ZIEKENVERPLE6INGSARTIKELEN SE ECHTE IflBERSTSF HEStUMANTELS lonpens SIJGOOTTItlES J. 6RQSTENQDRST -1E2 0. „DE EEMLAlMDER" BUITENLAND. FEUILLETON. EEN WAAN f PNNEMENTSPRIIS f"3 ""f ,7'Amcr' PRIJS DEK ADVERTEKTiEü A. V&M DE WEG. Langestraal 23. yan af f 8.-. 19e Jaargang Ne. 193 foort 2.10, idem iianco Wr post f 2.60, per week (met uratis verrekcr ng ;cq copclukkcn) f 0.176. afzonderlijke nummers 005. AMERSFOORTSGH Dinsdag 1S Februari 1921 <M£< DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 513. van 1 -4 regels f 1.05 met Inbegrip van een bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstambt* dingen en Lictdadlpheids-advc. tentien voorde helft der prijs oor handel cn bedrijf bestaan reet voordccilfcc bepalingen voor het advcrtcetcn. licne circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. Parijs of Europa? Dit is de titel ven een föprtrfcel, dat de Neue Zürcher Zeitung van Jiaai Berlijnschen correspondent opneemt, ffviijn collega te Londen, schrijft hij, deelt ([nee, dat men daar van oordeel is, „dat de tpuvtschers zeer bepaaldelijk in de hoop op 'J^en revisie, die niet uit kan blijven, t«-n- jdotte er toch toe zuilen besluiten", n.l. „om fcle Parijsche besluiten, tenminste voor zoo ver ze de schadeloosstelling betreffen, uit drukkelijk te erkennen". De Berlijnsche cor respondent kan echter zoo positief mogelijk Verzekeren, dat men zich ditmaal te Londen pn overal elders, waar men 'n eendere preening koestert, vergist: Duitschland had, ►,zeer bepaaldelijk in de hoop op een revisie, 'die niet uit kan blijven" te bittere onder- (vindrngen opgedaan dan dat 'het zich nog maals door beloften, die het te Berlijn door allerlei ijverige agenten, net als indertijd v-oor de onderteekening van 't verdrag van Versailles, werden ingefluisterd, in slaap liet sussen. Want had men het niet be leefd, dat Duitschland telkenkeer, wanneer ♦vet op het onvervulbare van een bepaling van 't vredesverdrag wees, aan zijn hand- ïeekening werd herinnerd? En zeker herin nerde men zich den taaien strijd, die tot dus ver bij nieuwe overeenkomsten gevoerd moest worden, overeenkomsten, waarin Frankrijk onder den druk zijner bondgenoo- ten zich schikte. Te Parijs was de eensge zindheid der Entente verkondigd' en men verlangde van Duitsohland, dat het onder teekenen en op de toekomstige oneenig- heid der Entente zou speculeeren. Daar had ihet geen lust in, het was niet genegen een gelegenheid te scheppen, opdat anderen het de „politiek van 't vodje papier" voor de voeten zouden kunnen werpen. „Men stelle zich een Duitschland voor, dot decennia lang schuldenaar en slaaf is, dal onder het zwaard der sancties siddert (verdere bezetting van den linker Rijnoever over een tijdperk, nog langer dan in 't ver drag is vastgesteld, bezetting van nieuwe Duitsche streken, instelling van een zelf standig tolgebied in de Rijnlanden), een Duitschland, dat twee en veertig jaar lang als een slaaf, over wie-n zijn meester niet tevreden is, wordt bedreigd door zweepsla gen en pijnigingen, wanneer het in gebreke 8>lijft ten aanzien van 't vervullen zijner ver plichtingen! In het harlje van Europa een Verzwakt, zijn kinderen gebrekkig voedend, voji goederen beroofd land, dat boven zijn krachten moet werken, zonder er zeker van te zijn, dat het door zijn tegenstanders riet geteisterd wordt. Welk een spanning, welk een onrust, wélk een opwinding over de ge- htele aarde. Het zou de vereeuwiging der oorlogsstemming zijn." De correspondent is van oordeel, dat de Volkenbond dan in gevaar zou zijn ge bracht; in allen 'gevalle zou zijn voornaamste taak, het voorkomen van oorlogen door het in 't leven roepen van een gezonde inter nationale atmosfeer, ontzaglijk worden be- moeilirkt, zoo niet onmogelijk gemaakt. Een gToot land werd gebalkaniseerd, een land,' dat meermalen een groote taak had volbracht en dat nog vaker een hooge taak Jiad te vervullen. Dat zou een smaad voor Europa beteekenen- Zoo zou het zijn, wan neer Duitschland mocht aannemen, maar dat zou niet gebeuren. Het weet zich staan aan den rand van een geweldigen afgrond. De nood eischte een heroïeke inspanning. Het zou openhartig voor de geallieerden verschijnen en hun eerlijk aanbieden, wat het bij machte te te presteeren. Op hen, de bondperoeMn, zegt de correspondent, rust de plicht te luisteren en eveneens eerlijk de te onderzoeken. Hun eigen belang en dat van Europa ging h\ tegen de r-lannen van Parijs. Zij moesten zich niet binden aan alternatieven Berlijn of Pairijs. Wanneer de Duitsche voorstellen niet in den smaak vielen, dan moest iets anders worden gezocht. Voorloopig moest men wachten op het Duitsch ontwerp. Wpllicht kreeg ondertusschen 't gezond verstand de overhandver van Parijs, zouden, voor som mige bondgenooten, zich misschien andere perspectieven openen. Bultenlandsche Berichten. Constantinopel, 13 Febr. (B. T. A.) De delegatie der Hooge Porte, die te Londen de Turksche eischen gaat verdedi gen, zal van de eischen der vorige dele gatie enkele overdrijvingen laten vallen, b.y. die inzake Cyprus en Egypte, maar zij zal verlangen, dat de territoriale toestand op het oogenblrk van den Turkschen wapen stilstand in 1018 voor Turkije hersteld zal worden. Zij zal ook een wijziging verlangen van het verdrag van Sèvres inzake het bin- nenlandsch bestuur van Turkije. De dele gatie vertrekt met zeer verzoenende denk beelden, maar zal zich verzetten tegen elke aantasting van het beginsel der nationali teiten en zal de soevereine rechten van Turkije en 's lands financieele en economi sche onafhankelijkheid verdedigen. B e r 1 ij n, 1 4 F e b r. (W. B.). In het Ber liner Tageblatt betoogt graaf Brockdorff Rantzau, dat de conferentie te Londen slechts tot een vergelijk kan leiden als „waarheid en vertrouwen" er heerschen. Duitschland heeft zijn economischen en fi- nancieelen toestand naar waarheid blootge legd en de Duitsche delegatie zal te Lon den eveneens waarheid spreken. „Wij moe ten derhalve verlangen, dat ook de geal lieerden den weg der waarheid, die zij vaak hebben verlaten, weer betreden. Zij moeten eindelijk van onware middelen en argumen ten afzien. In vele redevoeringen en hoofd artikelen wordt een volkomen onrechtvaar dig wantrouwen tegen Duitsohland gezaaid, bijvoorbeeld dat de belastingen in Duitsch land geringer zijn dan in Frankrijk. Hij her innert aan het onwaardige gescherm met het „vodje papier", aan de inbreuken op de plechtige beloften in Wilson's veertien pun ten en herinnert vervolgens aan wat de re- publikeinsche regeering onder uiterst moei lijke omstandigheden reeds heeft bereikt. Hij verklaart dr. Simons te kennen als een man die zich niet van den rechten weg zal laten afdringen. Mochten de geallieerden bij hun niet te vervullen eischen blijven, dan zal dit maal het „neen van Duitschland niet zoo gemakkelijk gesaboteerd kunnen worden als in den zomer van 1910 toen schr. het in naam van Duitschland uitsprak. Londen, 14 Febr. (N. T. A.) Er zijn uitvoerige schikkingen getroffen voor de geallieerde conferentie, die de volgende week alhier zal worden gehouden. Naar be richt wordt, zijn de vertegenwoordigers van de Turksche nationalisten en de hooge Por te op weg naar Londen en is Kalegeropoe- los. die Griekenland zal vertegenwoordigen, reeds in gezelschap van verschillende ex perts, die hem van advies zullen dienen, uit Athene vertrokken. Na afloop van de be sprekingen over de kwesties betreffende het nabije Oosten, zal de conferentie de kwestie der schadeloosstelling met de Duitsche ge delegeerden behandelen. Aon het hoofd der Duitsche delegatie staat de Duitsche minis ter van buitenlandsche zaken dr. Simons, die bijgestaan wordt door een groot aantal technische deskundigen, onder wie de be kende mijnmagnaat Hugo Stinnes. Men ver wacht, dat de verschillende delegaties teza men een 200-tal personen zullen omvatten. In verschillende Londensche hotels zijn ka mers voor hen gereserveerd. Wat betreft het eventueele verschijnen van de Turksche gedelegeerden ter confe rentie, dient er op te worden gewezen, zegt de Daily Telegraph, dat volgens de ver schillende berichten uit Constantinopel ont vangen, de Kemalisten het recht voor zich eischen een afzonderlijke delegatie te zen den. Een dergelijke delegatie zal niet ge hoord kunnen worden en de gedelegeerden van de regeering te Angora zullen met hun collega's van Constontinopek te Londen tot een schikking moeten komen, voordot de conferentie begint. Zij zullen daarvoor vol doende tijd hebben, daar de geallieerden den eersten dag of de eerste twee dagen van de conferentie onderlinge besprekingen zullen voeren. Zelfs is hei mogelijk, dal deze onderlinge besprekingen zich zoowel zullen uitstrekken tot de schadeloosstellingskwes ties als tot die van het nabije Oosten, daar ook België bij de opening van de confe rentie vertegenwoordigd zal zijn. geen van alien maar ook getracht aan te toonen, in hoeverre Duitschland in staat zou zijn de geweldige bedragen, in die besluiten genoemd, te betalen. Zij hebben slechts met volslage nfantastische cijfers over den toe- komstigen Duitschen uitvoer geschermd. Tot dusver hadden de gedachtenwisselingen slechts dit resultaat gehad, dat de schade vergoedingsbepalingen van het vredesver drag door andere zijn vervangen, die niet met dwang kunnen worden opgelegd, doch waarvoor Duitschland's toestemming vol strekt noodig is. De tegenvoorstellen, die Duitschland te Londen zal indienen, zouden bewijzen, dol het zijn plichten ernstig opvat. Zij zullen op praktische uitvoerbaarheid gericht zijn en heoogen de dringendste behoeften van de Entente-landen te bevredigen. De voorgenomen heffing van 12 pet. op den Duitschen uitvoer was het meest onge schikte middel om tot een verhooging van Duitschland's uitvoer te geraken. Deze hef fing zou zoowel de nijverheid in Duitsch land als in alle andere staten ten zeerste benadeelen. Simons verklaarde, dat de wetgevende lichamen in Duitschland zich zullen moeten uitspreken over elk vergelijk, dat in Londen tot stand mocht komen, omdat een veran dering in het vredesverdrag van Versailles in de rijkswetgeving dient te. worden vast gelegd. Briand had terecht gezegd, dat de scha devergoedingsbepalingen in het verdrag van Versailles ondoeltreffend zijn. Zij belem meren inderdaad het economisch herstel ONTVAMGEM: Brussel, 14 Febr. (B. T. A.) De mi nisterraad heeft besloten de ministers van buitenlandsche zaken en van financiën naar Londen af te vaardigen en zich het deel nemen van den minister-president voor te behouden, voor het geval de ministerraad dit tijdens den loop der onderhandelingen noodig mocht achten. P a r ij s, 13 Febr. (H. R.) De Duitsch'e staatssecretaris Bergmann, die een mede- deeling van de Duitsche regeering aan de Fransche overbrengt, betreffende de beta ling der schadevergoeding, is vanochtend te Parijs aangekomen. De Temps meldt, dat de Fransche regeering, die in nauwe overeen stemming is gebleven met de andere geal lieerden, volkomen bereid is kennis te ne men van de Duitsche tegenvoorstellen, in dien deze betrekking hebben op de volledige overeenstemming, op 29 Jan. door de geal lieerden bereikt. De Duitsche voorstellen zullen echter slechts in overweging worden genomen, indien zij met die overeenstem ming accoord gaan, welke overeenstemming de uiterste grens uitmaakt van de opoffe ringen, die kunnen worden geduld. Frank' Tijk zal geen enkele uitsteltaktiek toelaten, d»e tot resultaat zou hebben, dat de confe rentie te Londen er door wordt vertraagd of verward raakt. Zondag heeft minister Simons te Stutt gart in een vergadering van Wurtemberg- sche ministers en vertegenwoordigers van tal van organisaties een rede gehouden, waarin hij zeide zijn verklaring in den Rijks dag over de Entente-nota's te handhaven, met name na nauwgezette overweging van de besluiten van den Oppersten Raad. Lloyd George, Briand en Sforza hadden zoowel van de schuddenaars als van de schuldeischers. De erkenning van de tegen standers, dat het verdrag van Versailles ge wijzigd behoort te worden, was de eenige actief-post van de Parijsche conferentie van den Oppersten Raad. Men kan echter slechts tot een bevredi gende schikking komen, als men van straf en concurrentie-nijd afzag en wederziidsche hulp en solidariteit op den voorgrond stelde. Ten slotte wekte de minister het Duitsche volk op zich eensgezind tegen de hesluiten van den Oppersten Raad schrap te zetten en onderling niet over allerlei bijkomstig heden te twisten, opdat de Duitsche dele gatie te Londen aller steun achter zich heeft. Simons deelde nog mede, dat het Duitsche volk op zich eensgezind tegen de besluiten van den Oppersten Raad schrap te zetten en onderling niet over allerlei bijkomstighe den te twisten, opdat de Duitsche delegatie te Londen aller steun achter zich heeft. Si mons deelde nog mede, dat Duitschland te Londen persoonlijk zal vertegenwoordigen. De Daily Chroniole zegt, dat de strekking die de Duitsche tegenvoorstellen zullen heb ben, af te leiden valt uit het feit, dat Hugo Stinnes in de commissie zit, die ervoor ge vormd is. Men mag daarom weinig hoop hebben. Het is te betreuren, daar het niet denkbaar is, dat de geallieerden terug zul len komen van hun Parijsche besluiten. Er zijn verschillende wegen om die besluiten uit te voeren en geen verstandig mensch zou weigeren den weg te kiezen, die het gemakkelijkst is voor de natie, welke de schuld moet betalen. Indien de Duitsche •staatslieden meenden wat zij zeiden, toen zij hun eerlijke voornemens uitten om het trac- iaat van Versailles uit te voeren, moet dat voornemen blijken uit hun tegenvoorstellen! en moeten deze geen bluf zijn, die ten doel zou hebben de diplomatieke strubbeling te verlengen. B e r 1 ij n, 1 4 F e b r. (W. B.). De briet van 11 dezer, die de Beiersche gezant gis teren aan den rijkskanselier ter hand heeff gesteld, geeft het standpunt weer van do Beiersche regeering inzake het vraagstuk! der burgerwachten en het ontwapenings- vraagstuk, dat bekend is uit hetgeen de laat ste dagen openbaar gemaakt is en hierop neerkomt, dat de burgerwachten voor het Beiersche volk volstrekt onmisbaar zijn. Het antwoord zegt verder, dat men het besluit van de rijksregeering om tot de ontwape ning over te paan zonder de onderhandelin gen te Londen af te jachten, noodlottig acht Als de rijksregeering niettemin meent haai standpunt te moeten handhaven en maatregelen voor de ontwapening te moe ten nemen, moet de Beiersche regecring. de verantwoordelijkheid voor die maatrege* len non de rijksregeering overlaten. Londen, 14 Febr. (N. A. T. Draad loos uit Poldhu). Een bericht uit Parijs meldt dat Charles Laurent, Fransch gezant te Ber lijn, verklaard heeft, dat Duitschland zich' voorbereidt tot een ontzaggelijke krachtsin spanning op commercieel gebied, om een vooraanstaande plaats te krijgen op de we reldmarkten. Ook is zijn meening, dat Duitschland absoluut geen kolengebrek lijdt B e r 1 ij n, 1 4 F e h r. (V. D.) Uit Leichlin- gen wordt gemeld Zaterdag is de kruitfa briek Siegweber kort voor het eindigen van den arbeid tengevolge van een geweldige! ontploffing in de lucht gevlogen. Het ge- heele gebouw is verwoest. Tot nu toe kon worden vastgesteld, dat elf personhn, onder wie de eigenaar en de bedrijfsleider der fa briek, werden gedood. Vijftien arbeiders werden gedeeltelijk zwaar, gedeeltelijk licht gewond. Er zijn nog eenige vermisten, van wie men vermoedt, dat zij dood onder de puinhoopen liggen. B r u s s e 1, 1 4 F e b r. (B. T. A.) Een huis zoeking bij een bekend anti-militarist te Laeken heeft de politie belangrijke stukken in handen gesteld, n.l. lijsten van deelne mers aan den anti-militaristische bijeen komst, die in Maart in Nederland moet plaats vinden. Bern, 12 Febr (B. T. A.) De Bonds raad keurde de nota, gericht aan de Fran sche ambassade inzake het verzoek betref fende het verleenen van doortocht aan het contingent van den Volkenbond met be stemming naar Wilna, goed. In tegenspraak met de berichten, in de pers verschenen, ziet de Bondsraad geen enkele reden om op zijn besluit terug te komen. P a r ij s, 1 3 F e b r. (B. T. A.). De Liber- té schrijft, dart het onderzoek der dossiers, die waren in beslag genomen bij de huiszoo- kingen, verricht in het gebouw der federatie van communistische jongeliedenvereenigin- gen en bij verscheidene leden van die or ganisatie, verscheiden dagen zal in beslag nemen. Het blad meent te kunnen aankon digen, dat de justitie thans in het bezit ia van een correspondentie, die vernietigend is voor zekere communisten. Men heeft hier te doen met een correspondentie over de organisatie van een revolutionaire bewe ging, die ter gelegenheid van den len Me! had moeten uitbreken in Frankrijk, Italië en Spanje. De corespondentie wijst in het bij zonder de plaatsen aan, waar sovjets, die van te voren moesten worden aangewezen, zich van het plaatselijk gezag moesten meester maken. Tevens was bepaald, dat het voor dien eersten dag der beweging de hoofdzaak zou moeten zijn voor de com munisten zich meester te maken van de ban ken en openbare kassen. De Liberté voegt Haat de zonde, maar verschoon den feondaar. door SUZE LA CHAPELLE-ROOBGL. 16 ir De laatste weken van ons verblijf in het Zuiden leken mij eindeloos lang, ofschoon ^lfred, veel opgewekter en, naar het sdheen Aterker dan in de eerste maanden van ons "huwelijk, alles deed om mij te verstrooien. [We maakten prachtige uitstapjes naar Caen, /naar Perux, naar het Chateau d'If. Mijn tanan was een uitstekend geleider, hij ver belde en onderwees mij en ik, onwetend Ikind, zag met bewondering naar hem op. jMaar ik voelde mij zelf minder goedj en ■langzamerhand werd de hoop dat ik moeder £ou worden, tot zekerheid. Ik herinner me töat ik heel gelukkig was, of liever heel te- (vred'en. Ik verdiepte mij in de voorstelling yan mijn toekomstig leven. Het zou niet emotievol, waarschijnlijk niet (Jpohitterend zijn, maar ook, de tijd om te E hitteren is voor de vrouwen gauw voorbij, bedacht hoe gezegend ik zou kunnen wor- n in mijn kinderen en hoe ik een Dorado £ou kunnen maken van mijn mooi huis, met £iin prachtige omgeving, en mijn stemming Vloeide over van dankbaarheid. Op een avond, dat Alfred mij had voor- Jgesteld naar de opera te gaan, waar een wereldberoemde zangeres de Carmen zou vertolken, wilde ik liever thuis blijven, maar ik wist geen voorwendsel te verzinnen, want ik had mijn man nog geen deelgenoot ge maakt van ons geluk. „Waarom wil) je niet gaan, kindje Het zal wezenlijk heel mooi zijn." „Ja, maar ik heb geen lust mij aan te klee- den, en je moet voor die opera altijd groot toilet maken." „Natuurlijk, hoe mooier je je maakt, hoe liever ik het heb. Je weet niet hoe heeriijk ik het vind als iedereen mijn prachtig vrouw tje bewondert." Ik heb altijd gedacht dat je voor zoo iets te verstandig was, Alfred." „Een zwakheid, zoo je wilt. Het hindert mij niet benijd te worden om wat ik bezit Maar ga je nu aankleeden." „Heusch, liever niet, ik ben: moe en niet heelemaal wel „Dat verandert," zei Alfred, en toen da delijk, heel bezorgd „Wat heb je?" „Ik ben soms zoo duizelig, vooral in war me zalen en Ik keek hem aan met halfgeopende lippen en een stralenden blik. Wat ik verwachtte weet ik niet duidelijk, maar ik zag zijn ge zicht versomberen, een angstige uitdrukking komen in zijn diep omkringde oogen. Hij sloeg zijn arm om mij heen en fluisterde „Je meent het niet Gertrude. Al zoo gauw. Fk 'had gehoopt dat dit ons bespaard zou zijn gebleven." Ik rukte mij los met een gevoel alsof ik een slag had gekregen. Ontzet staarde ik hem aan „Bespaard gebleven,"hijgde ik, „ben je er dan ni,et gelukkig mee V „Ja, ja," bedarend streek hij mij over het haar, „maar is zoo'n verantwoordelijk heid op mijn leeftijd ik geloof dat ik liever geen kinderen gehad had „Maar ik," riep ik hartstochtelijk. „Ik wil kinderen, waaraan we ons samen kunnen wijden. Ik wil liefde en jeugd om mij heen. Denk je dat ik genoeg heb aan rijkdom en pracht „Nu nu," suste hij, „zoo bedoel ik 't niet Je bent nog zoo jong lieveling, je kunt niet alles begrijpen. Natuurlijk ben ik gelukkig jn 't vooruitzicht, al was 't maar alleen om dat jij er blij mee bent. Maar op mijn leeftijd denkt men verder na, is men wel eens ang' stig en bezorgd voor de toekomstAls ons kind maar gezond is „Gezond,"vroeg ik verwilderd „waarom zou liet niet gezond zijn „Je hebt gelijk, we zullen er maar 't beste van hopen. Maar 't verandert ineens al on ze plannen. We zullen hier nog een dokter moeten raadplegen." „Waarom? Ik ben heel wel, een beetje duizélig en moe soms, maar dat zal iedereen wel hebben. Ik voel niets voor zoo'n vreem den dokter." „Ja, misschien, hoeft 't ook niet. Zoodra we gewacht kunnen worden gaan we naar huis-" De weinige opgewektheid, waarmee Al fred mijn blijde tijding had ontvangen, wierp een schaduw over mijn geluk, te meer daar hij zich niet veel moeite gaf om dien indruk te verzachten. Uit zichzelf praatte hij niet over de te wachten groote gebeurtenis en als ik er over begon kon hij mij op zonder linge manier aanzien. Soms streek hij mij over 't haar en zei dan zacht en vriendelijk'. „Als alles goed afloopt en jij bent er ge lukkig mee, Gertrude, dan vind ik het goed, maar op mijn leeftijd kinderen krijgener is iets weemoedigs inik zal ze nooit groot zien." „Maar ik ben jong," wierp ik tegen. „Ja, ja," voor jou is één kindje ook wel wenschelijk." Hij drukte op dat één, ik dacht er niet verder over na. Ik was teleurgesteld, ge krenkt, maar ik liet het niet merken. Beter vond1 ik het om te zwijgen over 't geen me geheel' vervulde en ik troostte mijzelf met banaliteiten. Voor een man was 't natuur lijk heel anders, die toonde zich nooit blij in 't vooruitzicht. Als 't kindje er maar een maal was, zou 't wel veranderen. 't Was een heel koude dag in April toen wij thuiskwamen. Den laatsten nacht had den we in Brussel doorgebracht. Niettegen staande mijn groot verlangen om naar Hol land terug te keeren, had de reis lang ge duurd. Alfred wilde mij ontzien en niet da gelijks zulke onmetelijke einden sporen. Wat was ik ongeduldig en vol verwachting toen we eindelijk in Utreol^t waren en wat viel het laatste eind' van daar naar Drieber gen mij nog lang. Ik veegde de beslagen rui ten af en keek naar buiten. Maar ik kon niet veel zien. Een grijze nevel hing aan weers- zijden over de heide, de dennenboschjes stonden spookachtig in een wade van mist' Alles leek grauw, somber er* troosteloos, zwaar en laag hingen de grijze luchten, ner-* gens een lichtplek of een voorbode van de naderende lente. Huiverend keerde ik mij af en keek naaf Alfred. In zijn pels gedoken leunde hij, hef hoofd in zijn zakdoek, tegen den met rood fluweel hekleeden coupé- Hij hield de oogen gesloten en plotselinc overviel mij een hevige angst. Ik wist wel dat hij niet sterk was, maar ik was gewend aan zijn bleeke tint, aan zijn omkringde oogen. Het was niet zoo tot mij doorgedron gen, ongerust maakte ik mij nooit. Maar nu, 't was of ik een doodshoofd zag en in eeni benauwden schrik stamelde ik zijn naam. Dadelijk opende hij de oogen en zijn ge4 zicht veranderde, de grauwe, bleekblauwe kleur scheen weg te trekken. „Wat is er Gertrude?" „Ben je niet wel Je ziet er zoo ©lechtuit. „Doe ik? Dat is niets. Ik voel me uitste* kend. Alleen wat koud." Een paar oogenblikken later was ik 't ver-* geten. We stapten in Driebergen uit. Bui ten 't station wachtte ons een gesiloten lan* dauer. Een palfrenier, heelemaal nog in bont gehuld, kv/am ons tegemoet. We stapten ui ons eigen rijtuig. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1921 | | pagina 1