Geldersche Credietvereenigin^
üixi- Berlief
I Giro
"VIST0 AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANOER"
FIRMA KLAAS SAVING
li Middenstands Credietbank'
Amersfoort en Omstreken.
mimm na. i MPHÖÖN U 301
De Stem van Frankrijk.
TWEEDE BLAD.
r BUITENLAND
ARNHEM. Opgericht 1866.
Gestort Kapitaal
Reserveri
Verricht alie bankzaken.
JOH. SCHUT.
f AMERSFOORT Telegrfidres DIXI
BINNENLAND
Fourneert Cheques
FEUILLETON.
Zaterdag
28 Februari 1920
P^HtWc Overzicht
Met het weder verschijnen van MiTlerand,
^len eersten gemachtigde van Frankrijk, in
de zittingen van de vredesconferentie te
Landen is er gang gekomen in de beraadt
stagingen van dat college. In- de vorige
4veek, toen de overdracht van het president
schap rijne tegenwoordigheid in Parijs
noodzakelijk maakte, bevatten de" beknopte
communiqués, die van deze vergaderingen
worden uitgegeven, niets meer aan de ge
ijkte formule, dat de discussiën werden
voortgezet. Thans wordt gesproken van be
sluiten. die genomen zijn of zullen worden.
Wat de Turksche kwestie betreft, wordt
aangekondigd, dat besluiten genomen zijn,
die het geraamte van het toekomstige ver
drag zuften uitmaken. Als zulke besluiten
worden genoemd: handhaving van de Tur
ken in Konstantinopel, beperking van het
Grieksctoe achterland rondom Smyrna, ver
betering van het Fransche mandaat in
Svrie, vaststelling van het Armenische sta
tuut. Hangende is nog gebleven de vast
stelling van de grens van Turkije aan de
Europeesche zijde.
Dat punt is dus voorshands nog onbe
slist gebleven. Daaruit kan echter geens
zins de gevolgtrekking worden gemaakt, dat
hetgeen over de andere punten is besloten
rseds vast staat als een wet van Perzen en
Meden. Inzonderheid over het eerste der
hierboven genoemde punten wordt thans in
Groot-Brittonnieeen levendige strijd ge
voerd. Over de kwestie van Konstantinopel
sijn de hartstochten zeer in beweging zoo
wel in het parlement als in de pers. Men
strijdt voor en tegen de handhaving van de
Turken in Konstantinopel.
In het lagerhuis hebben de leden zich in
twee kampen verdeeld, geheel buiten de
gewone verdeeling der partijen staande.
Lórd Robert Cecil, Sir Samuel Hoare, J. H.
Thomas, T. P. O'Connor en majoor David
Davies hebben het initiatief genomen tot het
opstellen van een aan den eersten minister-
gerichte verklaring, inhoudende dat het in
het belang van den vrede van het aller
grootste gewicht is, dat Konstantinopel niet
onder het Turksche bestuur bliift. Zij beroe
pen zich op Lloyd George, die in November
1914 den Turk heeft genoemd „een* men
schel* flc en kanker, een sleepen-d afsterven
van het vleesch" en verklaard heeft, dat hij
„zich er in verheugde, dat de Turk einde
lijk voor goed ter verantwoording zou wor
den geroepen voor zijn lange reeks euvel
daden tegen de menschheid".
Hen tegenbetooging is op touw gezet door
23 leden, waarónder voorkomen kolonel
Ashley, Sir Frederick Banbury, kolonel
Walker Guinness, Sir Archibald Hunter, de
heer BiHing, kolonel Wedgwood en lord
Winlerton. Ook zij doen een beroep op
Lloyd George en brengen in herinne
ring, dat hij in een rede van 5 Januari-1918
heeft verklaard, dat men niet in den strijd
was gegaan om Turkije te berooven van ge
bieden, waarvan de bevolking in hare meer
derheid van Turkschen stam is.
In de pers is men van dezelfde discussiën
getuige. De Observêr brengt een artikel van
lord Grey, den gewezen minister van bui
tenlandsche zaken, waarin de meening
wordt uitgedrukt, dat het laien blijven van
de Turken in Konstantinopel na alle mis
daden, die zij hebben bedreven en na alle
beloften, die zij geschonden hebben, een
daad zou zijn onteerend voor de zegevie
rende geallieerden.
Volgens de Daily Mail is over de kwestie
van Konstantinopel een conflict ontstaan in
den boezem van het Britsche kabinet. Een
deel van de ministers, met lord Curzon, den
minister van buitenlandsche zaken, aan het
hoofd, verlangt de algeheele uitdrijving van
óe Turken uit Europa. De andere fractie,
die den minister voor Indië Montagu tot
hoofd beeft, is er voor de Turken in het bezit
f 10.000.000
- 4.400.000
Reading-Standard Motorrijwielen.
Automobielen en Motorrijwieibanden in verschillende maten
uit VOORRAAD leverbaar.
van Konstantinopel te laten, mits zij zich
goed gedragen. De Sunday Times daarente
gen waarschuwt, dat men geen geloof moet
slaan aan het sensatiebericht, dat over het
toekomstige lot van Konstantinopel een
scheuring in het kabinet zou zijn ontstaan.
Dit alles maakt het debat interessant,
waarvoor in het lagerhuis de dag is bepaald
door Lloyd George, in overleg met leden, die
speciaal over dit onderdeel van de groote
Turksche kwestie veel op hun hart hebben.
De kwestie van Konstantinopel beheerscht
niet alleen de hoofdartikelen in de Engel-
sche pers, maar vult ook een belangrijk deel
van hare berichtenkolommen. Geen moei
lijker, teerder en voor strijd vatbaarder
kwestie té gedurende den geheelen loop
van de vredesonderhandelingen te berde
gekomen dan de vraag hoe over Konstan
tinopel moet worden beschikt. Zoo luidt het
oordeel van Wilson Hairis in de Daily News,
die de feiten aldus uiteen zet:
De argumenten ten gunste van de poli
tiek der verdrijving „met pak en zak" zijn
voor de hand liggend. Als er geen overwe
gingen waren om die politiek te ontraden,
zou er niemand zijn, die er niet op aan
drong, dat zij zou worden gevolgd. Maar
zulke overwegingen 2ijn er. Zij bestaan in
de houding van de mohammedanen in vrijde
streken in Azië en Afrika tegenover de
kwestie der verdrijving van den kalif, den
sultan van Turkije, uit Konstantinopel.
De meening, die in Londen inzonderheid
den steun geniet van het India Office, is
dat klaarblijkelijk een golf van onrust gaat
over het nabije en het midden oosten; dat
de ontevredenheid van de mobammedaan-
sche bevolking over Konstantinopel een
nieuw en gevaarlijk element zal vormen in
die onrust; dat zij inzonderheid zal worden
gebruikt, en reeds wordt gebruikt, om na
tionalistische woelingen aan te stoken in
Egypte en in Indië, waar de Hindoes zich
bij de mohammedanen aansluiten in een
protestbeweging tegen de verdrijving van
de Turken uit Konstantinopel; dat nu het j
Turksche riik in ieder geval zal verliezen j
geheel Arabië, geheel Mesopotamië, geheel
Syrië en Palestina, bijna geheel Thracie, de
geheele souvereiniteit over Armenië en
Aserbiedsjan en alle rechten, die het nog
bezit over Egypte en Cyprus, het geenszins
een overdreven zachte behandeling kan
worden genoemd wanneer aan den sultan
Konstantinopel en een omtrek van eenige
vierkante mijlen worden gelaten, om de
godsdienstige gevoeligheid te ontzien van
honderd millioen mohammedanen, die bur
gers zijn van het Britsche rijk.
Dat is de redeneering van hen, die geloo-
ven in het bestaan van een „mohamme-
daansch gevaar". Velen, wier naam gezag
heeft, gelooven niet in een mohamme-
daansch gevaar. De moëielijkheid is, dat do
eenige manier om de juistheid van dat ge
loof op de proef te stellen, is dat men dit
gevaar uitlokt. De raad der geallieerden is
na rijp beraad tot het besluit gekomen, dot
het verkeerd zou zijn dat te doen. Het Brit
sche kabinet heelt zijne gedragslijn op 5
Januari vastgesteld, en Frankrijk en Italië
hebben in de vertrouwelijke besprekingen,
die eenige dagen later in Parijs hebben
plaats gehad, daarmee ingestemd. Grieken'
land zou liever den sultan buiten Europa
zien, maar heeft daarop niet verder aan
gedrongen.
In de conferentie, die nu in Londen ge
houden wordt, heeft men gemeend de in
het oosten heerschende onzekerheid te
moeten wegnemen, door bet omtrent Kon
stantinopel genomen besluit bekend te ma
ken. Er is bijgevoegd, dat Turkije zich be
hoorlijk moet gedragen. Als er weer moord-
toorieelen in Armenië voorkomen, dan zou
dat aanleiding kunnen zijn, dat het besluit
werd teruggenomen. De Armenische moor
den, waarop hier wordt gedoeld, zijn ver
richt in Aintab, in den zuidoostelijken hoek
van Klein-A-zië op 500 mijlen afstond van
Konstantinopel. Zij zijn gepleegd op last
van Mustafa Kemal, een aanvoerder van de
Turksche strijdmacht in Klein-Azië, wiens
gezag een ernstige bedreiging uitmaakt
voor het gezag van den sultan.
Wat Konsinntinopel zelf betreft, is het
zeker, dat het Europeesche bezit, dat aan de
Turken wordt gelaten, van zeer geringe be-
teekenis zal zijn. De sultan zal niet het ge
zag behouden over de Dardanellen en over
den Bosporus; de souvereiniteit over Galli-
poli zal waarschijnlijk overgaan op Grieken
land, maar dat schiereiland zal, evenals de
kusten van den Bosporus, bezet worden
door een inbergeallieerde strijdmacht. Ter
wijl de sultan heeft gehoopt op de Enos—
Midialiin als grens in het noordwesten, zal
hij waarschijnlijk nu beperkt worden tot ach
ter de Tsjataldjalijn. En ook over dat be
perkte gebied zal zijn wereldrijk gezag nog
aan banden gelegd worden.
De vraag, waarom het gaat, is of de ge
varen, die deze oplossing in zich sluit, gioo-
ler zijn dan de gevaren, voortvloeiende uit
het uitlokken van een mogelijk mohamme-
daansch gevaar. De opperste raad der geal
lieerden is van meening, dat zij kleiner zijn.
Kameroverzicht
Cersie Kamer
WATERSTAATSBEGROOTING.
De heer Fokker dringt aan op een betere
verbinding van Zeeuwscli-Vkianderen met het
overige deel van ons land en op steun voor
t ramplannen in eZelund. Hij acht de autono
mie der polderbesturen aangetast door liet
stellen van ccn leeftijdsgrens van CO jaar voor
de benoeming tot dijkgraaf.
De heer B e r g s m a acht de mogelijkheid
van sneller onteigening noodig; dringt aan
op Regeringsinitiatief terzake van afwate
ring/ verbetering der waterwegen in
Zeeuwscli-Vlaanderen, der kanalen in Fries
land, der lcanaalverbindengen met Twenthe.
Hij vreest hooge electriciteitsprijzen van
Staatseleetrificatie. Nog bepleit hij verbete
ring der stationstocstamlcn te Enschedé en
dc invoering van een algemeen wegcrtregle-,
ment-
De heer Smecngc dringt aan op verbete
ring van het Mcppelerdiep en de Oostormoer-
scho Vaart, op verbetering der Di entschc ka-
naaltoestondcn, op een spoorwegverbinding
Deventer—Hoogevcen en klaagt hij over trage
bestelling door dc post.
De heer G i 1 i s s e n vindt verbetering van
den weg den Ilaag—Delft—Rotterdam drin
gend noodig, evenals verbetering der stations-
toestanden te Rotterdam en een hefbrug over
de Koningshaven te Rotterdam.
De heer Krans dringt aan op spoed met
den bouw der nieuwe sluizen te IJmuiden.
Minister IC n i g hoopt spoedig gereed
te zijn met een ontwerp Inzake dc electrifien-
tie. Prijsstijging is van nlgomoene electril'iea-
tie niet te duchten. Een nk'cmeen wcgenregle-
■ment acht ZEd. niet doelmatig met het oog
Op uiteenloopcnde toestanden. De leeftijds
grens voor watersehapsbestttuders moet wor
den gehandhaafd. Verschillende verzoeken
zal Spr. in overweging nemen.
De waterstaalsbegrooting wordt z. h. s.
aangenomen.
Hcoger Onderwijs Wet.
De heer van Embden wenscht het
Grieksch facultatief te zien gesteld op de
Gymnasia doch staatsinrichting en staats
huishoudkunde opngenomen onder de leer
vakken. Spr. betreurt het dat de Tweede
Kamer 's ministers plan verijdelde om den
effectus civilis te verbinden aan het docto
raal examen in de juridische faculteit en
alleen promotie op dissertatie toe te laten.
De heer v. d. Feltz bepleit het leeren
van Fransch op de Lagere scholen.
De heer <1 G ij s e 1 a a r wil de promotie
op stellingen afschaffen en den effectus ci
vilis verbonden aan de promotie.
De Minister wil het Fransch laten ver
vallen bij het toelatings-examen tot de H.
B. S. Of dat bij de toelating tot het gym
nasium ook zoo zal zijn wordt nog overwo
gen. In geen geval zal echter Fransch wor
den geeischt van de gewone 6 jarige lage-
Le school, de minister betreurt eveneens
te zien de aanneming van het amendement-
Kooien. Hij zal velswijziging voorstellen
zoodra hij een symptoon bespeurt dat het
vermoeden wettigt dnt de Tweéde Kamer
er zich mede zal vereenigen. Het Grieksch
wil de minister nog niet loslaten
Het ontwerp wordt z. h. st. vastgesteld,
evenals dat van de wet op het Middelbaar
Onderwijs.
De vergadering wordt verdaagd tot 4
Maart des avonds te 8% uur.
Buitenlandsche Berichten.
Londen, 26 F e b r. (R.) De vredes
conferentie heeft vanochtend beraadslaagd
over de nota van Wilson.
De Engelsche, Fransche, Ilaliaansche en
Japansche vertegenwoordigers waren aan
wezig.
De namiddagvergadering werd niet bijge
woond door Lloyd George, Nitti en Mille-
and. De laatste is naai' Frankrijk terugge
keerd.
Londen, 2 6 Febr. (R.) Volgens de
Daily Telegraph is men in de kringen der
vredesconferentie van meening, dot hel
antwoord von Wilson een 9poedige oplos-
voor
op Sirsrten-en Buitenband
Heeft uitgebreid Giro-verkeer,
sing vnn de Adriatische kwratie .zal tegen
werken. Men gelooTt, dat het antwoord in
verzoenenden geest is, en (peen bedreigin
gen beval, maar vasthoudt aan het stand
punt, dat in de Engelsch-Eransch-A meri-
kaansche nota van 9 Dec., werd ingenomen.
Washington, 26 Febr. (N. T. A.
Draadloos uit Annapolis). Alle zeven Adrin-
tische nota's zullen, ingevolge een besluit
van het stnatsdepartcment. heden avond
loot gepubliceerd worden.
Wo shington, 26 Febr. (R.) Wil
son s nota, die protesteert tegen tie
Fransch-Engelsche regeling von M Pe-
bruari betreffende de Adriatische zee, vee*
klaart die regeling voor onwettig. De presi
dent keert terug tot de Eivgelsch-Fronsoh-
Ameiikaansche regeling van 9 December
en verklaart, dat hij in ernstige overweging
moet nemen het terugtrekken van het ver
drag van Versailles en van het Fransche
verdrag uit den s.enant. Wilson vraagt of
't het voornemen is van Groot-Brittannië en
Frankrijk om in <!e toekomst de verschil
lende Europeesche kwestiën, die .hangende
zijn, te regelen en dan de uitkomst aan de
Vereenigde Staten mede te doelen.
P a r ij s, 2 6 Febr. (N. T. A. Draudluoa
uit Lyon). De gezant der Ver. Stoten te
Parijs, Wallace, heeft Woensdagavond non
Paléologue, secretaris-generaal van het mi
nisterie van buitenlandsche zaken, den tekst
overhandigd van de nota, waarmee de re
geering der Ver. Staten antwoordt op de
laatste mededeeling, die de geallieerde re
geeringen haar deden toekomen inzake de
Adriatische kwestie. De tekst van deze nota
werd eveneens te Londen overhandigd, be
richt de Temps, en de algemeene aandui
dingen, dfe te Londen waren gepubliceerd
nopens haar inhoud, zijn overeenkomstig de
waarheid. President Wilson legt zich niet
neer bij het ontwerp, dat 20 Jon. aan de
Joego-Sl-avische delegatie word meegedeeld
door den Oppersten Raad, maar hij geeft
aan zijne denkbeelden uiting in een niters/
hoffelijken vorm.
Londen, 26 Febr. (R.) in het lager
huis besprak Lloyd George drie voornam©
doeleinden van het vredesverdrag: de vrij
heid der Dardanellen, de bevrijding van alle
niet-Turkscho gemeenschappen van de
Turksche usurpatie en'het zelfbestuur voor
gemeenschappen, die voor het overgroot©
deel Turksch zijn. Waarborgen moeten wor
den gegeven voor de besc herming der min
derheden en den Turken moet de macht
worden ontnomen de ontwikkeling tegen te
gaan van de rijke landen onder hun heer
schappij.
Lloyd Gcor.ge gaf te kennen, dat de geal
lieerden voornemens zijn garnizoenen te
onderhouden bij de Dardanellen en ook bij
de Bosporus.
B e r 1 ij n, 2 6 Febr. B.). Tegenover
Erzberger verklaarde Von Bethmonn Holf-
weg, dat hij Erzberger in 1917 niet had toe*
gezegd de bclastingontwerpen van Helffe-
rieh terug te trekken.
Spahn, destijds voorzitter von de cen-
ti umfracticL- verklaarde dat Erzberger op
een bestuursvergadering der partij had mee
gedeeld, dat de rijkskanselier geen pri^s
stelde op het tot een goed einde brengen
der belastingontwerpen. Hclfferich had hem
daarentegen op verzoek medegedeeld, da/
de rijkskanselier achter hem stond.
Een vrouw laat zich nooit overtuigen,
maar graag overreden.
5 ÏLIE^ ^GR O EN^ ÜT ZE^^I
I JUWELIER ;-i AMERSFOORT p
1 I
Roman door
ADRIEN BERTRAND.
Bekroond fc\et den Prix-Goncourt
De Quéré bevond zich met Fabrc aan den
zoom van bet Losch. Recht voor zich uil, op
de hoogte, zagen zij de posities van don vij
and, door het morgenlicht omstraald. Nader
bij. in een ravijn, wachtte de eerste divisie
van het bataillon op het bevel tot den aan
val- „Een artillerie-officier voegde zich hij
hen. Deze vertelde: vIk moet bet offensief van
uw hataillon ondersteunen."
„Ik begrijp niet," sprak dc kapitein* „dat
Duitschers ons niet reeds on het lijf zijn.
gevallen. „Hun loger is al vanuit België in
voorl'durendon opmarsch, en jaagt onze troe
pen voor zich uit. Het schijnt, of zij begrijpen,
dat wij hun nu den weg gaan versperren. Zij
schijnen te aarzelen."
„Het vijandelijk opperbevel moet van onze
bewegingen cn van onze bedoelingen op de
hoogte zijn gekomen,'' zei Lucien, ,,zij wach
ten ongetwijfeld totdat zij grootere troepen
massa's achter zich hebben om te kunnen aan
vallen."
„Onze vliegers hebben deze troepenmassa's
al gesignaleerd," zei de artillerist, „maar u
zult niet worden aangevallen, voordat een
sterke artillerie-voorbereiding heeft plaats
gehad."
Hij voegde er nog bij, terwij! hij heenging:
„U weet waar mijn post is; wees zoo goed
mij te waarschuwen, als ik ai van dienst kan
zijn."
En inderdaad, na eenige oogeitblikken
vielen de Duitsche granaten voor den zoom
van het fcoscli. Zr, waren niet talrijk genoeg
om gevaarlijk te zijn maar zij wekten onrust.
Een treffer barstte te midden van een es-
couade. d'ie zich op een boschweg bevond. De
granaat ontwortelde een beuk en drie wilde
pruiineboomen, doodde vijf man, en begroef
hen in d-cn grooten trechter, dien hij had ge
graven, waaruit hij hel graf overgoot niet een
gouden regen van kleine rijpe pruimen.
Kapitein dc Quéré liep naar den gapenden
trechter. Onderin was de aarde gekleurd door
een groote bloedplas. Hij sloeg de oogen ten
hemel, waar het daglicht was ontloken; als
of hij dezen hemel tot getuige wilde nemen van
het offer dezer kinderen. Hij sloeg een kruis.
Een oogenblik stond hij in diep gepeins, en
toen, terwijl hij scheen te antwoorden op de
woorden van een on zichtbaren Driester, die
dezen martelaren absolutie gaf, mompelde hij,
als een nederig dienaar van zijn God zooals
hij sedert zijn kindsheid was geweest, en ge
heel doordrongen van zijn gewijde handeling:
„Et 1 u x perpetu a 1 u c i a t eis!'
Hij haastte zich naar Lucien, die liet vallen
der vijandelijke granaten observeerde en de
bewegingen van den vijand trachtte te leeren
kennen.
Buiten het bosch lag een kaal terrein, dat
men door moest trekken, en dat met een steeds
schuinere helling afliep naar een beek- Bij
het afdalen kon men zich dekken. Er was
wat struikgewas en verder lagen er twee of
drie holle wegen, wat geboomte, ravijnen en
eenige hooioppers.
Maar daarna moest dc helling worden be
klommen tot aan het dorp Laumont, liet doel
van den aanval; er was niet de minste onef
fenheid, het was een geheel ongedekt terrein,
zonder eenige verhooging. zonder een enkele
boomgroep: een waar glacis.
.Bij dc beek waren 'grasvlakten/, daanjn volg
den korenvelden, waarvan dc boeren dc hal
man hadden gemaaid en in schoven gezel.
De kerkklok van Laumont sdiitteride in de
opgaande zon; liet slagveld Jag onder het
stralende licht.
„Diegenen au ons, die van avond daarbo
ven zullen dinccren, zullen zich gelukkig mo
gen rekenen,' verklaarde kapitein de Quéré.
Met zijn verrekijker bestudeerde hij maar
steeds 'de Duitsche loopgraven boven op den
bergkam, vlak voor het dorp, en al dc andere
verdedigingswerken van den vijand.
„We moeten te weten komen," zcide hij.
„of zij tijd hebben gehad om een versperring
van prikkeldraad te maken.
En aan Fabre legde liij uit:
„Jij opereert rechts. En ik links. Je moet
trachten met mij in verbinding tc blijven. We
moeten vooruitkomen, hoe groot ook de ver
liezen zullen zijn. Ditmaal is het erop of er
onder."'
„Voor mijn compagnie kan ik instaan,' ant
woordde Fabre. „Ook al bleven or nog maar
tien man over, dan zouden die tien nog te
Laumont komen."
„Wc moeten trachten allebei zoo snel moge
lijk tc avanceeren," hernam .de kapitein.
„Wij komen in beweging, zoodra dc beide
eerste compagnieën dc beek zijn overgetrok
ken en op het glacis zijn gekomen. Wij vor
men dc tweede aanvalsgroep. Achter ons F
er nog een del'de, indien wij het doel niet
kunnen bereiken."
Inderdaad wachtten de heide eerste com
pagnieën, tirailleurs-ge wij ze verspreid, op het
bevel om het heekje over tc steken. Zij lagen
verborgen in de ploegvoren, in de greppels, en
achter de boschjes. Do vijand kou hen niet
zien, maar zijn artillerie zond van tijd tot
tijd eenige granaten naar hun «dekkingen even
als naar het boschje, waar zich de tweede
cii\isie bevond.
liet geraas van don slag werd heviger. Dc
hoogte van Laumont, dc huizen van het dorp,
de boerderijen, schitterden van snelle licht-
fiikkerihgen. Nil en dan was lmt een zonne
straal, die op -dc vensters scheen. Maar
meestal bliksemde daar het ongeregelde vuur
der Duitsche batterijen. Een enkel maal was
het een onzer granaten, -die ontplofte. Dui-
zende lichtbundels van metaalachtigen glans
kruisten elkaar in de rooskleurige klaarheid
van den morgen. Men had kunnen gelooven,
•dat er met sclüjnwerpers werd gewerkt. liet
vermoeide dc oogen.
Te gelijkertijd werden de ooren verdoofd
door een vnecnvd gerucht. Het was niet meer
het geraas dor ontploffingen, en het guluid van
granaten of kogels die de lucht doorboorden.
Het gerucht klonk verder af, breeder, doller,
dikker. Heel de atmosfeer trilde. Dc sla]>cn
gonsden ervan, en dc tandon klapperden. liet
geluid werd niet sterker, en het nam ook niat
af. Het whs ho/? cindcloozc on regelmatige -ru
moer van den veldslag,
„Kapitein, nu is het onze beurt," zei Fabrei
Hij had weder (Tc kalmte en dc tegenwoor
digheid van geest teruggevonden, die hem tij
dens het gevecht bij Vnssinvillc geen oogen-
blik hadden verlaten. Inderdaad kwam do
eerste divisie iu beweging. Het gele baiail-
lonsvaandi-l van I-n fourii-r, dat plotseling
heen cn weer werd. gezwaaid, had Lucien
gewaarschuwd. En de jagers trokken over de
beek en ovel' liet glacis.
„Met volle zeilen vooruil! riep kapitein de
Quéré, die de afstammeling v.as van een gr-
slacht van Bretonschc zeelieden.
Hij stak don jongen man zijn hand loc, die
deze hartelijk drukte. Daarna scheidden zij
om haastig loopend hun plaats aan het hoofd
van him troepen in te nemen.
Lucien vond de zijne geheel gereed op hem
wachten. Hij bad nog oven den tijd om een
blik tc wisselen m« t Ynisctte: ze begrepen el
kander. Dc angst srhroofdc hun de keel toe;-
maar zij glimlachten.
Eenige seconden later stormde dc vierde
compagnie uit liet hosrh. Dc sectics liepen tid
railleursgewijze langs de helling. Aan hun
linkerkant trok de derde compagnie op. Do
Quéré vooruit, met opgeheven hoofd, terwijl
zijn lang mager lijf zich afteckende tegen h^l
licht. In zijn hand zwaaide hij een stok, zijn
eenig wapen, ja wijde kringen in het rond.
(Wordt vervolgd).
