AMFRSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
Firma Fontein Schippers - leliestraat 24
ST. EMILIOH
hij 1.4. SCHOTERMAN i Zn., Btr.str. II. Tel. 145
d. Weg, Langeatr. 23
PLANTA
HELM
ItoOreoÉÉenjBielier
Laat itvs KKÉ repareeren
"buitenland.
binnenland.
Eigengemaakte Kinderkleedinn.
Per flesch f 1.60, per anker 1 S5-.
TWEEDE BLAD.
KUNSTMATIG VICTORIA WATER
PER FLESCH 14 CENT.
Itöagaz.
De Dom"'
„A m B O I T S A"
Sornatra Zandbladslpaar.
SIGAREM8AZII» 't SPORTHÖIS."
Zoon.
JURGENS'
PLANTENBOTER
"Sero Zilver
Jaml©pe!s
FruisSüepels
Suikerstrooiers
FEUILLETON
CE SEÜEZES
Ie K8as Goederen.
feOc Jaargang
No. 290
rawrua»
10 Juni 1922
BchangerU Stoffeerder!) BeddenmakerU
BQionderheden
ZONZEILEN EN
MARKIEZEN
ORIGINEELE
xeer aan to bevolen
Bordeaux, gewas 1917
Dl 'ITSCHLAND.
De exploitatie der vreemdeling-en.
Do Berlijnsche correspondent van „Het Va-
Heiland" schrijft o.m.
De pi ijzen, die men den buitenlander voor
veelal minderwaardige artikelen durft vragen,
zijn zoo geworden, dat de buitenlander niet meer
koopt en hiermede is een mooie bron van in
komsten èn van den Duitschen handel èn van
den Duitschen staat verloren gegaan.
Dit ontwerp is thans op de vergadering van
den Rijksbond voor Industrie te Hamburg ter
sprake gebracht. Dr. Sorge, de voorzitter, stel
de in een lange rede vast, dat de kooplust van
het buitenland in de laatste zes weken op nul
was gedaald. Dagelijks annuleeren buitenlnnd-
sche koopers hun bestellingen in Duitschland,
omdat zij elders goedkooper kunnen worden
bediend. Wanneer er niet snel een verandering
in de prijspolitiek van de Duitsche industrie
komt, dan zal de herfst of mogelijk reeds de na
zomer een groote malaise over Duitschland
brengen. Deze malais© zal in Duitschland nog
ernstiger gevolgen na zich slepen, dan in de
andce landen het geval is geweest. Het Duit
sche volk is door ©n door verarmd; het heeft in
en na den oorlog een groot deel van de werke
lijke bezittingen verloren. Van sparen is geen
sprake geweest en de weinigen, die gespaard
hebben, beklagen zich thans bitter over hun
domheid want door hun sparen hebben zij geld
verloren. Wat moet het worden, wanneer er een
groot© werkeloosheid in Duitschland uitbreekt?
Do weikman leeft van zijn weekloon en heeft
daarbuiten niets. De bedrijven hebben hun kapi
taal vergroot en zijn tot het uiterste uitgeb-eid
In het vei trouwen op de bestendigheid van den
kooplust van het buitenland. De reserven zijn in
nieuw© machines en gebouwen belegd, die bij
een malaise waardeloos zijn. Ontzaglijke hoe
veelheden marken zijn naar het buitenland ver
kocht, waar er altijd nog genoeg menschen te
vinden waren, die dachten, dat zij heel verstan
dig handelden, wanneer zij voor duizenden en
nog eens duizenden Duitsoh geld bewaarden,
waarschijnlijk in de hoop, dat de mark nog eens
op pari zou komen. Al dit geld, dat in het buiten
land wordt vastgehouden en waarvoor het bui
tenland volwaardig© betaalmiddelen naar
Duitschland heeft gezonden (en bij de geringste
koersdaling begint dit spelletje opnieuw!), blijft
aan het economische leven in Duitschland ont
trokken, waardoor zelfs in dit land van papier-
inflatie reeds nu een bedenkelijke geldschaarsch-
ie is ontstaan.
Deze toestand moeten de buitenlands oh e rei
nigers ontgelden. Men zet ze zoo onbeschaamd
af, dat het niet lang zal duren of het buiten-
landsche, "voornamelijk Amerikaansche reizi
gers zullen Duitschland vermijden en den zomer
liever doorbrengen in een land met andere geld-
'^egrippen. De buitenlanders, -die naar Duitscih-
'and gaan, laten zich in de eerste plaats bedrie
gen door de groote" bedragen aan marken, die
rij voor hun geld krijgen. Die groote getallen
tohijnen een roes te veroorzaken, ten minste
ïnen verliest bij de aankomst in Duitschland in
den eersten tijd vooral de prijsverhoudingen ge
heel en al uit het oog. Maar niet lang daarna
komt de ontnuchtering. Men bemerkt, dat men
voel te veel geld heeft uitgegeven en moet de
reis daarom aanzienlijk bekorten, wil men nog
met het geld uitkomen. Indien men niet reeds
in ernstige financieele moeilijkheden is geraakt.
Het Amerikaansche consulaat te Berlijn heeft
I
hiermede reeds zulke droeve ervaringen opge
daan, dat het er zij het ook niet officieel
ertoe is overgegaan de Amerikanen, die naar
Duitschland kernen, te waarschuwen tegen den
woeker en hen omtrent de juiste prijsverhoudin
gen in te lichten. Een hoog ambtenaar van het
Amerikaansche consulaat zeide tot een Ber-
lijnsch journalist, dat men zich tot dezen kras
sen maatregel gedrongen heeft gevoeld, omdat
vele Amerikanen, die naar Duitschland komen,
om er den zomer of eenige zomermaanden door
te brengen, volstrekt geen rijke menschen zijn,
doch integendeel lang hebben moeten werken
en sparen om het geld voor deze reis bijeen le
■krijgen.
Men schrijft aan de N. R. Ct. uit Bingcn
De „toevloed van Hollanders", dien men hiel
en in de omgeving gedurende de laatste war
me dagen wachtte, is er nog niet en men vreest
cr voor, dat deze, indien de prijzen voor pen
sions en hotels niet veronderen, er ook in het
zomerseizoen niet komen zal. Het wordt dan
ook wel een beetje te bar, als men in Wies-
baden T200 tot 1400 mark voor één dag pen
sion laat betalen. In een slagerszaak, verbon
den met een restaurant, berekent men reeds 400
mark per dag. Maar laten toeristen dan liever
een derde klasse restaurant met hotel in Ne
derland opzoeken, dan zijn ze nog beter terecht.
Als dat zoo voortgaat, behoeft geen enkel Ne
derlander in Juli en Augustus tijdens de vacan-
tie naar Duitschland te gaan. Hij blijve liever
in ..eigen land, waar mooie plekjes genoeg te
vinden zijn.
De correspondent voegt hieraan nog toe
Ik zelf heb het hier aan den Rijn dank zij
persoonlijke relaties best en betaal tot he
den slechts de helft van m Nederland. Maar
als ik mijn pas, visum, reis enz. bereken, ben
ik niet goedkooper uit. Uitzien zal ook in Rijn
land de boodschap zijn. In ieder geval wende
men zich allereerst tot de „Verkehrsvereinc'
om nadere inlichtingen, alvorens naar Duitsch
land te gaan. Deze Vereine vindt men in all©
belangrijke Rijn-plaatsenKeulen, Bonn, Bop-
pord, St. Goar, Caub, Bingen, Biebrich, Mainz,
Wiesbaden, Baden-Baden enz. Men bestelle de
kamers, pensions etc. niet eerder don een week
tevoren, maar nog eens „Valutareisjes" zijn
vrijwel gedaan. Blijft tijdens uw vacanti© liever
in eigen vaderland.
De correspondent van Het Volk schrijft uit
Berlijn:
Van officiëele zijde vernam ik heden, dat er
geen uitzicht bestaal dat het tusschen de Rijks-
re geering en de Eciersche regecring tot over
eenstemming zal komen inzake de behandeling
van buitenlanders. De onderhandelingen zijn op
het dood© punt gekomen, daar elk der beide
partijen op haar stuk blijft staan.
Voortaan zullen dus de buitenlanders in
Beieren itiet alleen ongeloofelijke toeslagen
moeten betalen (in München bijv. betaalt men
voor een nachtlogies 750 Mark, en voor elk©
schouwburgplaats 400 tot 500 pet. toeslag),
doch de Beimsche regeering is evenals vroe
ger van meening dat een pasvisum, afgege
ven door een Duitschen consul, in geen geval
voor Beieren geldig is, integendeel, zij staat er
op dat ieder, die zich in Beieren ophoudt, een
afzonderlijke vergunning daarvoor moet heb
ben.
Iedere buitenlander, die in Beieren komt, moet
zich daarom binnen 24 uur bij de politic mel
den, wordt aldoor aan een verhoor onderwor
pen en loopt d© kans dat hij weer wordt uit
gewezen zonder dat op zijn duur betaald visum
acht geslagen wordt.
Dat een zoodanige behandeling in do aller
eerste plaats die buitenlanders bedreigt, waar
van ondersteld wordt dat zij tot links-politieke
partijen behooren, of erger nog, van socialisti
sche ideeën verdacht, spreekt van zelf, indien
men den sterk reaktionairen geest der Beier-
sch© regeering in aanmerking neemt. Op grond
hiervan hebben don ook de Amerikaansche toe
risten uitdrukkelijk gewaarschuwd niet naar
Beieren te komen.
Inderdaad is het voor buitenlanders, en in het
bizonder voor socialisten, niet aan te bevelen
een bezoek te brengen aan Beieren (woar on
langs zelfs een mop van internationaal aanzien
als Grumbach gevangen genomen en uitgewe
zen kon worden), tenzij zij het willen wagen de
hooge visumkosten en het reisgeld voor niets
uit te geven. Er zijn nog tal van andere streken
in Duitschland, van groote cultureele betecke-
nis, die een bezoek waard zijn.
Uit de Pers.
DE INKOMSTEN DER BOUWVAK
ARBEIDERS.
In Het Volk is indertijd erkend, dat de betrek
kelijke hooge inkomsten der bouwvakarbeiders
een zworen druk op de arbeiders der andere
categorieën oefenden, aangezien de woninghuren
door deze hooge inkomsten der bouwers on
evenredig hoog waren.
Het Volk heeft bij deze gelegenheid de vraag
gesteld of een normalisatie van* de loonen der
bouwvakarbeiders nietdringend noodig was.
Op zichzelf acht het blad deze loonen niet
overdreven, maar zij waren dat wel in verhou
ding eenerzijds iot de loonen der andere ar
beiders-categorieën, en in verband daarmee ook
door de booze gevolgen, die deze loonen hadden
voor het budget der arbeiders huurders.
Er is destijds o.a. in D e T ij d de aandacht op
gevestigd, dat met name de roode bouwvakar
beiders voor deze argumenten niet zeer toe
gankelijk zouden blijken, en inderdaad de zeer
i onsociale opvoeding, die met name het socialis
me aan de georganiseerde werklieden geeft L
vert grond te over voor het vermoeden, dat het
groepsegoisme, op zoo sterke wijze aange
kweekt, zich in den engeren kring evenzeer zou
doen gelden als in den ruimeren aangeduid met
den naam „arbeidersklasse".
Het soc. democratisch orgaan was zeer ver
toornd over deze onderstelling. Het vertrouwde
dat de moderne bouwvakarbeidersbond gaarne
in die richting zou medewerken.
Het congres der bouwvakarbeiders te Arnhem
gehouden wil echter daarvan niet hooren en als
er een voorstel komt om dan de'bouwkosten te
verlagen door een verlenging van den arbeids
tijd tot 10 uur van I April tot 1 October, dan
antwoordt daarop de secretaris van het N.V.V.
de heer v. d. Walle, met het dreigement: „gij
krijgt een staking van I April tot I October".
Het vertrouwen in het breedere groeps-ciltruis-
me, waarvoor Het Volk Teden meende te heb
ben, is dus wel smadelijk beschaamd.
De heer v. d. Walle ging verder. Hij verwacht,
dat de aldus gedupeerde mede-arbeiders een
kapitaal van 75,000 per week zullen helpen
bijeenbrengen om deze staking te financieren en
aldus hun eigen toestand materieel blijvend te
verslechteren. En deze staking zou naast het
ernstig'e gevolg van een vertraging der beëin
diging von den woningnood, logischerwijze nog
een ander gevolg moeten hebben, n.l. uitbreiding
van de werkloosheid onder de bouwvakarbei
ders.
Naar aanleiding ven dit alles schrijft de
Nieuwe Courant
Wij hebben tot nu toe in Het Volk niets
gezien van een protest tegen de houding von
den heer v. d. Walle, wij begrijpen dat dit,
ivooral vlak voor de verkiezingen een door
nig vraagstuk is voor de soc.-democratie,
vooral omdat de quaestie van verlenging
va n arbeidstijd daarbij ter sprake komt,
maar daar men van die zijde altijd een zoo
groot woord heeft over de offervaardigheid
'M.
der arbeiders, waar het de belangen van het
algemeen geldt, zou men, waar nu speciaal
de algemeen© belangen van het proletariaat
in de verdrukking komen, hier zeer bepaal
delijk het recht hebben te verwachten dat
Het Volk zijn stem verhief, te meer omdat
het uitdrukking heeft gegeven aan het ver
trouwen dat het solidoriteits-bewustzijn zich
hier zou doen gelden, en uitdrukkelijk met
zoovele woorden heeft gezegd, dat het reden
had vóór dit vertrouwen.
Het woord is aan Het Volk.
Rerichtem.
BOND VAN STAATSPENSIONNEERING.
De Bond voor Staatspensionneering heeft
te 's-Gravenhago zijn 22e jaarvergadering ge
houden. De Voorzitter, de heer V. van der Velde
van Rotterdam, mankte in zijn openingswoord
gewag van de mislukte pogingen, om bij de
a.s. verkiezingen het vraagstuk der Ouder
domsvoorziening weder naar voren te brengen.
De bezuinigingsleuze dringt het terug, doch
men zoekt die bezuiniging veelal duiir, waar
zij niet te vinden is.
Men zocht ze niet, of niet voldoende, bij het
militarisme en marinisme.
In de namiddagvergadering zou deze quaestie
nader in den breede aan de orde komen.
Do voorzitter der petitionnement-commissie
bracht verslag uit. De beschrijvingsbrief, welke
niet veel belangrijks bevatte, werd afgehan
deld. Tot leden van het hoofdbestuur werden
gekozen de heeren prof. mr. J. E. Heeres te
's-Gravenhage, S. Lezer to Assen, H. Lempers
te Wieringerwaard en J. de Ruiter te Stiens.
Naar aanleiding van mededeelingen in do
vergadering van hoofden van scholen gedaan,
dat enkele Raden van Arbeid de schoolkinderen
betrekken in hun propaganda, werd besloten
dat het hoofdbestuur zich zal wenden tot den
minister van Onderwijs, met verzoek zijn col
lega van Arbeid te overtuigen van het ver
keerde daarvan.
In de middagvergadering is de bespreking
gehouden over de vraag: „Wat staat den Bond
na de verkiezingen te doen?"
De inleider de heer C. v. d. Velde, wees er
op, dat, nu de verkiezingen zich aldus gewij
zigd hebben dat het niet meer om personen
maar om de partijen gaat, de invloed van den
Bond zeer verminderd is. Werd vroeger de
meening van de een of onder condidaat over
het vraagstuk der staatspervsionneering eens
gevraagd, thans is de Bond te dien opzichte
ann handen en voeten gebonden.
In velband met het groote aantal partijen
en partijtjes wees spr. er op, dot het ter voor
koming van versnippering van krachten, voor
de leden van den Bond aangewezen is niet op
één der kleine partijtjes te stemmen. Den
nadruk legde hij er voorts op, dat de Bond
voor Pensioenregeling niets uitstaande heeft
met den Bond voor Staatspcnsionneerrng.
Eerstgenoemde Bond prijkt wel met de vlag,
welke den anderen bond toebehoort.
Blijft na de verkiezingen de tegenwoordige
scheidingsb'jn in de politiek niet gehandhaafd,
maar komt daarvoor in de plaats de scheidings
lijn demooratie-oonservatisme, dan wordt, naar
de meening van den Bond de kans voor het
verkrijgen van Staatspensioen iets grooter.
Spr. wees verder op het streven naar bezui
niging, dot dezen verkiezingsstrijd bchcerscht.
In verband hiermede is het misschien van be
lang, dot de Bond omtrent het militarisme,
dat zooveel kost waardoor andere maatregelen
achterweg© moeten blijven, iets in zijn pro
gram opneemt, niet omtrent de ethische zijde
van het vraagstuk maar alleen over hot kosten-
vraagstuk van het militarisme.
Het hoofdbestuur verwacht, dat de afdeelin-
gen zich hieromtrent uitspreken en haar mee
ningen naar voren brengen, opdat het weet,
v/elke richting men uit wil. Na de verkiezingen
zal dan een landdag worden gehouden, waar
toe de voornaamste politieke leiders zullen
worden uitgenoodigd en waar de quaestie van
het premievrij staatspensioen dan nader onder
de oogen moet worden gezien.
Een langdurige discussie ontspon zich vervol
gens over het onderwerp. Aangedrongen werd
zoowel op verandering van de tegenwoordige
sociale wetgeving als op bezuiniging op het
militarisme.
Naar voren werd gebracht, dat de Bond thans
geen bedrag voor het pi?nsioen moet nemen,
maar dat het voorloopig alleen moet gaan om
het principe van premievrij staatspensioen
in de wet op te nemen.
Prof. H e e r es drong eveneens aan op be
zuiniging op het militarisme, temeer woar ons
land toegetreden is tot den Volkenbond. Wel is
waar is de Volkenbond nog niet, wat men wel
Malsan VAN EIMERI
Maison VAN EIMEREN.
Colllenr PosticHeur i Coltienso
WIJERSSTBAAT 14. - Tel. 205
Hoogst Modorno Salons voor
DAMES cn HEEREN - Manicure
Magazijn van Parfumurioön on
Toilot-Artikolon.
BADINRICHTING
Varkensmarkt
Amersfoort^
Special© atdeeülng
Rookt ons seriemerk
VOEDZAAM
HEERIi'JK
VQORDEELIG
llllllllllllllll!llllilllllllll!lli:illl!li!HI!!lll!i:i
MEET1T
KELL
zou wenschen, maar in ons hart zien wij den
Bond een betere wereld brengen. Spr. meende
dat niet alleen in de harten de hoop voor een
goeden Volkenbond moet leven, maar dol dit ook'
daarbuiten tot uiting moet komen. Zoo kon Ne
derland een voorbeeld geven wat betreft natioi
nolo ontwapening.
Ter versterking von de propaganda werd aan*
gedrongen op uitgifte door den Bond van een
manifest, dat in zeer grooten getale zal moeteD1
door
ROBERT HERRICK.
26
Dikwijls ging zij met haar man mee op die
tochten over meren en rivieren hielp zij met
Roeien, leerden zij de sporen kennen, die door
bosschen en valleien naar de afgelegen kam
pen voerden in de wildernissen. Op die manier
kwam zij in de eenzame jagershutten, in de
vuile tenten van de Indianen en in de houthak
kerswoningen. Zij hielp hem bij de verpleging
Van de zieiken en leerde daarbij vlug en handig
jaam Toch kon zij nooit het gevoel van afkeer
Overwinnen, dat haar steeds bij het binnentre
den van hun armoedige, benauwde, vuile wo
ningen overviel. Onzindelijkheid en ziekte kon
?e niet verdragen. De dokter scheen die ellen-
,3e niet te zien hij behandelde zijn patiënten
vriendelijk en zacht, hoe vuil en leelijk ook,
Vlsof 'het kostbare, schoon© schepsels waren
Wanneer zij hem zoo bezig zag, was ^een
_al Jjewonderdnj^ voor bom.
„Altijd zenden ze maar om jou I" protesteerde
zij eens heftig. „Kunnen ze dan geen anderen
dokter krijgen
„Zeker wel," lachte hij, „maar ze willen mij
hebben. Ze gelcoven vast en zeker, dat ik hen
genezen zal."
„Zieken zijn zwakke schepsels," vervolgde
hij met een fijn glimlachje, „zij aanbidden
kracht. Zij zoeken een macht buiten hen zelf,
die wonderen voor hen kan doen. Volgens de
menschen hier ben ik het, die de meeste kans
heeft, dat wonder voor hen te volbrengen I"
t Moet wel heerlijk zijn voor iemand een
wonderdoener te kunnen zijn," zei ze peinzend.
Hij lachte om haar ernst, maar voelde zich
jeugdig gelukkig om zijn macht, zijn bekwaam
heid en zijn wilskracht. Hij maakte lange toch
ten door de wildernissen cm zijn genezende
wonderkracht te brengen aan zieken en lijden
den. Zijn vrouw moest haar geluk vinden in
zjjn bijzijn en hem vergezellen op zijn eenzame
reizen.
Den heelen lentetijd door, terwijl het strenge
noorden zijn winterboeien met kracht verbrak,
deden zij samen die tochten. Zij sliepen onder
zware denneboomen of lagen onder hun van
regen doortrokken tentzeil, terwijl de storm om
hen heen gierde. Voor de jonge vrouw, ver
wend als zij was door het groote stadsleven
en conventioneel opgevoed, was deze tijd als
een openbaring van een nieuw levenbij haar
ontwaakte de liefde voor de natuur, de liefde
voor deze groote, stilzwijger.de wereld, die hoe
primitief, ruw en hard ook, toch altijd mooi
bleef.
's Nachts, eenzaam in het woud, nestelde zij
zich in de besohermende armen van haar man,
als een dryade, gehard bruinverbrand, bemin
nend en bedeesd, haar wil zidh voegend naar
den zijnen.
gj» lueuweLbestasn feilbaar jet» agfa* fr;
beslag, dat zij nooit zichzelf afvroeg waarheen
het leiden moest, of het wel altijd zóó zou
kunnen blijven, zij beiden alleen in hun stee-
nen met wingerd begroeid huisje op de voor
uitspringende rots boven het meer. Haar „Wil
de", die haar van den dood had gered, had haar
dit droomleven binnengevoerd, waar zelfs de
zieken, die hij bezocht, haar niet reëel schenen,
of misschien van een andere realiteit, den zij
kon begrijpen. In de zeldzame oogenblikken,
dat zij er over trachtte na te denken, geloofde
ze niet anders dan dat alles zóó blijven zou,
jaren en jaren lang* en haar meisjesleven gleed
verder en verder van hoor weg, verdween in een
nevel in haar herinnering.
Mebl II al eeua keaan&s gemaakt met
onze Brltbelen. Bij een billijken
prijs verkoopexi wij uitsluitend
8. VAH 3U1H, Juwelier-Opticien-
Soms vervoerde de dokter zijn zieken uit de
wildernis naar de bron, om hen beter te kun
nen verzorgen en hen meer kans te geven om
te genezen. Zij werden in de oude hutten onder
gebracht, die nog bouwvallig en vochtig waren,
ofschoon hij er met Jack's hulp al veel aan
verbeterd had. Hij wilde iets beters voor de
zieken gaan bouwen met meer ruimte en meer
liöht, en op een zonnigen Junimorgen, terwijl
de vogels vroolijk zongen in het kreupelhout
rondom d© bron, begon hij de plaats uit te
meten voor zijn nieuwe ziekenbarakzijn
vrouw zat op een boomstronk bij hem en keek
toe. Hij had een kleine, open plek uitgezocht,
tegen de rots aan, onder een paar zilverberken
waar de zon het langst bleef schijnen. Met zijn
bijl tudete hijhet >\ge struikgewas om en sloeg
vier palen in den grond om de vier hoeken
van het gebouw aan te geven. Toen mat hij
den afstand met groote stappen af, maar de
grootte van de afgezette ruimte scheen hem
tegen te vallen en opnieuw begon hij te meten
totdat hij een stuk grond kreeg, dat bijna het
dubbele van he oorspronkelijk ontworpen plan
besloeg.
„Waarom^ maakt je het zoo groot vroeg
ze.
„Dat zal zeker noodig zijn," antwoordde hij
peinzend, „en misschien nog wel meer ook I"
„Hoe zal je aan het hout komen als je het
zoo groot maakt
,/t Moet van steen opgetrokken worden I"
riep hij plotseling uit, alsof hij nu op 't oogen-
blik zelf pas besloot een hecht en stevig blij
vend gebouw te maken, dat den tijd kon trot-
seeren. De eerste hoeksteen, een stuk rots, dat
van de klip naar beneden was gevallen, werd
al op zijn plaats gerold. Toen zij langzaam
's avonds het pad huiswaarts opklommen,
vroeg Helen
TrJe bent dus van plan hier altijd te blijven
wonen
„En waarom niet antwoordde hij haastig.
„Wat zou mij van hier kunnen weghalen
„O, dot kon je nooit zeker zeggen," zei ze
en in haar stem klonlk een lichte teleurstelling
en ze dacht aan de toekomst.
Het wns alsof het nieuwe gebouw met zijn
grooten hoeksteen die toekomst voor haar af
sloot; de wereld was plotseling kleiner gewor
den, de wijde, ruime wereld waarin zij de
laatste weken met haar man had rondgezwor
ven.
„Je wilt toch niet van me wegloopen vroeg
hij plagend,
„Je verlaten riep zij en zij sloeg haar ar
men om zijn hals. „Neen, dat zou nooit loun-
nen gebeuren,"^'
„O, alles kon I" en hij glimlachte ironisch.
IV.
Eens in de maand, roeide Holden naar dö
nederzetting aan den overkant van het meer,,
in zijn groote boot om levensmiddelen en do
post te halen. Op den dog nadat het nieuw©
gebouw was ontworpen, ging hij al 's morgen©
vroeg weg met het plan om gereedschappen;
en materiaal voor het werk mee te brengen.
Helen had nu den heelen warmen Junidag»
voor zich zelf alleen; zij liep eerst wat rond ir*
den tuin achter het huis, waar het zaad begon
op te komen en het eerste groen al zichtbaal
werd, toen liep zij langs den oever van het
meer in de richting van de „Eyrie", het kamp!
van kolonel Blake. De laatste, warme Junidagen
hadden in de nederzetting leven en beweging
gebrachtde vlaggen op het houten hotel wap
perden vroolijk. Het vischseizoen was begonnc-iV
en ze wist, dat de eerste liefhebbers van die,
sport nu in het hotel weren aan gekomen. Van
tijd tot tijd gleed een kano over het donker-!
blauwe water, en een boot was 's morgens zoo
dicht aan den oever onder de klip langs ge
gaan, dat zij in haar slaapkamer de stemmen;
der inzittenden had kunnen hooren.
„Wie woont daar in de hoogte vroeg
iemand.
(Wordt vervolgd.)
Magazijn „VEDEA"
Eangestraat 116. .JfiH. v. DIJK.
Per snaar f 0.50 en f 0,60
