Stof Handschoenen
i MkTEl!
ÈMe-flapzijn JE VLIJT"
J. üiïïil
UIER,
DE. EEMLANDER"
FEUILLETON.
Jan, ile zeen van Ficn.
m
abomspmis
PRIJS OER ADVERTENTIE tnct inbegrip van ccn
B (J
M^ison „L'Hïrondellïe"
L. J. LUYCX EN ZOON
- ONZE SPECIALITEIT -
19e Jaargang wc. 69
per 3 maanden voor Air.cn'
per post 1 2.60, per week tacl gratis verreker ng
tegen ongelukken) f 0.17a aliondeilijke nummer»
jr o.os.
rt
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
Maandag 20 September 1920 k
bewijsnummer, elke ïcgcl meer 0.25, dicnstaanbic*
dingen en Llctdadljshcids-adveitentiën voor de helft
der prijs Voor handel cn bcdrijt bestaan zeer
voordccligc bepalingen voor het advcrt.cercn. Ecna
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Ongeloofeli]k.
Dit ma ai moei ik U iets onigefooFelijks ver
tellen. Met eigen oog-en meegemaakt gister
middag. Niet ver van hier, in Utrecht.
U kent alien hét moderne cabaret, Qi'et ca
baret van na öen oorlog. Het cabaret, zoo-
«ls we het in ons land hebben gekregen,
met een ruinvte in het midden, waarfti wordt
gedanst door hét publiek. Het cabaret met
twéé strijkjeshet eene valt in, zoodra het
andere klaar is. Het cabaret met z'n intieme
schemer van kleine lampjes met groote kap
pen, handige kleurencombinaties, vreemde
luxe en weekheid. Bet cabaret met dure
blomig drinks", „noggV'^lips' en dergelijke
rommel. Het cabaret met twee geünifor
meerde reuzen-op de stoep, die de dronken
menscben er uit gooien. Het cabaret, waar
je je hoed mag meenemen naar binnen, maar
e wandelstok meel afgeven, met 't oog op
conflicten. Het cabaret van de „levenslied
jes", de „conférences" en de„gentle
man" (I) humori-sten I
Dat cabaiet was vroeger het vaderland
van de decadence, die je wel grappig vond
om haar verfijning, die wel eens iets «goeds
bracht waarnaar je wou luisteren, of er om
lachen, maar waarvan je verder zeide
hemel bewaar me d'r voor
•Dit soort .cabaret is geweldig in zwang ge
komen. Het zit geregeld stampvol.
Gisteren was h'et een d'ag van zonneschijn
li herfstpracht. Men zou meenen dat 'hij,
'ie vrij was, naar buiten was getrokken om
de herfstkleuren te zien, den zonneschijn te
gevoelen koesteren en de wind le hooren
suizen.
Neen, gistermiddag waren de Utrechtsche
cabarets óver vol. Met gezinnen-. In de don
kere zaaltjes (de „sfeer" kan het daglicht
niet gebruiken en sluit het buiten) zaten de
vaders en de moeders met kinderen van 1
jaar tot vojwassen toe. Niet als uitrjonidering
maar als regel.'
Wij zagien meiskes van 1314 jaar, die
geen disms oversloegen," telkens met verschil
lend'e studenten. Wij zagen kindertjes luis
teren naar perfide voordrachten en meen
den te bespeuren dat hun aanwezigheid de
altisten zèif een weinig gemeerde. Het is el
lendig, als tijdens een sohuin liedje 't heklo-
re hin-ctergeluidie klinkt vain 'u balby, die nog
niet weet stil te 'blijven-
't Cabaret zag blauw van de rook, want de
mannen en vrouwen met cigaretten konden
■bezwaarlijk dit genot staan laten voor de
«kinderen I
Nóg ie-ts maakte den Indruk, dat men hier
in e«er\ eiekioenthkris was belandhet applaus-
•Het applaus en de toejuichingen w-aren zóó
uitbundig afe zelfs ren geestdriftige menigte
niet uit op het pieéhfigste aller oogenbLik-
ken. Ja zelfs 'n klein meisje, dat 'n oogen-
blüqe solo-dans!c kreeg dezelfde woeste bij
'Valsbetuigingen als een vieze voordracht f
Toch was men -niet dronken. En het wonder
lijkste van alles was, dat de demi-monide
hier de minderheid uitmaakte.
Wij verdienen geen zonneschijn meer en
geen bosch en velden. Niet ten onrechte
heette dit cabaret Modern".
Politiek Overzicht.
De kwestie Eupen en Malmédy, mot h'et
vraagstuk van Monschau (Mcntjoie) houdt
nog steeds de hoofden en harten bezig van
hen, die bij de aangelegenheid zijn betrok
ken. Opnieuw vraagt men onze aandacht
voor Eupen en Malmédy door middel van
een ons toegezonden geschrift, getiteld
E-upem, Malmédy, Monschau
(Diuck und Verlag Max Stadthagen, Berlin
W 57), dat behalve een inleiding de petitie
der vakvereenigi-ngen van Eupen aan den
Volkenbond bevet alsmede -een -economi
sche verhandeling over Eupen en Malmédy,
een verslag van den Landbouw in Eupen en
Malmédy vóór en na de-annexatie, verschil
lende persstemmen, de rede van den mi
nister van b ui ten! ands che-z ak e n dr. Koster
in de Nat. Verg. van 20 April 1920 en het
verzoekschrift der bevolking van Eupen,
Malmédy en Monschau. Het is over -dit laat
ste, dat wij een en ander willen weergeven.
Aanvankelijk lag het in de bedoeling der
bevolking van Eupen, Malmédy en Mon
schau het verzoekschrift door een deputatie
persoonlijk te doen overhandigen aan d>en
Volkenbond. Londen weigerde echter een
visum voor* de reis naar Engeland te ver
strekken, zoodat een schriftelijk verzoek tot
den Bond is gericht.
Geconstateerd wordt, dat het vredesver
drag aan België hef geheele gebied van de
districten Eupen en Malmédy heeft toe
gewezen. Binnen zes maanden na het
in werking treden van het vredesver
drag echter zouden door de Belgische
overheden lijsten ter teekenimg wor
den neergelegd,waarop de bewoners
schriftelijk konden bevestigen, dat het
hun wensch was, dat de gebieden
óf geheel of partieel zouden blijven onder
Dui'tsche sou v er ei ni te it. Volgens art. 34 va-n
het vredesverdrag, moestde uitslag der
volksraadpleging door de Belgische regee-
•ring worden voorgelegd aan den Vo1 ken-
bond, die he.eft te beslissen over het lot
der districten. In haar nota aan de Duitsche
regeering van 16 Juni 1918 hebben de ge
allieerde en geassocieerde regeeri-ngen te
kennen gegeven, dat bij de beslissing der
bewoners zoodanige maatregelen zullen
worden 'genomen, d'at er waarborgen be
staan, dat de stemming volledig-vrij ge
schiedt. In het bijvoegsel der ruota werd er
•de nadruk op gelegd, dat Eupe-n en Malmé
dy alleen dan met België zouden worden
ver.eenigd, ^vaaneer de bevolking deze ver-
eeniging voldoende steunde. Het verwijt
wordt nu geuit, dat d'e Belgische autoritei
ten elke vrije wilsuiting onmogelijk hebben
gemaakt. De volgende uiteenzetting wordt
dan gegeven van de Belgische maatregelen
tegen het vrije stemmings-pecht
Sinds vele maanden zijn de districten
Eupen en Malmédy door de Belgen mili
tair bezet. In het district Malmédy bevon
den zich oorspronkelijk Engelsche troepen
met deze stoncl de bevolking op den bestek-
voet Dr.iyentegen drukte die Belgische be
zet-'ting van begin af aan zwaar op de dis
tricten.
Geen uitspraak, geen onderling overleg,
geen opheldering door die pers was moge
lijk. Geen vlugschrift mocht verbreid wor
den. Wie in het bezit ervan ge-vonden wérd,
werd direct uitgewezen- Iedere samenkomst
ook de godsdienst, werd bewaakt, ieder
open woord der geestelijken van beide con
fessies gestraft. De peis werd onderdrukt
tot op heden mochten de plaatselijke bladen
de artikelen uit het vredesverdrag, die 6«p
Eupen en Malmédy betrekking hebben,
•niet publiceeren. Wie ten voordeele van
Dui-tschland handelde of sprak, werd uit 't
land gewezen, ja, er zijn zelfs personen
uitgewezen, die alleen om hun Duitschge-
zindheid bekend waren, zonder dat zij deze
''door woord of daad getoond hadden. 'Daar
entegen werden Belgische vlugschriften en
propagandageschriften in groote hoeveelhe
den onder de bevolking verspreid.
Opgemerkt wordt, dat misleidende mede-
deelingen over de volksstemming de ronde
deden en de Belgische ambtenaren en offi
cieren bij elke gelegenheid er den nadruk
op legden, dat elkeen, die op de lijsten tee-
kende,nadeel zou worden berokkend en
ten slotte van hui-s en hof verdreven. Hoe
de stemming plaats had, moge uit de vol
gende lezing blijkenEenigen tijd na het in
werking treden van hat vredesverdrag wer
den de lijsten ter teekening gelegd, maar
het bleek al dadelijk, dat een formeel sys
teem van hindernissen en ben-adeeldngen
het teekenen onmogelijk maakte. De lijsten
•liggen slechts in de steden Eupen en Mal
médy ter teekening. De bevolking van het
platteland moet dus gedeeltelijk verre rei
zen maken, als zij stemmen wil. De lijsten
'ligegn ook slechts gedurende weinig uren
per dag ter teekenimg en zelfs in den vast-
gestelden tijd kan het teekerten dikwijls n-iet
.geschieden, omdat de eenige ambtenaar,
die de lijsten onder zich heeft, dikwijls an
dere .bezigheden heeft óf afwezig is óf om
dat de lijst niet kan gevonden worden. Ge
lukt het een bewoner, na 'lang wachten toe
gelaten te worden, dan probeert.de Belgi
sche commissaris hem door bedreigingen en
beloften van de'teekening terug te hou
den. Daar op deze wijze slechts ongeveer
20 personen dagelijks kunnen stemmen, is
het reeds practisch onmogelijk, dat alle
stemgerechtigden (over de 30.000 in de
beide districten) teekenen kunnen. Het is
dikwijls voorgekomen, daf 75 pet. der slem-
rnéfs naar huis moesten. gaan, zonder te
hebben kunnen teekenen.
Veel enger is het echter, dat aan allen, die
niettegenstaande deze bemoeilijkingen toch
teekenen, het wisselen vin Duitsch geld in
franken geweigewi wordt, hun de voor het
verlaten der districten nondige passen c
nomen worden en de verzorging met le
vensmiddelen ophoudt- Het sterkste werkt
ten slotte de bedreiging verbannen te wor
den. De bewoners zijn er, daar reeds vele
lieden uitgewezen zijn, vast van overtuigd,
dat ieder die van zijn recht tot stemmen
gebruik maakt, later huis en hof verlaten
moet. Deze meenrng is zoo in aller harten
vastgeworteld, dat zij niet geschokt kan
worden.
5. De Belgische regeering moet aan de
bevolking een bindende belofte geven, dat
•niemand erdoor benadeeld wordt, els hij
voor Duitschland stemt.
6. De stemmingstijd moet na den 10. Juli
zooveel verlengd worden, als er van of den
10. Januari tijd verstreken is tót er een ge
regelde stemming plaa ts •heeft, die aan het
vr e d e s v e rd r a g b eanitw oord t.
Polen en Duitschers verdragen elkaar als
hond en kat, ze snauwen en krabben, blaffen
en maken een dikke staart. „Zwischen
ftilie", incidenten, staan dagelijks op de
agenda en treden even geregeld aan den
dag al^ de zon iederen morgen vfleer aan
den hemel verschijnt. Nu weet men weer
mee te deélen, dat de Oberschlesische
Landeszeitung is verboden: omdat het blud
schreef, dat in een Opper-Silesisohe plaats
Fransche soldaten handgranaten hadden
verdeeld one!"- de Poolsche opstandelingen.
Een treii':. - Vnlst, door Poolsche „ban
dieten" ont. ,1 moet dood zijn gevonden;
van een eve. eens ontvoerden opperwacht
meester ontdekte men nog geen spoor. Om-
j f rent de ontvoering vqji opperwachtmeester
i Albrecht van de grenspolitie meldt de
Osteröder Zeitung, dat Albrecht een landu
eigenaar aan de andere zijde van de grens
wilde bezoeken, hij onderhandelde deswege
met de Poolsche soldaten van de grens
wacht, die zich bereid verklaarden voor een
onderhoud te zorgen, maar nauwelijks wa
ren Albrecht en zijn metgezel de grens
over, of de Polen namen hen gevangen en
voerden hen weg. Op onmiddellijke gedane
stappen beloofde de Poolsche grenscommis-
saris te hunnen behoeve tusschenbeide te
zullen komen, maar tot dusver is nog uit
niets gebleken, dot hij zijn belofte heeft ge
houden.
Generaal Lerond, president der intergeal-
Heerde commissie in Opper-Silezië, ver-
Volgens het verzoekschrift der bevolking
is h;et onmogelijk den wrf der bevolking vast
te stellen, daar door de methodes der Bel-
«gische overheden slecht 1 pet. van de stem
gerechtigden hun naam op de lijsten heb
ben gezet. Enkele personen, die reeds ge
stemd hadden, hebben hun beslissing -on
geldig verklaard; omdat'dè nadie-e'len, die er
aan vastzaten, onduldbaar waren. Medio
April hield de bevolking een demonstratie
om te protesteeron, wijl ben het zelfbeschik
kingsrecht wérd onthouden. Een optooht
ven 10-000 personen begaf zioh naar den
Belgischen commissaris. Deze liet echter
verklaren, dat hij niet meer in functie was,
hetgeen niet met die feiten in overeenstem
ming is. Door gendarmen en militairen werd
de stoet ontbonden.
Door weergave van geschiedkundige fei
ten, door te wijzen op taalkundige en
volks verhoudingen, kerkelijke, religieuse en
economische toestanden, wordt* getracht 't
overwegend Duitsche karakter der distric
ten aan te- toonen. Er moet uit blijken, dat
75 pet. dér bevolking Duitsch is naar taal
en oorsprong.
Wat waren nu de wenschen der bevol
king Zij wensoht, dat het volgende plaats
•vinde
1. Het teekenen op de lijsten moet onder
een onpartijdige controle geschieden.
2. De lijsten moeten niet slechts in de
sleden, maar in ieder dorp of gehucht neer
gelegd werden.
4. De lijsten moeten geheim gehouden
worden.
klaarde aan een redacteur der Vossische
Ztg., dat de intergeallieerde commissie vast
besloten was alle aanstichters van onge
regeldheden te vervolgen. De ontwapening
der burgerbevolking werd met goed gevolg
voortgezet, maar het einde hiervan liet zich
niet voorzien, want nieuwe wapen-en werden
onophoudelijk binnengesmokkeld; zoo had
men op 13 Sept. op het station te Hinden-
birrg een uil Duitsghland komenden waggon
in beslag genomen, die 960 geweren, 8
mitrailleurs en een groote hoeveelheid mu
nitie bevatte. Ook werd door den generaal
geprotesteerd tegen de beschuldigingen van
partijdigheid, die tegen de commissie zijn
ingebracht; hij zeide, dat d-e volksstemming
in Opper-Silezië niel zou kunnen plaats
hebben dan nadat de rust volkomen her
steld is. Maar omdat alle maatregelen om
de orde en veiligheid te herstellen zonder
resultaat bleven, is door Duitsche partijen
en veréenigingen in Opper-Silezië vopnieuw
een request tot generaal Lerend gericht.
Uit de Breslauschc bladen krijgt men een
denkbeeld van de eischen, die bovenge
noemde partijen en vakvereenigingen heb
ben gesteld. Kort saAmgevat wordt het vol
gende gewenscht:
1. Onmiddellijke demping van den op
stand en herstel van rust en veiligheid.
2. De wettige overheid moet alom, waar
zij is verjaagd, in haar gezag worden her
steld.
3. Niemand, die aan den laatsten op
stand of aan»dien van 1919 heeft deelge
nomen, mag van de volksstemmingspolilie
deel uitmaken of een openbaar ambt be-
kleedeit.
4. De ontwapening moet strikt worden
uitgevoerd. Om den onontbccrlijken steun
van de openbare meening tc erlangen, dient
het resultaat van tijd tot tijd te worden ge«
publiceerd.
5. De grenzen moeten voor wapensmok
kelarij worden gesloten.
6. De tijdens den opstand gepleegde
misdrijven moeten worden gestraft.
t Onder de Polen zelf herscht ook al on-
eenigheid: zoo hebben zich de beambten
van het Poolsche volksstemming-commissa
riaat in Opper-Silezië vereenigd en tó
Beuthen een openlijken oproep gepubli
ceerd, waarin zij protesteeren tegen de el
lendige loonen der medewerkers aan do
volksstemming, terwijl de uit Polen komen
de agiatoren van Korfanty in weelde baden,
Korfnnty zou de ontbinding van den bond!
van medewerkers aan de volksstemming
hebben verlangd en den voorzitter hebben
ontslagen. In den oproep komt de wensch
tot uiting, dat Korfanty en zijn aanhang in
het belang van het algemeen welzijn van
Opper-Silezië dit gewest zullen verlaten.
Zoo niet, dan zol men hem den oorlog ver
klaren. Ook een oproep in Poolsche taal,
in groot aantal verspreid, verlangt verwij
dering van Korfanty.
De dreigende staking in Engeland is nog
steeds een dreigende stalking. Het uitvoje-
rend comité, het bestuur derhalve, vaar den'
mijnwerkersbond heeft Vrijdagmorgen met
den president van 'd'e Board of Trade, Bor
ne, geconfereerd; deze heeft het bestuur uit.
genoodigd de mogelijkheid te overwegen
om de loonen te verhoogen door een op
voeren van de opbrengst. Smillie moet in
een onderhoud te kennen hebben gegeven,
doit de mijnwerkers over gieen enkel xegee-
ringsvoor-stel van gedachten wilden wisse
l-en, wanneer nie«t de loonsverhooging was
toegestaan. Ondcrtusschen geven de En
gelsche bladen de m'eening der Britscho
publiek opinie waarschijnlijk weer, wanneer
zij verklaren, dat daar 'de mijnwerkers op
het oogenblik de best betaalde arbeiders in
het land zijn, hun verzoek om loonsverlvoo-
igwig, voor «deze gerechtvaardigd en go-ed-
gekeurd is door een onpartijdige commissie,
onredelijk is en door de regeering niet mag
wordén toegestaan. Deze meening wordt
versterkt doof de openbaar gema-akte cij
fers, die de laatst-verk-regen détails van de
verdiensten der mijnwerkers geven. Het ge
middelde weekloon in de afg.eloopen perio
de is per 'hoofd 104 shilling; 31 mijnwerkers
ontvingen per man zelfs meer don 20-pond
voor een week arbeiden, terwijl 460 ied'er
meer dan 12kit pond per week ontvingen en
2602 meer. dan 10 pond per persoon.
Dan is daar nog het Italioansche arbei
dersconflict, waar omtrent slechts schiaar-
sche berichten ons bereiken. De bond van
fabrikanten schijnt een resolutie te hebben
goedgekeurd, waarin de ontruiming van de
fabrieken en schadevergoeding wordt ge-
eischt, maar het principe van contróle, neer
gelegd in een wet, wordt aanvaard. De con
trole, neergelegd in een wet, wordt aanvaard
De controle leidt tot samenwerking en ver
antwoordelijkheid van beide partijen en mag,
|>een inbreuk maken op de noodzakelijke
Men acht zich gelukkig, of men acht
zich ongelukkig en dan is men het ook.
door
A. J. DAWSON
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. P. WesselinkVan Rossum.
Meer dan twee en twintig mijtlen draafde
Jan voort door de chocolakleurige stof van
het pad, en aarzelde nooit tot hij bij een
poel kwam, waar de twee ruiters'achter hem
een-ge spannende oogenblikken hadden,
terwijl Jan heen en weer rende, en de on
zekerheid uit «elke beweging van zijn. zwa-
ren kop sprak. Toen klonk weer het diepe,
zware geblaf een teeken van geruststel
ling voor den ruiteren van z-ijn veroerdee-
lirvg voor den vluchteling, als deze Het hoo
ren kon en Jan stoof het pad weer langs,
op die hielen maar niet overhaast ge
volgd door -den kapitein en Dick
Met de twee en twintigste mijl bracht Jan
de ruiters tot de deur van een huisje met
twee kamers, waar een kolonist woonde, en
hij was een minuut later alweer op weg
langs de zijde van een korenveld, dat fról
'een halve mijl lang was. Kapitein Anvirth
steeg af om even me$ de vrouw te spreken,
die aa-n de deur kwam. Geen half uur tevo
ren, zei ze, had1 ze wat thee met brood en
vleesch gegeven aan een donkeren, mage^
fen man met een rooden zakdoek om het
nóofd geborden. Een vreemdeling, was het,
fcei ze.'Kap_itelj\ Arnuth beet hard..qd si.ii)
snor, bedankte de vrouw, steeg op, en ga
loppeerde achter Dick en Jan aan.
De kapitein sloeg onder het rijden de klep
van ziin rep et eer-pistoolholster terug: maar
die voorzorg bleek overbodig te zijn. Jan
«liep nu in galop, en de hoogte, waarop hii
zijn snoet van den grond hield,-toonde aen,
d'at hij op een versch spoor was, dat zulke
neusgaten als de zijne niet licht kwijt zou
den raken.
Jan kwam aan'het einde van zijn spoor bij
een ouden stapel siroo, zijn voorpooten
stonden stevig in het stof geplant, met zijn
kop omltocg en open bek om zijn geblaf,
diep als klokgelui, te uiten. De man met den
rooden zakdoek op het hoofd werd klaarblij
kelijk door Jon uit zijn slaap gewekt en, hoe-
wfel d-e hond geen teeken gaf van hem te
willen, aanvallen, moest hij toch een schrik
wekkend beeld gewe.est zijn voor de' pas-
igeopen'de oog-en van den Italiaan. Bijna
vóórdat d'e man overeind kon gaan zitten,
was Dick Vaughan al afgestegen en bij hem.
„Verroer je niet," zei Dick, „dan zal de
h-ond je niet-s doen. Als je je handen be
weegt, vliegt hij je naar de keek Zie je f
Laat' ik je deze maar liever aandoen zoof
In orde, Jan, jongen. Blijf hier."
Toen kapitein Arnuth afsfèeg, stond zijn
onder/geschikte naast eon geboeiden man,
die op cfen grond zat en woest en wanhopig
naar cl'en hond staarde, die verantwoorde
lijk was voor zijn gevangenneming. Jan's
bong hing aan één kant uit zijn open bek,
en zijn cogen drukten' voldaanheid en tevre
denheid uit. Hij had zijn werkje gedaan, en
goed gedaan. Het was niet bij hem opgeko
men zijn prooi aan te vallen, hetgeen Dick
heel goed wist, niettegenstaande hij de
waarschuwende opmerking tégen den Itali-
aa-iy.Jhad genaakt Maar, hoewel /fan er
niet aandacht, den man op den grond, dien
hij opgespoord had, aan te vallen, was hij
zich toch heel goed bewust, dat die man
zijn prooi was'. De episode- van het boeien
was hem niet ontgaan.
Van het begin af had hij geweten, dat
Dick en hij dien dag op jacht gingen. Waar
om ze jacht maakten op een mensch, was
hem een raadsel. Wat hem persoonlijk be
treft, had hij niet zoo-zeer iemand vervolgd,
ais wel jacht gemaakt op een zekere lucht.
Toen hij bij den slapendén Italiaan kwam,
had hij deze bijzondere lucht eenvoudig op
gespoord. Zijn opvatting van zijn plicht was,
dat hij den. man, toen hij merkte dattle lucht
bij hem hoorde, aan Dick moe-t overleve
ren. Dat was voor hem het eïiK'e van zijn
taakmaar lang niet 'het einde van; zijn
belangstelling in het resultaat er van.
HOOFDSTUK XXIV.
H et gevecht op de Prairie.
Zelfs zonder de bekentenis, die hij later
aflegde, zoud'en Jan's opsporing, het vinden
van de leege scheede, waarin de dolk paste
die 'hij achterliet, eri het horloge, het geld en
de vingen, die men in zijn zakken vond en
'die het eigendom bleken te ;zijn van het ver
moorde echtpaar, genoeg 'bewijzen' opgete-
lyerd hebben om d'en Italiaan te ver-oórdee*
len.
Het bleek, dat de beweegredenen tot de
misdaad niet diefstal maar jalousie was ge
weest. De man vertelde zelf ten minste, dat
hij minnaar geweest was van de vrouw, die
hij gedood had. Hij boette zijn' laatste
sc'.iulcl van de wet binnen c' muren van de
K. N. W. B. P.-kazerne en door zijn arres
tatie ren gedurende die retrrsetting was
Jan de meest bespre!" n hond van Saskat
chewan. Zijn portret e' «nd in alle dagbladen
van Mexico tot den 7' en op zijn wan^
deling-en met Dick V-i;: "n werd er naar
hem gewezen er. c^er hem gepraat als ,/de
K. N. W. B. P.-bloedhond" .en werden hem
alle mogelijke eigenschappen toegekend.
Het was heel natuurlijk, dat men hem een
„bloedhond" noemdeen het kwam bij nie
mand in Regina op, dat zijn hoogte, zijn
vlugheid en zijn ruige zwart-en-grijze vacht
allesbehalve de kenmerken van een bloed
hond zijn.
Op één uitzondering na was iedereen in
het hoofdkwartier der K. N. W. B. P. trotsch
op Jan. Zelfs de kazern-ehonden waren zich
bewust, dat het overwicht van den grooten
hond was toegenomen. De oudste officieren
van het ccrps spanden zich in om Jan te
prijzen en te slreelen en kapitein Arnuth
liet een lichten stalen 'halsband voor hem
maken, van buiten glimmend vernikkeld, met
een slot en een sleutel, en een inscriptie:
/rJan, van de K. N. W. B. P. Regina."
Maar Jan's triomf bezorgde hem den doo-
delijken haat van één man en den eerbied,
dien men hem in dén kazerne bewees, voeg
de nog bitterheid bij de afgunstige antipa
thie, waarmee 'hij het harde, oude hart van
Sourdough vervulde. Sergeant Moore zei
niets, maar er gloeide haat in zijn sombere
oogen, telkens wanneer die od Jan's zware
gestalte rustten.
„Ik geloob dat hij Jan met een mes zou
steken, als hij durfde," zei French, de man
uit Devon. „Luister naar mijn raad, Dick,
en houd Jan uit de kuurt van,den sergeant.
'De man -is half gek. Zijn oude Sourdough'
is alles wat hij van kind of kraai in de we?
reld heeft en hij vergeeft jouw hond nooit,
dat hij gedtaan heeft) wat Sourdough niet
kon."
„Och,' zei Dick met een goedigen glim"
lach. „Ik geloof, dat hij een te flinke man.is
orn een -goeden hond kwaad te doen."
„Dat heb je nu juist mis," zei O'Malley.
„Ik verzeker je, dat die drommelsche ser
geant zich niet lang zou berjenken, als h'^
de gelegenheid schoon ziet om Jen vergil
in te geven. En als hij Sourdough kan lee'
ren om Jan dood te bijten, zou hij dat liever
hebben dan^een officiers-aanstelling. Man,
je moet eens op hem letten al-s hij dert
hond ziet Daar staat moordlust op zijn ge*
laat te lezen." v
Het was een feit, dat de lof, die men Jon
toezwaaide, de bekendheid, die aan zijn ver
lichtingen gegeven werd, en vooral het
respect, dat men den grooten hond in def
K. N. W. B. P.-kringen betoonde, de oor*»
zaak waren van werkelijke ellende voor ser'
geant Moore. Wanneer een man op middéF
baren leeftijd zoo volkomen afgezonderd
■word! van. elke vriendschappelijken, men
schel5, jken invloed, ais met sergeant Mooret
het geval was, worden zijn geest en aan
doeningen ilicht allerzonderlingst verwron*
gen en verdraaid, zijn oordeel vreemd, ert'
ztjn inzichten en gevoel van proportie ne'(
men de zeer misleidende eigenschappen:
aan .van bol geslepen spiegels, die alles.'
wat ze weerkaatsten, op overdreven wijz*
verwringen.
(Wordt vervohldT;