B. ft! E WEG,
Eikan HANGKLOKKEN
DE EEMLANDER"
PRIJS m ACVERItHVlEN r, Inbegrip van een
BUITENLAND.
HOTEL „M0N0P0LE"
„L'HIRONDELLE
Géro ZiBv©if*.
Géro Afpacca.
WILLEM GROENHUIZEN.
ire der* taalstroom
21e Jaargang No. 141
Morgen: Kalfslever, Geb. aardappelen
- LAN6ESTRUT 43 -
m8t VOL Westminster slagwerk f 50-
FEUILLETON.'
<5Aga wohlbruck.
wonaaisniB^TttZlr:
me. pott t J.--. p«c week cmet grttli eerteketuig
|xf;en ongelukken) f 0.17*, ttamdcrljjk* nummers
f OAS.
AMERSFOOBTSGH DAGBLAD
Woensdag 13 December IB' 2
DIRECTEUR-UITGEVERt J. VALKHOFF.
BUREAU: -
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N®, 47910. TEU INT BIS.
bewijsnummer, clko regel meer f 0.25, d'enslaanbi»
dingen en Liefdadigheids ad vei teatiën voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordeolige bepalingen voor hel advcrieeren Bene
civculaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
Do Londensche conferentie van geallieerde
premiers, waar de internationale kwesties van
ide schadeloosstelling en intergeallieerde schui
lden zijn besproken-, is Zaterdag begonnen cn
IMaandag reeds geëindigd. Zij heeft dus nauw-
JLjjks drie dogen geduurd. Terwijl de vroegere
[internationale conferenties gewoonlijk veel tijd
(vergden en desniettemin op een mislukking uit»
liepen, duurde de jongste conferentie kort, maar
mislukte zij evenzeer. De Times heeft niet on
aardig opgemerkt, dat de geallieerden het er-
lover eens zijn geworden, dat zij het oneens zijn,
inderdaadzoo is de toestond vernuftig en be
knopt saomgevat. Terwijl de Duitsche voorstel
len van geen der premiers de algeheele goed
keuring konden erlangen, was er eer aanmer
kelijk verschil in opvatting vart te stellen met
betrekking tot de methodes, volgens welke te
gen Duisclvland zou moeten worden opgetre
den. Eigenlijk moet er dan ook weer voor de
Booveelste maal worden gesproken van een
Britsch-Fransch geschil. De loop van zaken
moet aldus zijn geweestnadat de Duitsche
ivoorstellen waren verworpen, kwam Bonar Law
met een voorstel voor den dag, dat niet de
Igoedkeuring van Poincaré kon wegdragen. Het
|was op dit kritieke moment, dat Bonar Law
•van gevoelen was, dat het kabinet bijeen moest
.worden geroepen, opdat hij voor eventucele be
slissingen de sanctie van 't ^eheele kobine!
mocht erlangen.
Het voorstel van den Engelschen eersten mi
nister Bonar Law kwam hierop neer, dat hij
Voor Engeland tevreden wilde zijn met het aan
vaarden van Duitsche „bons" ter betaling van
Ide schuld in Frankrijk en Italië aan Engeland,
Waarbij slechts een deel der schuld rechtstreeks
"door de in 't krijt staande landen zou worden
betaald als een soort symbool van de onder
linge afhankelijkheid tusschcn Lngeland's.. schuld
Ban de Ver. St. en die van Frankrijk aan Groot-
©rittannië. Om de portee te begnjpen van Bo
nar Law's voorstel, dat een bemiddelend karak
ter droeg Poincaré was voor sancties tegen
over Duitschlandworde in herinnering ge
bracht, dat Duitschland aan de geallieerden ir
totaal een som moet betalen, die 132 milliard
[gouden marken bedraagt. Duitschland moest
daarvoor uitgeven z.g. A-obligaties (bons) ten
bedrage van 12 milliard, B-obligaties ten be
drage van 38 milliard en C-obligaties ter waar
de van 82 milliard. Van deze obligaties zouden
olleen de A- en B-bons een direct verhan
delbare waarde hebben, terwij! r'e C-bons vrij
wel algemeen als oninbaar worden beschouwd,
hl en kan stellig aan Bonar Law's voorstel een
z kere generositeit niet ontzeggen, daar de Brit-
fcche premier genoegen wilde nemen met deze
C obligaties, op voorwaarde natuurlijk, dot zijn
'oorstel deel uit zou maken van een practische
cn elgemeene regeling van 't schadeloosstel-
lingsvraogstuk. M.a.w. Engeland zou, wanneer
3iet voorstel werd aanvaard, hebben afgezien
van het grootste deel van hel bedrag, waarvoor
Frankrijk bij Groot-Brittonnië in het krijt staat.
Als contra-prestatie zou Engeland vrijwel waar-
delooze briefjes ontvangen. Ook zou de aan
vaarding van 't voorstel hebben meegebracht,
dat, nadat Frankrijk en België hun schadever
goeding in de la hadden gestreken, Engeland
in naam d<* eenige schuldeischer *van Duitsch
land zou zijn met betrekking toi de schadeloos
stelling. Maar, zooals wij zogen, voor hef te
gemoetkomende voorstel van Bcnar Law was
Poincaré niet te vinden. De consequentie van
(den loop^ der zaken was een verdaging
der conferentiede premiers konden in
den beschikbaren tijd niet tot definitieve con
clusies komen en besloten werd daiuom op 2
'Jan. nog eens samen te praten en wel te Parijs.
Hei ligt in 't voornemen der geallieerden om
Sndien de discussies het mogelijk maken on-
jmiddellijk na den tweeden Jan. een plenaire
(conferentie te" houden om vóór 15 Jan., den
dag, dat het Duitsche betolings-uitstel af-
3oopt, tot definitieve besluiten te komen met
betrekking tol- de schadeloosstelling en de in-
(tergeallieerde schulden. De conferentie is dus
lontegenzeggelijk mislukt, doordat de opvattin
gen van Bonar Law en Poincaré te zeer uiteen
liepen. In Duitschland is men heelemaol niet
ingenomen n\et den loop van zaken. Daar zag
men uit naar een definitieve regeling en om
deze te vergemakkelijken, waren voorstellen
naar Londen gestuurd, die aan de opvattingen
der geallieerden nog meer trachtten tegemoet tt>
komen. Wat Duitschland echter aan de hand
deed, viel niet in volkomen goede aarde, al
heeft Bonar Law rechtstreeks, Poincaré minder
direct erkend, dat de nicuwo Duitsche voorstel
len inderdaad een vooruitgang betee*kenden. Het
eenige voordeel der verdaging is althans, dat
Frankrijk niet dadelijk tot het nemen van
dwangmaatregelen overgaateen nadeel
echter, dat de onzekerheid in Duitschland
blijft bestendigd. De mark zal stellig merkbaar
reageeren op den loop der Londensche confe
rentie.
Wij moeten dus thans afwachten, wat Parijs
zal bieden en zullen dan tevens zien, of Poincaré
blijft vasthouden aan de bezetting van het Ruhr-
gebied om pressie op Duitschland uit te oefe
nen, tegen welke methode de Engelschen gekant
zijn. In allen gevalle zal dus het jaar 1922 niet
de definitieve oplossing van 't vraagstuk der
schadeloosstelling brengen.
DUITSCHLAND.
DE VOEDSELVOORZIENING.
Berlijn, 12 Dec, (W. B.). Naar aan de
bladen wordt gemeld, zullen de ministers voor
de voedselvoorziening der afzonderlijke landen
tegen Maandag a. s. ter bespreking te Berlijn
bijeenkomen.
HET PROCES HARDEN.
In het proces tegen de medeplichtigen bij
den aanslag op Max! Horden de eigenlijke
dader Ankermann is voortvluchtig verklaar
de de bekl. Grenz, blijkens den Berlijnsche cor-
spondent van 't Hbl., dat hij op zekeren dag
uit München een brief had gekregen, waarin
voor een vaderlandslievend werk twee jonge
mannen werden gevraagd, die lust hadden iets
te ondernemen. Een goede belooning was ver
zekerd, desgewenscht een betrekking in Beier-
schen staatsdienst. De brief wos geadresseerd
A. W. G. 500 poste restante.
Opmerkelijk is, dat deze letters reeds toen
zouden zijn gebruikt, nog voordat Grenz de
beide daders kende. Wat zou de beteekenis an
ders kunnen zijn don AnkermannWeichordt
Grenz De brief was ondertcekend met een
Ster.
De eerste helper, dien Grenz vond, was de
voormalige officier Weichardt. Deze liad
weder Ankermann bij hem gebracht, dien hij
echter reeds kende en die, nadat men hem had
uiteengezet, wat men van plan was, had ver
klaard: Ik doe in elk gevul mee. De drie wa
ren het er over eens, dat Harden uit den weg
moest worden geruimd („eriedigt"). Grenz ont
kent evenwel, dat „erledigen" goelijk stond mot
dooden. Men had slechts aan „onschadelijk
maken" gedacht. Men wilde Harden beletten in
Amerika voordrachten te houdei). Grenz had
zijn beide helpers 23.000 Mark gegeven, die
hij daartoe uit München had'ontvangen.
Met dit geld waren zij naar Berlijn gegaan,
waar zij een vroolijk leventje leidden. Toen hei
geld op was, hadden zij zich weder tot Grenz
gewend, die hun eerst 8000 mark, don een
paar maal 5000 mark, 3000 en 1500 mark gaf.
Ten slotte had hij hun medegedeeld, dat hij
voorloopig geen geld meer te hunner beschik
king kon stellen. Eerst moest de daad worden
gepleegd, hetgeen Ankermann daarop had ge
daan.
Bekl. Weichordt bevestigt in hoofdzaak de
verklaringen van Grenz. Flij verklaard© ver
heugd te zijn geweest, toen Gienz hem vroeg
of hij bereid was de voderlondscbe zaak te die
nen. Hij dacht in het eerst aan wapensmokke
larij in het bezette gebied, maar toen verklaarde
Ankermann, dat het er hier om te doen was
aan Harden een souvernir te geven, dat hem
zou verhinderen naar Amerika te gaan. Zulk
een daad was bekl. echter niet sympathiek. Men
kv/am echter bij handslag overeen, niets uit te
laten en over alles te zwijgen. Op den dag
vóór den aanslag verklaarde Ankermann tot
bek!., dat hij vast besloten was den volgenden
dag de zaak tot uitvoering te brengen. Bekl.
zou het hem nog hebben afgeraden. Na de
mededeeling van Ankermann was bij zeer op
gewonden hij hod geen moed om mee te doen
en wees er Ankermann op, dat de volksstem
ming nog te opgewonden was. Den volgenden
dag had hij tot Ankermann gezegd, in geen
geval te zullen meedoen, waarop Ankermann
antwoordde„Maar je hebt je bij handslag
verbonden om mee te doen. Als je bezwaren
maakt, staat je leven op het spel". Des avonds
had Ankermann toen den nonslag gepleegd.
Bei 1 ijn12 Dcc. W. B.). In het proces
tegen de aanvallers van Harden, heeft deze mee
gedeeld, dat hij plotseling zachte, snelle stappen
achter zich had gehoord en daarop een gewel
digen slég op het achterhoofd had gekregen,
waardoor hij in elkaar was gezakt. De doder
bleef hem slaan met een ijzeren staaf, waardoor
Horden veel bloed verloren heeft. Toen hij om
hulp liep, vluchtte de doder.
Nadat het openbaar ministerie het verzoek
van de verdedediging om deskundigen te hooren
over Hardens' politieke bezigheid als overbodig
van de hand had gewezen, zei de president
„Mogen wij niet als waar veronderstellen, dat
een groot deel van de Duitsche bevolking het
werk van den heer Harden nedeelig acht Bij
deze woorden stak Harden zijn hand omhoog,
stond opgewonden op cn verliet met hoogrood
gelaat de zaaL Op het voorstel van den ambte
naar van het O. M. om den medeëischei1 te laten
mecdeelen, dat hier natuurlijk een misverstand
in het spel was, gaf de president te kennen, dat
de uitdrukking „als waar veronderstellen", na
tuurlijk niet de beieekenis heeft, die de civiele
paTtij er klaarblijkelijk aan gehecht heeft. De
behandeling is daarop tot morgenochtend ver
daagd.
i"
1618 LAH6ESTRAAI
AMERSFOORT.
WIJ WILLEN „SCHOONSCHIP 'MAKEF
OM DE ZENDINGEN VOORJAARSGOE
DEREN WELKE WIJ IN JANUARI VER
WACHTEN TE KUNNEN PLAATSEN.
DAAROM VANAF HEDEN, VERKOOP
TEGEN SPOTPRIJZEN.
BELGIE.
Een beslaglegging.
Blijkens een bericht van 't B. T. A. uit Ant
werpen is door de Belgische justitie beslag ge
legd op alle saldi, gedeponeerd door de firma
H. A. de Bary bij verschillende banken in Brus
sel en Antwerpen. Het totaalbedrag der geblok
keerde gelden wordt geschat op frs. 20 millioen.
Tevens zijn vier makelaars in verband met deze
kwestie gearresteerd.
FRANKRIJK.
Staking von havenarbeiders.
Lo Havre, 12 Dec. (B. T. A.). Dé haven
arbeiders hier zijn hedenochtend niet aan het
werk gegaan. Zij hielden een vergadering,
waarvan het resultaat nog niet bekend is.
ZWITSERLAND.
Verbod van loterijen en weddenschappen.
Bern, 12 Dec, (B. T. A.) De nationale raad
heeft een wet aangenomen, waarbij in principe
loterijen en weddenschuppen worden verboden.
ENGELAND.
NA DE CONFERENTIE VAN LONDEN.
0 Een verklaring van Poincaré.
Draadloos uit Parijs d.d. gisterenPoincaré
heeft tegenover vertegenwoordigers der pers een
verklaring afgelegd, waarin hij cr op wees, dat
de eenstemmige verwerping van de Duitsche
nota aantoont, dat de geallieerden niet langer
genoegen nemen met vage beloften van Duitsch
land. Verder vestigde Poincaré de aandacht op
de kwestie der schulden. Met betrekking
deze aangelegenheid heeft Bonar Luw de verze'
kering gegeven, dat deze buiten Amerika kan
worden behandeld. Poincaré voegde hieraan
voorts toe, dat de kwestie der onderpanden op
de conferentie, die in Jon. te Parijs zal worden
gehouden, kon worden besproken.
Bonar Law over de intcfgcalliccrdc
schulden.
Een Briisch radiogram d.d. 12 Dec. houdt in
In antwoord op een vraag in het Lagerhuis be
treffende de Duitsche schadeloosstelling ver
klaarde Bonnr Low, dot h*j met het oog op het
feit, dat de Londensche besprekingen te Parijs
zouden worden voortgezet, zou afzien van het
afleggen van uitvoerige verklaringen dienaan
gaande. Er was echter volgens Bonar Law één
onderwerp, namelijk de kwestie der Europeesche
intergeallieerde schulden, waaromtrent men zou
kunnen zeggen, dut Groot-Brittonnië tot op ze
kere hoogte is afgeweken van zijn vroegre poli
tiek. Hij achtte het doorom wcnschclijk zooveel
mogelijk de woorden in herinnering te roepen,
die hij over deze zaak bij de besprekingen heeft
gebezigd.
Ik zeide, aldus Bonar Low, dot het niet billijk
zou zijn, wanneer een zoodanige regeling werd
getroffen, dat von °He geullieerde landen feite
lijk alleen Groot-Brittonnii de schadeloosstelling
zou moeten betalen. Het kwam mij billijk voor
na te gaan, welk bedrog in totaol van Duitsch
land zou kunnen worden verkregen cn dan tot
de geallieerden te zeggen Door gij niet alles
van Duitschland kunt krijgen, wat ge verwocht
hebt, zijn wij bereid onze vordering op u te ver
minderen. Wonneer wij daarom kaas zouden
zien om tot een olgemcene regeling te komen,
die vermoedelijk wel von blijvenden oord zou
zijn, don zouden wij bereid zijn een zeker risico
te loopen niet zooveel vun de geallieerden en
Duitschland te znllen ontvangen, als wij aan
Amerika zouden moeten betalen.
Ik voegde echter erbij, dot m. i. ieder ermede
zou instemmen, dof het dwaas zou zijn een der
gelijke concessie te doen, wonneer het geheele
vraagstuk later opnieuw tc berde zou worden
gebracht.
Dc verwerping der DuBsche
voorstellen.
B e r 1 ij n, 12 Dec. (V.D.) Als resultaat der
conferentie te Londen wordt, naar uit Parijs be
richt wordt, de principiecle erkenning der nood
zakelijkheid vfTn een moratorium voor Duitsch
land beschouwd.
Noor verluidt, zullen Bergmonn en Haven-
stein te Londen trachten te vernemen, in hoe
verre het Duitsche aanbod onvoldoende was.
Te Parijs moet de negatieve uitslag der con
ferentie te Londen algemeen ccn ernstig échec
van Poincaré geacht worden en men verwacht,
dat de ontevredenheid weldra in den minister-
rond en in de Kamer tot uiting zal komen. Do
Parijsche bladen zijn van mecning, dat de Duit
sche voorstellen niet zoo onaannemelijk en on
bruikbaar zijn als Poincoré verklaard heeft en
in elk geval, wat hunne materieele beteekenis
betreft, oneindig ernstiger zijn dan alle vroe
gere Duitsche voorstellen. De politick van Bonar
Law moet niet slechts door Belgie, maar ook
door Mussolini gesteund zijn geworden, die
zich na het einde der conferentie wel voor nieu
we panden, maar tegen allo militaire panden
verklaard heeft.
Reuter verneemt, dot ^et Lesluit der confe
rentie van geallieerde premiers om de Duitsche
voorstellen inzake de schadeloosstelling niet te
nccepteeren, gisteravond door Bonar Law non
de Duitsche regeering is medegedeeld. In deze
mededeeling wordt 6ezeffd, dat onder de tegen
woordige omstandigheden de voorstellen geen
oplossing van het vraagstuk der schadeloos
stelling aanbieden.
Het vertrek der delegaties.
Londen, 12 Dec. (R.). De Italioansche,
Fransche en Belgische delegaties naar de con
ferentie der geallieerde premies zijn heden uit
Londen vertrokken. Mussolini werd hartelijk uit
geleide gedaan door- een aantal fascisten-
^tcrpellatie in dc Fransche
*Rwmcr.
P a r ij s1 2 D c c. (B. T. A.). Senator Gaudin
de Villaine zal een interpellatie houden over de
resultaten van de bijeenkomst te Londen en
Daudet, het royalistische Kamerlid over de reden
van het nieuw© uitstel van de bezetling van hel
Roerbekken. Men bevestigt, dat Poincaré Vrij«<
dag in de Kamer een verklaring over do r< .uk
taten van de Londensche besprekingen zal fh.v>
gen. Millerand heeft vanavond Poincaré en da
Losteyrie ontvangen,
DE SCHULD AAN AMERIKA.
Do Britsche financieele missie, die met do
regeering der Ver. St. besprekingen zal vo i n
over de kwestie der fundeering vun de Britscho
schuld aan Amerika, zal, volgens een Britsch'
radiogram, 27 Dcc.* uit Londen vertrekken, De
commissie zal bcstfmn uit Stanley Baldwin, den
minister van financiën, Moniagu Norman, dk;
recteur van de Bnnk vun. Engeland cn Dutton,'
adviseur van dc Schatkist, met het hun toegc*
voegde personeel.
Obslructie in hot Lagerhuis.
Londen, 12 Dcc. (R.). Als protest, neut
verluidt, tegen het onvoldoende van de maar
regelen van de regeering tot steun aan de wcik-
loozen hebben dc leden van de arbeiderspartij
gedreigd het Huis tc dwingen de bespreking van
do suppleloire bcgrootin den heclen nacht door
te rekken, welke bespreking vanmiddag begon
nen is. Tegen middernacht men weinig op-*
geschoten.
Demonstratie von uerklo< in liet parlements
gebouw.
Londen, 12 Dec. (R.). Ongeveer vijftig
werkloozen, dio in kleine groepjes do Central
Hall waren binnengekomen, greiv/.end non do
lobby van het Lagerhuis, begonnen The Red
Plag te zingen cn mcf borden met opschriften
te zwaaien. De politie kwam onmiddellijk tus*
schenbeido cn dreef de bctoogen; nuar buiten.
Uit voorraad toverbaar.
LANGESTRAAT 39
De bouw dc; nieuwe oorlogschepen.
Gisteren is een officiecle mededeeling ver
schenen van het departement van marine over"
dc opdrachten voor twee nieuwe groote schepen,
die dadelijk op stapel zullen worden gezet. Von
het een© zal de romp worden geboów^l door
Armstrong Whitworth oon dc Tyne, von het unn
dere door Commell Leird oon de Mersey. Er zal
eenig werk naar Glasgow gaan alsmede nooxi
een aantal andere steden, WToronckr Woolwich,
In het geheel zullen er teiv, 'i0.000 nrbeii
ders werk door krijgen. Dat cheepswci ven
aan do Clyde geen van 1 tochten heb*
ben gekregen, komt doordal inschrijvingen
hooger waren djn die van andere lirma's»
lERLAf
Bijeenkomst van den Senaat.
De eerste zitting van den Senaat van den Ier-
sohen Vrijstaat werd hl.mndog in Dublin gehou
den. Ongeveer veertig senatoren woonden de
zitting bij. In afwachting van de benoeming van
een president presideerde dr. Sigcrson, het oud
ste SenaaUlid. Verschillende namen zijn voor
het voorzitterschap genoemd, doch algcmcei*
werd verwocht, dat lord Glenavy, vroeger lord*
kanselier van Ierland, gisteren zou worden gei
kozen, wanneer beide Huizen bijeenkwamen.
De gouverneur-generaal van den Ierschen
Vrijstaat heeft door bemiddeling van kardinaal
Gasparri het volgende telegram von den pau9
ontvangen r „Z. H. heeft met genoegen Uwe
Excellence's mededeeling ontvangen en begroet
vriendschappelijk Uw benoeming. De Heilige
Vader bidt, dot een gelukkige tijd van vrede cn
welvaart nu zal aanbreken voor zijn geliefd volk
van Ierland en hij zendt U.von harte zijn pause*
lijken zegen."
ITALIË.
Mussolini cn de vakbeweging.
Rome, 12 Dec. (B. T. A.). Mussolini zond
oan het fascistische Kamerlid Farinolli een telo^
grom, waarin hij gewaagde van dc 'richtsnoeren
der italioansche vakbeweging en zcide, óat hef
fascisme zich niet zal laten om den tuin leidejj
Geen geluk der werkelijkheid komt dat
öer verbeelding nabij.
Roman van
Geautoriseerde vertaling van Mevruun
Wesselink—van Ross:®*.
84
„Alsjeblieft, lieve Alma, vat dat niet zoo
tragisch op. Ik kan er niets aan verande
ren. Het is me op 't oogenblik onmogelijk
hier te blijven beslist onmogelijk. Ik heb
'daar zaken
Ze spitste haar ooren, bijna gerustgesteld
idoor het woord: „zake,.
k„Zoo zaken heb je? Wat voor zaken? Ga
Je dirigeeren? Heb je eert uitgever gevon-
Iden? Dat zou mooi zijn dan wil ik niet
Magen." Zij voelde, dat er iets niet in den
haak was, er was iets, dat hij in het onklare
iaten wilde, wat hjj raar niet bekennen wil-
®e, ze ging in haar hersens i!le mogelijkhe-
ne® na, gaf aan haar s :m den toon yan
blijde onschuld om hem vertrouwelijk, mede
deelzaam te maken.
Hij schudde zijn hoofd.
„Neenhet heeft niets met mijn mu
ziek te maken niet direct tenminste
later misschienjahet is iets uit
sluitend zakelijks, dat ik op me genomen
heb en dat ik nu ten einde moet brengen,
wanneer ik niet alles wil verliezen."
Hij schraapte zijn keel, hoestte, daar hem
de geur van de naftaline in den neus drong,
hoestte langer en sterker dan noodig was,
haalde zijn zakdoek uit zijn zak, wendde het
gezicht af. Zoo nu had hij het belang
rijkste gezegd nu moest ze er over op
houden, moest welen hoe h.ij het bedoelde,
moest het hem niet te moeilijk maken, wan
neer. .zij werkelijk zooveel van hem hield, als
ze hem telkens herhaalde.
Alma Frank zat op den met grijslinnen
overtrokken divan, wreef haar handen fegen
eikaar, staarde naar de schouders van haar
man, die haar zoo eigenaardig smal en neer
hangend voorkwamen. Gr!rl wilde hij hebben
dat was het. Slechts geld. Daarvoor was
hij gekomen. En ze was hem om den hals
gevallen, wijl ze geloofd had, dat zijn ver
langen naar haar en de kinderen hem hier
heen gedreven had. Ze schaamde zich,
schaamde zich voor hem, dat hij het haar
zoo ruw en koud bekende.
„Je weet toch heel goed, dat wé op 't
oogenblik een beetje krap zitten op nieu
we, grootsche plannen kunnen wij niet in
gaan."
Hij kende dien harden toon niet van haar.
Deze wekte ongeduld en geprikkelde tegen
spraak bij hem op. Zoo stelde ze zich dus
tegenover hem als een vreemde, zooals
de lui in Berlij'n zich tegenover hem stel
den, wanneer zij hem af wilden schepen.
„y. aar is Ottilie?" vroeg hij norsch.
„Naar buiten met de kinders, ik heb het
je toch geschreven."
Ze schreef hem veel. Van de derde blad
zijde af las hij niet verder meer.
„0 ja, dat is waar ook naar buiten.
Dan ga ik er nu meteen heen."
Hij greep naar zijn hoed, maar zij had
dien al in haar hand, drukte hen, aan haa»
borst. Hij mocht r.u niet naar buiten -gaan.
Niet zoo, zonder haar. Hij mocht Ottilie niet
aan 't schrikken maken, niet om geld bij
haar komen zij had ook immers niets
een kleine lijfrente en verder nog maar twee
duizend mark. die met rente en rente op
rente voor de kinderen bestemd waren.
„Onzin voor de kinderen! De kinderen
hebben niets noodig. De kinderen krijgen
genoeg. Wij hadden ook niet. Dan moeten
zij er zich maar doorheen slaan, zooals mijn
broer, zooals Ottilie het gedaan hebben, dan
moeten ze maar een gunstig huwelijk aan
gaan zooals ik gedaan heb ze moeten
alleen maar verstandiger zijn, dan wij allen
waren."
Leelijke, kwade hoon lag in zijn laatste
woorden. De hoed viel haar uit de hand,
haar oogen sperde zij wijd open. Wat zei
die man toch allemaal, wat was er met hem
gebeurd? Ze hadden tien ipor in vrede en
eensgezindheid geleefd, hadden rooit van
het mijn en het zijn gesproken, z ad zich
tien jaren een met hem gevoeld en geloofd,
had hem fien jaren de handen onder de voe
ten gelegd en nu stond hij voor haar en
stelde zich als een bedrogen kooper aan?
„Felixmijn jongen
De oude geliefkoosde naam kwam haar
onwillekeurig over de lippen. Wat was er
dan met hem gebeurd, wat hinderde hem
toch, dat hij zoo veranderd was. zoo hard
cn onrechtvaardig! 7 -id en vreemd!
Had een vrouw m die mooie
vrouw van Otto Graebnerhaar hart
stond slik Ze viel op een stoel neer, ge
heel krachteloos; trok zenuwachtig aan haar
mouwen, aan haar kraagje.
„Zegwanneer er weer een andere..."
Hij bukte om zijn hoed op le rapen.
„Wat voor een andere?" v
Ze kon het niet oyer zich verkrijgen den
naam te noemen. Misschien was zij het ook
niet, die kleine, mooie vrouw met de kost
bare kanten kraagjes, de iheelemaal niet bij
het schamele inkomen van haar man pas
ten. Maar men kon niet weten hoe die het
deden in Berlijn, de vrouwen van wien
zij het hadden, wat zij aantrokken.
Hij herhaalde geprikkeld: „wil je me asje
blieft zeggen welke andere?"
Ze mompelde, wanhopig er oyer dat zij
alles ingewikkelder gemaakt, verscherpt
had: „Dat weet ik toch niet welke In
Berlijn zijn er zoo vecli 11 alle huizen, op
alle hoeken der straten, die naar de handen
van de mannen gluren, of die hun uit de
handen halen wat ze maar kunnen, of die
Stil huilen benam haar do stem. Zoo
van haar stuk gebracht had hij haar nog
nooit gezien.
„Wat moet dat. Alma, wat zijn dat voor
malle_ fantasieën?"
Héél uit de verte, met nevel bedekt, kwam
het beeld van Susanne Graebner hem voor
de oogen. Een lentcroes was het geweest,
een k gedicht, o,it ai de nuchteiheid van
zijn on binnengeslopet was, een beetje
verlangen, dat werkelijkheid was geworden
Maar dan zoo braaf, zoo zoet had
den zij zich gedragen Susanne Gra er
en hij, zich geschikt in de onverbiddeli, heid
des levens. Haar armoede had haar behoed
voor een andi had hun getoond, hue wei
nig dat liefde - voor hen beide.noonend
was
Arme, kleine Suscleen paar tochljes
naar buiten, een paar gefluisterde woorden
dat was de heele buit die haar ten deel
gevallen was uit den korten roes van zijn
in alle eer meester geworden zinnen. Hij had
het gedaan zooals ze het tegenwoordig alle
maal deden, die niet langer bij eën vrouw
hieven, dan noodig is om haar te bezitten
of om zich van het vergeefsche van haar
wensch te overtuigen.
Wanneer hem schuld trof, was het slechts
deze, dat hij Susanne Grabner meer oin
aar zelfswille gespaard had, dan met het
op zijn eigen vrouw. En later vergat
hij Susanne evenals hij vrouw en kinderen
vergeten had
„Neen, Almadat zijn fantasieën, zie
kelijke droombeelden."
Ze geloofde hem niet. Alleen om hem niet
opnieuw te prikkelen alleen om hem weer
voor zich terug te winnen, droogde zij haar
oogen af, vroeg, zich beheerschend: „Hoe
veel moet je- dan hebben. Felix?Voor
hoe lang?"
Hij greep haaT hand, drukte die tegen zich
aan, met dankbaarheid vervuld, dat zij niet
vroeg: „Waarom?" En het-werd hem een
behoefte, zich nog een schijn van recht tc
geven.
„Het is werkelijk een goed dingIk
was er anders niet mee begonnen. Ik wil je
ook meteen het bedrag no :en, dat ik hoog
stens noodig heb, opdat ik nog niet weer
een keer moet komenniet waar?
En voor hoe lang? In drie, ir, vierIn
't ergste geval in acht weken heb je het geld
terug."
(Wordt vervolgd^