Prof. Pekelharings Hoofdwassoherij. AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER" 18 Februari 1922 Fontein Schippers. ST. EIDILIOM bij 1. A. S h,Itf.str. lï. Tsl. 145 A. v. d. Weg, Langestr. 23 Natssnaarb^nk GELEGENHEIDS GESCHENKEN Eigengemaakte Kinderkleedinn. Het Verloren Tehuis. Meobileerlngen- Kunsthandel- Bebangerij en Stoffeerderij Langestraat 24. Tel. Int. 496. - AMERSFOORT. Per flesch f 1.75, per anker f 72-. TWEEDE BLAD. ïa de „herrie". BINNENLAND. Onfeübaarmidde! tegen Hoofdroos, prijs f O.Ers Cf. Magaz. öa Dom' WILLEM GROENHUIZEN ZIE ETAIÜE MS SïEEüS Ie KLAS GOEDEREN FEUILLETOf? 20«te Jaargang No. 198 ORIGINEELE zeer aan te bevelen Bordeaux, gewas 1917 troebel water is het goed visschetx". Tal jfron, ons niet bijzonder goed gezinde, politici heb- tben in de laatste weven gepoogd munt te slaan luit de „troebelen" in den Vrijzinnig-Democrati- •chen Bond. Zij hebben meer reclame gemaakt ivoor hunne „affaire" dan ooit, vooral door ver melding, in een massa groote en kleine kranten, van het groot aantal „nieuwe afdeelingen" van hunne „nieuwe partij". Wie van de zaken iets meer weet dan oppervlakkige krantenlezer, heeft al lang begrepen, dat verreweg de meeste Van diö „nieuwe afdeelingen" zoo niet alle, een voudig de bestaande vrij-liberale en unie-liberale kiesvereenigingen zijn, die voor deze gelegenheid worden „opgericht" als afdeelingen van den Vrijheidsbond. Maar deze doorzichtige reclame ts niet het örgste. Erger is b.v. dat men opnieuw begint met te vertellen, dat Marchant wel sterk is in het af breken, maar dat hij niets kan opbouwen. Indien nu de eerste de beste „man in the street" zich op die wijze uitte, dan mocht dit niet verbazen. De buitenwacht heeft Marchant, die zoo stevig van zich kan afbijten, nooit mogen lijden en men mompelt gaarne een minder vriendelijk oordeel over den leider der vrijzinnig-democra ten. Onvergeeflijk echter is zulk eene uiting van een politiek schrijver, die beter kan weten en die beter weet. Dezelfde soort menschen heeft onze Kamerfractie bij herhaling verweten, dat *ij te dikwijls gebruik maakt van het rech'. van initiatieff Bovendien zijn in de laatste jaren niet el leen belangrijke amendementen, maar ook be langrijke wetsvoorstellen door Marchant c. s. Ingediend. Iedereen weet immers, dat het de onzen waren, die een voorstel tot het heffen van een vermogensbelasting in eens hebben inge diend, een voorstel, dat wel verworpen is, maar flat er in ieder opzicht mocht zijn. Iedereen weet pok, dat het intiatief-voorstel-Marchont ons het Vrouwenkiesrecht heeft gebracht. Erger is ook het pogen, het troebele water ivog meer te vertroebelen, door de onbeteeke- Oende strubbelingen in onzen bond voor te stel len als de voorteekenen van een acute onlbin- th'ng van onze partij. Een van deze schrijvers heeft zich zelfs belachelijk durven maken met van onze partij te spreken als van „politiek uit geleefd." Wat zal deze „staatsman" wel van zich self moeten denken als hij leest, dat tal van afdeelingen een niet onbelangrijke toename aan leden hebben te boeken, dot er nieuwe afdoe ningen van den Bond zijn opgericht te Diepen veen, Wirhe, Zuidhorn, Hellevoetsluis, Sloohte- ren, t Zand, Nieuwe Niedorp en Benningbroek en dat er afdeelingen in wording zijn te Goes, (Th alen en Wissekerke? Verre van te zijn afgeleefd, vertoont de Vrij- «innig-Democratische Bond in deze dagen dui- Idelijke teekenen van opgewekt leven; de verkie- czingscampagne is begonnen en onze propagan disten zijn „den boer op" in vinden overal een belangstellend gehoor. Geen wonder. Er is niets gebeurd, waarbij onze beginselen in het bedrang zijn gekomen. Nu niet en nooit sinds we in 1901 onzen Bond hebben opgericht. Nog altijd is onze partij de verzamel plaats van el die vrijzinnigen, die het met de democratie ernstig meenen. Nog altijd hebben wij als grondslag van onze politiekhet gelijk maken van de ontwikkelingsvoorwaarden voor alle staatsburgers, een zoo soliede basis, dat niemand ooit gepoogd heeft, dit principe te be strijden. Nog altijd gedragen wij ons zonder aarzeling in overeenstemming met onze demo cratische beginselen, ook in dezen tijd van reac tie. Wij zijn ons zelf gebleven, twintig jaren long. De onzen zijn niet van partij en beginsel verwis seld alsof partij en beginsel slechts huisjasjes waren; de onzen hebben nooit meegedaan met de onvruchtbare pogingen ongelijk gezinde ele menten onder é^n hoedje te vangen. O, onze „vrienden" van andere partijen ge- looven zoo gaarne, dot er achter het optreden der frondeurs iets meer zit dan gekwetste ijdel- heid of zetel-kleverigheid van een drietal men schen. Zij zien al vol verwachting naar de drom men ex-vrijzinnig-democraten, die achter deze drie heeren naar den Vrijheidsbond zullen over- loopen. Zij vergissen zich. De frondeurs hebben geen menschen achter zich. Hoe duidelijk is dit ge bleken in de vergadering van den Partijraad, waar ook niet één der aanwezigen het vtfor één der ex-c^ndidaten heeft opgenomen; waar nie mand de motie-Utrecht, die één der frondeurs tr-rug wil roepen, verdedigde, sterker, waar nie mand de behandeling van die motie verlangde. Uit heel Nederland waren daar de voorman nen der partij aanwezig. Ernstig werden de be weerde grieven van de drie ex-candidaten be sproken. En unaniem was men van oordeel, dat er geen sohijn van grond voor die grieven aan wezig was. Integendeel. Zoowel bij het referen dum als bij de briefwisseling met afdeelingen en personeele leden was alles volkomen correct geschied. Daarmede al zal de algemeene vergadering hare meening omtrent „de gebeurtenissen" nog moeten vaststellen is de geheele Kerrie te ruggebracht tot hare ware proportieseen rel letje, opgezet door drie teleurgestelde Kamer- candidaten, die zich niet schamen de partij, die de vrijzinnig-democratische beginselen dient, te verzwakken, die zich niet geneeren openlijk te j pogen den V.-D. Bond, waartoe twee van hen nog behooren, te verzwakken, kon het, te gron de te richten. Marchant heeft het goed gezien langzaam aan slechts volgen elkaar de berichten in de pers op, die van de gedragingen van de drie heeren spreken. Nu is Teenst-a uit de fractie getreden. Nog niet uit de partij. Zoo heeft hij gelegenheid straks nog eens te laten berichten, dat hij nu ook uit den Bond ontslag heeft ge nomen. Zouden er nu rog menschen zijn, die den toe leg der frondeurs niet inzien? Het is nauwelijks denkbaar. De belangstelling voor de politieke gymnastiek der drie ex-condidaten, van den aanvang of al niet groot, is tot nul gereduceerd. Uit de „herrie" treedt de V.-D. Bond sterker dan ooit naar voren, nu ol zijn leden de nood zakelijkheid inzien van krachtige propaganda voor onze beginselen. Vol vertrouwen guan wij de stembus-campagne in; de groote groep van mannen en vrouwen, die onze beginselen deelen, zal ons n>t in den steek laten. Uit de Pers. DE PARTIJ VOOR VOLKSWELVAART. Dezer dogen zijn de voornaamste grondslagen medegedeeld, waarop de nieuwe „Staatspartij voor Volkswelvaart" tot stand is gékomen. Daaruit bleek, dat zij, die het initiatief namen tot de stichting van deze nieuwe partij, van oordeel waren, dat de tegen woordige partijpolitiek in strijd is met het alge meen belang. De coalitie ter rechterzijde wordt als een kunstmatig product beschouwd, waarvan geen voldoende regeerkracht kan uitgaan, en de verdeeldheid ter linkerzijde maakt het ook voor de politieke groepen aan dien kant van do scheidingslijn, die er nog steeds ten onzent be staat, onmogelijk een combinatie te vormen, die op een voldoend stevige basis staat om daaraan het gezag en de macht te ontleenen, die een regeering noodig heeft. Naar aanleiding hiervan schrijft de A r n- hemsche Courant: „Men zou ten aanzien van dat standpunt in de allereerste plaats de vraag mogen op werpen, waarom deze heeren de verdeeld heid nog grooter maken door het stichten van een nieuwe partij. Het is een niet te weerspreken feit, dat elko nieuwe partij, wanneer zij althans bij verkiezingen met eigen candidaten uitkomt, verbrokkeling te weeg brengt. Die verbrokkeling zal wel niet zoo groot zijn, dot daardoor ook in de Volksvertegenwoordiging het aantal verte genwoordigde partijen toeneemt, maar zij strekt er wel toe, dat zij stemmen afhaalt van andere partijen en dus de positie van die partijen verzwakt. En het logische ge volg daarvan is, dat daardoor 5f de partijen, die geen nadeel ondervinden van sectorische neigingen van malcontenten, een meerder heid behalen öf dat ae moeilijkheid van het vormen van een regcering, die er don toch tenslotte wezen moet, nog grooter wordt don zij vermoedelijk toch reeds zal wlzen Wij hebben den laatsten tijd op de funeste gevolgen van al dat sectarisch gedoe meer malen gewezen, en behoeven er thans niet op terug te komen in verband met de stich ting van de Staatspartij voor Volkswelvaart en de publicatie van haar program. Maar wel mogen we over dat laatste een enkel woord zeggen. Want van de vele pro gramma's, die men den laatsten tijd onder de oogen heeft gehad, is dit wel een van do merkwaardigste. De bedoeling van de man nen en vrouwen van deze partij is, dat er geregeerd zal worden louter naar economi sche grondslagen. De partijpolitiek moet verdwijnen en de economische politiek moet daarvoor in de plaats treden. Wij laten dc absoluut theoretische beteekenis van dit principe rusten, maar vragen ons af of er nu inderdaad menschen zijn, die een oogen- blik in ernst gclooven, dat onze tijd daar voor rijp is. Kon men zich inderdaad als een te realiseeron begrip voorstellen een regeering, die allo partijpolitiek overboord zou werpen en alleen zou regeeren naar eco nomische principes Men mag in dit ver band vragen, aannemende natuurlijk, wat wij doen, dat de stichters van deze partij het ernstig mcencn, waarvoor de vorming van een nieuwe niet-politieke groep, die als eenig positief begrip „bezuiniging" in hear program heeft geschreven, noodig wos. Men had dan aansluiting kunnen zoeken bij den Bond van belastingbetalers, die immers ook alle politiek uit den boozo acht en alleen maar bezuinigen wil. Maar den nogwelke partij wil tenslotte niet bezuinigen ïn den grond der zaak is iedereen overtuigd van de noodzakelijkheid van bezuiniging. En het is alleen jammer, dat men het geenszins eens is over de wijze vaavop bezuinigd moet worden." Wat de Staatspartij vooi Volkswelvaart wil is, zoo zegt dc Arnhemsche Ct., bezuinigen zonder rekening te houden met het ppactisch mogelijke. „Zij gaat in haar eischen zoover, zij for muleert haar verlangens zoo radicaal, dat van verwezenlijking doorvan geen sprake kan wezen. Zij wil de kieswet doen wijzi gen, zoodat de volksvertegenwoordiging inderdaad een weerspiegeling geeft van de staatkundig© gezindheid van een volk, maar zegt niet 'hoe dat kan en moetzij wil den invloed van de partijleiding wegwerken, zij v/il verlaging van den belastingdruk, o. a. door het Intrekken van tol van bestaande wetten, maar geeft niet duidelijk aan welke; zij wil de Arbeidswet vervangen door een andere wet en tot zoolang gematigde en oordeelkundige toepassing der bestaande w?t, maar zij zegt niet wat zij daaronder verstaatzij wil stopzetten van alle verdere uitbreiding der wetgeving met betrekking tot dc sociale verzekering, afschaffing van de Reden von Arbeid, openen van de moge lijkheid om alle sociale verzekeringen bij particuliere lichamen of te doen, terugkeer near normale toestonden in de woningvoor ziening en het woningbedrijf (men heeft het maar voor het zeggenen verder allerlei, dot op alles betrekking heeft wat den Staat geld kost. Dat alles klinkt nu heel mooi, maar doet denken aan het zoet gefluit van den voge laar. Want het is een volslagen onmoge lijkheid, dat ol deze programpunten in hun geheel of "elfs ook maar ten deele verwe zenlijkt zullen worden door een partij, die met een tenslotte negatieve leuze in het strijdperk treedteen program, dat aanstu ren moet op geheel of gedeeltelijk stopzet ten van de sociale wetgeving, althans elke uitbreiding daarvan wil tegengaan, en dot de staatsbemoeiing te dien aanzien zooveel mogelijk wil uitschakelen, staat niet op een reëelen bodem van practische politiek. Daar om is een program, dat overigens in zijn zuinigheidskarakter zoo veel belooft, en dat uit dien hoofde misschien voor velen een zekere aantrekkingskracht kan hebben, een min of meer gevaarlijke speculatie. Meegaan met dit program is meegaan met een denk beeld, dat voor geen practische verwezen lijking vatbaar kon worden geacht. En dat meegaan onttrekt stemmen aan die partijen, die ook zuinigheid willen betrachten, maar daarbij staan op den bodem van de practi sche politiek. Dat gevaar moge tijdig wor den ingezien I" B*rfohten. BEZUINIGING EN DEMOCRATIE. In een vergadering van de Vrijz. Dem. Kies- vereeniging te den Haag heeft mr. P. J. Oud, algemeen secretaris van den Vrijzinnig Demo- cratischen Bond, gesproken over „Bezuiniging en Democratie". Het is ving spreker aan een moeilijke tijd voor de democraten. De toestand is zooda nig, dat velen niet verder durven gaan in democratische richting en enkelen zelfs terug willen. Bezuiniging is evenwel geen aangenaam werk over 't algemeen. De noodzakelijkheid van bezuinigirg zal a'tijd vast moeten staan, vóór dat men er toe over zal gaan. In vergelijking met T9T3 zijn de uitgaven op den gewonen dienst van den staat bijna 3 inoal zoo hoog geworden, toen n.l. pl.m. 220 milioen en thans 639 millioen gulden. Hierbij Maison VAN EIMEREN. Coiffeur Pofitlclieur i Colffeuse WIJFRSSTRAAT 14. - Tel. 205 Hoogst Moderne Salons voor DAKKS en HEEREN - Manicure Magazijn van ParfumurioSn on JJJ ToiloUArtikolen. E3ADSNRICHTING I a Asisrsfoort ütrBcht8cheweg 9. Ovorzicht 1921, Ingelegd: 512.314.67 Terugbetaald: 255.886.40 Moer ingolegd: 250.428.27 Nieuwe boekjes A 590. •^ffccten in bewaring: 37.310.— Gconend: eiken work- dng 10—1; 3—V/2; 7—8 Zaterdagavond SVz8 Va Zaterdagmiddag goslo* ter. Varkensmarkt Amersfoort Special» aldeellne komt bovendien nu nog ongeveer 83 millioen voor aflossing der cnsisschuld. Dc toestond is vrijwel hopeloos. D ju»bij vreest Spr. dot als gc* volg van de malaise de belastingen veel minder zullen opbrengen dt«n het vorige jaar cn dat mi* nister De Geer in zi:n romingen te dien op< zichta veel te optimislisch is geweest. En in, 1923 zal het nog wel minder worden verbe* tering van dezen toestand is derhalve noodza* kei ijk. Mr. Oud bespreekt vervolgens de vraag, wie de schuld draagt van deze misère. Op het oogenblik werkt speciën! de Vrijheidsbond met do bezuinigingsleuze en van die zijde wordt het voorgesteld als of do democratische partijen^ speciaal de vrijz. democraten, de schuld vol» den tegenwoordigen toestond drogen. Spr. critiseerde het beheer von den minister van Financiën De Vries. Deze zette zich lang) niet schrap genoeg tegenover het opdrijven der uitgaven door zijn ombtengenooten, specioal niet wat betrof de improductieve uitgaven vooi Oorlog en Marine. Een tweede fout van dezen minister was, dat hij voortdurend veel te op^ timistisch was ten aanzien von de opbrengst der belastingen. Direct na den oorlog toen de algemeene toe* stand nog welvarend was, hebben den Vrijz.* Democraten, die door de ervaring opgedaan na den oorlog van 1870 de terugslag reeds zagen aankomen, voorgesteld door een „heffing in eens" onmiddellijk een gedeelte van de crisis* schuld te delgen. Toen vooral bleek welk een optimistisch minister De Vries was. Hij achttt deze heffing in eens niet noodig en ook geen belasting-verhoogingen. En het gevolg von deza optimistische financieele politiek is, dat wij nil in de grootste misère zitten. Mr. Oud betoogde vervolgens, dat er maar, één middel is om hieruit te komen ei\ weldd begrooting sluitend te makend.w.z. verhoo* ging der inkomsten of verlaging der uitgaven* Het eerste is reeds onmogelijk, er rest dus niets dan bezuiniging. Geen bezuiniging moet el echter aangebracht worden daar, waar de de* mocraten haar niet willen. (Daar is dus weet JU WEI,IER AHRK ^OOBT Groote keuze door DAVID LyALL. Uit het Engelsch door Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM. 23 Zij glimlachte dapper naar de deur, waar He- tiot zich klaarblijkelijk heenspoedde. Hij wilde haar wanhopig gaarne danken voor lal les, wat zij voor hem geweest was, voor haar Uanmocding, haar medegevoel, haar belangstel ling voor hem, gedurende deze drie kostbare Jaren. Maar hij was er tegen gewaarschuwd, üvant anders zouden misschien onherroepelijke boorden gesproken worden. Zij scheidden bij de deur met een vluchtigen lianddruk en zij was alleen, zonder dat er een .voord meer gezegd was. Zii sloot de deur, ging terug naar het mid- 7 ^rer zitkamer en stond toen stil. een schok gekregen ,dat was niet te oouiaaan «n de dappere kleur was uit haar irc- J laat verdwenen ,haar oogen waren beneveld en haar mond vast gesloten. „Nu, het zal mij verwonderen" zeide zij hardop, en dan hield zij plotseling op, alsof zij schuwde, haar verwondering uit te drukken. Zij was een zeer verstandige vrouw, scherp zinnig en vlug in het ontleden en bij ingeving toch had zij een vrij alledaagsche fout gemaakt. Zij verbeelde zich, dat Heriot zich plotseling bewust was geworden, dat hij meer van haar hield, dan mocht, en iets in hem of was het een drang van buiten had hem er toe aan gezet, dezen vreemden, niet noodzakelijken, krachtigen en hoogst onaongenamen stap te doen. Zij was op dit oogenblik boos, en haar ge zond verstand en gezond evenwicht was ruw geschokt. Het was beslist voor den eersten keer, dat zij een groote, bijna pijnlijke belangstelling voelde voor de vrouw, die zij nooit gezien had. Zij had zich onbewust in haar geest een voor stelling van Jeanie Heriot gemaakthad haaï geschilderd als gewoon en materialiste, buiten de Elyzeesche velden staande van roem cn ro mantiek en innige gedachten, waarin zij en He riot zoo dikwijls gedwaald hadden, van elkander hulp zoekende en vindende bij hun werk. Waarschijnlijk had iemand haar praatjes ver teld. Misschien had Ferguson, in zijn beroep van dokter, eens een wenk gegeven, dat Heriot wel wat meer van zijn vrijen tijd thuis mocht door brengen. In dat oogenblik van snel zelfonder zoek moest Elsa Marsden de bittere waarheid onder de oogen zien evenals Heriot dat had moeten doen cn wist zij, waarheen zij gedreven was. Want onloochenbaar nu, dat hij weggegaan was, dat zijn eigen hand zoo onbeholpen o, zoo zeer onbeholpen den band der vriend schap had doorgesneden,, wist zii dat zü die vriendschap op te hoogen prijs had gesteld, dat zij op zijn oordeel had leeren steunen, zijn me degevoel verlangd had en dot zij hem onont warbaar had samengeweefd met haar levens draden, en ofschoon het oogenblik zeer bitter was, v/as zij toch zonder twijfel blijde en wist zij, achter in haar reine gedachten, dat hij ge lijk had gehar'. Maar het pijnigde en hinderde haar, dat hij het eerst gehandeld had en niet zij I Dat maak te, dat zij zich tegenover hem erg klein gevoel de. Maar zij zou het wel uitvechten. Zij zou hem niet mijden op de plaatsen, waar zij elkan der somtijds ontmoetten. Het zou geen ver schil maken. Ook wilde zij een poging deen mevrouw Heriot te ontmoeten, al was het moor één keor, om een bevestiging of een verklaring te krijgen van wat nu gebeurd was. Als zij zou zijn, zooals zij zich haar voorge steld had, als een gewone en geheel ongegron de jaloezie er de oorzaak van was, wel, dan zou zij waarschijnlijk het compas van haar leven ander stellen. Elsa Marsden had niet voor niets al deze jaren een onafhankelijk leven geleid zij was tot eer. geheel overtuigd standpunt ge komen betreffende de ethische levensregelen Zij had haar eigen denkbeelden omtrent liefde en huwelijk en hun grenzen en mogelijkheden en had die helder afgebakend. Maar zij waren noodzakelijk beperkt door den biik der onge trouwde vrouw. Het is gemakkelijk leerstellingen te verkondigen omtrent dingen, waarvan men geen eigen ervaring heeft. Elsa was nooit op eenig man verliefd ge weest en dacht zich in haar trots onkwetsbaar voor die algemeene zwakheid en daarom be voegd om met heldere, koele oogen te oor dee len over de zwakheid van anderen. Het had haar genoegen verschaft de kluchten van haar vrien den gade te slaan binnen hun huweüjkskooi. en slechts de Bnin<ji weren. t?Ct eem'irft r>ftarT dat ha.QT teleurstelde. Zelfs haar mooist gevormde zinnen hielden het niet uit tegenover de onbevreesde uitspraak van Margaret Bain, wat betreft de groote dingen des levens. Margaret had weinig boekenkennis. Zij kon niet, zooals Elsa, Balzac in de oorspronkelijke taal lezen en had met afschuw de Engelsche vertaling van „Bettine" weggegooid, maar zij had een bi;eede, heldere en verstandige opvat ting van het Boek des Levens en was niet be vreesd, de dingen bij hun naam te noemen. En ofschoon Flsa en Heriot er beiden onkundig van waren, had zij, vooral in den laatsten tijd hun vriendschap en somenzijn gadegeslagen met on- vervalscht misnoegen. Zij was verscheiden keeren op het punt ge weest er haar meening over te zeggen, zooals Elsa zou ervaren, voor zij veel uren ouder zou zijn. Ja een weinig boosheid over het geheel, beheerschte Elsa Morsden's gedachten bij het eind van wat zii het bespottelijke onderhoud noemde, waaruit Heriot zoo slecht te voorschijn was gekomen, linksch, onbeholpen en lomp. Al de verwerpelijke karaktertrekken waarvan zij hem in haar verbeelding genezen had, waren weer aan de oppervlakte gekomen, en hadden haar hoogst pijnlijk beroerd. Zij zocht een toevlucht in de gedachte, dat, ondanks alles, de Schotten van nature lomp wa ren en dat zijn bescheving maar een opper vlakkig vernis was I Juist die hoedanigheid in Heriot had hnnr aangetrokken .H»j was zoo sterk geweest, zoo oprecht. Hij dreef den gewonen ruilhandel niet van beleefdheden en flauwe praatjes, de munt waarfnede de meeste man nen hun vriendschanpelijke verplichtingen je gens de vrouwen willen betalen. En nu was hij weggegaan, hij had zich losgerukt, zonder een woord van spijt of dankbaarheid voor alles, wat zij hem gegeve® hadl Ja de boosheid over- iiearschte I Zij nam een stoel en ging voor het kleinq, ouderwetsche bureau zitten, in den hoek enl schreef boos en haastig op een groot vel pa* pier Waarde heer Lincock, Ik heb nog' eens over uw vriendelijke uitnoo* diging, om naar de Vereenigdc Stoten met u te* rug te gaan, nagedacht, Ik geloof, dat het een te goede kans is, om die te laten ontglippen* Dc veronderstel, dot ik met wat goeden wil hel wel zoo zal kunnen schikken, dat mijn boeï tegen den herfst uitgegeven ken worden. Al» mevrouw Lincock weer in de stad terug is, ver* wacht ik u met haar Zondag tegen een uur op een eenvoudige lunch. U zult wel niet ver* geten, dat ik een alleenstaande vrouw ben, di« zeer eenvoudig leeft I Het was mij een groot genoegen, u ontmoet ta hebben en ik blijf als steeds Uwa u oprecht toegenegen Elsa Bloke Marsden^ HOOFDSTUK IX. Toen hij tyarylebone Road verlaten had, ping Heriot niet dadelijk naar huis. Hij zou nog niet met Jeanie hebben kunnen sprekenhij moest zich eerst zijn eigen standpunt duidelijk be wust worden. Toen hij zich nu om de Edgware Road wendde, ging hij, meer bij ingeving dan eenig vost doel, naar dc Marble Arch cn liep het Park in. t Het was een mooie, heldere en fnssche avond, na den zondvloed van Bank Holiday avond era het Park zag groen en vriendelijk. Het bood ruimte en frischheid, die Heriot op het oogen* blik noodig had, want hij had met haar vriend* schap gebroken en wist, door de scherpte vaM zijn verdriet, dat hii htft geen oogenblik te vroe^ gedaan had, (Wordt vervolgd),

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 5