UPS' SAFE-I""'"
BMiMiiisNiis iz *zz
DE EEMLANDER"
PlilS OER A07ERTEKÏIEH
UEE86HH0UWER EN LAMME
ÏÏTj
EERSTE BLAD.
Verloren staking
MIGHT He. 4. ÏElEPilflOH Ho. 301
Deposito-Ranfia:
Jen Jaar rast 5®<»
es maanden opzegging 4 >/2 0
fifin dag s1-0/»
B UITENLANP.""
IM MtrgMg No. SO
fa port f J.—. P« week (met grata «rtekenn*
l^cn omfcclukken) f 0.17». llzondalijko nummer»
f OM.
AMERSFOORTSCI
Zaterdag 2/ Augustus 1921
BUREAU
DIRECTEUR-UITGEVERt J. VALKHOFF. ARNHEMSCHE PÓ0RTW4L
TEL INT 513.
van 1 4 regels 1.05
net inbejjrip van een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dlenstaanbie»
dingen en Licldadi^heids-adveitcntien voor de helft
der prijs Voor handel en bedrijf bestaan zeer
vroordccllge hcpalincen voor het adver'.cctcn licne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden
HEVBILEEBINOEM.
Wliktlt BOF 1« TEE
MOBStirkamBrii PAPEN HOFSTEDE
«IS I
iTEDE I
Na den oorlog beleefden handel en in
dustrie een goeden tijd, Groote alom be
staande tekorten op bijna elk gebied moes
ken worden aangevuld; er was levendige
haag naar grondstoffen erv fabrikaten, de
(jirijzen bleven rijzen.
Maar plotseling kwam er stagnatie. Men
kreeg den indruk, dat heel de eeconomische
iamenleving, als een pyramide van een
blokkendoos, instortte. Dat was in overeen
stemming met die theorie, dat de welvaart
na den wapenstilstand kunstmatig was en dat
de groote crisis spoedig zou komen.
Inderdaad zaten we spoedig midden in de
crisis? fabrikanten hebben weinig of geen
werk, handelaars houden gedwongen va-
cantie. De belastingen gaan het beeld1 ver-
toonen van verarming der natie.
De grondstoffen dalen in prijs. In het bui
tenland dalen de loonen. Dóór is reeds een
Streven naar evenwicht.
Ook bij ons zullen de loonen moeten
dalen. Het is jammer, maar het is onvermij
delijk. We hebben dit al lang geleden voor
speld en we hebben gewaarschuwd tegen
ondoordachte stakingen. Indien ooit dan is er
nu reden tot overleg tusschen werkgevers
en werknemers.
Van de leiders der werklieden mag men
verwachten, dat zij dit Inzien. Als in een
bepaald bedrijf geen winst kan worden ge
maakt, indien niet de loonen dalen, dan is
die daling noodzakelijk! Anders moet de
zaak worden gesloten en staan de arbeiders
op de keien. In het gunstigste geval krijgen
ze werkloosheids-uiïkeering.
Loondalingen zijn dus te wachten en in
verband daarmee werkstakingen. De leiders
hebben hun menschen niet altijd in de hand
en te vreezen is, dat er ook tegen de advie
zen der leiders stakingen uitbreken.
De leiders dienen het goed te begrijpen:
menigen patroon is in dezen tijd een/ sta
king zeer welkom. De patroons kunnen het
in onze dagen gemakkelijker volhouden dan
de werknemers. De leiders behooren daar
om hunne verantwoordelijkheid dubbel te be
seffen; slechts in die gevallen, waarin over
winnen mogelijk Is in verband met den oeco-
nomischen toestand, mag tot staking worden
geadviseerd.
Elke verloren staking beteekent voor den
arboider grooter achteruitgang, dan vrijwillig
aanvaarde loonsdaling. Een verloren staking
beteekent opofferingen zonder resultaat, be
teekent, wat wellicht het ergste is, verzwak
king van de vak-organisatie.
V/ij herhalen: juist in de tegenwoordige
tijdsomstandigheden kan men het wapen der
werkstaking niet voorzichtig genoeg hantee-
Deze overwegingen moesten ons uit de
pen, voordat we ons in staa/t voelden iets te
zeggen over de verloren staking van het ho
tel- en restaurant-personeel.
We hebben i\.l. van meet af den indruk
gekregen, dat de leiding bij deze staking
te kort is geschoten.
Indien er ooit bij het publiek sympathie
voor de stakers waren te kweeken, dan was
het nu. Kellners hebben veel bekenden, veel
vrienden dikwijls. Enkele restaurants in Am
sterdam b.v. waren gedurende de staking
absoluut verlaten; de stam-gasten bleven
weg om de stakers in hun strijd te helpen.
Nu is er o. i. te weinig gedaan om toen
de staking eenmaal was uitgebroken de
sympathie van het publiek te winnen. De
str ooi-bil jetten gaven geen duidelijk beeld
van de gerezen strijdvragen. Hier en daar
verluidde, dat de staking ging over de af
schaffing van de fooien. Maar nergens is be
toogd nog minder bewezen dat ver
andering in de betaling der kellners nood
zakelijk was, nóg weer minder, dat om ver
betering te verkrijgen staking noodig was.
Men begrijpe ons goed: we zeggen niet,
dat verbetering in de belooning der kellners
niet noodig was. We constateer en slechts
dat de leiders aan het publiek de gegevens
hebben onthouden, waarop het zich een
imeenlng kon vormen. Die te verstrekken,
■was hun eerste plicht!
Bovendien :eene staking van unskilled
labourers, of van vaklieden die gemakkelijk
ie vervangen zijn. kan slechts succes hebben
bij eene uiterst sterke organisatie of bij eene
organisatie, die door krachtige rustex-orga-
nisaties wordt gesteund.
Dit schijnt hier niet het geval te zijn ge
weest. Krachtig was de organisatie niet,
want een groot aantal der employé's van
hotels en restaurants bleef aan het werk.
Van steun van andere organisaties is niet
gebleken.
Dit alles hadden de leiders moeten voor
zien; zij hadden moeten bedenken, dat niet
iedereen direct een perfect kellner is, maar
dat vrijwel iedereen, die onderkruiper wil
zijn, in staat is, zoo goed en zoo kwaad als
het gaat voor kellner te fungeeren. Dét
maakte de positie der stakers al dadelijk
zwak. En het gemis aan kracht van de orga
nisatie, het gemis aan steun deed de rest,
Het komt ons dus voor, dat de leiders in
hun taak te kort zijn geschoten, dat zij te
zeer dilettantisch zijn opgetreden, dat zij het
wapen der slaking onhandig hebben gehan
teerd.
Bij gebrek aan de noodige gegevens
die men ons ten onrechte niet heeft ver
schaft kunnen wij niet beoordeelen of de
eischen der werknemers onrechtmatig wa
ren of billijk. Die vraag is ook niet meer
aan de orde.
Wel kunnen we ons een oordeel vormen
over de houding der werkgevers. We ver
klaren onomwonden, dat die weinig sympa
thiek was en nog onsympathieker is.
Dat w erkgevers niet willen onderhandelen
met de door de arbeiders gekozen leiders,
dat kan in onzen tijd niet meer door den
beugel; dat is een zoo zeer verouderd pa
troons-standpunt, dat het ons verbaast, dat
nog ééne organisatie van werkgevers het
durft in te nemen.
En dat de he eren-patroons thans slacht
offers maken, dat zij „de belhamels straffen
met ze niet meer terug te nemen, dót is na
tuurlijk in hooge mate afkeurenswaardig.
We zouden werkelijk wat voelen voor
eene stakingditmaal van de stamgasten
der restaurants en café's, met het doel de
uitgestooten kellners weer op hunne plaatsen
te brengen. Helaas: de hiervoor noodige or
ganisatie ontbreekt
Politiek Overzicht.
Het antwoord van Sinn-Fein op het aan
bod van de Rritsohe regeering is openbaar
gemaakt. De Valera verklaart in de nota
aan Lloyd George, dat de Dail Eireann een
stemmig het aanbod heeft verworpen. De
vertegenwoordigers van 'het Iersche volk
kunnen zich niet vereenigen met twee
eischen, die, naar hij zegt, de Engelsche
regeering wensoht op te leggen. In de eer
ste plaats verwerpt de Dail Eireann als „fun
damenteel onrechtvaardig" het principe, dat
„de geografische nabuurschap van Ierland
een toestand van ondergeschiktheid schept
van Ierland's rechten aan de strategische be
langen van Engeland, zooals dit ze begrijpt
en dat de langdurigheid en hardnekkigheid
van de pogingen, die in het verleden zijn
aangewend om Ierland te nopen toe te stem
men in een vreemde heerschappij, thans het
berusten in die overheersching als voor
waarde stelt."
„Als het recht op onafhankelijkheid van
een klein volk verbeurd is, als een krachtiger
buur zijn grondgebied begeert voor militair©
of andere voordeelen, die het schijnt te be
zitten, is er geen vrijheid meer bestaanbaar.
Nederland en Denemarken kunnen dienst
baar worden gemaakt aan Duitschland, Bel
gië aan Duitschland of Frankrijk, Portugal
aan Spanje."
Ten tweede verklaarde de Dail Eireann,
dat het fundamenteel onjuist was „te gewa
gen van een terugtrekken van Ierland uit
een verbintenis, die het niet aangenomen
heeft, of van een belofte van trouw, die het
niet op zich 'heeft genomen, na te komen."
Vervolgens verklaart de Valera „Wij ver
langen ernaar oen eind to/maken aan het
contlict tusschen Engeland en Ierland" en
hij eindigt met de volgende zinnen, die van
groot gewicht zijn en een verlangen naar
verdere onderhandelingen uitspreken
„Op den grondslag van een ruim toege
past principe van een regeering bij toestem
ming van de geregeerden kan de vrede wor
den verzekerd een vrede, die rechtvaar
dig en eervol zal zijn voor allen en vrucht
dragend wegens samenwerking, instemming
en duurzame vriendschap. Ten einde over
een dergelijken vrede te onderhandelen is
de Dail Eireann bereid zijn vertegenwoor
digers aan te wijzen en, als onze regeering
het voorgestelde principe aanvaardt, thun
volmacht te verleenen met u te vergaderen
en te onderhandelen over de toepassing in
•bijzonderheden."
In den brief, waarmee hij de Valera beant
woordt, zegt Lloyd George, clat de Engelsche
regeering ten zeerste door de Valera's brief
is teleurgesteld. De Valera, zegt hij, schrijft
alsof nooit een ontmoeting heeft plaats ge
had, terwijl, sinds zes weken geleden de
gedachtewisselingen ziin begonnen, drie
maal een onderhoud zonder eenige vooraf
gestelde voorwaarden heeft plaats gehad.
De gedane voorstellen zijn gebaseerd op
een volledige instemmende overweging van
de gezichtspunten, die de Vciera heeft la
kennen gegeven. De regeering ging tot de
uiterste trrens van haar bevoegdheid in haai
verlangen om de Britsche en Iersche belan
gen met elkaar te verzoenen. De voorstellen
gaan veel verder dan alle voorgaande 'en zijn
door de heele wereld als royaal erkend. Zelfs
in kringen, die sympathie getoond hebben
voor de uiterste eischen der Ieren, be
schouwt men ze als het uiterste wat het rijk
redelijkerwijze kan aanbieden en als het
uiterste wat Ierland redelijkerwijze kan
eisohen.
De Valera's -brief toont hiervoor niet de
minste erkentelijkheid en Lloyd George
vreest, dat verdere onderhandelingen vol
slagen nuttelos zullen zijn, zoolang er geen
bepaalde vordering is gemaakt ten opzichte
van het aanvaarden vern den grondslag. Bij
het beantwoorden van de bewering van de
Valera, dat de voorstallen Ierland tot dienst
baarheid zouden doemen, merkt Lloyd
George op, dat zij het in staat zouden stellen
elke spier en zenuw van zijn lichaam te
regelen. Het zou, binnen de grenzen van
Ierland, vrij zijn op alle terrein van nationale
activiteit en uitdrukking en ontwikkeling van
de nationaliteit.
De Staten van de Amerikaansche Unie,
voegt hij eraan toe, genieten, hoewel zij vrij
zijn, niet dergelijke omvangrijke rechten en
onze voorstellen gaan verder, want zij noo-
aigen Ierland uit zijn plaats in te nemen als
deelgenoot in het groote gemeenebest van
de volkeren.
Wij meenen, dat deze voorstellen volko
men uw wensch vervullen, dat het principe
van een bestuur bij toestemming van de be
stuurden het leidende principe van de rege
ling zal zijn. Dat principe is het eerst ont
wikkeld in Engeland en is de voornaamste
drijfveer van de vertegenwoordigende instel
lingen, die dat land voor het eerst heeft in
gesteld. Dit is door Engeland over de ge-
heele wereld verspreid en het is thans het
leven zelf van het Engelsche gemeenebest.
Wij konden het Iersche volk niet hebben
uitgenoodigd zijn plaats in te nemen in dit
gemeenebest volgens eenig ander principe
en wij zijn ervan overtuigd, dat wij daardoor
het oude misverstand uit den weg kunnen
ruimen en een duurzaam deelgenootschap
vormen, dat even eervol voor Ierland is als
voor de andere volken, die deel uitmaken
van het gemeenebest. Maar als gij rede
neert, dat de betrekkingen van Ierland tot
het Britsche rijk in principe te vergelijken
zijn met die van Nederland of België tot het
Duitsche rijk, dan acht ik het noodzakelijk te
herhalen, dat dit veronderstellingen zijn, die
geen Britsche regeering, welke ook haar sa
menstelling is, kan aannemen. Wanneer gij
eischt, dat Ierland zal worden behandeld als
een afzonderlijke souvereine macht, die in
geen verband staat tot de kroon en geen ver
plichtingen heeft tegenover de zuster-naties
van het gemeenebest, dan stelt gij eischen
op, die de beroemdste nationale lieden in
de Iersche geschiedenis van Grattan tot Par-
nell en Redmond, met klem hebben ont
kend."
Lloyd George haalt gedeelten aan van
uitingen van vroegere Iersche leiders om
den omvang van hun eischen aan te toonen
en verklaart, dat de Engelsche regeering al
les heeft aangeboden, wat zij vroegen, en
meer. De Engelsche premier vervolgt dan
Wij vinden tegenover ons slechts den exor-
bitanten eisch, dat wij Ierland zullen erken
nen als een vreemde mogendheid. Het is
spelen met woerden als men zegt, dat het
principe van regeering bij toestemming van
de geregeerden dwingt tot de erkenning van
dien eisch onzerzijds, of dat wij, als wij ons
daartegen verzetten, het 'belang van geogra
fische en historische overwegingen over
drijven om een recht tot overheersching
over het Iersche ras te rechtvaardigen. Er
is geen politiek principe, hoe duidelijk het
ook zij, dót kan worden toegepast zondc-r
verband met de beperkingen, opgelegd door
natuurlijke en historische feiten. Die beper
kingen zijn even noodzakelijk als het prin
cipe zelf is voor het opbouwen van elk vrij
volk. Het niet meer rekening houden daar
mee zou de ontbinding met zich brengen
van alle democratische staten
Het is op deze elementaire gronden, dat
wij de aandacht hebben gevestigd op het be
lang van de nabuurschap van deze twee
eilanden en van hun langdurige historische
gemeenschap, ondanks het groote verschil
van karakter en ras. Wij ge'ooven niet, dat
een blijvende verzoening van Groot-Brittan-
nië en Ierland ooit kan worden bereikt, zon
der erkenning van hun natuurlijken en his
torische samenhang, die een volkomen po
litieke en economische scheiding voor bei
den onuitvoerbaar maakt."
Aan het eind van zijn brief merkt Lloyd
George op, dat hij reeds had duidelijk ge
maakt, dat de regeering geen regeling kon
bespreken, die met zich zou brengen een
mogelijke weigering door Ierland om de uit-
noodiging te aanvaarden voor een vrij. ge
lijkwaardig en royaal deelgenootschap in het
Britsche gemeenebest onder één souverein.
„Wij zijn niet geneigd om een oplossing te
verhaasten, maar wij moeten er op wijzen,
dat een verlenging van den tegenwoordigen
stand van zaken gevaarlijk is. Hoewel wij
mitsdien alle mogelijke vrirheid van tijd v Ü-
len geven, die de zaak van den vrede kan
bevorderen, zoo kunnen wij toch niet door
gaan met het wisselen van nota's. Het is j
absoluut noodzakelijk, dat er een definitieve j
én onmiddellijke voortgang wordt gemaakt
naar een grondslag, waarop verdere onder-1
handelingen met succes kunnen worden on- j
derncmen. Uit uw brief schijnt ongelukki- i
gerw i js een dergelijke voortgang niet te blij- I
ken. Ik heb in dezen en voorbaande brieven
overwegingen doen gelden, die de houding
van de regeering moeten duidelijk maken
bij alle onerhandelingen, die zij begint. Als
gij geneigd zijt te onderzoeken, in hoever
deze overwegingen kunnen worden verzoend
met het streven, dat gij vertegenwoordigt,
zal het ons een genoegen zijn u en uw col
lega's te ontmoeten."
Berichten.
Londen, 26 Aug. (N.T.A. Draadloos).
De Amerikaansche schatkist-autoriteiten
maken zich ongerust over de kosten van de
conferentie te Washington en zijn middelen
aan het overwegen tot het bes rijden der
uitgaven, die geraamd worden op 2XA mil-
lioen dollar.
Offenburgim Baden, 2 6 A u g. (W.
B.). Het rijksdaglid Erzbergcr is vanmiddag
met 12 revolverschoten doorboord nabij
Griesbach, waar hij met zijn familie verbleef,
vermoord gevonden.
Griesbach, 26 Aug. (W. B.). Erz-
berger was vanmorgen ongeveer negen uur
met het Rijksdaglid Diez van Griesbach naar
Alexanderschnnze op weg gegaan. Onder
weg moeten zij twee jonge mannen van om
streeks 25 jaar zijn tegengekomen, die hen
van elkaar hebben gescheiden en vervolgd,
waarbij Erzberger met verscheidene scho
ten in het hoofd en in de borst is neerge
schoten. Diez is eveneens verwond en ligt
in het ziekenhuis te Oppenau. Het gerecht
heeft zich met politiehonden naar de plaats
van ~dc misdaad begeven. Men 'heeft reeds
vastgesteld, dat berooving niet 'het doel van
den moord is geweest.
B er 1 ij n, 2 6 Aug. (W. B.) Bij de rijks-
regeering is een telegram ontvangen van
de rechtbank te Oberkirch (Baden), volgens
hetwelk de moord op Erzberger door een
telefonisch bericht van het postkantoor te
Griesbach bevestigd wordt. De dader is tot
nog toe onbekend. Het ministerie van Baden
bevestigt eveneens den aanslag. Volgens
deze bevestiging is de afgevaardigde Erz
berger door twee jongemannen, die blijkbaar
op hem hadden geloerd en zich voor hem
plaatsten, aangevallen en door twaalf scho
ten in het hoofd gedood. De afgevaardigde
Diez, die Erzberger vergezelde, is gekwetst
door een kogel aan de hand.
De Berlijnsche correspondent van de
Tel. seint aan zijn blad:
Eindelijk hebben de krachten, die er se
dert langen tijd naar streefden, Erzberger
uit den weg te ruimen, hun doel bereikt.
Erzberger had vele vijanden en slechts
weinig vrienden. Het meest tegen hem ver
bitterd waren de uiterst rechtsche groepen.
Z;j zijn he', die tegen geen enkel middel
opzagen om zijn politieke carrière te bre
ken. Dat geschiedde onder leiding van hun
meest in aanzien zijnden leider. Het was de
vroegere 'kanselier dr. Helfferich, die de
campagne van laster en leugen tegen Erz
berger voerde en daarbij steun vond bij de
Pruisische justitie.
Hoe zeer men in het conservatieve kamp
tegen Erzberger was opgehitst, kan blijken
uit het kleine feit, dat de oud-minister zijn
telefoonnummer te Berlijn geheim moes',
houden, om te,voorkomen, dat hij aanhou
dend opgebeld werd door leiden, die hem op
de grofste wijze beschimpten.
Zelfs onder zijn eigen partijgenooten had
Erzberger vele tegenstanders. Het was
hoofdzakelijk onder zijn leiding, dat het
Duitsche centrum zich democratiseerde en
dat de katholieken in Duitschland nauw met
de socialisten samenwerkten. Dat kon niet
geschieden zonder dat een aantal oude cen
trumleiders, die in vroeger jaren het a's hun
voornaamste taak hadden beschouwd „hof-
fahig" te zijn, op zij werden gezet.
Deze onttroonde grootheden bleven in
den boezem van de partij tegen Erzberger
in!rigeeren. Zij steunden ook herhaaldelijk
Helfferich bij diens lastercampagne. Toen
deze tot niets had geleid, boden zij Erzber
ger een aanzienlijk bedrag in geld aan, vol
doende om hem een leven zonder mate
rieel e zorgen te waarborgen, op vooi waarde
dat de oud-minister eenige jaren naar het
buitenland zou gaan.
Ma3r Ezberger was er de man niet naar
om zich vrijwillig in ballingschap te bege
ven. Hij bereidde zijn terugkeer op het poli
tiek tooneel voor en slechts deze moord
heeft kunnen verhinderen, dat hij openlijk
het gezag uitoefende, dat hij inderdaad
reeds in handen had. Want de tegenwoordi
ge regeering is weinig anders dan een Erz-
berger-regeering. Bijna alle posten in het
kabinet zijn door vrienden of leerlingen van
Erzberger bezet. Dat geldt in'het bijzonder
voor den rijkskanselier dr. Wirth.
De dood van Erzberger beteekent een
grcot verlies vcor Duitschland. Hij was een
der weinige werkelijke staatslieden, die het
Duitsche rijk tijdens den oorlog en in de
jaren daarna heeft gehad. Bijna alle groote
fouten, door welke het oude régime te gron
de is gegaan de inval in België, de weige
ring om over vrede te onderhandelen toen
het neg tijd was, de duikbootoorlog, had hij
onmiddel'iik als zoodanig gequalificeerd, en
dikwijls heeft hij beproefd, deze fouten te
verhinderen.
Toen tenslotte de groote catastrophe
kwam en bijna niemand den moed had de
consequenties uit de Duitsche nederlaag te
trekken, was Erzberger bereid, odium te
dragen, om te redden wat nog te reddert
viel. Reeds daardoor alleen zal hij te allei^
tijde worden gerekend tot de mannen, dit
zich voor Duitschland verdienstelijk hebbel
gemaakt.
Toch is het juist het feit, dat Euberge»
het gewaagd heeft, naar Compiègne te gaen,
dat zijn tegenstanders het felst te;en hem
heeft verbitterd. Zelfs op het oogenblik nog
is in Duitschland in breede kringen de niee<
ning verbreid, dat men liever had moeten
volhouden, dan de zware voorwaarden der
Entente accepteeren en men verwijt Erz
berger, lat hij dot niet gedaan heeft.
Men schrijft, door de insinuates dei
rechtsche partijen misleid, zijn houding ann
de meest baatzuchtige motieven toe. Nog-
kort geleden stelde mij een on.wikkeld Duit-
soher de vraag„Hoeveel geld denkt gij dal
Erzberger voor zijn handteekening onder
het wapenstilstondsverdrag heeft ontvan
gen?"
De wijze, waarop Erzberger met zijn te-
genstanders afrekende, deed de verbitte
ring tegen hem nog toenemen. lederen aan-
vak beantwoordde hij met een tegenoffen
sief op de rechtsche kopstukken. „Was ik
of Ludendorff he:, die den tocht nuar Com-
piègne als een noodzakelijkheid beschouw
de?" was steeds zijn repliek in den Rijks
dag, als men hem de onderteekening van
het wapenstilstondverdrag verweet. Een en
kelen keer was hij wat uitvoeriger, en dan
voegde hij er aan toe„Is misschien Thien
verantwoordelijk voor de vredesvoorwaar
den, die Bismarck hein deed enderteeke*
nen
B e r 1 ij n, 2 6 Aug. (W. B.) Na vier da
gen onderhandelens, hebben de besprekin
gen tusschen de rijksregeering en de onder
handelingscommissie der beambten en werk
lieden haar beslag gekregen. De betrokken
vakvereenigingen hebben hun ofdeeling^n
te Berlijn ontboden. De leden der commissie
verklaarden zich algemeen bereid bij de
leden van hun vakvereenigingen aan te drin
gen op het aannemen van de overeenkomst.
De werkgeversbond van de Saksische
houtindustrie heeft tot de uitsluiting van de
houtarbeiders op 27 Aug. voor geheel Sak
sen besloten, als op dat tijdstip de gedeelte
lijke staking niet geëindigd en de arbeid
hervat is. Als de onderhandelingen tusschen
de bonden niet tot een overeenkomst moch
ten leiden, zullen op 27 Augustus 30.000
houtarbeiders in Saksen uitgesloten zijn.
In Koningsbergen wordt door de haven
arbeiders gestaakt.
Londen, 2 6 A u g. (R In de slotzitting
van de Dail Eireann vandaag te Dublin is
de Valera -herkozen tot president van de
Iersche republiek en is het ministerie in zijn
geheel herbenoemd. Het voorstel om een
leening van 20 millioen dollar in Amerika
en een half millioen pond sterling in Ierland
aan te gaan, is aangenomen.
Kopenhagen, 26 Aug. (N. T. A.
Draadloos). De directeur van liet Arbeids
bureau heeft een bijeenkomst tot stond ge
bracht tusschen vertegenwoordigers van de
Deensche reedersvereeniging en de ver
schillende zeeliedenorganisaties, in verbond
met het voorstel der reeders, d-at de loonen
met 20 pet. zouden woiden verlaagd, in de
hopp, dat enkele schepen, die tegenwoordig
zijn opgelegd, weer in dienst kunnen wor
den gebracht. De reeders verklaarden de te
genvoorstellen van den machtnistenbond
niet te kunnen aanvaarden omtrent een ge
wijzigde loonsverlaging en voegden er bij,
dat zij geen waarborg konden geven, dot de
50 pet. van de opgelegde schepen weer te
water zou worden gelaten. Evenmin konden
zij ingaan op de wenschen der zeelieden om
de in Januari afloopende overeenkomsten to
verlengen.
De direoteur van het Arbeidsbureau stel
de voor, dat onmiddellijk nieuwe onderhan
delingen zouden worden geopend. De ree-
dersvertegenwoordigers konden hierop niet
Ingaan, alvorens hun organisatie te hebben
geraadpleegd.
Boedapest, 2 6 Aug. (NV. B). Vol
gens het Korr. Bnr. is de oud-nremier
Alexander Wekerle vanavond 73 iaar oud
gestorven.
Belgrado, 2 5 Aug. (B. T A.). De
ontruiming van Baranya, die op 19 dezer
begon, wordt voortgezet. Twee strooken
ziin thans ontruimd. Bij de ontruiming van
de tweede strook zouden ongeregeldheden
zijn voorgevallen tusschen katholieken en
niet-katholieken, waaromtrent een rapport
is uitgebracht aan de regeering en aan _e
militaire missie der geallieerden.
Kopenhagen, 26Aug. (\vB.). Aan
Eerlingske Tidende wordt uit Helsinafors ge
seind, dat het Russische gezondh iidscomité
een rapport over de uitbreiding der cholera
in Rusland in den tijd van 1 Jan. tot 1
vermoedelijk Aug. het cijfer is bii t sei
nen verminkt) heelt openbaar gemaakt. Vol
gens dit verslag werden in genoemd tijdsbe
stek 78011 choleragevallen bekend. Het
ergst woedt de epidemie in Saratoï. Oeïa,
Astrakan en in Zaryzyn.
Londen, 26 Aug. (N. T. A. Draad-
loos). De internationale commissie, door den
Oppersten Raad benoemd teneinde de vraag
te besludeeren hoe zoo spoedig mogelijk
hulp kan worden verleend aan de door hon
gersnood geteisterde streken van Rusland,
zal Dinsdag haar eerste vergadering te - a-
rijs houden. De Engelsche delegatie zal Zon-,
dag van Londen daarheen vertrekken.,
