REGENMANTELS
VOETBALLEN EU
VIETSALSCilElEl bij
GMEÜMME 20
„DE EEMLANDER
Yerricljf alle J$aq!$$akeq.
BUITENLAND
FEUILLETON.
Jan. de zoon van Finn,
Sirü'ü AovEaueTiH z Z
Geldersche Oredietysresnigliig
ARNKE EVS.
C. SMITSKAMP -
TUINARCHITECT
ZEIST
10® Jaargang No. 43
ym ptm f rm vmu 'raB5 re,lclcr'°8
om&lmkkto) f O-Tf*. «(tenderize rummers
f (U3f.
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU.
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
Donderdag 19 Augustus 1920
bsw f nummer, elke regel meer O."^, dlenitain e*
c nj-cn en LicldAdi^heids-Adveitcnticn voor de helft
der prijs Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voo» occljgc bcnalinecn voor het advcrtceicn- Ëcne
circu'jire. bevattende de voorwaaidcn, wordt op
aanvraag toegezonden.
hel tsperattlo-eoefl'oi-
h <J» dagbladen Kaalt nwn d« vorige week
utoeebrrtd® verslagen kunnen lezen van h»t
L jGravenhage gehouden 12e Internatio
nale Bsperento-congres. Wie nrèt ons m de
gelegenheid was dit congres bij te wonen,
lal zich er van hebben kunnen overtuigen,
dat met het Esperanto, uitgedacht en sa
mengesteld door den genialen Warschauer
dr. Zamenhoi, de oplossing van het wereld-
taalvraagstuk werkelijk gevonden is. Zonder
de minste moeite wisten de afgevaardigden
uit meer dan twintig verschillende landen
zich met elkander te onderhouden. Ieder
der aanwezigen kon de gehouden redevoe
ringen met het meeste gemak volgen. Wat
een verschil met andere internationale con
gressen, waar al het gesprokene moet ver
taald worden ten genoege van de afgevaar
digden uit vreemde landen, en waar dan
nog steeds een groot deel der hoorders
niets van het gesprokene verstaat. Daar
een verscheidenheid van nationaliteiten, die
slechts met moeite tot elkaar zijn te bren
gen. Drie ol vier talen worden ajs congres-
taal toegelaten, leder spreker bedient zich
van de laai, die hij zoo'n beetje kent, en
kelen zullen hem misschien verstaan, maar
voor de overigen kan slechts een, vaak zeer
verkort, dus onvolledig, résumé gegeven
worden in de andere congrestalen. Een
Spanjaard'bijv. richt zich in het Fransch tot
den Hongaar, die, geen Fransch maar wel
Duitsch verstaande, moet trachten het ge
sprokene te begrijpen, doordat een Hollan
der het voor hem in het Duitsch vertaalt.
Als noodzakelijk gevolg daarvan begrijpt
men elkaar maar hali, of verstaat men el-
»r in 't geheel niet.
dier, op het Esperantisten-congres,
eekt en verstaat ieder, vanwaar hij of zij
•k komt, het Esperanto, En niet, na jaren
in studie, zooals dat voor.'t aanleeren van
andere taal stellig vereischt wordt. Het
■°rnn'o is, door een normaal ontwikkeld
uon. t een paar maanden te ieeren.
ij hoorden op liet congres in Den Haag
een dr. Alessio, uit Italië, nog slechts korten
tijd Esperantist, debatteeren op een wijze,
zeker vlotter dan wanneer hij gedurende
denze!"-'-o studietijd Fransch of Engelsch
geleerd had. Wij hoorden ook een dr. Privat
uit Genève, een-Madame Cense uit Parijs,
een Kres-tanov uit Bulgarije enz enz. het
"speranto zoo vloeiend spreken, alsof 't hun
loedertaai was. Wij spraken ook een
naapje van II jaar uit Tsjecho-Slowakije,
dar de internationale hulptaal reeds vrij
goed machtig was. En dat alles zonder hin
derlijk verschil van uitspraak of zinsvor
ming.
Wij zelf waren in gesprek met Spanjaar
den, Engelschen, Zweden, Duitschers, Tsje
chen enz., en 't was of we met landgenooten
spraken.
Meer dan ooit zijn we er, na 'het Haag-
sche congres, van overtuigd, dat het Espe
ranto de toekomstige v.c idhulptaal za-1
worden. Heeds zijn er verschillende inter
nationale vereenigingen, die het als con
grestaai en .correspondentieteal aannemen.
En waarom Ook niet? Waarom zal men, nu
het internationale verkeer zich meer dan
ooit gaat uitbreiden, nu er van alle zijden
getracht wordt de volkeren dichter tot el
kaar te brengen, om zoodoende te geraken
tot een werkelijke volkeren-gemeenschap,
waarom zal men, als middel daartoe, dan
ook niet gaan gebruiken: de internationale
hulptaal? Het taalverschil vormt de grootste
afscheiding tusschen de volkeren. Een door
allen gebruikte hulptaal zal die afscheiding
overbruggen en een der beste hulpmiddelen
kunnen zijn in dienst van den algemeenen 1 v
wereldvrede, waarnaar het weldenkende
deel der menschheid stellig verlangend uit
ziet.
We hopen, dat de lezing van bovenstaan
de velen er toe zal bewegen zich als leer
ling van een Esperanto-cursus te doen in
schrijven, of althans hen zal nopen, eens
wat nader met de Esperanto-beweging ken
nis te maken.
'n Esperantist.
■rNaflfcirt,
•- •■yk- - -
Kapitaal en Reserves t Ï8.68S.OOO -.
OPGEREKT 1866.
62 KANTOREN.
Tei®*.
interl. 158.
fit ecnij.ce attesten
dat. liet rosult&ftt van Uw schepping boy on
verwachting zolfs hoeft voldaan dat een
ieder, die het ziet. verrukt is ovor den fraaien
aanblik en huldo brengt aan don ontwerper...
G. P. v. T
zeer te vredo.wie zijn ovor don keurigen en
raaukvollen aanleg van oen groot gedeelte van
mijn builenp'aats to 's Graveland
J. B.
en dool U hierbij mede dat ik bij
zonder tevreden ben over don nieuwen aanleg
van mijn tuin.
Wod. II. J. W. DE K
Politiek Ovemch»
Ook de berichten vain heden melden
weer dat de toestand aan het Poolsche
front aanmerkelijk gunstiger is geworden.
De verbetering op het front is, volgens
een draadloos bericht uit Parijs, vooral
duidelijk op de volgende puntenin het
Noorden m de streek van Thorn, waar
krachtige tegenaanvallen uitgevoerd wor
den; voor Warschau, waar een geslaagd
tegen-offensief de eerste Liniën weer her
steld heeft; ten slotte in het Zuiden, waar
de roode troepen terugtrekken voor de hef
tige aanvallen der Polen.
De bolsjewiki zijn op het geheele Noor-
der front teruggeworpen. Fransche officie
ren vechten in de eerste linie. De Fran
sche generaal Billot staat aan het hoofd
van een aanvalsgolf en generaal Henrys is
ook in de eerste linie.
Wie zou voor enkele jaren ooit gedacht
hebben dat Fransche officieren eenmaal
tegen, de Russen zouden vechten!
In het Poolsche stafbericht van 18 dezer,
een bericht dus van zoo recent mogelijken
datum, worden verscheidene successen
der Polen opgesomd.
De buit vun cle laatste dagenbedcaa^t
2000 gevangenen, een aantal machinege
weren, vuurmonden en een groot wagen
park. Alle vijandelijke aanvallen tegen de
verdedigingslinie der hoofdstad zijn zon
der succes gebleven.
In verband met het offensief in het cen
trum is ook de rechtervleugel van het-leger
op het Warschausche brughoofd tot den
aanval overgegaan. Deze aanval, die met
behulp van tanks werd uitgevoerd, stelde
cle Pelen in het bézit van het stadje Dem-
by-Wiel'ke. De Poolsche afdeelingen ruk
ken verder op naar Nowo Minsk, waan,'an
één fort, blijkens een Reuter-bericht uit
Londen, reeds moet genomen zijn.
„Op het geheele front van de Weichsel
en de Boeg rukken aldus gaat het com
muniqué verder onze afdeelingen met
groote kranigheid op en drijven ze dei^ vij
and voor zich uit, die als in een paniek
wijkt. De divisies van generaal Konars-
zewski, wiens voorste afdeelingen reeds
Nowo Minsk hebben bereikt, hebben de*
171ste Russische brigade uiteengedreven,
evenals gedeelten van de achtste divisie.
Hun buit bedraagt zeven vuurmonden en
honderd wagens.
Wij hebben Loekof bezet. De vijand trekt
op SiecMe terug en laat een grooten buit
in onze handen. Onze vliegers hebben den
geweldigen terugtocht van den vijand kun
nen vaststel-Ten.
In den zuidelijker, sector van het reu-
hum is de 85ste Russische divisie vo
men uiteengejaagd. Onze afdeelingen dron
gen op tot ean de Boeg en vermeesterden
Ml^wo, Mlodawa en Honsk. De daar staan
de Sovjet-divisie is afgesneden. Na een
longen strijd is de vijand ontwapend en
vielen 26 machinegeweren en 700 gevan
genen ons in handen, onder wie een lei
der van een Sovjet-brigade; voorts ver
meesterden wij veel oorlogsmateaioal. De
aanvoerder van de tweede Sovjet-brigade,
alsook de burgercommissaris der divisie,
zijn gesneuveld."
Men ziet dat het Poolsche stafbericht
heel wat successen te vegistreeren heeft.
En.dat gebeurt niet zulk een stelligheid en
sonis op zulk een tiiomfante-lijken toon
dat er wel een flinke kern aan waarheid
voor aanweizg zal zijn. Reeds wordt in de
Engelsche pers een parallel getrokken met
den vermaarden Merrvëslag, die eenmaal
Frankrijk rati een catastrophe gered heeft.
En zoo hoopt itven dat thans ook voor Po
len zoocl niet d'e victorie zal beginnen, dan
toch het definitieve gevaar zal zijn afge
wend.
Een gisteren te Londen ontvangen offi
cieel bericht uit Moskou deelt mede, dat
de onderhandelingen over den wapenstil
stand tusschen Rusland en Polen Dinsdag
avond oni 7 uur zijn begonnen en daarop
fr>t gisteren zijn verdaagd.
Het officieele bericht meldt verder,'dat
Danisjofsky in zijn openingsrede den na-
dnik legde op Puslonds vreedz-ame poli
tiek en in het bijzonder uitweidde over
Ruslar.ds eerbied voor Polen's onafhanke
lijkheid en souvereine rechlen en zijn recht
om zijn eigen regeeringsvorm te- bepalen.
Hij verklaarde echter, dat de bolsiewiki
van de Poolsche landeigenaars waarborgen
moeten vragen, welke niet moodig zullen
zijn van de arbeiders en boeren.
Een draadloos bericht uit Londen meldt:
Het is ongelukkig, dat op het oogenblik
er geen behoorlijke draadlooze verbinding
tusschen Minsk'en Warschau bestaat, het
geen de Russen toeschrijven aan meteo
rologische omstandigheden, ofschoon des
kundigen der draadlooze telegrafie te Lon
den dit nie-t willen aannemen. Dientenge
volge is van Poolsche zijde geen zeer dui
delijk nieuws van de conferentie ontvan
gen. De diplomatieke correspondent van
de Evening Standard verneemt echter uit
goede bron, dat die Polen zich verzetten
Ook voor den Poolschen corridor schijnt
er eenlge opluchting te konien Een tegen
offensief oni Graudenz le bevrijden is, vol
gens eveneens uit Parijs afkomstige be
richten, geslaagd. De weg naar Danzig en
den corridor worden niet meer bedreigd.
De treinen loopen tot Strasburg. De Pool
sche troepen uit Thorn trekken verd-er
oostwaarts op.
Te Londen ontvangen berichten uit Po
sen deelen nog niede, dat de Polen in h-un
tegenoffensief tot Ciechanof zijn doorge
drongen, 24 K. M. ten N. van Warschau.
Tegenover deze berichten uit geallieer
de bron constateert een weer meer Rus-
sisch-getinf bericht via Koningsbergen dat
Graudenz door de burger bevolking inder
haast in staat van verdediging wordt ge
bracht door de Polen wordt blijkbaar
bedoeld. Overigens erkent ook dit bericht
een ontlastings-offensief der Polen in den
corridor ten Z. W. van Ciechanof dat ech
ter zou zijn tot staan gebracht. De plaats
moet nog in banden der bolsjewisten zijn.
legen de ontwapeningsbepaling, tenzij de
Russen eveneens ontwapenen en ook, dat
de Polen niet bereid' zijn het verkeer uit
Rusland door Polen te vergemakkelijken.
Reuter verneemt, dat de Poolsche re
geering Dinsdagavond nog steeds geen be
richt had ontvangen van haar delegatie te
Minsk.
Mc-t het oog op de bedreiging van den
Poolschen corridor heeft de commissie van
buitenlandse he zaken uit de consti-t ueeren-
de vergadering te Dantzig besloten aan Sir
Reginald Tower te verzoeken voor het ge
bied van den toekonistigen vrijen staat
Dantzig in den oorlog tusschen Rusland en
Polen de strengste onzijdigheid af te kon
digen en daarvan die betrokken mogend
heden in kennis te stellen. Het besluit is
genomen in tegenwoordigheid dier Polen,
met de stemmen der sociaal-democraten
tegen.
Het Journal des Débats, dat blijkbaar bij
voorbaat al niet veel vertrouwen heeft in
Sir Reginald/ Tower, schreef, blijkens een
Pai ijsch telegram aan de N. R. Cgisteren
„Als Sir Reginald Tower wérkelijk heeft
gelasl, dat er niet één schip, dat munilitf
voor Pol n vervoert, de haven van Dantzigj
mug binnenloopen, heeft de Engelsche hoo-1
ge commissaris een initiatief genomen, dat
niet verklaard kon worden. Immers, gedu-'
rende den oorlog v\as de leer der geullioér-
den, dat men zich bij neutralen van munitie*;
on voorzien, zonder dat deze konden wor-
den beschuldigd van schending dor neutra
liteit. En nu zouden wij Polen beletten on\
j de munitie te laten komen, die het noodig,
heeft 'i Zulk een houding zou volkomen on
toelaatbaar zijn. Het zou partij kiezen zijn
I tegen een verbonden natie onder onwaar
schijnlijke voorwaarden.
Tower is geen Engelsch nmtbenaar. Hij
is te Dantzi de vertegenwoordiger van een!
internationale "gemeenschap en moet als
zondanig I' ^ndelen."
Ziedaar alweer een kwestie, die de weder-
zijdsche gevoelens onder de „Entente Cofc
diale" dreigt te verstoren.
Komenef, de vertegenwoordiger van
Sovjet-Rusland, die op het oogenblik in
Londen vertoeft, heeft dezer dagen eenf
schrijven gericht nan Lloyd George, waprin
hij dezen opheldering vroeg over Engelands
houding tegenover Wrongel, een schrij*
ven, dat door de Daily Chronicle, welk blad
algemeen doorgaat als een spreektrompet
von Lloyd George, krachtig is gelaakt, om*
dot het, volgens het blad, en trouwens ooW
volgens andere organen, ongepast den neus
steekt in andermans zaken.
Op dit schrijven heeft Lloyd George ge*
antwoord met een nota, die een nieer uit*
gebreide herhaling is van hetgeen de pre
mier Maandag reeds in het Lagerhuis heeft
verklaard.
Lloyd George zegt, dat na den terugtocht
van generaal Denikin de Britsche regeering,
slechts beoogde de veiligheid te verzeke
ren van de troepen en van de vluchtelingen'
onder generaal Wrongel Denikin's op
volger en ze in staat te stellen zich in
de Krim le verdedigen, totdat veiligheid
was gewaarborgd. Het log geenszins in dn
bedoeling generaal Wrongel aan te moe*
digen tot een offensief en zoodra vernomen
werd, dat hij daartoe het plan had, heeft
de Engelsche regeering hem daartegen ge
waarschuwd en verklaard dat, wonneer hij
daartoe overging, de Britsche regeering
geen verantwoordelijkheid wilde aanvaar
den voor hem en zijn troepen en onrnid*
dellijk de militaire missie zou terugroepen,
hetgeen ook geschied is, onmiddellijk nadat
generaal Wrongel tot het offensief over*
ging.
Na te hebben gewezen op eenige on*
nauwkeurigheden in Komenef's schrijven,
wijst Lloyd George er op, dat een voorste!
v^n Groot-Brittannië niet bedoelde WTangel
te doen deelnemen aan de conferentie te'
Londen, maar alleen in overweging» gaf, dat
met Wrongel een wapenstilstand zou wor
den gesloten op voorwaarde, dot zijn troe
pen in cle Krini zouden worden terugge
trokken en dot Wrangel zou worden uitge-
noodigd naar Londen te komen, om daar dö
besprekingen voort te zetten over de onder
zijn bevel staande troepen en de onder zijn
bescherming staande vluchtelingen.
Engeland is niet voornemens de Krim
van Rusland of te scheiden of het bezit er,
van aan Wrangel te verzekeren, Lloyd
George b°sluit zijn nota als volgt„De Brit
sche regeering hou^lt hoor geheel aan haar
in dezen brief geschetste houding. Zij is niet
van plan Wrangel te erkennen of hem hulp]
te verleenen, en alleen voor het geval de'
Sovjet~re?e?ring aan Polen voorwaarden'
stelt, welke inbreuk zouden maken op de
onafhankelijkheid van het Poolsche vóTlq,
zou zij zich geroepen gevoelen haar hou
ding te wijzigen."
- t*K «-1W/UUI.4
Hei staal vast, 2eide de Amersfoortsche
kei, dat ik van veel gewicht ben. Jawel
sprak de voorbijganger, van veel gewicht,
voor je voetstuk. Stond het maar niet
zoo vast! zuchtte het voetstuk.
door
A. J. DAWSON
Met autorisatie vertsald dooi
Mevr. I. P. WesselinkVan Rossum.
18
Maar hij gaf weinig om het vaderschap,
en hij bestreed steeds heftig Finn's komen
in het hol, dat hij beschouwde als het
^eigendom van hemzelf en zijn moeder. Hij
was natuurlijk verplicht om haar autori
teit te erkennen; en hij hield ook wel van
haar. Maar ofschoon hij Desdemona's auto
riteit erkende, betwistte hij die een dozijn
•keeren per dag, en verzette zich dapper,
eiken keer als hij gewasschen werd.
Zijn kleine 2uster was zijn kruiperige sla
vin en als zij, in haar langzame bewegingen
door het hol, struikelde over een restje van
iets, dat eetbaar was, dan rolde htj haar
omver met een van zijn buitengewoon kor
te, dikke voorpooten, en ontrukte haar het
stuk zonder de minste gewetenswroeging.
Op zulke tijden «iom hij op haar nolle
sijde, terwijl hij zich met zijn scherpe klau-j
«ft bekrabde en beet in
haar groote, hangende ooien, terwijl hij
zelden een ernstiger beteugeling of bestraf
fing ontving don een gedempt rommelend
gebrom, dat, zooals van zelf sprak, zijn
kleine zuster meer verontrustte, dan het
indruk op hem maakte.
Werkelijk, de jongeheer Zwart-en-grijs
was een gezond opgroeiende en onbe
schaamde jorvge hond, die van elke minuut
in ziin leven genoot en beloofde een groo*
te jachthond te zullen worden, aangeno
men dat hij aan de duizend en één strikken,
die vóór hem lagen en waarvan hij in zijn
onnoozelheid volstrekt niets wist, ontkwam.
Het grootste avontuur van zijn kindsheid
viel voor, toen hij acht en twintig dagen oud
was. Het was laat in den middag, op een
warmen dag. Nadat het zwart- en grijze
hondje zijn zuster uit den koelsten hoek van
het hol had verdrongen, nam hij dat in
bezit/ rolde zich in elkaar en viel dadelijk
vast in slaap, terwijl zijn zuster bij de ope
ning van het hol lag. Als het minder warm
was geweest, zou de zwart-en-grijze zijn
zuster als kussen, deken of matras hebben
gebruikt, en het avontuur zou geheel an
ders zijn geëindigd. Zooals het n u was
werd hij plotseling uit zijn droomen gewekt
door een scherpen, muskusachtigen geur,
die langs zijn kleine, maar gevoelige neus
gaten gleed, niet hetzelfde effekt, dat een
duchtige klap om de ooren bij een slapend
kind zou hebben.
Hij werd met eeri ruk wakker en zag,
tegen het onregelmatig stuk uitspansel, dat
door de opening van het hol omlijst was, de
gestalte van een/ volwassen moedervos af-
geteekend. Deze wijfjesvos was na verwant
aan den rooden vos, aan wien dit hol vroe-
ger had toebehoord| Ze was natuurlijk reeds
I
lang op cle hoogte van den dood van ReiM
narcl, ja, ze had zijn lijk gezien binnen vier
en twintig uur na de terechtstelling. Of
schoon ze er dikwijls door nieuwsgierigheid
toe gedreven werd, had ze het tot nu toe
niet gewaagd, zoo dicht bij het hol te ko
men, en zou dat ook nu niet gedaan hebben
als ze Desdemona niet had zien jagen op
ongeveer een mijl afstand. Nu gluurde ze in
het hol en stelde zich, in hoofdzaak door
haar scherpen neus, op de hoogte van den
toestand aldaar, en van zijn bewoners.
De zwart-en-grijze gromde woedend,
waarop de wijfjesvos onmiddellijk terug
sprong. Even nadenkend, voelde ze zich
diep beschaamd over deze beweging. Het
kleinste hondje jankte vreeselijk, en dit was
de doodsklok voor het arme ding. De wijf
jesvos brak het,onmiddellijk den nek, met
een krachtigen beet, en trok toen het kleine
schepsel naar buiten, in den zonneschijn.
Gedurende al dien tijd had jongenheer
Zwart-en- grijs vervaarlijk gegromd, terwijl
zijn geheele lichaampje trilde onder de in
spanning om dit krijgshaftig geluid voort te
brengen. Hij cliukte zijn dikken rug stevig
tegren den achtersten wand van het hol.
misschien gedeeltelijk om zich moed te
geven en zonder twijfel ook gedeeltelijk, om
een beteren steun te krijgen voor cle taak
van grommen, waarvoor werkelijk de ge
heele kleine voorraad kracht, die hij bezat,
noodig was
Buiten het hol, in den zonneschijn, besnuf
felde de wijfjesvos het lijkje van het hondje,
dat ze had; gedood. Ze keerde zich niet haar
zijde naar Zwart-en-grijs, en kon dus niet
zien wat er in het hol gebeurde. Zwart-en-
grijs had gezien, dot zijn zuster gedood
werd. Door zijn aderen stroomde het bloed
van groote aristokraten en helden. Zijn
woede was geweldig, ja, overweldigend, en
indien hij niet door den wand van het hol
gesteund werd, zou het wérkelijk te veel zijn
geweest voor ziin nog onzeker evenwicht.
In dit ontwikkeld schepseltje sprak plotse
ling zijn voorgeslacht. Er kwam een vast
besluit bij hem op, dot hem schokte en aan
spoorde. Met een soort miniatuur-gebulder
de zonderlingste vermenging van adem
loos gegrom, geknor, en een nog onvolko
men geblaf sukkelde hij uit zijn donke
ren hoek, terwijl hij over den vloer van het
hol strompelde in een pas, die aan rollen,
krabbelen en galoppéeren deed denken, ea
wierp zich regelrecht ,op de met dik bont
omgeven keel van de niets kwaads ver
moedende wijfjesvos.
Zwart-en-grijsje was geheel buiten adem
toen hij ten laatste bij een scherpe, kleine
verhevenheid van den grond tot stilstand
kwam, naast de opening, waarlangs men
over de Sussex-vlakte keek, van Desdemo
na's hol af. Het scheen, dat hij hier de
hoogste boete voor zijn ongehoorde verme
telheid zou moeten betalen, en door de nu
uiterst woedende wijfjesvos zou worden
verscheurd.
Op hetzelfde oogenblik gebeurden er een;
aantal andere dingen. In de eerste plaat9
verscheen Desdemona' bij het hol, dat zij,
van den verst verwijderden kant van denl
heuvelrug had bereikt, terwijl een jong ko
nijn tusschen haar kaken bengelde. In do
tweede plaats verscheen Finn (die van do
landzijde omhoog klom) in de kloof, waar*
naast het jonge hondje, na zijn lange tuime*
ling, aan zijn einde kwam. Halverwege tus
schen de kloof en het hol kroop de ver*
schrikte wijfjesvos langs de helling, en keer*
de haar kop bij de ontzetting die haar be*(
ving, toen ze Finn zag, af naar boven, waar
ze Desdemona ontdekte (hetgeen haar niet'
minder deed ontstellen), die speurde naar,
dc moordenares van haar dochtertje.
De wijfjesvos was nu in een gevaarlijkert
toestand, en toen zij al haar moed verzamel*
de om langs' de helling te vluchten, berouw
de het haar bitter, dat haar nieuwsgierig
heid er haar toe gedreven had om het hol
van haar verdwenen bloedverwant te bezoe
ken.
De wijfjesvos sprong weg, omzichtig ert
niet groote behendigheid. Maar Finn was
haar meester in alle kunsten der jacht, enij
zijn kracht was tienmaal grooter dan die van
eenigen vos in Sussex. De wijfjesvos wa^
nog in den gezichtskring van Desdemona's
hol, toen ook haar tijd kwam. Ze sprong^
hapte, en bood zonder aarzelen weerstand
aan cle meest overweldigende ongelijkheid?,'
maar er kwam een einde aan den wedloop,
toen het groote gewicht van den wolfshond
haar op den grond wierp, en zijn gevoelige
kaken zich in haar nek sloten, evenals een
schroef het hout klemt.
(Wordt vervolgd),