in - Borstolvsrk n i AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANPER" ST. E MILIOM tijA. SCHQTERMAN Zn., Itr.str. 17. Til. 145 ^ÏNNENlTANPr A. v, d. Wég, Langestr. 23 Eipipsste KisWIeeJini. GELEGENHEIDS GESCHENKEN Bet Verloren Telmis. Per flesch f 1.60, per anker f 65-, TWEEDE BLAD. Door de feiten gedwongen. SViagaz. „De Dom" 1 ZIE ETALAGE AIS STEEGS li KLAS GOEDEREN FEUILLETON. 20ste Jaargang No. 228 Zaterdag 25 Maart 1822. ORIGINEEL.E zeer aan te bevelen Bordeaux, gewas 1917 Bet parlementaire stelsel 'berust op de IftogieMj'kheid een>e homogene Regeering te /Vormen, met welke de meerderheid: van de VoMosvertegenwoord-iging sympathiseert. De minderheid is dan de oppositie, die er over heeft te waken, dat met de verlangens ven óe minderheid in het volk voor zoover mo gelijk rekening wordt gehouden, die de scherpste contröle op de Regeering uit oefent en diie, zich op deze wijze verdienste» lijk makende, hare denkbeelden propageert en op hare beurt de Regeering in handen neemt. -Dit alles veronderstelt de aanwezigheid van twee partijen en het parlementaire stel sel werkt d'an ook slechts goed, waar twee stroomingen in ihlet volk 'beurtelings de meerderheid der kiezers tot zich trekken. Engeland heeft zich het langst in dezen toestand mogen verheugen, in Nederland is het partijstelsel, dat als basis de tegenstel ling liberaal-conservatief had, al vrij spoedig doorbroken door het streven de partij-for matie te doen geschieden op grond van reik gieuze overtuigingen. Toen bet liberalisme zijne denkbeelden in grondwet, wet en besluit had weten vast te èeggen, toen profiteerde de religieuse anti these van de verzwakking van de bestaande politieke tegenstelling, die werkelijk haar be t-eek enis had verloren, doordat de liberale denkbeelden over heel de linie hadden ge zegevierd. Zóó kon er zich in ons land een vrij 'belangrijke ohristelijke stroomimg vor men, die er m slaagde enkele van hare wen' schen in de wet vast te leggen, doordat zij een tijd lang in dezelfde bedding kon wor den geleid, waarin de katholieke geestelijk heid hare aanhangers wensohte te doen gaan. 'De éénheid' tusschen protestant- en katho liek-clerical en lag vooral misschien al leen in de school quaestie. De anti-revolutie volgde het foutieve voorbeeld, door de katholieken gegeven, om religieus© ideeën als basis te nemen voor politieke partijformatie en terwijl, vóórdat de protesten t-clerioalen een invloed van be- teekenis uitoefenden, ons parlement in hoofdzaak twee richtingen kende, óe libe rale en de conservatieve (waarbij dan de katholieken veelal de liberalen steunden), was de volksvertegenwoordiging na den aanwas der anti-revolutionairen, verbrok keld en was het voor geen partij mogelijk ©ene meerderheid te 'krijgen. Daarvan waren coalities het gevolg. De z.g. Rechtsche partijen regeerden gezamen lijk en ook ter Linkerzijde waren het ver schillend gezinde gTcepen, die samen de Re geering vormden. Deze toestand is hoogst ongezond. Iedere Regeering kwam met wetsontwerpen, die een gedeelte van hare vrienden mishaagden!, maar die ter wille van de coalitie moesten worden, geslikt. Na elke wetgevende periode uitte zich dan ook de ontevredenheid bij de eigen groepen het heftigst en dit verklaart de voortdurende slingering van het kiezers corps ven links en rechts en: van rechts naar links. Gezonde parlementaire verhoudingen kon den slechts terugkeeren, indien de kiezers Zich wilden groepeeren in partijen, liefst sleohts in twee partijen, met tegenovergestel de verlangens. Dit is onzerzijds altijd ingezien en wij hebben van meet af de partijgroepeerïnigI demo oratie contra conservatisme voorge staan, Niet in dezen zin, dat we in de moge lijkheid geloofden het aantal staatspartijen tot twee te beperken, maar in dezen vorm dat er democratische en conservatieve par tijen zouden komen, die dan als regeerings- roalitie tot vruchtbaren arbeid in staat zou den zijn. Ter linkerzijde is d'it nu vrijwel 'bereikt. Naast de socialisten die stellig in een democratisch bloc mee zouden regeeren zijn de vrijzinnig-democraten en de nieuwe „democraten" de groepen, die het democra tisch beginsel vooropzetten. De Vrijheids bond is al zetelen er dan wellicht enkele verdwaalde democraten in conservatief in aanleg en in streven. Ter reohterzijde echter staan, afgezien van zeer kleine democratische groepen, de par tijen nog steeds op reli'gieuse basis, Is er misschien reden voor de protestantsah- christelijke partijen de anti-revolutionaire voor democratisch, de christelijk-historisohe voor conservatief te houden, stellig zou met eerve bewuste stelling-neming van deze anti these een aantal mensohen van de eene partij in de andere overgaan. De Roomsoh-katholieke staatspartij heeft altijd de eenheid onder de zonen der moe derkerk weten-te bewaren. Waren er al een tijd twee fracties in de partij ten tijde van Schaepman zij bleven in hetzelfde verband1 bijéén en zij slaagde er in door laveering tusschen demooratie eiv behoud geen partij te kiezen tusschen deze twee fundamenteel verschillende richtingen. Nu eChter schijnt 'het niet langer te gaan. De conservatieven in de pairlij keeren zioh, onder leiding van den heer Cranenburg, te gen het democratisch beleid der katholieke partij, die Aalberse immers moest steunen. Br worden nog pogingen gedaan om ook voortaan, in één schip gezeten, van beide wallen te eten, maar het is de vraag, of dit zal lukken. Laat men inderdaad de conser vatieven gaan en treden zij uit, dan staan in de provincie Groningen tal van Room- sohe arbeiders gereed om een beslist demo cratisch katholieke partij te stichten. Wij gelooven, dat het ditmaal den clerus nog wel zal lukken, de dolende schapen tot de kudde terug te brengen en „bet gevaar" te bezweren. Maar heel lang zal men de na tuurlijke splitsing in drie (beter dan in twee) groepen niet meer kunnen tegenhouden. Men zal zich in het katholieke kamp er rekenschap van geven, dat een uiteengaan van 2 of 3 partijen geen schade kan zijn voor het geheel, nu de evenredige vertegenwoor diging er is en het totaal der katholieken in de Kamer door de splitsing niet za'l vermin deren. ■Hetzij ditmaal, hetzij over vier jaar, komt het tot de nu door velen reeds gewenschte splitsing in de Roorrvsch-Katholieke partij Daarna zal het groeiproces in ons parle mentaire stelsel de goede riohting uitgaan Dan zullen de groepen, die democratische beginselen gemeen hebben, elkaar, zoo noo- dig, kunnen vinden, dan zal er ook aanraking komen tusschen de religieus-verschillende groepen van conservatieven 'huize. De partij-vorming op religieuse basis, die onze politieke ontwikkeling ongeveer 50 jaren lang heeft geremd, zal dan hare voor naamste schaduwzijde hebben verloren. Coa litie van eenswillende partijen zal weer mo gelijk zijn. Het lijdt geen twijfel: nu of binnen kórt zullen we zijn gekomen tot de partijgroepec- ring, die wij, Vrijzinnig-Democraten, altijd voor de eenig juiste hebben gehouden en voor de tot standkomrng waarvan vrij altijd 'hebben geijverd. Men heeft ons niet willen gelooven tot nu, nu de feiten or.s in het gelijk stellen. Uit de Pers. DE WIJZIGING DER ARBEIDSWET. In een artikel „He* roer om" vraagt de Nieuwe Rotterdamsche Courant o. m. Wat heeft er plaats gegrepen, dat den minister in enkele maanden tijds tot zulk eene frontverandering heeft gebracht, als wij uit zijne memorie vnn antwoord over de Washingtonsche verdragen, en uit de me morie van toelichting tot zijne wijziging van de Arbeidswet mogen ontwaren Men begrijpe ons wel. De frontverandering zel ve keuren wij niet af. Wij constateeren met genoegen, dat de minister meer gevoel voor de werkelijkheid krijgt, cn bij de somenstel ling van de wet de praktijk von het leven, d.i. de - grootste opbouwende kracht, wil doen meespreken. Dat hebben wij in aller lei vorm altijd bepleit, doch voor enkele maanden wilde de minister daar niet van weten, en heette hij dat reactie. Doch wat is er don toch ge schied, dot de minister thans zoo ineens het roer omgooit Ziehier, een raadsel. Kort na de interpellatie van den heer Drion hebben wij er reeds op gewezen, dat het verzet tegen de toepassing van de ar beidswet niet slechts uit onzen hoek kwam, gelijk de minister het, waarschijnlijk om politieke redenen, wilde doen voorkomen, doch niet minder gevoed werd in de krin gen van de naaste geestverwanten van den minister zelf. Sedert is deze oppositie daar niet gekalmeerd. Integendeel, zij is heel wat roeriger geworden. Dreigende wolken hebben zich de laatste weken boven de Roomsch-Kntholieke staatspartij samenge vat, en het wordt steeds moeilijker den rommelenden storm, die rondom de „Aal berse politiek" woedt, te bezweren. Kenden wij minister Aalberse niet als een man uit één stuk, dan zouden wij het vermoeden niet weten te onderdrukken, dat de groote concessies in de richting, die hij nog voor kort als die der reactie uitkreet, mede ten doel hebben ad mnjorem gloriam vnn de eenheid der Roomsch-Katholieke #Stoats- pnrtij te dienen. Nu mogen wij aan zulk een opzet niet denken, maar dt* minister vergevo ons zoo wij verklaren, door zijn ontwerp voor een raadsel te zijn geplaatst, dat wij niet zoo eenstonds weten op te lossen, en waarom trent hij ons, na zijne bitse rede van enkele maanden geleden, nog wel een enkel woord je, om ons op weg te helpen, verschul digd is, Mr. Kortenhorst verheugt zich in De Maas bode over het feit, dat minister Aalberse in zijn wijzigingsontwerp heeft overgenomen het advies van het R. K. Verbond van werkgevers- vakvereenigingen om de 45-urige werkweek te veranderen in een 48-urige, terwijl voor de con- tinu-bedrijven, die des Zondags doorwerken, een gemiddelde 56-urige werkweek is toege staan. De schrijver meent echter, dat de minister ten onrechte niet heeft gewijzigd artikel 28 sub 7c. Dit artikel brengt een nieuw beginsel in de wet, waardoor het mogelijk wordt door middel van overleg tusschen werkgevers- en werkne- mersvokvereenigingen of te wijken van de nor men der wet. Zeer zeker is de mogelijkheid van ver schuiving der werkuren voor sommige on dernemingen van belang, doch van veel meer principieel belang zou het zijn, wan neer het door dit overleg ook mogelijk v.erd, den normalen werktijd over het ge- heele jaar te verlengen. Juist in den gedachtengong van dezen minister, die zich evenals wij op het standpunt plaatst, dat elke sociale wet, en zeker de Arbeidswet, n'Ven facultatief werken moet wanneer n.l. het vrije ini tiatief der belanghebbende groepen der be volking niet zelf de zaak heeft kunnen re ien zou net logisch geweest zijn geer. limiet te stellen, waarbinnen het overieg ten aanzien van den arbeidstijd van vol wassen njannelijko arbeiders, moest wor den beperkt. Dit groote beginsel vnn d© autonomie van 't bedrijfsleven won rover intusschen nog zeer veel te zoggen zou zijn is in deze wetswijziging buitengewoon stiefmoe derlijk bedeeld, en toch wil het ons toe schijnen dat in de toekomst alleen dit be ginsel bij werkgevers en arbeiders bevre diging kan geven. Waarom toch moet de Wet een beletsel vormen wonneer de werkgevers cn de ar beiders in eenig bedrijf overeen wcnschen te komen, gedurende hel gchccle jaar b.v. 10 uur per dog en 55 uren per week te arbeiden Het Volk is zoools men begrijpt niet best t© spreken over het voorstel von minister Aal berse om de Arbeidswet te wijzigen. „Reactie troef" zet het blad boven een artikeltje, aon het voorstel gewijd. Het blad schrijft, dat de arbeiders sedert November 1018 niet erger voor het hoofd zijn gestooten dan nu. Na een bestrijding von do argumenten, welke minister Aalberse tot zijn voorstel hebben ge leid, schrijft Het Volk. Voor één ding moet men nu oppassen. Wij schreven in den aanvang, dat er een juich kreet in de ondernemerswereld kon opgaan. Dien juichkreet zal men echter niet of nau welijks hooren. Integendeel zal men luide kreten van verontwaardiging hooren, omdat de minister nog niet verder is gegaan, om dat hij in de plaats von den urendag niet den 9-urendog of den 10-urendag voorstelt. Opzettelijk zal men er daarbij over zwijgen, dot alle uitzonderingsmogelijkheden uit de bestaande wet van kracht blijven en de mi nister de bevoegdheid behoudt om voor hcele bedrijfsgroepen langer arbeidstijd dan 87$ uur toe to staan. Al het geschreeuw tegen Aalberse, dat men thans van reacti onairen kant zal hooren, is boerenbedrog en dient alleen om hem, nu hij eenmaal aan het toegeven is, nog verder te krijgen en te verbergen hoe blij men is mot wat hij al loslaat. Maar met alle duidelijkheid zal o.s. Zondag op het kongres van het N.V.V. wel blijken, hoo dearbeidersklasse over dit wetsont werp denkt. Wat daar gezegd zal worden, zal een weerklank vinden in alle arbeiders- ooren. Het Centrum noemt de indiening van het voorstel een moedige dood van minishter Aal berse. Een daad tevens, welke onnieuw getuige nis geeft van zijn groote werkkracht en van zijn ernstig streven om rekening te houden met de eischen der werkelijkheid, en naast de rechtmatige belangen der arbeiders, ook die van de nationale nijverheid to dienen. Dat de minister aan het beginsel van den ocht-uren-dag vasthoudt, is volkomen ra tioneel. En evenzoo, dat met de verhooging van den arbeidsduur door hem niet verder wordt gegaan, dan ia dit ontwerp geschiedt. De Midd^lburgsche Ct. herinnert aan hetgeen mi. Aalberse 21 October zeide in ant- wooid op de interpellatie-Drion, waarin de mi nister verklaarde, dat van meegaan met de re actie tegnn den 8-urendog geen sprake kon cn zal zijn en dat van hem voorstellen in dien geest nfci zijn te verwachten. En nu dit voorstel van 45 op 48 uur. 'Het is geen wonder dat H e t V o 1 k boven de voorstellen schrijft: „Aalberse buigt. Overwinning van mr. Van Cranenburgh en Drosselhuys". Onze stemming ten opzichte van het wijzi gingsvoorstel is natuurlijk anders dan die Varkensmarkt - Amersfoort. Speciale nhleeHnj; fclaison VAN EIMEREN. ^olfileur I*- sticlsesir ColHeunrt g IV3JEIKSSTRAAT 11.- Tel. 205 Hoogst Modorno Salons voor DA TORN en flEFl? H2V - Mnntciirc jH Magazijn van Parfumurioön en Toilot-A rtikol on BADINRICHTING W 4 van Het Volk. Moor wc zijn het er me«() eens, dat hier een diepe buiging is ge^ mankt. We beschouwen het in het bizonder als een buiging ter voorkoming von moeilijkheden iiV de katholieke partij. Men behoeft slechts de katholieke bladen in tc zien om te besef* fen welk een beroering danr gewekt is doof, de actie ingeleid door mr. Van Cranenburgh' en gesteund door steeds meer katholieken von naom. He' verwcncicrt de Middolburgsche Ct. niet, dot de taktiek in de Katholieke party- hi| do nadering der verkiezing zijn terugslag vindf in do doden van de katholieke ministers, cn don speciaal in die van minister Aalberse, wiens beleid vooral de oorzaak was van do scherp« kritiek in Katholieke kringen. Dat politieke element is zeker niet het mins» belangrijke van 't voorstel. DE OFFICIEELE ARBEIDSBEMIDDELING. „De Ncderlondschc Nijverheid" oefent kritiek uit op do houding, dezer dagen door do ge meentelijke Arbeidsbeurs te Eindhoven aongc* nomen tegenover de N.V. Houtindustrie „Pi- cus" door. „De N.V. Houtindustrie „Picus" zog zich eenigen tijd geleden door den algemeen slechten economischcn toestand, mede in verband met de Duilscho en Belgische con currentie, genoodzaakt haar arbeiders ten getale van 400 h 500 man to ontslaan. Thans heeft deze onderneming wederom enkele werkkrachten noodig, ongeveer een 25-tal, die op de N. V. fabrieksterreinen aan opruimingsarbeid kunnen worden to werk gesteld. Op 13 Februari richtte do N. V. „Picus" een aanvrage tot de gemeen* telijke arbeidsbeurs, tot het verkrijgen van ongeschoolde werkkrachten. Bij de heer- schende groote werkloosheid in Eindhoven mocht worden verwacht, dat deze werk* krachten onmiddellijk zouden worden ver- strekt en de arbeidsbeurs haar belangrijke sociale -taak met snelheid en nauwgezet heid zou vervullen. Het tegendeel bleek het geval. Een correspondentie over hel tc bieden loon was het gevolg 1 Het resul* taat is geweest, dat eerst op 28 Februari, dus ruim 14 dagen nadat de aanvrage was ingediend, een beslissing loskwam, waarbij werd toegestaan dat bemiddeld zou worden voor ongeschoolde arbeidskrachten, tegen een bepaald loon, terwijl geen bemiddeling, zou worden voor arbeiders, die reeds bij de N. V. „Picus" hadden gewerkt, indien niet het oude hoogere loon zou worden aangeboden I Wij vragen waar bemoeien de orbeide- beurzen zich mede? Waartoe dot steunen' van hen die pogen de loonen hoog te hou den Is dat arbeidsbemiddeling Het is olies een gevolg von het verkeerd begrip dat omtrent het karakter van de ar beidsbeurzen heeft postgevat. Een uitvloeisel van dit verkeerde begrip is o.o. de gewraakte bepaling, dot niet be middeld wordt beneden de ter plaatse al- dan niet in oen colcctief contract neerge legde geldende loonen. Het karakter der werkzaamheden van een arbeidsbeurs wij betoogden het reeds herhaaldelijk brengt slechts mede, dot WILLEM GROENHUIZEN JCffEMFK - AMERSFOORT Groote keuze door DAVID LYALL. Uit het Engelsch doo1 Mevr. J.' P. WESSELINK-VAN ROSSUM. 58 „Wat je me daar vertelt, is iets buitenge» ^oonsl Heeft zij nooit over haar echtgenoot ge sproken? 2,i een weduwe was", n at,*e ^aar zeoL verbaast mij ten zeerste. Ik kan het gewoonweg niet begrijpen. Ben je er zeker van dat naar naam Duncan Heriot is?" „G,^ maar heel zeker; het is geen gewone naam. „Dat is nu een van de vreemdste dingen, die Ik ooit gehoord heb. Ik geloof heusch, dat ik op den terugweg eens een bezowk breng aan die bungalow en tracht uit tc vinden of zij de vrouw is van dien Mr. Heriot, die ons vanmorgen ver laten heeft. En toch geloof ik, dat zij het zijn imoet, want hij heeft mij gisteravond verteld, (dat hij getrou^vd was en twee kinderen had." -Misschien t het toch niets vreemd, mevrouw Ferrars. Zonder twijfel hebben de Bains slechts de Bungalow geleend." „Mijn lieve, daaraan is ook niets zonderlings. Wat v/el vreemd is, is, dat Mr. Heriot Zaterdag en Zondag in Upleys gebleven is en óf niet wist óf niet weten wilde, dat zijn vrouw hier op drie mijlen afstond was. En zij zijn Zaterdagavond ook nog Digswell doorgekomen hij en Geoffrey beiden daar zij te Cleeve uit den trein gestapt zijn". „Nu ik ben niet in staat, het te verklaren", zeide Anna. Juist werd de thee binnengebracht en zij be gonnen over andere familiezaken te praten over Naomi's verloving en dat zij waarschijnlijk zou trouwen voor het einde van den zomer en do op handen zijnde verandering in de plannen der Oud© Pastorie. „Maar wat zult u met al uw meubelen doen en het lieve, oude huis V vroeg Anna verbaasd. „Misschien verhuur ik het gemeubeld, of schoon ik er zeker van ben, dat Henry zich daar tegen zal verzetten en zeggen zal, dat wij dat behoorden te houden om onze feestdagen door to brengen of kun ik het missschien iemand leenen, die eens verandering van lucht noodig heeft." Dat denkbeeld schoot haar een weinig latei- weer te binnen, toen zij met Jeanie Heriot zat te praten op de bank voor het huis van de Bun galow. Zij had het rijtuig onder aan den zandigen weg moeten verlaten en langzaam den heuvel moeten opwandelen tot het voorhek, waar zij stilhield om op adem te komen. Jeanie, die voor de deur zat een kinderjurk te borduren, en onderwijl de twee kinderen in het oog hield, die op een honderd meter afstand aan het spelen waren langs de helling van de Downs, stond "vrij haastig op, bij den aanblik van een j vreemd© voor het hek. Tot dusver was Anna Mainwaring haar eenige bezoekster geweest en zij hod geen verlangen er meer te zien, maar de boeiende zachtheid van mevrouw Ferrars' blik verzachtte eenigszins haar vijandige gezindheid. „Ik moet mijn verontschuldiging maken voor wat u ongetwijfeld een niet to rechtvaardigen vrijheid zal toeschijnen", zeide mevrouw Ferras vriendelijk. „Ik ben van Orlebar hoeve geko men, waar ik juffrouw Mainwaring bezocht heb." „Wilt u niet binnenkomen en even zitten gaan vroeg Jeanie met een ernstigen hoofd knik. Het is een steile weg, den heuvel op en een lange weg van Orlebar." „Ik heb het rijtuig onder aan den weg laten staan. Ik ben mevrouw Ferrars. Be veronderstel, dat u mijn naam gehoord heeft „üc geloof, dat ik een zoon van u gezien heb, indien u de moeder bent van mr. Geoffrey Fer rars, een neef van mr. Hunt van de St. Bede's Pastorie." „U hebt de schakel. En ik spreek is het zoo niet met mevrouw Duncan Heriot." „Dat is mijn neam," antwoordde Jeanie. Maar het scheen of een maskeT voor haar vriendelijk gelaat kwam. „Dan moesten wij elkaar toch kennen. Uw echtgenoot, die de Oude Pastorie in Upleys hedenmorgen verlaten heeft, waar hjj sinds Za terdag gelogeerd was, heeft mij cn de mijnen een grooten dienst bewezen." „Werkelijk zeiao Jeenie, en haar stem was ijskoud. Mevrouw Ferrars, die zich tegenover dit on doordringbare masker bevond, wist geen raad wat te doen of wat nu te zeggen. HOOFDSTUK XVIII. Margaret Bain kon niet goed een geheim verzwijgen. Drie weken lang had zij haar mond gehouden over de Heriots en nu begon het ge wicht van haar geheim haar te drukken. „Peter, heb je onlangs iets van Duncan ge zien vroeg zij, op een morgen omstreeks half elf het atelier binnenstuivend, nadat zij haar huis in orde gebracht had. „Niets, maar ik heb van hem gehoord." „Wat heb je gehoord „Verschillende dingen," antwoordde Peter terloops, terwijl hij bezig was met de haren van een ge liefkoosden kwast, dien hij schoon maakte in zijn eigen, bijzonderen en nogal kwa lijk riekenden bak voor kwasten. „Wat soort van dingen, Peter I Zeg het mij dadelijk I" „Godgrey Hale heeft ze mij verteld. Duncan he'eft zijn oude vrienden verlaten. Er is hem iets overkomen, Peggy." „Wel, natuurlijk is er iets met hem gebeurd* Zijn vrouw heeft hem verlatenhij moest ook anders zijn. Maar ik wenschte graag te we ten, hoe hij is geworden," voegde zij er koorts achtig bij, „en jij moet het mij zeggen." „Stuur dan om Hale. Van wat die mij verteld heeft, heb ik den indruk gekregen, dat Heriot zijn hoofd verloren heeft." „Peter Bain, zeg dat niet I Duncan Heriot is de laatste man, die zoo iets zou doen." „Dat heb ik zelf ook gedocht, maar je kunt het nooit weten. Sommige mcnschen gaan tot zulke vreemde dingen over." „Je verbergt iets voor mij, Peter, en ik weet niet waarom. Vertrouw je mij die berichten van Godfrey Hale omtrent Duncan niet toe Hij is toch niets anders dan een windbuil." „Hij gelooft, dat Heriot godsdienstwaanzin heeft gekregen." „O, krijgt het dien vorm En hoe merk je dat bij hem „Hij zorgt voor de verlorenen. Maar het vreemdst van alles is, naar mijn mecning, dat hij niet eens werkelijk iets doet, om Jeanie to vinden." „Heeft hij ooit iets erover tegen je gezegd. Peter vroeg Margaret en haar mooi gezicht jf werd vrij rood. „Niets dot de moeite waard is. Het verwon* dert mij, dat hij er niet gek van geworden is, o! hij moet eigen inlichtingen hebben. Waarschijn* lijk is zij naar huis, naar Glcn Kinder gegaan* Daar valt mij in, dat hij vanavond wooFSchijné lijk hier zal komen, dus kan je het hem zelR vragen." „Wie komt don Duncan of Godfrey Hale „Duncan". „Ik behoef het niet te vragen, omdat ik het toevallig weet Bc had het je misschien moetenf vertellen isaaer, zie je het was de geschiedenis! van een andere vrouw, en als dat het geval is^ moeten de mannen er buiten gehouden worden, omdat een man erbij in het spel is." „Dot is zoo. Heb je dan iets van mevrouwi Heriot gehoord „Zeker, maar ik wist het al dien tijd. Zij eigenlijk nl dien tijd in de Bungalow geweest, Peter. Heb je dat niet geraden?" vroeg Mar*' garet onschuldig. Van Peter's gelaat kon men niets lezen en d© belangstelling in zijn kwast scheen al zijn aan* dacht in beslag te nemen. „Zoo, is zij daar al dien tijd geweest I Dat zon ik nooit van je gedacht hebben, Peggy on* zoo een dubbele rol te spelen 1 Heriot is hied geweest en iedereen kon zien dat de angst herals verteerde. Hoe kan je dit verklaren en jezelf verontschuldigen „Bc doe geen van beide, daar ik dat gelukkige niet noodig heb. Peter Bain. Herinner je j© dei^ dog, dot mevrouw Heriot hier geweest is, dien* namiddag dat wij aan de Brittannia bezig worenf en dat je naar den Arbeidsoptocht moest gaan?* „Ik geloof, dat ik mij dat herinner." „Nu, toen heeft zij mij alles verteld en waft zij van plan was te doen." I (Wordt vervolgd^

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 5