DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
KOUSEN
FEUILLETON.
EEN WAm
PRIIS OER ADVERTENTlFN met Inbegrip van een
OQSCWJÏH
1.50
I «KEI
t.35
BLOUSES
9.75
2.41
üüéon „l'HIRONDELLE"
W.VAN ROSSUM
44 LAWGESTRAAT
AMERSFOORT
HEEN PANÏOfïELS
frsro- riiandenai f 5-
iï-I
WeJtf«rp*rtg Wo. 202
«I fCSI 1 1.50. per week (met gratis rc.reUt ng
kg» <m*c!ukk<D) f C, 17®, alu>nü*iL>)kc nummers
1 wJ».
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
M
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
Vrijdag 25 Februari 1921
bewijsnummer, elke repel rae<a- 0.25, dienUaanb-c*
dingen ea Licidadiirheids-Aclvc.teatlüa voor de helft
der prijs Voor handel en bcdrijt bestaan zeer
voordcciige beralinvcn voor het adverteeren. Ecne
circuiaire, bevattende de voorwaarden. wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
re TowJik Pasja, die wegens ziekte
kon tkomeJV waren de Turksche gede*
geenden van Constantinopel en Angora
•eterochtend voltallig ter Londensche con-
rrentie verschenen. Zij hadden gehandeld
bvcreenkomstig de aanwijzingen, die Lloyd
ijeojge hun Woensdag had gegeven. In dien
ifesschentijd hadder» zij een identiek en meer
jgGnetailleerd memorandum voorbereid, dat
hij den raad werd ingediend. Hun protest
'van den vorigen d6g, dat hun geen voldoen
de tijd was toegestaan om het te doen, had
"den raad niet gunstig gesremd, hetgeen hun
•Uu/deÜjk werd gemaakt door den Engel-
ftchen eersten minister Lloyd George. In dit
verband merkte de Daily News gisteren op,
ca; de Turken hun kaarten eenigszins on
handig hebben uitgespeeld en het blad
■voegt er aan toe, dat de aanstellerij van
onderling antagonisme te -lang heeft ge
duurd. De twee Turksche afdeelingen waren
weken lang in nauwe aanraking geweest en
hun verzoek hun nogmaals twee of drie da
lgen toe te staan om gezamenlijk een ver
klaring op te stellen was een el te doorzich
tige manoeuvre.
Gisterochtend werd wel door Osman
NJzomi Pasja en Resjid Bey het woord
gevoerd, maar Bekir Sami Bey matig
de zich de woordvoering aan en droeg
■de meeste Turksche verlangens voor.
De eischen, die werden gesteld, waren van
dien aard, dat men in Engelsche kringen er
zich danig over verbaast. Zoo diende hij o.a.
ren verzoek in om schadeloosstelling voor
het nadeel, dat Turkije in den oorlog heeft
geleden en een om erkenning van de grens
herziening in de streek van Kers, die sinds
het verdrag van Berlijn afhankelijk van Rus
land is geweest. Wat betreft Smyrna en
Thracië vroegen de Turken feitelijk alles te
rug, wat hun bij het verdrag van Sèvres is
ontnomen en gaven veel cijfers ter onder
steuning van deze eischen, waarvan sommi
ge gebaseerd waren op de pan-Turksche
illusies van 1914, en andere van onbekende
herkomst. Het meerendeel van de statistie
ken verschilt hemelsbreed van die, welke de
geallieerden in handen hadden.
De Turken werden geduldig aangehoord,
y;aara\a de Grieksche premier, die de verga
dering niet had bijgewoond, werd uitgenoo-
digd binnen te komen en verzocht op de
ddagvergadering verschillende bijzonder
heden te verstrekken, die aan hem werden
opgegeven. Kalogeropoelos woonde daarom
t'e middagvergadering bij.
Volgens een officieele mededeeling tuiden
'de Turksche voorstellenIn Europa de
grenzen vaj\ 1013; ontruiming, door de Grie
ken, van het gebied van Smyrna en het
brengen van dit gebied onder de volkomen
fövverehniteit van Turkije; vrijheid van zee-
jfetert door de engten, zonder dat de veilig
heid van Cojvstantinopel daardoor wordt be
dreigd en onder eerbiediging van de vol
ledige souvereiniteit van Turkije en de mi-
jitaire werken aan die engten; een interna
tionale commissie voor de eng,ten, waarin
Turkije 2a) zijn vertegenwoordigd; eerbiedi
ging vnrv de Turksche souvereiniteit in ge
rechtelijke aangelegenheden, alsmede ih-
ttellmg van commissies, bestaande uit bui-
èenlandsche en Turksche juristen, om een
pl&n op te stellen voor hervormingen op het
gebied van het recht, volgens-moderne prin»
cipes; strijdkrachten te land en ter zee, vol
doend» om de binnenlandsche orde te ver
zekeren en de kusten en de grenzen te ver
dedigen; reorganisatie van de gendarmerie
voor geheel Turkije met behulp van buiten-
landsche officieren; volledige t'inanciceia
en economische onafhankelijkheid voor Tur
kije en schatting van de schade en weder-
zijdsche schadevergoeding.
De Tinken beroepen zich op de economi
sche noodzakelijkheid van het toewijzen van
Smyrna en Oost-Thracië aan Turkije, daar
dit niet alleen in het belang van Turkije,
maar ook van de geallieerden zelf en Grie
kenland zou zijn. Zij 'beweren, dat de Griek-
sche kooplieden aan de kust niet econo-
fnisch-ona'Fhankelijk van de Turksche land
bouwers, die het land Bezitten, kunnen be
staan. De mededeeling zegt verder, dat Ka
logeropoelos vanmiddag een statistiek van
de Grieksche eischen in de streek van
Smyrna en Thracië heeft overhandigd, als
antwoord op de Turksche gegevens.
Uit het vorens:&ande valt genoegzaam op
te maker», dat de Turksche aspiraties verre
van bescheiden zijn en toen de Times de
eischen der Turken waarschijnlijk nog niet
kende, herinnerde het blad hen er aan, dat
het hun niet zou baten buitensporige eischen
te formuleeren, omdat men er niet van zou
willen hooren. Het blad verneemt evenwel,
dat in conferentie-kringen een algemeene
'beraadslaging is gehouden over de vraag,
of niet enkele geringe wijzigingen in het
iractaat gebracht konden worden ten aan
zien van Smyrna. Men mocht aannemen,
dat de Grieken te Smyrna zullen blijven,
maar het Mohammedaansche element daar
had verklaard, dat het geen territoriale am
bities heeft. Daarom mag men, zegt de Ti
mes, de Turken er aan herinneren, dat
krachtens art. 69 van het tractaat van Se-
vrès de stad Smyrna en eenig gebied erom
heen onder Turksche souvereiniteit blijven,
maar Turkije „draagt anderzijds de uitoefe
ning van zijn souvereiniteitsrechten aan de
Grieksche regeering over. Ten bewijze van
zoodanige! souvereiniteit zal de Turksche
vlag op het buhenfort van de stad Smyrna
blijven wapperen."
De Daily Telegraph zegt, dat de finan-
cieele controle van Engeland, Frankrijk en
Italië, waartegen de Turken Woensdag be
zwaar maakten, stellig niet verzacht 2al wor
den. De vaagheid van de Turksche verkla
ringen heeft groote verbazing' gewekt in de
kringen van de conferentie en men was ver
baasd over den eisch, dat de Turksche sou
vereiniteit over de zeeengtem gehandhaafd
zou worden.
Zulke voorstellen, zegt de Daily Chronicle,
zouden ten gevolge hebben, dat de vrijheid
van de zeeëng'en niet langer gewaarborgd
was en men zou moeten berusten in de on
gecontroleerde bewaking van die straten
door de Turken. Na hetgeen uit die bewa
king in den oorlog was voortgevloeid
het drama van Gallipoli, het drnma van Roe
menië en de eindtragedie van Rusland
kan amper worden verwacht, dat Engeland
zulk een vooruitzicht luchtig zou opvatten.
Zijn de Turken dus boud in hun aanspra
ken, de Duitschers zullen evenmin geneigd
zijn zich te laten behandelen op elke wille
keurige wijze, die de Entente goeddunkt.
Dit blijkt o.a. uit de berichten omtrent de
gisteren gehouden rijksraad voor economie
(Reichswirtschaftsrat), die bijeen was geko
men om stelling te nemen tegenover de
Londensche conferentie. De voorzitter Von
Braun wees er met nadruk op, dat heel het
Duitsche volk eensgezind de voorwaarden
van de hand wees, die Duitschland veroor
deelden tot gebrek en ellende. Maar wel
was het Duitsche volk bereid, zoover het
hiertoe ook maar eenigszins bij machte was,
zijn verplichtingen na te komen. In 't Lager
huis had Lloyd George verteld, wat Duitsch
land al had gepresteerd. Daardoor had het
rijk zich tegenover het buitenland in groote
schulden gestoken en vele 'Duitsche onder
nemingen bleven het eigendom van het 'bui
tenland. Een grootere verzwakking van het
volksvermogen was niet mogelijk. Als de
beslissing in Opper-Sllezië ten ongunste
van Duitschland uitviel, was Duitschland als
industrieel iritvoerland verloren. Liever dan
het vonnis van voortdurende slavernij te
onderteekenen, zou het Duitsche volk te
gronde gaap.
Von Braun richtte tot den minister
van buitenlandsche zaken uit naam van den
econcrmischen raad de vraag, of hij besloten
was te Londer^het afwijzend gebaar van het
Duitsche volk on verwrikbaar, wanneer het
zijn moest tot het bittere einde, te verte
genwoordigen en andere voorstellen te
doen, die rekening hielden met de levens-
eischen van 't Duitsche volk.
Minister von Simons verklaarde hierop,
dat d>e besluiten van Parijs betrekking had
den op de ontwapeningskwestie en het
vraagstuk dei* schadeloosstellingen. De re
geering cles rijks wilde loyaal de eerste
kwestie oplossen volgens de bepalingen van
het vredesverdrag. Aan de opmerkingen der
intergeallieer-de commissie zou zooveel mo
gelijk tegemoet worden gekomen. Er waren
daaronder echter eenige, die onder den dek
mantel vain ontwapening de industrie aan
tasten. Daar was b.v. de kwestie der Diesel
motoren, die nog altijd niet is opgelost. Ook
in ander opzicht gaf men aan het woord
oorlogsmateriaal een uitbreiding, die gevaar
lijk was voor de Duitsche nijverheid, terwijl
ook gewezen diende te wórden op de onder
drukking van de vreedzame luchtvaart. Wat
de kwestie betrof der* schadeloosstellingen
schreden aan en verdere ellende ten pi ooi
zal vallen, zooals dat met zijn Oostelijke
buren het geval is. De rand acht het daar
om zijn pHcht tegenover het Duitsche volk
en de heele wereld uit te spreken, dat hij de
Parijsche besluiten voor onuitvoerbaar
houdt. Hij verzoekt de regeering bij het na
komen van den plicht tot schadevergoeding
te blijven binnen de uiterste grenzen van
Duitschland's draagkracht. Mocht op dezen
grondslag geen overeenstemming bereikt
worden, dan verzoekt de economische rijks
raad, in het volle bewustzijn van de gevol
gen, de rijksrerreering dringend en eens van
zin bij haar afwijzing van de voorstellen der
tegenstanders te volharden.
BultentandschG Berichten.
Parijs, 2 4 F e b r. (B. T. A.) De Raad
von den Volkenbond heeft over het Poolsch-
Litairsch geschil beraadslaagd. Het rapport
dienaangaande vermeldt, dat de beide par
tijen zich bereid verklaren een volksstem
ming' te aanvaarden om over de toekenning
van het gebied van Wilna te beslissen onder
de door den Raad van den Volkenbond vast
gestelde voorwaarden, doch dat er nog een
zeker aantal punten te regelen overbhjven.
Besloten werd de door den Volkenbond naar
het gebied van Wilna gezonden commissie
te hooren. Kolonel Chardigny, die de com
missie presideeH', brrcht den tegenwoor-
'diger. stand van zaken en het resultaat der
door de militaire en plebisciet-commissie
verrichte werkzaamheden ter kennis van den
Raad. De kofenel zette o.a. het door de com
missie vastges'.elde programma voor de uit
voering der volksraadpleging uiteen.
lmt. SCÊ1E
zw- Katoen
p. ?>anr
PP1MA
tahriit
Amarlkaansciii
S-YLVAN
zou Duitschland aan een buitengewoon ster
ken storm het hoofd hebben te bieden.
„Wij zullen onze tegenvoorstellen zóó moe
ten inrichten, dat wij ex op kunnen rekenen,
dat wij 't eerfc worden met onze tegenstan
ders. De volledige invoering der besluiten
van Parijs acht ik onmogelijk, rk wil me
slechts tot één punt heperkeh: de onmoge
lijkheid der annuïteiten en de onmogelijk
heid der 12 pet. van den uitvoer. Alle des
kundigen bij ons zijn het ér over eens, dat
wij zes milliard mocks- goud 's jaars ge
durende 42 jaren kunnen betalen, als wij
een overschot op den uitvoer hebben. Maar
overal onder onze tegenstanders werkt men
onzen uitvoer zooveel mogelijk tegen en zij
vragen bovendien daarvan nog 12 pet. Dat
is een verkeerde weg. Aan deze verpUphting
kunnen we niet voldoen."
De Parijsche besluiten zijn dus opnieuw
door Von Simons, even voordat hij
nnar de Londensche conferentie gaat, als
onmogelijk uit te voeren gekenschetst. Hoe
de opvatting is, die tot uiting kwam op de
zitting van den Reichivirtschaftsrat, komt ten
overvloede duidelijk tot uiting in de motie,
die door cL economischen raad met alge
meene stemmen is aangenomen. De verte
genwoordigers van het Duitsche handels- en
bedrijfsleven, patroons en werklieden, ne
men het standpunt in, dat de Duitsche re
geering moet trachten den plicht tot herstel
op eerlijke wijze na te komen. Het uitvoe
ren van de Parijsche besluiten zou echter
leiden tot een spoedige vernieling van het
economisch leven van Duitschland. De
economische rijksraad is er van overtuigd,
dat Duitschland door het lam slaan van den
olstrekt noodzakelijken invoer met reuzen-
P a r ij s, 2 4 F e b r. (B. T. A De raad van
gezanten heeft besloten gedelegeerden naar
Slees wijk en Danzig te sturen, speciaal be
last met het tellen en in bezit nemen von
het Duitsche luchtvaartmateriaal. De Raad
besloot voorts een nota aan den Raad van
den Volkenbond te zenden betreffende de
wapenfabriek te Danzig, die voortgaat wa
penen te vervaardigen en uit te voeren.
Londen, 24 Febr. (N. T. A. Draad
loos uit Horsea). De Duitsche rechterlijke
vertegenwoordigers, die de Engelsche re
geering naar Londen heeft ontboden om te
confereeren over de gerechtelijke vervol
ging van de Duitschers wegens oorlogsmis
daden, zullen deze week te Londen aan
komen. Zeven zaken zijn 'bij wijze van proef
uitgekozen en uit gezaghebbende bron wordt
gemeld, dat het „duidelijke gevallen" zijn.
In een conferentie met den procureur-ge
neraal zullen de te Leipzig te volgen pro
cedure en ongeveer de data van behan
deling worden vastgesteld.
Wiesbaden, 23 P e b r. (W. B.). Hier
werden twee leiders der Duitsche Volkspar
tij tijdelijk in hechtenis genomen, daar zij
voor de uitlatingen van Stresemann in ddens
hier gehouden voordrachten omtrent den
vrede van Versailles verantwoordelijk wer
den gesteld. Stresemann zelf kon tijdig naar
het onbezette gebied vluchten.
Brussel, 24 Febr. (B. T. A.) In de
vergadering van de gemengde commissie
voor de mijnen is besloten van 1 Maart af
de loonen met 45 te verminderen en de
kolenprijzen overeenkomstig .te verlagen.
Munchen, 24 Febr. (W. B.) Prins
Rupprecht, de gewezen'kroonprins van Bei
eren, heeit zich opnieuw verloofd met pxin»
ses Antoinette von Luxemburg. Naar men
weet, had de prins b>i de ineenstorting van
het keizerrijk zijn verloving verbroken.
Kassei, 23 Febr. (W. B.) Voor <Jö
strafkamer van 't Kosselsche Landgericht
hadden rich gisteren drie, indertijd door do
rechtbank van gezworenen (Schwurgericht),
vri jgesproken Marburger studiën ten wegens
mishandeling v-an personen te verantwoor
den. De behandeling van de zaak duurde
acht uur. Overeenkomstig de opvatting von
den verdediger, kwam het gerecht ten slotte
tot het besludt van een vervolging van alle
beklaagden af fre zien in verband met de
Kapp-amnestie van 4 Aug. T920. (Von de
mishandeling zijn indertijd Sportacisten het
slachtoffer geworden).
Parijs, 2 4 Febr. (B. T. A.) In de Ka
mer zeide Barthou, d-ait de vermindering van
den diensttijd tot 18 maanden pas haar be
slag zou hebben gekregen, als enkele bizon-
dere voorwaarden zijn vervuld; die van do
wederindienstneming was van het grootste
belang. Wij moeten de Iandsverdeddgingj
verzekeren. Wij mak-en een tijd door, waar
op wij waakzaam moeten zijn. De plicht van)
Frankrijk is: sterk te blijven. Er is gevraagd1,
of het die sterkte bezit. Barthou maakt do
verklaringen van den rapporteur tot de zijne,
die de verzekering heeft gegeven, dat ons
leger een zoodanige overmacht bezat, dat
geen enkele Duitsche aanval te vreezen is^
noch tegen Frankrijk, noch tegen zijn bond*
genooten.
Barthou zeide, dat, wanneer Frankrijk stuit
op een tegenstand, waarbij zijn réchten mis
kend worden en op een weigering, die de
uitvoering van het verdrag van Versailles in.
gevaar brengt, het niet alleen zijn stem
mo-et kunnen verheffen, maar ook in staat
zijn handelend o.p te treden. De grootst
mogelijke zekerheid te verkrijgen met een
minimum van uitgaven, dat is mijn leus, zei
Barthou. Het zal voldoende zijn, dat ik den
wil toon om die leus Ln toepassing te bren
gen, dat kan ik de Kamer verzekeren.
Doumer verklaarde, dat het leger van een
uitstekend materieel voonzjen is voor 100
divisies. Het heeft slechts behoefte aan een»
v re d es-orga n i s a tieomdat het materieel en
de munitie door het gemobiliseerde perso
neel maar al te vaak achtergelaten is, waai
het lag.
AndTé Lefèvre vroeg eenige ophelderin
gen over het cijfer van 100 divisies, dat
Doumer genoemd: had voor het reserve-
materieel, daar een vrij groote hoeveelheid
oorlogstuig is afgestaan aan verbonden en
bevriende mogendheden,
Bórthoir verklaarde het getal der divisies
niet te kunnen meedeelen. Hij -is echter op
de hoogte en durfde de Kamer te verzeke
ren, dat de eerste mobilisatiegroepen, die
de veiligheid van Frankrijk moeten verdedi
gen, hem in staat zou stellen de noodige
dwangmaatregelen toe te passen op d-enl
tegenstander, die zich niet stoorde aan zijn
verplichtingen of zich tegen een aanval vanl
dien tegenstander te verdedigen. Ik verze
ker u, ging hij voort, dat het noodige krijgs
tuig voor deze divisies verzekerd is. Ik neem!
de volle verantwoordelijkheid op mij, omdat
ik volkomen ben ingelicht.
Na repliek werden de algemeene beschou
wingen gesloten. De -eerste 14 artikelen zijrt
aangenomen.
Londen, 24 Febr. (N. T. A. Draad
loos). De Grieksche premier, vergezeld
door leden van cle Grieksche delegatie,
■heeft heden een krans gelégd op de ceno
taaf, die is opgericht ter nagedachtenis aai*
de gevallen Engelsche soldaten.
Stockholm, 23 Febr. (W.-B.) In eenr
interview met "het Zweedsche telegxaaf-
agentschap heeft von Sydow, de nieuwe mi*
vond.
De hoogste distinctie is verfijnde een-
door
SUZE I.A CHAPELLE-ROOBOL.
21
Al heel gauw waren we met ons drieën.
Ti'.; zat bij den schoorsteen en praatte met
mijn man, die een goeden d^ag had en zijn
fjgvwone beminnelijkheid en hoffelijke wel-
[bespraaktheid ten toon spreidde. Ik zeg dat
«Rosdijk, als bijna iedereen, ohdex de be
koring, kwam en onderwijl zat ik hem maar
veen te staren en kon' me niet genoeg veria-
/tigen aan de beschouwing van die kloeke,
6>>eede %uur, naast het arisiokratische,,
^oorschijniemle, ziekelijke dat Alfred's uiter-
ittK kenmerkte.
Rosdijk sprak met een paar tactvolle woor
den over de gezondheid van mijn man, maar
/luchtig sta/pte deze van dat onderwerp af.
^iij had niet te klagen in den laatsten rijd,
[rei eenige wat hem hinderde was dat hij
•friet in staat was, 2ijn vrouw en zijn dochter
"f vergezellen als zij uitgingen en haar te
:oM?peromneeren en toen hoorde ik Rosdijk
leggen
Misschien geeft mijn titel van ouder*
vi-iend van mevrouw mij de vrijheid om te
Irvraspen of ik soms van dienst kan zijn?"
ik denk dat de dames wel eens van uw
-Vnendelitic eacubodl willen) .Drofiteeren," ant
woordde A'lfred en 2ij praatten verder over
Rosdijk's carrière in Indië en over zijn voor
uitzichten. Ik zei nu en dan maar een erikel
woord. Toen ik die twee samen zag, bouw
de ik een luchtkasteel. Ernst Rosdijk zou het
goed met mijn man kunnen vinden. Hij zou
veel bij ons komen, geheel worden opgeno
men in de intimiteit van onzen huislijken
kring, en! wij zouden elkaar terug vinden, kon
het dan niet zooals we het eens gehoopt had
den, dan toch als iets meer nog dan goede
vrienden, er zou een zielenverwantschap tus-
schen ons kunnen bestaan, hooger en mooi
er dan ik ooit had gedroomd.
Dien middag had i;k geen andere gedach
te. Ik wreet wel dat ik verbazend naief was
Voor een vrouw van mijn leeftijd. Zij, die
glimlachend de schouders voor mij ophalen,
moeten bedenken dat ik jaren geslapen had,
•dat ik pas begon te ontwaken.
Hy was al op het punt om afscheid te ne
men toen Franciska binnen trad.
Ze hacl schaatsen gereden. Haar oogen
schitterden van genothet fijne gezichtje,
omlijst door het donkere haar, dat uit de
bonten toque krulde, was hoog gekleurd. Tel
kens al9 ik haar zag leek 2ij mij 'bekoorlij
ker dan den vorigen keer. Ze kwam haastig
binnen, bleef ietwat verlegen staan, toen zij
zag dat er nog iemand was.
„Odag vadertje, dag moeder. Ik wist
niet dat u nog bezoek had."
„Dat klinkt bijna als een verwijt dat ik zoo
lang gebleven ben, juffrouw Eerhof," zei
Ernst lachend.
„Neen, neen," hernam zij blozend over
haar onhandigheid, „heusch niet, toe, gaat
u nog even zitten
Hij gehoorzaamde werktuigelijk. Fk zag be
wondering in zijn, srezicht. en ik zei tot mij
zelf dat die bewondering mij gold, omdat
bet kind zoo sprekend op mij leek.
Zij vertelde van haar schaatsenrijden ,van
de ijsbaan, die 's middags na vieren verlicht
was en plotseling vroeg zij
„Rijdt u ook, meneer Rosdijk?"
„Ik weet het niet. Ik heb het in geen' acht
tien jaar gedaan
„O, maar. je verleert het niet, als je het
goed gekend hebt."
„Of ik het goed kende zou ik niet durven
zeggen. Vraag dat aan uw moeder, juffrouw
Berhof. Herinnert u zich nog mevrouw, dat
we samen reden, in de Kerstvacantie?"
„Ja zeker," zei ik, met stralende oogen.
„Hoe aardig," vond Ciska. „Hebt u moe
der zoolang gekend U was aan de militaire
academie niet waar? Was u samen in een
ohib
,-Ja, wij hadden een dansclub. Weel u
nog mevrouw."
Ik 'knikte, het jubelde in mij. Hij had niet9
vergeten.
„Nu moet ik werkelijk gaan."
Hij keerde zich tot mijn man om afscheid
te nemen-
„We hopen u spoedig weer te zien," zei
Alfred vriendelijk. „Toe. kom eens bij ons
dineeren, geheel eni familie, u doet heusch
een liefdedienst, want ik ga nooit uit."
Ik voelde dat ik toch wel van Alfred hield.
„Komt u morgen middag eens kijken op
de ijsbaan?" vroeg Cis'ka, „dan kunnen we
zien of u nog rijden kunt."
„Zal u mij niet uitlachen?"
„Ik zou niet durven. We zullen u helpen."
„Nu, heel graag dan."
Het kind was ook al zoo vertrouwelijk met
hem, als met een oud vriend, dacht ik geluk
zalig.
Hij nam afscheid en zag mii aan, ik weet
niet wat mijn oogen zeiden, hij drukte mijn
hand, warm, lang en innig en ik gaf dien
handdruk terug.
Ciska was niet uitgepraat over meneer
Rosdijk. Zij en haar vriendinnetjes hadden
vreeselijke pret met hem gehad. Eerst voel
de hij zich zoo stijf op zijn schaatsen, hij
durfde niet vooruit. Toen namen ze hem tus-
schen zich in, aan een stok, en het was best
gegaan. De jongelui, de jonge meisjes, al
len waren met hem ingenomen.
„En hij ziet er zoo jong uit," vond Ciska.
„Hoe oud is hij wel, moeder?"
„Ik weet 'niet precies. Misschien wel veer
tig jaar."
,;Nu, dat kan wel, maar met ons doet hij
als een jong mensch van vijf en twintig. Hij
is zoo vroolijk."
Ik glimlachte en was blij. Ja, 't was lief en
aardig van hem om het de jongelui zoo naar
den zin te maken, om mijn kind voor zich te
winnen. Mijn Ciska, in wie hij natuurlijk be
lang stelde, ter wille van de moeder.
Alfred stond er op dat ik mijn vriend, zoo
als hij hem noemde, in de volgende week
te dineeren zou vragen. En zoo schreef ik
een kort. eenvoudig briefje of hii wild« ko
men, heel familiaar. Hij antwoordde onmid*
dellijk dat hij de inmoo-dtgiiïg graag aan
nam. Franciska was dien dag niet thuis, ea
werd een liefdadigheidsfeest georganiseerd^
waarop ons dochtertje mee zou doen in 'do
„tableaux vivants." Er was repetitie bij een',
met ons bevriende, familie en zij was er al
voor het diner heen gegaan.
Maar ofschoon ik haar opgewekt, vroolijk;
gebabbel altijd misto, dien avond werd ik '4
niet gewaar.
We zaten met ons drieën in de kleine eet
kamer, die we altijd gebruikten, als we onder
ons waren. Het was alles zoo intiem en ge»
zedig. Ik voelde me gelukkiger dan ik inl
jaren geweest was. Daar zat hij over mij.
Ernst Rosdijk, de heid van mijn meisjesdroo-
men. Had ik hem eigenlijk niet altijd lief ge»
had Onbewust misschien, gedurende al do
jaren van mijn huwelijk fk keek naar Al
fred. Hij praatte opgeruimd, hij genoot. Mei
welk een tact behandelde Ernst den ouder»
man, met hoeveel kieschheid verborg hifi
zijn medelijden. De vroegere bittere gewaar»,
wordingen vna te zijn misleid, die ik waan-»
de te niet te hebben gedaan, waren de laat-*,
ste dagen weer bij mij opgekomen; toen 'M
Rosdijk hoorde praten tegen mijn man, ver»
dwenen ze, voelde ook ik alleen medelijden^
Misschien had hij zich te veei overspannen;
■maar nog voor het dessert was afgeloopenf
zag ik op Alfred's gezicht de uitdrukking, dief'
mij nu niet meer angstig maakte, ómdat ik
die al zoo taHóoze malen gezien had. Zijné
mond vertrok van pijn, met een bovenmen*^
schelijke poging trachtte hij zich te beheer»
schen, rtxaar hij kon een lioht steunen nieé
bedwingen en geheel verlamd zakte hij i*
elkaar.
(Wordt vervolgd).