MAISON DE NOUVEAUTÉ
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
FEUILLETOnT
Het ondergronrische Syndicaat.
ABOKNEMEMTSPRIJS 7°r Anc~
PRIJS DER ADVERIEMlEft
Denkt U bij de schoonmaak er aan dat wij
een prachtcoilectie Kleedjes hebben
Schoonmaakartikelen. Meubelwas in kleuren. - Vloerzei'enwas. Borstel-
A. VAN DE WEG. Telef. 217
Larcgestraat 36
Vyella Gasaques
Waschzijden
Wolien crêpe
Speciale sorteering
Blouses.
f 8,50
„10,75
6.90
Zwarte
24e Jaargang No. 224
loort 210, idem iianco
per po*i 1—, per week (met eTatii wreker n%
legen ongelukken) 0.17^. atzondcilijke ouc
1 Cj05,*
AMERSFOGRTSCH DAGBLAD
DIRECTEUR-UITOEVER: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2A.
POSTREKENING N*. 4791*. TEL INT 513.
Dinsdag 23 Maart 1926
4 rcge't LOf
met inbegrip van een
bewijsnummer, elke tegel meer 0 25, diensta^nP e-
dtngcn en Llcldadi^heids-adve tentiën voor de helft
dei prijs Voor handel cn ncdri|l begaan xeer
vooidecMgc benalin cn voor het advcneeien hene
ci»cu a«re, bevattende de voorwaaiJcn. wordt op
aanvraag toegezonden.
VOLKENBOND.
DE VOORBEREIDING DER ONTWAPE
NINGSCONFERENTIE.
Rusland van Volkcnbondszijdc
uitgenoodigcL
Ter uitvoering van dc besluiten, door den
volkenbondsraad genomen, heeft de algemeene
secretaris van den Volkenbond twee brieven
aan de sovjet-regeering geschreven De eerste
herinnert er aan, dot de Zwitsersche regeering
de hernieuwe verzekering gegeven heeft, dnt
de sovjet-gedelegeerden te Genève dezelfde
behandeling, immuniteit, voorrechten en be
scherming zouden genieten als de gcdelegeci-
den van elke andere notie De Rood heeft deze
beschikkingen goedgekeurd cn hoopt, dat <1«»
regeering te. Moskou in die omstandigheden
vertegenwoordigers naar de voorbereidende
commissie vooi de ontwapening zal zenden
De tweede brief noodigt Rusland uit de na
men op te geven van zijn deskundigen voor de
permanente consultatieve commissie voor
kwesties van leger, vloot en luchtstrijdkrach
ten evenals de namen van zijn vertegenwoor
digers vooi de industrieole kwesties in dc toe
gevoegde gemengde commissie.
DUITSCHLAND.
DUITSCHLAND EN DE GEBEURTENISSEN
TE GENEVE.
Een uiteenzetting van Strescmonn.
B er 1 ij n, 2 2 Maart. (H N.) Dc Duitsche
rijksdog werd vanmorgen om 11.20 onder
groote belangstelling geopend. De zoal cn de
tribunes waren geheel gevuld. Aon de rogec-
ringstafel hadden rijkskanselier, dr. Stresc
monn en alle overige rijksministers, die op hot
oogenblik te Berlijn aanwezig zijn, plaats ge
nomen. Op de agenda stond de behandeling
dor bcgrooting van buitenlandsche zaken, waai-
bij 5 interpellaties en 15 moties zijn ingediend,
o.n. de moties der Duitsch-notionalen, Völki-
schen en communisten om Duitschlands ver
zoek tot toeloting tot den Volkenbond weer
in te trekken
Nadat dc afgevaardigde Hoctsch eerst vol
slag over de beraadslagingen in dc commÜRio
had uitgebracht, nam Stresemann het woord
om een overzicht over de gebeurtenissen te
Genève te geven. Hij wees er op, dat bij de
beraadslagingen over de Duitsche buitenland-
sche politiek thans de kwestie van Genève op
den voorgrond is gekomen en dat een verkla
ring daarover thans noodig is, nu van cle be
handeling in de commissie is afgezien. Vervol
gens ging hij de voorgeschiedenis van de in
diening van Duitschlands verzoek, om in den
Volkenbond te worden opgenomen, na. Hij
wees er op dat het verzoek, in 1910 gedaan,
om een zetel in den Volkenbond te verkrijgen,
destijds afgewezen is. Eerst na de Londensuhe
conferentie in 1924 deelde Macdonald mede,
dat de Volkenbond het niet kon verdragen,
dot Duitschland buiten dit lichaam bleef. Rijks
kanselier Mnrx besloot toen zich principieel
bereid te verklaren om een verzoek voor
Duitschlands toelating in te dienen, doch wierp
tegelijk het vraagstuk van het toekennen .an
een permanenten zetel aan Duitschland op
De Duitsche rcgcering heeft zich vervolgens
gewend tot de mogendheden, die in den raad
zitting hebben om te trachten vast te stellen,
of een permanente zetel aan Duitschland zou
worden toegekend. De antwoorden luidden toe
stemmend en de Rond van den Volkenbond
zelf gaf in een schrijven van Februari 1925
den wensch te kennen, om met Duitschland in
den raad samen te werken. Deze verklaring
was niet anders op te vatten dan als een ver
klaring van den raad als officieel lichaam
Duitschland maakte bij zijn bereidverklaring op
verschillende punten nog voorbehoud, vooril
ten opzichte van art. 16 van het peet van dm
Volkenbond
In het antwoord van feriand op het Duitsche
memorandum van Februari, waarin het sluiten
van een veiligheidspact werd voorgesteld, vci-
klaorde deze, dat een dergelijk verdrag slet hts
kF.r» ao/jps
Van 1—4 rogcis 1 4.05. elke regel meer 1.-*
Utrechtsche weg 33 - Tele
302
tegen billijke prijzen
werk. - Sponsen. - Zeemen, - Dweilen,
Langestraat 23
Scherbferstraat 2
gesloten kon worden, ols Duitschland lid van
den Volkenbond was. Te Locarno is dna.op
overeenstemming ton opzichte van art. 16 be
reikt. Duitschlond diende vervolgens zijn ver
zoek in en een vergadering van den Volken
bond werd bijeengeroepen met het doel
Duitschland in den bond op te nemen. Duitscn-
land heeft slechts na overwinning van ernstige
principieele bedenkingen besloten om toelating
te verzoeken. Het heeft daarom niet gesmeekt
en is zelfs tweemaol daartoe uitgenoodigd. To^n
de mogendheden eenmaal Duitschlands toetre
den tot den Volkenbond tot voorwaarde vooi
de verdragen van Locarno hadden gemaokt, be
stond voor hen de plicht alles te doen, wat
het van krocht worden der verdragen van Lo-
curno mogelijk zou maken.
Destemeer verwondering wekte het daarom,
dot, toen Duitschlond zijn verzoek om toelating
had afgezonden, berichten over een reconstruc
tie van den Road nan den Volkenbond op
doken en drie mogendheden aanspraken op een
zetel deden gelden. Daarna schetsje Stresemann
den toestond, die bij de aankomst der Duitsche
delegatie te Genève bestond. De vergadering
van den Volkenbond had algemeen den indruk,
dat de toelating van Duitschland het uitsluitend
doel der vergadering was. Sterke tegenstand
was merkbaar geworden tegen de aanspraken
van Brazilië, Spanje en Polen, vooral in de
openbare meening in Engeland. De Zwcedscbe
regeering had Duitschlond en andere stoten
officieel meegedeeld, dot zij tegen iedere an
dere uitbreiding van het aantal pcrrnancn»e
zetels zou stemmen In verband hiermede was
de Duitsche delegatie uit Berlijn vertrokken
met het gevoel, dat de Raad van don Volken
bond proctisch reeds in negoticvéh zin een be
slissing had genomen omtrent een evcntueele
wijziging van zijn samenstelling.
De Duitsche delegatie heeft van het oogen
blik of, toen bekend werd, dot ook onderen
oen permanenten zetel begeerden", slechts ge
werkt om haar standpunt te doen aanvaarden.
De. uitslag der diplomatieke gedachtewisseling
hierover was het onderhoud, dat de mogend
heden van Locarno voor de samenkomst van
den raad te Genève hadden. Bij deze onder
handelingen werd de toestand reeds terstond
bemoeilijkt door den val van het kabinet-
Briand. Van verschillende zijden is de meening
geuit, alsof dc val van het Fransche kabinet
slechts een manoeuvre is geweest Dit is echr
ter in het geheel niet het geval geweest en
niemand zal deze bewering ernstig opvatten,
die het optreden van den Franschen minister
president te Genève heeft gezien. Bij de be
raadslagingen te Genève is met alle kracht op
gekomen voor het Duftschc standpunt en de
Duitsche delegatie heeft geen twijfel er over
laten bestaan, dat uitbreiding van het aantal
raodszeïels de intrekking van het Duitsche ver
zoek tengevolge zou hebben. De Duitsche de
legatie heeft zich niet principieel afwijzend te
genover de Wenschcn tot uitbreiding van den
raad gedragen, doch slechts betoogd, dat dit
vraagstuk eerst principieel door den raad zelf
moest worden geregeld.
Derhalve heeft de Duitsche delegatie ver
schillende vragen gesteld, o.n. betreffende de
uiterste grens voor het totale aantal raadsze-
tels, de verhouding van het aantal niet-per-
manente tot het aantal permanente zetels, de
instelling ven ccn rooster voor de niet-perma-
nente zetels, enz. Eerst als al deze vragen prin
cipieel geregeld waren, zou beraodslaagd kun
nen worden, welk standpunt de Duitsche de
legatie zou innemen ten opzichte van de vraag.
welke mogendheden bij een uitbreiding van den
raad in aanmerking kwamen.
Wot c!c critiek op de houding der Duitsche
delegatie tijdens deze onderhandelingen betreft,
wees dc minister erop, dat critiek over den
negatieven uitslag slechts geoefend kon worden
door iemand, die voor het onvoorwaardelijk
toetreden von Duitschland was. Evenzoo ver
oordeelde Stresemann de critiek, die op het
Duitsche voorstel voor de benoeming van een
commissie tot bcstudeering van het vraagstuk
is geoefend. Dit voorstel was geheel en al in
overeenstemming met de instructies, welke de
delegatie mee heeft gekregen naar Genève.
Daarna gaf Stresemann een overzicht van dc
verschillende voorstellen, tc Genève gedaan,
waarbij hij cr op wees, dot de indruk moest
worden vermeden, alsof de volkenbond slechts
een Europecsche aangelegenheid was. Het ka
rakter van den volkenbond als een werkelijke
wereldbond moet worden gehandhaofd. Bij de
verwerping van het voorstel, dat Duitschland
een permanenten zetel zou krijgen, doch te
vens ccn uitbreiding van het oüntol niet per
manente zetels zou goedkeuren, heeft de vraag
niet den doorslag gegeven, dat Polen op deze
wijze een zetel zou verkrijgen. Het Duitsche
standpunt was niet tegen een bepaalde mo
gendheid gericht, doch slechts tegen het be
ginsel van de uitbreiding van den rood, voor
dot Duitschland zou zijn toegelaten. Toen de
Zweedsche delegatie zich bereid verklaarde het
offer te brengen om het mandaat van Zweden
neer te leggen, heeft de Duitsche delegatie hc»
zuiver ideëcle standpunt van Zweden gewaar
deerd, doch niet geaarzeld te verklaren, dat
dit offer tevergeefs zou zijn, aangezien het po
litieke karaktei van den volkenbond op een
voor Duitschland niet aangename wijze zou
worden gewijzigd. Daarop is dc poging gedaan
om behalve een neutralen staat, ook een staat
van een andere gezindheid ten opzichte van
Duitschlond tot neerlegging van het moridaot
te bewegen. Dit geschiedde door de bereidver
klaring van Tsjecho-Slowakije. Men heeft toen
gesproken van een frontverandering der Duit
sche delegatie, doch men zol moeten erkennen,
dat de Duitsche delegatie tot het uiterste aan
haar beginsel heeft vastgehouden, waarbij zij
zich echter in hooge mate van haar verant
woordelijkheid was bewust. In dit stadium
kwam dc medcdeeling von den vertegenwoor
diger van Brazilië, waarmede het punt van uit
gang geheel overhoop werd geworpen. Brazilië
richtte zich niet tegen Duitschlond, zooals uit
de verklaring van Mello Franco blijkt, doch
slechts tegen een vereuroponisceren von den
volkenbond.
Nadere bizo'.idcrhcdcn omtrent
het betoog van den minister
van buitenlundsche zaken.
De discussies, wourtoc Stresc-
man's uiteenzetting aonleiding
gaf.
Blijkens nadere berichten verklaarde Strese
mann o.o. nog
Ons streven is gericht op ccn gelijkgerech
tigd medewerken in het kader van den Volken
bond tot waarborging der Duitsche belangen in
dien bond. Men moet toegeven, dat de uitdruk
king overwinnaars thans veel minder gebruikt
wordt dan vroeger. Dc volken hebben ingezien
dat niemand uil den oorlog ols overwinnaar is
te voorschijn gekomen cn dat het thans zaak is
de gemeenschappelijke belangen gemeenschap
pelijk te voorborgen.
Met deze opvatting is een langere bezetting
van de tweede en derde zone niet te verceni-
gen. Hier ligt het groote doel, dat wij moeten
nastreven Ook op dit terrein is bij de onderen
een nieuw inzicht ontstaan. Briond heeft op
een vrong uit de Kamer verklaard, dat ik ge
lijk heb, wanneer ik art. 431 van het vredes
verdrag aldus uitleg, dat, wanneer Duitschland
zijn internationale verplichtingen heeft voldaan
oen verkorting van den bezettingstermijn moet
plaats hebben.
Het is nog niet long geleden, dnt wij geheel
andere woorden uit de Frunscliè Kamer moes
ten vernemen
Afgevaardigde v. Griife (völkisch) Dat zijn
rraar woorden I
Wanneer het moor woerden waren, aldus
Stresemann, dan zou Keulen nog heden bezet
zijn.
Afg. v. Grafe Daar'Jhnddcn wij sinds lang
reck>t op I
Gij beroept u, verweerde duarop Stresemann
zich, anders altijd op het geweld, mijnheer v
Grüfc cn alleen maar op het recht, ols het in
uw Jcranm te pos komt.
Van GrafeGe doet oon goochclaorspoli-
tiek.
Minister Strescmonn sloeg daarop verwoed
met de vuist op tufel en riep v. Grüfe toe Ik
wijs die onbeschaamdheid af I
Van links worden dreigende kreten aan het
adres van v. Grafe gehoerd.
De voorzitter Loebe rirp den afgevaardigde
Grafe tot dc orde en verklaarde, dot ook het
antwoord von den minister niet in overeen
stemming is met de parlementaire orde van za
ken.
Minister Stresemann vervolgdeOok de
Keltische eerste burgemeester Adenauer heeft
cristcren bij dc plechtige viering van dc bevrij
ding erkend, dat deze feiten slechts mogelijk
"irn dank zij de politiek van Locarno. Sinds
T919 is de Duitsche buitenlandsche politiek
slechts cr op gericht de op Duitschland druk
kende losten te vermindei en en von ondraag
lijke tot dragelijker toestanden te komen.
Ten slotte verklaarde Stresemann, dot in dit
opzicht Locarno en ook Genève -Duitschlond
^en grooten stap vooruit heeft gebracht Eer*
andere Duitsche buiten'andsche politiek is b:j
den gegeven toestond in het geheel niet moge
lijk. ïn zakelijke waardeering van hetgeen ge
schied i», zullen wij onzen weg vervolgen om
te arbeiden voor een vermindering van de los
ten, die op Duitschlond drukken. De regeering
hcopt, dat zij bij die politiek de groote meer
derheid van het Duitsche volk achter zich zal
hebben.
Rijkskanselier Luther complimenteerde daar
op minister Stresemann.
Dr. Breitscheid (soc.), die het eerst zou spre
ken, trok zich op het lautste oogenblik terug.
Wcstorp (D.-nationeal) vroeg hoe men dit
moet opvatten. Misschien meende Breitscheid.
dat de rede geen ontwoord wourd wasof is
wellicht de rede van don minister vun buiten
landsche zaken in soc-dcm. geest geweest, dat
cr geen aanleiding is cr over te debntteeren?
Bij dc ontruiming vun Keulen maakten vij
rechtmatig aanspraak. Men had deze gcrulmen
tijd in weerwil van Locurno cn den Vo'kun-
bond belet. Wat Duitschland te Genève heeft
ondervonden, vervult ons met verontwaardi
ging. Dc Volkenbond is niet de plouts, waai
Duitschland zijn rechtmatige eischcn kan ver
dedigen cn zijn waardigheid hondhovcn. Vun
dc rijksrcgcering zullen wij verlangen, dnt zij
het verzoek om opneming in den Volkenbond
intrekt. De door Luther cn Stresemann ge
voerde politiek mot het doel Duitschlands op
neming in den Volkenbond is opnieuw verkeerd
gebleken. Intrekking van het verzoek is dus
noodzakelijk.
Afg. dr. Kaas (centrum) meende, dot de Vol-
kenbondsgednehte tc Genève een échec had ge
leden en dnt dit de schuld was dergonen, die den
geest van Locnmo het meest met de lippen be
leden, maar deels door zwakte, deels door zelf
zucht, bij dc eerste groote gelegenheid hebben
gefaald, waar het er juist op aunkwom dezen
geest in doden om te zetten. De voornoomsto
oorzaak von het mislukken von Genève is, dut
men tc Locorno reeds achter Duitschlands rug
met de Polen in het geheim handdrukken wis
selde cn hun ccn zetel in den Raud toezegde.
Dit feit en het werken achter de scherm n
vormen ccn pijnlijke tegenstelling met de belof
ten, waarmee men zich indertijd te Locatno
heeft vastgelegd. Aon het votum von wantrou
wen der Duitsch-nutionalen ontbreekt de zake
lijke motiveering. Na het geleden üasco moet do
tweede reis naar Genève door goede waaiöor-
gen worden gedekt, die hetgeen thans te Go-f
nèvc is gebeurd absoluut onmogelijk maken.
Afg. baron v. Rheinbaben (D. V. P.) •'«ï-
klaarde: Wij hebben er belang bij, dat de ver
drogen van Locorno spoedig juridisch bindende
kracht krijgen. De oneerlijkheid en dcloyout ;it
onzer tegenpartij in Genève kunnen door ons
niet met dezelfde middrlcn worden overwonnen.
De buitenlandsche politiek moet eindelijk eens
aan het portijgetwist worden onttrokken. Ook
wij houden don Volkenbond in zijn tegenwoo«*-
digen vorm voor een broeinest van schijnheilig
heid en intrigues. De tegenwoordige wijze var*
optreden van den Volkenbond is nog steeds het
gevolg der oorlogspropaganda tegen Duitsch
land. Om onn dezen toestand een eind tc ma
ken, moeten wij juist in den Volkenbond,
want wij kunnen den strijd om ons tc doen
gelden niet zwak en laf uit den weg gaan.
Afg. Stocker (comm.) veroordeelde de hou
ding der Duitsche delegatie tc Genève en wmi-
schuwde tegen toetreding tot den Volkenbond.
Gruaf Bernstorff (dcm.) verklaarde:
De Volkenbond was tot dusver gevaarlijk als
machtsinstrument der ovcrwinnoars. Dit zou
echter na Duitschlands toetreding veranderen
Duorom wenschcn wij ook Duitschlands mede
werking aan de hervorming der Volkcnbonds-
reglementen.
ZELFMOORD EN VIERVOUDIGE MOORD.
Tc Bingen heeft oen man, waarschijnlijk we
gens geldzorgen, zijn vrouw en drie kinderen
en doornn zichzelf doodgeschoten.
SPOORWEGONGELUK.
Drie dooden:
Gistermiddag kwamen bij het station Wülk-
nitz op het traject Eistcrwerda—Riesa twee
roedcrentreincn, waarin ook personen werden
ervoerd, tengevolgo van verkeerden wissel
stand met elkaar in botsing. Er werden drie
personen gedood, acht zwaar en drie licht
gewond.
KOUDE.
Van de lente, die Zondag haar intocht heeft
gedaan, was gisteren te Berlijn nog niets te
merken. Het was er bar koud. Gisterochtend
daalde de thermometei tot 3 graden onder nul.
Later cp den dag steeg zij een weinig, maar
warmer dun 3 graden weid het niet. Er is ook
neg een weinig sneeuw gevallen.
Wie anderen steenigt zal geen tempel kun
nen bouwen.
Doo. Mrs. C N WILLIAMSON
Nederlnndsche vertaling van Ada von Arkel
«5
Een kort oogenbl'k von ontzettende angst
volgde, waarin ze vergeefs trachtte zichzelf te
redden en ze een vreeselijke vol verwachtte,
misschien in de diepten van een afschuwelijke
oubliette, maar ze viel van het bed op een ste-
vigen vloer bedekt met iets zachts, als een dik
tapijt En de val was zoo kort dat ze niet eens
een schok kreeg.
Een'ge seconden was het volkomen stil, toer.
streek iets dat bewoog langs haar wang. Ze go-
loofde, dat dit het bed was, dat weer weg gerold
werd.
„Nu word ik misschien vermoord", was d"
gedochte die Sjheila koud deed worden; maar
ze kon niets doen om te vermijden wat mis
schien voor haar was weggelegd, behalve gil
len, en als ze dat deed zou het missch'en ham
dood verhaasten.
Het was eerder door instinct dan uit bereke
ning, dat ze stil bleef liggen en nauwelijks
ademhaalde.
Er klonken fluisterende stemmen in het don
ker. Ze kon de stemmen niet herkennen, noch
de woorden verstaan, maar ze voelde dat haar
lot besproken werd, dat haar leven misschien
in de waagschaal log.
Geloofden ze maar, dat ik bewusteloos ben
en gingen ze maar weg", dacht ze. „Ze zullen
verboasd zijn, dat ik geen geluid geef en ze
zullen dadelijk licht maken om mijn gezicht te
zien. Ik moet mijn oogen dichthouden en mijn
adem zoo long mogelijk inhouden".
Nauv/eiijks had ze dit plan gemaakt of een
stroom wit licht viel op haar gesloten oogen.
Met al haar wilskracht hield ze ze onbewegelijk
en bleven de lange wimpers zonder een trilling
op de wangen rusten.
„Flauw gevallen", fluisterde iemand luider
dan eerst.
„Weet je dat v/cl zeker?" zei ccn andere
stem" Ze doe misschien maar zoo."
Een oogenblik later voelde Sheila de druk
van een hond op haar borst.
„Ze schijnt niet adem te halen," was het ge-
flu'sterde ontwoord.
„Laten we haar dan voorloopig maar laten
liggen. Ze kan niet ontsnappen."
^.Ze kan schreeuwen".
„Al zou ze dat doen, dan wordt ze toch niet
gehoord'
„En toch fluisteren wij".
„Luide stemmen zouden het meisje misschien
bij brengen. Het is mokkelijker, dat ze is zoo
als zc nu is. We hebben nu geen tijd om aan
hoaT te versp'llen. Lastpost, als zc ons spel
niet bedorven hod met hoar gegil zou het vuur
ons alle moeite bespaard hebben. Onze twee
vliegen zouden in één klop gedood zijn.
,/t Is te laat om door nu over te zaniken. Ze
mogen geen argwaan tegen ons krijgen. We
doen beter met nu weg te gaan. Maar ik zou
het secuurder vinden als we zeker wisten, dat
ze geen lawaai zal maken.
,,'t Is makkelijk genoeg haar den mond te
snoeren".
„Je bedoelt
„Niet wat jij denkt, dat ik bedoel. We mogen
het ct niet op wagen dat er ook maar het
minste gepraat kan worden, ols wij ons onder de
menschen vertoonen, die door den brand zijn
wakker geworden en ik heb bovendien een an
der plan. Het moet voor den morgen gebeuren
en op zoo'n manier, dat ze naar bed kan wor
den teruggedragen en daar kalm neergelegd,
zonder dat iemand zou vermoeden, dat ze door
geweld aan haar eind is gekomen. Een dosis
laudanum, dot is je wore cn het fleschje
naast haar. Dan zullen ze denken, dat ze er
zelf een eind aan heeft gemaakt, omdat zc ont
slagen is."
„Jij denkt ook aan alles".
„Dc heb de noodige ondervinding, anders zou
ik met zijn wat ik ben".
„Kun je aan laudanum komen?"
„Ja. Ik heb altijd overvloed van materiaal.
Ziezoo, ik heb een soort prop von mijn zakdoek
gemaakt. We kunnen hem er even instoppen,
en ze kan bijkomen wanneer het haar belieft,
zonder dot we er last van hebben"
Sheila hoorde woord voor woord van dit ge
sprek en toen een hand haar kin naar beneden
duwde om haar mond open te krijgen, bleef ze
slap en onbewegelijk liggen zonder eenige
tegenstand. Een groote prop linnen werd tus-
schen haar tanden gewrongen en nog steeds
veinsde ze bewusteloosheid. Haar gehoor
scheen nu buitengewoon scherp. Ze hoo'rde de
ademhaling van de twee mannen. Ze hoorde
het zachte geluid van voetstappen in het dikke
haardkleed of karpet en eindelijk een flauw
geklik, dat ergens uit de verte scheen te ko
men. Daorna was alles stil en ze wist dat ze
afteen was.
Ze had gehoord, waarom de mannen weg
waren gegaan en het was waarschijnlijk, dat ze
voorfi?rc* niet terug zouden komen. Toch kon
het niet zoo heel lang duren, wanneer zij vóór
den morgen uit den weg moest zijn geruimd op
de manier, die zij zoo cynisch beduard hadden
besproken. Zij hadden de duisternis noodig om
de daad te verbergen, wonneer ze door het huis
moest worden gedragen en op het bed gelegd
in de nieuwe kamer, waorvon ze het nummer
al moesten weten.
Het is moeilijk een stem te herkennen uit
gefluister en Sheüa had de identiteit van de
sprekers niet kunnen vaststellen uit het ge
mompel, dat ze gehoord had; toch was ze er
van overtuigd, dat ze den naom van den cenen
man geraden had. De ondero was nog een
mysterie voor haar, ze had geen flauw idee
wie het zijn kon. Maar dat kwam cr ten slotte
weinig op aan. Niets kwam er nu eigenlijk op
aan voor haar, tenzij ze zich kon bevrijden en
ontsnoppen.
En dit te verwachten stond gelijk met een
wonder en toch kon Sheila niet gelooven, dat
te vannacht zou sterven.
Voor haar was er maar één lichtstraal in de
duisternis Ze had een van de mannen horen
zeggen, dat ze het spel bedorven had. Dat
moest beteekpnen, dacht ze, dat haai alarm
kreten gehoord waren en dal Mark Carrington
en kapitein Derby gered waren En de gedachte
dot ze in staat was geweest dit te doen gaf
haar moed om nog meer te probeeren. Ze wist
niet waai ze was, maar als ze zich maar kon
los maken zon ze dat wel uitvinden; en als ze
dan kon ontsnappen, zou zc ten minste één
schurk aan de politie kunnen overleveren.
„O, als ik tenminste maar die banden van
mijn armen kon los maken", zei ze in zichzelf.
„Als ik dat kon doen, zou dc rest gemakkelijk
genoeg zijn, misschien".
Sheila Douglas was tenger en lenig met al
de elasticiteit van gezondheid en jeu&d. A's
kind had ze allerlei wonderlijke dingen kunnen
doen met haar levendig lichaampje en zij en
haar broer, die drie jaar ouder was, hadden
dikwijls een heerlijk spel gespeeld, waarbij zij
de kunstemokers van het kinderkamer-circus
waren. Het was jaren geleden sedert het meisje
een van die toeren, waarom ze zoo beroemd
was geweest bij hoor speelkameraadjes, had ge
daan en ze had er nooit meer aan gedacht voor
dit ocgcnblik.
Nu herinnerde ze zich echter opeens, hoe haar
lichaam in vroeger dagen gewend was geweest
zich nuar haar wil te voegen. En in het ont
zettende gevaar waarin ze verkeerde, riep ze
haar oude handigheid te hulp. Ze \#ong en
boeg dus haar tengere armen en schouders om
de bonden, berekend cp minder soepele spie.-
ren losser te maken. Eindelijk voelde ze eet)
lichte ontspanning van de banden die om haar
polsen zaten en langzaam, heel langzaam, ieder
oogenblik verwenschend, trok ze één hand uit
de band, het twintigste deel van een centimeter
tegelijk. Toen was hij opeens vrij en zp had
het bijna uitgesnikt van b,;jdschap cn dank
baarheid, hoewel ze nog lang niet buhen ge
vaar was.
Met één hand vrij, was het slechts het werk
van een seconde om dc prop uit haar mond te
halen en de andere hand les te maken. Toen
ging ze zitten en wond een lange «eep wolach
tig goed, dat voelde of het gebreid was, van
haar enkels. Ze was vrij om zich te bewegen,
vrij om te ontsnappen als ze den weg kon vin*
den.
Bevend, eerst een beetje wankelend, stond ze
op cn vroeg zichzelf voor het eerst sedert ze
van het rollend bed wos gevallen, af, waar ze
eigenlijk was.
(Wordt vervolgd).
