P OH HE
i
mm,
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander-
Fontein Schippers.
ST. EIDILION ORIGINEELS
h,Utrechtschsetr. 17, Tel. 141.
"buitenland.
v&n de weg.
jTmki na-
Eigengemaakte Kindetkleeding.
SOe'JSa rg a ng
No 19
Zaterdag0.
23 Juli 10211
Meubileerlngen- Kunsthandel- Behangerö en Stoffeeröerlj
Langestraat 24. Tel. Int. 496.
AMERSFOORT.
Per fflesch *1.75, per anker I72-.
TWEEDE BLAD.
Immoreele politiek.
"J i
ZATERDAG na 122 uur
worden GEEN bestellingen
meer aan hnis bezorgd.
KfSagaz. „De Dom"
BINNENLAND.
Gouden Trouw- en Verlovlngringen
FEUILLETON.
langs den grooten weg.
TELEPHOON 169
mUKKSRWCQ nart
Bordeaux, gewcs 1917
Het is al een 'heel oud verschijnselmen-
lïchen, die een bepaald verlangen. niet be
ledigd krijgen we zullen aanstonds zien,
fwat daarvan de oorzaak is geven de
„schuld" van de niet-inwilliging van hunne
"(verlangens aande politiek f
We hebben geruimen tijd geleden dit ver
schijnsel kunnen constateeren bij één van
jde voorvechters van regeeringstoezioht op
zullen ze tot de overtuiging moeten komen,
dat hun zich afzijdig houden van de politiek
veeleer oorzaak is, dat de levensverzeke
ringsramp heeft kunnen gebeuren.
Wij komen tot het nog eens bespreken van
dit anti-apolitieke geredeneer, nu bij de
Raadsverkiezing te Delft een groep anti-po
litici weer eens zijn toevlucht heeft geno
men tot het meedoen aande politiek.
Het zijn nu de zuinigheidsmenschen ge>
weest, die een eigen candidaat hebben ge
steld en door de nieuwe leuze nieuwe
hand begrijpen. De man, die graag in de
politiek wil gaan, begint met een groepje
menschen om zich te verzamelen en een
nieuwe leuze te bedenken. Dan smaalt en
schimpt hij wat stevig op de politiek en
zijn politieke carrière is gemaakt. Hij treedt
al spoedig als afgevaardigde de Raadszaal
of de Tweede Kamer binnen
De anti-politiekerij is wel de meest immo
reele politiek, die we in ons land te aan
schouwen krijgen.
Ide levensverzekeringsmaatschappijen. Deze de-politiek schijnen te trekken
jweet het niet tot stand komen van een wet ,J 1-1
.Op de levensverzekeringsmaatschappijen
iaën de politieke partijen. Die partijen heb-
ten veel te ve«l eigen belangen in het oog
!te houden, zoo ongeveer redeneerde hij, en
Idus komen ze aan het vraagstuk, dat het zoo
'belangrijk is, het vraagstuk, dat juist in de
«eiste plaats moest woiden afgedaan, niet
hoe
We hebben er bij die gelegenheid reeds
Op gewezen, dat de politieke partijen natuur-
Jijk slechts die vraagstukken belangrijk ach
ten, die haar bekend zijn, d. w. z. dat zij
tare werkprogramma's formuleeren op grond
van de wenschen der leden, die in de af-
teelingen tot-uiting komen.
Als de voorstanders van wettelijke rege
ling van de levensverzekering en ons
■volk heeft tot zijn schade nu geleerd, hoe
brcodnoodig zulk eene regeling inderdaad
ts zich hadden georganiseerd in de ver
schillende politieke partijen, als zij in de
afdeelingsvergaderingen herhaaldelijk op
het belang van de zaak hadden gewezen,
dan zou dit punt in het program van alle
staatspartijen zijn opgenomen en dan zou
'het gewenschte doel reeds lang zijn bereikt.
Maar dat hebben blijkbaar de meeste
verzekerings-vrienden niet gewild. Zij ver
foeien „de politiek" gelijk ze onomwon
den te kennen geven ze willen niets we
ien van medewerking aan de oplossing van
zoovele andere, toch óók belangrijke, vraag
stukken, die zich in onze maatschappij en
onzen staat voordoen. En het gevolg is, dat
he: vraagstuk blijft rusten.
O, dat men het toch eindelijk wilde begrij
pen met smalen op de politiek bereikt men
nieis, met deelnemen aan het politieke le
ven bereikt ge, dat de dingen, die u inte-
zijn werkelijk een voldoend aantal 'kiezers
er in gevlogen. De zuinigheidsman is geko
zen.
Wat is nu bereikt Er zit nu in den Raad
een lid, dat tegen alle nieuwe uitgaven zal
moeten stemmen, wil hij in den geest van
zijne kiezers handelen. Hij zal niet mogen
vragen, of eene uitgave al dan niet produc
tief is-hij moet er tegen zijn. Immers een
beginsel, als richtsnoer ter beoordeeling van
de vraag, welke uitgaven wèl, welke niet
moeten worden goedgekeurd, mist hij. Zoo
is zijne positie al van te voren onmogelijk;
zeker is nu reeds, dat hij niets zal bereiken.
En deze zUinigheidslieden ze smalen
weer luid op „de politiek", waarvan zij het
a. b. c. niet eens kennen. Anders zouden ze
hebben begrepen, dat zij, als zij leden waren
van verschillende staatkundige partijen, in
die partijen zelf veel meer propaganda voor
bezuiniging hadden kunnen maken dan ze
ooit in een organisatie ad hoe zullen kun
nen doen.
Deze bezuinigers zijn nog erger dan de
levensverzekeraars, hierboven bedoeld. De
ze immers zijn ook geen politiek op eigen
houtje begonnen, op grond van hun anti-
politiekerij. De bezuinigers wèl. Ze willen
niet van politiek weten en richten daar
om een nieuwe politieke groep opf
Ze herhalen, wat de middenstanders in
1918 hebben gedaan. Ook zij gaven de
schuld voor het niet inwilligen van hunne
verlangens aan de politiek. Met het resul
taat, dat ze zelf aan politiek gingen doen en
een enkelen man naar het Binnenhof stuur
den, een man, die er niets heeft kunnen doen
voor den middenstand, zooals van te voren
was te voorzien. Thans hebben zij het met
enkele oudere politieke partijen op een
Verspreide Berichten.
I>e reis van Sis-ickïelo::.
Ernest Shackleton, die op 20 Augustus
zal vertrekken voor zijn derde expeditie
naar de Poolstreken, is gisteren door konin
gin Alexandra in audiëntie ontvangen, aan
wie hij bijzonderheden heeft medegedeeld
over zijn aanstaande reis.
Deze zal, gelijk men weet, voor een deel
een onderzoekingstocht zijn van de weinig
bekende eilanden van den Stillen Oceaèn
en de Poolstreek. Men verdacht, dat Shack
leton ongeveer 30.000 mijlen zal afleggen
in den Atlantisch en en den Stillen Oceaan
en de onbekende zeeën van de Zuidpool.
Hij zal ook een onderzoek instellen naar
het legendarische eiland Tunaki. De sche
pen zullen zoodanig worden toegerust, dat
zij den Oceaan kunnen peilen tot op een
diepte van 6 en een halve mijl of meer, wat
een grootere diepte is dan men nog ooit
bereikt heeft.
Een eigenaardigheid van deze expeditie
is, dat de geleerden, die meegaan de eenige
bemanning der schepen, zullen uitmaken.
Het expeditie-schip, de „Quest" heeft een
inhoud van minder dan 100 tonde wanden
zijn twee voet dik en vervaardigd van eiken
dennen en pijnboomhout. De boeg is met
staal gepantserd.
Vele personen, die familieleden verloren
hebben in den Stillen Oceaan, schrijven
Shackleton om hem te vragen uit te zien,
naar mogelijke schipbreukelingen op de ei
landen.
Iurtrultkcn uit St. Petersburg;.
Een lid van het kantoorpersoneel eener
Rotterdamsche cnrgadoorsfirma, die een reis
heeft medegemaakt op een der Nedcriandsche
schepen, welke naar St. Petersburg zijn ge
weest, heeft zijn bvindingen aan de N. R. Crt.
medegedeeld.
Het volgende is ervan ontleend
Met ons schip, dat 3200 ton groot is, brach
ten wij een lading witte boonen uit Nederland,
tor wijl wij ook blikjes bruine boonen met spek,
uit Frankrijk afkomstig, meebrachten. De con
tracten voor zulke leveranties aan de Sovjet-
egeering worden op het oogenblik te Londen
afgesloten, door het bureau van Krossin en men
woidt ook te Londen, in Engelsch geld, be
taald.
Wij hadden gedacht, dat wij misschien tc
Kroonstad zouden moeten lossen, omdat de
haven van St. Petersburg misschien niet meer
in goeden staat zou zijn. Maar we konden di-
resseerenonder de oogen van an- pcliïiek aocoordje gegooid
deren komen dat zij daarmee de belangstel
ling van de politieke wereld trekken. Vraag
stukken oplossen, waar de Staat aan te pas j
moet komen, kan men alleen langs staat-
kondigen d. i. poli-tieken wegï
De verzekeraars zullen nu de schuld van
den debacle van enkele levensverzekering
maatschappijen natuurlijk schuiven op „de
politiek"; maar dit is onbillijk en als zij de
verhoudingen met onpartijdig oog bezien,
De kiezers zullen het nu wel langzamer-
reet door naar St. Petersburg. De haven zelf
is goed gebleven.
De zegsman vertelt dat, eenmaal in de haven
aangekomen, vier sovjet-soldaten aan boord
kwamen en een twintigtal sovjet-politie-men-
schen het schip onderzochten. De soldaten wa
ren heel jonge mannetjes, gemoedelijke kinde
ren bijna. Een derm atrozen nam hun b.v.
schertsend hun geweren af, terwijl hij hun een
boterham reikte. Met groote gretigheid gingen
ze aan het eten en lieten hun geweren rustig in
het hoekje staan, waar ze neergezet waren.
A
Andere sovjet-mannen, die aan boord waren
gekomen, stolden echter een grondig onderzoek
in. Zo zochten overal noor wapens cn olies wot
wo ean wapens hadden, namelijk een ppaar re
volvers, moest uitgeleverd. Het werd mij later
heel duidelijk, waarom men zoo streng op wa
pens toekeek. De bolsjcwiki zijn namelijk
slechts een heel kleine minderheid. Ze kunnen
dan ook alleen de baas blijven over de massa,
hoe apathisch deze ook geworden is, doordat
ze de wapens in honden hebben.
Wat bij die massa, wat bij het volk, het
meest treft, is dat het zoo uitgehongerd is en
zulke jammerlijke vodden aan heeft. In een
tram wordt je, als je gewoon gekleed bent als
iemand in Nederland, eenvoudig aangegaapt
vanwege de pracht van je klecdij. Moor het
eerste statoltjc van dat uitgehongerd zijn vnn
het volk kregen we reeds nonb oord. Om onze
lading te lossen kwam een ware zwerm van
mannen aanzetten, meer dun honderd wel. En
zoo gouw het ruim openging, werpen ze zich,
alvorens te gaan lossen met felheid op de
rouwe boonen en verslonden er zooveel van nis
ze konden. De blikjes bruine boonen met spek
sloegen ze met een haak onmiddellijk open cn
schrokten ook naar binnen wat ze konden. Don
stopten ze natuurlijk al hun zakken vol blik
jes. Maar daar hadden ze niet veel aan. Het
haventerrein was namelijk afgesloten en ze
konden er 's avonds alleen van of door één
uitgang. Bij dien uitgang stond een schild
wacht, een reusachtige Rus, de geweldigste
kerel, difeii ik ooit gezien heb. Die onderzocht
hen cn gelastte hun de blikjes, die uit hun
zakken puilden, over te geven. Als er een wat
aarzelde, pakte de reus zelf de blikjes uit
's mans zak of schudde hem wat door elkaar.
En hpt merkwaardige was, dat de lossers eiken
avond weer mot zakken vol blikjes of boonen
vcor den schildwacht verschenen, die hen weer
kalm den boel liet afgeven. Er lugen zoo
's avonds daar bij den uitgang wel stapels van
600 blikjes, die bij de visitatie daar neerge
worpen waren. Wat dus niet door de lossers
zelf opgegeten kon worden, kwam niet uit het
afgeschoten gedeelte van de haven. Hetgeen
gglost weid, werd in wagons geladen, die in dc
buurt stonden en die naar Moskou zouden
gaan. Maar 's nachts kwamen heel wat men
schen die wagons bezoeken om er hun slag tc
slaan. Op reis zal er ook nog wel heel wat ge
stolen worden. Wat er van de geheelc vracht in
Moskou aan zal komen, is moeilijk te zeggen.
De Hollanders mochten van boord en moch
ten vrij te St. Petersburg rondloopen. Dat cr
winkels open zouden zijn, is niet waar, aldus
dc zegsman. Er is geen enkele winkel open,
geen enkel koffiehuis of restaurant ook. Men
zei onsw el, dat er eenige klandestiene moeten
zijn, maar gemerkt heb ik cr niets van. Men
kan dus alleen wat koopen van straatventers
die verkoopen voornamelijk sigaretten
en op de thans toegelaten openbare markten.
Maai daar is de handel vooral ruilhandel. Het
is er tampvol. Er is vooral een groote ruil
handel in oude kleeren cn brood, beide
schnarsche, mtfar noodzakelijke, artikelen. Met
roebels kan men eigenlijk weinig uitrichten. Ze
zijn bijna niets waard. Als men iets von eenige
waarde zou willen koopen, zou men een koffer
met roebels met zich meem otten sleepen. Ie
Kroonstad kregen we al een duidelijk beeld
van het bijna waardeloos zijn der roebels. Een
sovjet-autoriteit, die aan boord kwam, gaf ons
bij wijze van aardigheid elk een duizend-roebel-
Maison VAN EIMEREN.
Coiffeur I'osfleltcur t Colffenae
WIJER8STRAAT 14. - Tel. 305
Iloopst Modorno Snlons voor
DAMFSrnlSFFRFN - Manicure
Masazgn van Pnrlumurioün on <0
Toilet-Artikelen. 3
BADINRICHTING
/C. ^-V6" vJ.
l/c>
wo«}< doer 21.000 artotn erkend
m aj3 hel bcale vorstarkingcmiddol
ij 'voior Zenuwen on Lichaam.
iBCTtcsMry..-,?
J. J. V. HAMERSVELD
Hoofdagent „Atustel"-bieren.
Varkensmarht
Amersfoort.
Speciale nfrteellug
tj VjJUilVl!
LangeséraaS 23.
billet. Daar bleek men tc St. Petersburg op
straat net een paar sigaretten voor te kunnen
koopen. In de trams, in de concertzalen be
taalt men dan ook niets. Het is allemaal gra
tis. Bij de trams komt dit hierop neer, dat ze
voortdurend zoo stampvol zijn, dat men er of
net kan komen te hangen of, als men er in
komt, in zulk een verslikkende en stinkende
atmosfeer is, dat men er liefst zoo gauw mo
gelijk weer uit is. Om wat groote afstanden
af te kunnen leggen, moet men dan ook een
auto zien te krijgen. Er zijn namelijk wel
auto's, vrachtauto's ten minste. Het gebruik
daarvan is ook gratis, maar men moet een
schriftelijke machtiging hebben om er gebruik
van te maken,' daar ze uitsluitend ter beschik
king van de regeering zijn. Zoo'n papier om
in een nuto te rijden, moet men in een offici
eel bureau gaan halen. Men had ons een zoo'n
bureau aangewezen. We gingen er binnen. In
een pia'chtige zaal sovjet-ambtenaren. Ze ble
ken niets anders dan Russisch te kennen. Ik
loonde toen moor mijn pas en zeidc „Auto,
kameraden." Een der kameraden gaf mij toen
een papier en daarmee konden wij toen dien
dag in een vrachtauto circulcercn.
De bolsjewieksche leiders waren dc eenigen,
die er wat fatsoenlijk gekleed uitzagen. Ze had
den ook blijkbaar alles ter hunner beschikking.
Zoo werd ons b.v. van officiecle bolsjewieksche
zijde gratis vleesch ter proviandeering aange
boden. Het was uitstekend vleesch, maar we
sloegen het aanbod maar af omdat we het niet
noodig hadden cn toch ook niet volkomen ge
rust waren op de vleeschkeuring. Maar terzelf
der tijd vernomen we van Russen, geen bolsje-
wiki, dot cr voor hen heelemaal geen vleesch
te krijgen was. Ze hadden in geen jaren vleesch
gegeten, zeiden ze.
Alles tezamen genomen heeft deze eerste
handel met Sovjet-Rusland te St. Petersburg
geen enkele moeilijkheid voor ons opgeleverd.
Men moet geen onvoorzichtigheden, geen smok-
kelarijtjes doen, zich gedrogen naar de rege
len en voorschriften die trouwens niets hin
derlijks hebben men wordt dan zeer voor
komend behandeld.
Hei
Foslhuma-
ontirerp-Zickteirct
Kopers.
Aan het advies van den Hoogen Raad van
Arbeid over de proeve van een ontwerp-
Ziektewet, uitgebracht aan den minister van
Arbeid en opgenomen in „Dé Tel.", wordt het
volgende ontleend:
De Proeve van een ontwerp-Ziektewet geeft
den Raad aanleiding tot beschouwingen, welke
zich in hoofdzaak aansluiten bij het door zijn
Commissie voor de arbeidersverzekering aan
den Road uitgebracht prae-advies, waarmede
de Raad zich heeft vareenigd.
De door een minderheid geopperde bezwa
ren tegen de proeve ontmoeten bij andere leden
tegenspraak. Aangevoerd wordt, dat het argu
ment, dat de „proeve" niet zoude passen in het
kader der Talma-wetten weinig krachtig is.
Wie zijn hart voor de eerzucht opent,
«luit het voor de rust.
tANOESTKAAT 43 - AMERSFOORT
Met »'lre9ioor
I>e juiste mortellen
WILLEM G KOELHUIZEN
Naar het Engelsch van
JEFFER7 FARNOL,
104
„Omdat de boschjes zoo donker, en oo éen-
fcaam zijn, en als ik bedoel als ik het eens
!in mijn hoofd mocht krijgen om je tegemoet te
taan, dan zou er geen kans zijn, dat ik je mis-
'liep." Zij keek mij aan, en glimlachte, en ging
Ringend w r naar de pot, die op het vuur
stond, ten..jl ik ging zitten en haar van terzijde
gadesloeg.
Neen, neen, geen vrouw, wier hart vol bedrog
ftvas, kon zóó helder en gelukkig zingen, of
gemand aanzien met zoo lieflijken glans van eer
lijkheid en oprechtheid in de oogen I
Maar toch het avondmaal was niet ons
/avondmaal van andere dagen, want wanneer ik
«.dacht aan dog,man, die op.deji uitkijk hadge-
sjaan, en gewacht, en gewacht, dan walgde mij
opeens alle eten en scheen het of elke bete mij
zou doen stikken. „Zij is een Eva een Eva 1"
klonk de stem van den marskramer in mijn oor
„Eva heeft Adam bedrogen, en jij bent niet be
ter dan Adam zij is een Eva een Eva I"
„Peter, je eet niet."
„Jo, dat is waar ookzei ik, naar mijn bord
storend, en trachtend mijn oor te sluiten voor
de hatelijke stem.'
„En je ziet erg bleek I"
Ik haalde de schouders op.
„Peter kijk me eens aan.'*
„Gehoorzaam hief ik het hoofd op. „Ja, je
ziet er bleek uit ben je weer ziek of is het
je hoofd Peter, wat is er?" Tegelijk
strekte ze met een plotseling, half verlegen ge
baar haar hond over de tafel naar mij uit. En
toen ik van het stille medelijden in haar oogen
keek naar dat stille medelijden van de uitge
strekte hond, die mij wilde troosten, kwam er
een groot verlangen in me op haar in mijn ar
men te nemen, en haar te vertellen al de lage
en onwaardige verdenkingen die ik tegen haar
koesterde, en haar nogmaals om vergiffenis te
smeeken. De woorden waren reeds op mijn lip
pen, doch, dolle dwaas die ik was, ik smoorde
ze, en schudde het hoofd.
„Het is niets," zei ik, „misschien ben ik nog
niet heelemaal hersteld van Zwarte George's
vuist maar het is niets I" Zoo liep het maal
ten einde en ofschoon ik, wetend dat mijn ge
dachten laag en onwaardig waren, met mijn
hoofd in mijn handen en den Klik op het tafel
kleed gericht, bleef zitten, wist ik, dat zij mij
onafgebroken aankeek, en meer dan eens hoor
de ik haar zuchten. Een man, die handelt naar
den aandrang van het oogenblik mag soms
om zijn vergissingen uitgelachen worden, maar
hji ..zal. vaals hooger dingen bereiken, en zeer
zeker meer door zijn medemenschen bemind
worden, dan de koele, logische berekenaar, die
zelden een vergissing begaat. En Simon Peter
was een man, die naar de ingeving van het
oogenblik placht te handelen. Alleen ditmaal
niet
Toen het avondmaal was weggeruimd, zei
Cliarmian, dat ze noodzakelijk een gat in de
mouw van mijn jas moest maken, en niettegen
staande mijn protest, ging ze onmiddellijk aan
het werk. En terwijl ik haar door de rook van
mijn pijp aankeek, en den edelen vorm van haar
gelaat zag, de fiere houding van haar hoofd, de
teere bevalligheid van haar handen, werd ik
plotseling getroffen door haar scherpe tegen
stelling met de naakte ruwe muren, die mijn
tehuis waren, en het afgedragen, versleten klee-
dingstuk in haar handen. En het was mij of zij
plotseling van mij verwijderd werd heel ver,
en heel hoog boven mij, buiten mijn bereik.
„Dat is de vierde keer, Peter."
„WoL Charmian
„Dat is de vierde keer, dat je zucht, sedert
je je pijp hebt aangestoken, en ze is uitgegaan,
zonder dat je het hebt gemerkt."
„Ja," zei ik, mijn pijp op tafel leggend; toen
zuchtte ik weer. Charmian hief het hoofd op,
en zag mij aan met een lach in haar oogen.
„O, jij meest philosophische, droomerige
smid I Waar waren je gedachten
„Ik dacht er aan hoe oud, en versleten, en
treurig mijn jas er uitziet."
„Ja, mijnheer," zei Charmian, het kleeding-
stuk omhoog houdend, „het kon moeilijk ont
kend worden, dat ze er vrij oud ziet en betere
dagen gekend heeft."
„Zooals zijn drager I" zei ik, en zuchtte weer.
„Hooi dien ouden man eens aan I" lachte ze,
„hoor dien grijshoofdigen smid eens zuchten
i en noir eens zuchten I Als er ook maar eenige
mogelijkheid bestond dat hij iemand zijner
waardig had ontmoet, dan zou ik <^aan gc-
loovcn, dat hij natuurlijk philosophisch
verliefd was hoe denkt gij daar over.
Ridder van de Treurende Figuur?"
„Dc herinner me," zei ik, „dat je mij eens on
der meer, hebt genoemd „de verwaande mijn
heer Smith." Charmian lachte.
„Jo, je had mij toen een geheel onmogelijk,
ideaal wezen beschreven, dat alleen je aan
dacht waardig zou zijiil"
„Houdt je me nog altijd voor „verwaand,"
Charmian
Droom je nog altijd van je etherische, bloe-
deloosvolmaokte idealen
,Neen," zei ik „neen, ik geloof, dat de tijd
von droomen voor mij voorbij is."
„En ik ben met je jas klaar, kijk maar, ze
is afZe stond op en hing het kleedingstuk
over den rug van mijn stoel.
En terwijl ze zoo achter mij stond, rustto
haar hond heel even op mijn schouder.
„Peter."
„Ja, Charmian."
„Ik wilde, ja, ik wilde, dat je óf veel jonger,
óf veel ouder was."
„Waarom
„Omdol je don niet zoo onbegrijpelijk
niet zoo'n ondoorgrondelijk vraagstuk
zou zijn. Soms denk ik, dat ik je beter begrijp
don jij jezelf, maar don weer ben ik heelemaal
de kluts kwijtals je jonger was, dan zou ik
zelf je gemakkelijk genoeg kunnen doorgron
den, en als je ouder was, dan zou jij me kunnen
uitleggen, wat ik niet in je begreep."
„Ik ben nooit erg jong geweest 1" zei ik.
„Neen, je bent altijd te ingetogen geweest,
Peter."
„Misschien wel."
„Ingetogenheid en zelfbeheersching zijn goed.
maar alleen tot een zekere hoogte, en deurho
ven zijp. zij gevaarlijk I" zei Charmian, met een
beslist hoofdschudden. „Hallo I was het een
week of een jaar geleden, dat je jezelf volmaakt
gelukkig noemde, maar niet kon zeggen,
waarom
„Ik was een groote dwaas l" zei ik.
„Omdat ie niet wist, waarom, Peter
„Omdat ik dacht, dut ik gelukkig was P
„Peter, wat is geluk
„Een waan, die dwaze menschen hebben I"
zei ik.
„En wat is ongeluk
„Ongeluk is ook een waan."
„Dien dan zeker alleen de verstandige men
schen hebben maar is hij dan niet verstandi
ger, die het geluk kiest
,Noch geluk, noch ongeluk laten zich kie-
i."
,Macr als iemand nu het geluk zoekt.
Peter
„Dan vindt hij zeker het ongeluk 1 zei ik,
stond op cn mijn hamer vun dc boekenplank
ncméhd, begon ik de grendels oen dc deur te
bevestigen. Plotseling hield ik met hameren op,
cn keek, zonder dot ik had kunnen zeggen waar
om, over mijn schouder naar Charmian, en zag^
dat zij mij aankeek met een blik, waarin ik te*
gelijk verbazing, droefheid, verlegenheid ct%
blijdschap meende te lezen, een blik echter, loen
hij den mijnen ontmoette, zich snel achter do
donkere wimpers verschool mei een lontsta
schittering, waarin alleen een vroolijke lach wal
te lezen.
(Wordt vervolgd).
