AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER
SINT-MCOIMS-GESCHEMEN
I. GROOTENOORST
FEUILLETON.
I
TWEEDE BLAD.
BINNENLAND.
GELDKKÏGE" MENSCHEN
WILLEM GROENHUIZEN, Juwelier Amersfoort.
HOOPT UW SCHONE) [I
SPDlI-tRTIIEltH III
St.NIcoIaas-marU „AMICITIA"
19e Jaargang
No. 130
j
Woensdag
1 December 1920.
De Armeensohe kwestie,
n.
De Geneefsche heeren hebben in hun zit
ting van 22 Nov. 1920 druk gedelibereerd
lover het lot vann Armenië- Lord Robert
jtecH had een, door Lafontaine, den Belgi-
Jchen gedelegeerde, geamendeerd voorstel
ingediend, waarbij de Volkenbondsraad tverd
liiitgenoodigd terstond de situatie van Arme-
ïtië te overwegen en aan de vergadering ten
onderzoek voorstellen voor te leggen om het
gevaar, dat thans het overblijfsel bedreigt
van 't Armeensche ras, af te wenden en te
vens een stabielen en permanenten staat van
zaken in dit rampzalige land in het leven to
roepen. Met amendement van Lafontaine
had tot strekking aan de volkenbondsverga
dering de benoeming te vragen eener, uit 6
leden bestaande, commissie, welke zou wor
den belast met het instellen van een onder
zoek naar de meest geëigende middelen om
een einde te maken aan de vijandelijkhe
den tusschen de Armeniërs en de Kemalis-
ten.
Het loont de moeite stil te staan bij de
onderscheidene debatten en de woorden, die
Dr. Spnlaikovitsj, vertegenwoordiger van
den Servisch-Croatisch-Sloweenschen staat,
sprak, ontleenen reeds hun beteekenis aan
het feit, dat hij als voorzitter van een dele
gatie uit een land, dat tijdens den oorlog
eveneens onder den voet is geloopen en uit
duizend wonden heeft- gebloed, mede kon
voelen met verwant leed. Wij, aldus Dr. Spa-
loikovitsj, wij hebben te zeer geleden dan
dat wij niet door en door het afschuwelijk
systeem van stelselmatige en weloverdachte
verdelging, toegepast op heel een volk door
eindelooze reeksen individueele veroordee-
lingen, parate executies en moordpartijen
en masse, zouden kennen.
„Deze cynische en hartelooze volksverdel
ging hebben de Turken toegepast en passen
zij nög toe op christelijke volkeren. Bij dit
bloedig bedrijf wordt het beulswerk opge
dragen aan zekere nationalistische elemen
ten van Mohamedaansch ras-"
Er was een telegram gezonden aan Wil
son, er was een krans neergelegd aan den
voet van 't standbeeld, opgericht voor Jean
Jacques Rousseau, dit was alles goed en wel,
vond dr- Spalaikovitsj op beleefde wijze,
maar, vond hij verder heel terecht, 't was nu
tijd onverwijld over te gaan tot 't nemen van
andere besluiten, die het publiek met onge
duld verwachtte„Het publiek, steeds sim
plistisch in zijn appreciaties, is van oordeel,
da- wanneer er één moment is, waarop de
Volkenbond blijk moet geven van haar volle
macht en vruchtbaarheid, het dat is, waar- j
op zijn vertegenwoordigers ter vergadering
als in een soort van wereldparlement, om
zoo, te zeggen, wetten uitvaardigen uit naam
van héél de rhenschheid."
Dr. Spalaikovitsj ontving voortdurend te
legrammen, waarin om hulp werd gesmeekt;
zoo verzocht de Armeensche gemeente te
Alexandrië hem de motie van Lord Cecil te
steunen ten bate van Armenië, dat het
slachtoffer was van een nieuw complot, een
nieuwen aanslag op zijn vrijheid in 't nabije
Oosten.
Mijne" heeren, aldus riep de spreker, is
hier louter sprake van een nieuwen aanslag
op de vrijheid? -de Armeniërs ziin wel
wat al te jndulgent voor hun beulen. Ik druk
mij juister uit, wanneer ik zeg, dat in 't na
bije Oosten een voortdurende brutale man
sla? plaats heeft.
Een actie der voornaamste mogendheden
Is dringend nooclig. Ik weet, dat de regeerin
gen der mogendheden overladen zijn met
een menigte ernstiger problemen, die in den
loon der laatste jaren zich (er wereld hebben
O'ïnrestnp.éld. Maar-deze overwegingen mo
gen ons niet afvoeren van den weg, dien
de meest edelmoedige aspiraties en de
meest verheven gevoelens ons doen volgen-
O verigens de rereerin^en zouden niet on
bewogen kunnen blijven bij 't beroep der
algemeen e volkenbondsvergadering. Op
een gegeven oogenblik was de Am®rikaan-
ïche senaat, die bitter weinig voelde voor
een mandaat der Vereenigde Staten over
Armenië, bereid zijn vloot te zenden om het
arme Armeensche volk bij te staan. Het is
duidelijk, dat in 't onderhavig geval, art. 10
van ons verdrag niet als grondslag kan die
nen voor onze actie. Ik betreur het ten zeer
ste. Inderdaad dit artikel kan slechts ten
goede komen aan en verplichtingen opleg
gen aan staten, die leden zijn van den Bord.
MaaT het komt er op aan eenerzijds te de
zen einde den zoo onontbeerlijken steun te
verwerven der Vereenigde Stelen. In dit ge
val dient het verdrag niet alleen tot niets,
msor wij zijn, zonder het verdrag, veel ster
ker. Daarom moeten wij onze 'toevlucht ne
men tot een andere werkwijze."
In verband met de bedreiging van 't phy-
siek bestaan van 't Armeensche volk stel
de SnalaikoviF' voor onmiddellijk aan de
parlementen der voornaamste mogendheden
een telegram te zenden, waarin als een der
eerste en vurigste wenschen der volken
bondsvergadering werd te kennen gegeven
het eenparig verlangen om te zien, dat de re
geeringen dezer mogendheden samen over
legden om ten spoedigste en daadwerkelijk
op te treden, opdat wat no? restte van 't
rampzalige Armeensche volk zou kunnen
worden gered.
Branting sloeg den snijker op den kop,
toen hij de juiste opmerking maakte, dat het
een wezenlijk gevaar voor den volkenbond
zou zijn, wanneer de wreede moordpartijen
en de systematicche uitroeiing van heel een
volk voortduurden „Volgens b^-'-Ven. die
van tijd tot tijd ons uit Armenië bereiken
schijnt het wel dat het massacreeren niet
ophoudt, hetgeen bewijst, dot de groote lan
den onmachtig zijn daadwerkelijk te inter-
venieeren ten gunste van 't Armeensch'
volkIk ben er zeker van, dat wij allen
het er over eens zijn op deze v?:-adsrinrr,
dat een pressie worde uitgeoefend op de
groote mogendheden, die de "creischte mi
litaire middelen te harer beschikking hebben
om tusschenbeide te komen."
Telkens en telkens wordt :n de redevoe
ringen door de snrèlcers de erkenning uitge
sproken, dat de Volkenbond impoient is,
dat hij de middelen mist werkzaam te zijn op
gewenschte wijze. Warneer wij het organis
me nagaan van den Volkenbond aldus re
deneerde b.v. Balfour, zooals het door 't vol
kenbondsverdrag is bepaald, don stellen wii
vast, dat bij de samenstelling ervan niet ;s
rekening gehouden met een situatie, waar
voor de Bond ten aanzien van Armen'ë zich
thans ziet geplaatsthet verdrag had meer
normale omstandigheden voorzien n.l. wei-
georganiseerde staten en volkomen vastge
stelde grenzen. Bovendien had het volken
bondsverdrag rekening gehouden met het
feit, dat de raad zou hebben te doen met sla-
ten, die gevoelig waren voor de openbare
meening der wereld en tevens met het feit,
dat, wanneer het ere val zich mocht voordoën,
waarin de publieke opinie g.een uitwerking
had, de druk van 't economische wanen zou
kunnen worden toegepast op den delinquent.
„Het is onder deze omstandigheden, dat
de Volkenbond hoopte te kunnen handelen,
een einde te kun-nen maken aan abe getwist
en te kunnen voorkomen, dat de oorlog ten
nieuwen male zich in de wereld ontketen
deAan geen dezer voorwaarden is
door Armenië voldaan. Wij bevinden ons
niet tegenover georganiseerde staten. Wij
hebben geen duidelijk bepaalde grenzen
Wilson heeft wel aangeboden deze grenzen
af te bakenen, maar ik weet niet of op dit
oogenblik zu'ks reeds is ondernomen of,
in elk geval, tot een goed einde gebracht.
Anderzijds kan de openbare meening niet
den minsten invloed hebben op de gebeur-
tennissen, die zich thans in Armenië af
spelen. Trekken de Turken zich ook maar
een ziertje van deze opinie aan? Denkt u,
dat zij zich bekommeren over de actie van
den Volkenbond en diens opvattingen? Zij
staan er absohn.it onverschillig tegenover.
Wat het economisch wapen betreft, waar
van wij gebruik zouden kunnen maken over
eenkomstig het volkenbondsverdrag, waar
toe zoude het( nuttig zijn? Wie is Kemal
pasja, die de Armeniërs verdelgt? Het hoofd
van de geringmaiigheid der opofferingsge
zindheid vUn t!e 41,
een
bond samenstel
lende, leem. Is het c!«n verwonderlijk, dat
van een bende, die ongevoelig voor welker Maar een dergelijke n at kt&oósbeid kon
opvatting ook is en dien niets tegenhoud' een land als Armen- o n Ids hengen; do
Balfour geeft dus m. a. w. te kennen, dat machteloosheid is echter tevens een bewijs
de omstandigheden van dien aard zijn, da:
een directe methode orn de kwestie tot een
oplossing te brengen niet beslaat en dat
daarom de toevlucht moet worden genomen
tot een indirecte wijze van handelen er
dient een mandataris onder de mogendhe
den te worden gevonden, die de Armeen
sche kwestie ter harte neemt.
De Vereenigde Staten werden genoemd,
omdat deze statenbond bezat èl wat slechts
wenschelijk was geld en mannen, enthou
siasme en „the public spirit". Een Ameri-
kaansch mandaat zou voor Armenië betee-
kenen derhalve, daf het op de nteest be-
geerenswaarde wijze werd geholpen door
een dergelijk „ideal mandatory". Maar de
Ver. St. wilden niet; daarom moest men
op zoek naar een ander.
Het doet wel vreemd aan, dat zelfs een
beroep op de 41 ter volkenbondsvergode-
ring vertegenwoordigde staten zóó weinig
resultaten heeft opgeleverd, dat het ver-
eischte geld, de benoodigde soldaten» en
de onontbeerlijke munitie niet bijeen kon
den worden gebracht. Maar wat heelt Ar
menië aan sympathiebetuigingen, wanneer
het doocl gaat aan den mateloozen over
vloed van platonische genegenheid? De
Armeensche republiek heeft geen beloften
meer van nood.e, maar behoeft de zegening
van de bevrijdende daad. En Viviani, hoe
de N-ede- ndcche en Hongearsche naties'
door da schoonste diplomatieke betrekkin»*/
gen, n.l. door kinder! arten, verbondon zijn/
lik rog sprak minister Julius Pokar, die;
hei Nederlandsche volk ven gunscher hartei
dankte, dat het, door zijn liefdegaven hetil
in een an kei Pro Armenia kert ge- Hongaarsch geloof de menschheid in def
leden Ons Vaderland zich volger, derwijze moeilijkste tijden heeft teruggegeven.
uitliet?
„Armenië, bedelaar onder de volken, on-
der jukt, uitgemoord door de Turken, met da
welwillende, onzijdigheid van de Europee-
sche stalen, die pus weer een oorlogje voor
het Recht en de Beschaving achter den
rug hebben.
Er zijn Fransche soldaten voor Cilicië,
er is khaki voor Mesopotamië, er zijn black-
ond-tons, pantserauto's, tanks en veie dui
zenden soldaten om de „orde" te handha
ven in Ieriand, maar Armenië wordt sedert
tientallen jaren te vuur en te zwaard be
stookt en toen na den oorlog het schilder
achtige bergland een on afhankelijk en slaat
vormde, verzuimde West-Europa steeds het
noodige te doen voor de ongestoorde ont
wikkeling van den poiitieken nieuweling.
Wat wil je? Als er geen delfstoffen of pe-
trolcumbronnen te bemachtigen zijn."
Op
I>e lc£Ci*org:tiiiftji(ie.
vragen van het Tweede-Kamerlid
Duymaer van Twist betreffende het ter ken-
goed hij t ook heeft bedoe'd, nioge hebben nis van de Kamer brengen van de plannen
opgemerkt na de rede van Ba'four, dat in in zake de voorgenomen reorganisatie van
alle tijdvakken van zijn tragische geschie
denis, Armenië in de har'en der Franschen
„un écho profond ïi ses douleurs" heeft ge
vonden, maar behoudt de benarde republiek
het leven door echo's? Het genereuse
Frankrijk zou op meeslepende wijze blijk
kunnen geven van den edel zijns harten,
wanneer het niet langer luisterde naar den
voortdurenden aandrong^ zijner chauvinis
ten en militaristen en den moed bezat zijn
wantrouwen niet noodelcos en redeloos te
voeden tegenover Duitsch'land? Wat dan
gewenstht ware? Dat de republiek van Mil-
Ierand en Leygues het mooi-menschelijke
besluit nam een deel zijner in Duitschland
ondergebrachte occupatietroepen ter be
schikking te stellen om Armenië van dien
ondergang te redd-en. Hiertoe moest de
stoot uitgaan van het Fransche volk, op
dergelijke wijze de generositeit zijns horten
welsprekend bewijzende.
Maar Viviani, van zijn standpunt bezien,
heeft een juiste opmerking gemaakt, toen,
na zijn erkentenis, dat de Volkenbond on
machtig was, om-dat dit instituut een ver
antwoordelijkheid moest dragen, terwijl het
geeneilei gezag was gegeven, hij verklaar
de „De Fransche deleg-atie, in 't Hó:el
Crillon vertegenwoordigd door Léon Bour
geois, vroeg, dat deze vergadering zijn wa
pen zou bezitten, dat generale staven wer
den gevormd met een internationaal con
tingent, d. w. z. met alle middelen, benoo-
digd. voor 'n actie. Wanneer, op dat oogen
blik, was geluisterd naar de stem van
Frankrijk, dan zoudt ge thans niet zoo in
moeilijkheden zitten; de generale staven
zouden zijn gevormd, het inlernationale
contingent zou bestaan en wat zooeven de
heer Branting aan de groote mogendheden
vroeg, die vloten en legers bevitten, zoudt
gij thans hebben kunnen viagen aan den
Volkenbond, die dan over zijn wapen zou
hebben kunnen beschikken."
Gp Viviani's rede komen wij nog terug,
maar wat tot dusver met overgroote duide
lijkheid uit de verklaringen der gedelegeer
den bleek, is de oprechte belijdenis, dat
de Volkenbond, geen macht is, die zich kan
laten gelden, door zijn zwakte en onvolle
digheid, door zijn wanhopig-s'echt geoutil
leerd zijn, aan zijn bestemming het wa
ken over de staten orde der wereld, het uit
den weg ruimen van strijd en conflict, het
regelen van geschillen door vreedzaam be
roep en met name, in 't uiterst geval, door
gewapende interventie niet kan voldoen.
het leger, heeft de minister van Oorlog ge
antwoord, dat hij niet tot de korpsen van
het leger, doch tot onderscheidene leger-
outoriteiten, meerdere geheime brieven, be
trekkelijk de voorgenomen reorganisatie van
het leger, heeft gericht, waarin op grond
van de daarbij verstrekte aanwijzingen op
dracht werd gegeven tot het indienen van
adviezen,, het verzamelen van gegevens of
het ontwerpen van regelingen.
Vermits een wijziging van de vredesorga
nisatie eerst aan de orde kómt bij het eer
lang in te dienen ontwerp voor een nieuwe
dienstplicht, bestond er geen aanleiding
■reeds bij het wetsontwerpTijdelijke afwij
kingen van de Militiewet, de Kamer met de
voorgenomen reorganisatieplannen in ken
nis te stellen.
Bij de Memorie van Antwoord op het
Voorl. Verslag betreffende laatstbedoeld
wetsontwerp heeft de minister intusschen
in antwoord op de ter zake uit de Kamer
gerezen vragen nadere mededeelingen
betreffende de voorgenomen reorganisatie
verstrekt.
Van hoogst betrouwbare zijde wordt
vernomen, dat de Minister van Onderwijs,
Dr. de Visser, naast de tallooze protest-
telegrammen enz., welke in verband met de
salaris-regeling der onderwijzers zijn depar
tement bereikten, ook van verscheidene on
Tot nu toe wisten wij, dat Nederlandi Ivetfj
vaderland was van de geloofsvrijheid, nu
weten wij dat ook barmhartigheid en men-
schelijkheid daar hun toevlucht hebben.
Hierop declameerde de Hongnorscbö
treurspelspeektef Jaszüi een gedicht v'onl
Kozma getiteld; „Hel Nederlandsche hart".
Mevrouw Csitory hield een voordracht over
Nederland, verduidelijkt met lichtbeelden.
Na het uitvoeren van eenige Nederland
sche compositie werd het feest besloten mei
een tnbleua van veertig Hongaarsche meis*
jes, die Koningin Wilhelmina huldigden.
Telefonische ver bin ding
Nederland Prankrijk Hnvas soint
uit Parijs
De telefonische verbindingen, die vroe
ger toegelaten waren tusschen Frankrijk en
Nederland, in het bijzonder tusschen Parijs
en Amsterdam en Den Haag, zullen van 1
December af weer worden ingesteld.
Rotterdam sche hotelplan
nen. Naar de N. R. Ct. van de meest
bevoegde 2ijde verneemt, zijn de pionnen
tot den bouw van een hotel op het terreinl
aan het Calar.dplein in dien zin gewijzigd,
dat daarop in de toekemst twee gebouwen
zullen veil" ij zen.
Het ontwerp voor het hotel is belangrijk'
gewijzigd. Het gebouw wordt kleiner dan
aanvankelijk in de bedoeling log, hoewel
men daaraan gedeeltelijk tegemoet zal ko-.
men door hoog te bouwen. Het front blijft
gerfcht naar het Calnndplein. Met.den bouw,
van het hotel zal men zeer waarschijnlijk
het volgende jaar een aanvang maken.
Ten behoeve van het tweede bouwwerk
«uilen er nog drie huizen worden afgebro
ken; de huren daarvan zijn tegen Mei 1921'
opgezegd. De totale oppervlakte van het
terrein zal dan 4500 vierk. M. bedragen,
waarvan 3000 vk. M. bestemd wordt voor
dit tweede gebouw, waarvan de bestemming
op dit oogenblik niet definitief vaststaat, en
in verband waarmede voorzieningen zul'en
zijn te ^reffen met hetrekking tot het be
reikbaar maken daarvan van den kont van
den Schiedamsqhen Singel af.
„M et Oorlog hebben we niets
uit te s t a a n". Het departement van Ko
loniën had voor de oefening der troepen
in Indië speren noodig. Het wendt zich tot
een particulieren die kan de noodige partij
leveren. Toen de koop gesloten was deed
de verkooper blijken van verbazing, dat het
departement niet zelf eken aan den anderen
kant van het Plein had geïnformeerd, dort
derwijzers betuigingen van instemming met had het de winst, die hij met deze transactie
de regeling ontving.
Burgemeester Zhtniierninii.
Bij navraag bij mr. A. R. Zimmerman is
ons gebleken, dat voor de voordracht tot be
noeming van een nieuwen directeur der
Nederlandsche Bank werd vastgesteld, den
burgemeester niets bekend was.
Dankbaiir Hongarije.
Het Hong. Corr. Bur. seint uit Boedapest
d.d 29 Nov.:
Om dank en erkentelijkheid te betuigen
aan' Nederland voor het Nederlandsche
weldadigheidsbetoon is Zondag in het Ura
nia-Theater te Boedapest een groot Neder-
landsch feest gehouden.
Aanwezig waren de aartshertoginnen
Augusta en $ofie, ex-aartshertog Josef
Frans, leden van de Nederlandsche kolome
te Boedapest onder leiding van den consul-
generaal Clinge Fledderus en overstelpend
veel toeschouwers.
Na hef zingen van het Nederlandsche
volkslied hield prof. Sebesteijn een Neder
landsche welkomstrede. Hij verklaarde dat
maakte, kunnen besparen, want hij had nam
Oorlog de speren gekocht in de juist geble
ken onderstelling, dat waar nu zooveel min
der manschoppen onder de wapenen waren,
wel een deel van dit oefenmateriaal zou
kunnen worden gemist.
Daaraan schijnt men aan Koloniën even
min te hebben gedacht bij deze transactie
als aan de belangen van de schatkist.
En het staat te vreezen, dat het bij een
volgende gelegenheid niet anders zal gaan>
want op een desbetreffende wenk moet bo
vendien nog zijn geantwoord: met het dep,
van Oorlog hebben we niets uit te staan.
N. Ct
Fen dure vergissing. De heer
H slager te Boskoop, wos j.l. Dinsdag op
de markt te Rotterdam om vee te kooperu
Hij kocht eon kalf en betaalde, daar hij
meende, met 100. Toen hij in het station
Gouda wos, kwam hij tot de ontdekking, dot
hij tot de ontdekking, dat hij in plaats vant
een bankbiljet van 100, er een van
1000 had gegeven. Tot heden is het gefld
niet terecht gekomen. (Tel.)
Op onwetendheid volgt dwaling.
GUSTAF AF GEYERSTAM.
11
Zij had haar bril opgezet, haarw erk opzij
gelegd, om op haar gemak de dagbladen te
lezen, die ze in den groentewinkel had ge
leend en daarom met de grootste voorzich
tigheid behandelde.
Juffrouw Klara had een bepaald doel met
deze courantenlectuur. Anders zou het deze
vlijtige huisvrouw nooit ingevallen zijn, den
mooien morgen te verspillen met het lezen
der publieke vermakelijkheden en beschrij
vingen van misdaden, waaraan ze eiken dag
een stuiver offerde en die ze bestudeerde,
als ze in den winkel op klanten wachtte.
Maar dezen keer las juffrouw Klara de ad
vertenties met een zuiver practisch doel
haar oogen dwaalden van de een, naar de
andere, ze las van idyllische vissoherhutjes
aan zee en van aanlokkelijke optTekjes aan
den oever van het Malarmeer.
Dat deed ze, omdat ze in dezen tijd van
onrust en zorg besloten had, met Karei An
ton voor de eerste maal in hun leven een
zomer buiten uit te rusten.
De zaak was een paar maal ter spTale ge
weest en telkenmale was juffrouw Klara
meer en meer bekoord door deze moge
lijkheid. Daarom beschouwde ze met haar
rijpe levenservaring de zaak als beslist.
Karei Anton moest 'zich nu eenmaal aan
alles, wat nieuw was, gewennen.
En niets kon nieuwer voor het oude paar
zijn, dan de gedachte aan rust.
GROOTE KEUZE IW FRA&5E
IN GOUDEN- EN ZILVEREN WERKEN.
TEVJEJfS LEV CITGEBKEI)>E SORTFF.RING 1ST
„GERO"- ZILVER EN ALPACCA.
I Daarom liet juffrouw Klara haar man zich
(langzamerhand gewennen aan dit idee.
Maar zelf nam ze op haar eigen houtje het
besluit, hetwelk stellig ook eens dat van
Karei Anton zou worden.
Terwijl juffrouw Klara las van mooi gele
gen villa's, land-huizen" en optrekjes met ka
mers en keuken, landelijke verblijfplaatsen
met gebruik van hout en ijs, begon ze, zon
der recht te weten waarom, zich te moede
te gevoelen, alsof alles rondc-m haar niet
was, zooals het moest zijn. Hoe langer ze
las, hoe onrustiger ze werd, en ten slotte,
kon ze niet meer stilzitten. Ze meende het
geschuifel van voetstappen en gedempte
stemmen te hooren en toen haar onrust
'haar overtuigde, dat er werkelijk iets gaan
de was, ging ze naar <Te binnenplaats, in de
stellige verwachting iets buitengewoons te
zullen hcoren.
De kleine plaats was vol menschen, die
juffrouw' Klara dadelijk herkende als bewo
ners van het huis. De groepen, voor'het
grootste gedeelte bestaande uit vrouwen en
kinderen, waren zoo stil, dat alle mededee
lingen, fluisterend geschiedden en toen
juffrpÜw Klara verscheen, kreeg ze eigenlijk
niets to hooren, omdat er niemand was, "die
iets wist. Fr was iemand geweest, die een
kree: in een- kamer had gehoord, die ge
klonken had als het rochelen van een ster
ver en er had' iemand luid geschreeuwd
in de kamer, waaruit het geluid kwam. Een
dienstmeisje, die buiten zich zelf was van
schtik vertelde welke deur het was, een an
der had een gil gehoord, een derde meen
de geluiden gehoord te hebben, zooals ze
nog nooit gehoord had.
Toen vroeg een ander, of iemand ook een
man uit de roort had zien sluipen en toen
deze vraag nog eens in alle ernst bespro
ken werd, herinnerde de juffrouw van de
eerste verdieping zich, dat ze iemand, twee
uur geleden, had gezien maar geen acht
op hem had geslagen en de juffrouw die
thuis naaide en in een kamer ernaast woon-
de, voelde pijn in het hart en wist zeker,
dat er een moord was gebeurd.
Binnen tien minuten was de geheele
schaar overtuigd, dat er iemand was dood
geslagen. En alsof er een telegraaf bestond
tusschen de vrouwen op de plaats en al de
kamertjes en hokjes Waaruit het oude huis
was samen- ?c ld, werden de ramen aan
den rechter en '-?!:e"Vanf als op kommando
geopend en de h'cofdén eruit gestoken, ter
wijl in koor de vraag herhaald werd wat Is
cr gebeurd
I Onder dit alles, was juffrouw Klara de
tenige, die haar tegenwoordigheid van
I geest behield- Het was heel natuurlijk, dat
'zij, die zoo lange jnren in het huis woonde,
een gewichtige persoonlijkheid was, en
eveneens d-at niemand haar den voorrang
betwistte, als hel haar inviel vóóraan te gaan
in het gevaar, om de verdachte kam-er te on
derzoeken.
En juist dit viel haar in. 'Het is zeer on
waarschijnlijk dat dit geschiedde, om een
ongelukkige te helpen
Degene, die zijn eigen zaken goed waar
neemt, staat gewoonlijk niet 'bloot aan der
gelijke aanvallen van edelmoedigheid. Eer
der is het denkbaar, dal juffrouw Klara han
delde, onder den invloed van het verlangen
naar gemoedsbeweging, dat romans over
j misdaden en het politienieuws tot haar ge
liefkoosde lectuur maakte.
•Vker is het echter, dat ze moedig de
vele donkere, en bochtige trappen besteeg,
dot ze eerst zachtjes en daarna harder op
de deur klopte, die als de juiste aangewe
zen werd.
Haar moed verflauwde, toen ze daarbnv«
nen duidelijk hoorde jammererf en 't is mo-"
gelijk dat ze was teruggegaan, indien ze
alleen was geweest.
Maar toen ze zich omkeerde, stond de
trap vol meisjes, vrouwen en loopjongens.
Aller oogen warer> met een mengeling van
schrik en bewondering op de moedige jirft
frouw van den hoekwinkei gericht.
Nooit zou het juffrouw Klara ingevallen!
zijn, haar aanzien op het spel te zetten, doon
voor de oogen van al haar buren, een on«
derneming op te geven, waarmee ze een,**
maal was begonnen.
Kalm en rustig, alsof het slechts gold eeni
verwend juffertje te redden van een levens-*
gevaarlijke muis, door het vreeselijke on-*
dier dood te slaan, greep juffrouw Klara
moedig naar den deurknop, draaide dien
om en keek naar binnen.
(Wordt YeryolgdJ
