De Geheimzinnige Talisman.
TWEEDE BLAD.
KOLONIËN.
ROKCOSTUMES
BINNENLAND.
FEUILLETON.
25 Jaargang No. 232 AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eeml .ANDER" 30 WMaartd?», 7
De voorbereiding tot de
ontwapenings
conferentie.
Men schrijft ons uit Genève
"5)en 21en Maart is te Genève de derde zit
ting van de commissie tot voorbereiding dei
Ontwapeningsconferentie geopend. Dit lichaam
waarin de regeeringen van 18 staten, waarom
der de Vereenigde Staten van Amerika, ver
tegenwoordigd zijn, is in het leven geroepen
door een besluit van de Volkenbondsvergade-
ring, in 1925 op Nederlandsch initiatief geno
men, om een algemeene conferentie tot be
perking der bewapeningen voor tc bereiden.
Na het vorige jaar twee zittingen gehouden to
hebben, waarin zij het technische werk aan
twee onder-commissies opgedragen heeft, is
de voorbereidingscommissie thans in het bezit
hunner rapporten. Zooals de voorzitter, Jhr.
Loudon, Maandag in zijn openingswoord zeide,
zal deze zitting van het grootste belang zijn.
Thans zal aangegeven dienen te worden, hoe
men deze technische gegevens aan de politieke
economische en sociale toestanden moet aan
passen, om werkelijk tot een vermindering van
den ontzettenden druk der bewapeningen to
geraken. Thans zal de commissie het bewijs
hebben tc leveren, dot de ontwapening niet
slechts een hersenschim is van enkele pacifis
ten, maar een mogelijkheid, die werkelijk be
reikt kon worden. Tevens zal don echter nog
duidelijker naar voren komen, welke moeilijk
heden aan dat grootsche werk in den weg
staan, en welke verschillende stroomingen
daarbij tot elkander gebracht moeten worden.
Hetgeen de ontwapening wel het meest te
genwerkt, is ongetwijfeld het wederzijdsch
wantrouwen, dat de verschillende stoten jegens
elkander koesteren, en hetwelk hen angstvallig
maakt, iets van hunne tegenwoordige bewape
ning los te laten. Het feit, dat Sovjet-Rusland
niet deelneemt aan de ontwopeningspogingen,
werkt er niet weinig toe mede, deze»' vrees
te versterken. Het gevolg hiervan is dftt dc
meeste Midden-Eui opeescho state! wier
woordvoerder Frankrijk is, de ontwapening on
verbrekelijk samenkoppelen met de veiligheid,
en niet tot vermindering hunner bewapeningen
willen overgaan, alvorens voldoende waarbor
gen te hebben, dat zij, in geval van een aan
val, krochtdadigen hulp van den Volkenbond
zullen krijgen. Reeds op de Parijsche Vredes
conferentie heeft Frankrijk tevergeefs getracht
zijn veiligheid te verzekeren door het scheppen
van een internationaal Volkenbondsleger en
een internationale controle op de bewapenin
gen. Eveneens valt in dit verband te vermel
den dc mislukte pogingen van Frankrijk, om
met Engeland en de Vereenigde Staten een
verdrag te sluiten, tot garandeering von de
Fransch-Duitsche grens, een poging, die ten
slotte een gedeeltelijke bekroning heeft gevon
den in de Locarno-verdragen. Eenigszins an-
deis denkt Engeland over het probleem. Dit
land, dat zich op zijn eiland heel wat veiliger
voelt dan het rechtstreeks aan de Duitsche
expansie blootgestelde Frankrijk, hecht niet aan
die waarborgen. Engeland's streven is er veel
eer op gericht, te geraken tot atmosfeer van
vertrouwen, waardoor de ontwapening geleide
lijk zal tot stand komen, krachtig gesteund
door de publieke opinie.
De thans vergaderende commissie heeft voor
zich twee, deze week ingediende ontwerp-ver-
dragen, het eenc ingediend door den Engel-
schen vertegenwoordiger Lord Robert Cecil,
het andere door Frankrijk's woordvoerdet,
Paul Boncour. Zooals te verwachten viel, wij
ken deze ontwerpen op menig punt van elkaoi
af, en zal de commissie nog verscheid-ic ver
gaderingen moeten houden, alvorens de beide
standpunten zoo dicht tot elkander gebracht
zijn, dat men van een compromis zal kunnen
spreken.
Beide ontwerpen gaan uit van de gedachte,
dat de beperking moet omvatten dc land-, de
zee- en de luchtmacht. Overeenstemming
heerscht ook over het feit, dat de beperking
alleen de militaire krachten in tijd van vrede
moet omvatten. Alleen de aanvallende krachten
moeten beschouwd worden in zijn verdediging
moet een staat vrij zijn. Wordt een staat aan
gevallen, dan zal hij op eigen krachten moeten
steunen, totdat d« Volkenbond in staat is, hem
te hulp te komen.
In beide ontwerpen verbinden de verdrag
sluitende partijen zich hunne „effectifs" te ver
minderen. In de definitie van deze „effectifs"
wijken zij echter niet onbelangrijk van elkaar
af. Bepaalt het Fransche ontwerp zich uitslui
tend tot een beperking van die troepen, die
onmiddellijk te gebruiken zijn zonder mobili
satie, zoo spreekt Lord Cecil's plan van troe
pen, die binnen een bepaalden tijd na de ope
ning der vijandelijkheden naar het gevechts
front gezonden kunnen worden.
Ook in de vlootbeperking bestaat een prin
cipieel verschil. Frankrijk wil de stoten binden
aan een maximum-tonnen moot, waar binnen zij
vrij zijn, de soort schepen te bouwen, die zij
verkiezen. Engeland, daarentegen, wil voor elke
categorie de tonnenmoat vastleggen. Het be
zwaar van vele stoten, o.a. Nederland, is, dot
dit onbillijk kan werken tegenover staten, die
slechts over een geringe totale tonnenmaat
kunnen beschikken en toch uitgcbrcido zee-
grenzen te verdedigen hebben.
Zooels te verwachten was, verschillen beide
ontwerpen in hunne bepalingen over de con
trole. Engeland is hierin Frankrijk tegemoet
gekomen, doch Frankrijk verlangt, bovendien
de instelling van een permanente ontwape
ningscommissie, te Genève gevestigd, die be
voegd zal zijn, kennis to nemen van klachten
omtrent overschrijding van de voorgestelde
maxima. Vindt deze commissie de klacht ge
grond, don zal zij een onderzoek ter plaatse
doen instellen, zelfs tegen den zin van den be
trokken staat. Het Engclsche ontwerp, dat geen
permanente commissie kent, acht aan een on
derzoek de toestemming van den betrokken
staat onontbeerlijk.
Ziehier eenige der voornaamste meenings-
verschillen, doch geenszins alle. Toch valt hier
uit reeds of te leiden, hoeveel er de komende
weken gearbeid zal moeten worden, om uit
deze zoo verschillende stroomingen tot een
positief resultaat te geraken.
No vijf dagen aan olgemeene besprekingen
gewijd te hebben, besloot de commissie aan
haren voorzitter en aan hare beide ondervoor
zitters, dc Belgische en Czecho-Slowoaksche
vertegenwoordigers, de Brouckère en Veverka
op te drogen, de beide ontwerpen zoodanig
systematisch te rangschikken, dot punt voor
punt de tegenstellingen duidelijk naast elkan
der zouden komen te staan, om een gemakke-
lijken basis der besprekingen to vormen. On
der algemeene hilariteit werd tenslotte beslo
ten, een derde voorstel, afkomstig van den
Chineeschen afgevaardigde Chu achterwege te
loten. Deze had n.l. voorgesteld, het voorstel
van een Chiheeschen keizer van vóór 2000
jaar te volgen, die alle wapenen in zijn land
liet verzamelen, om zo in een grooten smelt
kroes te smelten, en er beelden voor zijn pa
leis van te laten maken. Deze verlichte despoot
was wel ten val gekomen, maar dit was niet
het gevolg geweest van zijn zoo origineele en
vooruitstrevende ontwapeningspolitiek.
De besprekingen der komende dagen wor
den het behoeft nauwelijks gezegd te' wor
den met spanning tegemoet gezien.
Genève, 26 Maart 1927.
Oost-Indië.
GEEN ATJEH-TOELAGE
Batavia, 29 Maart. (Aneta). De Atjeh-
toelogc is niet gebracht in, noch voorgesteld
bij de begrooting voor 1928.
HET JAVA-TAALCONGRES.
Het onderwijs in het Javaansch.
Batavia, 29 Maart. (Aneta). Het Java-
taalcongres, te Djokja gehouden, nam een
motie aan voor de aanstelling van speciale
onderwijzers aan normaalsoholen voor het
onderwijs in het Javaansch en de instelling
van een bijzondere opleiding voor deze onder
wijzers. Tevens werd er eene motie aangeno
men voor het gebruik van Javaansche karak
ters bij de publicaties van volkslectuur en in
studieboeken, en handhaving van dc Latijnsche
karakters voor het onderwijs in andere talen.
SLAVENHANDEL.
Trieste toestanden.
Dezer dagen zou het Chineesche stoom
schip „Ban Ho Gwan", dat op de reede te Soe-
rabaja lag, via Makasser naar Singapore ver
trekken. De wervingscommissie kwam aan
boord en trof daar 27 Javanen aan, die voor
gaven naar Singapore te vertrekken. Ook
waren er 2 hadji's en 3 z.g. „tiansporteurs",
ir totaal 32 personen, die met elkaar wat te
RECLAMES.
Von I—4 regels 4.05, elke regel meer T.-
KLEERMAKERIJ
Fa. E. L. J, LAMMERT8
Amersfoort "'.C Groningen
Utiechtsche weq 36. Tel. 587
maken hadden. Dat was door het onderling
gesmoes en gepraat reeds direct vast te stellen.
Het langdurig onderzoek van den wervings
commissaris bracht aan het licht, dat de 27
Javanen de „bruine slaven" waren, die voor
dc 2 hadji's, de eigenlijke „slavenhandelaren",
en met behulp van tusschcnpcrsonen, do z.g.
„transporteurs", naar de binnenlanden van
Singapore werden vervoerd.
Men moet weten, aldus de „N. Soer. Cour.",
dot in de binnenlanden van Malakka vele
kleine Chineesche ondernemingen zijn, waar
voor het werk op de plantage van zeer goed-
koope werkkrachten wordt gebruik gemaakt.
Die werkkrachten, zoowel mannen, vrouwen,
als kinderen, worden op sluwe wijze uit men-
schenrijkc streken aangevoerd en daarvoor
komt Java in de allereerste plaats in aanmer
king.
Zijn de werkrachten cenmoal in het „bezit"
van hun bazen, don worden zij niet meer vrij
gelaten. Geld krijgen zij niet in handen, eten
krijgen ze net genoeg om niet tc sterven cn
voor de restworden zij uitgeknepen als
citroenen, waarna zij in den letterlijken zin van
het woord worden weggeworpen Het blad
vernam, dat er von dc langs dezen, niet wette-
lijken weg verkregen werkkrachlen uit Java
nooit meer één zijn geboorteland terugziet.
Deze clandestiene werving schijnt ongeveer
een jaar aan den gong te zijn en reeds duizen
den en duizenden menschen werden uit Java
gesmokkeld zonder dot de politie daar veel
tegen schijnt te kunnen doen.
De 27 Javanen ontkenden dot ze waren aan
geworven. Zij schenen zeer bang te zijn voor
dc hadji's. Zij beweerden „familieleden" te
Singapore te willen opzoeken, ofschoon zij er
nog nooit waren geweest en ook de nomen
dier familieleden niet konden opgeven. De
mcnschen zullen onder politic-geleide naar hun
dessa's worden teruggezonden, zoodat deze
personen tenminste het ellendige lot hunner
voorgangers bespaard zal blijven.
Onder die 27 personen bevinden zich ook
3 vrouwen. Het gebeurt vaok zoo vernam
het blad verder dat ook kleine meisjes en
vrouwen worden geronseld. Deze vinden hun
weg naar de bordeelen, waar een ellendig ein
de hoor wacht.
Voor het B. B. in de binnenlanden is hier
werk aan den winkel
Tweede Kamer.
Aan de orde is de interpellatie-Lou de Visser
over het zenden van den kruiser „Sumatra"
naar Shanghai.
Spr. constateert dat het betreffende bericht
onrust gebracht heeft in het land en hij zegt
dat het zenden van deze schuit een daad is van
openlijke vijandschap tegenover het Chinee
sche volk en de Chineesche regeering, welke
daad de meest vérstrekkende gevolgen kan
hebben. Spr. wijst ook op de verontwaardiging
der Chineezen in Ned.-Indië over het feit dat
de Ned. Regeering zich schaarde aan de zijde
van de imperialistische mogendheden. Hij
meent dat Shanghai het centrum zal worden
von de revolutionaire beweging en dat wij ons
zoo spoedig mogelijk moeten terugtrekken om
den geest van vijandschap, die reeds is ge
kweekt, zooveel mogelijk te luwen. De intcr-
pellant stelt een tiental vragen, waarin hij
vraagt telegrafische terugroeping van de „Su
matra", oogenblikkelijke erkenning van de
Kantonregeering en het adviseeren aan de
Hollandsche kolonie in Shanghai, om zich to
voegen naar de eischen der revolutionairen.
Minister L a m b o o y antwoordt, dat reeds
vorig jaar het reisplan werd vastgesteld, waar
bij ook Shanghai zou worden aangedaan. Latei
deelde onze gezant in Peking mede, dat het
vaarplan niet behoefde te worden beinvlocd
door dc politieke woelingen in China. Hij wees
STEMT ASSCHER. Niet slechts op het bekulkto plavolsol der Amster-
damsche straten en op de bont beplakte schuttingen dor hoofdstad wordt
aandacht gevraagd voor de a.s. Staten-verkiezingen. Ook de honden van den
Poppendokter bekend in heel A'dam zijn weer ten tooncelo versche
nen en ze adviseeren terecht „Stemt Asscher", nr. 1 op do lijst van den
Vrijheidsbond.
Zaterdag heeft do Ver. voor ondersteuning van Mobilisatie-slacht
offers propaganda gemaakt in Amsterdam voor den verkoop van
haar loten, door middel van bovenstaande auto. De doeken wer
den ontworpen door Gcorg van Raamsdonk.
er echter op, dat indien de Ned. kolonie moge
lijk in gevaar zou komen, de „Sumatra" niet
zou kunnen vertrekken zonder zich te blamee-
ren. De gezant heeft het noodig geoordeeld dat
de „Sumatra" nog onbcpoolden tijd in Shang
hai bleef. Dat het bezoek kwaad bloed heeft
gezet is onjuist. Per radio staat de Regeering
voortdurend in contact met den commandant
von de „Sumatra".
De Minister constateert dat de Regcering
zich gehouden heeft buiten den strijd, waar de
interpellant zich met hartstocht inwierp.
De heer De Visser repliceert en dient een
motie in, uitsprekende dat de Nedcrlondschc
militaire macht zich niet te bemoeien heeft met
den burgeroorlog in China. De Regeering
wordt uitgenoodigd den commandant vun de
„Sumatra" telegrafisch te gelasten zich met
de bemanning uit China tc verwijderen.
De heer Vliegen betreurt, dat wij ons in
du wespennest hebben gestoken. Wij hadden
geen enkele concessie te verdedigen en het
oogenblik om een beleefdheidsbezoek te bren
gen was al heel ongelukkig gekozen.
Spreker vraagt of ols het eenigszins kon, de
regeering de Sumatra spoedig zal terugtrek
ken. Indien de regeering bevestigend ant
woordt, zal spreker tegen de motie stemmen.
De heer Droogleever Fortuyn acht
het optreden der regcering zeer juist. Hij zou
het beneden onze waardigheid vinden de Ne
derlanders in China aan hun lot over te laten.
De heer B ij 1 e v e 1 d sluit zhrh daarbij aan.
Do heer J o e k c s acht het standpunt der re
geering juist, doch dringt aan op wijziging der
verdrogen tusschen Nederland cn China.
De heer Van Rijckevorsel betoogt, dot
dit laatste pos kan geschieden, als de toestond
in China is opgeklaard. De motie-De Visser
acht spreker onaanvaardbaar voor het prestige
van ons land.
Dc Minister dupliceert.
Do kruiser zal te Shanghai blijven, totdat
de levens der Nederlanders veilig zijn.
De motie wordt verworpen met 52 tegen 1
stem.
Aan de orde is de supplctoire bcgrooting
Ned. Indie 1927.
De heer Cromer gaat mee met do instel
ling von een Indisch agentschap, doch heeft er
bezwaar tegen dat aan het hoofd van het
Bureau Gecommitteerden komt te staan iemand
die verantwoording aan den minister schuldig
is.
De heer Jock es meent, dat het ontwerp
niet de waarborg biedt dot de voorgestelde
maatregel tijdelijk is.
De heer van Boetzcloer bestrijdt het
voorstel, dot hij niet noodzakelijk ocht.
De Minister zegt, dot deze tijdelijke
maatregel niet langer zal duren dan noodzoke-
lijk is.
Het ontwerp wordt z. h. st. nongenomen.
De vergadering wordt verdaagd.
Berichten.
UIT DE STAATSCOURANT.
Op verzoek eervol ontslagen met donk vooi
de belangrijke diensten A. C. van Wierin-
gen ols administrateur bij het departement von
financiën
op verzoek eervol ontslagen R. van Groos-
hecst als lecroor aan de R.H.B.S. te Hoorn
toegekend de bronzen eere-medaile der
Otonje-Nassau-orde aan A. Kromdijk, orbeidcr
hij dc fo. J. cn C. A. van Rossem te Rotter
dam.
benoemd tot directeur der Strafgevangenis
tc Groningen, tevens belast met de directie
Liefde is een verheven iets en heel wat
menschen zouden beter zijn, als zij wisten wat
liefde is. TEMPLE THURSTON.
naar het Engelsch van
E.F.BENSON. "ZlL
44
„Geoff, cn fle zijn hem op een avond eens
gaan opzoeken in 32,Wimpole street," ver
volgde Harry, „neen, wij waren niet van pion
om hem te gaan consulteeren; wij gingen maar
eens naar zijn huis toe."
Het is moeilijk te zeggen of er een oogen
blik van stilte volgde op dit gezegde. In elk
geval was het dan maar heel kort voordat mr.
Francis in een luiden, vroolijken lach uit
barstte.
„En rk verwed er war om, dat jullie niet bij
hem binnengingen I" riep hij uit
„Die goede Godfrey I Maar hij zou het zeket
heel aardig gevonden hebben om met je ken
nis te maken. Ach, Harry, wat is het toch goed,
dat jij en ik zulke goede vrienden zijn I
Wij snappen elkaar altijd. Dus je ging
heusch naar Wimpole street 32, en vond daar
niet dr. Godfrey's naam op het plaatje, maar
dien van dr. Armytage. Hoe ben je aan het
adres gekomen, jou schelm
„Uw adresboekje lag op tafel dien avond
toen ik bezig was met de begrootingen van het
electrische licht na te zien. Ik sloeg de G. op."
„Heel eenvoudig," zeide mr. Francis. „Al
les is eigenlijk eenvoudig, als men maar alles
weet. En mijn verdediging is ook eenvoudig.
Ik had liever niet dat je naar Armytage toe
ging en dat je je onnoodige moeite voor mij
gaf, en daarom, toen je mij zijn naam vroeg,
noemde ik ie, als je het je nog herinnert, zijn
doopnaam Godfrey, en ik vrees, dat ik je ook
een fout adres opgaf. Het is een beste kerel,
een heela beste kerel, maar hij waarschuwt je
voor tetanus, als je je met scheren maar even
snijdt. Hij zou je natuurlijk ongerust gemaakt
hebben, en heel onnoodig, want zie eens hoe
ik nu ben. Hij weet te veeldat zeg ik hem
altijd. Hij weet hoeveel dingen verkeerd kun
nen gaan en hij onthoudt alles. Ja, mijn beste
jongen, ik heb je opzettelijk bedrogen. Wil je
het mij vergeven? Ik geef mij aan je genode
over, maar ik smeek je, wel te willen ^beden
ken hoe vriendelijk de bedoeling was.
„Zonder een smet op uw gedrag," zeide
Harry.
Op dit oogenblik werd de koffie binnenge
bracht en Templeton droeg als gewoonlijk het
étui voor den Talisman, die weer het midden
stuk van de tafel geweest was.
„Ha, daar gaan zij mijn Talisman weer in
zijn béd leggen," zeide Harry, „ik drink op dp
gezondheid van den Talismankom, sta op
Geoff."
Geoffrey stond op bevel van den ceremonie
meester op en terwijl hij over de tafel naai
mr. Francis keek, zag hij dat diens hand een
weinig beefde. Zijn gewone glimlach was er,
maar het kwam Geoffrey voor, in dien éénen
blik, dien hij van over de bloemen op hem
geworpen had, dat het meer een glimlach uit
gewoonte dan wel van geluk was. Zijn glas
was vol, en hij stortte een paar druppels toen
hij het aan zijn lippen bracht. Het voorval,
hoe gering het ook was, trof hem met een
vreemd gevoel van schuldhet kwam hem
voor alsof dit een herhaling van een vorige
proef was, heel precies uitgedacht. Maar het
verdween dadelijk weer, en de vage, onaan
gename indruk, dien het op hem maakte, ver
dween dadelijk weer uit zijn gedachtenhij
was eigenlijk al verdwenen, voordat hij nog
bij hem was opgekomen.
„Dus nu zijn wij weer met ons drieën," zeide
mr. Francis, nadat hij den Talisman had toe
gedronken en aandachtig toegekeken hod hoe
hij in het étui geborgen werd.
„Het lijkt weer op den gezelligen tijd, dien
wij verleden jaar met Kerstmis hadden, toen
die beste jongen hier meerderjarig werd. En
wat een ongelukken heeft hij toen gehad I
Als hij niet op de stoep uitgleed, viel hij In
het vuur, en als hij niet in het vuur viel, vatte
hij een ernstige kou."
„Dat was mijn schuld nietdat was alles
de schuld van den Talisman."
„Mijn beste jongen, je maakt altijd maar
gekheid over dien Tolismon. Wees voorzich
tig, Harry«sis je niet oppast, dan zal je op
een goeden dag je nog eens verbeelden, dat
je 't echt geloofde. Zes, neen acht maanden
zijn daar nu al overheen gegaan. Wat heb je
later nog ondervonden van het vuur, de vorst
of den regen
„O, begrijpt u het dan niet riep Harry
uit, eerst kwam de vloek en toen het geluk
zelf ik ontmoette Evie. Is dat niet verwon
derlijk Misschien zal de vloek nog eens op
komen en zal ik mijn enkel nog veel ergei
verzwikken, en mijn hand nog heviger branden,
voordat het eind van November daar is. Het
kan mij niets schelen het is nog goedkoop,
en het verbaast mij, dat men het geluk voor
zoo'n prikje kan krijgen Ik vermoed, dot er
geen hongerloon-commissie is op de plaats,
waar die oude schurk, die den Talisman ge
maakt heeft, is heengegaan."
Mr. Francis scheen dit inderdood te hinderen:
„Kom kom, Harry zeide hij ernstig, „kom,
jongens, laat ons opstaan, zij zullen zeker
graag dc tafel willen afnemen."
Dit stille verwijt prikkelde Harry.
Hij was wat opgewonden, can beetje dronken
van levensgeluk, wat koppig door jeugd er»
gezondheid en hij kon niet goed verdrogen
zoo terechtgewezen te worden, al was het
slechts in het bijzijn van Geoffrey. Maar hij
antwoordde niet en met een bijna onmerkbaai
schouderophalen volgde hij zijn oom. Spoedig
daarop haalde deze zijn fluit te voorschijn en
melodieën van Coicllo cn Baptiste klonken
vroolijk onder de familieportretten.
Den volgenden morgen hadden oom cn neel
gewichtige zaken te bespreken, en Geoffrey
kreeg een hond, een jachtopziener cn een ge
weer mee om zich tot aan dc lunch te amu
seeren. Hij verlangde niet beter cn spoedig na
het ontbijt ging hij er op uit om te zien wal
hij ir. bosch en veld zou kunnen opdoen. Al
leen het stoppelveld en de kleine bruine vo
gels moesten voor morgen bewaard blijver..
Mr. Francis cn Harry werkten door tot
twaalf uur, maar bij het hooren slaan van da»
uur, kwam de laatste in opstand.
„Nu kan ik niets meer doen," zeide hij, iV
kon gewoon niet meer. Kom, gaat u nog even
mee uit voor de lunchwij hebben nog net
één uur."
Mr. Fmcis schudde lachend ziin hoofd.
„Vandnng niet, mijn jongen," antwoordde
hij, „dit pak brieven moet ik nog doorwerken,
voordat de post komt. Maar ga jij maar uit,
Harry, en verdrijf alle muizenissen."
Horry stond op en rekte zich uit na dez*
lange zitting.
„Muizenissen f Wat voor muizenissen V
vroeg hij.
„Daar in dien krullebol."
„Daor zijn geen muizenissen. O ja, om Fran*
cis, voor dat ik het vergeet, ik wilde het zo
merhuis op den heuvel in orde loten maken
ik mpen dot, dat daar naast den ijskelder staat.
Hebt u dc sleutels En welke is het eigenlijk
Mr. Francis zot te schrijven cn ofschoon hij
niet opkeek, terwijl Harry sprak, hield zijn pon
toch op met schrijven.
„Ja, dot is een goed plan," zeide hij na een
oogenblik, „dc sleutels zijn in die kast daar
twee gelijke dezelfde sleutel past op allebei.
Je zult door" en zijn pen begon zich
weer langzaam te bewegen, „je zult doer heel
wat spinnewebben vinden. Het zomerhuis is,
ols je den heuvel opkomt, links van den kant
van het huis. Val niet bij ongeluk in den ijs
kelder. Zij zijn beiden von binnen met luiken
gesloten het zou niet kwaad zijn als jc al do
ramen eens openzette en het er eens goed liet
doorwaaien. Zal ik o, neen. ik moet non
miin werk blijven."
Hariy hod de sleutels gevonden en wilde de
kamer verloten „dus het linkschc is het tuin
huis vroeg hij nog eens.
„Ja, het linksche," Zeide mr. Francis, weer
geheel verdiept in zijn schrijfwerk.
(Woidt vervolgd.j
