Prof. Pekelharings Hoofdwassoherij.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER" 18 Februari 1922
Fontein Schippers.
ST. EIDILIOM
bij 1. A.
S h,Itf.str. lï. Tsl. 145
A. v. d. Weg, Langestr. 23
Natssnaarb^nk
GELEGENHEIDS GESCHENKEN
Eigengemaakte Kinderkleedinn.
Het Verloren Tehuis.
Meobileerlngen- Kunsthandel- Bebangerij en Stoffeerderij
Langestraat 24. Tel. Int. 496. - AMERSFOORT.
Per flesch f 1.75, per anker f 72-.
TWEEDE BLAD.
ïa de „herrie".
BINNENLAND.
Onfeübaarmidde! tegen Hoofdroos, prijs f O.Ers Cf.
Magaz.
öa Dom'
WILLEM GROENHUIZEN
ZIE ETAIÜE MS SïEEüS Ie KLAS GOEDEREN
FEUILLETOf?
20«te Jaargang
No. 198
ORIGINEELE
zeer aan te bevelen
Bordeaux, gewas 1917
troebel water is het goed visschetx". Tal
jfron, ons niet bijzonder goed gezinde, politici heb-
tben in de laatste weven gepoogd munt te slaan
luit de „troebelen" in den Vrijzinnig-Democrati-
•chen Bond. Zij hebben meer reclame gemaakt
ivoor hunne „affaire" dan ooit, vooral door ver
melding, in een massa groote en kleine kranten,
van het groot aantal „nieuwe afdeelingen" van
hunne „nieuwe partij". Wie van de zaken iets
meer weet dan oppervlakkige krantenlezer,
heeft al lang begrepen, dat verreweg de meeste
Van diö „nieuwe afdeelingen" zoo niet alle, een
voudig de bestaande vrij-liberale en unie-liberale
kiesvereenigingen zijn, die voor deze gelegenheid
worden „opgericht" als afdeelingen van den
Vrijheidsbond. Maar deze doorzichtige reclame
ts niet het örgste.
Erger is b.v. dat men opnieuw begint met te
vertellen, dat Marchant wel sterk is in het af
breken, maar dat hij niets kan opbouwen. Indien
nu de eerste de beste „man in the street" zich
op die wijze uitte, dan mocht dit niet verbazen.
De buitenwacht heeft Marchant, die zoo stevig
van zich kan afbijten, nooit mogen lijden en
men mompelt gaarne een minder vriendelijk
oordeel over den leider der vrijzinnig-democra
ten. Onvergeeflijk echter is zulk eene uiting van
een politiek schrijver, die beter kan weten en
die beter weet. Dezelfde soort menschen heeft
onze Kamerfractie bij herhaling verweten, dat
*ij te dikwijls gebruik maakt van het rech'. van
initiatieff Bovendien zijn in de laatste jaren niet
el leen belangrijke amendementen, maar ook be
langrijke wetsvoorstellen door Marchant c. s.
Ingediend. Iedereen weet immers, dat het de
onzen waren, die een voorstel tot het heffen van
een vermogensbelasting in eens hebben inge
diend, een voorstel, dat wel verworpen is, maar
flat er in ieder opzicht mocht zijn. Iedereen weet
pok, dat het intiatief-voorstel-Marchont ons het
Vrouwenkiesrecht heeft gebracht.
Erger is ook het pogen, het troebele water
ivog meer te vertroebelen, door de onbeteeke-
Oende strubbelingen in onzen bond voor te stel
len als de voorteekenen van een acute onlbin-
th'ng van onze partij. Een van deze schrijvers
heeft zich zelfs belachelijk durven maken met
van onze partij te spreken als van „politiek uit
geleefd." Wat zal deze „staatsman" wel van zich
self moeten denken als hij leest, dat tal van
afdeelingen een niet onbelangrijke toename aan
leden hebben te boeken, dot er nieuwe afdoe
ningen van den Bond zijn opgericht te Diepen
veen, Wirhe, Zuidhorn, Hellevoetsluis, Sloohte-
ren, t Zand, Nieuwe Niedorp en Benningbroek
en dat er afdeelingen in wording zijn te Goes,
(Th alen en Wissekerke?
Verre van te zijn afgeleefd, vertoont de Vrij-
«innig-Democratische Bond in deze dagen dui-
Idelijke teekenen van opgewekt leven; de verkie-
czingscampagne is begonnen en onze propagan
disten zijn „den boer op" in vinden overal een
belangstellend gehoor.
Geen wonder. Er is niets gebeurd, waarbij onze
beginselen in het bedrang zijn gekomen. Nu niet
en nooit sinds we in 1901 onzen Bond hebben
opgericht. Nog altijd is onze partij de verzamel
plaats van el die vrijzinnigen, die het met de
democratie ernstig meenen. Nog altijd hebben
wij als grondslag van onze politiekhet gelijk
maken van de ontwikkelingsvoorwaarden voor
alle staatsburgers, een zoo soliede basis, dat
niemand ooit gepoogd heeft, dit principe te be
strijden. Nog altijd gedragen wij ons zonder
aarzeling in overeenstemming met onze demo
cratische beginselen, ook in dezen tijd van reac
tie.
Wij zijn ons zelf gebleven, twintig jaren long.
De onzen zijn niet van partij en beginsel verwis
seld alsof partij en beginsel slechts huisjasjes
waren; de onzen hebben nooit meegedaan met
de onvruchtbare pogingen ongelijk gezinde ele
menten onder é^n hoedje te vangen.
O, onze „vrienden" van andere partijen ge-
looven zoo gaarne, dot er achter het optreden
der frondeurs iets meer zit dan gekwetste ijdel-
heid of zetel-kleverigheid van een drietal men
schen. Zij zien al vol verwachting naar de drom
men ex-vrijzinnig-democraten, die achter deze
drie heeren naar den Vrijheidsbond zullen over-
loopen.
Zij vergissen zich. De frondeurs hebben geen
menschen achter zich. Hoe duidelijk is dit ge
bleken in de vergadering van den Partijraad,
waar ook niet één der aanwezigen het vtfor één
der ex-c^ndidaten heeft opgenomen; waar nie
mand de motie-Utrecht, die één der frondeurs
tr-rug wil roepen, verdedigde, sterker, waar nie
mand de behandeling van die motie verlangde.
Uit heel Nederland waren daar de voorman
nen der partij aanwezig. Ernstig werden de be
weerde grieven van de drie ex-candidaten be
sproken. En unaniem was men van oordeel, dat
er geen sohijn van grond voor die grieven aan
wezig was. Integendeel. Zoowel bij het referen
dum als bij de briefwisseling met afdeelingen en
personeele leden was alles volkomen correct
geschied.
Daarmede al zal de algemeene vergadering
hare meening omtrent „de gebeurtenissen" nog
moeten vaststellen is de geheele Kerrie te
ruggebracht tot hare ware proportieseen rel
letje, opgezet door drie teleurgestelde Kamer-
candidaten, die zich niet schamen de partij, die
de vrijzinnig-democratische beginselen dient, te
verzwakken, die zich niet geneeren openlijk te j
pogen den V.-D. Bond, waartoe twee van hen
nog behooren, te verzwakken, kon het, te gron
de te richten.
Marchant heeft het goed gezien langzaam
aan slechts volgen elkaar de berichten in de
pers op, die van de gedragingen van de drie
heeren spreken. Nu is Teenst-a uit de fractie
getreden. Nog niet uit de partij. Zoo heeft hij
gelegenheid straks nog eens te laten berichten,
dat hij nu ook uit den Bond ontslag heeft ge
nomen.
Zouden er nu rog menschen zijn, die den toe
leg der frondeurs niet inzien? Het is nauwelijks
denkbaar. De belangstelling voor de politieke
gymnastiek der drie ex-condidaten, van den
aanvang of al niet groot, is tot nul gereduceerd.
Uit de „herrie" treedt de V.-D. Bond sterker
dan ooit naar voren, nu ol zijn leden de nood
zakelijkheid inzien van krachtige propaganda
voor onze beginselen. Vol vertrouwen guan wij
de stembus-campagne in; de groote groep van
mannen en vrouwen, die onze beginselen deelen,
zal ons n>t in den steek laten.
Uit de Pers.
DE PARTIJ VOOR VOLKSWELVAART.
Dezer dogen zijn de voornaamste
grondslagen medegedeeld, waarop de nieuwe
„Staatspartij voor Volkswelvaart" tot stand
is gékomen. Daaruit bleek, dat zij, die
het initiatief namen tot de stichting van deze
nieuwe partij, van oordeel waren, dat de tegen
woordige partijpolitiek in strijd is met het alge
meen belang. De coalitie ter rechterzijde wordt
als een kunstmatig product beschouwd, waarvan
geen voldoende regeerkracht kan uitgaan, en de
verdeeldheid ter linkerzijde maakt het ook voor
de politieke groepen aan dien kant van do
scheidingslijn, die er nog steeds ten onzent be
staat, onmogelijk een combinatie te vormen, die
op een voldoend stevige basis staat om daaraan
het gezag en de macht te ontleenen, die een
regeering noodig heeft.
Naar aanleiding hiervan schrijft de A r n-
hemsche Courant:
„Men zou ten aanzien van dat standpunt
in de allereerste plaats de vraag mogen op
werpen, waarom deze heeren de verdeeld
heid nog grooter maken door het stichten
van een nieuwe partij. Het is een niet te
weerspreken feit, dat elko nieuwe partij,
wanneer zij althans bij verkiezingen met
eigen candidaten uitkomt, verbrokkeling te
weeg brengt. Die verbrokkeling zal wel niet
zoo groot zijn, dot daardoor ook in de
Volksvertegenwoordiging het aantal verte
genwoordigde partijen toeneemt, maar zij
strekt er wel toe, dat zij stemmen afhaalt
van andere partijen en dus de positie van
die partijen verzwakt. En het logische ge
volg daarvan is, dat daardoor 5f de partijen,
die geen nadeel ondervinden van sectorische
neigingen van malcontenten, een meerder
heid behalen öf dat ae moeilijkheid van het
vormen van een regcering, die er don toch
tenslotte wezen moet, nog grooter wordt
don zij vermoedelijk toch reeds zal wlzen
Wij hebben den laatsten tijd op de funeste
gevolgen van al dat sectarisch gedoe meer
malen gewezen, en behoeven er thans niet
op terug te komen in verband met de stich
ting van de Staatspartij voor Volkswelvaart
en de publicatie van haar program.
Maar wel mogen we over dat laatste een
enkel woord zeggen. Want van de vele pro
gramma's, die men den laatsten tijd onder
de oogen heeft gehad, is dit wel een van do
merkwaardigste. De bedoeling van de man
nen en vrouwen van deze partij is, dat er
geregeerd zal worden louter naar economi
sche grondslagen. De partijpolitiek moet
verdwijnen en de economische politiek moet
daarvoor in de plaats treden. Wij laten dc
absoluut theoretische beteekenis van dit
principe rusten, maar vragen ons af of er
nu inderdaad menschen zijn, die een oogen-
blik in ernst gclooven, dat onze tijd daar
voor rijp is. Kon men zich inderdaad als
een te realiseeron begrip voorstellen een
regeering, die allo partijpolitiek overboord
zou werpen en alleen zou regeeren naar eco
nomische principes Men mag in dit ver
band vragen, aannemende natuurlijk, wat
wij doen, dat de stichters van deze partij
het ernstig mcencn, waarvoor de vorming
van een nieuwe niet-politieke groep, die als
eenig positief begrip „bezuiniging" in hear
program heeft geschreven, noodig wos. Men
had dan aansluiting kunnen zoeken bij den
Bond van belastingbetalers, die immers ook
alle politiek uit den boozo acht en alleen
maar bezuinigen wil.
Maar den nogwelke partij wil tenslotte
niet bezuinigen ïn den grond der zaak is
iedereen overtuigd van de noodzakelijkheid
van bezuiniging. En het is alleen jammer,
dat men het geenszins eens is over de wijze
vaavop bezuinigd moet worden."
Wat de Staatspartij vooi Volkswelvaart wil is,
zoo zegt dc Arnhemsche Ct., bezuinigen zonder
rekening te houden met het ppactisch mogelijke.
„Zij gaat in haar eischen zoover, zij for
muleert haar verlangens zoo radicaal, dat
van verwezenlijking doorvan geen sprake
kan wezen. Zij wil de kieswet doen wijzi
gen, zoodat de volksvertegenwoordiging
inderdaad een weerspiegeling geeft van de
staatkundig© gezindheid van een volk, maar
zegt niet 'hoe dat kan en moetzij wil den
invloed van de partijleiding wegwerken, zij
v/il verlaging van den belastingdruk, o. a.
door het Intrekken van tol van bestaande
wetten, maar geeft niet duidelijk aan welke;
zij wil de Arbeidswet vervangen door een
andere wet en tot zoolang gematigde en
oordeelkundige toepassing der bestaande
w?t, maar zij zegt niet wat zij daaronder
verstaatzij wil stopzetten van alle verdere
uitbreiding der wetgeving met betrekking
tot dc sociale verzekering, afschaffing van
de Reden von Arbeid, openen van de moge
lijkheid om alle sociale verzekeringen bij
particuliere lichamen of te doen, terugkeer
near normale toestonden in de woningvoor
ziening en het woningbedrijf (men heeft het
maar voor het zeggenen verder allerlei,
dot op alles betrekking heeft wat den Staat
geld kost.
Dat alles klinkt nu heel mooi, maar doet
denken aan het zoet gefluit van den voge
laar. Want het is een volslagen onmoge
lijkheid, dat ol deze programpunten in hun
geheel of "elfs ook maar ten deele verwe
zenlijkt zullen worden door een partij, die
met een tenslotte negatieve leuze in het
strijdperk treedteen program, dat aanstu
ren moet op geheel of gedeeltelijk stopzet
ten van de sociale wetgeving, althans elke
uitbreiding daarvan wil tegengaan, en dot
de staatsbemoeiing te dien aanzien zooveel
mogelijk wil uitschakelen, staat niet op een
reëelen bodem van practische politiek. Daar
om is een program, dat overigens in zijn
zuinigheidskarakter zoo veel belooft, en dat
uit dien hoofde misschien voor velen een
zekere aantrekkingskracht kan hebben, een
min of meer gevaarlijke speculatie. Meegaan
met dit program is meegaan met een denk
beeld, dat voor geen practische verwezen
lijking vatbaar kon worden geacht. En dat
meegaan onttrekt stemmen aan die partijen,
die ook zuinigheid willen betrachten, maar
daarbij staan op den bodem van de practi
sche politiek. Dat gevaar moge tijdig wor
den ingezien I"
B*rfohten.
BEZUINIGING EN DEMOCRATIE.
In een vergadering van de Vrijz. Dem. Kies-
vereeniging te den Haag heeft mr. P. J. Oud,
algemeen secretaris van den Vrijzinnig Demo-
cratischen Bond, gesproken over „Bezuiniging
en Democratie".
Het is ving spreker aan een moeilijke
tijd voor de democraten. De toestand is zooda
nig, dat velen niet verder durven gaan in
democratische richting en enkelen zelfs terug
willen. Bezuiniging is evenwel geen aangenaam
werk over 't algemeen. De noodzakelijkheid van
bezuinigirg zal a'tijd vast moeten staan, vóór
dat men er toe over zal gaan.
In vergelijking met T9T3 zijn de uitgaven
op den gewonen dienst van den staat bijna 3
inoal zoo hoog geworden, toen n.l. pl.m. 220
milioen en thans 639 millioen gulden. Hierbij
Maison VAN EIMEREN.
Coiffeur Pofitlclieur i Colffeuse
WIJFRSSTRAAT 14. - Tel. 205
Hoogst Moderne Salons voor
DAKKS en HEEREN - Manicure
Magazijn van ParfumurioSn on JJJ
ToiloUArtikolen.
E3ADSNRICHTING
I
a
Asisrsfoort
ütrBcht8cheweg 9.
Ovorzicht 1921,
Ingelegd: 512.314.67
Terugbetaald:
255.886.40
Moer ingolegd:
250.428.27
Nieuwe boekjes A 590.
•^ffccten in bewaring:
37.310.—
Gconend: eiken work-
dng 10—1; 3—V/2; 7—8
Zaterdagavond SVz8 Va
Zaterdagmiddag goslo*
ter.
Varkensmarkt
Amersfoort
Special» aldeellne
komt bovendien nu nog ongeveer 83 millioen
voor aflossing der cnsisschuld. Dc toestond is
vrijwel hopeloos. D ju»bij vreest Spr. dot als gc*
volg van de malaise de belastingen veel minder
zullen opbrengen dt«n het vorige jaar cn dat mi*
nister De Geer in zi:n romingen te dien op<
zichta veel te optimislisch is geweest. En in,
1923 zal het nog wel minder worden verbe*
tering van dezen toestand is derhalve noodza*
kei ijk.
Mr. Oud bespreekt vervolgens de vraag, wie
de schuld draagt van deze misère. Op het
oogenblik werkt speciën! de Vrijheidsbond met
do bezuinigingsleuze en van die zijde wordt het
voorgesteld als of do democratische partijen^
speciaal de vrijz. democraten, de schuld vol»
den tegenwoordigen toestond drogen.
Spr. critiseerde het beheer von den minister
van Financiën De Vries. Deze zette zich lang)
niet schrap genoeg tegenover het opdrijven der
uitgaven door zijn ombtengenooten, specioal
niet wat betrof de improductieve uitgaven vooi
Oorlog en Marine. Een tweede fout van dezen
minister was, dat hij voortdurend veel te op^
timistisch was ten aanzien von de opbrengst
der belastingen.
Direct na den oorlog toen de algemeene toe*
stand nog welvarend was, hebben den Vrijz.*
Democraten, die door de ervaring opgedaan na
den oorlog van 1870 de terugslag reeds zagen
aankomen, voorgesteld door een „heffing in
eens" onmiddellijk een gedeelte van de crisis*
schuld te delgen. Toen vooral bleek welk een
optimistisch minister De Vries was. Hij achttt
deze heffing in eens niet noodig en ook geen
belasting-verhoogingen. En het gevolg von deza
optimistische financieele politiek is, dat wij nil
in de grootste misère zitten.
Mr. Oud betoogde vervolgens, dat er maar,
één middel is om hieruit te komen ei\ weldd
begrooting sluitend te makend.w.z. verhoo*
ging der inkomsten of verlaging der uitgaven*
Het eerste is reeds onmogelijk, er rest dus niets
dan bezuiniging. Geen bezuiniging moet el
echter aangebracht worden daar, waar de de*
mocraten haar niet willen. (Daar is dus weet
JU WEI,IER AHRK ^OOBT
Groote keuze
door
DAVID LyALL.
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
23
Zij glimlachte dapper naar de deur, waar He-
tiot zich klaarblijkelijk heenspoedde.
Hij wilde haar wanhopig gaarne danken voor
lal les, wat zij voor hem geweest was, voor haar
Uanmocding, haar medegevoel, haar belangstel
ling voor hem, gedurende deze drie kostbare
Jaren. Maar hij was er tegen gewaarschuwd,
üvant anders zouden misschien onherroepelijke
boorden gesproken worden.
Zij scheidden bij de deur met een vluchtigen
lianddruk en zij was alleen, zonder dat er een
.voord meer gezegd was.
Zii sloot de deur, ging terug naar het mid-
7 ^rer zitkamer en stond toen stil.
een schok gekregen ,dat was niet te
oouiaaan «n de dappere kleur was uit haar irc- J
laat verdwenen ,haar oogen waren beneveld en
haar mond vast gesloten.
„Nu, het zal mij verwonderen" zeide zij
hardop, en dan hield zij plotseling op, alsof zij
schuwde, haar verwondering uit te drukken.
Zij was een zeer verstandige vrouw, scherp
zinnig en vlug in het ontleden en bij ingeving
toch had zij een vrij alledaagsche fout gemaakt.
Zij verbeelde zich, dat Heriot zich plotseling
bewust was geworden, dat hij meer van haar
hield, dan mocht, en iets in hem of was het
een drang van buiten had hem er toe aan
gezet, dezen vreemden, niet noodzakelijken,
krachtigen en hoogst onaongenamen stap te
doen.
Zij was op dit oogenblik boos, en haar ge
zond verstand en gezond evenwicht was ruw
geschokt.
Het was beslist voor den eersten keer, dat zij
een groote, bijna pijnlijke belangstelling voelde
voor de vrouw, die zij nooit gezien had.
Zij had zich onbewust in haar geest een voor
stelling van Jeanie Heriot gemaakthad haaï
geschilderd als gewoon en materialiste, buiten
de Elyzeesche velden staande van roem cn ro
mantiek en innige gedachten, waarin zij en He
riot zoo dikwijls gedwaald hadden, van elkander
hulp zoekende en vindende bij hun werk.
Waarschijnlijk had iemand haar praatjes ver
teld. Misschien had Ferguson, in zijn beroep van
dokter, eens een wenk gegeven, dat Heriot wel
wat meer van zijn vrijen tijd thuis mocht door
brengen. In dat oogenblik van snel zelfonder
zoek moest Elsa Marsden de bittere waarheid
onder de oogen zien evenals Heriot dat had
moeten doen cn wist zij, waarheen zij gedreven
was.
Want onloochenbaar nu, dat hij weggegaan
was, dat zijn eigen hand zoo onbeholpen o,
zoo zeer onbeholpen den band der vriend
schap had doorgesneden,, wist zii dat zü die
vriendschap op te hoogen prijs had gesteld, dat
zij op zijn oordeel had leeren steunen, zijn me
degevoel verlangd had en dot zij hem onont
warbaar had samengeweefd met haar levens
draden, en ofschoon het oogenblik zeer bitter
was, v/as zij toch zonder twijfel blijde en wist
zij, achter in haar reine gedachten, dat hij ge
lijk had gehar'.
Maar het pijnigde en hinderde haar, dat hij
het eerst gehandeld had en niet zij I Dat maak
te, dat zij zich tegenover hem erg klein gevoel
de. Maar zij zou het wel uitvechten. Zij zou
hem niet mijden op de plaatsen, waar zij elkan
der somtijds ontmoetten. Het zou geen ver
schil maken. Ook wilde zij een poging deen
mevrouw Heriot te ontmoeten, al was het moor
één keor, om een bevestiging of een verklaring
te krijgen van wat nu gebeurd was.
Als zij zou zijn, zooals zij zich haar voorge
steld had, als een gewone en geheel ongegron
de jaloezie er de oorzaak van was, wel, dan zou
zij waarschijnlijk het compas van haar leven
ander stellen. Elsa Marsden had niet voor niets
al deze jaren een onafhankelijk leven geleid
zij was tot eer. geheel overtuigd standpunt ge
komen betreffende de ethische levensregelen
Zij had haar eigen denkbeelden omtrent liefde
en huwelijk en hun grenzen en mogelijkheden
en had die helder afgebakend. Maar zij waren
noodzakelijk beperkt door den biik der onge
trouwde vrouw. Het is gemakkelijk leerstellingen
te verkondigen omtrent dingen, waarvan men
geen eigen ervaring heeft.
Elsa was nooit op eenig man verliefd ge
weest en dacht zich in haar trots onkwetsbaar
voor die algemeene zwakheid en daarom be
voegd om met heldere, koele oogen te oor dee
len over de zwakheid van anderen. Het had haar
genoegen verschaft de kluchten van haar vrien
den gade te slaan binnen hun huweüjkskooi. en
slechts de Bnin<ji weren. t?Ct eem'irft r>ftarT dat ha.QT
teleurstelde. Zelfs haar mooist gevormde zinnen
hielden het niet uit tegenover de onbevreesde
uitspraak van Margaret Bain, wat betreft de
groote dingen des levens.
Margaret had weinig boekenkennis. Zij kon
niet, zooals Elsa, Balzac in de oorspronkelijke
taal lezen en had met afschuw de Engelsche
vertaling van „Bettine" weggegooid, maar zij
had een bi;eede, heldere en verstandige opvat
ting van het Boek des Levens en was niet be
vreesd, de dingen bij hun naam te noemen. En
ofschoon Flsa en Heriot er beiden onkundig van
waren, had zij, vooral in den laatsten tijd hun
vriendschap en somenzijn gadegeslagen met on-
vervalscht misnoegen.
Zij was verscheiden keeren op het punt ge
weest er haar meening over te zeggen, zooals
Elsa zou ervaren, voor zij veel uren ouder zou
zijn. Ja een weinig boosheid over het geheel,
beheerschte Elsa Morsden's gedachten bij het
eind van wat zii het bespottelijke onderhoud
noemde, waaruit Heriot zoo slecht te voorschijn
was gekomen, linksch, onbeholpen en lomp. Al
de verwerpelijke karaktertrekken waarvan zij
hem in haar verbeelding genezen had, waren
weer aan de oppervlakte gekomen, en hadden
haar hoogst pijnlijk beroerd.
Zij zocht een toevlucht in de gedachte, dat,
ondanks alles, de Schotten van nature lomp wa
ren en dat zijn bescheving maar een opper
vlakkig vernis was I Juist die hoedanigheid in
Heriot had hnnr aangetrokken .H»j was zoo sterk
geweest, zoo oprecht. Hij dreef den gewonen
ruilhandel niet van beleefdheden en flauwe
praatjes, de munt waarfnede de meeste man
nen hun vriendschanpelijke verplichtingen je
gens de vrouwen willen betalen. En nu was hij
weggegaan, hij had zich losgerukt, zonder een
woord van spijt of dankbaarheid voor alles, wat
zij hem gegeve® hadl Ja de boosheid over-
iiearschte I
Zij nam een stoel en ging voor het kleinq,
ouderwetsche bureau zitten, in den hoek enl
schreef boos en haastig op een groot vel pa*
pier
Waarde heer Lincock,
Ik heb nog' eens over uw vriendelijke uitnoo*
diging, om naar de Vereenigdc Stoten met u te*
rug te gaan, nagedacht, Ik geloof, dat het een
te goede kans is, om die te laten ontglippen*
Dc veronderstel, dot ik met wat goeden wil hel
wel zoo zal kunnen schikken, dat mijn boeï
tegen den herfst uitgegeven ken worden. Al»
mevrouw Lincock weer in de stad terug is, ver*
wacht ik u met haar Zondag tegen een uur
op een eenvoudige lunch. U zult wel niet ver*
geten, dat ik een alleenstaande vrouw ben, di«
zeer eenvoudig leeft I
Het was mij een groot genoegen, u ontmoet ta
hebben en ik blijf als steeds
Uwa u oprecht toegenegen
Elsa Bloke Marsden^
HOOFDSTUK IX.
Toen hij tyarylebone Road verlaten had, ping
Heriot niet dadelijk naar huis. Hij zou nog niet
met Jeanie hebben kunnen sprekenhij moest
zich eerst zijn eigen standpunt duidelijk be
wust worden. Toen hij zich nu om de Edgware
Road wendde, ging hij, meer bij ingeving dan
eenig vost doel, naar dc Marble Arch cn liep het
Park in. t
Het was een mooie, heldere en fnssche avond,
na den zondvloed van Bank Holiday avond era
het Park zag groen en vriendelijk. Het bood
ruimte en frischheid, die Heriot op het oogen*
blik noodig had, want hij had met haar vriend*
schap gebroken en wist, door de scherpte vaM
zijn verdriet, dat hii htft geen oogenblik te vroe^
gedaan had,
(Wordt vervolgd),