AMERSFOORTSCïi DAGBLAD „DE eemlanper;»
ST. Emi LIon
ti) I. ft. KIITEUU S Zn., Utr.str. 1). Ie!. I4S
Fontein Schippers.
Kutsspaarbank
fiELEGEKHEIDS 6ESCBE
TCOste Jaargang
No. 162
n..-.!»»..»- gewas 1917
Per flesch f 1.75, per anver f 72-.
Berfchtoft»
binnïnlandT
Uit de Pers
Langesfraa* 23.
Groots koicza
^aiercfag
7 Januari 1922
f
Menbileeringen- Kunsthandel- Behangerü en Stoffeerderü
Langestrsat 21. Tei. Int. 498. - AMERSFOORT.
te offeren, voor de hand. Dat offer
mocht in tijden, dat de inkomsten algemeen
nog tamelijk ruim binnenvloeiden, met min
der moeite gebracht kunnen worden, hoe
gepaard ging met een daling algemeen -^ens het denkbeeld om door het bouwen van
sterke klimming nog aan den eencn kant, electrische centrale in het veen het veen
Een electrische vcencentrole.
In dc Emmer C r t. oppert de heer W. Env-
gepaard ging met een daling olgpmen
gesproken aan de andere zijde. Men had
wel een angstwekkend voorgevoel, wanneer
pro-luct billijker ter markt te brengen.
Het vraagstuk dient onderzocht, zegt de
sc' er, of de ruwe grondstof, het veen, niet
men zich indacht in het oogenblik, dat dc 0p ondcre wijze dan als turf economisch zou 1
fiscus zijn blaadje zou openen, maar nu hunnen worden aangewend, n.L voor het leve- j;
men algemeen de werkelijkheid voor zich ren vari ljcht en kracht aan een belangrijk deel
ziet, worden de somberste verwachtingen, 1 VQn Drentc door de veenstof om te zetten in
welke we dienaangaande hadden, nog heel electrische energie. Volgens de methode-Wol
wat oveitroffen, zoo zelfs, dat 'n geest van tereck kan men als grondstof turf bezigen, die
bitterheid over velen is gekomen en dit go pOt, water bevat en welke dus betrek-
te meer, waar, blijkens het onderzoek in kclijk goedkoop te leveren ware. De installatie-
zoovele hoeken het geld te grabbel wordt hosten zullen niet gering zijn, maar het zal de
Amersfoort
Utrechtscbewcg 9.
TWEEDE CLAD.
Revolutie en iBtellsctneMen.
Wie in de laatste jaren over de grenzen is ge
gaan om e<m kijkje te nemen in de landen der
Sage valuta, moet wel sterk onder den indruk
zijn gekomen van de misère, die daar hcerscht.
jWie in de gelegenheid is geweest, dieper door
te dringen in het gezinsleven in Duitschland en
Oostenrijk, zal ongetwijfeld waarnemingen heb
ben gedaan en moet tot conclusies zijn geko
men, waarop wel in breeder kring de aandacht
fnag worden gevestigd.
Welke categorie personen, welke kringen van
de bevolking zijn wel het meest getroffen door
>de oeconomische crisis, die den oorlog op den
voet is gevolgd Het gaat in de centrale landen
'den fabrikant niet slechtde kooplieden maken
veelal goede winsten. De arbeiders hebben
hunne loonen tot in getalswaarde groote som
men zien klimmen Natuurlijk is ook him levens
standaard gedaald, moor relatief hebben zij het
heel goed.
Slechts onder de intellectueelen, onder pro
fessoren, doctoren, advocaten, leeraren, en hoo-
ge ambten heerscht niet al1 een zorg onder
hen hcerscht bittere armoede. Het is een raad
sel, hoe deze menschen in hun onderhoud en
in dat van hunne families kunnen voorzien.
Denk U eens in in den toestand van een hooge
beambte te Weenen, die vóór den oorlog 12000
kronen per jaar, d.i. 6000 verdiende en
daarvan in het goedkoope Weenen uitstekend
kon leven. Zoo iemand heeft zijn salaris
„enorm" verhoogd gezienhij krijgt nu 26000
h 30000 kronen per maand, d.w.z. ongeveer
30 per maand of 360 per jaar I
Nu zijn deze cijfers niet alles zeggend. Men
doet in Weenen voor 30 meer don hier. Maar
men krijgt meer begrip van den toestand, waar
in deze intellectueel verkeert, als men weet, dat
die 30 in Weenen ongeveer gelijk staan met
100 hier. Dan bedraagt het salaris van dezen
familievader dus 1200 per jaar, staat daar
althans mee gelijk. Hij kon dus nog niet het
vijfde gedeelte doen van wat hij voor den oor
log deed I
Wil men de vergelijking op andere wijze in
richten de hoöge ambtenaar verdient 30.000
kronen per maand. De geschoolde werkman
verdient 15000 kronen per week en maakt dus
het dubbele van den academisch gevormden
staatsburger.
Wij vertellen (Et alles eens uitvoerig, niet in
de eerste plaats omdat wij willen opwekken tot
steun aan de intellectueelen in (Je centrale lan
den en in Rusland is het op zich zelf niet
reeds teekenend voor de misère, waarin zij ver-
keeren, dat die steun zoo dringend noodzake
lijk is maar omdat wij er op willen wijzen,
dat de nieuwe machthebbers, do democraten
Socialisten en anderen in de gerevolution-
neerde landen, die voor het proletariaat alles
wilden doen, voor de intellectueelen niets heb
ben gedaan en nog niets doen
Hierin zien wij eene miskenning van de betee
kenis van het intellect door do zich democra
ten noemende regeerders, die niet getuigt van
een diep inzicht in dc maatschappelijke verhou
dingen. Het negeeren van den jammerlijken toe
stand, waarin de intellectueelen verkeeren, door
die democraten, brengt ons in de herinnering
terug het feit, dat de reactionairen in Frankrijk
de dogen van het Dreyfus-proces zich keer
den tegen hen, die in deze zaak de waarheid
zochten aan den dag te brengen en minachtend
spraken van „ces maudits intellectuels, die
vervloekte intellectueelen I
Het gaat de roode elementen in deze dagen
als het toen dc reactionairen ging. De nationa
listen in Frankrijk, de chauvinistische Anti-
Dreyfusards, wilden den intellectueelen he*
zwijgen opleggen zij achtten den invloed van
het "intellect funest I En thans? De revolutie
noire leiders hebben door de salarisscn-
schaal op te stellen, zoools zij deden ge
toond, dat zij meer respect hebhen voor licha-
1 melijken arbeid dan voor geestelijke werkzaom-
I heden. Het is wel duidelijk, dat een volharden
bij dit standpunt onherroepelijk moet leiden tot
een gebrek aan gestudeerde burgers, dat het
intellectueele peil van een op deze wijze beloon-
bevolking snel zal dalen. Reeds nu ziet men
in de centrale landen, dat intellectueelen hun-
'ne zonen tracht ente plaatsen in handel en in-
dustrie en ze zoo ver mogelijk van de hooge-
scholen verwijderd houden.
I Toen hier te londe de sociaal-democratie nog
I in hare kinderschoenen stond, hadden de voor-
mannen denkbeelden, die nu weer in herinne-
ring komen, denkbeelden, waarop die der roode
I broeders in de Centrale en Oostelijke landen
sterk gelijken. Met wantrouwen stond men te-
genover de intellectueelen, ook als zij-zich on-
der de roode banier schaoraen. Hier is dat
i langzamerhand veranderd. De sociaal-demo-
cratie zelve dankt aan hare intellectueele lei—
ders een groot deel van haar groei cn hare
successen. De besten onder de broederen zien
1 dit heel wel in en ondanks de noodzakelijkheid,
den lichamelijken arbeid als de eerst noodige.
aan te duiden, zoo toch alleen kan men de
j groote massa bereiken geven zij hoe langer
hoe meer ruimte aan de intellectueelen.
I Ginds is dit niet het geval. De belooning van
j intellectueelen arbeid is er het bewijs van; de
I verarming van de intellectueelen is een zware
aanklacht tegen de oeconomische inzichten van
de machthebbers van thans in Duitschland, in
Oostenrijk, in Rusland, d.w.z. van de revolutio
nairen, zoodra zij de macht in handen krijgen.
Ook wanneer zij terug zullen komen van de
ze dwalingen huns weegs, zal deze houding een
noodlottigen invloed uitoefenen op het omwik
kel ingspeil van hunne volkeren.
De intellectueelen mogen uit die houding lee-
ren, hoe veilig hunne belangen wel zijn bij dc
elementen van revolutionairen aanleg.
HET ZEDELIJK NADEEL VAN ZWARE
BELASTINGEN.
Hierop wijst de „Prov. Drentsche en Asser
Crt„
Dat we onder maar vooral na de ver
schillende omstandigheden, welke we in de
laatste jaren hebben doorgemaakt, ontzet
tend zwaar aan den fiscus zouden hebben
gegooid. Dat olies dient niet tot onze rust,
"Mr kweekt veeleer 'n geest van opsian-
dighv'd. En zoo al niet dit, dan toch voor
't minsi een gevoel van bitterheid en on-
tevredenhod. Dit wel des te meer, naai ma
te het in a\ïaande tijden meer zorgen cn
moeite zal kosvr.n, om met alle mogelijke
inspanningen nog «enigszins aan onze ver
plichtingen te kunnen voldoen, of bij dit al
les, daarin zelfs te kort ie moeten schieten.
Het is wel waar, er zijn loenschen, die al
les en nog wat wel willen g«daan hebben
en dan, als do- fiscus aanklopt geregeld 'n
zuur gezicht zetten, maar inderdaad, zoo
als nu de zaken komen te staan, hebben de
klaagliederen, welke worden aangeheven, 'n
meer dan gewone beteekenis. Het is bij dat
alles nog niet alleen ons geld dat op het
spel staat, dat afvloeit in den bodemloozen
put,, veel meer nog gaat er verloren, dat
nog diepere beteekenis heeft voor ons
maatschappelijk leven. Waar blijft onze on
dernemingsgeest waar onze moed, als we
do laatste penningen voor belasting moeten
afdragen En hoe zal het gaan met onze
lust tot arbeid, met onzen spaorzin in het al
gemeen? Wij vreezen, dat al deze dingen
er onder zulke omstandigheden niet bij zul
len winnen, al willen we er dadelijk bijvoe
gen, dat zij die rich door den belasting
druk in hun goede uitingen, in welken vorm
dan ook, laten beïnvloeden, tot iets dat den
mensch minderwaardig is, dat zij hot
gansch bij 't verkeerde eind hebben, wijl ze
b>j het financieele verlies onder den belas
tingdruk op den duur 't verlies van iets
zouden krijgen te boeken, dat van oneindig
meer waarde nog zal blijken te zijn, n.l. het
verlies van een deel van hun zedelijke
kracht, van hun anders werkzaam inner
lijk leven. Wanneer alleen maar onze wil,
om tot iets meerders te komen, om door to
zetten, maar ook ©enigszins geknot wordt
door de forsche greep van den fiscus in
onze beurzen, dan hebben we daardoor met
ons geld iets heel wet beters verloren
ook, waarvan wij zelf en de maatschappij
meteen de nadeelige gevolgen niet ontgaan.
Echter, er behoort moed toe, om onder
dien druk, bij de moeilijkheden in het be
staan alreeds het hoofd op en de wils
kracht er in te houden. De belastingschroef
knijptde fiscus vraagt meer, dan zoovelen
kunnen, maar laten wij ons die niet laten
ontrooven. Maar er is nog iets anders, dat
beinvloed wordt dooi dien hoogen belas
tingdruk. En dat is wel 't zakenleven, 't Is
'duidelijk, dat zooveel mogelijk ieder die
daarvoor in de gelegenheid is, de ruwe
greep in rijn beurs tTacht te verzachten
door voor een deel van het uitgenomen©
vergoeding te vinden in 't geen hij anderen
heeft aan te bieden. En tegenover zoovele
duizenden, die dat kunnen, staan er zoo-
velen meer, die daarvoor niet in de gele
genheid zijn er niets tegenover hebben te
stellen, zoodat zij, onder dien abnormalen
druk ook middellijk langs dezen weg op
nieuw getroffen worden. Waarlijk zuinig
heid is meer dan geboden, zoowel om ver
zachting van den belastingdruk te verkrij
gen, als wel, om het zedelijk kwaad, dat er
uit voortvloeit te stuiten.
:i
A. VAti DE WEG.
o
regeering wel een belangrijk offer woord wezen
om door het productief-makcn van Vvecn we
kelijks schatten aan ondersteiming uit to spo
ten. De periode van vervening zou verder be- j f
langrijk worden verkort, wat voor dc gemeente j
Bmmen een belangrijk voordeel beteekent.
De heer Emmens vraagt daarom het ge- j
meentebestuur, de regecring te zien te winnen
voor het instellen von rijkswege van een on
derzoek naar de mogelijkheid van verwezenlij
king van dit denkbeeld, maar dan met bekwa
men spoed, opdat niet reeds een aantal ge
meenten, die voor aansluiting bij een electri
sche veenccntrole in aanmerking kunnen ko
men, bij Groningen zijn aangesloten.
De Emmer Crt teekent hierbij aan, dot
werkverschaffing een tijdelijk hulpmiddel moet
blijven in den overgang naar normale tijden.
Door machinale bewerking van het vcenpro-
duct dient dc kostprijs zoo laag mogelijk ge
houden te worden om met succes met het turf-
fabrikaat op de markt te kunnen komen en
doze industrie uit den toestand van inzinking
op te heffen. Behalve het kostenvroagstuk cn
de technische uitvoerbaarheid is een groot
bezwaar de concessie, welke oan de Prov.
Electr. Centrale te Groningen is- verleend ook
voor een deel van Drente en welke overeen
komst het moeilijk maakt dan alleen door
tusschenkomst der regeering daarin veran
dering te brengen. Alleen door wijziging der
concessie zou het mogelijk wezen in do be
doelde richting te werken.
Arbeiderswoningen voor den middenstand.
Wij lezen in het Hbld.:
Van verschillende zijden is de laatste jaren
geregeld aangedrongen op het bouwen van
ruime arbeiderswoningen: kamer, keuken, drie
slaapkamers, zolder. De overheid is voor dien
aandrang bezweken, heeft zelfs door het verlee-
nen van financierden steun de stichting van
dergelijke huizen in de hand gewerkt, met het
gevolg dat ze over 't geheele Iaïid bij duizenden
zijn verrezen. Ze zien er dikwijls niet onaardig
uit, rijn practisch ingedeeld, maar ondanks den
steun, bij den bouw verleend, moeten zo in do
grootere plaatsen van 5.50 tot 7.50 h f 8
huur per week opbrengen, In de weeldejaren
van T9I8 en 1919 heette dat geen bezwaar, maar
op 't oogenblik zijn d© loonen zeker al lang
niet meer voldoend© voor zulke huren; in de
bouwvakken wordt dï>or de arbeiders nog ruim
geld verdiend, maar in de meeste bedrijven be-
loopen de loonen van het geschoolde personeel
in 't algemeen niet meer dan 33, f 35, hoog
st ons 40 per week cn de fiscus vraagt óók van
dergelijke loonen een niet onbelangrijk deel.
De gevolgen? Schrijver dezes woont in een
onzer grootst© proviciesteden, waar in den
loop van dit jaar ongeveer 700 nieuwe arbei
derswoningen gereed rijn gekomen, waarvan de
wckelijksche huurprijzen liggen tusschen 5 en
7.50. De goedkoopste zijn inderdaad door
arbeiders betrokken, maar de duurdere, die het
grootste percentage ervan vormen, worden thans
reeds gevraagd door leeraren, onderwijzers, in
genieurs, ambtenaren bij rijk, gemeente of pro
vincie, menschen met een inkomen van 4000
5000, waarvan in totaal 12 h 14 aan be
lasting moet worden opgebracht, weshalve 't hun
welkom is, dat ze tegen 350 h. f 375 per jaar
een huis kunnen krijgen, dat voor de vrouw des
huizes niet al te bewerkelijk is.
En in tusschen bb'jven de huurcommissies over
stelpt met werkzaamheden, daar er steeds maar
weer verlenging van huur wordt aangevraagd
door menschen met zoo'n 30 h f 55 weekloon,
die in veel vroeger gebouwde woningen zitten
van 3 6 3.50 per week, en van wie niet ge
vergd mag worden om een huis te betrekken,
waarvoor een bedrog aan huur betaald zou moe
ten worden, dat in geen verhouding staat tot
Dadelijk ingaand©
rente voor elk bedrag
3.00
Zoo noodig spoedig©
terugbetaling.
Minste inleg 0.25.
Spnarbookjos kosteloos.
Geopend eiken werk
dag: 10—1; 3—iV2; 7—8.
Zaterdagavond CV£—81/&
Zaterdagmiddag gc-
sloicn.
mi
ÉSagaz. „TJe Dom3'
Varkensmarkt - Amersfoort.
Speclnle nMeelInt
Eippankte Kinfokleefeg.
Maison VAN EIMEIfEN.
Coiffeur 8*03110110nr Colffouse
VIJERSSTltAAT 14. - Tol. 205
Hoogst Moderne Salons voor
DAMES en BB FF HEN - Manicure
Magazijn van ParfuniurieGn on
ik 1
Toilet-Artikelen.
BADINRICHTING
het wekelijksché inkomen. Hierdoor ontstaat d«
dwaze toestand, dat er tegelijk woningnood is cn
woningovervloed: er is groote behoefte aan hui*
zen, die aan huur doen een wckelijksch bedrag
van 4 h f 4.50 hoogstens, er komt een over
schot aan huizen in de prijzen van 6.50
7.50, daar lang niet olies wat in dat genre
gebouwd is, wordt gevraagd door middenstan
ders en de best gesitueerden onder de arbeiders.
Zou het daarom thans, nu het absoluut spaak
loopt met het bouwen van arbeiderswoningen,
die èn om de inrichting èn om den huurprijs
niet bij de arbeiders gewild zijn, geen tijd wor
den, dot men op dit gebied de bakens gaat ven
zetten? Op 't platteland is men al druk ermed
bezig, geholpen door de bepalingen in do land-
arbeiderswet, laat men in de steden ook hod
eerder hoe liever er toe overgaan. Met gocdenf
wil kan dat gebeuren, zonder dot aan de cischcnl
der hygiëne te kort wordt gedaan en zoowel antK
den arbeidenden stand ols aan dc gemeenschap
zou daQrmee een dienst worden beweozen.
Draagbare filmtoestellen.
In het Nationoal-Technisch-ScheepvaQrtkuTiA
dig Museum te Rotterdam heeft een filmdemonr
strotio plaats gehad, welke werd bijgewooiW
door den inspecteur van het zeevaartkundig or*
der wijs M. J. von Alphen de Veer cn tal van
directeuren en leeraren van do zeevaart- cp
visscherijscholen hier te londe. De bedoeling is^
do verschillende scholen in de gelegenheid tol
stellen de bioscoop bij het onderwijs te gebrui
ken, waarvoor door den directeur von het
Scheepvaartkundig Museum een voor dat doel
geschikte filmcollectie wordt samengesteld. Eeni
draagbaar toestel werd gedemonstreerd, dat ton
beschikking der zeevaart- en visscherijscholen
zal worden gesteld. Een zevental films werd ver
volgens vertoond, ten einde de leeroren in de ge
legenheid te stellen een keuze te doen voor dt
binnenkort aanvangende demonstraties op dd
scholen. Tot slot had een bezichtiging der be
schikbare lantaarnplaatjes en leermiddelen
plaats.
Eer is een onzichtbaar wezen, en dikwijls is
rij in hot bezit van hem, die haar niet heeft.
WILLEM GfêQE NHÜlZÜN
JUWELIER - AMKlt rOURT
ZIE ElALAGE AIS SIPS Ie M53 E0EDE8EH
FEUILLETON.
De roman m een stoJonte.
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duitsch door
Mevrouw A. E. NUIJS—POSTHUMUS.
72
Tot aan het station sprak hij niet meer, en
terwijl hij de oude stad verliet, keerden zijn ge
dachten nog eenmaal terug naar Erna.
Zij zat nog steeds eenzaam, het hoofd op de
hand geleund, in haar kamer. Er was niemand
fn haar nabijheid. Haar twee vriendinnen waren
riwezig, de eene om een gelukkige, de andere
om een ongelukkige liefde. En zij zelf zij wist
niet recht, wat eigenlijk haar hoofd en hart be
klemde. Was hef de angstAls nu je wen-
•chen en verlangens eens anders vervuld wor
den, dan je je voorstelt Als alles je nu ver
lat En hij ook
Je hebt het immers zelf gewild! Weinige
dagen geleden heb je John Henry van Lennep
zijn afscheid gegeven I
Toen was alles zonneschijn I Nu hangen er
wolken I Droevige, grauwe regenwolken I
Zij stond op. Sinds dien tijd was zij anders
geworden, cn zij beschouwde hem ook van een
andere zijde.
Eigenlijk kende zij hem nu eerst, nu zij het
leven kende. Het leven was ruw en hard. Hij
ook. En toch heeft men het leven lief, en wil
men het niet loslaten, al pakt het ons ook nu
en dan met onzachte vuist aan.
Dat was de folterende tweestrijd. Hem niet te
kunnen toebehooren, en hem toch niet te wil
len verliezen I Wie kon dit vraagstuk oplossen?
Terug kon en wilde zij niet I En toch
Tot dusverre had zij, ofschoon niet opzette
lijk, met hem gespeeld. Zij was zich wel be
wust hoe groot haar macht over hem was. Doch
eindelijk kwam ook aan deze macht een einde.
In zijn leven was hem veel gelukt en von veel
had hij moeten afzien. Misschien voegde hij
ook deze teleurstelling bij de overige en zag hij
voor goed van haar af. Er waren immers nog
genoeg andere vrouwen in de wereldHij was
de man niet, om een meisje om haar gunst te
bedelen. Zij had het zelf immers zoo gewild I
Zeker zij kon hem schrijven I Dat wilde zij
toch doen, morgenochtend reeds. Maar als er
nu eens geen antwoord kwam Of als hij een
voudig schreef„Nu is het genoeg I Ga gij
rechts en ik links I Zóó wilt gij het immers I Ik
schik mij naar uw verlangen I"
En als zij dan misschien een jaar later in een
courant of een brief las, dat hij veiloofd was
dan bleef haar slechts de wreede troost over:
W ee mij ik heb de overwinning behaald
Ik heb mijn persoonlijkheid tegenovar hem
volgehouden en hem verloren en mij zelf er
bii. En toch kon ik niet anders I
MVschien zou hij dan medelijden met haar
hebben
Medelijden I Aan de verontwaardiging, waar
mede zij die gedachte van zich stiet, begreep
zij eerst hoe lief zij hem had
Buiten klonken voetstappen, aarzelend en on
zeker I Zij boog het hoofd. Dat was niet zijn
veerkrachtige tred.
En zelfs al keerde hij nogmaals terug zij
richtte zich hoog op Vergeefs I D i e strijd was
gestreden I scheiding voor altijd I
Haar hart bonsde, alsof hij het toch was, die
daarbuiten, in het donker, steeds langzamer
voortstapte en eindelijk bleef staan. Toen zwaar,
vermoeid als van een zieke, naderden de voet
stappen het huis de huisdeur binnen het
portaal door en naar haar deur
Verbijsterd van schrik zag zij hem binnen
komenl Hij kwam niet listig, glimlachend, drei
gend, bevelend daartegen was zij gewapend.
Neen, hij kwam om te smeekenl
Dit maakte naar zwak. Als die man smeekte,
werd zij hulpeloos als een kind. Aangrijpender,
meesleepender kon hij haar zijn liefde niet too-
nen. Het was het laatste, wat hij te geven had
de overwinning op zijn geheele karakter, op
rijn trots en zijn onverbiddelijke macht.
Zij meende alles reeds achter zich te hebben,
en nu kwam nog deze laatste zwaarste verzoe
king.
Zij zag het reeds oan de droevige, lijdende
uitdrukking van zijn gelaat. Opeens liet hij
zich naast haar op een stoel neervallen, en be
dekte haar hand met wanhopige, gloeiende kus
sen.
Stamelend, gesmoord klonk rijn stem.
„Dat heb je van mij gemaakt!Ik kan niet
weglBlijf bij mijik bid je. Erna
ik bid jeik kan niet buiten jeeen uur
long loop ik al om het huis heen en nu ben j
üc hier en smeek ieHet is armzalighet
is treurigik weet het allemaal welnooit
in mijn leven heb ik zoo tegen iemand gespro
ken nooit heb ik iets von iemand ver
langd ik heb om alles gelachen en ben mijn
weg gegaanmaar nubij jouik
weet niet wat het isik heb je ook zoo
lief...."
Zwijgend liet zij haar hond m de zijne ri^' -n.
Hij werd een weinig kalmer en keek haar som
ber aan.
„Ik kan niet anders!" zeide hij. „Dat is alles!
Ik weet nu, dat ik niet zonder je leven kanl Jij
moet bij mij zijn, andersik ben woest van
aard van kind af in een horde school ge
weest ik verwilder geheel als jij mij ver
laat. Jij alleen kunt mij reddenl Ik heb nooit
veel met vrouv/en te doen gehad ik had veel
te veel andere dingen aan mijn hoofd daar
ginds over de zee. Eerst toen ik jeu leerde ken
nen voor jou ben ik een :heel ander
menschl Dat zie je wel. Hier zit ik vóór je en
praat en stel mij aan, zooals ik nooit gedacht
had te zullen doen. Ik zou mij reeds bij de ge
dachte daaraan geschaamd hebben maar voor
jou schaam ik mij niet eensl Jij weet, hoe ik
zoo geworden ben. Ik heb je te lief
Hij liet haar hand los cn stond op. Zijn zelf-
beheersching was geheel teruggekeerd.
„En dus, Erna, hier sta ik nu en zeg: Doe
met mij en met jou wat je wilt. Tegen jou heb
ik geen wil meer. Doe zooals je goed dunktl
Studeer zooveel je wiltzie op mij neder
laat het mij merkenmij is alles onver-
schilbgik zal eT geen woord tegen inbren
gen je zult volkomen vrij zijn geheel je
zelf, zocals je altijd wilt als je maar bij mij
blijft. Geef mij het recht voor je te zorgen, dat
je je vrij kunt ontwikkelen tot hetgeen je je nu
eenmaal hebt voorgesteldGeef mij het
recht, je daarbij behulpzaam te zijn. Erna. zooals
ik alleen dat kon, en je lief te hebben, zoonl*
ik alleen dat kanl"
Hij stond vlak vóór haar, met smeekend gem
vouwen handen en vochtige oogen.
Zij schrikte. Die man op het punt van t©
schreien! Dot was de laatste, zwaarste verzoe
king! Zwaar was de strijd! Daar ginds was liefdel
en weelde. Hij wilde haar met zich voeren, daaM
heen jawel, in de diepte. Nu was de beurt)
om zwak te zijn aan hem, doch weldra zou hjj
uit die bedwelming ontwaken en zich verheugei^
dat een oogenblik van zelfvergetelheid, van on*
macht hem het doel had doen bereiken, waan#
voor zijn kracht te kort was geschoten.
„Geef mij antwoord, Erna!" zei hij zocht
nederig.
Zij haalde diep adem. Langzamerhand voelde
zij de kracht in zich ontwaken om de verzoeking*
te weerstaan. In haar gedachten was zjü meeS
wreed tegen zichzelf, dan tegen hem.
„Geef mij antwoord!" herhaalde hij,
„Neenl"
Haar toon was helder en kalm.
„Neen", herhaalde rij. „Zóó niet Cö ngf ld©4
Nog nietl"
Hij staarde naar den grond, j
„En waarom niet?"
„Nu ben je willoos!" zeide zij. „Nu Een
bijna mijn slaaf! Maar morgen, als de opwinding^
voorbij is, zal je weer mijn heer wezen. Wani
alle vrijheid en persoonlijkheid, die je mij voor
spiegelt, komen uit je hart en niet uit je hoof<ï<
Het is altijd weer liefde, en liefde m een ver
gankelijken vorm, niet in overeenstemming mei
jo karakter en daarom niet duurzaam. Dat je mi|
liefhebt, weet ik. Dat je me begrijpt, zie ik no#
altijd niet inl"
Hij ontweek haar blik en ging naar het raam*
„Meer kan ik niet doen. Nu weet ik geen raV
meer!"
volgt.}
