in - Borstolvsrk
n
i
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANPER"
ST. E MILIOM
tijA. SCHQTERMAN Zn., Itr.str. 17. Til. 145
^ÏNNENlTANPr
A. v, d. Wég, Langestr. 23
Eipipsste KisWIeeJini.
GELEGENHEIDS GESCHENKEN
Bet Verloren Telmis.
Per flesch f 1.60, per anker f 65-,
TWEEDE BLAD.
Door de feiten gedwongen.
SViagaz. „De Dom"
1
ZIE ETALAGE AIS STEEGS li KLAS GOEDEREN
FEUILLETON.
20ste Jaargang
No. 228
Zaterdag
25 Maart 1822.
ORIGINEEL.E
zeer aan te bevelen
Bordeaux, gewas 1917
Bet parlementaire stelsel 'berust op de
IftogieMj'kheid een>e homogene Regeering te
/Vormen, met welke de meerderheid: van de
VoMosvertegenwoord-iging sympathiseert. De
minderheid is dan de oppositie, die er over
heeft te waken, dat met de verlangens ven
óe minderheid in het volk voor zoover mo
gelijk rekening wordt gehouden, die de
scherpste contröle op de Regeering uit
oefent en diie, zich op deze wijze verdienste»
lijk makende, hare denkbeelden propageert
en op hare beurt de Regeering in handen
neemt.
-Dit alles veronderstelt de aanwezigheid
van twee partijen en het parlementaire stel
sel werkt d'an ook slechts goed, waar twee
stroomingen in ihlet volk 'beurtelings de
meerderheid der kiezers tot zich trekken.
Engeland heeft zich het langst in dezen
toestand mogen verheugen, in Nederland is
het partijstelsel, dat als basis de tegenstel
ling liberaal-conservatief had, al vrij spoedig
doorbroken door het streven de partij-for
matie te doen geschieden op grond van reik
gieuze overtuigingen.
Toen bet liberalisme zijne denkbeelden in
grondwet, wet en besluit had weten vast te
èeggen, toen profiteerde de religieuse anti
these van de verzwakking van de bestaande
politieke tegenstelling, die werkelijk haar be
t-eek enis had verloren, doordat de liberale
denkbeelden over heel de linie hadden ge
zegevierd. Zóó kon er zich in ons land een
vrij 'belangrijke ohristelijke stroomimg vor
men, die er m slaagde enkele van hare wen'
schen in de wet vast te leggen, doordat zij
een tijd lang in dezelfde bedding kon wor
den geleid, waarin de katholieke geestelijk
heid hare aanhangers wensohte te doen
gaan.
'De éénheid' tusschen protestant- en katho
liek-clerical en lag vooral misschien al
leen in de school quaestie.
De anti-revolutie volgde het foutieve
voorbeeld, door de katholieken gegeven, om
religieus© ideeën als basis te nemen voor
politieke partijformatie en terwijl, vóórdat
de protesten t-clerioalen een invloed van be-
teekenis uitoefenden, ons parlement in
hoofdzaak twee richtingen kende, óe libe
rale en de conservatieve (waarbij dan de
katholieken veelal de liberalen steunden),
was de volksvertegenwoordiging na den
aanwas der anti-revolutionairen, verbrok
keld en was het voor geen partij mogelijk
©ene meerderheid te 'krijgen.
Daarvan waren coalities het gevolg. De
z.g. Rechtsche partijen regeerden gezamen
lijk en ook ter Linkerzijde waren het ver
schillend gezinde gTcepen, die samen de Re
geering vormden.
Deze toestand is hoogst ongezond. Iedere
Regeering kwam met wetsontwerpen, die een
gedeelte van hare vrienden mishaagden!,
maar die ter wille van de coalitie moesten
worden, geslikt. Na elke wetgevende periode
uitte zich dan ook de ontevredenheid bij de
eigen groepen het heftigst en dit verklaart
de voortdurende slingering van het kiezers
corps ven links en rechts en: van rechts naar
links.
Gezonde parlementaire verhoudingen kon
den slechts terugkeeren, indien de kiezers
Zich wilden groepeeren in partijen, liefst
sleohts in twee partijen, met tegenovergestel
de verlangens.
Dit is onzerzijds altijd ingezien en wij
hebben van meet af de partijgroepeerïnigI
demo oratie contra conservatisme voorge
staan, Niet in dezen zin, dat we in de moge
lijkheid geloofden het aantal staatspartijen
tot twee te beperken, maar in dezen vorm
dat er democratische en conservatieve par
tijen zouden komen, die dan als regeerings-
roalitie tot vruchtbaren arbeid in staat zou
den zijn.
Ter linkerzijde is d'it nu vrijwel 'bereikt.
Naast de socialisten die stellig in een
democratisch bloc mee zouden regeeren
zijn de vrijzinnig-democraten en de nieuwe
„democraten" de groepen, die het democra
tisch beginsel vooropzetten. De Vrijheids
bond is al zetelen er dan wellicht enkele
verdwaalde democraten in conservatief in
aanleg en in streven.
Ter reohterzijde echter staan, afgezien van
zeer kleine democratische groepen, de par
tijen nog steeds op reli'gieuse basis, Is er
misschien reden voor de protestantsah-
christelijke partijen de anti-revolutionaire
voor democratisch, de christelijk-historisohe
voor conservatief te houden, stellig zou met
eerve bewuste stelling-neming van deze anti
these een aantal mensohen van de eene
partij in de andere overgaan.
De Roomsoh-katholieke staatspartij heeft
altijd de eenheid onder de zonen der moe
derkerk weten-te bewaren. Waren er al een
tijd twee fracties in de partij ten tijde
van Schaepman zij bleven in hetzelfde
verband1 bijéén en zij slaagde er in door
laveering tusschen demooratie eiv behoud
geen partij te kiezen tusschen deze twee
fundamenteel verschillende richtingen.
Nu eChter schijnt 'het niet langer te gaan.
De conservatieven in de pairlij keeren zioh,
onder leiding van den heer Cranenburg, te
gen het democratisch beleid der katholieke
partij, die Aalberse immers moest steunen.
Br worden nog pogingen gedaan om ook
voortaan, in één schip gezeten, van beide
wallen te eten, maar het is de vraag, of dit
zal lukken. Laat men inderdaad de conser
vatieven gaan en treden zij uit, dan staan
in de provincie Groningen tal van Room-
sohe arbeiders gereed om een beslist demo
cratisch katholieke partij te stichten.
Wij gelooven, dat het ditmaal den clerus
nog wel zal lukken, de dolende schapen tot
de kudde terug te brengen en „bet gevaar"
te bezweren. Maar heel lang zal men de na
tuurlijke splitsing in drie (beter dan in twee)
groepen niet meer kunnen tegenhouden.
Men zal zich in het katholieke kamp er
rekenschap van geven, dat een uiteengaan
van 2 of 3 partijen geen schade kan zijn voor
het geheel, nu de evenredige vertegenwoor
diging er is en het totaal der katholieken in
de Kamer door de splitsing niet za'l vermin
deren.
■Hetzij ditmaal, hetzij over vier jaar, komt
het tot de nu door velen reeds gewenschte
splitsing in de Roorrvsch-Katholieke partij
Daarna zal het groeiproces in ons parle
mentaire stelsel de goede riohting uitgaan
Dan zullen de groepen, die democratische
beginselen gemeen hebben, elkaar, zoo noo-
dig, kunnen vinden, dan zal er ook aanraking
komen tusschen de religieus-verschillende
groepen van conservatieven 'huize.
De partij-vorming op religieuse basis, die
onze politieke ontwikkeling ongeveer 50
jaren lang heeft geremd, zal dan hare voor
naamste schaduwzijde hebben verloren. Coa
litie van eenswillende partijen zal weer mo
gelijk zijn.
Het lijdt geen twijfel: nu of binnen kórt
zullen we zijn gekomen tot de partijgroepec-
ring, die wij, Vrijzinnig-Democraten, altijd
voor de eenig juiste hebben gehouden en
voor de tot standkomrng waarvan vrij altijd
'hebben geijverd. Men heeft ons niet willen
gelooven tot nu, nu de feiten or.s in het
gelijk stellen.
Uit de Pers.
DE WIJZIGING DER ARBEIDSWET.
In een artikel „He* roer om" vraagt de
Nieuwe Rotterdamsche Courant
o. m.
Wat heeft er plaats gegrepen, dat den
minister in enkele maanden tijds tot zulk
eene frontverandering heeft gebracht, als
wij uit zijne memorie vnn antwoord over de
Washingtonsche verdragen, en uit de me
morie van toelichting tot zijne wijziging
van de Arbeidswet mogen ontwaren Men
begrijpe ons wel. De frontverandering zel
ve keuren wij niet af. Wij constateeren met
genoegen, dat de minister meer gevoel voor
de werkelijkheid krijgt, cn bij de somenstel
ling van de wet de praktijk von het leven,
d.i. de - grootste opbouwende kracht, wil
doen meespreken. Dat hebben wij in aller
lei vorm altijd bepleit, doch voor enkele
maanden wilde de minister daar niet van
weten, en heette hij dat reactie.
Doch wat is er don toch ge
schied, dot de minister thans zoo ineens het
roer omgooit Ziehier, een raadsel.
Kort na de interpellatie van den heer
Drion hebben wij er reeds op gewezen, dat
het verzet tegen de toepassing van de ar
beidswet niet slechts uit onzen hoek kwam,
gelijk de minister het, waarschijnlijk om
politieke redenen, wilde doen voorkomen,
doch niet minder gevoed werd in de krin
gen van de naaste geestverwanten van den
minister zelf. Sedert is deze oppositie daar
niet gekalmeerd. Integendeel, zij is heel
wat roeriger geworden. Dreigende wolken
hebben zich de laatste weken boven de
Roomsch-Kntholieke staatspartij samenge
vat, en het wordt steeds moeilijker den
rommelenden storm, die rondom de „Aal
berse politiek" woedt, te bezweren. Kenden
wij minister Aalberse niet als een man uit
één stuk, dan zouden wij het vermoeden
niet weten te onderdrukken, dat de groote
concessies in de richting, die hij nog voor
kort als die der reactie uitkreet, mede ten
doel hebben ad mnjorem gloriam vnn de
eenheid der Roomsch-Katholieke #Stoats-
pnrtij te dienen.
Nu mogen wij aan zulk een opzet niet
denken, maar dt* minister vergevo ons zoo
wij verklaren, door zijn ontwerp voor een
raadsel te zijn geplaatst, dat wij niet zoo
eenstonds weten op te lossen, en waarom
trent hij ons, na zijne bitse rede van enkele
maanden geleden, nog wel een enkel woord
je, om ons op weg te helpen, verschul
digd is,
Mr. Kortenhorst verheugt zich in De Maas
bode over het feit, dat minister Aalberse in
zijn wijzigingsontwerp heeft overgenomen het
advies van het R. K. Verbond van werkgevers-
vakvereenigingen om de 45-urige werkweek te
veranderen in een 48-urige, terwijl voor de con-
tinu-bedrijven, die des Zondags doorwerken,
een gemiddelde 56-urige werkweek is toege
staan.
De schrijver meent echter, dat de minister
ten onrechte niet heeft gewijzigd artikel 28 sub
7c. Dit artikel brengt een nieuw beginsel in de
wet, waardoor het mogelijk wordt door middel
van overleg tusschen werkgevers- en werkne-
mersvokvereenigingen of te wijken van de nor
men der wet.
Zeer zeker is de mogelijkheid van ver
schuiving der werkuren voor sommige on
dernemingen van belang, doch van veel
meer principieel belang zou het zijn, wan
neer het door dit overleg ook mogelijk
v.erd, den normalen werktijd over het ge-
heele jaar te verlengen.
Juist in den gedachtengong van dezen
minister, die zich evenals wij op het
standpunt plaatst, dat elke sociale wet, en
zeker de Arbeidswet, n'Ven facultatief
werken moet wanneer n.l. het vrije ini
tiatief der belanghebbende groepen der be
volking niet zelf de zaak heeft kunnen re
ien zou net logisch geweest zijn geer.
limiet te stellen, waarbinnen het overieg
ten aanzien van den arbeidstijd van vol
wassen njannelijko arbeiders, moest wor
den beperkt.
Dit groote beginsel vnn d© autonomie
van 't bedrijfsleven won rover intusschen
nog zeer veel te zoggen zou zijn is in
deze wetswijziging buitengewoon stiefmoe
derlijk bedeeld, en toch wil het ons toe
schijnen dat in de toekomst alleen dit be
ginsel bij werkgevers en arbeiders bevre
diging kan geven.
Waarom toch moet de Wet een beletsel
vormen wonneer de werkgevers cn de ar
beiders in eenig bedrijf overeen wcnschen
te komen, gedurende hel gchccle jaar b.v.
10 uur per dog en 55 uren per week te
arbeiden
Het Volk is zoools men begrijpt niet best
t© spreken over het voorstel von minister Aal
berse om de Arbeidswet te wijzigen. „Reactie
troef" zet het blad boven een artikeltje, aon
het voorstel gewijd. Het blad schrijft, dat de
arbeiders sedert November 1018 niet erger
voor het hoofd zijn gestooten dan nu.
Na een bestrijding von do argumenten, welke
minister Aalberse tot zijn voorstel hebben ge
leid, schrijft Het Volk.
Voor één ding moet men nu oppassen. Wij
schreven in den aanvang, dat er een juich
kreet in de ondernemerswereld kon opgaan.
Dien juichkreet zal men echter niet of nau
welijks hooren. Integendeel zal men luide
kreten van verontwaardiging hooren, omdat
de minister nog niet verder is gegaan, om
dat hij in de plaats von den urendag niet
den 9-urendog of den 10-urendag voorstelt.
Opzettelijk zal men er daarbij over zwijgen,
dot alle uitzonderingsmogelijkheden uit de
bestaande wet van kracht blijven en de mi
nister de bevoegdheid behoudt om voor
hcele bedrijfsgroepen langer arbeidstijd dan
87$ uur toe to staan. Al het geschreeuw
tegen Aalberse, dat men thans van reacti
onairen kant zal hooren, is boerenbedrog en
dient alleen om hem, nu hij eenmaal aan
het toegeven is, nog verder te krijgen en te
verbergen hoe blij men is mot wat hij al
loslaat.
Maar met alle duidelijkheid zal o.s. Zondag
op het kongres van het N.V.V. wel blijken,
hoo dearbeidersklasse over dit wetsont
werp denkt. Wat daar gezegd zal worden,
zal een weerklank vinden in alle arbeiders-
ooren.
Het Centrum noemt de indiening van het
voorstel een moedige dood van minishter Aal
berse.
Een daad tevens, welke onnieuw getuige
nis geeft van zijn groote werkkracht en van
zijn ernstig streven om rekening te houden
met de eischen der werkelijkheid, en naast
de rechtmatige belangen der arbeiders, ook
die van de nationale nijverheid to dienen.
Dat de minister aan het beginsel van den
ocht-uren-dag vasthoudt, is volkomen ra
tioneel. En evenzoo, dat met de verhooging
van den arbeidsduur door hem niet verder
wordt gegaan, dan ia dit ontwerp geschiedt.
De Midd^lburgsche Ct. herinnert aan
hetgeen mi. Aalberse 21 October zeide in ant-
wooid op de interpellatie-Drion, waarin de mi
nister verklaarde, dat van meegaan met de re
actie tegnn den 8-urendog geen sprake kon cn
zal zijn en dat van hem voorstellen in dien geest
nfci zijn te verwachten.
En nu dit voorstel van 45 op 48 uur.
'Het is geen wonder dat H e t V o 1 k boven
de voorstellen schrijft: „Aalberse buigt.
Overwinning van mr. Van Cranenburgh en
Drosselhuys".
Onze stemming ten opzichte van het wijzi
gingsvoorstel is natuurlijk anders dan die
Varkensmarkt - Amersfoort.
Speciale nhleeHnj;
fclaison VAN EIMEREN.
^olfileur I*- sticlsesir ColHeunrt
g IV3JEIKSSTRAAT 11.- Tel. 205
Hoogst Modorno Salons voor
DA TORN en flEFl? H2V - Mnntciirc
jH Magazijn van Parfumurioön en
Toilot-A rtikol on
BADINRICHTING
W
4
van Het Volk. Moor wc zijn het er me«()
eens, dat hier een diepe buiging is ge^
mankt.
We beschouwen het in het bizonder als een
buiging ter voorkoming von moeilijkheden iiV
de katholieke partij. Men behoeft slechts
de katholieke bladen in tc zien om te besef*
fen welk een beroering danr gewekt is doof,
de actie ingeleid door mr. Van Cranenburgh'
en gesteund door steeds meer katholieken
von naom.
He' verwcncicrt de Middolburgsche Ct.
niet, dot de taktiek in de Katholieke party- hi|
do nadering der verkiezing zijn terugslag vindf
in do doden van de katholieke ministers, cn don
speciaal in die van minister Aalberse, wiens
beleid vooral de oorzaak was van do scherp«
kritiek in Katholieke kringen.
Dat politieke element is zeker niet het mins»
belangrijke van 't voorstel.
DE OFFICIEELE ARBEIDSBEMIDDELING.
„De Ncderlondschc Nijverheid" oefent kritiek
uit op do houding, dezer dagen door do ge
meentelijke Arbeidsbeurs te Eindhoven aongc*
nomen tegenover de N.V. Houtindustrie „Pi-
cus" door.
„De N.V. Houtindustrie „Picus" zog zich
eenigen tijd geleden door den algemeen
slechten economischcn toestand, mede in
verband met de Duilscho en Belgische con
currentie, genoodzaakt haar arbeiders ten
getale van 400 h 500 man to ontslaan.
Thans heeft deze onderneming wederom
enkele werkkrachten noodig, ongeveer een
25-tal, die op de N. V. fabrieksterreinen
aan opruimingsarbeid kunnen worden to
werk gesteld. Op 13 Februari richtte do
N. V. „Picus" een aanvrage tot de gemeen*
telijke arbeidsbeurs, tot het verkrijgen van
ongeschoolde werkkrachten. Bij de heer-
schende groote werkloosheid in Eindhoven
mocht worden verwacht, dat deze werk*
krachten onmiddellijk zouden worden ver-
strekt en de arbeidsbeurs haar belangrijke
sociale -taak met snelheid en nauwgezet
heid zou vervullen. Het tegendeel bleek
het geval. Een correspondentie over hel
tc bieden loon was het gevolg 1 Het resul*
taat is geweest, dat eerst op 28 Februari,
dus ruim 14 dagen nadat de aanvrage was
ingediend, een beslissing loskwam, waarbij
werd toegestaan dat bemiddeld zou worden
voor ongeschoolde arbeidskrachten, tegen
een bepaald loon, terwijl geen bemiddeling,
zou worden voor arbeiders, die reeds bij
de N. V. „Picus" hadden gewerkt, indien
niet het oude hoogere loon zou worden
aangeboden I
Wij vragen waar bemoeien de orbeide-
beurzen zich mede? Waartoe dot steunen'
van hen die pogen de loonen hoog te hou
den Is dat arbeidsbemiddeling
Het is olies een gevolg von het verkeerd
begrip dat omtrent het karakter van de ar
beidsbeurzen heeft postgevat.
Een uitvloeisel van dit verkeerde begrip
is o.o. de gewraakte bepaling, dot niet be
middeld wordt beneden de ter plaatse al-
dan niet in oen colcctief contract neerge
legde geldende loonen.
Het karakter der werkzaamheden van een
arbeidsbeurs wij betoogden het reeds
herhaaldelijk brengt slechts mede, dot
WILLEM GROENHUIZEN
JCffEMFK - AMERSFOORT
Groote keuze
door
DAVID LYALL.
Uit het Engelsch doo1
Mevr. J.' P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
58
„Wat je me daar vertelt, is iets buitenge»
^oonsl Heeft zij nooit over haar echtgenoot ge
sproken?
2,i een weduwe was",
n at,*e ^aar zeoL verbaast mij ten zeerste.
Ik kan het gewoonweg niet begrijpen. Ben je er
zeker van dat naar naam Duncan Heriot is?"
„G,^ maar heel zeker; het is geen gewone
naam.
„Dat is nu een van de vreemdste dingen, die
Ik ooit gehoord heb. Ik geloof heusch, dat ik op
den terugweg eens een bezowk breng aan die
bungalow en tracht uit tc vinden of zij de vrouw
is van dien Mr. Heriot, die ons vanmorgen ver
laten heeft. En toch geloof ik, dat zij het zijn
imoet, want hij heeft mij gisteravond verteld,
(dat hij getrou^vd was en twee kinderen had."
-Misschien t het toch niets vreemd, mevrouw
Ferrars. Zonder twijfel hebben de Bains slechts
de Bungalow geleend."
„Mijn lieve, daaraan is ook niets zonderlings.
Wat v/el vreemd is, is, dat Mr. Heriot Zaterdag
en Zondag in Upleys gebleven is en óf niet wist
óf niet weten wilde, dat zijn vrouw hier op drie
mijlen afstond was. En zij zijn Zaterdagavond
ook nog Digswell doorgekomen hij en
Geoffrey beiden daar zij te Cleeve uit den
trein gestapt zijn".
„Nu ik ben niet in staat, het te verklaren",
zeide Anna.
Juist werd de thee binnengebracht en zij be
gonnen over andere familiezaken te praten
over Naomi's verloving en dat zij waarschijnlijk
zou trouwen voor het einde van den zomer en
do op handen zijnde verandering in de plannen
der Oud© Pastorie.
„Maar wat zult u met al uw meubelen doen en
het lieve, oude huis V vroeg Anna verbaasd.
„Misschien verhuur ik het gemeubeld, of
schoon ik er zeker van ben, dat Henry zich daar
tegen zal verzetten en zeggen zal, dat wij dat
behoorden te houden om onze feestdagen door
to brengen of kun ik het missschien iemand
leenen, die eens verandering van lucht noodig
heeft."
Dat denkbeeld schoot haar een weinig latei-
weer te binnen, toen zij met Jeanie Heriot zat te
praten op de bank voor het huis van de Bun
galow.
Zij had het rijtuig onder aan den zandigen weg
moeten verlaten en langzaam den heuvel moeten
opwandelen tot het voorhek, waar zij stilhield
om op adem te komen.
Jeanie, die voor de deur zat een kinderjurk te
borduren, en onderwijl de twee kinderen in het
oog hield, die op een honderd meter afstand aan
het spelen waren langs de helling van de Downs,
stond "vrij haastig op, bij den aanblik van een j
vreemd© voor het hek.
Tot dusver was Anna Mainwaring haar eenige
bezoekster geweest en zij hod geen verlangen er
meer te zien, maar de boeiende zachtheid van
mevrouw Ferrars' blik verzachtte eenigszins
haar vijandige gezindheid.
„Ik moet mijn verontschuldiging maken voor
wat u ongetwijfeld een niet to rechtvaardigen
vrijheid zal toeschijnen", zeide mevrouw Ferras
vriendelijk. „Ik ben van Orlebar hoeve geko
men, waar ik juffrouw Mainwaring bezocht heb."
„Wilt u niet binnenkomen en even zitten
gaan vroeg Jeanie met een ernstigen hoofd
knik. Het is een steile weg, den heuvel op en
een lange weg van Orlebar."
„Ik heb het rijtuig onder aan den weg laten
staan. Ik ben mevrouw Ferrars. Be veronderstel,
dat u mijn naam gehoord heeft
„üc geloof, dat ik een zoon van u gezien heb,
indien u de moeder bent van mr. Geoffrey Fer
rars, een neef van mr. Hunt van de St. Bede's
Pastorie."
„U hebt de schakel. En ik spreek is het
zoo niet met mevrouw Duncan Heriot."
„Dat is mijn neam," antwoordde Jeanie.
Maar het scheen of een maskeT voor haar
vriendelijk gelaat kwam.
„Dan moesten wij elkaar toch kennen. Uw
echtgenoot, die de Oude Pastorie in Upleys
hedenmorgen verlaten heeft, waar hjj sinds Za
terdag gelogeerd was, heeft mij cn de mijnen
een grooten dienst bewezen."
„Werkelijk zeiao Jeenie, en haar stem was
ijskoud.
Mevrouw Ferrars, die zich tegenover dit on
doordringbare masker bevond, wist geen raad
wat te doen of wat nu te zeggen.
HOOFDSTUK XVIII.
Margaret Bain kon niet goed een geheim
verzwijgen. Drie weken lang had zij haar mond
gehouden over de Heriots en nu begon het ge
wicht van haar geheim haar te drukken.
„Peter, heb je onlangs iets van Duncan ge
zien vroeg zij, op een morgen omstreeks half
elf het atelier binnenstuivend, nadat zij haar
huis in orde gebracht had.
„Niets, maar ik heb van hem gehoord."
„Wat heb je gehoord
„Verschillende dingen," antwoordde Peter
terloops, terwijl hij bezig was met de haren
van een ge liefkoosden kwast, dien hij schoon
maakte in zijn eigen, bijzonderen en nogal kwa
lijk riekenden bak voor kwasten.
„Wat soort van dingen, Peter I Zeg het mij
dadelijk I"
„Godgrey Hale heeft ze mij verteld. Duncan
he'eft zijn oude vrienden verlaten. Er is hem
iets overkomen, Peggy."
„Wel, natuurlijk is er iets met hem gebeurd*
Zijn vrouw heeft hem verlatenhij moest ook
anders zijn. Maar ik wenschte graag te we
ten, hoe hij is geworden," voegde zij er koorts
achtig bij, „en jij moet het mij zeggen."
„Stuur dan om Hale. Van wat die mij verteld
heeft, heb ik den indruk gekregen, dat Heriot
zijn hoofd verloren heeft."
„Peter Bain, zeg dat niet I Duncan Heriot is
de laatste man, die zoo iets zou doen."
„Dat heb ik zelf ook gedocht, maar je kunt
het nooit weten. Sommige mcnschen gaan tot
zulke vreemde dingen over."
„Je verbergt iets voor mij, Peter, en ik weet
niet waarom. Vertrouw je mij die berichten van
Godfrey Hale omtrent Duncan niet toe Hij is
toch niets anders dan een windbuil."
„Hij gelooft, dat Heriot godsdienstwaanzin
heeft gekregen."
„O, krijgt het dien vorm En hoe merk je
dat bij hem
„Hij zorgt voor de verlorenen. Maar het
vreemdst van alles is, naar mijn mecning, dat
hij niet eens werkelijk iets doet, om Jeanie to
vinden."
„Heeft hij ooit iets erover tegen je gezegd.
Peter vroeg Margaret en haar mooi gezicht jf
werd vrij rood.
„Niets dot de moeite waard is. Het verwon*
dert mij, dat hij er niet gek van geworden is, o!
hij moet eigen inlichtingen hebben. Waarschijn*
lijk is zij naar huis, naar Glcn Kinder gegaan*
Daar valt mij in, dat hij vanavond wooFSchijné
lijk hier zal komen, dus kan je het hem zelR
vragen."
„Wie komt don Duncan of Godfrey Hale
„Duncan".
„Ik behoef het niet te vragen, omdat ik het
toevallig weet Bc had het je misschien moetenf
vertellen isaaer, zie je het was de geschiedenis!
van een andere vrouw, en als dat het geval is^
moeten de mannen er buiten gehouden worden,
omdat een man erbij in het spel is."
„Dot is zoo. Heb je dan iets van mevrouwi
Heriot gehoord
„Zeker, maar ik wist het al dien tijd. Zij
eigenlijk nl dien tijd in de Bungalow geweest,
Peter. Heb je dat niet geraden?" vroeg Mar*'
garet onschuldig.
Van Peter's gelaat kon men niets lezen en d©
belangstelling in zijn kwast scheen al zijn aan*
dacht in beslag te nemen.
„Zoo, is zij daar al dien tijd geweest I Dat zon
ik nooit van je gedacht hebben, Peggy on*
zoo een dubbele rol te spelen 1 Heriot is hied
geweest en iedereen kon zien dat de angst herals
verteerde. Hoe kan je dit verklaren en jezelf
verontschuldigen
„Bc doe geen van beide, daar ik dat gelukkige
niet noodig heb. Peter Bain. Herinner je j© dei^
dog, dot mevrouw Heriot hier geweest is, dien*
namiddag dat wij aan de Brittannia bezig worenf
en dat je naar den Arbeidsoptocht moest gaan?*
„Ik geloof, dat ik mij dat herinner."
„Nu, toen heeft zij mij alles verteld en waft
zij van plan was te doen."
I (Wordt vervolgd^