himiiispms tï? ,z tr,
feuilleton.
DE EEMLANDER
PMS Dl» ADÏEBTEBIlt» ÜSt:
BUITENLAND.
„L'HIRQNDELLE
REGEN
MANTELS.
CAPES.
HOEDEN.
Drijfschalen
in gekleurd en irisé.
DE BAZEL DE LORM
BE GENEZER
16—18 Langstraat. Amersfoort.
B. NIEWEG
Langsstraat 39 Tel. 462
21e Jaargang No, 4S
post f 3.—, pet week (met gratis verzekering
gen ongelukken) f 0.17°, aizondcrlijko nununcrs
0,05, a
79
«HEBSFOORTSCH DAGBLAD
DIRECTEUR-UITGEVER. J. VALKHOFF. ARNHEMSCHERpOORTWAL 2 A.
POSTREKENING N°. 47910. TEL INT 513.
Vrijdag 25 Augustus 1922
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dicnstaanbic»
dingen en Licidadighcids-advcitentien voor de helft*»
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer*
voordcclige bepalingen voor het advcrtccrcn. Ecne
circulaire, bcvattendo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
In de Nation van Zaterdag- komt een artikel
foor, dat we de moeite waard vinden hier, door
liet Vad verkort, weer te geven.
Op de Londcnsche conferentie is duidelijk
«itgekomen, dot de opvatting-, die Poincaré en
!het Fransche nationalisme van den oorlog heb-
3ben, heel anders is dan die van Eng-eland.
i Toen de mislukking- van de conferentie duide
lijk was geworden, schreef Le Temps dat
Frankrijk niet met Engeland en Duitschland
beide in onmin kon leven en nu moest overwe
gen of niet een Vastelandsche coalitie ge-
Wenscht was, gericht natuurlijk tegen Enge
land. Dit denkbeeld verraadt een merkwaardi-
gen waan van de Franschen ten aanzien van
hun aantrekkingskracht. Ze denken aan den Na-
Po leen tisch en tijd, toen de jonge democratie van
het Vasteland zich bij Frankrijk aansloot. Te
genwoordig weet ze, dat haar eigen beschaving
de Fransche vooruit is. Trachtte Frankrijk nu
Vriendschap met Duitschland saam te lappen,
ïnet het spits tegen Engeland gericht, het zou
gewaar worden welke haat het heeft verwekt.
Intusschen blijft het artikel, waarin Le Temps
idtt plan opwierp, hierom belangwekkend en ge
wichtig, dat het duidelijk bewees, wat sommi
gen in Engeland aldoor hadden vermoed, na
melijk dat het ware doel van een invloedrijk
en fanatiek deel van 't Fransche nationalisme
niet is, van Duitschland geld los te krijgen,
luaar mocht te versterken en te gebruiken. Bij
de vernietiging van Duitschland kan wat geld
.vorden opgetild, maar dal is bijzaak. Do on
dergang van Duitschland is het doel, of lie
ver, de hogenomie van Frankrijk, berustend op
Duitschland's ondergong. Immers, indien
Duitschland verzoend en tegen Engeland ge
bruikt moet worden, moet de gedachte veel
geld ervan los te krijgen worden opgegeven.
Het land zou, tot zekere hoogte, moeten wor
den hersteld. En daardoor zou worden verkre
gen, dat Frankrijk, nu verreweg de grootste mi
litaire macht op het Vasteland, een Vasteland-
Khe coalitie tegen Engeland aanvoerde. Het is
e houding van de Nationalisten in olie lan
den. Er moet altijd een vijand zijn. Men heeft
;ijn uitverkoren vijanden, maar men kan niet
altijd kieskeurig zijn. Elke boeman kon die
nen, maar tegen dien boeman moet men zich
vnpenen, intrigeeren en zich met anderen ver
binden. Wij Engelschen hebben voor dat spel
bedankt.
Als we 't goed begrijpen is er, na de mis
lukking van Genua, een groote verandering ge
komen in de opvattingen van de leiders der En-
gelsche regeering Lloyd George heeft zich ge
wonnen gegeven aan de mannen die van mee-
ning zijn, dat Europa voor Engeland van bij
komstig belag is en Engeland's toekomst in zijn
Tijk ligt. Het voornaamste teeken van die nieu
we opvatting is de nota van Bnlfour. Ze ging
Uit van de gedachteEuropa komt er niet op
aanof in elk geval komt het er niet zoo veel
op aan, dat Engeland zelfs zijn zwakke geldvor
deringen zou moeien schrappen om Europa op
de been te helpen. Men keert Europa den mg
toe en zoekt zijn geluk in Afrika en het nabu-
rige Oosten. Men wil niet hord en onmeedoo-
gend zijn, is niet meer vierkant vijandig tegen
over Rusland, heeft met Duitschland het goede
voor en zal het tot zekere hoogte trochten bij
te staan, maar, voor de keus gesteld, trekt het
zich van Europa terug.
Maar dit zou een terugval zijn tot de verder
felijkste van Engeland's tradities. Periodiek laten
de Engelschen zich verleiden tot de meening
dat Europa er niet op aan komt. Ze laten er
de dingen op hun beloop. Tot ze ineens mer
ken, dat Europa er zoo buitengewoon veel op
aankomt dat ze aan een oorlog moeten deel
nemen. Dat zal weer gebeirren, als ze die on
verschilligheid over zich laten komen, en het
zou wel eens heel spoedig kunnen gebeuren,
wanneer Poincaré mocht besluiten, zijn bedrei
ging van handelen op eigen hand te moeten
uitvoeren. Niet alleen is het vooruitzicht van
een bezetting van het Roergebied verontrus
tend, de positie om Konslantinopel is het niet
minder.
We zien slechts één uitweg, en dat is, Frank
rijk nog eens de gelegenheid aan te bieden om
te doen wat het te Genua koppig belette. Laat
er een conferentie komen, niet alleen over de
betalingen van Duitschland, maar ook over de
Geallieerde schulden. Nagenoeg iedereen ziet
nu in, dat de nota von Balfour een romp was.
We moeten een streep holen door onze on
inbare schulden, maar op voorwaarde, dat
Duitschland's verplichtingen worden vermin
derd, een langdurig moratorium wordt bewil
ligd en het Rijnland ontruimd wordt. Het is de
taak van den Volkenbond, in September te Ge
nua bijeenkomend, deze zaak in handen te ne
men. Want anders kan het voor een nog ern
stiger toestand komen. Pakt Frankrijk op eigen
gelegenheid Duitschland aan, don is dat, zelfs
krachtens het Verdrag van Versailles, een oor
logsdaad. De Volkenbond zou Frankrijk dan
tot de orde moeten roepen. Durft hij dat Zou
hij dat met eenig welslagen kunnen Kan men
zich een boycot of blokkade tegen Frankrijk
denken, waaraan België of Polen of de Kleine
Entente zou deelnemen Laat de Volkenbond
echter een oorlogsdaad van Frankrijk tegen
Duitschland toe, don is het met hem gedaan.
Zijn eenigo kans is in September te handelen
(wanneer het don niet te laat is), ten einde
Europa en zich zelf te redden....
DUITSCHLAND.
De besprekingen te Berlijn.
In aansluiting met den ministerraad wordt
aan het Hbl. medegedeeld dat het Duitsche voor
stel betreffende een onderpand van 50 millioen
tot dekking van het tekort in de hout- en kolen-
leveringen niet door de geallieerden zal wor
den geweigerd. Daartegenover dint in aanmer
king te worden genomen, dat dit pond belache
lijk zou zijn als waarborg voor een moratorium,
hetwelk geweigerd zal worden bij gebrek aan
andere panden. De geallieerden zullen echter
het bedrog aanvaarden met het bijzondere doel
het in ggbreke blijven ten opzichte van de hout
en kolenleveringen te dekken.
Nadat, aldus verneemt het Hbl. verder, gister
ochtend in de rijkskanselarij een kabinetsraad
had plaats gevonden, waarin opnieuw over de
hudige onderhandelingen met de vertegenwoor
digers der Commissie van Herstel werd beraad-
laagd, werden tegen half twaalf de hoeren Brad
bury en Mouclère wederom door den rijkskan
selier ontvangen.
Naar het Berliner Tageblatt uit betrouwbare
bron verneemt, dragen de voorstellen, die de
Duitsche regeering eergisteravond den beiden
gdelegeerden der Commissie van Herstel heeft
voorgelegd, nog geen officieel of definitief ka
rakter. Alle berichten der Parijsche pers over
den vermeenden inhoud der Duitcho voorstellen
beruslen op veronderstellingen. Een nauwkeurig
omschreven Duitsch aanbod is tot dusver hoe
genaamd niet gedaan. Naar wordt verklaard, is
het bericht uit Parijs als zou Duitschland het
deponeeren van 50 millioen goudmark in het
bezette gebied tot het waarborgen der hout- en
kolenleveringen aan Frankrijk hebben aangebo
den. niet juist.
Het schijnt echter een feit te zijn, dat de Duit
sche regeering eergisteren het niet-bindende
voorstel heeft gedaan om een bedrag in goud
mark in het bezette gebied te deponeeren. Men
neemt voorlopig aan, dat in den loop van den
dag van heden de onderhandelingen ten einde
zullen worden gevoerd.
De onderhandelingen te Berlijn.
B e r 1 ij n, 2 4 Aug. (V. D.) De onderhande
lingen te Berlijn met de gedelegeerden der com
missie van herstel zijn in een beslissend stadi
um getreden. Alle berichten der Parijsche pers
over den vermeenden inhoud der Duitsche voor
stellen zijn combinatiën.
Pétain te Keulen.
B e r 1 ij n, 2 4 Aug. (N. T. A. Draadloos).
Te Keulen is de plaatsvervangende opperbe
velhebber van het Fransche leger Pétain aan
komen om van gedachten te wisselen met de
generaals van het bezettingsleger.
Afgewezen.
B e r 1 ij n, 2 4 Aug. (N. T. A. Draadloos).
De Rijnlandsche commissie heeft het Duitsche
verzoek afgewezen tot afschaffing van den
plicht tot het groeten van vaandels cn officie
ren van het bezettingsleger, door geüniformeer
de Duitsche beambten.
Otto Otto cn Sepp Oertcr.
De rechtbank te Halberstadt heeft uitge
maakt, dat Otto Otto den titel van professor
hem door Oerter verleend, rechtmatig draagt.
EELGIE.
HET PROCES DE BEUCKELAERE.
Dc doodstraf gecischt.
Do auditeur-militair bij den krijgsraad te
Brussel heeft tegen dr. de Breuckelocre, be
schuldigd van heulen met Duitschland en aan
sporing tot desertie, de doodstraf geëischt.
Met spanning wordt de uitspraak in deze
zaak tegemoet gezien, da alle getuigen in
het voordeel van den bek.jogde hebben ge
sproken cn geen enkel bewijs tegen hem is ge
leverd.
ENGELAND.
Lloyd George terug naar Londen.
Londen, 24 Aug. (V. D.). Men bericht,
dat Lloyd George morgen van Criccieth in
Noord-Wales waar hij zijne vocantie door
bracht, naar Londen terugkeert. Er zijn aanwij
zingen, dot deze onverwachte terugkeer voort
komt uit het verlongen van den Premier, met
Churchill, die met de lersche betrekkingen is
belast, don toestand te bespreken, die door
den dood van Collins is ontstaan.
IERLAND.
DE IERSCHE KWESTIE.
Nn Collins' dood. Generaal Mulcahy
opperbevelhebber. Dc bijeenkomst
van het Dnil Eireann uitgesteld
Dublin, 24 Aug. ("R. B. D.) Een dichte
menigte heeft den geheelen nacht gewacht om
hedenochtend van het aan land brengen van
Collins' s'.offclijk overschot getuige te zijn. Het
lijk werd in een plechtigen stoet naar het hos
pitaal gedragen, waar het gebalsemd werd.
De bekende lersche schilder Sir John Lavery
zal Collins' schilderen, zoools hij thans in de
rouwkapel ter neer ligt. Het lijk zal hedenavond
naar het stadhuis worden o\ ergebracht, waar
het op een praolbed ligt tot de begrafenis, die
Maandag plants vindt.
Generaal Mulcahy, de chef van den genera-
len stof, is tot opperbevelhebber der Vrijstaters
benoemd.
Volgens den correspondent van de Evening
News te Dublin is de bijeenkomst van het Dail
Eireann, welke op Zoterdag was bepaald, voor
onbepaalden tijd uitgesteld.
Collins' dood heeft een sterken toeloop van
recruten naar het Vrijstaat-leger veroorzaakt.
Dc burgeroorlog.
De paus over den moord op Collins.
Londen, 24 Aug. (N. A. T. Draadloos).
De moord op Collins heeft, evenals overal el
ders in de wereld, uit alle deelcn waarvan sym
pathietelegrammen bij de provisioneele regee
ring binnenkomen, ook op den paus een die
pen indruk gemaakt. De epidemie van politieke
moorden, die den laatsten tijd plaats hadden,
zoo zeide de paus, in het bijzonder die op veld
maarschalk Wilson cn thans die op generaal
Collins, wijst op de noodzaak, dot de massa
terugkeert tot de leeringen van het Christendom
van liefde en vrede onder de volken cn dat zij
inziet, dat geweld in geen enkele zaak tot over
winning voert.
TSJECHO-SLOWAKIJE.
Malaise.
B er 1 ij n, 2 4 Aug. (N. T. A. Draadloos).
Uit Praag wordt gemeld, dat dc geheele glos
industrie van noordelijk Bohemen voor een ka-
tastrofe staat. Den arbeiders is aangekondigd,
dat er 13,000 werkloos zullen worden en
20,000 arbeiders slechts twee tot drie dogen
per week werk zullen vinden.
OOSTENRIJK.
Bondskanselier Scipel naur Italië.
W c c n c n, 2 4 Aug. (V. D.) De morgen
plaats hebbende conferentie in Vcrona tusschcn
den Bondskanselier Seipcl en den Ilaliaanschcn
minister vnn Buitenl. Zaken Schanzer is het voor
werp van algemeene bespreking.
Het Chr.-soc. orgaan Reichspost zegt, dat in
Verona waarschijnlijk belangrijke beslissingen
worden voorbereid, voor welke Oostenrijk bin
nenkort zal zijn gesteld. De conferentie in Ve
rona is voorl>ereid door een belangrijk inter
mezzo in Londen, waar ecne zekere overeenstem
ming der Engelscho cn Itoliannsche opvatting
aangaande de Oostenrijksche quoestie onn den
dag trad. De Reichspost meent te weten, dat
Italië bepaalde voorstellen van economischen
aard voor Oostenrijk heeft, die echter op poli
tiek gebied geene verontrustende uilwerking
hebben op Belgrado cn Praag.
Dc Neue Freie Presse betoogt, dat Oostenrijk
voor Italië een soort van België is, een belang
rijk land om doortocht te verleenen cn een buf
ferstaat, opdat niet de Slaven in gesloten front
tegenover Italic staan. Voor Italië zou eventueel
gevaar voor isoleering ontstaan.
In een bericht uit Praag aan het Neue Wiener
Tageblatt wordt verklaard, dat de Czecho-Slo-
vokijsche pers eigenlijk eerst nn kennis tc heb
ben genomen van de Itoliannsche persstemmen
den geheelen ernst der Oostenrijksche quoestie
heeft ingezien en er niet aan twijfelt, dat de
centroal-Europecsche quaestie reeds op het ta
pijt is gebracht.
In regeeringskringen wordt verklaard, dat do
Weensche regeering eerst over hare houding en
de te nemen maatregelen zal beslissen, zoodra
de Bondskanselier uit Italië is teruggekeerd;
Deze heeft zijne reis voorloopig slechts ver
richt tot infornatieve doeleinden zonder een vost
programma.
Dc financieele nood.
Aan een correspondentie in dc Tel. ontleenen
wij de volgende beschouwingen
De Oostenrijksche kwestie cn de reis van den
Oostenrijkschen bondskanselier Seipel houden
do openbare meening hier nog steeds zeer be
zig. De kwestie ia van een economische in een
politieke phase gekomen. Men stelt op den
voorgrond, dat de Sloven, d. i. de Kleine En
tente eenerzijds cn Italië anderzijds hierbij
moeilijk te vercenigen belangen hebben. Voor
do Kleine Entente zou een Donou-federatie wen-
schelijk zijn onder Slavische hegenomie, doch
tegen dat denkbeeld verzet Italië zich. Schanzer
heeft bij voorbaat aan de regeeringen te Praag
cn te Belgrado doen weten, dat zij het verdrag
van Saint Germain dienen te eerbiedigen. De
Italianen spreken van een meer nauwe econo
mische en politieke aansluiting van Oostenrijk
bij Italië, hetgeen volgens hen zeer ten genoe-
ge zou zijn van de Duitschers in Zuid Tirol, ter
wijl tevens Triest, welke haven op het oogen-
blik ernstig lijdt omdat zij van haar achterland
is afgesloten, don weer op dreef zou kunnen
geraken.
De Tcmps schrijft hierover dat met het oog
op dc legnestelling van belangen het mogelijk
het beste is, de Oostenrijksche republiek weer
op de been te helpen opdat zij haar zelfstan
digheid kan bewaren. Het blad stelt voor. Oos
tenrijk in de eerste plaats alle schodevergoe-
dingsschulden kwijt te schelden door te bepa
len, dat deze schulden gelijk zijn aan de staats
eigendommen, die non den ouden Oostenrijk
schen staat hebben toebehoord en in de afgc-
scehiden deelon zijn gelegen. Deze schulden
zouden daarmede dus afgedaan zijn en wat de
successiestatcn betreft, men zou te hunnen op*
zichtc een groote tegemoetkoming kunnen be*
tooncn, door him de Liberty-bons, dio te hun*
ncn loste komen, kwijt te schelden,
Hoe men het plotseling opgekomen besluhf
van den Oostenrijkschen kanselier Seipcl. ore
in Praag, Berlijn en Rome den toestand vnn da
Oostenrijksche republiek te gaan bespreken,
ook moge opvatten, welke beteekenis hieraan
ook gehecht kon worden cn welke rcsultntci*
men hiervan ook mag verwacht hebben, dit ii
zeker, dat do reis een duidelijk symptoom is,
dat men in Weencn Inngzamcrhond tot dc over*
tuiging komt dat geen enkelo regeering bij
machte is door binncnlnndsche maatregelen den
staat voor min of meer Russische toestanden
te behoeden cn dat vnn het buitenland hulp, ii
een vorm zoools aanvankelijk gedacht werd
niet verwacht kon worden.
Het moge zijn dot in het Westen deze min o{
meer bedekte bekentenis van eigen onmacht ver'
rossing heeft gewekt de omliggende landen cn
in het bizondor Tsjeeho-Slowukije kennen d^
toestonden in Oostenrijk te goed, om zich doo<
dc verschillende „hooovolle" finnncleclo pro*
jeeten, welke nog tot voor korten tijd door du
wereld werden rondgebazuind, van dc wijs te
laten brengen, en de wending, welke de politfeV
van Oostenrijk neemt, heeft in Prang niet zoc
groote verwondering gewekt.
Integendeel, men verwachtte reeds langen tijd
iets dergelijks, cn het is daarom dat de aan
kondiging van het bezoek van den kanselier aan
Praag in Tsjccho-Slownkije aanleiding gegeven
heeft tot do meest tegenstrijdige veronderstel*
lingen, welke echter alle dit gemeen hebbeiy
dot de periode, in welke de ontwikkeling dei
geheele aangelegenheid zich op het oogenbliK
nog bevindt, zeer ver voomitgeloopen wordt.
Verschillende uitingen in de Tsjccho-Slowaki-
sche pers, uitgezonderd die welke nog te vee?
hun oorsprong hebben in het verleden om
actueel te zijn, geven stof tot overdenking.
Een interessant artikel bevatte de „Lidovó
Noviny". Weliswaar handelde dit over de door
dc stijging van dc Tsjecho-Slowokische kroon
in do industrie veroorzaakte crisis, doch een uit
lating aan het slot brengt verband met het be
zoek van den kanselier, waardoor het bijzon
dere beteekenis verkrijgt.
Het blad schrijft: „Minister-president Bene&j
heeft in Prang gedurende de laatste dagen lang
durige vertrouwelijke conferenties gehad met de
meest vooraanstaande kenners van onze in
dustrie cn economische positie. De aanleiding
tot deze conferenties gaf de voortdurende stij
ging van de Tsjecho-Slowokische kroon, welker
invloed op het bedrijfsleven grondig nagegaan
werd. Men kwam tot de overtuiging, dot do
deflotiepolitiek, welke Tsjecho-Slownkije door
uiterlijke omstandigheden opgedrongen werd, in
nllo consequenties doorgevoerd moet worden,
opdat de binncnlnndsche crisis met de kleinst
mogelijke verliezen doorstaan worde."
„Zooals van zelf spreekt, speelde bij deze con
ferentie ook dc kwestie der buitenlondsche afzet
gebieden een zeer groote rol. In dit verband werd
ook het Oostenrijksche probleem grondig nage
gaan, hetwelk door het besluit van de Londcn
sche conferentie een acuut karakter verkreeg,
zoools door de sensotioneelc reis van den
kanselier Seipl naar Praag, Berlijn cn Rome be
vestigd wordt. Alle omstandigheden wijzen er
op, dat bij ons dc def la lie-crisis met groote mid
delen zal worden opgelost."
Welke groote middelen stelt het blad zich ir*
zijn artikel, dut geschreven werd vóór kanselier
Seipl aangekomen was, eigenlijk voor?
Inderdaad, de vage cn tegenstrijdige berichten
over het eigenlijke doel vnn de besprekingen in
Praag geven ruimte tot de meest vérstrekkende
veronderstel lingen.
De omschrijving, welke het eerst uit Wccnen
geseind werd, „het bespreken van de verschil
lende mogelijkheden om tot een oplossing to
komen in zake de Midden-Europccschc kwestie"
is zeer ruim.
Het feit, dat de kanselier zich niet slechts
naar Praag, doch eveneens noor Berlijn cn Rome
begeeft, moest echter veronderstellingen, dat het
hier ging om het treffen van een bepaalde rege
ling, weinig waarschijnlijk maken.
Het Prager Tageblatt meldde, dat de onder
handelingen, voor welke niet een bepaald pro
gramma vastgesteld was, zouden loopen over
door
ROBERT HERRICK.
88
„Beslis nu niet te gauw", besloot hij zijn
<irief, „maar neem den tijd om rustig er over na
te denken, beste dokter. Je kunt me je besluit
mededeelen, als ik weer eens bij je kom, en dat
«al wel niet voor de volgende maand zijn
Ik geloof zeker, dat dit werk je met het leven
zal verzoenen en een practische oplossing zal
zijn voor je bijna onbereikbare idealen!"
Na een lang gesprek onder vier oogen, wer
den de twee mannen het eens en Holden zei:
„Ik zal het werk op mij nemen op deze voor
waarde, dat ik blijf, totdat ik iemand vind of
opgeleid heb, die het beter zal kunnen doen
jwan ik, en dat ik noch consultatieve noch parti-
jculiere praktijk zal uitoefenen.... Ik heb u ver
steld in hoever ik mezelf in mijn idealen als
mislukt beschouw en ik heb u duidelijk gemaakt,
dat ik niet ben, en waarschijnlijk nooit weer zal
.kunnen worden die soort van wonderdoener,
:dien u zoekt, die Genezer, die ik misschien had
ikunncn zijn. Maar ik kan anderen helpen om
!<fen goeden weg te vinden."
I „Das^ "ü/ijfel ik niet aan!" zei Elport vol ver
trouwen.
i „Misschien, dot ik, omdat ik te kort gescho
ten ben, door de mislukking van mijn plannen
daar in de wildernis, juist geschikt ben voor het
(Werk, dat u mij opdraagt. Be weet wat ik ver
zwinden moet.... Wanneer wilt ju beginnen?"
„Zoo gauw als je het bouwplan van den ar
chitect hebt goedgekeurd."
Dienzelfden middag nam Holden het naam
bord van zijn deur weg. Den volgenden morgen
zou men nauwelijks opletten, dat het verdwenen
was, en in een paar dagen zou niemand zich
meer herinneren, dat hij daar vijf jaren lang
had gewoond en gewerkt. Er is in de -wildernis
van menschen een voortdurend komen en gaan,
dat voor het grootste gedeelte zelfs onopge
merkt blijft.
's Avonds liep hij door de straten, zooals in
vroeger jaren, en het verlangen in zijn hart
werd sterker, terwijl hij de voorbijgangers aan
keek, de duizenden werkende vrouwen in den
stroom van menschen. Ergens in dien stroom
moest het ééne gelaat zijn, dat hij wilde zien.
Maar wanneer hij bij toeval die droeve, donkere
oogen zou ontmoeten, wonneer hij te midden
der menschenmassa het uitgeteerde gelaat zou
ontdekken, dan zouden zij elkaar slechts
vluchtig groeten als twee trouwe vrienden, twee
kameraden, die bestemd waren om ieder hun
eigen weg, gescheiden van elkander, te volgen.
„Geen vrouw mag het werk van den man in
den weg staanl" had zij eens tot hem gezegd
Die woorden waren tot hem gesproken in die
andere wildernis, die van zijn jeugd, die in zijn
herinnering reeds ver op den achtergrond was
gedrongen, als een droeve, mooie en tragische
gebeurtenis in het verleden, waarop het leven
de deur voor altijd had gesloten. De vijf jaren
van kalmen, ongestoorden arbeid in deze nieuwe
wildernis van menschen had zijn lot bepaald.
Vrede en zekerheid waren zijn deel geworden,
maar hij had daardoor niet zijn groote gave te
ruggekregen. 't Was zooals hij tot zijn ouden
vriend had gezegd:
„Als ik die macht van vroeger weer in mij
voelde, als ik het ideaal van mijn jeugd nog
kpn vergui len, «dan zou ik me nooit doorn in jyt
gareel laten spannen, al zijn uw bedoelingen ook
nog zoo waar en goedl"
Maar de gave, de bijzondere gave van
den Genezer, die bovenmenschelijke macht
van inzicht en wil, ééns verloren, was voor altijd
verdwenen. Er was een gewoon mensch overge
bleven met een gewone menschentaak, het
geduldige, onvermoeide zware werk van den
waren dokter, zwoegend om slechts halve resul
taten te verkrijgen. „Oplappen" zou hij het
vroeger, minachtend, genoemd hebben. Maar nu,
terwijl hij liep door de roezige straten der men
schel ijke -wildernis, cn de tallooze opschriften
las op de deuren der zoogenaamde Genezers,
was zijn oordeel minder onverdraagzaam over
hen en hun onkunde, hun waanwijze onwetend
heid. Ook zij „lapten op" naar hun begrensde
vermogens zooals hij naar de zijne, voor het
grootste gedeelte toch eerlijk, maar veroordeeld
door de verhoudingen in de menschenwereld, die
de menschen maken tot wat ze zijn en het leven
tot wat het is, veroordeeld tot kleinzielig gedoe,
tot laag geschipper, tot lafheid en knoeierij. Zij
leden, zooals hij had geleden onder den strijd
tusschen ideaal en practijk.
Zoo verloopt het hoogste ideaal!En de
verslagen idealist moet leeren om zich te voe
gen naar zijn noodlot, zooals ten eeuwigen
dage de mensch zal moeten doen, tevreden
met veel minder te zijn dan een god, iets meer
dan een dierr en droomend van een onver-
woest ideaab
IV.
c - J I
De kamer van den directeur was óp de tweede
verdieping van het eenvoudige, baksteenen ge
bouw, waarin het „Nieuwe Ziekenhuis" geves
tigd was. Uit de ramen kon men de zee zien over
de daken van eenige lagere huizen, en op een
yrpegenlentedag als deze, dat de zon warm
scheen en een zachte bries uit het zuiden iets
van dc frissche zeelucht noar de stad woei, on
derbrak de directeur dikwijls zijn werk aan zijn
schrijftafel en ging naar het open raam om naar
buiten te staren, naar de azuur blauwe kust
aan den wijden horizon. Op zulke dagen kwam
het oude verlangen, het instinkt voor het buiten
leven, de roepstem uit de wildernis, weer over
hem, deden zijn oogen afdwalen uit zijn boek,
zijn voeten zich rusteloos bewegen en zijn geest
zich verzetten tegen de saaie sleur van geregel-
den arbeid.
Dien morgen was de directeur buitengewoon
zenuwachtig en prikkelbaar geweest, toen hij
met zijn assistenten sprak, hij was driftig en
eigenzinnig opgetreden. Geen wonder, dot na
zes jaar hard werk, waarbij hij al zijn krachten
had moeten inspannen, lichaam en geest naar
ontspanning verlangden. Hij had behoefte aan
vacantie, die hij zich zoo lang ontzegd had,
een werkelijke vacantie in de vrije natuur, niet
een haastige, wetenschappelijke reis naar Euro
pa, zooals in den laatsten tijd zijn gewoonte
was geweest. Nadat hij dit besluit genomen had
en bij zich zelf hal overlegd welke maatregelen
hij tijdens zijn afwezigheid zou treffen, keerde
hij zich van het raam of met den vasten wil
weer aan het werk te gaan voor zijn veraf
schuwde schrijftafel, toen hij een jong meisje
zag staan, dat ongemerkt zijn kantoor was bin
nengekomen, terwijl hij nog met zijn rug naar
dc deur stond. Een enkele blik was voldoende
om hem te doen zien, dat zij noch een verpleeg
ster, noch een toekomstige patiënte was. Zij was
nog bijna een kind, niettegenstaande haar lange
rokken en ontwikkeld figuur, zestien jaar op
zijn hoogst. Eenvoudig en netjes gekleed, als
een meisje uit den goeden stand. Zij was niet
knap, maar gezond van uiterlijk en ofschoon
zij eerirrszïns verlegen tegen hem lachte, was
haar optreden kalm en beslist.
„Nu, wot is er?" vroeg Holden vriendelijk.
Zij bloosde en zei
„Is u de directeur dr. Holden?"
Holden knikte.
Weer stond zij uit verlegenheid met der. mond
vol tanden.
„Nu?"
„Ik, ik wil dokter worden!" barstte zij op
gewonden los, cn opgelucht door deze aankon
diging. keek zij hem weer lachend aan.
Holden lachte om het kinderlijke van de ver
schijning, een echt onhandig bnkvischje.^
„Maar hier leiden we geen dokters^op ant
woordde hij. „Wil je niet gaan zitten?" Hij wees
naar een stoel aan den onderen kant van <lo
schrijftafel.
„Ja, dot weet ik wel!" Haar gezicht betrok
weer als in tweestrijd. „Maar u bent toch eert
beroemd dokter!"
,JHoe weet je dot?"
„Dat zei dr. Percyl"
„Dr. Percy
„Dr. Farrold-, moest ik eigenlijk zeggen, maal
mama en iedereen noemen hem maar kortaf
dr. Percy."
„En wie ben jij dan?" vroeg Holden snel.
Het meisje keek hem met haar heldere oogen
kalm aan en nu bloosde zij niet.
„Tk ben Dora en u bent mijn vader zei 7.9
heel eenvoudig.
Holden gaf eenige oogenblikken geen ant<
woord, maar keek het meisje aan, dat zijn blitf
dapper doorstord.
(Wordt vervolgd)
