imMsnos fst Z TZ
Éde-Magazijn „DE VLIJT''
VERANDEREN en REPAREEREH
mwrn
VOETBAtSCHI
J. GRÖOTEMOORST - HOF 20
PRDS DER ADVERTENTiENv,n 1-4 rcgeU/'u
DE EEMLANDER
ZEIST
BUITENLAND.
Jan, de zoon van Finn,
L. J. LUYCX EN ZOON
19e Jaargang Ne. 66
per poet f 2.60, p« weck (met gratis verïeker.ng
legen ongelukken) f 0.17°, alsondetlijke nummer»
f C.0J.
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
M
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT $13.
Donderdag 16 September 162a'
rs?'J
met inbegrip vtn oen
bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dienst.ianbiea
dingen en Licidadighcids adveitcnticn voor de helft'
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voordccligc bepalingen voor het adverteeren. licno
circulaire, bevattende dt voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Sociale kinderhygiëne.
Naar aanleiding van de onlang® dioor Dr.
{i. vax» der Hoeven Jr. gehouden lezing in
fret Logegebouw voot. de Vereen, van. Ned.
Staatsburgeressen, wisteru wij vanj dezen/ die
volgende beschouwing over dit onderwerp te
krijgen.
ïk wou dot ik goed wfatv hoe je zoo iets schrij
ven moet, zóó, dait 't niet» alleen tusscbeni het
tweede erv 't derde kopje thee even door
gevlogen (ol overgeslagen) wordt, maar dat
het wat wakker maaktzóó, dat gij, geëerde
lezers en lezeressen, ais ge 't uit hebt, een
liohtelijk-verwonderd „hij heeft zoowaar ge
lijk f" zult laten ontsnappen, een beetje
warmte, een bescheiden geestdriftje zult
voelen ontwaken. Want staat mij toe het op
te merkenin deze fameuze „eeuw van het
kind" schoten we tot dusver allen met me
kaar schromelijk in dieper inzicht, en even
zeer In geestdrift te kort. We inter esse eren
ons allen met meer of minder ernst voor
Pro Jurventute, Montessori, tubercuk>se-be-
^trijding, vakantie-kolonies, scholen voor
achterlijke kinderen, zuigelingenkeukens en
schooipantoiïels, en knikken dan zoo'n beet
je zelf-voldaan wat van „ja, ja, de eeuw van
t kind", en wachten msiig tot er ergens van
de daken een begint te roepen„arbeiders
van alle categorieën vereenigt u f" Dan wor
den we wekker, luisteren verwonderden
doen 't. Zonder zulke roepers gaat de we
reld gemoedelijk en tevreden, maar lang
zaam, langzaam. Hun Toep werkt als de ho
ren-schal van dón prins h\ het 'bosch van de
Bchoone slaapster. Omstreeks 1840 riep de
priester Mathew in Ierland 5 mülioen drank
bestrijders te voorschijn en naar 't woord
van één Wilson reikhalst de halve wereld
in haar benauwenis.
Nu slaat ei bij óns zoo een te roepen, en
- nadat ik hem vergeving heb gevraagd
/oor den carnevalstooi van sprookjesprins,
priester en Jonathan tegelijk, dien ik hem
rond de professorale leden hang vestig
ïk uw gewaaideerde aandacht nuchterlijk op
het feit, dat prof. Scheltemo te Groningen
door zij-n initiatief de oprichting van een
nieuwe vereeniginig heeft tot stand gebracht;
de „Vereen igmgen voor sociale kinderhy
giëne."
Is dat nu werkelijk zoo belangrijk Zoo
noodig
Om die vraag te beantwoorden, moeten, rro Juvem" e' scnoo^panioneis oi zuige-
wij haar in tweeën splitsen plingen zorg, stukwerk, maatschappelijk klein
le. is de bevordering van sociale kinder
hygiëne belangrijk en noodzakelijk
2e. is het nooddg daarvoor een nieuwe
vereeniging op te richten
'De eerste van d«e<ze twee vragen laat zich
gemakkelijk beantwoorden.
In h«et maatschappelijk leven is de ge
zondheidstoestand van „het" kind als 't ware
de springplank vanwaar „de" volwassene in
het leven springt. Een geestelijk en licha
melijk krachtige jeugd beteekent voor een
volk een grondslag voor zijn weerbaarheid.
ji./wir - TUINARCHITECT
Te:3f. inter!. 153.
l it cfnlje attesten
dat hol resultaat van Uw schopping boten
ver vachling zolfo heeft voldaan dat een
ieder, dio hel ziet, verrukt is over den fraaien
aanblik on huldo brengt aan don ontwerpor
G. P. v. T
Niet in dien alceligen zin van vecht-krachtv
soldaten-deugdhet is mij onbegrijpelijk
hoe in dézen tijd nog steeds iemand aan dit
begrip van „volksweerbaarheid" een ideaal
verbinden kan. Neen, ik bedoel weerbaar
heid in den zin vanvolkskracht, vitaliteit,
stuwkracht, energie, zin voor het schoone,
eerbied voor adel van geest. Hoe kan een
volk gelukkig zijn dot zijn hoogste deugd'
zoekt in een/ weerbaarheid met moordgerei.
Het is edeler voor het vaderland te leven
(hoe weinigen verstaan daarvan den diepen
zinT) dan er voor te sterven. Gelukkig en
sterk is een volk, waarin elk gelijkelijk zijn
aanleg, zijn gaven, zijn talenten, zijn krach
ten tot vrije ontplooiing kan 'brengen, waarin
elk naar de mate van zijn kracht en met inzet
van zijn volle individualiteit de welvaart en
het geluk van de gemeenschap voor zijn
deel kan helpen bevorderen.
Welnu, elke verwaarloozing van de kin
dergezondheid, 't zij uit lijdelijkheid, uit on
verschilligheid of uit kortzichtigheid, wreekt
zich later aan de volks-kracht, en noopt tot
maatregelen van herstel, die, tijdig, d. i. bij
het kind, toegepast, maatregelen ter voor
koming hadden kunnen en dus behooren te
zdjn. En daar het ni-et alleen beter, maar ook
gemakkelijker is, te voorkómen dan te ge
nezen daar het onpeconomisch is eerst ja
renlang fouten te begaan en die dsn later
te willen herstellendaar het onmogelijk is
het leed, dat het kind door onze nalatigheid
onderging, te niet te doen door de gevolgen
daarvan in den volwassene te bestrijden
daar het vaak ondoenlijk is, de belemmering,
die door onze zorgeloosheid den opgroeien-
den individuen werd' in den weg gelegd, te
neutraliseeren als de tijd van vorming en
ontwikkeling voorbij is is de krachtige
en rustelooze bevordering van d'e kinderge
zondheid, zoowel in geestelijk als in lichame
lijk opzicht, een eerste en dringende eisch
•van wèlibegrepen, sociale politiek, van recht
vaardigheid, van ware democratie, een
volksbelang van den eersten rang. Een volk
dat zijm kiniderhygiëne, in den ruimsten zin,
verwaarloost, ondermijnt zijn volkskracht,
handicapt zich zelf in den wedijver der na
tiën.
Slechts in dit inzicht vindt „de eeuw van
het kind" haar rechtvaardiging, haar diepe
ren zin, en wie dit inzicht mist, levert, zij 't
in. Pro Juventute, schoolpantoffels of zuige-
der één beheer stonden. Alle vraagstukken
van kimder-hygiënaschen aard konden dan
immers door één medisch ambtenaar worden
onder oogen gezien en opgelost. Zoolang
dat ni-et geschiedt, zullen de genomen maat
regelen wel noodzakelijk fragmentarisch
moeten blijven, niet geheel doelmatig zijn
en niet voldoende aan elkaar aansluiten.
Het spreekt van zelf dat dit geen blaam be
doelt te werpen op de juridische ambtena
ren die de bepalingen thans reóigeeren. Aan
de aangewezen gebreken zijn niet zij schuld,
maar het systeem.
Er wordt gold vermorst, en de oplossing
wordt niet naderbij gebracht. Dat is nu de
centrale instantie, waarin .<te tallooze klei
nere en grootere vereengingen, die elkan
ders arbeidssfeer nauwelijks kennen, elkaar
vinden en zich vereenigen moeien I
Ziehier dus al dadelijk voor de nieuwe
vereeniging een bestaansrecht aangetoond,
dat op zich zelf reeds voldoende warezij
moet voor de regeerings' ^moeiing met het
onderwijs in de kindergeneeskunde, met de
lichamelijke opvoeding, en met de volksge
zondheid voorzoover zij het kind betreft, de
noodige adviezen verstrekken, en in 't alge
meen daarbij een medewerking verleenen
die bepaald wordt door een vaste richtlijn,
een wei-omschreven en bewust-ovenvogen
doel, waaraan elke maatregel die genomen
wordt beantwoorden moet.
De vereeniging moet voorts alle particu
liere bemoeiing inzake kindergczor.-dheid in
den uitgebrcidstcn zin, overzien, voorlich
ting geven en de samenwerking en homo
geniteit lusscben al die thans nog heteroge
ne centra van actie bevorderen.
Zij moet ook, en vooral, initiatief nemen
waar het noodig is en, ac.n d-en eenen kant
het particulier initiatief opwekken, aan den
anderen kent de regeering aansporen en
wakker maken.
hij er aan toe, „dat men ook hier de natuur
lijke verhoudingen «dient in acht te nemen
en- dat het gezinsverband bewaard moet blij
ven, zoolang het mogelijk is."
Politiek Overzicht.
In de Engdsche bladen van gisteren kwam
optimisme tot uiting ten nonzien van een
oplossing van het conflict in de steenkool-
nijverheid. Wel-is-waar was tot gisteren neg
geen definitieve slap gedaan in deze rich
ting, maar het geschil is dermate beperkt,
dat het onmogelijk Itjkt, dat de mijnwerkers
het wiLlen laten komen tot een nationale
ramp om met geweld verlaging van den
steenkoolprijs te bewerken.
Feitelijk is, zegt de Doily Telegraph, nie
mand buiten de gelederen der mijnwerkers
genegen om de politiek van de mijnwerkers
inzake dezen eisch te steunen en zelfs in
hun eigen kringen voelt men er niet veel
voor.
De meeste bladen zijn het erover eens,
dat de vergadering van het drievoudig ver
bond (mijnwerkers, spoorwegbeambten en
transportarbeiders) Dinsdag erover heeft be
raadslaagd, hoe het mijnwerkers-verbond
zich kan reddien uit den toestand, waarin 2ij
is verward geraakt, zonder openlijk het be
staan te ei kennen van een gapende kloof in
de solidariteit van de vakvereenigingen-
Het kabinet heeft eergisteren den heelen
dag van gedachten gewisseld en de of-fi-
cieuse pogingen, gedaan van den kant der
mijnwerkers om van de regeering de verze
kering te erlangen, dat het toezicht op de
koolnijverheid zou worden gehandhaafd,
werd spoedig met een verklaring beant
woord: de En.gelsche premier, Lloyd George,
liet n.l. Dinsdagavond een verklaring publi-
ceeren, waarin hij vaststelde, dat hij volko-
zeer tcsreilon ie zijn ovorden keurigon en
smu.ikvoHön. «/inleg van een uroot gedeelte van
mijn builonpbials le 's Gr.aveland
J. B.
en deel U hiorbij mode dat ik bij
zonder teueden ben over den nieuwen aanleg
van mij'n tuin.
Wed. II. J. W .-DE K
igoed.
Met het bovenstaande is eigenlijk onze
tweede vraag„is het oprichten van een
nieuwe vereeniging wel noodig?" meteen
reeds beantwoord.
Onze geheele kinder-zorg is een toon
beeld van decentralisatie, van verbrokkeld-
heid, van gebrek aan samenhang, van gemis
juist aan dien dieperen zin, dat vèr-strekken
de grondbeginsel ,dat haar eerst waarlijk
schoon, groot en tot een factor van maat
schappelijk wei-zijn maakt.
Die centralisatie, die verwekking van één
gemeenschappelijk ideeaal dat als een band
van verwantschap en saamhoorigheid is en
al den uiteen gerichten arbeid vereent en
richt op één doel, dat is juist wat de nieuwe
vereeniging beoogt.
Wil men een voorbeeld van de noodzake
lijkheid Zie dan eens, hoe cl'e regeering
haar taak vervult. Alsof zij duidelijk wil too-
nen, dat de algemeene richtlijn, het bewust
zijn van één gemeenschappelijk, hcoger
doel haar ontbreekt, heeft zij haar zorg vo-or
de kinder-hygiëne verdeeld over twee de
partementen onder Onderwijs ressorteeren:
a. het hoog er onderwijs in de kindergenees
kunde en -hygiëne, en b. de lichamelijke op
voeding onder Arbeidc. de Volksgezond
heid, ook voor zoover ze het kind betreft.
Ei kan in 't geheel geen twijfel over be
staan, of het beter ware, zoo deze drie ort-
Een „reuze' -taak dus, maar schoon en
dankbaar.
Hoe wil zij die taak vervullen?
Zij is in de eerste plaats „studie-vereeni-
ging". Zij ziet de sociaal-kirvderhygienische
problemen onder oogen op congressen waar
enkele scherp omlijnde .ragen aan de orde
worden gesteld, behandeld, door bevoegde
inleiders (medici, oeconomen, juristen, soci
ologen, enz.)in een bureau 'voor het ver
zamelen en verwerken van gegevens, het
voorbereiden van goed omlijnde uitvoerings
vormen, het uitgeven wellicht van een eigen
orgaan, enz.in vergaderingen en in de af-
deelin/gen. Zoo verzamelt zij materiaal om
handelend te kunnen optreden, in den zin
als zooeven werd uiteengezet. Zoo streeft zij
naar samenwerking, centralisatie, wekt zij
de belangstelling, bevordert zij activiteit en
initiatief. Zoo beoogt zij gelijk prof. Schel-
tema schreef in de uiteenzetting voor de op
richtingsvergadering op 23 November j.l.
„eenerzijds meerdere en doelbewuste zorg
van de gemeenschap voor het kind te bevor
deren en door studie de voorwaarden daar
voor beter le leeren kennen, anderzijds be
hartiging der gemeenschapsbelangen door
bewaring en veihooging van de validiteit
van het opkomende geslacht en verbreiding
\an het inzicht, dat deze validiteit een groot
gemeenschapsbelang is; dat ook hier voor
komen boven genezen gaat, en dat de koel-
economische redi^neering er re/eds toe moet
voeren om in de gezondheidsvoorwaarden
van het aankomende geslacht nauwlettend
men bekrachtigde wat reeds door den pre
sident van den Board of Trade (minister van
handel) Sir Robert Home was gezegd. Het
was volgens den Errgelschen eersten minis
ter de weloverwogen politiek der regcering,
gelijk in 't parlement was uiteengezet, om
de koolnijverheid zachtjesaan le bevrijden
van hot regeeringstoezicht. Maar zoolang
het tegenwoordig verschil blijft bestnon tus-
schen den prijs van de binnenlandsche ko
len en dien van de cxportkolen die gere
geld wordt door de kosten van de produc
tie was het voor de regeering onmogelijk
van het toezicht op den prijs van de steen
kool aan de mijn af te zien. Lang voordat
de tegenwoordigeisch gesteld werd, re
gelde de regeering den prijs van de binnen
landsche kolen en nog op 16 Aug. had zij
door de wet op de mijnnijverheid de be
voegdheid genomen het toezicht op de prij
zen weer voor achttien maanden le handha
ven. Tot het ooigenblik waarop de ex
portprijs den prijs van de binnenland
sche kolen zeer dicht nadert is de re-
geering van plan i-n den een of anderen vorm
toezicht te houden "op den prijs van de ko
len aan de mijnen en op de hoeveelheid die
tgevos«rd mag worden, om de kolen be
stemd voor binnen'landsch gebruik ol indus-
trieeie doeleinden aan het Bngelsche volk
le kunnen verstrekken tegen redelijke prij
zen.
Het denkbeeld, da«l de regeering een aan
val tracht te ondernemen op de vakvereeni
gingen wordt belachelijk genoemd. „De re
geering heeft fl'lbijd erkend, dat de vakbewe-
te voorzien.' Het behoeft geen betoog, voegt gingsorganisatie een levensbelang voor de
OOK VAN
BONTMANTELS
arUiders is en het heeft altijd het beginsel
aanvaard, 'dat de vakvereenigingen de be
langen van hun leden in de nijverheid moe
ien vertegenwoordigen. Niet alleen is da<
beginsel aanvaard, maar zoowel in de wet«
geving als in de administratie is het ten
volle erkend." In alle vraagstukken betrek
king hebbende op loonen en arbeidsvoor
waarden in de mijnnijverheid was het recht
von dat verbond om te spreken en te onder-
hadelen uit naam van zijn leden nooit irW
twijfel gelrokken, maar wanneer een vokver-
eei.iging of een groep van de gemeensohap,
zich zelf ten onrechte d«e bevoegdheden
tracht te verleenen, die het geheele volk
aan de regeering heeft opgedragen, moot
volgens Lloyd George non zulk een eisch'
zonder aarzeling v eersland geboden wor
den. „Het zijn zij die zulk een eisch stellen
en niet 2ij, die er zich tegen verzetten, dio
de positie en het weck van de vakvereeni**
gingen in gevaar brengen."
De Times-correspondent te Carlo geeft
een belangwekkende schets van den waar-
schijnlijken loop van zaken betreffende het
•voorgestelde nieuwe régime in Egypte.
De Egyptische nationalistische afgevaar
digden, die onlangs te Londen een voodoo*
pige overeenkomst hebben gesloten met
lord Millner, zijn V/oensdag j.l. te Cairo
aangekomen. Zij hebben de bepalingen von
de voorgestelde overeenkomst thans pu
bliek gemeakt en medegedeeld, dat zij zijn
gekomen om zich te overtuigen van de ge*
voelens van het Egyptische volk en of deze
gevoelens de delegatie machtigen de over
eenkomst te bekrachtigen.
Deze week zal te Cairo een ver
gadering worden gehouden, die de overeeiv
komst in overweging zal nemen, terwijl,
sommigen der alge vaardigden het platte
land zullen bereizen om een indruk te ver
krijgen van het oordeel der provinciale ra
don en de boerenbevolking.
Wanneer de uitslag gunstig zou zijn, zal
onmiddellijk een nieuw kabinet worden ge
vormd met Adiry Pasja als premier, die, vol
gens het algemeen gevoelen door de be
langrijke rol, die hij bij de gevoerde 'bespre-
klngei heeft vervuld, de aangewezen man
daarvoor is.
Zijn ambtgenooten zouden dan invloedrij
ke mannen zijn, die een grooten aanhang
genieten, goodat dit ministerie zou kunnen
worden beschouwd als een v/a/re vertegen
woordiging van het Egyptische volk. Nadat
het kabinet zal zijn gevormd, zullen verte
gen woord ige«rs uit bet kabinet en de dele
gatie worden gekozen, dfe de v.erdere on
derhandelingen zullen voeren. Deze benoe
mingen zouden, naar men verwacht, door
den sultan geschieden.
Terwijl de onderhandelingen nvel de En-
gelsche regeering voortgang vinden, zullen
nieuwe verkiezingen worden gehouden voor
een v.'elg'tv-ende vergadering, zoodat, won
neer het verdrag zal zijn vastgesteld, een
op juiste wijze samengestelde wetgevend©
vergadering zal zijn gevormd, om het ver
verdrag nader in overweging te nemen,
Wanneer het verdrag zal rijn geratificeerd,
zal de wetgevende vergadering zich bezig
Elk timmerman, die een schaaf ge
bruikt, leent van het vernuft van een ver
geten ontdekker.
door
A. J. DAWSON.
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. P. Wesselir.k—Van Rossum.
35
Dan ging Dick een heel eind verder op het
terrein van ds kazerne staan en riep Jan
•rustig. Onmiddellijk spitsten de lange, zij
deachtige oorers zich Jan pakte rijn roskam
Ibeet, hield hem stevig tusschen de tanden,
len ïende het terrein op, om daar beloond te
worden met Dick's hartelijke goedkeuring
,«n de enthousiaste bijval van de andere
manschappen.
„Je hebt hem zeker als een Indiaan afga-
rénseld," zei French, de man uit Devons
hire. „Het zal heel wat moeite gekost heb
ben om hem zóóver te krijgen
„Het heeft niets met slaag te maken,
Oudje," zei Dick. „Voor ransel is Jan niet
bang. Kijk maar naar zijn oogen, als ik de
zen stok opneem,"
De mannen keken allen toe en merkten
Op dat Jan zelfs niet knipoogde, toen! de
Stok wérd opgeheven.
.Dat is vreemd," zei de oude Cariier, de
'Fransch-Canadeesche
handelaar, die een
vriend in de kazerne opzocht, „het ziet er
niot naar vitv ajsof die hond ooit slaag heeft |hem klaar was, als sergeant Moore «er niet
^ehad/ij; hi tcesjaag^ was om, een! touw door ain
„Zoover ik weet," zei Dick," heeft hij het
ook nooit gehad. Maar, let wel, dat betee
kent niet, dat hij het nooit krijgen zal. Ik zou
■nooit aarzelen om een hond af te ranselen,
flink ook, als hij het verdiende. Maar tot nu
toe heeft jongeheer Jan nooit om een pak
slaag gevraagd, is het*wel, Jan? Daarom is
hij niet bang voor een stokwant ik zou
nooit een hond of een paard slaan, tenzij
het werkelijk voor een bestraffing was, om
dat hij goed begrijpt, dat het een straf is
en niet alleen een slechte tref voor hem,
of een slecht humeur van m ij."
„Hm f Ik denk, dat je in het noorden wel
tweehonderd vijftig dollar voor dien hond
zou kunnen krijgen," zei Carrier peinzend,
„misschien wel driehonderd als je hem in
het tuig afrfchte."
Dick glimlachte rustig en knikte.
„Neen, neen," zei O'Malley, de man uit
Cork, „hij blijft hier en wordt onze gelukt
brenger, niet waar, Jan?" En Jan gaf vrien-
delijk zijn toestemming te kennen.
„Dat is nu goed en wel," zei French, en
klopte zijn pijp tegen de hak van zijn laars
leeg. „Maar hoe gaat dat nu als morgen ser
geant Moore terugkomt met zijn Sourdough?
Dan zullen we wat beleven, denk ik. De
oude Sourdough is nu ol een heel tijdje
hier het hoofd van de honden geweest, weet
je? Hij zal het niet kunnen hebben' door
dezen hond in de schaduw gesteld te wor
den. Bedenk wel, dat er geen enkele hond
•in Regina is, die het van Sourdough wint.
Verleden jaar was ik er bij, toen hij dien
grooten herdershond van Mac Dougall mo
res leerde en ik verzeker u, dat hij den her
dershond begraven! zou hebben vóór hij met
halsband te halen en hem bij'na te worgen.
Hij was net op tijd, en ze beweerden, dat de
'herdershond tot dat oogenblik nog nooit zijn
•meerdere gevonden had."
„Ja, dat is waar," zei een ander. „Je zult
last krijgen met Sourdough, als je niet op
past, Dick. He» is een duivel van eor. hond
en, drommels! hii is nog zuurder dan zijn
baas I"
„Ja, ik heb cok aan Sourdough gedacht,"
zei Dick, „en ik ben blij dat zijn hok aan
het andere eind van het terrein is."
„Het andere eindzei French. „Och,
man, hij loopt vrij rond. Je moest eens zien
hoe de andere honden verachtelijk voor
hem kruipen Hij is wel zuur en een vech
tersbaas maar hij schijnt nu eenmaal geen
ruzie te zoeken met een hond, die voor hem
kruipt. Maar de hemel helpe den „husky",
die dat niet doet. Sourdough eischt als de
meerdere erkend te worden, of hij eischt
bloed. Zoo'n schatje is Sourdough nu."
„Nu, van ons zal hij niets dan beleefdheid
ondervinden, hè', Jan Als dat alles is, zul
len we geen last met hem hebben. Maar
hoort eens vriendenals Jan soms ooit bij
Paddy in den stol is, en ik mocht er niet
wezen, zorgen'iullie dan, dat Sourdough uft
de buurt blijft,'^
„Het moet een heele kerel ziin, die Sour
dough ergens buiten houdt, als hij plan
heeft binnen te komen," zei OTvTalley.
„Maar we zullen ons best doen, hè, jongens?
Ik vind, dat onze Jan een betere geluks'
brenger is dan de hond van den sergeant."
„Maar ze mogen niet samen vechten,"
voegde Dick er aan toe, „en dat hoeft ook
niet, als wij goed oplettenwant Jan is in
het geheel niet „zuur" en jullie hebt gezien
hoe gehoorzaam hij is."
HOOFDSTUK XXII.
Kennismaking met „Sourdough"
In sommige opzichten zou Jan's leven in
het K. N. W. B. P.-höofdkwartier eenvoudi
ger geweest zijn, ais hij niet zoo beminne
lijk en populair geweest was. Het was een
feit, dat haast iedereen van den grooten
hond hield en wat -trotsch was op zijn ver
schijning' ais K. N. W. 8. P.-hond, en de
leden van Dick's eigen afdeeling aanbaden
allen Jan. Zijn leerzaamheid, zijn aanhanke
lijke prei, en zijn onveranderlijke beleefd
heid bond hem aan hen, afgescheiden van"
hun trots op hem, en den invloed van Dick
Vaughan als kampioen-bokser van het
zwaargebouwde soort, en beste ruiter van
het corps.
Er waren acht of tien andere honden in
de kazerne, die allen (ook de vechtlustige
fox-terrier, die Jan het eerste bij de poort
welkom heette) den grooten hond uit Sus
sex gaarne mochten lijden, zoodra ze hem
kenden en zijn open, eerlijk karakter op de
j proef gesteld hadden. Ze waren geen van
I alle zèer groote honden en dat feit alleen,
behalva Dick's opvoeding, was da reden,
dot Jan bijzonder goedig tegen hen was. Na
eenige korte waarschuwingen merkten do
twee of drie honden, die tot vechten ge-
rueigd waren, weldra dat Jan anders was dan
zij en, in ied^r geval, niet de geschikte pert
soon om ruzie te maken en legden zich daar
bij ook iveer.
Maar ei waren twee wezens, die Jan
•haatten van het oogenblik af, dö't ze voor
het eerst zijn mooie verschijning zagen, en
dat waren sergeant Moore en zijn hond.
Sourdough. De sergeant en zijn hond leken
veel op elkaar, en niet veel op iemand an
ders. Sergc-ant Moore was een von de wei-*
nlge werkelijk onpopulaire mannen in het
corps. Als iemand in het district van hem
h:: 'd móet er, eerlijkheidshalve, ook ge-
worden, dat velen hem vreesden, erf
dal niemand iets slechts zei van zijn eer*
iijkhci»! of bekwaamheid.
De sergeant was een ware schrik voor
boosdoeners, een onaangenaam mensch om
tontmoeten, en veel te grimmig en te zuur
om van iemand een kameraad te zijn. Maar
niemand trok zijn eerlijkheid in twijfel enf
de ;en«en, die he-m niet ^behoefden te vree-»
zen, hadden een zeker respect voor hem,
'hoewel ze niet van den man konden hou-
I den. Behalve zijn nonschheid hacl hij eert
i snijdend bittere torvg. Hij sprak niet gemak*
i Volijk; maar de meeste van zijn woorden wa
ren scherp, en -nooit erg beleefd); rijn eenF
ge antwoord op het „goeden-dag" van eert
ander was slechts een korte knik. Wanneet
hij met «de afgemetenheid van een goed
drilden man een officier groette, was er iets
in zijn uitdrukking en1 in) zijni onstuimig**
armbeweging, dat het saluut tot een bedrei<
ging maakte. j J
