J.
T-HOF 20
FEUILLETON.
{GELUKKIGE MENSCHEN
jBrnL' rt? r: tz
ff
DE EEMLANDER"
fc
REGENMANTELS EB H0EDO.
KOOPT UW SCFNEN
EN SPORT ARTIKELEN
19e Jaargang No. 234
'pei poit t 2.(0, per weck (niet gratis ve:iekcr ng
'♦•ge» ««wc)ukken) 0.17'. liionderlijke nummer»
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Maandag 6 December 1G20-
PRIJS DER ADVERIENIlEN
91
DIRECTEURJ. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
van 1 -4 regc'i 1.05
met inbegrip van ccni
bewijsnummer, elke regel inccr 0.25, dienstaanb c»
dingen on Liefdadigheids-advc tenticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bota.io zeer
voordcchge bepalingen voor het adveriecica, Luao
circu'airc, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
De Armtensohe kwestie.
ui.
1h de 9e „séance plénière" van da Vol-
ÉenbondsveTgadering, op Maandag 22 Nov.
5.1 gehouden, heeft de Engelsche vertegen
woordiger Balfour, na opgemerkt te hebben,
Wat de staten, welke mandaten hebben aan
vaard voor andere deelen van de wereld,
®tch verbonden, hebben om alle hulpmidde
len te benutten teneinde orde te doen heer-
jichen en de goede organisatie alsmede het
{rationeel functioneeren te kunnen verzeke
ren van de besturen of van de landen, waar
door zij een mandaat hebben aanvaard
Oh ankrijk-Syrië, England-Mesopotamië), de
vraag gesteldzullen wij een mandataris
(Vinden, die al deze verantwoordelijkheden
'zal willen dragen en zich er mee belasten
bm alleen deze noodzakelijke actie in Ar-
Jhcnië te ondernemen? Balfour heeft deze
fhethorische vraag zelf beantwoord en „der
(langen Rede kurzer Sinn" wasneen. De
Wkenbondsraad, zoo redeneerde Balfour
ongeveer, heeft in zijn deliberaties er zich
'volkomen rekenschap van gegeven, dat hij
(nooit een mogendheid als mandataris zou
yh d-en, die bereid zou zijn héél deze taak te
vervullen, wanneer niet de andere mogend
heden genegen waren haar te helpen met
^hun geld, hun soldaten en munitie.
„Ziedaar het groote vraagstuk, dat om
leen oplossing vraagt. Wanneer wij meer wil
den doen dan ons tevreden te stellen met
•hei ontvangen ven telegrammen, dan is het
«noodig, dat de 41 staten, die hier vertegen
woordigd zijn, op zich nemen hun deel van
pe gemeenschappelijke taak uit te voeren
her is noodig, dat zij allen mogelijken steun
yerleenen. Ik doe een beroep op de 41 mo
gendheden, die, tezamen, veel daadwerke
lijker kunnen handelen dan de Raad. Deze
flaaiste heeft zich Teeds gewend tot de 41
^nogendheden, opdat zij zich aaneensluiten
voor 't verrichten van dezen belangrijken
arbeid. Het doet mij leed vast te moeten stel
len, dot het antwoord onvoldoende is ge
weest. Het is mogelijk, dat de raad toen
Ti iet beschikte over den invloed, waarover
deze vergadering zou kunnen disponeeren.
beroep heeft misschien niet de sympa
thie gewekt, die toch onontbeerlijk was. Het
^eenig beroep in financieel opzicht, tot dus
ver door den raad tot de Volkenbondsle
den gericht, heeft geen groote resultaten
•gehad. Wanneer alle landen waarop wij een
jberoep doen, dit onbeantwoord Jatcn, dan
^moeten wij ons tevreden stellen met betui
gingen van sympathie en goeden wil, maar
'dat is niet voldoende. Met soortgelijke ma
nifestaties is men ten opzichte van Arme-
(l»ië al jaren lang kwistig geweest Men heeft
jSich steeds rekenschap gegeven van den
jernst van 't probleem. Men heeft beloofd al
et mogelijke te doen om verlichting te
zullen worden benoemd indien het amen- Russische conflict. Hij betreurt het, dat dei G en v e, 4 D e c. (H. R.) Het hoofd der
prengen ln dezen toestand en de situatie te
iverhelnen, maar wij moeten erkennen, dat
'el, wat in deze richting is gedaan, niet toe
reikend was."
Ealfour gebruikte toen een Beeld, dat de
jde leloosheid van den Bond heel juist aan-
jfeafwij zijn hier als menschen, aldus be
toogde hij, die, op den oever staande, ge
tuigen zijn t'an een schipbreuk, maar niet
{bij machte zijn om te helpen. Balfour herin-
Ine. de zich toen niet, hoewel hij een verte-
jgei.woordeer is vin een zeevarende natie,
^at mannen van een reddingboot met man
cn macht en met gevaar voor hun leven
feoms hun uiterste best doen om de beman-
bincr te rc1''^ van een schip, dat door do
branding vernletterd dreigt te-worden. En
wat zijn de Armeniërs anders dan„su rvivors
'of a wreck"? Leedbetuigingen verzacht hun
4ot niet meer, effectieve hulp biedt de eenl-
|ge kans hunner uitredding.
Ik hoop, aldus Balfour (en in deze be-
Jcer.lenis culmineert het besef van machte
loosheid), dat de zes commissieleden, d e
dement op de motie van lord Robert Cecil
(de Zuid-Afrikaansche gedelegeerde) wordt
aangenomen beter zullen slagen dan hun
voorgangers en de oplossing naderbij bren
gen in de huidige, 200 tragische situatie.
Ja, reageerde de Franschman Viviani op
Balfour's rede (op beleefd-Fransche wijze,
na den Engelschman uitbundig yoor de
diensten, door dezen 't eigen land en de we
reld bewezen, te hebben gehuldigd), het dis
cours van Balfoiff, is wel iet-of-wat (d. w. z.
in hooge mate) ontmoedigend, wanneer men
het letterlijk opvat. De toestand is, vervolgde
hij, inderdaad, zooals de heer Balfour op
merkte, buitenmate ernstig en de raad heeft
volkomen zijn plicht vervuld.
Op een der zittingen herinnerde de heer
Tittoni er aande raad had zich gewend tot
alle landen en. hun gevraagd een mandaat
aan te nemen, d. w. z. mannen en geld te
sturen om dit mandaat over Armenië te
steunen. „Amerika heeft geweigerd, de an
dere landen hebben 't i>ief geaccepteerd.
Wat zal de commissie van zes leden, door
Lafontaine voorgesteld, nu kunnen doen?
Ik zou 't wel eens willen weten. Moeten wij
de wereld opnieuw hetzelfde schouwspel
gaan bieden, dat de Raad reeds heeft gebo
den. Moeten wij op de wereldkaart een na
tie zoeken, die zich zou willen belasten met
dit mandaat? Ik zou niemand willen ontmoe
digen, maar het wil me voorkomen, dat, daar
ten tijde, waarop het aannemelijk scheen, dit
mandaat van de hand is gewezen, men be
zwaarlijk zich zal kunnen alvnragen, of het
thans zou worden aanvaard. Ik voeg er aan
toewij kunnen niet louter en alleen blijven
bij woorden. In de <^ogen der wereld zou
het belachelijk zijn en het zou verontwaar
diging wekken bij de Armeniërs die al hun
hoop bouwen op deze vergadering en die
uitzien naar haar beraadslagingen."
Tot zoover- voorloopig Viviani's woorden,
waarop wij nog nader terugkomen. Maar
rijst bij ons, politiek-onnoozelen, niet voort
durend weer dezelfde vraagis het dan ab
soluut onmogelijk, dat de Volkenbond aan
t Armeensche volk onmiddellijke daadwer
kelijke hulp biedt? De Volkenbond toch,
waarin de groote overwinnende mogendhe
den de leiding hebben, heeft krachtens zijn
aard en doel de pretentie het recht en de
maatschappelijke geordendheid te distjibu-
eeren. Maar nu een concreet geval zich
voordoet, faalt hij, betuigt hij zijn machte
loosheid. Maar is per slot van rekening heel
dit onvermogen niet terucr te voeren op de
ontstentenis van bereidwillige offervaardig
heid? Juist in dezen tijd, nu de wereld is
gebouleverseerd (onderste boven geworpen
zoowel in moreel als materieel opzicht), kan
men euvelen niet meer verhelpen door mid
delen, die in normale tijden zouden zijn te
gebruiken. Momenteel wordt gevraagd de
extra-inspanning: het offer. Terwijl een land
als Armenië na een decennia lange uitroei
ing der bevolking en een constante bedrei
ging van het bestaan zijner overblijfselen,
eiken nieuwen dag met dezelfde angsten
het gevaar in de oogen ziet, maken 41 sta
ten zich schuldig aan een onvergeeflijke na
latigheid, omdat zij zich leuter en alleen la
ten absorbeeren door de wel-is-waar ontzet-
rende, maar nochtans, te overkomen moei
lijkheden. Wanneer elk der staten slechts in
zóó n mate blijk gaf van zijn offerzin, dat'
het onmiddellijk 40G0 man ter beschikking
stelde, of anderszins een bescheiden quote-
part volgens "n onderling overeen te komen
regeling, zou, zonderdat de landen zich al te
zware lasten op de schouders legden, ge
makkelijk een leger van meer dan honderd
duizend man op de been kunnen worden ge
bracht.
Bulterilandsche Berichten.
G e n v e, 4 Dec. (H. R.) Barnes heeft
de motie besproken inzake het Poolsch-
Raad niet heeft ingegrepen in Februari en j Argentijnsche afvaardiging heeft aan Hij-
Mei 1.1. toen de sovjets nog beTeid waren
om te praten. Hij voegt er aan, toe, dat het
Engelsche volk de sovjet-methoden niet
goedkeurt, maar die methoden gaan het
Russische volk aan. Wij willen onze ver
bintenissen tegenover Polen, waaraan wij
de vrijheid hebben hergeven, nakomen,
maar op voorwaarde, dat Polen zelf zijn ver
bintenissen tegenover den wereldvrede na
komt. Hij bezweert de vergadering den wil
der dooden te eerbiedigen, die het einde
van alle oorlogen hebben gewensoht.
Bourgeois wijst er op, dot geen enkel lid
van den Bond de tóepassing van art. II
van het verdrag heeft gevraagd, strekkende
tot ingrijpen van den Bond in het conflict,
daar een ingrijpen in 't geheel geen kans op
succes had. Men kan het betreuren, dat de
Raad niet daadwerkelijk tusschenbeide is
gekomen tusschen Polen en de sovjets,
maar niemand kan zeggen, dat de Raad
militair had moeten ingrijpen.
Pad'erewski verklaarde: er rust een blaam
op allen, die oorlog voeren, zelfs om zich
te verdedigen. Dit is het ongeluk van Po
len, de eenige slagboom tegen de destruc
tieve kracht van sovjet-Rusland. Als de oor
log weer zou beginnen, zou de verantwoor
delijkheid niet op Polen rusten, maar dit
land zal zijn plicht doen en nooit voorwaar
den aanvaarden die onvereenigbear zijn
met zijn eer.
Nadat Hansen (Noorwegen) nog gespro
ken heeft, wordt de beraadslaging gesloten.
mans een brief overhandigd, waarin wordt
verklaard, dat de delegatie tot haar leed
wezen zich genoopt ziet om von heden af
haar medewerking aan de vergadering te
doen ophouden. Pueyrredon herinnert er
aan, dat de afvaardiging te Genève is ge
komen om bij te dragen tot de volmaking
van den Bond. De amendementen op het
verdrag konden^ niemand verbazen.
Elkeen dacht, dat de vergadering ten doel
zou hebben de beginselen van recht en vrij
heid voor de volken ingang te doen vinden.
Daar deze hoop is bedrogen en ce eenige
reden, die Argentinië heeft, doen besluiten
aan het werk van de vergadering deel te
nemen, is verdwenen, ziet de afvaardiging
af van de verdere deelneming aan de werk
zaamheden. Laten wij hieraan toevoegen,
dat het aftreden der delegatie niet moet
u-orden uitgelegd ais een uittreden van Ar
gentinië uit den Bond, daar van het iiittre-
den van een lid uit den Bond twee jaer
vooraf moet worden kennis gegeven.
In de vergadering van den Volkenbond
heeft Argentinië een motie ingediend, waar
in het, na er op te hebben gewezen, dat de
kracht van den Volkenbond bestaat in de
opneming va-n zoo veel mogelijk staten,
voorstelt alle souvereine staten, die door de
internationale ^emeenscm? ei .tend zi jn, in
den Bond op le nemen, tenzij hun niet-
opneming het gevolg is van een vrijwillig
besluit hunnerz:jds. De vergadering zai zich
27,165 geiten en 15,250 varkens zal moei
ten leveren en voorts, binnen zes maanden*'
30,000 paarden, 125,000 schapen, 60,000
stieren, ossen enz. en 30,000 drachtige-
koeien en vaarzen. De Entente had 150,00C*
paarden, meer dan 888,000 runderen, waar*
van 640,000 melkkoeien en drachtige voor*
zen en 000,000 schapen geëi&cht. Omtrent
de levering van het overschot zal over zes
maanden in overleg met de Duitsche regee
ring een nieuwe regeling worden vastge*
steld.
B e r 1 ij ijn, 4 D e c. (W. B.) Omtrent do-
nieuwe vee-overeenikomst zegt de Gerrna-
nio, dat zij de Duitsche economie en voe
dingstoestand buitengewoon zwaar belast.
Wanneer Durtschland zich aan de vnstge*
stelde termijnen houdt, mogen de geallieer
den niet weer direct met nieuwe eischen'
komen, daar het voldoen aan de eischen
van thans de Duitsche economie reeds
uiterst moeilijk valt.
BSAISON L' HIRONDELLE
G e n v e, 4 D e c. (H. R.) De vijfde com
missie der volkenbondsvergadering voor de
toelating van nieuwe staten heeft in haar
zitting van hedenmiddag besloten* het ver
zoek van Finland om tot den Volkenbond te
worden toegelaten, met een gunstig advies
naar de vergadering te verwijzen, onder bij
voeging, dat door de toelating van dezerv
staat tot den Volkenbond geenszins wordt
vooruitgeloopen op de beslissing, die even
tueel zal worden genomen in zake de kwes
tie der Aalandseilanden.
De commissie heeft tevens een sub-com
missie benoemd cn. de verzoeken om toe
fating tot den Volkenbond van Letland,
Estland, Luauen, Georgië en Armenië te
onderzoeken en een formule te vinden, die
past bij den bizonderen toestand, waarin
deze staten op het oogenbli'k verkeeren
De commissie heeft verder den wensch
uitgesproken, dat het aanbeveling verdiept
het verzoek van toelating van Albanië niet
te behandelen, voordat de internationale
status van dezen staat nauwkeurig is vast
gesteld. De vertegenwoordiger van de
Oekraine had aan de commissie verzocht,
of hij later het verzoek van de Oekraine
om tot den Volkenbond te worden toege
laten zou kunnen herhalen. Er is besloten,
dat de desbetreffende commissie op ver
zoek van den voorzitter een antwoord zal
opstellen, waarin wordt gezegd, dat het feit,
dat aan het verzoek om toelating tot den
Volkenbond van de Oekraïne op het oog en-
blik niet kan worden voldaan, niet uitsluit,
dat de Oekraine later nog eens tot den Vol
kenbond kan worden toegelaten. De com
missie besloot ten slotte, dat de rapporten,
waarop deze besluiten van de commissie
zijn gebaseerd, onverwijld naar den Vol-1
uit—
hierover in de volgende bijeenkomst
spreken. v
P a r ij s, 4 Dec. (N. T. A. Draadloos).
Het rapport-Danialou betreffende het ver
drag van Trianon is met algemeene stem
men aangenomen door de commissie van
buitenlandsche zaken. No een aansporing
tot verzoening, gericht tot Tsjecho-SIowa-
kije, Roemenië en Zuid-Slavië, verzoekt de
rapporteur de Kamer het verdrag te ratifi
ceer e<n.
Berlijn, 4 Dec. (W. B.) Het uitvoerig
rapport omtrent het resultaat der besprekin
gen inzake de veeleveringen aan de Enten
te, deelt o. a. mee: Tijdens de onderhande
lingen is gebleken, dat men 'tmlet eens kon
worden over een vermindering van de in
den eisdh vervatte totaal-hoeveelheid vee.
De vertegenwoordigers der commissie van
herstel hadden voorgesteld in de eerste
plaats een overeenkomst te sluiten betref
fende een levering in eens, berekend over 6
maandenrOm een hard, voor de Duitsche
economie ondraaglijk dictaat te vermijden,
werd het voorstel in beginsel aanvaard. In
de slotbepalingen der overeenkomst be
houdt de commissie van herstel zich volle
dig het recht voor vón Duitschland al het
vee van Duitsohlamd cp te vragen, dat de
geallieerden hebben geëischt.
B e r I ij n, 4 Dec. (W.-B.) Naar het Wolff-
burepu verneemt, hebben gisteren, na lang
durige en moeizame besprekingen, de on
derhandelingen te Parijs tusschen de Duit
sche commissie voor de schadeloosstellin
gen omtrent de uitlevering van Duitsch vee
haar beslag gekregen. In de voltallige bij
eenkomst van gisteren is' met algemeene
stemmen de overeenkomst aangenomen.
kenbondsvergadering lullen worden gezon- volgens welke Duitschland de door de En-
0 tente geëischte 1,740,000 stuks gevogelte,
B e r 1 ij n4 Dec. (W. B.) Vandaag had
te Berlijn het reeds long aangekondigde fu
siecongres der oude en nieuwe communis
ten plaats, om, overeenkomstig de door de
3e Internationale van Moskou voorgeschre
ven 21 voorwaarden de beide groepen sa
men te smelten tot een vereenigde com
munistische partij als sectie der 3e commu
nistische Internationale. Boven de bestuurs
tafel zweefde, naar de Vorwürts bericht, ii»
geweldig groot formaat, een vijfpuntige
sovjet-ster.
B e r 1 ij n, 4 Dec. (W. B.) Men was hevig
aangedaan door de voordracht r\>et licht
beelden, die graaf Harry Kessler gisteren
in het Schöneberger stadhuis over de ellen
de der kinderen te Berlijn hield. Er werd
een beeld gegeven van vochtige kelderwo
ningen, ondervoeding en schamele klcedting.
Men kreeg niet ontstellende uitzonderingen
te zien, rnaar met name werd de toestand
bij den kleinen middenstand weergegeven.
In een Berlijnisohe gemeenteschool hebben,
van 600 kinderen 300 geen hemd. Zoonis
hier te Berlijn, ziet het er overal in 't rijk
uit. Ongeveer A van 't geheele volk be
schikt over minder dan 't bestaansminimum.
Londen, 4 Dec. (R.) Gisteren had op
de Tyne een merkwaardige scheepsramp
plaats, toen tijdens een storm 25 schepen
driftig werden en hulpeloos rondzwalkten
in een beperkt gebied, waardoor het noodza
kelijk werd de haven voor het grootste deel
van den dag te sluiten. Het vroegere Duit-
1 sche mailschip A-dolf Woermann" n.l. dreef
stuurloos een halve mijl de rivier af en stoot
te daarbij tegen zes schepen, die alle van
hun ankers werden geslagen. Bij een haas
tige poging om een arvker uit te gooien om
de wilde vaart van het schip te stuken, wer
den twee manuien getroffen en gedood. Het
schip botste daarop tegen vier andere sche
pen. Ten slotte zwalkten een vijfentwintig
schepen rond, die heftig tegen elkaar opbot
sten. Ten gevolge van een staking onde^ het
sleepbootpersoneel kondien de sleepbooten
geen diensten bewijzen. Toen de storm af
nam pak:en de ankers en werd de verwar
ring onder de schepen hersteld.
Madrid, 4 Dec. (H. R.) De bladen
bevatten een mededeeling van het Volks
huis, dat besloten is tot een algemeene sta
king voor onbepaalden tijd om verzet aan
te teekenen tegen de deportatie van de
syndicalistische leiders te Sevilla.
P e s p i gn an, 4 Dec. (H. R.) Naar uit
Sevilla wordt gemeld, is gisterochtend een
Russisch schip de haven binnengeloopen.
De overheid nam onverwijld maatregelen
om de bemanning te beletten van boord to
gaan en met de stakers in aanraking te ko
men.
De onschuld heeft een taal, een over
winnaars blik, die den laster verplettert.
van
GUSTAF AP GEYERSTAM.
15
.Voorovergebogen en in elkaar gedo
gen, schreide hij den geheelen weg,
toen 'hij merkte, dat hij weggevoerd
zou worden en niet eens meer het verstijfde
fwezen zou terugzien, dat nu eenzaam tus
schen de lompen in het eenige meubel van
de kamer lag.
Gedragen door den sterken arm, verdween
pe knaap door het lage poortje en kwam in
{een oogenblik in het drukke, rumoerige,
{haastige, strijdende en zelfzuchtige leven,
waar hij was, als een heel klein steentje, ge
worpen in de bruisende zee, die zelfs door
jgeen kring in het water de plek aanwijst,
waar het steentje is gezonken.
Maar in de kleine kamer, liep poes zege-
Merend langs de sofa en girug ten slotte iig-
fcen op het plaatsje, dat nog warm was van
6en slapenden knaap.
Daar lag zij lang, likte zich met haar ruwe
tong en spon van tevredenheid en plezier
ln heft leven.
Juffrouw Klara nam van haiar kant met
£roobe kalmte de lectuur weer op van de
advertenties in de courant, die ze ook aan f
.haar man liet lezen, terwijl ze hem herinner-
de aan hun plan, om zich eens in him zes-
en-dertig-jarig huwelijk het genot te gunnen
van een zomerreis.
In een oogwenk begreep Karei Anton, dat,
als hij juffrouw Klara vroeg naar buiten kon
Jokken, de vreeselijke ontdekking van wat er
met den winkel gebeuren zou, tenminste tot
den herfst was uitgesteld. 'Daarom schikte
'hij zich zoo goed mogelijk in de wenschen
zijner vrouw en sprak met geestdrift van de
genoegens van den zomer en het genot van
buitenzijn in den zomertijd.
De beide oudjes zaten nog Jang op, na het
sluiten van den winkel en ze spraken zich
warm over hun werkzaam leven en over bun
zuur verdiend recht, om het op hun oude
dagen wat gemakkelijk te hebben.
Toen ze naar bed gingen, woonden ze ïnr
hun verbeelding reeds in een rood huisje
met witte Vensterkozijnen, waar het meer
onder de ramen kabbelde, de koekoek in de
berkenhaag sloeg en de seringen bloeiden.
Toen Karei Anton sliep, droomde hij, dat
Hilda Carlsson voorheen Karei Anton Hazel-
kwist, de patriarch Johan Flo rel 1 en de ge
heele rataplan in de kicht wegzeilden op
lichte zomerwolkjes en dat hij door een
wonder gered! werd uit een vreeselijk ge'
vaar.
En de kleine vreemdeling was vergeten,
vergeten, alsof hij nooit had bestaande
kleine, zonder naam, die slechts gekomen
was, om 'heen te gaan.
HOOFDSTUK IV
Reeds den Zondag die volgde op deze ge
beurtenis, had het echtpaar him gewone
leefwijze voortgezet, die slechts door een
toeval was gestoord'. Het weer was zoo mooi,
de lucht zoo zwoel, de hemel zoo blauw en
juffrouw Klara's begeerte om eindelijk ast
met de zaak te maken zoo sterk, dat de bei
de oudjes besloten om opnieuw de kanarie
vogeltjes in hun kooitje op te sluiten, de
kat bij de buren uit te besteden en de reis
te maken, die hun de ongewone weelde zou
verschaffen van een zomerverblijf in d'en
omtrek van Stockholm.
Juffrouw Klara had den tusschentijd ge
bruikt om een onderzoek in te stellen. Het
spreekt van zelf, dat ze dit ondernomen had
met al de scherpzinnigheid, bedachtzaam
heid en energie waarover deze voortreffelij
ke vrouw beschikte.
RIJ
Alles wat buiten de nauwe grenis lag, die
juffrouw Klara getrokken had rondom 'het ge
bied, waarover fatsoenlijke lieden met we-
d'erkeerig vertrouwen en tot leering des
geestes konden spreken, haatte zij meer dan
iets anders op deze wereld. Alles wat ook
maar een haarbreed daarvan afweek noemde
juffrouw Klara in haar krachtige taal onzin,
vooral wanneer dit op eenige wijze in strijd
was met haar eigen voordeel of belang.
Juffrouw Klara bezat een merkwaardig ver
mogen overal bedrog te bespeuren, waar
onbedachtzame en onervaren menschen
blindelings in den val zouden ziin geloopen.
Met een door wantrouwen gescherpten blik
onderzocht zij nauwkeurig alles vóór zij zich
in een zaak waagde. En zoo had ze alle ad
vertenties gewikt en gewogen, die ze dag op
dag bestudeerd, afgeschreven en vergeleken
had. De advertenties, die zonder meer een
goedgeloovig publiek uitnoodigd-en op goed
geluk een reis van een paar uur te maken
om een woning te zien, waarvan men hoe
genaamd niets wist, sloeg juffrouw Klara
met de grootste minachting over.
Niet minder streng was haar oordeel, wan
neer zij in de courant las van een huis dat
bestempeld werd als gedeeltelijk gemeubi
leerd. Men moest al een heel onnoozele
hals zijn als men zich zoo liet foppen door
een onbeschaomden boer die een paar keu
kenstoelen en een klaptafel geplaatst had in
de geannonoeerde woning, en dan hét huis
gedeeltelijk gemeubileerd noemde. Ook was
juffrouw Klara's oordeel over verhuurders,
die de prijs van hun huizen niet noemden^
allesbehalve liefelijk.
In één woord al deze kleine onnauw
keurigheden, waardoor stedelingen verlokt
worden een reis te ondernemen om een zo
merverblijf te huren; al deze trucs van ver
huurders, die verstandig berekenen dat als
de menschen eerst maar komen kijken, ze
altijd eindigen met het huis te huren, omdat
ze dat liever doen dan nog eens weer geld"1
en tijd te verkwisten met nieuwe reizen en
uitstapjes, verafschuwde juffrouw Klara uit
den grond van haar hart en ze zwoer bij
hoog en laag, dat ze geen woning zou ne
men, die haar niet volkomen aanstond.
En toch zou ze niet meer dan één reit
maken, dat verzekerde ze zich zelf en Karei
Anton verscheiden malen. Want juffrouw
Klara's kracht lag in haar scherD doorzicht.
en in bet bewustzijn hiervan bezat zij een
macht, die haar alle moeilijkheden hielp
overwinnen, waaraan andere minder helder
ziende stervelingen zich pijnlijk stieten.
Ook wist juffrouw Klara op een prikje,
wanneer ze te doen had met fatsoenlijke lie
den /wanneer de plaats gezond was en na
tuurschoon bezat, wanneer het meubilair 1
de achtenswaardige en fotsoenflijke eigen
schappen der verhuurders in aanmerking
genomen niet anders dan goed kon zijn,
en wanneer de huurprijs nieronbillijk was en
er indien het moest nog wat op gedongen
kon worden.
De kleine visschershut, waarvan het echt
paar had gedroomd veranderde door deze
grondige studie in een vleugel van een sta
tig kasteel dicht bij het Malarmeer. En daar
de bezitter van deze aantrekkelijke woning
boven/dien den aristocratischen naam vanf,
baron Mannersvaid droeg, begrijpt de lezer
dat de eischen van juffrouw Klara gestegen
waren onder den invloed van de dagelijk-
sche advertentielectuur.
De nadere bijzonderheden om 1 rent het
huis wist de goede juffrouw reeds Vrijdags,
na dien tijd had zij geen gewicht mc rr ge
hecht aan de overige advertenties, die ze
nog slechts las uit plichtsbesef. Ze had haai
inlichtingen van den handschoeniwinkeT,
waarin zij elk jaar tegen Kerstmis het paar
zwarte handschoenen placht te koopen, dat
zij den geheelen daarop volgenden winter
droeg. En daar juffrouw Klara in die voor
treffelijke zaak nog nooit was blootgesteld
aan bedrog of aan de onaangename verras*
sinig slechts waar getroffen te hebben meen
de ze te kunnen vertouwen op de inlichtin
gen, die zii eekregen had.
(Wordt vervolgd.)
