„DE EEMLANDER"
WILLEM GROENHUIZEN.
FEUILLETON.
ABONHEMENTSPRIJSper m"D<le' '00'AmM5>
iMuiSiiiii met Inbegrip van een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanb'c»
dingen en Llcfdadl-helds advc.tenticn voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeei
voordecligc bepalingen voor bet adverteeren. ben»
circulaire, bevaltcndo dt voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
BUITENLAND.
- LKHGESTRAAT 43 -
BOOD-, ZILVER-, n U11WERKEN.
Grootst gesorteerde magazijn
Carmen's ifêerisrSaag.
21e Jaargang No. 244
ioort 210, idem banco
ps po^t 3.--, cr week tmer gratis verzekering
tegen ongelukken) 0.17», afzonderlijke nummers
'1 C.05.
RTSCH DAGBLAD
DIRECTEUR-UITGEVER: VALKHOFF,
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N® 47910. TEL INT 81».
Woensdag 18 Aoril 1923
VOLKENBOND.
Bijeenkomst van den Volkenbor.dsraad.
Gen ève. 17 April. (B. T. A.) De Raad
van den Volkenbond heelt na het hooren der
vertegenwoordigers van Hongarije en Tsjecho-
Slowakije over de geschilpunten ten aanzien der
grensregeling besloten de zaak in overweging te
nemen. Zij zal in een latere zitting haar mee
ning kenbaar maken.
ZITTING VAN DEN VOLKENBOND.
Geneve, 18 April. (B. T. A.) De heden
bijeengekomen Raad. van den Volkenbond be-
hande'de het verzoek dei internationale ver-
eeniging tot bescherming van het kind, waarbij
deze vereenïging den Volkenbond vraagt het
beschermheerschap over deze vereeniging te
w'llen aanvaarden. Daar Engeland zich in prin
cipe hiertegen ve-z^f rd 'rtzn de'
9prekingen uit te stellen, totdat men een basis
van overeenstemming zei hebben gevonden.
DUITSCHLAND.
(Vervolg.)
DE BEZETTING VAN HET ROERGEBIED.
Rosenberg's Rijksdagredc.
B e r 1 ij n 16 April. (W. B.) Ook tot arbi
trage-verdragen van verstrekkenden aard en an
dere overeenkomsten, die den vrede waarborgen,
vas en is dc rijksregeering bereid, wanneer bij
de overeenkomsten het beginsel der reciprociteit
wordt toegepast en onze soevereiniteitsrechten
niet worden aangetast. Wie zich- hiermee niet
tevreden stelt, streeft, onder den dekmantel van
bezorg.dheid voor zijn veiligheid, andere poli
tieke doeleinden na. Het is verbluffend, dat op
het oogenblik, dat de sterkste militaire mogend
heid der wereld op vele plaatsen Duilsch gebied
binnendrong, niet, om iets te noemen, de over
value om bescherming tegen den inbreker,
maar de inbreker om bescherming tegen den
overvallene roept. Maar nog meer wekt het vet-
hazing, dot men dc positie van den inbreker kan
begrijpen, terwijl, wanneer de overvallene eischt,
dat het gebied, hetwelk de troepen zijn binnen
gevallen, zal worden ontruimd, men dezen eisch
als een teeken van moreel verstokt-zijn kriti
seert. Een oplossing, die het Roergebied en de
endere, tegen het verdrag in, bezette streken in
den steek laat. die het rechtloos-maken van het
Rijnland goedkeurt, die den terugkeer van onze
gearresteerde of uitgezette landgénooten tot de
vrijheid en het vaderland alsmede hun schade
loosstelling niet garandeert, is voor de rijksrc-
geering onaannemelijk. Even onaannemelijk is
voor de regeering het te Brussel overeengeko
men, te Parijs- bekrachtigde en te Duinkerken
opnieuw verkondigde systeem van de ctappe-
gewijze ontruiming, dat de bevolking van het
binnengedrongen gebied zoogenaamd slechts tij
delijk, maar in de praktijk aan een permanente
loonslavernij voor Frankrijk zou overleven.
De minister ging ten slotte in op dc rede, die
de Fransche minister-president gisteren heeft
gehouden door naar aanleiding daarvan op te
merken: Koppig en or.,'redelievend houdt de
Fransche premier, gelijk uit de rede, die hij gis
teren hield, blijkt, vast aan zijn dwalingen, zijn
onjuiste argumenten en zijn welbekende machts
doeleinden. En welke motieven voert hij aan
voor deze doeleinden In zijn rede zie ik be
vestigd, wat Wilson vier jaren geleden over het
paniek-programma omtrent de verlamming spo-
ïitiek zeide. Wat de Roeroctie betreft, kan Poin-
caré wel-is-waar met den besten wil niet van
materieel succes spreken, maar hij weet toch te
vertellen van stichtelijke ontdekkingen, die hij
in het Roergebied zou hebben gedaan. Wat ont
dekte hij Wat de kolenkwestie betreftt bewij
zen van onzen slechten wil, want wij hadden ons
v.oo ingericht, dat wij de Roerkolen konden ont
beren. Weet Poincaré niet, dat juist het gebied,
dat Frankrijk is binnengevallen en dat thans tot
werkloosheid is gedoemd, de grootste kclenver-
bruikej was Weet hij niet, met welk een moei
te wij in onze behoefte aan kolen thans door
import uit Groot-Brittannië moeten voorzien
a Met alle krachten dut is zeker houden wij
in het vrije Duitschlond een dragelijke Kohlen-
wirtschaft gaande. Met welke moeilijkheden voor
onze industrie, daarvan is Poincaré waarschijn
lijk beter op de hoogte don hij aan zijn toehoor
ders te Duinkerken wilde vertellen. Wat hij in
werkelijkheid had kunnen ontdekken, dat is niet
onzen slechten wil om kolen te leveren wij
leverden toch waarlijk meer dan ook maar ver
wacht kon worden maar onzen wil om, on
danks zijn aanval op den Duitschen slagader,
ons bedrijfsleven met inspanning van alle krach
ten op de been te houden. Dat ons dit lukt, on
danks zijn verwachting, dat is inderdaad zijn
ontdekking en teleurstelling.
Zijn tweede ontdekking is, dat wij deviezen
uitvoerden om aonkoopen in het buitenland te
doen. Volkomen juist: het is de plicht der regee
ring het volk te bewaren voor honger. Poinca-
ré's ontdekking is niets anders dan de voststel-
ling, dat de Duitsche rcgccring dezen elemental-
rem plicht naar haar beste vermogen tTaeht te
vervullen.
Ziin derde ontdekking is, dat hij onze veilig
heidspolitie als een militaire organisatie heeft
ontmaskerd. Poncaré veroorlooft zch hier de
weelde van een krasse vergissing. De veilig
heidspolitie is een dcor de geallieerden in allo
details van haar teak en inrichting goedgekeurd
instituut, dat met een militaire organisatie niet
hel minste heeft te mol en. Hier viel heelemaal
niets te ontmaskeren. Wel kon Poincaré tot
schade van de vreemdzame bevolking en ten
bate van alle elementen, die in troebel water wil
den visschen(In het telegram is%:ïrier een
zinsgedeclte uitgevallen: de vertaling van het
uitgevallene zal vermoedelijk luiden: „de Schu-
po ontbinden". Red.), maar de trouwe opoffe
rende arbeid der Schutzpolizei en ambtenaren,
die zelfs de Fransche militairen in moeilijke
omstandigheden op beschermende wijze bijston
den, wordt niet door Poincoré's, tegen beter we
ten in naar voren gebrachte, beschuldigingen in
haar eer aangetast en die trouwe arbeid blijft
voor ons een reden voor crl mtelijkheid. Tot
zoover Poincaré's ontdekkingen.
Hoezeer deze ons ook mogen verbazen, niette
min worden zij nog overtroffen door de mate-
looze vermetelheid, waarmee Poincaré met be
trekking tot zijn onderneming het waagt er aan
spraak op te maken, dat zij zonder geweld en
zonder provocatie verloopt en dit ondanks het
groote aantal dooden tot het Essensche bloed
bad, ondanks de mishandelingen, gevangenne
mingen en uitzettingen, ondanks een eindloos
aantal gevallen van rechtsschennis. die zijn on
derneming hebben gestempeld tot één daad van
geweld, één permanente provocotie. En zoo is
ook deze laatste rede van Poincaré een geweld-
predikatie. Zij heeft het denkbeeld der overeen
stemming een slechten dienst bewezen; maar de
verzekerdheid, dot de historie over hem en zijn
evangelie heen zal stappen, geeft mij moed om,
afgescheiden van alle technische détails van het
vraagstuk der schadeloosstelling en onbekom
merd over de sophisinen van Duinkerken te zeg
gen: Het noodlottige is. dot sinds eeuwen
Frankrijk en Duitschland nooit lot een werkeüj-
ken vrede konden komen. In de wisseling der
historische gebeurtenissen en worstelingen, die
ook ons zulke diepe wonden hebben geslagen,
behaalde nu eens het eone, dan weer het andere
volk den voorsprong. En moge het zijn, dat hef
voor dengene, dien de golf van het lot juist naar
boven heeft gestuwd, moeilijker is dun voor de
onderliggende partij een mate van bezonnenheid
en redelijkheid aan den dag te leggen, niettemin
toont het voorbeeld ven Bismarck aan. dot het
mogelijk is een dergelijke zelfbeheersching te
betrachten. Bismarck was na 1871 met bewon
derenswaardigheid erop bedacht den onderlig-
genden tegenstander te ontzien en was dikwijls
zelfs behulpzaam, toen Frankrijk naar nieuwe
ontwikkelingsmogelijkheden zocht. Misschien is
het ook vcor het Fransche temperament moeilij
ker dan voor het koelere Duitsche wezen om
zich te beperken bij het profijt (rekken van het
eenmaal verworven overwicht. Maar een gebrek
aan gematigdheid is nog steeds dc kortzichtig-
ste politiek. Welbegrepen belang gebiedt ook
den ovqrwinnoor den weg der overeenstemming
te bewandelen. De volken van Duitschland en
Frankrijk hebben maar één keuze: of met elkaar
te leven, of met elkaar ten onder te gaan. Het
ijs zou zijn gebroken, wanneer Frankrijk het
Duitsche gebied en de Duitsche soevereiniteits
rechten respecteerde en ervan afzag zijn buur
man te vernederen. Deze buurman van zijn kant
denkt er evenmin aan Fronkrijk's eergevoel te
schenden. En wanneer dit ijs gebroken was, zou
de droom van vele goede Europeanen kunnen
worden vervuld, die van een economische so
menwerking van beide volkeren een nieuwen
bloei van Europa verwachten. Zoolang echter
men niet de kracht voor dit besluit vindt, is er
voor ons maar één ding te doen: ook verder de
tanden op elkaar te persen, vastannpesloten to
blijven in het vertrouwen op ons recht, steu
nend op de zedelijke krachten van or.s volk, op
zijn wil om te* leven en uit liefde voor het land
in 't verzet te volharden. De rjjksregecring is er
niet voor te vinden om. ter opheffing van de
tegenwoordige moeilijkheden, de toekomst op te
offeren. Maar het inzicht, dat het in het Rijn
land en aan de Roer om onze toekomst gaat, om
het geluk vnn onze kinderen cn kindskirderen,
is het. dat oas, de thans levende generatie, den
plicht oplegt en de kracht geeft om de proef
te doorstaan.
De discussies in den rijksdag.
B e r 1 ij n 16 April. (W. B.) Na de rede
van Rosenberg begonnen in den rijksdag de dis
cussies over zijn beschouwingen.
Afgevaardigde Möller-Franken (soc.-dem.) zei
o. a.: ïn verband met de houcb'ng dor Fransche
regeering, zooals deze tot uiting kwam in Poin
caré's jongste rede, zal de bevolking van Rijn
en Roer in haar lijdelijk verzet volharden. Helaas
wordt een afweerstrijd, wil hij succes opleveren,
verzwakt door het onzinnige soldsatjc-spelen
van de Hitler-g3rdes in Beieren. Wanneer de
Beicrsche rcgecring geen einde kan maken aan
dezen „Unfug", moet zij aftrede!». De Roerbe
volking zal niet bukken voor het Fransche mili
tarisme. Zij verlangt een Duitsche politiek, die
haar ellende verkort. Dearom moet dc Duitsche
regeering het langdurige systeem van Hughes'
voorstellen niet eerst toepassen, maar in den
geest van ons dertig milliarden-aanbod direct
een beroep doen op de geallieerden. Dat de on
derhandelingen pos na een definitieve, ontrui
ming van het Roergebied zouden mogen be
ginnen, is gooit aks. gnV 'pe. opgesteld. Deze
dwaling is slechts door een fout van de offi-
cieuse berichtgeving in 't leven geroepen.
Wanneer Frankrijk een autonome Rijnland-
sche republiek wenscht, don ziet hel over het
hoofd, dot een dergelijke staatsvorm geen be
trouwbaarder haard der democratie zou zijn
dan het revolutionaire Pruisen. Zijn partij zou
zich gaarne aansluiten bij het door dc regee-
rir.g aangeduide vredcspact. Dc soc.-dcm. zou
den ook een beveiligings-poct steunen, dat de
tegenwoordige grenzen ven Duitschland waar
borgt en eiken oorlog raar alle kanten uitsluit.
De door de Fransche annexionisten geëischte
veiligheids-politiek, die aen de Rimlandsche be
volking het lot van hel Soargcbied deelachtig
wil doen worden en het zelfbeschikkingsrecht
van het Duitsche volk zou aantasten, kan onder
geen omstandigheden worden goedgekeurd.
Afgevaardigde Marx (centrum) constateerde,
dat nog veel te weinig werd ingezien, welk een
flagrante breuk van het verdrag van Versailles
het binnenrukken der Franschen in het Roerge
bied vormde. Alles diende te worden vermeden,
wat door den vijand zou kunnen worden aan
grepen als een voorwendsel voor dc ver-lenging
der bezetting. In elk geval was het op
het oogenblik onmogelijk een bepaalde schade
loosstellingssom aon te gever. Ten slotte zeide
Marx, dat het brwijs is geleverd, dat tegen de
ideeën ook de wapens stomp ziin en dot het
recht steeds in de wereld'moet heersohen.
Afgevaardigde dr. Hoctzsch (Duitsch-natio-
naol) zeide in dc discussies in den rijksdag o. o.:
De ontruiming van het laatst bezette gebied
moet de eerste voorwaarde zijn voor een aan
bod. Wij wenschen, dat de Duitsche regeering
zich niet vnn haar weg zal laten afbrengen.
Duitschlond mag ook niet vergeten zijnerzijds
een rekening in te dienen voor de schade in het
Roergebied. Wij zijn er riet voor om het Rijn-
lar.d door welke internationale contróle ook zijn
zelfbestemmingsrecht te laten vernietigen en
verzetten ons ook tegen de poging van Frankrijk
om door eenzijdige herziening van 't verdrag van
Versailles hot Soargcbied geheel van Duitsch
land af te scheiden. Wij eischen in een interpel
latie, dat Duitschlond op dit oogenblik met alle
middelen de hervatting voorkomen zal vnn de
werkzoamheid der intergeolfieerde controlecom
missie met medewerking van Fransche en Bel
gische officieren. Wij eischen verder, dot de re
geering het materiaal publiceeren zal, waarover
zij beschikt om de legende van Duitschlond's
schuld aon den oorlog te vernietigen. Wij wen
schen de voortzetting van het tegenwoordige
lijdelijk verzet aan dc Roer en komen op tegen
elke onderbreking vnn het verzet. Wij verwach
ten van de regeering een politiek, die onze land
génooten aan Rijn cn Roer spoedig en definitief
van de smartelijke verdrukking verlost.
Dc discussies worden doarna tot morgen ver
daagd.
B e r 1 ij n17 April. (W -B.). Bij de voort
gezette beraadslaging in den rijksdag over de
begrooting voor het ministerie van buitcnland-
sche zolcen, heeft dr Gothein (democraat) ver
klaard Omtrent den eisch het Roergebied naar
de mate van dc gedane betalingen te ontruimen,
hoeft niet verder te worden gesproken en even
min over een internationale contróle door den
Volkenbond. De gisteren door den minister van
buitenlandsche zaken gedane voorstellen vor
men een volstrekt bruikbaar materioal voor
onderhandelingen. De Volkenbond is op het
oogenblik een onbruikbaar werktuig voor be
middeling. (Levendige toestemming). Hij heeft
zijn sanctie gegeven aan de verstoring van den
vi ede, die een schending \an het recht vormde
'cn hij heeft zich steeds geplaatst aan de zijde
der machtigsten. (Uitroepen Zeer waar I).
Dr. Stresemonn zeide o. o.: Beslissend is in de
rede van minister Rosenberg, dnt zij een ge-
schikten grondslag uitmoakt voor internationale
besprekingen, indien de Entente, voornamelijk
Frankrijk, overeenstemming zou willen. De
Temps schrijft mij de poging toe de geallieer
den door erkenning van een prioriteit voor
Frankrijk te willen scheiden. Dit verwijt is on
gerechtvaardigd. Duitschland wet.' dat de strijd
der geallieerden tegen elkaar nog steeds op zijn
rug wordt uitgevochten. Maar waarom zou een
overeenkomst omtrent het gebruik van de Duit
sche betalingen voor den wederopbouw in
Frankrijk en België niet tot stand kómen De
kwestie der Duitsche schadeloosstellingen kon
niet alleen worden opgelost op linancieel ge
bied. Waarom neemt Frankrijk geen notitie
van het aanbod van rijkskanselier Cuno betref
fend* de samenwerking der industrie De toe
stand van Europa brengt ons tot dc vraag, of
de handhaving der douanegrenzen nog moge
lijk is. Ook hier liggen mogelijkheden, dat wij
elkaar op economisch gebied naderen.
Frankrijk en Duitschland moeten er op be
dacht zijn economisch met elkaar te leven.
Duitschland kan zijn begrooting pas dan in orde
brengen en zijn valuta eerst definitief stabilise
ren, als het de definitieve grondslagen voor zijn
politiek en economisch leven worden gegeven.
Voor een dergelijke definitieve oplossing zal de
Duitsche regecring de grootste opofferingen
zich willen getroosten. Voor de vrijheid en de
zelfstandigheid van Duitschland. die daarin be
sloten liggen, zouden dc industdie, de financiën
en de landbouw borg willen staan vcot de rente,
die Duitschland moet opbrengen. Even een
stemmig als volk en partijen hierin zijn, even
eenstemmig zijn zij, wot den tegenstond tot het
uiterste betreft, wonneer men het Rijnland en
liet Roergebied in een of anderen vorm van
Duitschland zou willen scheiden. De mentali
teit van het Duitsche volk is door de Fransche
wreedheid op een zware proef gesteld, maar het
is noodzakelijk aan de politiek van nationale
bezonnenheid vast te houden om hierdoor en
door het samengaan van alle krachten de be
vrijding van het Roergebied te verkrijgen. (Toe
juichingen). Stresemonn eindigde
Wil Frankrijk schadeloosstellingen, dan is
overeenstemming mogelijk. Wil het Rijn en
Roer behoud?-*, don knn daarover niet worden
gepraat (Levendige bijval). Zijn dc uitwijzin
gen in mossa uit het bezette gebied niet de
voorbereiding voor een annexatie
Frankrijk, z*dde Stresemonn nog, wil do be
volking door afwijzingen van haar leiders bc-
rooven, om don in de plaats dezer leiders mon-
schen als Smeets cn Dortcn te stellen. Een
voorwaarde voor alle onderhandelingen mo<.t
zijn dc in vrijheidstelling van alle gearresteer
den cn uitgewezenen. Het is heel dwaas thans
om den sterken man te roepen, om een Bis
marck. Wij hebben in dezen overgangstijd het
samengaan van alle krachten noodig om den
staat, zooals hij is, tc verdedigen. (Levendige
toejuichingen, handengeklap).
Alleen leden van kleine partijen voerden door-
op nog het woord, als de Beicrsche Volkspartij,"
de communisten, dc Duitsch-Hannoveranen, de
Dcutsch-Völkische partij en de fractie-Lede-
bour. Morgen worden dc algcmecne besprekin
gen voortgezet.
Het wegvoeren der kolen.
Parijs, 17 April. (N. T. A. Draadloos).
Minister Le Trocquer heeft na zijn bezoek aan
de opslagplaatsen van cokes in het Roergebied
aan journalisten medegedeeld, dot de cokes-
productie van 350 ton in Maart gestegen was
iot 7600 cn 10000 ton. Duitschlond verloor
80 pet. van zijn steenkool- en staal-productie.
De deskundige commissie had groote voorroden
gemaakt en oidus waren gunstige resultaten ver
kregen, dank zij de bekwaamheid van de inge
nieurs en van den goeden geest onder het Fran
sche cn Belgische spoorwegpersoneel.
Dc kolcnbelosting.
Uit verschil lende plaatsen in het Roergebied
worden volgens een Berlijnsch bericht verscherp
te maatregelen tot ofdwinging van de betaling
der kolenbelosting gemeld. Op de straatwegen,
worden met kolen geladen wagens in beslag ge
nomen.
Het kolenvervoer.
Duss^eldorp, 18 April. (B. T. A.) Le-
tiocquer heeft bij zijn rondreis door het Roer
gebied geconstateerd, dat sedert zijn laatste be
zoek de kolen- en cokestransporten voor hor
steldoeleinden in buitengewone mate hebben
toegenomen. Men verwacht, dnt de cokeszèndin-
gen binnenkort de 12.000 ton zullen bereiken.
Dc toestand van hot verkeer.
B e r I ij n, 17 April. (W. B.) Omtrent den
toestand van het verkeer in het Roergebied dec-
len de bloden mede, dat van de 205 stations in
het Roergebied 170 door de Fransche of Belgi
sche troepen bezet zijn. Op zestig van deze be
zette stations stoot het verkeer totaal stil.
Fransche persstemmen over dc
rede von Rosenberg.
Par ij s, 17 April. (Havos). De bladen stel
len unaniem vast, dat de rede van Rosenberg
geen enkel steentje bijdTaegt tot de oplossing
van het vergoedingsvraagstuk en de taktïek van
Duitschland bevestigt, dat, zooals de Action
Pran^aise het uitdrukt, Duitschland de ontwer
pen van Parijs afwacht om deze vervolgens on
vervulbaar te verklaren. De meeste bladen zeg
gen, dat men uit Rosenberg's rede alleen maar
vost moei houden aan de bekentenis van den
hinder, dien de Roerbezetting Duitschland be
rokkend heeft, welke bekentenis het Fransch-
Belgische besluit om hun actie aan de Roer to
verscherpen rechtvaardigt. De bladen leggen
met de Matin nadruk op het feit, dat dit dc
eerste keer is, dat de geallieerden hooren spre
ken van h t cijfer van 30 milliard, dat, in te
genstelling met de verzekeringen van Rosen
berg, nooit door Bergmann is genoemd. Terwijl
zij zekere aanwijzingen opteekenen, dat een deel
van Duitschland het hoofd begint te buigen en
dat de toestond voor de geallieerden bevredigd
is, besluiten dc bloden met te zeggen, dat de>
zaak der vergoedingen op den goeden weg is.
Frankrijk en België zijn evenzeer bereid vol to
houden, als het moet, nis om te onderhandelen,
wanneer zulks noodig blijkt.
Luisteren naar een ander's raad doet alleen
wie zelf niet twijfelt.
v Ammers—Kuiler.
door
C. N. en A. M. WILLIAMSON.
Uit het Engelsch door
W. J. A. ROLDANUS Jr.
26
„Be geloof ook. dat ik haar tegengekomen
ben", teemde Nick. En ofschoon de tasch voor
goed weg was. voelde hij zich plotseling zóó
gelukkig, dat hij wel van blijdschap had kun
nen zingen. Hij spoedde zich naar het telegraaf
kantoor om Henry Morehouse een gunst te vra
gen, die hij zeker wist, dat Morehouse hem
toestaan zou, omdat zij op hun reis naar het
Oosten zeer bevriend met elkaar geworden wa
ren. Dan ging hij naar de grootste garage van
Los Angeles, om den eigenaar advies te vragen
over het koopen van een ciuto. „U hebt mij van
den winter geschreven, dat u een goede te
koop hadt", zeide hij. „Misschien herinnert u
tid» dat nog." n.,',
Zich herinneren? Natuurlijk herinnerde de
eigenaar zich mr. Hillinrd! Iedereen had ge-
praat over zijn Lucky Star-bron.
„Ja, ik ben in dien tijd met aanbiedingen,
om allerlei dingen te koopen, overstroomd",
lachte Nick. „Toentertijd kon ik 'g^en auto ge
bruiken. Maar nu wel. En een goede tourmo-
chine ook. De beste, die cr is!"
„Hebt u ook een bepaalde voorkeur?"
„Ik heb niet meer verstond van motoren dan
vnn olifanten", bekende Nick. „Het dient ner
gens voor om te beweren, dat ik een deskundige
ben, want ik moet het nog van a tot z leeren."
„Ik heb op het oogenblik een machine, die
uitstekend voor u zijn zou, als u een eerste kies
merk wilt. Hij is van een millionr.sir, die fail
liet gegaan is een week, nadat hij de auto ge
kocht had Een eerste klas wagen. Mear gaat
u zelf eens mee kijken." Nick ging mede. Het
was een prachtstuk, van binnen en buiten licht
sleutelbloemgeel.
„Bijna de kleur van haar haar," dacht hij.
„Ik moet, totdat ik zelf rijden ken, een chauf
feur hebben", zeide hij, nadat hij besloten had
den wogen te koopen, als die goed zou blijken
te zijn. „Maar ik wil onmiddellijk zelf leeren
rijden. Ik zou het niet uithouden, wanneer ik
als een koning achterin moest zitten met een
ander aan het stuur. Hoe long zou ik er vooi
noodig hebben? Al zeg ik het zcif, jk ben noga-
handig."
„Kunt u een paard besturen?" vroeg de mort
Nick lachte. „Ja, dat gaat wel."
Weinig mennen in Californië konden handi
ger met paarden omgaan dan hij.
„Nu don zult u den slag gauw boet hebber-
Zes of zeven lessen zullen wel voldoende zijn
„Lessen var. een paar uur?"
„Ja, zoo ongeveer."
„Én als ik extra 'betaal en extra oefen.? Als
ik het den hcelen dag doe, zou het dan niet in
vier lessen gaan? Natuurlijk moet ik dan meer
leermeesters hebben."
„Maar u blijft de eenige leerling. Dat zou u
te veel inspannen."
„Wel neen. Een paar dutjes en een paar sand
wiches houden me best op de been. Veedrijver
is een heel wat zv/aarder werk."
„Nou, dan bent u binnen vier dagen een uit
stekend chauffeur, mr. Milliard. Dat verzeker
ik u."
,.In staat om dames te rijden?"
„Een kóningin desnoods."
„Det is juist mijn bedoeling", prevelde Nick
binnensmonds.
HOOFDSTUK X.
De eerstvolgende vijf dogc-n bracht Angola
door met het bezichtigen van het lar.d, del haar
vader mede had helpen schelpen en met het
blijven steken onderweg op korte en ongeschikte
lusschentijden. In den beginne waren het on
verwachte tusschentijden, maar woldra was het
alsof zij cr onvermijdelijk bij behoorden, wont
hoe meer Angela van Sealman's uitvinding leer
de kennen, des te minder verbaasd was zij over
de nukken ervan. Het Model v/as een model van
elle gebreken. Maar Mr. Seelman verloor geen
oogenblik het vertrouwen. Hij legde alles uit,
rechtvaardigde zichzelf en den auto, verleide
anecdotes omtrent zijn moed en liet zich aan
doenlijk uit over een zieke moeder, die afhan
kelijk was van hem en van zijn succes.
„Ik ben een pionier," zeide hij. „U en ik ma
ken op dit oogenblik geschiedenis."
Angela zou gaarne van zoo'n sombere bezig
heid afgezien hebben, maar Mr. Sealmen zag
eruit, alsof zijn gezondheid zwakker was dan die
van den auto. Wanneer hij met de gekristalli-
seerde-suiker-omamenten onder den glanzenden
knp van Het Model wurmde, leek hij zóó tencer-
geslagén, stonden zijn oogen zóó hol, wns zijn
glimlach zóó flauw, dat Angela's boosheid tot
medelijden wegsmolt. Vaststaande besluiten om
hem en zijn auto onverbiddelijk hun congé te
geven, stierven weer in haar, wonneer zij zijn
„gewurm" zag. Zijn geheele toekomst hing,
zeide hij, af van Het Model. Wanneer Mrs. May
hem zijn congé gaf en een anderen auto huur
de, zou het nieuws als een loopend vuurtje van
de eens garage var. Los Angelos naar de andere
gean. Hij zotr geruïneerd zijn. Zijn moeder, voor
wie opwinding heel slecht was, zou ongetwij
feld aan een hartziekte sterven.
Maar langzamerhand begon Angela den moed
te verliezen. Zij voelde zich alleen op de wereld.
„Het zal er waarschijnlijk nog op neer draaien,
dat ik het blauwe monster moet koopen en ver
branden," dacht zij. „Maar zelfs dan zal de ka
beljauw niet ophouden, voordat hij mijn butier
is."
Dergelijke sombere voorgevoelens bewolkten
haar geest op een ochtend, toen Het Model on
geveer op een halve mijl van het phantastisch
klein Venetië, het Coney-eilnnd van Zuid-Cali-
fornië, een panne kreeg. Woedend stapte zij
uit en wandelde Iargs een kaleidoscopisch pa
troon van kleine bazars, schiettenten, papieren
ijsbergen en kartonen heuvels. Zij baande zich
een weg door een goedgehumeurde menigte
groote, door de de zon verbrande jonge Ameri
kanen, knopp? meisjes met wonderlijke gekapte
gouden horen, donkerkleurige Mexicanen, geel-
getinte Japanners, enkele Hindoes en negers.
Dan zag zij bij de pier een als restaurant inge
richt oud Spaansch galjoen, waar zij heen ging
om gebakken scharren, die met groote zwarte
letters als een bijzondere delicatesse geadver
teerd werden, te eten. Hoe oud, hoe Spaansch
en in hoeverre het schip een galjoen was, zou
niemand kunéh of willen zeggen. Maar dc schor
ren waren verrukkelijk en door het typisch raam
dicht bij haar tafeltje een raam, dat uitge
sneden was in de zijde van het schip kon zij
de Stille Zuidzee zien, blauw in de verte, groen
waar zij witte schuimbloemen op het gouden
strand wierp.
„Ponne's zouden heel grappig zijn, als ik ie
mand had, die er met ir om lachte," dacht zij
en haar geest riep het b op van Nick Hil-
liard.
Zij had hem naar huis f - 1 r.
blijkbaar gehoorzaamd, wat ive
derachtig en niets voor hem scheen. lot dus
verre was hij altijd bij de hond geweest om haar
al. wat onaangenaam was, te besparen. Zelfs
te Los Angeles was hij uit den trein gesprongen,
om mr. Milliard te beletten haar zijn hulp op te
dringen. Hij was altijd opgetreden als een held
uit het sprookjesboek, die steeds weer juist op
tijd verschijnt om de heldin voor een misdadi
ger, een dollen stier, een hollend paard of een
brandend huis te redden. Het eenige verschil
was, det Mr. Hilliard onmogelijk de held van dit
sprookje zijn kon en zijn tijdige komst was, vol
gens zijn eigen bekentenis, nooit een toevallige
omstandigheid. Hij kwam met voorbedachten
rade en dat was een bewijs van geen goeden
smaak. Maor waarom kon hij haar ook nu niet
van dien Sealman redden
(Wordt vervolgd.)