AMERShOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER,,woe"sd8926Nov1924
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Het Miliioenen - Testament.
23e Jaargang
No. 127
De Staatscourant van heden 25 Nov.
bevat de volgende Koninklijke besluiten:
op verzoek eervol gepensionneerd de luit-
kolonel der mariniers J. G. Gruschkc en bevor
derd tot luitenant-kolonel de kapiteins der ma
riniers J. Oele en W. F. M. IJssel de Schep
per;
op verzoek eervol ontslagen F. M. Weve als
hoofdcommies aan het departement van Finan
ciën en de archieven van het g-rootboek natio
nale schuld;
buiten werking gesteld het koninklijk besluit
betreffende de benoeming van den directeur
van het post- en telegraafkantoor te Zaltbom-
mel M. F. Schrorn de Jong, thans in gelijke be
trekking te Geldermalsen;
eervol ontslagen met dank uit 's lands dienst
wegens lichaamsgebreken de referendaris bij
het departement van Marine F. W. Parker Ver
boon;
aan den kapitein magazijnmeester A. W. G. J.
de Keizer, van het wapen der artillerie, op het
daartoe door hem gedaan verzoek, een eervol
ontslag verleend uit den militairen dienst.
HET ZILVEREN HUWELIJKSFEEST
VAN H. M. DE KONINGIN.
Een nationaal comité voor een hul
deblijk gevormd.
Het „Dev. Dbld." verneemt uit Den Haag,
dat voorbereidende stoppen worden gedaan, om
een nationaal comité te vormen, dat zich ten
doel stelt, aan H. M. de Koningin een geschenk
aan te bieden, ter gelegenheid van haar zilve
ren huwelijksfeest in Februari 1925.
AUDIËNTIES.
De audiëntie van den Minister van Water
staat zol a.s. Vrijdag 28 dezer niet plaats heb
ben.
De gewone audiëntie van den Minister van
Marine zol Donderdag 27 November a.s. niet
plaats hebben-
NEDERLAND EN BELGIE.
De herziening der tractatcn.
Ook dc Belgen willen herziening.
De meeste Belgische bladen publiceeren de
verklaring van minister Van Karnebeek betref
fende de Nederlandsch-Bclgische betrekkingen.
Het Laatste Nieuws schrijftNaar aanleiding
van dit bericht, deelde men ons in Belgische
ministeriecle kringen mede, dot ook van Bel
gische zijde de wenschelijkheid wordt ingezien
van een schikking tusschen beide landen in
zake de herziening van de overeenkomsten van
1839.
Men stelt vast dat, daar de gevoelens te dien
opzichte in Nederland en België dezelfde zijn,
men, binnen een tijdsbestek, dat evenwel nog
niet bepaald kon worden, onderhandelingen over
de herziening van de tractaten tegemoet kan
zien.
OVEREENKOMSTEN MET INLANDSCHE
ZELFBESTUURDERS IN NED.-
INDIE.
Een ingediend wetsontwerp.
De Minister van Koloniën heeft ingezonden
een copie van de in 1920, 1921 en 1922 afge
legde verklaringen aangaande de verhouding
tot den Lande van eenige zelfbesturende land
schappen in de gewesten Oostkust van Suma
tra, Westerafdeeling van Borneo, Zuider- en
Oosterafdeeling van Borneo, Celebes en On-
derhoorigheden en Timor en Onderhoorighe-
den, zoomede aangaande de verplichtingen van
hun bestuurders jegens de regeering van Ned
Indië, met de daarbij bchoorende nota's van
toelichting.
DE KAMERVERKIEZINGEN.
Mr. Limburg aanvaardt
geen candidatuur.
Mr. J. Limburg, die door verschillende of-
deelingen van den Vrijz.-Dem. Bond op de
candidatcnlijst voor de a.s. verkiezingen is ge
zet, heefiv erklaord, geen candidatuur voor de
Tweede Kamer te aanvaarden.
Mevr. MankcsZernicke bedankt
voor ccn candidatuur.
Mevrouw MankesZernicke, doo: de vrijz
dem. kickrjngfederotie Amhem candidaat ge
steld voer het lidmaatschap van c3e Tweede
Kamer, heeft voor deze candidatuur bedenk:
HERBENOEMINGEN VAN BURGE
MEESTERS.
Bij Kon. besl. zijn opnieuw benoemd: tot
burgemeester der gemeente Esch M. J. C. A.
Arnoldts; der gemeenten Megen, Haren en
Meeheren M. P. J. v. Vlokhovcn; der ge
meente Heusden H. J. v. Eggelen, secretaris
dier gemeente; der gemeente Edam, Th. C. P.
M. v. Kolfschoten, der gemeente Wijdenes G.
J. de Goede, secretaris dier gemeente; der ge
meente Oude Pekela J. Snater; der gemeente
Usquert T. E. Welt; der gemeente Broeksit-
tard J. H. Kamps; der gemeente Ulestraten J.
P. Visschers, secretaris dier gemeente.
DE NIEUWE RIJW1ELMERKEN.
Van 10 December af verkrijgbaar.
De directeur-generaal der posterijen en tele-
grofie maakt bekend, dat de datum, met in
gang waarvan de rijwielmerken 1925 op da
post-, bij- en hulppostkantoren, alsmede, na
voorafgaande aanvrage, op de stations voor den
postdienst verkrijgbaar zullen zijn, is vastge
steld op 10 December a.s.
ONBEWAAKTE OVERWEGEN.
De onbewaakte overweg bij Tweelo.
Op dc vragen van den heer Duymaer van
Twist betreffende de opheffing der bewaking
van den overweg bij Tweelo in de gemeente
Ruinerwold heeft de heer van Swoay, Ministex
van Waterstaat het volgende geantwoord
1. Voor den bedoelden overweg, gelegen bij
Tweelo (niet Twello) in dc gemeente Ruiner
wold, is op grond van artikel 3, 1 van het Ko
ninklijk besluit van 9 Augustus 1922 onthef
fing verleend van de verplichting tot afsluiting
2. De niet-bewaking van den overweg levert
geen ernstige gevaren op, daar het verkeet
niet bijzonder druk is cn het uitzicht op den
spoorweg op voldoenden afstand uit het spoor
onbelemmerd is.
Ook de oprit levert geen gevaar op, aange
zien deze een helling heeft van 1 40 en over
een lengte van 30 M. aan beide zijden van het
spoor van leuningen is voorzien.
3. De maatregel is genomen op advies van
het rijkstoezicht op de spoorwegen.
4. Omtrent de vraag, of afsluiting en bewa
king van een overweg q1 dan niet behoort te
worden gehandhaafd, wordt nevens het advies
van het Rijkstoezicht niet bovendien advies
van provinciale cn plaatselijke besturen ge
vraagd. Intusschen is naar aanleiding van een
van burgemeester en wethouders van Ruiner
wold ontvangen adres opnieuw een onderzoek
ingesteld, hetwelk niet tot het nemen van een
andere beslissing heeft kunnen leiden.
DE R.-K. STAATSPARTIJ EN
„ST. MICHAEL".
Het mondeling cvcrleg afge
broken naar aanleiding eener
rede ven boron van Wijnber
gen.
Men deelt ons mede
Gistermiddag half vier zou de tweede con
ferentie tusschen de hecren van Wijnbergen,
van Rijckevorsel en Passtoors en Veraart, Wit
te rt van Hoogland en Bon plaats hebben.
In het begin der bijeenkomst vestigde prof.
Veraart de aandacht op een deel van het ver
slag 'der rede van den heer van Wijnbergen,
door dezen heer te Alkmaar gehouden.
Het bedoelde gedeelte luidt
„Spr. (van Wijnbergen) neemt het niemand
kwalijk als hij ergens niet tevreden over is.
maar wat hij wèl kwalijk neemt is het organi-
seeren van de ontevredenheid, het aanwakkeren
vnn den geest van verzet door het gesproken
en geschreven woord. Spr. durft dit zelfs te
kwalificeercn als een misdaad, onder de leuze
van christelijke democratie, terwijl men juist
onder het volk een geest brengt, die het een
stuk ontneemt van wat het heeft en men zich
zelf gaat toejuichen. Spr. noemt dit misdaad
en zelfzucht van het laagste allooi".
Professor Veraart stelde de prealabele vraag,
wie de heer van Wijnbergen met deze tirade
had bedoeld.
De heer van Wijnbergen wcnscht zich hier
over niet uit te laten.
Prof. Veraart deelde daarop mede, dot, waai
de mogelijkheid open bleef, dot hiermede de
leiders van „St. Michael" waren bedoeld, zoo
als hun trouwens ook door correspondentie uit
Alkmaar reeds gebleken was, dat gewenscht
v/as dat c'e heer van Wijnbergen althans een
categorisch antwoord gaf cp d - vToag of hij
„St. Michael" bedoeld had, aangezien het voor
de woerdvoerders van „St. Michaël" natuurlijk
niet mogelijk zou zijn langer te onderhandelen
met iemand, die zich tijdens het overleg op
dusdanige wijze over hen uitliet.
Ook op deze vraag wenschte de heer van
Wijnbergen niet te antwoorden.
De delegatie uit het hoofdbestuur van „St
Michaël." wenschte nu geen verdere onder
handelingen met den heer van Wijnbergen to
voeren.
De heeren Veraart, Wittert en Bon verlieten
de vergadering.
Het hoofdbestuur van „St. Michael" hod
reeds tevoren schriftelijk meegedeeld, dat het
bereid was in het reglement de volgende be
palingen op te nemen
„Er bestaat een commissie van overleg ter
bespreking van alle aangelegenheden van het
Verbond „St. Michaël" met het bestuur van
den Algcmeenen Bond van R.K. ^ijkskieskring-
organisaties in Nederland.
„Deze commissie bestaot uit 3 leden van het
hoofdbestuur, door het hoofdbestuur aan to
wijzen.
„Wanneer het bestuur van den Algemcenen
Bond van R.K. Rijkskieskringorganiseties in
Nederland besprekingen Wcnscht, worden deze
door de commissie van overleg gevoerd.
Het overleg tusschen Ket bondbestuur en
het hoofdbestuur wordt van de zijde van „St.
Michacl" thans als geëindigd beschouwd.
De actie van „St. Michaël" zal krachtig wor
den voortgezet. Reeds op Maandag 8 Decem
ber a.s. zal te 's-Gravcnhage in den Dierentuin
ccn groote meeting worden gehouden.
SPOORWEGPERSONEEL.
De conferentie met de Directie.
Omtrent de gisteren gehouden conferentie
tusschen de Directie der Nederlnndsche Spoor
wegen cn de vertegenwoordigers der Bonden,
vernemen wij nader dat inzake verlof voor
werkzaamheden, waaraan vertegenwoordigers
der organisaties in hunne kwaliteit als zooda
nig deelnemen nadat door de vertegenwoor
digers der Bonden hunne bezwaren daartegen
waren ingebracht de directie haar standpunt
aldus formuleerde„Alle werkzaamheden
(groot overleg, klein overleg, mondelinge be
sprekingen, enz.) waaraan de vertegenwoordi
gers als zoodonig deelnemen, vallen onder de
werkzaamheden, bedoeld in art. 75 (I) c R. D.
V. (voor de vakvereenigingen), zoodat dus voor
dergelijke werkzaamheden daarnaast geen extra
verlof meer fcrlecnd zal worden. Wij zullen
evenwel een regeling maken, waardoor aan
vertegenwoordigers der organisaties, als de
dienst het toelaat, toegestaan kan worden ter
plaatse, waar zij dienst verrichten, gedurende
een enkel uur in het belang der organisatie
werkzaam te zijn, zonder dat dit als hierboven
bedoeld vei lof in rekening gebracht zal wor
den. Ook zal zoodanig verlof niet noodig zijn
voor de besprekingen cn het bijwonen van
vergaderingen in betaalden werktijd als be
doeld in ort. 16 van het R. O. 1923". (Voor
het werkplaatspersoneel).
In verband met het feit dot de groote werk
plaatsen op 27 December gesloten zullen zijn,
deelde de directie mede, dat de gebouwen der
hoofdadministratie dien dag in het belang van
den dienst geopend moeten blijven. Op aan
vragen om verlof dien dag zei zooveel mo
gelijk gunstig beschikt worden.
Kunst en Wetenschap.
HERMAN HEIJERMANS' OVERLIJDEN.
Maar een heel enkele vriend, zoo meldt het
„Rott. Nbl.", is met de fomilie Maandag tot het
doodsbed van Herman Heijcrmons toegelaten.
In de kamer waar zijn boeken staan, lag hij,
enkele witte chrysanten van vrouw cn kinde
ren op het laken.
Een ontroerend toonec-1 hebben zijn intiemen
in het morgenuur meegeleefd.
Mevrouw De Boer—Van Rijk kwam afscheid
nemen van haar schrijver. Zoo zielig als
Kniertje in het laatste bedrijf van „Op Hoop
van Zegen" kwam zij binnen en zij droeg haar
tuiltje bloemen, zooals zij daar het pannetje
droeg.
Langen tijd stond zij bij het doode lichaam.
Dan legd<» zij haar bloemen met moederlijke
zorgvuldigheid op zijn borst en op zijn kussen,
bukte zich over hem en drukte hem een langen
kus op het voorhoofd.
De laatste levensdagen von den
kunstenaar.
Hcijcrmans' broeder, d? directeur van den
gemeentelijken geneeskundigen en gezond
heidsdienst te Amsterdam, heeft over dc loot-
ste dagen van den schrijver medegedeeld
Hij had een groote wonde, als een vuist zoo
groot onder de kaak, cn kon niet meer spre
ken. De voeding geschiedde met sondes. Moor
hij was van een buitengewone werkkracht. Hij
verzorgde zijn wonde zelf en wilde niet naar
bed, maar zat op een stoel of lag op een rust
bank, en hij las nog de courant of liet zich
die voorlezen. Var.daar ook, dot hij kennis nom
van het bericht in een der bladen, dot zijn toe
stond achteruitgaande was. Het heeft ons toen
veel moeite gekost dit uit zijn hoofd te praten
Totdot zich Donderdag dc verschijnselen van
longontsteking vertoonden. Zijn geest wos vol
komen helder en is zoo gebleven tot het eind
Hij hoopte zeer, den derden December, zijn
ÖOsten verjaardag, te holen, en zijn groote
ellende was door de hevige pijn van de laot-
ste maanden niet meer in stoot te zijn tot wer
ken. Was die pijn opgehouden, don zou hij ze
ker weer dodelijk aan den arbeid zijn gegaan.
Hij stierf als een dappere kerel, energiek en
helder van geest, zooals ik zelden heb waar
genomen. Hij wist, dot hij veroordeeld wos en
had alle beschikkingen getroffen. Zijn wensch
is, te Amsterdam, op Zorgvlied, begraven tc
worden.
Tot het laatst toe hield hij zich vast aan den
stroohalm, dien wij hem hadden gereikt, dat
alles nog een gevolg was van dc bestraling, die
wij toegepast hadden, en dat er nog wel kans
op beterschap was.
Hij hechtte veel aan het leven, omdat hij
nog den scheppingsdrang in zich gevoelde en
vooral om zijn vrouw cn zijn drie kinderen
zijn zoontje, dat zijn oogappel was. Donderdag
toen hij op zijn stoel zot, verschenen de tcekc-
ncn van het naderend eind. Zijn grootste zorg
en wensch wos, dot ol het mogelijke gedoon
zou worden voor zijn vrouw en kinderen, dnt
dezen niet onverzorgd zouden achterblijven I"
De heer C. F. van Dam, redactie-secretaris
von „De Amsterdammer", schrijft aan de N.
R. Cl.:
Toen Herman Hcijcrmans de tooneel-exploi-
tatie den rug hod toegedraaid, was hij geluk
kig, dot hij zich weder aan litterair cn journa
listiek werk kon wijden. Een man als hij, die zijn
geheele leven long hord geploeterd had, kon
niet anders don met veel energie dot werk ter
hand nemen. Hij droomde en schreef.
No „Droomkoninkje" schiep hij „Vuurvlin
dertje"; „Het Leven" en „Astra" hadden detec
tive-romans van zijn hond loopen; de „Amster
dammer" brocht wekelijks het vervolg van een
sprookje: „De mon zonder tranen" en „Het
Volk" en „Voorwaarts" drukten iederen Woens
dagavond de ontroerende geschiedenis van
„Barbertje Snik." Al deze pennevruchten waren
niet in manuscript gereed; zij zullen onvoltooid
moeten blijven, tenzij de schepper zijn geeste
lijke litteraire nalatenschap reeds bij zijn leven
aan een schrijvend kunstenaar heeft overgedra
gen. Waarschijnlijk was hij daartoe i\iet in de
gelegenheid, want meermolen heeft hij mij ver
zekerd, dot hij bijvoorbeeld van zijn detective
roman in „Het Leven" niet wist, hoe het verdere
verloop zou zijn, noch wat het slot moest bren
gen.
Ik sprak eens met hem over de moeilijkheid,
iedere weck zoo'n groot aantal bijdrogen von
uiteenloopenden aard waarbij ook nog een
onder pseudoniem verschijnend artikel voor
„de Groene" kwam te geven. Den eersten
tijd viel het hem gemakkelijk, hij hield van wer
ken en juist de verscheidenheid hield zijn geest
frisch. Eiken avond van de week nom hij een
onder onderwerp; hij begon zijn artikel na het
uvondeten en typte tot loot in deti nacht, tot
dot de took was verricht. Op de drukkerij van
„de Groene" kwam hij veelal 's morgens tegen
elf uur uit Zandvoort, vermoeid, ongeschoren,
want eerst tegen drie uur in den nacht hod hij
zich ter ruste kunnen begeven.
Loter vlotte het tijdig inzenden van de copy
voor de verschillende bladen niet zoo goed; fi-
noncieele zorgen en besprekingen met men-
schen, die door enkele zijner crediteuren waren
aangezocht, hun belangen te behartigen, be
moeilijkten het concentreeren ven zijn gedach
ten. Toen vertoonden zich ook de eerste sporen
von zijn ziekte.
Ik wil gaarne dit over hem vertellen:
In het begin van dc laatste lente was ik sa
men met hem aan een café-tafeltje. De inrich
ting en de wanden der zoal waren vervelend cn
koud. Heijermans zat tegenover mij; hij steunde
beide zware onderarmen op het tafeltje; zijn
vleezige vingers waren ineengevouwen; zijn
brecde, lomp geproportioneerde kop stond ge
houwen op zijn forsche lichaam. Zijn oogen
waren tintelend en zacht. Hij vertelde den op
zet voor een sprookje. Dit was zulk een wonder
lijk, droomerig en fijn-geweven verhaal en werd
verteld met zulk een lieve intonatie in de stem.
dot alle kilheid en hardheid uit mijn omgeving
verdwenen. Het lieve beeld, dat hier uit deze
grove mansfiguur naar buiten trod, was een
openbaring, waardoor alle bijkomende storen
de dingen verdwenen. Bij de herinnering aan
hem zal iK aHijd het eerst oan dien ochtend den
ken.
Het tweede beeld op de film der herinnering
zal zijn een ontmoeting met Heijermons in het
Lceuwênhoekhuis, kort nn de eerste chirurgi-
scho behandeling von zijn kwaal. Hij zot achter
ccn tafel met schrijfmachine, die nevens zijn
bed was geschoven. Zijn gezicht was vermagerd
en er log ccn sombere trfk overheen. Verschei
dene dagen achtereen hod hij zoo goed als geen
voedsel mogen gebruiken; slechts vloeiende eet
waar werd hem toegediend, woordoor zijn stoer
lichaam, dat gewend was oan krachtig en veel
eten, danig leed. Hij mocht niet praten en ge
bruikte popier en potlood voor de conversatie.
„Vertel eens wTit Is er wat nieuws?"
schreef hij. Ik sprak over alles, wot ik docht, dot
hem interesseerde en hij knikte gedurig. Zoo nu
cn don stelde hij op de blocnote een vraag of
gaf een antwoord. Ik vreesde, dat het gesprek
hem vermoeide. Integendeel I Alleen het werk
vermoeide hem; hij kon zijn gedachten niet bij
eenhouden en wonncer hij een half vel had
getikt hij was bezig met het Vuurvlindertje"
kreeg hij pijn in het hoofd.
Onder onderen waren Willem Royaards en
Is. Querido op ziekenbezoek geweest.
„Dot heeft mij heel veel goed en zeer voel
genoegen gedoon" schreef hij. Over de groote
belangstelling, die hij van velen in die dogen
mocht ondervinden, wos hij verheugd en niet
het minst om hen, die zich eerst in de draaikolk
van het leven van hem hadden afgewend en nu
van hartelijk medeleven deden blijken. De kin
derlijke blijdschap was ontroerend. Hij was toen
vol goeden moed over den afloop zijner ziekte.
De Ncderlnndscho Tooncelkunstenaarsver-
eoniging zal Zaterdagmiddag o.s. in het Poleis
voor Volksvlijt te Amsterdam een bijeenkomst
ter herdenking van Heijermans houden. Ver
toond zullen worden een bedrijf van „Op hoop
von Zegen", in de oude bezetting, en een paar
fragmenten uit „Uitkomst", met Tilly Lus in
de hoofdrol. Adrioon van der Horst zal herinne
ringen oan Heijermans geven. Aanvankelijk
heeft het in de bedoeling gelegen, de bijeen
komst te doen houden Zondagmorgen in den
Stadsschouwburg, moor hiervoor kon geen ver
gunnen verkregen worden.
In dc Maasbode vertelt Frcderik van Eeden
van zijn laotste bezoek aan Heijermans. Hij
schrijft o.o.
„Eindelijk toegelaten. Op dc zware, grove
trekken een expressie van dankbaarheid cn
hartelijk welkom. Het anders zoo gezonde kleu
rige teint nu vaolbleek, geheel in wit verbond
De steevige, forsche honden in blijde begroe
ting naar mij uitgestrekt.
Ik keek dc kamer rond en 't eerste wat
ik zog wes een groot kruisbeeld. Dit was ccn
blijde verrassing. Daar, waar ik hem 't laatste
zag, in zijn kantoortje te Amsterdam, door wa
ren geen kruisbeelden. Be stond op cn groette
den Heiland. Het beeld hing door niet enkel
als sieraad. Ik keek naar den zieke cn uitte
zijn verwondering. Toen knikte Heijermans
glimlachend en riep zijn vrouw, dot zij mij nog
een onder crucifix zou wijzen in ccn aangren
zende kamer. En ook daar was een groot kruis
beeld, cn niet alleen tot sieraad....
En toen hebben wij gepraat, onbevangen
rustig cn moedig, alsof er van dood noch
sterven sprake was. En al ben ik niet terstond
ols bekeerder opgetreden toch zog ik en
voelde ik dot het den zieke aangenaam wos
als wij oover het geloof en het toekomstig lec-
ven spraken.
Ik vroeg Heijermans of hij er om lachen
zou als xk voor hem bod. Toen werd weer dc
zware, steevige hai)d uitgestooken en de mijno
geschud met expressie von groote dankbaar
heid. Hij dankte mij, met alle krocht die nog
in hem was, voor de belofte, dot ik voor hem
zou bidden.
Het was een heerlijk gesprek, zoo vrecdig
ols zulke gesprekken zijn, bij naderenden dood,
bij moedige mcnschcn met klaar gezicht van
hun toestand cn vertrouwen op God. En ik
had de schoone illuzie, dot ik misschien hem
redden ken voor het geloof.
De tijd was om, ik moest heengaan. Moor
ik beloofde stellig terug te koomen cn ik
wos vol groote blijdschap. Wij spraken oover
zijn jubilee en hij herhaalde twee malen „dot
haal ik niet meer!" Hij sprak het zonder
angst of vrees, rustig en gelaten.
Nu bid ik voor ziin ziel en ik zou wil-
Hct is altijd goed, ols men twee koorden op
zijn boog heelt. CHURCHILL.
door HULBERT FOOTNER
41
„Al mijn geld Al mijn geld I" jammerde de
oude vrouw en twee groote tranen liepen over
haar verlepte wongen. Het was een tot vol
maaktheid opgevoerd acteeren.
„Houdt hem vast!" schreeuwde de oude
vrouw. „Ik zal een agent halen
Een half dozijn honden grepen Jack ruw beet.
De oude vrouw baande zich met verbazingwek
kende snelheid een weg door de menigte.
„Je zult hoar nooit meer terugzien," veroor
loofde Jack, die tot dusverre, om de zaak niet
erger te maken, gezwegen had, zich te zeggen.
„Het is comedie-spel, om haar en haar hand
langer te laten ontvluchten I
„Houd je mond, leelijke dief I" brulden zij.
„Houd jc mond, anders slaan we je je hoed
over jc oogen I" Degenen, die achteraan ston
den en feitelijk niet eens wisten wat er gebeurd
was, brulden uit sympathie mede.
Maar de stemming van een volksmenigte is
aan plotselinge veranderingen onderhevig. Een
minuut verliep en de oude vrouw kwam niet
terug. Het viel den menschen plotseling op,
dat de goedgekleede, hooghartige, booze, maar
zich inhoudende Jack weinig op een zakken
roller geleek. Jack, die de verandering voelde,
zeide minachtend
„Zien jullie haar terugkomen Ik heb toch
gezegd, dat het comcniespel is 1"
De mannen, die Jack vasthielden, begonnen
te twijfelen cn lieten hem ten slotte los. Jack
baande zich mc' zijn ellebogen ccn weg door de
menigte cn niemand probeerde hem verder te
gen tc houden. Het geheele incident had neg
geen twee minuten geduurd, maar toch lang
genoeg om onheil to stichten. Hat pakje was
waarschijnlijk overhan digd en de jongen, zoo
wel als de „principaal", verdwenen.
Jack liep zoo hard ols hij ken naar den
hoek von dc Forty-Scccnd Street Maar na
tuurlijk was er ncch van den bleeken jongeling,
noch van den ouden man met het sikje iets te
zien. Jack oarze'dc, besluiteloos welken kant
uit te gaan. Er bestond een kans, zij het ook
een heel kleine, dot de oude man, na het pakje
ontvangen te hebben, in westelijke richting
gaan cn zoo door Connolly gepakt worden zou.
Terwijl Jack daai stond, gaf de verkeersagent
op dat drukke kruispunt het tccken, dat do
weg in oostelijke en westelijke richting vrij
was en reed een dubbele rij auto's over de Se
venth Avenue. Als vierde von de rij in ooste
lijke richting zag Jack de lange, zwarte li
mousine, die hem zoo dikwijls beschreven was.
Toen zij voorbijschoot, zag Jack iets van een
hcofd met grijs, van de ooren weggékomd harfr,
een blozende gelaatskleur, gtijzc snor en sikje.
Er naast was de verschoten zwarte muts met
de bruine pruik. Het hoofd van den man was
gebogen cn zijn houding deed vermoeden, dot
hij iets op zijn knieën telde. De blik der vrouw
volgde den zijnen.
Het wos het eerste wat Jack van zijn prooi
zag en zijn jachtinstinct werd onmiddellijk tot
handelen geprikkeld. Met levensgevaar zigzagde
hij tusschen de wielen van auto's en vrachtwa
gens de straat over. De zwarte limousine was
buiten zijn bereik, maar gelukkigerwijze vond
hij bij he» trottoir een taxi, waarvan de motor
nog liep.
Hij sprong erin en riep „Viermaal je vracht
als je die auto kan bijhouden. En honderd dol
lars extra, ols ik in staat ben het paar daarin
te OiTCSteeren."
Dc taxi schoot vooruit. Jack liet het voor-
raampje zakken, boog zich voorover cn wees
d-n chauffeur de auto, die hij bedoelde. In een
wilden spurt liepen zij in Forty-Second Street
een half huizenblok in. Zij wisten juist nog de
Seventh Avenue over te steken vóór de ver
keersagent het verkeer in die richting stopzette.
Bij de Fifth Avenue werd de geheele rij mis
schien een halve minuut tegengehouden. De
d:ukte was hier zóó groot, dat Jack de zwarte
auto niet zien kon: moor hij wist, dat er zes
auto's tusschen de limousine en zijn taxi waren.
Toen de agent het verkeer weer vrij gaf, zagen
zij dc limousine met groote voort de Fifth
Avenue ingaan. Zij volgden. De manier, waarop
de groote outo zich telkens uit het drukke ver
keer vooruit wist te werken, bewees de koel
bloedigheid von den chauffeur. Jack had even
eens een goeden chouffcur. Moor "een race door
zoo'n drukte is zuiver een kwestie van geluk.
Zij hielden steeds vijf andere voertuigen tus
schen rich in. Jack zag nu, dot de zwarte li
mousine een nummerbord uit Georgia had en
schreef het nummer op.
Bij de Thidty-Fourth Street was een strem
ming, die langer scheen te zullen duren. Jack
sprong uit de taxi en liep met een hamerend
hort zoo hard hij kon de rij auto's langs.
De zwarte limousine was leeg.
„Jack knarsetandde. „De duivel is met hem,"
dacht hij. „Zij moeten bij het blok in de Forty-
Second Street uitgestapt zijn."
De chauffeur had hem niet gezien. Jack ging
niet naar hem toe, doar hij het beter vond een
kons te wogen hem naar zijn garage tc volgen.
De rij kwam weer in beweging cn Jack sprong
in zijn taxi, toen deze voorbijkwam.
Bij de TwentyijEight Street blies de verkeers
agent juist op zijn fluitje, toen de zwarte outo
passeerde. Deze reed lustig de Avenue af, ter
wijl de chauffeur spottend "met zijn hond uit
zijn „wagen" zwaaide. Jack zou het gewaagd
hebben het fluitje te tortcn, maar dc weg werd
hom door andere auto's van voren en van beide
konten versperd.
„Altijd ook pech I" bromde hij.
Toen het verkeer weer vrij gegeven werd, ver
dween de limousine in een zijstraat.
Jack had het rijnummcr, moer ccn telegra
fisch ingesteld onderzoek had, zooals hij ver
wachtte, tot resultaat, dot dit nummer uitge
reikt was oon iemand, die een gefingeerd adres
in Atlantic opgegeven hod. En Jack begreep
heel goed, dot de zwarte limousnie binnen een
half uur een ander nummer hebben zou.
HOOFDSTUK XXIV.
De ontembaarste geesten hebben hun som
bere oogenblikken cn dit was thans het geval
met Jack. Hij ging naar het MadagaScar-hotel
terug met het gevoel, dot hij oan het einde
van zijn hulpbronnen gekomen was. Het was
moeilijk de uitingen von medelijden van zijn
hotcl-dctectivc en den klerk te verdragen cn
hij was niet m een stemming om de zelfzuchtige
klachten von Bobo oon te hooren.
Bobo's redeneervermogen was, zoools men
gezien heeft primitief eenvoudig. Als een kind
liet hij zich steeds volkomen behcerschcn door
het gevoel van het oogenblik. Op dot moment
was hij of dacht hij tc zijn gebroken door
het verlies van Miriam. Vergetend, dat hij hoor
uit vrijen wil en om goede redenen opgegeven
had, gaf hij Jack de schuld von zijn lijden.
„Heb jc hem vroeg hij, toen Jack binnen
kwam.
„Nc-cn I"
Te zeggen, dot Bobo blij was over de ont
snapping van Mr. B., zou tc sterk zijn, maar
het deed hem zeker geen verdriet, Jock's te
leurstelling tc zien.
„Hum I Je bent te zeker von jezelf I" zeide
hij.
Jack wierp hem een woedenden blik toe, moor
zeide niets.
„Jc denkt altijd, dat je meer weet dan een
ander!" ging Bobo onverstandig voort. „Jij
weet altijd hce menschen zijn en wat zij moe
ten doen. Jij wilt het heelal regéeren 1"
„Denk je neg altijd oan dat meisje vroeg
Jack. „Wil jc mc ols het je blieft eens zeggen
wat het feit, dat Mr. B. mc ontsnopt is, met
haar te maken heeft
„Ik heb je juist gezegd, dot je niet alles
weet," zeide Bobo met een oir van superiori
teit
Dot was te veel. Jock verloor plotseling zijn
geduld.
„Idioot I Jo praat als een kip zonder kop. Is
het mijn schuld, dot jij smoor bent op een
ovonturierster Dat is nu de donk, dien ik krijg,
omdat ik je probeer te redden. Trouw met haar
voor mijn port en loop naar de hel I Moor val
mij er niet langer lastig mee
Hij liep de kamer uit, sloeg de deur toe, ging
naar do vroegere appartementen van Silas Gydë
en vandaar door de kluis naar zijn kamer in
Kate's huis. Er was een groote verandering in
die kamer gekomen. Onder het tegenwoordige
régime wos zij een model van netheid en com
fort.
(Wordt vervolgd.)
