LTZOLEN „DE EE M LAN DER". BUITENLAND. C. smitskamp - ïparchitfct - zeist FEUILLETON. GELUKKIGE MENSCHEN utniwims rïïr za::: rsiis oer mimvii ontvangen NIEUWE ZENDING hoeden a1antels „v hirohdelle amersfoort "binnenland." Kameroverzicht. itemrst -kif li 19e Jaargang Ne. 149 j*r post 1 2.60. pet week (toet cratii venekcr ng legen ongelukken) f 0.17', ationderlijke nummci» f OJQT. Uonderdan Z3 Oacember 1920 DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 913. van 1 4 regels f 1.05 met inbegrip van cca bewijsnummer, elke icqcl meer 0 25, dicnstaanb c« duigen en Llcldadirheids-adve. tentien voor de helft der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer vooiacciigc benalincen voor het advcrtccien. Kcno ciicuaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toccezonuen. M. VLEESCHHOUWER MEUBELFABRIKANT, HOF 16, AMERSFOORT DE VRIJMOEDIGHEID ZIJ MIJ VERGEVEN. INDIEN IK OOK OP UW VOORDEEL WIJS. ZOO GIJ BIJ MIJ UWE MEUBELEN KOOPT. Polifiëk Overzicht. De ruimte ontbreekt ons om voortdurend Jvet ter Brusselsche conferentie verhandel de in détails weer te geven. Wij bepalen er ons dan ook toe mede te deelen, dat, blij- ens een draadloos bericht uit Parijs, den ..latsten tijd vele vraagstukken zijn opge helderd. Intusschen zal het evenwel nog niet mogelijk zijn, z>egt de Petit Parisien, de finitieve voorstellen te doen; er wordt echter aan toegevoegd, dat men voldoende gegevens bezit om den Duitschen gedele geerden reeds thans'de algemeene direc tieven der geallieerden aan te breder Gis teravond zou men, officieel althans, uiteen gaan, want de afgevaardigden zullen het vereischte contact houden met de Duitsche delegatie om het deze mogelijk te maken op 8 Jan. nadere voorstellen te doen. Ge noemd blad meent te weten, dat de geal lieerden genegen zijn den Duitschers groo- te faciliteiten ten opzichte van de voldoe ning der schuld in natura te verleenen. Het beginsel van vergoedirtg-in-geld wordt ech ter nog niet losgelaten. De algemeene in druk is goed, wordt kort en bondig geseind uit Parijs. Officieel wordt d.d. 22 Dec. uit Brussel gemeld, dat in de ochtendzitting van de conferentie der deskundigen president Dela croix meedeelde, dat, om aan de regeerin gen der geallieerden nauwkeurige conclu sies te kimnen voorleggen, het noodig was den arbeid der conferentie een veertien dagen te schorsen. Dat tijdsverloop is be stemd voof het thans begonnen onderzoek, dat voortgezet zal worden volgens de te Brussel gevolgde methode. Iedere rappor teur blijft in contact met den Duitschen deskundige, die bevoegd is in de kwesties, die onderzocht worden. Bergmann, de president der Duitsche delegatie, heeft, na verklaard te hebben, dat de Duitsche delegatie de ontvangst waardeerde, die van de zijde der geal lieerde gedelegeerden ten deel was geval- leh aan de door haar gemaakte opmerkin gen, medegedeeld accoord te gaan met den voor de hervatting der werkzaamheden vast- Telsf. interl. 158. l'it centje atlesteu dat het ir^ultaai van Uur scheppine bo*on verwachting zelfs hoeft voldaan dat een ieder, die hef zit t. vomikt is over den fraaien aanblik on liuldo brengt aan den ontwerper G. F. v. T. zeer tevreden to zijn over den keurigon en BMankvoÜen aanlotr van een ruont gedeelte van mgn buuenplaala te s Ginveland J. B. on deel U hierbij mede dat ik bij /.onder tevreden bon ovor den nieuwen aanleg van mijn tuin. Wod. H. J. W.-DE K. gesteld-en d-atum. Hij voegde er aan toe, dat de Duitsche deskundigen al het mogelijke zullen doen om den arbeid der rapporteurs te vergemakkelijken. Nadat Delacroix die geallieerde en Duit sche gedelegeerden had uitgenoodigd in rechtstreeks contact met elkaar te blijven om de bestudeering der problemen te ver gemakkelijken en eventueel een beroep te uoen op zijn medewerking, w»erd de confe rentie verdaagd tot 10 Januari. Dinsdagavond is het Iersche Home-Rule- ontwerp voor de laatste maal in 't Lagerhuis behandeld. Enkele kleine amendementen van het Hoogerhuis op het wetsontwerp konden de goedkeuring wegdragen der La- gerhuisleden. De Home Rule-Bill werd verdedigd door Sir Worthington fevans, die opmerkte, dat, wanneer de koninklijke goedkeuring op 't ontwerp zou zijn verkregen, Ierland zelfbe stuur zal hebben, niet in den vorm, die door de extremisten was geëischt, maar in een vorm, die overeenkwam met de vrijheid zoo wel van Zuid- als van Noord-Ierland als mede met de integriteit van het Vereenigd Koninkrijk. Ier and zou nu het middel be zitten om door een overeenkomst tusschen beide partijen en met de toeslemming der volken tot de oprichting te komen van een enkel parlement, dat als vertegenwoordiger zou gelden van de vereenigd-e natie. Dit al-Les kon geschieden zonder nieuwe wetge ving door het rijkspaxlement en het stond aan de gematigde en loyale elementen in Ierland om het bewijs te geven van hun goeden wil jegens elkander en van hun werrsch om als goede Burgers binnen het kader van het rijk te handelen. Lloyd George noenmaal! veel. De Engel- sche premier weet steeds het aangename der culinaire geneuohten te verbinden met de zakelijke nuttigheid der staatkunde. Zoo geviel het dan weer, dat hij, aanzittende aan een diner en dit voorzittende tevens een rede hield. Het noenmaal werd gegeven ter eere van de afgevaardigden van het Engel- sche rijk naar de eerste vergadering van den Volkenbond te Genève. Het was laatstge noemd instituut, waarover de eerste-minisler zich uitliet. Het parlement der naties vond hij een der grootste evenementen der we reld. Het ideaal, dat leiding gaf te Genève, was, d-at er een andere wijze voor het rege len van internationale geschillen behoorde te zijn dan die, waarvan 30 millioen men- schen het slaohtoffer werden en waardoor onnoemelijke rijkdommen werden Vernie- tigd. Een ding was al bereikt: het Arbeids bureau. Hierbij hadden aille volken belang en daarom bad dit reeds belangrijke resul taten opgeleverd. Als een dergelijke verga dering van groote volken te Genève in 1914 had bestaan, zou de oorlog niet zijn uitge broken. Het Britsche rijk had een belangrijk aandeel genomen in deze eerste vergade ring. Er w-aren twee dingen, die hij gaarne zou zeggen het eerste was dit, dat hij met be langstelling hen zou gade s-laan, die bruik bare amendementen op het VoLkenbonds- verdrag indienden om dat -des te meer doel treffend te meken. Het tweede was, dat de Bond zijn ware doel niet zou bereiken, voor dat alle volken der wereld er in w-aren op genomen. Hij verwachtte, da! Duitschland ziin 'bij het vredesverdrag opgelegde ver plichtingen zou nakomen; dan zou niets meer verhinderen om het tot den Bond toe te La-ten, als het aan d-at verlangen uiting gaf. Ook zou geen bond van volken -vol tallig kunnen zijn, eer de groote republiek uit het Wes-ten erin was opgenomen. Hij zag vol hoop uit naar den dag, dat de Vei'. Staten zich zouden aansluiten. Er was echter één vraagstuk, dat niet na der tot de 'oplossing was gekomen. Er zou geen werkelijke vrede kunnen zijn, zoolang een wedstrijd in bewapening werd gehou den. Deze verschrikkelijke wedstrijd droeg meer schuld aan den oorlog dan bijna elke individueele oorzaak. Maar de volken konden het risico van ont wapening niet op zich nemen, eer zij wisten, dat de «andere volken dat ook deden. Het was absoluut noodzakelijk, opdat de Bond zijn "doel kon bereiken, dat alle volken moes en zijn vertegenwoordigd en tot een gemeenschappelijke overeenkomst zijn ge komen om dien rampzaligen naijver in de bewapening op te geven. Nietwaar*sprak Lloyd George geen sohone Worte? Oorlog en mobilisarie hebben de meeste landen der wereld in financieel opzicht overbelast. Hoe het met Hongorije's geld* middelen is gesteld en welke maatregelen zirllen worden genomen om te trachten uit de doornige moeilijkheden zich een vrij pad te banen, kan blijken ü'it de millioenenrede van den Hongaarsclven minister van finan ciën: Roland Hegedüs. Deze heeft n.l. Maan dag j.l. in de Nationale Vergadering zijn financieel programma ontwikkeld. De toe stand, zooals die zich thans voordeed, had hij al lang zien aankomen; maar hij was be reid het zijne er toe bij te dragen, opdat het niet 2ou komen tot een fina-ncreel-e dé- bftde. Hegedüs was optimistisch: hij stelde vertrouwen in de toekomst. En toen ging hij over tot het mededeel-en van nuchtere en zakelijke, maar hoogstbelanerijke, feiten. Het vijandelijke buitenland had nog al wat te vorderen: de jaar-Lijksche rentelast van de staatsschulden met de betalingen aan Hongarije's tegenstanders bedroeg, in kro- gelijk is. De vertegenwoordiging in onzijdige landen, waarmee heel wat kosten zijn ge moeid, zal slechts geschieden door titulaire representanten. De gezantschapsgebouwen in neutrale rijken zullen onder den hamer komen. Wat de defensie betreft, zal niet worden overgegaan tot uitgaveh, die tegen de Iroctaatsclausuies indruischen. Hegedüs is van zins de nieuwe vermo gens van meer dan één millioen zwaar te belasten, maar hij is geen voorstander van oen algemeene heffing ineens. Te dezen aanzien scheen men, toen het op do uit voering aankwam, ook in Duitscldnnd op moeilijk-heden te zijn gestuit. De minister wilde echter niet verder gaan dan ten hoogste 25 pet. te heffen van het totale vermogen. De staatsfondsen zouden hierbij nog onaangetast blijven, daar d'ie toch nl hadden te lijden door de rente-reductie. De inleg.gimgen op de spaarbanken wilde Hege^ diis progressief belasten van 5 tot 20 pet. Dit laatste percentage zou slechts geheven worden van bedragen boven honderd dui zend kronen. Van deze heffing zouden ech ter de buitenlanders borden vrijgesteld. Naamlooze vennootschappen zouden het anndeel-enkapitaal met 15 pet. moeten ver- hoogen en de nieuwe aandeden, zonder recht te hebben op vergoeding, aan den staat moeten afstaan. Familie-ondernemin gen, wier aandeelen niet op de markt zijn, zouden de waarde dej onderneming moe ten opgeven, terwijl de staat zich het recht voorbehield, tegen den opgegeven prijs ze over te nemen. Ook de huizen zouden wor den aangeslagen en wel volgens de bruto- opbreng-st evenöls het grondbezit', maar ten hoogste tot 25 pet. toe. Opdat de productie niet in het gedrang zou raken, zou slechts een gering percentage worden geheven van fabricksinstallalies, werktuigen van hand- nen uitgedrukt, 15 milliard en 700 miHioen. Dit was t e zwaar dan dat Hongarije in staat zou zijn dit te dragen. Eisch was daarom, dat de rente van aLle Iiongaarsche staats schulden moest worden teruggebracht tot 4 pet. Hegedus hoopte, dat de ministers van financiën in 't buitenland dit voorbeeld mochten volgen, peen cnkclo staat de geweldige Jasten meer op zijn schouders kon torsen. Overigens had Hongarije de laatste jaren heelemaal geen rente betaald. De reductie van 't rentecijfer zou dan de eerste stap zijn op den weg der eerlijkheid. Vooral in Dui-tschland was door velen inge schreven op Hongaarsche oorlogsleeningen, waarvoor eveneens 4 pet. werd betaald. Eerlang zou Hegedüs onderhandelen met de belanghebbende^vreemde mogendheden over 't openen van buit-enlandsche cred-ie- ten, maar slechts, op voorwaarde, dat in Hongarije een voorbeeld werd gegeven van een tot het uiterste doorgevoerde bezuini ging. De conditie, die Hegedüs had gesteld bij 't aanvaarden van zijn portefeuille was, dat hij als financieel dictator het recht zou hebben alle uitgaven in te krimpen. Het hoofd van den staat, de regent, had een goed exempel gegeven: hij had de hofhou ding beperkt. Bovendien zouden de posten der ministers en staatssecretarissen worden gereduceerd. Staalsauto's zouden worden verkooh-t, terwijl ook zou worden getracht het te stellen met minder personeel aan de grootste departementen. Ten aanzien van de diplomatieke vertegenwoordiging zal worden ingekrompen zooveel slechts mo werkslieden en de voorraden van de koop manshuizen. In hoofdzaak zouden voor belastingaftrek in aanmerking komen de hoofden van groote gezinnen. Hegedüs zeide verder van zins te zijn een belasting in te voeren op 't verkeer en het .gemaal, mevor de handel in graan zou niet langer onderhevig zijn aon beperkende be palingen. De biljetten der Oostenrijk-Hongaarsche bonk zouden weldra tegen staatsbiljetten worden geruild met aftrek van ten hoogste 5 pet. Later kon worden overgegaan tot het oprichten van een eigenlijke circulatiebank en het uitgeven van bankbiljetten met bui- tenlandsch kapitaal gedekt. De minister besloot zijn rede met te wij zen op het belang van dit financieele pro gram, waarvan het wel en wee van het toe komstige geslacht afhankelijk was. BmlcnSandsche Berichten. Brussel, 2 2 Dec. (H-R-). De geal lieerde deskundigen kwamen vanmiddag bij een ter vaststelling van den definitiever* tekst van het verslag der lot dusver verrich te werkzaamheden, dat aan de betrokken rev geeringen zal worden toegezonden met den tekst der verschillende voorloopige rappor ten. B e r 1 ij n, 2 2 D e c. (\V. B.) Het grootste gevaar voor de kolenvoorziening der gas- en electriciteitsfabrieken is^ geweken. Men is er in geslaagd de voorziening ten minste tot begin Januari te verzekeren. In de laat ste twee dagen zijn groote kolentransportem aangekomen, zoodat de bedrijven weer eert reserve kunnen vormen. Rome, 22 De c. (H.-R.). D'Annunzio heeft gisteravond op het ultimatum van Ca* viglia geantwoord, dat hij niets toe te voe gen heeft aan zijn laatste antwoord. Hij ver klaart, dat hij onwrikbaar is in zijn besluit om tegenstond te bieden. In verband met deze weigering en de ontscheping van de legioensoidnten uit Fiume in Dalrnatië, beeft Ca viglia een strenge blokkade van Fiume en van de eilanden Arbe, Veglia en Sanl Marco gelast. Hij Keeft 48 uren toegestaan' aan de personen, die het grondgebied, dat aan de blokkade onderworpen is, willen ver loten. Caviglia richtte een proclamatie tot rijn troenen, tot de legioen-soldaten en tot de bevolking van Fiume. Rome, 22 Dec. (H.-R.). De Temps ver neemt uit Triest, dut de stoomschepen Ristal en Revart gereed liggen om Fiume te veria* ten teneinde nieuwe icgioen-slodaten naar, Dalrnatië te brengen. Men schot de strijd krachten waarover d'Annunzio heeft te be schikken op 3500 man en 400 officieren. Rome, 22 Dec. (H. R.) Een commu niqué van den bond der Arditi brengt hulde aan het vaderlandslievende werk van d'An nunzio, verklaart dat, indien de tegenwoor dige toestand voortduurt, dit de resultaten der overwinning in gevaar zou brengen cn verzoekt d'Annunzio het parool zijner waar dig te geven. Athene, 22 Dec. (H. R.) Admiraal Kelly, het hoofd der Britsche marine-com missie, werd gisteren onverwachts bij den koning ontboden, die Kern het grootkruis van de orde van den Verlosser overhandig de, overeenkomstig de opdracht zijner re geering. De admiraal heeft deze onderschei ding geweigerd. Het Fransche gezantschap, dal voorzag, dat de vorst aan generaal Gra- mat, den bevelhebber van de Fransche mi litaire missie, het grootkruis van de orde van den Verlosser wjlde schenken, heeft de Grieksche regeering er van afgebracht aan dit plan gevolg te geven. Athene, 2 2 D e c. (IT. R.) In financieele klingen méént men te weten, dat de Natio nale Bonk van Athene om haar internatio naal crediet te ontzien, besloten heeft slechts 50 millioen 4e verstrekken van de 400 millioen, waarvan de regeering, on danks het besluit der Entente, de emissie Weeft gelast. Met kabinet-Rhallis zou, indien dit bericht bevestigd wordt, de verantwoor delijkheid voor het bewind niet kunnen aan vaarden, gc-ziorv. dort fü\<xi\clioolon toestand van Griekenland. Tweede Kamer. 'Avondvergadering van Dinsdag 21 Dec, Geopend 8 uur. Voorzitter mr. D. A. P. N. Kooien. INDISCHE BEGROOTING. Aan de orde is de Indische begrooting voor 1921. De heer De M u r a 11 (u.4.) verklaart zich Ie kunnen, vereenigen met d'e behande ling van de bestuurshervorming In den Volksraad, in afwachting van de groote her vorming, welke het gevolg zal zijn van hel rapport tot herziening van de Indischs staatsinrichting. Spreker constateert voorts het groote tekort aan personeel voor deni Indisdhen staatsdienst. Voornamelijk aan in genieurs en rechterlijke ambtenaren is hel tekort groot. Dat moet geweten worden aan' de kleine verschillen tusschen Indische en Nederlandsche salarissen. Spr. bepleit met krem betere regeling der arbeidsbemidde. Niemand kan eens anders keurmeester eijn- GUSTAF AF GE7ERSTAM. 23 Het watervlak werd plotseling volkomen leeg, en eerst na een langen tijd van wach ten kon men heel in de verte een zwarte prik over het water zien vliegen naar den anderen oever. 1 oen de jager Karei Anton op dit merkwaardige verschijnsel wees, ver klaarde hij te gelijker tijd, dat de tuimelaar op het zelfde oogen-blik dat het schot -knal de, onder water was gedoken. Dat was juist Oen van de grootste bezwaren waarmede een goed jager bij deze interessante jacht had te kampen. Deze kleine tegenspoed verontnvoedigde de beide jachtUrstige heeren volstrekt niet. Ze hernamen dadelijk hun afwachtende hou ding. En het zou c-en waar genot geweest zijn voor eiken menschenvriend te luisteren naar de levendige jachtverhalen -en het door de jacht opgewonden gesprek van de beide heeren. Met welk een ijver staarden ze niet naar fcHe richtingen. Hoe nauwkeurig en scherp onderscheidden ze niet elke beweging in het Het om daaruit de mogelijke of onmogelijke fiêvolgfrekkmg te maken, dat een onvoor zichtige tuimelaar zich naar buiten zou wa- g^n cn onder schot zou komen f Hoe stil «open ze lamzs het be£du utende waterriet van den oever, en hoe vroolïjk fladderde Karei Anton's witte jas achter de hooge vet- laarzen 1 Er werd menig schot gedaan, en soms ook meest een tuimelaar zijn leven laten. En stond het aantal der geschoten vogels ook m een belachelijke verhouding tot het aan tal schoten, dan bewees dit slechts, hoe moeilijk deze jacht was en met des te groo- ter ijver en vreugde stortte Karei Anton bij elk gelukt schot in het bootje om zoo spoe dig mogelijk de hem opgelegde plicht te vol voeren en de buit te apporteeren. Zeker zou de interessante jacht nog' veel langer gestuurd hebben indien het Zuipen van een gong niet plotseling was doorge drongen tot de ooien der beide heeren. Dit geluid was het te eken, dat de adellijke fa milie aan een van de maaltijden begon, en de groote jager luisterde naar dit teeken, alsof 'hij een soldaat was die de trom hoorde roffelen. „A-ïijn zwager, de baron, heeft zoo zijn eigenaardigheden," zei hij met een krachti ge poging om onverschillig te schijnen .„Hij houdt niet van wachten." En te gelijker tijd nam hij zonder verdere plichtplegingen zijn witten hoed af, dankte voor het aangename gezelschap, verzamel de de geschoten vogels, waarvan hij Karei Anton genadig een exemplaar schonk en be gaf zich met snelle schreden naar huis, ter wijl hij het aan den winkel tér overliet de boot alleen terug te roeien. Dit deed Karei Anton o'-an ook met groote voldoening. En terwijl; hij, vervuld van al het nieuwe dat hij 'beleefd had, den clcoclen •tuimelaar beschouwde, verheugde hij zich er op dezen als eersteling van zijn jachtge- lulr «an. Juffrouw Kin ra te ovfirhandisren. Langzaam en onhandig roeide hij de boot van den baron rorrdom het eiland en hij voelde dot zijn leven een nieuw doel had ge kregen, n.l. in de buitenlucht te leven, de wilde dieren van het woud te vervolgen en van de vischvangst te leven. Hoe kwam het dat hij vroeger nooit daaraan gedacht had i En welk een geluk, dflt hij een kameraad 'had gevonden, die zijn aarzelende schreden kon 'leiden op deze schitterende baan! Karei Anton voelde hoe zijn hart in de borst zwol. En toen hij de boot vastgelegd had ,gimg hij, den geschoten vogel bij den langen 'hals vasthoudend, zcoals hij den ja ger had zien deen, dadelijk naar huis. tegen gladde siraien bij Hij liet zijn armzalige vischgereedschap- per* op de brug- liggen, zonder de moeite te nemen ze op te rapen. Hij verlangde Kla- ra alles te vertellen. Een opioerig gevoel kwam bij hem op ,als hij er aan dacht, dat ze zeker als naar gewoonte bij mevrouw C&rlsson en haar gezegende kleintjes op koffievislte zou zijn, inplaats van op haai man te wachten, die thuiskeerde van de vermoeienissen der jacht. I Maar Klara- was niet 'bij mevrouw Carlss- son. Zij stond op de stoep en keek uit alsof ze Kaar man verwachtte. Doch toen Karei Anton den dooden vogel in de ludht zwaai de en juist zijn lippen openen om zijn hart te verlichten van al de nieuwe ervaringen die hij meende onmogelijk langer elleert te kunnen dragen, legde juffrouw Klara de harvd op haar mond en fluisterde sst, terwijl ze op hetzelfde oogenblik op de plaats wees, waar de vogelkooi vroeger 'hing. Karei Anton bleef midden m zijn igedach- tengang steken, en zijn hand die den vogel droeg, zonk slop neer langs ziin lichaam. Hij zag een nieuwe, statige kooi, tweemaal zoo groot als de oude, en in die kooi vlogen de kanarievogels om elkaar heen en trokken aan iels wits. „Waar heb je die vandaan vroeg Karei Anton. „Die heb ik gekocht," zei zijn vrouw. „Waarom?" vroeg Ksrel Anton verder, omdat hij er niets van begreep. „Maar zie je dan niet, dat het een broed- kooi is antwoordde juffrouw Klara ijverig. „Daar in den hoek ligt een kleine schaal, daarin gaan ze een nestje bouwen. Ik heb linnen reepen voor hen gescheurd en ze hardgekookte eieren gegeven. Zie je dan niet, dat ze al een nestje beginnen te bou wen Later krijgen ze eieren, en vóór de zo mer half om is, zal onze kooi vol kanarie vogels zijn." Karei Anton zag, dat juffrouw Klara vol ijver was. Maar de zaak was hem zoo nieuw, dat hij er zich onmogelijk zoo vlug kon in denken. Zoolang hij .zich kon herinneren, hadden ze twee vogels in hun kooi gehad, en nooit was er sprake geweest, dat ze er meer zouden krijgen. Dit bracht Karei Anton een tijd lang aan het nadenken. Met den geschoten tuimelaar, in de hand bleef hii staan en hii leed bit ter, omdat hij zijn vrouws belangstelling voor mannelijke sport en bezigheden niet kon opwekken. Tevergeefs peinsde «hij over het laadsle* waarom zijn Klara juist nu over de gevoe-» lens van de kanarievogels was beginnen te denken. Hij begreep er niets van, maar hij zag, dat zijn vrouw haar heele ziel legde in de verzorging van het «kleine, gele, toekom-» stige ouderpaar. Daarom besloot hij heel verstandig zijn jachtverhaal te sparen tot een tijd, waarop haar gemoed minder vol was. Met een zucht liep 'hij zijn vrouw voorbij en legde den geschoten vogel op de kou« kenvemsterbank HOOFDSTUK VL Karei Anton had gedurende de weken, die nu volgden, ruimschoots den tijd' zich te wijden aan zijn nieuwe kennis, den stou* ten jager met zijn witten hoed en hooge vetlaarzen maar hi j had ook een goede ge* tegenheid om zijn ervaringen in de edel<S jachtsport te vermeerderen. Wamt juffrouvj Klara verdeelde al deni tijd, dien ze over ha<fj van het koken er* het opruimen en al dia bezigheden welke noodzakelijk -zijn om een huishouding goed en zonder reden tot klaJ, gen te voeren, tusschen de kanarievogels en haai' nieuwe vriendin, mevrouw Carlsson, Het duurde namelijk' met lang, vóór de beide kanarievogels, verwarmd door den! zonneschijn en opgewekt door het vogelge* kweel in de oude boomen, hun instinct volg* den, dat gedurende moeilijker omstandig* heden ongebruikt had gelegen in het diep(« ste van hun kleine zielen. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1920 | | pagina 1