Handschoenen
DE EEMLANDER
PRIJS DER ADVERTEDriLR
BUITENLAND.
i SMiTSi~Siiiir^T
FEUILLETON.
GELUKKIGE MENSCBEN
fU, 5ÏCOPT
I. OaOGÏEiORST -HOF 13.
AMERSFOORT
19e Jaargang Ne. 154
bDQUUFUFHI^PStl^ i*1 1 ®"n(icn voor Amcrs'
(MllffllfllnlOrHIJv) J idctn hanco
r«*t f 2 «0. p« »«k (att gratis yeiieker.ng
Mgtn omgtl«kk»B) f 0.17', aiiondeilijkc nummer*
f Oj»
AMERSFOOBTSGH DAGBLAD
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
i»
TEL. INT 013.
Donderdag 30 December iscvf
- 4 rebels 1.05
mot inbegrip van ee«*
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanb e*
dingen en Uc(dadtgheids adve;tcnticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bcdrijt bestaan zeer
voordeeligc bepalingen voor het advertccien. iicn*
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
hKRPUATSlNG WEGENS MISSTELLING
M. VLEESCHHOUWER
MTI'fRLFABDIKANT, HOF 16,
AMERSFOORT
KAAST ZEER EENVOUDIGE
INSTALLATIES BEN IK CAPABEL
DE MEEST LUXUEUZE AMEUBLE
MENTEN TE LEVEREN.
Politiek Overzicht.
Flume of de doodDit moet een uitla
ting zijn van den fantast D'Annunzio, die,
echter, toen het er op aankwam, noch den
dood heeft verkozen, noch Fiume met hand
en tand verdedigd. Dit zal blijken in den
loop van het overzicht. Naar uit onze laat
ste telegrammen van gisteravond bleek,
veré er door de twee partijen onderhandeld.
De verklaring, die de afgevaardigden van
Fiume ten overstaan van generaal Ferrario
hebben afgelegd, bevestigt, dat d'Annunzio
*>ereid is 2ich aan het regentschap van Fiu-
I7j te onderwerpen, allen tegenstand op te
g?ven en de ontwapening der legioensolda-
t?n toe te laten. Caviglia heeft Ferrario la*
len verklaren, dat deze verklaring alleen
\ón worden aanvaard, als men zekerheid
h^d omtrent de bedoelingen van D'Annun-
Daarvoor moest zij echter door diens
hHr.dteekening bekrachtigd zijn.
Jat D'Annunzio er tot 't laatst aan zou heb
ben gedacht zich te verzetten kan blijken
Vit het bericht van de Populo Romans, die
it Abazzia vernam, dat D'Annünzio aan
-ayi^lia draadloos heeft geseind, dat de be
springen met den burgemeester van Fiu
me zich zouden moeten bepalen tot het slui
ten van een overeenkomst betreffende het
vertrek van vrouwen, grijsaards en kinderen
vit Fiume. De stad zou tot het uiterste
worden verdedigd, tot den laatsten man
weerstand bieden en zich niet eerder
•overgeven, voordat zij geheel tot puin was
geschoten. De commandant van Fiume heeft
het echter zoover niet laten komen de dich
ter toch heeft ingebonden en gisterochtend
hebben te Abazzia de onderhandelaars van
Fiume aan de Italiaansche onderhandelaars
eeri brief overhandigd, waarbij D'Annunzio
gezag: neerlegt. Hij verklaarde, dat- hij
de voorwaarden aanvaardde, die door gene-
Jaa) Caviglia zijn voorgeschreven, dat hij
de Jegioensohdaten onthief van hun bizon-
deren eed en hen ter plaatse ontbond. De
legioensoldaten, die naar Fiume waren ge-
aan vóór de laatste sommatie, zullen am
nestie krijgen. D'Annunzio zou zich gereed
maken om Fiume per vliegtuig te verlaten.
Te!«f. interl. 158.
Tit cenfge attesten
dat hét résulfaat van Uw schepping boten
verwachting zelfs heeft voldaan dat eon
leder, dio het ziet. verrukt is over den fraaien
aanblik eu hulde brengt aan den ontwerper
i G. F. v. T.
zeer tevreden te zijn over den keurigen en
ffrnartk vollen aanleg van een snoot gedeelte van
mijn buitenplaats te 's Gravoland
J. B.
w en dool U hiérbij mede dat ik bij
zonder tevreden ben over den nieuwen aanleg
van mijn tuin.
Wed. H. J. W.-PE K.
De strijd om Fiume is dus geëindigd met
de nederlaag voor D'Annunzio.
Ondertusschen heeft het conflict nog aan
leiding gegeven tot een incident. Giolitti
toch heeft senator Rava, den burgemeester
van Rome, heftig verweten, dat hij de zit
ting van den gemeenteraad geschorst heeft
om zonder onderscheid de gevallen soldaten
van D'Annunzio en Caviglia te eeren. Rava
merkte op, dat zij toch allen zonen des va
derlands waren, waarop Giolitti antwoord
de, dat de legioensoklaten opstandelingen
zijn en men hen niet gelijk mag stellen met
de soldaten", die een Broevigen maar nood
zakelijken plicht vervullen.
Aan hef avontuur van Fiume is ondertus
schen een einde gekomen en tevens is daar
door een. oorzaak weggenomen voor min
der goede relaties tusschen Italië en Zuid-
Slavië.
Blijkens een draadloos bericht uit Horsea,
wekt in Engeland de kwestie van de beper
king der bewapening veel belangstelling,
vooral in verband met het bericht, dat Da
niels, de staatssecretaris van marine der
Vereenigde Staten, een internationale con
ferentie heeft bepleit ter bespreking van
deze aangelegenheid. Van de zijde van het
Britsche kabinet ondervindt het vraagstuk
nauwgezette en sympathieke overweging,
wordt gemeld. Lloyd George zelf heeft zich
reeds duidelijk over het vraagstuk in de vol
gende bewoordingen uitgelaten„Er zal tus
schen de volkeren geen wezenlijke vrede
heerschen, zoolang er wedijver beslaat in
de bewapening. Wij kunnen de bewapenin
gen verminderen, indien 'wij gezamenlijk
handelen. Wij kunnen dit volgens overeen
komst doen. Alle volkeren moeten trezamen-
lijk optrekken en het is, alvorens de Volken
bond zijn missie doeltreffend kan verwezen
lijken, noodig, dat alle landen er in worden
vertegenwoordigd en dat alle volkeren ge
zamenlijk een overeenkomst sluiten, dat zij
niet opnieuw dezen verderfelijken en heil-
loozen wedijver in bewapening beginnen,
die onvermijdelijk op een conflict zal uitloo-
pen, wanneer zij niet wordt stopgezet."
Walter Long, de eerste Lord van de ad
miraliteit, heeft in een onderhoud zijn war
me instemming betuigd met het standpunt
van den eersten minister. Hij zeide evenzeer
naar beperking van de krijgstoerustingen te
verlangen als wie van zijn collega's of land-
genooten ook. De admiraliteit en de regee
ring hadden Tiaar oprechtheid getoond door
geen bouwprogram in de begrooting op te
nemen en ze-lfs schepen die in aanbouw
zijn, niet te voltooien. Engeland was geheel
afhankelijk van den aanvoer over zee en
moest een vfool hebben, die in staat' is de
wegen op den Oceaan open te houden. Ter
wijl Engeland vroeger sterker was dan de
drie sterkste zeemogendheden samen, daar
na sterker dan de vloten van twee mogend
heden, stelde het zich thans een vloot voor,
die gelijk is aan die van de sterkste zeemo
gendheid. Long vroeg, of dit geen bewijs
was van het verlangen naar een algemeene
vermindering van de bewapening.
Bovendien heeft minister Fisher, het hoofd
van het departement van onderwijs, die een
der Britsche gedelegeerden v.as naar de
vergadering van den Volkenbond en optrad
als rapporteur van de speciale vergaderirgs-
commissie, belast met de bestudeering xan
het vraagstuk der ontwapening, aan
een vertegenwoordiger van de Daily Tele
graph zijn indrukken over de resultaten te
Genève ten aanzien van dit vraagstuk be
reikt, medegedeeld. Fisher was het oneens
met hen, die van 'oordeel waren, dat de ver
gadering niets Fa<I tot stand gebiacht ir; de
richting vaA ontwapening. Hij wees er op,
dat ontwapening, óf met andere woorden
vermindering ven bewapening tot een mi
nimum, dat vereenigbaar was met de natio
nale veiligheid en de internationale verplich
tingen, alleen geleidelijk kon worden ver
kregen. De eerste stap was de stopzetting
van de vermeerdering dei" uitgaven voor be
wapening de tweede het tot stand brengen
van een partieele vermindering. De verga
dering van den Volkenbond te Genève had
zeer grondig de middelen overwogen om
den eefsten stap uit te voeren en had haar
goedkeuring gehecht aan het advies, door
de commissie-Fisher gegeven, dat de Raad
van den Volkenbond zich tot alle leden-sta-
ten zou wenden om hun voor te stellen het
dien kant uit te sturen, dat hun gezamen
lijke uitgaven voor leger, vloot en luchtsaart
voor de jaren 1022 en 1923 niet die voor
het jaar 1021 zouden te boven gaan. Af te
wachten bleef, welk antwoord de mogendhe
den op dit voorstel zouden geven.
Over de economische positie van
Duitschlond wordt verschillend geoordeeld:
de Duitschers zelf zijn gewoon haar zoo on
gunstig mogelijk voor te stellen, vele Fran-
schen döarentegen beweren, dat het er zoo
erg niet mee is gesteld. Volgens de Petit
Parisien bleek uit 't onderzoek der geal
lieerde deskundigen te Brussel, dat de eco
nomische positie van Duitschland het aan
dat land niet onmogelijk maakte te voldoen
aan wat er van verwacht wordt. De op het
oogenblik in Duitsclvland bestaande ma
laise zou voortvloeien uit het feit, dat het
tot dusver nog geen ernstige poging had
gedaan zich aan den nieuwen toestand aan
te passen. Uit de werkzaamheden te Brus-
ccl waren drie belangrijke feiten gebleken:
1. Dat de Duitsche begrooting ongerecht
vaardigde posten bevatte. Naast inderdaad
overdadige posten, besteedde de Duitsche
begrooting 00 h 130 milliard voor schade
loosstelling aan Duitschers, die door den
oorlog verliezen hebben geleden, vóór er
gedacht was aan betaling van hetgeen ver
schuldigd is aan de geallieerden. De Duit
sche buitengewone begrooting was nog
minder rationeel.
verwachtte dan tegenstrijdige rapporten
der verschillende geallieerde delegaties aan
hun respectieve regeeringen, alle hoop
geeft op een eenstemmige en praotische
conclusie inzake de mogelijkheid van
Duitschland om t? betalen en de meest ge
schikte wijze om die betaling te verkrijgen.
Als deze hoop wordt verwezenlijkt, zou zoo
wel de commissie voor de schadeloosstel
lingen als de Opperste Raad bij machte zajn
het totaal der schadeloosstellingen en de
strafbepalingen tegen het niet nakomen
zonder moeite of vertraging vast te
stellen.
Het algemeen resultaat van het onder
zoek, voorzoover dat te Brusse/1 heeft plaats
gehad, was van dien aard, dat, ofschoon
men niet kan verwachten, dat Duitschland
fantastische bedragen zal betalen, het zeer
vèr-strekkende schadeloosstellingen en wel
heel wat meer dan men in het algemeen
aannam, kan opbrengen. Want, hoewel
Duitschl8nd's financieel© positie, naar men
toegeeft, wanhoopig is, evenals die van zoo
vele van zijn slachtoffers, is dit niet het
geval met zijn economische positie, die be
paalde hoop geeft. En dit was een goed
ding, niet alleen bezien van het standpunt
van Duitschland, maar ook van dat der ge
allieerden, aangezien het tegelijkertijd een
belangrijk vermogen om onmiddellijk in
goederen te betalen, cn zoo mogelijk in
geld, voorspelt, maar ook de mogelijkheid
opent van een spoedigen terugkeer tot de
Europeesché economische eenheid voor het
algemeen welzijn.
De Duitsche begroeting was het onder
werp geweest van een nauwkeurig onder
zoek, dank zij de bepaling van het verdrag
van Versailles, waarbij van Duitschland werd
geëischt, dat zijn belastingen ten minSte
even hoog zouden zijn als die der hoogstbe-
laste geallieerde landen. Zijn begrooting
wfls, wat betreft de directe belastingen, hoog
,1'
p p. f 1.50
IMT. W1LDLEDER
GEVOERD 1190
iLwn
W. VAN ROSSUM
2. De industrieele voortbrenging van
Duitschland leefde flink op.
3. Hoe intens de Duitsche productie ook
is, zij kan nog aanmerkelijk grooter zijn. In
het bizonder wat de steenkoolproductie be
treft, produceert een 'Duitsche arbeider per
dag 557 KG. tegen 884 in 1913, terwijl de
Fransche mijn-werkers steenkoollagen be
werken van 50 c.M. Zelfs veronachtzamen
de Duitsche mijnwerkers lagen van minder
dan 2 M. Enorme steenkoollagen in het
Ruhr-gebied waren zelfs nog niet aange
raakt.
Dezelfde opmerkingen zouden zijn te
maken ten opzichte van de exploitatie der
bosschen. -Verspilling op de begroeiing en
een on-eccnomische wijze van exploiteeren
der natuurlijke hulpbronnen waren ten
slotre volgers 't oordeel van de Petit
Parisien de twee waarheden, die doo-r
de conferentie te Brussel in verband met de
economische situatie van Duitschland, in het
licht zijn gesteld.
Ook nog van andere zijde wordt de aan
gelegenheid' besproken. De onlangs te
Brussel gehouden conferentie van experts
inzake de schadeloosstellingen, die begin
der volgende maand zal worden hervat,
wordt bekeken door den bril van den diplo
ma tieken medewerker der Daily Telegraph,
die zegt, dat volgens iemand, d'e nauw be
trokken is bij haar handelingen, de confe
rentie van Brussel, waarvan men niets meer
genoeg, maar, wat betreft de indirect© be
lastingen, had hpt onderzoek reeds ernstige
leemten aangetoond. Er was bijv. niet ge
tracht om alcoholica te belasten in «enigs
zins dezelfde mate als in Engeland, of an
dere weeldeartikelen,, waar de Duitsche bur
ger op gesteld is.
De methode, gevolgd door de conferentie
te Brussel bij baar betrekkin-gen met de
Duitschers-, was nieuw. Tot dusver hadden
de Duitschers bij alle vredesonderhandelin
gen geklaagd, dat zij op ongepaste wijze
werden gebonden aan de bepalingen van het
verdrag van Versailles, dat de financieele
en economische „werkelijkheden" niet ken
de. Bij deze gelegenheid werd aan de Duit
sche afgevaardigden aile mogelijke gelegen
heid gegeven uitvoerig zich uit te laten over
de vooruitzichten van Duitschlands finan
cieele en economische mogelijkheden, zoo
wel de tegenwoordige als de toekomstige,
daar het eenige doel was om, op zakelijke
wijze, vast te stellen wat redelijkerwijze kon
worden gevraagd- Hierdoor werd er een
nieuwe, breeders en onschatbare basis van
schattingen gevormd-
Dit proces was zeer opvoedend zoowel
voor de geallieerde deskundigen als voor
de Duitschers, die bij het kruisverhoor er
toe werden ge.bracht zekere feiten te open
baren, waarvan de juiste beteekenis tot dus
ver onbekend *as, zelfs aan henzelf.
Buitenlandsohe Berichten.
t ours, 29Dec. (H. R.) De uitslag van
de stemmingen op het sociakisrencon.gres
is aldus:
De motie Cachin-Frossord, strekkende to:
aansluiting bij Moskcuu, met enkele on be-
teékenende reserves, verkreeg 3208 stem
men.
De motie-Longuet, strekkend^ tot aan
sluiting onder voorbehoud, 1022 stemmen;
de molic-Blum, strekkende tot onthouding
397 stemmen; de motie-Heine 44 stemmen
(De socialistische partij sluit zich dus aan
bij de derde Internationale).
Ofschoon een overeenkomst ter hervat
ting van den Eivgelsch-Russischen hur.de'1
steeds ontbreekt, is het belangwekkend om
te vernemen volgens den drplon.aiieken
medewerker van ide Evening Standard
dat ongeveer 2V» millioen yards khaki-lakenf
onlangs oen d'e sovjet-regeei Log verkocht
zijn door Britsche firma's, en dot een deot
daarvan particulier en tot genoegen van
beide betrokkenen is uitgevoerd. Deze
Iransaotie komt, wat betreft de looopens, op,
een betaling van mee» dan f 1.200,000.
Londen, 29 Dec. (R.) De arbeiders
van de- textielindustrie hebben toegestemd
in een loonsverlaging van 22V* vanaf 3
Januari. Hieiibij zijn 37,000 arbeiders be
trokken.
Lon de n, 2 9 Dec. (R.). De conferentie
der arbeiderspartij heeft het vraagstuk der
werkloosheid besproken. Zij nnm eén molio
aan, waarbij de regeering wordt verzocht on
middellijk aan gehuwde werkloozen f- 2 en
non de ongehuwde 25 sh. per week toe t©
staan, met bizondere uitkeeringen voor kin
deren. De motie legt den nadruk op de nood
zakelijkheid om de blijvende oorzaken, der
werkloosheid te bestlijden.
Londen, 29 Dec. (R.) De .conferentie
der Labour Party nam niet algemeene stem
men een resolutie aan, die goedkeuring
hecht aan den eisch der parlementaire com
missie der Labour Party tot het onverwijld
instellen van een gerechtelijk onderzoek
naar de beweeirde represailles en de regee
ring tart de mededeclingen in het verdrag
der Labour Party-commissie te logenstraf
fen. De conferentie nam verder een tweede
resolutie aan, goedkeuring hechtende aan
de verklaring van de parlementaire com
missie der Labour Party inzake de uitspat
tingen der Sinn Feiners eA de represaille#
en voldoening uitsprekende over de pogin
gen door de Labour Party-comniissie in het
werk gesteld om stopzetting van de geweld
daden te verkrijgen teneinde don vcede met
Ierland te verzekeren.
Glasgow, 29 Dec. (R.) In verband
met de campagne tegen de Sinn Peiners
deed de politie een inval in een huis, waar
zij een hoeveelheid munitie in beslag nam
cn drie mannen en één vrouw arresteerde.
Dublin, 29 Dec. (R.) Gisternacht
deden soldaten ijYvadlen in verscheidene
huizen in de wijk van Rutlandsquare en
voerden verscheidene arrestatiën uit.
Oviedo, 2 9 Dec. (R.) Door een hevi-
gen orkaan zijn in de provincie groote ver
woestingen aangericht. Drie dorpen en tal
van alleen staande hoeven zijn geheel ver
nield.
Rome, 28 Dec. (H.-R.). Naar verzekerd
wordt, is generaal Caviglia Fiume binnen
gerukt en heeft hij de haven bezet. Vol
gens een gerucht zouden er aan beide zijden
enkele dooden en gewonden zijn gevallen.
Generaal Caviglia had van den minister
president een imperatief mandaat ontvan
gen om een eind aan de zaak te maken, hetl
kostte wat het wilde. Bij nationalistische
betoogingen in de straten van Rome nam
GUSTAF AF GEYERSTAM.
32
Waar dezen dag was oorspronkelijk de
overeenkomst gemaakt, dat Knut slechts een
zekeren tijd zou rijden, en hij had zijn zus
ters plechtig verzekerd, dat hij, wanneer die
/verstreken was, lief zou zijn en in het zand
izóiv spelen met zijrt rood houten lepeltje,
teen oud blikje en een menigte tinnen sol-
/daatjes, die zeer vee) .geleien hadden dn den
toörlog. Doch toen het uur verloopen wasr
/toonde Knut 2ioh ongenegen om zich zijn
•eigen belofte te gedenken, hij begon lastig
ibe worden en te schreeuwen-. Maar zijn zus
lens lieten heni alleen op den wagen zitten
«n gingen zichzelf vermaken, vertrouwend
pp (hun onbetwistbaar recht en de onver
breekbare hedligheid van een eenmaal ge
lgeven belofte.
Op dit tijdstip liet Knut de noodkreet hoo-
tren, die de beide dames opschrikte uit hun
&espnek, terwijl ze hun onschuldig kopje
'(koffie dronken, elkaar voor en na mevrotiw-
tften, zfch vericwikten, en vermaakten.
Mevrouw Carlsson snelde haastig weg in
de richting van het geluid, en dat was niet
beo) moei sli jk, want het nam voortdurend
kracht toe. En toen.' zij de plaats van het
tongeïuk bereikte, innerlijk overtuigd haar
leveling te zien bloeden uit talrijke gevaar-
'ke wonden, of minstens met een grooten
buil op het voorhoofd, vond ze hem M haar
vreugde volkomen ongedeerd. Maar hij
schreeuwde met een taaie volharding, die
duidelijk bewees, dat hij wist v/at hij wilde.
Mevrouw Carls-son was, zooals wij uit haar
bereidwilligheid om de koffie in den steek te
■laten, wel kunnen merken, een heel zorg
zaam moedertje. Men kan gerust zeggen, dat
al haar deugd en zelfopoffering zich op dit
punt concentreerde. Haar eerste gevoel was
een overweldigende blijdschap, wijl kleine
Knut ongedeerd was, maar het volgende
oogenblik besefte zij haar plicht recht te
spreken in deze moeieiijke zaak.
En nadat Knut tot zwijgen was gebracht
door de belofte van een ulevel, den volgen
den keer als er i«?ts uit den dorpswinke! ge
haald moest worden, werden Nora en Dora
geroepen, ,en mevrouw Carlsson begon de
'beide partijen te ondervragen naar de oor
zaak van Knuts tranen. De vijandelijke par
tijen namen zooals op alle belangrijke ge
rechtszittingen bij ernstige en gewichtige
kwesties, een geheel tegenovergesteld Stand
punt in, omtrent het werkelijke verloop der
gebeurtenissen. En dear elk zijn meening
verkondigde zonder te wachten tot dat de
ar.dere had uitgesproken, en Knut op grond
van zijn leeftijd, bovendien een ©enigszins
onduidelijke voorstelling gaf van zijn stand
punt, zou het zelfs voor ris scherpzinnigste
moeder een hoogst moeilijke taak geweest
ziin om een onpartijdige uitspraak te doen,
waarin beide partijen genoegen konden ne
men. Dora en Nora hielden namelijk hard
nekkig vast 88n hun opvatting, dat ze, het
geen was overeengekomen, ook gedaan had
den. En Knut had hier niets anders tegen
in te brengen, dan 2ijn onwrikbare overtui
ging, die hij keer op keer met de grootst
mogelijke klem herhaalde, n.l. dat de zusjes
heel stout tegen hem waren geweest. Hij
maakte onrustbarende aanstalten voor een
nieuwe schreeuwbui om op deze wijze op'
nieuw kracht te geven aan zijn bewering.
Mevrouw Carlsson wist daarom geen be
ter raad, dan den. breeden weg der algemee
ne orde in te slaan en aan alle drie kinde
ren te herhalen hoe treurig het was, wan
neer ze niet verdraagzaam jegens elkaar
waren.
UW SOHOStfVYERX bij:
Daarna nam ze den. twistappel op haar
arm, dat wil zeggen den voor het oogenblik
gekalmeerden Knut, die vond, dat de te
rechtwijzing gerfcht was tegen zijn zusters
en zich daardoor zeer getroost voelde. Zij
droeg hem zoo op den arm naar juffrouw
Klara, die zijn vriendin en beschermster was
en die zich bezig hield met het wegruimen
van de resten der geïmproviseerde koffie-
visite. ,i
„Och. juffrouw Hazelkwist, wil u hem een
oogenblikje hier houden," zei mevrouw
Carlsson en lachte op haar innemendste
wijze. „U weet niet welk een dienst u mij
daarmee doet. Ik moet eventjes naar binnen
om Lina met het strijkerv te helpen."
Lina was namelijk mevrouw Carlssons
laatste pi oefneming op het gebied van
dienstboden. Ze was een mager, klein meisje
van zestien jaar, dat er uitzag, of ze ver
wachtte, dat ze om haar buitengewoon ont
wikkelden neus zou gToeien en die nog
nooit in dienst was geweest. Dit was juist de
reden, waarom mevrouw Carlsson haar had
aangenomen. Want door het lijden wijzer
geworden, <Jct de Stockholmsche meisjes
haer hadden veroorzaakt, zoowel de zacht
moedige typen, die nooit weten hoe iets
gebroken is, als de' robuste huzarenmeiden,
die op alles een antwoord klaar hebben, dat
het door het iheele huis davert had me
vrouw Carlsson met opzet een persoon ge
zocht, die ze zelf kon opkweeken om zoo het
ideaal van een dienstmeisje te vormen,
waarvan elke huismoeder droomt, als van
een onbereikbare illusie.
„Mevrouw weet heel goed, dat als ijc haar
met zirlk een kleinigheid van dienst kan zijn,
niemand dat lie1, e* doet dan ik," antwoordde
juffrouw Klara. En natuurlijk verdween de
^poeder na deze toestemming met veel glim
lachjes, Hefkoozingen en verzekeringen van
eeuwige dankbaarheid.
Terwijl Dora, ineengedoken in de seringe
struik verdiept was in „Flory," een boek dat
al haar gedachten> en het leeuwendeel van
haar vrijen tijd in beslag nam, en Nora haar
vrijheid na de zedepreek genoot in gezel
schap van het dochtertje van den tuinman,
die zij voor dezen zomer tot zielsvriendin
had verkoren, bleef juffrouw Klara met Knot
alleen over. En dat was haar ver van onaan
genaam.
Knut .was namelijk, wanneer zijn eigen
zinnigheid hem niet regeerde en hij niet_
trachtte voordeel te behölen door te sohreeu-
wen, een lief klein ventje, blozend en rond
als zijn moedertje, met hetzelfde blonde haar
en den korten, guitirvgerx bovenlip en oogenl
om te stelen.
Wanneer hij zat te spelen in zijn blauw]
schortje met zijn klein, rood, vilten hoedjel
op één oor, zag hij er zoo lief uit als ©em
klein roodwangig kereltje slechts doen kan.
En daar hij alles van juffrouw Klara kreeg
wat hij wilde, vertoonde hij zich aan hoaiv
nooit anders dan in vollen zonneschijn, nooith
anders dan in feeststemming. Juffrouw Klara'
kreeg daardoor de overtuiging, dat Knut heil
liefste kind was dat ze ooit had gezien. En/
Knut ontwikkelde een heel systeem van kin-<
derlijke sluwheid en van allergrappigste lis^
ten om deze voor (hem zeer voordeelige op^
vatting te doen blijven bestaan. Kinderen be-^
grijpen over het algemeen hun voordeel veel
beter dan gToote menschen denken. Kleine^
Knut wist heel goed dat hij, zoodra moedeiv
was heengegaan, tante K'lara sleohfs be*\
hoefde aan te zien miet zijn hoofdje op ^iul
of wip daar kwam een stukje suiker, een(
koekje of een ulevel uit een van tante Kla-j
ra's geheimzinnige trommeltjes. Ja, els he<ö
heel mooi was, kon het gebearrerx, dat er eep
kop koffie op tafel kwam, een lekkernij, dia
hem anders streng was verboden.en dat
bij de koffie zooveel koekjes verschenen!
als zijn jeugdige eetlust sledhts veroiberes
kon.
(Wordt vervolgd^
