SEIS ZILVER en ALPACA
„DE EEMLANDEFT
pans dei MïmMüinbegrip vac ee*
BUITENLAND.
FEUILLETON.
f 20e Jaargang No. 275
tpott f J.—, per week (me* K"«* wrrekeroe
ongelukken) CUT*. efaomkriülM «unmet»
r 0fl5.
OIRECTEUR-ÜITQEVER» J. VALKHOFP.
BUREAU:
ARNHEMSCHG POORTWW
fPl INT 513.
SVtaancfan 22 Mel 1922
bewijsnummer. cllce rctrcl mccr f 0 25. rifemtaanbie*
cbngen co LicldadiuheidMdvc>tcnti£n voor de bclft
der pr$* voor osndd m bedrid bestaan teer
voor uee li ire K^nabnceo voo» het advcrfecrca. tent
circulaire, bevattend» da voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Reorganisatie L. 0.
Nu het definitieve voorstel ven B. en W.
Eake reorganisatie van ons lager onderwijs
zoo velerlei opzicht aan onze bezwaren
en het beruchte voor-ontwerp is te ge-
knoet gekomen, achtten wij het aanvankelijk
Jcmnoodig, thans nog over deze kwestie te
Ifcchitijven, te meer daar wij meenen, ons
jtfandpunt duidelijk genoeg te hebben ont-
Vikkeid.
Ook de artikelen van den heer Hofland,
cle Toorts over deze materie verschenen,
jgi&ven ons geen aanleiding nog nader er
5ov-er in discussie te treden, daar ieder on
bevooroordeeld! lezer zal begrepen hebben,
Bat Wethouder Hofland inzake het onder-
jwijs-vraagstuk nog heel wat kan leeren, zoo-
Bat zijn denkbeelden, met hoeveel aplomb
Ban ook gegeven, van weinig of geen waard
fnoelen worden geacht. En met een blinde
'lover kleuren te gaan twisten, moet toch ah
|©en onbegonnen werk worden beschouwd.
Dat wij niettemin nogmaals eenige aan
klacht voor de reorganisatie-plannen -vragen,
jvtir.dt zijn oorzaak hierin, dat dezer dagen is
/verschenen het plan van B. en W. van Am-
Sterdam in zake de reorganisatie L. O. ai
de ar. Zooals bekend is, is de sociaal-demo
craat Vliegen, wethouder van onderwijs te
(Amsterdam. Hoewel het oorspronkelijk
schema van wethouder den Hertog afkom
stig is, mogen we toch zeker wel aannemen,
dat de heer Vliegen bij de vaststelling van
Ihct definitief ontwerp zijn invloed zal heb-
tbcn doen gelden. En dan is het merkwaardig
hce het Amsterdamsche raa 'stuk meenin
gen weergeeft, die wonderwel parallel loo
penmet de onze. Vandaar dat we de verzoe-
iki' ig niet kunnen weerstaan een en ander uit
dat voorstel over te nemen.
„Indien B. en W.", aldus het raadstuk,
vhet denkbeeld een er groepeering der leer
lingen, naar het schoolgeld, dat voor hen be
taald wordt, verwerpen, beteekent dit niet
-dat zij voorstanders zijn van een geheel wil
lekeurige dooreenmenging van de leerlingen
op de scholen voor gewoon lager onderwijs.
Niet alleen, omdat zulk een dooreenmenging
tal van ouders die uit beginsel voorstanders
van neutraal openbaar onderwijs zijn, van
dc openbare school zou vervreemden, maar
meemog, omdat met het samenbrengen van
kinderen uit geheel verschillende kringen
der bevolking in één klasse noch de belan
gen der kinderen, noch die van het onder
was worden gediend. Een maatstaf, die B. en
W. bij de indeeling der-leerlingen over de
scholen ten dienste staat en birunen zekere
grenzen practisch bruikbaar schiijnt, wordt
gegeven door de wen-scihen der ouders. Ook
toi nu toe werd bij het plaatsen van kinde
ren op de scholen, waar mogelijk, met de
•wenschen der ouders rekening gehouden.
Het college van B. en W. zal zich natuurlijk
ihet recht moeten voorbehouden, kinderen,
die in het geheel niet thuis bthooien in de
omgeving, waar do -auders ze geplaatst zou
den willen zien, te verwijzen naar een an
der «t sclwol, dan de ouders vragen. In vele
gevallen zal de schoolbevolking der in een
bepaalde buurt gelegen scholen, uiteraard
'het stempel dragen van de bevolking dier
buurt. De uit deze natuurlijke oorzaak voort'
spruitende verschillen tusschen de scholen
kunstmatig weg te nemen, ligt niet in hunne
'bed-o ding."
Wij zijn blij, dat dit Amsterdamsche voor^
stel verschenen is lang na onze artikelen,
anders zou men ons zeker verweten hebben,
dat we voor onze denkbeelden leentjebuur
hadden gespeeld bij den sociaals-democraat
Vliegen.
Ook de kwestie der afzonderlijke meisjes
scholen wordt in het meergenoemde stuk
behandeld, en wat daarover wordt gezegd,
nemen wij eveneens met volle instemming
over. B. en W. van Amsterdam dan schrij
ven
„In verband met de fusie is ook de vraag
gerezen of de afzonderlijke scholen vcor
jongens en meisjes, die het uitgebreid lager
onderwijs thans naast de gemengde scholen
kent, geleidelijk dienen te worden oangezet
in scholen voor beide geslachten, zooals
het gewoon lager onderwijs thans uitsluitend
heeft, dan wel of bij laatstbedoelde scholen
eveneens de scheiding naar de geslachten
moet worden ingevoerd, dus de tegenwoor
dige scholen voor gewoon lager onderwijs
moeten worden gesplitst in jongensscholen,
meisjesscholen en gemengde scholen. B. en
W. zijn van oordeel, dat r.och het een, noch
het ander moet gebeuren. De co-educatie is
een van die vraagstukken, omtTent welke in
den regel de ouders hun eigen denkbeelden
men kon ze in sommige gevallen voor-
oordeelen noemen hebben en zich geen
systemen laten opdringen. In het belang
van het openbaar onderwijs dient men de
ouders zelf te laten bepalen, of zij hun kin
deren alleen met kinderen van hetzelfde ge
slacht, dan wel ook met kinderen van het
andere geslacht ter school zullen laten
gaan. De regel, die hij het groepeeren der
scholen voor uitgebreid leger onderwijs
thans geldt, n.l. dat het aantal scholen van
elke soort wordt bepaald naar de wenschen,
die de ouders hebben kenbaar gemaakt,
moet naar de meening van B. en W. ook
worden togepast op de tegenwoordige scho
len voor gewoon lager onderwijs.
In de ontwerp-verordenine is in overeen
stemming met de?s zienswijze opgenomen,
dat de scholen voor gewoon lager onderwijs
worden verdeeld in jongensscholen, meis
jesscholen en gemengde scholen."
Hier nog iets bij te voegen lijkt ons over
bodig. Eervheidsschool-mania'kken, van het
specimen als we er blijkbaar te dezer stede
hebben, wordt het bovenstaande ter vrien
delijke overdenking aangeboden.
Poiiliek Overzicht.
Op 10 Mei dan werd het laatste bedrijf van
de conferentie te Genua opgevoerdmen heeft
een uitvoerig verslag der redevoeringen, die bij
gelegenheid van de slotzitting der conferentie,
welke op 10 April aanving, in onze jongste mid
dag- cn gedeeltelijk reeds in onze vorige avond
editie kunnen lezen. Een beknopt overzicht van
de verschillende stadia, die de Russische kwes
tie bij haar behandeling door de desbetreffen
de subcommissie heeft doorloopen, moge hier
nog volgen
Bij de overhandiging van het Russische des
kundigen-ontwerp werd allereerst een niet-
openbare beraadslaging gehouden, waarin ge
tracht weid die vraagstukken tot een oplossing
te brengen, welke betrekking hadden op de li
quidatie van 't verleden. Een kort document,
waarin de principes voor de regeling der
schuld- en eigendomskwestie was vervat, werd
op 15 April opgesteld en den Russen toege
zonden, die daarop met hun nota van 20 April
antwoordden. Hierop werd een bizondere com
missie van deskundigen gevormd om op den
grondslag van de Russische nota van 20 April
de besprekingen voort te zetten.
Daarmee begon de tweede periode der on
derhandelingen. In de zittingen, die van 2224
April werden gehouden, bleek echter, dat de
opvattingen der beide partijen aanmerkelijk van
elkaar verschilden. Nadat daarop den 24sten
April de Russische deskundigen een document
hadden overhandigd, waarin zij nog enkele op
merkingen maakten over de onontbeerlijke
voorwaarden voor de hervatting der economi
sche activiteit in Rusland, werd het memoran
dum van 2 Mei verzonden. Het antwoord van
Tsjitsjerin van II Mei werd als onaannemelijk
beschouwdondertusschen werd, nnnr men
zich herinnert, het denkbeeld van 't bijeenroe
pen van deskundigen-commissies ter voortzet
ting der Gc-nueesche besprekingen, aio Tsjiisje-
rin hod voorgesteld, aangenomenzijn denk
beeld leidde tot de joncsfE overeenkomsthet
houden cener nieuwe vergadering fn den Hang
(26 Juni). De voorzitter Genueesche con
ferentie stelde ook de legceung der Ver. St.
met de voergenomen Hn^jsche conferentie in
kennis en uitte tevens de% vensch, dot de Vei
St. eveneens te 's Grnven^ge zouden verschij
nen om aan de bernodslaaingon deel te nemen.
De regeer-ng te Washington meende echter op
't oogenblik het nonbod te moeten afs'.aon.
Terwijl de conferentie 'e Gonun, zooals wij
boven zagen, heeft geduurd van 10 April10
Mei, heeft men vo« de Hoagschc conferentie
een maxiraum-tijdsgrëns van drie mannden vast
gesteld. De sub-commissie voor Russische aan
gelegenheden heeft ook in het document, dat
de vorming der Haagsen? commissie bespreekt
en haar vraagstukken opstelt, hot vredespact
iusschen Rusland (en de met dit land verbonden
republieken) en de andere mogendheden, die h'.t
voorstel aannemen, opgenomen. Dit is geschied
om de commissies in staat te stellen te werken
in een atmosfeer van rust en wederzijdsch var
trouwen en dit bovenal ook zooals in een
rappoit, dat Schnnzer Donderdag non de eer
ste commissie heeft voorgelegd, wordt opge
merkt „uls een bekrachtiging van het pro
gramma van den vrede en de pacificatie, dat
de conferentie van Genua heeft geïnspireerd,
Ander©- vraagstukken, die, op zichzelf be
schouwd, belangrijk waren, maar minder aan
dacht vroegen don het te Genua behandelde
Russische probleem, werden begrijpelijkerwijze
in de overzichtrubriek den laotsten tijd meer
minder stiefmoederlijk behanJeld. Wij denken
b.v. aan de z.g. kwestie der Kemalistische gru
welen de berichten daaromtrent doen sterk
denken aan de vroegere omtrent het massa-
crceren der Armeniërs door ce Turken.
ISÏSTTf I HOEDEN
milTF japonnen
fB11 i fc» I BLOUSES
I
Uit onze telegrammet) kan men zich wellicht
nog herinneren, dat op een vraag van een En-
gelsch afgevaardigde in 't Lagerhuis minister
Chamberlain mededeelingen heeft verstrekt
over de vervolgingen der Grieksche minderhe
den in Klein-Azië door de Turken en op bevel
der Kemalistische regeering van Angora. De
bizonderheden waren nog al schokkend en er
bleek uit, dat in d« gebieden von Si was. Kar
poet, Amosia en nog elders duizenden Grieken
naar 't gebergte werden getransporteerd en on
derweg afgemaakt door zoo lang hen heen cn
weer te transporteeren tot zij volkomen uitge
put, afgemat en verhongerd bezweken en onder
weg of in 't gebergte stierven. Er zouden niet
minder don 10.000 personen op deze wijze zijn
omgekomen. Bovendien zouden deze gruwelen
zijn begaan als uitvloeisel van een systemati
sche uitroeiingspoliiiek de kwestie der minder
heden zou et radicaal door worden opgelost,
omdat men do minoriteiten gewoonweg door
moord en kwalijk behandelen van den aardbo
dem deed verdwijnen.
Wat nu het materiaal betreft, waaruit de En-
gelsche regeering put, dit bestaat uit telegram
men van den Engelschen hoogon commissaris
te Constantinopel, die op zijn beurt zich' weer
baseert op rapporten van de Amerikaansehe
hulpcommissie voor het nabije Oosten. Een lid
hieivan, dr. Ward, heeft zelf op den weg tus
schen Karpoet en Malatia 150 lijken van Gric-
B. NIEWEG,
Langeslraat 39 - Tel. 462
U- -cn I gen. Een onder lid van dezelfde com-
itussii telde 15C0 lijken op den weg van Kar
poet cn 2000 gedeporteerden stierven op den
wQgr ten Oosten van deze plaats. Over de Grie
ken is éi- voren noemde hulpcommissie zeer
goed te spreken: in het gebied van Klein-Azië,
dat de Grieken bezet 'houden, moeten dezen
zich onberispelijk hebber -en en tot groo-
te tevredenheid der Turken.
Gezien deze opzienbarende berichten hoeft
volgens de uiteenzettingen von Chamberlain de
Engelschc regeering aan die van Frankrijk, Ita
lic <le Vereenigde Stat.-sr bet voorstel g -dnen
om met Ergeland een uit vier leden bestaande
enquJte-Comnvsisie in te stellen, die van Trebi-
zondo of van een andere hnv dar Zwarte zee
uil een bezoek aan 't binnenland van Klein-Azië
zou moeten brengen, om daar de gruwelen te
onderzoeken.
De heel - affaire is nog nl pijnljik en men zal
de plank wel niet ol te ver mis slaan, wanneer
men vermoedt, dat do politiek met de zaak ten
zeerste verweven is en dat Engeland met bizon
dere gretigheid een rol in deze zaak speeltim
mers de Turken hebben het hij Britten ver
korven en Engelschen kunnen 't nog steeds
niet Q-oed verkroppen, dat Italië en Frankrijk af
zonderlijke economische verdragen hebben ge
sloten, die bun natuurlijk geen windeieren leg
gen cn geenszins hun oorsprong hebben in oen
filantropische gezindheid. De vriendelijkheid je
gens de Turken van de züde der Franschen en
Italian ?n (vnn wie vooral de eersten de Turken,
ti>cn dezen bor.duenooten der Duitschers waren
in den wereldoorlog, hebben uitgescholden voor
alles wat lecliik was) heeft natuurlijk een zeer
zelfzucht' en kont. Het Engelsche verzoek om
een enquête in te stellen, waaraan Italianen en
Franschen deel zouden moeten nemen, vormt
een waarlijk verdienstelijke zoete wraak, omdat
de geïnviteerd n, vrienden der Turken, er in
een pijnlijke, heel delicate posite door worden
geplaatst.
Hoewel de Amerikanen nog niet hebben ge
antwoord, is inmiddels het Italiaansche cn Fran-
sche antwoord ontvangen, dat een aanvaarding
inhoudt van het Engelsche voorstel inzake een
onpartijdig onderzoek naar de beschuldigingen,
die tegen de Turken zijn ingebracht inzake de
gruwelen, die zij zouden hebben gepleegd jegens
de Christelijke minderheden in Klem-Azië. Maar
de Franschen hebben bovendien voorgesteld te
ven ren commissie te zenden naar Smyrna, om
na te gaan. wat waar is van de beschuldigingen
tegen de Grieken. Verleden zomer toch zouden
dezen in en bij Esltisjehir eveneens op bestrale
wijze zijn opgetreden tegen de Turken.
In allen gevalle: er zal dus een onderzoek
worden ingesteld.
do conferentie te Genua als een voorlooper rnVi
nieuwe conferenties en het verdrag van Ra pol! af
als een voorbeeld, hoe de oude verwikkeling- tv
kunnen wijken voor het herstel van de onge
stoorde economische betrekkingen.
Hermann Muller, de socialistische ex-rijkskan
selier, is van oordeel, dat tiet resultaot van
Genua nor berieden de laagst» verwachtingen is
gebleven. Voor den herbouw van Europa zijn
resoluties in plaats van s'eenen aangedragen.
Do democratisch? senator Peterson is van ge*
v jelen, dat men te Genua nl heeft men de eigen*
lifke zicktehanrd niet br preken, doch belangrijk
werk heeft verricht.
D.» centr umsa igovoardigde Bell vindt, dat
noch do optimisten, noch d«^ pessimisten gelijk
hebben gekregen. De wereld heeft tenminste
ingezien, dat regcoxing en volk van Duitsrhlnruf
gceu hinderpalen voor 1 1 -TStel van Bur* po»
ormen.
he opvattingen
berichte*.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
Het vertrek der Franscbe
delegatie.
Genua, 20 Mei. (Havas). Berthou en Col-
rat en de andere Fronscha afgevaardigden zijn
om vijf minuten voor elven vertrokken, uitge
leide gedaan door Facta en Schanzer. Op het
oogenblik van vertrek ontving Barthou een
praohtigen ruiker bloemen in de Italiaansche en
Fransche kleuren, waarop handgeklap en kreten
„Leve Frankrijk" volgden.
Het vertrek der Duitschers.
B e r 1 ij n 2 0 Mei. (N. T. A. Draadloos).
De Duitschers zijn om half tien over Milaan
Bazel, Frankfort a/d. Main vertrokken. De Ita-
lanen namen zeer hartelijk afscheid van hen.
Wirth aan het woord.
B e r 1 ij n 2 0 Mei. (N. T. A. Draadloos).
In een met bijval ontvangen afscheidstoespraak
tot de Italiaansche journalisten, heeft Wirth zich
optimistisch uitgelaten over de ontwikkeling der
Duitsch-Italiaansche relaties. Over de conferen
tie zei hij, dat zij, als alle werk van menscheiv-
handen onvolmaakt was. De belangrijkste vraag
stukken waren onbesproken gebleven, maar met
groote letters aan bet firmament geschreven.
Deze groote financieel-politieke en economische
vraagstukken kunnen alleen worden opgelost bij
een overeenkomst van aangezicht tot aangezicht
en men kon slechts overeenstemming bereiken
als men zulks wilde.
Duitsche opvattingen.
Berlijn, 20 Mei. (N. T. A. Draadloos).
Loebe, voorzitter van den Rijksdag, beschouwt
Ilolinors
Berlijn, 2 0 Mei. (N T. Y Draadloos).
Het Italiaansche blad mc.i'/t naar nnnlei*
ding van 't resultaat der confront!-* vnn Genui*
op, dat Lloyd George en Niiti op 't oogenblik
in Frankrijk do moest gehate personen van
Europa zijn. De conferentie betockcnde het
bankroet vnn 't svstocm van Versailles.
Tn de Popoio d'Italin wordt vcrklnortl, dot de
conferentie gopn concraet of moreel resultaat
voor den vrede heef? op l-verd. Aon den hori
zont zaten nog steeds dikke donderkoppen.
Hei Belgische stendmmt.
Brussel, 21 Mei. (B. T. Ad Jaspnr keer
de uit Genua teru; H-; hoeft mensrken vrn de
krant ontvangen en hen verklaard, dat, wnt het
herstel vnn Europa aar. 'ing, ce conferentie niet
tot een doel leidde. .Tnrnnr voegde er nnn toe,
dat ter Haogschc- bÜeenkomst de Bolj-'^rhe re
geering van zins is kre-Mig op to komen voor
haar standpimt ten eontion van de eerbiediging
der eigendomsrechten, waarbij zich ook de re-
georingen van Engeland en Italië hadden aange
sloten.
Geen onderhoud tusschei
Lloyd George cn Poïrcnrd
C e r 1 ij n 2 0 Mei. (N. T. A. Draadloos).
Naar officieus uit Perijs wordt bericht, zal Lloyd
George bij zijn terugkeer nnnr Engeland geef
ontmoeting, met Poirca? hebben.
Lloyd George's verwelkoming,
Londen, 20 Mei. (N. T. A. Draadloos).
Men vermoedt, dat vanavond, wanneer Lloyd
George aan het Victorie-station aankomt, tus
schen de twee- en driehonderd parlementsleden'
alsmede een aantal ministers aanwezig zullen*
zijn. Men legt er den nadruk op, dat het in den
strikstcn zin een welkom zal zijn, woarblj ém
partijpolitiek geen rol speelt.
Dc ontvangst vnn Lloyd George.
Londen, 21 Mei. (V.-D.) Aan Lloyd
George viel een merkwaardige ontvangst ten
deel, toen hij gisteravond het Victorinstotion be
reikte bij zijn terugkeer uit Genuu. Het perron
was geheel bezet door dc leden vnn beide huizen
van het parlement, zoomede door Chamberlain
en do andere ministers, terwijl dc toegangen
tot bet station door dichte drommen volk ge
vuld waren. Zoo ba de premier verscheen aan
de deur van zijn salonwagen, verhief zich een
luid gejuich der vereenigde edellieden cn Lo-
gerhuisleden. De premier bleef eenige minuten
staan en nam de gelukwcnschcn in ontvangst.
De eerste, die Lloyd George begroette en hem'
de hand reikte, wose de hertog vnn Athol, lord-
kamerheer. Hij zeide tot den premier, dot hij
den koning vertegenwoordigde cn bracht hem
do volgende boodschap over„Mijnheer do
eerste minister. Be heb vnn den koning de op
dracht ontvongen om u in zijn naam te ver
welkomen en de hoop van Z. M. uit te drukken,
dat uwe gezondheid niet beeft geleden van uwe
moeielijke en langdurige pogingen voor de znnlc
van den vrede cn het economische herstel van
Europa". De premier was blijkbaar zeer bewo
gen, toen hij zijn donk te kennen gaf. Toen hij
naar Downingstreet reed met mevr. en mej.
Megan Lloyd George, werden den premier g-oo-
te ovatiën gebracht.
Bij zijn aankomst in zijn officieel depuriement
besprak Lloyd George met persvertegenwoor
digers de resultaten der conferentie van Genua.
Tot den vertegenwoordiger van de Sunday Time»
verklaarde hij:
Laster en kwaadsprekendheid zijn vonken,
lie, als men ze niet aanblaast, vanzelf uitgaan.
BOERHAVE.
door
ROBERT HERRICK.
11
Hst meisje, min of meer beangstigd door
*ijn houding, vi oeg verlegen
„Zoudt u hier graag willen wonen en voor
tieke menschen wil'en zorgen?"
„Ik I" riep hij uit en hij lachte spotachtig.
f-I k I" Toen ging hij lor gzamer voort: „Het is
een illusie, die ik soms heb een droom, niets
•dan een droom".
Ze glimlachte. Vrouwen luisteren graag naar
tiaar de geheimen vnn mannen.
V.
Toen de zon achter den heuvel verdween
▼iel de koude van den najaarsavond over de
kleine piek met de Genezende brond. De witte
d.imp steeg dichter uit den poel, de atmosfeer
werd doordrongen von een zwavellucht. Nel
wees naar den top van de rots, die nog verlicht
\Ves door de zon. „Brang me daarheen", zei ze.
i-det moeite klommen zij over de rotsblokken
•n kwamen toen aan den zuidelijken uitlooper
V in den heuvel, aan het eind van de baai, waar j
jl« zonnestralen nou «meelden. Het meer lag
doorschijnend, wel honderd voet of meer bene
den de granieten rots. Het dichte dennenbosch
reikte bijna tot het eind van de klip.
„V/at een prachtige plaats voor een kampï"
riep het meisje, terwijl ze voorzichtig een paar
stappen vooruit deed en naar beneden naar het
meer keek. De ernstige stemming die over haar
was gekomen bij de bron, maakte plaats voor
hoar gewone vroolijlcheid. Ze haalde diep adem
in deze zonnige lucht vol geuren, die haar zin
nen streelden
„Misschien zal :k hier eenmaal een hut bou
wen", zei haar metgezel, „en bij de oude bron
gjon wonen".
„U zult bier niet altijd in de bosschen blij
ven", gaf ze haastig ten antwoord.
„Waarom niet Ik heb gewoond op de grens
van de wildernis daar beneden, een paar mijl
verder. Daar heb ik met mijn vader geleefd tot
hij mij wegzond voor mijn opvoeding".
Zij wachtte op wat hij verder vertellen zou,
maar de man zweeg. Zijn blik <r1r>r*é naar het
Noorden over de golvende bosschen naar de
blauwe toppen en de lage bergketen, ook met
boomen bedekt, die langzaam hooger werd, en
uitliep in een spitse piek, de stille beheerscher
van het omliggende landschap.
„Ze noemen dien berg Macatawa vader der
meren", legde hij uit. „Aan dein anderen kant
begint de ongerepte wildernis."
In de stilte weerklonk plotseling het knarsen
van riemen on meteen zagen zaj een groote
boot naderen vol werklieden.
„Daar bdb je de worm, die op weg is naar
het bosch de eerste ploeg die uitgezonden
wordt om het kamp wat hooger op te slaan
voor het werk van dezen winter. Als de sneeuw
begint te vallen, knaagt de worm steeds voort,
de helling op van den ouden Macatawa."
Een kleine wolk van purper en rose en fijn
goud zweefde boven den top van den berg, die
zicK onbewust van het lot, dat hem wachtte,
aan den Wester horizon verhief als een beeld
van stille eeuwigheid. Het heele dal daartus-
schen met de golvende lijnen der boomtoppen
zonk langzaam weg in den avondnevel. Het
meisje, ontvankelijk voor de schoonheid en het
leven der natuur, fluisterde zacht
„Het is toch' een schande dat alles te beder
ven", en met een vroolijk lachje voegde ze er
bij: „En Oom is het hoofd van die boschwor
men. Kolonel Blake is president vnn de maat
schappij, zooals u v/eet en daardoor zijn wij
aan dit meer gekomen!"
„Ja", zei hij kort.
„Oom zegt, het land krijgt er een toekomst
door, en het zal beschaafd worden."
beschaving!" riep hij boos. „Weet u wat dat
beteekent Eerst een bende dronken houthak
kers, dan een nederzetting als die van ons en
dan ziakte en nog erger dan dat."
„Dat moet alles aan de beschaving vooraf
gaan", zei ze.
Ze amuseerde zich met steentjes in het meer
te gooien en ze zonder eenig geluid te zien ver
dwijnen in Ket donkere water. Haar fijn- gezichtje
en smaakvolle kleeren waren het symbool van
dien toestand, die men beschaving noemt.
De dokter, die met welgevallen zijn scherpen
blik op haar liet rusten, kon niet laten dadelijk
te protesteeTen.
„Verandering, altijd meer verandering, de In
diaan, de koopman, de vrije bewoner van het
bosch, dan de houthakker, de toerist en zoo
gaat het voort I Argwaan, dan vertrouwen, dan
wetenschap en dan niets meer. Mythen, dan
poczie, dan zaken doen I De genezer aan zijn
bron, de priester, de fakir I"
Alsof heel die vage opsomming haar weinig
belang inboezemde, deed het meisje plotseling
een rechtstreeksche vraag:
„Waarom bent u teruggekeerd naar de wil
dernis?"
Plotseling versomberde zijn gezicht Haj gaf
geen antwoord.
Toen vroeg ze weer, zacht aandringend:
„Toe, vertel me waarom?"
In de stilte van den wegstervenden dag scheen
er iets tusschen hen te komen, dat hen beiden
verwarde. De gewone verhouding van dokter en
patiënt was voor goed voorbij, er was plotse
ling iets anders voor in de plonts gekomen-
het stormachtig geheim verbond tusschen man
en vrouw I
Het meisje sloeg Kaar oogen neer, toen ze den
gloeienden blik van den man ontmoette, maar
ze herbaalde zacht
„Zeg het mij, mijn Genezer I"
„Laat ik dat zijn", riep hij. „Dat is het juist
uw Genezer de Wilde zooals uw vriendin
mij noenU.
Maar het meisje, nu wonderlijk voelend haar
macht van vrouw, wilde niets hooren van uit
vluchten.
„Neen!" zei ze met zachten dwang.
En toen onder den invloed van haar bekoring,
begon hij te vertellen van zichzelf zijn jeugd
in de nederzetting een kleine plek in de wil
dernis. Zijn vader was koopman en dokter, min
of meer chirurg ook, en hij koesterde groote
plannen voor zijn zoon. Toen hij achttien was,
werd hij weggestuurd om opgeleid te worden
voor het vak van zijn vader. Vol ijver, ondanks
vele bezwaren van geldgebrek en slecht onder
legd zijn, bezocht hij achtereenvolgens de
school, de universiteit, het ziekenhuis, eindelijk
ging hij zelfs een poos naar het buitenland.
„Ik was vast besloten om een groot chirurg
te worden, net als de mannen van wie ik ge
leerd had. De koopmanszoon uit de wildernis
zou beroemd en gezocht worden en hoog be
taald voor zijn diensten." -
Het meisje knikte. Ze voelde voor die soort
verhalen van een eerzuchtige jeugd.
„Daarom hebt u mij kunnen helpen I"
„En daardoor had ik de instrumenten van mijn
vak bij de hand."
„Maar waarom hebt u het opgegeven toen u
al zoo ver gekomen was?"
De wenkbrauwen von den dokter trokken san
men.
„In de eerste plaats omdat ik tot de ontdek
king kwam, dat het doktersvok eigenlijk handel
was een middel om geld uit de menschel*
te slaan."
Hij zag haar verbazing en begon nu zoo dui*
de lijk als hij kon uit te leggen hot modernel
systeem van genezen aan universiteiten, in
hospitalen en in de particuliere praktijk al deT
valsche voorwendsels en kwakzalverij; de enor«#
me sommen, die in rekening werden gebrachtj
de bedotte rij van het beroep.
TJk hod er schoon genoeg van", zei WJ, „eH
het was me niet mogelijk mijn uithangbord udfé
te hangen".
In dien tijd dat zijn impulsieve koppige jeugd
zich verzette tegen de koopmons-manier vap
genezen, die hij in elke operatie zag, deed hij,
in een hospitaal een geweldige infectie op ent
was langer don een jaar gevaarlijk ziek. Het vei*
gif, dat door zijn heele lichaam ging, zoog},
langzaam zijn leven op en verdoofde zijn geestv1
Het meisje gaf een lichte kreet van medelij*
den.
„Het eind was, dat fle in leven bleef, zwak en
zonder een cent", zei hij. „Maar dat was he%>
ergste niet!"
(Wordt vervolgd.)
