I
puis DEK atsimiüi r, LUst:
W.MN ROSSUM
FEUILLETON.
EEN WAAN
"BUITENLAND.
A.
19e Jaarqanq Nft, 207
KïKNaiispiiisirj:""»"
DE EEMLANDER"
Laat THANS Uw Rijwiel uiteennemen, Lakken of Nikkeien! ..wit een fonews roopi
~n7vn -. r—r BESPAART ZICH HOÖGF
A. SVS. DSN HESJES, Langesirsai 81?. Teï?f, No. 58. Fongars Agent.
„Die menscben moeten zoo
schrijven."
i, ssusra? ibbhiteci ra
HANDSO^IOEHIH
1.50
t'fillSFIi
zw. Katoen
1.25
fcranrik?a«/(sijs
WLVAH
KOUSEN
L, post f 60, per week (met gratia verzeker ng
rien ongelukken) f 0.17», alzonderlljke nummers
f 0.05.
SFOORTSC
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORVWAL.
TEL. INT 513.
Donderdag 3 Maart <921
bewijsnummer, elke repel meer 0.25, dienstaanbic#
dingen en Licfdadigheids-adveitcnticn voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voordcciigc bepalingen voor het advcrtccrcn. bene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag tocRC.-.ondcn.
NU behoeft U nog niet lang op aflevering te wachten, MU is net drukke rijwiel-ssizoen nog niet begonnen! REPARATIFRtÜfmHbtH
Speciaal ingericht voor moeilijke reparaties. Vlnnge bediening I Prima af werkingBillijke prijzen I EK KIIDT DUS COEüüUOP".
Den van- de leden van- d'en1 Raad/ Ivöefb •ziEgih
'^eni paar onhebbelijke- woorden laten/ omt-
y-ailien, -welQce een zeer on-aan/gewanven Indruk
Raakten en. een droeven kijik gaven. op die
'eagemaar'dïLgie geestesgesteldheid! van die
meeste socialisten, die, zooals die redactie
reeds opmerkte, geen eerlijke overtuiging
bij den. tegenstander kuncven of willen- er-
Jöenmerw en. altijd' maar weer snuffelen ma-at
onzuivere motieven.
Toch moet men dergelijke uitlatingen <rv>et
al te tragisch opnemen. Die menscben zijn
onevenwichtig, het ontbreekt hun a-a-n. alge-
me erue, harmonische ontwikkeling, hun geest
*9 scheef. Men kan hun niet ale 9 toereke
nen wat zij zeggen. Zij willen al® volkslei
der optreden maar zijn or nog riet nijp voor.
Zij zijn sledhte voor propaganda eru par lij-
povitieOc geschoold! (en meestal uitmuntend
gJesahooCd) en h-et gevolg is dat zij alles van
dlif. etóne standpunt bekijken. Door en- déo-r
.ye politielet, verwaarloozen zij hun geeste
lijke en in-tell-ectueeie ontwikkeliing. Zij gaan
op hu de kDrine partij-politiek. Al® zij zich
&S eens met kunst of wetenschappen -inlaten,
ïs het met partij-politieke oogmerken om
k-uns-fc en wetenschap dienstbaar te maken
aan de proipaganda. Sooiali'sti'sdhe za-rugver-
eienrgteigen, soci'alisti-soji-toon'eel wijden zich
nèet aan de kunst om de kunst dioc'h om de
propaganda. Zij 'beoefenen niet d!e kunst, zij
plagen die muze.
Men za:l mij tegenwerpen, diat er onder de
socialist-en ook kunstenaars en mannen van
wetenschap zijn. Ik zal bet niet ontkennen,
maar zij mem-en een bescheiden plaats irn die
partij arc, zij rijm eerst kunstenaar en man
van wetenschap en daarna par-sooialli-st. Bn
als rij het omgekeerde wilden probeeren,
Zou men heim spoedllg- aan h'et verstand bren
gen dat zij maar liever naar hun studeer
kamer moeten terugkeeien. Die mensaben
rim niet bruikbaar in de' partij. Men heeft
SÏeohte propagamdfetiscbe werktuigen-woo-
dlg'. bnd-iVöduo'ktedt is contrabande. Waarom
zich ook te verdiepen in andere dan poli
tieke cultuur Daar bereikt men- 'bij die mas
sa toch niet veel mee. De eigenliefde is
al genoeg gestreeld' dooi de gemakkelijke
la1 i weren, welke mem met ©enige redlemsa-rs
gaven) en pakkende, bana'l'e leuzen pl-ukt 'bij
een- - angst v allig-eeniz-ijditg voorgelicht pu-
Tc!®?. Inieri. 1S8,
Dit ecnlgc sttesten
dat het rosultaat van Uw schepping boven
verwachting zelfs heeft voldaan dat een
ieder, die.hel /.iet, verrukt is over don iraaion
aanblik on hulde brengt aan den ontwerper
G. F. v. T.
zeer tovrorlen te zijn ovor den keurigon en
niuakvollon aanlog van oen eroot gedeelte van
mijn buitenplaats to 's Giavoland
J. B
en deel U hierbij mede dat ik bij
onder tevreden bon oyer den nieuwen-aanleg
Tan mijn tuin,
Wed. H. J. W.-DE K
blOe-kmem heeft nvaa-r één zorgte voor
komen-, dat dit publiek ook met ondiere in-
zfiiCh-tem bekend! wordt, vaindia-ar en niet
zonider reden de éctie tegen de Courant en
andere neutrale blalden. Du choc d'es opini
on.® jailfliit 'lavérité, maar de waarheid even
als dé wa-^rdiighei-d, is niet altijd in- d'e soci
alistische propagaind'a ie gdbruiiken.
Zij -is zeer, zeer merkwaardig de socialis
tische mentaliteit. Voor psychologen- moe
ten er imteressastte sludii-es van- ie maken
rijn. A-Is men die mentaliteit mist, deugt bven
niet voor het vak.'
Dat heek men dozer dag-en nog ervaren
met dir. van Leeuwen, den lerdor van de
socialisten in dJe prov. Utrecht, chef cilu-s oo-k
van onze Amersfoortsche rose broeders.
Niemand zai kunnen ontk-enruen, dat dn van
Leeuwen, ook toen bij nog onverdacht S.
D. A. P.-er was, bij zijn politieke ticigemsla-n-
die-r® -alllijd 'in hooge eere stond1zij zogen in
hem dien idealist -eru teven® den prac-tischen
werker.
Wélmr, ontgoocheld heeft dr. van Leeu
wen het hoofd' -in de schoot moeten loggen;
die samemwehking met zijn verpolitiekte
g-eesl'verwaivtem werd hem onmogelcj-k. Leest,
wat hij schrijft ter verklaring van zijn uit-
tred'inig uit de partij.
„Allereerst heb ik ervaren, dat, in st-rijd
met d'e eerste eischen van het socialisme,
in die S. D. A. P. niet Sledhts iedere eerbied
voor die persoomlijk'heid van d'en enkelen
mensoh ontbreekt maar daarón zelfs geen
plaat® is voor een zoodanégen/eerbied,
niet -slechts, zelfs a-an den trouwsten en
meest overtuigden werker, niet wordt toege
staan, in overeenstemmiing met en in ean-
sluitinjg aan zijn persoonlijken aanleg en
zijn persoonlijken! gaven te arbeiden, zelfs
niet wanneer hij daarbij volkomen rekening
houdt met de beginselen, Ivet pr-oga-am -en het
bel-arug dér S. D. A. P., maar aan zijn per
soonlijkheid1 -een- zooda-niJgen d'wang wordt
opgelegd, dat hij zelf d'aaron-dsr -lijdt en zijn
wenk daar do or wordt bedorven. V-andaar,
dat zeoveben, na kort-eren of lortgenen tijd
voor de S. D. A. P. te hébben gearbeid, zich
ombgoochieM aan dien arbeid onttrekken.
Vandaal-, dat zoovelen, die door hun levens
beschouwing toetreden tot de S. D. A. P. ge
dreven worden, toch -ben slotte 'bullen deze
partij blijven, afgeschrikt -door hetgeen zij
in d'ie partij waarnemen. Ik voor anij meen,
dat eem der bedoelingen van de socialis-
fciscbe maatschappij moet zijn, de volle ont
wikkeling van ieders persoonlijke gaven en
van ieders persoonlijkheid ten bate van hét
geluk dei* gemeensohap en van het geluk dér
enke'léngen mogelijk t-e maken. En ik weet
•bij ondentinding, dat nooit betere arbeid
wordt verkregen en nooit grootere arfc'e.ids-
•vreugde en arbe'ids\rold'oeriirtg, dan wanneer
men ten volle rekening houdt met de per
soonlijkheid en het persoonlijk leven van
hen, aan wüe men dien -arbeid tos ver trouwt.
Pc weetT helaas, ook bij ondervinding, dét
iets dergelijks in de S. D. A. P. onbestaan
baar is.
„ïn de tweede plaats heb ik ervaren, dot,
al weer in- strijd met de eerste eiischen van
het socialisme, in dé S. D. A. P. iedere be
hoorlijke opvoeding van de partijleden tot
degelijkerv partij arbeid en tot goede, flinke
onitwikk-elde, sociaal-democraten, achterwe
ge blijft. Zelfs wond't een diergelijke opvoe
ding door gaans overbodig -en iin strijd -met
»het partijbelang gea-cht. Bn toch zou, -ter
wille van het socialisme, ter wille van den
vooruitgang der menschhieid, tetr wille van
de maatschappij-ontwikkeling, n/iets meer en
«ni-els eerder noodiiig zijn dan dat. Immers,
wanneer men will komen tot -een maatschap
pij, waarin de vrije, vol-ontwrkkelde -enk-eliin-
gen, te za-mer. den arbeid van wortbrenging
van dien -groot9t mogelij-en stoffelü'-ken- en
geestelijken rijkdom, en den arbeid tot voor
bereiding der opkomende geslachten voor
dat werk, dan is toch wel vóór alles noo-
dig, -dat de menschen, die, socialist, de komst
een er -dergelijke maatschappij willen helpen
voorbereiden en mogelijk maken, zelf in het
bezi't van dé daarvoor noo'dige lcenn»- en
ontwiklkoling k-c-men. Het gevolg van ebt
alles, dat -de S. D. A. P., naarmate haar le
dental groot er wordt en horr, po'lil'-ke in
vloed toeneemt, In omgekeerde rroh-tinig
mi-n/d'er -en m-iinder beaekend -werdï voor haar
taak'.
„In -d'e derde plaats heb ik ervaren, dat,
medé ten gevolde vnvi het zooeven uiteen
gezette. de S. D. A. P. in to nemende mate
onder de leiding van „voormannen" komt,
die voor hun taak onvékloonde hrrcberud of
volkomen onberekend zi»n, en waaroavder
er, helaas, te velen zijn, die onder dien o .-
derfclijken 'invloed staen vc:\ een rJict 'bc-
fing dezer partij, zoolang kon. ik ook, on
danks mijn 'bittere ervaringen, lid der S. D.
A. P. blijven-. Immers, op dat arbeidsveld kon
ik, naar mijn overtuiging, nog veel goed
werk verrichten.
„Toen -ik evenwel ook mijn arbeidsveld
prijs moest geven, toen die eenhei'd'sfront-
motie der S. D. A. P. miij \-a-n mijn arbeid®-
•veld afjoeg, ja, toen was er geen enkele
reden voor mi j meer, om niét h'et e enige
beshflit te nemen, dat mij toen meer open
stond: uit te treden uit de S. D. A. P. ft
heb dat besluit niet genomen in overhoas
ting of onder den invloed1 van eenlge
ooigenbii kkeli jik e verbittering of ontstem
ming. Ik nam het, mij volledig rek-eruschap
gevende van d;e bete eken is -en de gevolgen
van een dergelijk besluit, en bereid om met
en voor d'e mijnen te zoeken naar een nieuw
maatschappelijk arbeidsveld."
Zal ons Anïwsfoortsch ana'dsHd rvu soms
.ook uitroepen „dJie nian. moet -zoo sthrij'vonf
J-a .inderdaad, die man m oe s t zoo schrij
ven. Züjm eerlijke overtuiging -en d'e mentali
teit rijner partijgenooten noodzaakten hem
•er toe.
Bn «wilt gij een nieuw staaltje van die
socialistische mentaliteit en het bewijs van
mijn beweringen? Leest d-an een der vol-
I gende nummers van „de Toorts en ge zult
-'ten, dat mij oen nieuwe reeks hatelijk-he»
eten en insinuaties naar het hoofd' geslin-
geixi wordt op een wijze, waarvan- die men-
li.nt. 31'EHE
VKIMfl
riUUulN
Wrschziirfo
niAiioro
p. paar
mmh
2.4S
Mm „L'HIRÖHDELLE"
44 LANGESTRAAT
AMERSFOORT
hc-orlijk geleide persoonlijke ambitie. De^chen het geheim hebben en dal rij, naai
best-bedoelde en met den groo-tsten-tact uit- ik.hoop, ook altijd voor Zich bewaren zu
gevoerde pogingen-, om den arbeid -dezer
voormennen in -een goed veriband te bren
gen en om daaraan „leiding" te geven, sla
gen mimder near-m.tee hun- aantal gr cot er
wordt. Zij ge-an die lending zelfs gevoelen als
een h.'-nderlijlee aanmatiging, en krijgen dan
spoedig d'e neiging, zich daartegen -te vel
zetten. Vooral wanneer de „leider" het „on
geluk" heeft, van 'burgerlijke afkomst Ie rijn.
Ni/ets ter wereld üs In staat, dit proces te
gen t-e houden.
„En in de vierde praats heb ik ervaren,
dut er in de S. D. A. P. geen plaats is voor
d-e socialistische kameraadschap, dié vol
strekt onmisbaar is voor de goede ontwikke
ling der socialistische gedachte en voor don
groei der socialistische beweging. Persoon
lijk 'heb ik te dezen opzidbüe goede herinne
ringen -aan mijn Sohied-aimseben tijd. En te
hooi en te gras heb ik daarna ook nog wel
kameraadschap ontmoet. Maai d'e regel is,
dat ze ontbreekt. De regel is, dat het tegen
deel van kameraadschap heerscht. Dat is de
-onderwind-iing over het geh-eel'e land. Ook
-hierin kan .geen macht ter wereld verande
ring 'brengen.
„Zooals ik een arbeidsveld had, waarop ik
In overeenstemming met mijn socialistische
overtuiging kon. werken In diénst der S. D.
A. P., zooals ik kon blijven medewerken
aan den opbouw, den uitbouw en de -opliel
len.
v. S.
Men mot sich crommen.
Om deur aeese verkeerde v/esre'tt
te kommen.
door --~r
SUZE l.A CHAPELLE-ROOBOL.
20
^„O, 2e ziet er uitstekend uit. lederen, dag
iicht' ze je, en als je niet komt, zie je haar
ineens voor jewant ze verlangt naar huis."
„Morgen of oveimorgen denk ik te gaan."
„Gertrude, ik ben gekomen om over iets
ernsiigs te spreken."
„Ja."
„Ik wilde je iets vragen, maar het valt me
zoo moeilijk, de tijd dat hier droefheid was,
is nog zoo kort en je hebt misschien1 niet
Pegrepen."
Ik zag hem aan, stak hem de hand toe.
7eg maar," lispelde ik zacht.
Hij hield mijn hand in de zijne, drukte
toen aan zijn lippen,
g ik voel dat ik je oneindig veel vraag. Ik
'■h. d nog willen wachten, maar misschien heb
8e al wel gedaoht...."
ik geloof niet dat hij mij aankeek. Als hij
had gedaan, als hij. mijn stralend ge
zicht had gezien dan zou hij het toch niet
ïrbben kunnen zeggen.
Jk heb het kind zoo oneindig Hef, Ger-
frude, en ik zal zoo mim best doem om haar
gelukkig te maken."
Ik hoorde de woorden, ze ruischten aan
mij voorbij, maar ik begreep ze niet. Mis
schien versteende de glimlach op mijn ge
zicht, vertroebelde de glans in mijn oogen.
Ik weet het niet, ik zat stil en recht en hij
sprak weer
„En ze heelt mij ook lief. Ach, je hebt
het zoo niet gemerkt in den laatsten, treuri-
gen tijd, je was zoo vervuld met de zorg voor
je armen, zieken man. Soms dacht ik dat je
het geluk in mijn oogen las. Ciska had mee
willen komen, al lang tot je terug willen kee-
ren, maar zij durfde niet. Ze vond het zoo
egoistisch om nu over ons geluk te praten,
terwijl jij gebukt gaat onder je verlies. Wil
je mij vergeven Gertrude, dat ik niet langer
waöhten kon
Nu begreep ik en ik voelde hoe ik op 't
punt stond om in een afschuwelijke lachbui
los te barsten. Een gillend lachen drong
zich naar mijn keel, maar goddank, ik be-
heerschte mij. Ik klemde de handen om de
leuningen van mijn stoel, zoodat mijn nagels
scheurden in het fluweel en ik stamelde
„Ciska
„Heb je dan niets vermoed Gertrude
„Neen, het kind
Ik geloof niet dat ik wist wat ik zeggen
wilde, het 'hoefde ook niet, want hij viel mij
in de rede
„O, ik weet je tegenwerpingen, Ciska is
zoo jong en ik, ik ben veertig jaar. Weet je
wat zij gezegd heeft? Moeder zal het zeker
goedvinden, ze was ook zoo heel veel jonger
dan mijn lieven vader toen ze met hem
trouwde. Enhet kind had gelijk niet
waar, je vindt het goed
„Ja natuurlijkvind ik het goed
maar."
..Hei verwondert ie. het verbijstert ie. Ik
meende dat je er wel wat van begrepen
had-?"
„Waarom?"
„Omdat ie mij zoo vriendelijk tegemoet
kwam, mij zoo spoedig tot oen vertrouwde
maakte in ie huiselijken kring."
Neen. 'nij loog niet, hij dreef niet den spot
met mij. In zijn oprecht gezicht was geen
zweem van sarcasme. En weer vreesde ik in
lachen te zullen uitbarsten. Ik durfde niet
denken, de diepte van mijn ellende kon ik
nog niet peilen. Als hij nitmaor weg was, als
ik nu maar alleen kon zijn cm mij neer' te
werpen op den grond en het uit te gillen van
spijt en vertwijfeling en hoon om den waan,
waarin ik verkeerd had. Of als ik hem in
zijn gezicht had kunnen schreeuwen hoe hij
mij martelde. Maar ik moest stil zitten en
aanhooren, uren lang met hem praten, luis
teren, toen hij vertelde dat hij het kind, van
het eerste oogenb'.ik dat hij haar zog, had
liefgekregen.
„Weet je waarom ik geloof dat ik mii da
delijk zoo tot haar aangetrokken voelde?"
vroeg hij zacht.
Ik schudde het hoofd en klemde de lip*
pen op elkaar want ik wist wel wat er ko
men znu
Politiek Overzicht.
Gisterochtend zijn op de conferentie te
Londen de geallieerden bijeengekomen om
de sancties te overwegen, die zullen worden
toegepast, wanneer Duitschland met betrek
king tot zijn onaannemelijk geachte tegen
voorstellen zijn weigerende houding niet liet
varen. Allc-i eerst werd nagegaan, of de weg,
die door de Duitschers is ingeslagen, in
wettigen zin als een scheriding van 't trac-
taat van Vcrseilles moest worden beschouwd
en of de geallieerden bijgevolg wettelijk be
voegd waröTrde strafmaatregelen toe te pas
sen, die voor een dergelijke schending te
Parijs zijn overwogen. Naar verluidde, dien
den volgens hel rapport der rechtskundige
raadslieden deze vragen positief te v.orden
beantwoord. De conferentie was voorts ge
wijd aan d-e behandeling van de rapporten,
die opgesteld werden door Loucheur en de
andere economische adviseurs alsmede door
maarschalk Foch en verdere militaire raads
lieden, over den vorm, waarin de strafmaat
regelen eventueel zouden worden tóegepast.
Afgaande op hetgeen de bladen melden,
zou men o.a. de voorkeur geven aan 't be
zetten van sommige fabriekssteden en 't in
„Omdat ze zoo sprekend op je lijkt, Ger
trude. Omdat ze een jeugdherinnering bij
mij wakker riep, een herinnering die ik lang
vergeten was, maar die plotseling weer op
doemde."
En 'hii vertelde verder, snrak over zijn
toekomstplannen. De betrekking, die hij aan
het ministerie van oorlog gekregen had.
noodzaakte hem in den Haag te wonen. Mij
en Ciska zouden het heerlijk vinden, wan
neer ik. althans 's winters, ook irv de resi
dentie kwam.
Sparhuize was zoo groot voor -mij alleen
-in den zomer was het geen bezwaar, Ciska
kon dikwijls overkomen. O, ik moest niet
bedroefd zijn en niet denken dat mijn leven
vooraan eenzaam zou worden want zij zou
den immers alles doen om het rijker, geluk
kiger te inaken. De fatnilie, waar Ciska lo
geerde, vermoedde heelemaal nietsomdat
hij eert intiemen vriend van 'haai ouders
was, had men het niet vreemd gevonden dat
hij haar dikwijls bezocht, soms met haar
wandelde. Ze waren het eigenlijk al eens
geweest, tijdens de laatste levensdagen van
Alfred. Ciska durfde toen niets zeggen, ze
vond zichzelf slecht om in dien tijd aan haar
I eigen geluk te denken. Ze was zenuwachtig
en overspannen geweest en had zich daarom
niet verzet toen ik voorstelde dat zij naar
den Haag zou gaan. Maar nu ik alles wist,
o nu verlangde ze zoo vreeselijk om terug
te komen. Nog dienzelfden' avond zou hij
haar in den Haag ontmoeten en auorgen
bracht hij haar lerug, morgen zou ik met
•mijn kind kunnen spreken en- mij overtui
gen, dat zij gelukkig was-
Morgen, dus maar één enkelen dag om te
begrijpen, om tot mijzelf te komen. Ik had
'het uit kunnen gillen dat ik -haar nog niet
stellen van een geallieerden douanedienst
in Rijnland. Ook des avonds hadden be
sprekingen plaats over deze kwesties. Een
officieel bericht deelt nog mee, dat na lang
durige beinadslagingen de conferentie be
sloot aan de Duitsche gedelegeerden mee
le deelen. dat zij hedenmiddag het antwoord!
der geallieerden zal vernomen. Naar Reuter
verneemt, gaf de gistermiddag gehouden
conferentie blijk ven algeheele overeen
stemming, zoowel wat de Duitsche tegen-
\oorsiellen betrof als de consequenties. Dei
bijeenkomst was van zeer belangrijken aard,
luidt een zin uit een telegram en dat dit
werkelijk het geval was, blijkt uit het Porij-
sche bericht, volgens hetwelk Briond aan'
Léon Bourgeois, in diens hoedanigheid van
voorzitter van den VolkenbondL heeft ge
seind, dat Lloyd George zich bij de ziens
wijze van Briand en de overige leden van
de Fransche delegatie ter Londensrhc con
ferentie heeft anngesloten en formeel de
noodzakelijkheid heeft betoogd om onver
wijld militaire strafmaatregelen tegen
Duitschland te nemen.
t Heelt er dus allen schijn van, dat de geal
lieerden 't thans niet bij dreigementen zul
len laten, maar werkelijk tot daden zullen
overgaan. Dit zal dan het antwoord der En
tente op het Duitsche „onaannemelijk" ziin
en mede op de woorden, waarmede de
Duitsche delegatie te Berlijn uitgeleide is
gedaan, toen zij naar London vertrok Fest
bleiben Nicht nachgeben f Maar het is niet
uitgesloten, dat de Duitschers te elfder utg
toch nog toegeven. Het Duitsche „neen"
met betrekking tot het teekenen va-n 't ver
drag van Versailles, is ook niet volgehou
den kunnen worden het tractoat immers ;.9
ten slotte, zij 't met een groote mate van te
genzin cn mokkend, aanvaard.
In verband met de ontstemming, in geal
lieerde kringen gewekt door êe Duitsche te
genvoorstellen, is het van belang deze nog
eens te bekijken. In de hoop, dat het Duit
sche vermogen tot betalen in de toekomst
inderdaad beter zou worden, achtte de Duit
sche regeering een schema van betalen op
den volgenden grondslag mogelijk
A. De tegenwoordige waarde der door do
geallieerden geëischle 42 annuïteiten be
draagt bij de aan Duitschland voorgelegdenr
discontovoet van 8 pet. om-ende-bij 50 mil
liard goudmarken Een dergelijk bedrag
werd ook herhaaldelijk genoemd in de ge
allieerde pers. Op -dit bedrag van rond 50
milliard dienden, op grond van het vredes
verdrag, de gezamenlijke, tot dusver door
Duitschland gedane betalingen, voor zoover
zij betrekking hebben op de schadevergoe
ding, in mindering worden gebracht. Een
geringere aftrek voor gedane betalingen zou
ook een totaal betalings-bedrag met zich"
meebrengen, dat hcoger zou zijn, dan het
geen van Duitschlands toekomstige beta
lingscapaciteit kon worden verwacht. Het
zou doelmatig zijn, indien'een bizondere ge
mengde commissie van deskundigen do
nauwkeurige waarde der reeds gedane be
talingen z-oo spoedig mogelijk zou vaststel
len.
Om de schadevergoeding te kunnen af
doen stelde Duitschland voor toe te staan,
clnt het een internationale leening sloot,
waarvan het de betaling d'er rente en -Bi-
lossing op zich nam en j&cï den dienst
zien kon, dat zij moest weg blijven, en in de
plaats daarvan vond ik de kracht om te
glimlachen en toestemmend te antwoordert
toen hij mij vroeg of ik niet verlangde nvijtv
kind in de armen te drukken.
Of het'uren geduurd heeft of dat hij kort
.gebleven is, herinner ik mij niet. Ik weet dat
hij mij martelde met de meest uitgezochte
wreedheid en dat hij er volkomen onbewust
van was, want ik begreep dat hij nooit ini
mijn oogen gelezen had dat ik hem liefhad,
dat hij nooit iets aantrekkelijks of begeer
lijks in mij bespeurd had, dat ik mij alles had!
ingebeeld, dat hij iniij geheel over het hoofd!
had gezien ter wille van het jonge, bekoor*
lijke, onervaren» kind, dat mijn doohter was.
En terwijl hij praatte en ik aan die in'beel"
ding dacht, kwam telkens de gevaariij.ko lust
over mij om te iaohen, onbedaarlijk tei
lachen en hem toe te schreeuwen dat iW
heelemaal niet was die hij dacht, niet de
brave, plichtgetrouwe echtgenoole, die
treurde om het verlies van haar man, niet»
de voorbeeldige moeder, die zich verheugde
in het geluk van haar eenig kind, maar de
vrouw, die verteerd word van verlangen om»
zich te werpen in de armen van een «man, dioi
haai* versmaadde, de vrouw, die zioh ver-?
heugd had over den dood van haar echtge
noot, de moeder, die in haar kind haar me*
dedingster zag.
Maar ik deed het niet,, ik beheerschte mij
zooals een vrouw van de wereld dat geleera
heeft. Zonder dat ik er bij dacht voelde ilc
instinctmatig dat ik mij niet belaCniehjlt'
mocht maken, de angst -daarvoor behoedda
mij ondanks mijzelf.
En eindelijk ging hij heen met vriendelij*
ke, hartelijke woorden van dank, erwk luis*
terde en glimlachte, ik vergezelde hem tol
