AMERSFOORISCH DAGBLAD „de eemlander BINNENLAND lÉtelanifs GrcÉtW Ds Slem van Frankrijk. TWEEDE BLAD. Geidersciie Oredietvereenlging Opgericht 13Q6. Gestort Kapitaal Reserven Verricht alle bankzaken. f 10.000.000 - 4.4QQ.QGÖ Amersfoort en Omstreken. UHEfHACM l>. 4. TflfPHOOII «o. 301 Fourneert Cheques op Binnen- en i&uifehland Heeft uitgebreid Giro-verkeer WILLEM GROENHUIZEN PflfA Zilver 1 lüili I Alpaca! - FEUILLETON. 18» Jaargang No. 179 Zaterdag 24 Januari 1920 Brieven alt Genèvs. vn. We r»u reizen wil, moet zich niet voorstel len, dat het 'n pretje is. De voorweëen zijn reeds in staat om iemand van verdere plan nen te doen afzien. In den goeden ouden tijd, die zoo heel goed toch niet was maar waarnaar wij allen zij die geldelijke op politieke o.w. be haald hebben uitgezonderd nog wel eens terug verlangen, kon men den eenen avond plots 't plan opvatten om naar Parijs of Zwitserland te gaan en den volgenden avond was men er reeds. Nu zijn er reeds bijna 'n paar weken met de voorbereiding gemoeid. Zonder 't visum van den betrokken con- sul, komt men de grens niet over en 't vreemde land niet binnen, al was 't slechts om er door te sporen. Wie 'n zuiver politiek geweten heeft, behoeft zich niet ongerust te maken, dal hij 't visum niet krijgen zal, alleen hij moet geduld oefenen. Tot voor kort verliepen er tusschen 't vragen en 't verleenen van 't visum wel 2 weken, thans zijn er nog maar 'n paar dagen mee ge moeid, en wie zoo gelukkig is, dat reeds vroeger 'n consul van 't zelfde land 't pas poort met z'n visum versierd heeft, kan wei eens, profiteerend van 'n goede luim, ter- Stond 't verlangde stempel krijgen. \Iaar grooter geduld is er noodig om tot de consuls dopr tc dringen. Dezen toch worden voortdurend belegerd door visum- begeerigen. Irr lange rij staan ze bijv. voor de kanselarij en 't Fransche Consulaat te Amsterdam is zoo klein behuisd, dat men op de visumdagen, Dinsdag en Vrijdag, soms meer dan 'n uur in de snerpende kou of stroomende regen op straat moet staan wachten fn politieagent handhaafd de orde) alvorens men, stapje voorstapje, de stoep op en de voordeur binnengeschoven is; dan klimt men om de 10 minuten, telkens als de voorganger opschiet, een trede van de trap op om eindelijk 't heiligdom te mogen binnentreden. 't Machtigste rijk van 't vasteland van europa mocht in de hoofdstad van Neder land z'n consulaat wel wat waardiger huis vesten. Zoodva ik heel in 't begin der kerstvacan- tie, m Holland aangekomen was, heb ik terstond de visa van den Belgischen, Fran- schen en Zwitserschen consul gevraagd, om zeker te zijn op den gestelden datum de terugreis te kunnen aanvaarden. Toen ik de visa goed en wel had, brak in België de miinwerkersstaking uit en werd de treinen loop zeer beperkt, terwijl de expres Amster _dam—BrusselBazel—Milaan 't reeds eer der na 'n kort bestaan afgelegd had. Geluk kig kwam toen de tijding dat er 'n nieuwe expres naar Zwitserland over Frankfort in gelegd zou worden. Dus was 't raadzaam 't Belg. en Fransche visum te laten verloopen en 't Duitsche aan te vragen. Op 't Duitsche consulaat is 't zoo moge lijk nog drukker, maar na lang wachten komt men. toch altijd aan de beurt en na eenige dagen kan men 't visum afhalen, ja, als de he eren goed gemutst zijn, willen ze 't wei eens per post thuis sturen. Nauwelijks had ik 't Duitsche visum, of er kwamen uit Duitschland berichten van 'n naderende spoorwegstaking; en op den och- Jend dai de nieuwe express voor 't eerst zou loopen, 6 Jan. kon men in de couranten lezen, dat 't niet doorging, omdat de Duit sche regeering hare toestemming geweigerd had. Mijn eerste stel visa kwam dus toch te pas ei: 'k was zoo gelukkig, tusschen de stakin gen door, over Brussel te kunnen ontsnap pen. Weliswaar zijn de reiskosten dan eenige malen zoo hoog en blijft men 'n dag langer in touw, maar men mag ten slotte ARNHEM. dankbaar zijn niet onderweg te blijven steken. 't Hooge water van de rivieren maakt 't traject Utrecht—den Bosch zeer interessant, t Water staat van dijk tot dijk, de rivieren gelijken breede, eindelooze meren en om den Bosch zelf is 't 'n onafzienbare zee. Als smalle dammen leiden enkele wegen door de watervlakte heen, hier en daar 'n eilandje met 'n schuur of n boerderijtje te midden van 'n boomengroep; elders markeert n rijtje boomtoppen 'n verzwolgen weggetje. Op Belgisch gebied herinneren nog slechts enkele afgebrande huizen of opge blazen fabrieken en bruggen aan de onge luksjaren, welke 't land traag heeft zien voorbijgaan. In Brussel ziet het er even opgewekt als altijd uit; hoe zou het ook anders kunnen? Men heeft het beter dan tijdens den oorlog en men past zich spoedig aan nieuwe toe standen aan, men heeft zich er al aange wend dat de vrede niet datgene gebracht heeft, waarvoor de jongelingschap meende te strijden en met 't leven betaalde. Het is gemakkelijker om 'n betere toekomst voor oogen te tooveren en er enthousiasme voor te wekken, dan al die voorspiegelingen te verwezenlijken. Men laat zich voorpraten dat men strijdt voor idealen en 't blijkt achteraf, dat men voor ontgoochelingen streed. Een enkele blik in de etalages is voldoen de om zich te overtuigen van de ontstel lende prijsstijging van vrijwel alle artikelen. Omgerekend in guldens, de frank thans als 'n kwartje tellend, zijn de prijzen voor ons, Hollanders, niet hoog, maar voor de Belg is 1 frank nog altijd 1 frank. 't Is 'n vriendelijke en afwisselende streek welke men tusschen Brussel en Luxemburg doorspoort maar als 't den geheelen dag piast, ziet het er overal in de wereld mis troostig uit. Slechte weer en de storm der laatste dagen hebben hun sporen wel ach tergelaten. De kleinste beekjes zijn. wilde bergstroomen geworden, de weiden moeras sen en meertjes, de landwegen modderpoe len; hier en-daar zijn_heele reeksen telefoon palen omgewaaid. Vele palen zijn nog slechts door één draad verbonden. Even voorbij Luxemburg begint dé avond te vallen, de storm huilt langs de wagens en jaagt den regen door alle richels, 't Is geen prettig vooruitzicht nog 8 uur te moeten doorbrengen, samengedrongen als kreeften in 'n sardientjes blikje. En bleef 't nog maar bij die 8 uren I In België was 't vrij voorspoedig gegaan en had de trein slechts 35 minuten vertra ging gekregen. Maar over de Luxenv burgsch-Fransche grens begon de misère. Eerst moest wegens .de overstroomingen van de Moesel 'n omweg gemaakt worden. Daarna bleef de locomotief elk half uur of kwartier 5 a 10 minuten stilstaan om weer wat op adem te komen alvorens 'n nieuwe poging te wagen ons naar Straatsburg te brengen. En daar kwamen wij dan ook ein delijk. Ja, we brachten het met 'n nieuwe locomotief ten slotte zelfs tot Bazel, al kwamen wij daar dan ook met eenige uren vertraging diep in den nacht aan. Het. cloet eigenaardig aan, dat men voor bij Metz bijna uitsluitend Duitsch hoort j spreken. De conducteur' scheen zelfs geen Fransch te verstaan. Zoowel nu als op de uitreis, toen ik in Straatsburg overbleef, viel het mijtallooze ma'en op dat men onder elkaar Duitsch sprak doch zoodra men zich geobserveerd bemerkte of Fransch spreken den nabij zag, in 't Fransch voortging. „Wij spreken geen Duitsch, zei 'n reiziger uit Mühlhausen (Mulhouse f) me, maar „El- sasch". De douane is er heel wat gemakkelijker op geworden. Zij heeft doorgaans weer in den trein plaats. De vorige maand nog moest men, van Frankrijk door Luxemburg naar België gaande, driemaal achtereen midden in den nacht den trein verlaten. Nu behoef den wij slechts te St. Louis, 't laatste Fran sche station vóór Bazel, uit te stappen. Maar daar lustte men er dan ook van. In den ge weldigen stormwind moesten we, zwaar be pakt ment al onze bagage, 'n eindeloos lang perron afwandelen naar n kleine, tochtige barak, Keel aan 't eind. Bij cle visitatie wordt 't scherpst ??!et op tabak en zilver geld. Vooral op 't laatste, want elke frank die uit Frankrijk uitgevoerd wordt, krijgt in Zwitserland plotseling de dubbele waarde, clqnk zij 't koersverschil. Wie meer dan 10 frank zilver bij zich heeft, moet 't teveel bij de douane deponeeren. De Zwitsersche douane houdt nog streng toezicht op de inkomenden en uitgaènden. Om 2 uur 's nachts stonden wij geduldig te wachten, totdat de douaniers zich vergewist hadden dat onze namen niet op de zwarte lijst stonden alsof zij, met wie zulks wel 't geval was, geen andere wegen kennen om binnen te komen pn vervolgens 'n formu lier ingevuld hadden met alle wetenswaar digheden uit onze levensgeschiedenis, welke zij uit ons paspoort konden opdiepen. Toen mochten wij 't Zwitsersch grondgebied be treden. In Genève, waar men altijd „plus franco phile" dan de Franschen zelf is, stelt men veel belang in 't lot van den ex-Keizer of liever in wot dQ Ngderlandsche regeering doen zal, als zijn uitlevering gevraagd wordt. Dat is gewoonlijk de eerste vraag welke gesteld wordt, als men hoort, dat iemand uit Holland gekomen is. Ik had dezer dagen 'n onderhoud met een der politieke veteranen, 'n conseiller d'Etat („minister der republiek Genève, zooals men hier graag zegt). Toen ons eigenlijk onderwerp afgehandeld was, informeerde hij terstond naar de brandende quaestie. Hij veront rustte zich ten zeerste, dat onze regeering door 'n weigering om den Keizer uit te leve ren, de geallieerden 'n onmogelijk figuur tegenover hun volkeren zou laten slaan, het zou 'n nederlaag voor de Entente zijn en daaraan mocht Nederland haar niet bloot stellen; maar wel vond hij het 'n groote fout, dat de uitlevering niet terstond gevraagd was en dat men den ex-keizer eerst 'n jaar long rustig in Holland gelaten had. Dat was een der vele fouten, welke begaan waren en waarvan hij de verklaring zocht in de abso lute ontstentenis van groote mannen en krachtige figuren, Clemenceau clan uiige-, zonderd. 14 Jan. 1020. Uit de Pers ^oiertiind en ile voSk«iili«it(!. Over de toelichting der fiêgeering tot het wetsontwerp inzake den Volkenbond, zegt het iTa n d e l s b l a d o.rn. Ook de Nederlaiydsche Regeering hoc-ft zich bereid verklaard, onder voorbehoud van de goedkeuring der Volksvertegen woordiging, van heer recht tot den Bond toe te treden, gebruik te maken. De re denen, die haar daartoe hebben bewogen, heeft zij in eene uitvoerige memorie van toelichting op het desbetreffend wou ont werp ontvouwd. Die toelichting zal niet hij iedereen in stemming vindener zullen er zijn, die daarin niet voldoende de uitdrukking vin den van de gebreken van den Bond, die ons land zouden moeten doen aarzelen, misschien wel weigeren, onvoorwaardelijk het lidmaatschap er van te aanvaarden anderen zullen er in missen dc geestdrift, het vertrouwen, waarmede zij meenen, dot een ieder deze nieuwe schepping der be schaving behoort te begroeten. Wij voor ons zijn van oordeel, dut de Regeeiing het juiste standpunt heeft ingenomen en inderdaad wel heeft aangetoond, dat toe treding onzerzijds plicht is al doen wij dat zonder geestdrift. Wat-ons vooral in de toelichting treft, is dc nuchtere,'maar juiste blik op de wer kelijkheid, waarvan zij getuigt. Wij vinden daarin dc bevestiging van de denkbeelden, welke wij zclven bij herho'ling omtrent de nieuwe instelling hebben uit sproken. Nederland brengt offers door 'zijne toe treding, de Regeering verheelt het niet; wij geven onze onzijdigheid in toekomstige oorlogen prijs, die onzijdigheid, welke ge durende den Taalslcn oorlog hare smarten en vernedering heeft met zich gebracht, maar die toch weinigen in ons land zouden hebben willen zien verbroken Dit offer, wij brengen hel, wij moeten het brengen, omdut alleen ten koste daarvan' de alge- nicene vrede is te bereiken. Zij, die strij den voor eene idee, hebben tc bedenken, dut zij alleen daardoor de oprechtheid hun ner gezindheid kunnen tooncn, dat zij niet alleen op papier daarvoor willen pleiten, maai hunne persoon, hunne hoogste be langen er voor willen in de waagschaal stellen. Aan het slot zegt het blod Wij zullen voortoan mede de verant woordelijkheid drogen voor dit deel van het inlevhatïonele leven, en moeten trach ten het te doen strekkon ten dienste der mcnschheïd en der beschaving. Hoe scep tisch men ook zij, vermetel zou het zijn aan deze proef, de eerste in dc lijdensgeschie denis dér menschheid, om haar internolio- nanl leven tot eene duurzame rechts- en vredesorganisatie tc vervormen, niet te willen medewerken, omdut, als de/o proef niet slaagt, geslachten zullen voorbijgoan vóór een nieuwe proef kan worden ge waagd. SUrfetitaü Aan de Staatscourant van Donderdag onlleenen wij nog de volgende Kon. be sluiten- bij den dienst der Werkloosheidsverzeke ring en Arbeidsbemiddeling benoemd tol tijdelijk verificateur mr. H. B. Wildt Mey- boom te 's-Gravenhage; aan dr. K. Tjebbes, oud-dirëcteqt van bet Rijkskantoor voor Zaden, te Huizen, verlof verleend lot het aannemen van het onder- scheidingsteeken van ridder eersfp klasse in de Wasa-orde, hem door Z. M. den koning van Zweden geschonken; aan E. G. Courrech Staal op zijn verzoek eervol ontslag verleend als leéraar aan de R. H. B. S. te Oud-Beijerland» De Staatscourant var. 23 Januari bevat o. a. de volgende Kon. besluiten: tijdelijk werkzaam gesteld aan het gezant schap te Berlijn de le luitenant tier artillerie J. Fabius benoemd tot lid van hei Hof van Justitie in Suriname Mr. H. A. Pet, advocaat en pro- voor «i'. eur bij den Rand van Justitie te M las ser, thans tijdelijk hier te lande op verzoek eervol ontslagen de Oosi-!nd. ambtenaar met verlof Sir. W. J. M. Brarttjes van Rijn laatstelijk ambtenaar ter beschik king van den directeur van justitie benoemd tot directeur van hel post- en telegraafkantoor te Musse.lkannnl A. .-Pol man, thans commies der posterijen en tele grafie; idem te Hoogezand C E. A. Vries, thans idem te Hoofddorp; idem te Anna Paulowna M. M. G. Boert. thrans commies der posterijen en telegrafiete Tcrborg A; Coops, thans hoofdcommio- der telegrafie; te Goor J. 11. Callenfels, thans idem to Oude* waterte Heifhuizön Mej. C. L. van Goit- driaan, thans commies der posterijen en tele grafie benoemd tot subsituut-griffier bij het ge rechtshof te 's-Hertogenbosch Jhr. Mr. G. E. F. J. de Kuyper, thans griffier bij het kantongerecht te ELf- lot idem bij het kan tongerecht te Amsterdam Mr. Ch. C. Reij- nen, advocaat en procureur, waarnemend griffier bij de rechtbank te Maastricht; tot idem bij het kantongerecht te 's-Gravenhage Mr. R. J. graaf Schimmelpenninck, wonende te Ellecom tot griffier bij het kantonge vecht te Waalwijk Dr. C. L. K. van Gorkom, beöedigd klerk bij de griffie der rechtbank te Breda; lot idem te Goor Mr. C. II. van Dam, waarnemend griffier bij het kanton gerecht te Amsterdamtot ambtenaar vair het O. M. bij de kantongerechten te Almelo Jhr. Mr. J. W. Twiss Quailes van Ufford, beëedigd klerk ten parkette van den ambte naar van het O. M. bij het kantongereohi te Breda. H. M. de Koningin heeft benoemd tot kamerheer in buitengewonen dienst Jhr. W. F. Röell te Amsterdam. JEerM<* Knmcr. De Eerste Kamer is bijeengeroepen tegen Woensdag 28 dezer, 's avonds half O. De Voorzitter zal dnn voorstellen Donder dag 29 Jonuari een vergadering te houden uitsluitend ter behandeling van het leeningtf ontwerp. De Kamervicature mr. L o e f F. De zitting van het Centraal Stembureau tot benoemd-verklaring yan een lid der Twee de Kamer in de plants van mr. J. A. J.ocff, zal worden gehouden Woensdag 28 Januari, cles namiddags te vi jf-uur in het lokaal vor hel Gemeentehuis le 's Gravenhage. IBiiltouBCwaoM ffSi<i<9e9»i%<«r <3e-c«Ks:r«l In <ie 'óponrrgsrcUa varj^dit congres bracht do voorzitter do heer Ed. G. S c h rin a n n aller eerst oen 'Woord van hulde uw den afgetreden president van den Berd, dm 1c r H. Kop pe^ en legde hij er dw druk op, dut de midden stand iroodig heeft con opbloei van hurdel^nii verheid, landbouw v^drolt, enz. v«-'!;e o-pb'oei slechts 'door eerlijken arbeid Lr. worden vork re gen. Spr. meende da' men tc n onrechte den mid dciistor.d van plat egoïsme hcschiid.'-Jr. Het gevaar dat den middenstard die'gt is dat zij uit angst rr.ct ie kleine winst, v. I. I prü zen zal gaan ver koppen. Min bedenke daartegen dfldc bichiilswinst den middenstand in staat racet stellen bihnlv« dc exploitatiekost'n, ook de belastingen :e h? De dwaasheid van anderen lijkt altijd des te grooter nfearmate wij er minder van be grijpen. JUWELIER AMERSFOORT f* EESöVi Roman door ADRIEN-BERTRAND. Bekroond met den Prix-Goncourt Hij dacht overluid„de Duitschers trekken terug, en terwijl hij weer tot zijn vorige ge dachte terugkeerde v.'-volgdfc hij: •roeger werden -le leccuten door den ■vuurdoop geïmponeerd. Maar nu zijn zij er onverschillig voor. Dat komt omdat zij ge doopt worden door granaten en niet door ko gels. Het gevaar is grooter ,maar minder tichtbaar. want de vijandelijke' kanonnen zijn verder af. De mannen, die het gevaar niet kennen, zijn er niet bang voor. Laat ons ho pen dat hun angst niet grooter zal zijn, wan neer .zij het gevaar zullen kennen. Maar mis schien zullen zij, naar mate ze meer met het gevaar -gemeenzaam worden, het des te meer gaan vreezenprecies omgekeerd als de strijders van het keizerrijk en van de revolu tie, die' van angst te Valmy tot aan Waterloo hoe langer hoe heldhaftiger werden." Hij sprak ten slotte geheel alleen, daar hij was afgeraakt van luitenant Fabre, die vóór hem uit, de colonne den "weg wees, en er voor zorgde dat de voorgeschreven afstand met dc colonnes ter linker en ter rechter zij- dc bewaard blééf. Vaissctte liep in draf om zijn luitenant i;i te halen, waarbij hij zijn Yeldvlcsch en zijn geweer stevig vasthield, opdat zij niet tegen elkaar zouden slaan. „Overigens," zei hii, hij wijze van conclu sie, tot -zijn sectie-commandant, die den loop van -zijn gedachten niet gevolgd had, en hem daarom met eenige bevreemding aan hoorde „overigens zal dc oorlog binnen drie maanden uit z»jn" De bergkam verhiel zich thans op nauwe lijks twee kilometer afstand. Aller blikken waren erop gericht, iecler begreep vaag,'dot de opdracht welke dc compagnie had uit te voeren, bestond in het bezetten van dien kam. Men haastte zich om er te komen. Zijn som bere lijning. die zich tegen den hemel aftee- kende, spelde niets goeds. Als men er maar eenmaal was, dan zou mor. ten minste een vrij uitzicht in het rond hebben. De compagnieën van het bataiilon hadden rechts en links het bosch bereikt. De derde compagnie bleef op het plateau, aan den woudzoom. De mannen voelden zich vereen zaamd. Zy schenen r^eds gewend aan het ge sis dat de lucht doorkliefde. Kapitein Nicolai hield de oogen voortdurend gericht op dc ruimte die zich voor hem uitstrektein de verte kon hij" een heg en eenige struiken on derscheiden. Een verschrikkelijke ontploffing weerklonk. Nicolai liep drie passen vooruit, alsof hij door een rukwind werd voortgestuwd. Zijn ooren gonsden. Een oogenblik daarna keerde *hij zich om, nog altijd versuft. Achter hem was in den vochrigen grond een dienc kuil geslagen, als de opening van een put. De rook verspreidde zich Terzijde richtte een jager zich op, en schudde zich het vettige slijk'van dc kleeren. De beetwortels waren vernield dc stukken gleden, vermengd met aarde, in dc opening van dc kuil, die zich daardoor weer vulde. Uit den opengebarsten grond stak. stijf en krampachtig vertrokken, een hand, die het geweer nog hield vostgeklemd. De secties waren blijven staan. Allen had- Gen het barsten gezien van dc granaat die tus schen den kapitein en zijn compagnie was gevallen. De jagers huiverdenvoor dc eer ste maal was een hunner op het slagveld ge- sneuvel. Luitenant Fabre en luitenant Serre, luidden hun mannen verlaten, en spoedden zich naar hun chef. „U bent toch niet gewond, kapitein vroeg Serre. En ook sergeant Vaissctte, was onopge merkt nodcr gekomen. Hij was diep onder den indruk. Met zijn welgevormde, vuile hand veegde hij dc uniform van den kapitem schoon hij deed het met bewogen en be schermende tcederheid. Fabre keek naar het lijk van den kleinen fonricr, dat half onder den grond bedolven lag. Vaissetie had dan eindelijk het visioen van het wiid «apende graf. ITii was bleek geworden. Werktuigelijk keek hij op r/ijn horloge: „liet is zes uur' /.ei hij. Niemand luisterde naar hem. Nicolai had zijn degen uit dc scheede ge trokken langzaam en plechtig bracht hij een saluut aan hel doodc slijk bedekte li chaam. Toen commandeerde hij„Voorwaarts". Op nieuw kwamen de secties in beweging. De mannen waren weer tot kalmte gekomen. Toen zij voorbij den granaat-trechter kwa men, Tekten zij dc hoofden, en probeerden zij in de. diepte te kijken. En toen werd het verschrikkelijk. Twee nieuwe projectielen sprongen uiteen, midden tusschen dc secties. Tegelijkertijd spetterden drie korte, fel-hnrde slagencn een regen van ijzer en lood viel van den he mel. „Liggen riep luitenant Fabre. Al de mannén strekten zich onmiddellijk languit tegen elkaar gedrukt, liet gezicht naar beneden gekeerd, op den grond. Zij schenen verstijfd. De ontploffingen knalden overal, links, rechts, van voren, van achteren. Van tijd tot tijd klonk een gil, maar niemand be woog zich, alsof de minste beweging hun aanwezigheid kon verraden aan den Dood. Zij hadden dorst, zij \oelden hun keel als toegesciiroefdniemand .sprak een woord. De mannen wisten zclls niet wat zij voelden. Zij deden bun best om uil bet geluid van de o'ntploffingcn te weten tc komen, waar net projectiel was neergekomen. Een of twee on- gclukkigcn, die door een granaatscherf waren getroffen, hadden zich kermend opgericht en om w'cg te loopen, maar dadelijk werden zij door den regen van staal weer neergewor pen, om rtfet meer op te staan. Dit was voor dc anderen een les geweest. Men mnaku geen enkele beweging meer. Sommigen kre* gen krampen. Anderen meenden dat zij aan het been of aan den arm waren gewond, zij betastten zich voorzichtig mot de hand, maar zonder dat zij een gebaar durfden tc maken. Zooals de sectic daar op den grond uitge strekt la^ geleek zij op het schild van een schildpad. Luitenant Fabre voiul bet vreemd, dal hij geen orders kreeg van den kapitein. „Wij zouden iemand naar hem toe moeten sturen," -zei hij tol Vaissc-lte die naast hem lay- „Ik ga er heen/' antwoordde deze. Voordat de officier had kunnen antwoor den. holde de Sergeant reeds over de vlakte, de borst vooruit, blootgesteld aan dc grana ten, alleen overeind in -deze eindeloosheid Sclkens struikelend over beetwortels, weg zinkend in oen kuil, stool-end tegen een, lichaam, dat op den grond lag, al zijn equi- pemenlsstukken telkens weer in orde bren gend. En terwijl zijn lorgnet aan een koordje om zijn hals bung ldc, zocht hij, met zijn groote, vreesachtige bijziende oogen voor '/MV uit starend, zijn weg. De kapitein die hem zag - aankomen, be greep onmiddellijk wat e/ aan dc hand wax „Ga dadelijk kduipende terug," riep hij hem reeds van verre toe, daar hij hem een loop* van eenige meters wilde besparen, „laten z« zich niet bewegen, zoolang de beschieting duurt. Trouwens, ik heb geen orders." (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 5