AMERSFOORTSCH DAGBLAD DE EEMLANDER" z",'rda'! 26 A|,rl11924
Be verborgen vallei.
TWEEDE BLAD.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
No. 252
22e Jaargang
Amsterdamsche Brieven,
Het boo/c stub, ile bibliotheken
en d~ heer TriebcJs.
Het kleine wcthoudcrlje was spinnijdig.
Minister Aalberse heeft hem, den heer S.
Rodrigues de Miranda, in antwoord op het
onplezierige artikel no? wel in de Knmcr afge
schilderd ils „een hubséhen, aaidigen kerel, die
goed in zijn zaken was ingewerkt.' (Vergade
ring van 10 April) Maar dit was toch wel een
beerje hoor. «ra: hubsch en aardig was' het arti
kel in „Het Volk' vmt April zéker niet.
W at is er aan de hand i Da minister is gaan
„meenen", dat wc nu voldoende gezegend rijn
met dure woning bouwvercenigings-complcxcn,
en dat de particuliere bouwerij het als regel nu
moor verder moet doen Dat is een aanslag op
een heilig huisje van de sociaal-democraten.
De heer De Miranda protesteerde dus heviglijk
tegen het doodmaken van de Woningwet
door de Rcgccring, en vergat daarbij wel een
beetje, dat de doode vanzelf wel weer levend
zal worden, wanneer we over een poosje, zeg
over een jaar of vijf of tien, weer eens wat rui
mer in onze geldmiddelen zullen zitten. Op het
oogenblik beleven wc weer eens een prettigen
tijd voor rnenschen, die een kapitaaltje nieuw
te beleggen hebben. iedereen kan het ge
bruiken. voor een heel fatsoenlijke rente. De
Duitsche buurman, die de laatste jaren hier zoo
veel geld in veiligheid had gebracht, kan het
sinds de geboorte van zijn Rente-mark zelf uit
stekend gebruiken, en is dan ook zoo vrij ge
weest, heel wat van zijn ..saldi" terug te trek
ken. Dit is een van de oorzaken, waarschijnlijk
de belangrijkste, waarom de rentevoet het i t
ste half jaar zoo in de hoogte is gewipt
Ik weet niet hor het elders is, maar het bouw
bedrijf te Amsterdam heeft zóóveel last van de
moeilijkheid om crediel te krijgen, dat naar men
beweert zelfs de groole leeningen voor de
bouwerij in plan-West (het plan-Van der Schaar
waarover ik vroeger schreef) die door de
gemeente zijn gegarandeerd, nog
niet of moeilijk geplaatst kunnen worden. Ik heb
geen zekerheid daaromtrent, maar alleen al het
gerucht teekent den toestand.
De bibliotheek-quaestie moet opgeredderd
worden.
Amsterdam zit vol van openbare bibliotheken,
die niets met elkaar tc maken hebben, jammer
genoeg. Nu dr. Burger, de universiteits-biblio-
thccaris, afgetreden is, moet de koe bij de horons
worden gevat. Veertien dagen geleden vertelde
ik al, dat er een venijnig verschil ven meening is
tusschcn het Dagelijksch "Bestuur en de profes
soren van de UniversiteitB. en W willen den
directeur van de Openbare Leeszaal, dr. Sevcns-
ma, tot op\olgcr van dr. Burger benoemen en
hem „tot wederopzeggens" bij de Leeszaal in
functie laten, met de bedoeling, dat hij niet al
leen de Univeisiteils-bibliothcck redrganisceit
en het noodigc verband met dc Leeszaal legt
waaraan dc gemeente bijna een ton
per ja a r betaalt! - maar tevens eens
gaat kijken, hoe cr op alle openbare bibliothe
ken zelf valt te bezuinigen, v.-ant we zitten l ier
nog vól van bibliotheken, waarvan hut beslaan
a) o! niet bekend is bij het publiek
Ik las laatst toevallig een aardige brochure
tan dr. Frans Kossmann tc Rotterdam over het
bibliotheek-vraagstuk in t algemeen. Deze des
kundige stelt, neen stelde het geschrift is
al weer een paar jaai oud een zóó verstan
dig ding voor, dat we ons stom-verbaasd af
vragen: waarom is dat niet al lang gedaan?
Op welke vraag het eenige verstandige ant
woord kon zijnomdat men verstandige din
gen nu eenmaal gewoonlijk n i e t doet.
De heer Kossmann zegt ditals cr eens hier
of daar in het land, liefst in het centrum, een
eenvoudig R ij k sb o e k e n - d e p 61 was, waar
in allerlei oude rommel opgeborgen werd waar
aan niemand iets heeft en die onze dure open
bare bibliotheken vullen, wat zou er dun oen
ruimte en kosten worden bespaard En niemand
zou kunnen beweren, dat in de bibliotheken die
oude rommel moet blijven staan omdat „het
toch nog wel eens te pus kan komen." Door-en
door verouderde handboeken, oude encyclopae-
diecn en lexiconseen bibliothecaris mag ze
niet wegdoen, zal het meest ook niet willen, om
dat de dood-enkele keer, dal zulk een verk
toch nog wel eens aangevraagd en verkregen
wordt, den roep van volledigheid van zijn in
richting versterkt. Ei is om zoo te zeggen g e e n
enkel boek, dat nóóit meer tc pas komt maar
het bcwaicn van alle mogelijke boeken op di
verse kostbaar beheerde plaatsen van het land
is groote verspilling
Zie, wanneer men aan dezen wenk eens gevolg
wou geven, dan zou dc Amsterdamsche biblio-
theck-quaestie ook wat eenvoudiger worden.
J Onze Universiteits-brbliotheel; heeft zich eltijd
lc gelegd op het verzamelen .in oude en merk
waardige geschriften dut wil zeggen, zij heeft
dat in dc eerste plaats gedaan er. daardoor min
der kosten kunnen besteden aan het aanschaf) m
van practische en moderne werken. Alleen een
barbaar zou de mooie cn merkwaardige oude
boeken naar een Centraal Depót v illcn vei v. ij
zen maar lang niet al het oude heeft waard
Gingen de waardelooze werken bij duizenden en
tienduizenden er uit, dan zouden de beheers
kosten zóó kunnen dalen, dut er geld overbleef
l voor modernisatie.
ajst waarvoor het denkbeeld nog opgehaald
Het Rijk zou natuurlifk moeten medewerken op
hot plan tot werkelijkheid te maken, en een
eigenaardige, hinderlijke eigenschap van het
Rijk is, dat het voor nuttige doeleinden meestal
„niet thuis" geeft. Althans tegenwoordig
Tenzij de groote gemeenten iets dergelijks sa
men zouden beginnen, wat nogal onwaarschijn
lijk lijkt.
Overigens zit de gemeentelijke coöperatie te
genwoordig genoeg in de lucht. De organisatie-
bacil heeft niet alleen meer vat op personen en
vereenigingen, maar blijkbaar ook op gemeen
ten. Zoo acnstonds gaan wc de vruchten pluk
ken van de toonccl-coöperatiehet eerste ge
volg is nu geweest, dat de heer Roynards met
zijn al te groote eischcn het veld van den Stads
schouwburg heeft moeten ruimen, en nu wach
ten wc af wat er verder zal gebeuren.
In dc nfgcloopcn week is van hier uit nog
een ander beroep op Utrecht, Den Haag en
Rotterdam gedaan om met Amsterdam samen te
werken. Namelijk door den heer M. Triebcls, den
directeur van „Workspooi". Wie geen vreem
deling in het sociale Jeruzalem is, kent den hoer
T. als den organisator van het loon-overlcg in
de metaalnijverheid èn in dc industrie in 't al
gemeen (resp. door het N. A. M. Normalisatie-
bureau voor Arbeidszaken in dc Metaalindustrie
en voor Centraal Overleg). De heer Triebeis
heeft nu hier voor de „Verceniging van Hoogore
Ambtenaren in dienst van de gemeente Amster
dam" een belangrijke voordracht gehouden ten
betoogc, dat bij de gemeenten nog elk stelsel
matig optreden in loonzaken (loon-techniek) ont
breekt Behalve don bi: Amsterdam zelf, dat er
een keurig, werkend Arbeidsbureau op na houdt,
hetwelk echter met zijn publicaties veel te
laat komt, niet door zijn eigen schuld, maar
door de langzaamheid van de gemeentebedrij
ven bij hot inzenden van de Ioon-gegevens.
En dan heeft de Amsterdamsche loon-techniek
haar groote eigenaardigheden speciaal dat zij
tc weinig verschil maakt tusschcn geschoolde
en ongeschoolde arbeiders. Dat komt, doordat
de politiek een onbescheiden woordje in loon
zaken meespreekt. De heer T. wencchte nu al
lereerst deze fouten verbeterd te zien, en drong
verder aan op samenwerking tusschcn de groote
gemeenten, in dien zin als nu de groote werkge
vers met elkaar overleggen. Hij noemde, zoo
als gezegd. Utrecht ook onder dc plaatsen, die
voor deze nieuwe gedachtenwisseling in aan
merking komen.
Zoodot ik maar zeggen wou, dat op terrein
ook hel werk aan den winkel blijft.
Aan de Staatscourant van gisteravond ont-
leenen wij de volgende Kon. besluiten
op zijn ver«oek eervol ontslagen dr. P. F. M.
ós Pauw als leeraar nan dc R. H. B S. tc Hee-
renvecn; idem met dank ir. J. F. Klinkhamer
als hoogleeiaor aan de Terhrise!*"- Hoogeschool
te Delft.
benoemd bij het reserve-personeel dor land
macht bij het dienstvak dei Intendance, tot
rcserve-oerste-luitcnant vooi speciale diensten
•de reserve eerste luitenant D. Bakker van het
79r reg. inf., zulks onder toekenning van een
eervol ontslag uit ziin tegenwoordige betrek
king
benoemd bij het reset v<--personeel der land
macht, bij het personeel van den Geneeskun
digen Dienst, tol heservc officieren van gezond
heid der 2e klasse de hoeren E. W. Steetman,
R. W. Ficrstra on J. I. Bruyzeel, artsen;
aan den rcscrvc-ecrstc-luitenant B Klaare
van het I0<- reg. inf. op het daartoe door hem
.gedaan verzoek, een eervol ontslag als zooda
nig verleend uit den militairen dienst.
EEN CRISIS-INSTELLING OPGEHEVEN.
I)e Vcreeniging van Fabrieken
van Melkproducten.
.Men meldt ons
De Vcrecnigiej van Fabrieken van Melkpro
ducten, een ci isij-l. vensmiüdc ci-.vi rcaniging,
werd jp 28 Sept. I9i~> op gezag van den minis
ter van Landbouw, Nijverheid cn Handel opge
richt en ging Juni 1919 in liquidatie. Eerst op
21 December 1923 weid de liquidotiercker.ing
door den minister goedgekeurd.
Een veelbewogen tijdperk werd hiermede voor
dc melkproductcnindustrie afgesloten.
Op een deze dagen in Den Hang gehouden
vergadering werd he t dagelijksch bestuur bij
monde van don heer Hodes, dircctic-lid van Nu-
tricia, gehuldigd Spr. schctstr in korte trekken
den moeilijken tijd, dien het dogcri bestuur had
doorgemaakt cn welke dankbaarheid de leden
verschuldigd waren. Hij bood daarna als her
innering aan deze jaren den voorzitter M. G.
Hummelinck zijn portret in olieverf aan, zit
tend in den voorzitterszetel, uitgevoerd dooi
den Hoagschcn kunstschilder J. C. A. Goed
hart; aan den penningmeester J. F. Huttinga
een groote monumentale Friesche klok cn aan
den secretaris A. J. ZuytVrhoff een souvenir in
enveloppe
Hiermede werd dc geschiedenis dei Vereen,
van Fabrieken van Melkproducten afgesloten.
DE VLEESCHKEURINGSWET
TEN PLATTELANDE.
Dc vrijbank.
Men meldt aan het Vod.:
Bestond er oorspronkelijk veel verzet ten
plattelandc teg^n de invoering von dc Vlcesch-
keuringswet sedert hoor werking in dc praktijk
gedurende ruim een jaqr, mennen wc te mogen
constateeren, dal zij veel aan populariteit heeft
gewonnen. De vooropgestelde bedoeling der
wet om alle vleesch, dat voor de volksvoeding-
benut kan worden te gebruiken, zoowel in het
belang van den consument als van den vee
houder begint men beter te begrijpen.
Inzonderheid hebben we hier bil op het oog
dc noodslachlingen, waarvan het vleesch aan
de z g. vrijbank onder deskundig toezicht van
den keuringsdienst wordt verkocht. Aanvan
kelijk vlotte deze verkoop niet bijzonder door
onbekendheid van het publiek, dnt in het
vleesch, dat hier verkocht wordt, het vroegere
z.g. knorsenvleesch zag en voorts, omdat de
koudslachters, die zich in hun bedrijf be
dreigd zien, vaak een lelie actie tegen deze
nieuwe instelling voerden. Nu men echter be
gint in tc zien, dot het vleesch, dot hirr ver
kocht wordt, volkomen onschadelijk is voor
de gezondheid <-n men het kan bekomen tegen
sterk verminderde prijzen, begint de vrijbank
in cc re tc kome n.
Ook de veehouders beginnen in te zien. dut
dc wettelijke voorschriften voor hen financieel
van groot belang zijn. Moesten zij vroeger b.v.
een verongelukt dier bijna steeds legen een
onbeduidende som afstaan, thans kunnen zij
door verkoop nan de vrijbank 4 5 maal meer
besommen dnn vroeger het geval was. Vooral
dc minderbedeelden zijn door dc nieuwe rege
ling méérmalen in staat *êoor een prijs, zelfs
lager dan die voor bevroren vleesch, versch
vlesch tc bekomen. Ook de ïinoncieelc uitvoe
ring der wet valt in het algemeen mee. Dooi
een betrekkelijk gering bëdiag aan keurloonen
te vorderen, kan de dienst zich in de meeste
gemeenten bedruipen
VLF-ESCHH7GÏËNE.
hen rede van den hoofdinspecteur
van het Staatstoezicht op de volks
gezondheid.
Voor h«t gezelschap van buitenlondsche ge-
zondesambtenaren sprak gister dr. H C. L.
E Berger, hoofdinspecteur van het Staats
toezicht op de Volksgezondheid over „VJcesch-
hvgicn en het toezicht op vleesch en uit vleesch
bereide voedingsmiddelen." Uitvoering ging Spr.
na opzet en uitvoering van de Vleeschkeurings-
wet, waarbij groote belangen der Volksgezond
heid nauw betrokken zijn. Hier te lande speelt
bij de Vlceschkcuring het bactcriolgisch onder
zoek een groote rol. Wat de werking van de
Vleeschkturingswct betreft, achtte de heer Ber
ger de resultaten alleszins bevredigend. Als van
zelfsprekend wordt ook het ingevoerde vleesch
aan een keuring onderworpen en tevens t het
vleesch voor uitvoer bestemd, welke laatste keu
ring echter reeds geruimen tijd bestond
Met het oog op dc groole belangen der volks
gezondheid bij een goede keuring betrokken,
bepleitte spreker internationaal overleg op dit
gebi-'d, somngaand nu t ccn zeer hoog peil van
de veterinaire opleiding.
Ten slotte betoogde spreker dc wcnsehelijk-
heid van c;n sub-commissic uit dc Hygiënische
cotnrn! >i« van den Volkenbond, om dit .vraag
stuk te bcstudccren.
HOLLANDERS IN CHINA.
Een gezegend oord.
Onze landgenoot J. V Schotman, arts, is
als genceshee. verbonden aan den aanleg von
den Lung-Hni-spoorwcg in China. In hol lijd
schr. v. Gcneesk. heeft hij cenigc feuilletons
geschreven ever zijn ervaringen, en daarin ve
lerlei Deiongwekkcndc dingen verhaald omtrent
ziin praktijk zoowel als omtrent zijn levrns-
wijs. In het jongste nummc. geelt hij o.o. een
schets van het leven t« Hoichow, de plaats
waar hij is gevestigd. Wij ontleenen er he( vol
gende aan
Het huishouden is aldus ingericht aan hot
hooid der Huishouding stont een boy, die equi
valent is aan den Engclschen butler, hofmees
ter zouden wij zeggen. Hij is bemiddelaar bij
alles, en scharrelt nieuw personeel op, hij deelt
dc lakens uit. Dnn volgt de kok. Een Chince-
scho kok is een combinatie van hotelkok, brood
bakker cn koekbakker, cn wonnen men gasten
ontvangt, gaaf alleen dc boodschap naar dc
keuken: tsjin-tjen ta-dc tsjc-faan: vandaag
groot eten; en gij krijgt een menu van: hors
d'oeuvre, soep, visch-schotel, vlecschschotcl en
een taart, zooals gij in Nederland alleen bij
groot gelegenheden te zien krijgt. En ik heb
meermalen, knmpeercnde en met weinig ingre
diënten, mijn kok du fijnste cn smakelijkste vcr-
juarsmoaltijden zien opdisschcn. Dc boy ver
staat de kunsten van tafeldienen uls een hotel
ober, cn vouwt dc servetten en versiert de tafo!
met uiterst veel smaak. Hij bedient in een
kraakhelder wit gewaad en zijn elegante wijze
van opdienen verhoogt den eetlust. Gij eet hier
nimmer, maar dineert altijd chique. Dc boy is
uw kamerdienaar cn reikt u uw sokken aan,
boi stelt uw klecrcn, of maakt uw witte jos klaar,
vult het bad en droogt u af, verricht allerlei
diensten en is een ware duivelstoejugcr. Het ru
were werk, boenen, schrobben, het ledigen van
uw nachtstoel (want ccn W.C. ontbreekt), ver
richt dc koelie, die de slaaf is van meneer den
boy. Wonneer uw maatschappij u een ruiterle-
ven toebedeelt, krijgt gij monture, en daarvan
bekostigt gij behalve uw paarden ook een stal
knecht. Zijt gij gehuwd, dan houdt uw vrouw cr
een „umah" op na, die dc wasch doet, strijkt
en het naaiwerk verricht. Er werd niet van u
verwacht, noch van uw vrouw, dat gij ook maar
het geringste doet, dut ware uw gezicht verlie
zen. Hen officicei persoon zal nimmer zich
rechtstreeks tot een koelie wenden of iets zeil
aanpakken, dat beneden zijn waardigheid is,
of hij verliest onverbiddellijk den eerbied. Dit
geldt natuurlijk niet in het beroepswerk.
Huiselijke zorgen zijn cr niet. Dienstboden-
nood is er niet. Vlug cn handig wordt het huis
schoon gehouden en wanneer gij goed uw be
dienden kiest, gaan zij voor u door dik en lun.
Wanneer ik 's nachts doorwerkte, en dc koelie
mij in de koud geworden kachel hoorde poken.
ol een wcggeloopen hond fluiten, hij stond uit
zijn bed op en ging het dier zoeken of maakte
de kachel aan, want de master is een soort hoo-
ger iets, dat met den grootsten eerbied behan
deld moet worden. Boys uit Shanghai cn Pe
king, die Engelsch spreken, zi|n allen afzetters
en deugnieten Ik ben met een Engelsch-spre-
kenden boy begonnen, cn heb hem er spoedig
uitgezet. Ik behield de aan mij gehechte slechts
Chinecsch sprekende iieden, en zoo hecht was
de band tusschen mijn braven kok cn mij, dat
hij in April ontslagen in veertien dogen
terug was cn zeidc: ik blijf bij den master, tot
dat de master naai Nedérland vertrekt of een
andere betrekking heeft, cn verlang doorvoor
geen salaris. Als een moeder heeft hij voor
mij cn mijn spulletjes gezorgd, en overal heen
is hij mij gevolgd.
Welk een zaligheid het leven hier voor een
huisvrouw is, behoeft wei geen betoog. Er be
staat dan ook niet het minste bezwaar tegen,
zijn gezin mee te brengen. Zoolang de kinde
ren jong zijn, onderwijst men ze zelf, lagere
schoolkennis kan «Ik hun bijbrengen. Worden
zij ouder, dan moeten zij in Tsingtao of Shang
hai op school.
Hier in Haichow is het leven een buitenleven.
Men houdt cr paaiden op na (een paard kost
hier 40 dollar tot 300 dollar), ezeltjes, honden,
katten, kippen, ganzen, kraanvogels, wat men
maar wil. Het tijdelijk huis. dal ik nu bewoon
en mij legen reparatiekosten door een rijk Chi-
neesch ricndelijk is afgestaan, bestaat uil twee
binnenhoven. Dc eerste binnenplaats heeft aan
1 fiontrijde en rechterzijde een reeks huiten: koc-
lieverblijf, woning van het koksgcziti keuken,
bergplaats en stal In het midden twee zund-
pc ken, waarin een paal, cn danronn obn paard
cn on ezel (vooi boodschappen, pereomv' cn
bagage). Geiten voor tic melk, een drietal hon
den (noodig!) voor de bewaking cn «én schuif
kippen.
Een dwnrsmuur met ccn detu leidt op de
tweede plaats. Dnor een bloemperk, «en paai
g oote potten met lotusplnnicn: rechts en links
ccn hoogc muur, du achterwand bestaat uit den
huisgevel. Alle Chinocsche huizen hebben hun
ramen nnor dc binnenzijde, en ziin door hoogc
muren omgeven. Een Chinceschc stud is dnn
ook ccn doolhof van blinde muren met van
binnen door een schermmuurtje gecamoufleer
de deir.cn
De levenswijze is voor ons dus geheel Euro-
peesch, en alleen gedurende twee maanden van
het jaar Indisch. De levensmiddelen zijn goed
koop, bijv. kosten dc eieren hier een copper
per stuk. Een gulden dertig is ccn dollar Mex,
cr een dollar Mex. heeft 190 coppe.s. Dus
190 eieren voor 1.50. Brood wordt dagelijks
aan huis gebakken, cn allervoortreffelijkst. D(
Amerikanen eten op zijn Amerikaunsch, dc
Duitschers op zijn Duitsch en de Holland©.- op
zijn Mc-llnndsch. En veel beter en overvloediger
dan in Nedcrlond of Amerika, cn zeker dan in
Duitsch land.
Men kan in Haichow, in het platteland over
het algemeen, rondkomen met een 200 dollars
maandelijks voor levensonderhoud en bedie
ning, en houdt don een kleinigheid over voor
kleeding* enz. Dit is zuinig berekend. In d© groo
te steden is het belangrijk meer, en ook als
men kinderen heeft. Men berekent ongevee:
een minimum inkomen om behoorlijk te leven
op een 400 dolln.- per mnnnd. Het overige is
spaargeld. Mnar ik heb lieden gekend, onge
huwd natuurlijk, die met één bediende cn een
voudig leven van hun 675 dollar per maand
cr 550 wisten weg te leggen.
De inkomens van Europeanen loopen allen
ongeveer om hef cijfer 600: wat er boven goat
is een vet baantje. Hiervan kon men een 5 tot
400 oversparen. Maar in dc groote steden is
het leven roekeloos en van eon nonchalante on
verschiliighcid; men neemt het hier in dc Oost
zoo nauw niet.
DE PAARDENHANDEL MET
DUirSCHLAND.
Geen vergunningen voor uit
voer meer.
De Rijkslnndbouwconsulcnt A H. Jousira te
Berlijn deelt mede, dat volgens eenw bekend
making van het Rijksministerie van Landbouw
aldaar, al van 20 April af geen invoervergun
ningen voor paarden in grooten omvang meet
gegeven worden. Vóór dien datum ingediende
aanvragen zullen nog worden behandeld cn
reeds verleende invoervergunningen blijven
geldig gedurende den op de vergunning aan
gegeven termijn.
Door bovenstaand besluit zal voorloopt'?
weer ccn einde komen non dc grootste Duit
sche aankoopen in het buitenland.
In verband echter met hot feit, dot. naar uit
betrouwbare bron wordt medegedeeld, in den
Inntsten tijd nog veel vergunningen voor in
voer uit Nederland zijn verleend, en dat dv
invoervergunningen ccn bepaalde geldigheids
duur hebben, terwijl ten gevolge von de moei
lijkheid bij hel verkrijgen von dc noodige bui
tenlondsche betaalmiddelen dc oonkoopen ver
moedelijk geleidelijk zullen plaats hebben, kan
in Nederland waarschijnlijk nog tol half
Mei of iets later met Duitsche aankoopen in
betrekkelijk grooten omvang worden gerekend.
Het begin van de Duitsche aankoopen dateert
van dc eerste dagen van dit jaar, toen het Mi
nisterie van Landbouw een begin maakte met
het vorlecr.en van invoervergunningen. Hier
mee moest langer worden voortgegaan dan
oorspronkelitk in de bedoeling lag-, aangezien
het ongunstige voorjaarsweer groote wrtraging
bracht in dc voorjaarswerkzaamheden, waar
door deze in een kort tijdsbestek moeten wor
den afgedaan. In den landbouw ontstond daar
door groole behoefte aan trekkracht.
In de meening, dat deze thans vrijwel gedekt
is, heeft het Ministerie bovenstaand besluit, dot
hoofdzakelijk betrekking heeft op den invoer
vtm werkpaarden, genomen.
Ten aanzien van den invoer van goed fok-
materiaal zal evenals vroeger elke aanvraag
op zich zelf worccn beoordeeld, waarbij zal
worden nagegaan in hoever het belang van
fokkerij invoer noodig maakt.
Wie de armoede vernedert, verheit hel on
recht.
PESTALOZZI.
door HULBERT FOOTNER
VOOR NEDERLAND BEWERKT
- DOOR L. ALETRINO -
6
„Je bent een verstandige meid/ vond Joe.
„Jij cn ik zullen goede vrienden worden. Ik
ben een goede kerel, al zeg ik het zelf. Een
meisje dal cr goed uitziet, kan van mij ge
daan krijgen wat ze maar wil."
Het _risje trok heT kist ccn eind weg. frZe
zien u buiten," zeidc zij waarschuwend.
Joe lachte .vettig. „Ben je bleu hè? Nou, dat
mag ik wel, zoo'n beetje schuw den eersten
tijd. Later, als cr niemand in de buurt is, spre
ken wc sikaar nog wel eens nader."
Met een air van ccn overwinnaar keerde Joc
naai de anderen terug. Ralph's rechtervuist
balde zich onwillekeurig samen bij het zien
van zijn vettige zelfgenoegzaamheid, maar hij
moest zich voor het oogenblik ertoe bepalen,
de plekken uit te zoeken, waar hij hem graag
zou roken.
„Aardige meid!" knikte Joc goedkeurend.
„Heel aardig."
„Hoe heet ze? Waar is ze vandaan?" vroeg
Staley.
Joe herhaalde wat ze hem had verteld. Ralph
haalde* ruimer adem.
„Zc heeft gelogen," zeide Staley kalm. ,.Zcs
jaar lang kom ik geregeld aan het Mc. llwroith-
mcer. Ik* ken die streek dus; alle lui die daar
vandaan komen zijn klein, cn hebben de oogen
vlak bij elkaar."
„Nou, misschien is zc een halfblankc,
ondei stelde Joe.
„Ik heb haar aan het Mc. Ilwraith-meer nog
van m'n leven niet gezien," zeidc Staley. „En
ik ken ze daar allemaal. Er is niemand die een
goed jager is en Jack Black heet. Ze heelt ie
voor den mol gehouden.
„Kan me niet schelen," zeidc Joc, „ze ziet
er niet slechter om uit."
In den loop van den namiddag zochten de
andere drie mannen elk een gelegenheid om
het meisje aan te klampen; Matthews, de cy
nische Schot, Staley met z'n bleek scherp ge
zicht, cn dc lummelachtige o ide Wes' met z'n
waterige oogjes. Het meisje deed tegenover al
len hetzelfde; /ij was eenvoudig, vriendelijk cn
onverschillig. Ralph wist niet wat hij aan haar
had. Hij kon tïit allés moeilijk verdrogen. De
0 gegeneerde ;rofhc-id dt i mannen argrrde
hern, maar ook was hij boos op Nahnya, dat
t.'\ deze niet scheen te voelen In dc schoor/acid
der rivier vond hit niet het minste behagen
meer.
Tegen het donker meerden zij aan een boom
op den oever, en wierpen een plank uit Onder
de pijnboomen werd een groot vuur aange;cgd,
cn toen de duisternis geheel was gevallen,
vormde het een fantastisch cloir-obscur in rood
cn zwart; het vuur oplaaiend onder de groote
boomtakken, de silhouetten der holfblnnken die
druk in de weer waren met het bereiden van
het avondmaal, en terzijde van de rivier de
kleine stoomboot, die haar voorsteven in den
vuurgloed scheen te steken.
Toen het avondeten klaar was. groepeerden
zich de vijf blanken om het vuur, maar het
meisje nam. ondanks de welgemeende cn gees
tige uitnoodiging van vier hunner, haar deel
mee terug naai de boot.
„Laat haar maar," zeide Joe. „Ze is veel
te trolsch om in gezelschap te eten."
Zijn toon van gezag was Ralph bijna te veel.
Joe leverde zooals hij daar ze»t niet de beenen
over elkaar, zijn buik neerhangend over zijn
knieën, geen verheffenden aanblik op. Hij had
zich van alle overtollige kleederen ontdaan.
Hij al cn dronk met zijn smakkeifd tong genot
en zijn wangen en dc kale plek op zijn hootd
werden purper van insponning. Een vetochtigc
zwarte lok hing hem over het voorhoofd, cn
theedruppels vielen van de lange punten van
zijn snor.
Nahnya zat rustic op het dek haar avond
eten Ie verorberen, zichtbaar voor de mannen,
daar het nog niet volkomen donker was. Ralph
die haar ongemerkt op zat te nemen, voelde
een beklemmendcn angst bii de gedachte dat zij
gedurende den nacht alleen op dc boot zou zijn.
Als zij zclF bang was, don Het zij dit in elk
geval door niets blijken, en haar eetlust scheen
cr allerminst onder t( lijden.
Joc ving Ralph's blikken in dc richting .n
de stoomboot op, en baistte in een uitbundig
lachen uit: „Vooruit," riep hij, „trek er op
af ze zal je niet bijken."
Ralph iiad met liefde Joc de hersens kunnen
inslaan. Hij was echter genoopt zoo vriendelijk
tc glimlachen als hem onder deze omstandig
heden mogelijk was. Op hetzelfde oogenblik
kreeg hij een idee. Hij zorgde dat hij eerder
klaar was don dc andoren, cn ging op de boot
toe, iets mompelend over tabak, die hij moest
halen.
„Flink zoo!" riep Joe. „En nu maar brutaal
zijn; met halve maatregelen bereik je niets."
„Een mooie avond," zeide Ralph lot Nahnya.
luid genoeg om door dc anderen gehoord te
kunnen worden.
„Ja," antwoordde zij, op precies der.elfde
wijze als ze tot dc anderen had gesproken.
Hij stond een oogenblik beduusd. Toen ging
hij het ruim in om tabak uit' zijn reiszak te
halen. Terugkomend zag hij haar onbewege
lijk, ver weg over de rivier staren.
Ralph naderde haar tot dichtbij en liet zijn
stem dalen; gejaogdhend maakte haar schor,
Hoe doe je vannacht?" vroeg hij.
„Waarvoor wilt u dat weten?" zeide zij koel,
zonder hem aan te zien.
Het bloed vloog Ralph naar het gelaat; er
was reeds veel van zijn kalmte gevergd. Ik
dacht alleen maar aan je eigen veiligheid," zei
hij driftig.
Dat 'is nic-t noodig," luidde hel antwoo.d.
„Ik kan op mijzelf passen."
„Weet je dat Joc Mixer doet, aisot je van
hem bent?" ging Ralph voort. ,Dic smeer!-p!
Wat denk je daaraan te doer..'
„Het kan - niet Schelen wat hij zegt, ik
weet wat m>' doen staat.'
In werkelqkhc-id verdacht Ralph haar n:el,
maar het paste beter bij zijn verdrietige en
booze stemming zich den schijn tc geven .s
docd hij het wel: Ik heb je toch vertrouw
zride hij bitter
Dit scheen het pantser van onverschilligheid
te doorboren. Een snelle, toornige blik trol
hem. Wat dón?" zeidc zii zncht en haast*'?.
„Als ik Joe Mixer een klap op z'n gezicht af,
zou hij Wes' Trickett laten stoppen, en mn in
wal doen zetten. Ik wil geen standjes. Ik «d
hem alleen voor den gek."
,OM' zuchtte Ralph, met zijn houding ver
legen, maar voelbaar verlicht.
„Ga i i a a r de od'vcn," zeide zij. ,1L heb
u gezegd op de stoomboot niét tegen mij t<*
spreken."
„Mnar ze zijn allemaal «en praatje met je
komen maken," trachtte Ralph zich te recht
vaardigen. „Het volt op, als ik alleen het niet
doe. Ze hebben er n| wat o\cr gezegd. Jc hebt
net zoolong met zc gepraat, als zij zelf maar
wilden. Waarom kon je niet zoo tegen mij
zijn?"
„Ga heen! zeide zij. „U kunt niet zoo tegen
mij doen als zij. Ze zien het verschil. En als ik
gewoon vriendelijk legen u ben, komt er ruzie.
Ga naar hen toe."
Daar viel weinig tegen in tc brengen „'.Maar
ik dacht cr aan.. begon hij weer, nu op
bescheidener toon, „hoe doe jc
Zij haalde de schouders op. '.Maak u daar
niet bezorgd over. Ik knn vooi mijzelf zorgen.
Het zijn niet dc et rs?e onbeschaamde blanken
die ik voor mij heb."
Ralph gin? dc loopplank weer over; hij kon
nog minder hoogte van haar krijgen dan vroe
ger, ma. hij was oc- veel mindei ongerust.
Haar zelfvertrouwen werkte aanstekelijk.
Toen 1 ri zijp plaat4 bij het vuttt weer in
nam. zet Joc met een dikkat lat*!.: „Niets
loos he?"
„Je kunt niet altijd den eersten prijs krijgen,"
antwoordde Ralph.
„Ik ber. je voor geweest, kameraad!" knikte
Joe, zelfvoldaan grijnzend.
(Wordt vervolgd).
