AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
KT. EMILIOB
ij I. JL SCHITERMAK 1 h,ütr.str. 17 lel. MS
TOILETARTIKELEN
In Eenwigheidsliclit
TENNISPAKTALCHS
v. o, weg LANGESTRAAT £3
binnenland.
feuilleton.
Per flesch f 1.60, per anker f 65.
DE FIRMA FONTEIN S SCHIPPERS,
LANGESTRAAT 24
behangerij stoffeerderij
BEDDENMIJ - HINDEN MEUBILEERIKG. Iel- 498
bizonderheden:
T Pas hebben we de daar liggende sche
ipen gepasseerd of we komen op een voor
[tjbtanici uitnemend terrein. Zulke rom
melige, braakliggende gronden zijn den
plantenliefhebber een Eldorado. Wie dus
graag in een uurtje goed wat wil deter-
ufiineeren of tenminste botaniseeren, kan
iliier terecht. Hij zal zijn wandeling allicht
«Bet veel verder uitstrekken en het ver-
"loig voor een anderen keer bewaren. Hin-
ert niet: alle vrije tijd aan en in de
atuur besteed is goed gebruikt!
IVIagaz. „De Dom",
Maison de Coiffure
Willem Groenhuizen
v-
G. VAN DUIN
JUBILEUMLEPELS
Katoenen en Flanellen.
JOH. VAN DIJK
22e Jaargang
No. 12
Zaterdag 14 Juli 1923
ORIGINEELS
zeer aart te bevelen
Bordeaux, gèwas 1917
Axroinster Karpetten. Kwaliteiten als vóór den oorlog 158.—, 1 67.50
i 84.50. Tap. Beige Karpetten t 20,— 1 29.40, 1 32.- 1 34-56, 1 39.20
Talelkleeden, Pracht Mohair kwaliteiten. Grootste maat 1 28.50
Sireepstollen, 120 cM. breed per meter 1 2.25 en t 1.50.
'Ons mooie Amersfoort.
IV.
LANGS DE EEM.
pr-Dezen keer een wandeling langs de
3Eem, waar dus het vlakke "land domi
neert; bosschen en heuvels zijn uitgescha
keld. Ook de zandgronden zoo goed als
Hfcheel, want langs de rivier, waaraan
^Eigens oudheidkundigen onze goede
jffad haar naam ontleent, is klei het
hoofdbestanddeel.
B\Vij zullen dit dadelijk opmerken, als
JWe de planten, producten van den bodem
aan nadere beschouwing onderwerpen.
HOnze, dus hoofdzakelijk botanische,
'tocht gaat over de Kleine Koppel langs
ijlen linkeroever van de Eem.
Daar in dien hoek passeerden we een
lant met gele kruisvormige bloemen, wie
e het zoo niet aanzien, dat het eigenlijk
en papaverachtig gewas is, familie van
laprozen en opiumplanten, hoewel we
ij het doorbreken ook een sterk riekend
elksap ontwaren, hier geel van kleur,
it sap van de stinkende gouwe werd
oeger wel bij oogziekten gebruikt van-
'daar dat de plant ook wel oogenklaar
heet. Hoewel geen zeldzaam gewas, komt
Wet om Amersfoort niet veel voor.
m Die hooge plant met gedeelde blade-
i«n, die aan roodachtige stengels zitten
pen van onderen behaard is, wordt onte
genzeggelijk als een samengesteld-bloe-
mige aangemerkt, een vertegenwoordiger
pus uit de groote familie der composie
ten.
ju 't Is de Bijvoet, waarvan het merg der
«tengels wel gebruikt wordt door men-
Hrhen, die erg kleine insecten verzame-
jun
f' Daar schittert een groote Maiva met
itiin fraai paarse bloemen en kaasjes-
jachtige vruchten; vandaar de naam Groot
Kaasjeskruid.
IHier een veld met distels en brand
netels, een prachtplek om naar doornige
rupsen te zoeken, die ons zulke fraaie
vlinders kunnen leveren. Doen we later
eens. De brandnetel is de Groote, ot
Tweehuizige.
Dat laatste woord wijst er op, dat de
bloemen óf alleen meeldraden óf slechts
stampers bezitten en dus óf manlijk zijn
óf vrouwelijk en bovendien: dat de man
netjes en vrouwtjes niet in hetzelfde huis
wonen, m.a.w. de meeldraadbloemen en
de stamperbloemen niet op dezelfde plant
voorkomen, maar op verschillende. Welke
distels het zijn is niet zoo dadelijk uit te
maken: bij ons bezoek bloeiden ze nog
niet, maar melkdistels zijn het zeker niet.
die hebben gele bloemen en niet zulke
scherpe stekelachtige bladeren.
De boterbloemen, die hier staan zijn
hoofdzakelijk twee soorten: de hooge,
waarvan de bloemstelen rond zijn is de
scherpe boterbloem, de andere, die meer
op den grond ligt is de kruipende, die
heeft gegroefde bloemstelen. Voor fijn
proevers is hier nog een vrij zeldzame
soort, die ze zelf moeten zoeken.
Dat goedje, dat zoo aan onze broeks
pijpen blijft hangen is Kleefkruid, een
goede naam. De kieefkracht ontstaat
door kleine haakvormige borsteltjes.
Dit gele Compozietje draagt den zon
derlingen naam Akkerkoot, ofschoon het
met kool niets heeft uit te staan en op
akkers gewoonlijk niet voorkomt. Vee!
meer in heggen en op ruige plaatsen.
De paarse Hondsdraf, de Witte
Doovenetel, de gele en witte klaver, het
Herderstaschje, het Kruiskruid zijn te ge
wone planten om veel over te zeggen:
iedereen kent ze wel. Maar het Haze-
pootje, de Bundelhoornbloem, de Zachte
Ooievaarsbek, zijn het zoeken wel weer
waard evenzoo Heggewïkke en de Hop-
klaver.
Dit alles en nog meer biedt ons het
terrein aan langs de Geldersche straat,
tegenover de Houtpakhuizen aan de over
zijde van de Eem. Echter: op de klei zijn
we hier nog niet.
We stappen daarom lustig bet zand
weggetje in aan het einde der Geldersche
straat en volgen 't tot een boerderij links,
waartegenover we, dus Techts een weg
getje inslaan, dat op een draaihek bij een
huis uitloopt. Het'hek gaan we door en
staan nu weldra weer aan de Eem, die
we enkele minuten uit het oog verloren
Op de „wegelkens" passeerden we
Hop, de plant, die wel wordt verbouwd
om de vruchten, „hopbellen" te oogsten,
welke bij de bierbroAwer'j worden ge
bruikt: ze bevatten een scherpe stof, lupu-
line, welke den prikkelenden smaak aan
het bier geeft. De jonge spruiten der
planten worden in het voorjaar wei ver
zameld en leveren gekookt een smakelijke
groente.
We merkten in het voorbijgaan het
kleurenspel in het gras nog op: de gele
Ratelaar, de roode Koekoekbloemen en
de prachtig blauwe Gamander Eereprijs.
De eerste van deze drie is familie van
den Hengel van den Berg en ook zoo'n
halfparasiet, die voedsel ontleent aan de
graswortels. De boeren zien hem niet
graag in het land, waaruit hij zich uiterst
moeilijk laat verdrijven. De tweede is
weer een merkwaardigheid om goed te
bekijken: Er zijn bloemen alleen met
meeldraden, alleen met stampers en met
beide. Ook allerlei misvormingen komen
voor, die aan zwamwoekering zijn te
wijten.
Ze zoo langzaam opwandelend ontle
dend zijn we het weiland langs de Eem
opgelbopen of... gefietst. Dat laatste
gaat ook wel, maar gemakkelijk is het
op het maar één voet.breede jaagpaadje
nu juist niet en waar we bovendien nogal
eens moeten afstappen voor draaihekjes
en... om planten te bezien, is wandelen
meer aanbevelenswaardig. We kunnen
immers elk oogenblik rusten?
Vóór we het eerste klaphekje door zijn
letten we eens op het eigenaardige riet
gewas, dat in de Eem staat, 't Is geen
riet, dat ziet ge dadelijk wet. En plukt
ge er een stukje van af, dan merkt ge al
gauw een eigenaardige aromatische geur,
die ge misschien wel herkent. Kalmoes?
Juist.
Hier groeit het goedje, waarvan we als
jongens voor een paar centen een stuk
wortelstok kochten bij den drogist, om er
heerlijk op te kauwen.
't Was gezond, zeiden we. Nu, of dat
waar is, laten we in het midden, maar
het zoeken van de wortelstokken van kal
moes is niet van gevaar ontbloot, omdat
soms stukken kunnen worden meegeoogst
van een zeer gevaarlijke plant, de Dolle
Kervel, waarvan de wortelstokken zwaar
vergiftig zijn.
We hebben het beleefd, dat kinderen
er ernstig ongesteld van waren.
Het zoeken van kalmoeswortels is dus
niet zoo heel onschuldig. De plant is af
komstig uit China, waar hij vruchten
krijgt. In ons land nooit. De bloeiwijze is
een bloemkolf, een sigaarvormig ding, dat
dwars uit een stengelblad steekt. Zoek
er eens naar in Juli.
De giftige schermbioem, die we daar
net noemden, groeit ook langs de Eem.
't Is er een met fijn verdeeld blad. Die
daar met die forsche bladeren is een heel
onschuldige Umbellifeer en heet Berck-
lauw. De gegroefde stengel diende den
Grieken tot voorbeeld voor hun gegroef
de zuilen.
Die mooie hooge planten met licht
paarse bloemtinten zijn Valerianen. De
plant werd vroeger in de apotheek ge
bruikt: de wortelstok was een koortsmid
del. Katten schijnen er dol op te zijn! We
zagen de planten soms wel in tuinen, waar
een groep er van lang niet misstond. Vlak
daarbij groeit Poel, die familie is van bo
terbloemen en anemonen, wat je hem niet
zoo ineens zoudt aanzien. Hij lijkt veel
op Spiraea, evenals wat hier ook staat, de
Moerasspiraea. Zoo in de verte is het ver
schil niet best te zeggen, maar oplettende
wandelaars zullen het wel uitvinden.
Die mooie paarse (een enkele keer ook
witte) klokvormige bloempjes zijn van
den Smeerwortel, een praclitplant langs
kleiwegen, die wat vochtig zijn, aan wa
terkanten dus.
Officinale bij den Latijnschen naam,
wijst weer op geneeskracht: de wortel
bevat een slijmerig vocht (smeerwortel)
dat nog -wel als geneesmiddel wordt ge
bruikt.
Last not least op deze plek: de mooie
gele Lisschen, die we tegenwoordig met
Margrieten uit de weilanden op de bloe
menmarkt op 't Havik zien aangeboden,
een bewijs, dat de bloemen mooi gevon
den worden.
Of dit echter in het voordeel van de
pracht der slootkanten is, is een andere
vraag. De latijnsche naam pseud-acorus
(valsche acorus dus) wijst op de over
eenkomst der bladeren met die van Kal
moes (Acorus).
Laten we nu even liggen hier bij de
geurende roode klavers tegenover de hoo
rnen van het buiten „de Coeihorst." Hoor
die vogels eens! Lijster, karakieten,
groenling laten zich om strijd gelden.
Ginds bij de sloot staat een reiger
doodstil op visch te loeren. Over ons
hootd vliegt een meeuw. Een grutto ziet
ons en ongerust over het lot van haar
jongen Iaat 't dier.onverpoosd zijn angst
kreet, waarschuwiggssein voor de jongen,
hooren. Daar komt grutto nummer twee
ook aan krijschen. De reiger vliegt op en
wordt dadelijk door de grutto's gevolgd.
Het groote dier vlucht lafhartig voor hun
nijdige aanvallen.
Daar is een kievit bezig zijn jongen
te voeren; een laat broedsel, dat pas in
juni uitkwam. De eerste eieren werden in
April weggehaald voor de epicuristen-
Homo-sapiens. Nu de ouden zoo krijten
zitten de jongen doodstil en zijn van aard-
klontjes niet te onderscheiden. Mimicry
noemt men die camouflage.
Daar op 't weiland twee gele kwik
staarten. Verderop spreeuwen, die wor
men en slakken consumeeren. Telkens
zien we wat nieuws en we zouden hier
uren kunnen droomen. Wie er tijd voor
heeft, doe het gerust: hij oogst er gezond
heid en kalme gemoedrust.
Wij breken eindelijk op, wandelen lang
zaam verder, zien telkens weer hetzelfde,
telkens weer anders, telkens nieuw ge
groepeerd, altijd weer nieuw, doch immer
het oude en komen zoo genietend aan een
huis, waar een bord met Amstel-bieren
ons een taveerne doet vermoeden.
Hier slaan we het weggetje in, dat naar
den hoogen Soestertoren leidt. Vlak bij 't
spoor: wat prachtige Lceuwebekjes,
Vlasleeuwebekjes heeten ze, altijd prach
tige verschijningen waard om meegeno
men te worden en in een vaasje ons huis
te versieren.
In de sloot staan de zonderlinge sten
gels van een Paardenstaart waarvan mil-
lioenen jaren geleden er zooveel waren,
dat ze de dikke steenkoollagen konden
vormen.
Hoor die leeuwerik en... wat kraakt
daar door 't gras? Dat is een buiten
kansje, een kwarteikoning.
Bij de Soesterke'rk kunnen we twee
kanten uit, namelijk langs den straatweg
fietsen naar huis of langs den Zwarten
weg door de weilanden. Doen we 't laat
ste, dan repeteeren we allicht heel wat
plantenkennis, pas verworven ot obser-
veecen in de slooten allerlei waterdierkes.
Na een dik uur te voet of een klein half
per rijwiel zijn we weer thuis, rijker in
kennis der natuur, maar ook, willen we
hopen in levensmoed.
Kameroverzicht
-- EERSTE KAMER.
Vergadering van Vrijdag 13 Juli.
Geopend 11.40 uur.
Voorzitter J. J. G. baron van Voorst tot
Voorst
Appèl-kommaaL
De Voorzitter laat voorlezing doen van de
Varkensmarkt - Amersfoort,
Speciale aldcollng:
f WIJERSSTRAAT 14. - Tel. 205 fc
Speciale behandeling; tegen nit 4,
p vallen cn afbreken tud liet haar.
£j Haarcalf - Eaarzeep Toorkomt d
|j de roos en het vet worden V
Tan het haar.
namen der afwezige leden waaruit blijkt, dat het;
vereischte aantal leden niet aanwezig is. j i
Berichten van verhindering zijn ingekomen
van de hccren v. d. Lande en Slotemaker de
Bruine.
Ten einde afwezige leden in de gelegenheid
stellen nog te komen, wordt de vergadering fiiyt
gesteld .lot hedenmiddag 2 uur.
Heropening.
De voorzitter heropent te 2 uur de verpA*]
ring.
Wijziging Hooger Onderwijswet
Aan de orde is voortzetting van de behande-»]
ling van het wetsontwerp der Hooger OnderH
wijswet p
De Minister van Onderwijs, Kun*
sten en Wetenschappen (de heer Dtfl
Visser) constateert dat alle pogingen van Spr. orrti
ten aanzien von het onderwijs het finondeeïi
evenwicht te herstellen telkens door de partij)
van den heer Van Embden onherroepelijk wor-1
den afgekeurd en aan de andere zijde klaagt,'
men steeds weer over het zeer hoogo onder*1
wijsbudget. Spr. vraagt zich dan ook telkens aB
hoe ter wereld het budget van 1Ö0 millioert
aanmerkelijk kan worden verlaagd. Ten aan-*
zien van het hooger onderwijs merkt Sprt op^
dat de kosten van dit onderwijs de laatste jareaii
meer don vertienvoudigd zijn en dat deze ge*»
klommen zijn van ruim 6 ton tot ongeveer 7j
millioen. Het was dus niet meer don billijk dat
de bijdragen van hen die van dit onderwijs
profiteeren ook werden verhoogd. Te meer is
Spr. tot het voorstellen van de verhooging defl
collegegelden van 200 tot 300 kunnenf
overgaan, waar ook in het buitenland deze bij-4
dragen aanmerkelijk zijn verhoogd. Spr. gen
looft niet, dat tengevolge van deze verhooging;
met 100 de cultureele ontwikkeling van het'
Nederlandsche volk zoozeer zal dalen als doorj
den heer Van Embden is voorgesteld.
Ten aonzien van de hoogere salarieering deij
leeraren in sommige gemeenten dan bij het
ontvangen van Rijkssubsidie is geoorloofd
merkt Spr. op, dat het hem verheugt dat er
nog gemeenten zijn die zoo goed in hun finon-,
ciën zitten dat zij zelfs de Rijkssubsidie kunnen:)
missen en bovendien nog hoogere salarissen'
kunnen toekennen. Overigens wordt het Rijty
hierdoor ontlast.
Hierna wordt het wetsontwerp aangenomen,
met 19 tegen 7 stemmen. Tegen de vrijzinnig^
democraten en de hecren De Gijselaar, Wittertj
van Hoogland en Croles.
Aan de orde is wijziging en verhooging vort'1
hoofdstuk 5 der Staatsbegrooting voor 1923/
(Overbrenging dienststukken in verband met]
opheffing departement von Landbouw, Nijver<
heid en Handel).
De heer W e s t e r d ij k (V. B.) bespreekt da
Landarbeidcrswet. Met de uitvoering der toe
passing is Spr. zeer tevreden, maar hij ziet ge*
varen dreigen.
De gemeenten worden niet voldoende gecon
troleerd en spr. acht strenger contróle beslist
noodzakelijk ter voorkoming van debacles.
De Min. van Binnen 1. Zaken en."
Landbouw, de heer Ruys de Beerenbrouck/
kan de toezegging doen, dat hij bij de herzie-1
ning van de Landarbeiderswet, die in voorbe
reiding is, met de belangrijke beschouwingen'
Wie paarlen wil vinden, moet diep dui-
en.
angesfr. 43. Tel. 582. Postr. 75821
oud- Zilver en Uurwerken
roots Sorteering
Servetbandon
van
margreet dijkstra.
p rrZoo dat zit!"
Aukje kijkt Karei aan.
„Je moet naar huis, mijn jongen. Ja
hs je het nou meeneemt, kan ik nog eens
beginnen. Vanzelfsl Ja, ga maan. Morgen is
.die wel droog.
En dien nacht slaapt Aukje in onder de
Veilige hoede van den Heiligen Jozef, die
*>p haar- kastje prijkt. Zo droomt van ka
potte beelden en groote verfpotten, van beel
denstorm en revolutie en niets is veilig voor
ihaar vernielende handen.
Maar de Heilige Jozef; hij glimlacht zoe
telijk. i
Hij wéét wel beier.
llskes léven is vól bijzondere dagen,
f Daar is Mockes verjaardag en die van
tea wa A-ute éfl BP..V
Bella, die nu al een kleine Bella heeft
Vader heeft een speciaal geslachtsregister
aangelegd.
En daar is Sinterklaas.
Ilske gelooft aan Sinterklaas met een ge
loof, dat tot innerlijk weten geworden is.
Ze gelooft aan zijn blijde liefde, die geeft
alle dingen, die je nu eens niet beslist noo-
dig hebt en waarmee je zoo heerlijk spelen
kunt. Ze gelooft aan zijn wonderlijke macht
om briefjes te lezen in het verre, warme
Spanje, briefjes, die je vrceselijk geheim
zinnig schrijft, samen met Moeke in de
groote huiskamer, en die je 'savonde laat,
als je anders allang in je bedje ligt, met
vader post Maar toch zijn er veel dingen,
die Ilske niet begrijpt
„De kindertjes van Teun en 'Aafke heb
ben niet geschreven. Moeke", zegt ze met
een opgewonden kleurtje: „ze krijgen tóch
niks."
„O Ilske, en jij hebt zooveel. Zullen we
gauw een pakje maken?"
Ja, dat wil Ilske graag en met gloeiende
wangen draagt ze aan uit haar kleine kast
je. Ze wil wel alles geven, maar Moeke
helpt uitzoeken en zet wat terug op de lce-
ge planken, „want als er nog eens meer
(arme kindertjes zijn!"
Daar.staat het kleine meisje in al haar
opgewondenheid voor stil. 1
„Waarom brengt Sinterklaas arme kinder
tjes niks?"
„Dat. zal Moeke je later wel vertellen,
Ilske!"
„Probeer nou eens", stelt het kind voor.
Ferdinand kijkt zijn vrouw aan.
„Later, Ilske!"
„Probeer eens", houdt de kleine vol én nu
moet Moeke haar wel zeggen, dat de men-
schen zélf Sinterklaas helpen in zijn vrien
delijk werk van verrassing cn blijheid bren
gen.
„De mepschen moeten ook altijd hel
pen", ontdekt Ilske; Ze heeft een groote lc-
\an v-vsosles, geleerd .en. .Vader cn.Moeke zijn Aea
goeden Sint héél dankbaar.
Het is Kerstfeest, ja, dat is een heel ander
feest, dat ziet Ilske wel aan Vader en Moe
ke en aan Aukje en ook merkt ze het in
huis. Vele pakjes vinden ook nu hun weg
langs smalle paadjes en donkere laantjes
naar kleine, lage huisjes.-.
Maar tóch is het alles anders nu.
Moeke kijkt die dagen zoo gelukkig én
Vaders goede oogen zien nog moediger de
wereld in. „Of het leven de. moeite waard
is, hè Aukje," zegt hij met zijn blijde stem.
„Van zelfs", stemt Aukje toe en ze vertelt
Ilske in haar warme, gezellige keuken, als
achter op d^ plaat van 't fornuis de appels
liggen te poffen, van een ander land hier
ver vandaan. Ze vertelt van Bethlehem's
JUWELIER 0PTICI5N.
OJtrechlaehestraat 23
Zilver groote dessert 9 1 7.—
Plate F9
Theelepelst 2.25 t 4.56
stal en van zingende engelen en Ilske, die
het verhaal: al lang kent en lief heeft, luis
tert met 'gespannen aandacht, of Aukje nu
heusch niets vergeet
„Ja", zegt Aukje, „de Lieve God wist best
wat. Hij deed", cn zij zingt met haar echtste
kerkstem ,met lange, bevende uithalen van
„Davidszoon, lang verwacht", en Ilske op
haar eigen oude stoof zingt mee.
Het allermooiste vindt Ilske den Engelen
zang. Die moet Moeke zingen 's avonds als
Ilske in haar bedje ligt.
„En was er een groote ster. Moeke?"
vraagt kleine Ilske.
„Ja, een heel mooie, groote ster!"
.Zdirove eens luiken, ol hü ftc nou liT.h'
In een deken gewikkeld draagt Dieuwke
haar kind naar 'traam. 'tls een schitteren
de sterrenhemel.
„Is hem dat?" 1
'tVingertje wijst zoekend tegen 't koude
glas. 1
„Vind je hem véél grooter dan de an
dere?"
„Ja", knikt Ilske in kinderlijke fantasie.
„Maarhoor je Engelen zingen?"
„Nee", zegt Ilske ontgoocheld cn Moeke
draagt haar terug in t warme nestje.
Maar nu is Ilske tien jaar en er komen
andere vragepi.
„Mooke, is het écht?"
Van een sprookje weet ze wel,- dat het
niet heelemaal echt is- Maar een sprookje
er komen wel vele wonderlijk mooie
dingen in voor maar toch, 't zit vast aan
de aarde.
Dit verhaal is anders. Het heeft een ander
uitgang- en middelpunt en het raakt haar
hartje aan alle kanten. Dat voelt Ilske wel
een klein beetje, al kan ze het natuurlijk
niet zeggen.
„Moeke is het echt?"
„O", zegt Dieuwke Boukema, „het Is zoo
echt. Het is klinkklaar goud!"
Ilske kijkt Moeke aan, verrrast door den
klank in haar stem en ze vergeet bijna ver
der te vragen. 1
„En zongen de Engelen nou heusch?"
Moeke glimlacht
Klein Ilske met haar vorschende oogies,
die altijd een wijd veld van twijfel ontdek
ken en haar hartje, dat zich onbewust toch
keert naar 'licht O ja, het Kerstfeest vie
ren, het is heel iets anders, als al het ande
re. 't Is gaan met lichten tred en dankend
hart- 't is leven in 't licht dat in de duis
terheid scheen, 'tis opgaan boven 'tklein
mcnschenhart uit en juichend naderen tot
dichtbij 'sHeeren troon-
V£
dertien jaar en ze gaaf al met Karei naai
't Gymnasium in de stad.
Eiken dag slaan ze den rijweg in, dio
achter Vaders huis loopt, tot buiten het
dorp; dan gaat het dwars over de groote
heide.
Nu is het een genot te fietsen over die
wijde, open vlakte, 's Winters is het koud
en guur; dan moeten ze den straatweg hou*
den.
Ilske houdt van de bruine, stille heide.
Eiken Zondagavond gaat ze er met Vader
en Moeder heen. Daar behandelen ze de le
vensvragen, die zich in Ilskes hoofdje naar
voren dringen en dat zijn cr vele. Daar zegt
Vader haar met zijn blijden lach alle ver
gaderde levenswijsheid en daar spreekt
Moeke haar van de dingen, die eeuwig zijn.
„Waarom", vraagt Ilske en „hoe kan dat
nou!" en ze begint met alles te verwerpen,
wat een ander reeds gevonden heeft, in
moeilijke uren op een veelal eenzamen le
vensweg.
Maar Moeke en Vader hebben een onver"
woestbaar geloof in 'smenschen aanleg en
bestemming, en ze laten stillekens groeien,
wat zich tot leven zet.
(Wordt vervold.)
vanaf f 3.90.
Langestraat 116 Tel. 70
