzitterschap von
uw president te Washington bijeen te roe
pen.
In verband met de verwachtingen, die deze
bond heeft gewekt en ter vergemakkelijking
van de oplossing der internationale proble
men, waarvoor thans alle naties zich ge
plaatst zien, zou ik willen voorstellen, dal
deze bijeenkomst in den loop van November
zou plaats hebben.
Tegelijkertijd opper ik het denkbeeld een
zoo groot mogelijk aantal staatslieden, wier
namen verhonden zijn aan de schepping van
den bond van' naties, tot bijwoning dezer
eerste zitting uit te noodigen. Ongetwijfeld
zal er in November slechts een klein aantal
Joopende aangelegenheden af te doen zijn,
maar de agenda zou dit belangrijke voordeel
•hebben, dat de bond, die nu alleen nog maar
op papier bestaat, zijn werkzaamheden be
gint. Zoowel voor de uitvoering van het
vredesverdrag als voor dc regeling der
vraagstukken, dfe het verdrag niet tot oplos
sing brengt en die toch het resultaat vaa
den oorlog zijn, schijnt mij zulks van het
allergrootste belang. Het zal dan iedereen
Het is heerlijk, verbeeldingskracht te be
zitten, zoodat men niet altijd aan de werke
lijkheid is gebonden, als een hond aan een
touw.
Roman
door
Mr. L. H. J. LAMBERTS HURRELRRINCK.
17
'Ze zullen hot misschien te .druk hebben in
lnin zaak.
„Onzin. duw/had zc ook wel tot Zondag kun
nen achtcpy;-.
Eensklaps een schraap-rauwe kreet daar
binnen in het Jiuis.
Schrik vol zijn beiden opgestaan.
„Jezus Marante, wat zou dat zijn?"
Nieuwe gillen, scheller, krijschender en dan
Berbke met wijd open gespalkte vrees-oogen,
hollend de deur uit schreeuwend: „Kobus,"
„Kobus".
„Wat is er Madame?''
„Den dokter Kobus, den dokter, span 't rij
tuig in en zeg, dat hij subiet hier moet komen.'1
„Goed Madame, direk, is er iets met vader?"
„Neen, met moeder, maar gauw, gauw Ko
bus" en weer is zij leruggeloopen in woesten
Vaart.
„Héb ik 't ie niet gezegd. Trinet'' al* derc
hem helpt bij het inspannen van het paard
voor het rijtuig, „dat daar iets niet in orde
is."
„Ja, nu geloof ik het ook."
Kobus heeft het geluk den dokter te ont
moeten op den weg'naar Roosdaal, hij heeft
hem verzocht terstond in te stijgen er scheen
iets 'bedenkeliks gebeurd te zijn op den Leien
hof
„Met Voncken?''.
„Neen, met zijn vrouw" meer kan 'hij
niet vertellen meer weet .hij zelf niet.
Op een met kussens gevulde bank ligt de
zieke, de oogen half gesloten, de rimpelgroe
ven in het wit marmer voorhoofd vol heet
zweet; uit den rusteloos hijgenden open mond
akelig gekreun.... slechts één woord in eeuwi
ge herhaling „Jeanc".. „Jeanc"... „Jeanc".
Naast haar Voncken en Berbke met angst-
verschrokken gezichten starend haar aan.
Slechts even een opheffen der oogen, als« de
dokter binnentreedt.
„Wat is er met je vrouw, Voncken?"
„Ik weet niet dokter,'' liegt deze.
„Hoe is dat zoo op eens gekomen
„Ik weet niet,'1 met wanhoopsblik naar
Berbke.
Een huivering, die het geheele lichaam der
kranke rillen doet, als de dokter haar pols
grijpt; met groote we<zenlooze speroogen kijkt
ze hem aan, stotterend altijd voort dien enke
len klank „Jeanc'' Jeanc".
„Is <3r soms iets met .je zoon, Voncken?"
Geen antwoord; slechts in starre onbewegc-
lijikheid een strak tdt'en.onder de neergeslagen
wimpers naar den grond, de lippen vast tegen
elkaar geperst.
„Oh... dan begrijp ik er alles van."
iWat.. wat., bij begrijpt., dan weet die 't ook
al en Berbke verbergt het neigend huilend
hoofd in haar handen, terwijl de vader smeekt-
met omhoog uitgestrekte vingeren „niks zeg
gen, dokter, met niemand d'r over spreken,
hoor je!"
„Ik weet niet, „wat" ik moet zwijgen is
't soms mis met hem?"
Slechts een enkele knik.
Een lange poos geen woord, geen geluid,
niets anders dan dat eenige in langzamerhand
zachter gemompel „Jeanc/' „Jeanc"
Eindelijk weer de oude: „is cr gevaar bij,
'dokter?"
„Een beroerte-, wij zullen Kaar naar -bed moe
ten brengen; ik zal even Kobus roepen om mij
tc helpen."
„Die niet, die niet, dokter, die weet er nog
niks van."
Hof 38.
SCHOENKN5IAGAZIJ1V.
„Dan moet jij 'l maar doen Voncken, als je
tenminste kunt."
„Ik zal 't prohceren.'-
Zcahtkens hebben ze haar, dooi* Berbke ge
volgd, naar de slaapkamer gedragen.
jjKom je gauw terug, dokter?"
„Morgen vroeg."
„Moet ze geen fleschje hebben?"
„Neen, dat is niet noodig, alleen maar kalm
hou'den —.d'r niet met haar over spreken."
„Best dokter."
„Tot morgen dus.''
Enkele dagen later staat voor de.poort tegen
den muur een zwarte plank, waarop grof ge
schilderd een wit doodshoofd, omboogd door
de woorden: „Memento mori".
Eerbiedig maken dc boeren en boerinnen
het teeken des kruises, telkenmale als zij voor
bijgaan.
In een kamér, der hoeve op nieuw gespreid
bed Trnikc Voncken met rozenkrans en cruci
fix in dc gevouwen werkhanden, rustend op
het helderwitte doodslaken, de gesloten oogen,
diep in de kuilen boven den beenderigen neus
in het geel, bleek wasgczicht.
Op kleine tafel tusschen kruisbeeld en kleu
rige statuette der Moeder Gods branden enkele
kaarsen.
Voor liet bed, narist elkaar geknield, vader
en dochter met gebogen hoofden, de handen
omklemmend dc rozenkransen C> boden, die
hunne lippen prevelen voor dc 'i'vrgc zalig
heid der doodc, terwijl hunne zv'ëh verdoe
men... verdoemen zich zei ven.
Zijn schuld... alles jn schuld, die vervloek
te trots, die Jeanc een dief heeft doen worden,
een moordenaar want dat i-. hij, dat is hij»
't canaille, de moordenaar van zijn eigen moe
der, Nondediu nog, terwijl dc vingers schier
verpletteren de (bulletjes van den rozenkrans,
en... zij... had zij vader toch maar gewaar-
.sribuwd, toen het nog niet te laat was, had zij
hem maar eerlijk bekend, dat die Réné niet
deugde, geen goede vriend kon zijn voor haar
'broer... dan zouden .->zij'* nog gelukkig zijn,
moeder nog leven en ,nu... dood... van verdriet
en hartzeer over Jeanc... haar schuld., haar
trots, haar koppige trots.
Bij beiden een meedoogenloos zelfverwijten,
een ontzettende angst, telkenmale, als zij even
opheffen den blik, onwillekeurig aanschouwen
dat marmer gezicht, met dien pijnlijken, smar-
tevollen trek om de lippen; snel slaan ze dan
neer de oogen om niet te zica die doodc. die
moeder, dc eervige, die nooit in zich heeft ge
voeld die trofs, die slechts heeft beril i. Jeli
nooit heeft durven verzetten tegen dien ver
doemden hoogmoed van man .-n kindciwn, om
dat zij in haar eenvoud, hen vertrouwde, ge-
loofde in hun voorstellingen van geluk
Een lange begrafenisstoet, de koster voor
aan, hoog opgeheven het zwaar veiilvertl
kruis op zwart ebbenhouten stok, Jiem volgen
de koorknapen met wijwaterbak, gezangboek
en kwast, dan talloozc geestelijken in het witte
koorhemd, luid zingende m-?i de Ju: ''enda
waskaarsen in de hand
Vervolgens onder zwart hikcn de kist, ge
dragen door dc buren, onmiddellijk g -volgd
door Voncken
Met knikkende knieën,Vlèn rug laag gekromd,
als gebroken, t hoofd hangend op dc borst»
stapt hij voort, den blik onafgewend naar den
grond hij heeft den moed niet om op te
heffen het hoofd, te /ien.in de oogen der dor
pelingen, in lange rijen geschaard langs dca
weg, in die-oogen, die hem vragen: v.anr i*
jc zoon, waar de man van je dcc'Ger dis
moeten, cr toch pok Lij zijn
Op het kerkhof als dc kist lnr.g - >:-~i daalt
in den open grafkuil een bartier": h urende
kreet: „vergiffenis Trnikc, vergiffenis" een
kreet, die niemand begrijpt hij was tocU
altijd geweest, een bi ave, oppassende kcieL
ccn engel voor zijn vrouw.
De Leienhof is in 't openbaar Verkocht; de
'baron van Vilvoorde is eigenaar gov orden
voor eenc som. welke dc borgtocht yan Gr»*
dus Voncken niet ten veile hééft kunnen dek*
ken.
(Wordt vervolgd).