«."LÜffn, AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE eemlander" 99m°""9*4
TWEEDE BLAD.
Een nienwe ftaatsiiricbting
voor InQiê.
FEUILLETON.
Terug in het leven.
Onder de vr nag stukken, die thans ook voor
Neduriand \»n i et grootste beln/i^ zijn, be
hoort de \a*t»trlling van een nieusve staats
inrichting vo >r Indië. Een vraagstuk, dat in
Nederland *.eel minder de aandacht trekt,
dun de afschaffing van het zevende leerjaar
of de verreiïvlering van de ambtenaarssala
rissen, de vlootwet of de medezeggenschap
van arbeiders, maar dat zeker van niet min
der belang is, dan elk van de genoemde on
derwerpen.
Men moet voor Nederland teruggaan tot
het jaar 18iS om op staatkundig gebied te
komen tot eer: hervorming van zoo grooten
omvang, als thans voor ïndië voor de deur
staat. De staatsinrichting van Nederland
kreeg in dat jaar onder leiding van Thor-
becke een ander karakter, o.a. door de in
voering van reclitstrcekschc verkiezingen
voor de Tweede Kamer en de invoering van
ministcrieele vera»twoordclijkheid.
Voor Indië is het voorloopig noch om het
één, noch om het ander te doen, maar niette
min worden door de grondwet, zooals zij in
1922 is gewijzigd, veranderingen van ver
strekkende bctcckenis gevorderd, welke in
overeenstemming zijn met de ontwikkeling
van de Indische maatschappij in de laatste
twintig jaren.
Er zijn tal van menschen, die zich van
Indië geen andere voorstelling kunnen ma
ken, dan van groote bosschen met apen, tij
gers en slangen. Hoe zouden zij verwon
derd zijn, wanneer zij een reis over Java zou
den maken, op de hoofdplaatsen zouden
zién, de modern ingerichte kantoren van de
groote handelshuizen en de uitgebreide
woonwijken van de Euröpeesche bevolking,
het modem ingerichte verkeer met restau
ratie-rijtuigen op de spoorwegen, het uitge
breide wegennet over geheel Java en dc dich
te bebouwing van dc velden met rijst, sui
kerriet, tabak en andere gewassen.
Ten aanzien van de inhcemsche bewoners
is de misvating doorgaans niet minder groot.
Het feit, dat in de laatste vijftien jaren, door
de uitbreiding van het onderwijs met de z.g.
Hollandsch-Inlandsche scholen, bet voortge
zet onderwijs op.de Hoogere Burgerscholen
en Muloscholen, dc opleidingsscholen voor
'ambtenaren en de kweekscholen voor onder
wijzers, de artsenschool, de rechtsschool cn
sinds enkele jaren de technische liöoge-
school, een groote groep van Hollandsch
intellcctueclen is 'gevormd, die
zich aansluit bij grootcrc kringen van in-
heemschen, die onderwijs hebben gehad in
de inlandsche talen, is nog tot betrekkelijk
weinigen in Nederland doorgedrongen. Zij
stellen zich de inlandsche bevolking voor als
uilsluitend te bestaan uit de koelies, werken
de op de velden met ontbloote bovenlijven en
uit oppassers in dc kantoren.
Niet weinigen zouden verwonderd zijn, in
dien zij ontwikkelde inheemschen zouden
ontmoeten of een vergadering van een ge
meenteraad of van den Volksraad zouden bij
wonen en daarin inheemsche leden zouden
hooren spréken op een Wijze, die voor dié
van dc Euröpeesche leden niet onderdoet.
Gemeenteraden en Volksraad, bet zijn bei
de instellingen van den nieuwen tijd in In
dië. Met dc gemeenteraden, die vrijwel de be
voegdheden hebben van de gemeenteraden
in Nederland, is men in Indië begonnen nu
bijna 20 jaar geleden, en alleen voor dc
meer belangrijke plaatsen; de Volksraad, die
alleen adviseerende beboegdheid heeft, werd
in 1018 ingesteld. Bovendien zijn te zclfder
tijd als de gemeenteraden, gewestelijke raden
(in.den geest van onze provinciale raden,
maar dc gewesten zijn er veel grooter dan
onze provincies) ingesteld, waarvan de leden
door de Indische regeering worden benoemd
in tegenstelling met dc leden van de gemeen
teraden, die door de ingezetenen van alle
rassen, die aan bepaalde eischen voldoen,
worden verkozen.
De instelling van deze raden bracht een
eerste wijziging in het stelsel van bestuur,
uitsluitend door ambtenaren in Indië; ook
na die instelling bleef dit stelsel voor het al-
gemeene bestuur gehandhaafd.
Toen in November 1918 over West-Europa
een revolutionaire golf sloeg, die ook in de
landen, waarin het niet tot een omwente
ling kwam, leidde tot verschillende demo
cratische hervormingen, werd daarvan in In
dië de weerslag ondervonden en kwam ook
daar sterk de wenseh tot uiting naar hervor
mingen in het staatsbestuur, waarbij aan de
ingezetenen meerdere invloed op het bestuur
zou worden gegeven.
Dc Gouverneur-Generaal van Limburg Sti-
rum heeft, begrijpende dat het wenschelijk
was, dat dc Regeering haar standpunt open
lijk bekend maakte, een verklaring in den
Volksraad doen afleggen, waarin werd toe
gezegd, dat een hervorming van het bestuur
in Indië zou worden voorbereid, waarbij o.m.
aan den Volksraad verdergaande bevoegd
heden zouden worden verleend.
Overeenkomstig deze verklaring is door de
Ind. Reg. in Dec. 191S een Comm. ingesteld,
onder voorzitterschap van prof. Carpentier
-Alting, met de opdracht een herziening van
de Indische staatsinrichting te ontwerpen.
De commissie, de z.g. „Herzieningscommis
sie" heeft met bekwamen spoed aan die op
dracht gevolg gegeven en in 1920 haar rap
port uitgebracht, waarin zij bepleitte over
dracht van de bevoegdheid tot regeling cn
bestuur van de inwendige aangelegenheden
van Indië aan dc overheidsorganen in Indië
zelf en samenstelling van die overheidsorga
nen zooyeel mogelijk door verkiezingen. Zoo
veel mogelijk, wapt er zijn verschillende
landstreken waar de bevolking nog niet de
ontwikkeling heeft, dat aan verkiezingen
kan worden gedacht.
Bij de jongste grondwetsherziening van
1922 zijn omtrent Indiu eenige nieuwe bepa
lingen opgenomen, die een herziening van
de Indische staatsinrichting in den geest der
„Herzicningscommissie" voorschrijven. De
grondwet zegt nu uitdrukkelijk, dat. voorzoo
ver niet de wetgevende macht in Nederland
eenig onderwerp beeft geregeld, of de rege
ling heeft voorbehouden aan de Kroon, de
inwendige aangelegenbeden ter regeling
worden overgelaten aan het wetgevend or
gaan in Indië. Bovendien draagt de grond
wet het „algemeen bestuur" op aan den Gou
verneur-Generaal, voorzöover niet bij dc wet
bepaalde bevoegdheden aan dc Kroon zijn
voorbehouden. De wetgevende macht in Ne
derland zal echter het recht hebben in Indic
vastgestelde regelingen, die met de wet of
het algemeen belang in strijd zijn, te vernie
tigen.
Ter voldoening van deze bepalingen is
door do Regeering een wetsontwerp opge
steld, dat.eerst voor advies aan den Volks
raad is gezonden en dat nu bij de Tweede
Kamer'aanhangig is. Ofschoon het ontwerp
in den Volksraad van nagenoeg alle kanten
scherpe critiek heeft ondervonden is liet na
het aanbrengen van een aantal wijzigingen",
tenslotte door den Volksraad aangenomen.
Dc Regeering heeft dit ontwerp, echter
zonder een aantal van dc door den Volksraad
aangenomen wijzigingen, bij dc Tweede Ka
mer ingediend.
Van verschillende zijden is ook hier in het
land het ontwerp scherp becritiscerd, omdat
het niet voldoet aan de hierboven vermelde
voorschriften van de grondwet
Het ontwerp toch bevat noch een over
dracht van algemeen bestuur aan den Gou
verneur-Generaal, noch oöri behoorlijke re
geling voor een nieuwe samenstelling van
den Volksraad. Het bevat wel de mogelijk
heid tot uitbreiding van het aantal leden van
den A'olksraad (dat thans 19 bedraagt) tot
ten hoogste 74, maar de werkzaamheden van
dien Raad op wetgevend gebied, met uitzon
dering van de behandeling van dc begroo
ting, zullen volgens het voorstel worden uit
geoefend door een college van slechts 19 le
den uit den Volksraad, die bovendien, in.te
genstelling, met de andere leden, een vaste
bezoldiging zullen genieten. Hot is duidelijk,
dat op die wijze van een „vertegenwoordi
gend lichaam" zooals de grondwet wil, niets
terecht komt.
In Inlandsche kringen moet het ontwerp
dan ook groote ontstemming hebben gewekt,
en het is voor het vermijden van ernstige
conflicten in de toekomst te hopen, dat het
niet clan na het aanbrengen van belangrijke
wijzigingen tot wet zal worden verheven. De
geschiedenis heeft herhaaldelijk geleerd, dat
het niet tijdig doorvoeren van staatkundige
hervormingen, waaraan behoefte bestaat, tot
wantrouwen en ontevredenheid leidt, die la
ter niet meer zijn weg te nemen. Moge de Ne-
derlandschc wetgever Nederland en Indië
daarvoor behoeden.
Londensche Brieyen.
Van onzen Londcnschen Correspondent.
MAHJONGG
Londen, 12 Maart 1924.
Het is duidelijk, dit is een Chineesche naam.
En de menschen, die liet kunnen weten, zeggen
dat de uitspraak is: „mah-jon". Misschien is de
naam u reeds lang vertrouwd. en het spel. dat
den naam draagt ook.
In elk geval zal ik hier geen handleiding ge
ven voor het spel, maar alleen iets trachten
weer te geven van zijn plaats in de huidige
Londensche samenleving en er wat omheen
praten. Er zijn menschen geweest, die mij
zonder van kleur te verschieten hebben ver
teld. dat het spel even oud is als het graf van
Tutankhamen; dat reeds duizend jaren voordat
Confucius het licht van zijn wijsheid over China
deed schijnen, de visschers van dat land in
uren van stormbeproeving heil zochten tegen
zeeziekte door hun gedachten te épneentreeren
op Mah Jongg, zijn van mystieke tcekens voor
ziene „steenen" en zijn „wisselvalligheden. Dit
is slechts één theorie over den oorsprong vafi
Mah Jongg. Er zijn er nog vier of vijf, even
aantrekkelijk, even romantisch; even krachtig
werkend op een stoute verbeelding. Maar' een
nuchter man, die China kent als zijn eigen zak,
heeft onlangs in het meest gezaghebbende dag
blad van Engeland uitgelegd, dat Mah Jongg
niet ouder dan vijftig jaar was, dat alle Ver-
Oostersche mystiek en nobele antiquiteit er
vreemd aan waren en dat het niet meer was dan
een van de vele gok-spelen. waaraan China,
waar men van gokken houdt, zoo rijk is. Dit
was een slag voor die leden der Londensche
„society", die prat gingen op het bezit van
„zeer oude, zeldzame" Mar Jongg-stcllcn en die
u met een mengeling van trots en veneratie hun
doos met treurig vervallen stukken toonden. De
ingewijde wist spoedig beter. Marar de coin-
mercieele mannen van Amerika .hadden inmid
dels hun slag geslagen.
Want het is Amerika geweest, dat in dit Mah
Jongg een prachtige handelszaak heeft gezien,
„a fine proposition" zooals zij het uitdrukken. Dc
handelaars in New-York en andere centra van
„business" in de Vereenigdc Staten brachten
de verhalen in de wereld over dc ongelooflijke
oudheid van het spel; zij waren het, die het niet
mysterie en „romance" omringden, wel wetend,
dat zooiets bij liet publiek van de wereld in
slaat. Ainerikaa'iisclie handelsmannen denken
namelijk altijd in wereld-termen en wereld-
afmetingen. Zelfs het blad van Henri Ford, dc
„Dearborn Independent" heet liet, dat een zorg
zaam vriend mij geregeld uit Amerika toezendt
en dat zich niet hcelernaal ten onrechte „de
verkondiger van dc verzuimde waarheid"
noemt, liep er met Mali Jongg in. en vertelde
zijn aan de waarheid cn niets dan waarheid
gewende lezers, dat het spel vierduizend jaar
geleden werd uitgevonden door een Chince-
schen visser om met zijn mannen den tijd te
korten wanneer er ten gevolge van stormweer
niets te visschen was. Men herkent in deze me-
dedeeling het oer-verhaal, aan handelshcrsens in
Manhattan ontsproten, al^gpt Henri Ford dan
"ook niet van zeeziekte.
De Chineezen zijn verwoede Mali Jongg-spe-
lers. Ik weet het uit de eerste hand. Zij zijn
ook kieskeurig en danken een spel af, wanneer
het vuil en onoogelijk is geworden, niet onge
lijk aan de wijze, waarop Westerlingen een spel
kaarten afdanken, wanneer het vet is gewor
den en moeilijk te „wasschen". Die afgedankte
Mali Jongg-stellen kwamen voor een appel en
een ei in de handen van Amerikaansche opkoo-
pers. En ze kwamen als „antiek" cn als zeld
zame exemplaren van Chineesche ivoor-snij-
kunst naar de hoofdsteden der Westerschc we
reld, waar ze de rage voor het spel was in
middels door knappe propaganda gevoed
grif en voor goed geld van de hand gingen.
Na dien eersten slag, aan Mali Jongg toege
bracht door den deskundigen schrijver in dc
„Times" (dat was het hierboven vermelde
blad), kwam er een tweede. Eenige menschen,
die hun hart en hun avonden aan het spel had
den verpand, kregen uitslag op de toppen der
vingers, een uitslag, die niet inheemsch was. En
dokters meenden die te moeten toeschrijven aan
de inwerking van de verfstoffen en de vernis,
waarmede de Chineezen de stukken van het
spel hadden bewerkt.
Maar het verschijnsel kan niet ernstig zijn
geweest, want na een paar dagen hoorde men
er niets meer van. En noch de douche van den
schrijver in den „Times", noch het alarm van
den huiduitslag hebben het spel op zijn zege
tocht door de vertrekken der Londensche „so
ciety". bescheiden of voornaam, noemenswaar
dig kunnen stuiten. Het is een ernstige concur
rent geworden van het populaire kaartspel
„auction bridge", dat hier zoo ruim wordt be
oefend. Ofschoon er in China massa's stellen
worden afgedankt, waren die spoedig niet meer
toereikend voor de behoefte. Ën een nieuwe in
dustrie ontstond in het Westen om Mah Jongg-
spcllén te leveren voor alle beurzen, antiek en
nieuw, van hout en van ivoor, voor twee en voor
tweehonderd gulden.
Nu dit inleidende woord Mah Jongg weg heeft
getrokken uit dc sfeer van mystiekcrighcid en
Oostersche oudheid waarin het niet hoort
kan ik zooveel te hartelijker mijn bewonde
ring bekennen voor het spel als spel. Want het
is aantrekkelijk en boeiend, en dc bloemrijk
heid der benamingen cn liet Chineesche karak
ter (al is het dan ook niet oud-Chineesch) ver-
leenen er bijzondere bekoring aan. Het exoti
sche, vooral dat vLat herinnert aan dien haard
der menschheid aan dc Gele Zee, trekt ons nu
eenmaal aan.
Om aan mijn onderwerp, dat niet specifiek
Engejscit is, liet cachet te geven, dat van een
Londcnschen Brief-schrijvcr mag worden ver
wacht, stel ik mij voor u het een cn ander te
vertellen van mijn eersten en tot nu toe
eenigen Mali Jongg-ayond in Londen.
Dc gastvrouw was geheel voor haar taak be
rekend en regelde den avond in overeenstem
ming niet haar begrippen van Engelsche gast
vrijheid en haar idee van hoe Mali Jongg het
best kan worden genoten. Zij had haar ver
trekken niet die subtiele middelen, waarvan de
vrouw het geheim bezit, herschapen in een ge
zellig, schemerig, warm interieur, waar de at
mosfeer ze mocht dan al niet Oostersch zijn
alle gedachten aan een killen Londcnschen
avond, die buiten heerschte. uitsloot. Twaalf
kaarsen in candelabres op schoorsteenmantels
en tafels zorgden voor het licht. Over kussens
en stoelen lagen Turksche kleedjes. Op een
tafeltje, afkomstig uit Egypte, stond een bowl
met gouden drank er in, een Tsjechisch recept
van brandy, thee, vruchtensappen, kruidnage
len, aqua natura cn nog wat ingrediënten. Een
der gasten was een vermaard Amerikaansch
journalist, die ons, voordat wij onze hersens met
Mah Jongg gingen pijnigen, onthaalde op grie
zelige verhalen van avonturen |n Arabische
woestijnen. Er was een jonge kapitein van het
Britsche leger, die eerst kortelings was terug
gekeerd uit Konstantinópel, waar hij als „intel
ligence officer" (voor den spionnagédienst) bij
den staf van generaal Harrington had gewerkt.
Hij gaf ons kijkjes in het leven van den nu pas
afgezetten sultan, cVen belangwekkend als
vriendelijk en gunstig voor den persoon van
dezen laatsten der Kaliefen. Uw scribent vond
belangstelling voor de schildering van liet
tooneel, dat de Arnheiïische schipbrug kan bic-,
den, wanneer er een sleep door moei. Dat men
een brug gedeeltelijk wegroeit is voor u en mij
een gewoon ding, maar kan voor een man, die
door Arabië heeft gezworven of door dc hallen
van Yildiz Kiosk heeft gewandeld, verrassend
en vreemd zijn. En onze gastvrouw vertelde, hoe
zij aan de Russische shawl was gekomen, welke
haar bedekte, waar haar Engelsch avondkleed
het niet deed. Er waren meer gasten, vrouwen
eu mannen. En aller emplooi was de journa
listiek. In landen als Engeland en Amerika, die
hun pers-mcnschen naar dc onwezenlijkste ge
bieden van dc wereld sturen, kan men op jour
nalistieke „social evenings" belangwekkende ty
pen ontmoeten
Het was een vondst van de gastvrouw om de
grootste avonturiers wat te laten vertellen van
hun ervaringen, voordat de Mah jongg-partij
zou beginnen. Wij wierpen steelsche blikken
naar de Mah Jongg-tafels, waar de kabalisti-
sclie teekens op dc vreemdsoortige domino-
steen-achtige blokjes, door kaarslicht besche
nen, herinnerden aan Oostersche tempels, waar
in ham-licht dc figuren cn idolen ontzag wekken
in de harten der geloovigen. Waren wij niet de
discipelen van dc Mah Jongg-culte? Waren dc
verhalen van Turksche heerschers en Arabische
nomaden geen deel geweest van het ritueel,
dat onze gemoederen ontvankelijk moest ma
ken voor den dienst aan Mah Jongg! Was de
zin voor exotiek en mysterie niet reeds vaar
dig over ons geworden? De gouden drank gloei
de in zijn kristallen kom. Hij was onschuldig,
ondanks de brandy en het natuurlijke water.
Maar het was niettemin een buitennissig
brouwsel, ve vaardigd niet behulp van een ver
geeld receptenboek, dat de grootvader van
onze vriendin op journalistieke zwerftochten
door Bohemen als buit had weten mee te slce-
pen. Konden wij het helpen, dat die kom voor
onze gehypnotiseerde hersenen den gewijden
drank bevatte, die voor den cercdienst van
Mah Jongg wordt geplengd?
En toen begonnen wij. Mah Jongg heeft 108
stukken, verdeeld in series en groepen; dc tce
kens van Chineesche allure stellen draken voor
en karakters, cirkels cn bamboes cn de vier
winden van den hemel. Men speelt met zijn vie
ren. En ieder krijgt dertien stukken. Men begint
de stukken op te bouwen, als een muur, vor
mend een vierkant. En het is noodzakelijk dien
muur netjes op te bouwen, cn zoodanig, dat de
hoeken goed aansluiten, daar anders de booze
geesten binnen kunnen komen. De opening van
het spel behoort als het spel zelf formeel
en waardig te zijn. Men dankt stukken af en
bouwt (niet breekt) den „Chineeschen muur"
af, ieder op zijn beurt, makende voor zichzelf
een selectie, zoodat men drie van één soort of
drie opvolgende stukken kan verzamelen. Wie
er iu slaagt zijn dertien steenen te rangschik
ken in vier series van drie groepen, met een
„paar"... die roept Mah Jongg! en is winner.
Men heeft er gauw den slag van beet, maar de
finesse zal men eerst bij langdurige ervaring te
pakken krijgen. Een eenigszins bevredigende
uitlegging van het spel vcroischt velé kolom
men. En de lezer, die het spel niet kent en er
meer van wil weten, zal daarvoor zeker in
Nederland gelegenheid en middelen vinden. Uw
scribent had, toen hij het voor het eerst speelde,
dc veine een „blinde Mah Jongg" te kunnen
samenstellen. Dat vond hij maar een bedenke
lijk genoegen, omdat hij nooit gelegenheid had
„Pung", „Cliow" of „Kong" te roepen, hetgeen
men soms doet, indien men een door een an
deren speler verwaarloosden steen ten eigen
bate wil aanwenden, en hetgeen voor den be
ginner een prettige bezigheid is. Maar dc des
kundigen onder het gezelschap vertelden hem.
dat zijn „blinde Mali Jongg" het summum van
Mali Jongg-glorie was. Ik schreef mijn geluk
toe aan den diepen geest van ontzag, waarmede
ik het Mah Jongg-mysterie was tegemoctgc-
treden, en aan den gouden drank van Tsjechië,
welken ik de eer had aangedaan, welke hem
toekwam.
En nu heb ik wciiswaar weinig van het ver
loop cn dc eigenaardigheden van het spel zelf
verteld... maar ik hoop niettemin, dat dit
praatje voor den vaak u niet onwelkom is ge
weest.
Amsterdamsche Brieven.
Dc zónes.
Amsterdam bestaat sinds 1 Januari 1921 uit
een „eigen" gebied en verschillende lapjes, die-
van dc gemeenten rondom de stad zijn afge-
anncxeerd. Dat geeft in allerlei opzichten geen
plezierigen toestand. Ik bedoel nu niet, dat dc
boercn-Amsterdammers aan dc f 100.000 voor
sneeuwruimen mogen meebetalen en zelf maar
moesten zien hoe zij het centrum van „hun"
stad kunnen bereiken... zoo iets spreekt natuuiv
lijk van zelf. Maar dc gemeente zit nog altijd
met allerlei last, omdat het werkelijk zoo ge
makkelijk niet is. stad en platteland tegelijk te
wezen.
Eén van die lasten is de li o tl w v c r o r tl e-
n i n g. Geef eens voor bouwerij op de Heeren-
graclit dezelfde voorschriften als voor de villa
plaats Ransdorp of Durgcrclam-sur-Mèr... Wc
hadden vóór 1921 ook al wat plattelands-ge
bied, en conform daarmede maakte de verorde
ning ook wel onderscheid naar dc diverse
„zones".:. Maar dc stad was verder de stad, en
we hadden één bouwverordening cn daarmede
uit.
Toen kwam de groote vergrooting, en men
wist er niets anders op, dan aan iedere aange
wonnen lap voorloopig haar vroegere verorde
ning tc laten houden. Aldus werd het... niet
eens een lappendeken, want de stukken veror
dening waren volkomen los van elkaar. En wat
wij nu gaan doen, is: die lappen aan elkaar
breien, opdat zij tenminste een geheel zullen
worden.
Stel de zaak u dus zóó voor wanneer ge leest,
dat Amsterdam een nieuwe bouwverordening
krijgt.
f
Er komt een merkwaardig clement in het
nieuwe product: de zones met naar bui
ten afnemende bouwhoogte.
Het lijkt geweldiger dan het is. Ik voor mij
kom meer en meer tot de conclusie, dat één ding
jammer is: dat Amsterdam eigenlijk niet nu nog
heeleniaal moet worden gebouwd... dat er al
hier en daar zoo eenige huizen staan. Was
dat niet zoo, dan zouden we nu een ideaaltoe
stand krijgen. Dan zouden we een stad van
Naar het Engelsch van WILLIAM J LOCKE.
Vooi Nederland bewerkt door
W. J. A. ROLDANUS Jr.
57
Hij zag in dien tijd Marcelle misschien meer
don Edna. Want Marcelle was kort na haar
lunch met Bahazar op den dag van Godfrey's
rivieridylle, ziek geworden en had Chuiton
Towers verlaten. De inspanning van drie jaar
lang aanhoudend verplegen liet zich thans gel
den. Drie maanden rust werd haar voorge
schreven. Nadat zij een veertien dagen alleen
op het land doorgebracht had, was zij, tegen
het advies van den dokter in, naar Londen ge
gaan en had haar intrek genomen bij een
vriendin in Bayswater, die aan de Admiraliteit
-werkte. Het toeval of misschien ook een
beetje opzet, want de motieven, die een vouw
"tot een besluit brengen, zijn dikwijls droevig
verward had haar dus dicht bij Sussex Gar
dens gebracht en derhalve ook dicht bij wat de
vreemde man, aan wien het Noodlot haar scheen
-te binden, maar dien niet te controleeren
angsten en machten haar weerhielden 4e trou
wen, gaarne het Huis van Baltazar noemde.
'Natuurlijk had hij op zijn koppige en heftige
manier het huis tot haar beschikking gesteld.
Hij wilde een reeks kamers voor haai inrichten,
waarin zij volgens haar eigen zin als haar
eigen meesteres kon leven. Godfrey, Quong Ho
en de bedienden moesten dan ma=ir elders in
bet huis een onderkomen zoeken. Zij zouden
ihet allemaal het hem eens zijn, dat haar gemak
en haar geluk boven alles gingen.
„Waarom niet, in Godsnaam?" riep hij met
een breed gebaar uit. „Waar ben je bang voor?
Voor wat menschen zeggen? Voor wat?"
Maar Marcelle schudde glimlachend haar
hoofd en wilde er niet van hooren. Als een con
cessie beloofde zij steeds te zullen komen, als
zij telefoneerden, dat ze hour noodig hadden.
Baltazar grinikte en voorspelde een 'even van
peripatetisch ongemak.
„Dat zal ik er maar op wagen," zeide Mar
celle.
En het gevolg' was, dat Marcelle op alle uren
van den dag in het huis was, daar Godfrey
haar even dikwijls opbelde als zijn vader. On
der gelofte van geheimhouding vertelde hij
haar zijn liefdesgeschiedenis. In den beginne gaf
zij een diepe afkeuring te kennen. Hij had aan
haar eerste vermoedens en ernstige waarschu
wingen moeten denken Een getrouwde vrouw,!
Nooit kon er iets goeds komen van zoo'n ver
houding hoe onschuldig en romantisch die ook
zijn moctht. Zoo kiesch als het hem mogelijk
was had hij er haar aan herinnerd, dat zij zelf
een romantische genegenheid gekoesterd had
voor een getrouwd rnon. Zij had zelfs bekend,
dat zij met hem had willen wegloopen. Edna
en hij waren heelemaal niet slechter dan de
schuMelooze Marcelle en zijn vereerde vader.
Waarna zij, daar zij te veel op had met den
jongen man, toegaf, naar de ontwikkeling van
zijn avontuur luisterde en hem, al naar het
oogenblik het eischte, sympathie of raad gaf.
Haar positie als confidente gaf haar echter
veel gewetensbezwaren Haar gezond vei stand
zeide haar, dat hij op weg was naar een al te
elledaagsch avontuur. De vrouw was enkele
jaren ouder dan hij. Marcelle erkende haar
schoonheid en haar oppervlakkigen charme;
maar haar vrouwelijk instinct voelde onop
rechtheden, geaffecteerdheid en hardheden,
waarvan de argeloozc aanbidder niets ver
moedde. Zij vermoedde, tot haar groote droef
heid, een plotselinge opleving van haar sexe,
eerder dan een reinen liefdeshartstocht. Wat
moest zij doen? De vraag hield haar nachten
wakker. Zonder haar plechtigste gelofte to bre
ken kon zij geen raad vragen aan Baltazar. En
evenmin kon zij weigeren verder naar den
jongen te luisteren. Hij zou zijn gang gaan en
haar in een ellendige onzekerheid laten. Als
een moeder in een Fransch tooneelspel naar-
Lady Edna toe gaan behoorde tot de onmoge
lijkheden. Wat bleef haor dus over dan zijn
vertrouwelijke mededeelingen aan te hooren, de
zaak op haor beloop te laten en, voor zoover
dat in haar macht lag, hem te behoeden voor
een ramp? Want diep in haar binnenste had aij
de overtuiging, dat Lady Edna, hoe onbe
zonnen zij ook zijn mocht, nooit den beslissen-
den stap, om met alles te breken, doen zou.
En die overtuiging werd nog sterker, toen
zij nogmaals de gelegenheid kreeg hen samen
te zien bij een klein intiem dinertje, waaraan
Baltazar Lady Edna en de Jackmans genoodigd
had. Tusschc-n hen was het openhartig „God
frey" en „Edna". Hun vriendschap bleek uit
alles, ook haar bekoorlijke manier om tc doen
alsof hij van haar was. Doch zij deed dat met
het air van een mooie vrouw, die gewend was
te heerschen over alle mannen, waarmede zij
intiem omging. Verder kon Marcelle niets be
speuren: geen gefluisterd woord, geen heime
lijke blik, die een dieper gevoel verried. Het is
voor haar heelemar.l een spelletje, dacht zij, en
die gedachte stemde haar gelukkiger.
Tegen het einde van den avond, toen de
Jackmans reeds weg waren, zeide Lady Edna
tegen Baltazar.
„Die jongen heeft mij allerlei wonderen van
zijn kamers hier verteld en ik heb ze nog nooit
gezien."
Baltazar legde zijn hand op Godfiey's schou
der.
„Hij zal u de honneurs bewijzen."
„Wil je ze hcusch zoo graag zien?" vroeg
Godfrey onschuldig.
„Natuurlijk. Jc souvenirs—"
Baltazar keek met strolende oogen naar hen
tot zij uit de salon waren.
„Dat 'is het beste, wat ik ooit voor Godfrey
gedaan heb," zeide hij.
„Wat?"
„Hem in kennis gebracht te hebben met Lady
Edna. Een jonge man heeft een verstandige
vrouw noodig, om hem te leiden."
„Muar zou het niet een beetje gevaarlijk
zijn?" waagde zij in het midden te brengen.
„Gevaarlijk? Stel, dat hij denkt verliefd op
haar te zijn. Des te beterl Dot bewpart hem
voor andere, minder goede dingen."
„Maar zij zou ook op hem verliefd kunnen
worden."
Doch in zijn theoretische kluizenaars wijsheid
wees hij zulk een dwaasheid met een minachtend
lachje af.
„Dat type vrouw kan niet verliefd worden.
Daar is zij veel te wereldsgezind voor. Anders
zou zij nooit met dien stommeling van een
Donnithorpe getrouwd zijn."
„Dan zal ik me vergist hebben." zeide Mar
celle.
„Jou allerliefste overblijfsel uit den Victoria-
tijdl" la elite hij. „Ik geloof heusch, dat die vraag
van de jonge vrouw je gechoqueerd heeftï"
En beiden zouden zij, zoo niet gechoqueerd,
dan toch zeker tot het besef der werkelijkheid
gebracht zijn, wanneer zij den hartstocht gezien
hadden, waaraan de twee gelieven zich over
gaven, zoodra de deur vaj\ zijn kamer achter
hem gesloten was. Honderdmillioen jonge paren
hebben na een lange scheiding hetzelfde gedaan.
Zij wierp zich in zijn armen en hij drukte haar
aan zijn borst. Zij kusten elkaar cn zuchtten.
Zij hadden gedacht, dat zij nooit meer alleen
zouden zijn. Hij had den gchcelcn tantaliseercn-
den avond naar hnor lippen gesnakt. Hoe slim
toch van haar om op het denkbccid te komen,
dat zij zijn kamer wilde zien. Aangenomen, dat
hij op de gedachte gekomen zou zijn, dan had
hij er toch niet over durven beginnenl En haar
steeds nieuwe aanbiddelijkheid. En meer kussen
en zaligheden, totdot zij, naast elkaar in een
hoek van den divan, over verstandige dingen
begonnen tc praten.
„Er zijn groote dingen op til," zeide zij na
een jtoosje. „Iets heb ik ervan gehoordge
noeg, om het gevaarlijk te maken."
„Wat bedoel jc?" vroeg hij, terwijl hij zijn
voorhoofd fronste.
Zij vertelde hem ccn heele verdraaiing dei-
plannen van het Opperbevel, zoouls die in
politieke salons de ronde deed.
„Het is schande!" riep hij uit. „Een korreltje
waarheid en een berg fantasie! Om Gods wil,
spreek die leugen zooveel mogelijk tegenl"
„Dat zal ik. Wanneer je alles weet, kan je
met zoo'n moreele autoriteit spreken, dat je ge
loofd wordt, ook al zeg jc geen woord van het-
geen je weet. Tenminste, iemand met een klein
beetje ervaring kan dat."
,En jij bent een ingewijde," zeide hij vol be
wondering.
Zij ging nog wat dichter bij hem zitten.
„En wat is dat korreltje waarheid?"
„O, het offensief op grooten schaal."
„En wat is niet waar van al die geruchten?"
„Dat mag ik je eigenlijk niet vertellen."
f.Wordt vervolgd)»
