AMERSFOORISCH DAGBLAD „de eemlander
BINNENLAND
lÉtelanifs GrcÉtW
Ds Slem van Frankrijk.
TWEEDE BLAD.
Geidersciie Oredietvereenlging
Opgericht 13Q6.
Gestort Kapitaal
Reserven
Verricht alle bankzaken.
f 10.000.000
- 4.4QQ.QGÖ
Amersfoort en Omstreken.
UHEfHACM l>. 4. TflfPHOOII «o. 301
Fourneert Cheques
op Binnen- en i&uifehland
Heeft uitgebreid Giro-verkeer
WILLEM GROENHUIZEN
PflfA Zilver 1
lüili I Alpaca!
-
FEUILLETON.
18» Jaargang
No. 179
Zaterdag
24 Januari 1920
Brieven alt Genèvs.
vn.
We r»u reizen wil, moet zich niet voorstel
len, dat het 'n pretje is. De voorweëen zijn
reeds in staat om iemand van verdere plan
nen te doen afzien.
In den goeden ouden tijd, die zoo heel
goed toch niet was maar waarnaar wij allen
zij die geldelijke op politieke o.w. be
haald hebben uitgezonderd nog wel eens
terug verlangen, kon men den eenen avond
plots 't plan opvatten om naar Parijs of
Zwitserland te gaan en den volgenden avond
was men er reeds. Nu zijn er reeds bijna 'n
paar weken met de voorbereiding gemoeid.
Zonder 't visum van den betrokken con-
sul, komt men de grens niet over en 't
vreemde land niet binnen, al was 't slechts
om er door te sporen. Wie 'n zuiver politiek
geweten heeft, behoeft zich niet ongerust
te maken, dal hij 't visum niet krijgen zal,
alleen hij moet geduld oefenen. Tot voor
kort verliepen er tusschen 't vragen en 't
verleenen van 't visum wel 2 weken, thans
zijn er nog maar 'n paar dagen mee ge
moeid, en wie zoo gelukkig is, dat reeds
vroeger 'n consul van 't zelfde land 't pas
poort met z'n visum versierd heeft, kan wei
eens, profiteerend van 'n goede luim, ter-
Stond 't verlangde stempel krijgen.
\Iaar grooter geduld is er noodig om tot
de consuls dopr tc dringen. Dezen toch
worden voortdurend belegerd door visum-
begeerigen. Irr lange rij staan ze bijv. voor
de kanselarij en 't Fransche Consulaat te
Amsterdam is zoo klein behuisd, dat men
op de visumdagen, Dinsdag en Vrijdag,
soms meer dan 'n uur in de snerpende kou
of stroomende regen op straat moet staan
wachten fn politieagent handhaafd de orde)
alvorens men, stapje voorstapje, de stoep
op en de voordeur binnengeschoven is; dan
klimt men om de 10 minuten, telkens als
de voorganger opschiet, een trede van de
trap op om eindelijk 't heiligdom te mogen
binnentreden.
't Machtigste rijk van 't vasteland van
europa mocht in de hoofdstad van Neder
land z'n consulaat wel wat waardiger huis
vesten.
Zoodva ik heel in 't begin der kerstvacan-
tie, m Holland aangekomen was, heb ik
terstond de visa van den Belgischen, Fran-
schen en Zwitserschen consul gevraagd, om
zeker te zijn op den gestelden datum de
terugreis te kunnen aanvaarden. Toen ik de
visa goed en wel had, brak in België de
miinwerkersstaking uit en werd de treinen
loop zeer beperkt, terwijl de expres Amster
_dam—BrusselBazel—Milaan 't reeds eer
der na 'n kort bestaan afgelegd had. Geluk
kig kwam toen de tijding dat er 'n nieuwe
expres naar Zwitserland over Frankfort in
gelegd zou worden. Dus was 't raadzaam 't
Belg. en Fransche visum te laten verloopen
en 't Duitsche aan te vragen.
Op 't Duitsche consulaat is 't zoo moge
lijk nog drukker, maar na lang wachten komt
men. toch altijd aan de beurt en na eenige
dagen kan men 't visum afhalen, ja, als de
he eren goed gemutst zijn, willen ze 't wei
eens per post thuis sturen.
Nauwelijks had ik 't Duitsche visum, of er
kwamen uit Duitschland berichten van 'n
naderende spoorwegstaking; en op den och-
Jend dai de nieuwe express voor 't eerst zou
loopen, 6 Jan. kon men in de couranten
lezen, dat 't niet doorging, omdat de Duit
sche regeering hare toestemming geweigerd
had.
Mijn eerste stel visa kwam dus toch te pas
ei: 'k was zoo gelukkig, tusschen de stakin
gen door, over Brussel te kunnen ontsnap
pen. Weliswaar zijn de reiskosten dan
eenige malen zoo hoog en blijft men 'n dag
langer in touw, maar men mag ten slotte
ARNHEM.
dankbaar zijn niet onderweg te blijven
steken.
't Hooge water van de rivieren maakt 't
traject Utrecht—den Bosch zeer interessant,
t Water staat van dijk tot dijk, de rivieren
gelijken breede, eindelooze meren en om
den Bosch zelf is 't 'n onafzienbare zee. Als
smalle dammen leiden enkele wegen door
de watervlakte heen, hier en daar 'n eilandje
met 'n schuur of n boerderijtje te midden
van 'n boomengroep; elders markeert n
rijtje boomtoppen 'n verzwolgen weggetje.
Op Belgisch gebied herinneren nog
slechts enkele afgebrande huizen of opge
blazen fabrieken en bruggen aan de onge
luksjaren, welke 't land traag heeft zien
voorbijgaan.
In Brussel ziet het er even opgewekt als
altijd uit; hoe zou het ook anders kunnen?
Men heeft het beter dan tijdens den oorlog
en men past zich spoedig aan nieuwe toe
standen aan, men heeft zich er al aange
wend dat de vrede niet datgene gebracht
heeft, waarvoor de jongelingschap meende
te strijden en met 't leven betaalde. Het is
gemakkelijker om 'n betere toekomst voor
oogen te tooveren en er enthousiasme voor
te wekken, dan al die voorspiegelingen te
verwezenlijken. Men laat zich voorpraten dat
men strijdt voor idealen en 't blijkt achteraf,
dat men voor ontgoochelingen streed.
Een enkele blik in de etalages is voldoen
de om zich te overtuigen van de ontstel
lende prijsstijging van vrijwel alle artikelen.
Omgerekend in guldens, de frank thans als
'n kwartje tellend, zijn de prijzen voor ons,
Hollanders, niet hoog, maar voor de Belg is
1 frank nog altijd 1 frank.
't Is 'n vriendelijke en afwisselende streek
welke men tusschen Brussel en Luxemburg
doorspoort maar als 't den geheelen dag
piast, ziet het er overal in de wereld mis
troostig uit. Slechte weer en de storm der
laatste dagen hebben hun sporen wel ach
tergelaten. De kleinste beekjes zijn. wilde
bergstroomen geworden, de weiden moeras
sen en meertjes, de landwegen modderpoe
len; hier en-daar zijn_heele reeksen telefoon
palen omgewaaid. Vele palen zijn nog
slechts door één draad verbonden.
Even voorbij Luxemburg begint dé avond
te vallen, de storm huilt langs de wagens en
jaagt den regen door alle richels, 't Is geen
prettig vooruitzicht nog 8 uur te moeten
doorbrengen, samengedrongen als kreeften
in 'n sardientjes blikje. En bleef 't nog maar
bij die 8 uren I
In België was 't vrij voorspoedig gegaan
en had de trein slechts 35 minuten vertra
ging gekregen. Maar over de Luxenv
burgsch-Fransche grens begon de misère.
Eerst moest wegens .de overstroomingen
van de Moesel 'n omweg gemaakt worden.
Daarna bleef de locomotief elk half uur of
kwartier 5 a 10 minuten stilstaan om weer
wat op adem te komen alvorens 'n nieuwe
poging te wagen ons naar Straatsburg te
brengen. En daar kwamen wij dan ook ein
delijk. Ja, we brachten het met 'n nieuwe
locomotief ten slotte zelfs tot Bazel, al
kwamen wij daar dan ook met eenige uren
vertraging diep in den nacht aan.
Het. cloet eigenaardig aan, dat men voor
bij Metz bijna uitsluitend Duitsch hoort j
spreken. De conducteur' scheen zelfs geen
Fransch te verstaan. Zoowel nu als op de
uitreis, toen ik in Straatsburg overbleef, viel
het mijtallooze ma'en op dat men onder
elkaar Duitsch sprak doch zoodra men zich
geobserveerd bemerkte of Fransch spreken
den nabij zag, in 't Fransch voortging. „Wij
spreken geen Duitsch, zei 'n reiziger uit
Mühlhausen (Mulhouse f) me, maar „El-
sasch".
De douane is er heel wat gemakkelijker
op geworden. Zij heeft doorgaans weer in
den trein plaats. De vorige maand nog moest
men, van Frankrijk door Luxemburg naar
België gaande, driemaal achtereen midden
in den nacht den trein verlaten. Nu behoef
den wij slechts te St. Louis, 't laatste Fran
sche station vóór Bazel, uit te stappen. Maar
daar lustte men er dan ook van. In den ge
weldigen stormwind moesten we, zwaar be
pakt ment al onze bagage, 'n eindeloos lang
perron afwandelen naar n kleine, tochtige
barak, Keel aan 't eind. Bij cle visitatie
wordt 't scherpst ??!et op tabak en zilver
geld. Vooral op 't laatste, want elke frank
die uit Frankrijk uitgevoerd wordt, krijgt in
Zwitserland plotseling de dubbele waarde,
clqnk zij 't koersverschil. Wie meer dan 10
frank zilver bij zich heeft, moet 't teveel bij
de douane deponeeren.
De Zwitsersche douane houdt nog streng
toezicht op de inkomenden en uitgaènden.
Om 2 uur 's nachts stonden wij geduldig te
wachten, totdat de douaniers zich vergewist
hadden dat onze namen niet op de zwarte
lijst stonden alsof zij, met wie zulks wel
't geval was, geen andere wegen kennen om
binnen te komen pn vervolgens 'n formu
lier ingevuld hadden met alle wetenswaar
digheden uit onze levensgeschiedenis, welke
zij uit ons paspoort konden opdiepen. Toen
mochten wij 't Zwitsersch grondgebied be
treden.
In Genève, waar men altijd „plus franco
phile" dan de Franschen zelf is, stelt men
veel belang in 't lot van den ex-Keizer of
liever in wot dQ Ngderlandsche regeering
doen zal, als zijn uitlevering gevraagd
wordt. Dat is gewoonlijk de eerste vraag
welke gesteld wordt, als men hoort, dat
iemand uit Holland gekomen is. Ik had dezer
dagen 'n onderhoud met een der politieke
veteranen, 'n conseiller d'Etat („minister
der republiek Genève, zooals men hier
graag zegt). Toen ons eigenlijk onderwerp
afgehandeld was, informeerde hij terstond
naar de brandende quaestie. Hij veront
rustte zich ten zeerste, dat onze regeering
door 'n weigering om den Keizer uit te leve
ren, de geallieerden 'n onmogelijk figuur
tegenover hun volkeren zou laten slaan, het
zou 'n nederlaag voor de Entente zijn en
daaraan mocht Nederland haar niet bloot
stellen; maar wel vond hij het 'n groote fout,
dat de uitlevering niet terstond gevraagd
was en dat men den ex-keizer eerst 'n jaar
long rustig in Holland gelaten had. Dat was
een der vele fouten, welke begaan waren en
waarvan hij de verklaring zocht in de abso
lute ontstentenis van groote mannen en
krachtige figuren, Clemenceau clan uiige-,
zonderd.
14 Jan. 1020.
Uit de Pers
^oiertiind en ile voSk«iili«it(!.
Over de toelichting der fiêgeering tot het
wetsontwerp inzake den Volkenbond, zegt
het iTa n d e l s b l a d o.rn.
Ook de Nederlaiydsche Regeering hoc-ft
zich bereid verklaard, onder voorbehoud
van de goedkeuring der Volksvertegen
woordiging, van heer recht tot den Bond
toe te treden, gebruik te maken. De re
denen, die haar daartoe hebben bewogen,
heeft zij in eene uitvoerige memorie van
toelichting op het desbetreffend wou ont
werp ontvouwd.
Die toelichting zal niet hij iedereen in
stemming vindener zullen er zijn, die
daarin niet voldoende de uitdrukking vin
den van de gebreken van den Bond, die
ons land zouden moeten doen aarzelen,
misschien wel weigeren, onvoorwaardelijk
het lidmaatschap er van te aanvaarden
anderen zullen er in missen dc geestdrift,
het vertrouwen, waarmede zij meenen, dot
een ieder deze nieuwe schepping der be
schaving behoort te begroeten. Wij voor
ons zijn van oordeel, dut de Regeeiing
het juiste standpunt heeft ingenomen en
inderdaad wel heeft aangetoond, dat toe
treding onzerzijds plicht is al doen wij dat
zonder geestdrift.
Wat-ons vooral in de toelichting treft,
is dc nuchtere,'maar juiste blik op de wer
kelijkheid, waarvan zij getuigt. Wij vinden
daarin dc bevestiging van de denkbeelden,
welke wij zclven bij herho'ling omtrent de
nieuwe instelling hebben uit sproken.
Nederland brengt offers door 'zijne toe
treding, de Regeering verheelt het niet;
wij geven onze onzijdigheid in toekomstige
oorlogen prijs, die onzijdigheid, welke ge
durende den Taalslcn oorlog hare smarten
en vernedering heeft met zich gebracht,
maar die toch weinigen in ons land zouden
hebben willen zien verbroken Dit offer,
wij brengen hel, wij moeten het brengen,
omdut alleen ten koste daarvan' de alge-
nicene vrede is te bereiken. Zij, die strij
den voor eene idee, hebben tc bedenken,
dut zij alleen daardoor de oprechtheid hun
ner gezindheid kunnen tooncn, dat zij niet
alleen op papier daarvoor willen pleiten,
maai hunne persoon, hunne hoogste be
langen er voor willen in de waagschaal
stellen.
Aan het slot zegt het blod
Wij zullen voortoan mede de verant
woordelijkheid drogen voor dit deel van
het inlevhatïonele leven, en moeten trach
ten het te doen strekkon ten dienste der
mcnschheïd en der beschaving. Hoe scep
tisch men ook zij, vermetel zou het zijn aan
deze proef, de eerste in dc lijdensgeschie
denis dér menschheid, om haar internolio-
nanl leven tot eene duurzame rechts- en
vredesorganisatie tc vervormen, niet te
willen medewerken, omdut, als de/o proef
niet slaagt, geslachten zullen voorbijgoan
vóór een nieuwe proef kan worden ge
waagd.
SUrfetitaü
Aan de Staatscourant van Donderdag
onlleenen wij nog de volgende Kon. be
sluiten-
bij den dienst der Werkloosheidsverzeke
ring en Arbeidsbemiddeling benoemd tol
tijdelijk verificateur mr. H. B. Wildt Mey-
boom te 's-Gravenhage;
aan dr. K. Tjebbes, oud-dirëcteqt van bet
Rijkskantoor voor Zaden, te Huizen, verlof
verleend lot het aannemen van het onder-
scheidingsteeken van ridder eersfp klasse
in de Wasa-orde, hem door Z. M. den
koning van Zweden geschonken;
aan E. G. Courrech Staal op zijn verzoek
eervol ontslag verleend als leéraar aan de
R. H. B. S. te Oud-Beijerland»
De Staatscourant var. 23 Januari bevat
o. a. de volgende Kon. besluiten:
tijdelijk werkzaam gesteld aan het gezant
schap te Berlijn de le luitenant tier artillerie
J. Fabius
benoemd tot lid van hei Hof van Justitie
in Suriname Mr. H. A. Pet, advocaat en pro-
voor
«i'. eur bij den Rand van Justitie te M las
ser, thans tijdelijk hier te lande
op verzoek eervol ontslagen de Oosi-!nd.
ambtenaar met verlof Sir. W. J. M. Brarttjes
van Rijn laatstelijk ambtenaar ter beschik
king van den directeur van justitie
benoemd tot directeur van hel post- en
telegraafkantoor te Musse.lkannnl A. .-Pol
man, thans commies der posterijen en tele
grafie; idem te Hoogezand C E. A. Vries,
thans idem te Hoofddorp; idem te Anna
Paulowna M. M. G. Boert. thrans commies
der posterijen en telegrafiete Tcrborg A;
Coops, thans hoofdcommio- der telegrafie;
te Goor J. 11. Callenfels, thans idem to Oude*
waterte Heifhuizön Mej. C. L. van Goit-
driaan, thans commies der posterijen en tele
grafie
benoemd tot subsituut-griffier bij het ge
rechtshof te 's-Hertogenbosch Jhr. Mr. G.
E. F. J. de Kuyper, thans griffier bij het
kantongerecht te ELf- lot idem bij het kan
tongerecht te Amsterdam Mr. Ch. C. Reij-
nen, advocaat en procureur, waarnemend
griffier bij de rechtbank te Maastricht; tot
idem bij het kantongerecht te 's-Gravenhage
Mr. R. J. graaf Schimmelpenninck, wonende
te Ellecom tot griffier bij het kantonge
vecht te Waalwijk Dr. C. L. K. van Gorkom,
beöedigd klerk bij de griffie der rechtbank
te Breda; lot idem te Goor Mr. C. II. van
Dam, waarnemend griffier bij het kanton
gerecht te Amsterdamtot ambtenaar vair
het O. M. bij de kantongerechten te Almelo
Jhr. Mr. J. W. Twiss Quailes van Ufford,
beëedigd klerk ten parkette van den ambte
naar van het O. M. bij het kantongereohi
te Breda.
H. M. de Koningin heeft benoemd tot
kamerheer in buitengewonen dienst Jhr.
W. F. Röell te Amsterdam.
JEerM<* Knmcr.
De Eerste Kamer is bijeengeroepen
tegen Woensdag 28 dezer, 's avonds half O.
De Voorzitter zal dnn voorstellen Donder
dag 29 Jonuari een vergadering te houden
uitsluitend ter behandeling van het leeningtf
ontwerp.
De Kamervicature mr. L o e f F.
De zitting van het Centraal Stembureau tot
benoemd-verklaring yan een lid der Twee
de Kamer in de plants van mr. J. A. J.ocff,
zal worden gehouden Woensdag 28 Januari,
cles namiddags te vi jf-uur in het lokaal vor
hel Gemeentehuis le 's Gravenhage.
IBiiltouBCwaoM ffSi<i<9e9»i%<«r <3e-c«Ks:r«l
In <ie 'óponrrgsrcUa varj^dit congres bracht do
voorzitter do heer Ed. G. S c h rin a n n aller
eerst oen 'Woord van hulde uw den afgetreden
president van den Berd, dm 1c r H. Kop pe^
en legde hij er dw druk op, dut de midden
stand iroodig heeft con opbloei van hurdel^nii
verheid, landbouw v^drolt, enz. v«-'!;e o-pb'oei
slechts 'door eerlijken arbeid Lr. worden vork re
gen.
Spr. meende da' men tc n onrechte den mid
dciistor.d van plat egoïsme hcschiid.'-Jr. Het
gevaar dat den middenstard die'gt is dat zij
uit angst rr.ct ie kleine winst, v. I. I prü
zen zal gaan ver koppen.
Min bedenke daartegen dfldc bichiilswinst
den middenstand in staat racet stellen bihnlv«
dc exploitatiekost'n, ook de belastingen :e h?
De dwaasheid van anderen lijkt altijd des
te grooter nfearmate wij er minder van be
grijpen.
JUWELIER AMERSFOORT
f* EESöVi
Roman door
ADRIEN-BERTRAND.
Bekroond met den Prix-Goncourt
Hij dacht overluid„de Duitschers trekken
terug, en terwijl hij weer tot zijn vorige ge
dachte terugkeerde v.'-volgdfc hij:
•roeger werden -le leccuten door den
■vuurdoop geïmponeerd. Maar nu zijn zij er
onverschillig voor. Dat komt omdat zij ge
doopt worden door granaten en niet door ko
gels. Het gevaar is grooter ,maar minder
tichtbaar. want de vijandelijke' kanonnen zijn
verder af. De mannen, die het gevaar niet
kennen, zijn er niet bang voor. Laat ons ho
pen dat hun angst niet grooter zal zijn, wan
neer .zij het gevaar zullen kennen. Maar mis
schien zullen zij, naar mate ze meer met het
gevaar -gemeenzaam worden, het des te meer
gaan vreezenprecies omgekeerd als de
strijders van het keizerrijk en van de revolu
tie, die' van angst te Valmy tot aan Waterloo
hoe langer hoe heldhaftiger werden."
Hij sprak ten slotte geheel alleen, daar hij
was afgeraakt van luitenant Fabre, die vóór
hem uit, de colonne den "weg wees, en er
voor zorgde dat de voorgeschreven afstand
met dc colonnes ter linker en ter rechter zij-
dc bewaard blééf. Vaissctte liep in draf om
zijn luitenant i;i te halen, waarbij hij zijn
Yeldvlcsch en zijn geweer stevig vasthield,
opdat zij niet tegen elkaar zouden slaan.
„Overigens," zei hii, hij wijze van conclu
sie, tot -zijn sectie-commandant, die den loop
van -zijn gedachten niet gevolgd had, en
hem daarom met eenige bevreemding aan
hoorde „overigens zal dc oorlog binnen drie
maanden uit z»jn"
De bergkam verhiel zich thans op nauwe
lijks twee kilometer afstand. Aller blikken
waren erop gericht, iecler begreep vaag,'dot
de opdracht welke dc compagnie had uit te
voeren, bestond in het bezetten van dien kam.
Men haastte zich om er te komen. Zijn som
bere lijning. die zich tegen den hemel aftee-
kende, spelde niets goeds. Als men er maar
eenmaal was, dan zou mor. ten minste een
vrij uitzicht in het rond hebben.
De compagnieën van het bataiilon hadden
rechts en links het bosch bereikt. De derde
compagnie bleef op het plateau, aan den
woudzoom. De mannen voelden zich vereen
zaamd. Zy schenen r^eds gewend aan het ge
sis dat de lucht doorkliefde. Kapitein Nicolai
hield de oogen voortdurend gericht op dc
ruimte die zich voor hem uitstrektein de
verte kon hij" een heg en eenige struiken on
derscheiden.
Een verschrikkelijke ontploffing weerklonk.
Nicolai liep drie passen vooruit, alsof hij
door een rukwind werd voortgestuwd. Zijn
ooren gonsden. Een oogenblik daarna keerde
*hij zich om, nog altijd versuft. Achter hem
was in den vochrigen grond een dienc kuil
geslagen, als de opening van een put. De rook
verspreidde zich Terzijde richtte een jager
zich op, en schudde zich het vettige slijk'van
dc kleeren. De beetwortels waren vernield
dc stukken gleden, vermengd met aarde, in
dc opening van dc kuil, die zich daardoor
weer vulde. Uit den opengebarsten grond stak.
stijf en krampachtig vertrokken, een hand,
die het geweer nog hield vostgeklemd.
De secties waren blijven staan. Allen had-
Gen het barsten gezien van dc granaat die tus
schen den kapitein en zijn compagnie was
gevallen. De jagers huiverdenvoor dc eer
ste maal was een hunner op het slagveld ge-
sneuvel.
Luitenant Fabre en luitenant Serre, luidden
hun mannen verlaten, en spoedden zich naar
hun chef.
„U bent toch niet gewond, kapitein
vroeg Serre.
En ook sergeant Vaissctte, was onopge
merkt nodcr gekomen. Hij was diep onder
den indruk. Met zijn welgevormde, vuile hand
veegde hij dc uniform van den kapitem
schoon hij deed het met bewogen en be
schermende tcederheid. Fabre keek naar het
lijk van den kleinen fonricr, dat half onder
den grond bedolven lag. Vaissetie had dan
eindelijk het visioen van het wiid «apende
graf. ITii was bleek geworden. Werktuigelijk
keek hij op r/ijn horloge: „liet is zes uur' /.ei
hij.
Niemand luisterde naar hem.
Nicolai had zijn degen uit dc scheede ge
trokken langzaam en plechtig bracht hij een
saluut aan hel doodc slijk bedekte li
chaam.
Toen commandeerde hij„Voorwaarts".
Op nieuw kwamen de secties in beweging.
De mannen waren weer tot kalmte gekomen.
Toen zij voorbij den granaat-trechter kwa
men, Tekten zij dc hoofden, en probeerden
zij in de. diepte te kijken.
En toen werd het verschrikkelijk.
Twee nieuwe projectielen sprongen uiteen,
midden tusschen dc secties. Tegelijkertijd
spetterden drie korte, fel-hnrde slagencn
een regen van ijzer en lood viel van den he
mel.
„Liggen riep luitenant Fabre.
Al de mannén strekten zich onmiddellijk
languit tegen elkaar gedrukt, liet gezicht naar
beneden gekeerd, op den grond. Zij schenen
verstijfd. De ontploffingen knalden overal,
links, rechts, van voren, van achteren. Van
tijd tot tijd klonk een gil, maar niemand be
woog zich, alsof de minste beweging hun
aanwezigheid kon verraden aan den Dood.
Zij hadden dorst, zij \oelden hun keel als
toegesciiroefdniemand .sprak een woord.
De mannen wisten zclls niet wat zij voelden.
Zij deden bun best om uil bet geluid van de
o'ntploffingcn te weten tc komen, waar net
projectiel was neergekomen. Een of twee on-
gclukkigcn, die door een granaatscherf waren
getroffen, hadden zich kermend opgericht en
om w'cg te loopen, maar dadelijk werden zij
door den regen van staal weer neergewor
pen, om rtfet meer op te staan. Dit was voor
dc anderen een les geweest. Men mnaku
geen enkele beweging meer. Sommigen kre*
gen krampen. Anderen meenden dat zij aan
het been of aan den arm waren gewond, zij
betastten zich voorzichtig mot de hand, maar
zonder dat zij een gebaar durfden tc maken.
Zooals de sectic daar op den grond uitge
strekt la^ geleek zij op het schild van een
schildpad.
Luitenant Fabre voiul bet vreemd, dal hij
geen orders kreeg van den kapitein.
„Wij zouden iemand naar hem toe moeten
sturen," -zei hij tol Vaissc-lte die naast hem
lay-
„Ik ga er heen/' antwoordde deze.
Voordat de officier had kunnen antwoor
den. holde de Sergeant reeds over de vlakte,
de borst vooruit, blootgesteld aan dc grana
ten, alleen overeind in -deze eindeloosheid
Sclkens struikelend over beetwortels, weg
zinkend in oen kuil, stool-end tegen een,
lichaam, dat op den grond lag, al zijn equi-
pemenlsstukken telkens weer in orde bren
gend. En terwijl zijn lorgnet aan een koordje
om zijn hals bung ldc, zocht hij, met zijn
groote, vreesachtige bijziende oogen voor '/MV
uit starend, zijn weg.
De kapitein die hem zag - aankomen, be
greep onmiddellijk wat e/ aan dc hand wax
„Ga dadelijk kduipende terug," riep hij hem
reeds van verre toe, daar hij hem een loop*
van eenige meters wilde besparen, „laten z«
zich niet bewegen, zoolang de beschieting
duurt. Trouwens, ik heb geen orders."
(Wordt vervolgd).