sr. EmmoN
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlandeft
Fontein Schippers.
lij I. L SOHOnSMAN 1 Zn., Iltr.str. 17. Te!. 143
tepaarfel
i
Eigengemaakte UriMiiq.
EELEGENHEIBS GESCHENKEN
Eet Verloren TeMs.
Meubileeringen- Kunsthandel- Behangerü en Stoffeerderü
Langestraat 24. Tel. Int. 496. - AMERSFOORT.
Per flesch f 1.75, per anker f 72-.
TWEEDE BLAD.
Van Kunst en Kunstenaars.
FRECÜ'S Frijsvraat?.
Frans Jozef Bitter water ner f!. 50 cent
Emserwa'er per kruik 75 cent.
A. VAN DE WEG. Lanpestrasri 23
- Amersfoort
UfrEcM?chews[| 9.
Magaz. „Ce Dom"
WILLF1W1 GROFP3HU5ZEM
ZIE EIAUEE AIS STEEOS !e KLAS GOEDEREN
FEUILLETON'
Jaargang
No. 192
Zaterdag
11 Februari 1922
I
ORIGINEEL E
zeer aan te bevelen
Bordeaux, gewas 1917
Het Heidekind.
Van den gTooien weg af en het schoolpad
fengeslagen; een klein binnenpad, dat de
Jeugd van d-e achter liggende heidewoningen
Haar het dorp neemt
Langs elzen hakhout aan berde zijden," de
tóteinden van de takken van blaadjes en
Bpru>tsels beroofd. De kleine handen trekken
®e af 'bij het langs gaan.
Ben smal paadje, voor één persoon be-
gfran-baar, is op den berm geloopen. Hier en
daar wordt het hakhout onderbroken door
een landhek, dat toegang geeft tot de zomer
wei. Heerlijk die binnenwegjes, rust en kalm
te is erf Linies omgebogen en dear is de
heide. Het Zandpad, breed genoeg voor een
Idein voertuig, stijgt bij tusschenpoozen.
Links en rechts ervan heide, heerlijke brok
ken onbetreden grond. Hoog en laag. hier
en daar een plek zand er door heen. Om te
genieten van ruimte, van atmosfeer. Zacht
ról verachtig1 waast de lucht er over. Omtrek
ken vervagen in de paarse verte. De kleine
woningen, zeer verspreid, lijken veel klei-
«ver dan ze werkelijk zijn. Wat een kleur
èn de rieten daken! Hoe kostbaar zulke be
zittingen; want 't zijn bijna allemaal eigen
dommetjes, door de arbeiders met moeite bij
elkaar gespaard. „Een kooitje moet je toch
hebben," is hun eerste gedachte.
Maar het pad stijgt tot het dennenbosoh
en daarin verscholen ligt het aardigste wo
ninkje van den heelen omtrek. Er maar eens
op afgestaptr „Zoo, Moedertje, ook aan 't
wandelen?" „Nee. dat niet maar ik moet
naar Anneke uitzien." Dat-doen we samen.
Anneke is een kleine meid op bloote voet
jes in een katoenen jurkje, dat al erg kort
wordt. Ver weg is ze gerpaan; ze houdt zoo
van de hei. Er is een schilder gekomen om
te schetsen en ze is heel. heel stilletjes ge-
slooen om te zien, wat dat worden moet.
Op een eerbiedigen afstand volgt ze; want
re is al dikwijls teruggestuurd. Ze heeft hem
nog nooit gezien en is dus voorzichtig. Alle
bewegingen volgt ze; staat de schilder eens
eti'l om rond te kijken, dan is ze van de partij
om hetzelfde te doen. Gelukkig voor haar
duurt het rondkijken nu eens niet leng; de
schild er kist wordt afgedaan en ontpakt. Die
dikke, ronde stok gaat van elkaar en van uit
dien 'borstzak komt de zitting. Ze snapt er
niets van en doet als hij, gaat leuk zitten op
een paar meter afslands. Maar dat is haar
op den duur toch te machtig, om 't niet wat
dichter bij te bekijken. Als een kleine poes
sluipt ze een stapje nader, later nog een en
r»og een en ze kan de kist van binnen zien.
Onwillekeurig nadert ze. Tot óp 't laatst de
afstand nog maar heel klein is. Ze heeft
zeker geritseld, want hij kijkt even ter zijde
en ziet dat kliene dfiiyg* daar staan, vol aan
dacht
„Zee, kleine meid kom re eens kijken? Hoe
beet je?" Geen antwoord maar een -knikje
van begrijpen. Ze voelt, dat ze durft, die
meneer is niet boos en na een paar minuten
staat ze vlak bij de kist. Bij elk tikje gaan
de oogjes mee van de kist naar 't doek,
van 't doek naar den omtrek. De boeren
woning begint ze te herkennen en ze krijgt
lust wat te vertellen. Ze licht een waetje op
en laat zien, dat ze zich bezeerd heeft maar
zonder één woord erbij.
„Doet 't pijn?" „Nee, maar dèt doet pijn"
en ze wijst op haar tandjes die aan het wis
selen zijn. 't Us is gebroken. Na een poosje
zegt ze, op de naaste woning wijzend: „daar
zijn gem een e jongens, die gooien je met
een steen naar je hersens". „Wel, wel, dat
is heel erg." De conversatie is weer stop
gezet. Ze volgt heel aandachtig, wet er ver
der geschiedt en heeft in dien tusscbentijd
alles eens goed opgenomen, wat er in die
kist zit. Haar besluit staat vast en ze zegt
zonder eenige inleiding: „watte rommek
watte rommel".
Hij lacht er eens om en zegt: „helip maar
eens, kleine; ik zal 't netjes leggen" en zoo
gaan ze de boel wat opbergen' want de tijd
voor opbreken is gekomen.
„Ik kom morgen weer hoor! je mort maar
eens 'kijken." Als alles gepakt is, legt ze
haar vuil knuistje in de groote hand en trip
pelt 'een eind mee. En van dien dag af is
de kleine Anneke de heidevriendin van den
kunstenaar.
ELSIE YOUNG.
9
Uit de Pers.
NIET TE STRAK, AALBERSE I
In een hoofdartikel onder dit opschrift dringt
Het Vaderland erop aan dat minister Aal-
berse met den arbeidswet de teugels niet te
strak zal houden. Aanleiding daartoe vindt het
blad in het gebeurde met de amendementen
Drion om de gelden voor de inrichting van eene
arbeidsinspectie niet toe te staan.
Hoofdargument van den heer Drion was,
dat zoolang de wijzigingen, die ook de Mi
nister zelf wil, niet in de wet zijn aange
bracht, wijzigingen die bedoelen met be
houd van het beginsel van de wet, deze
soepeler te maken en meer aan te passen
aan de realiteit des levens en de moeilijke
tijdsomstandigheden, waarin wij leven, er
geene uitbreiding aan de Arbeidsinspectie
moet worden gegeven. En dot argument was
volkomen juist. Of de Minister niet bij
machte zou geweest zijn zijne wijzigingswet
roods in gevorderder stadium te hebben dan
thans het geval is, wij weten het niet, en
we hebben er dus geen oordeel over. Moor
wat wij wel weten is dit, dat hoe langer
het duurt dot er billijke grieven tegen de
Arbeidswet kunnen ingebracht worcen, hoe
zwakker de wet komt te staan, die het be- j
ginsel poneert, dot het voorgoed gedaan
moet zijn met een arbeidsduur, die den ar
beider afsloot en versuft, en dat dit ook den
Minister zwakker maakt, en met alle sym
pathie voor dezen bewindsman vinden wij
het eerste nog altijd iets erger dan het laat
ste.
Het blad geeft den minister den raad, zich
vooral niet van de wijs te loten brengen, dat het
omendcment-Drion met zoo groote meerderheid.
53 tegen 23 stemmen is verworpen. Dat alle
katholieken hebben voorgestemd bewijst niets,
de eenheid van de partij moest worden gede
monstreerd.
Maar, gij weet beter dan wij, hoe het in
de Katholieke werkgeverskringen tegen u
goot, waarin gij welhaast met den naam
van Groote Beest uit de Openboring zult
worden versierd. Maak de ongezonde reac
tie krachteloos, door nl wat verkeerd is
gebleken in de Arbeidswet, al wat onnoo-
dig lost veroorzaakt, al wat onbillijk is
daaruit weg te nemen het zal u wel ko
men te staan on het verwijt van sociaal-de
mocratische zijde, dat gij de arbeiders ver-
Taden hebt, maar dat hebt ge in de lange
jaren, dat ge in het parlementaire leven
verkeert, re°ds zoo dikwijls gehoord, dot ge
daartegen wel waterproof zult ziin. En don,
misschien wordt het verwijt wel binnenge
houden. nu het de hoogste wensch is van
de S. D. A. P. om met uwe partij te zamen
het land te regeeren.
Het Vaderland concludeert
Al is dan ook het omendement-Drion ge
vallen, door de voste phalanx, waarop de
Regeering in h~t vervolg bli'kt te kunnen
rekenen, de Katholieken en de S. D. A. P.,
er hebben toch 5 leden van Rechts vóór
gestemd, te weten de Christelijk-Hktori-
schen en Veen en Gcrretson, en de Anti
revolutionairen Coliin, van der Voort van
Zijp en Scheurcr. Dit feit is van niet gerin
ge beteekenis. En wel omdat het in den
laatsten tijd duidelijk wordt, dot het Pro-
testantsche deel van de Coalitie de Room-
schen zooveel mocelijk te vriend wil hou
den. Dat is Mr. Troelstra's werk. Diens
voorstel, om ho«t zoo maar eens te noemen,
aan de Katholieken om elkaar niet langer
te bestrijden maar botj^ bij botje te leggen,
heeft grooten schrik bij het Protestontsche
deel van de Coalitie veroorzaakt, vooral
omdat het niet door den Hr. Nolens met
een nu niet en nooit niet is afgeweken. En
hoe groot, vooral in de Christelijk-Histori-
sche partij, de vrees voor de toenemende
mocht van Rome is, zo werpt zich nog al
tijd liever berouwvol aan Nolens' borst,
don dat zo het Troelstro mogelijk mankt
hem in de armen te drukken. Deze overwe
ging heeft zelfs Schokking tegen het omen
dement-Drion doen stemmen, zooals wij de
zaak 7'*en. Maar laat minister Anlberse zich
door dit politieke spel niet in de war laten
breno-on er is, wat de wijziging van de
Arbeidswet betreft, periculum in mora.
EEN VREEMD LAND VAN REACTIE.
De (antirev.) Rotterdammer schrijft
Reactie is in Nederlard troef, zoo hoort
men van allen kant uit den mond dergenen
die als ware democraten meenen, dat slechts
economische verhoudingen, sombere be-
drijfsvooruitzienten op den omvang der
sociale wetgeving geen invloed mogen heb
ben.
Mocht men him gelooven, dan staat Ne
derland vrijwel alken in het heilloos pogen
om den gang der sociale wetgeving te tem
peren.
Edoch de werke1?ffcheid is anders.
„De eisch van bezuiniging doet zich in
alle landen gevoelen en leidt elders tot
maatregelen van veel droma':scher aard, don
die, waaraan door Nederland wordt ge
docht.
Zoo is deze week in Denemarken een
wetsontwerp ingediend, dat aanmerkelijke
bezuiniging op dc ouderdomspensioneering
beeoo-t."
Gelijk men weet was Denemarken het
land in Eeuropa wat het eerst het Staats
pensioen invoerde.
Die staatspenrioneering zal nu aanmerke
lijk worden ingekrompen.
Werd tot hiertoe lmt staatspensioen ver
kregen on zestigjarken leeftijd, fmns wordt
die leeftijdsgrens verhoogd tot 65 jaar.
Een dergeli'k wetsontwerp werd in Dene
marken ingrd'end terzelfder tüd, dpt onze
minister van Arbeid in de Tweede Kamer
verklaarde, dot in afwijking van Talma's
systeem, dc ziekteverzekering voor de or-
bc'ders prenvevrij zal zijn.
Een vreemd land van reactie Neder
land
STAKINGSVERBOD
5 Maison VAN EIMFRFN.
Maison VAN EIMEREN.
Coiffeur Posflclictir Colftcnsc 2
WIJFRSSTItAVr 14. - Tel. 205
Hoogst Modorno Salons voor
MMK8 en II CF II FN - Manicure
Magazijn van Pnrlumurioön en
Toilet-Artikolen.
BADINRICHTING
De Nederlander schrijft o. o.:
Dc wettelijke mogelijkheid van sta
le ert moet blijven. Zij is een stuk van de
„vrijzinrige" opvatting in den besten zin,
die het recht van vergadering en vereeni-
ging handhaaft, het recht van drukpers en
hef vrije woord.
Inperking van stakingsrecht is afbuiging
van de lijn, die in de richting loopt van dc
vrijheid, van de ontplooiing der persoonlijk- Gaarne wijzen wij op de reclame-prijsvraag
beid, van de ontvouwing der in de maat-: door de zoo gunstig bekend staande Phnrrnn-
schnppij wonende krachten. ceutische Fabriek „FRECO" te Breda in on zo
Maar er kunnen drangredenen zijn, die advertentiekolommen uitgeschreven,
deze afbuiging noodzakelijk maken.
Zoo was het ten onzent in 1003.
De ongestoorde werking vnn het allerge
wichtigst spoorwegbedrijf moest verzekerd
blijven.
Men herinnert zich, met hoeveel woorden
van socialistische zijde tegen het ontwerp
en straks tegen de wet geageerd is.
Met volslagen voorbijzien van het feit, dat
het volksbelang dezen maatregel ormisboor
maakte en dot het stakingsverbod door an
dere wettelijke tnootrcgclen een enquête,
een pcrsoneel-vertegenwoordigingeen
scheidsgerecht werd vergezeld.
Wij staon thans ver genoeg van 1903 af
om zonder hartstocht deze dingen zuiver
te zien.
Wie niet zoo ver kon komen, zie dichter
bij. Naar Duitschland. Waar, als een
spoorwegstaking dreigt, de gansche regee
ring de sociaal-democraten niet uitgeslo
ten den regelmotigen gang vnn het spoor
wegverkeer verzekerd wil weten door alle
middelen. Ook door middel von het sta
kingsverbod, dot het is, alsof men Ne
derland van voor twintig jaren copieert
dat dan in ze^r korten tijd door de wet
gevende orgonen zou moeten worden be
handeld.
Dit is reëele politiek. Zij kon ook door
socialisten worden gevolgd. Mits deze vrij
van anarchisme zijn en zich mee verant
woordelijk weten voor den gong der dingen.
DE HUURCOMMISSIEWET.
/n de Nieuwe Courant zegt Mr. H. F.
A. Völlmcr, dot het er allen schijn van heeft,
dat het overheidsorgaan genaamd huurcommis-
sie, thans belast met de drievoudige took van
prijzenconlrolcur, ontruimingsbelemmeroar en
verhuurkantoor, langzamerhand een integree-
rend bestanddeel van onze staatsinrichting gaat
worden. Men zou de vraag kunnen stellen, of
langzamerhand niet de tijd is aangebroken voor
een codificatie van dit onderdeel der wetgeving,
waarbij dan de in ieder der vier genoemde wet
ten voorkomende bepaling omtrent haar ver
val „zes moonden na den dag, waarop door
Ons, den Rand van State gehoord, zal zijn ver
klaard, dat de tegenwoordige buitengewone om
standigheden hebben opgehouden tc bestaan,"
zooals het luidt eerbicdsholve ochterwege
dient te blijven.
Werkelijk, bepaalde drang tot opheffing
von dit legislatief kunstgewrocht wordt niet
merkbaar uitgeoefend. Het is alsof men het
vanzelfsprekend acht, dat dit oorlogspro-
duct, nu het er eenmaal is, voorloopig maar
blijft voortbestaan. Brengt men de afschaf
fing ter sprake, dan wordt meestal de po
pulaire tegenwerping gemaakt, „dat nog
te gevaarlijk is" men krijgt een koude ril
ling bij de voorstelling van het aantal ont-
ruimingen en prijsverhoogingen, die de ver-
voMenvêrklaring noodwendig ten gevolge zal
hebben. Ook de mogelijkheid van een ge
leidelijke afschaffing wordt nauwelijks in
oogenschouw genomen, vooral niet meer
sinds de lootste wetswijziging den gordel
iets ruimer gemankt heeft door een geringe
percentsgewijze verbooging ,van dc huur
prijzen zonder goedkeuring der huurcom-
missie te veroorloven; daaruit is immers de
goede wil gebleken, om van lieverlede den
eigenaar van woningen weer aan een „bil
lijke" opbrengst van zijn eigendom te hel
pen.
Intusschen mogen toch wel eens danig de
oo-ren geopend worden voor het feit dat een
stuk noodwetgeving, dat de onvermijdelijk
heid van hoor ontstaan te danken heeft ge
had aon „buitengewone" omstandigheden
Al onze lozers zullen zeker hun kracht ent
beproeven om oen of cenigo gedichtjes opj
hun Freco's tabletten te maken; zoo mogelijk
met een aardige toekening. Onze leze I's moe*
ten zeker niet vergeten ons blad te vernoe
men bij hun inzending.
Nu allen aan het rijmen en dichten.
Overzicht 1921.
Ingelegd: 512.314.67
Terugbetaald:
255.880.10
Meer ingelegd:
256.428.27
N i euwe boek j cs»V 590.
Effecten in bewaring:
37.310.—
Goorond: eiken werk-
flaq 10—1; 3—4%; 7—8.
Zaterdagavond 61/.8V2
Zaterdagmiddag geslo
ten.
.ihmi.li 1 mm! iiinmiinwii n
VarkensmailJ - Amersfoort.
Speciale nhïcellnp:
en alleen daardoor kan gerechtvaardigd
word n maar zonder meer gecontinueerd
worden in den tegenwoordigen tijd, die, zoo
men hem nog niet normnol wil noemen, dit
ook de eerste jaren wel niet zal worden.
Het gaat toch om een inbreuk op hel eigen
domsrecht en op de economische vrijheid
van de allerergste soorteen belemmering
In dc rcguloriseerende werking van de wet
van vraag en aanbod van een zoodanig» n
omvang, dat een herstel van normale prijs
verhoudingen eenvoudig onmogelijk wordt
gemaakt. Met alle gevolgen van dien. Hot
leven is sterker don de leer en hoe meer
de normale loop der dingen wordt tegen
gehouden, des te sterker de reactie, die zich
op dit gebied bij voorkeur uit in een uit
gebreide wetsontduiking door allerlei huln-
middclen. Om niet te spreken van de tnl*
'loozc molen, dat de huurwetten toegepast
worden (en volgens de letter der wet toe-
gepost moesten worden) in gevallen, waar
voor ze zelfs in den aanvang eigenlijk niet
bedoeld zijn en waarin de dwaze gevolgen
van den gcnernlisecrendcn opzet der wet
die in beginsel betrekking heeft op alle
woningen aan het licht treden. Hel is
zelfs niet te veel gezegd, dot de toepassing,
van deze wetten menigmaal leidt tot onder
handelingen, die apert in strijd zijn met
de goede trouw, doch door het betreffende
wetsvoorschrift van het etiket ..rechtmatig"
worden voorzien.
Ieder mensch kon dwalen, doch in zijn
3waling volharden, kan alleen een gek.
JDWEMF.R AMERSFOORT
Groots keuze
door
DAVID L7ALL.
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSEL1NK-VAN ROSSUM.
22
„Als het een waarheid is, is zij moeilijk te be
grijpen en is zij nog moeilijker in praktijk te
brengen en te verwezenlijken."
„De weg van bet Kruis is niet gemakkelijk.
Was die gemakkelijk voor Hem, die dat kruis
het eerst gedragen heeft Het is slechts door
Zijn leven van heiligheid, zelfopoffering en toe
wijding om de waarheid na te streven, dat de
menschen ten laatste de waarheid zullen ken
nen. die hen vrij maakt."
„Ik heb gehoord, dat de eenige korte weg, wel
ke bestaat, die der bekcering is, zooals de men
schen zeggen een onmiddellijke verandering in
de geheele opvatting van iemands gedachten en
leven. Dat heeft mij echter nooit toegelachen,
ldissrhien bestaat zoo iets niet
„Het bestaat wel. De geest bewandelt verschil
lende wegen met de menschen. Sommigen moe
ten op die manier tegengehouden worden maar
je kunt toch nooit bezijden de waarheid gaan.
De waarheid heeft telkens weer in je leven vnt
op je gehad. Ge zijt ervan teruggehouden,
hoofdzakelijk door je verstand, je hartstocht om
de dingen, die schijnbaar onoplosbaar zijn, op te
lossen, door de begeerte te weten, voor je ten
slotte aanneemt. Heb ik geen gelijk
„Ja zeker", antwoordde Heriot, verbaasd, dat
zijn meest geheime gedachten zoo goed door
hem gelezen waren.
„Dat verlangen bestaat overal. Het is nooit
geheel bevredigd, omdat, als dat het geval zou
zijn, dat element van persoonlijke tucht den
menschen ontnomen zou worden en dat maakt
hen juist sterk. Dingen, die gemakkelijk verkre
gen worden, die ons geen bloed en geen tra
nen kosten, in de stoffelijke wereld, hebben
weinig waarde, om door ons bezeten te worden.
Zoo is het ook in het rijk der geestelijke din
gen. Zooals ik reeds vroeger gezegd heb, komt
een mensch slechts tot de waarheid langs den
weg van hard en ernstig streven en het duurt
soms een geheel leven voordat hij ten volle
van het licht der waarheid doordrongen wordt."
Hij had de juiste snaar aangeroerd, die alles
wat goed was in Duncan Heriot te voorschijn
riep en wekte in hem weer eens de vonk op,
die door een aantal Schotsch-Presbyteriaansche
voorvaderen op hem was overgebracht, van wie
sommigen hun geloof met hun bloed bezegeld
hadden.
„Ik zie het. Ik zie het nu duidelijk, dominee I"
zeide hij, met de nederigheid van een kind. „Ik
zal naar huis gaan en trachten
Maar toen hij zijn huis bereikt had, ontmoet
te hij den eersten tegenslag. De lichten brand
den laag in zijn huis, zijn vrouw was naar bed
gegaan en haar deur was gesloten.
HOOFDSTUK VII.
De Heriot's hadden onder in het huis hun ont
bijtkamer en die gaf uitzicht op een smalle
streep tuin waarin een vierkantje platgeloopen
gros was en een eenzaam boom stond.
In deze kamer, die onnoodig leelijk was door
de inrichting, woonden, bewogen zich en kefc'en
Jeanie en de kinderen hoofdzakelijk. Ze was
dicht bij de keuken en had een naar builen open
slaan raam een gerieif te meer, want daar
door was het niet noodig, de deur naar de gang
open te houden. Maar van het grootste belang
was, dat zij een volmaakt veilige plaats voor de
kinderen was, waar zij konden achtergelaten
worden, terwijl hun moeder bezig was aan haar
huishoudelijke plichten, zonder dat zij zich on
gerust behoefde te maken over de kinderen.
Ofschoon men z>jn verbeelding wel zeer liet
werken als men dat lapje grond tuin noemde,
was het toch een open ruimte, dierbaar aan de
harten van twee eenzame, lcleine zielen, die
weinig van de genoegens smaakten, weggelegd
voor de meeste kinderen van hun leeftijd cn
hun stand. Somtijds, als zij minder don gewoon
lijk vermoeid was, nam hun moeder hen wel
mee naar Regent's Paik en op een on verge te-
lijken Zondag waren ze in hun be9te pekfes met
hun vader naar den derentuin geweest, daar hij
voor dat doel een vrijkaarlje had gekregen van
een lid ervan.
Hij was dien dag een werkelijke, echte vcdoi
voor hen geweest en zij hadden hun gewonen
angst voor hem vergeten en zelfs in zijn zakken
naar verdwaalde stuivers gezocht om broodjes
voor de beren te koopen. Maar die gebeurtenis
had zich nooit herhaald.
Zij waren aardige, verstandige kinderen en de
eenige vreugde van hun moeders hart. Zij had
hen de letters geleerd en hod Kenneth schrijf-
lessen gegeven en eenvoudige sommen geleerd
voor hij naar de bewaarschool in Mornirgton
Crescent was gegaan, die hem moest voorbe
reiden tot ernstiger studie en dat was werkelijk
een gebeurtenis in de olgeheele eenzaamheid
van leven zijner zuster Margie.
Jeanie Heriot was een wonderbaarlijke moe
der, en indien Heriot haar omgang met de kin
doren ongezien had kunnen gadeslaan en hoo-
ren, dnn zouden zijn oogen zich verbazend wijd
geopend hebben.
Hij wist, dat zij ze helder en netjes verzorgde;
dat zij veel meer op hun kleeren en uitzien lette
dan op haar eigenmaar hij had geen denk
beeld ervan, hoe zij zich geheel aan hen gaf en
zich opende voor hen geestelijk, zedelijk,
zelfs lichamelijk gedurende hun uurtjes van
innig samenzijn.
Niemand, die in Glen Kinder geboren is, of
hij heeft een hoeveelheid verbeeldingskracht en
Jeanie zat lot over de ooren in volksoverleve
ringen en sprookjes, en bleef gelooven in de
geesten, die slechts 's avonds te voorschijn ko
men, als de maan helder schijnt, en die men kan
zien zweven boven de steenen, die opreizen uit
het Kinder-moeras.
Al die sprookjes hadden Kenneth en Margie
diep in hun hart bewaurd en zij wisten niet, dat
die ook in het hart van hun vader verborgen
lagen en dat hij somtijds als hij met open
oogen of slapend droomde, terugkeerde naar
die schoono verholen uit zijn jeugd.
Cp den Dinsdag na Paschen stond Jeanie
vroeg op, liet de kinderen slapen en sloop zacht
jes naar beneden om vuur te maken voor haar
wckelijkschen waschdag. Nu en don had Heriot
zich zwakjes verzet, tegen al die huiselijke af-
sloverij van haar, maar zij had dan geantwoord,
dat zij h-t liever zelf deed, zoolong zij er de
kracht voor had. Zij had getracht het werk met
een soort dogmeid te doen, de eenige hulo, die
hun middelen hen veroorloofden, maar zij kon
haar niet gebruiken en had ook geen ruimte in
h"'s voor haar.
Het wasschen, begunstigd door mooi weer.
was voor haar geen zwaar werk cn als het tuin
tje vol hing met de wapperende kleeren. sp< e!-
den Kenneth cn Margie, dot het de zeilen van
een gToote vloot waren, klaar en strak gespan
nen om naar Glen Kinder te zeilen. Zij gingen
altijd naar Glen Kinder, welke haven ze ook
uitzeilden. Want ofschoon ze doar nog nooit
geweest waren, wachtten ze op den dageraad,
die hen daarheen brengen zou. Het was de ecnigo
hemel, behalve dien in hun moeders oogen, dien
zij wcnschten tc aanschouwen.
Kenneth had vanwege de Pasohen schoolva-
cantie en zij was van plan de kinderen te laten
slapen, tot zij goed opgeschoten zou zijn met
haar wosch. Ofschoon zij de deur van de keu
kentrap dicht getrokken had, kwam de warme
geur van het zeepsop naar boven en drong in
Heriot's neus, toen hij ontwaakte. Het maakte
hem een oogenblik boos, zooals dit gewoonlijk
het geval was. Meer dton eens had hij er over
gebromd en meer door den klonk van zijn stem
dan door zijn. woorden, laten hooren, dat zulk'
werk minstens uitgesteld moest worden, tot een
man buitenshuis was.
Toen hij op zijn horloge' keek enzag, dat het
bijna acht uur was en hij zich herinnerde, dal
het gewone ontbijtuurtje half negen was, maak*,
te hij aanstalten, op te staan.
Het koude morgenlicht is niet gunstig vooii
besluiten, maar Heriot ging met bedaarden,
schreden dan gewoonlijk door de kamer ei*
doar hij het gebabbel der kinderen niet hoord^
veronderstelde hij, dat ze nog sliepen.
Toen hij naar de badkamer overliep, zag hif
de deur van zijn vrouws kamer op een kiet
staan en gluurde naar binnen, om de kinderen
te zien.
(Wordt verrolgdfc
