k
0001® de Deügd.
I
De lotgevallen van
een Pop.
aar hu Engehch aan JENNIE CIIAPPELL.
V Vrij fcewerkt door C. II.
I.
r
r iTij was let grappigste popje, dat je ooit
gezic-n bobt. Toen Queenie op 6 December wak-
rkér werd, /jm» zij hem vóór haar bed liggen en
[schaterde y.ij van 't lachen.
I» TTïj hptteén rond gezicht en gitzwarte oogen.
[Bo-ycn «zijn rooden, ronden mond prijkte een
Bosclilust roti gaan, waar op <ic bezoekers, die aan haar grafie stondelp
ndeliik ontving. Het walen Vader, Moeder en zoon die vicü
Lily Gjcy vond ,<le kralen prachtig en haar heelt haar eigen waschtafel, Flora een pop- 1 °P zekeren middag was hij te paard alleen I voor de eerste maal samen op de droevige
bédel* zei met eer. zucht: jpenwagen en Kittv een "bad met zeep, die Man het bosch ingereden, dat bij dc buitenplaats i plek bcvo~ 1
zooveel van Lapje hield, had zij er een ketting kleine gastvrouw. „Ze hebben allemaal een eenigen tijd naar
voor bem van gemaakt doos of een koffer vol met kleeren Tootje zijn oom hem vriendelijk ontving,
moedei
„Ik heb zelf ook zulke kralen gehad, toen
ik nog een klein meisje was."
„Hé Moeder, yertelt u daar eens van/.' vlei
de Lily. „U liebt /.c zeker verloren, want ik
heb ze nooit van u gezien."
„Ja kindje, ik verloor ze," antwoordde.me-
z wemmen.
Lily wilde juist Kitty kiezen, toen Queenie j voort ging het, in galop, steeds sneller,
op eens verschrikt uitriep:
„O, mijn lieve Lapje! Fidel heeft bem te
pakken! Ilij loopt er mee naar beneden!" J
Er werd nu jacht op Fidel gemaakt en liet
''grappige wipneus cn hij was van het hoofd tot
Jdc voeten in wit bont gekleed.
|w Oom lr,,ed-toen Queenie hem liaar popje
l'liet zien. dat hij op een kleinen Laplander ge-
4eek, goéd ingepakt voor een tocht door sneeuw
en ijs en zijp kleine eigenares noemde men
'y.Lnpjc". een naam, dien hij behield.
Dufcrdc niet lang, of,Queenie lucid van al
iiaiir'poi^V' n en Cr waren er heel mooie On-
jWci hét méést van Lapje. Eiken avond als
•Kei ging slapen in den groöten leun
stoel'liahsthrw- bed, kreeg Lapje het beste
plaatsje en" eiken morgen, als zij wakker
j.vverd, "pet poppenmoedertje het eerst
3«aar zijn zacht bonten jasje. Dan nam ze
Jienv iir hahi armen en sliep Weer in, totdat
^ij geroepen Word: Geen der anderen viel zoo n
hnd< i si bVnhug te beurt, Kittv- was te koud.
Tootje te hord en Flora rook, zoodra zij warm
.werd. tjaar was.
f-.Op zeiloren avond lag Lapje als gewoonlijk
iusscbcn Fl-oi;j en Tootje in, met het bad-
..poppètje aan zijn voeten. In den donkeren
iochlénd tastte Queenie naar hem, maar zij kon
hem nérgens vinden. Zij tastte steeds door,
doclr hei-was u: vergeefs; zij kon Lapje maar
ju'cl ouulviitlt.Vermoeid van hel zoeken, viel
yij eindelijk weer in slaap, doch zoodra zij
Makker werd cb het licht was, zocht zij haar
hoveling overai; op den grond, onder haar
)nl, nergens' was hij echter te zien. 'Het de-
.'oiiije, 'wóïhrn'/ij hem altijd oo zorgvuldig
toef lekte, diig' „p den grond en het Inulpoppe-
ijc in of
„Waf 'v.ób or inch gebeurd zijn?" dacht
^ueciïié Sêrbar.sd.
N;i -lii-i ontbijt werden "alle kamers door-
ge'oclu, doch 'kapje was weg en bleef weg.
llij kan-mnpogeliik gestolen zijn," zei zijn
rigi n-arc*j«\ ..ru Fidel ligt altijd voor mijn
bed on hij natuurlijk geblaft hebben."
- Tocii"ér- véischeidcn dagen yerloopen waren
en T.apjc oog steeds niet terecht was, dacht
Queenie. dal naar broertje Tom haar een
poets gespen.'.i had, doch <leze verzekerde
haar met ióö'n eerlijk gezicht, dat hij niets
au Lapje nfwi-si dat zij bem dadelijk geloof
de
.Missch/eh vond hij het hier te warm en
i hij wee naar Lapland met zijn sneeuw en
«j> teruggekeerd,'» veronderstelde Oom Fred.
..AIs'-fiat '/"oo is, zie ik hem nooit terug!" zei
Qucenié 'meV 'een. bevend stemmetje.
■iy£If.
F'"
Queenie Stanhope; was een cet\jg kind, doch
v\< /uilen kc» dit hoofdstuk niet over haar
hehjijen, inaar over een ander cenig kind, ook
een meisje: Lily Grey.
j Lily, stond vóór hel raam naar de lichtjes
nj» sirnat tc kijken. Zewas heel stil. want
haar zit ke' Vader was juist ingeslapen.
Morgeit zóu Lily- acht jaar worden en zij
vroeg .1» h af. wat zij wel krijgen zou.
Da.-.;- v/evd het bek mei een knarsend ge
luid g< ópêiwi. In het volgend óögcnblik deed
vLily haastig voordeur open en riep ze ver
heugd uïtY
I ..O Sara, ben jij het? Kom binnen! Moeder
in de kéuht» en Vader is juist in slaap."
II Sar a was'acpciand met oen heel vriendelijk
gezicht. Zij 'bad vroeger bij Lily's moeder ge
diend, do>' I) daar de ziekte van Vader veel
«geld kostte, kon Moeder haar niet langer
'honden. Zc kwam echter nog dikwijls in haar
'rvrijen :>j»J..om een handje tc helpen en eens te
kijkcüi, hoc 'hei met meneer Grey .was.
„Ik kom Lily een kleine verrassing, voor
j Kaar. ver.jaaédig' brengen, want morgen kan
ik niet kom« yei ze even'later tegen me-
lvrouw Grey, ,,'t Ts maar een kleinigheidje,"
on yc overhahdigde Lily een pakje.
I' 0, wat oïoezig! Moeder, kijk eens, wat ecl*
bet-lderig spelen kussen!" riep Lily uit, toen
7ij het open gemaakt had, en zij bedankte
l'Sara hartelijk-.
I j Sara bleef nog wat cn bracht Lily dien
[avond mtitr bed, zooal^zij dat vroeger zoo
j\li(:wijls* gedaan had.
,V Toen Lily den volgenden morgen wakker
..werd, was hef nog schemerdonker. Zij herin-
jiterdc /.icJt dadelijk, dat ze jarig was. O. wat
["lag daar-oo haar stoel? Vat voelde het zacht
par.! Was h«.i een poesje? Nee. Een hondje
.misschien? Go
lil/ik voelde, dat het een bonten pakje aanhad
[■Zij hoorde haar vader en moeder in de aan-
Vgreiizentlr kamer praten en toen Moeder even
.latei bij haar kwam en haar gefeliciteerd had,
(zei Idly:
s>. ..Moeder, kijk eens. Is 't geen snoes?"
';fe: .."Wat, Leveling?"
'g; „Dii popje. Heb ik het van u en Vader?"'
j-V^Ecn pójpjé kind? Daar weet ik niéts vaO
iLruif hel eer.s zien.''
l& Mêv.-Ouw Gxey bekeek Lapje (want het was
kerkelijk QaeemVs verloren lieveling) aan-
||flacht:g. Lily begreep er niets van. Als hij
vrouw Grey, „maar ik verloor iets, wat nog gelukte Mina, één der dienstmeisjes, hem tc
veel erger was. Ik had een vriendinnetje, dat pakken. Hij bromde en hield Lapje tusschen
Elsje heette en wij waren bijna altijd samen, dc tanden. Hij zag hem stellig voor een konijn-
Zij had een groote doos vol met deze kralen, tje nan, omdat hij zoo zacht was.
Een oom van haar had ze eens uit Venetië „Eidel heeft hem den vorigén: keer zeker
waar zulke prachtige dingen van glas wor- gestolen, maar hij heeft hem toch niet op jouw
den gemaakt meegebracht. Ik kreeg er ook stoel kunnen leggen!" zei Queenie tegen Lily,
wat van haar. Nadat wij jarenlang yrien- Vóór het koude weer inviel, verhuisde dc
dinnen waren geweest, vertelde een ander familie Grey met Kitty, naar zee en liet was
meisje me, dat Elsje kwaad van me gespro- er zóó beschut cn zóó zacht, dat meneer Grey
ken had en ik ik geloofde bet. Later, veelspoedig al veel minder hoestte.
-T r - bevonden en met stillen weemoed op den
j behoorde. Ihj^gaf zijn paard dc sporen en kleinen steen staarden, die 7oo\eel liefs be
dekte.
„Arme, kleine Liesje,'* fluisterde Anton en
greep de hand zijner moeder, die hij in de
zijne geklemd hield; „wat zou zij gelukkig ge?
wecst zijn, als zij ons /oo gezien had!"
- /t..«
F.en brave uian.
Toen de Franschen in het jaar 1809 naar.
Weenen opruWen, kwam een afdeeling in «n
dorp en verlangde een gids door berg e«
woud naar een afgelegen dorp. Men zei dei»
olficler, dat er maar één boer was, die dr/cn
later pas kwam ik achter dc waarheid, maar
ik was te trotsch om Elsje mijn ongelijk tc be
kennen en haar om vergiffenis tc vragen.
Steeds minderingen wij elkaar, totdat ik haar
eindelijk geheel uit het oog verloor en ik nu
zelfs niet eens weet, of zij nog leeft"
Lily had haar armen om den hals van haar
moeder geslagen. „Arm moesje," zei ze. „mis
schien vindt u Elsje nog wel eens en wordt al
les weer goed."
Lily en Queenie schreven elkaar dikwijls en
Queenie zei, dat 'ze werk had Lapje voor
woeste vaart! Steeds dieper drong hij%op zijn
vurig ros gezeten het bosch in, onverschillig
waarheen.
Doch wat schoot daar omhoog tusschen de
struiken? Een onschuldig vogeltje, dat met
rijken buit naar zijn nestje terugkeerde; het
geritsel tusschen de bladeren had Polio '<loen
schrikken; het dier deed een zijsprong, waar
door Anton met het hoofd tegen een boomstam
geslingerd werd. liet suisde hem in de ooren;
van schrik liet llij de. teugels glippen, cn een U1IMUM.
oogenblik later lag Anton kermend on den w. n
grond, terwijl zijn paard hijgend en brie- rr i h l gebaald en de of-
schend voortholde. _,Ciel beval hem' a,s wegwijzer vooruit te
Er was niemand ii
de nabijheid, die zijn
Fidel te beschermen. Als hij maar even zij11 °P tc richten, en kermend van pijn. bij de gc
kans schoon zag. sleepte hij haar lieveling ringste beweging. Hoe lang hij zoo bleef lig-
naar den'tuin. 1 w*'c* v:: 1f -
gaan.
hulpgeroep kou 1,ooren. <l(' b','cr- "dat,
-T -! *-£ méj&ysfctxssxxsd
zijn weigering. De officier bood hem toen een
In April was meneer Grey heelcmaal beter
en wilde hij weer aan zijn werk gaan. Ilun
oude Vriendin Sara kwam de familie met de
Paaschdagen opzoeken.
Lily had haar niet meer gezien sinds den
gen, wist hij zelf niet, daar overspanning en
pijn hem al spoedig het bewustzijn déden ver
liezen. En toen eindelijk laat in den middag de
„Moeder, vroeg zij even later, „mag ik van- avond vóór haar verjaardag, want dc laatste
middag naar Emmy Brown gaan? Zc heeft
haar enkel verstuikt enneik ik was
gisteren niet heel aardig tegen haar. Ik wou
hei weer goedmaken.
„Zeker lieveling," antwoordde mevrouw
Grey, terwijl zij Lily een kus gaf.
dagen, vóór zij met haar ouders naar zee
j beurs vol goud aan', doch dc boer bleef bij'
i zijn weigering. y
In tusschen kwam de generaal der Fran
schen aan, en -toen deze hoorde, dat dc eenigo
knechts, - die toen Polio geheel bezweet en 1 r™' f1 *°en dfl* V001^ ',at (le een
zomin,. l,„,-ii,l,,- Tn dcn v*6 kende, weigerde dien
zonder berijder den stal in was komen dra
veil, dadelijk uitgezonden werden om het
bosch te doorzoeken, den armen jongen
daar vonden liggen, verried slechts dc zach-
IV.
Dien middag ging Lily, met Fluffy zooals
zij haar nieuwe pop noemde naar Emmy
Brown, die in dezelfde straat woonde. De ver
ging, was Sara juist ongesteld. Lily vertelde ,e» bijna onmerkbare ademhaling, dat hij nO|
haar nu de grappige geschiedenis van Lapje- leefde.
Sara barstte eensklaps in lachen uit en zei: Het was een treurig gezicht, toen de krach-
„Ik vond hem in den tuin en vroeg aan dc tigc, jonge gestalte voor dood in huis gedra-
kinderen naast óns, of lïij ook van hen was, gen werd. En wie schetst de ontroering en de
maar hij was van niemand. Toen nam ik hem
mee cn legde hem teen je sliep op je i
«stoel om je te Verrassen?'
„Dus hij kwam niet vair de fee," zei Lily op j
een toon, alsof het haar* speet. „Je dient im-
grooie smart van den vader, die na telegra
fisch ontboden te zijn, binnen enkele uren aan
wezig was!
God, ook dat nog! Mijn jongen, mijn
eenig kind!" riep hij uit en bewusteloos zonk'
ut,VI111L. - aclitér liet liuis, wftar Queenie woont? '«ij in de armen van zijn broer, die nog juist
zoeuinq was allerhartelijkst en de kinderen ,)-'«' daar niet eerder aan gedacht heb! Ei- bijtijds was toegesneld om licm op te vangen.
a A! i..iT. „*A i~r ..IIAAII A TV At, Ar t
speelden liecl prettig samen. Emmy vond
VII.
„Fidel is it-en-zwart," antwoordde Lily, gelgetjilp.
-en hij springt wel eens over liet muurtje." groote glazen deuren der tuinkamer in
•Dan Is bij 'tzei Sara. „11 ij heeft de pop ket lniis van den heer Verstraetcn stonden
del is er natnuriijk mee sveggelnopen en heeft
Flnfly ook een „dot"' en was het geheel met j in 1,1 ïu"«r tuin laten vallen.
Lily eens, dat niemand anders dan een tee Item ,.^ic is l'idel? vroeg Sarp nu. „Tocli niet
Op-den stoel kon hebben eclegd. dip akelige wil-en-zwarte hond. die altijd over 'iet was een heerlijke zomermorgen: overal
Vóór liet donker werd, ging"Lily weer naar het muurtje springt en dc bloemen in onzen zonneschijn, overal leven! De lucht was ver
huis. .luist toen zij een winkel voorbijging. vertrapt?" d van welriekende geuren en liefelijk V0-.
1 1 n T/irlrtl ie VI i'l-MI-oivnrl IlltVVAfil'/T/ln T llv GeltletliJD.
Kramen el* een dame cn een meisje Uit. Een
rijtuig febeen op hen tc wachten.
„O Moeder, kijk eens!' riep-het meisj'e ver
baasd uit. „Daar is mijn lieve Lapje!''
Lily zag, dat zij Fluffy van top tot teen op
nam, terwijl de dame zei:
„Er is meer gelijk dan eigen, Queenie! Mis
schien is hij wel in denzelfden, winkel ge
kocht.'"
„Maar de kralen!" zei Queenie, tenvijl zij
haar oogen maar niet van het popje kon af- aangebracht."
houden. „Mijn kralen heeft hij om!"
Nu had Lily haar tongetje teruggevonden.
„De pop' is niet uit een winkel," zei zij vol
trots. „Het is geen gewone pop, want ik heb
hem van een fee gekregen."
„Wil je ons eens vertellen, h o e je hem gc
kregen hebt?' vroeg Qucenie's moeder vrien
delijk.
Nu vertelde Lily alles, wat zij wist en me.-
vrouw Stanhope sloeg haar aandachtig gade,
vroeg haar naam en adres cn "informeerde,
of haar moeder ook Lily heette.
in onzen tuin achtergelaten. Ik begrijp ook
niet, dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!
„Vindt je het jammer, dat het niet de fee
was, die Fluffv op den stoel legde?'- vroeg
Lily's moeder glimlachend.
„J-ja nee - toch niet," luidde liet langzame
antwoord, „want wat heeft hij ons vee' 4e-
Nog niet te iaat.
(Slot.)
VI.
Weer waren er twee jaren verloopen en
deze hadden groote, treurige veranderingen
'ebracht in bet leven van Anton VérsÜWten.
De opgevv.ekfe, flinke jongen, die mitfdén
uit zijn vroolijk spel dc kostschool verlaten
\n ijd open en lieten een stroom frissehe lucht
binnen, dc atmosfeer daar buiten deed dan
ook volstrekt niet aan een ziekenkamer den
ken, en toch was het vertrek daarvóór sedert
cenige weken ingericht. Doodzwak was An
ton naar huis vervoerd, zoodra dit zonder ge
vaar kon geschieden, en daar, in dc tuinkamer
was een bed voor bem gereedgemaakt en wOS
hij wekenlang liefdevol verpleegd door zij11
stiefmoeder t die in dien hangen tijd geen
oogenblik van zijn bed weck. Haar onvermoei
de zorgen werden eindelijk beloond door dc
uitspragk vap den dokter, dat alle gevaar
geweken wa6 en men op beterschap mocht re
kenen.
Werkelijk ging de,zieke vooruit, maar lang
zaam, o zoo langzaam!
Heden echter scheen de blijde natuur haar
verkwikkenden invloed ook op hem tc doen
gelden; voor het eerst kwam er weer wat
n-t-ivc. 1 lia<L scheen bi\ 7.ijn terugkeer alle levenslust Fleur op zijn l>leekc wangen en tinteldeer
moc el 1 S een .a verloren tc hebben. Somber staarde hij voor weer iets van den ouden gloed in zijn donkere
'doen," zei zij, „en dan komen we even-bij je
moeder. Ga bet maar vast zeggen."'
In het volgend oogenblik .stapten mevrouw
Stanhope en haar dochtertje in liet rijtuig. I
terwijl Lily vlug naar huis liep.
„'t Is zoo'n lieve dame. Moeder!'- zei ze even
later. „En zoo'n aardig meisje! Er waren
twee paarden voor het rijtuig!"
»,En heeft die mevrouw niet gezegd, hoe zij
heette?" vroeg Lilv's moeder.
„Nee Moeder; maar het meisje heette
Queenie. Zoo werd zij door haar moeder ge
noemd."
„Queenie?!'" herhaalde mevrouw Grey ver
baasd.
„Ja Moeder. Vindt u het ook zoo'n grappi-
gen naam?"
„Ik heb hem nog nooit voor een meisje gc-
wijzen, liet hij den boer vóór ziel» brengen. I-Iifc»
dreigde cn beloofde, maar de 'boer bleef wei
geren. Eindelijk zei de generaal: ,,Je hebt de.
keuze: óf jc wijst ons den weg, óf ik laat je*
doodschieten.'-
„Nu, dan sterf ik als trouw onderdaan
mijn Keizer,'' antwoordde dc boer, „ik zal
nooit een landverrader worden!''
Toen stak dc generaal hem dc hand toe cn
zei: „Ga naar huis, brave kerel, ik zal den
Weg wel zonder gids vinden."
De lianee nik kerf je».
door Tr.
Er lagen zeven nikkertjes.
Ileel leuke, zwarte dikkerdjes,
Tc samen in,een bed.
Ze lagen zoet tc slapen
En d' oudste van de knapen,
Had j\ slaapmuts opgezet.
Dip zeven kleine nikkertjes,
Die zeven kleine dikkerdjes,
Die hoorden met elkaar
Twee kleine muisjes piepen.
En weet jc wat ze riepen?
„Poes, poesje pak ze maar.'*
Die zeven kleine nikkertjes,
Die zeven kleine dikkerdjes,
Die waren wel wat flauw.
Het wr ar on domme baasjes,
Het waren bange haasjes,
Totdat poes riep „miauw".
Toen hadden zeven nikkertjes.
Toen hadden 2evendikkertjes
Toen hadden -zeven dikkerdjes
Veel praats en heel veel pret.
Tóen lagen al die nikkertjes,
Toen lagen al die dikkerdjes/
Te schudden in hun bed.
Sport on WodstrQdon.
Toetbalpi-OKramma v«or leiltf
Westelijke afdeeling'.
1 e klasse.
zich uit en ging zijns weegs zonder zich ont oogen. llij kon vrij naar buiten zien, in den
iemand, of iets tc bekommeren; hi.i wist, toén tuin, waar alles zoo heerlijk bloeide en een
mijnheer Layrens hem ondervroeg orïitrént gevoel van innige.dankbaarheid vervulde zijn
zijn plotseling vertrek uit het ouderlijk huis, gemoed, dankbaarheid voor hel nieivwc leven Den Haag H. B. S.—D. F. C.
geen verklaring hiervoor tc geveu. De brie- dat vóór hem lag. Onwillekeurig dwaalden Den Haag: H. V. V.—V. O. C.
ven van zijn vader, die van onuitputtelijke zijn gedachten af naar het verleden en een HaarlemH. F. C.Blauw Wit.
.liefde spraken, las hij gedachteloos door. Zijn huivering beving hem bij de herinnering nan
gedrag werd steeds onbegrijpelijker voor al- wat zijn leven tot nu toe geweest was. liet
leu, die hem vroeger gekénd hadden, en de was, alsof voor zijn verblinde oogen een licht
lieer Laurens stelde onvermoeid pogingen in opging, dat hem met bitter berouw op dc ver-
het werk, om een vertrouwelijk gesprek met loopen jaren «leed terugzien,
licm uit tc lokken. Slechts uit enkele losse uit- 1 Toen een oogenblik later zijn stiefmoeder
drukkingen maakte hij langzamerhand op, dat binnenkwam met bloemen, die zij voor hem
Anton omtrent den dood van zijn zusje een geplukt had, zag zij een zwakke \liand, die
heel verkeerde voorstelling had, die hem ech- zich naar haar uitstrekte, tervaijl een zachte
Iter iriet uit het hoofd té praten was. Het was stem fluisterde: „Moeder!" Het was voor het
zijn vaste overtuiging, dat Liesje door onvol- j eerst, dat zij dien naam van zijn lippen hoor-
dinnetje Elsje noemde haar liefste pop altijd
zoo en zei. dat als ze ooit een dochtertje kreeg.
zijn vaste overtuiging, uai uu«.-i unw-
i n doende verzorging zoo snocdia bezweken was, dc, en verrast en ontroerd boog zij zich over
jo a is ie - cn hij weet het bovendien zijn stiefmoeder, hem heen. Een blos van schaamte bedekte zijn
dat hij te laat naar huis geroepen was. Te gr.- gezicht en zijn groote, bruine oogen stonden
1 \r;cc„n;„n sloten om iemand in zijn omgeving deelgenoot Yol tranen, toen zij vriendelijk \ioeg;
Z1J :°i: .e aken van zij» soniere gedachten, verhor» ,AVat is er, mij,,1 jongen?-
|hij deze in het diepst van zijn gemoed, waar! .Jk... ik wou u zeggen, hoeveel ik van u
zij helaas! een bijna onherstelbaar kwaad
j stichtten. Zijn stemming werd steeds onaan
genamer en zijn onderwijzers begonnen hem
[onhandelbaar tc noemen; onder de jongens
'had het medelijden met zijn droevig verlies
O Moeder, wat zou dat leuk zijn! Zou die
lieve dame heusth uw Elsje zijn?"
,,'t Kan zijn, lieve kind. Wc moeten maar
afwachten."
Intusschen zei mevrouw Stanhope in het rij
tuig tegen haar dochtertje:
„Dat meisje lijkt sprekend op mijn liefste
vriendinnetje,*lOen ik zoo oud was als jij, kind.
En zii heette ook Lily."
Rotterdam SpartA. F. C.
.Amsterdam AjaxQuick.
UtrechtU. V. V.—Haarlem.
Overgons Competitie.
Amsterdam SpartaanW.F.C.
Amsterdam V. V. A —Stormvogels,
Hilversum 't Gooi—Hercules.
Rotterdam FeijenoordR. F. C.
DelftConcordiaS. V. V.
Schiedam Hermes—V. U. C.
Reserve 2e klasse.
A Dordrecht D F. C. U-V. O. C.
Den Haag H. V. V.-H. B. S II.
Rotterdam Sparta II—Quick II.
B Amsterdam Aiax II—Soortaan II.
Amsterdam A. F. C IIHerculesII.
Haarlem H. F. C.'t Gooi II.
2 e klasse.
I A Hilversum Victoria—Hortus.
vergeven!" en snikkend wendde hij zijn gc
zicht, van haar af.
Maar-zij nam zijn hoofd tusschen haar bei-
al spoedig plaats gemaakt voor ergernis over (]c duiden en keek hem diep in de oogen; toen
zijn onverschilligheid en^ steeds toenemende drukte /ij hem een hartelijken kus op het
houd. O Moeder, lieve Moeder, wat ben »k
slecht geweestGij zult het mii nooit kunnen j AmsterdamD E. C—Olympia.
UtrechtD. O. O.—Hilversum.
UtrechtKamnong— Velox.
Gouda GoudaA. W
prikkelbaarheid.
Tweemaal liad
zijn
vader hem op kost-
j voorhoofd en zei:
„Het verleden ligt
achter ons, mijn
Het bleek weldra, dal mevrouw Stanhope
het verloren Elsje van mevrouw Grey was.
Dadelijk bij het binnenkomen herkenden zij
elkaar en vielen elkander om den hals. „Net Anton was .voor
vertelde Queenie la- -
ter aan Tom. HiJ had zich dc toekomst voorgesteld met An-
Mevrouw Stanhope scheen fiéclemaal ver- *°n bij zich, hem bijstaand in zijn zaken om
geten te zij», dat liaai- Lily onaardig was ge- 'atcr zijn opvolger tc wol den; Anton die dt
school bezócht, met het doel. eens ernstig met jongen! cn alles, alles is Vergeven en vergeten,
hem te spreken; doch zelfs diens geduld was 1 j0 weet niet, hoe gelukkig ik ben, nu ik ein-
afgestuit op (le onwrikbare kalmte en ongevoe- j del ijk mijn Hinken, groot en zoon gevonden
ligheid van den jongen. De verandering in heb.'
wecst. liet'speet haar erg, dat meneer Grey trots en steun van zijn ouden dag zou lijn!
zoo ziek was. Zii liad een lief, klein huisje, Hij zag. hoc ook zijn vrouw, die ondanks .U-
- - J - les den knaap geen kwaad hart toedroeg, ge
bukt ging onder dc pijnlijke gedachte, dat zij,
hoewel eeliecl onschuldig, dc aanleidcnde
dat heel beschut lag aan zee. Als meneer en
mevrouw Grey dat tot den zomer wilden be
trekken, zou haar dat veel genoegen doen."
„Dat moet je ter wille van onze oude vriend
schap aannemen, yiy/* zei mevrouw Stan-
hopè.
Mevrouw Grey kon in dc eerste oogenblik-
-- - ken ran vreugde niet spreken. Het vooruit
ziet van. "Vader en Moeder was, van wie had 'zicht, dat dc milde zeelucht haar man gene-
to hem dan Viel? j zen zou. vervulde haar van groote vreugde.
..Hi) kan nVi van Sara zijn," ze» Lily, „want Het was bijna te heerlijk om waar tc kunnen,
ik heb al wr, cadeautje van haar. En er is hier j zijn.
uiemond g« w« esi. Ik denk, dat een fee hem En hoe het met Lapje afliep? Wel. Lily's gi aag mocht li
•cr voor m»j heeft neergelegd. Ja Moeder, dat Fluffy bleek werkelijk Queenic's pop tc zijn, J digheden werd
maar hoc- hij op den stoel vóór Lily's bed 4
kwam, bleef een onopgelost raadsel.
Lily wilde hem aan Queenie teruggeven,
doch deze weigerde beslist. Na eenig over-en-
weer-gepraat werden zij 't echter samen eens:
Lily zou Lanje afstaan en bij Queenie op visi
te komen om een mooie, andere pop uit tc kie
zen.
De heide moeders vonden dit ook de beste
oplossing on zoo kwam het. dat Lily een paar
dagen later bij Queenie op visite ging. Zij be-
-Voor ik ve»'der ga, moet ik jullie eerst nog wonderde al haar speelgoed en ook haar
hertellen, óo> Qneebic Stanhope herfi ec kra-l hondje, Fidel. Kitty, Tootje en Flora zaten
hetiës op een rijtje,
zijn vader een tweede slag.1 „En." voegde zij er fluisterend aan toe. „hoe
*wü9P trot nk de eerste. 1 70ll 0J1<; kleine Liesje zich daarover verheugd
hebben!'
Een smartelijke irek gleed over Anton's ge
zicht en hij zei ernstig:
„In mijn ziekte was het mij dikwijls, alsof
Liesje om mij heen zweefde, en steeds wees
zij vol liefdepop u en fluisterde mij toe: ,Zie
jt> nu wel, hoe goed cn lief zij is? hoe veel
zij van ons allen houdt?' O, had ik vroegei
maar naar haar ««-luisterd, toen zij (lit werke
lijk legen mij zei!"
Veel hadden moeder en zoon nog met el
kaar tc bespreken, en toen Anton eindelijk
vermoeid in slaap viel met een gelukkigen
glimlach om de lippen, sloop mevrouw Ver
snoden zacht dc kamer uit om haar man do
hoewel geheel
oorzaak van dit alles was geweest.
De eenigc, vóór wien Anton nog genegen
heid en ontzag toonde, was een oom, de onge
trouwde broer van zijn vader, die de uitge
strekte buitenplaats „Böschlust in de nabij
heid der kostschool bewoonde. Bij hem bracht
omberc
my mm
zal t /-iji), wat leuk!" en Lily danste van ple
zier in haar bed. Haar vreugde steeg ten top,
toen zij een poppènledikantje van Vader en
Moeder kreeg
4Lily raakte -ien dag niet uitgepraat over de
pop. die op iw, geheimzinnige manier op haar i
jlfocl gelogen had.
'Móeder bggreep -het al evenmin
-Voor ik verder ga, moet ik jullie eerst nog j wonderde al
'evtellen. da> Qweehfic Stanhope heró ec kra-J hondje, Eidel,
Jlcn keuir.g om'den lfaF; had gedaan. Jlét'wa
rui h.
Anton al zijn vrijen tijd door, cn zijn
stemming verdween in gezelschap van den op- heerlijke tijding te gaan bréngen» In geen j»-
gcruimden man, die van zijn kant den jongen reIl hadden zij zoo'n gelukkigen dag gehad
giaag mocht lijden. Over dc familie-omstan- I ajs fjeze en het was deb bankier te moede,
digheden werd tusschen hen nooit gesproken.0]sof de donkere wolken, d»c dc toekomst om-
niettegenstaande Anton's vader er dikwijls bij hulden, eensklaps waren weggevaagd om
zijn broer op aangedrongen had. Deze had j plaats te maken voor een helder, zonnig ver-
zich echter nooit veel met 's .werelds aorgén schiet.
bemoeid en wilde zich ook nu niet in onaan-Nu rust "en vrede in zijn gemocd waren te-
genan
hoogst
(1c bCZueneii vun /.ijn jv«»c«*r-- uv«« j
Dc tijd was aangebroken, dat Anton de binnen enkele weken reeds 7.011 nij zijn vaue
lUfju c«i VVI1UC OH-;J \J'J i. XI .-x. ..-j--
aamheden mengen, die hem bovendien ruggekeerd, namen Aalons lichamelijke lH'ac|v
»gst waarschijnlijk zouden beroovcn van len ook dagelijks toe. en spoedig kon hij «Jr
bezoeken van zijn jongen vriend. plaats in den huiselijken kring innemen. Ja
i)c tijd was aangebroken, dat Anton dc binnen enkele weken reeds 7.011 hij zijn vaclei
kostschool moest verlaten; hij had er den I naar diens kantoor kunnen vergezellen, om
leeftijd voor en niemand wenschte hem lan- onder diens leiding in de zaken te worden 111-
lan" j onder diens leiding in de zaken t
•bijonderv kralen, doch omdat /ij" „Well e hei» je het liefst. Lily?" vroeg de
fier té houden. De groote moeilijkheid was nu,.| «cwijd, en zich tot zijn opvolger te bckwa-
wat mpt hem tc beginnen, daar hij hardnek- mf?n.
ldg weigerde hel ouderlijk huis weer te hetre- De avondschemering verspreidde zien over
den, en evenmin lust toonde, zich voor eenig het kleine kerkhof, waar Liesje rustte, 0.11 Xte
vak' te bekwamen. Besloten werd. .dat hij- onderuaaiul»' *zon w»erp haar. laatste stralen
Reserve 2e klasse.
A Gouda t Olympia IIHercules ÏH.
B Amsterdam Amstel IIV. V. A. E.
Hilversum Hilversum IID. O. S. tl.
Oostelijke afdeeling.
le klasse.
Zwolle Z. A. C.-Be Quick.
Deventer II. D.—Enschedé.
Hengelo TubnntiaQuick.
Enschedé P. W.Hengelo.
Arnhem Vitesse—Go ahead.
Zuidelijke afdeeling
le klasse.
Venlo V. V. V.—Velocitas.
Maastricht M. V. V.N. O. A D.
Breda BredaniaWilhelmina.
't Zesde—Middelburg.
Tilburg: Willem II—N. A. C.
U. P. V. B. programma v.ior Zondug.
Ie klasse.
Amersfoort 1D. O. O- H.
Utrecht I—S. F. C. I.
Ares J't Gooi III.
Donar ILaren I.
2e klasse.
A Hilversum III—V. O G. I ((11 uui)
Stichtenaren IGooiland I.
S. S. S. IMaarssen I.
Velox III—Utrecht II.
B En Avant I—'t Gooi IV.
N. A. S. I-De Bilt I.
3e klasse.
s. f. c. u-N. a. s. n.
Zeist III—Amersf. Boys L
Zeistenaren IIV. O. C. BI.
B Baarn BI—Donar U.
Maarssen UStichtnoren 11.
D O S V I—Amersfoort B.
Laren B-De Bilt IB.
D. O. S. UI—En Avant U.
D O O BI—Zeistenaren BI (11 u»,r)
Sportiust II—St. Boys (II uur).
rPesto I—Hilvert I (U uur).
