mm „mm welle". Ponne. BUITENLAND. FEUILLETON. MiïsmsE.'T^z'i: DE EEMLANDER PIII1S 0E8 ADVERTENVIÊH Z Inbegrip van cca Politiek Overzicht Vlasskkerwe" 52d Telefoon !61 EBecfriciteit oo alle eiebied Rep-rsert alle machines Opgericht I90S Laaqste oriizen HOEDEN BLOUSES - ROKKEN MANTELS. LUSTEN B. NIEWEG, Langostraat 39, Tel. 462. Het Vfifjorfin Tehuis 20e Jaargang No. 221 per post f l.-\ per week (met gratis aowkerum ongelukken) f OJJ», aizoodcdyke r oos. AMEBSFOOBTSOH DIRECTEUR-Ut TQEVERi J. VALKHOFP. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTW41 TEl. INT 813. Vrlfdag 17 Maart 1922 bewijsnummer, elke regel meer 1 0.25, dienstaanbie» dingen en Uetdadii-hcids advcitentiën voor de helft der prijs. Voor handel en bedriji beslaan teer voordeelige bepalingen *oor hel advertecrcn. h'cns circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt of aanvraag toegezonden DB NOOD IN RUSLAND. feen der ontstellendste rampen, die sinds den •orlog Europa heeft getroffen, is wel de moor* pende hongersnood in Oost-Europa; de ellende, ISfe het deel js van Rusland, draagt een bijkans hpocalypïisch karakter. De tot in de kleinste bizonderheden uitweidende beschrijvingen von Hogbladcorrcspondentcn alsmede de foto's van Hen hongergruwel, die iemand de keel dicht knijpen, hebben een bijstand-actie in 't leven teeroepen om nog te redden wat te redden valt. Telkens wordt duidelijker, dot onthouding van (mverwijldcn steun duizenden en duizenden het leven kost. Verheugend is, dat van vele zijden iivordt geijverd om den omvang van de romp |net de middelen, die ten dienste staan, te be« Erken. Als Christelijke notie zijn wij Neder- tders echter verplicht onvermoeid te blijven pandringen op dodelijken steun in geld cn gfoed, opdat niet te eeniger tijd ons kan worden Rrerweten, dat wij in den liefdeplicht der barm hartigheid te kort zijn geschoten. Een millioe- Vienvolk is bezig op afschuwelijke wijze en on der het hevigste lijden weg te kwijnen. Wij zijn In de gevaarlijke fase gekomen, dat de veelheid der alormeerende berichten ons aan de bedroe vende situatie van een verkommerend volk ge- Woon doet raken; dit mog niet alzoo zijn: ons geweten mag niet in slaap gesust; terwille van de beschaving en menschelijkhcid zijn wij ver plicht met telkens meerderen aandrong tot hulp vaardigheid aan te sporen, zelf te offeren, de Idee der Christelijke liefde in troostbrengende daden om te zetten, opdat eindelijk, eindelijk Afdoend soulaas wordt gebracht aan de millioe- flen ellcndigen en verkwijnenden in ons wereld deel, dot steeds prat is gegaan op zijn bescha ming. Het bovenstaande schreven wij o.o. naar aan leiding van 'n correspondentie, die Woensdag in de Frankfurter, Zeitung is opgenomen. Einde Februari heeft Georg Popoff een 9chets ge schreven uit Oefa (Oeral) aan genoemd Duitsch blad, dien wij thans hieronder laten volgen. Nu de conferentie van Genua nadert, zou Aldus is men hier van oordeel de belang-, stelling voor Rusland bij den dag moeten toe nemen. Het is misschien het centrale probleem. Maar terwijl de Ententemogendheden nu de poging willen doen om Rusland bijna met ge weld weer de hem toekomende rol in het eco nomisch leven der wereld aan te wijzen, omdat Eij zelf door de afsluiting van Rusland zeer fernstig zijn getroffen, terwijl hun staatslieden, gelijk de bladen daaglijks berichten, reeds aan Ide bevordéring der natuurlijke rijkdommen van Rusland denken (waarbij de een al hooger biedt dan de ander), speelt zich juist in de ge bieden met de grootste natuurlijk© rijkdommen. Waarnaar Europa met het grootste begeeren Idjkt, in 't Wolgabekken en in den Oeral een tragedie, als de wereld nimmer aanschouwde, af, ÜEe in menig opzicht veel ontstellender is dan ide oorlog, omdat de dood hier letterlijk mil- liocnen menschenlevens wegneemt, zonder dat Ide buitenwereld hiervan ook maar een syllabe IVerneemt. Er is over de Russische hongercatastrophe Wel bij verschillende gelegenheden in de bladen tan het Westen gewaagd. Êcn jaar geleden doorspelde men, als onvermijdelijk gevolg van Hen misoogst, het groote sterven. In den herfst dan T92T zonden Amerikaansche corresponden ten berichten over het vernietigend werk der droogte. Daarna zag men den winter als een spook, dat ellende in 't leven riep, nadeTen. Men zed tot elkander: als nu geen hulp opdaagt, zullen millioenen menschen dezen winter niet overleven. Dat zei men toen. Nu is het ge vreesde een gruwelijk feit geworden. Het gewe ten der wereld is niet wakker geworden. De hulp bleef uit. En tegenwoordig lijkt héél het gebied van Wjatka tot Astrakan één enkel gi gantisch kerkhof. Van deze treurige waarheid kan, helaas, al leen hij zich overtuigen, dia#zelf deze gebieden heeft bezocht en de hier heerschende ellende met eigen oogen heeft aanschouwd. Ik vertoef sinds enkele dagen in 't gebied van Oefa. Hier sluiten zich de republikeinen der Tartaren (Ka zan), Basjkiren (Oefa) en Kirgiezen (Orenburg) aaneen. Dit geheele gebied met de aangrenzende Russische gouvernementen heeft zwaar geleden door den misoogst. In het najaar reeds nam de sterfte een ontstellenden omvang aan. Nu is, in den winter, bij al deze ellende, honger en epidei mieën, de vorst als een onbarmhartig wurger gekomen. In Januari en Februari heerschte hij hier met een gestrengheid, als men sinds jaren niet heeft gekend. In Oefa is de thermometer tot 30 40 graden beneden het vriespunt ge daald. De vogels vallen verstijfd op den grond. De stad Oefa. Het station Is door allerhande in lompen gekleede en half bevroren menschen overvuld. Zij zoeken hier in vuil en nauwheid, redding voor de koude. De meesten eten een weerzinwekkende massa, die zij brood noemen, en drinken daarbij warm water. In de vol ge sneeuwde stad heerscht op de straten zooiets als leven. Op de markt handelende cn mar- chandeerende boeren. De uitstallingen ontzet tend poovertjes en arremoeiig: ouwe spijkers, verroeste sloten, opgelapte laarzen enz. wo en verkocht. Het is dan ook niet waar, wat Westen wordt verteld, dat in de steden v -oqaSuvo uopjoM dooij et uej^aoui op do uapp -pruisi»A0| uopaqjaaAaoq etooJÜ poiqaSiaSuoq den. Ik zag maar enkele houten kramen, waarin bevroren vleesch en slecht meel verkocht werd. Wanneer de hongerlijdende dit beetje niet plun dert, doet hij zulks niet uit vrees voor de gewa pende mocht. Hier heerscKt niets minder dan een terreur; er is nauw één milicien te zien, De hongerende is grenzenloos apathisch. Hij is volkomen willoos. Bovend'en ligt het in ,den aard der Russen ook in de ergste omstandig heden steeds iets als doffe gehoorzaamheid te bewaren. Zoo is het ingesneeuwde Oefa naar 't uiterlijk schijnbaar een beeld van vrede. Overdag enkele uren lachende zonneschijn. Maar welk een hel is deze plaats in werkelijkheid. Het eerste, wat ik des ochtends zag, toen ik op straat kwam, was 't volgende voorval: een tot een geraamte vermagerde boer draaft met zijn zoontje langs den weg. Plotseling valt de door honger vol komen krachteloos gewordene voorover en blijft voor dood in de sneeuw liggen. Er ver loopt een tijdje, tot een slede ter plaatse komt. Het kost moeite de onverschillige en door eigen ellende afgestompte voorbijgangers er toe te brengen hulp t© bieden. Men tilt hem eindelijk" op. Zijn gezicht is met bloed bedekt. „Die leeft niet langer dan vanavond", zegt een der boeren, die erom heen staat, droogjes. Dergelijke voor vallen zag ik in den vervolge hier bijna dage lijks. Verder ontmoet ik tal van sléden, waarin heele families zitten, tot halve lijken bevroren Zij probeeren d© stad te bereiken, waar zij red ding hopen te vinden. Op den hoek van een straat werpen enkele boeren met groote sneeuwschoppen twee lijken op de klaarstaande slede: van honger omgekomenen, die des nachts op straat ineen zijn gezakt en in de sneeuw be vroren waren. Op een andere plaats liggen ver- ïchillende kinderlijken op den weg.... Nie mand bekreunt er zich om. De kinderellende van Qefaf Het is misschien het gruwelijkste, wat ik tot dusver hier heb gezien. Een vuile, armoeiige houten barak op 't station wordt de „isolatieplaats van 't commis sariaat voor gezondheid" genoemd. Hier vinden alle in den naasten omtrek aangetroffen ouder- looze kinderen het eerste onderkomen. De meesten hebben echter dermate hun krachten verloren, dat zij al direct de eerste dagen ster ven. Door hun wanhopige ouders worden zij des nachts voor de deur van dit „tehuis" neerge- llat nira di/oor kftn oon kou bczor«,n Ufll ylli" c>vul waaraan U voor uw loven genoetr heeft. Noemt tijdig A iiHlIQIDfinP de hoesistillendc. zuivorondo HualjOlliUUi legd. Alle vondelingengestichtcn cn kinderasy- len in Oefa zijn overvuld. Men weet niet, waar men heen moet Tnet deze kinderen, die dage lijks bij dozijnen op straat en de stations ge vonden worden. In het isolatiegebouw liggen cn zitten zij bij honderdon in een kwalijk riekende, verpeste, donkere ruimte nauw op elkaar. Zij klagen voortdurend zachtjes cn zonder hoop. Dit eentonige, hulpelooze schreien der kinderen, dat men al van verre hoort, is hartvcrscheu rend. Velen van hen zijn naakt. Hun lichaampjes, die als geraamten zijn, zijn zwart van vuil en kou. De mecsten dragon els klee ding lompen, zooals de armste bedelaar ze niet draagt. Deze totaal vermagerde kindcr- lichnampjes zijn bovendien met de verschrikke lijkst© zweren bedekt. Bij velen sijpelt het bloed langzaam uit oogen, neus en mond. Door scheurbuik en typhus sterven dagelijks in dit „tehuis", zooals mij de opzichter mededeelde, evenveel als er levend van de straat worden opgeraapt. De opzichter wees op een hoopje hnlfdoode kinderen, die in een hoek dicht tegen elkaar zaten gehurkt; een meisje van acht jaar zorgde voor haar vijfjarig broertje, wien het bloed langzaam uit den holf-verstijfden mond sijpelde, de oogen smeekend naar den hemel gericht. De opzichter gaat den dokter halen, di© binnen enkele minuten verschijnt. Te laat het kind was al dood. Gauw wordt het wegge bracht. Men vroge niet: waarheen? En de be daarde dokter wijst op verschillende huiverende, om de eenige kachel saumuringende kinderen en legt met gecefenden blik uit, welk kind nog twee, welk nog drie en welk misschien nog vier dogen zal leven. 44 UEGEST3.WT AMERSFOORT Wie deze regels leest, zal vrogen, of hier tenminste de noodigste hulp wordt verleend. Het mag niet verzwegen worden, dat in dit rijk van troosteloosheid cn ellende wel een straal der liefde is gevallen. Deze hulp gaat van de Amerikaansche Relief Administration uit, die hier in 't gebied van Oefa zoo'n 150.000 kinderen daaglijks voorziet van voedsel en drank. Oefa is in 't Oosten de laatste plaats, waar de Relief Administration werkzaam is. Zij heeft in de verst afgelegen dorpen der Bosjki- ren, die dikwijls honderden mijlen van de spoorlijn verwijderd liggen, meer dan duizend keukens geopend. Haar arbeid verspreidt buiten gewoon veel zegen. Evenzeer beijvert zich de sovjetregeering alles te doen om de groote kindersterfte tot stilstand te doen komen, zooals trouwens in Rusland voor de kinderen al het mogelijke wordt gedaan. Het is 'verbazingwek- kenr^ hoe de regeering, ondanks haaf geringe hulpbronnen, het mogelijk moakt alleen in Oefa vele duizenden kinderen onderkomen, kleeren en voedsel te verschaffen. Maar wat zijn duizen den? In dit land schijnen menschenlevens waar deloos te zijn. Alleen in 't gebied van Oefa lijden van dc vier millioenen menschen zoo'n drie millioen honger. In heel hel Russische rijk worden tegen woordig stellig meer dan dertig millioen door den hongerdood bedreigd. Een groot gedeelte hiervan zal het onder geen omstandigheden tot de eerstvolgende oogst kunnen uithouden. In verband met dit feit is het biina overbodig met nadere cijfers te komen. Is het verder niet ijzingwekkend, dat, naar mij oen hier vertoevend Duitsch geneesheer bevestigde, de gevallen daaglijks toenemen, dat hongerenden niet terug deinzen voor het eten van menschenvleesch? Het vorenstaande mog? voldoende zijn. Dc staatslieden, die tot talrijke offers zijn bereid, wanneer het erop aonkomt „Rusland's rijkdom men te bevorderen", mogen niet vergeten, dat in (lit land dertig millioen menschen van honger sterven. De groote sterfte is in zijn tegenwoor- digen vorm buiten kijf voor een deel het gevolg van de interventie- cn blokkadepolitiek der Entente ten opzicht© von Rusland. Dat is het bitterste gevoel, waarvan hier bijna elkeen is vervuld- en, waarlijk, ongemotiveerd schijnt dit gevoel van een stervend volk niet te zijn. Eforlchte*. DB CONFERENTIE TE GENUA. B e r 1 ij n, 16 Maart. (W. B.) De Itollnan- sche „czant heeft hier een nota der Italiaansche regeering overhandigd, waarin wo.lt med dëold, dat de conferertie van Genua definitief is bepaald op 10 April. De BritSche delegatie. Londen, 16 Maart. (R.) Chamberlain ver klaarde heden in het Lagerhuis, dot Lloyd George en Curzon deel zullen uitmaken van de Britsche. delegatie naar Genua. DE ONTWAPENING VAN DUITSCHLAND. B e r 1 ij n, 16 M a ar t. (W. B.) De Duitsche rijksregcering heeft in een uitvoerige nota ge antwoord op de nota van 27 Febr. van de goal lieerde militaire controle-commissie, waarin deze de reorganisatie van de orde-politio eischt. In die nota 'wordt uitvoerig uiteengezet, dat de Duitsche landen de hun door de Entente ten aanzien van de orde-politie tot dusver opge legde verplichtingen nouwgezet zijn nagekomen. De nota bespreekt gedetailleerd de aanmer kingen van de controle-commissie en ontkent dot de verdere uitbreiding van hot ondergeschikt makén van den stnot van die politie, die reeds in 1913 in de Duitsche landen bestond, een on gepaste centralisatie zou beteekenen, aangezien het locale karakter van die politie bewaard blijft. Een zeker verband tusschen de politieambte naren is noodig wegens den moeilijken toestand, waarin Duitschlond verkeert. De nota wijst er op, dat Engeland, Frankrijk, Italië cn Amerika, ondanks hun krachtige militaire bescherming en rustigen binnenlondschen toestand, het zonder een groot en goed ingedeeld politiecorps niet kunnen stellen. De rijksweerbaarheid cn de veiligheidspolitie zijn in geval van het uitbreken van opston den in verschillende deelen des rijks zelfs bij de tegenwoordige organisatie al onvoldoende om de orde te herstellen. Ten slotte doet de regee ring voorstellen voor een vergelijk, dat oon verscheidene eischen der commissie tegemoet komt. MINISTER HERMES OVER DE DUITSCHE FINANCIEN. B e r 1 ij n, 1 6 M a a r t. (W. B.). Bij de eerste beraadslaging over het wetsontwerp inzake de wijzigingen op het gebied van financiën ver klaarde de rijksminister van financiën dr. Her mes in den rijksdag, dat in geen enkel land de belasting zoo hoog was als jn Duitschland. Des niettegenstaande wordt in Frankrijk nog steeds het tegendeel beweerd, op grond van absoluut tendencieuse, voor Duitschland ongunstige, me thodes van vergelijking. De nieuwe belastingwet ten leggen het Duitsche volk geweldige losten op. Een nog hooger belasting zou in verband met den tegenwoordigen toestand van het eco nomisch leven ondraaglijk zijn. Het is dwaas, to beweren, dat Duitschland zijn valuta opzettelijk deprecieert om daardoor de leveranties in ver band met de schadevergoeding onmogelijk te maken. Een gevolg van de daling der merk is wel het duurder worden der noodzakelijke le vensmiddelen en het gevaar voor den onder gang der Duitsche industrie, wie het steeds moeilijker valt grondstoffen in te koopen. Een verbetering kan alleen komen van buiten af. door een verstandige vaststelling der voor Duitschland uit het vredesverdrag voortvloeien de leveranties. De beschuldiging tegen Hermes. Berlijn, 16 Maart. (W. B.). Naar de Frei- heit meldt, is de eerste gerechtelijke behande ling van de aanklacht van minister Hermes te gen den verantwoordelijken redacteur van dit blad op Maandag o.s. vastgesteld. De bczold tying van het Duitsch© Rijkspersoneel. Berlijn, 16 Maart. (W. B.) De onderhan delingen tusschen de rijksregering en de vak organisaties omtrent de verhooging der dcrsloonen hebben gisteravond tot overcmstcirvi nu'ng geleid. Dc nood der Duitsche dierentuinen. B e r 1 ij n, 16 Maart. (N. T. A.) Thans zal ook de stads-dierentuin te München wegens on voldoende fondsen gesloten worden. De dieren tuin te Hamburg was, zooals men weet, om di# reden reeds opgeheven. Dc bomaanslag te Dinkclsbühl. Dinkelsböh l, 16 Maart. (W. B.) De ai* beider Klinglcr, die op Nieuwjaarsnacht op d© marlot alhier een bom wierp, waardoor 25 per© sonen zwaar gewond werden, is wegens poging tot doodslag en overtreding van de wet nopens de springstoffen tot negen jaar tuchthuisstraf en vijf jaar eerverlies veroordeeld. Klingier ver- klarde de daod te hebben gepleegd, omdat zijn makker niet uit de gevangenis werd ontslagen. Gevechten tusschen arbeiders. Knappsock, 16 Maart. (\V. B.) Tus schen Beierscho arbeiders en arbeiders uit do plaats zelf ontstond eergisteren een groot© vecht oartlj. Als wapens dienden ©«rei straotstee- ncn en ten slotte werd geschoten. Een arbeider kreeg een schot door een der longen, terwijl twee man in de beenen gewond werden. Dri© daders zijn <re::rrert'»erd. HET FRANSCHO LEGER. Par ij s, 16 Moort (Havas) De Kamer zett© de discussies voort over het ontwerp betreffen de de recruteering von het leger. Maginet, de minister von oorlog, verklaarde, dat Frankrijk met ontzetting opzièt tegen de mogelijkheid von een nieuwen oorlog, wont het heeft te veel ge leden het bemint hartstochtelijk den vrede. Moor de veiligheid des lands wordt niet verze kerd met woorden, met droomen. Tegenover con volk als Duitschland, dat het aanviel, moet Frankrijk zorgen voor zoo'n organisatie, dot Duitschlond er niet aan kan denken opnieuw oon te vollen. De minister wijst met nadruk op het belnng der voorbereiding van een mobili satie, die elkeen op den dag van het gevaar op zijn ploots zal zetten en die het beginsel van persoonlijken verplichten militairen dienst voor opstelt. Dc spreker zegt, dot Duitschland mo reel niet ontwapent en wijst verder op het ge vaar der Duitsche industrie, die door den oor log niet Is benadeeld dit gevaar blijkt uit de onlangs in beslag genomen wapens cn ammu nitie voor artillerie, voldoende voor 22 divisies en die ontsnapten aan het toezicht der contro le-commissie. Ook sprak de minister von d© activiteit en de macht der Duitsche militaire organisaties. Tegenover dezen stoot von zaken moet Frankrijk voor zijn veiligheid een troe penmacht bezitten, sterker don die van Duitsch land. Het leger, dat de regccring voorstelt, zol 475.000 man tellen, die in 1923 verminderd worden tot 450.000 en misschien tot 420.000 man. TOOK PI. ATTN KI* TOTO'S Blllilhe prijzen x Maginot verklaarde, dot hij een voorstandet was vnn den diensttijd van een jaor, maar een ▼oorloopige diensttijd van 18 maanden wax noodzakelijk. Wat de noodzakelijke uitgaver voor de nationale verdediging betrpft, zeide d* minister nog, dat die van Frankrijk naar ver houding minder hoog zijn don die van d© Ver. St en Engeland. De militnirc uitgaven von Frankrijk bedroegen nog niet het vijfde van d© totale uitgaven, terwijl die von Engeland cn Amerika het vijfde deel te boven gaan. Frank rijk tracht de uitgaven zoo veel mogelijk te be perken. Ten sla*£e zeide de minister, dat Frankrijk niet blootgesteld wil zijn non de re vanche van den buurman, wiens gedrag hij ken de uit den tijd, toen die de sterkste was. Allen zullen het onmogelijke doen om te voorkomen, dat de gevaren terugkeeren, die het vaderland - bedreigd hebben. Uit het Engelsch door Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM. door DAVID L7ALL. BI r»Uij heeft zich van ons en ons aardsch slijk teruggetrokken, Mary," zeide hij, op den drem- bel der kleedkamer staande. „En Naomi gaat baar Oakley .Square, naar het schijnt." „Het is een afschuwelijk klein huis en zij Rullen niet hoog staan op de maatschappelijke laddermaar ik weet, dat zij dit wenscht, Tom. iWaarom kom je niet binnen en gaat zitten om Iiuj alles te vertellen, wat er gebeurd is „Ik ben niet in het humeur er voor, lieve. Ik Ral je licht nu uitmaken en je slapen laten gaan want ik zal vannacht op het bed in de kleed kamer gaan liggen, Dc ben wat onrustig en er is heel wot, dat mij wakker houdt." „Maar jij zult de verloving toch niet verbre ken wel „Neen, ik heb het recht daartoe niet. Naomi P geen tand meer, Mary." „En je gelooft niet, dat hij die wenscht te ver- preken, wel vroeg zij en haar toon werd hoorbaar scherper. Speed antwoordde achteloos. „O neen. Hij is oprecht zoover als hij zfch uit. Het geld zit hem in zijn maag en hij wil zijn •igen baas zijn. Ik neem hem dat niet kwalijk. Wij moeten hem er maar een kerk of een mo wn van laten maken Mary, en een of ander hospitaal of tehuis voor oude vrouwen met ons geld beschenken. Goedennacht, lieve, slaap ge zond." Hij sloot zacht de deur en verdween. Mary Speed, die nu geheel wakker was geworden, lag over deze dingen te peinzen tot de vroege och- ten duren Zij ontmoetten elkaar allen aan het ontbijt op een vriendelijke wijze en Naomi, die glimlach te en bedaard was, scheen niet verstoord door een enkele gewetenswroeging. Het was een on aangename morgen, met dien verraderlijken terugkeer naar de winterkoude, die de Engel sch© lente kenmerkt. Men genoot van een wandeling naar de kerk dwars door het park en men stapte flink door. Maar de vijf minuten voor den dienst hadden juist geluid, toen zij zich haastten naar de kerk bank van het Heerenhuis. Het was gedurende het eerste gebed dat Fer guson s oogen, die rusteloos maar niet oneer- biedig het gebouw doordwaalden, verrast waren drie mannen te zamen te zien in de kerkbank der oude Pastorie Vickary Hunt, Duncan Heriot en Geoffrey Ferrers I Het gaf hem gedurende den geheelen dienst te denken. Zoo werd hij door de mogelijkheden betref fende het Heriot-vraagstuk in beslag genomen, dat zijn eigen zaken op dat oogenblik geheel teruggedrongen werden. Heriot was waarschijnlijk van Digswell ko men wandelen zoools hij een vorigen Zondag gedaan had, die nog versch lag in zijn herin nering. Maar Fei^uson had de gelegenheid hen dit te vragen, tosn zij aan den ingang buiten de zijdeur waardoor zij allen binnengekomen waren, elkaar ontmoetten. •Hallo. Heriot I Het schijnt voorbeschikt te ten ontmoeten T Zijn de Bains gedurende het zijn, dat wij elkaar in de kerk van Upleys moe einde der week in Digswell „Neen, ik ben in de Pastorie." Ferguson keek verwonderd maar daar Na omi on dit oogenblik aankwam, konden zij niet met dit onderwerp doorgaan, tenminste niet zoo intiem. Want Ferguson, die zoo gewoon was, om trent onderen alles geheim te houden, had het zijn plicht niet geacht, Nfcomi in te lichten om trent de waarschijnlijk algeheele breuk in He- riot's leven. Hij had gezien, dat de dingen snel ler weer in orde kwamen, wanneer het spreken erover de moeilijkheden niet grooter hadden gemaakt. Wat hem het meeste verraste, was de kalmte van Heriol's gelaat. Die maakte hem'opgewon den want hij moest niet kajm zijn. Hij moest er uitzien of hij in de klauwen was van een knagend geweten. Ferguson moest zich terzijde wenden om den predikant aan te spreken en Naomi stelde He riot een haastige vraag. „Ik veronderstel dat u tante Lucy niet gezien hebt. Ik hoop, dot zij dezen morgen wat beter is „Zij wordt beter, juffrouw Speed. Zij zeide, dat zij dezen namiddag naar beneden wilde ko men, om thee te drinken." „O, heerlijk I Vader, hoort u dot Tante Lucy komt beneden voor de thee. Ik weet niet, of wij onszelf niet zullen uitnoodigen Ik wil zoo gaame dat Don haar ziét. Zij moest die vreese- Iijke aanvallen van haar hort niet zoo dikwijls hebben. Wel oom Henry Ik veronderstel, dat Joy nog bij haar moet zitten en niet mee naar de kerk gaan kon „Dat is zoo, lieve. Wat ziet ge er goed uit Ja sr* ik ben dankbaar te kimman zegcran, dat tante Lucy zooveel beter is en dezen morgen bijna weer geheel de oude scheen. Deze goede vriend heeft best geholpen, beter don een ge neesmiddel." Naomi keek op bij die voor haar geheimzin nige woorden. „Ik heb juist gedacht, dat zij te ziek is ge weest, om iemand te zien I Dus denkt u, dat wij misschien heden namiddag na de thee er heen kunnen wandelen „Ik geloof, dot ik je veilig kan uitnoodigen. Joy zou het prettig vinden, jelui allemaal te zien. Als u niet te veel haast hebt, dominee, maak dan een wandeling met mij door het park, wilt u zeide Barcloy Speed, terwijl het denk beeld om het onderwerp van zijn gesprek met Ferguson voort te zetten, plotseling bij hem opkwam. Hij-ook was telkens, wonneer hij hem ont moette, onder de bekoring van Henry Hunt's mooie, rijke persoonlijkheid gekomen. Grondige ervaring was de zijne en nog iels meer een zeldzame, geestelijke wijsheid, die hem een juister en fijner inzicht gaf, dan de meeste man nen in het menschelijke karakter en zijn beweeg redenen hebben. Speed was de preek van Paschen niet verge ten. Die had zijn eerbied voor <ie eer der Kerk in het olgemeen vergroot en dien voor den do minee von St Bede in het bijzonder. Hij was zelfs zoo ver gegaan te zeggen, dat indien de Kerk zich op meer zulke mannen zou kunnen beroemen. Schotland op zijn hoede moest zijn voor zijn ouden roem. Hij vertelde Hunt vrij gebrekkig den hoofdinhoud van het gesprek, dat hij gisteravond met Ferguson had gehouden maar het was voldoende. „Ge kunt niet boos op hem zijn of er zelfs verwonderd over wezen, Tom, zeide de predi kant. „Eigenlijk, om geheel oprecht jegens ie te zijn, was ik verwonderd, toen ik hoorde, <ïat Ferguson zich zoo aan je wetgeving onderwierp. Het is zoo in het geheel niets voor hem I" „Dat is goed en welmaar waar houdt hij dan rekening met Mary en mij Zooals ik ge zegd heb, wij hebben toch het recht iets hoo- gers voor Naomi te eischen." „In stoffelijke dingen, misschien. Mnor wot tel len die eigenlijk, Tom, in het werkelijke leven van een man I De meeste koningen onder d© menschen, van wie ik gehoord heb, zijn arm geweest. Ferguson is een prachtige kerel en zelfs al zou Naomi betrekkelijke armoede met hem deelen tot aan haar dood en ik ben er zelfs niet zeker van, of dat voor hen beiden niet beter zou zijn den zol haar leven daar door toch verrijkt worden. Het zal werkelijK leven zijn." „Dat is nu allemaal heel mooi," herhaald© Speed, wat somber. Maar wat wordt er dun van het geld. dat ik bij elkaar gekregen heb Een glimlach als van een lichtende zon speel© de over Hunt's gelaat „Kom bij mij, Tom, cn ik zal het op mij nes men, het weer uit te strooien. Neen, niet uits strooien, maar het zoo mooi beleggen, mooier dan gij ooit gedaan hebt „Ik ken dat soort geldbelegging," zeid. Speed, nog somber. „Zooals ik reeds tegen Mary zei het zal wel naar weeshuizen gaan of tehuizen voor ons de dames. Het fs een armzalig einde voor all* inspanning van een man V' fWoTdt vervolgd^ I

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 1