DE EEMLANDER" BUITENLAND. KOUSEN FEUILLETON. EEN WAm PRIIS OER ADVERTENTlFN met Inbegrip van een OQSCWJÏH 1.50 I «KEI t.35 BLOUSES 9.75 2.41 üüéon „l'HIRONDELLE" W.VAN ROSSUM 44 LAWGESTRAAT AMERSFOORT HEEN PANÏOfïELS frsro- riiandenai f 5- iï-I WeJtf«rp*rtg Wo. 202 «I fCSI 1 1.50. per week (met gratis rc.reUt ng kg» <m*c!ukk<D) f C, 17®, alu>nü*iL>)kc nummers 1 wJ». AMERSFOORTSGH DAGBLAD M DIRECTEUR: J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL. TEL. INT 513. Vrijdag 25 Februari 1921 bewijsnummer, elke repel rae<a- 0.25, dienUaanb-c* dingen ea Licidadiirheids-Aclvc.teatlüa voor de helft der prijs Voor handel en bcdrijt bestaan zeer voordcciige beralinvcn voor het adverteeren. Ecne circuiaire, bevattende de voorwaarden. wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. re TowJik Pasja, die wegens ziekte kon tkomeJV waren de Turksche gede* geenden van Constantinopel en Angora •eterochtend voltallig ter Londensche con- rrentie verschenen. Zij hadden gehandeld bvcreenkomstig de aanwijzingen, die Lloyd ijeojge hun Woensdag had gegeven. In dien ifesschentijd hadder» zij een identiek en meer jgGnetailleerd memorandum voorbereid, dat hij den raad werd ingediend. Hun protest 'van den vorigen d6g, dat hun geen voldoen de tijd was toegestaan om het te doen, had "den raad niet gunstig gesremd, hetgeen hun •Uu/deÜjk werd gemaakt door den Engel- ftchen eersten minister Lloyd George. In dit verband merkte de Daily News gisteren op, ca; de Turken hun kaarten eenigszins on handig hebben uitgespeeld en het blad ■voegt er aan toe, dat de aanstellerij van onderling antagonisme te -lang heeft ge duurd. De twee Turksche afdeelingen waren weken lang in nauwe aanraking geweest en hun verzoek hun nogmaals twee of drie da lgen toe te staan om gezamenlijk een ver klaring op te stellen was een el te doorzich tige manoeuvre. Gisterochtend werd wel door Osman NJzomi Pasja en Resjid Bey het woord gevoerd, maar Bekir Sami Bey matig de zich de woordvoering aan en droeg ■de meeste Turksche verlangens voor. De eischen, die werden gesteld, waren van dien aard, dat men in Engelsche kringen er zich danig over verbaast. Zoo diende hij o.a. ren verzoek in om schadeloosstelling voor het nadeel, dat Turkije in den oorlog heeft geleden en een om erkenning van de grens herziening in de streek van Kers, die sinds het verdrag van Berlijn afhankelijk van Rus land is geweest. Wat betreft Smyrna en Thracië vroegen de Turken feitelijk alles te rug, wat hun bij het verdrag van Sèvres is ontnomen en gaven veel cijfers ter onder steuning van deze eischen, waarvan sommi ge gebaseerd waren op de pan-Turksche illusies van 1914, en andere van onbekende herkomst. Het meerendeel van de statistie ken verschilt hemelsbreed van die, welke de geallieerden in handen hadden. De Turken werden geduldig aangehoord, y;aara\a de Grieksche premier, die de verga dering niet had bijgewoond, werd uitgenoo- digd binnen te komen en verzocht op de ddagvergadering verschillende bijzonder heden te verstrekken, die aan hem werden opgegeven. Kalogeropoelos woonde daarom t'e middagvergadering bij. Volgens een officieele mededeeling tuiden 'de Turksche voorstellenIn Europa de grenzen vaj\ 1013; ontruiming, door de Grie ken, van het gebied van Smyrna en het brengen van dit gebied onder de volkomen fövverehniteit van Turkije; vrijheid van zee- jfetert door de engten, zonder dat de veilig heid van Cojvstantinopel daardoor wordt be dreigd en onder eerbiediging van de vol ledige souvereiniteit van Turkije en de mi- jitaire werken aan die engten; een interna tionale commissie voor de eng,ten, waarin Turkije 2a) zijn vertegenwoordigd; eerbiedi ging vnrv de Turksche souvereiniteit in ge rechtelijke aangelegenheden, alsmede ih- ttellmg van commissies, bestaande uit bui- èenlandsche en Turksche juristen, om een pl&n op te stellen voor hervormingen op het gebied van het recht, volgens-moderne prin» cipes; strijdkrachten te land en ter zee, vol doend» om de binnenlandsche orde te ver zekeren en de kusten en de grenzen te ver dedigen; reorganisatie van de gendarmerie voor geheel Turkije met behulp van buiten- landsche officieren; volledige t'inanciceia en economische onafhankelijkheid voor Tur kije en schatting van de schade en weder- zijdsche schadevergoeding. De Tinken beroepen zich op de economi sche noodzakelijkheid van het toewijzen van Smyrna en Oost-Thracië aan Turkije, daar dit niet alleen in het belang van Turkije, maar ook van de geallieerden zelf en Grie kenland zou zijn. Zij 'beweren, dat de Griek- sche kooplieden aan de kust niet econo- fnisch-ona'Fhankelijk van de Turksche land bouwers, die het land Bezitten, kunnen be staan. De mededeeling zegt verder, dat Ka logeropoelos vanmiddag een statistiek van de Grieksche eischen in de streek van Smyrna en Thracië heeft overhandigd, als antwoord op de Turksche gegevens. Uit het vorens:&ande valt genoegzaam op te maker», dat de Turksche aspiraties verre van bescheiden zijn en toen de Times de eischen der Turken waarschijnlijk nog niet kende, herinnerde het blad hen er aan, dat het hun niet zou baten buitensporige eischen te formuleeren, omdat men er niet van zou willen hooren. Het blad verneemt evenwel, dat in conferentie-kringen een algemeene 'beraadslaging is gehouden over de vraag, of niet enkele geringe wijzigingen in het iractaat gebracht konden worden ten aan zien van Smyrna. Men mocht aannemen, dat de Grieken te Smyrna zullen blijven, maar het Mohammedaansche element daar had verklaard, dat het geen territoriale am bities heeft. Daarom mag men, zegt de Ti mes, de Turken er aan herinneren, dat krachtens art. 69 van het tractaat van Se- vrès de stad Smyrna en eenig gebied erom heen onder Turksche souvereiniteit blijven, maar Turkije „draagt anderzijds de uitoefe ning van zijn souvereiniteitsrechten aan de Grieksche regeering over. Ten bewijze van zoodanige! souvereiniteit zal de Turksche vlag op het buhenfort van de stad Smyrna blijven wapperen." De Daily Telegraph zegt, dat de finan- cieele controle van Engeland, Frankrijk en Italië, waartegen de Turken Woensdag be zwaar maakten, stellig niet verzacht 2al wor den. De vaagheid van de Turksche verkla ringen heeft groote verbazing' gewekt in de kringen van de conferentie en men was ver baasd over den eisch, dat de Turksche sou vereiniteit over de zeeengtem gehandhaafd zou worden. Zulke voorstellen, zegt de Daily Chronicle, zouden ten gevolge hebben, dat de vrijheid van de zeeëng'en niet langer gewaarborgd was en men zou moeten berusten in de on gecontroleerde bewaking van die straten door de Turken. Na hetgeen uit die bewa king in den oorlog was voortgevloeid het drama van Gallipoli, het drnma van Roe menië en de eindtragedie van Rusland kan amper worden verwacht, dat Engeland zulk een vooruitzicht luchtig zou opvatten. Zijn de Turken dus boud in hun aanspra ken, de Duitschers zullen evenmin geneigd zijn zich te laten behandelen op elke wille keurige wijze, die de Entente goeddunkt. Dit blijkt o.a. uit de berichten omtrent de gisteren gehouden rijksraad voor economie (Reichswirtschaftsrat), die bijeen was geko men om stelling te nemen tegenover de Londensche conferentie. De voorzitter Von Braun wees er met nadruk op, dat heel het Duitsche volk eensgezind de voorwaarden van de hand wees, die Duitschland veroor deelden tot gebrek en ellende. Maar wel was het Duitsche volk bereid, zoover het hiertoe ook maar eenigszins bij machte was, zijn verplichtingen na te komen. In 't Lager huis had Lloyd George verteld, wat Duitsch land al had gepresteerd. Daardoor had het rijk zich tegenover het buitenland in groote schulden gestoken en vele 'Duitsche onder nemingen bleven het eigendom van het 'bui tenland. Een grootere verzwakking van het volksvermogen was niet mogelijk. Als de beslissing in Opper-Sllezië ten ongunste van Duitschland uitviel, was Duitschland als industrieel iritvoerland verloren. Liever dan het vonnis van voortdurende slavernij te onderteekenen, zou het Duitsche volk te gronde gaap. Von Braun richtte tot den minister van buitenlandsche zaken uit naam van den econcrmischen raad de vraag, of hij besloten was te Londer^het afwijzend gebaar van het Duitsche volk on verwrikbaar, wanneer het zijn moest tot het bittere einde, te verte genwoordigen en andere voorstellen te doen, die rekening hielden met de levens- eischen van 't Duitsche volk. Minister von Simons verklaarde hierop, dat d>e besluiten van Parijs betrekking had den op de ontwapeningskwestie en het vraagstuk dei* schadeloosstellingen. De re geering cles rijks wilde loyaal de eerste kwestie oplossen volgens de bepalingen van het vredesverdrag. Aan de opmerkingen der intergeallieer-de commissie zou zooveel mo gelijk tegemoet worden gekomen. Er waren daaronder echter eenige, die onder den dek mantel vain ontwapening de industrie aan tasten. Daar was b.v. de kwestie der Diesel motoren, die nog altijd niet is opgelost. Ook in ander opzicht gaf men aan het woord oorlogsmateriaal een uitbreiding, die gevaar lijk was voor de Duitsche nijverheid, terwijl ook gewezen diende te wórden op de onder drukking van de vreedzame luchtvaart. Wat de kwestie betrof der* schadeloosstellingen schreden aan en verdere ellende ten pi ooi zal vallen, zooals dat met zijn Oostelijke buren het geval is. De rand acht het daar om zijn pHcht tegenover het Duitsche volk en de heele wereld uit te spreken, dat hij de Parijsche besluiten voor onuitvoerbaar houdt. Hij verzoekt de regeering bij het na komen van den plicht tot schadevergoeding te blijven binnen de uiterste grenzen van Duitschland's draagkracht. Mocht op dezen grondslag geen overeenstemming bereikt worden, dan verzoekt de economische rijks raad, in het volle bewustzijn van de gevol gen, de rijksrerreering dringend en eens van zin bij haar afwijzing van de voorstellen der tegenstanders te volharden. BultentandschG Berichten. Parijs, 2 4 F e b r. (B. T. A.) De Raad von den Volkenbond heeft over het Poolsch- Litairsch geschil beraadslaagd. Het rapport dienaangaande vermeldt, dat de beide par tijen zich bereid verklaren een volksstem ming' te aanvaarden om over de toekenning van het gebied van Wilna te beslissen onder de door den Raad van den Volkenbond vast gestelde voorwaarden, doch dat er nog een zeker aantal punten te regelen overbhjven. Besloten werd de door den Volkenbond naar het gebied van Wilna gezonden commissie te hooren. Kolonel Chardigny, die de com missie presideeH', brrcht den tegenwoor- 'diger. stand van zaken en het resultaat der door de militaire en plebisciet-commissie verrichte werkzaamheden ter kennis van den Raad. De kofenel zette o.a. het door de com missie vastges'.elde programma voor de uit voering der volksraadpleging uiteen. lmt. SCÊ1E zw- Katoen p. ?>anr PP1MA tahriit Amarlkaansciii S-YLVAN zou Duitschland aan een buitengewoon ster ken storm het hoofd hebben te bieden. „Wij zullen onze tegenvoorstellen zóó moe ten inrichten, dat wij ex op kunnen rekenen, dat wij 't eerfc worden met onze tegenstan ders. De volledige invoering der besluiten van Parijs acht ik onmogelijk, rk wil me slechts tot één punt heperkeh: de onmoge lijkheid der annuïteiten en de onmogelijk heid der 12 pet. van den uitvoer. Alle des kundigen bij ons zijn het ér over eens, dat wij zes milliard mocks- goud 's jaars ge durende 42 jaren kunnen betalen, als wij een overschot op den uitvoer hebben. Maar overal onder onze tegenstanders werkt men onzen uitvoer zooveel mogelijk tegen en zij vragen bovendien daarvan nog 12 pet. Dat is een verkeerde weg. Aan deze verpUphting kunnen we niet voldoen." De Parijsche besluiten zijn dus opnieuw door Von Simons, even voordat hij nnar de Londensche conferentie gaat, als onmogelijk uit te voeren gekenschetst. Hoe de opvatting is, die tot uiting kwam op de zitting van den Reichivirtschaftsrat, komt ten overvloede duidelijk tot uiting in de motie, die door cL economischen raad met alge meene stemmen is aangenomen. De verte genwoordigers van het Duitsche handels- en bedrijfsleven, patroons en werklieden, ne men het standpunt in, dat de Duitsche re geering moet trachten den plicht tot herstel op eerlijke wijze na te komen. Het uitvoe ren van de Parijsche besluiten zou echter leiden tot een spoedige vernieling van het economisch leven van Duitschland. De economische rijksraad is er van overtuigd, dat Duitschland door het lam slaan van den olstrekt noodzakelijken invoer met reuzen- P a r ij s, 2 4 F e b r. (B. T. A De raad van gezanten heeft besloten gedelegeerden naar Slees wijk en Danzig te sturen, speciaal be last met het tellen en in bezit nemen von het Duitsche luchtvaartmateriaal. De Raad besloot voorts een nota aan den Raad van den Volkenbond te zenden betreffende de wapenfabriek te Danzig, die voortgaat wa penen te vervaardigen en uit te voeren. Londen, 24 Febr. (N. T. A. Draad loos uit Horsea). De Duitsche rechterlijke vertegenwoordigers, die de Engelsche re geering naar Londen heeft ontboden om te confereeren over de gerechtelijke vervol ging van de Duitschers wegens oorlogsmis daden, zullen deze week te Londen aan komen. Zeven zaken zijn 'bij wijze van proef uitgekozen en uit gezaghebbende bron wordt gemeld, dat het „duidelijke gevallen" zijn. In een conferentie met den procureur-ge neraal zullen de te Leipzig te volgen pro cedure en ongeveer de data van behan deling worden vastgesteld. Wiesbaden, 23 P e b r. (W. B.). Hier werden twee leiders der Duitsche Volkspar tij tijdelijk in hechtenis genomen, daar zij voor de uitlatingen van Stresemann in ddens hier gehouden voordrachten omtrent den vrede van Versailles verantwoordelijk wer den gesteld. Stresemann zelf kon tijdig naar het onbezette gebied vluchten. Brussel, 24 Febr. (B. T. A.) In de vergadering van de gemengde commissie voor de mijnen is besloten van 1 Maart af de loonen met 45 te verminderen en de kolenprijzen overeenkomstig .te verlagen. Munchen, 24 Febr. (W. B.) Prins Rupprecht, de gewezen'kroonprins van Bei eren, heeit zich opnieuw verloofd met pxin» ses Antoinette von Luxemburg. Naar men weet, had de prins b>i de ineenstorting van het keizerrijk zijn verloving verbroken. Kassei, 23 Febr. (W. B.) Voor <Jö strafkamer van 't Kosselsche Landgericht hadden rich gisteren drie, indertijd door do rechtbank van gezworenen (Schwurgericht), vri jgesproken Marburger studiën ten wegens mishandeling v-an personen te verantwoor den. De behandeling van de zaak duurde acht uur. Overeenkomstig de opvatting von den verdediger, kwam het gerecht ten slotte tot het besludt van een vervolging van alle beklaagden af fre zien in verband met de Kapp-amnestie van 4 Aug. T920. (Von de mishandeling zijn indertijd Sportacisten het slachtoffer geworden). Parijs, 2 4 Febr. (B. T. A.) In de Ka mer zeide Barthou, d-ait de vermindering van den diensttijd tot 18 maanden pas haar be slag zou hebben gekregen, als enkele bizon- dere voorwaarden zijn vervuld; die van do wederindienstneming was van het grootste belang. Wij moeten de Iandsverdeddgingj verzekeren. Wij mak-en een tijd door, waar op wij waakzaam moeten zijn. De plicht van) Frankrijk is: sterk te blijven. Er is gevraagd1, of het die sterkte bezit. Barthou maakt do verklaringen van den rapporteur tot de zijne, die de verzekering heeft gegeven, dat ons leger een zoodanige overmacht bezat, dat geen enkele Duitsche aanval te vreezen is^ noch tegen Frankrijk, noch tegen zijn bond* genooten. Barthou zeide, dat, wanneer Frankrijk stuit op een tegenstand, waarbij zijn réchten mis kend worden en op een weigering, die de uitvoering van het verdrag van Versailles in. gevaar brengt, het niet alleen zijn stem mo-et kunnen verheffen, maar ook in staat zijn handelend o.p te treden. De grootst mogelijke zekerheid te verkrijgen met een minimum van uitgaven, dat is mijn leus, zei Barthou. Het zal voldoende zijn, dat ik den wil toon om die leus Ln toepassing te bren gen, dat kan ik de Kamer verzekeren. Doumer verklaarde, dat het leger van een uitstekend materieel voonzjen is voor 100 divisies. Het heeft slechts behoefte aan een» v re d es-orga n i s a tieomdat het materieel en de munitie door het gemobiliseerde perso neel maar al te vaak achtergelaten is, waai het lag. AndTé Lefèvre vroeg eenige ophelderin gen over het cijfer van 100 divisies, dat Doumer genoemd: had voor het reserve- materieel, daar een vrij groote hoeveelheid oorlogstuig is afgestaan aan verbonden en bevriende mogendheden, Bórthoir verklaarde het getal der divisies niet te kunnen meedeelen. Hij -is echter op de hoogte en durfde de Kamer te verzeke ren, dat de eerste mobilisatiegroepen, die de veiligheid van Frankrijk moeten verdedi gen, hem in staat zou stellen de noodige dwangmaatregelen toe te passen op d-enl tegenstander, die zich niet stoorde aan zijn verplichtingen of zich tegen een aanval vanl dien tegenstander te verdedigen. Ik verze ker u, ging hij voort, dat het noodige krijgs tuig voor deze divisies verzekerd is. Ik neem! de volle verantwoordelijkheid op mij, omdat ik volkomen ben ingelicht. Na repliek werden de algemeene beschou wingen gesloten. De -eerste 14 artikelen zijrt aangenomen. Londen, 24 Febr. (N. T. A. Draad loos). De Grieksche premier, vergezeld door leden van cle Grieksche delegatie, ■heeft heden een krans gelégd op de ceno taaf, die is opgericht ter nagedachtenis aai* de gevallen Engelsche soldaten. Stockholm, 23 Febr. (W.-B.) In eenr interview met "het Zweedsche telegxaaf- agentschap heeft von Sydow, de nieuwe mi* vond. De hoogste distinctie is verfijnde een- door SUZE I.A CHAPELLE-ROOBOL. 21 Al heel gauw waren we met ons drieën. Ti'.; zat bij den schoorsteen en praatte met mijn man, die een goeden d^ag had en zijn fjgvwone beminnelijkheid en hoffelijke wel- [bespraaktheid ten toon spreidde. Ik zeg dat «Rosdijk, als bijna iedereen, ohdex de be koring, kwam en onderwijl zat ik hem maar veen te staren en kon' me niet genoeg veria- /tigen aan de beschouwing van die kloeke, 6>>eede %uur, naast het arisiokratische,, ^oorschijniemle, ziekelijke dat Alfred's uiter- ittK kenmerkte. Rosdijk sprak met een paar tactvolle woor den over de gezondheid van mijn man, maar /luchtig sta/pte deze van dat onderwerp af. ^iij had niet te klagen in den laatsten rijd, [rei eenige wat hem hinderde was dat hij •friet in staat was, 2ijn vrouw en zijn dochter "f vergezellen als zij uitgingen en haar te :oM?peromneeren en toen hoorde ik Rosdijk leggen Misschien geeft mijn titel van ouder* vi-iend van mevrouw mij de vrijheid om te Irvraspen of ik soms van dienst kan zijn?" ik denk dat de dames wel eens van uw -Vnendelitic eacubodl willen) .Drofiteeren," ant woordde A'lfred en 2ij praatten verder over Rosdijk's carrière in Indië en over zijn voor uitzichten. Ik zei nu en dan maar een erikel woord. Toen ik die twee samen zag, bouw de ik een luchtkasteel. Ernst Rosdijk zou het goed met mijn man kunnen vinden. Hij zou veel bij ons komen, geheel worden opgeno men in de intimiteit van onzen huislijken kring, en! wij zouden elkaar terug vinden, kon het dan niet zooals we het eens gehoopt had den, dan toch als iets meer nog dan goede vrienden, er zou een zielenverwantschap tus- schen ons kunnen bestaan, hooger en mooi er dan ik ooit had gedroomd. Dien middag had i;k geen andere gedach te. Ik wreet wel dat ik verbazend naief was Voor een vrouw van mijn leeftijd. Zij, die glimlachend de schouders voor mij ophalen, moeten bedenken dat ik jaren geslapen had, •dat ik pas begon te ontwaken. Hy was al op het punt om afscheid te ne men toen Franciska binnen trad. Ze hacl schaatsen gereden. Haar oogen schitterden van genothet fijne gezichtje, omlijst door het donkere haar, dat uit de bonten toque krulde, was hoog gekleurd. Tel kens al9 ik haar zag leek 2ij mij 'bekoorlij ker dan den vorigen keer. Ze kwam haastig binnen, bleef ietwat verlegen staan, toen zij zag dat er nog iemand was. „Odag vadertje, dag moeder. Ik wist niet dat u nog bezoek had." „Dat klinkt bijna als een verwijt dat ik zoo lang gebleven ben, juffrouw Eerhof," zei Ernst lachend. „Neen, neen," hernam zij blozend over haar onhandigheid, „heusch niet, toe, gaat u nog even zitten Hij gehoorzaamde werktuigelijk. Fk zag be wondering in zijn, srezicht. en ik zei tot mij zelf dat die bewondering mij gold, omdat bet kind zoo sprekend op mij leek. Zij vertelde van haar schaatsenrijden ,van de ijsbaan, die 's middags na vieren verlicht was en plotseling vroeg zij „Rijdt u ook, meneer Rosdijk?" „Ik weet het niet. Ik heb het in geen' acht tien jaar gedaan „O, maar. je verleert het niet, als je het goed gekend hebt." „Of ik het goed kende zou ik niet durven zeggen. Vraag dat aan uw moeder, juffrouw Berhof. Herinnert u zich nog mevrouw, dat we samen reden, in de Kerstvacantie?" „Ja zeker," zei ik, met stralende oogen. „Hoe aardig," vond Ciska. „Hebt u moe der zoolang gekend U was aan de militaire academie niet waar? Was u samen in een ohib ,-Ja, wij hadden een dansclub. Weel u nog mevrouw." Ik 'knikte, het jubelde in mij. Hij had niet9 vergeten. „Nu moet ik werkelijk gaan." Hij keerde zich tot mijn man om afscheid te nemen- „We hopen u spoedig weer te zien," zei Alfred vriendelijk. „Toe. kom eens bij ons dineeren, geheel eni familie, u doet heusch een liefdedienst, want ik ga nooit uit." Ik voelde dat ik toch wel van Alfred hield. „Komt u morgen middag eens kijken op de ijsbaan?" vroeg Cis'ka, „dan kunnen we zien of u nog rijden kunt." „Zal u mij niet uitlachen?" „Ik zou niet durven. We zullen u helpen." „Nu, heel graag dan." Het kind was ook al zoo vertrouwelijk met hem, als met een oud vriend, dacht ik geluk zalig. Hij nam afscheid en zag mii aan, ik weet niet wat mijn oogen zeiden, hij drukte mijn hand, warm, lang en innig en ik gaf dien handdruk terug. Ciska was niet uitgepraat over meneer Rosdijk. Zij en haar vriendinnetjes hadden vreeselijke pret met hem gehad. Eerst voel de hij zich zoo stijf op zijn schaatsen, hij durfde niet vooruit. Toen namen ze hem tus- schen zich in, aan een stok, en het was best gegaan. De jongelui, de jonge meisjes, al len waren met hem ingenomen. „En hij ziet er zoo jong uit," vond Ciska. „Hoe oud is hij wel, moeder?" „Ik weet 'niet precies. Misschien wel veer tig jaar." ,;Nu, dat kan wel, maar met ons doet hij als een jong mensch van vijf en twintig. Hij is zoo vroolijk." Ik glimlachte en was blij. Ja, 't was lief en aardig van hem om het de jongelui zoo naar den zin te maken, om mijn kind voor zich te winnen. Mijn Ciska, in wie hij natuurlijk be lang stelde, ter wille van de moeder. Alfred stond er op dat ik mijn vriend, zoo als hij hem noemde, in de volgende week te dineeren zou vragen. En zoo schreef ik een kort. eenvoudig briefje of hii wild« ko men, heel familiaar. Hij antwoordde onmid* dellijk dat hij de inmoo-dtgiiïg graag aan nam. Franciska was dien dag niet thuis, ea werd een liefdadigheidsfeest georganiseerd^ waarop ons dochtertje mee zou doen in 'do „tableaux vivants." Er was repetitie bij een', met ons bevriende, familie en zij was er al voor het diner heen gegaan. Maar ofschoon ik haar opgewekt, vroolijk; gebabbel altijd misto, dien avond werd ik '4 niet gewaar. We zaten met ons drieën in de kleine eet kamer, die we altijd gebruikten, als we onder ons waren. Het was alles zoo intiem en ge» zedig. Ik voelde me gelukkiger dan ik inl jaren geweest was. Daar zat hij over mij. Ernst Rosdijk, de heid van mijn meisjesdroo- men. Had ik hem eigenlijk niet altijd lief ge» had Onbewust misschien, gedurende al do jaren van mijn huwelijk fk keek naar Al fred. Hij praatte opgeruimd, hij genoot. Mei welk een tact behandelde Ernst den ouder» man, met hoeveel kieschheid verborg hifi zijn medelijden. De vroegere bittere gewaar», wordingen vna te zijn misleid, die ik waan-» de te niet te hebben gedaan, waren de laat-*, ste dagen weer bij mij opgekomen; toen 'M Rosdijk hoorde praten tegen mijn man, ver» dwenen ze, voelde ook ik alleen medelijden^ Misschien had hij zich te veei overspannen; ■maar nog voor het dessert was afgeloopenf zag ik op Alfred's gezicht de uitdrukking, dief' mij nu niet meer angstig maakte, ómdat ik die al zoo taHóoze malen gezien had. Zijné mond vertrok van pijn, met een bovenmen*^ schelijke poging trachtte hij zich te beheer» schen, rtxaar hij kon een lioht steunen nieé bedwingen en geheel verlamd zakte hij i* elkaar. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1921 | | pagina 1