KINDERRUBRIEK.
De rubriek van Oom Karei.
Tot mijn groote vreugde kreeg ik deze week
weer een hceleboel meer brieven. De zieken
zijn nu zeker wel weer allemaal hersteld. En
als jelui de correspondentierubriek naziet, zul
len julie bemerken, dat er heel wat nieuwe
namen zijn bijgekomen. Allemual nieuwe nich
tjes en neeljes, die ik hier hartelijk welkom
heet in ons midden lk hoop dot ze geregeld
met de raadsel-oplossingen zullen meedoen en
ook zelf zoo nu en don wat voor onze krant
zullen insturen.
Zijn jelui ook naar de Schoolbioscoop ge
weest. Wnt oen mooie filmen werden dnar ver
toond en heel interessant Daar kon je heel
veel uit leeren, maar je moet don ook onthou
den wat je gezien hebt. Anders heb je er niet
veel aan. Het is juist de bedoeling, dat je door
iets te zien het beter zult onthouden dan wan
neer je het uit een boekje leért Het is wel
eens gebeurd, dot er een film vertoond was
over dc i'erschillondc kusten, vlakke kust met
duinen en een steile kust met rotsen cn dot
er na afloop nan een jongen gevraagd werd.
Wat voor kust heeft ons land Woorop het ant
woord kwam een steile kust met rotsen Dat
jongetje hnd er niet veel van onthouden. Mnn^
ik twijfel er niet non of jelui hebben alles wèï
goed onthouden.
Wat hebben jelui verleden Zondag kunnen
genieten in de sneeuw. Jammer, dat het zoo
gauw was ofgeloopen, want 's avonds begon
het alweer te regenen. Maar 's middogs heb
ben jelui toch nog naar hartelust kunnen
sleeën en sneeuwballen gooien Zou zoo'n Zon
dag nog eens terug komen. Ik hoop het voor
jelui, maar daar is niets van te voorspellen.
Afwachten is dc boodschap!
RAADSELS
Oplossingen van dc vorige raadsels.
De oplossingen van de raadsels van dc ver
rige weck waren.
I. Pottebakkers of Steenbakkers.
TI Het Ijsvermaak, met de woorden
Het, Kerk, Symc, Aak, Vet.
Dl. Tante B c t s, met de woorden t. Jan,
Denen, ruiters, tante Bets, Brabant (Limburg),
grens, ets, s.
Dc prijswinnaar Boschfee kon zijn prijs
Maandag aan ons bureau komen afhalen.
NIEUWE RAADSELS.
Het geheel is een pluals in Zeeland en
bestaat uit 9 letters.
4, 2, 9, 6 is een meisjesnaam.
1, 5, 3, 6 wil men niet graag ziin.
7, 8, 3 is een groot water.
n.
2
3
S
4
5
Dit kruis is verdeeld in 9 vakjes, in deze
vakjes staan de cijfers 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9.
Verdeel deze cijfers nu zóó over de 9 vakjes,
dat dc som der cijfers in de verticale 'ij j,%-
lijk wordt aan dc som der cijfers in de ho
rizontale rij
(Ingcz door Rekenmeester.)
VOOR DE NICHTJES.
Ecnigcn tijd geleden bezocht ik een fancy-
fair, waur ik o.a. allerlei snuisterijtjes zag,
zooals klecdj'-s, doosjes, kousenhar.gers, enz.,
handwerken die ik jelui allemaal al eens ver
teld had Ook zag ik daar aardige poppetjes
met een jurkje van wolik dacht dat is net
iets voor dc nichtjes voor hun kamer, daar
over zal ik ze eens bij gelegenheid vertellen.
Ik heb eens goed uitgekeken hoe die jurkjes
wel gemaakt waren cn kwam ik tot de con
clusie, dat die heel gemakkelijk tc maken wa
ren. We hebben hiervoor noodig een klein
baby-poppetje, een puur strengetjes wol in
kleuren, b.v. wit met rood of rose, of wit met
lila of zooals jelui dot zelf het mooist vinden
en een half el lint in dc kleur van de gekozen
tint wol. Het zg. jurkje wordt gc-maokt als
een pompoen voor een muts Dit werkje heb
ben jelui zeker wel eens meer gedaan Voor
dc nichtjes, die hiermee nog niet bekend zijn
wil ik dat nog wel even omschrijven. Wc
nemen twee ronde kartonnetjes met een ge.f
in het midden en omv.'oc-len deze zoodanig
met wol, tot dc opening geheel dicht is Daar
na knippen wc dc buitenzijde door en binden
in 't midden nf, waarna wc dc kartonnetjes
kunnen verwijderen. De pompoen is dus klaar,
alleen moeten we voordat we dc binnenzijde
hcelr, .aal afbind?.,, eerst her poppetje .t
doorsteken en wel zoo, dat alleen aan den on
derkant de beentjes cn van boven dc armpjes
cn het kopje zichtbaar worden. Onder dc
armpjes door doen wc dan het lint en strikken
dit op het rugje vast
Zooals jelui ziet is hol een heel eenvoudig
werkje en vlug klaar. Her jurkje ziet^ er uit
alsof het" heelemaal van kleine veertjes ge
maakt is. Veel succes er dus mee.
TANTE BETS.
\iA'.
Fik vindt: da-t komt heel niet te pas
Door zweeft omhoog, Jan zit in 't gras
En strakjes is 't net ondersom:
Jan gaat omhoog. Door komt weêrom
Het duizelt Fik; zijn hondebrein
begrijpt niet, hoe dat toch kan zijn.
Hij keft en jankt en houdt niet op,
Totdat Jan roept: Zeg Door, ik stop!
Nu staan ze beiden op den grond
tot groote vreugd van Fik, hun hond.
HERMANNA'.
EEN WEEK NAAR ZANDVOORT.
0„ moesje, ik verlang zoo erg naar mor
gen", riep Jantje, en liep zijn Moeder ieder
oogenblik in den weg. „Wees toch eens kalm,
jongen, vannacht kon jc niet slapen". Jan zou
morgen naar Zandvoort gaan, voor ccn hcclc
week. Moeder zou hem weg brengen en den
heelen dag blijven, 's avonds zou zc weer nnor,
huis gaun.
's Nachts kon Jan maar niet in slaap komen,
ieder oogenblik werd hij wakker. Eindelijk viel
hi j in een langen slaap, maar 's morgens kon
hij haast niet wakker worden, zoodat moeder
hem uit zijn bed moest trekken.
Om 10 uur vertrok dc trein cn Jan zat maar
steeds voor het raampje. Als hij koeien zag,
moest hij weten, waar die koci woonde in
welken stol cn al zoo moer. In Zandvoort ont
ving tante hen vriendelijk en liet Jan de" zee
en do duinen zien. Ook wees zc een pt-ar aar
dige jongens aan, met wie hij kon gaan spe
len. 's Middags, was hij dan ook nl dadelijk
met de jongens bevriend. Zij gingen kuilen
graven, cn slooten en ook nog een klein
kasteel.
Jan's moeder kwam ook nog eens kijken en
zag dat Jon erg veel plezier had, nu dat had
Jan ook. Maar, wat Jon hinderde was dil. Hij
zou over 2 dagen jarig zijn en dan was hij
niet thuis. Hij zou dan *jccn vriendjes op visi
te krijgen cn al zoo meer.
Den volgenden dog was hij zeer verbaasd
toen hij niet in zijn eigen bed lag. Weldra
herinnerde hij het zich cn sprong vlug uit zijn
bed, woschte zich en ging naar beneden. Het
was pos zeven uur, toch kwam Tante toch nl
naar beneden, want zij had Jan gehoord.
Na het ontbijt ging Jan met zijn vriendjes
spelen. Hij vertelde, dat hij morgen jarig was
en het jammer vond nu niet thuis tc zijn.
Maar, enfin, het was hier ook heerlijk
Toen hij 's middags ging eten mankten de
andere jongens een plan. Zij zouden Jan alle
maal een cadeautje geven, en 's avonds, als
het tenminste mocht, met lampionnen geon
loopen. Een van dc jongens had er thuis neg
wel wat, van een feest nog ofkemstig. 's Mid
dags ging tante met Jon en neg een paar
vriendjes een eind wandelen, de duinen in. Zij
nam een tasch met vcrfrisschingen mee.
Zij genoten erg en rolden soms een eindje
van oen duin af.
's Avonds was tante steeds geheimzinnig met
de vrienden van Jon bezig, als Jan kwam, wa
ren ze onmiddellijk stil. In bed. log Jan met
tante over zijn verjaardag van verleden jaar
te praten en zei dot hij zoo nieuwsgierig was
naar morgen.
's Morgens kon Jan haast niet gelooven dut
dc kamer, beneden dc huiskamer was. Het
leek wel ccn tuin.
Alles was versierd, dc spiegel, zijn stoel, de
ontbijttafel, in één woord haast alles, cn dat
ter eere van hem Hij kreeg van tante een
prachtige locomotief en treintjes cn nie( te ver
geten nog dc rails. Wat was Jon in zijn schik.
Vlug at hij zijn boterhammen op, om naar
buiten te gaan. Maar wat was dat Al zijn
vrienden stonden voor het huis, ieder met een
pakje in de hand. Toen zij Jan zagen, liepen
ze hard naar hem toe en feliciteerden hem.
De jongens mochten binnenkomen cn Jan liet
zijn vriendjes zijn cadeau zien. In dien tijd
pokte hij dc pakjes van de jongens uit en be
dankte ze. 's Morgens bleven zc buiten spe
len, maar 's middags zouden ze bij Jan op
visite komen en spelletjes doen. Wat Jan nog
het allervreemdst vond, was, dot er nog geen
bric-f von huis was gekomen. Hij zei dit tegen
tante moor deze lachte geheimzinnig en deed
of ze het ook raar vond, maar zij wist iets,
wat Jon niet wist.
Het was middag. De jongens waren net met
een spelletje bezig toen er gebeld werd. Tante
ging kijken en kwam eventjes later terug
zei„Jan, er is een dame voor je." Al de
jongens begonnen te lachen. „Nu ja," zei tan
te, „dc dame wou jou even fclicitecren".
,,'t Jakkes" riep Jan," zeker zoo'n oude da
me van het pension Zonnerust. Maar laat z<
maar even binnenkomen." Tante ging weer
naar de gong, en kwom terug met „Moe
der" riep Jan en vloog naar de binnenkomen
de dame. De jongens stonden op en gaven
Jan's moeder een hand. „Dat is me ook wal
moois" bromde moeder. „Jullie vindt het zoo
naar, dat or ccn dame op visite zou komen
cn nu "riiegt Jon op me af en omhelst ttvj
't is me wot moois".
Maar Jan riep „Hoe konden wij nu weten
dat u het was".
Ze speelden den heelen middag heerlijk. De
jongens mochten blijven eten cn 's avonds gin
gen zij een eindje met de lampionnen loopen.
Teen moeder, want die bleef 's avonds nog,
Jan in bed stopte zei hij „Ik heb oen heer
lijken verjaardag gehad". En dat wes zoo
(Ingezonden door Silene.)
Eindelijk Teruggekeerd!
In een land, heel ver hier vandaan, lag
epn klein dorpje. De bewoners bemoeiden
zich alleen met elkaar, als zij elkander
noodig hadden. Het was heelemaal niet
prettig om ei te wonen, want ieder leefde
slechts voor zichzelf. Niemand was daar dan
ook gelukkig, want de Liefde woonde er
niet. De mer.schen misten er dus veel, doch
zij wisten dit niet, omdat geen hunner ue
Liefde kende.
Op zekeren dag kwam er een reiziger
met zijn acht-jsrig kleindochtertje, een
weesje, in het dorp. Hij werd oud en was te
moe om nog verder te trekken, zoodat hij
besloot in het dorpje te blijven.
Toen het meisje, dat Mono heette, veer
tien jaar was, stierf de oude man en bleef
zij dus alleen achter.
Mona was erg bedroefd over den dood
van haar lieven grootvader en moest hard
werken om aan den kost te komen Zij
sprak niet dikwijls met de dorpelingen,
want zij waren altijd verdiept in hun eigen
aangelegenheden cn sloegen geen acht op
haar. Mono. voelde zich daardoor erg een
zaam.
Zoolang haar grootvader leefde, had zij
daarvan niets bemerkt, maar nu was het,
alsof er langzamerhand een ijskorst om
haar hartje kwam. Zoo koud was alles om
haar heen.
En als zij 's avonds met haar werk klaar
wes, ging 2ij naar het bosch en lag daar
te schreien over haar eenzaam bestaan.
Op zekeren avond, toen zij weer in het
bosch zat, hoorde zij plotseling een lieve
stem vlók naast haar vragen:
„Waarom huil je Is er iets naars ge
beurd?"
Mona keek verschrikt op en zag nu een
jong meisje vóór zich staan, dat als een
boerinnetje gekleed was. Zij zag er lief uit
en had bedroefde, grijze oogen.
„Gebeurd, nee, gebeurd is er eigenlijk
niets," antwoordde Mona, „maar
„Wat maar?" vroeg het meisje weer.
„Vertel het mij alsjeblieft. Misschien kan
ik je helpen en ik zal er natuurlijk met
niemand over spreken. Toe, zeg het mij
maar I"
Zij ging naast Mona op het mos zitten en
zag er zóó vriendelijk en lief uit, dot Mona
geen oogenblik langer aarzelde.
„Ik ik voel mij zoo eenzaam," zei zij
langzaam. „De menschen in het dorp laten
mij heelemaal aan mijn lot over en ik ben
zoo alleen, sin^s Grootvader gestorven is."
Er heerschte een oogenblik stilzwijgen.
„Ja," zei het vreemde meisje, „ik. begrijp,
dat het vreeselijk is, in een dorp te wonen,
waar niemand aardig voor je is. Er is ech
ter niets aan te doen."
De groote, grijze oogen van het meisje
stonden vol tronen.
„Maar hoe komt dat dan toch vroeg
Mona.
„Doordat lang, heel lang geleden hier
een vrouw met een kind woonde. Het kind
stierf en de vrouw was diep bedroefd. Zij
wercl ziek van verdriet over het Verlies van
haar eenig kind. In haar wanhoop riep zij
uit
„O Liefde, wat zijt gij wreed I Als ge
maar weg wildet gaan uit het dorp en de
menschen niet loten lijden, zooals ik lijden
moet."
En een rustige stem antwoordde:
„Het zal zijn, gelijk gij wenscht."
Vanaf dit oogenblik is de Liefde uit het
dorp verdwenen.'
„Maarvroeg Mona, „zouden wij
haar dan niet terug kunnen halen?"
„Ik weet niet, waar wij haar kunnen vin
den," antwoordde het vreemde meisje.
„Laten wij haar gaan zoeken. Laten we
morgen dadelijk gaan riep Mona opge
wonden uit.
„Goed. We zullen elkaar hier bij zons
opgang vinden. Hoe heet je Mijn naam
is Medelijden."
„lk heet Mona."
De beide meisjes namen nu afscheid.
Mona ging dien avond minder bedroefd
naar huis, dan zij in langen tijd geweest
was, went eindelijk, eindelijk had zii een
vriendin gevonden.
Den volgenden morgen ontmoetten
Medelijden en Mona elkaar op de afge
sproken plaats.
Opgewekt begonnen zij hun tocht, maar
het was al bijna donker, toen zij in het vol
gende dorp aankwamen.
Zij bleven bij het eerste huisje het beste
stilstaan en keken door het raam naar bin
nen. Een moeder zong haar kleine kindje
in slaap. Toen haar liedje uit was, kuste
zij de kleine.
„O, hier moet de Liefde wonen," zei
Medelijden.
Zij klopten nu aan en vroegen, in het
huisje te mogen overnachten. Dit werd haar
dadelijk door de vriendelijke vrouw toege
staan. En terwijl Medelijden en Mona ieder
met een bord lekkere soep vóór zich zaten,
vroeg Medelijden
„Och, goede vrouw, geef ons toch wat
van uw Liefde mee. Hier ver vandaan ligt
een dorpje, waar de Liefde een onbekende
is en wij wilden haar zoo gaarne aan de
bewoners brengen."
„Dat gaat niet," zei de vriendelijke
vrouw. „Ik zou het heel graag willen doen,
maar Liefde is iets, waarmee wij geboren
worden en dat niet in stukjes gebroken en
weggegeven kan worden."
Den volgenden morgen gingen Medelij
den en Mona, no de goede vrouw voor haar
gastvrijheid bedankt te hebben, verder op
zoek naar de Liefde.
Zij keken een ander huisje binnen en
zagen een jong meisje bij het bed van haar
zieke moeder zitten. Toen Medelijden haar
echter om Liefde vroeg, antwoordde zij
vriendelijk glimlachend:
„Er bestaan geen feeën meer!"
Medelijden en Mona gingen dus weer
verder. Telkens als zij de Liefde ontdekten
en er een deel van vroegen, werd hun bede
niet verhoord, zoodat zij eindelijk maar be
sloten onverrichter zake weer naar huis te
gaan.
Op hun terugweg ontmoetten zij een
ouden man, die aan den kant van den weg
zat. Hij riep
„Hé meisjes, waar gaan jullie heen?"
„Wij keeren huiswaarts," antwoordde
Medelijden en zij duidde hem het dorpje
uit, waar ze zijn moesten.
„Maar daar moet ik ook heen I" riep de
oude man uit. „Willen jullie mij helpen
mijn harp te dragen?"
„Zeker I" antwoordden zij en terwijl zij
nu met den ouden man voortliepen, vertel
de deze haar allerlei mooie verhalen.
Toen zij in het bosch kwamen, even vóór
het dorpje, waar ze zijn moesten, wenkte
de oude man haar en zei: „Kom meeZij
volgden hem en gingen op het mos zitten,
terwijl de man op zijn harp begon te spelen.
De muziek was zóó schoon, dat de vogels
er naar schenen te luisteren. Niettegen
staande de oude man zacht speelde, drong
zijn muziek toch in het dorp door en één
voor één kwamen de bewoners naar buiten
om er naar te luisteren. Nog nooit hadden
zij zulke wonderschoone muziek gehoord.
Eindelijk kwamen zij, aangetrokken door
de fraaie tonen, in het bosch. De oude man
begon nu bij zijn harp te zingen. Hij zong
over Schoonheid en Geluk. Zijn lied sprak
tot de harten der dorpelingen en zij ver
stonden die taal. In hun leege, donkere
huisjes brandde nu plotseling licht, het
Licht der Liefde. Nooit zou de Liefde nu
weer heengaan.
Vanaf dien dag waren de dorpelingen
veel gelukkiger. Natuurlijk bleef het Ver
driet niet weg, maar de menschen droegen
het dapper, want de Liefde verlichtte hun
levenspad.
CORRESPONDENTIE
Wilde Eend. Zc logen nog op je to
wachten. Ik kon je deze keer maar met een
enkel plaatje helpen. Misschien ben jc de vol
gende keer gelukkiger.
Gymnast. lk zal aan Je venoek vol
doen. Waarom krijg ik zoo zelden een lange
brief von je
Kemphaantje. Dot moet jc altijd
maar nfwochten. Dikwijls knn Jc het wel zoo
wnt zien of zo goed zijn.
Dwerg. Heel goed hoor I Wnarom zou
dat niet mogen. Ik hoop dat Jc geregeld me«
zult doen. dan krijg jc er hoe langer hoe meer
plezier in.
T a b o r. Neen, dat was niet zoo. En
eigenlijk is het nog niet goed, hoewel dit ook
wel knn. En dan geldt het natuurlijk toch voor
goed. Wnt zul je nu kunnen lezen
Wildzang. Zoonis je het nu gcdnnn
hebt, is het heel goed. Hartelijk welkom hoor
Weerwolf. Ik weet natuurlijk niet wie
dot is geweest, moor nis je mc zijn schuil
naam zegt, herinner ik me hem misschien
nog wel. Ja, dat begrijp ik wel. Dat geloof
ik graag en heel wnt met je zullen genoten
hebben
Boschfee. Is het nu weer beter Dot
moet je maar afwachten. Ja zeker mag dat,
heel graag zelfs. Hoe meer hoe liever.
Lccsgrnug. Dank je wel hoor, 't is
heel aardig. Beterschap 1 't Is wel een heel
lastig raadsel, maar misschien gaat het toch
wel.
De Tweeling. Jelui vorige brief was
tc laat. Ik moet de brieven uiterlijk 's Woens-
dogsochtcnds om 9 uur hebben. Jn zeker, dat
ma8T gerust doen.
Bobbie. Dat heeft een tijd geduurd I
Maar nu heb je het weer goed gemankt, door
mc wnt te sturen voor onze kinnt. Pracht!®
hoor
L c 1 y. Schrijf jc de volgende keer er
wat meer bij Dank jo wel voor jc bijdrngo
Kwikbol Wat een mooie schuilnaam,
't Is heel goed. Ik hoop jo geregeld te ont
moeten.
Willem de Derde. Wie zijn je beide
voorgangers Of bestaan die niet. Of behoort
Bolle er ook bij. De briefjes zaten van jelui
tenminste bij elkaar.
Rekenmeester. Neen, daar bestaat
nu niet veel kans voor. 't Was dc vorige keer
wel erg vervelend, vond je niet
Blauwe Distel. Jo, zeker daar heb
ik zelfs heel veel van gehoord. Ken ie ze nlle-
mool Een mooi rapport hoor. Daar zal jo
wel blij mee geweest zijnUitstekend hoor.
Zeg mnnr dat ik. het best kon gebruiken.
H a n s j c-m c-K n c c li t. Maar daarom
had jc me toch wel mogen schrijven Dat vind
ik ultijd erg prettig.
Mecanist. Jij houdt zeker veel van
knutselen hè. Dat denk ik zoo als ik je schuil
naam zie. Heb ik geen gelijk
K. v. d. H. Ik vermoed, dat jc heelemaal
in de war bent geweest. Je briefje lag in de
bus van ons magazijn non de Wilhelminn-
strnat. Je moet jc briefje brengen aan het bu
reau van ons blad, Arnhemsche Poortwal bo
ven de boekwinkel van do fa. Ittman. En dan
hebben wc ook geen raadsel gehad, waar De
venter koek aan te pas komt. Ik denk dat je
een vergissing hebt begaan I
D i k k e r t Ik wil het graag hebben van
jc cn tante Bets ook. Stuur het dus de vol
gende keer maar. Bij voorbaat mijn dank I
Viooltje. Vond je het geen mooie
films. Ik heb zo ook gezien en vond zc heel
leerzaam voor jelui. Maar nu moet jc ook
onthouden wat je daar gezien hebt. Jo, die
zou jij op een dag niet op kunnen eten hè.
En ik denk wij samen ook nog niet.
't Vroege Haantje. Neen, dat weet
ik wel, dat jelui zoo iets niet zullen doen.
Maar misschien wns het niet zoo heel erg be
doeld.
Blondje. Ja, jammer genoeg wns de
pret weer gauw voorbij.
S t o r m v o g e 1. Gelukkig dot je nog
een dag hebt kunnen genieten.
Talhout. Wat scheelt je broertje. Is
hij ernstig ziek? Ik hoop toch van niet. Wan
neer is hij naar het ziekenhuis gegaan
Chingakgook. Dc volgende keer
zeker weer een lange brief, is 't niet
Silene. Ik geloof, dat ik voor jou iede
re weck een plnots kon inruimen hè Ik vind
het heel pcrtlig dat je mc zoo goed helpt.
Blijf mnnr zoo doorgonn hoorEn zie moor,
dot je iedcro weck wnt voor mc hebt. Don
wordt jc vast en zeker een van mijn beste
medewerksters I
Pannekoe k. Dnnr ga jc don zeker
v/at moois van maken voor Oom Karei is het
niet I Je kunt er onder glozen bak jes b.v. heel
aardige dingen van maken
Speurder. Neen, mnor wc zullen toch
zorgen, dut zoo iets geks niet weer gcbeuit.
Want dan wordt het wel wat al te gemakkc?
lijk.
Zwartkop. Dat is voor een enkele
keer ook wel eens prettig. Mnor dat kon niet
altijd zoo zijn. Dat zou jc zelf ook niets leuk
vinden, denk ik. Zoo nu cn dan ccn moeilijk
raadsel is ook wel eens aardig.
Kabouter. Dat zal don nu wel minder
worden Maar nu moet jo hem ook geregeld
gebruiken, anders helpt het niet veel. Dnnr
wen je" gauw genoeg aan, dat zol jc wel zien.
N imf. Jo, cn vandaag is die nog wocr
langer. Ik zal er voor zorgen. Het waren mooio
films, waaruit je heel veel kunt leeren.
W i o 1 r c n n e r. 't Ging nog net. Manr
in het vervolg op tijd zijn hoor! Anders knn
ik jc niet meer antwoorden.
OOM KAREI.
UIT ONZE MOPPENTROMMEL
Gevat.
„Hoe komt het toch, dat je zoo gebogen
loopt, Jnn Zie eens naar -mij, rechtop als een
kaars
„Ziet u dat korenveld „mijnheer vroeg
Jan. „Jawel, wat zou dat
„Dan zult u wel zoo goed zijn op tc mer
ken, dat de volle korenhalmen gebogen staan;
maar de leegemooi recht als een kaars".
RUILKANDELHOEKJE
Onze neef Gymnast schreef me
Ik heb om tc ruilen 12 Verkode's bonnen
van „Dc Bloemen in onzen tuin" en 2 Verko
de's bonnen van „Mijn Aquarium".
Ik zou er graag voor hebben Sunlight bon
nen. Wilt u het in het Ruilhandclhockje zet
ten
Wie hem aan het gevraagde knn helpen,
schrijft me maar. Dan zal ik voor dc door
zending zorgen.
