ülSOi „l'IKMElir
DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
'BINNENLAND."
FEUILLETON.
GELUKKIGE MENSCHEN
M. VLEESCHHOUWER
SJAALS
'WOLlEü! JERSEYS
JUMPERS
AMERSFOORT
19e Jaargang No. 147
p«r porf m V"H« «nekcr nS
Mg«o 0€^d«kk<a) 0.)7&. altondnlijke nummett
f OM
AMERSFOOBTSC
Dirsï a-< V| Ososmber I92Q
PRIJS DER MEIIEIIIM r, LU£L
M
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 813.
1.0S
eSa
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanb c#
d ngen co UcJdAdigheids-adve.tenticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan xecr
vooiacciige bcnalin«-cn voor het adveriecren- hens
ciicu a>re, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
MEUBELFABRIKANT, HOF 16,
AMERSFOORT
8TEBD.8 BEN IK TOT UWEN DIENST
INDIEN UMI'NE ENORME COLLEC
TIE MO DERNE.OUDHOLLAN DSCHE
JACOBEAN-QUEEN-ANNE EN A -
DERE AMEUBLEMENTEN WILT
KOMEN BEZICHTIGEN.
De Armeensche kwestie.
IX.
onze voorafgaande acht atikelen over
de Armeensche kwestie hielden wij ons in
hoofdzaak bezig niet de Volkenbondsverga
dering van 22 Nov. 1920. Het verder ver
loop moge hier volledigheidshalve worden
aangestipt. Na Viviani's rede maakte de
Zuid-Afrikaner lord Robert Cecil nog een
opmerking naar aanleiding van het door
den Franschen gedelegeerde gesprokene;
hij zeide oprecht te wenschen, dat Viviani's
voorstel werd aangenorrien, maar, aldus
Cecil, m. i. zijn onze hulpmiddelen nog
geenszins uitgeput, als de onderhandelin
gen eens op niets mochten uitloopen. Dan
iomt het er op aan een middel te vinden
om Kemel onzen wil op te leggen. Ik hoop,
dat de commissie, die wij gaan benoemen,
den weg zal wijzen, die moet worden inge
slagen, wanneer de onderhandelingen eens
Vruchteloos mochten zijn.
De president ging daarna den stand van
«aken nog eens beknopt en overzichtelijk
i»a. Na te hebben opgemerkt, dat de voor
stellen, waarover zou worden gestemd vol
gens art. 5 ven het Pact al de stemmen op
zich zouden moeten vereenigen, wilden ze
worden aangenomen, herinnerde hij er aan,
dat lord Robert Cecil, de auteur van het
eeTste voorste!, zich vereenigd had met het
voorstel, door Lafontaine ingediend. Ten
aanzien van dit vqorstel bestond dus tus
schen de twee laatstgenoemde heeren over
een «teirming over den volgenden tekst;
-ten commissie van zes leden op te dra-
gen een onderzoek in te stellen naar de
mar.trc ekn, die dienden te worden geno
men om een einde te maken aan de vijan-
eelijkhed-en tusschen Armenië en de Ke-
jnrJisfen en daaromtrent een verslag uit te
brengen aan de Vergadering in den loop
der zitting van thans."
Het voorstel van Viviani luidde:
„De Vergadering, den wensch koesteren
de om met den Raad samen te werken, ten
einde binnen den kortst moge!:;1 :n tijd een
einde te maken aan de afschuwelijke Ar
meensche tragedie, noodigt den Raad uit
rich te verstaan met de regeeringen, opdat
een mogendheid er mee worde belast de
vereischfe maatregelen te nemen, om een
einde te maken aan de vijandelijkheden
tusschen Armenië en de Kemalisten".
De president stelde voor eerst te stem
men over Viviani's voorstel, omdat dit het
meest alf emeene was en dat van Ceci! en
Lafontaine niet uitsloot. Maar hiervan wil
de Cecil niet weten en het eind van het
h'edje, waarin Viviani gezongen heeft met
luide, lyrische uitheften, was, dat beide voor
stellen tegelijkertijd in stemming werden
gebracht en aanvaard door zitten en op
staan. De benoeming had daarna plaats
(door 't Bureau der Vergadering) van de
zes commissieleden, waarvoor werden aan
gewezen: lord Robert Cecil (Zuid-Afrika),
Lafontaine (België), dr. Nansen (Noorwe
gen), Pueyrredon (Argentini), Schantzer
(Italië) en Viviani (Frankrijk).
Men zou, naïevelijk, meenen, dat, gezien
de urgentie van het Armeensche vraag
stuk, waarover ter vergadering in alle toon
aarden werd gesproken, in allen gevalle
thans reeds iets feitelijks, ter hulp, zou zijn
gedaan. Inderdaad echter bleef alle bijstand
Armenië tot dusver onthouden. De-machte
loosheid van den Bond wordt door het Ar
meensche probleem wel allerduidelijkst g
illustreerd. Zelfs is het gemartelde land i>iet
tot den Bord toegelaten en is 't slechts een
deelname in de technische orean.isnms van
den Bond in uitzicht gesteld, in de zilting
van 17 Dec. heeft de Roemeensche gede
legeerde Jonescu wel een voorstel inge
diend om een internationaal expeditiecorps
van 40.000 man naar Armenië te zenden,
dat den order bevel zou komen te staan
van den intergeellierrden generalen staf,
maar het werd naar de speciale commissie
verwezen met de opdracht in de zitti-ig van
18 Dec. daarover te rapportoeren. Pre
sident Hijmans gaf echter uiting aan zijn
vrees, dat de kwestie in de bijeenkomst van
thans niet meer kon worden opgelost. Den
18 Dec. daarover te repporteeren. Pre-
gadering, is het besluit genomen de bemid
delingsactie tusschen Armenië en Kemal
pasja op te draden aan den Raad, die zich
tevens zou hebben bezig te houden met
het onderzoek van bovenvermeld Roe-
meensch voorste). Van onverwijlde hulp
aan Roemenië komt dan ook niets en het
blijft aan zichzelf overgelaten.
In verband met het bovenstaande is van
belang een artikel in de Kölnische Zeitung
van 16 Dec., waarin wordt opgemerkt, dat
onder het document, dat aan Turkije was
gezonden als „vredesverdrag van Sèvres",
ook de handteekeningen voorkomen van de
vertegenwoordigers van Armenië, hetzelfde
Armenië, dat thans het toetreden tot den
Volkenbond is geweigerd, omdat te Erivsn
een radenregering zich van de macht heeft
meester gemaakt.
„Tezelfdertijd heeft Wilson, die merk
waardige miskenning der r iten onder
scheiden is met den Nobelprijs voor den
vrede, op verzoek van den te Geneve ver
gaderenden Volkenbond zich bereid ver
klaard de grenzen van Armenië an Ort und
Stelle te laten vaststellen door een vertrou
wenspersoon. Hij is niet de eenige, die deze
moeilijke kwestie wil oplossen. Raden-Rus
land. de Armeniërs zelf en de Anatoliërs
van Moestapha Kemal beschouwen zich als
meer bevoegd en hebben reeds op hun
wijze de oplossing gevonden. De vraag
rijst, op welke manier Wilson het gedaan
zal weten te krijgen, want een nieuwe theo
retische oplossing zonder* het voornemen
deze door te voeren, zou de zwakte (Faden-
scheiivigkeit) van den Volkenbondsvrede
slechts nogmaals bewijzen. Met vele.mooie
woorden hebben de staten van den Volken
bond verzekerd, dat^zij geensz'ns tot d-eden
bereid waren om te helpen bij 't stichten
van een Armenië. Inmiddels zal niemand
het in de Armeniërs kunnen gispen, wan
neer zij, in het Oost-Anatolische hoogland
met Kun gevaarlijke tegenstanders alleen
gelaten, trachten zich met hen te vereeni-
gen".
Wanneer, aldus vervolgt de Kölnische
Ztg., Wilson als geografisch en ethnogra-
fisch paus wil optreden, dan moet worden
toegegeven, dat hij aJs president der Ver-
eenigde Staten over oneindig veel meer
goed theoretisch materiaal kan beschikken
dan welke andere „Stelle" ook: Amerika
toch is het eenige land, dat sinds decern
nia inrichtingen yan onderwijs in grooten
stijl onderhoudt in door Armeniërs be
woonde streken.
De corresDondent merkt dan op: „Wie
Midden- en OosUAnatolië heeft doorreisd,
heeft zich verbaasd over den omvang en
den grootscheepschen opzet van deze
Amerikeansche inrichtingen. Het zijn ge
woonlijk schoolburchten, goed te verdedi
gen en met wapens voorzien; men vindt
daar hardwerkcrsscholen en drukkerijen,
modelboerderijen en bibliotheken. In deze
inrichtingen wordt, misschien zonder me
thodische be dc-eUro en, een vrijzinnigen
geest gekweekt, die weinig harmonieerde
met het cor tempi p tie ve leven in Turkije.
Duizenden Armert'^rs hebben deze scho
len doorloopen; zij hebben voor 't grootste
deel, dank zij de' verkregen taalkennis en
hun geslepenheid in zaken in Amerika en
En-pelend vermogens verdiend en zijn de
a-postels van den opstand tegen Turkije ge
worden. Zij hebben met ruime geldmidde
len rl d-TP rrvxvrir-cn '-■estevrrl en ervoor
gezorgd, dat de pers in Europa en Amerika
als klankbodem voor de klachten en be
zworen der Armeniërs diende. Abdoel Ha-
mid heeft 'herhae-ldelük, moar vruchteloos
deze voor hem pevaarlirke „Statten" trach
ten te vernietigen; vruchteloos was ook de
bloedige wraak der Turken. Duizenden Ar
meniërs waren in de scKoolburchten ge
vlucht, die de Turken niet durfden aan te
vallen, omdat daarboven de vlaggen mef'de
sterren wapperden".
tij lucht, op het laatste congres der arbei
ders aangenomen, uit de partij getreden.
Essen, 18 Dec. (W. B.). Het jaarver
slag van Fried. Krupp A. G. voor 1919-20
stelt vast, dat sedert twee menschenleeftij-
den voor de eerste maal in de Krupp-fabrie-
ken, tengevolge van de bepalingen in het
vredesverdrag, geen oorlogsmateriaal werd
vervaardigd.
De terreinen en fabrieken staan na af
schrijving van Mk. 10 mill, voor Mk. 257.2
mill, te boek tegen v. j. 233.1 mill, tegen 11.7
mill. v. j. Na aftrek van uitgaven en verlies
v. j. blijft een netto winst over van Mk. 79.5
mill., waarvan 35 mill voor bizondere reser
ve, 29 mill, voor aanbouw van arbeiders
woningen en 20 mill, voor welvaartsinrich-
lingen wordt gebruikt. Het saldo wordt op
de nieuwe rekening overgebracht, zoodat
wederom geen d'v-Vend vrdf uitgekeerd.
Londen, 20 Dec. (N. T. A. Draad
loos uit Horsea). Zeven menschen, die van
Holyhead naar Dublin 'in een Handley-
Page-vliegtujg vertrokken om een zending
van de rep-eering uit te voeren, zijn nau
welijks ontsnapt aan verdrinking i-n de
Iersche Zee. Vijftien mijlen van Holyhead
bleek, dat er iets n-iet in orde was met een
der machines. Toen men inzag dat er niets
anders overbleef dan in zee te vallen, werd
een S. O. S.-sein verzonden. De boodschap
werd opgevangen door het stoomschip
i Italy van de Dempster-lijn, dat zich op 28
i mijlen afstand bevond. Met volle kracht
voer het schip naar de aangeduide plaats
I en vond het vliegtuig gedeeltelijk onder
water, terwijl de zeven man op de vleugels
zaten. De reddingsboot werd neergelaten,
de mannen werden bevrijd en naar Liver
pool gebracht. Vijf minuten later zonk het
vliegtuig.
Londen, 20 Dec. (R.) In 't Hooger-
huis zijn alle kwesties betreffende de amen
dementen op de Home-Rule-wet tusschen de
beide Huizen geregeld, zoodat het wetsont
werp voor het reces aan 't einde dezer week
wet zal worden.
Constantijn is weer Griaksch koning eil
het spreekt vanzelf, dat hij bij deze gele
genheid een boodschap heeft gericht tot hel
Heileensche volk. Hij merkt hierin op, dal
hij, luisterend naar den hoogen plicht te<
genoveT het vaderland, Griekenland drif
smartelijke en eindelooze jaren hoeft ven
laten. In dien tijd, aldus de koning, heb ill
ver van u geleefd in angstige spanning, zon#
der dat echter de troost, die mij geweid dooi
uw lrefce en mijn vertrouwen, mij éém
oogenblik heeft verlaten. De koning zegt
dan verder, dot hij in het binnenland rust
zal brengen door eendracht en nSar bui tem
de voltooiing van het nationaal herstel zal
bevorderen door te steunen op het heldhaf
tige leger. De eendracht zal rust brengen*
den voorspoed van het land verzekeren ent
de krachten doen toenemen ter verwezen*
hiking der nationale doeleinden en ospi-
roties. De koning zoJ alles in het werk stek
len tot versterking van zeer goede betrek
kingen met de geallieerde groote mogend*
heden en tot het vaster maken von de bon
den met „onzen dapperen bondgenoot'*
Servië.
De verloving van 's konings zoon George,
den troonopvolger, met prinses Elizabethl
van Roemenië en van 's koning's dochter
Helena met prins Carol, den Roemeenschenl
troonopvolger, zullen nieuwe gelukkige bon*
dien vormen tusschen Griekenland en hel
terecht vergroote Roemenië.
Doordrongen van onze nationale zending!
zullen wij bewijzen, aldus eindigt de bood
schap, dot het Heileensche v-olk zijn eeu
wenoud beschavingswerk voortzet. De bood
schap besluit met den uitroepLeve het
Heileensche volk!
Een en ander is niet bijster smakelijke,
want te luid-rhetoretlsche, lectuur, maar do
intenties zijn beminnelijk en wij hebben nog
slechts erop te wachten, dat de bedoelingen
rijpen tot daden.
Washington, 19 Dec. (V. D.) Het
Huis vifn Afgevaardigden heeft een voor
stel aangenomen, dat zich uitspreekt vooi
opheffing von -den nog steeds best&anden
oorlogstoestand met Duitschland1 en Oos
tenrijk.
PINNEN- WM
BUITENLANDSCHE
A. VAN DE WE&.
La neg ©straat 23,
De berichtgever is van oordeel, dat de
directie van dit schoolwezen, daar tusschen
de Zwarte Zee en Syrië zich tallooze dezer
inrichtingen bevinden, in staat is, over veel
ethnogreflsc'he vraagstukken goede inlich
tingen te Verstrekken en dat een gunstige
uitslag kan worden verwacht, daar politieke
overwegingen te dezen aanzien maar wei
nig in aanmerking komen.
Tot zoover de Kölnische Zeitung. In
middels circuleerden medio December be
richten uit Batoem, waaruit zou moeten
worden afgeleid, dat na het sluiten van den
vrde tusschen Armenië en de Turksche na
tionalisten te Erivora de onderhandelingen
over het vaststellen der Armeensche gren
zen zijn begonnen. De rege'ering te Moskou
zou officieel te kennen hebben gegeven,
dat zij de onafhankelijkheid van Raden-
Armenië zou erkennen en waken over de
onschendbaarheid der Armeensche belan
gen.
Buitenfandscho Berichten.
Genève, 17 Dec. (H. R.) De Vo'ken-
Madrid, 20 Dec. (H. R.) Te Madrid
kregen de monarchisten een gTOote meer
derheid. Tweee socialisten werden gekozen.
De republikeinsche partijen kregen geen
enkelen zetel.
Rome, 18 Dec. (H. R.) De Nazionale
verneemt uit Zara, dat twee vliegtuigen uit
het kamp van Jemanico naar Fiume ver
trokken, om d'Anriunzio van dienst te zijn.
Rome, 20 Dec. (H. R.) Generaal Ca-
viglia, die tot bevelhebber der troepen te
Venetië is benoemd, heeft op last der re
geering daarvan kennis gegeven aan den
commandant van het regentschap van Fiu
me, opdat deze officieel zal kennis dragen
van $en wil en de bevelen van het vader
land.
Rome, 20 Dec. (H. R.) Nadat het ver
drag van Rapollo door Senaat en Kamer
was geratificeerd, heeft ook de koning het
bekrachtigd.
IV p e n e n, 1 9 D e c. (V. D.) De regee
ring heeft aangekondigd, dat de broodprijs
KOLONIËN.
bondsraad heeft besloten den Enqelschen met een derde van den tegenwoordigen prijs
generaal Cahing voor den tijd van één jaar verhoogd zal worden. Tegelijkertijd' zal d'e
te benoemen tot hoogen commissaris
Pantzig.
van broodprijs voor meccgegoeden nog meer
j verhoogd wordMr. Deze verhooging is nood-
Brussel, 19 Dec. (H.-R.) Volgens de zakelijk door de verhooging der loon«n van
Peuple is de minderheid (groep-Jacquemot-j de ba-kkersgezellr n. Deze verhooging zal
te), in verhand met de motie inzake de par- voorloopig door de regeering betaald wor-
den.
Oost-lndlë.
Resident van de Prcanger.
Men seint ons uit Weltevreden d.d. 17
Dec.
De resident van Modioen, de heer Eijckc»
is benoemd tot resident van de Preonger.
Ongeluk in een mijn.
Uit Weltevreden wordt geseind.
Ten gevolge van een plotselinge door
braak is de diepmijn Tikoes nabij Tandjong-
panden onder water geloopen en binnen tien'
minuten volgeloopen. 33 mijnwerkers, die
men niet in staat was te redden, zijn zeer
waarschijnlijk omgekomen. Alle beschikba
re pompen werken nacht en dag door om de
mijn droog te malen.
Brand.
Het verdiepingsgebouw van Carl Schiie-
per te Batavia is afgebrand. Ettelijke ton.
nen schade wordt door assurantie gedekt*
Ks m ero verzi oh t.
Tweede Kamer.
In de zitlirvg van Maandag werd de On-
de.rwijsbegrooting verder behandeld.
De heer A I bard a (S. D.) wenscht sola-
risverbetering der leeraren H. B. S. en 19
feleurgestekl over de niet-overneming door
het rijk van de H. B. S. te Apeldoorn, heU
geen aanvankelifk in het voorstel lag.
De
londheid e.
geld aan hun
.-11 offeren eerst hun ge-
t geld en vervolgens hun
1 zond'heid.
van
GUSTAP AF GEYERSTAM.
27
„Werkelijk/* vervolgde de onbekende en
pjn stem smolt bijna weg van nederbuigend
medelij-den, „de jacht is een der weinige
zegeningen, dne een genadige Schepper
Mn zijn ongelukkige mens chenkind eren
heeft ten deel later» vallen. De jacht is een
teeken van de heerschappij van den raensch
or er het dier. Weet u, waarom tegenwoordig
hv onze geciviliseerde maatschappij zoo wei
nig men<schen genieten van de jacht? Ook
dat niet? De jacht is namelijk een van de
weinig overgebleven voorrechten van den
geboren edelman. Daarom zijn boeren en
burgers over bet algemeen doodsbang voor
een vuurwapen, dat hurt trouwens Yerböden
fc le dragen."
De vreemdeling sprak deze laatste opmer-
*ing op een zeer vriendelijken era beleefden
♦oon uit. Daardoor was het Karei Anton on-
n:op)ijk zich beleedigd te toonen over de
o,'drukking burger, ook al had hij zich daar-
oor gegriefd gevoeld. De jager nam. inte
gendeel bij deze woorden zijn witten hoed
at en stelde zioh voor als Isidoor Wahlblom,
örnst. hetgeen Karei Anton beantwoordde
door zijn grooten strooien hoed in de lucht
te laten fladderen en eveneens met groote
plechtigheid zijn naam te noemen, waaraan
hij echter geen bizond-eren titel toevoegde,
na de laatste opmerking van den ander.
Karei Anton was in zijn hart eigenlijk ver
rukt over deze gebeurtenis. Want geduren
de de laatste dagen van de week, die hij
reeds op het land had doorgebracht,
had juffrouw Klara zooveel bezigheden ge
kregen, dat Karei Anton zich, vooral in de
lange namiddagen eenzaam en verlaten
had gevoeld, en het verlangen naar gezel
schap soms bif hem was opgekomen.
De omgang met den koewachter kon hem
op den duur niet genoeg boeien, daar de
mensch, zooals bekend is, naar boven en
niet naar beneden streeft om gezelschap in
spel en ernst te vinden.
En daar juffrouw Klara's nieuwe bezighe
den eigenlijk daaruit bestonden, dat zij zioh
zeer op haar gemak bevond bij haar niéuwe
kennis. Mevrouw Carlsson, die met drie kin
deren en eera miniatuur kindermeisje reeds
in net einde van Mei naar buiten was ge
trokken, was het natuurlijk gevolg daarvan,
dat Karei Anton altijd moederziel alleen
rondliep.
De jachtbeminnende artist scheen even
eens hoogst ingenomen te zijn met deze ont
moeting. Dat gaf hij te kennen door ver
schillende uitbarstingen van vroolijkheid,
benevens door de plechtige belofte, dat in
dien de heer Hazelkwist (hij vroeg en pas
sant of hij ook een titel moest gebruiken,
hetwelk Karei Anton verlegen ontkende),
wilde zorgen voor het noodige vischgereed-
scnap, hij, Isidoor Wahlblom hem <ie goede
plaatsen zou wijzen, waar vïsch was.
Voor dit edelmoedige* aanbod sprak de
kleine winkelier zijn oprechten dank uit. En
de jager stelde toert voor, dat ze voor dezen
dag, nu het benoodigde vischgereedschap
nog niet aangeschaft was, de jacht zouden
voortzetten.
Karei Anton antwoordde hierop, dat hij
geen jager was en bovendien ook geen ge
weer bezat.
Maar deze kleine bezwaren wist zijn nieu
we kameraad spoedig te overwinnen.
„Dat kan niets sohelen," zei hij. „Dat is
niets. Ik begeer ook niet, dat u zal sohieten.
U kan mgegaan era zien hoe ik schiet. U kan
•een boot nemen, en wanneer ik iets tref,
haalt u het wild, terwijl ik opnieuw laad.
Het hindert u toen niet, dat u dus op deze
wijze dienst doet als een soort jachthond?"
Karei Anton begreep, dat hij zioh in hooge
mate belachelijk zou aanstellen, indien hij
3po kleingeestig was en daardoor een zoo
zeldzaam genot bedierf. De beide heeren
stapten daarom in de boot en nadat ze den
geschoten vogel opgehaald hadden, wiens
lichamelijke gelijkenis met een eend en
wonderlijk gevormde kuif Karei Anton in
hooge mate interesseerden, roeiden ze ver
der langs het strand, om de plaabs te zoe- hii leefde.
ken, vanwaar de joger meende de meeste
kans te hebben tuimelaars te schieten.
Het landgoed lag namelijk op een eiland,
dat zich in een wijden cirkel achter het ge
bouw uitstrekte. Hei huis zelf lag bovendien
op een hoogen heuvel, en daar de geheele
vlakte dicht begroeid was met struiken en
gicote loofrijke boomen, kon een boot rond
om het eiland roeien, zonder dat er eenige
mogelijkheid bestond, ontdekt te worden
door de ramen van het hoofdgebouw of de
vleugels. Het scheen 4al deze omstandig
heid den heer Isidoor Wahlblom een bizon
der genoegen verschafte, want toen de boot
deni anderen oever bereikt had en de beide
heeren aan land gestegen waren, legde hij
den vinger op den mond ten teeken van ge
heime verstandhouding. En ter zelfder tijd
•knipte hij zoo listig tegen het hoerenhuis,
alsof het hem veel genoegen deed, dat ze nu
uit het gezicht van alle menschen waren.
Het riet strekte zich 'hier in een wijden,
diecen boog uit langs een overstroomde
weide. En ofschoon het nog vroeg in don zo
mer was, werd het riet aan de oevers al dun,
zoodat men reeds 00 verren afsiand de vo
gels kon onderscheiden, die er in krioelden.
Op fluisterenden toon verklaarde de groote
jager de beteeker.is van alles wat ze hoor
den era.zagen aan den bescheiden winkelier,
wieras oogen van verrukking straalden over
deze voor hem geheel nieuwe en vreemde
wereld.
De jager wees hem in de verte kivieten,
wier vleugels boven den waterspiegel .glans
den hij leerde Karei Anton hun kreten on
derscheiden era vertelde van huif merkwaar
dige eieren, waarvan vorst Bismarck min
stens honderd per jaar verteerde, zoo lang
Hij leerde KeTei Anton het knorren der
waterhoenders onderscheiden van het ge
snater der eenden.
ITij vertolkte de bizondere bewegingen'
der tuimelaars en beschreef met de woede
van een hartstochtelijken jager hoe de
kwaadaardige -dieren de eieren en nesten der
eenden verwoestten en op die wijze de een-
deraiacht te gronde richtten.
Toen klonk er een geplas in het riet en
over het 'heldere watervlak zeilde een on
versaagde tuimelaar pralend met zijn gelen
kuif, die in het zonnelicht glansde.
Karei Anton wist in de spanning van het
oogenblik niet hoe hij zioh moest gedragen
om den vogel niet te verschrikken. Hij had
wel eens hooien vertellen dat zeevogels kun
nen duiken en hij hield zijn adem in uit
vrees van den kuif met den kop en al onder
de wateroppervlakte te zien verdwijnen.
Maar kop en kuif kwamen integendeel
steeds dichterbij, en onder den dunnen hols
schitterde' langzamerhand de bonst zoo hel
der, dat men kon zien hoe de vogel zijn
veeren schudde. En nu zag Karei Anton
hoe de groote jager zijn geweer tegen zijn
wang legde.
De winkelier had een gevoel alsof de tijd
stilstond, zijn eigen hart van spanning op
hield te kloppen/ en een eeuwigheid met
wachten verstreek.
Eindelijk knalde het schot, en Karei An-,
ton stond op het punt^teen te snellen, even.'
ijverig om dc-el te nemen, aan de jacht als
een van de dappere jaohtmatadoren van de
vierbeenige soort, wier rol de groote jager
hem zoo juist schertsend had opgedragen,
maar tot zijn groote verrassing gebeurde er
iets, wat hij nooit had kunnen vermoeden.
(Wordt vervolgd).