B. ft! E WEG, Eikan HANGKLOKKEN DE EEMLANDER" PRIJS m ACVERItHVlEN r, Inbegrip van een BUITENLAND. HOTEL „M0N0P0LE" „L'HIRONDELLE Géro ZiBv©if*. Géro Afpacca. WILLEM GROENHUIZEN. ire der* taalstroom 21e Jaargang No. 141 Morgen: Kalfslever, Geb. aardappelen - LAN6ESTRUT 43 - m8t VOL Westminster slagwerk f 50- FEUILLETON.' <5Aga wohlbruck. wonaaisniB^TttZlr: me. pott t J.--. p«c week cmet grttli eerteketuig |xf;en ongelukken) f 0.17*, ttamdcrljjk* nummers f OAS. AMERSFOOBTSGH DAGBLAD Woensdag 13 December IB' 2 DIRECTEUR-UITGEVERt J. VALKHOFF. BUREAU: - ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A. POSTREKENING N®, 47910. TEU INT BIS. bewijsnummer, clko regel meer f 0.25, d'enslaanbi» dingen en Liefdadigheids ad vei teatiën voor de helft der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer voordeolige bepalingen voor hel advcrieeren Bene civculaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht Do Londensche conferentie van geallieerde premiers, waar de internationale kwesties van ide schadeloosstelling en intergeallieerde schui lden zijn besproken-, is Zaterdag begonnen cn IMaandag reeds geëindigd. Zij heeft dus nauw- JLjjks drie dogen geduurd. Terwijl de vroegere [internationale conferenties gewoonlijk veel tijd (vergden en desniettemin op een mislukking uit» liepen, duurde de jongste conferentie kort, maar mislukte zij evenzeer. De Times heeft niet on aardig opgemerkt, dat de geallieerden het er- lover eens zijn geworden, dat zij het oneens zijn, inderdaadzoo is de toestond vernuftig en be knopt saomgevat. Terwijl de Duitsche voorstel len van geen der premiers de algeheele goed keuring konden erlangen, was er eer aanmer kelijk verschil in opvatting vart te stellen met betrekking tot de methodes, volgens welke te gen Duisclvland zou moeten worden opgetre den. Eigenlijk moet er dan ook weer voor de Booveelste maal worden gesproken van een Britsch-Fransch geschil. De loop van zaken moet aldus zijn geweestnadat de Duitsche ivoorstellen waren verworpen, kwam Bonar Law met een voorstel voor den dag, dat niet de Igoedkeuring van Poincaré kon wegdragen. Het |was op dit kritieke moment, dat Bonar Law •van gevoelen was, dat het kabinet bijeen moest .worden geroepen, opdat hij voor eventucele be slissingen de sanctie van 't ^eheele kobine! mocht erlangen. Het voorstel van den Engelschen eersten mi nister Bonar Law kwam hierop neer, dat hij Voor Engeland tevreden wilde zijn met het aan vaarden van Duitsche „bons" ter betaling van Ide schuld in Frankrijk en Italië aan Engeland, Waarbij slechts een deel der schuld rechtstreeks "door de in 't krijt staande landen zou worden betaald als een soort symbool van de onder linge afhankelijkheid tusschcn Lngeland's.. schuld Ban de Ver. St. en die van Frankrijk aan Groot- ©rittannië. Om de portee te begnjpen van Bo nar Law's voorstel, dat een bemiddelend karak ter droeg Poincaré was voor sancties tegen over Duitschlandworde in herinnering ge bracht, dat Duitschland aan de geallieerden ir totaal een som moet betalen, die 132 milliard [gouden marken bedraagt. Duitschland moest daarvoor uitgeven z.g. A-obligaties (bons) ten bedrage van 12 milliard, B-obligaties ten be drage van 38 milliard en C-obligaties ter waar de van 82 milliard. Van deze obligaties zouden olleen de A- en B-bons een direct verhan delbare waarde hebben, terwij! r'e C-bons vrij wel algemeen als oninbaar worden beschouwd, hl en kan stellig aan Bonar Law's voorstel een z kere generositeit niet ontzeggen, daar de Brit- fcche premier genoegen wilde nemen met deze C obligaties, op voorwaarde natuurlijk, dot zijn 'oorstel deel uit zou maken van een practische cn elgemeene regeling van 't schadeloosstel- lingsvraogstuk. M.a.w. Engeland zou, wanneer 3iet voorstel werd aanvaard, hebben afgezien van het grootste deel van hel bedrag, waarvoor Frankrijk bij Groot-Brittonnië in het krijt staat. Als contra-prestatie zou Engeland vrijwel waar- delooze briefjes ontvangen. Ook zou de aan vaarding van 't voorstel hebben meegebracht, dat, nadat Frankrijk en België hun schadever goeding in de la hadden gestreken, Engeland in naam d<* eenige schuldeischer *van Duitsch land zou zijn met betrekking toi de schadeloos stelling. Maar, zooals wij zogen, voor hef te gemoetkomende voorstel van Bcnar Law was Poincaré niet te vinden. De consequentie van (den loop^ der zaken was een verdaging der conferentiede premiers konden in den beschikbaren tijd niet tot definitieve con clusies komen en besloten werd daiuom op 2 'Jan. nog eens samen te praten en wel te Parijs. Hei ligt in 't voornemen der geallieerden om Sndien de discussies het mogelijk maken on- jmiddellijk na den tweeden Jan. een plenaire (conferentie te" houden om vóór 15 Jan., den dag, dat het Duitsche betolings-uitstel af- 3oopt, tot definitieve besluiten te komen met betrekking tol- de schadeloosstelling en de in- (tergeallieerde schulden. De conferentie is dus lontegenzeggelijk mislukt, doordat de opvattin gen van Bonar Law en Poincaré te zeer uiteen liepen. In Duitschland is men heelemaol niet ingenomen n\et den loop van zaken. Daar zag men uit naar een definitieve regeling en om deze te vergemakkelijken, waren voorstellen naar Londen gestuurd, die aan de opvattingen der geallieerden nog meer trachtten tegemoet tt> komen. Wat Duitschland echter aan de hand deed, viel niet in volkomen goede aarde, al heeft Bonar Law rechtstreeks, Poincaré minder direct erkend, dat de nicuwo Duitsche voorstel len inderdaad een vooruitgang betee*kenden. Het eenige voordeel der verdaging is althans, dat Frankrijk niet dadelijk tot het nemen van dwangmaatregelen overgaateen nadeel echter, dat de onzekerheid in Duitschland blijft bestendigd. De mark zal stellig merkbaar reageeren op den loop der Londensche confe rentie. Wij moeten dus thans afwachten, wat Parijs zal bieden en zullen dan tevens zien, of Poincaré blijft vasthouden aan de bezetting van het Ruhr- gebied om pressie op Duitschland uit te oefe nen, tegen welke methode de Engelschen gekant zijn. In allen gevalle zal dus het jaar 1922 niet de definitieve oplossing van 't vraagstuk der schadeloosstelling brengen. DUITSCHLAND. DE VOEDSELVOORZIENING. Berlijn, 12 Dec, (W. B.). Naar aan de bladen wordt gemeld, zullen de ministers voor de voedselvoorziening der afzonderlijke landen tegen Maandag a. s. ter bespreking te Berlijn bijeenkomen. HET PROCES HARDEN. In het proces tegen de medeplichtigen bij den aanslag op Max! Horden de eigenlijke dader Ankermann is voortvluchtig verklaar de de bekl. Grenz, blijkens den Berlijnsche cor- spondent van 't Hbl., dat hij op zekeren dag uit München een brief had gekregen, waarin voor een vaderlandslievend werk twee jonge mannen werden gevraagd, die lust hadden iets te ondernemen. Een goede belooning was ver zekerd, desgewenscht een betrekking in Beier- schen staatsdienst. De brief wos geadresseerd A. W. G. 500 poste restante. Opmerkelijk is, dat deze letters reeds toen zouden zijn gebruikt, nog voordat Grenz de beide daders kende. Wat zou de beteekenis an ders kunnen zijn don AnkermannWeichordt Grenz De brief was ondertcekend met een Ster. De eerste helper, dien Grenz vond, was de voormalige officier Weichardt. Deze liad weder Ankermann bij hem gebracht, dien hij echter reeds kende en die, nadat men hem had uiteengezet, wat men van plan was, had ver klaard: Ik doe in elk gevul mee. De drie wa ren het er over eens, dat Harden uit den weg moest worden geruimd („eriedigt"). Grenz ont kent evenwel, dat „erledigen" goelijk stond mot dooden. Men had slechts aan „onschadelijk maken" gedacht. Men wilde Harden beletten in Amerika voordrachten te houdei). Grenz had zijn beide helpers 23.000 Mark gegeven, die hij daartoe uit München had'ontvangen. Met dit geld waren zij naar Berlijn gegaan, waar zij een vroolijk leventje leidden. Toen hei geld op was, hadden zij zich weder tot Grenz gewend, die hun eerst 8000 mark, don een paar maal 5000 mark, 3000 en 1500 mark gaf. Ten slotte had hij hun medegedeeld, dat hij voorloopig geen geld meer te hunner beschik king kon stellen. Eerst moest de daad worden gepleegd, hetgeen Ankermann daarop had ge daan. Bekl. Weichordt bevestigt in hoofdzaak de verklaringen van Grenz. Flij verklaard© ver heugd te zijn geweest, toen Gienz hem vroeg of hij bereid was de voderlondscbe zaak te die nen. Hij dacht in het eerst aan wapensmokke larij in het bezette gebied, maar toen verklaarde Ankermann, dat het er hier om te doen was aan Harden een souvernir te geven, dat hem zou verhinderen naar Amerika te gaan. Zulk een daad was bekl. echter niet sympathiek. Men kv/am echter bij handslag overeen, niets uit te laten en over alles te zwijgen. Op den dag vóór den aanslag verklaarde Ankermann tot bek!., dat hij vast besloten was den volgenden dag de zaak tot uitvoering te brengen. Bekl. zou het hem nog hebben afgeraden. Na de mededeeling van Ankermann was bij zeer op gewonden hij hod geen moed om mee te doen en wees er Ankermann op, dat de volksstem ming nog te opgewonden was. Den volgenden dag had hij tot Ankermann gezegd, in geen geval te zullen meedoen, waarop Ankermann antwoordde„Maar je hebt je bij handslag verbonden om mee te doen. Als je bezwaren maakt, staat je leven op het spel". Des avonds had Ankermann toen den nonslag gepleegd. Bei 1 ijn12 Dcc. W. B.). In het proces tegen de aanvallers van Harden, heeft deze mee gedeeld, dat hij plotseling zachte, snelle stappen achter zich had gehoord en daarop een gewel digen slég op het achterhoofd had gekregen, waardoor hij in elkaar was gezakt. De doder bleef hem slaan met een ijzeren staaf, waardoor Horden veel bloed verloren heeft. Toen hij om hulp liep, vluchtte de doder. Nadat het openbaar ministerie het verzoek van de verdedediging om deskundigen te hooren over Hardens' politieke bezigheid als overbodig van de hand had gewezen, zei de president „Mogen wij niet als waar veronderstellen, dat een groot deel van de Duitsche bevolking het werk van den heer Harden nedeelig acht Bij deze woorden stak Harden zijn hand omhoog, stond opgewonden op cn verliet met hoogrood gelaat de zaaL Op het voorstel van den ambte naar van het O. M. om den medeëischei1 te laten mecdeelen, dat hier natuurlijk een misverstand in het spel was, gaf de president te kennen, dat de uitdrukking „als waar veronderstellen", na tuurlijk niet de beieekenis heeft, die de civiele paTtij er klaarblijkelijk aan gehecht heeft. De behandeling is daarop tot morgenochtend ver daagd. i" 1618 LAH6ESTRAAI AMERSFOORT. WIJ WILLEN „SCHOONSCHIP 'MAKEF OM DE ZENDINGEN VOORJAARSGOE DEREN WELKE WIJ IN JANUARI VER WACHTEN TE KUNNEN PLAATSEN. DAAROM VANAF HEDEN, VERKOOP TEGEN SPOTPRIJZEN. BELGIE. Een beslaglegging. Blijkens een bericht van 't B. T. A. uit Ant werpen is door de Belgische justitie beslag ge legd op alle saldi, gedeponeerd door de firma H. A. de Bary bij verschillende banken in Brus sel en Antwerpen. Het totaalbedrag der geblok keerde gelden wordt geschat op frs. 20 millioen. Tevens zijn vier makelaars in verband met deze kwestie gearresteerd. FRANKRIJK. Staking von havenarbeiders. Lo Havre, 12 Dec. (B. T. A.). Dé haven arbeiders hier zijn hedenochtend niet aan het werk gegaan. Zij hielden een vergadering, waarvan het resultaat nog niet bekend is. ZWITSERLAND. Verbod van loterijen en weddenschappen. Bern, 12 Dec, (B. T. A.) De nationale raad heeft een wet aangenomen, waarbij in principe loterijen en weddenschuppen worden verboden. ENGELAND. NA DE CONFERENTIE VAN LONDEN. 0 Een verklaring van Poincaré. Draadloos uit Parijs d.d. gisterenPoincaré heeft tegenover vertegenwoordigers der pers een verklaring afgelegd, waarin hij cr op wees, dat de eenstemmige verwerping van de Duitsche nota aantoont, dat de geallieerden niet langer genoegen nemen met vage beloften van Duitsch land. Verder vestigde Poincaré de aandacht op de kwestie der schulden. Met betrekking deze aangelegenheid heeft Bonar Luw de verze' kering gegeven, dat deze buiten Amerika kan worden behandeld. Poincaré voegde hieraan voorts toe, dat de kwestie der onderpanden op de conferentie, die in Jon. te Parijs zal worden gehouden, kon worden besproken. Bonar Law over de intcfgcalliccrdc schulden. Een Briisch radiogram d.d. 12 Dec. houdt in In antwoord op een vraag in het Lagerhuis be treffende de Duitsche schadeloosstelling ver klaarde Bonnr Low, dot h*j met het oog op het feit, dat de Londensche besprekingen te Parijs zouden worden voortgezet, zou afzien van het afleggen van uitvoerige verklaringen dienaan gaande. Er was echter volgens Bonar Law één onderwerp, namelijk de kwestie der Europeesche intergeallieerde schulden, waaromtrent men zou kunnen zeggen, dut Groot-Brittonnië tot op ze kere hoogte is afgeweken van zijn vroegre poli tiek. Hij achtte het doorom wcnschclijk zooveel mogelijk de woorden in herinnering te roepen, die hij over deze zaak bij de besprekingen heeft gebezigd. Ik zeide, aldus Bonar Low, dot het niet billijk zou zijn, wanneer een zoodanige regeling werd getroffen, dat von °He geullieerde landen feite lijk alleen Groot-Brittonnii de schadeloosstelling zou moeten betalen. Het kwam mij billijk voor na te gaan, welk bedrog in totaol van Duitsch land zou kunnen worden verkregen cn dan tot de geallieerden te zeggen Door gij niet alles van Duitschland kunt krijgen, wat ge verwocht hebt, zijn wij bereid onze vordering op u te ver minderen. Wonneer wij daarom kaas zouden zien om tot een olgemcene regeling te komen, die vermoedelijk wel von blijvenden oord zou zijn, don zouden wij bereid zijn een zeker risico te loopen niet zooveel vun de geallieerden en Duitschland te znllen ontvangen, als wij aan Amerika zouden moeten betalen. Ik voegde echter erbij, dot m. i. ieder ermede zou instemmen, dof het dwaas zou zijn een der gelijke concessie te doen, wonneer het geheele vraagstuk later opnieuw tc berde zou worden gebracht. Dc verwerping der DuBsche voorstellen. B e r 1 ij n, 12 Dec. (V.D.) Als resultaat der conferentie te Londen wordt, naar uit Parijs be richt wordt, de principiecle erkenning der nood zakelijkheid vfTn een moratorium voor Duitsch land beschouwd. Noor verluidt, zullen Bergmonn en Haven- stein te Londen trachten te vernemen, in hoe verre het Duitsche aanbod onvoldoende was. Te Parijs moet de negatieve uitslag der con ferentie te Londen algemeen ccn ernstig échec van Poincaré geacht worden en men verwacht, dat de ontevredenheid weldra in den minister- rond en in de Kamer tot uiting zal komen. Do Parijsche bladen zijn van mecning, dat de Duit sche voorstellen niet zoo onaannemelijk en on bruikbaar zijn als Poincoré verklaard heeft en in elk geval, wat hunne materieele beteekenis betreft, oneindig ernstiger zijn dan alle vroe gere Duitsche voorstellen. De politick van Bonar Law moet niet slechts door Belgie, maar ook door Mussolini gesteund zijn geworden, die zich na het einde der conferentie wel voor nieu we panden, maar tegen allo militaire panden verklaard heeft. Reuter verneemt, dot ^et Lesluit der confe rentie van geallieerde premiers om de Duitsche voorstellen inzake de schadeloosstelling niet te nccepteeren, gisteravond door Bonar Law non de Duitsche regeering is medegedeeld. In deze mededeeling wordt 6ezeffd, dat onder de tegen woordige omstandigheden de voorstellen geen oplossing van het vraagstuk der schadeloos stelling aanbieden. Het vertrek der delegaties. Londen, 12 Dec. (R.). De Italioansche, Fransche en Belgische delegaties naar de con ferentie der geallieerde premies zijn heden uit Londen vertrokken. Mussolini werd hartelijk uit geleide gedaan door- een aantal fascisten- ^tcrpellatie in dc Fransche *Rwmcr. P a r ij s1 2 D c c. (B. T. A.). Senator Gaudin de Villaine zal een interpellatie houden over de resultaten van de bijeenkomst te Londen en Daudet, het royalistische Kamerlid over de reden van het nieuw© uitstel van de bezetling van hel Roerbekken. Men bevestigt, dat Poincaré Vrij«< dag in de Kamer een verklaring over do r< .uk taten van de Londensche besprekingen zal fh.v> gen. Millerand heeft vanavond Poincaré en da Losteyrie ontvangen, DE SCHULD AAN AMERIKA. Do Britsche financieele missie, die met do regeering der Ver. St. besprekingen zal vo i n over de kwestie der fundeering vun de Britscho schuld aan Amerika, zal, volgens een Britsch' radiogram, 27 Dcc.* uit Londen vertrekken, De commissie zal bcstfmn uit Stanley Baldwin, den minister van financiën, Moniagu Norman, dk; recteur van de Bnnk vun. Engeland cn Dutton,' adviseur van dc Schatkist, met het hun toegc* voegde personeel. Obslructie in hot Lagerhuis. Londen, 12 Dcc. (R.). Als protest, neut verluidt, tegen het onvoldoende van de maar regelen van de regeering tot steun aan de wcik- loozen hebben dc leden van de arbeiderspartij gedreigd het Huis tc dwingen de bespreking van do suppleloire bcgrootin den heclen nacht door te rekken, welke bespreking vanmiddag begon nen is. Tegen middernacht men weinig op-* geschoten. Demonstratie von uerklo< in liet parlements gebouw. Londen, 12 Dec. (R.). Ongeveer vijftig werkloozen, dio in kleine groepjes do Central Hall waren binnengekomen, greiv/.end non do lobby van het Lagerhuis, begonnen The Red Plag te zingen cn mcf borden met opschriften te zwaaien. De politie kwam onmiddellijk tus* schenbeido cn dreef de bctoogen; nuar buiten. Uit voorraad toverbaar. LANGESTRAAT 39 De bouw dc; nieuwe oorlogschepen. Gisteren is een officiecle mededeeling ver schenen van het departement van marine over" dc opdrachten voor twee nieuwe groote schepen, die dadelijk op stapel zullen worden gezet. Von het een© zal de romp worden geboów^l door Armstrong Whitworth oon dc Tyne, von het unn dere door Commell Leird oon de Mersey. Er zal eenig werk naar Glasgow gaan alsmede nooxi een aantal andere steden, WToronckr Woolwich, In het geheel zullen er teiv, 'i0.000 nrbeii ders werk door krijgen. Dat cheepswci ven aan do Clyde geen van 1 tochten heb* ben gekregen, komt doordal inschrijvingen hooger waren djn die van andere lirma's» lERLAf Bijeenkomst van den Senaat. De eerste zitting van den Senaat van den Ier- sohen Vrijstaat werd hl.mndog in Dublin gehou den. Ongeveer veertig senatoren woonden de zitting bij. In afwachting van de benoeming van een president presideerde dr. Sigcrson, het oud ste SenaaUlid. Verschillende namen zijn voor het voorzitterschap genoemd, doch algcmcei* werd verwocht, dat lord Glenavy, vroeger lord* kanselier van Ierland, gisteren zou worden gei kozen, wanneer beide Huizen bijeenkwamen. De gouverneur-generaal van den Ierschen Vrijstaat heeft door bemiddeling van kardinaal Gasparri het volgende telegram von den pau9 ontvangen r „Z. H. heeft met genoegen Uwe Excellence's mededeeling ontvangen en begroet vriendschappelijk Uw benoeming. De Heilige Vader bidt, dot een gelukkige tijd van vrede cn welvaart nu zal aanbreken voor zijn geliefd volk van Ierland en hij zendt U.von harte zijn pause* lijken zegen." ITALIË. Mussolini cn de vakbeweging. Rome, 12 Dec. (B. T. A.). Mussolini zond oan het fascistische Kamerlid Farinolli een telo^ grom, waarin hij gewaagde van dc 'richtsnoeren der italioansche vakbeweging en zcide, óat hef fascisme zich niet zal laten om den tuin leidejj Geen geluk der werkelijkheid komt dat öer verbeelding nabij. Roman van Geautoriseerde vertaling van Mevruun Wesselink—van Ross:®*. 84 „Alsjeblieft, lieve Alma, vat dat niet zoo tragisch op. Ik kan er niets aan verande ren. Het is me op 't oogenblik onmogelijk hier te blijven beslist onmogelijk. Ik heb 'daar zaken Ze spitste haar ooren, bijna gerustgesteld idoor het woord: „zake,. k„Zoo zaken heb je? Wat voor zaken? Ga Je dirigeeren? Heb je eert uitgever gevon- Iden? Dat zou mooi zijn dan wil ik niet Magen." Zij voelde, dat er iets niet in den haak was, er was iets, dat hij in het onklare iaten wilde, wat hjj raar niet bekennen wil- ®e, ze ging in haar hersens i!le mogelijkhe- ne® na, gaf aan haar s :m den toon yan blijde onschuld om hem vertrouwelijk, mede deelzaam te maken. Hij schudde zijn hoofd. „Neenhet heeft niets met mijn mu ziek te maken niet direct tenminste later misschienjahet is iets uit sluitend zakelijks, dat ik op me genomen heb en dat ik nu ten einde moet brengen, wanneer ik niet alles wil verliezen." Hij schraapte zijn keel, hoestte, daar hem de geur van de naftaline in den neus drong, hoestte langer en sterker dan noodig was, haalde zijn zakdoek uit zijn zak, wendde het gezicht af. Zoo nu had hij het belang rijkste gezegd nu moest ze er over op houden, moest welen hoe h.ij het bedoelde, moest het hem niet te moeilijk maken, wan neer. .zij werkelijk zooveel van hem hield, als ze hem telkens herhaalde. Alma Frank zat op den met grijslinnen overtrokken divan, wreef haar handen fegen eikaar, staarde naar de schouders van haar man, die haar zoo eigenaardig smal en neer hangend voorkwamen. Gr!rl wilde hij hebben dat was het. Slechts geld. Daarvoor was hij gekomen. En ze was hem om den hals gevallen, wijl ze geloofd had, dat zijn ver langen naar haar en de kinderen hem hier heen gedreven had. Ze schaamde zich, schaamde zich voor hem, dat hij het haar zoo ruw en koud bekende. „Je weet toch heel goed, dat wé op 't oogenblik een beetje krap zitten op nieu we, grootsche plannen kunnen wij niet in gaan." Hij kende dien harden toon niet van haar. Deze wekte ongeduld en geprikkelde tegen spraak bij hem op. Zoo stelde ze zich dus tegenover hem als een vreemde, zooals de lui in Berlij'n zich tegenover hem stel den, wanneer zij hem af wilden schepen. „y. aar is Ottilie?" vroeg hij norsch. „Naar buiten met de kinders, ik heb het je toch geschreven." Ze schreef hem veel. Van de derde blad zijde af las hij niet verder meer. „0 ja, dat is waar ook naar buiten. Dan ga ik er nu meteen heen." Hij greep naar zijn hoed, maar zij had dien al in haar hand, drukte hen, aan haa» borst. Hij mocht r.u niet naar buiten -gaan. Niet zoo, zonder haar. Hij mocht Ottilie niet aan 't schrikken maken, niet om geld bij haar komen zij had ook immers niets een kleine lijfrente en verder nog maar twee duizend mark. die met rente en rente op rente voor de kinderen bestemd waren. „Onzin voor de kinderen! De kinderen hebben niets noodig. De kinderen krijgen genoeg. Wij hadden ook niet. Dan moeten zij er zich maar doorheen slaan, zooals mijn broer, zooals Ottilie het gedaan hebben, dan moeten ze maar een gunstig huwelijk aan gaan zooals ik gedaan heb ze moeten alleen maar verstandiger zijn, dan wij allen waren." Leelijke, kwade hoon lag in zijn laatste woorden. De hoed viel haar uit de hand, haar oogen sperde zij wijd open. Wat zei die man toch allemaal, wat was er met hem gebeurd? Ze hadden tien ipor in vrede en eensgezindheid geleefd, hadden rooit van het mijn en het zijn gesproken, z ad zich tien jaren een met hem gevoeld en geloofd, had hem fien jaren de handen onder de voe ten gelegd en nu stond hij voor haar en stelde zich als een bedrogen kooper aan? „Felixmijn jongen De oude geliefkoosde naam kwam haar onwillekeurig over de lippen. Wat was er dan met hem gebeurd, wat hinderde hem toch, dat hij zoo veranderd was. zoo hard cn onrechtvaardig! 7 -id en vreemd! Had een vrouw m die mooie vrouw van Otto Graebnerhaar hart stond slik Ze viel op een stoel neer, ge heel krachteloos; trok zenuwachtig aan haar mouwen, aan haar kraagje. „Zegwanneer er weer een andere..." Hij bukte om zijn hoed op le rapen. „Wat voor een andere?" v Ze kon het niet oyer zich verkrijgen den naam te noemen. Misschien was zij het ook niet, die kleine, mooie vrouw met de kost bare kanten kraagjes, de iheelemaal niet bij het schamele inkomen van haar man pas ten. Maar men kon niet weten hoe die het deden in Berlijn, de vrouwen van wien zij het hadden, wat zij aantrokken. Hij herhaalde geprikkeld: „wil je me asje blieft zeggen welke andere?" Ze mompelde, wanhopig er oyer dat zij alles ingewikkelder gemaakt, verscherpt had: „Dat weet ik toch niet welke In Berlijn zijn er zoo vecli 11 alle huizen, op alle hoeken der straten, die naar de handen van de mannen gluren, of die hun uit de handen halen wat ze maar kunnen, of die Stil huilen benam haar do stem. Zoo van haar stuk gebracht had hij haar nog nooit gezien. „Wat moet dat. Alma, wat zijn dat voor malle_ fantasieën?" Héél uit de verte, met nevel bedekt, kwam het beeld van Susanne Graebner hem voor de oogen. Een lentcroes was het geweest, een k gedicht, o,it ai de nuchteiheid van zijn on binnengeslopet was, een beetje verlangen, dat werkelijkheid was geworden Maar dan zoo braaf, zoo zoet had den zij zich gedragen Susanne Gra er en hij, zich geschikt in de onverbiddeli, heid des levens. Haar armoede had haar behoed voor een andi had hun getoond, hue wei nig dat liefde - voor hen beide.noonend was Arme, kleine Suscleen paar tochljes naar buiten, een paar gefluisterde woorden dat was de heele buit die haar ten deel gevallen was uit den korten roes van zijn in alle eer meester geworden zinnen. Hij had het gedaan zooals ze het tegenwoordig alle maal deden, die niet langer bij eën vrouw hieven, dan noodig is om haar te bezitten of om zich van het vergeefsche van haar wensch te overtuigen. Wanneer hem schuld trof, was het slechts deze, dat hij Susanne Grabner meer oin aar zelfswille gespaard had, dan met het op zijn eigen vrouw. En later vergat hij Susanne evenals hij vrouw en kinderen vergeten had „Neen, Almadat zijn fantasieën, zie kelijke droombeelden." Ze geloofde hem niet. Alleen om hem niet opnieuw te prikkelen alleen om hem weer voor zich terug te winnen, droogde zij haar oogen af, vroeg, zich beheerschend: „Hoe veel moet je- dan hebben. Felix?Voor hoe lang?" Hij greep haaT hand, drukte die tegen zich aan, met dankbaarheid vervuld, dat zij niet vroeg: „Waarom?" En het-werd hem een behoefte, zich nog een schijn van recht tc geven. „Het is werkelijk een goed dingIk was er anders niet mee begonnen. Ik wil je ook meteen het bedrag no :en, dat ik hoog stens noodig heb, opdat ik nog niet weer een keer moet komenniet waar? En voor hoe lang? In drie, ir, vierIn 't ergste geval in acht weken heb je het geld terug." (Wordt vervolgd^

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 1