HEI DEK
eos e
Hotel-Café-Restaurant „TER HORST".
D R S
N KT U
TURGOL PREPARATEN
A. v. d. Weg, Langestr. 23
|„L*HIR0NDELL5'|
[Reparatiën
Drijfschalen
DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
VANAF HEDEN VAN HET FUST GETAPT.
HOEDEN
COSTUMES—BLOUSES!
MANTELS.
FEUILLETON.
DE GEBSEZF?»
BOHHEMËHTS^RUS j" j .7" f""
•-'li'
16-18 Langestraat. Amer fcort.
in (jsirleord en irisé.
B. NIEWEG
Langestraat 39 Tel. 462
1 aan Tennis-Rackets
1 'JOH. VAN DEJK.
21© Jaargang No. 45
PM'" i 'i i ii
ioort 1-10, Idem tcanco
post 3.—, per week (toet gr»ti» verrekering
Men ongelukken) /-0.17®.. eixonderlyko nummers
0.0J, •-
AMRSFOORTSCH DAGBLAD
tt
Dl RtCTÊUR-UITGEVER) J. VALKHOFF,
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A. POSTREKENING N°. «7910. TEL INT 513.
Oinsdan 22 Augustus 1922
PRIJS DER ADUTIEH met inbegrip van con
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanbie^
dingen en Licidadigheids-advertentiën voor de helfl
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer1,.
vooraccLigo bepalingen voor het advertccrcn. bene
circulaire, bevattendo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
f Kot uiteengaan der Londensche Conferen-
schijnt een plotselinge ontspanning- te zijn
volgd der strakke internationale verhoudin-
Bradbury en Mauclère zijn naar Berlijn,
Kde Duitsche Regeering hield reeds ijverig voor»
besprekingen, die bereidheid vertoonen om tot
poene oplossing te geraken, die zoo juist verraste
<Dns plotseling het bericht, dat Frankrijk minder
'„extremistisch" zou gestemd zijn dan men uit
Kot mislukken der Londensche Conferentie we)
utad kunnen afleiden.
Het is merkwaardig op te merken, hoe tegelijk
ïnet die ontspanning allerlei verklaringen cn toe
naderingen van invloedrijke Amerikanen aan
Iden gang zijn, die doen gissen, dat men in Ame
rika voor het herstel van Duitschland cn Europa
niet langer onverschillig is. En ook aan Britsche
zijde, komen hoe langer hoe meer stemmen los,
die bétoogen, dat men de kwestie van het herstel
moet vastknoopen aan de financiëele verhouding
tot de Vereenigde Staten. Het Engelsche week
blad „The Spectator" geeft zelfs een heel recon
structieplan, dat wij hier in het kort willen weer
geven, omdat het zoo duidelijk de geestesge
steldheid doet kennen, van waaruit men in Enge
land de kwestie beziet.
Volgens dat reconstructieplan, zou geen an
dere mogendheid dan Groot-Brittannië de lei
ding van het herstel in handen moeten nemen.
Daartoe zou Engeland moeten beginnen, zijne
schulden af te betalen aan Amerika. Dhn zou
het tot Amerika kunnen zeggen zie, nu zijn wij
beiden crediteur-mogendheden, en kimnen voor
stellen gezamenlijk den wereldhandel te stabili
seren, tengevolge waarvan Duitschland zijn aan
deel in dien wereldhandel zou kunnen herwin
nen. En als Amerika niet wil meewerken, dan,
aldus het Engelsche tijdschrift, moet Enge
land het alleen doen. Als crediteur-natie zou
Engeland dan naar Frankrijk moeten gaan, de
natie welke de grootste schuld aan Engeland
heeft en met Frankrijk een regeling moeten
treffen. Var welke principes zou Engeland daar-
bij moeten uitgaan
Hetgeen de wereld in verwarring brengt, is
het feit, dat de geallieerden Duitschland gedwon
gen hebben, veel meer te betalen voor de bos
ui van herstel dan het kon betalen, zonder ieder
:e zaken met Duitschland doet ernstig te'bena
delen. Engeland nu moet aan elk schuldeischer
van Duitschland ter zake van het herstel mee-
dcelen, dat het de Duitsche betalingsbeloften zal
aanvaarden als betaling van de schulden der
'.Hallieerden aan Engeland. Zoodra bet Duitsche
■>apier door de verschillende geallieerden aan
Engeland is toevertrouwd, moet Engeland het
cinietigen. Insgelijks zal het alle schuld ver-
lietigen welke Duitschland aan Engeland zelf ter
rake van het herstel moet betalen. Op deze wijze
zal de Duitsche herstel-rekening automatisch
terug worden gebracht tot een bedrag, dat
Duitschland naar alle waarschijnlijkheid kon
dragen, zonder zichzelf in een catastrophe te
storten, welke de geheele wereld meesleurt.
Maar er zou een nog verdergaande vereen
voudiging van het vraagstuk van herstel moe
ren komen. Er zou geen enkele onzekerheid moe-
en bestaan omtrent de door Duitschland aan
;rankrijk te betalen som. Het zou een gefixeerd
jedrag moeten zijn, of te lossen over een ter
mijn van biivo^beeld drie of vijf jaar, en dan tot
een eind moeten komen. Het resultaat van zulk
een regeling zou wezen, dat Duitschland een
profijt zou worden gegeven, waarvoor het kon
werken. Het zou niet, als thans, gedrukt worden
door het gevoel dat het een hopeloozen strijd
heeft te voeren tegen den zondvloed der scha
devergoeding. En het is wel onnoodig op te mer
ken, dat Frankrijk er meer mee gebaat is op een
bepaald (zij het dan geringer) bedrag te kunnen
rekenen, dan te blijven droomen over de gefanta-
seerde millioenen van Versailles, die, het
noodlot heeft dit nu wel uitgewezen nooit aan
Frankrijk zullen toevallen.
Het boven-geschetste plan, is een plan van
nobele en breede allure^ En hot is ook zakelijk
wellicht de beste oplossing. Maar, wanneer wij
de psychologische zijde van de beschouwingen
van den Spectator lezen, dan blijkt ons aan
stonds waar de groote moeilijkheid ligt in de
Fransch-Engelsche verhouding. Het tijdschrift
geeft er zich rekenschap van, dat met de ver
wezenlijking van een dergelijk ondernemen, de
beduchtheid van Frankrijk voor do Duitsche be
dreiging nog geenszins is weggenomen, en dat
Frankrijk $al voortgaan, zijn budget aanzienlijk
te belastert' door veel te hooge uitgaven voor
leger en vloot.
Maar Engeland zou ook wel een middel weten
om die moeilijkheid op te lossen. Het zou een
voudig garant zijn, zoowel tegenover Frankrijk
als tegenover Duitschland voor de militaire be
scherming van beide landen, die het met zijn
leger en vloot, bij overval, tegenover elkander
zou verdedigen.
Hier komt de angel te voorschijn. De gepro
jecteerde oplossing, hoe rationeel gedacht en vol
van nobele intenties, zou in de praktijk neer
komen op een financieel© en militaire hegemonie
van Groot-Brilannië, die niet alleen Duitschland,
maar ook Frankrijk zou doen dalen tot mogend
heden van lagere orde. De Daily Chronicle
heeft óók reeds het denkbeeld opgeworpen eener
vermindering van de Fransche krijgstoerustin
gen. „Als Frankrijk", zoo schreef dat blad, „zijn
agressief cn kostbaar programma van onder
zeeërs zou opgeven, dan zou het niet alleen meer
geld hebben om zijn schulden to betalen, maar
wij zouden bovendien van onze voorzorgen
kunnen afzien."
De Temps trekt tegen deze uitlating heftig te
velde, en zegt zelfs dat bij elk Franschman, die
zijn gezond verstand gebruikte, de gedachte dat
Engeland, welks marine-budget zoo oneindig
bcrven het Fransche uitgaat, zich tegen Frank
rijk zou moeten beschermen met nog hoogere
uitgaven voor de vloot, een schaterlach, een ge
voel van verbazing of een gevoel van veront
waardiging zal wekken.
Onze bedoeling met dit overzicht was, eens te
doen zien, dat het Fransch-Engelsche probleem
minder eenvoudig is dan men vermoedt. ïntus-
schen wachten wij met gespannenheid af, of het
incidenteel optimisme der laatste berichten zich
bevestigen zal.
VOLKENBOND.
De tweede vergadering van den Bond.
G e rt v e, 2 7 Aug. (B. T. A.). De Volken-
bondsraad zal de 2e zitting openen op 30
Augustus.
DUITSCHLAND.
Beieren en het rijk.
B e r 1 ij n, 21 Aug. Het Beiersche kabine
heeft vanmiddag vergaderd. De ministers
cr'TöTarstaamszseHXEsaïïassiïaissa
Schwcyer cn Gurtler hebben verslag uitge
bracht van de besprekingen,- die Zaterdag en
Zondag te Berlijn zijn gehouden. Morgen zul
len de leiders van de Beiersche coalitiepartijen
woiden gehoord, zoodat de beslissing vermoe
delijk Woensdag kan worden verwacht.
Bell, de voorzitter van de sociaal-democrati
sche partij, heeft voor de Berlijnsche federatie
dezer partij gisteren een groote politieke redo-
gehouden, waarin hij uitvoerig do Beiersche
kwestie behandeld.
Wij waarschuwen de Beiersche reactie, zei
Bell, zij rekent er waarschijnlijk op, dat het
rijk niet bereid zal zijn de economische een
heid van Duitschland met de wapens te verde
digen. Hoogverrader is echter wie een politiek
steunt, welke tot het verval van ons land moet
voeren. Men mag niet dulden dat wetten ter
bescherming der republiek, dat maatregelen
tegen samenzweerders en moordenoars in
Beieren niet worden toegepast, wil men geen
omwenteling uitlokken, die vergeleken bij de
revolutie von 7918 ontzettend zou zijn. In een
motie, welke door de vergadering werd aan
genomen, hoopt men dat de rijksregeering zich
tot geen verdere concessies aan Beieren zal
geen
laten verleiden.
(N.R.C.)
ALLERV VERKOOP VOOR AMERSFOORT
FRANKRIJK.
EEN GROOTE REDE VAN POINCARé.
Frankrijk's beklag over de hou
ding der bondgenooten.
Hava9 seint
Poincaré heeft Maandag de zitting van den
departementalen raad van het Maasdepartement
geopend met een rede over de builcnlandsche
politiek. Hij constateerde, dat de volken, welke
zij aan zij gevochten hebben tijdons den oorlog,
wel is waar geenszins de wapenbroederschap
vergeten, maar zij hebben het juiste begrip der
politieke solidariteit niet meer. De oorlog is in
tal van landen een sterke prikkel geweest van
het nationalisme of het imperialisme, het com
munisme of bolsjewisme. Dartlk zij zijn sociale
constitutie laat Frankrijk zich door dergelijke
irrationeele bewegingen met zoo gemakkelijk
meesleep en. Het wenscht geen gebiedsuitbrei
ding, geen enkele hegemonie; het vraagt niets
anders dan de naleving van het verdrag en de
betaling der aangeriohte schade.
De vrienden van Frankrijk laten zich telkens
door andere overwegingen leiden zij vreezen
een uitbreiding van het bolsjew:«-m<« en meenen,
dat zij dit gevaar door vruchtelooze onderhan
delingen kunnen afwonden; een ander maal stel
len zij vast, hoe hun industrie een crisis door
maakt en laten zich dan geheel leiden door den
wensch, hun vroegere markten weer te herwin
nen.
Dit is slechts natuurlijk. Het verwondert mij
geenszin®. Ik neem er geen aanstoot non dot
oorlogvoerenden door dit sacro egoisme zijn be
vangen; een hunner was daar zelfs zeer trots op.
Anderen volgen meer discreet de ingevingen
van dien nationalen hartstocht, maar Frankrijk
begrijpt niet, waarom er sinds drie jaar zoo dik
wijls een occoord tot stand gekomen is, waartoe
het zelf het meeste offers moest brengen.
Frankrijk krijgt langzamerhand den indruk,
dat men zijn recht op een Fransche politiek
niet wil erkennen.
Men erkent nochtans, dat Frankrijk de
grootste verliezen heeft geleden in den oorlogs
tijd. Tien van de meest bevolkte departementen
hebben andere volken tot slagveld gediend. Ons
land heeft meer don de helft der geheele oor
logsschade geleden; toch moeten onze gedele
geerden zich steeds neerleggen bij den wil der
meerderheid, die zooveel minder belang heeft
bij de kwestie der schadevergoeding.
Ten slotte zou dit uitloopen op een §ub-ordi-
natie van Frankrijk aan den wil van "anderen.
Engeland, dat nochtans door gevoelens van
vriendschap bezield is, schijnt te vergeten, wel
ke enorme voorschotten wij aan de Duitsche re
geering gedaan hebben. Slechts enkele dagen
geleden heeft de Duitsche regeering een nieuw
moratorium gevraagd en Engelond zelf heeft
dan vastgesteld, dot zij zich niet gehouden had
aan de voorwaarden van 3 Mei I92T, dat zij
opzettelijk de markenkoers drukte door steeds
meer papieren geld uit te geven en door ont
zettende sommen te besteden aan openbare
werken, die geen spoed eischen.
Van den anderen kont had Frankrijk geduren
de de periode van 7919 tot 7927 een tekort
in de handelsbalans dat het deficit, welke do
Duitsohers opgeven, met niet minder dan 28.795
mliliocn francs overtrof.
Frankrijk, welks rijkste provincies verwoedt
zijn en welks bevolking slechts 3/5 van de
Duitsche bedraagt, heeft in 7979/7927 onge
veer 54M milliard papieren marken aan het bui
tenland betaald, terwijl Duitschlond nog geen
32 milliard betaalde.
Do daling der Duitsche valuta is ongetwij
feld het gevolg van do overmatige uitgiften
van bankbiljetten en van de zoogenaamde ka-
.pitaalvlucht. Duitschland heeft na den wapen
stilstand alle wetsbepalingen, 'welke aan den
uitvoer van kapitaal in den weg stonden, opge
heven, zoodat do rijke Dultschcrs al het geld,
waarover zij beschikten^ naar hot buitenland
zonden.
Hot zou slecht logisch geweest zijn, dat de
geallieerden daartegen solidair opgetreden wa
ren, maar sommigen onder hen toonden zich op
dit punt altijd zeer toegevend tegenover
Duitschland.
DE BAZEL DE LORM
door
ROBERT HERRICK.
85
- ';,Maar luisteren zij naar oprechten en verstan-
dïgen raad
„Sommigen welIk kan nog wel tegen de
kruidenzoekers cn andere kwakzalvers opwer
ken. De menschen komen misschien voorna
melijk omdat ik ze laat betalen wat en wanneer
'zij kunnen I"
„En betalen ze op zulke voorwaarden werke
lijk soms iets vroeg de oudere man scep
tisch.
„Bijna iedereen betaalt iets, en als je bedenkt
wat ze bezitten, dan zijn ze eerlijker dan menig
een, die beter of is. Ik krijg geld genoeg in
alle geval."
„Zij betalen dus ofschoon het niet noodig
is 1"
„U betaalde ook meer, dan ik u vroeg
Lwaarom_ zij ook niet
„O, onverbeterlijke idealist ezel, die je
bent l" lachte Elport.
Maar holden vervolgde met een zucht
,/t Ergste is, dat je, onder de omstandighe
den, waarin zij moeten leven, niet veel meer
kunt doen, dan ze oplappen. Zij komen en gaart
"is- wanneer zij in nood zijn. Je geeft ze een
pleister op de wond, dat is alles 1 Dat meisje,
Sat u daar straks gezien hebt, moet in een in-
fichting. Maar ik weet niet waar ik haar heen
jrou zenden zij moet werken om te leven. Ik
geef haar een drank en probeer om haar wat
hygiene te leeren. ©p een of anderen dag
jirouwt ka natuurlek en dan 7"
Hij zweeg en na een oogenblik zei hij alsof
hij zijn ondervindingen samenvatte. „Wij moe
ten een medisch instituut hebben, zoo iets op
militairen grondslag. De zieken en zwakken
moesten van de gezonden gescheiden worden en
geplaatst worden daar, waar ze het best ver
zorgd zouden zijn. Zoo iets moet eenmaal tot
stand komenl"
„Zoo'n soort inrichting als de Genezende
bron, maar dan van staatswege?"
Holden knikte.
„Beste kerel, dat zal ik niet beleven en jij
ook niet!"
„Neen, dat denk ik ook niet, maar we werken
er voor zooals we ook voor andere idealen
werken, die u nu nog onbereikbaar lijken."
Na een poosje boog Elport zich wat voorover
en klopte den dokter met zijn magere hand op
den schouder.
„Beste kerel, je bent een ezell"
„Misschien wel."
„O, niet omdat je na den brand het kamp er
aan gegeven hebt, ofschoon je het gemakkelijk
had kunnen opbouwen zelfs nog beter dan 't
geweest is. Maar ik bedoel om de manier waar
op je het leven in het algemeen opnoemt I"
Holden luisterde met een ironisch lachje op
zijn gezicht, terwijl de ander voortging.
„Ik ben nu bijna een oud man. Jij hebt ge
zorgd, dat ik niet vroeger al stokoud was,
en je hebt mijn zoon van erger dingen gered.
Dus heb ik alle recht om j© eens de waarheid
to zeggen, zooals ik van plan ben te gaan doen!
Ik zal eindelijk eens ronduit spreken, want ik
ben niet zoo'n ver eind gekomen om een klets
praatje te houdenje neemt het leven te
zwaar op I Waarom doe je niet als wij allemaal,
en maakt 't je gemakkelijk
„Ik zou 't me niet gemakkelijk kunnen
maken."
„Je hadt kunnen hebben wat ie maar wilde.
zooals je die zaak begonnen bent, geld
roem en eer vrienden en je hebt „d i t"
gekozen I Je hebt je in dit hol begraven I"
„Dit hol bevalt me uitstekend."
„Maar waarom verkoop je je zelf zoo goed
koop."
„Ik heb de andere manier geprobeerd."
„Voel je de kracht van je gave hier
Holden keek hem scherp aan en antwoordde
na een oogenblik
„Neen, niet de kracht, die ik eens gehad
heb! Die zo! wel nooit terug komen."
Elport begreep er niets van. Hij ging dus weer
SPOEDIG RETOUR.
Langestraat SI© T©!. 70
op zijn eigen thema voort en weidde uit over
de zachte leer van schikken en plooien en be
sloot welsprekend
„De wereld is zoo kwaad niet, als je het leven
maar opnam zooals andere menschen, wees te
vreden en gelukkig met zoo goed mogelijk te
werken en doe verder wat je hond vindt on\ te
doenJe kunt de geneeskunde niet hervormen
door de Sadie Laughlins voor niets te helpen!"
Holden zweeg.
„En nu nog een zaak, die ik bepraten wilde,
en wel een meer van persoonlijken aard," zei
Elport op een anderen toon.
Hij legde vriendschappelijk zijn hand op den
arm van den dok^r.
„Je gezin,
De dokter bleef onbewegelijk zitten.
„Je weet zeker, dat ze dezen winter naar
Europa zijn gegaan met mevrouw Goodnow?"
„Ja, dat heeft Percy me geschreven."
„Helen wilde de meisjes een goede opvoeding
geven, en daar ginds is dat makkelijker. Ik heb
het ze sterk aangeraden zij konden hier in
het land niet zoo ruim leven als zij wilden van
haar inkomen."
„Zij hebben meer, dan wat negentig percent
van families hier in Amerika kunnen uitgeven,"
zei Holden haastig.
„Misschien wel, maar je weet best, dat dit
nonsens is 1 Jij kunt door een machtspreuk
van jou de menschelijke natuur niet ineens ver
anderen. Je vrouw is nu eenmaal gewend ge
weest te leven zoonis dc andere tTën percent."
Ongelukkig wel."
„Je vindt het ook niet goed, dat je kinderen
daar ginds worden opgevoed en leven van het
eene pension in hot andere, en trekken van de
eene plaats naar de andere, zonder een tehuis
te hebben."
„Laten ze dan dadelijk terugkomen."
„Hier in huis soms, :n deze buurt
Elport trok een gezicht.
,/t Zijn allebei meisjes en ze zullen waarschijn
lijk wel net zoo worden als hun moeder", merk
te Holden koel op.
„En dat zou zoo slecht niet wezen, laat ik dat
er bij zeggen I Maar ben je dan bereid ze
heelemaal aan hun moeder over te laten
Holden knikte.
„Zij hebben een vader noodig om ze voort te
heluen in de wereld, al zijn het maar meisjes."
„Dat sreloof ik niet ze moeten hun eigen
wr maken, meisies zoowel als jongens!"
E'oort floot zachtjes.
?En dan maar den eersten den besten trou
wen. die om hen knmt
len nonzien van de oorlogsschulden is er nfet
de minste vergel ijking mogeli jk tusschcn dö
schulden van Duitschlond jegens de Geoïüeew
den en de intergeolliecrdo schulden en het zoa
het gruwelijkste onrecht zijn oni deze beide to
verwarren. Do vergoeding door Duitschlond vait
de schade, die het veroorzaakt heeft, moet na*
fuurlijk vóór elke andere regeling gaan. De inter*
geallieerde schulden werden alle aangegaan in
het gemeenschoppi ';;k belang. Indien Engeland
onmiddellijke terugbetaling eischtc, maar uit*
stel wilde vcrlecncn voor de betaling der scha*
devergocding, zou het ons in de noodznkelük-
heid brenren ons tot onzo geallieerde schulde
naars, Italië, Roemenië cn Servië te richten
maar wij zouden er nooit in toestemmen in zulk
een vreemde positie geplaatst te worden. Wij
dachten er niet non om op dit oogenblik op
to eischen wat onze bondgenooten ons schul
dig zijn. Wij wilden eerst de vorderingen in
nen, die wij op Duitschland hebben. Vóór dit ge
beurd is, is 't ons letterlijk onmogelijk om ons
van onze verplichtingen jegens onze vrienden to
kwijten, want wij willen onzerzijds niet onzo
vrienden lastig vallen. Het is wonschelijk, dat
do kwestie der intergeallicerde schulden spoe
dig in een conferentie wordt overwogen, mrnr
een hoofdvoorwaarde daarbij is, dat men do
schuld van het voor don oorlof verantwoorde
lijke Duitschland niet gelijk stelle met die van
de landen, die aan den oorlog hebben deelgeno
men.
De nota van Balfour maakte het onmogelijk
om de schulden te Londen te bespreken en d«
weigering van Duitschland om het toezicht 1g
wijzigen belette om de mogelijkheid van een
leening voor Duitschland onder ooecn te zien.
Er bleef dus niets anders over don het verzoek
om een moratorium af te slaan, tenzij welom
schreven waarborgen werden verleend. Dit was
het Fransche standpunt, waar Engeland zich
niet bij wilde oonsluiten. Wat er ook gebcure,
wij zullen ons van dit standpunt niet laten of-
brengen.
Overiegns, wat de waarborgen betreft, zelfs
indien wij er toe kwamen om ons deze afzon
derlijk te verschaffen, zouden wij cr niet noot
streven om ze ons voorgoed toe te eigenen, wij
zouden ze in het gemeenschappelijk belang al
leen behouden, tot Duitschland betaald heeft.
Wij zijn geen dieven en geen Bismarck's, wij
zijn eerlijke menschen, in hun arbeid gestoord,
slachtoffers van een brutnlen aanval, wier ge
boortegrond verwoest is geworden. Wij verlon«'
gen niets anders dan onze dagtaak weder te
aanvaarden, andere volken te helpen zelfs, ver
bonden te blijven met onze geallieerden en zelfs
met onze vroegere vijanden vreedzame en hof*
feliike betrekkingen aan te knoopen. Maar wij
eischen, dat de schade hersteld worde, die wij
geleden hebben, en dit zal gebeuren.
Sprekende over het laatste verzoek van
Duitschland om oen moratorium cn de houding
van Engeland, herinnerde Poincaró er aan, dat
do Engelsche regeering, zoodro het verzoek
van Duitschlond bekend was, zonder Frankrijk
te raadplegen in het openbaar verklaarde dal
naar hoor meening op dit verzoek moest wor
den ingegonn. Tegelijkertijd deelde zij ons in oer
overigens hoffelijke nota mede, dat Frankrijk
Engelnnd's schuldenoor is cn dat het lot dezer
schuld grootendcels afhankelijk was von het
besluit dot Amerika, Engelnnd's schuldeischer,
zelf tegenover zijn schuldenaar zou nemen. Deze
soort vnn voorwnordelijken eisch tot betaling
werd ons ter hond gestold aldus op het oogen
blik, dat Diutschlnnd oankondigde, dat het niet
betalen zou en dat Engeland dezen Duitschen
eisch steunde. Dit samentreffen was op zijn
minst genomen betreurenswaardig.
De algemeene roden in Frankrijk.
Parijs, 2 7 Aug. (Havas). De olgemeene
roden zijn over heel Frankrijk bijeengekomen^
De nieuw» gekozen voorzitters hebben redevoe»
ringen uitgesproken. Do moties, die door de
vergaderingen zijn aangenomen, keurden met ol
gemeene stemmen de politiek van Poincaró
goed, die beantwoordt aan het olgemeene ge
voelen van het land ten aanzien van de billijke
eischen tot schadevergoeding en de ponden, die
volstrekt noodzakelijk worden geacht, als er aan
Duitschland een moratorium wordt verleend.
Frankrijk en de schulden aan dc Ver. Staten
Washington, 27 Aug. (Havas). He1
feit dat het bericht, uit Parijs afkomstig, waar
bij, het vertrek van Pormcntoir werd gemeld, be*
„Ze moeten zelf maar kiezen, 't Is hun le«
ven
„Je bent nog dommer dan een ezel," zei de
oude nian treurig. „Je bent werkelijk niet goed
wijs 1" Hij stond op. ,/t Spijt me, dat ik onbe*
scheiden geweest ben."
„Dat was u heusch niet."
„Mijn eigen huwelijk was een mislukking, dat
heb ik je eens verteld Moet het werkei
lijk zóó blijven Ze houdt nog van je I"
Ongeduldig keerde de dokter zich of.
„Ik geloof, dat wij mannen bijna nooit het
leven van een vrouw kunnen begrijpen. Dat
beslaat uit honderd kleinigheden, die ons on*
belangrijk schijnen, en, die werkelijk ook on*
belangrijk iijn. Voor haar bestaan alleen maar,
oppervlakkige dingen, kleeren, positie in de
maatschappij, uiterlijk enz. Zou je voor do
meisjes niet een beetje meer kunnen doen, zo oh
dot ze kunnen krijgen, wat alle vrouwen noodig
hebben
„Nog meer oppervlakkigheden? Mij 'dunlty
dat ze oppervlakkigheid al genoeg om zich
heen hebben I"
Elport dacht een oogenblik na. Dr. ,Percy had
iets losgelaten over een andere vrouw, een ge*
heimzinnige patiënte, die waarschijnlijk do
hoofdoorzaak was van de verwijdering tusschen
den dokter en zijn vrouw. Die soort van ge*
schiedcnis kon de oude man maar al te goed
begrijpen.
„Wij hebben ook onze kleine afdwalingen/1
begon hij voorzichtig peilend, „wij zijn niet oh
tijd tevreden met ons hoekje aan den heard el
altijd hetzelfde gezicht over ons I" V
Holden mankte een ongeduldig gehoon
(Wordt vervolgd^
