I
DE1IC8T BE MiNHRT KI NIEUWSTE VMBMEKI.
J. GRSOIEHDOiSI -HOF 20.
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
GELUKKIGE MENSEDEN
MONNEMENTSPRIJS
FPiS DER AB^SlM^lnbt^tnee»
I
SVIASSO^ L!H!R NDELLE", Amersfoort.
Teleph. 407. - W. VA-' KOSSUTH, Langestr. 44.
m VOETBALLEN en
fiW VOETBALSCHOENEN
19e Jaargang Ne. 162
per port t 7.60, per week (met pr.itls venekcrmg
legen ongelukken) f 0.17». eltondetlijkc nummer*
f 0.05.
AMEBSFOOHTSCH
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
'ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
Maandan 10 Januari 1921
bewijsnummer, elke regel meer 025, dlcnstaanb«e*
dingen en Licldadighcids-adveitenticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
vooidccligc benalimcn voor het advcrtccrcn. Ecne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden-
Na dl Voikenbondsvsrgadering.
De Volkenbond heeft de eerste vuurproef
{doorstaan.
Het was reeds een indrukwekkend en on
bekend schouwspel den 15en Nov. de >v er-
legenwoordigers van 41 sta-
if e n- uit afóe deelen der wereld bij-een te zrien
om in een geest van gemeen-
Schapszin te beraadslagen over de mid
delen tot behoud van den wereldvrede.
Maar merkwaardiger nog is het, dat zij
vijf weken lang dag aan dag besprekingen
inielden, de teerste quaesties aanroerden en
j bediscussieerden, en na de laatste zitting
uiteen gingen, sterker overtuigd èn van de
noodzakelijkheid èn van de mogelijkheid
van 'het welslagen hunner pogingen, om
Voor de menschheid een nieuwe, betere
vorm van internationale samenleving te
scheppen.
Daar waren te zanien mannen en vrou
wen, die de meest uiteenloopende richtin
gen, inzichten en belangen vertegenwoor
digden, tot dusver gescheiden door hooge
muren van wantrouwen, naijver, nationaal
egoïsme, haat zelfs; daar waren vertegen
woordigers van g-roote en kleine landen,
van de voormalige oorlogvoerenden en van
de ex-neutralen, van Europeesche en niet-
Europeesche staten, van militairistische en
-.uitgesproken enti-militairistische landen,
van economisch sterke en economisch
zwakke volken, van door binnen- of buiten
landsche gevaren bedreigde en van staten,
die niets te vreezen hadden, daar waren
vertegenwoordigers van alle wereldgods
diensten, daar waren democraten, conser
vatieven, liberalen, katholieken en socialis
ten en allen, allen verdroegen elkaar niet
alleen, doch werkten steeds nauwer en har
telijker semen, begonnen steeds beter
elkaar te verstaan, te waard eeren en te ver
trouwen.
Een enkel incident heeft zich voorge
daan, het terugtreden van A r g e n t i-
n i doch dit geschiedde niet in een geest
van vijandschap of na heftige redetwisten
over vitale beginselen, het geschiedde on
verwacht en schier opgemerkt; het is een
scheiding, geen afscheid, kon de voorzitter
zeggen.
Dit samenzijn gedurende vijf weken zou
reeds het bestaan van den Volkenbond
kunnen rechtvaardigen.
Een eerste vergadering van een nieuwe
organisatie is nooit in zichtbare resultaten
de vruchtbaarste. Toch is er ongelooflijk
veel wérk verricht. Geneve, stad zonder veel
wintervermaken en afleiding, klein centrum
zonder groote afstanden, stad' dus waar men
weinig tijd verliest, is een uitgezocht oord
om hard te werken. Festiviteiten waren aan
deze Vergadering niet verbonden, zij ble
ven beperkt tot cle officieele ontvangsten.
Br is dan ook hard gewerkt. De eene helft
hield zich bezig met het ontwerpen en op-
Stellen ven honderden documenten, en cle
andere 'helft met de bes'tudeering er van. Er
zijn in die vijl weken 31 openbare en
honderd commissievergaderin
gen gehouden. De meeste tijd werd in be
slag genomen voor de regeling van den
inwendig en dienst, het scheppen
.van de vormen en de werktuigen, noo-
dig voor den arbeid, die wacht. Maar
'daarnaast zijn alle groote vraagstukken,
welke de menschhekl thans verontrusten,
oncleT oogen gezien. Was iemand zoo naief
ook meteen de oplossing te verwachten, 'hij
zal teleurgesteld zijn. Men heeft voor deze
keer alle moeielijkheden nog moeten om
zeilen, men heeft zich er ndet v.an af ge*
maakt, men is er niet voor op de vlucht ge
slagen, maar men heeft zich beperkt tot
constateeren en analyseeren, tot het aan
geven van eenige richtlijnen, om daarna te
verwijzen naar den Raad of door de-zen te
benoemen competente commissies, ten
einde de zaak, bestudeerd en voorbereid,
in de volgende vergadering opnieuw aan
de orde te stellen. Of wel, men heeft, waar
de meeningsveTSchillen nog te diep gingen,
een voorloopige bevriezm|sformu-1 e gezocht
in afwachting van de ontwikkeling der nieu
we dingen.
*Hoe had het anders gekund? De g r o o t e
internationale problemen laten
zich niet in één hand-omdraaien, met één
machtwoord oplossen. En de tijd drong.
Vele gedelegeerden waren reeds vertrok
ken, de moesten hadden geen dag langer
kunnen blijven .Dat bewijst meteen hoe on
mogelijk, hoe onbegonnen werk het ge
weest zou zijn om in deze vergadering ook
lot de herziening van het Verdrag over te
gaan, zooals dit door Argentinië gewenscht
werd. De herziening door de volgende Ver
gadering zal omvangrijker zijn, de practuk
zal thans meer feilen aan het licht gebracht
hebben en de leden kunnen tot 1 April
nieuwe wijzigingsvoorstellen indienen. Ar
gentinië, dat een der stuwende krachten
had kunnen zijn, doch wegLiep, omdat het
niet terstond zijn zin kreeg, vond voor die
onberaden stap slechts bij de tegenstanders
en valsche vrienden van clen Volkenbond
bewondering. Zij die met Argentinië s wen-
schen instemden en dat waren er velen
hebben het uitstel der behandeling mis
schien betreurd, doch ten slotte volkomen
gebillijkt.
Wij kunnen al dankbaar zijn, dat men
zich met de groote problemen bezig 'houdt,
dat men naar een oplossing zc-eken gaat.
Hoe zou deze ooit zonder den Volkenbond
gevonden kunnen worden? De goede wil is
er bij allen. Moge er in den beginne hier
en daar een wolf in schaapskleeren of een
sceptische en gereserveerde gedelegeerde
geweest zijn, meer en meer zijn allen rol het
besef gekomen van de roeping van den
Volkenbond, van zijn beteekenis voor de
menschheid en ven de verwachtingen,
welke niet meer beschaamd mogen worden.
Er waren in deze vergadering geen par
tijen en zij mogen er ook niet zijn; zoodra
er politieke greepeeringen komen, loopt het
ook met den Volkenbond mis. Maar er
waren wel verschillende richtingen en ver
schillende lizichten, zij zullen er blijven en
zich in de volgende vergaderingen nog
scherper afteekenen. Maar onder den druk
der publieke opinie za-1 steeds meer ver
zwakken de tenderiz, welke nu nog menig
een beheerschte, om den Volkenbond zoo
al niet dienstbaar te maken, den toch on
schadelijk te houden voor het nationaal
eigenbelang. v. S.
(Wordt vervolgd).
Politiek Overzicht.
De Deutsche Aligemeine Zeitung vindt,
dat er uit Warschau merkwaardige kranten
berichten komenaan de Rzeczpospolitn,
het orgaan van 't Poolsche ministerie van
buitenlandsche zaken, wordt uit Beuthen
gemeld, dat de Duitsche pers voor een
Duitsch-Poolsch accoord inzake Opper-Sile-
zië, zonderdat een plebisciet plaats vindt,
stemming maakt. Duitschland zou de kreitsen
Rybnik on Plesz alsmede deeleen der kreit
sen Kattowitz, Beuthen en Gleiwitz willen
afstaan-, zoodat Polen een verbinding tus-
schen Krakau en Posen zou hebben. Tege
lijkertijd verspreidde Reuter berichten, waar
in eenerzijds wordt vastgesteld-, dat de stem
ming der buiten Opper-Silezië woonachti
g-en nog niet opgehelderd is en anderzijds,
dat, zelfs wanneer de stemming plaats zou
hebben -gehad, de stemming zelfs voor de
ioexenmng van een deel van Opper-Silezië
aan den staat, ten wiens voordeele het ple
bisciet is uitgevallen, niet zonder meer vest
zou staan. Er werd te kennen gegeven, dat
men ten aanzien van deze geheele kwestie
een definitieve regeling voorbehield.
Wanneer men uit dit eenigszins duister
bericht een conclusie mag trekken, aldus
het Duitsche blad, dan zou men bijna ge
neigd zijn te gelooven, dat een algemeene
campagne der Europeesche openbare mee
ning, geleid door Polen, in den geest eener
verdeeling van Opper-Silezië plaals heeft en
dat, wonneer Duitschland op dit p!?.n niet
ingaat, de Entente zich evöntueel wil voor
behouden zelf over te gaan tot een verdee
ling van Opper-Silezië, onverschillig hoe de
uitslag van de stemming ook mag zijn. Het
Duitsche publiek, gaat het?blad door, heeft
alle reden tegenover deze berichten een
uiterst wantrouwend^ houding aan te nemen
en de D. A. Z. richt aan de regeering dan
ook het verzoek van haar kant met aandacht
dit streven te volgen en zoo mogelijk te ver
ijdelen.
„O. i. bewijst het Poolsche streven slechts,
dat .de Polen nu eindelijk hebben ingezien,
hoe gering hun kansen zijn, niettegenstaan
de het voor hen zoo gunstige plebisciet-re
glement en ondanks alle intrigues voor een
beïnvloeding der wijze van stemmen in hun
geest. Zij willen de nederlaag voorkomen en
zetten de Europeesche pers ervoor in bewe
ging om hot terrein voor te bereiden en de
misschien kleinmoedige Duilsrh-ers er toe te
brengen op de Poolsche verlokking in te
gaan.
voigens Duitsche opvattingen indruischt te
gen het vredesverdrag.
„De Opper-Silezische kwestie zal nooit
vreedzaam worden opgelost, wanneer niet
Europa zich weer stelt op 't standpunt van 't
recht. Dit rechfsstandpu-nt valt samen met
het algemeene Europeesche standpunt, het
welk eischt, dat Opper-Silezië onder alle om
standigheden bij Duitschland blijft, zal dit
althans economisch niet worden verminkt.
De Fransche pers opereert voortdurend met
het argument, dat cle Opper-Silezische nij
verheid voor Frankrijk gevaarlijk zou kun
nen worden, wanneer een nieuwe oorlog
eens mocht uitbreken. De Opper-Silezischë
industrie is na de voltrokken militaire ontwa
pening van Duitschland een vredesinclustrie.
Zij jaagt slechts vreedzame doeleinden na
en heeft met oorlog en militaire bewapening
niets te maken. De bewijsvoering der Fran
sche bladen is dezelfde als die van Clemen-
ceau, die het gevaar, dat Frankrijk van Duit
sche zijde in de toekomst zou kunnen be
dreigen, wilde bezweren door twintig mil-
ïioen Duitschers tot den hongerdood te ver-
oordeelen. Wanneer Europa zich niet ein
delijk van een zoodanig terugzinken tot den
tijd van 't barbarendom weet te bevrijden,
dan zien wij geen redding voor de \vereld-
Onze hoop op een eindelijke erkenning
van het recht is zwak, maar wij kunnen de
hoop, dat het gezond verstand tenminste bij
c-en deel der publieke opinie en de staats
lieden der geallieerden zich baan zal weten
te breken, nog steeds niet he el em aal opge
ven."
't Wil ons voorkomen, dat wij volkomen ze
ker van de overwinning, de Opper-Silezische
kwestie tegemoet kunnen zien en wij vinden
geenerlei aanleiding (zouden 't ook voor de
Opper-Silezische bevolking niet kunnen
verantwoorden) tegen haar wil een deel van
Duitschland aan een vreemde mogendheid
af te staan. Wat het beteekent in Poolsche
handen te vallen, dat hebben immers de
Duitsche minderheden in Posen zelf aan den
lijve ondervonden. Niet mogelijk en niet
waarschijnlijk lijkt ons de tendenz der En-
lentemogendheclen zich, ondanks een voor
Duitschland gunstige s' .nniing, de controle
op de Opper-Silezische mijnen te willen
voorbehouden. Dat zou een schending zijn
van het vredesverdrag, volgens hetwelk de
stemming over het lot der bewoners van Op
per-Silezië moet beslissen. Wij meenen te
mogen aannemen, dat onze regeering zich
met cle meeste beslistheid tegen elke in
breuk op het vredesverdrag te dezen aan
zien zal verzetten."
Wanneer het Engelsche persbericht, dat
een definitieve beslissing omtrent de stem
ming der „Heimatlreuen" nog niet is geno
men, mogelijkerwijze een antwoord is op de
laatste nota der Duitsche regeering aan den
raad van gezanten, dan zou de D. A. Z. zulks
toejuichen. Het blad wijst er op, dat Duitsch
land aangeboden heeft mondeling te onder
handelen over de wijze van stemmen, steeds
op deze voorwaarde, dat het Duitsche stand
punt inzake de stemming wordt erkend en
geapprecieerd. Volgens het Reuter-bericht
schijnt de hoop nog niet geheel buitengeslo
ten, aldus de D. A. Z., clat inderdaad derge
lijke mondelinge besprekingen plaats zullen
hebben en zij kan nog steeds niet aanne
men, dat do Entente zonder meer haar
standpunt met betrekking tot de gescheiden
stemming zal handhavc-n, een modaliteit, die
Buitenlandsche Berichten.
P a r ij s, 9 Jan. (B. T. A.) Naar de Chi
cago Tribune uit Washington berioht, heeft
Wilson het verzoek der geallieerden aan de
Vereenigde Staten om deel te nemen aan
de conferentie der eerste ministers op 13
Januari te Parijs, ter bespreking der ontwa
pening van Duitschland en de kwestie der
schadeloosstelling in overweging genomen.
Men is echter algemeen van oordeel, dat
hij geen toestemming zal verleenen tot
deelneming van de Vereenigde Staten aan
deze conferentie. Wel boezemen hem de te
behandelen kwesties veet belang in, maar
hij voelt zich niet vrij in dezen op te tre
den, omdat de Vereenigde Staten het ver
drag van Versailles niet hebben geratifi
ceerd.
P a r ij s, 8 Ja n. (N. T. A. Draa'dloos). De
directeuren van cle Engelsch'e, Belgische,
Grieksche, Fransche, Italia an sohe ert Sia-
meesche bureaux voor schadeloosstelling
hebben Donderdag 'te Parijs vergaderd1 om
zich bezig Me houden met de staking der
Duitsche betalingen aan deze bureaux.
Duitschland, dat o-p de vergadering verte
genwoordigd was door den directeur der bu
reaux voor de schadeloosstelling te Berlijn,
heeft cp zich genomen voor 15 Januari de
achterstallige sommen le betalen-.
Par ij s, 8 J a n. (H. R.) Men weet, dat
Duitschland zijn aanspraak om de kolen-
leverantie te beperken op de twee volgende
argumenten grondt: 1. de kolenlevering
naar het buitenland schaadt de Duitsche in
dustrie op aanmerkelijke wijze; 2. de lage
waterstand op den Rijn en het tekort aan
wagons belemmeren het vervoer der brand
stoffen.
De Echo de Paris merkt in verband me)
het eerste argument op, dat de overeen»
komst van Spa de Duitsche industrie in ver*
houding tot de Fransche niet benadeeld
heeft en dat de industrie der twee landen
op voet van gelijkheid slaat.
Wat het tweede argument betreft, del
Echo de Paris z-egt, dat inderdaad de stand
ven het Rijnwater lager is dan sedert 20
jaar het geval is geweest. Gebruik maken
de van dezen toestand heeft Berlijn aan'
Frankrijk voorgesteld het spoorwegverkeer
te versterken. Frankrijk keurde dit goed,,
maar Berlijn nam terstond zijn voorstel te-*
rug, aanvoerende clat de linker Rijnoever
versperd is en dat er gebrek aan wagons is*
De Echo de Paris herinnert ten slotte er,
aan, dot er in Frankrijk een commissie is
benoemd, die den omvang van deze op
stopping bestudeert.
B e r 1 ij n, 8 Jan. (N. T. A. Draadloos).
Tn het partijorgaan de Rcte Falvne publi
ceert het bestuur van de vereenigde com
munistische partij van Duitschland eeni
open brief aan de vakvereenigingen en!
vrije beambtenbonden om zich gereed ta
houden voor onmiddellijk beginnende ac
ties op den grondslag van den loonstrijd eni
nadere economische eischen, voor welker
doorvoering het geheele proletariaat moet
opstaan. Zoo noodig zullen die communisten
den strijd alleen voeren.
De rechts-onafhonkelijlce Freih'eit publi
ceert daarentegen een verklaring van den'
districtsbond der onafhankelijikem, waarin/
aan de leden der partij wordt aangeraden
zich ver te houden van de tegen morgen*
Zondag, verwachte communistische demon
straties. In een toelichtend hoofdartikel
noemt de Freiheit de communisten schade
lijke elementen, welke de spoorwegmannen;
die lot clen strijd gereed zijn, als storm
troep voor een spectokelpolitiek willen ge
bruiken.
Ook de meerderheidssocinlistische Vor-
wlirts keert zich in een hoofdartikel „Com
munistische tegonrevolutie" tegen de ver
nietigers dér arbeidersbeweging en het
blad uit zijn ingenomenheid er mee, dot
men ook in onafhankelijke kringen het ge
vaarlijke van den toestond inziet.
Zoowel de Vorwarts als de Freiheit pu-*
bliceeren voorts een verklaring van het be
stuur der spoorwegmnnnen te Berlijn, dat
de tegen morgen belegde demonstratie niet
zal plaats vinden.
De taktiek der zlnlooze „Putsche" wordt
dus door de soc.-dem. partijen aangevallen.
De Freiheit veroordeelt bizonclei scherp da
communistische agitatie, welker leiders zicü
verbonden hadden in T belang van 't hand
haven van Lenin's mocht de werddrevolutia
te bespoedigen.
Ook uit het Ruhrgebied wordt nieuwe be
drijvigheid der communistische ophitsers
tot staking gemeld; alle leekenen wijzen ojf
bolsjewistische Putschpogingen. De staking
op de fabrieken van Thyssen heeft zicri ver
der uitgebreid. De vakvereenigingen in het
Ruhrgebied keeren zich in een verklaring;
tegen de stakingsbeweging der laatste da
gen, die van onverantwoordelijke zijdie is og
touw gezet.
P a r ij s, 8 Jan (H.-R.) Dc socialistische'
federatie van cle 'beneden-Loire is on'l'bon-
cen, nadat het meerendeel der leden be
sloten had trouw te blijven aan de socialis
tische partij.
De tegenstanders der dictatuur van Mos
kou, onder wie een meerderheid is van con-1
sseillers généraux, cons'eilflers d'arondisse-
ment van St. Nazaire en' van gemeente
raadsleden, zullen de socialistien uitnoodi-
gen met hen een nieuwe federatie te vor
men. De socialisten te Havre hebben1 eert
nota gepubliceerd, waarin verklaard wordt*
GUST AF AF GEYERSTAM.
40
£n het verstoorde volstrekt niet zijn goe
de luim, dat de winkelier, trots al zijn in
schikkelijkheid zijn vreemden wensch niet
Wilde vervullen. Hij legde zijn geweer tegen
e n wang en schoot. Karei Anton zag niet,
waarop hij schoot, maar schieten deed hij.
Thj schoot zoo, dat het dreunde over het
meer, de vogels van het woud en de dieren
tvan het veld vluchtten weg, en de eenden
■duikers eni waterhoenders diep in het riet
verscholen, begonnen een vreeselijk con
cert, dat beantwoord werd' door honderde
krassende kraaien.
Hij schoot, zoo dat de takken' trilden en
de grond bezaaid was met hulzen, als bij
een schietoefening van een bataillon. Op
het laatst mikte rij recht in de zon en
Schreeuwde als een gek.
Maar toen zijn ammunitie opgebruikt was,
sloeg zijs stemming plotseling om. Hij leg
de zijn geweer weg, schreide, viel Karei
Anton om den hals, noemde hem zijn eeni-
Jien vriend eni smeekte hem1 bier te halen,
Stroomen bier, bier, bier, voor honderd
rijksdaalders.
v Karei Anton was te bang om hem te dur-
vjyero tegenspreken en om tijd te winnen,
Stelde hij hem' voor, naar hun jaohtruis te-
^hig te keeren. Maar toen ze daar niets an-
g:j pers vonden dan vier f'lesschen. die alle
om begrijpelijke redenen leeg waren, werd
de 'groote jager plotseling ernstig. Hi; rukte
zijn hoed uit Karei Anton's hand, ofschoon
deze hem voortdurend als een zegeteeken
gedragen had en verklaarde, dat de winke
lier een leelijke, kwaadwillige, gemeene
hond was. Toen ging hij op den grond zit
ten met den rug geleund tegen den muur
en zijn geweer over de knieën.
„Als ik nog een oatroon over had, zou ik
je neerschieten," zei de groote jager met
nadruk op elk woord.
„Esau verkocht zijn eerstgeboorterecht
voor een schotel linzen en wilde zijn broer
bedriegen.
'Eni jij wilt mij verkoopen voor een paar
armzalige flesschen bier, want Esau was
ruig en Jacob glad'. Ga naar huis, naar bed."
Na deze onsamenhangende bijbelsche
woorden sliep de groote jager in, en Karei
Anton greep deze gelegenheid1 aan om te
vluchten. Hij liep niet door het bosch, hij
sprong, toen sprong hij niet meer, maar
rende. Hij was zoo verschrikt door dezen
voor hem volkomen onbegrijpelijken aan
val van dronkenschap, dat 'hij geen raad
meer wist, en recht d'oor naar huis 'holde,
en op dit vroege morgenuur in het groote
hoofdgebouw drong, terwijl de honden van
den 'baron als dollen blaften. Hij zocht in
alle kamers tot hij een vroeg dienstmeisje
vond. 'Hij dwong haar den baron oogenblik-
kelijk te roepen.
Nadat hij lang met stijgenden onrust in
de vestibule gewacht 'had, zag hij eindelijk
den baron in zijn rooden slaaprok beneden
komen. Deze vroeg hem op een alles be-
halven vriendelijken toon, wat er te doen
wras. Karei' Anton was niet in staat een1 du;i-
d'eliik aTvtworvrd te geven bovendien was hij
geheel uit zijn evenwicht gebracht door de
nabijheid van de twee honden van den ba
ron, die den -geheelen tijd zijn 'beenen 'be
snuffelden en onderzochten. Maar ten slot
te kreeg hij het er dan toch uit, dat er iets
was met den zwager van den baron, die in
een jachthuis lag te slapen.
„Duivels," was het eenige wat de baron
zei. Wie heeft dien lummel nu weer bran
dewijn gegeven."
Toen verdween hij op de trap en Karei
Anton meende nog tehooren dat hij eeni
ge scheldwoorden bromde over de familie
Wahlblom in 'het algemeen en zijn zwager
tn het bizonder. Karei Anton kon echter
niet lang daarover nadenken, want de ba
ron kwam bijna oogenblikkelijk weer terug
en zei op een beleefder toon, dan hij vroe
ger gebruikt 'had
„Heeft u hem sterken drank gegeven?"
Karei Anton kon dit niet ontkennen en
de baron keerde zich opnieuw om op trap.
Maar het volgende oogenblik kwam hij
weer benieden en zijn gezicht vertoonde nu
eert' uitdrukking van ergernis en zorg.
„Spreek niet over dit geheim," zei de ba
ron. „Die Wahlblom is een schandvlek voor
de familie."
Toen verdween de roode slaaprok voor
goed op de trap, en Karei Antoni keerde
terug om zijn vergeten proviandimand op te
halen, verbaasd over de koelheid, waarmee
de baron het treurige lot van zijn zwager
scheen op te vatten.
HOOFDSTUK VII. -
- -r-esa-'n
Juffrouw Klara waakte ook in den nacht,
waarin Karei Anton de maan zag opgaan
boven het bosch. En het is geen overdrijf
ving, dat haar bereidwilligheid om de pro*
viandkorf der beide heeren) klaar te maken,
zoowel als haar toestemming, dat Karei An
ton den geheelen nacht 'buiten mocht door
brengen iets dat misschien nog nooit
was voorgekomen in hun veeljarig-, achtens
waardig huwelijk, in 'hooge mate samenhing
met haar wensch om juist dezen nacht al
leen door te brengen met haar vriendin,
mevrouw Carlsson. En deze wensch stond
weer in verband met een voor juffrouw Kla
ra geheel' vreemd voornemen.
Mevrouw Carlsson was namelijk een per
soon die niet geheel vrij was van het ge
loof aan de macht van het geheimzinnige
op den mensch. Missohien kan het 'ook zijn,
dat dit geloof geen geringen bijsmaak had
van wat meer realistische naturen .bijgeloof
noemen. En het gewicht, dat zij aan droo-
men en aan de uitlegging daarvan hechtte,
was niet een alleenstaande trek in haar ka
rakter. Mevrouw Carljsson ibezat ook eert
bizonder zwak voor koffie en kaarten. En
dit zwak hing minder samen met een on
schuldige voorliefde voor dezen' goeden
drank en het genoegen, dat zij sohepte in
een partij préférenlce of mariage, dam met
den onbedwingbaren lust van de goede da
me om in de toekomst te lezen. 'Deze bran<
dende 'begeerte naar kennis van het verbor*
gene was toch, indien men het kleine, wel*
gedane vrouwtje recht wilde laten weerva*
ren, niet uitsluitend van egoistisohe naj
tuur. Integendeel, mevrouw Carlsson vondl
het een even groot genoegen de toekoms^
en het noodlot varna ndere memschem t«
doorvorschenen hoe meer zij zioh totj
iemand aangetrokken gevoelde, hoe stert
ker haar verlangen werd om niet alleen het)
verleden, maar ook de loekomst van die/
persoon te kennen. Het is niet vreemd, da*
mevrouw Carlsson met de dagelijks stij^
gende vertrouwelijkheid, die heb samenzijn
der beide dames gedurende den! geheelenf
zomer kenmerkte, iets waaraan haar ge<j
meemsdhappelijke liefde voor het wonder-»,
kind Knut natuurlijk geen gering deel had/
haar vriendin voorstelde, of zij om ha^
renJtwille de autoriteiten zou raadplegen', die'
zij uit eigen ervaring vertrouwbaar wist. Enf
daar mevrouw Carlsson' juffrouw Klaroi
niets dan goeds wenischte, had zij. koffie*^
dik gekozen, omdat ze daarin om zekere re-jf
denen, die zij zelfs aan haar beste vriendin»
niet graag verteld zou hebben, nog grooterf
vertrouwen stelde dan in die ten allen tijde*
misbruikte kaarten. Maar geen uur vani deiv
dag past beter voor zoo'n onderneming claif
de tijd der volle maan'. En daar de eerste
wet voorschrijft, dat men nooit de toekoms?
mag voorspellen aan iemanfd, die geen ven
trouwen stelt in deze kunst, had juffrouw/
Klara dezen avond met vreugde gezien, da*
Karei Anton vertrok met zijn goed gevuld^
proviandkorf. Want in dit opziöht was da
goede winkelier een beslist vrijdenker. 4
(Wordt vervolgd)'.-
