AMER3HOGRTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER"Donderda93SePt1925
TOEEDE BLAD.
UIT DEN OMTREK.
""feuilleton.
De gouden band.
24e Jaargang
No. 55
DE TWEEDE DAG VAN HET GROENE
KRUIS JUBILEUM-CONGRES.
(Vervolg).
x-e statistische behandeling van
het onderwerp vun dr. Elias.
Vclgcrdc spreker was Dr. J. Sanders
uit Rotterdam, di© het stotislische deel van de
zuigelingenkeschcrming ten plattelonde zal
behandelen.
Alvorens tot dit onderwerp over te gaan, de
monstreerde dr. Sanders een door hem ont
worpen kinderweegschaal, die in den vorm van
een bruin handkoffertje knn worden meegeno
men, en in zeer korten tijd in elkaar gezet kan
worden. De schaal geeft het gewicht tot op
een gram nauwkeurig aan, hetgeen voor de
voeding bij zieke zuigelingen van gTOot be-
leng is.
Overgaande tot het onderwerp toonde spre
ker eerst aan de hand van een tabel, dat de
zuigelingensterfte per 100 levend geborenen
veertig jaar geleden in dc steden grooter was,
dan op het platteland. Maar dank zij het wer
ken van de vereenigingen, die zich de moe-
derschapszorg en de zuigelingenbescherming
tot doel hebben gesteld, was de verhouding
twintig jaar later al omgekeerd ten gunste van
de groote steden. Deze verhouding is zoo ge
bleven. Toch. heeft de ervaring bewezen, dot
ook in de kleine, landelijke gemeenten een
lage zuigelingensterfte mogelijk is.
De belangrijkste ziekte en doodsoorzaak bij
de zuigelingensterfte was tot nu toe volgens
spreker d© diarrhoea, die vooral in de zomer
maanden hoor slachtoffers pleegt te maken.
Het is gelukt vde sterfte aan de diarrhoea,
.welke sterfto de zomertop vormt, te vermin
deren, ja voor enkele gemeenten zelfs geheel
te doen verdwijnen. Aon de hand van een tec-
k'crimg, aangevende de verdeeling van 1000
zuigelingen overleden aan diarrhoea over de
maanden blijkt dat de zomertop het hoogst
was bij de gemeenten van 50.001100.000 in
woners en het laagst in de gemeenten beneden
de 5COO inwoners. Althans in de periode
19071912 was dit het geval. Maar in de
volgende zesjarige periode werd de sterfte aan
diarrhoea in de groote steden het kleinst. Wel
is waar daalde ze in het geheele land, maar
het meest in de groote steden. Ja, in -Amster
dam is deze top sedert 1905 geheel verdwe
nen, dank zij de voorlichting aan de moeders.
Want de zuigelingendiorrhoea is een ziekte,
die bij goede behandeling bijna steeds ge
neest. In Amsterdam is bewezen, dat de zo
mertop kan verdwijnen.
Hetzelfde kan en moet in heel Nederland,
zoowel in de steden als op het platteland in
den kort9t mogelijken tijd geschieden. Het ligt
op den weg van het Groene Kruis deze taak
in samenwerking met andere vereenigingen met
kracht ter hand te nemen. Spreker eindigt met
de opwekking om de zuigelingenbescherming
ten plattelande als nummer een op het werk
programma voor de eerstkomende jaren te
plaatsen.
Referaat van ds. Beyermon.
De voorzitter" dankte dr. Eiias en dr. San
ders, voor de gedocumenteerde wijze, waarop
zij het vraagstuk van de zuigelingensterfte
uiteengezet hebben. Hij deelde verder mee dat
van H. M. de Koningin een telegram van dank
was ingekomen.
Het woerd was vervolgens aan ds. J. Beyer-
man uic Meppel, die sprak over „Georgani
seerde Armenzorg en Ziekenzorg cn de plaats
daarbij van Greene en Witte Kruis".
Vervolgens sprak de heer J. Beyermon te
Meppel, secretaris der Prov. Drentsche Ver.
„Het Groene Kruis", over georganiseerde ar
men- en ziekenzorg.
Spreker memoreert dc moeilijkheden aan de
behandeling van dit ond-orwerp verbonden. Zijn
behandeling zal noodzakelijk het karakter van
een causerie moeten drogen. Hij geeft ^en
historisch overzicht van Armenzorg en Zieken
zorg in den loop der eeuwen hij wijst op dc
groote beteekenis, die de kerk voor beide heeft
gehad on toont don aan, hoe er zich langza
merhand een emancipatie ging voltrekken, ter
wijl aan de andere zijde de burgerlijke over
heid controleerend ging werk'en.
Een georganiseerde verpleging van zieken in
■y
huis is een product von de I9e eeuw, al werd
vóór dien tijd door geestelijke orden voortref
felijk werk verricht. In Nederland werden het
Goenc en WiUe Kuis geboren uit den drang
van 't volk. Spreker waardeert buitengewoon
den arbeid van particulier initiatief. Dit werk
moet een neutron) karakter drogen naar spre-
ker's opyotting om principieele redenen, bo
vendien ook om redenen van eenvoudige
praktijk Het Groene cn het Witte Kruis wer
ken ook voor armen. De nieuwe Armenwet
van Mr. Heemskerk geeft een bijzondere plaats
aan de geneeskundige Armenzorg. Deze wet
geeft de gemeenten gelegenheid subsidieerend
op te treden tegenover particuliere vereenigin
gen voor ziekenverpleging. Door overheids- en
particulieren steun kon zoo het Groene of Wit
te Kruis optreden als instelling van weldadig
heid.
Zoo worden, naast de zieken, die het krach
tens zijn coöperatief karakter helpt, ook de
armen geholpen met wat ze noodig hebben om
weer geschikt gemaakt te worden voor het
practische leven.
Zóó ziet spreker het werk von Groene en
Witte Kruis afgebakend, bovenal in kleine ste
den en op het platteland. Die arbeid zal steeds
in bete^kenis groeien, als de besturen actief
blijven cn hun plicht volbrengen, om steeds
meer het gonsche terrein der sociale hygiëne
te bestrijden en aan te vatten, wat hun hand
vindt te doen.
De loco-vooizitter, dr. Elias, dankte ds.
Beverman voor zijn pokkend betoog, dat niet
groote aandacht door het congres gevolgd
werd.
Referaat van den heer Stielcr.
De heer B. S. H. Stielet, arts te Hilversum,
refereerde hierna over „Huisverzorging, een
eisch van den tijd en een taak voor Witte en
Groene Kruis".
Na in hec kort een overzicht te hebben ge
geven van hetgeen in ons land voor hulp in
de huishouding wordt gedaan, beantwoordde
spreker do volgende vragen
a. Is er inderdaad een schreeuwende be
hoefte aan huisverzorging.
b. Zoo ja, wordt er in die behoefte vol
doende voorzien.
c. Zoo dit laatste ontkennend beantwocid
moet worden, ligt het don op den weg van
Groene cn Witte Kruis tesaam vefeenigd in
de Alg. Nederl. Verecniging om te trachten
daarin verbetering te brengen.
W at de eerste vioag betreft, uit het geen
spr. reeds meedeelde, blijkt wel, dat er be
hoefte aan huisverzorging is. Hoe groot die
behoefte is, laat zich zooals te begrijpen is
moeilijk in cijfers weergeven. De in de jaar
verslagen voofkomen cijfers, aangevende het
aantal malen dat hulp is verleend, zeggen wel
iets, doch doen ons niet den omvang van de
behoefte kennen, zelfs niet als daarbij reke
ning wordt gehouden met de cijfers, aange
vende hoeveel malen hulp wordt verleend en
geweigerd. Tc voorzien in deze behoefte is
een eisch des lijds. Onze zieke en zwakke
huisvrouwen mogen niet de düpe worden van
gebrek aan hulp in de huishouding, waar dit
gebrek ook door moge worden veroorzaakt.
Het is niet alleen ons medegevoel en ons me
delijden, dat ons drijft, sociaal-economische
overwegingen eischen die. Langdurig ziek of
zwak zijn, beteekent ook vcor onze huisvrou
wen en moeders verlies aan werklust, werk
kracht, levenslust en levensgeluk en daaren
boven ook meerdere uitgaven voor de ge
meenschap aan verpleging in ziekenhuizen en
herstellingsoorden. Huisverzorging moge duur
zijn en dat is zij ongetwijfeld, verpleging bul
ten eigen woning en don neg daarenboven hulp
in de huishouding is nog veel duurder.
Waar dus wel mag worden vastgesteld, dat
ci een zeer groote behoefte is aan huisverpjo»
ging, komt de tweede vraag ter sprake of op
voldoende wijze in die behoefte wordt voor
zien. Het antwoord moet ontkennend luiden.
Gezien het aantal plaatsen, waar op georgani
seerde wijze huisverzorging is ingevoerd, mo
gen wij bij een kwarteeuw geleden vergele
ken, van vooruitgang spreken. Dankbaar kun
nen wij zijn, doch niet voldaan. Wat betee
kent het aantal plaatsen, waar men thans de
zegeningen van huisverzorging in meei of
mindere mate deelachtig is, als men die ove*
ons geheele land verdeeld, beschouwt, en a's
men dan nog herhaaldelijk over klachten
hoort of leest, dat de vereenigingen om finan-
cieele reden-n niet aan de vele aanvragen
kunnen voldoen, dan mag worden getuigd,
dat in de behoefte aon huisverzorging bij
lange na niet wordt voldaan. Er moet dus
worden gehandeld cn de vraag ligt voor* de
hand of Ket njet op onzen weg- ligt, in de be
staande gTootc behoefte te gaan voorzien
Zuid-Hollend .heeft hierop reeds, diridelfjk ge
antwoord. Noo'd-HoHnnd en Limburg deden
reeds stoppen in een richting, die er op wijst,
dot °°k zij cn zeer tciecht meencn, dat het
tot de taak van het Groene on Witte Kruis
behoort.
Waar Groene en Witte Kutfs olies in het
wetk stelt om ziekten le voorkeftnen en de
kans op spoedig herstel zoo mogelijk te ver-
grooten, "ligt het geheel in dc lijn von ons
streven om ock huisverzorging als deel van
onze took te beschouwen. Ook al fs huisver-
zorging geen ziekenverpleging in engelen zin
van het woord, ze stoot cr toch zeer nauw
mede in verband on werkt zoowel prevdhtief
als curatief voor een belangrijke gioep von
zieden en zwakken.
Dc A. N. V. stelle een enquête in naar het
geen hier tc lande aan organisecrende htps*
verzorging wórdt gedaan en brengt daarover
rapport en advies oan de Provinciolc vereeni
gingen. Waar hieruit zal blijken, dat cr in
derdaad behoefte aan huisverzorging bestaat,
en waar die bestaat, stellen de Prcv. vereeni
gingen, zoover dit nog niet geschied is, een
centrale wcckcommissie voor huisverzorging
in, die door propaganda in woord cn geschrift
plaatselijke commissies als onderofdeelingen
voor huisverzorging in het leven tracht te
roepen. Waar, rvaost het vinden von geschik
te hulpkrachten, de financiën van die onder
afdeel irnjen gewoonlijk de meeste zoigem bo
ren, is net van belang, dat daaraan de meeste
aandacht wordt besteed. De hoofdbcstuien
van de Provinciale veroenigingen brengen
joorlijks op de bcgroötingen een post vooi
huis|vcr,zorging om daarmede do afdeel in gen
die huisverzorging willen invoeren, te steunen
De ofdeelingcn zelf 'geven jaarlijks een sub
sidie oan de onderofdeelingen. Deze trachten
vooral ondoc de vrouwen contobueeiende le
den le werven. De afdeeling zelf tracht het
gemeentebestuur te bewegen een subsidie vooi
haar onderaf deeling dcor den gemeenteraad
toegestaan, te krijgen. Allicht, dat wanneer
eenmool alles goed marcheert, de hoofdbe
sturen termen oonwezig achten om bij de
Provinciale Besturen om financieelen steun
aan te kloppen, cn deze beicid zvlUen zijn,
evenals dit voor andere onderdeelen van ons
werk reeds in enkele provincies gedaan wordt
jaarlijks al naar behoefte subsidie te verlee-
nen.
Wanncei don nog van degenen, die hulp
ontvangen voer zoover zij daartoe in staat
zijn, cene vergoeding in de kosten wordt ge
vraagd, zijn hiermede, naast giften en schen
kingen, waarop zooals de ervaring tot nu toe
leeit niet al te veel moet worden gerekend, de
bronnen von inkomsten aangeven. Alles komt
aan cp een krachtige propaganda door de
daarvoor geschikte cn voor ons werk worm
yoelende vrouwen cn mannen.
Dc middagziUing van het congres.
Na de eerste drie referiten, die in de mor-
genzitting gehoudfen werden, meldde zich
niemand aan voor de discussies. Enkele aan
wezigen gaven echter te kennen na het be
toog van den heer Stielcr, met hem van ge
dachten te willen wisselen, waai toe in de mid-
dagzitiing gelegenheid werd gegeven. De
heer H. J. Hanekamp uit Sittard, die des mid
dags als lcco-voorzittcr fungeerde, opende de
derde zitting, om daarna het woord te geven
oan dr. W. Beyer'man uit Santpoort, die sprak
over „De op'eiding van Wijkverpleegsters
mede in verband met de huiselijke verzorging
van zenuw- en zielszieken en zwakzinnigen".
Spreker begint met zijn donk uit te spreken
aan de leidei's van dit Congres die hem de
gelegenheid hebben gegeven hier in breeden
kring een onderwerp te bespreken, dat hem
de laatsce jaren ter harte gaat. De laatste
kwart eeuw heeft men de gestichten vooi
geesteseiken tot een zekere vondaaktheid zien
komen, zoodat velen mee dit systeem thans
tevreden zijn. Spreker .ziet échter ongaarne
deze opsluiting, die hij zou willen beperkt zien
tot de meer onmaatschappelijke zieken. Op
het gebied van huisverzorging van zenuwen
zielszieken is men echter pos in het begin.
Men kan thans, dank zij de arbeid van Groene
en Witte Kruis een schrille tegenstelling op
werpen tusschen de goede verzorging tehuis
vdn lichamelijke zieken en het gemis aan ol-
gemcene orgonisatie vooi do huisverzorging
von geesteszieken. Spreker verduidelijkt dit
aan de hand vnn verschillende sprekende
voorbeelden. Spreker zegt, dat door den
.grondleggers op hun gebied, dc een© op
'Kef tettein der zenuwziekten, dc onder op her
gebied der lichamelijke ziekten feitelijk
elkaar tegenstanders zijn geworden. De ont
dekking vnh den tweede, belemmerden de uit
groei en tóèp'nfrsing der leerstellingen van
den eerste.
Spreker gaat na; wat op het gebied van
huisverzorging van geesteszieken elders cn
hier reeds is gedaan "cn wijst °P het bedroe
vende lot der holf-ziekcn, der geestelijk zwak
ken, die miskend irt'de maatschappij, ook als
sociaol-zwnkVen hun leVcn voortslecpen. De
moatslchoppehikc'sföun'aart zoodanigen, niet"
willekeurig, moar gesystematiseerd, komt in
Duitschland tof* uiting onder den nanm „so
ciale psychiatrie", in Frankrijk als „piophyln-
xie mentale", in Amerika als „sociaal werk".
Onder het laatste iuöét' nil. in vele" gevallen
juist hulp aan geestelijk zwakken worden ver
staan. Dr. Cobot vcrWij&t in zijn (ook in het
Nedei landsoh vertaalde) boekje „Maatschap
pelijk Werk" op een bclèngrijk punt de z.g.n.
„historische oorzaak" von elke ziekte, naast
do z.g.n. „cotnsirophole oorzaak". De eerste
gegrondvest op geestelijk-sdtiale factoren is
te veel verwaoniloosd, doch dikwijls de bc-
longrijkste van beide. De orhèid op dit ge
bied in Nederland (spreker herinnert aan do
kortelings opgerichto „Centime Verecniging
ter behartiging van de maatschappelijke be
langen van zenuw- cn zielszieken") lijdt ech
ter vooral op het platteland onder een gebrek
aon deskundige opgeleide helpsters. Het zou
ondoenlijk zijnv hiervoor geheel aparte werk
krachten te bestemmenlogisch is de wijk'
verpleegster voor deze taak te bekVnmen.
Daar ook van de zijde der verpleegsters (No-
sokomos) reeds lajvg is aangedrongen op be
tere opleiding in de kennis von zenuw- en
zielsziekten, ,achc spreker het wcnschcÜjk, da*
de wijkverpleegster in het bezit kome van
een volledig diploma cp voor de verpleging
van lichonielijke zieken ,en voor die van ze
nuwzieken. Een kwart eeuw twug stond men
vreemd tegenover de wijkverpleegster, zonder
wier hulp men het immers zoo long had ge
daan, van zelf spreekt, dat thans niet ieder
de beteekenis van dit nieuwe atbeidsvcld
overziet.
Spreker meent, dat het Groene Kruis zeer.
veel in deze .richting zou kunnen doen cn
hoopt, dot zijn woord hier ook iets toe za'
bijdrogon
Gcdachtenwisscling ovct het
referaat van den heer Stielcr.
Vanuit de vergadering werd de vraag ge
steld of hef Groene Kruis niet te veel hooi op
zijn voik goat nemen. Mep meende dot huis
verzorging in de eersre plaats een taak is
voor de familie of voor de buren cn daarna
heeft de diaconie nog een roeping op dit ge
bied. Ook achtte men het finoncieele bezwaar
viij groot.
De heer S t i e 1 e r meende dot men reke
ning moet houden mei de tijdsomstandighe
den. Ziet men eens naar de kleine provincie
steden, don bemerkt men dof het niet altijd
botertje tot den boom is onder familieleden
en buren. Spreker is er van overtuigd dot ze
ker een georganiseerde hulp noodig is. Er
zijn ook diaconieën, die geen steun verleenen,
men kan door niet steeds op bouwen. Wij
moeten niet te idealistisch zijn, maar in ieder
geval kunnen rekenen op een oigonisatie, in
cosu het Groene Kruis.
Onder denk aan de woordvoeders sloot de
voorzitter het congres.
Do leden maakten hierna een cxcin'sie naar
BiJthoven, terwijl ze zich in den nomiddag
aan een gemcenschappelijken maaltijd in het
Jaarbeurs restaurant vcreenigden.
Putten. Dinsdagmiddag gebeurde op den
Stationsweg alhier een ernstig ongeluk. De
slagersjongen H. v. d. Berg, in dienst bij een
heer Hamburger le Nijkerk, had bij den bur
gemeester een boodschap gedaan. Hij sprong
op de fiets en reed 't terras af om den Sta
tionsweg Dorpwcarts eerst rechts te
volgen.
Achter hem naderde een melk-vrachtouto.
Niet achtend© de signalen van den bestuurder,
stak de jongen over naar links cn daarna on
middellijk weer naar rechts.
De auto greep het achterwiel, van de fiets
en de jongen kwam er onder, 't Voorwiel van
de auto ging hem over de becncn. De chauf
feur bracht door krachtig remmen direct den
wagen tot staan.
Natuurlijk waren dadelijk heel wat mcnschcn
op de been.
De jongon werd voorzichtig opgenomen cn
bij den chef-veldwachter binnengebracht.
Dr. Groenevelt, direct gewaarschuwd, con
stateerde, dat 't linkerbeen was gebroken,
't Rechterbeen was gewond. Ook zot 't gezicht
vol schrammen.
Nadat een noodverband was gelegd, werd de
patiënt per auto nnor 't ziekenhuis te Amers
foort overgebracht.
Ooggetuigen verklonrdcn, dat den bestuur
der van dc auto geen schuld treft.
INGEZONDEN STUKKEN.
Builen verantwoordelijkheid der Iiedactls.
De copie wordt niet teruggegeven.
Alleen mA den naam des inzenders
ondcrteckendo stukken komen voor
plaatsing in aanmerking.
Geachte Redactie I
In uw uitvoerig verslag betreffende de vie
ring van den Koninginnedag miste ik de vermel
ding van het avondconcert op „Amicitia" door
de stafmuziek van het 5e Reg. Infanterie. En
juist dit verzwijgen, dut natuurlijk niet met
opzet is geschied}-geeft mij aanleiding daarop
met een enkel woord terug te komen. Loot ik
dan ronduit verklaren, dat de liefhebbers van
goed© muziek weer eens hebben kunnen genie
ten van het concert, dot dooj d.~ stofmuzick
Maandagavond is gegeven. Zij hebben kunnen
constateeren dat de stafmuziek weer ernstig er
noor streeft haar goeden naam uit vroeger tijd
to herwinnen, hoewel met een kleinere bezet
ting. Hiermee is het bewijs geleverd, dat de
koorleden voor htm zware taak zeker -berekend
zijn en den- kapelmeester do heer Van der Glos
komt een woord van lof toe, dot hij met zijn
'kapel nu reeds deze resultaten heeft bereikt
Wij die -in Amersfoort zeker niet verwend
.zijn met dergelijke concerten (één per jaar l),
vragen ons wel eens af wat toch do reden is dot
-wij daarvan verschoond moet -n blij ven. Waar
om kon in onze stad, niet evenals elders cenige
malen per seizoen de stafmuziek concerten ge
ven? Waarom kon b.v. in Zutphcn de Arnhom-
sche orkcStvereenigin-g volk; concerten geven
(2 X op een Zaterdagmiddag) in Nijmegen op
het Valkhof 2 concerten per week, in Ede enz.,
en waarom zou* dat hier niet kunnen, waar wij
de muziek, harmonie en symphonic,
zoo dicht bij huis hebben. Gaarne vestig ik dan
ook dc aandacht von onze autoriteiten op deze
aangelegenheid, want zeker is in deze richting
wel opvoedend werk tc doen.
Ook onze rcclam<*commissie cn de Verecni
ging tot bevordering' Van het Vreemdelingen
verkeer kunnen vooral in het rcisseizoen fn deze
richting wel wat doen daarmee zeker resul
taten bereiken.
Ten zeerste respecteer ik het werk van dc
dilettanten zomers in dc muziektent in het
plantsoen, maar danrnoast zourk-n vele inwoners
het zeker op prijs stellen, wanneer daar eonigo
concerten gegeven konden worden met gemeen
testeun, door de stafmuziek von het 5© Regi
ment Infanterie. En als we niet te \>cel eisch end
zijn, 's winters ©en paar meal een symphonie-
•concert in do zoal von „Amicitia". We hebben
weer een goed orkest in onze stad, loten we cr
dus van profiteeren.
Dit, geochto redactie, wilde ik onder dc aan
dacht van de muziekliefhebbers brengen en
dank u intusschen voor dc mij doorvoor ver-'
leendeplaatsruimte
Hoogachtend,
G. EENDERS,
Westcrstraa't 82.
Wij geven het bestuur von „Amicitia" in
overweging het terras op dergelijke concert
avonden voor-het publiek open te stellen. Bij het
stellen van een billijk entrée garandceren we
een druk bezoek.
Telefonisch Weerbericht
Naar waarneming in den ochtend van heden.
Hoogste stond: 770.1 te Isafjord.
Laagste stand: 732.8 tc Rost.
Verwachting tot den avond van 4 Sept.:
Meest krachtige, later afnemende W. tot
N.W. wind, zwaar bewolkt tot betrokken. Inter
opklarend, regenbuien met kans op onweer,
iets kouder.
Een moeder blijft een moeder steeds,
Het Heiligste op aard. COLERIDGE.
Naar het Engelsch van
DAVID L7ALL.
G5
„Maar krijgt u geen toelage vonu w man?"
„Neen; hij heeft alles zelf noodig," haastte
Winnie zich te antwoorden; de woorden en de
manier waarop zij ze uitte, troffen Fred Bar
ron vieemd.
Hij kwam bij zichzelf tot de overtuiging, zon
der echter iets te vragen, dat er iels niet in
den haak was met het huwelijk van Winnie
Tebbit en hij dacht den verderen dng véél over
haar.
„Ik zal doen wat ik kan," beloofde hij haar.
„Ik spreek William binnenkort, omdat ik naar
Heme Hill ga. U weet, det hij daar nu woont;
we hebben daar een ander filiaal geopend. Het
zet goed in."
„lï moet wel ontzettend rijk wojden," zei
Winnie, die de ingeving van het oogenblik
volgde.
„Geloof dat niet. Iedereen is er beter aan
toe, indien alles goedkoop is. Zaken doen is
geen pleiziertje tegenwoordig, je krijgt er grijze
haren von. U hebt zeker wel gehoord, dat ik
getrouwd ben, toen ik uit het leger ging, of
eigenlijk vóórdat ik gedemobiliseerd werd?"
„Ik geloof dot ik het heb gehoord. Ik hoop,
dat het een gelukkig huwelijk is. Het huwelijk
is een soort loterij, vind ik."
„Bij' mij is geen kwestie van een loterij; ik
ben zoo gelukkig als een redelijk mensch maar
kan zijn," antwoordde hij, en in zijn noga!
zware stem klonk een toon, die in Winnie Teb-
bit's hart op de een of andere manier een
vreemd gevoel van naijver wekte.
Iedereen behalve zij scheen van het leven
wat te kunnen maken. Zij vroeg zich af wat
haar haperde
Fred Barron zou het haar hebben kunnen
zeggen.
Hij had haar vroeger in de weegschaal ge
legd; zelfs toen hij korten tijd op hoor ver
liefd was gewe«est, had hij gevoeld, dat zij geen
diepte van karakter bezat. Hij dankte God
dien ochtend in den tuin achter den winkel,
toen hij afscheid van haar nam, dat hij een
under soort vrouw had gevonden om voor hem
te zorgen en zijn leven mooi te maken.
Winnie was niet erg voldaan over haar on
derhoud met haar ouden aanbidder, die niet de
minste neiging had getoond om oude herin
neringen op tc halen of ze te verlevendigen.
Hij had haar precies zóó behandeld, als hij
het iedereen zou hebben gedaan, dio om een
baantje kwam vragen. Hij vroeg echter aan
zijn broer William tc Herne Hill, of er een
plaatsje was in één von hun filialen voor een
goede werkkracht, en kreeg, een ontkennend
antwoord.
William Barron had nooit van Winnie Teb
bit gehouden, die hij voor ben brutale meid
uitmaakte, 's Moandogsmorgcns ontving Winnie
een kort briefje van Fred, geschreven op een
half velltje postpapier v an de zaak, waarin hij
haar schreef, dat het hem speet, dat hij bi;
navraag had gehoord, dat er geen plaats wos
in één hunner winkels en er óók geen kans op
was. Het briefje eindigde met den beleefden
wensch, dat zij spoedig elders zou slagen, het
geen, zooals hij eraan toevoegde, zeker zou
gebeuren met |1 haar ervaringen op het Mi
nisterie van Ocliog I
Wéér een detr voor haar gcslotenl Alle we
gen schenen h.jar nu naar Portsmouth te wij
zen, maar rog altijd bleef zij dralen.
HOOFDSTUK XXIIL
Nadat zij eet week long tevergeefs haar ge
luk had beprojfd bij de verschillende arbeids
bureaus en bcmiddclingskantorcn in het zuide
lijk deel van ionden evenals verder buiten de
stad, maakte Krinnie Sherston bij zichzelf uit,
dat de tijd gekomen was om een brief naar
Portsmouth te schrijven.
Ze vond h<t geen heel gemakkelijke toak-
Niemand is graag de minste en het was bij
zonder onaancpnnam voor Winnie juist in dit
stadium van .laar loopbaan. Maar er scheen
geen andere litweg te zijn.
Het was nt eind Augustus en 'ze was ver
scheidene weien werkeloos in „Paradise Gro
ve" geweest.
Haar moedtr liet het niet meer bij toespe
lingen, en to<J\ zij gedurende twee weken niet
had betaald, £ei zij heel duidelijk haer mee
ning.
„Indien jc kostgeld niet kan betalen, Win.
zal jo moetei vertrekken. Het zit er nóch bij
mij, nóch bi' je vader aan, een groot meisje,
dat niets doé, te onderhouden. Ga óf naar je
man te Porjmouth óf in een dienst. Er zijn
maar twee togen. Hier kan je niet blijven
„Heb ik ö»it I Wat een manier van spreken
voor een mieder!" zei Winnie bitter.
„II: dacht ïltijd datm oeders door dik én dun
voor hun dichters opkwamen."
„Dan daat je verkeerd," antwoordde juf
frouw Tebbs niet in het minst uit het veld ge
slagen. „Zij komen alleen voor haar op, indien
ze het verdienen. Je hebt je leven verknoeid,
dat is zoo Winnie Tebbit, door den besten
man, dien ik ooit heb gezien, zóó tc behan
delen. Hij is honderdmaal te goed voor je cn
ik heb het hem zoo'n beetje to verstaan ge
geven, toen hij dien dag daar zat te kijken,
hoe dc aardappels oan de kook kwamen."
„Dan zal ik hem schrijven, dat ik kom, en ik
zal u tweo weken kostgeld schuldig moeten
blijven, moeder. Ik heb juist genoeg om te
Portsmouth te komen."
Zij voegde er niet oan toe „cn om weer te
rug te komen," ofschoon het haar op de tong
log. Natuurlijk had ze iets méér dan het reis
geld naar Portsmouth, daar ze zorgvuldig dc
drie schatkistbiljetten had bewaard na haar
ontmoedigend onderhoud met den film-agent.
Zij verspilde geen tijd aan haar brief oan
Jack, een vreemd voorgevoel waarschuwde
haar misschien, dat het waarschijnlijk toch tot
niets zou lijden. r
Zij zei eenvoudig dot zij voelde lang ge
noeg bij haar moeder te zijn geweest en dat,
indien hij nog altijd van dezelfde meening was
en hoor wilde schrijven ovpr de dag en het uur
van haar aankomst, zij naar Portsmouth wilde
komen en haar best doen. Ze voegde er dat na
eenig nadenken bij, misschien getroffen door
de koelheid van de enkele regels, die zij had
geschreven. Daarna zette zij zich neer om te
wachten op het antwoord. De eerste twee da
gen verwachtte zij half een telegram en hield
haar reistasch gepakt gereed. Maar er kwam
er geen. Daarna begon zij den postbode gade
te slaan; en tot het uiterste gebracht door moe
ders vcelbeteekenende blikken, telkens als de
postbode voorbij ging, zonder den verlangden
en verwachten brief, deed ze eindelijk alsof er
een was gekomen.
Op zekeren middag om vijf uur binnenko
mende, nadat zij den postbode aon het einde
der street hod opgewacht, zcide zij plotseling
tot haar moeder
„Ik heb bericht van Jack en ik go morgen
naar Portsmouth?"
„Go je nu werkelijk Wat zegt hij Vindt
hij het prettig
„Hij zegt niets anders don dat ik kan komen
en lk ga morgen," zej Winnie lokoniek en. iets
in haar toon waarschuwde haar moeder ver
der niets te vragen. In het diepst von haar
werkelijk goed hort voelde zij deernis met haar
dochter, die zij ten prooi zag aon onrust en
nutteloos berouw.
De verandering in haar hort cn gemoeds
toestand was sneller gekomen dan juffrouw
Tebbit had durven hopen cn was waarschijn
lijk tc danken aan de overvoering op de ar
beidsmarkt, hetgeen heel wat illusies in Win
nie's hoofd had gedood. Haar oorlogservarin
gen waren haar werkelijk duur te stoon geko
men.
Juffrouw Tebbit hoopte, dat Jack, al zou hij
flink tegen hoor optreden, toch vriendelijk
vooi Winnie zou wezen en dot zij ten. slotte
tcch nog gelukkig zouden worden, Moar toen
zij beproefde iets dergelijks tegen haar doch
ter te uiten, werd het dadelijk in de kiem ge
smoord.
„Ik weet dat u het goed bedoelt, moeder,
maar ik heb al zoo dikwijls gezegd, dat raad-
geven al het goedkoopste is, wat men doen kan,
en ik heb er genoeg van. Indien ik een harde
noot te kraken heb, dan zól ik ze kraken en
niemand zal er iets van merken. Moor ik gaf
er alles voor om Jack Sherston niet tc hebben
ontmoet. Indien bij cr niet was geweest, zou ik
nu mevrouw Fred Barron zijn geweest."
(Wordt vervolgd).
