REGENMANTELS VOETBALLEN EU VIETSALSCilElEl bij GMEÜMME 20 „DE EEMLANDER Yerricljf alle J$aq!$$akeq. BUITENLAND FEUILLETON. Jan. de zoon van Finn, Sirü'ü AovEaueTiH z Z Geldersche Oredietysresnigliig ARNKE EVS. C. SMITSKAMP - TUINARCHITECT ZEIST 10® Jaargang No. 43 ym ptm f rm vmu 'raB5 re,lclcr'°8 om&lmkkto) f O-Tf*. «(tenderize rummers f (U3f. DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU. ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 513. Donderdag 19 Augustus 1920 bsw f nummer, elke regel meer O."^, dlenitain e* c nj-cn en LicldAdi^heids-Adveitcnticn voor de helft der prijs Voor handel en bedrijf bestaan zeer voo» occljgc bcnalinecn voor het advcrtceicn- Ëcne circu'jire. bevattende de voorwaaidcn, wordt op aanvraag toegezonden. hel tsperattlo-eoefl'oi- h <J» dagbladen Kaalt nwn d« vorige week utoeebrrtd® verslagen kunnen lezen van h»t L jGravenhage gehouden 12e Internatio nale Bsperento-congres. Wie nrèt ons m de gelegenheid was dit congres bij te wonen, lal zich er van hebben kunnen overtuigen, dat met het Esperanto, uitgedacht en sa mengesteld door den genialen Warschauer dr. Zamenhoi, de oplossing van het wereld- taalvraagstuk werkelijk gevonden is. Zonder de minste moeite wisten de afgevaardigden uit meer dan twintig verschillende landen zich met elkander te onderhouden. Ieder der aanwezigen kon de gehouden redevoe ringen met het meeste gemak volgen. Wat een verschil met andere internationale con gressen, waar al het gesprokene moet ver taald worden ten genoege van de afgevaar digden uit vreemde landen, en waar dan nog steeds een groot deel der hoorders niets van het gesprokene verstaat. Daar een verscheidenheid van nationaliteiten, die slechts met moeite tot elkaar zijn te bren gen. Drie ol vier talen worden ajs congres- taal toegelaten, leder spreker bedient zich van de laai, die hij zoo'n beetje kent, en kelen zullen hem misschien verstaan, maar voor de overigen kan slechts een, vaak zeer verkort, dus onvolledig, résumé gegeven worden in de andere congrestalen. Een Spanjaard'bijv. richt zich in het Fransch tot den Hongaar, die, geen Fransch maar wel Duitsch verstaande, moet trachten het ge sprokene te begrijpen, doordat een Hollan der het voor hem in het Duitsch vertaalt. Als noodzakelijk gevolg daarvan begrijpt men elkaar maar hali, of verstaat men el- »r in 't geheel niet. dier, op het Esperantisten-congres, eekt en verstaat ieder, vanwaar hij of zij •k komt, het Esperanto, En niet, na jaren in studie, zooals dat voor.'t aanleeren van andere taal stellig vereischt wordt. Het ■°rnn'o is, door een normaal ontwikkeld uon. t een paar maanden te ieeren. ij hoorden op liet congres in Den Haag een dr. Alessio, uit Italië, nog slechts korten tijd Esperantist, debatteeren op een wijze, zeker vlotter dan wanneer hij gedurende denze!"-'-o studietijd Fransch of Engelsch geleerd had. Wij hoorden ook een dr. Privat uit Genève, een-Madame Cense uit Parijs, een Kres-tanov uit Bulgarije enz enz. het "speranto zoo vloeiend spreken, alsof 't hun loedertaai was. Wij spraken ook een naapje van II jaar uit Tsjecho-Slowakije, dar de internationale hulptaal reeds vrij goed machtig was. En dat alles zonder hin derlijk verschil van uitspraak of zinsvor ming. Wij zelf waren in gesprek met Spanjaar den, Engelschen, Zweden, Duitschers, Tsje chen enz., en 't was of we met landgenooten spraken. Meer dan ooit zijn we er, na 'het Haag- sche congres, van overtuigd, dat het Espe ranto de toekomstige v.c idhulptaal za-1 worden. Heeds zijn er verschillende inter nationale vereenigingen, die het als con grestaai en .correspondentieteal aannemen. En waarom Ook niet? Waarom zal men, nu het internationale verkeer zich meer dan ooit gaat uitbreiden, nu er van alle zijden getracht wordt de volkeren dichter tot el kaar te brengen, om zoodoende te geraken tot een werkelijke volkeren-gemeenschap, waarom zal men, als middel daartoe, dan ook niet gaan gebruiken: de internationale hulptaal? Het taalverschil vormt de grootste afscheiding tusschen de volkeren. Een door allen gebruikte hulptaal zal die afscheiding overbruggen en een der beste hulpmiddelen kunnen zijn in dienst van den algemeenen 1 v wereldvrede, waarnaar het weldenkende deel der menschheid stellig verlangend uit ziet. We hopen, dat de lezing van bovenstaan de velen er toe zal bewegen zich als leer ling van een Esperanto-cursus te doen in schrijven, of althans hen zal nopen, eens wat nader met de Esperanto-beweging ken nis te maken. 'n Esperantist. ■rNaflfcirt, •- •■yk- - - Kapitaal en Reserves t Ï8.68S.OOO -. OPGEREKT 1866. 62 KANTOREN. Tei®*. interl. 158. fit ecnij.ce attesten dat. liet rosult&ftt van Uw schepping boy on verwachting zolfs hoeft voldaan dat een ieder, die het ziet. verrukt is ovor den fraaien aanblik en huldo brengt aan don ontwerper... G. P. v. T zeer te vredo.wie zijn ovor don keurigen en raaukvollen aanleg van oen groot gedeelte van mijn builenp'aats to 's Graveland J. B. en dool U hierbij mede dat ik bij zonder tevreden ben over don nieuwen aanleg van mijn tuin. Wod. II. J. W. DE K Politiek Ovemch» Ook de berichten vain heden melden weer dat de toestand aan het Poolsche front aanmerkelijk gunstiger is geworden. De verbetering op het front is, volgens een draadloos bericht uit Parijs, vooral duidelijk op de volgende puntenin het Noorden m de streek van Thorn, waar krachtige tegenaanvallen uitgevoerd wor den; voor Warschau, waar een geslaagd tegen-offensief de eerste Liniën weer her steld heeft; ten slotte in het Zuiden, waar de roode troepen terugtrekken voor de hef tige aanvallen der Polen. De bolsjewiki zijn op het geheele Noor- der front teruggeworpen. Fransche officie ren vechten in de eerste linie. De Fran sche generaal Billot staat aan het hoofd van een aanvalsgolf en generaal Henrys is ook in de eerste linie. Wie zou voor enkele jaren ooit gedacht hebben dat Fransche officieren eenmaal tegen, de Russen zouden vechten! In het Poolsche stafbericht van 18 dezer, een bericht dus van zoo recent mogelijken datum, worden verscheidene successen der Polen opgesomd. De buit vun cle laatste dagenbedcaa^t 2000 gevangenen, een aantal machinege weren, vuurmonden en een groot wagen park. Alle vijandelijke aanvallen tegen de verdedigingslinie der hoofdstad zijn zon der succes gebleven. In verband met het offensief in het cen trum is ook de rechtervleugel van het-leger op het Warschausche brughoofd tot den aanval overgegaan. Deze aanval, die met behulp van tanks werd uitgevoerd, stelde cle Pelen in het bézit van het stadje Dem- by-Wiel'ke. De Poolsche afdeelingen ruk ken verder op naar Nowo Minsk, waan,'an één fort, blijkens een Reuter-bericht uit Londen, reeds moet genomen zijn. „Op het geheele front van de Weichsel en de Boeg rukken aldus gaat het com muniqué verder onze afdeelingen met groote kranigheid op en drijven ze dei^ vij and voor zich uit, die als in een paniek wijkt. De divisies van generaal Konars- zewski, wiens voorste afdeelingen reeds Nowo Minsk hebben bereikt, hebben de* 171ste Russische brigade uiteengedreven, evenals gedeelten van de achtste divisie. Hun buit bedraagt zeven vuurmonden en honderd wagens. Wij hebben Loekof bezet. De vijand trekt op SiecMe terug en laat een grooten buit in onze handen. Onze vliegers hebben den geweldigen terugtocht van den vijand kun nen vaststel-Ten. In den zuidelijker, sector van het reu- hum is de 85ste Russische divisie vo men uiteengejaagd. Onze afdeelingen dron gen op tot ean de Boeg en vermeesterden Ml^wo, Mlodawa en Honsk. De daar staan de Sovjet-divisie is afgesneden. Na een longen strijd is de vijand ontwapend en vielen 26 machinegeweren en 700 gevan genen ons in handen, onder wie een lei der van een Sovjet-brigade; voorts ver meesterden wij veel oorlogsmateaioal. De aanvoerder van de tweede Sovjet-brigade, alsook de burgercommissaris der divisie, zijn gesneuveld." Men ziet dat het Poolsche stafbericht heel wat successen te vegistreeren heeft. En.dat gebeurt niet zulk een stelligheid en sonis op zulk een tiiomfante-lijken toon dat er wel een flinke kern aan waarheid voor aanweizg zal zijn. Reeds wordt in de Engelsche pers een parallel getrokken met den vermaarden Merrvëslag, die eenmaal Frankrijk rati een catastrophe gered heeft. En zoo hoopt itven dat thans ook voor Po len zoocl niet d'e victorie zal beginnen, dan toch het definitieve gevaar zal zijn afge wend. Een gisteren te Londen ontvangen offi cieel bericht uit Moskou deelt mede, dat de onderhandelingen over den wapenstil stand tusschen Rusland en Polen Dinsdag avond oni 7 uur zijn begonnen en daarop fr>t gisteren zijn verdaagd. Het officieele bericht meldt verder,'dat Danisjofsky in zijn openingsrede den na- dnik legde op Puslonds vreedz-ame poli tiek en in het bijzonder uitweidde over Ruslar.ds eerbied voor Polen's onafhanke lijkheid en souvereine rechlen en zijn recht om zijn eigen regeeringsvorm te- bepalen. Hij verklaarde echter, dat de bolsiewiki van de Poolsche landeigenaars waarborgen moeten vragen, welke niet moodig zullen zijn van de arbeiders en boeren. Een draadloos bericht uit Londen meldt: Het is ongelukkig, dat op het oogenblik er geen behoorlijke draadlooze verbinding tusschen Minsk'en Warschau bestaat, het geen de Russen toeschrijven aan meteo rologische omstandigheden, ofschoon des kundigen der draadlooze telegrafie te Lon den dit nie-t willen aannemen. Dientenge volge is van Poolsche zijde geen zeer dui delijk nieuws van de conferentie ontvan gen. De diplomatieke correspondent van de Evening Standard verneemt echter uit goede bron, dat die Polen zich verzetten Ook voor den Poolschen corridor schijnt er eenlge opluchting te konien Een tegen offensief oni Graudenz le bevrijden is, vol gens eveneens uit Parijs afkomstige be richten, geslaagd. De weg naar Danzig en den corridor worden niet meer bedreigd. De treinen loopen tot Strasburg. De Pool sche troepen uit Thorn trekken verd-er oostwaarts op. Te Londen ontvangen berichten uit Po sen deelen nog niede, dat de Polen in h-un tegenoffensief tot Ciechanof zijn doorge drongen, 24 K. M. ten N. van Warschau. Tegenover deze berichten uit geallieer de bron constateert een weer meer Rus- sisch-getinf bericht via Koningsbergen dat Graudenz door de burger bevolking inder haast in staat van verdediging wordt ge bracht door de Polen wordt blijkbaar bedoeld. Overigens erkent ook dit bericht een ontlastings-offensief der Polen in den corridor ten Z. W. van Ciechanof dat ech ter zou zijn tot staan gebracht. De plaats moet nog in banden der bolsjewisten zijn. legen de ontwapeningsbepaling, tenzij de Russen eveneens ontwapenen en ook, dat de Polen niet bereid' zijn het verkeer uit Rusland door Polen te vergemakkelijken. Reuter verneemt, dat de Poolsche re geering Dinsdagavond nog steeds geen be richt had ontvangen van haar delegatie te Minsk. Mc-t het oog op de bedreiging van den Poolschen corridor heeft de commissie van buitenlandse he zaken uit de consti-t ueeren- de vergadering te Dantzig besloten aan Sir Reginald Tower te verzoeken voor het ge bied van den toekonistigen vrijen staat Dantzig in den oorlog tusschen Rusland en Polen de strengste onzijdigheid af te kon digen en daarvan die betrokken mogend heden in kennis te stellen. Het besluit is genomen in tegenwoordigheid dier Polen, met de stemmen der sociaal-democraten tegen. Het Journal des Débats, dat blijkbaar bij voorbaat al niet veel vertrouwen heeft in Sir Reginald/ Tower, schreef, blijkens een Pai ijsch telegram aan de N. R. Cgisteren „Als Sir Reginald Tower wérkelijk heeft gelasl, dat er niet één schip, dat munilitf voor Pol n vervoert, de haven van Dantzigj mug binnenloopen, heeft de Engelsche hoo-1 ge commissaris een initiatief genomen, dat niet verklaard kon worden. Immers, gedu-' rende den oorlog v\as de leer der geullioér- den, dat men zich bij neutralen van munitie*; on voorzien, zonder dat deze konden wor- den beschuldigd van schending dor neutra liteit. En nu zouden wij Polen beletten on\ j de munitie te laten komen, die het noodig, heeft 'i Zulk een houding zou volkomen on toelaatbaar zijn. Het zou partij kiezen zijn I tegen een verbonden natie onder onwaar schijnlijke voorwaarden. Tower is geen Engelsch nmtbenaar. Hij is te Dantzi de vertegenwoordiger van een! internationale "gemeenschap en moet als zondanig I' ^ndelen." Ziedaar alweer een kwestie, die de weder- zijdsche gevoelens onder de „Entente Cofc diale" dreigt te verstoren. Komenef, de vertegenwoordiger van Sovjet-Rusland, die op het oogenblik in Londen vertoeft, heeft dezer dagen eenf schrijven gericht nan Lloyd George, waprin hij dezen opheldering vroeg over Engelands houding tegenover Wrongel, een schrij* ven, dat door de Daily Chronicle, welk blad algemeen doorgaat als een spreektrompet von Lloyd George, krachtig is gelaakt, om* dot het, volgens het blad, en trouwens ooW volgens andere organen, ongepast den neus steekt in andermans zaken. Op dit schrijven heeft Lloyd George ge* antwoord met een nota, die een nieer uit* gebreide herhaling is van hetgeen de pre mier Maandag reeds in het Lagerhuis heeft verklaard. Lloyd George zegt, dat na den terugtocht van generaal Denikin de Britsche regeering, slechts beoogde de veiligheid te verzeke ren van de troepen en van de vluchtelingen' onder generaal Wrongel Denikin's op volger en ze in staat te stellen zich in de Krim le verdedigen, totdat veiligheid was gewaarborgd. Het log geenszins in dn bedoeling generaal Wrongel aan te moe* digen tot een offensief en zoodra vernomen werd, dat hij daartoe het plan had, heeft de Engelsche regeering hem daartegen ge waarschuwd en verklaard dat, wonneer hij daartoe overging, de Britsche regeering geen verantwoordelijkheid wilde aanvaar den voor hem en zijn troepen en onrnid* dellijk de militaire missie zou terugroepen, hetgeen ook geschied is, onmiddellijk nadat generaal Wrongel tot het offensief over* ging. Na te hebben gewezen op eenige on* nauwkeurigheden in Komenef's schrijven, wijst Lloyd George er op, dat een voorste! v^n Groot-Brittannië niet bedoelde WTangel te doen deelnemen aan de conferentie te' Londen, maar alleen in overweging» gaf, dat met Wrongel een wapenstilstand zou wor den gesloten op voorwaarde, dot zijn troe pen in cle Krini zouden worden terugge trokken en dot Wrangel zou worden uitge- noodigd naar Londen te komen, om daar dö besprekingen voort te zetten over de onder zijn bevel staande troepen en de onder zijn bescherming staande vluchtelingen. Engeland is niet voornemens de Krim van Rusland of te scheiden of het bezit er, van aan Wrangel te verzekeren, Lloyd George b°sluit zijn nota als volgt„De Brit sche regeering hou^lt hoor geheel aan haar in dezen brief geschetste houding. Zij is niet van plan Wrangel te erkennen of hem hulp] te verleenen, en alleen voor het geval de' Sovjet~re?e?ring aan Polen voorwaarden' stelt, welke inbreuk zouden maken op de onafhankelijkheid van het Poolsche vóTlq, zou zij zich geroepen gevoelen haar hou ding te wijzigen." - t*K «-1W/UUI.4 Hei staal vast, 2eide de Amersfoortsche kei, dat ik van veel gewicht ben. Jawel sprak de voorbijganger, van veel gewicht, voor je voetstuk. Stond het maar niet zoo vast! zuchtte het voetstuk. door A. J. DAWSON Met autorisatie vertsald dooi Mevr. I. P. WesselinkVan Rossum. 18 Maar hij gaf weinig om het vaderschap, en hij bestreed steeds heftig Finn's komen in het hol, dat hij beschouwde als het ^eigendom van hemzelf en zijn moeder. Hij was natuurlijk verplicht om haar autori teit te erkennen; en hij hield ook wel van haar. Maar ofschoon hij Desdemona's auto riteit erkende, betwistte hij die een dozijn •keeren per dag, en verzette zich dapper, eiken keer als hij gewasschen werd. Zijn kleine 2uster was zijn kruiperige sla vin en als zij, in haar langzame bewegingen door het hol, struikelde over een restje van iets, dat eetbaar was, dan rolde htj haar omver met een van zijn buitengewoon kor te, dikke voorpooten, en ontrukte haar het stuk zonder de minste gewetenswroeging. Op zulke tijden «iom hij op haar nolle sijde, terwijl hij zich met zijn scherpe klau-j «ft bekrabde en beet in haar groote, hangende ooien, terwijl hij zelden een ernstiger beteugeling of bestraf fing ontving don een gedempt rommelend gebrom, dat, zooals van zelf sprak, zijn kleine zuster meer verontrustte, dan het indruk op hem maakte. Werkelijk, de jongeheer Zwart-en-grijs was een gezond opgroeiende en onbe schaamde jorvge hond, die van elke minuut in ziin leven genoot en beloofde een groo* te jachthond te zullen worden, aangeno men dat hij aan de duizend en één strikken, die vóór hem lagen en waarvan hij in zijn onnoozelheid volstrekt niets wist, ontkwam. Het grootste avontuur van zijn kindsheid viel voor, toen hij acht en twintig dagen oud was. Het was laat in den middag, op een warmen dag. Nadat het zwart- en grijze hondje zijn zuster uit den koelsten hoek van het hol had verdrongen, nam hij dat in bezit/ rolde zich in elkaar en viel dadelijk vast in slaap, terwijl zijn zuster bij de ope ning van het hol lag. Als het minder warm was geweest, zou de zwart-en-grijze zijn zuster als kussen, deken of matras hebben gebruikt, en het avontuur zou geheel an ders zijn geëindigd. Zooals het n u was werd hij plotseling uit zijn droomen gewekt door een scherpen, muskusachtigen geur, die langs zijn kleine, maar gevoelige neus gaten gleed, niet hetzelfde effekt, dat een duchtige klap om de ooren bij een slapend kind zou hebben. Hij werd met eeri ruk wakker en zag, tegen het onregelmatig stuk uitspansel, dat door de opening van het hol omlijst was, de gestalte van een/ volwassen moedervos af- geteekend. Deze wijfjesvos was na verwant aan den rooden vos, aan wien dit hol vroe- ger had toebehoord| Ze was natuurlijk reeds I lang op cle hoogte van den dood van ReiM narcl, ja, ze had zijn lijk gezien binnen vier en twintig uur na de terechtstelling. Of schoon ze er dikwijls door nieuwsgierigheid toe gedreven werd, had ze het tot nu toe niet gewaagd, zoo dicht bij het hol te ko men, en zou dat ook nu niet gedaan hebben als ze Desdemona niet had zien jagen op ongeveer een mijl afstand. Nu gluurde ze in het hol en stelde zich, in hoofdzaak door haar scherpen neus, op de hoogte van den toestand aldaar, en van zijn bewoners. De zwart-en-grijze gromde woedend, waarop de wijfjesvos onmiddellijk terug sprong. Even nadenkend, voelde ze zich diep beschaamd over deze beweging. Het kleinste hondje jankte vreeselijk, en dit was de doodsklok voor het arme ding. De wijf jesvos brak het,onmiddellijk den nek, met een krachtigen beet, en trok toen het kleine schepsel naar buiten, in den zonneschijn. Gedurende al dien tijd had jongenheer Zwart-en- grijs vervaarlijk gegromd, terwijl zijn geheele lichaampje trilde onder de in spanning om dit krijgshaftig geluid voort te brengen. Hij cliukte zijn dikken rug stevig tegren den achtersten wand van het hol. misschien gedeeltelijk om zich moed te geven en zonder twijfel ook gedeeltelijk, om een beteren steun te krijgen voor cle taak van grommen, waarvoor werkelijk de ge heele kleine voorraad kracht, die hij bezat, noodig was Buiten het hol, in den zonneschijn, besnuf felde de wijfjesvos het lijkje van het hondje, dat ze had; gedood. Ze keerde zich niet haar zijde naar Zwart-en-grijs, en kon dus niet zien wat er in het hol gebeurde. Zwart-en- grijs had gezien, dot zijn zuster gedood werd. Door zijn aderen stroomde het bloed van groote aristokraten en helden. Zijn woede was geweldig, ja, overweldigend, en indien hij niet door den wand van het hol gesteund werd, zou het wérkelijk te veel zijn geweest voor ziin nog onzeker evenwicht. In dit ontwikkeld schepseltje sprak plotse ling zijn voorgeslacht. Er kwam een vast besluit bij hem op, dot hem schokte en aan spoorde. Met een soort miniatuur-gebulder de zonderlingste vermenging van adem loos gegrom, geknor, en een nog onvolko men geblaf sukkelde hij uit zijn donke ren hoek, terwijl hij over den vloer van het hol strompelde in een pas, die aan rollen, krabbelen en galoppéeren deed denken, ea wierp zich regelrecht ,op de met dik bont omgeven keel van de niets kwaads ver moedende wijfjesvos. Zwart-en-grijsje was geheel buiten adem toen hij ten laatste bij een scherpe, kleine verhevenheid van den grond tot stilstand kwam, naast de opening, waarlangs men over de Sussex-vlakte keek, van Desdemo na's hol af. Het scheen, dat hij hier de hoogste boete voor zijn ongehoorde verme telheid zou moeten betalen, en door de nu uiterst woedende wijfjesvos zou worden verscheurd. Op hetzelfde oogenblik gebeurden er een; aantal andere dingen. In de eerste plaat9 verscheen Desdemona' bij het hol, dat zij, van den verst verwijderden kant van denl heuvelrug had bereikt, terwijl een jong ko nijn tusschen haar kaken bengelde. In do tweede plaats verscheen Finn (die van do landzijde omhoog klom) in de kloof, waar* naast het jonge hondje, na zijn lange tuime* ling, aan zijn einde kwam. Halverwege tus schen de kloof en het hol kroop de ver* schrikte wijfjesvos langs de helling, en keer* de haar kop bij de ontzetting die haar be*( ving, toen ze Finn zag, af naar boven, waar ze Desdemona ontdekte (hetgeen haar niet' minder deed ontstellen), die speurde naar, dc moordenares van haar dochtertje. De wijfjesvos was nu in een gevaarlijkert toestand, en toen zij al haar moed verzamel* de om langs' de helling te vluchten, berouw de het haar bitter, dat haar nieuwsgierig heid er haar toe gedreven had om het hol van haar verdwenen bloedverwant te bezoe ken. De wijfjesvos sprong weg, omzichtig ert niet groote behendigheid. Maar Finn was haar meester in alle kunsten der jacht, enij zijn kracht was tienmaal grooter dan die van eenigen vos in Sussex. De wijfjesvos wa^ nog in den gezichtskring van Desdemona's hol, toen ook haar tijd kwam. Ze sprong^ hapte, en bood zonder aarzelen weerstand aan cle meest overweldigende ongelijkheid?,' maar er kwam een einde aan den wedloop, toen het groote gewicht van den wolfshond haar op den grond wierp, en zijn gevoelige kaken zich in haar nek sloten, evenals een schroef het hout klemt. (Wordt vervolgd),

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 1