Ontsmetilngs-Arti kelen
Handschoenen
GELÜKEÜ'ÜNSCHEN
6IHTMH8F 20.
DE EEMLANDER
BUITENLAND.
FEUILLETON.
^Meubelfabrikant - Hof 16
„Kunst is geen RegeeringszaaK".
V
bij:
49e Jaargang Nft. 157
1
iüfiüStyfHTSPSlll p,r m"ndtn voor Amcrs*
JuUnKInl"'»'(OQrt 210, idem lianco
j,, f 2.60, p« wcek (mel Sratls vetiekciing
ongelukken) 1 0.176, itiondeilijke nummers
AMERSFOORTSC
CXtS.
DIRECTEUR: J. VALKHOFF,
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
>1
TEL. INT 513.
Dinsdag 4 Januari 1921
piiiHiiïiEi met inbegrip \an een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dicDsuuuw e*
dingen en Licidadigheids-adveitentiën voor de helft
der prijs. Voor handel cn bcdrijt bestaan xcer
voordecligc bcpalinren voor het adverteren licne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden-
M.
AMERSFOORT,
jfey Mag ik U herinneren
aan den UITVERKOOP
van MEUBELEN ?"^B9
üelcehl verwijs Ik naar
^érientlcs vau Vrijdag en Maandag J.l.
v Reeds lang heelt de regeering erkend, dat
Set woord van Thorbecke een misvatting is
*en typisch 19de eeuwsche misvatting.
Ieder zal trotsch erkennen dat onze he-
ttendaagsche tijd ook in dit opzicht kunstzin
niger is, dan de eeuw van Thorbecke, dat
de gemeenschap zich belangstellend en be
schermend toont en misschien is er wel
«enige grond voor deze gedachte. Kloos
heeit een jaargeld en er wordt door de over
heid op 't gebied van kunstbescherming en
van belangstelling voor de kunst nu en dan
door het Rijk ieis gepraesteerd, dat inder
daad verrast en verheugt.
Wij le^en zulk een voorbehoud in onze
fermen, omdat het een feit is dat een col
lege teen regeerend college), tot overeen*
stemming komend, belangrijk aan artistici
teit inboet, die de enkeling bezitten kon.
Desondanks verschijnt een enkele maal wel
eens een uiting van kunstzin in een of an
der rijkswerk.
Jammer genoeg staat daar zóóveel tegen
over, zóó vaak is de kunst in het gedrang
gekomen door regeerin^smaatregelen, dat
een geval van rijksartisticiteit daardoor een
voudigweg verzinkt.
En een besluit van den allerlaatsten tiid is
helaas wederom van een bedenkelijk gemis
?«an kunstlievendheid. De stempelsnijder van
n,7'$s Munt wordt naar huis gezonden. Het
oordeelt het niet langer noodig. dat een
1 wns.enaar de munt- en andere stempels
ontwerpt en ontslaat derhalve den kunste
naar, die dit tot dusver deed.
Ware het nu dat deze arbeid te zelden
T.kwam, dat de weinige stempels* die wij
bhoeven beter (d. i. zuiniger) telkens afzon-
rlijk aan kunstenaars tot ontwerp konden
worden gegeven, dan daarvoor een ambte
naar'' in dienst te houden, dan ware in dit
ontslag slechts economie toe te juichen.
Doch v/sar één stempelsnijder den gan-
-'•hen de? jaar in jaar uit kan arbeiden en
V 't desondanks kan gebeuren dat de me
daille voor {Touwen dienst door Marine en
Oorlog uit te geven, een gruwelijk product
uit de meest dorre dertirev jaren is, dat de
jonge artisten, die den „Prix de Rome" win
nen van 't ministerie van Wetenschap,
Kunst en Onderwijs een gruwelijk leelijke
be.eoning krijgen in den vorm van een ziel-
tooze medaille, en waar 't zelfde Ministerie
een bclooningsmedaille van 7 c.M. middel
lijn liefst er op nahoudt, die ondanks zVi
nieuwheid 't aanzien niet waard is, daar
komt 't ons een vandalisme voor, dien stem-
pelsnijder op pensioen te zetten en dit on
ontgonnen terrein van oude kunstlooze me
dailles voor hem braak te houden-
Inderdaad weer een bewijs te meer, dat
velen onder de overheidspersonen nog het
woord van Thorbecke huldigen, niet langer
in theorie doch in praktijk„Kunst is geer.
regeeringszaak."
W.
Politiek Overzicht.
Men kent het bericht uit Berlijn (van of-
ficieele zijde) volgens hetwelk de Fransche
regeering aan den Duitschen gezant te Parijs
een nota heeft overhandigd, waarin een
waschKjstje was opgenomen van de schen
dingen der verplichtingen, door Duitschland
te Spa aangegaan. Ook door de Fransche
kranten wordt dat bericht bevestigd en zij
voegen er aan toe, dat het Fransche gouver
nement de geallieerden in kennis heeft ge
steld met de afzending van de bewuste nota,
die men in Frankrijk geenszins beschouwd
wil zien als een op zich zelf staande actie
van 't kabinet te Parijs- De nota, aldus luidt
het oordeel der bladen, vormt een soort van
„constatatie" en zou in geen geval vooruit-
loopen op de definitieve beslissing, die in
volkomen overeenstemming met de geal
lieerden zou moeten worden getroffen. Men
meent dan ook, dat binnen niet te langen
tijd te Parijs of Londen een conferen
tie van geallieerden zal worden gehou
den. Het Petit Journal noemt als tijd der bij
eenkomst de eerste helft van Januari. Vol
gens het blad zijn de militaire chefs in
Frankrijk de meening toegedaan, dat de
Duitsche schutterijen geen direct gevaar op
leveren, maar de kern van een toekomstig
gevaar vormen. Deze militaire organisaties
toch zouden een oorlogszuchtigc-n geest on
der de burgers, boeren en beambten, die er
lid van zijn, levendig houden. Bovendien
doen die schutterijen geen dienst in stre
ken, waar bolsjewistische troebelen moge
lijk zijn, maar in Oost-Pruisen, de bakermat
der Pruisische monarchie en in het reactio
naire Beieren. Het wordt van Fransche zijde
noodzakelijk geacht op het geschikte oogen-
blik door daden te toonen, dat deze toestand
aan de belangen van Duitschloncl zelf af
breuk doet en de verhouding van het Duit
sche rijk tegenover de geallieerden ongun
stig maakt.
De Temps meldt, dat het verslag van Foc.h
over de houding van Duitschland inzake de
ontwapening op 31 December aan de geal
lieerden is overhandigd, die het nu bestu-
deeren en later hun aandacht zullen wijden
aan de ^volgen die eraan gegeven moe
ten worden. Het verslag deelt de cijfers
mede fcetreffer.de de inlevering en vernie
ling van materieel na den wapenstilstand.
Deze cijfers zijn 41.000 kanonnen ingele
verd en verder de loopen van 70-000ma
chinegeweren en loopen van rnr-v:
ren 163000; draagbare wanens 2.800.000;
motors voor vliegtuigen 25.000vlicgtui-
g enlö-OOO. De punten waarop Duifs-hlancl
ten opzichte van het tracfaet van Versail
les en de overeenkomst van Spa in gebreke
zou zijn gebleven1, hebben vooral betrek
king op de handhaving van burgerwachten
In Beieren en Oost-Pruisen en de organisa
tie van de veiligheidspolitie en verder op
het onvoldoende aantal kanonnen van de
oostelijke en zuidelijke grensvestingen, die
vc-rnield zijn. De Duitschers vroegen cm kat
behoud van Koningsbergen. Pülav. Swine-
münde, Kiistrin, Glogau, UIm en Ingolstadt
van een aantal stukken geschut, maar de
Entente-commissie stónd slechts een veel
geringer aantal toe.
Otto Lehmann Rüssbuldf, secretaris van
den bond „Het nieuwe Duitschlard", heeft
aan den correspondent te Berlijn van de Ma-
tin verklaard, dat de nieuwe nota van gene
raal Noliet, die betrekking heeft op cïe reor
A. DE WEG. Lancgesiraa? 23.
ganisatie der veiligheidspolitie, bewijst, dat
Frankrijk ernstige redenen heeft aan te ne
men, dat de Duitsche regeering de ontwape
ning van die politietroepen niet loyaal heeft
uitgevoerd. Twee feiten worden dan ge
noemd, die voldoende zouden zijn om de
houding in dezen van de Fransche regee
ring te rechtvaardigen.
1. Een groot deel der z.g. uitgeleverde wa
penen is nog altijd in het bezit dergenen, die
ze hebben achtergehouden en die er mee
hebben volstaan te beloven ze uit te leveren.
Noch de monarchisten, noch de communis
ten hebben voldaan aan de verbeurdverkla
ring der wapenen. Vele Duitschers leverden
slechts oude, waardelooze geweren in, doch
behielden hun moderne wapenen.
2. Peters, de commissaris voor de ontwa
pening, heeft met minachting alle aanbiedin
gen van de hand gewezen, hem door alle
Duitsche pacifistische genootschappen ge
daan om met hem samen te werken.
Desniettemin had do republikeinsche Liga
te Potsdam een depót van 2000 zware ma
chinegeweren aangetroffen. Maar Peters
wilde er niet naai' luisteren. De Duitsche re-
voluiionnairen geloofden, dat Frankrijk het
nooit zal wagen de dwangmiddelen toe te
passen, waarover het krachtens het verdrag
van Versailles de beschikking heeft. Indien
de geallieerden-, ook maar voor een deel,
toegaven in de ontwapeningskwestie, dan
zouden zij, aldus besluit Lehman Rüssbuldt,
Duitschland overleveren aan de jonkers er.
aan de voorstanders van een militair
vanche.
Het spreekt vanzelf dat dergelijke uitlatin
gen van Rüssbuidt in: den smaak van vele
Franschen vallen, die.miïiïhrislische zijn ge
zind en landhonger Sfebben, of die Duitsch
land oprecht wantrouwen.
maken, dat de geallieerden sedert het ver
drag von Versailles hebben nagejaagd, is
feitelijk reeds bereikt.
De Duitsche regeering mocht niet aan
nemen, dat in het protocol van Spa het on
mogelijke van Duitschland zou gevergd wor
den. Een letterlijke vervulling zou onmoge
lijk zijnihet mogelijke was geschied en
als Frankrijk in zijn nota van 31 December
constateerde, dat de toezeggingen van Spa
niet definitief zijn vervuld, den stelde de
Duitsche regeering daar tegenover dat vol
gens de eigen woorden der geallieerden na
gegaan zou worden, of Duitschland de be
palingen loyaal nakwam. De Duitsche regee
ring kan van zichzelve zeggen, dat zij met
volledige loyauteit haar best had gedaan.
Btsltenlanrische Berichten.
B e r 1 ij n, 4 Jan. (V. D.) Het staat thans
zoo goed als vast, dat het tot een spoor
wegstaking zal komena De verschilende uit
slagen omtrent de stemmingen onder de
spoorwegarbeiders wijzen er op, dat het
overgroot© deel der arbeüders voor de sta
king is. In het district Berlijn hebben 19053
arbeiders aan de stemming deelgenomen;
1536'! stemden voor de staking, $370 tegen
en 419 stemmen waren ongeldig. Hieruit
blijkt, dat 80,94 pet. der spoorwegarbei
ders, die aan de stemming hebben deelge
nomen, voor de staking zijn.
In Breslau hebben T3749 arbeiders aan
de stemming deelgenomen, dat is 96 pet.
van het totaal. 83 pet. der arbeiders was
voor de staking; in het district Dresden
na-men 75 pet. aan de stemming deel. Hier
voor waren 90 pet. voor de staking.
Parijs, 3 Ja n. (V. D). De communisti
sche vakver een ig in gen overwegen binnen-
IRfiT. WILDLEDER
p p. fISO GEVOERD 1! 90
„l'HI
W. VAN ROSSUM
AMERSFOORT
!r middels verneemt Reuter, dat de Engel-
sche en Fransche generale staf het abso
luut eens zijn over de ontwapening van
Duilsclfiand-, behalve over den tijd voor het
ontbinden van brpaelde Duitsche forma
ties. Over het algemeen zouden de Engel-
schen voldaan zijn ov.er den voortgang in
het vernietigen er, uitleveren van wapens,
ofschoon nog groote hoeveelheden niet ver
nietigd zijn. Erken'ct dient te worden, aldus
het Reuterbericht, dat de Duitsche autoritei
ten hun verplichtingen zijn nagekomen,
vooral na de conferentie van Spa, hoewel
do Duitschers nog Bertha's, veldjes:hut en
machinegeweren van het nieuwe type ver
borgen houden.
Thans wordt tevens bericht, dat het Duit
sche antwoord op de jongste Fransche nota
inzake overtreding van het verdrag van Ver
sailles en de overeenkomst van Spa aan den
Kranschen gezer.t te Berlijn overhandigd is.
Daarin wordt punt voor punt betoogd, dat
Duitschland (in strijd met de beweringen der
Fransche no;a) of zijn verplichtingen is na
gekomen, öf dat op bepaalde punten een
nauwkeurige nakoming niet move!ijk is ge-
\v eest.
Aan het slot der Duitsche nota wordt ge
zegd Tegenover de dcor de contróle-com-
missie aangegeven punten, waarop Duitsch
land werkelijk of z.g. niet heeft voldaan »sn
de eischen van het protocol van Spa. wijst
de Duitsche regeering erop, hoeveel er se
dert de enderteekening van dit protocol is
gedaan. De Duitsche regeering zal er met
alle "kracht «mar streven, de verph'c! ringer.,
die zij op sfoh heeft genomen, volledig na
te komen. Het doe!, Duitschland weerloos te
kort een massa-demonstratie te houden,
zooals op tien Mei 1919, teneinde te pro-
tesieeren tegen den toestand, waarin de
de werkloozen zich bevinden. Er heeft een
vergadering der leiders plaats gehad en
heden zal een tweede vergadering worden
gehouden. De leiders begrijpen zeer goed,
dat de regeering met kracht tegen elke po
ging cm de orde te verstoren zal optreden.
I o n tl e n, 2 J n (N T A. Draadloos
van Horsaa). Krasrin had heden opnie iw
een onderhoud S'. H-rne, pre
sident van de Board of Trade (minister van
hand-el). Toen hem gevraagd werd, of het
bericht, dat de Russische regeering hem
had teruggeroepen, waarheid he vatte, ver
klaarde Krassin, dat hij te dezer zake geen
bericht uit Moskou had ontvangen.
Nflgpur, 1 Jan. (R.) Het Indische na
tionaal congres beeft een resolutie (ven
Ghandi) aangenomen ten gunste van het
verkrijgen van zelfbestuur langs wettelijken
en vreedzamen weg. Er werd tevens een
resolutie aangenomen ten gunste van een
niet-samenwerking met de Sritsche regee
ring.
Londen, 1 Jan. (N. T. A. Draadloos
uit Hor sea). Het kabinet heeft gisteren
heraadslaagd over een pian tot het bestrij
den der werkloosheid. Er wordt veeleer naar
een permanente dan tijdelijke oplossing ge
zocht. Er werden regelingen getroffen om
aa-n bet comité van werkgevers en werk
nemers voorstellen voor te leggen, waarbij,
door het aanvaarden van een stelsel van
korte ploegen, de beschikbare hoeveelheid
mannen er, arbeid onder de andere arbei-
ders wordt verdeeld en elke industrie vooc
haar eigen werkloozen verantwoordelijk is^
1 Als het comité er in zou slagen een uit*
voerbaar plan op te stellen, zal het stellig
©enigen tijd duren voor het in werking kon!
worden gesteld. Inmiddels zal de reycering
haar pogingen voortzetten om degenen, dial
direct arbeid vragen, daarvan t - vö n.
Bern, 3 Jon. (B. T. A.) Dc typo, n-
staking te St- Gallen, Bern en Genève ia
geëindigd.
P e r p i g n a n, 3 J a n. (B. T. A.). Uit bar.
celona wordt gemeld, dot de politie den ex
tremist Antonio Bueda heeft gearres ce.d
Te Bilbao en Cadix zijn extremistische run
slagen gepleegd. Er moeten slachtoffers rijn.
Madrid, 3 Jan. (B. T. A.). Het stoom
schip Santa Isabella van de transatlantische
stoomvaart-maatschappij te Borcelona is op,
de kust bij Villagarcia vergaan. Tot dusver
zijn 40 schipbreukelingen gered. Het vaar
tuig, dat van de Kanarische eilanden kwam,
had 200 menschen aan boord.
P a r ij s, 2 Ja n. (B. P. B.). De bladen be*
vatten een telegram uit Milaan, volgens het
welk gravin Casa Grande, vrouw van eenl
Italiaansrh aviateur, is gearresteerd, daar zijl
vanuit Abazzia zou hebben getelefoneerd
met d'Annunzio op 't oogenblik, dat Covigliai
voorbereidselen trof om de stad Fiume in l©
sluiten.
Triest, 2 J a n. (B. P. B.). Volgens de
tot stand gekomen overeenkomst zijn de ge
vangenen van Fiume uitgewisseld. Het mee-*
rendeel der legioenairen is naar de kazer
ne teruggekeerd,
Rome, 2 J a n. (B. P. B.). Tusschen ge*
nernnl Ferrario en de vertegenwoordigers
van Fiume is op 31 Dec. te Abazzia een con
ventie gesloten, waarbij de Fiumekwestie
wordt geregeld. Er wordt in verklaard, dat de
staat Fiume, hiertoe genoopt door overmacht
en teneinde militaire operaties tegen de
stad te voorkomen, zich neerlegt bij 't ver
drag van Rapallo. De grondslagen der over
eenkomst zijnvertrek der legioen-soldaten;
uit de stad, ontruiming van de haven va'nl
Fiume door alle oorlogs- en handelssche
pen, die er op onwettige wijze worden ge
houden, ontruiming van de eilanden Veglia'
en Arbe alsmede de rots San Marco door d©
legioenairen. Overeengekomen werd, da®
zoo gauw mogelijk de gevangenen zouden!
worden uitgewisseld. Dc schepen zullen var*'
2 Jan. af vertrekken, de ontruiming der
eilanden zal beginnen op 3 Jan. Eveneens
werd overeengekomen, dat de blokkade zooi
spoedig mogelijk zal worden opgeheven, datl
vanaf II Jan. de legioenairen teruggetrok
ken ztjllen worden uit de kazernes en. dat de
geregelde troepen na het vertrek der sche
pen en der legioenairen tot aan de grens van
het corpus separatum zullen worden terug
getrokken.
Boedapest, 3 Ja n. (H. K. B.) De mi
nister van justitie heeft de verdedigers der,
tér dood veroordeelde volkscommissarissen
ontvangen, die hem de molrveering van da
verzoeken om gratie voordroegen. De mi-*
nister verklaarde, dat hij de stukken, in ver
band met den grooten omvang van het
strafproces, pas over enkele weken zou
ontvangen. Hij zou de kwestie dan nnn eens
ernstig, zakelijk onderzoek ondenvernen en)
rekening hóuden met alle voor gratie plei*
lende argumenten.
H e 1 s i n g f o r s, 3 1 Dec. (W.B.). Do ra
tificatie-documenten iussefcen Finland en d©
sovjetrepubliek weiden op Woensdag 10
Dec. te Moskou uitgewisseld, zooaui ua
vrede tusschen deze landen op dien dag vo.V
kracht is geworden.
Parijs. 3 Jan. (N. T. A. Draadloos uifi
Lyon). De Porte heeft dezer dagen weder,
stepDen gedaan bij de Eutentemogendh^npn!
tot het verkrijgen van dc opheffing van d©
van
GUSTAF AF GE'/ERSTAM.
35
HIJ meende daarom dat juffrouw KI ara
hiem eigenlijk niet van; den omgang niet den
jfager wilde terughouden, maar zijn vrij ja-
gansleven wilde verhinderen, en daarom den
grooten jager als voorwendsel gebruikte.
Het viel Karei Anton in het geheel niet
in, het jachtvermaak op te geven, nu de
heerlijke tijd was aangebroken, dat de een
den niet meer beschermd werden door de
(wet en de jacht dus uitgestrekt kon worden
op edeler buit en men zich niet langer be
hoefde te beperken tot tuimelaars en water
hoenders, die niet eens belangrijk genoeg
geacht werden om te beschermen.
Karei Anton hield van visschen en als hij
Tnet zijn hengel in de hand zat en een zwa-
£«n baars uit het water ophaalde, voelde hij
jjich gelukkig en tevreden, en vond hij
Aneaigde in het leven1. Maar dit was niets
In vergelijking met de echo van het knallen
.van het geweer en het gezicht van de Isruit-
Wsmp, die zich tusschen het riet omhoog
kronkelde.
w Het visschen was heel aardig, als er niets
Jjvder© was en ook had Karei An ton; van
Iwjn vriend, den jager, geleerd dat het niet
IJchaadt, als men de vogels eens mer rust
^'Ic.ar de jacht was, om Karei Anton's
^igen woorden te gebruiken, zijn leven ge-1
.Worden, En als er een dag voorbij ging,
dat hij den grooten jager nret op de hielen
volgde, luisterend naar de merkwaardige za
ken, die deze wist te vertellen, dan be
schouwde Karei Anton dier* dag" als verlo
ren. Hij wachtte onvermoeid tot een eend
of in het ergste geval een exemplaar van
minder waarde over het watervlak zeilen
en onder schot komen zou.
Op een mooien dag in Juld trof KaTel An
ton zijn vriend, den dapperen jager aan in
een divpzinnigen gemoedstoestandhij was
meer dan anders in gedachten ver-diept.
Urer* l'ang hadden de beide he aren bij den
kleinen landtong gezeten zonder beet te
hebben.
Geen enkele maal had I<3rcl Anton gele
genheid gehad, om met den' ijver en de be
langstelling, die hem nooit ontbraken, in het
bootje te storten het wild te haken, en om
zijn plicht te doen als trou apporteur van
den grooten jager. Ja, zelf? yeen schot had
de stille van dezen zomerdag verstoord.
Niets hadden de beide he eren onder schot
gehad dan een paar eenden», die voorbij
vlogen.
En in de vlucht te schieten was volgens
de verzekering van Isidoor Wahlblom zoo
nutteloos dat geen verstandig jager daarop
kruit verkwist.
Karei Anton leunde tc-gen eert ouden el-
zeboom, welks tokken zich uitstrekten over
een forschen tak, zwaarmoedig over het
ieege watervlak.
Plotseling verbrak hij de stiite en vroeg
op vertrouwelijker toon, dan hij gewoonlijk
aansloeg
„Heeft u ooit ondervonden wat het fcetee-
kent tot iemand in betrekking te staan?"
Karei Anton's herinnering van zijn eigen
lijden> toen hij van den. controleur hoorde,
dat Hilda Carissonzifn winkel zou krijgen
e?n feit, dat gedurenide de laatste geluk
kige weken volkomen uit zijn bewustzijn was
gegaan, werd hem bij deze woorden zoo
schrikbarend duidelijk, dat hij volkomen
stom werd. En het zou hem volstrekt niet
verwonderd hebben, indien-deze woorden
een zinspeling waren op deze diep in zijn
ziel verborgen geheimen, indien de groote
jager alles van hem wist.
Gedrukt door het heimelijke schuldbesef
kon Karei Anton geen woord uiten, maar
zooals gewoonlijk, stoorde dit 'het gesprek
der beide 'heeren niet in het miivst.
Mijnheer Isidoor Wahlblom vervolgde met
een gezicht, alsof hij de oplossing zocht van
een uiterst ingewikkeld raadsel
VOETBALLFH
VOETBALSGHOËNËN
„Met in betrekking staan tot iemand
j meen ik eigenlijk afhankelijk van hem zijn.
I Weet u, wat afhankelijkheid wil zeggen
Karei Anton dacht aan zijn en juffrouw
Klara's wederkeerige verhouding, maar hij
was overtuigd, dat zijn jachtkameraad iets
heel anders met zijn vraag meende. DaaT-
om antwoordde hij, dat hij wel eens ofhon-
ke'ijk van anderen, in zijn leven was ge
weest, maar dat was al heel lang geleden.
„Zooveel te beter voor u," antwoordde de
jager. „Zoov te beter voor u. Dat kan ik
u ver7ekerarWant ik weet wat het wil zeg
gen. Maar hetT-een mijn leven versombert is
een familiegeheim."
Karei Anton's gezicht drukte oprechte
deelneming uit en hij gevoelde zich zoo ge
troffen door deze vertrouwelijkheid, dat hij
den ongelukkigen jager de hand gereikt zou
hebben, indien hij niet gevreesd had te fa
miliaar te schijnen.
„Deze afhankelijke toestand begon op
leen heel eigenaardige wijze," vervolgde de
I spreker.
Op zekeren dag reisde ik hierheen en na
jmiin aankomst werd ik bijna onmiddellijk
ziel:. Na dien tijd kon ik hier nooit meer
vandaan komen."
..-et?" vroeg Karei Anton, ten hoogste
verbaasd.
„Nee," antwoordde de ongelukkige. „Mijn
zwager staat dat niet toe. Mijn zwager, de
baron deze woorden werden met onna
volgbare waardigheid en diep gevoel uitge
sproken is een man die het best roet mij
meent. Hij is mijn vriend, en ik wil niet zeg
gen wat ook maar een gedachte aan iets
anders kan opwekken. Maar hij v. eet niet wat
het wil zeggen, in den spoortrein te zitten."
Daaf Karei Anton nog nooit had gehoord,
dat zijn nieuwe vriend in den spoortrein
placht te zitten, era nog minder dat dergelij
ke reizen in eenig verband1 stonden met zijn
gemoedstoestand of zijn verhouding tot de
menschen in het algemeen, is het heel na
tuurlijk, dat de goede winkelier op het punt
stond den draad van het gesprek te verlie
zen en met groote spanning wachtte op het
vervolg van het gesprek.
Dat kwam dan ook en 't was niet Karei
Anton's schuld, dat hii de be^ek^nis «»et
begreep van de woorden, die hij nu kreeg
te hnoren.
„Ik heb veel gereisd." vervolgde de groot©
jager. „Jarenlang heb ik nieis anders gedaan;
dan in den trein zitten Ik zat opgesloten
iri een gelen wagen met een posthoorn otf
het portier geschilderd.
En rondom mij lagen hooge stapels cou<
renten en brieven, orn niet te spreken) vart'
de massa's orvgesorteerde stukken, die doog
een spleet irt de deur werden geworpen, dia,
het publiek gewoonlijk brievenbus noemt,]
Weet u, wat bedoeld wordt met gesorteerd®!
en ongesorteerde stukken?"
Karei Anton bekende onmiddellijk, dat hi}
dit niet wist.
De groote jager schudde zij-n hoofd c-rfi
zette ijlings een gezicht, zooals hooge arobs
'tenoren plegen aan te nemen, wanneer
het zich tot een plicht rekenen de
men van hun vak even te moeten aanroei
ren tegenover een oningewijde.
,,'t Is heel natuurlijk dat u dat niet weet, j
vervolgt}6 h'j. „Ik meen dat dit heel natuur)
lijk is voor u. Ik zal u echter zeggen wat ifcj
was in dezen tijd. Ik was reizend postambu
tenaar op een van de staats treinen1. Nu weet?
u wat ik was."
Deze mededeeling was natuurlijk eert
groote verrassing voor Karei Anton. Hij
kon namelijk deze inlichting ini het geheel
niet in overeenstemming brengen met he(
feit, dat zijn jachtkameraad zich in het bei
gin voorgesteld had als orbist,
(Wordt vervolgd)),
