Stof Handschoenen i MkTEl! ÈMe-flapzijn JE VLIJT" J. üiïïil UIER, DE. EEMLANDER" FEUILLETON. Jan, ile zeen van Ficn. m abomspmis PRIJS OER ADVERTENTIE tnct inbegrip van ccn B (J M^ison „L'Hïrondellïe" L. J. LUYCX EN ZOON - ONZE SPECIALITEIT - 19e Jaargang wc. 69 per 3 maanden voor Air.cn' per post 1 2.60, per week tacl gratis verreker ng tegen ongelukken) f 0.17a aliondeilijke nummer» jr o.os. rt DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 513. Maandag 20 September 1920 k bewijsnummer, elke ïcgcl meer 0.25, dicnstaanbic* dingen en Llctdadljshcids-adveitentiën voor de helft der prijs Voor handel cn bcdrijt bestaan zeer voordccligc bepalingen voor het advcrt.cercn. Ecna circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Ongeloofeli]k. Dit ma ai moei ik U iets onigefooFelijks ver tellen. Met eigen oog-en meegemaakt gister middag. Niet ver van hier, in Utrecht. U kent alien hét moderne cabaret, Qi'et ca baret van na öen oorlog. Het cabaret, zoo- «ls we het in ons land hebben gekregen, met een ruinvte in het midden, waarfti wordt gedanst door hét publiek. Het cabaret met twéé strijkjeshet eene valt in, zoodra het andere klaar is. Het cabaret met z'n intieme schemer van kleine lampjes met groote kap pen, handige kleurencombinaties, vreemde luxe en weekheid. Bet cabaret met dure blomig drinks", „noggV'^lips' en dergelijke rommel. Het cabaret met twee geünifor meerde reuzen-op de stoep, die de dronken menscben er uit gooien. Het cabaret, waar je je hoed mag meenemen naar binnen, maar e wandelstok meel afgeven, met 't oog op conflicten. Het cabaret van de „levenslied jes", de „conférences" en de„gentle man" (I) humori-sten I Dat cabaiet was vroeger het vaderland van de decadence, die je wel grappig vond om haar verfijning, die wel eens iets «goeds bracht waarnaar je wou luisteren, of er om lachen, maar waarvan je verder zeide hemel bewaar me d'r voor •Dit soort .cabaret is geweldig in zwang ge komen. Het zit geregeld stampvol. Gisteren was h'et een d'ag van zonneschijn li herfstpracht. Men zou meenen dat 'hij, 'ie vrij was, naar buiten was getrokken om de herfstkleuren te zien, den zonneschijn te gevoelen koesteren en de wind le hooren suizen. Neen, gistermiddag waren de Utrechtsche cabarets óver vol. Met gezinnen-. In de don kere zaaltjes (de „sfeer" kan het daglicht niet gebruiken en sluit het buiten) zaten de vaders en de moeders met kinderen van 1 jaar tot vojwassen toe. Niet als uitrjonidering maar als regel.' Wij zagien meiskes van 1314 jaar, die geen disms oversloegen," telkens met verschil lend'e studenten. Wij zagen kindertjes luis teren naar perfide voordrachten en meen den te bespeuren dat hun aanwezigheid de altisten zèif een weinig gemeerde. Het is el lendig, als tijdens een sohuin liedje 't heklo- re hin-ctergeluidie klinkt vain 'u balby, die nog niet weet stil te 'blijven- 't Cabaret zag blauw van de rook, want de mannen en vrouwen met cigaretten konden ■bezwaarlijk dit genot staan laten voor de «kinderen I Nóg ie-ts maakte den Indruk, dat men hier in e«er\ eiekioenthkris was belandhet applaus- •Het applaus en de toejuichingen w-aren zóó uitbundig afe zelfs ren geestdriftige menigte niet uit op het pieéhfigste aller oogenbLik- ken. Ja zelfs 'n klein meisje, dat 'n oogen- blüqe solo-dans!c kreeg dezelfde woeste bij 'Valsbetuigingen als een vieze voordracht f Toch was men -niet dronken. En het wonder lijkste van alles was, dat de demi-monide hier de minderheid uitmaakte. Wij verdienen geen zonneschijn meer en geen bosch en velden. Niet ten onrechte heette dit cabaret Modern". Politiek Overzicht. De kwestie Eupen en Malmédy, mot h'et vraagstuk van Monschau (Mcntjoie) houdt nog steeds de hoofden en harten bezig van hen, die bij de aangelegenheid zijn betrok ken. Opnieuw vraagt men onze aandacht voor Eupen en Malmédy door middel van een ons toegezonden geschrift, getiteld E-upem, Malmédy, Monschau (Diuck und Verlag Max Stadthagen, Berlin W 57), dat behalve een inleiding de petitie der vakvereenigi-ngen van Eupen aan den Volkenbond bevet alsmede -een -economi sche verhandeling over Eupen en Malmédy, een verslag van den Landbouw in Eupen en Malmédy vóór en na de-annexatie, verschil lende persstemmen, de rede van den mi nister van b ui ten! ands che-z ak e n dr. Koster in de Nat. Verg. van 20 April 1920 en het verzoekschrift der bevolking van Eupen, Malmédy en Monschau. Het is over -dit laat ste, dat wij een en ander willen weergeven. Aanvankelijk lag het in de bedoeling der bevolking van Eupen, Malmédy en Mon schau het verzoekschrift door een deputatie persoonlijk te doen overhandigen aan d>en Volkenbond. Londen weigerde echter een visum voor* de reis naar Engeland te ver strekken, zoodat een schriftelijk verzoek tot den Bond is gericht. Geconstateerd wordt, dat het vredesver drag aan België hef geheele gebied van de districten Eupen en Malmédy heeft toe gewezen. Binnen zes maanden na het in werking treden van het vredesver drag echter zouden door de Belgische overheden lijsten ter teekenimg wor den neergelegd,waarop de bewoners schriftelijk konden bevestigen, dat het hun wensch was, dat de gebieden óf geheel of partieel zouden blijven onder Dui'tsche sou v er ei ni te it. Volgens art. 34 va-n het vredesverdrag, moestde uitslag der volksraadpleging door de Belgische regee- •ring worden voorgelegd aan den Vo1 ken- bond, die he.eft te beslissen over het lot der districten. In haar nota aan de Duitsche regeering van 16 Juni 1918 hebben de ge allieerde en geassocieerde regeeri-ngen te kennen gegeven, dat bij de beslissing der bewoners zoodanige maatregelen zullen worden 'genomen, d'at er waarborgen be staan, dat de stemming volledig-vrij ge schiedt. In het bijvoegsel der ruota werd er •de nadruk op gelegd, dat Eupe-n en Malmé dy alleen dan met België zouden worden ver.eenigd, ^vaaneer de bevolking deze ver- eeniging voldoende steunde. Het verwijt wordt nu geuit, dat d'e Belgische autoritei ten elke vrije wilsuiting onmogelijk hebben gemaakt. De volgende uiteenzetting wordt dan gegeven van de Belgische maatregelen tegen het vrije stemmings-pecht Sinds vele maanden zijn de districten Eupen en Malmédy door de Belgen mili tair bezet. In het district Malmédy bevon den zich oorspronkelijk Engelsche troepen met deze stoncl de bevolking op den bestek- voet Dr.iyentegen drukte die Belgische be zet-'ting van begin af aan zwaar op de dis tricten. Geen uitspraak, geen onderling overleg, geen opheldering door die pers was moge lijk. Geen vlugschrift mocht verbreid wor den. Wie in het bezit ervan ge-vonden wérd, werd direct uitgewezen- Iedere samenkomst ook de godsdienst, werd bewaakt, ieder open woord der geestelijken van beide con fessies gestraft. De peis werd onderdrukt tot op heden mochten de plaatselijke bladen de artikelen uit het vredesverdrag, die 6«p Eupen en Malmédy betrekking hebben, •niet publiceeren. Wie ten voordeele van Dui-tschland handelde of sprak, werd uit 't land gewezen, ja, er zijn zelfs personen uitgewezen, die alleen om hun Duitschge- zindheid bekend waren, zonder dat zij deze ''door woord of daad getoond hadden. 'Daar entegen werden Belgische vlugschriften en propagandageschriften in groote hoeveelhe den onder de bevolking verspreid. Opgemerkt wordt, dat misleidende mede- deelingen over de volksstemming de ronde deden en de Belgische ambtenaren en offi cieren bij elke gelegenheid er den nadruk op legden, dat elkeen, die op de lijsten tee- kende,nadeel zou worden berokkend en ten slotte van hui-s en hof verdreven. Hoe de stemming plaats had, moge uit de vol gende lezing blijkenEenigen tijd na het in werking treden van hat vredesverdrag wer den de lijsten ter teekening gelegd, maar het bleek al dadelijk, dat een formeel sys teem van hindernissen en ben-adeeldngen het teekenen onmogelijk maakte. De lijsten •liggen slechts in de steden Eupen en Mal médy ter teekening. De bevolking van het platteland moet dus gedeeltelijk verre rei zen maken, als zij stemmen wil. De lijsten 'ligegn ook slechts gedurende weinig uren per dag ter teekenimg en zelfs in den vast- gestelden tijd kan het teekerten dikwijls n-iet .geschieden, omdat de eenige ambtenaar, die de lijsten onder zich heeft, dikwijls an dere .bezigheden heeft óf afwezig is óf om dat de lijst niet kan gevonden worden. Ge lukt het een bewoner, na 'lang wachten toe gelaten te worden, dan probeert.de Belgi sche commissaris hem door bedreigingen en beloften van de'teekening terug te hou den. Daar op deze wijze slechts ongeveer 20 personen dagelijks kunnen stemmen, is het reeds practisch onmogelijk, dat alle stemgerechtigden (over de 30.000 in de beide districten) teekenen kunnen. Het is dikwijls voorgekomen, daf 75 pet. der slem- rnéfs naar huis moesten. gaan, zonder te hebben kunnen teekenen. Veel enger is het echter, dat aan allen, die niettegenstaande deze bemoeilijkingen toch teekenen, het wisselen vin Duitsch geld in franken geweigewi wordt, hun de voor het verlaten der districten nondige passen c nomen worden en de verzorging met le vensmiddelen ophoudt- Het sterkste werkt ten slotte de bedreiging verbannen te wor den. De bewoners zijn er, daar reeds vele lieden uitgewezen zijn, vast van overtuigd, dat ieder die van zijn recht tot stemmen gebruik maakt, later huis en hof verlaten moet. Deze meenrng is zoo in aller harten vastgeworteld, dat zij niet geschokt kan worden. 5. De Belgische regeering moet aan de bevolking een bindende belofte geven, dat •niemand erdoor benadeeld wordt, els hij voor Duitschland stemt. 6. De stemmingstijd moet na den 10. Juli zooveel verlengd worden, als er van of den 10. Januari tijd verstreken is tót er een ge regelde stemming plaa ts •heeft, die aan het vr e d e s v e rd r a g b eanitw oord t. Polen en Duitschers verdragen elkaar als hond en kat, ze snauwen en krabben, blaffen en maken een dikke staart. „Zwischen ftilie", incidenten, staan dagelijks op de agenda en treden even geregeld aan den dag al^ de zon iederen morgen vfleer aan den hemel verschijnt. Nu weet men weer mee te deélen, dat de Oberschlesische Landeszeitung is verboden: omdat het blud schreef, dat in een Opper-Silesisohe plaats Fransche soldaten handgranaten hadden verdeeld one!"- de Poolsche opstandelingen. Een treii':. - Vnlst, door Poolsche „ban dieten" ont. ,1 moet dood zijn gevonden; van een eve. eens ontvoerden opperwacht meester ontdekte men nog geen spoor. Om- j f rent de ontvoering vqji opperwachtmeester i Albrecht van de grenspolitie meldt de Osteröder Zeitung, dat Albrecht een landu eigenaar aan de andere zijde van de grens wilde bezoeken, hij onderhandelde deswege met de Poolsche soldaten van de grens wacht, die zich bereid verklaarden voor een onderhoud te zorgen, maar nauwelijks wa ren Albrecht en zijn metgezel de grens over, of de Polen namen hen gevangen en voerden hen weg. Op onmiddellijke gedane stappen beloofde de Poolsche grenscommis- saris te hunnen behoeve tusschenbeide te zullen komen, maar tot dusver is nog uit niets gebleken, dot hij zijn belofte heeft ge houden. Generaal Lerond, president der intergeal- Heerde commissie in Opper-Silezië, ver- Volgens het verzoekschrift der bevolking is h;et onmogelijk den wrf der bevolking vast te stellen, daar door de methodes der Bel- «gische overheden slecht 1 pet. van de stem gerechtigden hun naam op de lijsten heb ben gezet. Enkele personen, die reeds ge stemd hadden, hebben hun beslissing -on geldig verklaard; omdat'dè nadie-e'len, die er aan vastzaten, onduldbaar waren. Medio April hield de bevolking een demonstratie om te protesteeron, wijl ben het zelfbeschik kingsrecht wérd onthouden. Een optooht ven 10-000 personen begaf zioh naar den Belgischen commissaris. Deze liet echter verklaren, dat hij niet meer in functie was, hetgeen niet met die feiten in overeenstem ming is. Door gendarmen en militairen werd de stoet ontbonden. Door weergave van geschiedkundige fei ten, door te wijzen op taalkundige en volks verhoudingen, kerkelijke, religieuse en economische toestanden, wordt* getracht 't overwegend Duitsche karakter der distric ten aan te- toonen. Er moet uit blijken, dat 75 pet. dér bevolking Duitsch is naar taal en oorsprong. Wat waren nu de wenschen der bevol king Zij wensoht, dat het volgende plaats •vinde 1. Het teekenen op de lijsten moet onder een onpartijdige controle geschieden. 2. De lijsten moeten niet slechts in de sleden, maar in ieder dorp of gehucht neer gelegd werden. 4. De lijsten moeten geheim gehouden worden. klaarde aan een redacteur der Vossische Ztg., dat de intergeallieerde commissie vast besloten was alle aanstichters van onge regeldheden te vervolgen. De ontwapening der burgerbevolking werd met goed gevolg voortgezet, maar het einde hiervan liet zich niet voorzien, want nieuwe wapen-en werden onophoudelijk binnengesmokkeld; zoo had men op 13 Sept. op het station te Hinden- birrg een uil Duitsghland komenden waggon in beslag genomen, die 960 geweren, 8 mitrailleurs en een groote hoeveelheid mu nitie bevatte. Ook werd door den generaal geprotesteerd tegen de beschuldigingen van partijdigheid, die tegen de commissie zijn ingebracht; hij zeide, dat d-e volksstemming in Opper-Silezië niel zou kunnen plaats hebben dan nadat de rust volkomen her steld is. Maar omdat alle maatregelen om de orde en veiligheid te herstellen zonder resultaat bleven, is door Duitsche partijen en veréenigingen in Opper-Silezië vopnieuw een request tot generaal Lerend gericht. Uit de Breslauschc bladen krijgt men een denkbeeld van de eischen, die bovenge noemde partijen en vakvereenigingen heb ben gesteld. Kort saAmgevat wordt het vol gende gewenscht: 1. Onmiddellijke demping van den op stand en herstel van rust en veiligheid. 2. De wettige overheid moet alom, waar zij is verjaagd, in haar gezag worden her steld. 3. Niemand, die aan den laatsten op stand of aan»dien van 1919 heeft deelge nomen, mag van de volksstemmingspolilie deel uitmaken of een openbaar ambt be- kleedeit. 4. De ontwapening moet strikt worden uitgevoerd. Om den onontbccrlijken steun van de openbare meening tc erlangen, dient het resultaat van tijd tot tijd te worden ge« publiceerd. 5. De grenzen moeten voor wapensmok kelarij worden gesloten. 6. De tijdens den opstand gepleegde misdrijven moeten worden gestraft. t Onder de Polen zelf herscht ook al on- eenigheid: zoo hebben zich de beambten van het Poolsche volksstemming-commissa riaat in Opper-Silezië vereenigd en tó Beuthen een openlijken oproep gepubli ceerd, waarin zij protesteeren tegen de el lendige loonen der medewerkers aan do volksstemming, terwijl de uit Polen komen de agiatoren van Korfanty in weelde baden, Korfnnty zou de ontbinding van den bond! van medewerkers aan de volksstemming hebben verlangd en den voorzitter hebben ontslagen. In den oproep komt de wensch tot uiting, dat Korfanty en zijn aanhang in het belang van het algemeen welzijn van Opper-Silezië dit gewest zullen verlaten. Zoo niet, dan zol men hem den oorlog ver klaren. Ook een oproep in Poolsche taal, in groot aantal verspreid, verlangt verwij dering van Korfanty. De dreigende staking in Engeland is nog steeds een dreigende stalking. Het uitvoje- rend comité, het bestuur derhalve, vaar den' mijnwerkersbond heeft Vrijdagmorgen met den president van 'd'e Board of Trade, Bor ne, geconfereerd; deze heeft het bestuur uit. genoodigd de mogelijkheid te overwegen om de loonen te verhoogen door een op voeren van de opbrengst. Smillie moet in een onderhoud te kennen hebben gegeven, doit de mijnwerkers over gieen enkel xegee- ringsvoor-stel van gedachten wilden wisse l-en, wanneer nie«t de loonsverhooging was toegestaan. Ondcrtusschen geven de En gelsche bladen de m'eening der Britscho publiek opinie waarschijnlijk weer, wanneer zij verklaren, dat daar 'de mijnwerkers op het oogenblik de best betaalde arbeiders in het land zijn, hun verzoek om loonsverlvoo- igwig, voor «deze gerechtvaardigd en go-ed- gekeurd is door een onpartijdige commissie, onredelijk is en door de regeering niet mag wordén toegestaan. Deze meening wordt versterkt doof de openbaar gema-akte cij fers, die de laatst-verk-regen détails van de verdiensten der mijnwerkers geven. Het ge middelde weekloon in de afg.eloopen perio de is per 'hoofd 104 shilling; 31 mijnwerkers ontvingen per man zelfs meer don 20-pond voor een week arbeiden, terwijl 460 ied'er meer dan 12kit pond per week ontvingen en 2602 meer. dan 10 pond per persoon. Dan is daar nog het Italioansche arbei dersconflict, waar omtrent slechts schiaar- sche berichten ons bereiken. De bond van fabrikanten schijnt een resolutie te hebben goedgekeurd, waarin de ontruiming van de fabrieken en schadevergoeding wordt ge- eischt, maar het principe van contróle, neer gelegd in een wet, wordt aanvaard. De con trole, neergelegd in een wet, wordt aanvaard De controle leidt tot samenwerking en ver antwoordelijkheid van beide partijen en mag, |>een inbreuk maken op de noodzakelijke Men acht zich gelukkig, of men acht zich ongelukkig en dan is men het ook. door A. J. DAWSON Met autorisatie vertaald door Mevr. I. P. WesselinkVan Rossum. Meer dan twee en twintig mijtlen draafde Jan voort door de chocolakleurige stof van het pad, en aarzelde nooit tot hij bij een poel kwam, waar de twee ruiters'achter hem een-ge spannende oogenblikken hadden, terwijl Jan heen en weer rende, en de on zekerheid uit «elke beweging van zijn. zwa- ren kop sprak. Toen klonk weer het diepe, zware geblaf een teeken van geruststel ling voor den ruiteren van z-ijn veroerdee- lirvg voor den vluchteling, als deze Het hoo ren kon en Jan stoof het pad weer langs, op die hielen maar niet overhaast ge volgd door -den kapitein en Dick Met de twee en twintigste mijl bracht Jan de ruiters tot de deur van een huisje met twee kamers, waar een kolonist woonde, en hij was een minuut later alweer op weg langs de zijde van een korenveld, dat fról 'een halve mijl lang was. Kapitein Anvirth steeg af om even me$ de vrouw te spreken, die aa-n de deur kwam. Geen half uur tevo ren, zei ze, had1 ze wat thee met brood en vleesch gegeven aan een donkeren, mage^ fen man met een rooden zakdoek om het nóofd geborden. Een vreemdeling, was het, fcei ze.'Kap_itelj\ Arnuth beet hard..qd si.ii) snor, bedankte de vrouw, steeg op, en ga loppeerde achter Dick en Jan aan. De kapitein sloeg onder het rijden de klep van ziin rep et eer-pistoolholster terug: maar die voorzorg bleek overbodig te zijn. Jan «liep nu in galop, en de hoogte, waarop hii zijn snoet van den grond hield,-toonde aen, d'at hij op een versch spoor was, dat zulke neusgaten als de zijne niet licht kwijt zou den raken. Jan kwam aan'het einde van zijn spoor bij een ouden stapel siroo, zijn voorpooten stonden stevig in het stof geplant, met zijn kop omltocg en open bek om zijn geblaf, diep als klokgelui, te uiten. De man met den rooden zakdoek op het hoofd werd klaarblij kelijk door Jon uit zijn slaap gewekt en, hoe- wfel d-e hond geen teeken gaf van hem te willen, aanvallen, moest hij toch een schrik wekkend beeld gewe.est zijn voor de' pas- igeopen'de oog-en van den Italiaan. Bijna vóórdat d'e man overeind kon gaan zitten, was Dick Vaughan al afgestegen en bij hem. „Verroer je niet," zei Dick, „dan zal de h-ond je niet-s doen. Als je je handen be weegt, vliegt hij je naar de keek Zie je f Laat' ik je deze maar liever aandoen zoof In orde, Jan, jongen. Blijf hier." Toen kapitein Arnuth afsfèeg, stond zijn onder/geschikte naast eon geboeiden man, die op cfen grond zat en woest en wanhopig naar cl'en hond staarde, die verantwoorde lijk was voor zijn gevangenneming. Jan's bong hing aan één kant uit zijn open bek, en zijn cogen drukten' voldaanheid en tevre denheid uit. Hij had zijn werkje gedaan, en goed gedaan. Het was niet bij hem opgeko men zijn prooi aan te vallen, hetgeen Dick heel goed wist, niettegenstaande hij de waarschuwende opmerking tégen den Itali- aa-iy.Jhad genaakt Maar, hoewel /fan er niet aandacht, den man op den grond, dien hij opgespoord had, aan te vallen, was hij zich toch heel goed bewust, dat die man zijn prooi was'. De episode- van het boeien was hem niet ontgaan. Van het begin af had hij geweten, dat Dick en hij dien dag op jacht gingen. Waar om ze jacht maakten op een mensch, was hem een raadsel. Wat hem persoonlijk be treft, had hij niet zoo-zeer iemand vervolgd, ais wel jacht gemaakt op een zekere lucht. Toen hij bij den slapendén Italiaan kwam, had hij deze bijzondere lucht eenvoudig op gespoord. Zijn opvatting van zijn plicht was, dat hij den. man, toen hij merkte dattle lucht bij hem hoorde, aan Dick moe-t overleve ren. Dat was voor hem het eïiK'e van zijn taakmaar lang niet 'het einde van; zijn belangstelling in het resultaat er van. HOOFDSTUK XXIV. H et gevecht op de Prairie. Zelfs zonder de bekentenis, die hij later aflegde, zoud'en Jan's opsporing, het vinden van de leege scheede, waarin de dolk paste die 'hij achterliet, eri het horloge, het geld en de vingen, die men in zijn zakken vond en 'die het eigendom bleken te ;zijn van het ver moorde echtpaar, genoeg 'bewijzen' opgete- lyerd hebben om d'en Italiaan te ver-oórdee* len. Het bleek, dat de beweegredenen tot de misdaad niet diefstal maar jalousie was ge weest. De man vertelde zelf ten minste, dat hij minnaar geweest was van de vrouw, die hij gedood had. Hij boette zijn' laatste sc'.iulcl van de wet binnen c' muren van de K. N. W. B. P.-kazerne en door zijn arres tatie ren gedurende die retrrsetting was Jan de meest bespre!" n hond van Saskat chewan. Zijn portret e' «nd in alle dagbladen van Mexico tot den 7' en op zijn wan^ deling-en met Dick V-i;: "n werd er naar hem gewezen er. c^er hem gepraat als ,/de K. N. W. B. P.-bloedhond" .en werden hem alle mogelijke eigenschappen toegekend. Het was heel natuurlijk, dat men hem een „bloedhond" noemdeen het kwam bij nie mand in Regina op, dat zijn hoogte, zijn vlugheid en zijn ruige zwart-en-grijze vacht allesbehalve de kenmerken van een bloed hond zijn. Op één uitzondering na was iedereen in het hoofdkwartier der K. N. W. B. P. trotsch op Jan. Zelfs de kazern-ehonden waren zich bewust, dat het overwicht van den grooten hond was toegenomen. De oudste officieren van het ccrps spanden zich in om Jan te prijzen en te slreelen en kapitein Arnuth liet een lichten stalen 'halsband voor hem maken, van buiten glimmend vernikkeld, met een slot en een sleutel, en een inscriptie: /rJan, van de K. N. W. B. P. Regina." Maar Jan's triomf bezorgde hem den doo- delijken haat van één man en den eerbied, dien men hem in dén kazerne bewees, voeg de nog bitterheid bij de afgunstige antipa thie, waarmee 'hij het harde, oude hart van Sourdough vervulde. Sergeant Moore zei niets, maar er gloeide haat in zijn sombere oogen, telkens wanneer die od Jan's zware gestalte rustten. „Ik geloob dat hij Jan met een mes zou steken, als hij durfde," zei French, de man uit Devon. „Luister naar mijn raad, Dick, en houd Jan uit de kuurt van,den sergeant. 'De man -is half gek. Zijn oude Sourdough' is alles wat hij van kind of kraai in de we? reld heeft en hij vergeeft jouw hond nooit, dat hij gedtaan heeft) wat Sourdough niet kon." „Och,' zei Dick met een goedigen glim" lach. „Ik geloof, dat hij een te flinke man.is orn een -goeden hond kwaad te doen." „Dat heb je nu juist mis," zei O'Malley. „Ik verzeker je, dat die drommelsche ser geant zich niet lang zou berjenken, als h'^ de gelegenheid schoon ziet om Jen vergil in te geven. En als hij Sourdough kan lee' ren om Jan dood te bijten, zou hij dat liever hebben dan^een officiers-aanstelling. Man, je moet eens op hem letten al-s hij dert hond ziet Daar staat moordlust op zijn ge* laat te lezen." v Het was een feit, dat de lof, die men Jon toezwaaide, de bekendheid, die aan zijn ver lichtingen gegeven werd, en vooral het respect, dat men den grooten hond in def K. N. W. B. P.-kringen betoonde, de oor*» zaak waren van werkelijke ellende voor ser' geant Moore. Wanneer een man op middéF baren leeftijd zoo volkomen afgezonderd ■word! van. elke vriendschappelijken, men schel5, jken invloed, ais met sergeant Mooret het geval was, worden zijn geest en aan doeningen ilicht allerzonderlingst verwron* gen en verdraaid, zijn oordeel vreemd, ert' ztjn inzichten en gevoel van proportie ne'( men de zeer misleidende eigenschappen: aan .van bol geslepen spiegels, die alles.' wat ze weerkaatsten, op overdreven wijz* verwringen. (Wordt vervohldT;

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 1