IS.m
A* V, D. WEG, L*VNGESTRAAT 23=
feuTllTtonT
DE EEMLANDER
BUITENLAND.
HOTEL „MONOPOLE"
B. NiEWEG
t
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Morgen: Rntspot met klapstnk f 1.60.
SAEUATOG£N FM FORWïAmmT
vnoa TOT FABRIEKSPRIJS PIJ:
Engelschs Crêpe Bioases
Gér© ZSSver.
If -,-
21© Jaargang No. ISM i
MS port Vi per wc«k (met grxtU Terzekering
légen ongelukien) f 0.17*, ata>nd(d)jko nummeri
«MEBSFOORTSCH DAGBLAD
Dinsdag 9 December 1922
ii
DIRECTEUR-UITGEVERi J. VALKHOFF. arnheMSCH^POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N*. 47010. TEL INT. 513.
van - 4 regels f I.OJ
met inbegrip van eer»
bewijsnummer, elke regel meer f O 25, dienst.-unbie*
dingen eo LJcfdadigheids-adveitentica voor de helft
der prijs. Voor bandcl cd bedrijf bestaan ree?
vooiuecügc bepalingen voor bet «dvertccien. Ecus
citculaire; bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
r
JSC!! eindigden het overzicht van gister
et d© opmerking der Köln. Ztg.r dat op
H Maart 1920 het verdrag van Moskou werd
gesloten, waarbij Rusland zich verplichtte de
^ngten-kwestie niet zonder Rusland en de Pon-
fus-staten te regelen. De jongste nota van de
fadenxegeering van Oct. j.l. aan de mogendhe
den had dit standpunt opnieuw met alle beslist
heid ingenomen en Turkije bij de wapenstil-
ptonds-onderhandelingen van Moedania aan
fcijn verplichtingen vastgehouden.
Inderdaad vindt de Köln. Ztg. was dit
pe tennaastebij-beste oplossing, vooral daar
alle andere pogingen om de vrijheid der zee-
fingten te waarborgen, als mislukt en nfgeloo-
!>en kunnen worden beschouwd. Men had nu de
trijheid der zeeëngten trachten te verzekeren
tïoor de beide oevers aan verscheidene bezit
ters te verdoelen. Dit plan is eerst opgedoken,
toen aan het einde van den eersten Balkon
oorlog de Bulgaren oprukten in de richting van
Conslantincpel en is opnieuw aan het einde
.van den wereldoorlog overwogen. De Bulgaren,
resp. de Grieken, zouden dan de meesters van
den Europonsohen oever geworden zijn en de
Turken zouden dan de meesters van den Azio-
tischen oever zijn gebleven, terwijl beide oevers
gedemilitariseerd zouden zijn geworden. In wer
kelijkheid echter vormt het zeeëngtengebicd een
politiek-strategische eenheid, die niet duurzaam
verbroken kan worden. De bezitter van de eene
zijde zou zeer spoedig naar het bezit van de
andere zijde der zeeengfen haken en omge
keerd. Het zou hetzelfde zijn, als wanneer men
de beide o vers van het Suez- of het Panoma-
kanaal aan twee verschillende mogendheden
wilde verdoelen. Een verdeeling van het zee-
engten-gebied zou aldus de K. Z. natuur
lijk geheel in het voordeel der Westersche mo
gendheden en geheel ten nadeel© van Ruslar.d
zijn geweest, dat daarom in 1913 tegen een v -.v-
deren opmarsch der Bulgaren dadelijk protes
teerde.
In het verdrag van Sèvres heeft men daarop
feen zeeëng ten-zóne in 't leven geroepen. Zij om
vat de zeeër.gten-gebieden rost de eilanden
Lemnos, I rub ros, Samothraki, Tcnecos en Myti-
lene. Deze zóne werd geneutraliseerd cn gedemi
litariseerd en haar militaire bescherming op
gedragen non Engeland, Frankrijk cn Itahe. Te
gelijk werd een internationale commi-sie inge
steld, waarin Amerika, Engeland, Frankrijk,
Italië, Japon cn Rusland (zoodra het in den Vol
kenbond is opgenomen) door twee en Grieken
land, Roemenië, Bulgarije cn Turkije (de beide
laatste na hun opneming in don Volkenbond)
door een vertegenwoordiger gerepresenteerd
zouden zip.. Op deze wijze zou de vrijheid .der
zeeëngten ook in oorlogstijd gewaarborgd zijn.
Zn uifixJudijUheid beteekende dere oplossing de
i'zeeëngten-Sliprematie van Engeland, cat zich
onder generaal Harington het opperbevel aver
de geallieerde contingenten verzekerd© en de
beide and - ten namen alleen don plicht op
■zich om d: zeeëngten legen con vijandelijke»
aanval te verdedigen. Den eersten keer, dat dit
.plan op d - proef werd gesteld, viel het in dui
gen, want do Itnlianon cn FranSchen hebben de
•Engelschen bij het oprukken der Kemalisten in
ffsjanak dadelijk in den steek gelalen en lvun
contingent-en van de Dardanellen naar- Constan-
jtinopel teruggetrokken. In de nota van 23 Sept.
'zijn de drie mogendheden het eens geworden
over het voorstel om de neutrale-zóne te stellen
onder 't gezag van den Volkenbond, waarin de
'Engelsche invloed ovcrwee t. Do K. Z. is van
gevoelen, dat dit voorstel eenvoudig de interna
tionale commissie vervangt door den Volken
bond, 'zondor aan de zaak iets te veranderen.
Natuurlijk blijver» ook de moeilijkheden min
stens dezelfde. Zelf wanneer de Volkenbond
bet zeei.rgriengeb:cd overneemt cn contingen
ten, die hij voorloopig nog niet ter beschikking
heeft, zendt, is daarmee de kwestie van de vrij
heid der zeeëngten in geval van oorlog niet in
het minst opgelost. Want de oorlog tusschen
do mogendheden zou dadelijk worden overge
dragen in den Volkenbond zelf en de contingen
ten der bclligerenten zouden heel gauw ook aan
de zeeëngten met elkaar in strijd geraken en de
heerschappij over de engten zou ten deel vallen
aan den sterksten staat, Groot-Brittannië.
Gelijk uit deze uiteenzettingen blijkt, betee-
kent het woord „vrijheid der zeeëngten"' alleen
de strategische vrijheid voor Engeland, om in
geval van nood de zeeëngten in naam van, het
internationale recht onverwijld met zijn over
machtige marine te kunnen bezetten. Deze tactiek
om de Engelsche heerschappij over de zeeëng
ten een internationaal jasje aan te trekken, blijkt
reeds uit het eerste Turksch-Engelsche verdrag
van 5 Jon. 1809 en zij is daarna de geheele
negentiende eeuw tot op den huidigen dag vol
gehouden.
Om de economische vrijheid der zeeëngten
zoo mogelijk te verzekeren, blijft er zoodoen
de riiets anders over, aldus het door ons geci
teerde blad, dan deze taak op te dragen aan die
staten, voor welke deze vrijheid van de aller
grootste bcieekenis is en die tegelijker' ïjd
slechts in strategisch opzicht er belang bij heb
ben, dat de engten worden verdedigd, d. w. z.
do oeverstaten van de „Pontische" zee, waar
van Rusland en Turkije de grootste zijn. Rus
land zou dan eindelijk hebben bereikt, waa--
near bet streefde in het verdrag van Hunkinr
Iskelessi en wat het in het herverzekeringsver
drag door Bismarck is toegezegd: het afsluiten
der Dardanellen legen een aanval, die gericht
is op die deelen, welke voor het land van het
grootste levensbelang zijn. Het slot van 't arti-
lc'-l luidt:
Rusland, dat van alle Entente-sinten ce verre
weg zwaarste offers voor de gemeenschappelijke
zaak heeft gebracht, kan erop wijzen, dat ce
Westersche mogendheden het in 't verdrag van
4 Maart 1915 Constantinopel en het geheele
zeeëngten-gebied tot aan de Midia—Enos-linie,
met inbegrip der eilanden Imbros en Tenedos,
hebben toegewezen. Turkije echter zou echter
dit verdrag oilinaal ongedwongen en vrijwillig
en op den grondslag van gelijke rechten met
Rusland sluiten. Zooals is gemeld, is het eenige
middel om de neutraliteit en de vrijheid der zee
ëngten in geval van oorlog te handhaven, een
sterk Tuikije, dat kracht genoeg heeft om zijn
neutraliteit te verdedigen. Deze kracht woidt
het thans gegeven door het bondgenootschap
met en den ruggesteun van Rusland. Voor de
eerste maal zou de Middellandsche zee-kwestie
voor het „Pontische' gedeelte van der© zee op
grond van de formule „De vrije Middellandsche
zee voor de vrije volkeren der Middellandsche
zee" geregeld cn het Europeesche evenwicht
op deze voor den vrede der Europeesche
mer.schhcid zoo gevaailijke pleats weer her
steld worden. Dit zou ook de oplossing zijn, die
per slot van rekening het meest zou beantwoor
den aan .de. Engelsche belangen, daar Engeland
door het voeren van een politiek van geweld een
cinsli.cn oorlog zcu riskeeren, die niet alleen
Turkije, met zelfs Rusland in de armen van
Frankrijk zou drijven cn zoodoende ook het
evenwicht zou verbreken in het Noord-Weste-
lijkc machtscentrum van Europa, dat voor En-
gcland's wereldpositie een levensnoodzaak is.
DU1TSCHLAND.
DE SCHADELOOSSTELLING.
De Fransche Rijnpolitiek.
Bonar Lew verklaarde in 't Lagerhuis giste-^
ren, dat hij geen enkele informa'ie had ont
vangen met betrekking, tot een Fransch plan
heli effende bezetting van het Roergebied en
dat hij evenmin bericVen had ontvangen, die
oen bevestiging inhielden van de geruchten in-
zake een geheime militaire overeenkomst tus
schen Duitschland en Rusland,
CKZ?23E:5SCri'©SElEZ2FZ,Sr~XZ3 2 'r*£ .Lg>L-?*gJ.
Verhooging der posttarieven.
B e r 1 ij n, 4 Dec. (W. B.) De Rijksraad heeft
de verhooging van de posttarieven, die 15 Dec.
van kracht moet worden, goedgekeurd. Boden,
de Brunswijksche gezant, die als rapporteur op
trad, legde er den nadruk op, dat het tekort bij
de posterijen al ongeveer 120 milliard be
draagt. De vermindering van het postverkeer
wijst hier en daar ontstellende cijfers non. Van
daar dat men niet zoover is gegaan het heele
deficit door deze verhooging te dekken, omdat
dnn bijv. het porto voor brieven op 50 mark
gebracht had moeten worden.
DE MOORDAANSLAG OP SCHEIDEMANN.
B e r 1 ij n, 4 Dec. (Hbl.). Hedenvoormidda:
begon voor het Staatsgerechtshof te Leipzig het
proces tegen Hustert en Oehlschlager, die ir
Juni 1.1. nabij Kassei een poging gedaan heb
ben om burgemeester Scheidemann, die met
zijn dochter en kleindochter een wandeling
mankte, te vermoorden.
Even over 9 uur opende de president van den
Senaat dr. Schmidt, die ook de processen tegen
de „oorlogsmisdadigers" presideert, de zitïin;
daar dr. Hagen ziek was. Overigens was het
Hof op dezelfde wijze samengesteld als in het
Rnthenau-proces en bij het verhoor ontstond
ook «dadelijk dezelfde moordatmosfeer.
De beklaagden zijn twee slanke jongelieden.
Hustert is 22, Oehlslüger 29 jaar oud. Met een
verlegen glimlachje groeten zij^hun verdedigers
en daarna monsteren zij den tegenover hen
ziUcnden Scheidemann, die als „Nebenklöger"
is toegelaten.
Dr. Schmidt ging onmiddellijk over tot het
verhooren der beschuldigden, waarbij hij met
groote duidelijkheid zijn vragen stelt.
„L'KIRStiDfLLE"
1518 LAHSESTRAAT AMERSFOORT.
UNTVAXUCH:
6¥tMD. MODEL I MEI GESTREEPTE
GEHEEL HIT BCORO dj WH.
9.00 S0.50
Kalm, gemoedelijk en met gekruiste armen
vertelt Hustert, hoe het plan tot den moord
werd gemaakt cn uitgevoerd. In een restaurant
spraken zij over het voornemen om Scheide
mann „in politieken zin" uit den weg te rui
men. Van een poging lot moord was destijds
nog geen sprake. Ten slotte overreedde Oehl
schlager Husteit met hem naar Kassei te gaan,
hetgeen begin April geschiedde. Eerstgenoemde
had 20.000 maik bij zich, waarmee men naar
Turkije wilde vluchten, terwijl Hustert over 5000
mark beschikte. Beiden huurden een kamer cn
bespiedden Scheidemann's huis om zijn ge
woonten te bestudeeren. Zij kregen evenwel
twist, omdat Oehlschliiger plotseling niet weer
wilde meedoen, doch Hustert wist thans hèm
te bepraten. Uit München ontvingen zij een
met blauwzuur gevulde gummibal. Met Pinkste
ren liepen zij nog rond met het voornemen om
de bal in het bosch te gaan verbranden, daar zij
den aanslag onuitvoerbaar achtten, doch toe
vallig zagen zij onderweg Scheidemann met
zijn dochter cn kleindochter in de tram stap
pen naar Wilhelmshöhe. Zij beslolen toen van
de gunstige gelegenheid gebruik te maken en
'•"olgden Schp'demann een uur lang door het
bosch van Wilhelmshöhe. In een hollen weg
drukt© Oehlschlager Hustert den hal met het
vergif in de hand en zeidc„Hier, loop er heen
en doe het". Hustert schoot de gedochte door
het hoofd, dat Oehlschlöger zi«-h uit de voeten
wilde makön. Niettemin liep hij op Scheide
mann toe en ledigde den bal voor diens hoofd.
Hustert vertelt dan verder, dot hij na het
plegen der daad is weggeloopen, terwijl hij
nog had gehoord, dat op hem werd gescho
ten. Later was hij met Oehlschlöger samenge
komen en waren zij naar Oopcr-Sileziö gegaan,
waar zij een betrekking als arbeider in het
bosch hadden gekregen. Zij haddon zich daar
"oorgedaan als aanhangers van Ehrhardt.
Op de vraag van den voorzitter, of een lid
van de organisatie C. ooit aan Hustert iets
dergelüks had gevraagd, antwoordde beklaag
de „Neen, nooit. Het plan is uitsluitend van
on? zelf uitgegaan"
Op olie vragen, of hij niet geweten had,
vanwaar de bal met blauwzuur kwam, ant
woordde Hustert, dat Lij Oehlschlöger daar
naar wel herhaaldelijk had gevraagd, moar
n'mmer eenige inlichting had gekregen.
Vervolgens werd de tweede beklaagde,
Oehlschliiger, gehoord. Deze legde nopens de
voorbereiding en dc uitvoering der daad in
hoofdzaak dezelfde verklaringen of als
Hustert.
Ten oonzien van de beweegredenen tot de
dead weigert bekl. alle inlichtingen. Alleen
betuigt hij met zachte stem, bijna onverstaan
baar, dat hi| Scheidemann beschouwde nis den-
gene, die alle rompen over het vaderland had
gebracht. Het balletje met blauwzuur had hij
van een Hongaar ontvangen, dien hij te Boeda
pest, waar hij lid was vnn de vereeniging der
Ontwakende Hongaren, had leeren kennen en
die hem destijds had gezegd, roet blauwzuur
herhaaldelijk goede resultaten te hebben gehad
en er Joden mee uit den weg had geruimd.
Op de vraag van den voorzitter„Moest
Scheidemann don voor gepleegd onrecht wor
den gestraft, of moest de aanslag als waarschu
wing dienen antwoordde Oehlschlöger„De
aanslag werd als een slraf voor gepleegd on
recht beschouwd."
Voorzitter En wie geeft u het recht daartoe?
Oehlschlöger God gaf mij het recht daartoe.
Opnieuw ondervraagd over d© beweegrednen
tot de dood, zeide bekl. met sieeds zachter
stem, dat Scheidemann de schuld was van de
revolutie, dot hij zich meubelen uit het keizer
lijk slot had toegeëigend en dot hij ten slotte
de schuld was van alle ellende die over Duiisch-
land was gekomen. Bekl. ontkent te Wiesbeden
tot een dr.mc te hebben gezegdOp mij is het
lot gevallen.
Scheidemann verklaarde, dat alle wraakzucht
hem vreemd was. In het belang der beide be
klaagden zou hij evenwel willen weten, wat hen
er toe geleid had, een man naar het leven te
staan, die in de jaren 1917 en 1918, toen beiden
nog hun opleiding ontvingen, bijna geen raad
wist van de zorgen, die hem druklen.
Oclschlëger, zich plotseling omdrooiend cn
Scheidemann aanziendeIn 1918 was ik aan
het front, Hcrr Scheidemann.
VoorzitterMen kon aan het front geweest
en toch een zeer onrijpe jonge man zijn.
Daarop tot ScheidemannMijnheer de bur
gemeester, de ware beweegreden zult u van hen
wel niet te weten komen.
Ook Oelschlager ontkent ten stelligste, dot de
daad door de organisatie C. of een andere ge
heime organisatie was beraamd.
Na de middagpauze werd Scheidemann ge
hoord. Hij vertelde uitvoerig, hoe de daad zich
had toegedragen en kwam o.a. op tegen de be
wering, als zou hij in den blinde op de menigte
hebben geschoten. Bij den aanslag waren geen
anderen dan de reeds genoemde personen aan
wezig geweest.
Bij de beëediging van Scheidemann had een
klein incident plaats. Get. verklaarde den eed
niet in den godsdienstigen vorm te willen of-
leggen. De voorzitter zeide de eedsformule
voor, doch voegde er uit gewoonte de woorden:
„zoo waarlijk helpe mij God" aan toe. Schei
demann keek verwonderd op, doch zeide de
woorden na, daarbij glimlachend met de hond
r-en beweging makende, alsof hij wilde zeggen:
Och, 't knn mii ook niet veel schelen, of ik
den eed in ^odsdienstigen of niet-godsdiensti-
gen vorm afleg. ~'fc"
Het proces wordt morgen voortgezet.
IERLAND.
Engeland en de lersche constitutie.
Londen, 4 Dcc. TR.) In bet Hoogerhuis is
het wetsontwerp betreffende de lersche grond
wet in derde lezing aangenomen. Op het wets
ontwerp, dat morgen kracht van wei krijgt, is
geen enkel amendement ingediend.
Een brief von Do Valero.
De Manchester Guardian publiceert een bricl
von De Valera, waarin cezo om een volksstem*
ming verzoekt, waarbij het lersche volk hetf
recht heeft te kiezen tusschen Ierland cn dert
Vrijstaat.
RUSLAND.
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE.
Het Russische voorstel*
Moskou, 3 Dec. (W. BDe ontwapening*-*
conferentie werd, naar het Russische telegraaf-*
agentschap meldt, gisteren door Litwinof ge*.
opend. De plaatsvervangende voorzitter van het
Al-Russische uitvoerende comité, SmitlowiLsj,
hield de openingsrede. Op voorstel von de Pool-^
sche delegatie werd Litwinof met olgemecnc
stemmen tot voorzitter van de conferentie gc-i.
kozen. Litwinof las een vcrkloring der Sovjc-Mj
regeering voor, waarin zij zich bereid verklaart
het Russische leger in een periode van ander*
half h twee jaar tot het vierde deel von zijn
tegenwoordige sterkte, d. i. tot tweehonderd*
duizend man te verminderen, mits de legers von
de landen, die het ontwapeningsverdrog onder*
teekenen, in dezelfde mate worden verminderd*
Verder stelde hij voor de uitgaven voor het
leger te verminderen.
Wat de bewapening ter zee betreft, ziet oef
Russische regeering er van of voorstellen te
doen, daar zij haar vloot, vergeleken met de
sterkte in 1917, reeds met drie vierden heeft
verminderd.
Litwinof stelde daarop een agenda voor de"
conferentie voor, die door alle gedelegeerden
werd goedgekeurd. Volgens het voorstel vni*
Litwinof zal het bureau der conferentie samen*
gesteld zijn uit de voorzit'er von alle delegaties*
De secretaris der Ru sische delegatie Florinsky,
werd tot secretaris-generaal der conferentie ge
kozen.
Voorts stelde Litwinof voor drie commissies
te vormen en wel voor het vraagstuk der ont
wapening, voor do kwestie der legeruitgaven en
voor de grenskwesties.
Géro Spaces.
Uit voorraad leverbaar.
LANGESTRAAT 39
TURK2JE.
DE ZEEËNGTEN.
Lousonne, 4 Dcc. (B. T. A.). Het offi*
cieele communiqué luidtDe commissie voor do
territoriale kwesties is hedenochtend om elf uur
bijeen gekomen om het regiem der zeeëngten to
bespreken. De Bulgaarscl e cn Russische gede
legeerden ivoren aanwezig. Ismet zette in het
kort do algemeen© beginselen uiteen, waaraan
de Turksche delegatie zie!» denkt te inspircercn.
Bij de beraadslaging over de kwestie deelden
Tsjitsjerin, Duca en Stamboclinski achtereenvol
gens de zienswijze der Russische, Rocmeensche
en Bulgaarsche delegaties mede. Ismct verklaar
de, dat de Turksche delegatie van oordcel is, dat
van do heden aan de conferentie voorgelegd©
voorstellen dat der Russen het meest met haar
standpunt overeen komt, maar dat zij, na allo
voorgelegde voorstellen le hebben bestudeerd,
haar zienswijze zal doen kennen.
Curzon vatte vervolgens dc in den loop der
discussie door de verschillende d.-legaties ken
baar gemaakte standpunten samen. Te half tweo
werd de zitting opgeheven. De datum der vol
gende bjieenkomst zal later worden bekend ge-
maakt«
Allerlei moeilijkheden.
La u sonne, 4 Dec. (N. R C.) Dc Engel
schen, die toldusvcrre steeds hun optimisme be
hielden, zijn heden voor het eerst minder hoop
vol gestemd. Het eerste optreden van Tsjitsje
in in de commissie voor de Dordonellen ver
oorzaakte eenig pessimisme. Tsjitsjerin's toon
was prikkelend, alsof hij het mislukken van do
conferentie niet zou betreuren. Bovendien is
het Russische voorstel, dat in groote lijnen de
Angst is ondragelijker dan smart; angst
jgchcrpt het gevoel, terwijl smart het af-
jstompt.
8ïi den ^SaaSstroom
Roman van
ÖLGA WOHLBRüCK.
-Geautoriseerde vertaling van Mevrouw
Wesselink—van Rossurn.
77
,.TJ weet het allemaal beter dan ik zelf,"
had hij ten slotte m en spottend lachje
gezegd, met een lach, die hom avl zi j energie
^kostte, die hij voor korte oog- nbl kjes nog
;itezamen kon rapen.
Maar toen had hij do hand van zj|n vrouw
gegrépen.
„En jij?"
In zijn oogön lag die oudé vraag én al zijn
A'aarinee hij zich tr -n zi>i ellende
,'ivei. ttc. Ze legde beide handen op zijn bran
dend oorhoofd: „Het gaat heeleoiaal niet
«iechrer, integendeel"
En zij laöhten tegen elkaar, zooals zij "dat
jfelk uur van d». dag deden hij om zijn
flngs' zij om haar leugen te verbergen.
„Wanneer ik je maar zie dan voel ik me
goed!
En hij merkte het niet, hoe gi Ijs de kleur
.van haar gezicht wa^, hoe slapjes haar hou
ding. Nog altijd zag hij dat verhevene in
haar, zooals hij dat gezien had, toen zij zoo
armzalig aan het. sterfbed van haar moeder
stond. Dat was haar afstamming het oude,
adellijke bloed, dat zich deed voelen cn niet
naar geschreven wetfvn vroeg.
En het was alfsof hij een slag op de horst
kreeg, toen die andere kwam, die gezonde
plebejer, dc man van dc wetenschap, die zei:
„Uw vrouw heeft lucht noodlgbewe
ging" cn haar eenvoudig bij den arm nam cn
meetrok, weg trok van hem.
En nu liepen zij zij aan zij. IIij echter hoor
de niet wat ze zeiden. Ze gingen verder,
steeds verder, en ten slotte zag hij hen niet
meer, zag hen ook niet, toen hij over het
balkonhck boog, met hongerige en blecke
lippep.
Llij trok aan een breed, zijden lint, haal
de e?n zilveren fluitje uit de zijzak van zijn
i*ood zijden jasje, zette dat aan dc droge
lippen.
Karola von 'Glidiïn bleef staan, roerloos,
met uitg^rekten hals, gelijk een goed afge
richte jachthond, die het fluitje van zijn
meester Itoort.
„Hoort u het?"
Dokter Julius Graebner trok haar met zich
mede, verder, dieper de donkere parklaan in.
Neen. Ik hoor niets en ook u mag niets
hporen! Ik verbied het u!"
Al wilde die aar. chn flood overgeleverde
daarboven het bloeiende leven van deze
vrouw vernietigen, zoolag hij er nog was, liet
hij dat niet toe, beschermde haar tegen hem,
tegen haar eigen zwakheid.
Hij trok haar naast zich op ëën bank, hield
haar handen in de zijne om haar met geweld
tegen te houden, als het noodig mocht zijn.
,.U kunt aan de natuurwetten niets \eran-
derénwat dc vernietiging tegemoet gaat
kunt u niet tegenhouden."
Wat was hij toch hard, zoó öWérbiddelijk.
Ze liad hem rooët< n roep én j als het zoo
stond, Zc ha h- i. r. n dragen, zooals tot
nu toe, met stille berusting cn barmhartig
liegen.
Hij hield baar handen nog steeds om
klemd, en het was hem alsof alle vrolijk
heid cn ellende der wereld van haar naar
hem stroomde.
„Waarom is u zoo hard?"
„Ik
Wilde die vrouw niet begrijpen, of begreep
ze werkelijk niet?...
Hij lachte bitter, liet haar handen los.
Als dat zoo was, dan had hij haar gesêhrc-
St. f<3Scolaas -
Overschoenen
KiiMÏer- Dames- eu HeerenrantêB
U A L V dames oicrscho nen
extra licht*
JOH. VAM DL'K
Schoenwerk eu Spor(artikelen
Langestraat 118 - TeS. 70
ven: „Mijn komst is doelloosroep de
hulp in van den een of anderen kwakzalver
dat is nog het beste. Do lui hebben iets
dat zieken kalmte geeft en afleidt. Daarop
komt het nu nog slechts aan"Maar zoo
had hij haar niet kunnen schrijven, daar al
les in hem haar toegedaan was, dear hij
haar wilde helpenhaarniet dien
levenden doode daar boven, met ziju afschu
welijk, onwaardig gefluit
Hij stond op.
„Wanneer u op krachten wilt bh r\ om
uw plicht tot hol c'.nde i e
rncjl u ook kis ooi u i" i t ci
een verpleger bij. Ga wandelen, paard rij
denDan is u des te frisscher."
Ze was verheugd over zijn zakelijkheid,
knikte.
„Mister Tuck rijdt een paard voor mij af te
Berlijn. Wanneer ik dat maar eerst heb, dan
beloof ik u, dagelijks twee of drie uur te
gaan rijden.
Hij glimlachte half verzoend. i
„Prachtig. En nu gaan we een loopje van
een half uur maken. Gelooft u dat ik ook
geen beweging en lucht noodig heb, wilt u
zoo ongastvrij jegens mij zijn, dat u me niet
eens uw bezittingen laat zien? Ileb ik dat
niet verdiend door mijn komst?"
Ilij schertste en ze was er blij om. Zc leid
de hem rond, door het groote, verwaarloos
de park, langs den stillen kleinen vijver,
naar de twee binnenplaatsen, met de rous-
achtigc, alleen staande stallen.
„Die hebben alles opgegeten." zei ze en ze
vertrok haar mond. „Onze laalstc twee paar
den worden nu in Karlshorst getraind. Dat is
het ecnigste waar mijn man nog belang in
stelt. Eiken dag stuurt Mister .Tuck lange
telegrammen. Alles is zooveel duurder ge
worden dc laatste jaren cn hij heeft steeds
meer geld noodig."
Zc noemde haar stiefvader nooit anders
dan „Mister Jurk", glimlachte erbij en voeg
de cr aan toe: „Knap is hij welen als wo
een hoogen prijs behalen, dnn spelen de uit
gaven zoo'n groote rol niet."
Ilij bleef staan, prikte zijn wandelstok in
dc droge aarde, met zooveel kracht, dat zich
de vorm van drn zilveren haak in zijn hand
afdrukte. m
,11 j« (lus ook nl aangestoken
(T hem onthutst r ui.
v ;,-o hoe br oeit u?"
T- ij cfn luv r o w1 H, vloci-
t.:; r l V hij t l -m n-nlc
haar banden omvatte, haar in de oogen keek,
als wilde hij haar lot op den bodem van haar
ziel doorzien.
.Beste mevrouwhoste mevrouw... Dat
is ijdcle fantasieVerliest u nooit don
grond onder uw voeten!"
Zo wendde zich af, gewand en teleurge
steld, dat hij haar die stille hoop afnam, dio
haar moed gaf tot leven.
Nu ging hij zwijgend aan haar zijde naaü
huis terug, heet op zijn onderlip en ver-
wenschte zijn eigen woorden.
Had hij wol het recht to prediken hij-,
die op geen anderen grond steunde dan op^
dengenen, dien hij zich zelf schiep? Op hoop4
leefden allen allen, dio hij kende, die hent
lief of onverschillig waren; op hoop leefdü,
ook hij!
Leefde 'daarop in zijn laboratorium, in ziji^
kliniek, aan de glazen tafel in do operatie
kamer. Wanneer hij orders uitdeelde en dd
oudere doktoren hem aanstaarden ver
schrikt, met ongeloovige gezichten, wanneet
zij tevergeefs naar precedenten zochten, dia
zoo'n nieuw waagstuk als basis dienden, vaix
den„grond" spraken, „dien hij niet orfj
der do voeten mocht verliezen dan hoori*
dc hij of zweeg, zich gekwetst voelend, zodj
als die vrouw op 't oogenblik, aan zijn zijde»
Dan verrichtte hij dingèn, ofstak ooi
wel eens den een of ander aan mét zijn durf
zijn meer dan koen zelfvertrouwen. Was hé'
iets anders, het toeval, dat hem tot man vat
de wetenschap gemaakt had iets anders dar
het toeval, waarvan speler cn sportsman;
kunstenaar en koopman afhankelijk waren?
Men sprak nu nog over een toespraak, di©
hij in zijn kliniek eens voor jonge doctorei^
gehouden had, die zich jaar op jaar in crops
1 <Tcn cetalc om zijn operatietafel schaarden*
die een klein leger van apostelen on vijaiv
den om hem 'uiden
