DE EEMLANDER
BINNENLAND.
MEKIISNIB
I
PRIJS DER ADVERTENTIE» met inbegrip van cea
EERSTE BLAD.
Da Winkels.
Ds Gemeentebedrijven.
^OeT^ggl^aha Wo. 36
per 3 maanden voor Amctv
pn port f 3-- P« <met RrlÜS verzekering
«gem ongelukken) f 0.17», afzonderlijke nummer»
küSA.
7»
DIRECTEUR-UITGEVER I J. VALKHOF^.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAT..
TEL. INT 613.
Donderdag 11 Augustus 19Zn
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanbic*
dingen en Lietdadigheids-advcitentiën voor dc helft
der prijs Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
woordcclige bepalingen voor het adverfccren. h'cne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
.«i Meneer I
AL Meneer I
Zou ik even uw etalage mogen zien
yfcor 't Dagblad
Meneer ik ben no? héélemaal niet
Baai. 't Moet vannacht nog worden ge-
fttöakt, meneer I
Dit was nagenoeg overal 'het antwoord,
Bat wij gisteren ontvingen, zoodot 'het ons
ondoenlijk is, reeds heden een volledig
(Vierslag te geven van d*e Amersfoortsche
Iwinkelétalages. En eveneens als voor twee
tjaar geleden, vreezen wij, enkelen te verge
ten, omdat het aantal winkels onzer stad
<zoo groot is. Wij vragen hiervoor vergeving,
en willen gaarne die fout herstellen, als
ttTten ons waarschuweik ben vergeten. Nog
moet vooraf worden meegedeeld, dat elke
etalage, die ons de moeite van 't opmerken
iwaard toescheen, besproken wordt onge
acht of werd meegedongen of niet. Voor
ons was elke uitstalling die „sprak", de
moeite waard en wie 't eerst gereed was,
kwaim het eerst in orus reporterboekje.
De firma Van Nie,'etaleert een overvloed
Ivan kristal, gero-zilver en serviezen, be
schenen door een overvloed van lampen. In
de tweede kast aardewerk- en porceiein-
serviezen »n nieuwe modellen.
De firma Ruitenberg spreidt bont ten toon
(voor onze wintergarderobe. Pantervellen en
verscheidene soorten vossenbont.
De firma G. van Duin heeft haar mooie
etalage In toon gehouden. Er heersdht een
Stemming va/n goudgeel en goudbruin. Zil
veren theeserviezen en moderne zilverbe
werking staan naast briljanten colliers en
verdere byoiüx.
De heer Stol stelt een paar mooie empire-
pendules ten toon. Verder „zonnieklokjes'
en pendanten. Alles „Alpina".
„De Goedkoope Winkel" heeft ziöh toe»
gelegd op de grootst denkbare keuze in
speelgoederen en galanterieën. Er zijn wel
duizend artikelen overzichtelijk in de twee
vitrines uitgestald.
Een groote pijl wijst „je adres".
De firma ten Hove etaleert Java-tabaks-
bladen, een antiek kerfbankje, gekorven ta
bak en shag. Een zeer mooie tabakspijp
komt uit Laufer (Zwitserland) Eliectrische
'lampjes beschijnen dit.
Albert Hein spreidt eigen fabrikaat ten
toon. De eene kast staat vol bonbons en
verdere snoeperijen, in de tweede zijn krui
denierswaren verwerkt tot sierlijke figuren
Twee mooie etalages.
Magazijn „De Sprengel" heeft een raam
pijpen, tabak, sigaren, cigaretten en het
tweede is een zeer mooie reclame voor de
tabak „Hollands Roem". Met juten tabaks
zakken is hier een kranig effect bereikt.
„De Faam" toont een zeer verzorgde
slaapkamer, g.eheel gemeubileerd. In het
tweede raam zijn japonstoffen gedrapeerd
(waarbij mooie en nieuwe dessins opvallen.
„De Moor" heeft een mooie etalage.
Weelderig tusschen groen en bloemen en
bij een sprankelend fonteintje liggen de li-
keur- en wijniflesschen, de sigaren en de
cigaretten, die daar in zoo ruime keuze
voorhanden zijn.
Alphons Snoeren steekt bloemen in schoe
nen en pantoffels.
Fa. Stas heeft een verkoopkrachtige eta
lage van lingeries. Daar alles wit en rose
is gehouden is het effect zeer aardig.
Fa. C. de Jagerheeft een black-aud-Avbite-
etalage. Fijn komen in beide kasten de hee
renmodeartikelen uit. Fransche lelies, zéér
mooi gerangschikt vormen bouquetten die
•de uitstalling verfijnen.
„Het Centrum" verzinnebeeldt „De In-
•dustrie (een sigarenimerk). De tweede eta
lage geeft elk wat wils.
Firma A. v. d. Weg heeft een beziens
waardige etalage, hoe bescheiden zij zich
(voordoet. De heilzame kruiden en minera
len liggen in natura uitgestald.
Firma Kool (De Vries) heeft een mooie
'kleurschakeering in rood en bruin. Gerani
ums doen hier heel goed. „Handel en Nij
verheid flankeeren 'het stedewapen.
Bernard Brom exposeert smaakvol luxe
(metaalwaren. Sterke verlichting maakt hier
een verkoopkrachtige etalage.
Bij Fontein Schippers is uit den aard
.der zaak iets prachtigs te zien. Een rook
kamer annex eetkamer is ingeridht met al
de voorname, ingetogen weelde, waarover
deze zaak beschikt. Zware Fransche zij
speelt een gloedvol spel tegen glorieënde
zonnebloemen.
Kraal heeft een sobere, zeer mooie eta
lage. Het eerste raam laat grijis en grijsgroen
>n hoeden, petten en dassen domineeren,
het tweede geeft overhemden en dassen,
#en derde (om den boek) witte handschoe-
jnen tegen kleurige podhettes, een vierde
Jplairw tegen bruine handschoenen. Dit alles
(is smaakvol, rustig en goed.
De firma Spiekerman heeft sierlijk para
plu's parasols -en wandelstokken uitgestald.
Een aardige luxe parasol doet dienst als
fampekap.
Krma Veenendaal Weeft in de eerste
plaats zwartmarmeren sdhrijfgarnituren op
jydte zij. Voorts plaat- en boekwerken, w.o.
mooie ets van Ruppreoht van de O. L'.
IQnhöuwetoren.
«NieuwParijs".égtte/ee(j;J>1jY<afteafuviri
elkaar uit een meccano-doos (merk „Sta-
bil") hier omheen groepeert zich allerlei be
geerlijk speelgoed. Het tweede raam geeft
luxe artikelen.
Fa. Van Raalte (aifd. lingeries) toont kant
en ajour, alles handwerk. Witte bloemen
en rokstrooken. Ook (hier maakt de combi
natie zwart-en-avit iets echt moois.
Simon de Wit heeft ons stadswapen uit
gevoerd in vermicelli, stijfsel en koffieboo-
nen. Bessewijn en rijnwijn flankeeren kaas
soorten op schaaltjes. Een goede etalage.
Fa. Van Raalte (Japonstoffen) brengt een
bruidje in al haar teerheid van sluiers en
zijde; een zeer aantrekkelijke expositie. Het
andere raam geeft japonstoffen in fijne
kleurschakeering. Een rand rozen doet
haar plioht om het geheel ingetogen te ver
sieren.
Robert Levy heeft twee zeer mooie eta
lages. De eerste geeft luxe-poppen, tafel
kleedjes en zakdoekjes in zorgvuldige en
gevoelige opstelling tusschen pompadour-
doozen, het andere toont japonnen en blou
ses.
Fa. Nieweg heeft een buitengewoon goe
de etalage. Hier ziet men het ontstaan der
mooie Gouda-vazen, de kleisoorten, de verf
stoffen, de hulpmiddelen en werktuigen, de
z.g. „Segerkegels" die de temperatuur con
troleeren, vazen in verschillende stadia,
gietvormen en het prachtig resultaat. De
achtergrond wordt gevormd door stofzui
gers, de z.g. „Sweeper vac." Het tweede
raam geeft serviezen.
Fa. Van Ruyven stelt een complete keu
ken ten toon, zelfs zijn de worteltje en dop
erwtjes niet vergeten. In een tweede etalage
zijfi de mooie Lips-sloten en dc brandkasten
met hun vernuftige constructies uitgestald.
Willem Groenhuizen een verkoopkrach
tige etalage.
De Unie-Winkel heeft kans gezien van
vogelvoer een goudfazant te schilderen. Dit
is een zeer knap werk. De tweede vitrine
toont de Unie-artikelen. Ook dit is goed
geexposeerd.
„De Adelaar" heeft op een motorfiets een
sportman neergezet, die in motorkleeding
gestoken wind en weer trot9eeren kan. In
'het tweede raam heersohen de kleuren
zwari-wit-paars. Het geheel is,vol distinctie.
Maison Paris (Van Eimeren) geeft in vi
trines een niet te drukke, doch kleurige
collectie japonnen, hoeden en bont, waar-
tusschen een paar bouquetten en electri-
sche schemerlampen. De heer Van Eimeren
gaf ons als algemeen bezwaar op voor de
modemagazijnen om aan dezen etalagewed
strijd deel te nemen, dat het nieuwe seizoen
nog niet begonnen is en de nouveautés dus
onmogelijk geëtaleerd konden worden.
(Wordt Voortgezet.)
Amersfoort, 3 Aug. '21.
Het oudste der Gemeente-Bedrijven, het
gasbedrijf, zag er een achttal jaren geleden,
toen ik mijn wethouderschap aanvaardde,
geheel anders uit dan tegenwoordig. Toen
hadden we nog uitsluitend 'handbedrijf met
al de bezwaren die daaraan verbonden zijn.
De kolen werden uit de schepen gedragen,
in kipwagentjes gestort en zoo naar de
kolenloods gevoerd. Er was toen een pri
mitieve hangbaan, waarlangs de 'kolen met
handkracht naar de stokerij werden ge
bracht.
In 1913 was de gaslevering 3,179,000 M".
Deze klom tot 3,839,000 in het jaar 1916.
Aangezien de productie-toename geleidelijk
plaats had en allerwege meer gas gevraagd
werd, waren tijdig plannen gemaakt voor uit
breiding der fabriek, waarbij men er op be
dacht was de ihandkraoht zooveel mogelijk
te vervangen door mechanische kracht. Dit
was, dank zij de oprichting van het elec-
trioiteits-bedrijf in 1915, praktisch uitvoer
baar geworden. Langzamerhand was het ge-
heele bedrijf; althans voor een fabriek van
deze capaciteit, zoo primitief, en de zorg om
in den winter aan de vraag tè kunnen beant
woorden, zoo groot geworden, dat het nood
zakelijk werd de voorgenomen uitbreiding en
verbeteringen tot stand te brengen, niet
tegenstaande dat hiermede belangrijke kapi
talen gemoeid waren.
In het jaar 1913 was het gasbuizennet 43
K.M. lang, thans is het 74' K.M.
De zeer gegronde verwachting, dat 'het
gasdebiet steeds grooter zou worden, is niet
verwezenlijkt. In het einde van 1916 werd
de kolenvoorziening -uiterst moeilijk, de
Rijkskolendistributie werd opgericht en de
gasfabrieken werden genoodzaakt met zeer
strenge middelen 'het gasverbruik zooveel
mogelijk te beperken. Bovendien werden
aan de gasfabrieken de kolen berekend
tegen dezelfde prijzen als aan" de inckrs
tri eel en-, die deze alleen gebruikten om hun
krachtwerktuigen dn beweging te brengen,
in plaats van tegen de prijzen waarvoor de
huisbrandkolen verkrijgbaar waren.
In 1917 bedroeg- de gaslevering
2,670,000. en in 1918 slechts 2,655,000
M3.
De drang, welke van hoogerhand werd
uitgeoefend om de verlichting en kracht-
voortbrenging zooveel mogelijk door middel
van electrlciteit te doen plaats hebben,
bracht het electriciteitsbedrijf met onge
kende snelheid omhoog, echter ten koste
van het gasbedrijf.
In 1915 werden van Mei' tot einde Decem
ber afgeleverd 47,711 K.W.U., in 1918
reeds 580,000 KAV.U. en in 1920 klom
dit cijfer tot 1,028,356 KAV.U.
Na 1918 is de rantsoeneering van gas iets
ruimer geworden, zoodat in 1919 afgeleverd
kon worden 3,159,000 M3. en dank zij de
opheffing van de gasran t so e ne er ing, werd
in 1920 3,349,000 M3. gas afgeleverd.
Hieruit blijkt dus, dat, niettegenstaande
de snelle groei van het electriteits-bedrijf,
de gasfabriek haar productie van 1916 weer
nadert Weliswaar heeft zij de verbruikers
van licht- en krachtgas voor het grootste
deel moeten verliezen, maar voor kook- en
verwarmingsdoeleinden wordt steeds meer
gas gevraagd en het gebruik hiervan zal
ongetwijfeld blijven toenemen, vooral wan
neer de kolenprijzen zich op een meer nor
maal niveau gaan bewegen.
In 1913 toch was de prijs van een ton
kolen ongeveer 9.Gedurende den
oorlog zijn de kolenprijzen steeds gestegen,
totdat zij in 1920 het ongehoorde cijfer van
f 72.bereikten, dat is dus 8 maal den
prijs van vóór den oorlog.
De groote moeilijkheden gedurende den
oorlog ondervonden, toen behalve slechte
steenkolen ook bruinkolen, hout en andere
grondstoffen werden gedistilleerd, zijn we
te boven. De fabriek kan echter nog belang
rijk meer produceeren dan gevraagd wordt,
vandaar dat met kracht gewerkt wordt om
het gasdebiet zooveel mogelijk te vergroo-
ten, hetgeen niet anders dan de gasprijzen
ten goede kan komen.
De gemeente-waterleiding werd in 1912
gebouwd, aanvankelijk met een buizennet
van 40 K.M. en een afgifte in 1913 van
124,000 M3. over 9 maanden. Geleidelijk is
het aantal aansluitingen toegenomen, zoo-
dat sinds eenigen tijd aan uitbreiding van
de prise d'eau en de waterzuivering wordt
gewerkt.
In 1920 werd afgeleverd 773,000 M3.,
terwijl het buizennet tegenwoordig 68 K.M.
lang is en het aanrtal aansluitingen 4135
bedraagt.
Gedurende de aanhoudende droogte van
dezen zomer is gebleken, dat met veel in
spanning nauwelijks aan de vraag is te vol
doen. Vandaar dan ook, dat met het maken
van nieuwe bronnen, wa umee in het voor
jaar reeds een begin is gemaakt, zal worden
voortgegaan.
N. VELS HEIJN,
Wethouder van de Bedrijven.
gevoelen, en dat zij kunnen gebruiken m te
genstelling met de vroegere salons, waar de
gasten die wat nonchalant waren uitgeval
len, steeds met angstige* blikken van de
gastvrouw werden vervolgd, 't Gaat er net
mee als met de menschenvroeger ging je
met moeder een middagje naar 't Stort of
daar Rustoord, met een schoone gestreken
blouse, nu gaat de padvinder in z'n veld-
grau door zand en slooten en hoort nooit de
boodschap, maak je je schoone blouse niet
zoo vuil, en wie ziet er het smakelijkst uit
na afloop van een dagje uit, de jongen met
z'n schoone blouse of de padvinder In
den goeden ouden tijd was veel goeds, in
het heden is meer goeds en voor den toe
komst wenscht de thans jubileerende mid-
denstandsvereeniging u alles goeds en zij
vertrouwt dan ook dat de cadeaux in den
vorm van onnoemelijk veel bestellingen zul
len toevloeien.
Fa. J. W. v. A.
De Beknnsei'iJ. Stolfeerderij ran
vroeger jaren.
Er zijn menschen die dweepen, met den
goeden ouden tijd, een aangename herin
nering is altijd prettig. Deze menschen zijn
•bepaald de goed moedigste menschen in de
wereld, daar zij van het oude schijnbaar,
alle nadeelen hebben vergeten of daar niet
meer om denken, om alleen een genoeg
lijke herinnering aan het verleden over te
•houden. Ook onder de vaklui treft men er
nog aan die zich toch zoowel patroon als
werkman in een zooveel aangenamer positie
bevinden. Men behoeft niet eens 'een be
jaard inwoner van ons gezellig Amersfoort
te zijn om zich in ons vak no? heel andere
toestanden in te denken. Neem nu eens eer.
echten ouderwetschen behanger, maar
iedereen kent z'n behangertje van vroeger
nog wel. Meestal niet al te netjes in de
kleeren, gereedschapzakje onder den arm,
kon men hem in de 7 weken die tusschen
Paschen en Pinksteren liggen, 's Maandags-
morgens al vroeg ontwaren, bezig met de
meeste spoed aan z'n roöster van werk
zaamheden te beginnen. Bij Mevrouw X het
kleed van de huiskamer opnemen om half 8,
pantoffels meebrengen, zoo luidde de bood
schap. Waarom Mevrouw moést de man
om het stoffige kleed op te nemen z'n pan
toffeltjes die in den regel niet al te frisch
waren laten meebrengen en zoo ging het dén
geheelen dag voort, zoodat hij op Dinsdag al
een minder aangenaam voorkomen had.
Was de groote schoonmaak eenmaal achter
den rug, nu dan kon de behanger het wel
aan met de drukte, en was het dan ook voor
al in groote plaatsen -geen zeldzaamheid
dat de behanger zich 's winters met een
Wel ander vak bezig hield, handig zult u
zeggen, maar wat voor een vakman kwam
er op die manier van Stel daar nu de vak
man van heden tegenover. Hij heeft goed
onderwijs genoten, kleedt zjcih retjes,
•maakt zich niet overstuur als mijnheer of
mevrouw met hem staat te praten. Want
z'n vroegere vakgenooten waren meestal
zoo in draf als mevrouw in de kamer was,
dat ze nog wel eens dat snoezige kopje of
vaasje van mevrouw's buffet afgooiden, on
der de mededeeling, dat hij het zelf wei
weer zouden repareeren. Ook in de inrich
ting die u vakman verzorgd is een groote
wijziging gekomen. Vroeger groote ramen
met 3 of 4 dik gordijnen, daar over nog een
als een slang dooreen gekronkelde drapee
ring. 't Was mevrouw haar trots overal ta
pijten, een onderhoud voor de dienstboden
van nog ééns zoo. En zie nu eens naar de
nieuwere bouworde. Neem Frisia of St. An-
fridusstraat. Kleine huisjes zult u zeggen,
maar een overvloed van comfort. Eenvou
dige meubelen, welke rustig voor het oog
zijn, gemakkelijke diepe fauteuils-een en
kel gordijntje, goed in harmonie met het ge
heel en het geeft een interieur, waarin de
tegenwoordige jongelui zich op hun gemak
Hooper en Verkooper.
Als men het oor eens te luisteren legt en
men hoort de meeningen die meer of min
der luid verkondigd worden betreffende het
bestaansrecht van den winkelier als zelf
standig zakenman, dan tzou men meenen
dat de 'middenstand ten doode was opge
schreven, als zijnde een overbodige scha
kel in de economische ketting, die geheel
onnood'ig de prijs van de verschillende ver-
kruiksartikelen verhoogt, ja zelfs moedwil
lig opdrijft 't Is hier niet de bedoeling te
weerleggen al het kwaad wat door sommi
gen op rekening wordt gezet van den winke
lier, evenmin om te bewijzen de noodzakelijk
heid van het bestaan eener distribueerende
middenstand. Wij willen slechts wijzen op
een factor van groot belang in de verhou
ding tusschen kooper en verkooper, tusschen
het publiek en den winkelier, een factor die
den reëelen winkelier tbn allen tijde onmis
baar zal maken voor den verbruiker, en die
factor heet vertrouwen. De groote kracht
van. den eerlijken vakkundigen, bekwa
men winkelier is het vertrouwen wat
zijn klanten stellen in zijn eerlijkheid in
zijn vakkennis. Het publiek koopt dagelijks
honderden artikelen van allerlei aard zonder
er verstand van te hebben, aangelokt door
een prijs of door een reclame of wel op aan
prijzing, doch meestal op goed vértrouwen
dat 'het aangeprezene artikel prijswaardig zal
ziji), smakelijk, solide of welke eisch er dan
ook aan gesteld mag worden.
In normale tijden, als waarin we nu weer
komen te verkeeren, kan het publiek van
den winkelier verlangen, dat hij zioh dit ver
trouwen waardig maakt. Hij is de man van
het vak, die weet wat goed i swelke prijs
•een artikel waard is en welke eisoben eraan
gesteld mogen worden, hij moet zorgen dat
zijn klanten geen risico loopen. Zijn vak
kennis moet hen borg zijn, dat 't artikel het
welk zij op zijn woord voor goede waar koo'
pen, ook werkelijk de prijs waard is die er
voor gevraagd wordt en wanneer door oor
zaken buiten zijn schuld een artikel blijkt
onwaardig te zijn, behoort hij de klant hier
voor schadeloos te stellen.
Zulk een winkelier en het gros onzer win
keliers beantwoordt aan deze eischen, is
zijn loon tenvolle waard en het deel wat hen
toevalt van den prijs die het publiek betaalt
is geen weggegooid geld, want hiervoor
koopt zich de klant een verzekering tegen
schade, veroorzaakt door de onkunde, die
noodzakelijkerwijze iedere klant eigen is*
wanneer het er op aan komt zich de artike
len te verschaffen die hij voor zijn dage-
lijksch onderhoud behoeft.
Helaas, de toestanden in de afgeloopen
jaren waren van dien aard, dat de winke
liers, zelfs de meest rëeele, door overmacht
verplicht waren alle risico van zich af -te
schuiven. Doch die tijd is nu weer voorbij
en iedere eerlijke winkelier zal het zich
thans wederom tot plicht rekenen te zijn wat
van hem verlangt wordt en waarvoor het
publiek hem gaarne een iets hoogere prijs
betaalt, de raadsman, de vertrouwensman
van zijn klanten, die aanvult wat hun aan
warenkennis ontbreekt en het vertrouwen in
hem gesteld, niet misbruikt.
Een zoodanige winkelier is niet te ver
vangen, noch door ambtenaren, noch door
consumentenverenigingen, noch door coö
peraties.
Als de handeldrijvende middenstand
aan deze eisohen beantwoordt, zal zij nim
mer ten gronde gaan en als het publiek bij
dergelijke winkeliers geregeld zijn inkoopen
doet, dan zal het zioh vrijwaren voor tegen
vallers.
G. A. L.
als de onze, te zien wegloopen cn na een hal|
jaar wachtcns te zien terugkomen, zwaaiend met
een knuppel om het eigen werk weer af te brei
ken, het is voor den toeschouwer een tooneel
dat hij hoofdschuddend gadeslaat.
En wuarom geschiedt dit eigenlijk? Tal van
aanvollcn toch, geheel gelijk aan die vun den
heer Masle, zijn in den Iqpp der jaren togen hel
Leger des Hcils ondernomen cn de heer Master
bleef. Nu hij echter geroepen wordt om een
andere aanstelling te aanvaarden, wat alleszins
gerechtvaardigd is, worden zijn bezwaren hem!
plotseling te machtig. Hij vraagt ontslag en doet
een aanval op het Leger des Hcils, zich tegelijk
met een klein troepje aanhangers als een ver*,
beterde editie van het Leger des Heils bij hef
publick aandienend!
Wij hebben het communiqué van den heer
Moste c.s. gelezen en de courant, na lezing van
het stuk met het gevoel „Hoe onwaardig tochP
terzijde gelegd. Het bericht is tendentieus iri
hoogc mate. Het wil, spcculcerend op de opper
vlakkigheid cn op sommige instincten van het
publiek, door onjuiste voorstellingen, een po-i'
ging wagen de gunst van het publiek te winnen,
ten koste van dc oude reputatie van het Leger
des Heils.
Voor hen die op de hoogte zijn, is deze toeleg
al te doorzichtig.
Wij komen er aunstonds op terug.
Reden van het ontslag,
In November verleden jaar kreeg do heer.
Mastc wat men in het Leger des Heils noemt
„Vaarwelorders", d. w. z. aanzegging dot hij
een andere aonstelling zou krijgen. Hoewel da
heer Maste reeds 15 jaar de functie van secre
taris van den kommundant voor het maatschap
pelijk werk, waaronder ook de eigenlijke rcclus-
secringsarbcid ressorteert, hud bekleed cn vaar
wel te ecniger tijd moost plaats hebben, wekte
het bericht èn bij hem zelf èn bij anderen ont
steltenis. Niet dat men tegen het vaarwel op
zich zelf bezwaar kon hebben officieren cn
soldaten van het Leger des Heils zijn daaraan
gewoon. Zij hebben leeren verstoon dat perio
dieke verplaatsingen, soms onaangenaam voor
de betrokkenen, toch èn voor den werker èn voor
het werk heilzaam zijn. Déurom dus niet, maar
omdat men vreesde dat er voor het technisch
ingewikkelde departement niet dodelijk een gei
schikte opvolger zou zijn.
Verzoeken die door de ofdcelingcn tot het
hoofdbestuur gericht werden, hadden tengovol*
ge, dot de heer Mastc gedurende een jaar advi
seur zou blijven van brigadier Schuurman, den
nieuw benoemden moatschoppelijken secretaris.
De afdeelingcn hebben deze oplossing als be
vredigend beschouwd, omdat dc geregelde gang
van zaken er voldoende door verzekerd was.
Echter is de heer Maste, telkens nieuwe be
zwaren opwerpend, weigerachtig gebleven zijn
nieuwe functie secreturis van het cigendoms»
departement en adviseur voor rechtskundige cn
maatschappelijke zaken, te aanvaarden.
Daarmee cn met zijn verder gedrag heeft hij
de sympathie van vele zijner vrienden verspeeld.
Zelf heeft hij jarenlang van de officieren van
het maatschappelijk werk gcëischt wat hij, nu
het hemzelf betrof, weigerde. Het is den heer
Moste dan ook reeds meermalen toegevoegd,
dat hij tegenover zijn superieuren gaurnc den
democraat, doch tegenover zijn ondergeschik
ten den autocraat speelde.
Het bleek inderdaad dat de heer Maste nicl
onmisbaar was. Wij die dagelijks in drukke cor
respondentie met het Maatschappelijk departc*
ment staan, kregen den indruk dat de zaken m
de laatste maanden even goed, zelfs veel vlotter
marcheerden dun onder hem en zelfs zonder
zijn adviezen.
Behalve de heer Moste heeft ook de heer Van
der Horst ontslug genomen. Onder brigadier,
Scnuurman werkte hij op dc reclossceringsof-
deeling. Daar heeft hij in de lootste maanden
een zoodanige houding aangenomen, dat hem'
eveneens verandering van aanstelling moest
worden aangezegd. Dwaze overmoed en buiten
gewone zelfoverschatting deden hem poscercn
als de onmisbure met wien de reclussecrings*
arbeid viel of stond. Dat in deze wereld ten
slotte niemand onmisbaur is vermocht hij niet
in te zien. x
De gesteldheid des geestes en des harten,
die bij beide hceren gaandeweg intrad, maakten
het ook voor het Leger des Hcils onmogelijk
hen langer te handhaven.
Zij zullen niet ontkennen, dat zij door den
kommundant met veel liefde en geduld bchon*
dcld zijn.
Beiden hebben toen ontslag gevraagd.
Wij hebben eenigszins uitvoerig stilgestaan
bij wat aon het ontslag dezer heeren vooraf*
ging, opdat hun geschrijf in het juiste licht komt
te staan.
Hst Leger des HeiSs.
Van de zijde van het Leger des Heils verzoekt
men ons opname van het volgende
Het communiqué.
Nu het volledige communiqué van het groepje
officieren, dat het Leger des Heils verliet, ver
schenen is, gaan wij nog wat uitvoeriger op het
stuk in.
Wij doen het eigenlijk met tegenzin, omdat
wij het schouwspel tragisch vinden. Iemand als
de heer Moste, die 25 jaar bezig was in arbeid
De anderen die meegingen.
Behalve beide genoemde heeren hebben nog
vier vrouwelijke officieren, die in het maat
schappelijk werk arbeidden, ontslag genomen, o£
liever: drie vroegen cn een kreeg ontslag. Voori
zoover wij kunnen nagaan zijn alle vier met deri
heer Moste meegegaan uit sympathie voor hem.
Wij kunnen althans niet aannemen, dat bepaalde
principieele bezwaren bij hen gewogen hebben*!
Zonder moeite waren deze officieren te ver*
vangen, alsook de heer Van der Horst. De offi*
cier, die thans in zijn plaats op de reclassae*
ringsafdeeüng werkt, kwijt zich uitmuntend vor»^
zijn taok. Er moet erkend worden dat de per-'
sonen, die meenden.dat de heer Maste onmis-i
boor was, h\ te bezörgd geweest zijn.
Nog hebben 4 gesalarieerde beambten zich bijl
het troepje aangesloten. Dat maakt te zamcnri
tien. Hoe dus in een bericht sprakp kon zijn vnri
25 officieren, is ons niet duidelijk. Zelfts telt
men de vrouwen der gehuwden onder hert
mee don nog komt men niet tot het getal
van 25 I
Enkele der vertrekkende lieden hebben in huri
werk een achterstand nagelaten, die bijna op^
sabotage lijkt.
Als men nu aan de hond van deze gegevens!
nog eens het communiqué leest, don voelt merr
dat het zeer opgeblazen en overdreven is oral
maar op het goede publiek indruk te maken.
Bezwaren.
De drie redenen, die door den heer Moste c.S^
worden opgegeven, zijn oude stokpaardjes dno®
