1ST-ÜBF 20.
BUITENLAND.
Mm „«KOELIE"
ir 10e Jaargang Ne. 219
'pMnnwc.'rrïzr:
m poat t 2.tO, pw week (tnst kmüs «trekei.ng
Lg«n ongelukken) 0.17*. «Iwndcrlljke hummen
f
AT.^arHarj 14 !Via »rt 1921
ria#
P8ÜS" BES ftönüït^ïlïü1 lrcKC,s
„DE EESV1 LADDER"
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAi
ARNHEMSCHE PO
TEL. INT 513.
1.0*
nel inbegrip van crt\
bewijsnummer, elke ic^tl meer 25, dicostaanb'C*
o nijch eti l.icfdAdighcids-advcitcntüin voor de helft
der prijs Voor handel n bedrijt bestaan zeer
vookdee'i«e bepalingen voor het advcctcercn. licne
ciccu.airc, bevattende de voorwaardcit wordt op
aanvraag toercrondcu.
ST"
wanneer hij zijn hachje er niet bij in had
geschoten op 't slagveld zou even arm
en veracht -naar huis terugkeeren om zijn
leven vol beslommeringen opnieuw zonder
hoop te beginnen. De mrllinrden, die in den
zak werden gestoken, zouden dienen om de
kosten der veroveringsexpedities in Syrië
of Mesopotamia te betalen en nieuwe ter
reinen voor uitbuiting ter beschikking stel
len aan de almachtige trusts van 't Fransch-
Engelsche kapitalisme. En zij zoud'en ook
dienen om nieuwe pantsers en nieuwe ka
nonnen te bouwer», opdat de industrieels
syndicaten maar winst zouden kunnen be
halen .r
Buitenlandsche Berichten.
Riga, 12 Maart. (Orient). De bolsje
wistische regeering heeft de order uitge
vaardigd, dat elkeen, die in 't bezit van
wapens wordt aangetroffen en daartoe niet
gemachtigd is. op steenden voet wordt te
rechtgesteld.
Helsingfors, 12 Maart. (Orient),
klit Wiborg wordt geseind, dat in sommige
sovjetregimenten de soldaten alle roode
officieren vermoordden en alle tsaristische
officieren in 't leven lieten.
Z b a r a z (Galicië), 12 Maart. Orient).
Van den kant van Russisch Podolië wordt
een hevige kanonnade gehoord. Vluchtelin
gen, die achter de Poolsche grenswachten
bescherming zoeken, vertellen, dat het
roode leger, na zich te hebben vereenigd
met de in opstand gekomen boeren en de
bolsjewistische commissarissen te hebben
gedood, thans in openlijken opstand tegen
de Sovjetregeering is.
Helsingfors, 12 Maart. (B. T. A.)
Volgens de laatste berichten, die van de
Finsche grens zijn ontvangen, is het den
bolsjewisten, met behulp van troapen, die
uit Moskou kwamen, gelukt den opstand den
kop in te drukken. In, 't Westen van rit
hoofdstad werd nog verzet gepleegd.
De Iswestia bericht, dat van 28 Febr. tot
5 Maart speciale afdeellngen meer dan
2500 personen ter dood veroordeelden en
dadelijk terechtstelden. Bijna al deze veroor
deelingen hebben beirekking op afvallig
heid, die aan den dag trad onder de troe
pen van 't puütaire aiondissement van Pe
tersburg.
Moskou, 12 Haart. (N. T. A. Draad
loos). Het bulletin van 10 Maart luidt: Uit
de laatste berichten blijkt, dat de muiterij
te Kroonstad op haai- einde loopt. Volgens
een telegram van hedennacht uit PetTOgrad,
hebben de muiters geen brood meer. Er
-moeten g-roote veranderingen te Kroonstad
hebben plaats gehad.
Bij tusschenpoozen wordt geweervuur uit
de stad vernomen, dat soms uren aanhoudt.
Dit doet veronderstellen, dat verschillende
partijen van de muiters met elkaar in strijd
zijn. Een van de door een compagnie jeug
dige roode soldaten gevangen genomen lei
ders der -opstandelingen, Versjmm, heeft
zijn identiteit toegegeven. Er zijn verschil
lende spionnen der witte gardes gevangen
genomen, die de vesting Peterhof trachtten
binnen te komen en proclamaties bij zich
had-den, waarin tot den opstand werd aan
gezet. De massavergaderingen van arbei
ders, soldaten en burgers in het geheele
gouvernement hebben moties aangenomen,
waarin de tsaristische beweging te Kroon
stad wordt veroordeeld, en de rec-htsch-e
roepen der sociaal-revolutionnairen ver-
iijli'gevolgeii."De'VolëtTr'iëre vim Frankrijk f?(,eTS w°rd'en ^noem\ De matrOZ£v£
en Engeland zouden zich moeten laten af- Kroonstad wenschen zich onvoorwaardelijk
maken om de betaling- af te dwingen van OVGI geven aan e gen-a e er o\ j t
bedragen, waarvan het proletariaat niet het j ceun"' ter"'.! 1C'?re{Y.er °'5
minste voordeel zou hebben. Of Duitschland dnn£en noar an^ e uc en'
de fabelachtige som, die geëischt wordt, 'be- B e r 1 ij n, 1 2 M a a r t. (W. B.) Naar de
taaier had ol niet, :1e eenvoudige infanterist, Tiigliche Rundschau uit Dusseldorp ver
politiek Overzicht.
Onder den titel .Duitschland geworgd
Boor de geallieerden" bevatte een korten
ijd: geleden een Itaüaansch blad, de Avanti,
en artikel, waarin werd vastgesteld, dat tot
lusver de burgerlijke maatschappij den oor-
og gemeenlijk zegde te voeren met ideëele
loeleinden. De oorlog zou dan het gevolg
iiervan zijn, dat men een principe van mo-
feelen aard meende te zien aangetast. Zoo
ijkas men ten krijg getogen om wraak te
IV e men, wij! de eer was aangetast, om een
Onderdrukte bevolking te bevrijden of een
Jttaat rijn natuurlijke grenzen te bezorgen.
Dat waren natuurlijk onzuivere ideologieën
geweest, die werden gebruikt om het voor
genomen rooven en plunderen voor het oog
der wereld te verheimelijken. Ook de mili-
fcaristisch-cvnische regeeringen hadden niet
Ifturven te erkennen, dat het er louter en al
leen om ging een natie, die zij als zwak en
ipnkrijgszuchtig beschouwden, te berooven.
iWanne.er op 't oogenblik een invasie in
Duitschland plaats had, dan zou men voor
de eerste maal hier met een oorlog hebben
te doen, die uit erkende geldbegeerte werd
Ontketend. Want hier was inderdaad sprake
yan een oorlog, al kon het ontwapende en
verarmde Duitschland zich tegen de indrin
gers niet verzetten en al moest het toelaten,
dat zij zich in andere Duitsche provinciën
vestigden, daar men niet kon aannemen, dat
een groot volk van 60 millioen zielen, dat
het beschaafdste onder de beschaafdsten
was (nota-bene: wij herinneren er aan, dat
wij nog steeds de opvattingen reproducee-
ren van de Aventi) eeuwig en altijd) genoe
gen zou nemen met een vreemde 'bezetting.
Wanneer .de weerlooze Egyptenaren en de
chalf-barbaarsche Turken zich verzetten te
gen de slavernij, dan moest worden aange
nomen, dar een -eendere vrijheidsgeest,
een zelfde wil tot onafhankelijkheid in de
harten van het Duitsche volk leeft en dat
Ouitschland er op zinde, even moedig als
ie kleine volken zich verweerden tegen hun
onderdrukkers, naar de wapens te grijpen
Alle partijen, eens van wil, hadden de sla
vernij, die de overwinnaars Duitschland
wilden opleggen, van de hand gewezen en
zelfs de communisten, die tegen den oorlog
waren, hadden in een oproep bij het volk
•r op aangedrongen zich gereed te houden.
Ter wille van het geld, onthield men der
Wereld den vrede, ter wille van 't geid be
reidde men zich voor nog meer ellende in
't leven te roepen, terwijl de oude wonden
nog niet waren geheeld, ter wille van het
geld hitste men het cene volk tegen het
and-ere op, het eene ras tegen het andere.
Duitschland had na den wapenstilstand
aan de Entente reeds 20 milliard in goud
betaald en wilde verder 30 milliard bet-alen,
iat was te zamen 50 milliard mark in goud
of wel 250 milliard papieren franken. Bo
vendien werd het van de rijke provinciën
Elzns-Lotbaringen, Slees wijk en Posen be
roofd, die een economische waarde hadden,
van vele honderden mil-Harden. Dit al was
volgens de Entente weinig en voldoende,
de Entente, die naar bekend was, den vrede
Tnet Duitschland sioot op den grondslag van
de aanvaarding der veertien punten, waar
van één afzag van een oorlogsschadeloos-
Stelling. Zoodoende trad hoe langer hoe
jmeer het uitsluitend economische karakter
van het geweldige conflict aan den dag als
mede de enorme onrechtvaardigheid van
neemt, hebben de geahieev.' mil..nice auto
riteiten te Dusseldorp mei; dan 650, te
Ruhr or t 230 en te Duisburg 475 particulie
re woningen voor ofticieren en ambtenaren
in beslag genomen. De sterkte van de ge
allieerde troepen in dc drie steden bedraagt
10,500 man.
Te Dusseldorp zijui de eerste 260 Belgi
sche douaneambtenaren aangekomen. De
gemeente moet binnen acht dagen voor de
noodige woningen zorgen.
B e r 1 ij n, 12 Maart. (W. B.). Op dc
agenda van den rijksdag stond vandaag de
regeeringsverklaring over de onderhandelin
gen te Londen. Het Huis en de tribunes wa
ren dicht bezet evenals de loge van het
corps diplomatique. Aan de regeeringstcfel
zaten de rijkskanselier, de minister van bui
tenlandsche zaken Von Simons, de andere
ministers des rijks en talrijke gevolmachtig
den.
Bij het begin derf zitting van den rijksda?;
nam de minister van buitenlandsche zaken
Von Simons het woord. Hij zeide o.a. Wij
hadden recht op onderhandelingen in een
neutraal land, omdat daar de kwestie der
schadeloosstellingen had kunnen worden
behandeld uit een meer internationaal oog
punt. De uitnoodiging voor Londen konden
we echter niet afslaan. Buitengewone moei
lijkheden hadden wij te Londen te over
winnen, die voortspruiten uit de besluiten
van Parijs, waaraan de geallieerden eenzij
dig bleven hechten. Er is slechts overeen
stemming mogelijk als zoowel de schade,
door den oorlog aangericht, ols de capaci
teit der Duitsche economie van beide kan
ten nauwkeurig worden nagegaan. De be-
cenige uitweg en wel een 'ei r>t en nu "o'* me men toi nadeel1
belast zou worden. Al. i. hadden we in dit I der werebi i-onomic kon begaan. Wij leun*
geval wel acht milliard marl en in goud kun- nen ons aanbod in Londen niet herhalen;
nen leenen. Naast de renten dezer leening
boden we een annuïteit aan van één mil
liard in de eerste vijf jaren. Deze voorstel
len waren in overeenstemming met het feit.
dat de Duitsche economie langs normalen
weg niet meer don anderhalf milliard jaar
lijks kan opbrengen.
Wij hadden van de regeering in Berlijn
nog verdere volmachten ontvangen. Wij we
zen d* 12 pet. op den uitvoer van de hand
on n onderhandelingen in commissies
voor om te dezen nonzien tot een resultaat
te komen. Over het verloop der onderhan
delingen te Londen geeft het Witboek na
dere bizonderheden. Ik zou gaarne meer
vertellen, maar ik heb aan de overzijde be
loofd deze niet-officieele besprekingen als
vertrouwelijk te beschouwen. Onze tegen
voorstellen wekten de grootste verontwaar
diging der Entente. Over deze voorstellen
kon niet gedebatteerd worden, zeide de En-
gelsche premier. Lloyd George heeft bo
vendien de schuldvraag opgeworpen, hij
meende ook, dot Duitschland te weinig be
lastingen betaalde en door den oorlog niet
had geleden. Hij heeft daarna een ultima
tum gesteld. Zaterdag en Zondag hebben wij
daarop ernstige besprekingen gehouden. Dc
tegenstanders wilden den termijn van Pa
rijs niet verkorten of liever alleen onder
voorwaarde, dat wij dertig jaren lang drie
milliard goudmarken betaalden en de wis
selende factor nog verhoogd werd. Daar
konden we -niet op ingaan. Al onze voor
stellen werden botweg afgewezen, of ze
werden niet beantwoord. Toch zullen wij
FRANSCHE
ENGELSCHE
EN
WEEHER
W. VAN ROSSÜM
44 LAHGE8TRAAT
AMERSFOORT
sluiten van Parijs hebben we ernstig onder
zocht een groot aantal deskundigen heeft
daaraan weken long gewerkt. Het vredes
verdrag stelt ons er vrij van tegenvoorstel
len te doen en lang hebben we geaarzeld
ze te doen. Bepaalde voorstellen waven niet
mogelijk, zoolang we in onzekerheid ver
keerden omtrent het Saargebied, de Rijn
provincie en vooral Opper-Silezië. Daarbij
kwam de ellende der valuta deze ellende
kan slechls worden overwonnen door eens
gezinde samenwerking van alle volken. Een
bezwaar was oofcjjpg. de belemmering cn
verlamming van den Duitschen handel- De
tegenstanders wilden in den korist mogelij-
ken tijd de kwestie der schadeloosstellingen
oplossen.
Zoo moeien wij het met tegenvoorstellen
probeeren. Geen tier voorstellen der Duit
sche regeering vond eenstemmig bijval bij
de deskundigen. Geen des deskundigen is
echter verantwoordelijk voor de voorstellen,
die we gedaan hebben. De regeering heeft
ze gedaan uit politieke overweging, maar
niet op grond tan een besluit der meer
derheid van deskundigen.
Ten slotte zijn ze op mijn verar.ïwoorde-
liikheid ingediend, want ik heb de laatste
voorstellen aan. het kabinet voorgelegd. Wij
hebben de volledige V aarae der annuïteiten
genomen en die opgesteld. Zoo kwamen we
tot vijftig milliard mark in goud. We trok
ken daar twintig milliard af, zoodat dertig
milliard overbleven. Meer konden we, ge
zien den tegenwoordigen toestand onzer
economie, niet aanbieden en die dertig mil-
liarden konden we ook niet onmiddellijk op
tafel leggen- Wij moesten zinnen op een
middel om dadelijk zooveel mogelijk bijeen
te brengen en de rest in percenten om te
zetten. Wij rekenden daarbij geen acht,
maar vijf pet. Een leening was ten slofte de
de kwestie van het herstel steeds weer op
den voorgrond brengen. IWij sluiten ons
aan bij den gedaohtengang van Brussel. Al
leen kunnen we in de eerste jaren niet het
meeste betalen en wij deden daarom onze
voorstellen voor de vijf eerste jaren.
Uti Berlijn kregen we ondertusschen be
richt, dat de regeering nieuwe voorstellen
bewerkte. Wij verlangden uitstel. Doch de
omstandigheden waren zoo veranderd, dat
we ons zelf moesten helpen. Onze regee
ring keurde zulks goed. Onze voorstellen
waren in overeenstemming met een nan-
trod, dat de tegenstanders ons vroeger zelf
haddon gedaan.
Toen kwam de uitspraak van Lloyd Geor
ge, die in de verste verte niet op een juri-
dischen grondslag rust. In het Versailles-
verdrag is sprake van economische dwang
maatregelen. Ik herhaal hier mijn protest te
Londen. Er is op ons een zeer zware aan
slag gepleegd. Maar onze toestand is niet
zoo, dat we van het afbreken der onder
handelingen iets kunnen venvachten. De
meening der w oreld over ons is te ongun
stig. Ook de opinie, dat het verdrag van
Versailles, nadat de tegenstanders het heb
ben verscheurd, voor ons ongeldig is, .is
verkeerd. Men moet geen kwaad met kwaad
vergelden.
Kunnen wij in den tegenwoordigen toe
stand verdere onderhandelingen voeren 1
Volgens het inzicht der regeering moeten
wij alles doen om nieuwe middelen en we
gen te vinden om tot een overeenkomst te
geraken. Maar thans, nu men ons zulke oor
vegen toedient, de hand uitstrekken en te
zeggenwe willen vrienden zijn, dat gaat
niet. Voor nieuwe onderhandelingen is door
de toepassing der dwangmaatregelen de
toestand geheel vc-randerd. Dit optreden der
geallieerden houd ik voor een der zwaarste
maar moeten naar een nieuw zoeken
En nu dc schuldvrna; Wie van ons hel
onvervulbici-. -Ut, daar wij alleen verant
woordelijk n zijn, dwingt ons het te
gendeel te bewijzen. Er is niemand in <lez«t
zaal, die oordeelt, dat Duitschland alleen;
schuldig is. Wij zullen moeten bewijzen, dat
Duitschland niet alleen schuldig is, wij zul
len dat moeten doen zonder hartstocht, met
volle liefde tot de waarheid. Als leider der'
Duitsche dc' I rwacht ik niet van u,
dat u alles zult goedkeuren, wat v.c gedaan;
hebben. Maar wel hebben ik en ook de re-
gcering noodig een duideliilke verklaring
van dit huis, dat u het definitieve besluit der
Duitsche delegatie betrelfende de nieuwe
onvervulbare cischen der Entente, door uw
instemming dekt. Anders zou het noodig
zijn, dat u iemand anders zoekt, die in de
todkomst, de onderhandelingen voor u leidt.
Toejuichingen en handgeklap volgen op
deze verklaring van den minister, die an
derhalf uur duurde-,
B e r 1 ij n, 12 Maart. (W. B.). In ant
woord op cenige opmerkingen van de atge.
vaardigden Wcstarp en Breitscheidt, sprak
minister Simons enkele woorden van recht
vaardiging. 't Zou geen doel hebben gehad
nog krachtiger op te treden tegen Lloyd
George. Den vorm zijner uitlatingen op een
internationale conferentie moest hij zictf
zelf voorbehouden. Daarna besprak de com
munist dr. Levi het afwijzend standpunt zij
ner partij tegenover de Duitsche politiek W
Londen. Hoffmann (communist) drong weer
aan op de hervatting der economische be
trekkingen met Sovjet-Rusland. Dc onaf-
hankelijken dienden een molie van wan'
trouwen in, die verworpen werd. Ten slotte
nam de rijksdag met 268 tegen 40 stemmen'
een motie van vertrouwen in do regccrlng
aan.
P n r ij s, 1 2 M n a r l. (N. T. A. Draadloos),
Heden is de senaatscommissie, van buitens
landsche zaken bijeengekomen onder voor»
zitteischap van Polncaré. Lucien Hubert'
deed een meedeeling nopens het vraagstuk
van de schadevergoeding. Wat Frankrijk be
treft, viel gemakkelijk aan te toonen, dat zijrt
eischen hoogst gematigd zijn geweest. Zij
bedragen in totaal 210 milliard. Vóór 1 Mei
1021 zou Duitschland 20 milliard imoetert
storten. De schadevergoeding, die Frankrijk
vraagt, Is als volgt te verdeelen nijverheid
30 milliard, gebouwde eigendommen en
meubilair 62 milliard, verschillende staofw
en particuliere eigendommen 22 milliard;
openbare werken en schade te wnler 16 miW
Hard, schadeloosstellingen en pensioenen 84
milliard. De commissie erkent, da't Duitsch
land reeds 8 milliard gestort heeft. Het i»
dus tegen 1 Mei nog 12 milliard schuldig.
De commissie zou gaarne vernemen, hoe
de reeds ontvangen 8 milliard onder de ge
nii: eerden verdeeld zijn. De Duitschers be^
weren, dat bij die 8 milliard nog 13 milliard
geteld moet worden, maar zij vergeten, dat
die 13 milliard vergoedingen in naturn uit
maken, als vee; hout enz., 'die zijn vastge
steld in het verdrag van Versailles cn die
zij verschuldigd zijn buiten de bovenbedoel
de 20 milliard.
Berlijn, 12 Maart. (W. B.) Het ont
bieden der Duitsche ambassadeurs te Lon
den en Parijs en den Duitschen gezant to
Brussel naar Berlijn, geschiedde volgens 't
Berl. Tageblatt, omdat Duitschland er naar
streefde zijn vertegenwoordigers in 't bui
tenland nauwkeurige inlichtingen te ver
strekken over de stemming in Duitschlandv
opdat zij na hun terugkeer den waren wii
van het Duitsche volk zouden kunnen ver
tegenwoordigen. De conclusies in de geal
lieerde ipers, als zou nven hier te doen heb»
Wee de dominéé, die in een klein ge
nu ht staat
Naar het Engelsch van
JEFFER7 FARNOL.
,.7ie jc mijnheer," zei hij, door mijn laai
de gebaar blijkbaar in zachter stemming ge
bracht, „het is verduivc-ld moeilijk tegen
woordig uit te maken, wie een gentleman is
en wie niet, wie een dief is en wie niet."
„Hoe zoo
„Wel, nog maar heel even geleden;
jVlek voor u komt daar een kerel binnen
ir- om te zien niet veel bizonders maar
niettemin brutaal en trotsch genoeg komt
Ibinnen en vraagt om een pint ale jullie
hebt t allemaal gehoord, is het niet?"' brak
hij af zich naar de anderen «keerend, „jullie
hebt allemaal gehoord, dat hij een pint ale
bestelde, is 'het niet?"
,.Ja Ja, we hebben 't allemaal gehoord/'
knikten zij.
Komt hier binnen, brutaal als de duivel
bestelt een pint ale drinkt het leeg
«n geeft me zijn hoed; jullie 'hebt allemaal
jpezien, dat hij mij zi jn hoed gaf, is het hiel?"
vroeg hij, zich opnieuw tot de anderen wen
dend.
/,Aliemaal," knikten alle vier.
v „Wat moet dat zei ik, den hoed in mijn
hand draaiend. „Dat is. liever was eens. een
hoed," zei hij. „Maar ik wil 'hem niet heb"
ben," zei ik. „Ik zou hem maar houden,"
zei hij. „Waarom?" zei ik. „Wel," zei hij,
„het is niet meer dan billijk, omdat ik je ale
heb gedronken een kwestie van ruilen, zie
je," zei hij. „Ja" zei ik, en gooide het ding
de deur uit, den weg op, en hem daar ach
ter aan en daarmee was de zaak ui^ „Hoe
vindt u dat nu wel?" zei -de roodhoofdige
man zich tot mij in het bijzonder wendend.
„Wel, ik geloof, dat je misschien een klein
beetje te haastig bent geweest."
„Zoo, gelooft u dat
„Ja," knikte ik.
„En waarom
„Wel, misschien herinner je je, dat er een
lint aan den hoed was
„Jawel, heelemaal kaal gesleten
„En dat er een gesp aan dat lint was
„Jawel, vol krassen en »oestigwat zou
dat
„Wel, die vuile gesp was van zilver...
„Zilverstamelde de man, 'terwijl zijn
gelaat betrok.
„En op zijn minst vijf shilling waard, mis
schien nog wel meer, zoodat ik werkelijk ge-4
loof, dat je, alles bij elkaar genomen, een
heel klein beetje te haastig bent geweest."
'Na deze woorden' dronk ik mijn ale op,
nam mijrv stok weer in de hand"en stapte in
den zonneschijn.
HOOFDSTUK IV.
M ij overkomt een groot
ongeluk.
Ik trok dien dag door verscheiden dorpen,
doch hield alleen stil om te eten of te drin
ken. Toen de avond viel had ik het scnoone
Sevennaks reeds achter mii. en bevond mil
op den top van een langen en vrij steilen
heuvel, wanneer ik mij niet vergis, River
Hill. Hier stond, scherp afstekend tegen den
avondhemel, een galg, en aan den voet daar
van een man, klein maar vierkant gebouwd,
in een vrij havelooze, groenachtige jas, en
met een breedgeranden beverhoed diep
over de oogen getrokkenhij stond daar
wijdbeens, en zoog op den knop van zijn
stok, terwijl hij omhoog staarde, naar het
geen daar aan een dwarsbalk van de galg
aan een stevige ketting bengelde, een don
ker en verschrimpdd en afzichtelijk voor
werp, dat eens een mertschelijk wezen was
•geweest.
m VOETBALLEN en
fp w VOETBALSCHOENEN
Terwijl ik naderde nam de man den stok
uit zijn mond, en raakte den rand van zijn
hoed, hij wijze van groet, er even mede aan.
„Een goede aanschouwelijke les voor an
deren, mijnheer," zei hij, met het hoofd
knikkend naar de afzichtelijke -massa boven
ons.
„Een afschuwelijke les 1" zei ik, „en ik ge
looi' ook een nuttelooze."
„Hij was een kranige kerel, zoo flink eh
er ooit een den voet in een stijgbeu gel te-
te", -ging de man voortmet zijn stok mvu
boven wijzend, en niemand dacht zeker
hem ooit zóó te. zullen zien I"
,/Het is een ontzettend gezicht," zei ik.
„Ja, dat is het," knikte -de man, „het is
een gezicht om een' man het hart in zijn lijf
te doen omdraaien 1"
„Heeft u hem misschien gekend?" zei ik.
„Hem gekend," herhaalde de man over
zijn schouder mij aanziend, „hem gekend
dat is te zeggen 'hmhij was mij niet
geheel en al onbekend
„Was 'het een straatroover
„Hij heette Nick Sorope" antwoordde de
man met een bevestigenden knik. „hij werd
door de rechters te - ver dsr. jaar
opgehangen en hij kwam w** i ln acn
eind en daar hangt hij "tv vu)'
regeien der wet aan een ijze" ;ing, als
eerv waarschuwing voor alle ur.J inen-
schen."
„Een schande voor Engeland/' zei ik, „ik
vind het een schandaal, dat or.ze groote
wegen afschuwelijk worden gemaakt door
zidke walgelijke :ooneelen, die even slecht
als nutteloos zijn."
,/Hoor me daar eens aan I" riep de man,
met zijn stok een uoll^ stof uit zijn jas
slaande-
„Wat?" zei ik, „gelooft u werkelijk ook
maar één oogenblik, dat zulk een vonnis,
hoe ontzettend ook, een man van roof of
moord zal terughouden, die daartoe door den
honger of wat ook al toe besloten heeft
„Maar het is een oudé"gewoonte, zoo oud
als er wegen zijn."
„Dat is zoo," zei ik „maar dat is ook een
bewijs voor mij beweren ,want er zijn al die
jaren manr.en opgehangen aan de galgen om
ais waarschuwend voorbeeld te dienen, en
'och bestaan roof en moord nog altijd, ge
beuren zij zelfs dagelijks."
„Ja, e/at be'crefr. mijnheer." zei de xnr.n.
terwijl hij naast mij voortstapte toen ik denij
heuvel afging om mijn, tocht voort te zeK
ten, „ik zal niet ja en niet neen zeggerL-
maar ik zeg wel, dat een man zich tv. eemaat
moet bedenken voor hij de kans gaat loopen
om óók zoo aan zijn eind te komen. „Kijk!'-
zei hij, stilstaand en1 met zijn stok naar da
galg wijzend, „Niok zal het niet lang meest
uithouden, hoewel hij er al een heel tijdje
hangt ze hebben knoeiwerk van hem ge'
maakt zie maar, daar waar de zon er. op
schijnt is de teer al weg
Nog eenmaal, hoewel mijn heele gemoeid
tegen het schouwspel in opstand !kwan\
wendde ik mij om, naar het hooge, groote
geraamte van de galg, en< de afzichtelijke
massa die eraan bengelde; en daarna wees
naar mijn metgezel om tot de ontdek
king te komen, dat deze een langloopdj
pistool op nog geen voet afstand op mijf
hoofd gericht hield, terwijl er een eige»
aardig lachje om zijn mond speelde.
„Wat is dat?" zei ik hem aanstarend. -<
„Sir," zei hij, met zijn stok tegen! zfjt
schoenen tikkend, „ik moet u tot mijn spdj<
lastig vallen om de speld, die ik in uw dal
mij heb zien toeschitteren, en ook om u\*
horloge en alle kleine munt, die u bij dol
mocht hebben."
Ik aarzelde een oogenblrk, en liet een' snel"
len blik van zijn grijnzend gelaat
den verlaten weg.
(Wordt vervolgdji
