Enplscie theepotten en Filters
DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
OHKEMEHTSPRUS TtZ 2Z '2Z
|t Hans Botiige's Japausche Lente.
Ons Handelsonderwijs.
Haast onza groote
Dames-ifl a n t el
hebben wij ook eon luime keuzo ii'i'
law OAMIS Bil UBttSSiaf;
In den taalstroom
Hie Jaargang No. 66
post f 3.*-, per week (met gratis verzekering
ongelukken) f 0.17afzonderlijke nummers
Q&S.
AMERSF
M
DIRECTEUR-UITGEVER! J. VALKHOFF,
door Mvt. B. H. du Quesne yan Gogh.
Deq zal de stormwind
langs de vlakten huilen,
Bn loof en vruchten van de hoornen schudddn,
fin bloemen knakken, daar hij
altoos woedt;
iAls gij wilt bloemen plukken,
doe het heden,
't Is mooglijk morgen, morgen
reeds te laat.
Het gres, de boomen en de bloemen,
Verand'ren geheel van kleur;
Slechts aan de golven, bloemen
Van de groote zee, de altijd eenderer^
Cal men het kleurenrijke herfstgetijde niet
bespeuren.
Vrijdag 15 September herdacht de
Amersfoortschie Middelbare Handelsdag-
school m alle stilte haar tweede lustrum.
NedaJfc in 1911 de voorzichtige Amersfoort
sche vroedschap van die dagen een besluit
om tot oprichting een-er Hand els dagschool
over te gaan, weer had ingetrokken, werd
de Vereeniging „Handelsschool voor
Amersfoort en Omstreken" gesticht, aan wie
het onder de energieke leiding van den
hc-er C. M. Cremer na het overwinnen
ven heel wat bezwaren gelukte om van Ge
meente, Provincie en Rijk den noodagen
lin anti eel en steun te verkrijgen.
Vooral het Provinciaal Bestuur stond te
genover het plan niet sympathiek: in het af
wijzend praeadivies op het verzoek der Ver-
aeniging om subsidie verklaarden Gedepu
teerde Staten van Utrecht, dat een Handels-
Jagschool be Amersfoort niet zou kunnen
bestaan, aangezien zij slechts op vier, mis-
Bchien op vijf leerlingen zou kunnen reke
nen.
Toch besloten de Provinciale Staten
ondanks dit ongunstig praeadvies de ge
vraagde subsidie te verleenen en daarmede
wes de oprichting der school een feit.
Den 15den September 1912 werd de Han-
d: te dagschool geopend met 35 leerlingen en
aanvankelijk gevestigd in het voormalige
kan'oorg-ebouw der firma Lamaison en Bou-
iver in de Muurhuizen. 1 Januari 1913 werd
zij overgeplaatst naai- een reeds jaren te vo
ren af-ekc-urde school voor L. O. in de
Koesteeg ,een onooglijk gebouw in een der
achterbuurten van Amersfoort.
Onder dit schamele dak herdacht de Mid
delbare Handelsdagschool Vrijdag haar 10-
jcrig bestaan; zonder eenig feestvertoon. De
tijden zijn er niet naar, dat het Handels
onderwijs feest zou vierenover ons Mid
delbaar Onderwijs, in het bijzonder ons
Handelsonderwijs, hangen sombere wolken.
Nog steeds wacht het Handelsonderwijs
Op een wettelijke regeling; een Ontwerp-v/et
op het Handelsonderwijs, door de Staats
commissie onze Regeering in 1920 aange
boden, heeft de Tweede Kamer nog niet
bereikt; in <le nieuwe wet op het M. O. is
het Handelsonderwijs niet opgenomen,
wordt er zelfs ternauwernood van gerept.
En ook na het verschijnen der Memorie
van Antwoord is voor optimisme geen en
kele grond; het antwoord van den Minister
van Onderwijs moet iedereen teleur stellen,
die liefdie gevoelt voor dezen belangrijken
talc van onderwijs.
En toch, wanneer wij de ontwikkeling
wan het Handelsonderwijs in deze gemeente
nagaan, kunnen wij niet anders dan be
amen wat B. en W. zeiden in de toelichting
tot h<un voorstel van 9 December 1918 om
de Handelsdagschool over te nemen „De
groei van het handelsonderwijs heeft de ver
wachtingen, die daaromtrent bestonden,
toen tot oprichting der Handelsschool werd
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2A.
POSTREKENING N°. 47910. TEL INT 813.
1 y ro September 192&
oewtfsnummcr, elke regel meer 0.25, dicnstunb.c»
dingen cn UeldadLbelds-advcitentiën voor de hcl£t
der prjjt. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordccligo bepalingen voor het advcrlccrcn. Bene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt
aanvraag toegezonden.
op
besloten, v-erre overtroffen. Steeds duidelijk
blijkt het, welk een groote behoefte aan dit
onderwijs bestaat".
Die voortdurende groei veroorzaakte, dat
het Bestuur der Vereeniging voor steeds
grooter finantieële moeilijkheden kwam te
staanonvoldoende subsidies maakten de
invoering eener behoorlijke salarisregeling
onmogelijk, wat een groote mutatie onder
het onderwijzend personeel ten gevolge had,
zeer ten nade-ele van het onderwijs. De
Raad, van deze moeilijkheden overtuigd, be
sloot dan ook met ingang van 1 Januari
1919 de Handelsdagschool voor rekening
der Gemeente over te nemen.
Niet lang daarna verscheen de Leidraad
voor het Personeel der Handelsscholen, ge
baseerd op hot Rijksbesluit van September
1918, waarbij de salarissen der docenten
vrij aanzienlijk verbeterd werden.
Had dez-e Leidraad vroeger het licht ge
zien, dan zou ongetwijfeld de zorg voor het
Amersfoortsche Handelsonderwijs aan het
particulier initiatief zijn blijven toever
trouwd; zeker niet tot zijn nadeel, aangezien
particuliere bemoeiing met haar grootere
soepelheid voor onderwijs, dat midden in
de practijk van het leven staat allicht be
ter en vlugger werkt dan gemeentelijke.
De Amersfoortsche Handelsdagschool,
wier 'leerlingental de laatste drie jaar niet
is gestegen, doch die desondanks op een
na de grootste onderwijsinrichting van dien
aard is in ons land, heeft reeds heel wat
jongelui aan de werkende maatschappij af
geleverd: niet minder dan 220 meisjes en
jongens hebben sinds 1915 het eerste
jaar, dat eindexamens werd afgenomen
de school met een einddiploma verlaten.
Verscheidenen hebben zich én hier én In
onze Koloniën in Oost en West, ook in
Amerika en Achter-Indië een flinke positie
weten te verwerven in handel en industrie.
Anderen zagen zich geplaatst op gemeen
telijke, provinciale of Rijksbureaux.
De ervaring wijst uit, dat bij de oud-leer
lingen de lust tot verdere studie niet is ge
doofd. Een overgroot gedeelte heeft na het
verlaten der school een of meer diploma's
voor de practijk in boekhouden en corres
pondentie verworven. Een drietal hunner is
in het bezit der Acte M. O. Handelswe
tenschappen. Verscheidene Oud-leerlingen
studeeren voor Accountant, een voor candi-
daatnotaris, een volgt colleges aan de
Utrechtsche Hoogeschool en bekwaamt zich
voor het Leeraarsambt. Tal van oud-leerlin
gen zijn overgegaan naar de Hoogere Han
delsschool te Utrecht of Amsterdam of zijn
reeds in het bezit van het einddiploma dier
Scholen; twee oud-leerlingen ook in het be
zit van het einddiploma eener Hoogere Han
delsschool hebben zich laten omschrijven
voor de Handelsfaculteit der Amsterdam-
sche Universiteit.
Zal het Amersfoortsche Handelsonderwijs
zich in de toekomst verder kunnen ontwik
kelen dan is dringend noodig
Te een naar de eischen des tijds ingericht
schoolgebouw in een passende omgeving,
2e naast de Middelbare Handelsdagschool
een 2-jarige Hoogere Handelsschool.
De leerlingen der Handelsdagschool, die
het onderwijs in de eerste drie klassen met
vrucht hébben gevolgd, kunnen dan twee
wegen inslaan; öf nog een jaar op school
blijven en dan het einddiploma trachtten te
verwerven van de 4-jarige Middelbare Han-
delsdagschool, óf zich laten inschrijven voor
de Hoogere Handelsschool en dan nog twee
jaar het onderwijs dezer inrichting volgen.
De geringe kosten, aan de oprichting eener
Hoogere Handelsschool verbonden, kunnen
voor de Gemeente geen overwegend1 be
zwaar zijn.
Moge het Gemeentebestuur het nut en
de noodzakelijkheid eener Hoogere Handels
school ook voor Amersfoort inzien en
spoedig tot de oprichting daarvan besluiten,
waaT zooveel andere kleinere gemeenten
o.a. Middelburg, Vlissingen, Zutfen Bergen
op Zoom, daarin reeds zijn voorgegaan
P.
Politiek Overzicht.
Na het sluiten van den vrede, toen het erop
aankwam de bepalingen van het vredesverdrag
uit te voeren, is de eene conferentie na de an
dere gehouden. De tegenstelling tusschen En
geland en Frankrijk trad, zelfs voor wie opper
vlakkig keek, voortdurend duidelijk aan den
dag. Dit nam echter niet weg, dat telkenmale
fraaie woorden werden gesproken, waarvan de
rederijkers-franje als duizeridkleurige linten
wapperde. De solidariteit tusschen beide staten
werd voortdurend te nadrukkelijk en moedwillig
betoogd dan dat men aan de waarheid ervan
kinderlijk geloof zou kunnen blijven slaan.
Alleen verbaast men zich, dat, terwijl er zeer
duidelijk een antithese bestaat tusschen de Brit-
sche en Fronsche belangen en verlangens, men
halsstarrig ermee voortgaat het te laten voor
komen, alsof die eensgezindheid een realiteit is.
Thans ook wederom is dit het geval mat be
trekking tot het vraagstuk van 't nabije Oosten.
Reuter seint naar alle windrichtingen, dat er
geen meeningsverschil bestaat tusschen Parijs en
Londen ten aanzien van de tijdelijke moatrege-
ten, die moeten worden genomen met betrek
king tot de Levantynsche kwestie. Er zuu toch
algeheele overeenstemming bestaan lur,^; hen de
Britsche regeering en Frankrijk over de nood
zakelijkheid om de onzijdigheid te handhavA
van heel de gedemilitariseerde zóne. Zoo zou er
overeengekomen zijn een gezamenlijke uitnoo-
diging van de Fransche, Britsche cn Italiaan-
sche regeeringen te richten tot Moestofa Kemal
pasja over deze aangelegenheid in afwachting
van een duurzame regeling. Voorbereidselen
zijn getroffen om versterkingen te zenden near
de onzijdige zóne. Dit houdt verband mc-t de
eventueele noodzaak de geallieerde vlaggen to
beschermen ingeval van een dreigenden aanval
door Moestofa Kemal. Dit wat het gezamenlijk
optreden betreft. Wat echter Groot-Brittannië
alleen betreft, de Britsche vloot heeft ten over
vloede aanwijzingen ontvangen, dat niet zal mo
gen worden gedoogd, dat door troepen de be
doelde zóne wordt overschreden, noch dat
transportschepen zich concentreeren teneinde
Kemalistische troepen te transporteeren naar
Europa.
In verband met wat wij in vorige overzichten
over de zaak schreven, zal het den lezer duidelijk
zijn, dat de door de drie genoemde regeeringen
gezamenlijk te nemen maatregelen heelemaal
Groote boeveelheid c-citvangeu.
PRIJZEN ZEER BILLIJK
ZIE ETALAGE
nog geen indicatie zijn, dat eendere opvattingen
worden gekoesterd door Londen, Parijs en
Rome. Wat vrijheid der zeeëngten betreft, schij
nen de drie landen het inderdaad eens te zijn
maar het merkwaardige is, dat deze eensgezind'
heid betrekking heeft op een kwestie, ten aan
zien waarvan Kemal pasja evenmin zal tegen
stribbelen; de Turksch-notionnlistische leider
toch is zelf ook voor de vrijheid der zeestraten,
Maar het is juist op andere punten, dot de
Fransche on Engelsche standpunten zeer van
elkander afwijken. De Engelsche redeneerwijze
is wel wat naïef; met de overwinning der Kema-
listen, aldus betoogen de Britten, kunnen wij
geen rekening houden; in den grootcn oorlog
werd Turkije verslagen; zijn vernietiging leidde
tot het verdrag van Sèvres cn dit troctaat moe
ten wij tot uitgangspunt nemen van alle te tref
fen regelingen. Het is merkwaardig, dat Enge
land met dezelfde hartstochtelijkheid zich vast
klampt aan Sèvres als Frankrijk aan Versailles.
■Alleen is de positie van Frankrijk gunstiger, om
dat het tegenover een militair-zwak Duitschland
staat; Engeland als traotaats-verdediger ziet
zich evenwel geplaatst tegenover een mili
tair-krachtig nationalistisch Turkije, welks pres
tige door een schitterende overwinning is ver
sterkt. De Frnnschen betoogen don ook nadruk
kelijk, dat wel terdege met het Kemolistisrh
succes rekening dient te worden gehouden; er
wordt in Frankrijk don ook een lans voor ge
broken, dat juist uit hoofde van de Turksche
overwinningen het verdrag van Sèvres aan een
revisie dient te worden onderworpen. De
Temps b.v. om een enkel blad te noemen
verklaart dan ook ronduit, dot het feit, dot de
Turken de Grieken hebben verslagen, een factor
is, die heel den nieuwen toestand beheerscht cn
dot de geallieerden er heel verkeerd aan zouden
doen dit feit te negoeren. Bovendien vinden de
Franschen, dat op 26 Maart 1922 is uitgemaakt
door de geallieerden, dat Constontinopel weer
Turksch bezit zal worden en velen hunner zijn
verder van gevoelen, dat, in verband met de
z.g. bevrijding door de Turken van Adrionopel,
de op genoemden datum vastgestelde grenslijn
met betrekking tot Thracië bezwaarlijk kon wor
den gehandhaafd. Frnnkrijk's houding is zeer
bondig saumgevat in de volgende zinsnede uit
de licho de Paris, die, na opgemerkt te hebben,
cat Frankrijk bewezen heeft met zijn geallieer
den saain te willen gaan door goed te keuren,
dat de neutrale zóne door geallieerde troepen
v.cdt bezet, schrijft, dat Frankrijk zooveel mo-
".t lijk wil voorkomen, „dat de eigenliefde der
ï'u.k n wordt gekwetst":
De Fransche politiek is er dus op gericht
trouw te blijven aan de geallieerden, maar
tevens de banden van sympathie met de
Turken, die pas weer waren vernieuwd, te
versterken.
Men ziet dus ook uit dit citaat overduidelijk,
dat Frankrijk zoowel de kool als de geit tracht
te sp ren en dat de Frnnsch-Turksche solidari
teit eigenlijk nog wel een ietsje grooter dan of
minstens even groot is als dc Britsch-Fransche
solidariteit, wonrover Reuter zoo opgeruimd
seinde, gelijk uit ons jongste middagblad bleek:
„Reuter learns os outcome cabinet there is
complete agreement on part British government
with France...." Aon dergelijke overeenstem
mingen gaat de Entente inmiddels langzamer
hand dood.
VOLKENBOND.
De Volkenbondsvergadering.
Zaterdag hebben alle commissies en de raad
van den Volkenbond vergaderd. De eerste com
missie zette het onderzoek voort van de ver
deeling van de uitgaven van den Bond. De
derde commissie vervolgde de bespreking van
het waarborgverdrag von lord Robert Cecil en
de vierde commissie die van de begreoting van
het internationaal arbeidsbureau. De vijfde com
missie heeft haar gelukwenschen uitgesproken
aan Nansen voor het huiswaarts voeren van de
krijgsgevangenen en de verlichting van het lot
van de Russische uitgewekenen. De zesde com
missie heeft zich vereenigd met een voorstel van
Benes (Tsjecho-Slowakije), dat het secretariaat-
generaal den Raad niet alleen dient bij te staan
in het onderzoek van klachten nopens schen
ding van de verdragen inzake de bescherming Get
minderheden, maar den Raad ook zal helpen
zich rekenschap te geven van do wijze, waarop
de minderheden hun plichten nakomen jegens
hun staat.
DUITSCHLAND.
Verhanging der Spoorwegtarieven,
In dc permanmente commissie van den
rijksroad voor de spoorwegen, die Zaterdag
bijeenkwam tor beraadslaging over de noodza
kelijk geworden verhooging van de spoorweg
tarieven, werd van dc zijde der spoorwegdireo
ties medegedeeld, dat de tarieven, no invoering]
van de lantstelijk door den rijksminister vnn
verkeerswezen voorgestelde verhooging, voor
goederen het 370 -voud en voor personen het
45-voud van de vredestarieven zullen bcdra*
gen.
Duurlc-dcmonstroties le Berlijn.
Berlijn, 16 Sept. (W. B.). Door de beid®
socialistische partijen cn vakvcrecnigingen wai
ren gisteren 2 volksvergaderingen bijeen geroc*
pen om te piotestccren tegen de duurte cn der»
woeker. Do vergaderingen verliepen met
uitzondering van ccnige communistische orde
verstoringen rustig. AUccn in Monbit werd
een vergadering door de communisten uiteen*
gejaagd, waarbij tal van personen ernstig weri
den mishandeld, zoodat tenslotte door de poli
tie moest v/orden ingegrepen.
De Poolschc minderheden in Duitschland.
De Duitsche gezant te Warschau, Rou»
scher, heeft aan den Poolschen minister val
buiteniondsche zaken een nota overhandigd,
waarin dc scherpe nota, onlangs door Polen
non den Volkcnbondsraad gericht en behelzen
de klachten over den toestond der Poolsch#
minderheden in Duitschland, een onvriend
schappelijk© daad jegens Duitschlund wordt
genoemd.
Partijdag der soc.-dem. partij.
Augsburg, 17 Sept. (W. B.) De partij
dag der soc.-dem. partij van Duitschland werd
heden in do Söngerhalle in het stadspark ge
opend. Alle soc.-dem. ministers cn afgevaar
digden waren aanwezig, benevens vele gasten
uit het buitenland, o.a. Stouning, Andersen cn
Johansen uit Denemarken, Moei Ier uit Zweden,
Rozenbroek uit België, Davis Ammon als lid1
van het Engelsche Lagerhuis cn Moster uit
Tsecho-Slowakije.
De Rijksdagafgevaardigde Simon uit Augs*
burg begroette de aanwezigen, waarna de par*
tijvoorzitter Hermann Müller de openingsred#
hield. Daarna werden Wels uit Berlijn en Simot
uit Augsburg tot voorzitter gekozen. Wels be
groette do Engelsche gasten, die voor het eersl
na den oorlog weer woren verschenen. De rijks-
president had een telegram gezonden, waarin hij
verklaarde, dot eenheid thuns meer don ooit
een levenskwestie is voor de arbeiders. De voor
lezing van dit telegram werd met groote geest
drift begroet
FRANKRIJK.
De 23 uren-staking der zeelieden,
P a r ij s16 Sept. (B. T. A.) Te Bordeaux
gingen de zeelieden nan wal, na den veiligheids
dienst aan boord verzekerd te hebben. Te Nan
ces, Lorient cn La Roebelle mislukte de bewe'
ging- geheel. Te Algiers werd de arbeid hervat/
een mailboot staat op het punt te vertrekken.
Te Calais werd de arbeid niet onderbroken. Te
Duinkerken gingen de bemanningen van alle
Fransche schepen van boord.
Marseille, 16 Sept. (B. T. A.) De be
manningen van vier schepen, die hier heden
morgen aankwamen, gingen aan wol. Zij lieten
slechts het veiligheidspersoneel aan boord toe
Er vertrok geen enkel Fransch schip.
Marseille, 16 Sept. (B. T. A.) De zee
lieden hebben in een aangenomen motie hun
instemming betuigd met de protest-stoking van
23 uur. Zij besloten zich morgen te 7 uur weer
aan boord van de schepen te begeven. Vrrdet
werd het vertrouwen uitgedrukt, dot hun lr*irlers
de belangen der zeelieden zouden weten te be
hartigen.
De middelmatigheid weegt altijd juist, maar
haar weegschaal is valsch.
FEUERBACH.
Roman van
OLGA WOHLBRüCK.
Geautoriseerde vertaling van Mevrouw
W ess el inkvon Ross um.
10
Bn dokter Baumaum sprak met zijn weeken
bariton, waarmee hij ook op kleine geze'.schaps-
ovonden van het sanatorium liederen von Meyer
Hellmut placht te zingen wat mevrouw
Elise hem dien namiddag, „voor in geval het
noodig mocht zijn," hod laten opschrijven, en
wat hij met zijn uitstekend geheugen en ge-
biek aan eigen gedachten ook na twee keer
doorlezens onthouden had.
Terwijl hij nog midden in een zin was, trad
een bediende achter den stoel van dokter Graeb-
Tier en fluisterde hem iets in.
„Be kom."
Met ergerlijk saamgetrokken wenkbrauwen
Volgde hij de langzame en zorgvuldig opge
stelde redevoering; het was, als wilde hij hem
Sniciden in zijn betoog in de rede vallen; steeds
luider trommelden zijn vingers op den rand van
het bord, en eindelijk schoof hij zijn stoel ach
teruit.
„Pardon, dames en heeren, maar wij doktere
1 mogen niet op ons lc ten wachten."
t Hii beefserkto niet, dat hif het pog Halfvolle
glas van mevrouw von Paulsin aan de lippen
zette en leegdronk.
„Ik mag toch nog eenmaal met je klinken?"
Susanne Graebner was bij zijn eerste woorden
opgesprongen en met haar glas naar hem toe-
geloopen. Zij stond voor hem met gloeiende
wangen en warme, glinsterende oogen.
Zij had zich zoo heerlijk geamuseerd I Zij was
zoo gelukkig! En toen hij zich afwendde, zon
der haar aan te zien, met een vluchtigen hond-
druk afscheid nam van mevrouw von Paulsin,
ging zij op zijn stoel zitten, tusschen mevrouw
von Paulsin en Alma Frank, en knikte Feiix
van verre toe, vertrouwelijk en blij, als een
klein meisje, dat plotseling een goeden speel
kameraad gevonden heeft.
„Wat hebt u een prachtigen kraag, mevrouw
Graebner," zei Alma Frank en bevoelde op do
manier van menschen uit een Icleine stad en
als om haar bewondering meer te doen uitko
men, de kostbare kant.
Toen wendde zij zich tot haar tafelheer met
dezelfde plechtige goedkeuring.
Otto Graebner trok aan zijn das, en hief glim
lachend zijn hoofd op, met den heimelijken
trots dergenen, die slechts zelden de aandacht
trekken. „Met een beetje smaak en fantasie kon
men veel doen," meende hij. Mevrouw Franks
ronde en handige vingers peuterden aan
een klein papiertje, dat onder een dichter pa
troontje von de kant verborgen was.
„U heeft vergeten, den prijs er af te doen,
mevrouwl"
„O, laat u maar, dank u .1"
Ruw en heesch klonk Susannes stem, haar
hand greep afwerend naar de ronde blanke vin
gers, die zij aan haar hals voelde en die haar
brandden als gloeiend ijzer. Zij was zoo bleek
als het tafellaken, slechts do oranjekleurige,
.Jtleine lompenschenpen over de electrische
«derden >-=-4riegelijke kleur qp haar
vale wangen. Zoo bemerkte Alma Frank niets
van haar opwinding en zei vriendelijk: „Dadelijk
mevrouwtje, dadelijk heb ik het I"
En toen had zij het ook, wierp er met haar
uitstekende oogen een blik op sprak levendig
en vrouwelijk zakelijk tot mevrouw von Paul
sin „Denk eens, Jozepha maar honderd-vijf
tig mark I De kraag is cadeau voor dat geld f
Zulke gelegenheden vindt men slechts in Ber-
iijn I Veel geld natuurlijk, maar voor iets wer
kelijks goeds geeft men ook graag wat trit, niet
waar
Otto Graebner trok aan zijn kraag, zijn das,
aan zijn revers.
„Ja hoe dan, Susel wanneer heb je don
hoezoo honderd-vijftig mark
Susanne bewoog zich niet. Alsof zij het niet
had gehoord. Hier voor alle menschen zou haar
man toch geen schandaal maken, en voor dot
zij naar huis ging, schoot haar wel iets in, ja
zeker
Otto Graebner drift te werktuigelijk een
amandel tusschen zijn vingeis kapot. Wat was
dat toch met Susel Hij moest met Elise spre
ken. Elise was zulk een wijze, verstandige
vrouw, zij moest Susel eens onder handen ne
men. Als hij het deed leek het op gierigheid.
En als Susel dan zei„Laat mij dan ook wat
verdienen," wat zou hij dan antwoorden
Altijd weer t „Je hebt je kinderen Neen
zoo kon het niet doorgaan. Hij moest zorgen,
dat hij nog andere inkomsten er bij kreeg. Mis
schien kreeg hij nu werkelijk Felix Frank als
leerling. De man was rijk. Een paar mark meer
in het uur die kwamen ct niet op aan. Hij
zou hem aanklampen na het souper.
Nu had hij ook dezelfde misselijke woorden
gebruikt als Elise straks Hij kreeg een
bitteren smaak op de tong.
Men stond op van tafel. Mevrouw von Paul
sin sloop v/eg met een lichte huivering, blij, dat
niemand haar weggaan bespeurd had. Maar
nauwelijks had de bediende haar den mantel
over de schouders gelegd of Felix Frank stond
voor haar.
„Picps, niet waar, je bent niet boos op mij,
als ik mij nu niet meer zoo vaak bij je laat zien?
Ik heb zoo veel te werken, en mijn gezond
heid
„Neen oom Felix ik weet het
Zij lachte een beetje treurig, als altijd, als zij
zich bewust werd, hoe weinig haar groote, trot-
sche huis zijn kon voor hen, die hun eigen weg
zochten.
Hij bracht haar tot aan haar met bloemen
getooiden, met blauwe zijde bekleed rijtuig,
zonder hoed op, met een weemoedige teedcr-
heid, die was als een laatste afscheid van zijn
vurige liefde.
Toen ging hij in twee sprongen de weinige
treden op, die tot de ingangsdeur der privaat
woning van dokter Graebner, in den zijvleugel
van het sanatorium leidden.
Zijn vrouw kwam hem in de voorkamer tege
moet cn fluisterde
„Zeg, Felix, ik heb zoo juist met den directeur
der muziekschool gesproken en de questie van
het honorarium voor de lesuren afgedaan. Wij
vrouwen kunnen dat beter. Handelen was nooit
je fort."
En mevrouw Alma Frank, geboren Kurthe,
stak haar arm door dien van haar echtgenoot
„Nu, is mijn al te fijngevoelige heer en meester
eindelijk eens tevreden over mij
Zij keek om zich heen, kuste hem snel en hei
melijk in den nek.
„Jou domoor I"
Den volgenden morgen ging Susanne ï^eel
vtadff.""' tiaar schoonzuster. Na een goedge
lukte partij was Elise, zooals zij bij ervuring
wist, altijd het best tc spreken.
En Susanna zelf was nog in een opgewekte
stemming, die het haar mogelijk maakte, om een
klein voorschot als een vriendendienst te vra
gen. j
Met boor man had zij sinds gisteren avond
elk gesprek vermeden, onder voorwendsel, van
hevige hoofdpijn, cn zij was ook, tegen haar
gewoonte, te bed gebleven, tot de eerste les be
gonnen was. Toen echter sprong zij met beido
voeten tegelijk op het kleine uitgerafelde bed
kleedje, en zette het raam open. Hoor bruin
zijdeachtig haar, dat hoor los om de schouders
hing wapperde in den frisschen Manitwind cn
streelde haar de wangen. Hoor goudbruine
oogen knipten een beetie slaperig in de zon, en
haar fijn neusje met de beweeglijke neusgaten
snoof de koele morgenlucht in als de een of
andere kostelijke odeur.
In eiken hoek von de binnenplaats stonden
twee cypressen als schildwachten.
Deze cypressen hadden er niet weinig toe
meegewerkt, dat zij 8e v/oning had gehuurd, zo
waren haar voornaam voorgekomen, herinnerden
haar aan den stand van de doktersfamilie. Maat
op een dag had Elise verklaard, dot cypressen
op het kerkhof behoorden en niet aan den in<
gang van een sanatorium, zij had ze loten inti
graven en door andere boomen vervangen- Na
dien tijd noemde Susanne ze nog slechts „Doch.
denboomen" en zei ook tegen haar man, dot het
geen wonder was, wanneer zij zoo weinig ge uB
in de woning hadden daar woren die afschm
welijke boomen alleen de schuld varw
(Wordt vervolgVj»
