Wo AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
DUCRETETTOESTELLEN
f. h. lom ans
tweede blad.
leelyke tandaanslag
S.Duyker
L. y Luycx en Zoon
Lederen Handschoenen
Gegarandeerd prima kwaliteit
RADIO!!
FEUILLETON.
ONRECHTMATIG BEZIT
Zaterdag
19 November 9?i
VERLANGENS
4 (Nadruk verboden).
„Liever een kind in rijn wieg vermoorden
dan on verwezenlijkte verlangens te koeste
ren". heeft een Engelsch dichter gezegd. En
daarmee verklaarde hij iets, wat in menig
oor op ketterij zal gelijken.
Misschien eischt de vergelijking eenige
toelichting. Er bestaat overeenkomst tus-
schen een verlangen en een kind. Beide
hebben op zichzelf slechts een zeer betrek
kelijke beteekenis en ontleenen hun waarde
voornamelijk aan hetgeen men ervan voor
de toekomst venvacht.
Zoowel het kind als het verlangen zijn op
ontwikkeling aangewezen; beide moeten
groeien en kunnen niet anders dan groeien.
Ben verlangen zoowel als een kind nemen
mettertijd werktuiglijk toe. Nooit blijven ze
op dezelfde hoogte, ze vragen steeds meer
ruimte en aandacht en tenslotte wassen zij
hun scheppers boven het hoofd. Is het kind
eenmaal ter wereld gekomen, dan zet zijn
groei zich regelmatig voort en is niet te
stuiten. Het kind maakt aanspraak op de
hem toekomende plaats in de maatschappij,
het laat zich verdringen noch afschepen,
maar eischt de uiterste toewijding en het
opperste offer, om tot zijn doel te geraken.
En evenzoo het verlangen.
Slechts één middel is er, om aan de be
zwaren van het steeds in eischen toene
mende kmd te ontkomen. Dat is de kinder
moord.
Wanneer in een wanhopig oogemblik een
ongehuwde moeder haar pasgeborene ver
moordt, is dit niet om den last, welke het
iind haar op het oogemblik aandoet. Wat
zij vreest, is de toekomst. De gedachte aan
het groot worden van haar kleintje veront
rust haar en maakt haar waanzinnig. Eens
zal dit onnoozele wicht tot besef komen en
rekenschap vragen. Het zal gekleed en ge
voed moeten worden en onderricht moeten
ontvangen. In welke verhouding zal het
staan tot de moeder? Zal het geer bron
worden van zorg en strijd? Met het kind bij
de geboorte te vermoorden, is men van alles
af Soms heeft men geen tijd om tot de
geboorte te wachten, maar doodt men het
reeds in 't moederlijf. Hoezeer medelijden
met radelooze moeders den beoordeelaar
bevangt en hoezeer deze onze vaak on
barmhartige maatschappelijke verhoudingen
als verzachtende omstandigheden aan
vaardt, toch geldt kindermoord in onze be
schaafde samenleving als misdaad. Het kind
in de wieg veiprtoorden, wie kan rich schan
delijker bedrijf voorstellen?
De dichter weet een bedrijf, dat nog
schandelijker is. Dat is het koesteren van
verlangens, zonder deze te verwezenlijken.
Gelijk het kind vrucht van het lichaam is,
is het verlangen het kind van de ziel. Wie
dat verlangen koestert, het stTeelt en koost
als een min, zonder het in staat te stellen,
tot een volwassen wezen op te gToeien,
pleegt, zegt de dichter, een moord, te ont-
RECLAMES.
Van T—4 regels 4.05, elke regel meer 1.—
ontsiert het gelaat. Onaansenaam ruiken nil den
mond la weerzinwekkend. Dezeachoonheidsgebre-
ken worden spoedig verholpen door hel poetsen inet
dc beerlyk verfrisschende Chlorodont Tend-
panta. Do landen krj gen een schitterenden, ivoor-
kleurigen «;lani,ook aan de xykanten.by gelyktydig
se_>ruik v?n den speciaal voor dit doel geschikten
CTtorodont l'niidenborstcl. waarop dc haren
in den vorm van de lauden geplaatst zyn. Rottend©
•py «resten. welke onvormydelyk tusschen de
tanden aehterblyven en de hoogst onaangename
locb* veroorzaken, worden geheel vcrwyderd.
y-oheert U eerst een kleine tube van So cent
i" «r»rpakking riet garuntiostrook en meisjeskopje.
Oilorodont Tandenborstel voor kinderen
4F©er.t. voor dames (middelbard haar) 75ccnt, voor
hAor*p (hard baar) 76 cent, In de bekende -lauw.
«r-ocnc Chlorodont-doos. Alom verkrygbaar.
zet tender, wijl het een moord op de ziel
betreft.
De daad is het volwassen geworden ver
langen. Een verlangen, dat niet tot daad
rijpt, is als een kind, dat men klein wil
houden door het gebrek te laten lijden. Het
is geen plotselinge moord, maai een lang
durige uithongering. Men waardeert zijn
verlangens eerst op de juiste wijze, als men
er mee doet als met zijn kinderen, die men
tot volwassenen opvoedt. Men mag niet
zeggen, dat men zijn verlangens liefheeft
zoolang men niet zijn uiterste best doet, ze
te doen groeien tot daden. Eerst op de
daden, die uit de verlangens gerijpt zijn,
kan men, als op volwassen kinderen, trotsoh
zijn.
Het grootbrengen van zijn verlangens
eischt vaak gTooter inspanning en moei
lijker offer dan het grootbrengen van
kinderen.
Vandaar dat de meeste mensohen met
hun verlangens doen, wat een radelooze
moeder doet met haar kind: ze smoren ze
bij de geboorte. Dan loopen ze rond, rustig
en op hun gemaik, maar met een onherstel
bare leegte in hun ziel. Een mensch zonder
verlangens is meer te beklagen nog dan
een kinderloos mensch; niet alleen is hem
de toekomst afgesneden, maar hij heeft de
sterkste levensdrijfveer versmeten. Een
mensch zonder verlangens sleept een
vruchteloos bestaan voort.
Want verlangens zijn evenmin bestemd
om vermoord te worden als kinderen dat
zijn. Verlangens, met de kinderen ons
liefste bezit, zijn bestemd om te worden
aangekweekt, tot ze hun verwezenlijking
hebben bereikt. Dat dit, gelijk bij het groot
brengen van kinderen, met moeite en offer
gepaard gaat, maakt de vreugde van het
bereiken te grooter.
Wat geeft het, of we al bereiken, wat
voor ons innigst bestaan slechts bijkomstig
is? We kunnen alles bereiken: een gaaf
gezin, geldelijke welstand, een achtenswaar
dige plaats in de maatschappij, „indien
gij mist wat gij boven alles behoeft, is al
wat gij doet nutteloos", zegt een andere
dichter.
Maar weten wij, wat wij boven alles be
hoeven? Ons innerlijk leven is vol raadselen
en tegenstrijdigheden. Hoe vaak bedriegen
wij onszelven te goeder trouw! Doch zoo
we ons één verlangen bewust zijn gewor
den, dat heel ons leven beheerscht, dan is
het onze roeping, dit verlangen in iets tast
baars en zichtbaars om te zetten, en zóó
ons datgene te verzekeren, dat wij boven
alles behoeven. Voor ieder onzer zal dit
wat anders zijn. Niets loopt zoozeer uiteen
als de menschelijke verlangens. Wat voor
oen één onmisbaar is, is voor den ander
onbegeerlijk. Maar allen zonder onderscheid
koesteren wij in een heimelijk en hoek van
ons hart wel een wensch, die ons droomen
en liefhebben beheerscht.
Vaak gaat die wensch in tegen hetgeen
onze omgeving en onze plaats in de maat
schappij toelaten. Dan komen we in de ver
leiding, hem in de wieg te vermoorden- Of
we vertroetelen hem zonder ernst of zin en
spelen aldus op onwaardige wijs met het
hoogste. Maar wat wij ook kunnen doen,
en wat tenslotte het eenige is, wat ons
zelfrespect voorschrijft, is: met moeite en
offer dien wensch tot werkelijkheid oj>
kweekeri. Ons verlangen verwezenlijken is
het, wat aan het leven bestaansrecht geeft.
Dwaze verlangens, de wereld is er vol van-
Zij schijnen belachelijk, wij! slechts weini
gen zich de moeite geven, voor hun ver
wezenlijking te strijden en hun gansche
bestaan nis inzet te geven voor den held-
haftigen strijd. Maar deze weinige dwazen
zijn het, die de dichter ten voorbeeld stelt,
als hij het misdadiger acht, ons diepste
verlangen te verloochenen, dan ons eigen
bloed tc vermoorden.
H. G. CANiNEGÏETER.
RECLAMES.
Van 1- 4 regels 4.05 elke re^el uicer 1 !.-
Havik 29
Dipl. I.'aatsch.
i.b.d. Toonkunst
PIANO's en
ORGELS
Tel 773
Langeslraai 49 Tel. 190
Nappa gevoerd f 3.90
Dito met bon'rand f 4.90
Half m. bont gevoerd f 5.90
Geheel dito f 7.25
UTR.STtfAAT 15 - TEL. 4S3
Wij verlegenwoo'digen de bekende
UIT DE STAATSCOURANT
Benoemd tot rechter in de rechtbank te Mid
delburg mr. A. van der Hoop, thans substituut
griffier in de rechtbank te Rotterdam;
tot kantonrechter te Amsterdam mr. L. S. G-
de Har tog, advoca'aten procureur te Amster
dam;
op verzoek eervol ontslagen met dank dr. C
M. Kleipool als lid van den voogdijraad in RoN
terdam I;
benoemd tot lid tevens voorzitter van dcN
voogdijraad te Leeuwarden mr. A. Visser,
thans lid;
op verzoek eet vol ontslagen H. A. M
Roelvink als notaris te Amsterdam met ingang
van den dag waarop zijn opvolger als notaris
zal zijn beëedigd;
met ingang van I Februari 1928, eervol ont
slag verleend aan den adjunct-commies bij het
departement van oorlog H. Wesselman, zulks
wegens verandering in de inrichting van het
dienstvak waarbij hij werkzaam is en waardoor
zijn werkzaamheden overbodig zijn geworden
ZONDAGSRUST.
Donderdag heeft het comité voor Zondagsrust
vat. de christelijke oiganisaties in pubüeken en
semi-publieken dienst in Nederland, vergaderd.
Tot dit comité zijn voorloopig toegetreden de
christelijke bonden van politiepersoneel en van
post-, telegraaf- en telefoonpersoneel.
Met instemming nam het comité kennis van
de ook nu door de woordvoerders der C'nr.-
Hist Unie en de A.-R. Partij in de Tweede Ka
mer bij de algemeene beschouwing en aan de
nog niet aan de orde gestelde Zondagsrust ge
schonken aandacht.
Besloten werd, meer contact te zoeken mei
de plaatselijke overheid der groote gemeenten
in ons land en te trachten, medewerking it
krijgen tot het zoo rr.in mogelijk verleencn var.
vergunningen, welke Zondagsrust belemmeren.
Het comité betreurde dal verschillende plaatse-
ijke besturen hoe langer hec meer gelcgenS-id
geven tot het houden \on betoogingen, wed
strijden, e.d. op Zondagen. In overleg met het
Christelijk Nationaal Vakverbond en zoo mo
gelijk door medewerking van de christelijke be
sturenbonden in den lande wil het comité meer
aandacht wijden aan alles wat de Zondagsrust
kan bevorderen en daarbij gebruik maken van
de christelijke vakpers cn andere persorganen.
Ook zullen pogingen worden aangewend om
door middel van de Christelijke Radio meer ac
tiviteit voor Zondagsrust onder het volk re
wekken.
PRINSES JULIANA TE LEIDEN
H. M. de Koningin bezoekt het
gebouw der Vrouw. Stud. Vereen.
H. M. de Koningin heeft gistermorgen 10
uur in 2 auto's met Haar gevolg, komende uit
Het Loo, een bezoek gebracht aan het club
lokaal der Verecniging voor Vrouwelijke Stu
denten te Leiden, teneinde daar prinses Juliana
te ontmoeten. Nu daar geruiintn tijd te hebben
vertoefd en met het bestuur te hebben kennis
gemaakt, is de Koningin, vergezeld van de
Prinses, naar Den Haag vertrekken
HOFBERICHT.
Bij Kon. Besluit is benoemd tot Adjudant
buitengewonen dienst \on H. M. de Koningin
de luitenant-kolonel H. G. Rnmbonnet, com
mandant van het korps Rijdende Artillerie,
MR. J- G. ROBBERS JR.
Dc begrafenis.
Donderdagm. is het stoffelijk overschot van
mr. Jacobus George Robbers Jrin leven di
recteur der Uitgeveismoatschoppij Elsevier *.c
Amsterdam, teraordc besteld op de begraaf
plaats te Heemstede. Een zeer groot aantal be-
langstellenden> vooral uir de drukke.s- en uit
geverswereld, was duorbij aanwezig. Tol van
bloemstukken en kransen dekten de baar
In dc ou!a sprak hot eerst ir W J Burgers-
dijk, commissaris der maatschappij Els'riet
Hij herinnerde er aan, dat de vader van den
overledene de maatschappij gebracht heeft tci
hoogte van de eerste uitgeve-smaetschappijer»
des land en dat dc zoon zich een waardig opr-
volger van den vader getoond heeft. Hij had
zin voor kunst en schoonheid. De omstandig
heden maakten het hem soms wel heel moei
lijk, maar hij wist dc maatschappij altijd goed te
leiden. Daarvoor brucht spr. den overledene
dank namens commissarissen. Groeten brocln
hij hem als vriend. Hij leefde zoo gaarne mee
met de zorgen van anderen; hij was een wa
re menschenvriend.
Namens den Nederlandschen Uitgevers
bond sprak de heer J. L. Tadema. Deze memo
reerde. dat de heer Robbers hren lang !;<1
geweest van den bond en zelfs tweemaal be
stuurslid.
Hij was een idealist en daarbij een kunstzin
nig mensch.
Het laats tsprak mr H. J. Loman uit Am
sterdam. een vriend van den overledene.
Aan het graf heeft een broeder van der.
overledene dank gezegd voor de belangstel
ling
COLLECTIEVE ARBEIDSOVEREENKOMST.
Mem. v. Antw. op het V. V. der
Eerste Kamer.
Verschenen is dc Memorie van Antwoord
op het Voorl. Verslag (Ochtendblad 20 Oct
1.1.) in zake het wetsontwerp tot nadere rege
ling van Collectieve Arbeidsovereenkomst.
Daerin merkt dc Regcering op dat dit ont
werp zich niet beperkt tot dc regeling van de
verhouding tusschen dc partijen bij dc collec
tieve overeenkomst of ook tusschen de leden
der partijen en dc overige partijen en dezer
leden. Het regelt tevens het vereenigingsrecht,
doch alleen voor zoover er verband beslaat
met de collectieve arbeidsovereenkomst en re
geling nood:g is. Dat verder zou zijn gegaan,
knn kwalijk worden verwacht.
Bij dit ontwerp is de quaestic van de be
scherming der minderheden, wel onder het
oog gezien, doch geoordeeld wordt, dat zoo
danige bescherming door de wet niet behoeft
te worden verleend.
Voorts wordt ongemerkt, dat dit ontwerp is
te beoordeclen geheel los van het vraagstuk
der verbindendverklaring, welke er niet in
opgenomen is, zoodot er geen oanleiding is
*hans in te gaan op de bezwaren van principi-
eclen en practischen aard. welke tegen dit in-
st'tuut werden aangevoerd.
Het ontwerp laat aan de belanghebbenden
groot0 vrijheid van regelen Ook na dc aanne
ming van het amendement-v Schaik c.s. be
treffende de gebondenheid ingevolge het lid
maatschap eenor verecniging, is het ontwerp
er zeker niet één, da* zich door dwangvoor-
schriften onderscheidt.
Ter voldoening van het verzoek, gedaan in
het V. V. zijn aan de memorie als bijlage twee
geldende collectie. - rrbeidsovcreenkomst af
gedrukt
VERDUISTERING
VAN F 20.C00
EEN ONTROUWE
KERKVOOGD PENNINGMEESTER
HET GEVAL TE KATWIJK
Het
bericht dat de 37-jarip« D. 1\
Szn., penningmeester van dc kerkvoogdij der
Ned. Herv. Gemeente te Katwijk a. d. Rijn on
geveer 20.000 zou hebben verduisterd, ten
nadeclc van de kerkvoogdij, heeft de bevolking
dier gemeente als een donderslag bij heldere
lucht getroffen. I'. was een algemeen geacht
burger. Met twee broeders drijft hij een haring-
handel naar België, waarbij in den laatsten tijd
ook hel artikel kaas was gevoegd. Zij varen
met twee groote motorschuiten geregeld op.
Belgic. Er gingen wel geruchten, dat de firma
minder goede zaken deed, doch daaraan werd
weinig geloof gehecht, tot er de laatste dagen
sprake was van een faillietverklaring. Dc pre
sident-kerkvoogd stelde met dc kerkvoogden
een onderzoek in, waarbij bleek, dat P. ver
schillende effecten bij dc Nationale cn andere
banken had verpand, en dc kas zoo goed als
leeg was. Daar P. niet in staat was het geld
dot hij voor de effecten had ontvangen, aan tc
zuiveren, deden kerkvoogden gisteren aongifte
Toen dc politic huiszoeking deed, vond zij een
berooide kas en een aantal effecten tezamen
20.000 vertegenwoordigende, eruit verdwe
nen. P. was, volgens verklaring van zijn huis-
genooten, 's morgens vertrokken zonder te
hebben medegedeeld, waarheen hij ging. On
middellijk werd de justitie daarmede in kennis
gesteld, die rijn op sporing en eventucelc ar
restatie gelastte. Gistermiddag is het een in
specteur van politie gelukt. P. in een café te
Rotterdam te arresteeren. Hij heeft reeds be
kend. Hij had het geld voor eigen zaken ge
bruikt en gehoopt dat het met zijn zaken beter
zou gaan, om dan de papieren weer terug te
koopen. Voor de Ned. Herv. Gemeente te Kat
wijk a. d. Rijn is het een emst'ge slag, omdat
aan hare geldmiddelen door verbouwing en
anderszins in dc laatste jaren zware eischen zijn
gesteld. Van het verduisterde zal vermoedelijk
niet veel terecht komen, daor gisteren de firma
failliet verklaord is.
DS. J. J. IMPETA.
Vijftig jaar predikant.
Gister herdacht ds. J. J. ïmpeta, emer. pre-*
dikent van de Gereformeerde Kerk van Kotwijk-
aan-Zee, wonende te Kampen, rijn vijftigjarige
ambtsbediening. De jubilaris diende achtereen
volgens de kerken van 's Gravendeel, Schiedam
Alfcn a. d. Rijn, Leeuwarden, Sneek en Kat-
wijk-aan-Zee. Het vorige jaar verkreeg hij zijn
emeritaat. Gisteravond hield hij in de Burg-
walkerk zijn herdenkingsrede, over 1 Tim 5:1.
Na afloop van den dienst werd de jubilaris, die
zich op velerlei gebied bewoog en in uitsteke
de gezondheid nog bijna eiken Zondag preekt,
op zeer waardeerendc wijze toegesproken dooi
öen afgevaardigde van zijn laatste gemeente,
den oudsten pluatselijken predikant ds. Kuiper,
en namens de Theologische School door prof.
dr. Honig, die verklaordc dat de school er
troisch op was zulke dienaren des Woord tc
hebben mogen afleveren.
BRANDKAST-DIE VEN.
In den nacht van 21 op 22 Juli werd inge
broken in het kantoor der N.V. „De Automaat"
te Zwolle en de gehcele brandkast medegeno-i
men. Dc diefstal was geschied met behulp van
een auto, waarin gezeten waren M. \V. V (dc
hoofddader, nog voortvluchtig), A. K., G. van S.
chauffeur) en twee dames.
Gister stonden voor de rechtbank tc Zwolle
erecht K. en van S., daarna moet van S. te
recht staan te Utrecht en te Roermond. Hif
heeft n.l. met V. eerst een tocht gemaakt met
le auto naar Brabant, daorna naar Limburg.
Zij hebben een brandkast uit het station Har-
mclen bij Utrecht weggenomen en leden van
dezelfde bende hebben een brandkast te Oude
water gestolen.
Van S., geboren te Werkendam en wonende
te Rotterdam, legde een volledige bekentenis
af.
De eisch was tegen K. en van S. ieder vijf
jw gevangenisstraf, voor van S. met aftrek van
voorarrest.
Beginnen is iets, maar volhouden veel meer.
Naar het Ergclsrh m
Door Mr. G KELLLR
„Hoe riet zij er uit?"
„Zij zou cr wel aardig uitzien, geloof ik, 4ls
het arme kind niet zoo broodmager was. Zoo
tenger en fijntjes! Niet tegen haar werk opge
wassen blijkbaar. Men kon het haar aanzien,
dot zij voor dergelijk werk niet in dc wieg was
gelegd.
Katya beet zich op de lippen, star kijkende
naar den weg voor hen uit.
„Kunnen haar broers haar niet helpen?
„Zij doen dat zeker, maar zij moeten zelf
voor hun brood werken."'
„Wat een achteruitgang voor menscnen als
de graven Swigello", zeide Katya en ditmaal
lag er spot in haar woorden, de spot van den
democraat, die maling heeft aan titels.
„Och, zij noemen zich nu geen graven meet.
Zij hebben den titel nooit gebruikt sinds hun
bezittingen verbeurd verklaard werden, en zij
rijn niet van plan hem te gebruiken voor een
hunner toituin heeft gemaakt."
„En zelfs als dat gebeurt, dan hebber» :ij
Lubynio nog niet", zei Katya of liever, dacht
rij hardop, en daarop verviel zij weder tot
zwijgen. Maar weldra, toen zij gevoelde, dat de
ander haar aankèék. vermande rij rich.
„Verbaast het u, dat de zaak mij belang in
boezemt?" vroeg zij, tot den gewoonen kahnen
gesprekstoon terugkeerend. „Ik zou 't eigenlijk
verwonderlijker hebben gevonden als dit niet
het geval was. Op stuk van zaken wil iemand
toch wel eens tets van zijn voorgangers hooren,
nietwaar? Artem", aldus tot den koetsier, „keel
nu maar weer om. Panna Rudkowska zal zeker
er naar verlangen naar haor school terug to
kceren."
HOOFDSTUK IV
Een trouw dienaar van den tsaar.
In den namiddag van dien dag bevond Katya
rich weder in de boot tusschen het reit, ditmaal
echter zonder den bootsman cn met alleen
Byou, die vadsig hapte naar de laatste muggen
van het jaargetijde, tot gezelschap De door de
ochtendpost gebrachte boeken lagen bij haar,
doch ongeopend. En ook de vaarboom werd
niet gebruikt Doelloos lag hij naast de onopen-
geslagen boeken, terwijl de boot langzaam en
doelloos op het langzaam voortstroomend©
water dreef Met de handen achter het hootd
keek Katya achteloos naar de figuurtjes, die
de puntjes van het riet voor haar oogen tegen
den hemel vormden.
„Zij leven dus, rij bestaan dus werkelijk cn
niet enkel in mijn verbeelding", was de ge
dachte die telkens en telkens weer rich aan
haar opdrong. In de laatste uren was er in
haar eigen wereld meer gebeurd dan ooit te
voren cn zij was nog steeds vervuld van die
plotselinge verandering.
Die Swigello's van haar droom, schepsels
gedeeltelijk van haar fantasie, anderdeels
geesten uit het verleden, waren werkelijk le
vende wezens geworden, met eigen naam en
eigen leeftijd, dezelfde lucht cis rij inedi
mend Di! beteckende bijna meer dan zij met
haar verstand kon omvotten en in de eerste
plaats beteekende het, döt er menschen wa
ren, die meenden meer recht dan rij op Lu-
bynia te hebben. Haar verwarde fantasieën,
waaraan de wetenschap, dat Stanislas Swigel
lo het blocdbd in de Oekrajina had overleefd,
nieuw leven had gebracht, bewogen zich thans
in een bepaalde richting. Het onbestemde, on
persoonlijke gevoel von zelfverwijt, dat haa
zelfs tegenover de doode Swigello's had ver
vuld, had onverwacht een zeer persoonlijk
karakter gekregen, geprikkeld door zeer per
soonlijke eigenaardigheden. Dot 'wakke meis
je, gedwongen om het horde leven van een
schooljuffrouw te leiden, die broeders, die
hard moesten werken voor zichzelf maar ook
voor haar, hadden bij haor een gevoel doen
ontstaan, dat zeer veel op wroeging geleek.
„Als een van hen nog in leven was, had
het onrecht hersteld kunnen worden. op de
een of andere wijze"
Hoe vaak had zij, toen zij nog koite rokken
dioeg, iels dergelijks gedacht! Maar nu wa
ren zij werkelijk in leven En wat nu?
Staande voor de moeiclijkheid om die onbe
stemde gedachte in toepassing tc brengen,
gevoelde Katya zich door hulpeloosheid over
mand Van Lubynia afstand doen Haar
eanscho wezen kwam daartegen in verbet
En zou dat offer, gesteld zelfs, dat zij tot die
heldendaad kon besluiten, worden aanvaard
Zeker niet door de Swigello's, zooals zij zich
die voorstelde, die hooghartige aristocraten,
die rij uit de Familiekronieken had leeren
kennen Natuurlijk kon zij het hun bij testa
ment vermaken, hun of hun kinderen Maar
dat kon een uitstel van een halve eeuv/ betec-
kenen. En ondersteld eens, dat zij intusschen
J ook kinderen had, waarvoor zij moest zorgen,
zou zij zich dan gerechtigd achten om hen
tot armoede te doemen terwille van wat de
meeste menschen een puur sentimentecle gril
zouden noemen
De zaak was waarlijk niet zoo eenvoudig
als zij op een afstand" beschouwd geleken had.
Daar er twee jongelieden in de zaak ge
mengd waren, was erna tuurlijk wel ten min
ste cén oplossing tc vinden om aan alle moei
lijkheden tegemoet te komen, zonder dot zij
van Lubynia afstand behoefde te doen en zon
der dat Zij haar eigen kinderen tot den bedel
staf bracht, maar die oplossing was werkelijk
wel wat cl te radicaal om cr zich door aan
getrokken te gevoelen Maar Kntya kon het
niet ontwijken, ten minste haar gedachten te
laten gaan over de mogelijkheid om door een
huwelijk dc moeilijkheid tot oplossing te
brengen Het was de gebruikelijke weg, waar
op in romans familieveeten of lastige proces
sen tot een goed einde werden gebracht. Maar
aan een dergelijke- oplossing wijdde rij niet
meer dan een oogenblik haar aandacht Voor
het meisje, dat sinds haar veertiende jaar zoo
niet formeel dan toch in werkelijkheid haar
eigen meesteres was geweest, zou het verlies
van haar onafhankelijkheid haast nog zwaar
der opoffering geweest zijn dan de afstund van
Lubynia. Zij dacht wel, dot zij eens een hu
welijk zou sluiten, maar dat had geen haast.
Men kon slechts dan ven zijn vrijheid afstand
doen. wanneer dit gepoard ging met ruil voor
iets beters. Dichters en ook andere menschen
beweerden dat dit betere, waartegenover al
les in het niet zonk, inderdaad bestond Nu
dat zou zij afwachten, al was het haaT niet
duidelijk vanwaai dat tot hoai moest komen
bij haor kloosterachtige afzondering, waortoe
zoo weinig mannelijke wezens doordrongen
En daarop begon Katya juist nvsschien om
dat hij een dier zeldzame verschijningen in
haar eenzaamheid was, weer te denken aan
dien geheimzinnigen vreemdeling, dien zij nog
geen maand geleden onder de lindcboomers
had ge2ien Sinds dien dag hod zij steeds al
vorens het bosch uii te gaan, rondgekeken
door haar kijkgaatje in het seringenboschje,
half cn half verwachtend, hem weer op zijn
post tc zien staan. Maar hij was nooit terug
gekomen wat met het oog op de eentonigheid
von haar bestaan een kleine teleurstelling
voor haar was geweest. En ook te Feliksoto
of Kowno, waar zij gewoon was huur inkoo-
pen te doen, had zij, hoe aandachtig zij ook
om zich heen keek, nooit iets gezien, dat lede
op dat knappe door de zon gebruinde gelaat
met die klare, blauwgrijze oogen en die bij
zonder zware wenkbrouwen. Blijkbaar was het
een vreemdeling in de streek geweest.
,Ik zal mijn testament maken," bepeinsde
Katya, terugkeerend tot het onderwerp harer
overpeinzingen, „voor hef geval mij iets over
komt En intusschen moet ik hen, door be
middeling van Panno Rudkowska in het oog
houden Ik zal daartoe natuurlijk de kennis
making met haar aanhouden. Niet, dat ik mtj
zoo bijzonder tot haar aangetrokken gevoel,
hoewel ik aan haar als bron van inlichtingen
graag de voorkeur geef boven dien Klobinski.
Het doet me plezier, dot ik hem daarvoor
niet noodig heb
OVordt vervolgd.)
