ZIEKENVERPLE6INGSARTIKELEN
SE ECHTE IflBERSTSF HEStUMANTELS
lonpens SIJGOOTTItlES
J. 6RQSTENQDRST -1E2 0.
„DE EEMLAlMDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
EEN WAAN
f
PNNEMENTSPRIIS f"3 ""f ,7'Amcr'
PRIJS DEK ADVERTEKTiEü
A. V&M DE WEG. Langestraal 23.
yan af f 8.-.
19e Jaargang Ne. 193
foort 2.10, idem iianco
Wr post f 2.60, per week (met uratis verrekcr ng
;cq copclukkcn) f 0.176. afzonderlijke nummers
005.
AMERSFOORTSGH
Dinsdag 1S Februari 1921
<M£<
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
van 1 -4 regels f 1.05
met Inbegrip van een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstambt*
dingen en Lictdadlpheids-advc. tentien voorde helft
der prijs oor handel cn bedrijf bestaan reet
voordccilfcc bepalingen voor het advcrtcetcn. licne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
Parijs of Europa? Dit is de titel ven een
föprtrfcel, dat de Neue Zürcher Zeitung van
Jiaai Berlijnschen correspondent opneemt,
ffviijn collega te Londen, schrijft hij, deelt
([nee, dat men daar van oordeel is, „dat de
tpuvtschers zeer bepaaldelijk in de hoop op
'J^en revisie, die niet uit kan blijven, t«-n-
jdotte er toch toe zuilen besluiten", n.l. „om
fcle Parijsche besluiten, tenminste voor zoo
ver ze de schadeloosstelling betreffen, uit
drukkelijk te erkennen". De Berlijnsche cor
respondent kan echter zoo positief mogelijk
Verzekeren, dat men zich ditmaal te Londen
pn overal elders, waar men 'n eendere
preening koestert, vergist: Duitschland had,
►,zeer bepaaldelijk in de hoop op een revisie,
'die niet uit kan blijven" te bittere onder-
(vindrngen opgedaan dan dat 'het zich nog
maals door beloften, die het te Berlijn door
allerlei ijverige agenten, net als indertijd
v-oor de onderteekening van 't verdrag van
Versailles, werden ingefluisterd, in slaap
liet sussen. Want had men het niet be
leefd, dat Duitschland telkenkeer, wanneer
♦vet op het onvervulbare van een bepaling
van 't vredesverdrag wees, aan zijn hand-
ïeekening werd herinnerd? En zeker herin
nerde men zich den taaien strijd, die tot dus
ver bij nieuwe overeenkomsten gevoerd
moest worden, overeenkomsten, waarin
Frankrijk onder den druk zijner bondgenoo-
ten zich schikte. Te Parijs was de eensge
zindheid der Entente verkondigd' en men
verlangde van Duitsohland, dat het onder
teekenen en op de toekomstige oneenig-
heid der Entente zou speculeeren. Daar had
ihet geen lust in, het was niet genegen een
gelegenheid te scheppen, opdat anderen het
de „politiek van 't vodje papier" voor de
voeten zouden kunnen werpen.
„Men stelle zich een Duitschland voor,
dot decennia lang schuldenaar en slaaf is,
dal onder het zwaard der sancties siddert
(verdere bezetting van den linker Rijnoever
over een tijdperk, nog langer dan in 't ver
drag is vastgesteld, bezetting van nieuwe
Duitsche streken, instelling van een zelf
standig tolgebied in de Rijnlanden), een
Duitschland, dat twee en veertig jaar lang
als een slaaf, over wie-n zijn meester niet
tevreden is, wordt bedreigd door zweepsla
gen en pijnigingen, wanneer het in gebreke
8>lijft ten aanzien van 't vervullen zijner ver
plichtingen! In het harlje van Europa een
Verzwakt, zijn kinderen gebrekkig voedend,
voji goederen beroofd land, dat boven zijn
krachten moet werken, zonder er zeker van
te zijn, dat het door zijn tegenstanders riet
geteisterd wordt. Welk een spanning, welk
een onrust, wélk een opwinding over de ge-
htele aarde. Het zou de vereeuwiging der
oorlogsstemming zijn."
De correspondent is van oordeel, dat de
Volkenbond dan in gevaar zou zijn ge
bracht; in allen 'gevalle zou zijn voornaamste
taak, het voorkomen van oorlogen door het
in 't leven roepen van een gezonde inter
nationale atmosfeer, ontzaglijk worden be-
moeilirkt, zoo niet onmogelijk gemaakt.
Een gToot land werd gebalkaniseerd, een
land,' dat meermalen een groote taak had
volbracht en dat nog vaker een hooge taak
Jiad te vervullen. Dat zou een smaad voor
Europa beteekenen- Zoo zou het zijn, wan
neer Duitschland mocht aannemen, maar
dat zou niet gebeuren. Het weet zich staan
aan den rand van een geweldigen afgrond.
De nood eischte een heroïeke inspanning.
Het zou openhartig voor de geallieerden
verschijnen en hun eerlijk aanbieden, wat
het bij machte te te presteeren. Op hen, de
bondperoeMn, zegt de correspondent, rust
de plicht te luisteren en eveneens eerlijk de
te onderzoeken. Hun eigen belang en
dat van Europa ging h\ tegen de
r-lannen van Parijs. Zij moesten zich niet
binden aan alternatieven Berlijn of Pairijs.
Wanneer de Duitsche voorstellen niet in
den smaak vielen, dan moest iets anders
worden gezocht. Voorloopig moest men
wachten op het Duitsch ontwerp. Wpllicht
kreeg ondertusschen 't gezond verstand de
overhandver van Parijs, zouden, voor som
mige bondgenooten, zich misschien andere
perspectieven openen.
Bultenlandsche Berichten.
Constantinopel, 13 Febr. (B. T.
A.) De delegatie der Hooge Porte, die te
Londen de Turksche eischen gaat verdedi
gen, zal van de eischen der vorige dele
gatie enkele overdrijvingen laten vallen,
b.y. die inzake Cyprus en Egypte, maar zij
zal verlangen, dat de territoriale toestand op
het oogenblrk van den Turkschen wapen
stilstand in 1018 voor Turkije hersteld zal
worden. Zij zal ook een wijziging verlangen
van het verdrag van Sèvres inzake het bin-
nenlandsch bestuur van Turkije. De dele
gatie vertrekt met zeer verzoenende denk
beelden, maar zal zich verzetten tegen elke
aantasting van het beginsel der nationali
teiten en zal de soevereine rechten van
Turkije en 's lands financieele en economi
sche onafhankelijkheid verdedigen.
B e r 1 ij n, 1 4 F e b r. (W. B.). In het Ber
liner Tageblatt betoogt graaf Brockdorff
Rantzau, dat de conferentie te Londen
slechts tot een vergelijk kan leiden als
„waarheid en vertrouwen" er heerschen.
Duitschland heeft zijn economischen en fi-
nancieelen toestand naar waarheid blootge
legd en de Duitsche delegatie zal te Lon
den eveneens waarheid spreken. „Wij moe
ten derhalve verlangen, dat ook de geal
lieerden den weg der waarheid, die zij vaak
hebben verlaten, weer betreden. Zij moeten
eindelijk van onware middelen en argumen
ten afzien. In vele redevoeringen en hoofd
artikelen wordt een volkomen onrechtvaar
dig wantrouwen tegen Duitsohland gezaaid,
bijvoorbeeld dat de belastingen in Duitsch
land geringer zijn dan in Frankrijk. Hij her
innert aan het onwaardige gescherm met
het „vodje papier", aan de inbreuken op de
plechtige beloften in Wilson's veertien pun
ten en herinnert vervolgens aan wat de re-
publikeinsche regeering onder uiterst moei
lijke omstandigheden reeds heeft bereikt. Hij
verklaart dr. Simons te kennen als een man
die zich niet van den rechten weg zal laten
afdringen. Mochten de geallieerden bij hun
niet te vervullen eischen blijven, dan zal dit
maal het „neen van Duitschland niet zoo
gemakkelijk gesaboteerd kunnen worden als
in den zomer van 1910 toen schr. het in
naam van Duitschland uitsprak.
Londen, 14 Febr. (N. T. A.) Er zijn
uitvoerige schikkingen getroffen voor de
geallieerde conferentie, die de volgende
week alhier zal worden gehouden. Naar be
richt wordt, zijn de vertegenwoordigers van
de Turksche nationalisten en de hooge Por
te op weg naar Londen en is Kalegeropoe-
los. die Griekenland zal vertegenwoordigen,
reeds in gezelschap van verschillende ex
perts, die hem van advies zullen dienen, uit
Athene vertrokken. Na afloop van de be
sprekingen over de kwesties betreffende het
nabije Oosten, zal de conferentie de kwestie
der schadeloosstelling met de Duitsche ge
delegeerden behandelen. Aon het hoofd der
Duitsche delegatie staat de Duitsche minis
ter van buitenlandsche zaken dr. Simons,
die bijgestaan wordt door een groot aantal
technische deskundigen, onder wie de be
kende mijnmagnaat Hugo Stinnes. Men ver
wacht, dat de verschillende delegaties teza
men een 200-tal personen zullen omvatten.
In verschillende Londensche hotels zijn ka
mers voor hen gereserveerd.
Wat betreft het eventueele verschijnen
van de Turksche gedelegeerden ter confe
rentie, dient er op te worden gewezen, zegt
de Daily Telegraph, dat volgens de ver
schillende berichten uit Constantinopel ont
vangen, de Kemalisten het recht voor zich
eischen een afzonderlijke delegatie te zen
den. Een dergelijke delegatie zal niet ge
hoord kunnen worden en de gedelegeerden
van de regeering te Angora zullen met hun
collega's van Constontinopek te Londen tot
een schikking moeten komen, voordot de
conferentie begint. Zij zullen daarvoor vol
doende tijd hebben, daar de geallieerden
den eersten dag of de eerste twee dagen
van de conferentie onderlinge besprekingen
zullen voeren. Zelfs is hei mogelijk, dal deze
onderlinge besprekingen zich zoowel zullen
uitstrekken tot de schadeloosstellingskwes
ties als tot die van het nabije Oosten, daar
ook België bij de opening van de confe
rentie vertegenwoordigd zal zijn.
geen van alien maar ook getracht aan te
toonen, in hoeverre Duitschland in staat zou
zijn de geweldige bedragen, in die besluiten
genoemd, te betalen. Zij hebben slechts met
volslage nfantastische cijfers over den toe-
komstigen Duitschen uitvoer geschermd. Tot
dusver hadden de gedachtenwisselingen
slechts dit resultaat gehad, dat de schade
vergoedingsbepalingen van het vredesver
drag door andere zijn vervangen, die niet
met dwang kunnen worden opgelegd, doch
waarvoor Duitschland's toestemming vol
strekt noodig is.
De tegenvoorstellen, die Duitschland te
Londen zal indienen, zouden bewijzen, dol
het zijn plichten ernstig opvat. Zij zullen op
praktische uitvoerbaarheid gericht zijn en
heoogen de dringendste behoeften van de
Entente-landen te bevredigen.
De voorgenomen heffing van 12 pet. op
den Duitschen uitvoer was het meest onge
schikte middel om tot een verhooging van
Duitschland's uitvoer te geraken. Deze hef
fing zou zoowel de nijverheid in Duitsch
land als in alle andere staten ten zeerste
benadeelen.
Simons verklaarde, dat de wetgevende
lichamen in Duitschland zich zullen moeten
uitspreken over elk vergelijk, dat in Londen
tot stand mocht komen, omdat een veran
dering in het vredesverdrag van Versailles
in de rijkswetgeving dient te. worden vast
gelegd.
Briand had terecht gezegd, dat de scha
devergoedingsbepalingen in het verdrag van
Versailles ondoeltreffend zijn. Zij belem
meren inderdaad het economisch herstel
ONTVAMGEM:
Brussel, 14 Febr. (B. T. A.) De mi
nisterraad heeft besloten de ministers van
buitenlandsche zaken en van financiën naar
Londen af te vaardigen en zich het deel
nemen van den minister-president voor te
behouden, voor het geval de ministerraad
dit tijdens den loop der onderhandelingen
noodig mocht achten.
P a r ij s, 13 Febr. (H. R.) De Duitsch'e
staatssecretaris Bergmann, die een mede-
deeling van de Duitsche regeering aan de
Fransche overbrengt, betreffende de beta
ling der schadevergoeding, is vanochtend te
Parijs aangekomen. De Temps meldt, dat de
Fransche regeering, die in nauwe overeen
stemming is gebleven met de andere geal
lieerden, volkomen bereid is kennis te ne
men van de Duitsche tegenvoorstellen, in
dien deze betrekking hebben op de volledige
overeenstemming, op 29 Jan. door de geal
lieerden bereikt. De Duitsche voorstellen
zullen echter slechts in overweging worden
genomen, indien zij met die overeenstem
ming accoord gaan, welke overeenstemming
de uiterste grens uitmaakt van de opoffe
ringen, die kunnen worden geduld. Frank'
Tijk zal geen enkele uitsteltaktiek toelaten,
d»e tot resultaat zou hebben, dat de confe
rentie te Londen er door wordt vertraagd of
verward raakt.
Zondag heeft minister Simons te Stutt
gart in een vergadering van Wurtemberg-
sche ministers en vertegenwoordigers van
tal van organisaties een rede gehouden,
waarin hij zeide zijn verklaring in den Rijks
dag over de Entente-nota's te handhaven,
met name na nauwgezette overweging van
de besluiten van den Oppersten Raad.
Lloyd George, Briand en Sforza hadden
zoowel van de schuddenaars als van de
schuldeischers. De erkenning van de tegen
standers, dat het verdrag van Versailles ge
wijzigd behoort te worden, was de eenige
actief-post van de Parijsche conferentie van
den Oppersten Raad.
Men kan echter slechts tot een bevredi
gende schikking komen, als men van straf
en concurrentie-nijd afzag en wederziidsche
hulp en solidariteit op den voorgrond stelde.
Ten slotte wekte de minister het Duitsche
volk op zich eensgezind tegen de hesluiten
van den Oppersten Raad schrap te zetten
en onderling niet over allerlei bijkomstig
heden te twisten, opdat de Duitsche dele
gatie te Londen aller steun achter zich heeft.
Simons deelde nog mede, dat het Duitsche
volk op zich eensgezind tegen de besluiten
van den Oppersten Raad schrap te zetten
en onderling niet over allerlei bijkomstighe
den te twisten, opdat de Duitsche delegatie
te Londen aller steun achter zich heeft. Si
mons deelde nog mede, dat Duitschland te
Londen persoonlijk zal vertegenwoordigen.
De Daily Chroniole zegt, dat de strekking
die de Duitsche tegenvoorstellen zullen heb
ben, af te leiden valt uit het feit, dat Hugo
Stinnes in de commissie zit, die ervoor ge
vormd is. Men mag daarom weinig hoop
hebben. Het is te betreuren, daar het niet
denkbaar is, dat de geallieerden terug zul
len komen van hun Parijsche besluiten. Er
zijn verschillende wegen om die besluiten
uit te voeren en geen verstandig mensch
zou weigeren den weg te kiezen, die het
gemakkelijkst is voor de natie, welke de
schuld moet betalen. Indien de Duitsche
•staatslieden meenden wat zij zeiden, toen zij
hun eerlijke voornemens uitten om het trac-
iaat van Versailles uit te voeren, moet dat
voornemen blijken uit hun tegenvoorstellen!
en moeten deze geen bluf zijn, die ten doel
zou hebben de diplomatieke strubbeling te
verlengen.
B e r 1 ij n, 1 4 F e b r. (W. B.). De briet
van 11 dezer, die de Beiersche gezant gis
teren aan den rijkskanselier ter hand heeff
gesteld, geeft het standpunt weer van do
Beiersche regeering inzake het vraagstuk!
der burgerwachten en het ontwapenings-
vraagstuk, dat bekend is uit hetgeen de laat
ste dagen openbaar gemaakt is en hierop
neerkomt, dat de burgerwachten voor het
Beiersche volk volstrekt onmisbaar zijn. Het
antwoord zegt verder, dat men het besluit
van de rijksregeering om tot de ontwape
ning over te paan zonder de onderhandelin
gen te Londen af te jachten, noodlottig
acht Als de rijksregeering niettemin meent
haai standpunt te moeten handhaven en
maatregelen voor de ontwapening te moe
ten nemen, moet de Beiersche regecring.
de verantwoordelijkheid voor die maatrege*
len non de rijksregeering overlaten.
Londen, 14 Febr. (N. A. T. Draad
loos uit Poldhu). Een bericht uit Parijs meldt
dat Charles Laurent, Fransch gezant te Ber
lijn, verklaard heeft, dat Duitschland zich'
voorbereidt tot een ontzaggelijke krachtsin
spanning op commercieel gebied, om een
vooraanstaande plaats te krijgen op de we
reldmarkten. Ook is zijn meening, dat
Duitschland absoluut geen kolengebrek lijdt
B e r 1 ij n, 1 4 F e h r. (V. D.) Uit Leichlin-
gen wordt gemeld Zaterdag is de kruitfa
briek Siegweber kort voor het eindigen van
den arbeid tengevolge van een geweldige!
ontploffing in de lucht gevlogen. Het ge-
heele gebouw is verwoest. Tot nu toe kon
worden vastgesteld, dat elf personhn, onder
wie de eigenaar en de bedrijfsleider der fa
briek, werden gedood. Vijftien arbeiders
werden gedeeltelijk zwaar, gedeeltelijk licht
gewond. Er zijn nog eenige vermisten, van
wie men vermoedt, dat zij dood onder de
puinhoopen liggen.
B r u s s e 1, 1 4 F e b r. (B. T. A.) Een huis
zoeking bij een bekend anti-militarist te
Laeken heeft de politie belangrijke stukken
in handen gesteld, n.l. lijsten van deelne
mers aan den anti-militaristische bijeen
komst, die in Maart in Nederland moet
plaats vinden.
Bern, 12 Febr (B. T. A.) De Bonds
raad keurde de nota, gericht aan de Fran
sche ambassade inzake het verzoek betref
fende het verleenen van doortocht aan het
contingent van den Volkenbond met be
stemming naar Wilna, goed. In tegenspraak
met de berichten, in de pers verschenen,
ziet de Bondsraad geen enkele reden om
op zijn besluit terug te komen.
P a r ij s, 1 3 F e b r. (B. T. A.). De Liber-
té schrijft, dart het onderzoek der dossiers,
die waren in beslag genomen bij de huiszoo-
kingen, verricht in het gebouw der federatie
van communistische jongeliedenvereenigin-
gen en bij verscheidene leden van die or
ganisatie, verscheiden dagen zal in beslag
nemen. Het blad meent te kunnen aankon
digen, dat de justitie thans in het bezit ia
van een correspondentie, die vernietigend is
voor zekere communisten. Men heeft hier
te doen met een correspondentie over de
organisatie van een revolutionaire bewe
ging, die ter gelegenheid van den len Me!
had moeten uitbreken in Frankrijk, Italië en
Spanje. De corespondentie wijst in het bij
zonder de plaatsen aan, waar sovjets, die
van te voren moesten worden aangewezen,
zich van het plaatselijk gezag moesten
meester maken. Tevens was bepaald, dat het
voor dien eersten dag der beweging de
hoofdzaak zou moeten zijn voor de com
munisten zich meester te maken van de ban
ken en openbare kassen. De Liberté voegt
Haat de zonde, maar verschoon den
feondaar.
door
SUZE LA CHAPELLE-ROOBGL.
16
ir De laatste weken van ons verblijf in het
Zuiden leken mij eindeloos lang, ofschoon
^lfred, veel opgewekter en, naar het sdheen
Aterker dan in de eerste maanden van ons
"huwelijk, alles deed om mij te verstrooien.
[We maakten prachtige uitstapjes naar Caen,
/naar Perux, naar het Chateau d'If. Mijn
tanan was een uitstekend geleider, hij ver
belde en onderwees mij en ik, onwetend
Ikind, zag met bewondering naar hem op.
jMaar ik voelde mij zelf minder goedj en
■langzamerhand werd de hoop dat ik moeder
£ou worden, tot zekerheid. Ik herinner me
töat ik heel gelukkig was, of liever heel te-
(vred'en. Ik verdiepte mij in de voorstelling
yan mijn toekomstig leven.
Het zou niet emotievol, waarschijnlijk niet
(Jpohitterend zijn, maar ook, de tijd om te
E hitteren is voor de vrouwen gauw voorbij,
bedacht hoe gezegend ik zou kunnen wor-
n in mijn kinderen en hoe ik een Dorado
£ou kunnen maken van mijn mooi huis, met
£iin prachtige omgeving, en mijn stemming
Vloeide over van dankbaarheid.
Op een avond, dat Alfred mij had voor-
Jgesteld naar de opera te gaan, waar een
wereldberoemde zangeres de Carmen zou
vertolken, wilde ik liever thuis blijven, maar
ik wist geen voorwendsel te verzinnen, want
ik had mijn man nog geen deelgenoot ge
maakt van ons geluk.
„Waarom wil) je niet gaan, kindje Het
zal wezenlijk heel mooi zijn."
„Ja, maar ik heb geen lust mij aan te klee-
den, en je moet voor die opera altijd groot
toilet maken."
„Natuurlijk, hoe mooier je je maakt, hoe
liever ik het heb. Je weet niet hoe heeriijk
ik het vind als iedereen mijn prachtig vrouw
tje bewondert."
Ik heb altijd gedacht dat je voor zoo iets
te verstandig was, Alfred."
„Een zwakheid, zoo je wilt. Het hindert
mij niet benijd te worden om wat ik bezit
Maar ga je nu aankleeden."
„Heusch, liever niet, ik ben: moe en niet
heelemaal wel
„Dat verandert," zei Alfred, en toen da
delijk, heel bezorgd „Wat heb je?"
„Ik ben soms zoo duizelig, vooral in war
me zalen en
Ik keek hem aan met halfgeopende lippen
en een stralenden blik. Wat ik verwachtte
weet ik niet duidelijk, maar ik zag zijn ge
zicht versomberen, een angstige uitdrukking
komen in zijn diep omkringde oogen. Hij
sloeg zijn arm om mij heen en fluisterde
„Je meent het niet Gertrude. Al zoo gauw.
Fk 'had gehoopt dat dit ons bespaard zou zijn
gebleven."
Ik rukte mij los met een gevoel alsof ik
een slag had gekregen. Ontzet staarde ik
hem aan
„Bespaard gebleven,"hijgde ik, „ben
je er dan ni,et gelukkig mee V
„Ja, ja," bedarend streek hij mij over het
haar, „maar is zoo'n verantwoordelijk
heid op mijn leeftijd ik geloof dat ik
liever geen kinderen gehad had
„Maar ik," riep ik hartstochtelijk. „Ik wil
kinderen, waaraan we ons samen kunnen
wijden. Ik wil liefde en jeugd om mij heen.
Denk je dat ik genoeg heb aan rijkdom en
pracht
„Nu nu," suste hij, „zoo bedoel ik 't niet
Je bent nog zoo jong lieveling, je kunt niet
alles begrijpen. Natuurlijk ben ik gelukkig
jn 't vooruitzicht, al was 't maar alleen om
dat jij er blij mee bent. Maar op mijn leeftijd
denkt men verder na, is men wel eens ang'
stig en bezorgd voor de toekomstAls
ons kind maar gezond is
„Gezond,"vroeg ik verwilderd
„waarom zou liet niet gezond zijn
„Je hebt gelijk, we zullen er maar 't beste
van hopen. Maar 't verandert ineens al on
ze plannen. We zullen hier nog een dokter
moeten raadplegen."
„Waarom? Ik ben heel wel, een beetje
duizélig en moe soms, maar dat zal iedereen
wel hebben. Ik voel niets voor zoo'n vreem
den dokter."
„Ja, misschien, hoeft 't ook niet. Zoodra
we gewacht kunnen worden gaan we naar
huis-"
De weinige opgewektheid, waarmee Al
fred mijn blijde tijding had ontvangen, wierp
een schaduw over mijn geluk, te meer daar
hij zich niet veel moeite gaf om dien indruk
te verzachten. Uit zichzelf praatte hij niet
over de te wachten groote gebeurtenis en
als ik er over begon kon hij mij op zonder
linge manier aanzien. Soms streek hij mij
over 't haar en zei dan zacht en vriendelijk'.
„Als alles goed afloopt en jij bent er ge
lukkig mee, Gertrude, dan vind ik het goed,
maar op mijn leeftijd kinderen krijgener
is iets weemoedigs inik zal ze nooit
groot zien."
„Maar ik ben jong," wierp ik tegen.
„Ja, ja," voor jou is één kindje ook wel
wenschelijk."
Hij drukte op dat één, ik dacht er niet
verder over na. Ik was teleurgesteld, ge
krenkt, maar ik liet het niet merken. Beter
vond1 ik het om te zwijgen over 't geen me
geheel' vervulde en ik troostte mijzelf met
banaliteiten. Voor een man was 't natuur
lijk heel anders, die toonde zich nooit blij
in 't vooruitzicht. Als 't kindje er maar een
maal was, zou 't wel veranderen.
't Was een heel koude dag in April toen
wij thuiskwamen. Den laatsten nacht had
den we in Brussel doorgebracht. Niettegen
staande mijn groot verlangen om naar Hol
land terug te keeren, had de reis lang ge
duurd. Alfred wilde mij ontzien en niet da
gelijks zulke onmetelijke einden sporen.
Wat was ik ongeduldig en vol verwachting
toen we eindelijk in Utreol^t waren en wat
viel het laatste eind' van daar naar Drieber
gen mij nog lang. Ik veegde de beslagen rui
ten af en keek naar buiten. Maar ik kon niet
veel zien. Een grijze nevel hing aan weers-
zijden over de heide, de dennenboschjes
stonden spookachtig in een wade van mist'
Alles leek grauw, somber er* troosteloos,
zwaar en laag hingen de grijze luchten, ner-*
gens een lichtplek of een voorbode van de
naderende lente.
Huiverend keerde ik mij af en keek naaf
Alfred. In zijn pels gedoken leunde hij, hef
hoofd in zijn zakdoek, tegen den met rood
fluweel hekleeden coupé-
Hij hield de oogen gesloten en plotselinc
overviel mij een hevige angst. Ik wist wel
dat hij niet sterk was, maar ik was gewend
aan zijn bleeke tint, aan zijn omkringde
oogen. Het was niet zoo tot mij doorgedron
gen, ongerust maakte ik mij nooit. Maar nu,
't was of ik een doodshoofd zag en in eeni
benauwden schrik stamelde ik zijn naam.
Dadelijk opende hij de oogen en zijn ge4
zicht veranderde, de grauwe, bleekblauwe
kleur scheen weg te trekken.
„Wat is er Gertrude?"
„Ben je niet wel Je ziet er zoo ©lechtuit.
„Doe ik? Dat is niets. Ik voel me uitste*
kend. Alleen wat koud."
Een paar oogenblikken later was ik 't ver-*
geten. We stapten in Driebergen uit. Bui
ten 't station wachtte ons een gesiloten lan*
dauer. Een palfrenier, heelemaal nog in bont
gehuld, kv/am ons tegemoet. We stapten ui
ons eigen rijtuig.
(Wordt vervolgd).